سینماژورنال: پیش از این دیده بودیم که در پروژه هایی محصول داخل رییس سازمان سینمایی یا مدیر بنیاد فارابی در پشت صحنه آثار حضور یافته و با عوامل دید و بازدید می کنند.

به گزارش سینماژورنال البته که رییس پیشین اداره نظارت و ارزشیابی یعنی محمد احسانی هم علاقه خاصی به این دید و بازدیدها داشته و طی ماههای مدیریتش سعی زیادی کرد که در پشت صحنه پروژه های مختلف سینمایی حضور یافته و اخبار آن را هم رسانه ای کند.

با این حال حبیب ایل بیگی جانشین او در اداره نظارت طی حدودا یک سالی که مشغول فعالیت است علاقه چندانی به حضور در پشت صحنه فیلمها نشان نداده بود.

دقیقا به همین دلیل است که خبر سفر ایشان به هندوستان و حضور در پشت صحنه فیلمی به نام “سلام بمبئی” جلب توجه می کند؛ بخصوص که تهیه کنندگی فیلم را هم جواد نوروزبیگی برعهده دارد.

فارغ از اینکه ایل بیگی برای حضور در پشت صحنه “سلام بمبئی” رنج سفر به هندوستان را خریده اند(!) در خبری که حکایت از سفر ایل بیگی به هند دارد این نکته آمده که رییس اداره نظارت سینمای ایران به دعوت “پهلاج نیهالانی” معاونت سینمایی هند و مدیر کمپانی “موشن پیکچرز “درباره ساخت فیلم مشترک و تعامل هرچه بیشتر سینمای ایران و هند دیدار و گفت و گو کرد.

پرسش هم دقیقا همین جا ایجاد می‌شود که اگر دعوت از سوی شخصیتی بوده که “معاونت سینمایی هند” بوده چرا همتای او در ایران که می شود حجت ا.. ایوبی در این دیدار حضور نداشته است؟!

آیا اگر بنا بوده تلاشهایی هم برای تعامل بیشتر سینمای ایران و هند و مثلا اکران سالی یکی دو فیلم ایرانی به صورت سراسری در هند صورت گیرد بهتر نبود شخص رییس سازمان سینمایی عازم این سفر شده و شخصا با قدرت اجرایی که دارد مقدمات این اتفاق را رقم بزند؟

شاید هم ماجرا ساده تر از آنچه بوده که در خبر آمده! یعنی صرفا یک مدیر نظارت سینمایی خواسته سری بزند به پروژه ای که نام بین المللی گرفته و در این بین اتفاقا(!) دیداری هم با معاون سینمایی هندوستان رخ داده! فقط همین….

سینماژورنال: حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی در مراسم تودیع و معارفه تعدادی از مدیران این سازمان و از جمله تودیع و معارفه محمدرسول صادقی و جلیل اکبری صحت که به صورت ضربدری از سازمان سینمایی به فارابی و بالعکس منتقل شده اند تشبیه جالبی را درباره فارابی بیان کرد.

به گزارش سینماژورنال آن طور که “مهر” گزارش داده در جریان تودیع صادقی که پیشتر مدیر روابط عمومی سازمان سینمایی بود و حالا به مدیریت روابط عمومی فارابی منتقل شده است ایوبی با اشاره به استرسهای وارده به این مدیر بیان داشت:  رسول صادقی بخش عمده استرس های سازمان و سینمای ایران را به دوش می کشید. من در مقطعی نگران سلامت او شدم و فکر کردم بهتر است تا مدتی در یکی از این شاهزاده نشین های ما حضور داشته باشد و استراحت کند.

وی ادامه داد: از این رو رسول صادقی به بنیاد سینمایی فارابی رفت و جلیل اکبری صحت به سازمان سینمایی آمده است و امیدوارم بتوانند مثل همیشه خدمات خوبی را ارائه دهند.

به گزارش سینماژورنال اینکه رییس سازمان سینمایی، بنیاد سینمایی فارابی را به “شاهزاده نشین” تشبیه می‌کند می تواند جالب باشد بخصوص که ایوبی گفته صادقی را برای دوری از استرس و استراحت به فارابی منتقل کرده است!!!

آیا این به معنای آن است که فشار کاری فارابی چندان بالا نیست و پرسنل آن می توانند به راحتی استراحت کنند؟

سینماژورنال: حجت‌ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی در تازه ترین یادداشتی که در کانال شخصی اش قرار داده و تیتر “دوقلوهای به هم چسبیده سینما وسیاست” را بر خود دارد به مرور برخی از اتفاقاتی پرداخته که در این سه دوره جشنواره فیلم فجر مدیریتش با آن مواجه شده است.

به گزارش سینماژورنال در این یادداشت می توان ردپایی از واکنشهای افراطی به برخی آثار جشنواره سالیان اخیر یافت بخصوص آنجا که ایوبی می‌گوید “هر فیلم می تواند یک دادخواست باشد از مدیران فرهنگی از زمین و زمان”.

سینماژورنال متن کامل یادداشت رییس سازمان سینمایی را ارائه می دهد:

جشنواره ای که باید هم جشن باشد و هم جشنواره
بی گمان جشنوراه فیلم فجر بزرگتریین رویداد فرهنگی کشور است. سینماگران از یک سال تلاش خود پرده برمی دارند. جشنواره فیلم فجر جشن رونمایی از یک سال کوشش هنرمندانه است. شور و شعف جشنواره وصف ناپذیر است. جشنواره ای که باید هم جشن باشد و هم جشنواره. این رویداد بزرگ در کنار همه انرژی مثبت وشورانگیزیش میدان تاخت و تاز و پاره ای از رقابتهای سیاسی و صنفی هم هست. رصدخانه ها فعال می شوند. نمایش هر فیلم می تواند بهانه ای باشد برای چالشی تازه. دیده بانها، دلواپسان، دل آرامان خلاصه همه جمعشان جمع است.

هر سکانسی، هر کلامی و هر نمادی می تواند تبدیل شود به یک تیتر. و آن تیترمی تواند تیری شود که پرتاب می شود از بلندترین برج ایران به به سوی آن بنای همیشه گرفتارآمده ی حمله ها از زمین و آسمان. آن بنای پررمز ورازِ بهارستان. تک تیراندازان در کمین اند. شلیک دوربین ها امان نمی دهند. کارت فجر بر سینه و فرمان آتش برکف. برج میلاد همه دیده است.« آنجا که پرده بر افتاده آنجا همه دیده است. چه جای سخن». و آنجا پرده برافتاده.  چشمها تیز می شود بر پرده ای که در اوج افتادگی تقدیم می کند یک سال تلاش عاشقانه را.

سینمای چند بعدی واقعی اینجاست

شاکی و متهم یکی یکی می آیند برروی پرده.  هر فیلم می تواند یک دادخواست باشد از مدیران فرهنگی از زمین و زمان. پایان یک فیلم می تواند آغاز یک ماجرا باشد. آغار یک اتهام، یک پرونده .  همه جا دیدن یک هنر است و دیده شدن یک آرزو. اینجا اما دیدن یک حرفه است. یک فرمان است. یک بهانه است. اما در لابلای این همه چشم برخی گویا تیزترند و می روند تا لایه های زیرین و از آنجا به زیرِ زیرین.

اینجا  اصلا فیلم و سینما سالها است که هزارتوی بعد در بعد است. سینمای چند بعدی واقعی اینجاست. ابعادی هستند که هم او بیند هم غیر. و ابعاد دیگری که نه او بیند نه غیر و آن دیگر ابعادی که فقط آنها بینند و لاغیر. و این همان بعدی است که “ابدویک روز” را می کند فیلم ضدایرانی. و ما باید شرح کنیم همین ابعادی را که نمی بینیم و نمی فهمیم. جشنواره فیلم فجر بزرگترین جشن فرهنگی ایران است. جشن پرشور انقلاب است. مدیران جشنواره و  مدیران سینما باید پر باشند از لبخند. در میان شلیک دوربین ها، در لابلای تیتر ها و تیرها باید جشن گرفت پیروزی فرهنگ را. و خندیدن خود یک هنر است. آن هم در جشن بزرگ سینمای ایران.

تحسین می کنم هوش سیاسی این  سینماگر سیاست ورز را
فجر و سیمرغ دوروی یک سکه اند. سیمرغ دور است و دست نیافتنی و راه  شکارش دراز است و پرحادثه. از خوانهایی که یکی پس از دیگری باید گذر کرد. از ایده تا دیده راهی است دراز. ماجراهای بین فیلمسازان و مدیران سینمایی که ما باشیم خود یک رمان خواندنی است. هنر و سیاست در ایران دوقلوهای به هم چسبیده اند. و این چسبندگی مایه دردسر برای بخش بزرگی از سینما شده. البته خوشبختانه سینما هم دیپلماتها و سیاست ورزان کارکشته خودش را  پرورده.

  شطرنج دیدنی این  سینماگران کم شمار ولی کارکشته با سیاست ورزان پرشمار و کم تجربه برای من که دانش آموخته علم سیاست ام دیدنی است. تحسین می کنم هوش سیاسی این  سینماگر سیاست ورز را.  و چه بازنده اند این جناح و آن جناح سیاسی از اصولیون تا اصلاحیون. و چه بازنده اند آن همه سینماگرانی که نه اقتصاد می دانند و نه سیاست. و من اگر دیپلماتم که نیستم، نگاه می کنم و آفرین می گویم به این همه هوش و ذکاوت. سینما و سیاست در ایران دوقلوهای به هم چبسیده اند. اما سینما سیاست ورزان خود را دارد. و من که دانش آموخته علم سیاست ام نگاه می کنم و می آموزم.

پی نوشت سینماژورنال

این یادداشت مرتبط با جشنواره فیلم فجر در حالی که می‌توانست نهایتا یک هفته بعد از جشنواره فیلم فجر منتشر شود حدودا شش روز بعد از انتخابات مجلس و خبرگان رهبری منتشر شده آن هم در شرایطی که لیست حامی دولت که احتمالا رییس سازمان سینمایی هم یکی از حامیان آن بوده حداقل در تهران پیروز انتخابات بوده اند.

لحن رجز گونه یادداشت و البته کنار گذاشتن پرده ها از سوی ایوبی و بی تعارف و رودربایستی صحبت کردن با مخالفان حکایت از آن دارد که ایوبی کاملا سیاستمدارانه(!) فضای ایجاد شده بعد از انتخابات اخیر را برای این نوع ادبیات انتخاب کرده است در حالی که در همین یادداشت خود چسبندگی سیاست با سینما را دردسرساز دانسته است!

ایوبی در تمام ماههای پیش و به هنگام توقیف فیلمهای مختلف از “عصبانی نیستم” تا “رستاخیز” و “خانه دختر” چنین ادبیات کوبنده ای را انتخاب نکرد اما وزش نسیم سیاسی موافق در روزهای اخیر را فضای خوبی دانسته برای تلافی فشارها تا تأییدی کند بر این گفته خویش که “دانش آموخته سیاست است” و نه تکنیسین هنر مدیریت.

سینماژورنال: کشمکش درباره اینکه برنده اصلی سیمرغ زرین نگاه ملی که یک سیمرغ مدیریتی است و از سوی سازمان سینمایی اهدا می شود چه کسی بوده همچنان ادامه دارد.

به گزارش سینماژورنال بعد از افشای این مسأله که این سیمرغ از ابتدا از آن “بادیگارد” بوده و به دلیل عدم تمایل حاتمی کیا به دریافت آن به “نفس” رسیده از سوی روزنامه متبوع فریدون جیرانی(اینجا) و تأیید آن از سوی پژمان لشکری پور مجری طرح “بادیگارد”(اینجا)، حجت ا.. ایوبی در گفتگویی دوپهلو تکذیبیه ای را در این باره بیان کرد.(اینجا را بخوانید)

ساعاتی بعد از آن تکذیبیه حالا پژمان لشکری پور مجری طرح “بادیگارد” مجددا با روابط عمومی فیلمش گفتگو کرده و گفته های ایوبی را تکذیب کرده است.

