سینماروزان/مهدی فلاح: شورای پروانه نمایش فیلم‌های سینمایی با صدور پروانه نمایش یک فیلم موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان شورای پروانه نمایش فیلم‌های سینمایی در جلسه اخیر با صدور پروانه نمایش برای فیلم «ملاقات با جادوگر» به تهیه کنندگی حمید اعتباریان و کارگردانی جمشید بهرامیان موافقت کرد.

اعتباریان آخرین بار نزدیک به یک دهه قبل کمدی “سن پطرزبورگ” را تهیه کرده بود و پس از آن به دنبال تولید قسمت دوم آن کمدی بود که میسر نشد.

سینماروزان: شورای صدور پروانه ساخت در جلسه اخیر خود با ساخت چهار فیلمنامه موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان علی عطشانی کارگردانی که اخیرا کمدی «کاتیوشا» را روی پرده داشت برای «سلفی با دموکراسی» به تهیه کنندگی خودش پروانه ساخت گرفته است.

به جز این کاظم راست گفتار کارگردان «نقاب» که سال قبل موزیکال-تاریخی «آشوب» را روی پرده داشت پروانه ساخت «مستقیم جهنم» را گرفته است.

محمدحسین لطیفی هم پروانه ساخت «ماساچوست» را گرفته است به تهیه کنندگی حمید اعتباریانی که بیش از همه به خاطر تولید کمدی «سن پطرزبورگ» شناخته میشود.

فهرست کامل پروانه های صادره به شرح زیر است:

—«ماساچوست» به تهیه‌کنندگی حمید اعتباریان ، کارگردانی محمدحسین لطیفی و نویسندگی پیمان عباسی

–«سلفی با دموکراسی» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی علی عطشانی و نویسندگی مشترک امیر علی احمدیان و مسعود احمدیان

–«آبی بیکران» به تهیه‌کنندگی سیدجلال چاوشیان ،کارگردانی و نویسندگی بابک نبی‌زاده یوسفی

–«مستقیم جهنم» به تهیه کنندگی، کارگردانی و نویسندگی کاظم راست گفتار

سینماروزان: بهرام بیضایی آخرین بار 9 سال قبل با فیلم در فیلمی به نام “وقتی همه خوابیم” در جشنواره فجر حضور داشت؛ فیلمی که به صریح ترین شکل ممکن پشت پرده سینمای ایران را نقد کرده بود و همین نقد عریان و اشارات مستقیم فیلم به تهیه کننده نوپای پروژه ناتمام “لبه پرتگاه”بیضایی-و البته از شرکای راه اندازی دفتر پخشی که زودتر از حد تصور مافیایی قلمداد شد؟!- بود که نشست مطبوعاتی فیلم را دستخوش حاشیه کرد.

بیضایی در آن نشست، “وقتی همه خوابیم” را یکی از سه گانه ای دانست که با “لبه پرتگاه” و فیلمنامه ای دیگر به نام “اعتراض” کامل می شد؛ “لبه پرتگاه” درباره پاپوشی غریب است که برای یک بازیگر سینما دوخته میشود و البته به قدر کفایت نقد فضای پشت صحنه سینما را دارد. “اعتراض” درباره ماجرای اعتراض آذر شیوا بازیگر “سلطان قلبها” به فضای حاکم بر سینمایفارسی و روایت آدامس فروشی جلوی دانشگاهش در ابتدای دهه پنجاه است!

نگارش فیلمنامه “اعتراض” در میانه دهه هفتاد بیضایی را در مسیری قرار داد که بخواهد از فردین درباره آذر شیوا کسب اطلاعات کند. بیضایی درباره چگونگی دیدار با فردین در فیلم نوشت: منی که هرگز آذر شیوا را ندیده بودم وقتی گیج شخصیت واقعی زنی که بیصدا به ابتذال شغلش اعتراض کرده بود، درماندم، ناچار و با احتیاط زنگ زدم به کارگردان و همبازی چند فیلم او فردین که خیال نمیکردم جوابم را بدهد و پرسیدم آیا میداند کجا می توانم دو سه فیلمی از آذر شیوا پیدا کنم که چیزی از خود او هم در آن دیده شود؟ و او معرفت به خرج داد و همان فردا آمد و همه فیلمهای آذر شیوا را در جعبه های کوچکی که به آن ویدیو می گفتند برایم آورد.