بعد از حضور ابراهیم حاتمی کیا در نشست “شیار143” نرگس آبیار در جشنواره سی و دوم فجر و رونق فیلم به واسطه شانتاژ خبری بی سابقه ای که به واسطه این حضور ایجاد شده بود حالا با فرض صحت گفته های لشکری پور یعنی کنار رفتن حاتمی کیا از دریافت جایزه سیمرغ نگاه ملی و جایگزین شدن فیلم “نفس” نرگس آبیار به جای وی این پرسش ایجاد می شود که آبیار جایزه امسالش را هم به نوعی مدیون حاتمی کیاست؟

سینماژورنال متن کامل گفتگوی لشکری پور را ارائه می دهد:

خیلی خوب به ماهیت سیمرغ بهترین فیلم با نگاه ملی آگاهم

پژمان لشکری‌پور، مجری طرح فیلم سینمایی “بادیگارد” در پاسخ به سخنان حجت‌الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی مبنی بر عدم وجود تصمیمی از سوی سازمان سینمایی برای اهدای سیمرغ زرین بهترین فیلم با نگاه ملی به فیلم سینمایی “بادیگارد” بیان داشت: جهت اطلاع آقای ایوبی عرض می‌کنم بنده به واسطه سابقه‌ای که در فعالیت حرفه‌ای و همینطور مدیریت اجرایی در سینما دارم خیلی خوب به ماهیت سیمرغ بهترین فیلم با نگاه ملی آگاهم و مطلعم که جایزه نگاه ملی جایزه‌ای است که تصمیم‌گیری پیرامون اهداء آن به هیئت داوران برنمی‌گردد و این سیمرغی است که برنده آن را سازمان سینمایی تعیین می‌کند.

از صبح اعلام نامزدها تماسهای محمد حیدری با من و تمایل برای اهدای سیمرغ نگاه ملی آغاز شد

وی افزود: از همین رو مجدداً، صراحتاً تأکید و اعلام می‌کنم که دقیقاً به همین دلیل که اختیار تقدیم سیمرغ زرین بهترین فیلم با نگاه ملی با سازمان سینمایی است از صبح روز سه‌شنبه مورخ ۲۰ بهمن ۹۴ یعنی پس از اعلام نامزدهای بخش سودای سیمرغ تماس‌های آقای حیدری دبیر محترم جشنواره با بنده آغاز شد و پس از توضیحاتی که درباره جلسه مفصل‌شان با هیئت داوران پس از عدم وجود نام فیلم “بادیگارد” در میان نامزدهای سه بخش اصلی با بنده مطرح کردند فرمودند؛ با توجه به اینکه جایزه نگاه ملی دست خودمان است ما مایلیم این جایزه را به “بادیگارد” و آقای حاتمی‌کیا اهداء کنیم که ما نپذیرفتیم.

دوستان به آرشیو مخابرات رجوع کرده و درخواست استماع مکالمات این حقیر و دبیر محترم جشنواره جناب آقای حیدری را در این زمینه بنمایند

مجری طرح «بادیگارد» ادامه داد: روند این مکالمات مبنی بر اصرار ایشان و انکار ما تا ساعت ۴ بعدازظهر روز اختتامیه نیز ادامه داشت. اگر در این زمینه کوچکترین تردیدی وجود دارد توصیه می‌کنم با عنایت به روابط حسنه‌ای که اخیراً بین وزارت ارشاد و سازمان مخابرات در خصوص پروژه “VOD”به وجود آمده، دوستان به آرشیو مخابرات رجوع کرده و درخواست استماع مکالمات این حقیر و دبیر محترم جشنواره جناب آقای حیدری را در این زمینه بنمایند و در صورت نیاز می‌توانند متن این گفت و گوها را در اختیار عموم قرار دهند.

در این زمینه اطلاعات کافی نداشته اند

وی نهایتا گفت: با توجه به این تکذیبیه جناب آقای ایوبی که الحمدلله تنها بخشی از میان صحبت‌های بنده است که به نظرشان قابل تکذیب آمده، به نظر می‌رسد آقای ایوبی مانند بسیاری از مطالب دیگری که در سازمان سینمایی می‌گذرد در این زمینه نیز اطلاعات کافی نداشته و یا به ایشان اطلاعات درست منتقل نشده است.

سینماژورنال: در حالی که بعد از روزنامه “سینما” به سردبیری فریدون جیرانی که عضو هیأت انتخاب بود(اینجا را بخوانید) پژمان لشکری پور مجری طرح “بادیگارد” هم بر اینکه سیمرغ مدیریتی نگاه ملی از آن این فیلم بوده تأکید کرد(اینجا را بخوانید) حالا حجت ا.. ایوبی متفاوت سخن می گوید.

به گزارش سینماژورنال ایوبی بدون آن که درباره منبع اصلی خبر که روزنامه متبوع یکی از اعضای هیأ انتخاب جشنواره است چیزی بگوید در خصوص صحبت‌های مطرح شده توسط مجری طرح فیلم “بادیگارد” مبنی بر اینکه جایزه سیمرغ زرین بهترین فیلم با نگاه ملی ابتدا به این فیلم پیشنهاد شده بود و با عدم پذیرش آن‌ها جایزه به فیلم” نفس” اهدا شده است به “ایسنا” اظهار کرد: جایزه بهترین فیلم با نگاه ملی جایزه‌ای است که از طرف سازمان سینمایی اهدا می‌شود و جایزه هیأت داوران جشنواره نیست. بنابراین هیأت داوران تا آخرین دقایق نمی‌دانستند که این جایزه به چه کسی داده می‌شود و هر چه بوده بین من، دبیر جشنواره و معدود افرادی در سازمان سینمایی بوده است.

وی تصریح کرد: اگر ما این جایزه را داده‌ایم چنین خبری را کاملا تکذیب می‌کنم.

دو نکته سینماژورنال در باب تکذیبیه ایوبی

اول. پژمان لشکری پور در سخنانش اصلا به هیأت داوران اشاره نکرده بود و صرفا از دبیرخانه جشنواره به عنوان طرف صحبت درباره سیمرغ مدیریتی نگاه ملی یاد کرده بود. وی دقیقا گفته بود: چه در جشنواره سی و دوم که با فیلم “چ” حضور داشتیم از سوی آقای رضاداد و چه در جشنواره سی و چهارم که با “بادیگارد” حاضر بودیم از سوی آقای حیدری، یعنی دبیران وقت جشنواره تا چند ساعت قبل از برگزاری مراسم اختتامیه مصرانه از سوی هر دو عزیز پیشنهاد دریافت سیمرغ زرین نگاه ملی را دریافت می‌کردیم که هر دوبار هم این پیشنهاد از سوی آقای حاتمی‌کیا و بنده رد شد!

 جالب است که رییس سازمان سینمایی هم در سخنان خود و با بیان این عبارت که “هر چه بوده بین من، دبیر جشنواره و معدود افرادی در سازمان سینمایی بوده است.” بر نقل قول لشکری پور صحه گذاشته است چراکه وی نیز از دبیر جشنواره به عنوان طرف مذاکره سیمرغ ملی سخن گفته است.

حالا چرا رییس سازمان سینمایی در تکذیب سخنان مجري طرح “باديگارد” پاي هیأت داوران را وسط کشیده احتمالا به این بازمی‌گردد که  ايشان خود حرفهاي مجري طرح “باديگارد” را نخوانده چرا كه وي حرفي از درز اين خبر از سوي داوران نداده و فقط از دبيرخانه صحبت كرده است! در هر حال گويا ناقلان خبر به ایشان، اطلاعات را کامل منعکس نکرده‌اند.

دوم. ایوبی به صراحت اعلام کرده که سیمرغ نگاه ملی از طرف سازمان سینمایی که مهمترین ارگان مدیریتی سینمای کشور است اهدا می‌شود. بخصوص که این سیمرغ، زرین است و سیمرغی که هیأت داوران می‌دهد، بلورین!

حالا و با این اعلام موضع اگر تا اینجا کسی شک و شبهه ای درباره مدیریتی بودن سیمرغ زرین نگاه ملی داشته این شک و شبهه هم از بین می‌رود.

سینماژورنال: حواشی بی توجهی داوران جشنواره سی و چهارم به “بادیگارد” ابراهیم حاتمی کیا همچنان ادامه دارد.

به گزارش سینماژورنال از یک طرف طیف اصولگرا در حمایت از حاتمی کیا و “بادیگارد” به نقد جشنواره می پردازند و از طرف دیگر طیف اصلاح طلب می کوشد حاتمی کیا را متوجه قواعد حضور در جشنواره کند.

در همین گیرودار حالا خبرگزاری “مهر” نزدیک به حوزه هنری، سخنانی منسوب به حاتمی کیا منتشر کرده؛ سخنانی که گویا در حاشیه مراسم تجلیل از وی با حضور خانواده های شهدا بیان شده است.

خدا کند به او صدارت فرانسه را بدهند
دو فراز از این گفته ها کاملا رییس سازمان سینمایی دولت یازدهم حجت ا.. ایوبی را نشانه رفته است.
یکی جایی که حاتمی کیا با اشاره به حضور ایوبی به عنوان رایزن فرهنگی ایران در فرانسه می گوید: من می شنوم که آقای حجت الله ایوبی رییس سازمان سینمایی در جایی بیان می کند که هر کس به جشنواره فجر علاقه ندارد به این جشنواره نیاید. من با شنیدن این حرف احساس کردم که او، خود را صاحبخانه می داند در حالی که من فکر می کنم که آقای ایوبی یک مستاجر چند ساله است. خدا کند به او صدارت سفارت فرانسه را بدهند و بگذارد ما هم در عالم سینما کار خود را انجام دهیم.

آن کسی که این داوران را کارگردانی کرده کیست؟ ایوبی
دومین گفته حاتمی کیا خطاب به ایوبی طرح این ادعاست که وی داوران را کارگردانی کرده. حاتمی کیا اظهار می دارد:  نامزد نشدن فیلم من هیچ ارتباطی با آن سخنان{سخنان بعد از نشست خبری بادیگارد} نداشت و در واقع قبل از اینکه من آن سخنان را بیان کنم دفتر بسته شده بود البته سلیقه داوران همین بود و باید دید که آن کسی که این داوران کارگردانی کرده است چه کسی است؟ من معتقدم آقای حیدری کارگردان نیست بلکه همه اینها به آقای ایوبی باز می گردد.

سینماژورنال اعتقاد دارد

درباره اینکه ایوبی می تواند به صدارت سفارت ایران در فرانسه برسد یا نه این کارشناسان امور سیاست بین الملل هستند که می توانند اظهارنظر کنند اما درباره کارگردانی شدن داوران جشنواره فیلم فجر توسط ایوبی می توان با بررسی سوابق داوران به نتیجه ای نسبی رسید.

از نیکی کریمی تنها بانوی هیات داوران جشنواره آغاز می کنیم. کریمی به غیر از دو همکاری ماندگار با حاتمی کیا در “برج مینو” و “بوی پیراهن یوسف” همواره از جمله بازیگرانی بوده که از حاتمی کیای سینماگر به نیکی یاد کرده است. تمجید او از “آژانس شیشه ای” بعد از رونمایی از این فیلم در جشنواره هنوز هم در خاطرات باقی است.

سیدجمال ساداتیان تهیه کننده سینما نیز فارغ از همکاری موفقش با حاتمی کیا در تولید فیلم “به رنگ ارغوان” كه به مناسبت بيستمين سال تاسيس وزارت اطلاعات با حمایت اين وزارت ساخته شد همواره در شمار سینماگرانی بوده که جایگاه حاتمی کیا را محترم شمرده است.

منوچهر شاهسواری، محمد داوودی، مهدی فخیم زاده و ابوالحسن داوودی نیز چهره هایی از حلقه داوران جشنواره بودند که در همه این سالها در ظاهر هم که شده اختلاف نظر جدی با حاتمی کیا نداشته اند که حالا بشود با تمرکز بر آن اختلاف، آنها را کارگردانی کرد.

می ماند مجتبی راعی که از جمله رفقای سابق حاتمی کیاست و البته نیز هر دو با ایده های مشترک در پرداختن به ارزشهای مجاهدت و ایثار بچه های جنگ بود که وارد سینما شدند. راعی در سالهای اخیر اما رابطه چندان شفافی با حاتمی کیا نداشته بخصوص دو سال قبل و در جریان عدم اعطای سیمرغهای بهترین فیلم و کارگردانی به “چ” راعی که از اعضای هیات داوران بود به شدت از انتخابهای هیات داوران دفاع کرد.

با این سوابق به سختی بتوان زیربار کارگردانی هیات داوران جشنواره سی و چهارم رفت آن هم کارگردانی مستقیم ایوبی!!

البته اگر همراه حاتمی کیا شویم و کارگردانی ایوبی را بپذیریم این سوال پیش می آید که آیا جایزه ای که پرستویی برای کاراکتری نه چندان بدیع  از آثار حاتمی کیا یعنی “بادیگارد” گرفته هم بخشی از پروسه کارگردانی ایوبی است؟

سینماژورنال: بالاخره و بعد از دو سال که از به حاشیه راندن شورای عالی سینما و استعفای برخی از اعضای آن به تازگی حجت‌ا.. ایوبی از این گفت که تأسیس شورای عالی سینما از ابتدا غلط بود.

به گزارش سینماژورنال و به نقل از “تسنیم” ایوبی رئیس سازمان سینمایی در حاشیه جشن تجلیل از نامزدهای جشنواره 34 فیلم فجر در مورد شورای عالی سینمای حرفهای تازه‌ای زد. خودش می‌گوید که برای اولین بار از این نظرات رونمایی می‌کند.

شورای عالی سینما از جمله ساختارهایی است که از ابتدا هم به غلط تاسیس شده بود

رئیس سازمان سینمایی گفت: شورای عالی سینما از جمله ساختارهایی است که از ابتدا هم به غلط تاسیس شده بود. کاری بود که خیلی هم فایده ای نداشت. از همان روزهای اول هم با تردید این کار را ادامه دادیم و فکر می‌کردم فایده‌ی این شورا برای ما ناشناخته است. هیچ کدام از مصوبات شورای عالی سینما در دولت گذشته هم عملی نشده است.

برای گزارش‌دهی خدمت رئیس جمهور، نیازی به شورای عالی سینما نیست

ایوبی ادامه داد: شورای عالی سینما را محفلی می‌دانستیم که این امکان را برای اهالی سینما فراهم کند که هرازگاهی خدمت رئیس جمهور برسند و گزارش بدهند. در صورتیکه برای گزارش‌دهی خدمت رئیس جمهور، نیازی به شورای عالی سینما نیست. من از سه چهار ماه قبل با جناب وزیر در این مورد صحبت کردم که آیا این شورا را می خواهیم یا نه؟

رئیس سازمان سینمایی همچنین با اشاره به حضور اعضای این شورا گفت: از کسانی که پذیرفتند در این شورا حضور یابند متشکریم.ولی این عزیزان نیز، از ابتدا نسبت به کارکرد شورا تردید داشتند و برایشان مشخص نبود که این شورا بنا هست چه کار ویژه ای انجام دهد.

ایوبی خاطرنشان کرد: با آقای جنتی در حال بررسی این موضوع هستیم که اگر به این شورا نیازی نیست بتوانیم از آن عبور کنیم. سینما، نیازی به این شورا ندارد و بدون آن هم کار خودش را ادامه می‌دهد.

نظام شورایی در کشور ما زیاد جواب نمی‌دهد

وی در پاسخ به این سوال که آیا عدم حضور رئیس جمهور در شورا عالی سینما، باعث چنین تصمیمی شده است، گفت: ما در کشور نزدیک به 20 شورای عالی داریم. بعضی از این شوراها خیلی هم مهم هستند و خیلی مهمتر از سینما هم هستند. آقای رئیس جمهور اگر بخواهد در این شوراها دائما شرکت کنند باید همه کارها را تعطیل کند و در این شوراها شرکت کنند.

ایوبی ادامه داد: نگاه آقای رئیس جمهور را نگاه تخصصی می‌‌بینم و ایشان هم نگاه و نظر فرهنگی را به آقای جنتی واگذار کردند. آقای جنتی نیز امور سینما را به من و تیم سازمان سینمایی واگذار کردند تا تحت نظرایشان کار کنیم. ضمن اینکه، به نظر من نظام شورایی در کشور ما زیاد جواب نمی‌دهد.

از ایوبی سوال شد که آیا بهتر نیست پیش از اینکه اعضای شورای عالی سینما، یک به یک استعفا دهند، این شورا منحل شود؟ رئیس سازمان سینمایی پاسخ داد: فعلا در حال تصمیم‌گیری نسبت به وضعیت شورا هستیم و اینکه کسانی استعفا می‌دهند، نظرشان محترم است.

سینماژورنال: رییس سازمان سینمایی امروز چهارشنبه سی ام دی ماه خبر از راه اندازی شورای حل اختلاف سینما در سازمان سینمایی داد.

به گزارش سینماژورنال آن طور که حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی بیان کرده است شورای حل اختلاف سینما بناست به منظور صیانت از اهالی سینما با حضور نمایندگانی از قوه قضائیه، سازمان سینمایی و معتمدین سینما تشکیل شود

حجت ا.. ایوبی در این باره گفته است: این شورا با حضور نمایندگان قوه قضائیه، نمایندگانی از سازمان سینمایی و معتمدین اهالی سینما در مکانی که سازمان سینمایی در اختیار شورا قرار می دهد، تشکیل می شود و مسائل فیمابین اهالی سینما را حل و فصل می کند.

شورایی به موازات شورای داوری خانه سینما؟ بدون حضور نماینده خانه سینما؟

نکته اما اینجاست که پیش از این در خانه سینما هم یک شورای حکمیت موسوم به شورای داوری وجود داشته است که وظیفه اش رسیدگی به اختلافات اهالی سینما بوده است.

از آن طرف مطابق آنچه رییس سازمان سینمایی بیان کرده در شورای حل اختلاف سینما هیچ حرفی از حضور نماینده خانه سینما نیامده است.

این مسأله آیا ناظر به آن نیست که شورای داوری خانه سینما کارکرد خود را از دست داده و برای همین سازمان سینمایی تصمیم به راه اندازی شورایی جدید گرفته است؟

حدس من این است که شورای حل اختلاف سازمان سینمایی برای صیانت از اهالی سینما در برابر مراکز قضایی است

قاسم قلی پور رییس شورای داوری خانه سینما در گفتگو با سینماژورنال با اشاره به نقش این شورا در حل مشکلات اهالی سینما بیان داشت: به جرأت می توانم در اغلب موارد مشکلات و درگیریهای اهالی سینما از طریق این شورا حل می‌شد و حالا چرا شورای مجزایی بناست در سازمان سینمایی تشکیل شود را من نمی دانم.

وی ادامه داد: حدس من این است که شورای حل اختلاف سازمان سینمایی برای صیانت از اهالی سینما در برابر مراکز قضایی است و نمی تواند موازی کاری با فعالیتهای شورای داوری خانه سینما داشته باشد.

ارتباط مستقیمی میان شورای داوری خانه سینما و قوه قضاییه وجود نداشت

این تهیه کننده سینما با اشاره به اینکه در شورای داوری خانه سینما نماینده قوه قضاییه حضور نداشته افزود: در شورای داوری نمایندگان صنوف سینمایی و یک نماینده از وزارت ارشاد حضور داشتند و ارتباط مستقیمی میان این شورا و قوه قضاییه وجود نداشت اما قوه قضاییه رأی شورای داوری را قبول داشته است.

اینکه چند درصد از موارد مطروحه در شورای داوری خانه سینما به نتیجه نمی رسیدند و سر از محاکم قضایی درمی آوردند سوالی است که قلی‌پور در پاسخ به آن اظهار داشت: اساسا خیلی کم اتفاق می‌افتاد که نتوانیم مسأله ای را با حکمیت در شورای داوری حل کنیم. به راحتی به شما میگویم کمتر از 5 درصد درگیریها لاینحل باقی می‌ماند و به قوه قضاییه ارجاع می‌شد.

شهاب حسینی به شورای داوری خانه سینما نرفت؟

یکی از درگیریهای متأخر سینمای ایران مربوط به ماجرای اختلاف شهاب حسینی و تهیه کننده فیلم اولش “ساکن طبقه وسط” بود که شهاب برای حل اختلاف خود با این تهیه کننده به دادسرای فرهنگ و رسانه رفت.

بسیاری در زمان طرح شکایت در دادسرا این پرسش را طرح کردند که چرا شهاب برای حل مشکل از شورای داوری خانه سینما استفاده نکرده است؟ شنیده های سینماژورنال حکایت از آن داشت که شهاب حسینی برای حل مشکلات خود با همکاران اول بار به شورای داوری مراجعه کرده اند و اتفاقا شورای داوری هم با حکمیت به اختلافات آنها رسیدگی کرده است اما چون نتیجه این داوری از سوی مقامات بالادستی اجرایی نشده است شهاب حسینی مجبور شده است برای احقاق حق به دادسرای فرهنگ و رسانه برود.

اما قاسم قلی‌پور با رد حضور این بازیگر در شورای داوری خانه سینما به سینماژورنال گفت: تا آنجا که من بخاطر دارم شهاب حسینی اصلا به شورای داوری خانه سینما نیامد که ما در این باره جلسه بگذاریم. ایشان این طور تشخیص داد که مستقیما شکایت خود را به قوه قضاییه ببرد.

شورای داوری در همه این سالها به اندازه کافی مفید بوده است

تهیه کننده “آتش سبز” و “عروس آتش” در انتهای گفتگوی خود با سینماژورنال در پاسخ به این سوال که آیا عدم مفیدفایده بودن شورای داوری خانه سینما نبوده که باعث شده سازمان سینمایی نیز شورای حل اختلاف سینما را تشکیل دهد گفت: طبیعتا شورای داوری در همه این سالها به اندازه کافی مفید بوده است و سینماگران بهتر از ما بر مفیدفایده بودن آن اعتقاد دارند. من و دیگر همکاران این شورا هم وقت و هم انرژی کافی برای شورای داوری گذاشته ایم و سعی کرده ایم به نوبه خود از طریق این شورا بخشی از مشکلات اهالی سینما را حل کنیم.

سینماژورنال: دفترچه «رویکردها، راهبردها و سیاست‌های سازمان سینمایی» که اردیبهشت ٩٤ به چاپ رسید، رویکرد سازمان سینمایی به فیلم‌سازی و تمام جوانبش را تبیین کرده است.

به گزارش سینماژورنال و به نقل از “شرق” یکی از مهم‌ترین بخش‌های آن تأکید بر سیطره فضای امید در فیلم‌ها، ‌پایان‌های بسته و نقد مشفقانه است.

در فصل اول این دفترچه درباره حمایت از تولید و عرضه آثار سینمایی و سمعی و بصری (داستانی، مستند، کوتاه و انیمیشن) چنین آمده است: «رسیدن به اهداف کلان و اجرای تکالیف قانونی و حاکمیتی سازمان سینمایی، رونق و توسعه فعالیت‌های سینمایی و سمعی و بصری، اهتمام به متنوع‌سازی مضامین و گونه‌های سینمایی، افزایش سهم آثار سینمایی در سبد خرید خانوار، افزایش نشاط و امید به آینده، تقویت نگاه امیدآفرین به امروز و آینده فرهنگ و جامعه ایران، خلق و توسعه امید فرهنگی و دسترسی متوازن و عادلانه همگان در سراسر کشور به فرصت تولید و مصرف محصولات سینمایی از اهداف حاکم بر حمایت از آثار سینمایی و سمعی و بصری است».

تأکیر بر واژه “امید” از سوی مدیران فرهنگی و رییس جمهور
البته پیش از آن بارها از سوی رئیس‌جمهور، ‌وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس سازمان سینمایی خطاب به هنرمندان بر کلمه امید تأکید شده و اساسا هنرمندان را به ساخت آثاری با محوریت امید ترغیب کرده‌اند.