بیضایی با تاکید بر منش شخصیتی فردین ادامه داد: فردینی که دیدم غیر از آن بود که روی پرده و یکی دو بار گذری در دفتر مشترکش با پخش کننده فیلم “رگبار” دیده بودم. واقعا لب نمی زد و صدای خودش بود؛ بی لحن جاهلی و آواز خواندن قرضی و چهچهه زدن ناهمخوان با لبها. کارگردان “سلطان قلبها” که سالها محبوب ترین فیلم چین و آسیای میانه بود و این همه فروتنی!

اما دیدار بیضایی با فردین به همین جا ختم نمیشود. به گزارش سینماروزان کمی بعدتر از دیدار اول و بعد از اتفاقات خرداد 76 و زمانی که بیضایی بعد از مدتها تلاش و دیدار حضوری با آذر شیوا در پاریس نتوانسته بود رضایت وی برای ساخت فیلمنامه “اعتراض” را بگیرد و البته مدیران سینمایی وقت هم به ساخت این فیلم علاقه ای نشان ندادند بیضایی به قصد بازپس دادن فیلمهایی که از فردین گرفته بود مجدد با او دیدار کرد.
بیضایی درباره این دیدار دوم نوشت: در تهران از فردین بخاطر لطفش تلفنی تشکر کردم. فیلمی ساخته نمی شد که به ویدیوها نیازی باشد. پرسیدم کی و کجا بیاورم؟ خودش آمد با همان مهربانی بار قبل. گفت از هر کدام دو نسخه داشتم و این نسخه ها مال شماست! میخواست بداند چی شد اعتراض؟ به ساختش امیدی هست؟ میخواست بداند فضا واقعا فرقی کرده؟

بیضایی با اشاره به امید واهی فردین برای دریافت مجوز ادامه داد: فردین با همه خودداری از امید خودش گفت. فیلمنامه یی نوشته بود بر داستان “برصیصای عابد” آرزو داشت بسازد و خود متفاوت و ناشناخته اش را نشان دهد. خواست و وظیفه من بود که نگاهی به آن بیندازم. “برصیصای عابد”؛ باورم نبود بگذارند-چندان به مرگش نمانده بود!

اما برصیصا که بود؟ به گزارش سینماروزان برصیصا در روایات از عابدان بنی اسراییلی بود که بعد از ۷۰۰ سال عبادت خداوند ، تسلیم وسوسه‌های شیطان شد و ابتدا به زنی تجاوز کرد و پس از آگاهی از  بارداری او را به قتل رساند و سرانجام خدا را انکار کرد!

سینماروزان/حامد مظفری: بهرام بیضایی نویسنده و کارگردانی که نزدیک به هشت سال است ایران را ترک کرده و در دانشگاه استنفورد ایالات متحده مشغول به تحصیل است تازه ترین فیلمنامه اش با عنوان «سفر به شب» را از طریق انتشارات روشنگران به مخاطبان عرضه کرد.

به گزارش سینماروزان «سفر به شب»  در ۸۵ صفحه با شمارگان ۳۰۰۰ نسخه و قیمت ۷۰۰۰ تومان عرضه شده است.

“سفر به شب” با ساختاری نمادین، داستان مسافرت شبانه یک تازه‌عروس به زادگاه شوهرش را روایت می‌کند. عروس و داماد سوار بر اتوبوسی که شماری از قوم و خویش را در خود جای داده عازم زادگاه داماد می‌شوند.
در حین سفر است که دسیسه‌هایی متعدد برای قُر زدن عروس شکل می‌گیرد و در جریان هر دسیسه نیز شماری از خویشان از اتوبوس به بیرون، پرت می‌شوند تا پایان که بسان بسیاری از آثار بیضایی این نوعروس است که پشت فرمان اتوبوس نشسته و رستگاری را رقم می‌زند…