حمایت سازمان سینمایی از فیلمهای امیدآفرین، شوق‌آفرین، عزت‌طلب و عفیف
همچنین سازمان سینمایی به‌صراحت اعلام کرده از فیلم‌هایی حمایت می‌کند که محتوا و محورهایی مانند «معرفی تاریخ، فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی، تحکیم نهاد خانواده و روابط خانوادگی و بین‌نسلی و تحکیم شخصیت نسل فردا و ابعاد هویتی نسل جوان، بهره‌گیری از دستاوردهای فرهنگی و محتوایی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، معرفی قابلیت‌ها و جلوه‌های هویتی فرهنگ ملی، طیف‌های فرهنگی قومی، فرهنگ‌های نواحی و محلی با رویکرد همبستگی و وحدت ملی، فیلم‌های فرهنگ‌ساز، امیدآفرین، شوق‌آفرین، عزت‌طلب و عفیف، ‌تعمیق ارزش‌های اسلامی، اعتلای باورها و معارف دینی و تقویت هنجارهای فرهنگی، اجتماعی و روحیه کار جمعی و ابتکار، ارتقای سطح فرهنگ عمومی از طریق ترویج سبک زندگی مبتنی بر هویت دینی و ملی و تقویت بنیان‌های خانواده مبتنی بر ارزش‌های دینی و ملی، اشاعه ارزش‌های دینی و ملی همچون راست‌گویی، آثار قصه‌گو و قهرمان‌محور بدون پایان باز، ‌فیلم‌هایی دارای فضای مفرح اجتماعی با نگاه واقع‌بینانه توأم با نگاه نقادانه، مشفقانه، منصفانه و مصلحانه و…» داشته باشند.

اگر بخواهیم چکیده این اصول را بیان کنیم، ‌واژه‌ای بهتر از «پاک» به ذهن متبادر نمی‌شود. ضمن اینکه با این نگاه همه فیلم‌ها باید پایان ختم به خیر شوند.

برخی از فیلمها نگاه تلخی داشتند

به گزارش سینماژورنال حالا اگر گفته های فریدون جیرانی یکی از اعضای هیأت انتخاب در برنامه “نقد4” درباره فیلمهای جشنواره را بگذاریم کنار این اهداف امیدبخش و شوق آفرین شاید به تناقض برسیم؛ چون جیرانی از تلخی فیلمهای جشنواره گفته است.

فریدون جیرانی پنجشنبه ١٧ دی‌ درباره محتوای فیلم‌ها حائز اهمیت گفت: «امسال برخی از فیلم‌ها نگاه تلخی داشتند. البته تلخی فیلم‌های امسال از نگاه اجتماعی فیلم‌سازان می‌آید، نه نگاه سیاسی.»

وی ادامه داد: «من از دیدن فیلم‌های نگاه نو ترسیدم. به نظرم نسل چهارم و پنجم فیلم‌سازان دارند از نسل‌های گذشته جلو می‌زنند. بهتر است نسل‌های قبل‌تر دوباره به سینمای‌شان نگاه کنند، چون نسل چهارم و پنجم با سینما و جامعه روز همگام‌تر پیش می‌روند».

سینماژورنال: در حالی که مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی دو هفته قبل در گفتگویی اعلام کرده بود امسال ارگان متبوعش از حدود 40 پروژه سینمایی حمایت کرده است(اینجا را بخوانید) رییس سازمان سینمایی به تازگی بیان کرد که 80 درصد محصولات جشنواره فجر امسال به صورت مستقل و بدون حمایت دولت تولید شده اند و فارابی از 73 فیلم حمایت کرده است.

37 فیلم فارابی در جشنواره حضور دارند

به گزارش سینماژورنال دو هفته قبل علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی درباره مجموع آثاری که مورد حمایت این بنیاد سینمایی قرار گرفته و فرم حضور در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر را پر کرده اند گفت: بنیاد سینمایی فارابی در سال سینمایی خود بیش از ۴۰ فیلم را در لیست حمایت قرار داد که از این تعداد ۳۷ اثر فرم حضور در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر را پر کرده اند که امیدواریم پس از پایان مراحل فنی همه این ۳۷ فیلم فرصت دیده شدن در جشنواره را پیدا کنند.

وی درباره نحوه حمایت بنیاد سینمایی فارابی از تولیدات سینمای ایران توضیح داد: حمایت بنیاد سینمایی فارابی به دو صورت اعطای تسهیلات وام و یا مشارکت در تولید بوده است که از ۴۰ اثری که اشاره کردم تنها دو فیلم «نفس» به کارگردانی نرگس آبیار و «امکان مینا» ساخته کمال تبریزی در لیست فیلم های مشارکتی قرار گرفته‌اند و باقی آثار از طریق اعطای وام مورد حمایت قرار گرفته‌اند.

فارابی از 73 فیلم حمایت کرده!

حالا حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی در در همايش يك روزه تفويض اختيار توليد فيلم هاي بلند غيرسينمايي به استان‌ها گفته است: سینمای حرفه ای ما بعد از انقلاب با حمایت‌های مستقیم دولت شکل گرفت، اما برنامه به این شکل بود که کم‌کم این حمایت‌ها کمرنگ شود و سینما روی پای خودش بایستد، اتفاقی که به آرامی در حال رخ دادن است. در جشنواره فجر امسال ۸۰ درصد آثار سینمایی مستقل هستند و این خبر خیلی خوبی است. حتی بنیاد سینمایی فارابی هم در سال گذشته تنها از ۷۳ فیلم حمایت کرده است.

به گزارش سینماژورنال به نظر می رسد اختلاف 36 عددی که میان آمار رییس سازمان سینمایی و رییس بنیاد فارابی که مقر یکی در میدان بهارستان است و مقر دیگری در خیابان سی تیر، وجود دارد حکایت از آن دارد که یکی از این دو نفر در ارائه اطلاعات اشتباه کرده است.

این اطلاعات را هرچه زودتر تصحیح کنید

به گزارش سینماژورنال در این بین احتمال نادرست بودن اطلاعات رییس سازمان سینمایی بیشتر است بخصوص که مدیر فارابی درباره 40 فیلمی صحبت کرده که 37 فیلم از آن میان در جشنواره حضور دارند.

اما نباید این نکته را هم ازنظر دور داشت که جابجا شدن دو عدد 3 و 7 در کلام رییس سازمان سینمایی چقدر تفاوت معنایی ایجاد می‌کند و البته که این جابجایی اگر تصحیح نشود قطعا وارد منابع سینمایی مرتبط با کارنامه یک ساله فارابی شده و در آینده نزدیک مخاطب را با تناقضی بزرگ روبرو می‌کند.

یعنی 26 فیلم بدون حمایت دولتی و شبه‌دولتی تولید شده‌اند؟

به جز این اگر فرض را بر صحت آمار مدیر فارابی یعنی حضور 37 فیلم فارابی در جشنواره بدانیم و البته مستقل بودن 80 درصد از آثار حاضر در جشنواره را ناظر به 33 فیلم دو بخش سودای سیمرغ و نگاه نو بدانیم یعنی آن که فقط 7 فیلم از فیلمهای این دو بخش با حمایتهای دولتی و شبه‌دولتی تولید شده اند و 26 فیلم بقیه مستقلند. آیا واقعا چنین است؟

“نفس”، “بادیگارد”، “ایستاده در غبار”، “متولد 65” و “دلبری” از جمله آثار جشنواره هستند که با حمایت نورتابان، موسسه اوج، مرکز گسترش و حوزه هنری تولید شده اند و در این بین “نفس” علاوه بر حمایت نورتابان، حمایت فارابی را هم پشت خود داشته است.

آیا 34 فیلم فارابی حائز حضور در بخش مسابقه جشنواره نبوده‌اند؟

به گزارش سینماژورنال به جز این مدیر فارابی تأیید کرده که “امکان مینا” هم با حمایت فارابی تولید شده است.

با کسر نام این 6 فیلم فقط یک فیلم حمایتی دیگر باقی می ماند. اگر فرض کنیم که آن یک فیلم هم از محصولات فارابی باشد و با احتساب “نفس” و “امکان مینا” این خروجی پیش رویمان قرار می گیرد که از 37 فیلمی که فارابی به جشنواره ارائه داده نزدیک به 34 فیلم حائز شرایط لازم برای حضور در دو بخش اصلی جشنواره نشده اند. آیا این یک موفقیت برای فارابی است؟

سینماژورنال: در آستانه برگزاری سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر هنوز مشخص نیست که بخش بین الملل فجر با نام فجر برگزار خواهد شد یا نه.

به گزارش سینماژورنال در کنار آن عدم حضور رییس جمهور در شورای عالی سینما و البته استعفای احمدرضا درویش از این شورا نیز بر حجم حرف و حدیثها درباره از دست رفتن کارکرد شورا افزوده است.

حجت ا.. ایوبی رئیس سازمان سینمایی در تازه ترین گفتگوی خود که با “فیلم نت” انجام شده در پاسخ به سوالی در خصوص آینده شورای عالی سینما گفت: تنها یک نفر از شورای عالی سینما استعفا داده و قرار است که این شورا به کار خودش ادامه بدهد.

وی ادامه داد: استعفای آقای درویش هم به 6 ماه قبل بر می گردد، آقای درویش یکی از شخصیت های درخشان سینمای ایران هستند و جای ایشان در شورای عالی سینما  حتما خالی خواهد بود، چرا که نمی توان جایگزینی برای این شخصیت ها پیدا کرد.

وی با اشاره به سرنوشت بخش بین الملل جشنواره فجر گفت: بخش بین الملل جشنواره فجر در جای خودش باقی است و در زمان خودش برگزار می شود. دبیر بخش بین الملل هم مشغول کارها و فعالیت های خودش است و بین الملل فجر در اردیبهشت برگزار می شود.

دبیر بین الملل درگیر فیلمبرداری اثری برای بخش ملی!!!

به گزارش سینماژورنال صحبتهای رییس سازمان سینمایی در شرایطی بیان شده است که رضا میرکریمی دبیر بخش بین الملل فجر این روزها همچنان درگیر پروسه فیلمبرداری فیلم تازه خود “دختر” است و با احتساب حضور این فیلم در جشنواره حداقل تا اواخر بهمن ماه این دبیر نخواهد توانست به امور جشنواره تحت امر خود برسد.

سینماژورنال: محسن امیریوسفی کارگردان جوانی که سابقه طولانی در توقیف آثارش دارد و تقریبا هر فیلمی که ساخته دچار مشکل توقیف شده است این روزها بعد از یک دهه و خرده‌ای اولین فیلمش “خواب تلخ” را روی پرده می‌بیند.

به گزارش سینماژورنال امیریوسفی در گفتگویی تفصیلی که به بهانه اکران این فیلم با “شرق” انجام داده به بخشی از مشکلاتی که برای ساخت و اکران این فیلم داشته اشاره کرده است.

نکته جالب گفته های امیریوسفی جایی است که به توقیف اولیه فیلم در دوران وزارت ارشاد احمد مسجدجامعی در روزگار اصلاحات اشاره می‌کند.

بخشهایی از گفته های امیریوسفی که درباره توقیف این فیلم و حل نشدن مشکل آن در ادوار مختلف است را در ادامه می‌خوانید:

ماجراهاي  “خواب تلخ”  چگونه رخ داد؟
این را باید از مدیران قدیمی بپرسید! سال ٨٢ پروانه ساخت این فیلم گرفته شد. البته یک مقدار طول کشید، چون فیلم اولم بود و شرایطی بود که برای ساخت فیلم اول قوانین دست‌وپاگیر بیشتری بود. یکی از مشکلاتم این بود که سابقه دستیار کارگردانی در سینما نداشتم! البته فیلم کوتاه می‌ساختم. بعد از گرفتن پروانه آبان ٨٢ فیلم کلید خورد و دی‌ماه نسخه اولیه فیلم آماده بود که در جشنواره فیلم فجر در هیأت انتخاب رد شد!
چرا؟
شاید مسئله این بود که موضوع این فیلم برای آن زمان عجیب بود و البته هیأت انتخاب از نظر ساخت هم فیلم را ضعیف دانستند! بعد از ١٢ سال برای اولین‌بار اینها را می‌گویم نه به واسطه خودم چون فکر می‌کنم شان خودم و فیلم بالاتر از این حرف‌هاست ولی گفتن این حرف‌ها برای تاریخ سینما ضروری است. یادم هست حتی کار به جایی رسید که پیشنهاد دادند «خواب تلخ» آرشیو شود! می‌گفتند خیلی‌ها فیلم اولی ساخته‌اند که موفق نبوده و تو هم ناراحت نباش با انرژی شروع به ساخت فیلم دومت کن!
آن زمان رئیس سازمان سینمایی چه کسی بود؟
فکر کنم آقای حیدریان معاون وزیر و آقای مسجدجامعی وزیر بودند. البته این بحث‌ها در اداره نظارت و مرکز گسترش آن زمان پیش آمد.
تا اینکه فیلم در جشنواره کن پذیرفته شد؟
بله، فیلم را برای جشنواره کن آماده کردیم که اتفاقات خوبی هم افتاد. جایزه ویژه بخش دوربین طلایی را گرفت و یک جایزه نگاه جوان هم دریافت کرد. نقدهای مثبتی هم گرفت که می‌گفتند فیلم متفاوتی از سینمای ایران آمده و اولین فیلم ایرانی بود که طنز را برای تماشاگر خارجی شناسانده بود. البته غیر از طنز فیلم، سکانس‌های ترسناک و تلخی هم در فیلم هست که ترکیب این طنز و ترس و تلخی در کنار شخصیت‌های کمتر دیده شده از سینمای ایران «خواب تلخ» را ساخت. وقتی هم با دست پر از جشنواره کن برگشتم اولین مسئله‌ام این بود که دوباره به حس‌وحال قبل از کن برگردم و برای همین نمایشی در سینما سپیده گذاشتم که البته خیلی‌ها اصرار داشتند فیلم بکر بماند و در جشنواره فجر دیده شود. ولی همه طیف‌های سینما آمدند و فیلم را دیدند. آقای رضاداد، دبیر جشنواره فیلم را برای جشنواره سال ٨٣ در خارج از مسابقه دعوت کرد که فیلم دیده شد.
تلاش کردید که فیلم اکران شود؟
چندین‌بار تلاش کردم.
دوره آقای جلوه ؟
بله، زمان آقای جعفری جلوه و آقای شمقدری بود و در اواخر دولت اصلاحات هم برای اکران تلاش کردم که گفتند صبر کنید. ولی چشم به هم زدیم از تولید فیلم ١٢ سال گذشت!
اما هیچ‌وقت نگفتند چرا فیلم توقیف شده؟
خیر نگفتند. اگر هم مصادیقی وجود داشته باشد باید از فیلم حذف شده باشد. این سؤال برای خودم هم مطرح است که چرا ١٢ سال فیلم محروم از اکران بود.
در دوره آقای ايوبي  مشکلی برای اکران نبود؟
خیر، ولی الان درگیر حل مشکل فیلم جدیدم و منتظر اکران «آشغال‌های دوست‌داشتنی»هستم .
شما سه دوره سازمان سینمایی را طی کردید؟
با این دوره چهار دوره وسابقه توقف من در ارشاد از خیلی مدیران سینما بیشتر است!

سینماژورنال: حواشی توقیف “رستاخیز” با داشتن پروانه نمایش درست در روز ابتدایی اکران همچنان ادامه دارد.

به گزارش سینماژورنال درویش به تازگی و چند ماه بعد از آن توقیف ماجرای استعفای خود از شورایعالی سینما را رسانه ای کرده است.

گویا درویش شش روز بعد از توقیف فیلمش یعنی 30 شهریور 94 از شورایعالی سینما استعفا داده بود اما چهار ماه و نیم بعد از آن استعفا تازه آن را علنی کرده است.

احمدرضا درویش در نامه‌ای خطاب به علی جنتی یکی از دلایل استعفای خود را چنین بیان کرده است؛
 با تشکیل دولت تدبیر و امید و ترسیم افق‌های جدید در رویکردهای فرهنگی و هنری در بیانات رییس‌جمهور محترم، چشم‌اندازی پرامید پیش رویِ هنرمندان و نخبگان قرار گرفت. ولی متأسفانه این امید به دلیل عملکرد جنابعالی و سایر مسئولان فرهنگی ذیربط تبدیل به یأس و تزریق ناامیدی در اصحاب فرهنگ و هنر شد.
 نمونه‌ بارز این عملکرد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی عدم وجود ضمانت لازم اجرایی و حقوقی در صدور مجوزهای صادره و بلاتکلیفی مادی و معنوی صاحبان آثار هنری در لغو مجوزهای صادره از سوی آن وزارت می باشد.
 در حال حاضر نمونه روشن آن، توقف و جلوگیری از ادامه‌ نمایش عمومی فیلم سینمایی «رستاخیز» در سینماهای سراسر کشور است! فیلمی که با هدف ترویج فرهنگ عاشورا، توسط عاشقان نهضت امام حسین (علیه السلام) در بخش خصوصی ساخته شده است.

چرا این قدر دیر استعفایتان را رسانه ای کردید؟
به گزارش سینماژورنال اصلی ترین پرسش این استعفا آن است که چرا درویش این قدر دیر به رسانه ای کردن آن پرداخته است؟
آیا وی در این چهار ماه و نیم منتظر بود که مشکل اکران فیلمش حل شود و حالا و در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی که دریافته این مشکل حل شدنی نیست استعفا را علنی کرده است؟

امیدواریم که این استعفا به انتخابات مجلس ربطی نداشته باشد
جالب اینجاست که در این چهار ماه و نیم درویش یکی دو بار به صراحت اعلام کرده بود که “رستاخیز” یک بار اکران شده و پرونده اکرانش هم بسته شده چون چیزی به نام اکران دوم در ایران نداریم اما انتشار خبر استعفا از شورایعالی سینما، چهار ماه و نیم بعد از انجام آن فقط این ظن را در ذهن ایجاد می کند که در تمام این مدت درویش همچنان امیدوارانه در حال تعامل با ارشاد بوده و به دنبال گریزگاهی برای حل مشکل می گشته و چون به نتیجه ای نرسیده استعفا را علنی کرده است.
فقط امیدواریم که این استعفا در زمانی که جامعه آماده انتخابات مجلس شورای اسلامی می شود بار سیاسی نداشته باشد…

سینماژورنال: سخنگوی وزرات ارشاد در نشست خبری روز گذشته‌اش نسبت به اکران فیلم “رستاخیز” موضع جدیدی گرفت. او گفت که حالا توپ در زمین کارگردان و تهیه کننده فیلم است. این اظهار نظر با واکنش جدی درویش همراه بوده است.

به گزارش سینماژورنال دیروز بیستمین نشست خبری حسین نوش آبادی سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سالن جلسات حوزه وزارتی این وزارتخانه برگزار شد.

یکی از سوالاتی که نوش آبادی به آن پاسخ داد، مسئله اکران فیلم رستاخیز بود. سخنگوی وزارت ارشاد گفته بود: «وزارت ارشاد تلاش خود را تاکنون انجام داده و شخص وزیر برای اکران فیلم با اصلاحات لازم مصمم است، اما دوستان هم لازم است انعطاف پذیری به خرج دهند، اکنون توپ در زمین کارگردان و تهیه کننده است. در نهایت فکر می‌کنم که فیلم اکران شود».

احمدرضا درویش در گفت‌وگو با روزنامه “سینما” پاسخ تندی به حرف‌های نوش‌آبادی داده است و البته ادعا کرده که تصمیم ارشاد باعث نابودی تمامی فرصتهای داخلی و خارجی برای اکران فیلم بوده است.

سینماژورنال متن کامل گفته های درویش را ارائه می دهد:

آقای درویش آقای نوش آبادی در بخشی از صحبت‌ های خود گفته‌اند: «حالا توپ در زمین سازندگان فیلم «رستاخیز» است» ، ماجرای این توپ که به زمین شما افتاده چیست ؟

سخنگوی محترم وزارت ارشاد ابتدا باید معلوم کند توپی که به پای سازندگان “رستاخیز” انداخته‌اند ، توپ فوتبال است یا توپ جنگی ؟

نظر خودتان چیست ؟

اگر تشبیه آقای نوش‌آبادی را قبول داشته باشیم، ظاهرا ایشان فضای فرهنگ و سینما را مسابقه فوتبال فرض گرفته‌اند و الان توپ را زیر پای سازندگان «رستاخیز» انداخته‌اند. سازندگان “رستاخیز” بر مبنای قوانین حاکم بر یک مسابقه فوتبال که در اینجا قوانین ارشاد و شرعی است و به تایید ارشاد نیز رسیده وارد این مسابقه شده‌اند. متاسفانه داور این بازی که وزارت ارشاد است وسط مسابقه کاری کرده که همه زحمات و محصول یک تیم بر باد رفته است! حالا هم می‌گویند توپ زیر پای تیمی است که حقوقش پایمال شده ، اصلا حواسشان نیست این توپی که زیر پای ما انداخته‌اند توپ جنگی است. از نظر سازندگان «رستاخیز» این فیلم در تاریخ 24 تیر ماه 1394 اکران شده است و توسط ارشاد که نقش داوری داشته و مجوز برای مسابقه صادر کرده به تعلیق درآمده است. ولی وقتی یک تیم وارد بازی می‌شود مسئولان باید در نظر بگیرند که آنان مجوزها را صادر کرده‌اند و این مجوزها تبعات قانونی دارد و هر نوع تصمیم‌گیری برخلاف مفاد مجوز صادره می‌تواند خسارت و تبعات معنوی و مادی داشته باشد. تمام فرصت‌های نمایش فیلم «رستاخیز» در داخل و خارج از کشور با تصمیم وزارت ارشاد نابود شده است. مثال می زنم: در این ایام که مصادف با اربعین حسینی است حدود بیست و چهار پنج میلیون نفر پای پیاده برای زیارت عتبات عالیات از نجف به کربلا می‌روند. یکی از فرصت های جدی که تهیه‌کننده «رستاخیز» با تلاش زیاد و سفرهای متعدد و هماهنگی با استاندار کربلا و مسئولان عراقی و تولیت آستان مقدس حضرت سیدالشهدا (ع) و پشتیبانی سازمان حج و زیارت ایجاد کرد توزیع حداقل پنج میلیون DVD  این فیلم در روز اربعین در میان عاشقان امام حسین (ع) بود. اتفاقی که قرار بود بعد از نمایش عمومی این فیلم در ایران و خارج از ایران رخ دهد اما به واسطه تصمیم وزارت ارشاد از «رستاخیز» گرفته شد.

احتمالا قبل از آن هم در ایران توزیع می‌شد.

بله ، بسیاری از دی وی دی ‌های این فیلم در داخل کشور پیش ‌فروش شده بود اما همه این‌ها با تصمیم ارشاد مسکوت مانده است و نمایش خارجی نیز نمی‌تواند صورت بگیرد ، زیرا اگر فیلم در خارج به نمایش درآید بعد از دانلود وارد بازار قاچاق می‌شود و به ایران می‌آید. سخنگوی محترم وزارت ارشاد متوجه نیستند که ساختار نمایش برای هر فیلمی ساختاری صنعتی و موازی است. شما ابتدا باید فیلم را در همه سالن‌‌ها در داخل و خارج نمایش دهید و بعد وارد عرصه نمایش خانگی و بعد اینترنت و بعد شبکه‌های تلویزیونی شوید. این‌ها به طور همزمان و موازی است  و این طور نیست که یک بار فیلم در ایران اکران شود و مدتی بعد در اروپا و بعد جهان عرب. برای نمایش  فیلم «رستاخیز» ساختار و ساز و کار نمایشی در سطحی وسیع طراحی شده بود. سخنگوی محترم وزارت ارشاد در سخنان اخیرشان می گویند مجوزی که به فیلم «رستاخیز» داده شده بر اساس اصول ، قوانین و چارچوب های وزارت ارشاد بوده است و اشکالی که وجود دارد از نظر فتاوای فقهی است. من از این گفته سخنگوی محترم وزارت ارشاد تعجب می‌کنم. ضروری است که بگویم بنا بر نامه رئیس سازمان سینمایی جناب آقای ایوبی به یکی از مراجع بزرگوار در تاریخ 13 خرداد سال 93 یعنی یک سال و یک ماه قبل از اکران فیلم «رستاخیز»، این نکته از سوی ایشان نوشته شده: «نظر به اینکه حذف چهره قمر بنی‌هاشم (ع) از این فیلم غیر ممکن بوده و به ساختار فیلم آسیب جدی می‌زند با رعایت همه اصول اعلام شده و با استناد به همه فتاوای موجود از جمله فتوای مقام معظم رهبری چاره‌ای جز نمایش چهره حضرت وجود ندارد.» این را رئیس سازمان سینمایی در قالب یک نامه رسمی به یکی از مراجع عالی قدر نوشته است.