در شروع فیلمنامه می‌خوانیم: آبی آسمان با چند لکه ابر، آفتابی و درخشان، که در آن چند پَرنَده چرخ می‌زنند. تصویر پایین می‌آید و بر صحرا روستاییانی را نشان می‌دهد که در جشن عروسی سرگرم پایکوبی‌اَند. روستا خُود دورتَر، در زمینه، بر دامنه است. میان حلقه‌ای از کسانی که کف‌ْ‌زَنان بر شورِ آهنگ و ساز می‌اَفزایند، چند تَنی دامنْ‌کِشان چرخ می‌زنند؛ نُقل‌پاشان بَر سَرِ دستْ‌افشانی؛ چند بچّه پایْ‌بازی‌شان را تقلید می‌کُنند. سازْزَن ناگهان خندان از خستگی وِلُو می‌شود و صدای ساز می‌مانَد. غُرغُرِ مهربانِ جمع. میان پایْ‌کوبان چند تَن بی‌ساز ادامه می‌دَهند؛ پیرْزاغنی که پدربُزُرگ عروس باشد سَروتَنْ‌جُنبان به سازْزن نزدیک می‌شَوَد و هنوز می‌کوشد وا نَدَهد.

بیضایی آخرین بار حدودا نه سال قبل و در دولت اول محمود احمدی نژاد فیلمی به نام «وقتی همه خوابیم» را که نقدی بر مناسبات پشت پرده سینمای ایران بود ساخت و روانه اکران کرد؛ فیلمی که بسیاری آن را تسویه حساب شخصی بیضایی با تهیه‌کننده پروژه ناتمام «لبه پرتگاه» می‌دانستند!

به دنبال آن نیز بیضایی در تلاش برای ساخت آثاری همچون «اشغال» و «مقصد» بود که اولی به دلیل بالا بودن هزینه تولید و دومی به دلیل تفاسیر عجیب و غریب ممیزان و صدور موافقت اصولی به‌جای پروانه ساخت به تولید نرسید.

بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم هم اتفاق تازه ای برای بیضایی نیفتاد چون علیرغم وعده‌های مدیران سینمایی دولت، بیضایی نه تنها به ایران بازنگشت بلکه حتی فیلمنامه ای مانند «مقصد» که در دوره احمدی نژاد یک موافقت اصولی برای ساخت توسط شخص بیضایی نصیبش شده بود این بار نه برای ساخت توسط بیضایی بلکه برای ساخت توسط جوانی همچون محسن قرایی، موافقت اصولی نصیبش شد و البته درنهایت همین موافقت اصولی هم نتوانست اسباب تولید شود!

سینماژورنال: حمید اعتباریان تهیه کننده ای که یک همکاری جنجالی و البته ناموفق با بهرام بیضایی در “لبه پرتگاه” داشت بر اثر سکته قلبی در بیمارستان بستری شد.

به گزارش سینماژورنال اعتباریان بعد از سکته قلبی چند روزی را در آی.سی.یو گذراند اما بعد از مراقبت و پیگیری روند درمان به بخش منتقل شد.

سینماژورنال/حامد مظفری: محمد رحمانیان نویسنده و کارگردان ایرانی در سالهای اخیر توجه ویژه ای به آثار بهرام بیضایی نشان داده است و کوشیده مرتب مستقیم یا غیرمستقیم از آثار شناخته شده این چهره هنر نمایش ایران استفاده کند.

به گزارش سینماژورنال از بهمن 92 که رحمانیان براساس نمایش “آرش” بیضایی متنی به نام “آرش ساد” را برخوانی کرد تا “خاطرات هنرپیشه نقش دوم ” و “مجلس ضربت زدن” که هر دو در تیر93 به کارگردانی وی روخوانی شدند تا “روز واقعه” که مهر امسال روخوانی شد مدام علاقه رحمانیان به استفاده از آثار بیضایی را دیده ایم.

این علاقه اگر با اجرای این نمایش ها چنان که بیضایی می‌خواست همراه بود قطعا می‌توانست در حفظ میراث ادبی این مولف سینمای ایران اثر فراوان داشته باشد اما در شرایطی که در این اجراها بیشتر روخوانی آثار را می بینیم و نه اجرای نمایش به معنای واقعی، این استفاده مدام از آثار بیضایی چه معنایی دارد؟ و چرا رحمانیان به جای آثار بیضایی به سراغ متونی از نویسندگان کمتر شناخته شده برای روخوانی نمی‌رود؟

پاسخ را باید در یک چیز خلاصه کرد و آن هم اینکه مطمئنا با استفاده از نام بیضایی می‌توان مخاطبان بیشتری را به صحنه کشاند و شاید هم امکانات بیشتری را برای اجرا در اختیار گرفت!