این نامه نشان می‌دهد که وزارت ارشاد موضوع تصویر شدن چهره حضرت ابوالفضل (ع) را پذیرفته بودند؟

بله و پروانه نمایش بعد از آن صادر شده است. آقای ایوبی یک روز قبل از نمایش فیلم اعلام کردند فیلم «رستاخیز» هم مجوز قانونی دارد و هم حجت شرعی. این حجت شرعی بر اساس فتاوایی است که در نامه خودشان ذکر کرده‌اند. سئوال اینجاست که چرا طی 50 نمایش اختصاصی فیلم «رستاخیز» برای روحانیون و بزرگان و حتی جمع هیات محترم دولت، حتی یک نفر هم اشاره نکرد که این فیلم با اصول فقهی و شرعی مطابقت ندارد. سئوال این است که آیا حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی بدون در نظر گرفتن حجت شرعی ، مسئولیت پخش سراسری فیلم «رستاخیز» را در سرتاسر ایران برعهده گرفته است؟ و همه امکانات خود را برای اکران ملی «رستاخیز» بسیج کرده است؟ آیا رسانه ملی که ماه مبارک رمضان در شب ضربت خوردن حضرت علی(ع) تبلیغات فیلم را پخش کرده ، بدون مجوزهای قانونی و شرعی عمل کرده است؟ من از آقای نوش‌آبادی سئوال می کنم که شما سخنگوی دولت در حوزه فرهنگ هستید یا سخنگوی خودتان؟ به شما توصیه می کنم قبل از سخنرانی از افرادی که در این خصوص مستندات زیادی در اختیار دارند استفاده کنید. سازنده و تهیه‌کننده «رستاخیز» را دعوت کنید تا اسناد را نشانتان دهند تا وضعیت این فیلم رابه زمین فوتبال تشبیه نکنید. زمینی که با تصمیم خود ایجاد کرده‌اید زمین فوتبال نیست، زمین جنگ است. این توپ توپ فوتبال نیست، توپ جنگی است. سازندگان فیلم «رستاخیز» با نیت ترویج فرهنگ اهل بیت (ع) این فیلم  را ساخته‌اند و این اثر حق‌الناس است و متعلق به یک تشکیلات دولتی نیست. قبلا آقای وزیر محترم وزارت ارشاد در صحبت خود در شبکه یک تلویزیون گفته اند: «ما می‌توانیم الگویی که تلویزیون در «مختارنامه» عمل کرده بود را انجام دهیم.» به ایشان یاداوری می کنم فیلم «رستاخیز» متعلق به بخش خصوصی است. تلویزیون می‌تواند هر سریالی را تولید کند و بنا به مصالحی تصمیم بگیرد آن را نشان ندهد. اما «رستاخیز» با خون دل و در مدت 10 سال ساخته شده است. خود شما اعلام کرده‌اید که این فیلم جهانی است و برای آن نمایش اختصاصی گذاشتید. دوایر امنیتی و نهادهای لشکری را به استناد مجوز قانونی و شرعی وزارت ارشاد پیش خرید کرده اند. دولت براساس منویات و مصالحی که مورد احترام ماست تصمیم گرفته نمایش فیلم «رستاخیز» را تعویق کند. ما این فیلم را اکران کردیم و بعد آن را از پرده پایین کشیده‌اند. تبعات و خسارات این تصمیم و مصلحت ‌جویی بر عهده خود تصمیم‌ گیرندگان است. متاسفم وزارت ارشاد یک فیلمساز را مقابل دولت قرار داده است و سخنگوی وزارت ارشاد فضای فرهنگی و هنری و خلاقیت و احساس را در حد یک بازی با توپ نازل می‌کند! ایشان متوجه نیستند که عرصه سینما عرصه فرهنگ، اندیشه و هنر است و تولید اثر سینمایی فراتر از زَد و بندهای جناحی و سیاسی است آن هم اثری با موضوع و مضمون بلند عاشورا.

در بخشی از صحبت‌های نوش آبادی از شما به عنوان سازنده فیلم خواسته شده تا انعطاف به خرج دهید.

ما چه باید می کریدم که نکردیم ؟ یازده سال قبل پروژه‌ای را شروع کردیم که تولید این نوع فیلم ها به دلیل اهمیت موضوعی و مضمونی وظیفه همه دولت ‌هاست. کما اینکه با عنوان پروژه‌های فاخر فیلم هایی با بوجه دولتی ساخته شد ، از جمله فیلم “ملک سلیمان”، “راه آبی ابریشم” و “استرداد”. سازندگان «رستاخیز» بر اساس غیرت دینی خود بدون اتکا به ریالی از بودجه بیت‌المال و با صد در صد سرمایه‌گذاری در این فیلم و با ایجاد تعهدات بسیار به افراد حقوقی و حقیقی و سیستم بانکی و تعهد به منابع خارجی که همه از عاشقان اباعبدالله هستند به مدت 10 سال این فیلم را ساخته‌اند. آیا این جای تشکر از سوی دولت ندارد؟ وضع موجود پاسخ زحمت 10 ساله سازندگان «رستاخیز» است ؟ آیا تولید این فیلم همکاری نیست؟ سازندگان «رستاخیز» فیلمی ساختند که دولت تدبیر و امید در سال اول حضور خودش در عرصه خدمتگزاری به آن  9 سیمرغ بلورین از جمله بهترین فیلم ، بهترین کارگردانی ، بهترین فیلمبرداری ، بهترین طراحی صحنه ، بهترین گریم ، بهترین بازیگر نقش مکمل ، بهترین جلوه های ویژه میدانی ، بهترین موسیقی و جایزه ویژه مصطفی عقاد را اهدا کرده است ، این بد است این همکاری نیست ؟ فیلم «رستاخیز» در فستیوال بین‌المللی بغداد و در قلب کشور عراق نمایش داده شد و ندای لبیک یا حسینِ هزاران نفر از تماشاگران در تالار “مسرح الوطنی” بغداد را به دنبال داشت. تا جائیکه «رستاخیز» تواتست جایزه بهترین فیلم فستیوال را به خود اختصاص دهد. آیا این حضور و جایزه برای دولت محترم افتخار نیست؟ آیا این همکاری نیست؟ فیلم «رستاخیز» بعد از اخذ پروانه نمایش به سه زبان عربی ، فرانسه و آذری دوبله و زیرنویس انگلیسی شد و قرادادهای اکران برای جهان شیعه و جهان اسلام و دنیای عرب در اروپا و آمریکا سازمان ‌دهی شد که به فاصله چهار هفته بعد از ایران در عرصه بین المللی به نمایش درآید. بدون کوچک ترین هزینه و زحمتی برای دولت. آیا این همکاری نیست؟ مصاحبه‌های وزیر محترم ارشاد و جناب آقای ایوبی را بخوانید و ببنید در مواضع مختلف چه امیدهایی درباره این فیلم آفریدند؟ اما چه اتفاقی افتاد که با فضاسازی و حواشی موضوع این فیلم تبدیل به ماجرای امنیتی شد؟ جناب آقای جنتی هم در مصاحبه خود گفتند که دولت نمی خواست توافق هسته ‌ای تحت‌الشعاع ماجرای «رستاخیز» قرار گیرد. از سوی دیگر ماهیت معترضین هم معلوم شد. بنا به نظر خود آقای وزیر و دستگاه‌های نظامی و امنیتی مشخص شد که معترضین چه ماهیتی داشتند. آن‌ها به بهانه «رستاخیز» تابلوی سیاسی خود را بالا بردند و هتاکی و قمه‌زنی کردند. دولت محترم باید بپذیرد که پایین کشیدن فیلم «رستاخیز» از پرده اکران به هر دلیل و مصلحتی تبعات و خسارات فراوانی را به سازندگان فیلم «رستاخیز» تحمیل کرده است. این تبعات معنوی و مادی یقینا بر عهده تصمیم گیرندگان است. فیلم «رستاخیز» بنا بر ادعای مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی متکی بر چارچوب های قانونی و شرعی یک بار اکران شده است. ابتدا لازم است که تبعات این تصمیم دولت روشن و معلوم گردد. اکران مجدد فیلم «رستاخیز» با هر شکل و ماهیتی در اولویت دوم قرار دارد.

شما پیگیری‌هایی در سطحی خارج از سازمان سینمایی برای ایجاد زمینه اکران فیلم انجام دادید؟

در کشور مسئولی نیست که در جریان مسائل و حواشی این فیلم نباشد. در عالی‌ترین سطوح نظام و قوای لشگری کشوری و امنیتی و انتظامی رایزنی شده و ماجرا در دست پیگیری است. متاسفانه موضوعی که دامنه‌ آن بدین حد گسترش یافته جناب آقای نوش‌آبادی به عنوان سخنگوی محترم وزارت ارشاد این معضل پیچیده را در عرصه فرهنگ و هنر به توپ فوتبال تعبیر می‌کنند ! ایشان می‌گویند: «کارگردان فیلم شاید فکر نمی‌کرد که بر اثر حواشی فیلم «رستاخیز» نقل محافل شود و افکار عمومی را تحریک کند.» باید بگویم: خیر آقای نوش‌آبادی ! این فیلم با نیت ترویج فرهنگ اهل بیت (ع) ساخته شده و این حواشی جز ایجاد ابهام و پرسش و تضعیف حریم قوانین و حرمت مراجع بزگوار نتیجه دیگری نداشته است.

سینماژورنال: بهروز افخمی در بخشی از تازه‌ترین گفتگوی خود که به بهانه ذکر نامش به عنوان کاندیدای انتخابات مجلس آمده (اینجا را بخوانید) نکات جالبی را هم درباره ماجرای حضور رییس سازمان سینمایی در “هفت” بیان کرده است.

به گزارش سینماژورنال افخمی با اشاره به اینکه هرچقدر لازم باشد اصرار می کند تا ایوبی را به برنامه بیاورد حتی پاسخ گزارشی از سینماژورنال که در آن شرط ایوبی برای حضور در “هفت” زنده روی آنتن رفتن این برنامه بوده(اینجا را بخوانید) را هم داده است.

افخمی به فاطمه پاقلعه‌‌نژاد در “تماشاگران امروز” گفته است اگر ایوبی اصرار داشته باشد که فقط در صورت زنده بودن در برنامه حضور می‌یابد، او حتی این خواسته وی را نیز محقق خواهد کرد.

متن این بخش از گفته های افخمی را در ادامه بخوانید:

*بالاخره فکر می کنید موفق می شوید حجت ا.. ایوبی را به برنامه بیاورید؟

بله بالاخره ایشان را می آورم. یعنی هر چقدر لازم باشد اصرار می کنم که ایشان بیایند.

*نامه ای که نوشتید جواب گرفتید؟

همان نامه باعث شد رفتیم و با خودشان هم ملاقات کردیم.

*زنده نبودن برنامه “هفت” تصمیم خود شماست یا شبکه چنین سیاستی دارد؟

خیر، تصمیم خودم است و اصلا این شرط من برای کار در این برنامه است. در حالی که برنامه تولیدی چیزی در حدود 5برابر برنامه زنده خرج برمی دارد ولی شرط من این بود که برنامه تولیدی باشد، چون من مجری به معنای حرفه ای نیستم. کسی که بلد باشد فی البداهه سوال بپرسد یا از طرف مقابل یک حرفهایی دربیاورد یک نفر دیگر را با تلفن به برنامه مربوط کند و از این کارهایی که می کنند که من نه بلدم نه دوست دارم یاد بگیرم. اگر هم بلد بودم انگیزه ای برای این نداشتم که یک برنامه سینمایی بسازم و اینطورکارها را انجام بدهم من در واقع فیلمساز هستم.

*همین تولیدی بودن به ضرر برنامه شده؛ مثلا آقای ایوبی گفتند اگر برنامه زنده باشد گفتگو می کنند.

اگر ایشان اصرار داشته باشند، برنامه را برای ایشان زنده روی آنتن می فرستیم؛ مشکلی نیستولی فکر می کنم رضایت بدهند در برنامه تولیدی بیایند برای این که برنامه تولیدی به خود مصاحبه شونده هم اجازه می دهد سر فرصت فکر کند و به سوالات پاسخ بدهد. در برنامه تولیدی یک مصاحبه طولانی می تواند اتفاق بیفتد که بعدا کوتاه می شود و مثلا نیم ساعت از بهترین قسمت های آن جدا می شود. یعنی برنامه تولیدی همه چیزهایی که به درد ما و تماشاچی می خورد و به درد مصاحبه شونده هم می خورد را دارد. من فکر می کنم خیلی از مردم به این دلیل که ممکن است یک مصاحبه زنده آنها را نگران کند حاضر نمی شوند در بعضی برنامه ها حضور داشته باشند خود من اگر در یک برنامه تولیدی می خواستند من را دعوت کنند راحت تر می رفتم.

سینماژورنال: فصل سوم برنامه “هفت” با حضور بهروز افخمی به عنوان مجری و تهیه کنندگی یک جوان 25 ساله به نام محمدحسین رضوی در همین چند هفته آغازین  کاملا در خدمت حواشی بوده است.

به گزارش سینماژورنال البته که این سروصداها که به نظر می رسد پولتیکی از سوی افخمی برای احیای برنامه و در نهایت کمک به رشد کارنامه سینمایی خودش باشد(!!) به اندازه مخاطبان، مدیران سازمان را هم وارد چالش کرده است.

شنیده های مختلفی از رسانه ملی به سینماژورنال رسیده که یکی از مهمترین آنها اختلاف رییس و معاون سیما بر سر نحوه اجرای افخمی در “هفت” و حاشیه سازی فراوان اوست.

شنیده شده رییس رسانه ملی چنان که باید از این حواشی خرسند نیست اما از آن طرف معاون سیما تا اینجای کار از برنامه راضی بوده است.

شرط ایوبی برای حضور در “هفت،

دیگر شنیده مرتبط با برنامه به ماجرای حضور حجت ا.. ایوبی در برنامه بازمی گردد.

افخمی به تازگی ادعا کرده بود ایوبی را به برنامه دعوت کرده و او دعوتش را اجابت نکرده و در نقطه مقابل رییس دفتر ایوبی هم ماجرای دعوت را رد کرده و افخمی را به دروغگویی متهم کرد.(اینجا را بخوانید)

حالا شنیده های سینماژورنال حکایت از این دارند که ایوبی تنها به یک شرط خواستار حضور در “هفت” شده و آن هم پخش زنده برنامه بوده است.

ایوبی که پیشتر به خاطر سانسور برخی از گفته هایش از رسانه ملی گلایه داشته خواستار حضور در برنامه ای از “هفت” بوده که به صورت زنده روی آنتن رود و چون این امکان فراهم نشده از حضور در برنامه سرباز زده است.

سینماژورنال: حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی دیروز با حضور در برنامه “شهر فرنگ” شبکه خبر بعد از مدتها اعتراف کرد که نه او نه علی جنتی هیچ کدام تنها تصمیم گیرندگان سینما نیستند.

به گزارش سینماژورنال ایوبی در پاسخ به این سوال که چرا پای برخی تصمیم‌هایی که نسبت به اکران یک فیلم می‌گیرید، نمی‌ایستید؟ اینگونه پاسخ داد: اهالی سینما انتظار به حقی از ما دارند و می‌گویند که از فیلم‌هایمان صیانت کنید یعنی اگر به این رسیدیم که فیلمی ممکن است در اکران دچار مشکل شود از همان اول و در ارائه پروانه ساخت دقت کنیم.

نه من تصمیم گیرنده نهایی ام و نه وزیر ارشاد

وی ادامه داد: ما به شورای پروانه ساخت گفتیم که اگر می‌بینید فیلمی در پروانه نمایش به مشکل بر می خورد در همان ارائه مجوز ساخت درست عمل کنید. می‌گویند ممیزی ها سخت شده است ولی همین ممیزی‌ها برای صیانت از فیلمی است که قرار است تولید شود.

ایوبی خاطرنشان ساخت: بنده اعلام می‌کنم که من حجت‌الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی و جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تنها تصمیم‌گیرنده در عرصه سینما نیستیم.گاهی پیش آمده  از دو قوه، نامه زده‌اند و گفته‌اند نمایش یک فیلم باید متوقف شود، این را چه باید کرد؟‌ اگر اسم این عقب‌نشینی است، بله ما عقب‌نشینی می‌کنیم.

این صندلی‌ها خیلی ناپایدار است

رئیس سازمان سینمایی در بخشی از گفتگویش در شبکه خبر در مورد بهروز افخمی که اخیرا با همراهی محمدحسین رضوی اخوی جوان محمود رضوی تهیه کننده “معراجیها” تولید “هفت” را انجام می دهد(اینجا را بخوانید) نیز اظهارنظر کرد.

ایوبی گفت: امیدوارم بهروز افخمی به سینما کمک کند و از فرصتی که در اختیارش است استفاده کند. حالا این فرصت چه یک سال و چه ده سال است. این دوران سریع می‌گذرد و این صندلی‌ها خیلی ناپایدار است اما نتیجه کار ما خواهند ماند.

وی تأکید کرد: تاریخ معمولا ما را درست قضاوت می‌کند. برایشان{بهروز افخمی} آرزوی موفقیت می‌کنم و امیدوارم سینما را یک گام پیش ببرد.

سینماژورنال/حامد مظفری: در دومین بیانیه شورای راهبردی سینمای ایران که چند روز قبل منتشر شده بود بر مشکلات برآمده از وابستگی بیش از حد سینمای ایران به بودجه های دولتی تأکید شده بود و راه رهایی از این مشکلات قطع این وابستگی ذکر شده بود.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماژورنال به فاصله چند روز از انتشار آن بیانیه حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی، مراسم معارفه مدیر جدید موسسه رسانه های تصویری را بهانه ای کرد برای پاسخگویی صریح و البته کاملا تند به آن بیانیه.

ایوبی گفت: من حضور و اقدام این آقایان را در شورای راهبردی تحقیق و توسعه سینمای ایرانی به فال نیک می‌گیرم چون اینها از کسانی هستند که از قدیم خیلی هم دوستشان داشتم و دارم.

وی ادامه داد: حالا این آقایان پیشقدم شدند و ما از همین‌ها شروع می‌کنیم. اینها از کسانی هستند که تا به امروز با حمایت‌های دولتی فیلم ساختند. حالا که این عزیزان پیشقدم شدند از آقای تابش(مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی) می‌خواهیم که حمایت‌های دولتی را از ایشان قطع کنند. از همین جا خطاب به آقای تابش عرض می‌کنم که حمایت‌ها را از فیلمسازان این شورا قطع کنند و پول باقیمانده را به فیلم‌اولی‌ها و فیلم‌دومی‌ها می‌دهیم تا به جوان‌هایی که وارد سینما می‌شوند، کمک کنیم.

آقای ایوبی! خوشحالیم که صریح حرف می زنید

اینکه رییس سازمان سینمایی بعد از مدتها برای یک بار هم که شده صراحت را پیشه خود ساخته و بی پناه بردن به وادی شعر و عرفان پاسخ شورایی متشکل از تعدادی سینماگر باتجربه را داده اتفاق نیکویی است.

در تمام بحرانهایی که در عمر دو سال و خرده‌ای مدیریت سینمایی یازدهم از ماجرای توقیف فیلمهای مجوزدار گرفته تا تغییر ناگهانی جوایز در جشنواره فجر و حتی عدم راهیابی برخی فیلمهای حساسیت‌زا به جشنواره های فجر شکل گرفته بود صرفا سعه صدر و واکنشهای کاملا در لفافه و غیرمستقیم حجت‌ا.. ایوبی را شاهد بودیم و چه خوب که بالاخره ایشان تعارفات مرسوم را کنار گذاشته و راحت حرفشان را می زند.

با این حال نکته اینجاست که این واکنش صریح به همان اندازه که باید در برابر منتقدان سینمای ایران به کار رود می بایست در برابر آنها که در ماههای گذشته با ایجاد فضایی پرارعاب جلوی اکران برخی از آثار مجوزدار نظیر “عصبانی نیستم”، “خانه دختر”، “خانه پدری” و “رستاخیز” را گرفتند هم به کار گرفته شود.

چرا رییس سازمان سینمایی در برابر آنها که بی دلیل جلوی اکران این آثار پروانه نمایش دار را گرفتند هم همین واکنش را نشان نداد؟

جالب است که آن مخالفان بیشتر از آن که ریشه سینمایی داشته باشند به دنبال تسویه حسابهای سیاسی بودند و نه تنها واکنشی به خود ندیدند که در نهایت ملایمت خواسته آنان که توقیف بود برآورده شد اما…

اما در برابر گروهی استخوان خردکرده سینما که هر چه نداشته باشند سبقه سینمایی شان بر همگان آشکار است این چنین واکنش تندی رخ می‌دهد.

نگذارید اقلیت راستگو جامه ریا بر تن کنند

این را که کنار بگذاریم نباید یادمان برود که سينماى ايران سينمايي دولت زده است و اين ريشه در بيش از سه دهه گذشته دارد و دولت‌زدگی سینما نه ربطی ايوبى دارد و نه ربطی به شمقدری یا جعفری جلوه و سلف او.

در دهه نخست انقلاب به علت فقدان سرمايه گذاران همسو با نظام مساعدت دولتى يك امر ناگزير و صحيح بود ولی امتداد این مساعدتها کار سینما را به جایی کشاند که دیگر تولیدات خالص بخش خصوصی ایران به سالی 5 فیلم هم نمی رسد!

این است که خطرناک است! بخصوص که حالا بنا شده آنها که این دولتی شدن بی حد و مرز را نقد می کنند در دایره غیرخودیها قرار گیرند خط دوچندان هم می شود چراکه باعث می‌شود همین اقلیت راستگو نیز برای فرار از کانون عکس العمل مستقیم مدیران، جامه نفاق و دورویی بر تن کنند و زبان جز به مدح نگشایند.

سینماژورنال: مهدی کرم‌پور کارگردان جوان سینمای ایران که آخرین ساخته سینمایی اش درام عاشقانه “پل چوبی” بود مدتی به دنبال دریافت پروانه ساخت تازه ترین فیلمش بود که البته هنوز موفق به دریافت آن نشده است.

به گزارش سینماژورنال این کارگردان جوان که اخیرا به همراه برخی از همفکران خود در تشکلی به نام “شورای راهبردی تحقیق و توسعه سینمای ایران” جلساتی را برای طرح مشکلات سینمای ایران برگزار می کند(اینجا و اینجا را بخوانید) با نگارش نامه ای انتقادات تندی را به مدیریت سینمایی دولت یازدهم وارد ساخته است.

در این نامه که برای انتشار در اختیار “کافه سینما” قرار گرفته کرم پور ضمن بیان گلایه هایش از مدیریت سینمایی فعلی برخی نکات درباره سیستم مدیریتی سابق را هم بیان کرده است.