“آدامس خوانی” برآمده از “اعتراض” و آدامس فروشی آن بازیگر زن

در یک مورد تازه رحمانیان از اواخر دی ماه امسال پرفورمنسی به نام “آدامس خوانی” را کارگردانی می‌کند؛ پرفورمنسی که نه تنها نامش که حتی بخشی از آن هم برگرفته از فیلمنامه “اعتراض” بیضایی است.

بیضایی سالها پیش و براساس سرگذشت واقعی آذر شیوا هنرپیشه پیش از انقلاب و بازیگر “سلطان قلبها”، فیلمنامه “اعتراض” را نوشت؛ آذر شیوا در سال ۱۳۵۰ و در اوج شهرت به دلیل ابتذال در سینمای ایران با هنرپیشگی خداحافظی کرد و برای اعتراض به در سایه قرار گرفتنش در چنین شرایطی مدتی مقابل سینما کاپری(بهمن) به آدامس فروشی اشتغال داشت و همین ماجرا سبب ساز نگارش “اعتراض” شد.

از “اعتراض” تا “لبه پرتگاه”، “فیلم در فیلم” و “وقتی همه خوابیم”

“اعتراض” در کنار “لبه پرتگاه”، “فیلم در فیلم” و “وقتی همه خوابیم” چهار اثری هستند که بیضایی درباره سینما نوشت. در این بین فقط “وقتی همه خوابیم” بود که فرصت تولید و بعدتر اکران پیدا کرد و سه فیلم دیگر در حد متن باقی ماندند.

تریلر “لبه پرتگاه” در برهه ای از زمان به تهیه‌کنندگی حمید اعتباریان وارد پیش تولید شد که تعارضات فکری این تهیه کننده با بیضایی به تعلیق تولید انجامید.

کمدی-جنایی “فیلم در فیلم” هم سالها پیش بنا بود با حضور تعدادی از بازیگران “ساعت خوش”(!) و تهیه‌کنندگی یک گروه فیلمسازی در ارومیه تولید شود که البته این اتفاق هم رخ نداد.

“اعتراض” اما از جمله فیلمنامه‌هایی بود که بیضایی از زمان نگارش آن تا آخرین سالهای حضورش در ایران به دنبال ساخت آن بود. آخرین بار نیز قبل از ورود به پیش تولید نافرجام “لبه پرتگاه” بیضایی در دیدار با آذر شیوا از وی درباره تمایلش برای بازی در “اعتراض” پرسید و این بازیگر زن هم چون علاقه‌ای به بازگشت به سینما نداشت، از حضور در این پروژه سرباز زد و نتیجه اینکه کار به تولید نرسید.

حالا رحمانیان در بخشی از پرفورمنس “آدامس خوانی” که اشاره مستقیم دارد به آدامس فروشی آذر شیوا به گرته برداری از “اعتراض” بیضایی پرداخته و البته با حضور همسرش مهتاب نصیرپور این بخش را اجرا خواهد کرد.

آذر شیوا در نمایی از “سلطان قلبها”

باز هم نام بیضایی عاریه گرفته شده؟

اما این گرته برداری تا چه حد وامدار متنی است که بیضایی نوشته؟ و آیا باز هم بیشتر از توجه به متن آثار، این توجه به نام بیضایی است که مورد تأکید قرار گرفته؟

اصلا مگر بیضایی “اعتراض” را برای فیلم ننوشت؟ پس چرا فیلمنامه در قالب پرفرمورنس عاریه گرفته می‌شود؟

گرته برداری از آثار بیضایی بدون آن که اصل آثار اجرا شده باشد چه معنایی دارد؟ مگر نه اینکه این تعدد اجرای اصل آثاری کالت چون “هملت” یا “باغ آلبالو” بوده که موجب اجرای برداشتهای متنوعتر از آنها شده است اما در مورد بیضایی در شرایطی که اصل اثر اجرا نشده، برداشتهای کسی دیگر مثل رحمانیان از این آثار چه معنایی دارد؟