سینماژورنال متن این نامه را ارائه میدهد:

پس از دو سال چون رویه گذشته‌، کتبن و عمومی قلمی ‌کنم تا اقل ثبت شود و بماند

جناب آقای دکتر ایوبی! ریاست محترم سازمان سینمایی کشور! سلام! خیال می‌کردم گفتنی‌ها را برای‌تان در جلسات خصوصی و عمومی گفته‌ام. به دوستی. به تذکر. به قهر. به شوخی. آن‌چه وظیفه خود می‌دانستم که باید گفته شود را. چون دوست یا برادر کوچکی. اما حالا که خارج از تعارف‌ها، مسموع نیست، پس از دو سال چون رویه گذشته‌، کتبن و عمومی قلمی ‌کنم، تا اقل ثبت شود و بماند. چرا که ما ناگزیر به گفتنیم و مسئولیت این همه نگفتن را فردا بر ما خواهند نوشت. که همان‌جا باید می‌گفتیم. در همان زمان و مکانی که باید. و بالاخره یکی باید این سکوت موهن را که از ترس‌ پنهان از دست دادن‌ها، می‌آید بشکند. چرا که مال ما نیست. لیاقت ما نیست.

قهرمان مبارزه با آنتاگونیست بودن تاکتیک خوبی است اما نه برای مدیریت کلان

آقای دکتر! چند صباحی قهرمان مبارزه با آنتاگونیست‌ِ قصه‌ی کهنه بودن، تاکتیک خوبی‌ست، اما نمی‌تواند استراتژی مدیریت کلان باشد. اتحاد علیه دشمن فرضی و آدم بدها که گرچه حالا بر مسند نیستند، اما در کمینند لابد! و گروه فشار دارند و قدرت و ابزار اعمال زور، نمی‌تواند و نبایست هراس عمومی و پنهان ایجاد کند که هیچ کس هیچ نگوید. که همه در میهمانی‌های دولتی لبخند بزنند و عکس یادگاری بگیرند و زینت‌المجالس سیاست‌مداران نوآمده شوند.

حالا در پساتحریم نوبت ماست
آقای دکتر! ما می‌دانیم و می‌دانستیم که اولویت دولت یازدهم فرهنگ و هنر نیست. که کارهای مهم‌تری دارد در عرصه‌ی سیاست خارجی و اقتصاد. و پذیرفتیم که لب بگزیم تا نوبت‌مان شود.
و حالا در پساتحریم نوبت ماست. چیز زیادی هم نمی‌خواهیم، که دولت مزاحم بخش خصوصی و جریان واقعی عرضه و تقاضای میان هنرمندان و مردم نشود، که اصل خصوصی سازی شامل سینماهای مصادره شده توسط دولت و نهادهای عمومی نیز باشد، که کمپانی‌های تولیدی شکل بگیرند، که تهیه کنندگان مسئولیت فیلم‌هایشان را برعهده بگیرند، که رانت‌های پنهان و آشکار به حمایت عادلانه و تساوی توزیع شوند، که مافیای تولید و توزیع و نمایش سر و سامان داده شود، که قوانین حمایتی و نظارتی شفاف شوند، که آزادی بیان توأم با مسئولیت برای تولیدکنندگان حاصل شود، که دولت و همه بدانند که فیلم‌سازی حق است نه امتیازی که هنرمندان تحت هر عنوانی چون پروانه ساخت یا هر مجوز سلیقه‌ای دیگر به خواهش یا سر کج کردن بخواهند دریافت کنند.

کم‌تر از ده نام مکرر همه‌ شوراهای نظارتی و حمایتی اداره‌های نظارت بر ساخت و نمایش ارشاد و از آن جالب‌تر شورای حمایت فارابی را قبضه کرده‌اند
آقای دکتر! ترکیب این شوراها را دیده‌اید؟ حتمن دیده‌اید، چرا که به حکم شما یا پیشنهاد و نظارت شما منصوب شده‌اند. سه دهه است که گویی در مدیریت فرهنگی این کشور قحط‌الرجال آمده. کم‌تر از ده نام مکرر همه‌ی شوراهای نظارتی و حمایتی اداره‌های نظارت بر ساخت و نمایش ارشاد و از آن جالب‌تر شورای حمایت فارابی (و شهرداری و حوزه هنری و صداوسیما) را قبضه کرده‌اند و به تنهایی خود مشاور، ناظر، حامی، مجری و مفسر همه‌ی قوانین و آیین نامه‌های فرهنگ و هنر و سینمای ایران هستند. سیاست‌گزاران فرهنگی در پس و پشت پرده و بدون هیچ ارزیابی به روز دانش کیفی و پاسخ‌گویی به روند و نتیجه‌ی تصمیمات درست و غلط‌شان حتا.
تغییر دولت‌ها هم در آمد و رفت‌ و نفوذشان تأثیری ندارد.
بسیاری از خطاها و مسیرهای انحرافی این سال‌ها نتیجه‌ی مستقیم تصمیمات اشتباه آن‌ها بوده که گاه امنیت و کلیت این سینما را به مخاطره افکنده‌اند.
هنوز هم در این شوراها از قصه می‌ترسند. از استقبال مردم می‌ترسند. از سینمای قصه‌گوی مردمی می ترسند. یا چون کارشان را بلد نیستند، این سینما را متناسب به سلیقه‌ی خود ابتر و حقیر می‌کنند. و این‌چنین است که در پنهان حذف سینماگران حرفه‌ای داستان‌گو دنبال می‌شود، و داستان تلخِ گریز مردم از سینماها و ریزش مخاطبان، به عمد یا به سهو تزریق و اجرا می‌شود.

در حوزه‌ سینما فرقی بین جناح‌بندی‌های سیاسی حس نکرده‌ایم
جناب آقای دکتر! ما در حوزه‌ی سینما فرقی بین جناح‌بندی‌های سیاسی حس نکرده‌ایم. همه یک رویه‌ی دِمُده و ساده‌انگارانه را ادامه می‌دهند. گیرم با نقاب‌ها و شعارهای متفاوت. اما عملکردشان یکی‌ست. چه بسا اصول‌گرایان چون به مسلمانی‌شان مطمئن بودند سر حرف‌هایشان هم بیشتر می‌ایستادند، این را اگر دیگران در خفا می‌گویند، بگذارید من به شما آشکار بگویم.
اگر مرحوم سیف‌الله داد را استثنا کنیم که کارها و تصمیم‌گیری‌هایش نشان از شخصیت ویژه و اقتدار وجودی‌اش داشت، ما همه‌ی این سال‌ها فقط محافظه‌کاری را تجربه کرده‌ایم. و شما که دیپلمات بوده‌اید حتمن مرز باریک اما مطول محافظه‌کاری با اعتدال‌گرایی را به خوبی می‌شناسید.
محافظه‌کاری فرهنگی همانی‌ست که امروز بزرگان ما را خانه نشین یا راهی دیار غربت کرده و یا ما را به فکر برده که چه بر سر فیلم‌های جدیدشان آمده. همانی‌ست که امروز استعدادهای متوسط بر مسند تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز، باید برای بهترین جوانان این کشور تصمیم بگیرند و دوستان فیلم‌ساز من که با اصلاحی‌های عجیب و سلیقه‌ای روبه‌رو شده‌اند، به امید سازش دم نزنند یا خودسانسوری کنند. چرا که لابد شما آمده‌اید و قرار است آن سوار ابلق نشان ناجی ما از تندروی و سانسور شوید. اما خودسانسوری از سانسور هم بدتر است.

در همان دولتی که از آن با لولو یاد می شود همه فیلم ساختند
یادمان باشد که در همان دولتی که حالا مانند لولو از آن یاد می‌شود همه در این سینما فیلم ساختند. یادمان باشد در همان دولت قبل نتیجه فجر و اسکار و برلین یک خروجی بود. در همان دولت، فرهادی به اسکار معرفی شد. من و معادی و کیایی و نعمت‌الله پروانه ساخت و نمایش گرفتیم. در همان جشنواره‌ها فیلم کاهانی رد نمی‌شد. از فیلم‌ساز جوان خواسته نمی‌شد شب اختتامیه خودش از خیر جایزه جشنواره بگذرد. در دولت نهم، بیضایی هم فیلم ساخت.

با شعر خواندن و لبخند مشکل سینمای ما حل نمی‌شود
آقای دکتر ایوبی! با شعر خواندن و لبخند مشکل سینمای ما حل نمی‌شود. حتا اگر حالا تنها علقه‌ی مشترک من و شما شاعر محبوب‌مان باشد. امروز دیگر به چیزی بیش از زبان نرم نیاز است. مدیریت فرهنگی به گوش شنوای واقعی و پایمردی بر قول‌ها و حمایت از همه‌ی هنرمندان نیاز دارد.
جشنواره‌ی سال قبل را یادتان هست؟ همه گفتند و نوشتند که جشنواره‌ی فیلم‌های متوسط بوده.
حذف و خانه نشین کردن آدم‌های حرفه‌ایِ مهم‌ترین و خوش‌نام‌ترین صنعت این کشور که مردم این مملکت سال‌ها پای تربیت‌شان هزینه داده‌اند با کدام هدف صورت می‌گیرد؟ چه برنامه‌ای برای جلوگیری از فرار مغزها که سرمایه‌ی ملی این مملکت است، دارید؟ نگاهی به لیست عوامل جشنواره‌ی پیش رویتان انداخته‌اید؟ جای دست‌اندرکاران فنی و هنرمندان پشت دوربین کم‌نظیری که همه‌ی کشورهای منطقه حسرت به دل آنانند، کجاست؟

نکند خدای ناکرده قرار بر حذف سینمای ملی‌ است
آقای دکتر! زمزمه‌ها و پچ‌پچه‌های درگوشی می‌پرسند ‌نکند خدای ناکرده این اشتباهات سهوی نباشند؟ نکند خدای ناکرده قرار بر حذف سینمای ملی‌ست و خودمان خوش‌بینانه جشن با پنبه سر بریدنش را به پای‌کوبی نشسته‌ایم؟ نکند در پساتحریم در میان خیل بنجل‌های صف کشیده برای اخذ طلب‌های دلاری‌مان قرار است از چین و هند و اروپای ورشکسته، برای‌مان سوغات دیگری بیاورید؟
و خدای ناکرده، بدتر از همه نکند نادانسته از آشفتگی مدیریت‌های ناهم‌گون و غیر یک‌دست زیردستی‌تان کس یا کسانی ماهی‌های خود را صید می‌کنند؟

گوش بِنِه عربده را، دست مَنِه بر دهنم
جناب آقای دکتر ایوبی
زین دوهزار من و ما، ای عجبا من چه منم؟
گوش بِنِه عربده را، دست مَنِه بر دهنم

سینماژورنال: شاید برای بسیاری جالب باشد که درباره زندگی خانوادگی حجت ا.. ایوبی و علایق سینمایی رییس سازمان سینمایی بدانند.

به گزارش سینماژورنال این مرد اغلب متبسم و علاقمند به مولانا دارای سه فرزند است که از میان دو فرزند دختر دارد و یک فرزند پسر.

پسری که به مانند پدر علوم سیاسی خوانده…
ایوبی درباره وضعیت تحصیلی فرزندان خود به “سینما” می گوید: پسرم لیسانس علوم سیاسی دارد و در حال حاضر روابط بین الملل می خواند. رشته ای نزدیک به خودم که فارغ التحصیل آن هستم.

وی ادامه می دهد: دختر بزرگم مهندسی مکانیک دانشگاه تهران درس می خواند و دختر کوچکم معماری همین دانشگاه قبول شده است.

ایوبی درباره علاقه خانواده اش به سینما بیان می دارد: خانواده ام خوشبختانه سینمارو هستند؛ از قدیم الایام تابحال. خانواده ما اهل فرهنگ و هنر هستند به دلیل اینکه فرزندانم از کودکی در برنامه های فرهنگی حضور داشته اند.

کمتر فرصت سینما رفتن دارم
ایوبی می افزاید: البته خودم کمتر فرصت سینما رفتن دارم و مگر بعضی از فیلمها که نیاز به بازبینی دارند که آنها را در خانه می بینم. این به آن معنا نیست که اصلا به سینما نروم و اتفاقا دوست دارم فیلمها را در سینما ببینم.

رییس سازمان سینمایی درباره اولین فیلمی که در سینما دیده بیان می دارد: اولین فیلمی که در سینما دیدم برمیگردد به دوران راهنمایی که از طرف مدرسه رفتم و فیلمی مستند در مورد محیط زیست دیدم.