آقای رحمانیان! چرا خودتان نمی‌نویسید؟

این سوال را هم می توان از رحمانیان پرسید که چرا دیگر خودش نمی‌نویسد؟ آیا چون رحمانیان هر سال مرتب درگیر اجرا یا روخوانی است وقت نوشتن ندارد؟ در تاریخ تئاتر ایران متن‎نویسهایی مانند محمد چرمشیر و اکبر رادی را داشتیم که تا سالها تئاترشهر را تغذیه می‌کردند و حالا این وظیفه امثال رحمانیان است که فرصتی را هم برای نوشتن بگذارند تا بر دامنه ادبیات نمایشی بیفزایند.

چرا به سراغ حضور آذر شیوا در بیمارستان حیوانات نرفتید؟

شاید رحمانیان بگوید این سرگذشت تراژیک آذر شیوا بوده که باعث شده به سراغ گرته برداری از “اعتراض” بیضایی برود اما در برابر این گفته هم می‌توان این برهان را بیان کرد که اگر مایل به بازخوانی سرگذشت این هنرپیشه قدیمی بوده‌اند چرا به سراغ زندگی سه دهه اخیر وی نرفتند.

آیا رحمانیان می داند آذر شیوا بعد از انقلاب به پاریس رفت و عضو انجمن مراقبت از حیوانات بود و سالها در یک بیمارستان حیوانات به کار مشغول بود؟

آیا نمادگرایی این وجه از شخصیت یک هنرپیشه ناراضی در توجه به حیوانات(!) در روزگار ما که هنرمندان مان بدجوری ژست حمایت از حیوانات گرفته اند برای نگارش یک متن ارژینال و اجرای پرفورمنس بار دراماتیک به‌روزتری نداشت؟

چطور می شود که بیضایی نمی‌توانست متن های خودش را اجرا کند و دیگران، می توانند؟

فارغ از اینها پرسشی هم پیش روی مدیران هنری است؛ چطور می‌شد بیضایی در تمام سالهایی که در ایران بود برای روی صحنه بردن هر کدام از آثارش ده‌ها مشکل داشت ولی روخوانی و گرته‎برداری از آثارش توسط چهره ای چون محمد رحمانیان بی کمترین اصطکاکی انجام می‌شود؟

سینماژورنال: حدودا شش سال بعد از ساخت و روی پرده رفتن کمدی “سن پطرزبورگ” که با فیلمنامه ای از پیمان قاسم‌خانی و کارگردانی بهروز افخمی تولید شد، حمید اعتباریان تهیه‌کننده این فیلم همچنان به دنبال تولید قسمت دوم آن است.

به گزارش سینماژورنال در همه این شش سال مشکل اساسی بر سر عدم تولید قسمت دوم، کامل نبودن فیلمنامه قسمت دوم بوده که باید توسط پیمان قاسم‌خانی نوشته می‌شده است.(اینجا را بخوانید)

درگیریهای کاری پیمان در پروژه های مختلف از “ورود آقایان ممنوع” و “طبقه حساس” گرفته تا “پژمان” و “ساختمان پزشکان” سبب ساز آن شد که فرصت پیدا نکند بر روی سناریوی “سن پطرزبورگ2” وقت بگذارد و همین امر تولید این فیلم را به تأخیر انداخت.

اخیرا هم پیمان درگیر تولید اولین فیلم خود در مقام کارگردان که نسخه سینمایی “پژمان” است و “پلیس بازی” نام دارد شده است و به نظر می‌رسد تا پایان سال هم نتواند فرصتی برای نگارش فیلمنامه “سن پطرزبورگ2” پیدا کند.

مدام منتظر پیمان ماندم تا سرش خلوت شود…

حمید اعتباریان تهیه کننده فیلم اما به سینماژورنال می گوید که عزمش را جزم کرده که قسمت دوم این فیلم را در بهار سال آینده کلید بزند. وی با اشاره به اینکه به اندازه کافی زمان را در انتظار پیمان از دست داده است بیان می‌دارد: من در همه این شش سال منتظر بودم که پیمان فیلمنامه را کامل کند چون دلم نمی خواست با سناریوی ناقص کار را کلید بزنیم و در نهایت انتظارات مخاطبان برآورده نشود برای همین مدام منتظر ماندم تا او سرش خلوت شود و این فیلمنامه را کامل کند.

پیمان یک طرح 50 صفحه ای به ما داده

وی ادامه می دهد: پیمان یک طرح 50 صفحه ای برای “سن پطرزبورگ2” نوشته است اما چون خودش درگیریهای زیادی دارد یک گروه از نویسندگان جوان را مأمور کرده ایم که براساس این طرح، فیلمنامه سناریو را بنویسند. البته قرارمان با پیمان این بوده که خودش بازبینی نهایی را بر روی سناریو انجام دهد اما اگر باز هم وقت نکند مجبوریم او را کنار بگذاریم.

اعتباریان که سابقه تولید آثاری چون “ستاره بود”،”ستاره می‌شود” و “شام عروسی” را در کارنامه دارد با اشاره به اینکه گروه نویسندگانی که نگارش “سن پطرزبورگ2” به آنها واگذار شده یک سری جوان مستعد هستند می‌گوید: چهره‌هایی برای نگارش فیلمنامه انتخاب شده‌اند که علیرغم جوان بودن اما بسیار مستعدند و البته در کارهای قبلی خود نشان داده‌اند که تسلط خوبی در خلق موقعیتهای کمدی دارند. فکر می کنم اگر فیلمنامه به نتیجه مطلوب برسد چند سناریست خوب هم به سینمای ایران معرفی خواهند شد.

نهایتا تا پایان سال فیلمنامه کامل خواهد شد

حمید اعتباریان با اشاره به زمان بندی نگارش فیلمنامه به سینماژورنال اظهار می دارد: برنامه زمانی‌مان این طور چیده شده که نهایتا تا پایان امسال فیلمنامه کامل شود و بعد از دریافت پروانه ساخت انشاءا.. تا اردیبهشت آینده هم کار را کلید خواهیم زد.

وی درباره اینکه آیا پیمان قاسم خانی به عنوان بازیگر در این فیلم خواهد بود یا نه می گوید: من ترجیحم این است که حتی بازبینی فیلمنامه را هم خودِ پیمان انجام دهد و البته که در فیلم هم حاضر باشد اما ممکن است درگیریهای پیمان باز هم مانع همکاری ما شود که در این صورت مجبوریم بی ایشان کار را کلید بزنیم.

چه با پیمان چه بی پیمان، اردیبهشت آینده کار را کلید می زنیم

حمید اعتباریان خاطرنشان می سازد: “سن پطرزبورگ2” چه با پیمان و چه بی پیمان نهایتا اردیبهشت سال آینده کلید خواهد خورد.

این تهیه کننده با بیان این که تا فیلمنامه کامل نشود نمی تواند برای آن کارگردان انتخاب کند بیان می دارد: ترجیحم این است که فیلمنامه به ماهیت دلخواهم برسد و آن گاه با چند کارگردان توانا برای تولید آن مذاکره کنم.

سینماژورنال/مارتا ثناوش: به هنگام تولید کمدی “سن پطرزبورگ” و به دلیل اختلافاتی که میان کارگردانش بهروز افخمی و تهیه کننده اش حمید اعتباریان رخ داده بود کمتر کسی بود که به موفقیت این فیلم در اکران خوش بین باشد.

به گزارش سینماژورنال با این حال فیلمنامه شسته رفته ای که پیمان قاسم خانی برای افخمی نوشته بود سبب ساز آن شد که هرچند تدوین نسخه نهایی فیلم تحت نظر حمید اعتباریان صورت گرفت اما باز هم محصول نهایی یکی از بهترین کمدیهای دهه اخیر سینمای ایران شد.

در شش سالی که از اکران “سن پطرزبورگ” می گذرد همواره صحبت از تولید قسمت دوم این کمدی موفق بر سر زبانها بوده است و از یک طرف پیمان قاسم خانی و از طرف دیگر حمید اعتباریان مرتب درباره این مساله طرف پرسش قرار می گیرند با این حال وسواس بالای پیمان سبب ساز آن شده که در این مدت فیلم به تولید نرسد.

تمام هم و غم ام را گذاشته ام برای تولید “سن پطرزبورگ2”

حمید اعتباریان در گفتگو با سینماژورنال با بیان اینکه تمام همّ و غم خود را به کار می برد تا در سال 94 موتور محرکه “سن پطرزبورگ2” را راه بیندازند می گوید: من از همان سال 89 و بعد از موفقیت قسمت اول مایل بودم شرایط تولید قسمت دوم را فراهم کنم. حتی بارها به پیمان هم گفتم که فیلمنامه را بنویسد اما ایشان تعهدات کاری دیگری داشت که باعث شد نگارش این فیلمنامه مرتب عقب بیفتد و من هم مرتب بدقول بشوم. با این حال به شما قول می دهم که امسال کار تولید را به سرانجام برسانم.

اتود اولیه فیلمنامه زده شده

وی درباره وضعیت نگارش فیلمنامه “سن پطرزبورگ2” بیان می کند: واقعیتش این است که پیمان یک سری ایده برای ادامه داستان مطرح کرد و براساس این ایده ها، اتود اولیه فیلمنامه زده شده است و حالا پیاده کردن این اتودها و تبدیل آن به فیلمنامه نهایی است که باید صورت گیرد.

80 درصد تولید در شمال غربی روسیه

اعتباریان که سابقه تولید آثاری چون “ستاره ها” و “شام عروسی” را در کارنامه دارد با اشاره به اینکه قسمت دوم این کمدی به مراتب پرهزینه تر از قسمت قبلی است اظهار می دارد: حدودا 80 درصد فیلم در خارج از ایران و به ویژه سن پطرزبورگ در شمال غرب روسیه می گذرد. برای همین هزینه تولیدمان به روبل خواهد بود و طبیعی است که به این ترتیب حداقل دو تا سه برابر پروژه ای داخلی باید هزینه کنیم. برای همین به غیر از سرمایه شخصی خودم که بخشی از کار را پوشش خواهد با چند اسپانسر هم وارد مذاکره شده ایم که در پروژه حضور داشته باشند.

داستان قسمت دوم درست از انتهای قسمت اول آغاز میشود

این تهیه کننده درباره داستان قسمت دوم “سن پطرزبورگ” بیان می دارد: داستان دقیقا از جایی آغاز می گردد که قسمت اول تمام میشود یعنی فاش شدن راز انجمن سری و از اینجا به بعد جستجوها برای پیدا کردن گنج اصلی است که آغاز میشود و حین آن نیز دو کاراکتر اصلی داستان به همراه بدمن اثر جداگانه راهی روسیه می شوند.

به دنبال پخش کننده جهانی برای قسمت دوم هستم

اعتباریان با اشاره به اینکه حتما قبل از وارد شدن به تولید “سن پطرزبورگ2” برای آن پخش کننده جهانی پیدا خواهد کرد به سینماژورنال میگوید: فکر میکنم اگر بخواهیم شرایط اکران فیلم در کشورهای اروپایی را فراهم آوریم باید قبل از تولید یک پخش کننده مطرح را پای کار بیاوریم؛ پخش کننده ای که برش لازم را در کشورهای غربی داشته باشد تا برایمان بازار جهانی فراهم شود.

هم افخمی و هم مقدم گزینه مان هستند

مهمترین نکته درباره قسمت دوم این کمدی پرحادثه کارگردانی است که باید آن را بسازد. اعتباریان با اشاره به اینکه چند گزینه مختلف برای تولید این کمدی مدنظرش هستند بیان می دارد: به جز بهروز افخمی که بواسطه کارگردانی قسمت قبل جزو گزینه هایمان است سامان مقدم هم می تواند این کمدی را آبرومند بسازد.

قسمت اول را هم بنا بود سامان مقدم بسازد

وی ادامه می دهد: در قسمت اول هم سامان مقدم به واسطه همکاریهایی که با پیمان قاسم خانی در “مکس” داشت جزو گزینه های ما برای کارگردانی بود و حتی به همراه ایشان سفری به سن پطرزبورگ روسیه داشتیم و حین سفر هم فیلمنامه توسط ایشان مطالعه شد اما در آن برهه زمانی سامان علاقه ای به کارگردانی نشان نداد و سراغ کارگردانی فیلمی دیگر “یه عاشقانه ساده ” رفت. اما فکر میکنم او از آن کارگردانانی است که می توان برای تولید یک کمدی خوب به او تکیه کرد.