سینماروزان: پردیس سینمایی باغ کتاب در راستای ارج نهادن به تلاش‌های اصحاب رسانه، در سال 1398 تسهیلات ویژه‌ای را برای خبرنگاران تخصصی سینمایی شاغل در رسانه‌های معتبر و رسمی ارائه خواهد داد.
به گزارش سینماروزان عموم خبرنگاران تخصصی رسانه های سینمایی میتوانند با ارائه گواهینامه از رسانه شان از تسهیلات این پردیس استفاده کنند.
سینماروزان: پردیس سینمایی باغ کتاب در راستای ارج نهادن به تلاش‌های اصحاب رسانه، از عید سعید فطر تسهیلات ویژه‌ای را برای خبرنگاران تخصصی سینمایی شاغل در رسانه‌های معتبر و رسمی ارائه خواهد داد.
به گزارش سینماروزان خبرنگاران تخصصی سینمایی به اتقاق یک نفر همراه، از عید سعید فطر میتوانند با ارائه کارت خبرنگاری رسانه خود به گیشه سینما، روزهای یکشنبه، دوشنبه و چهارشنبه به صورت رایگان در پردیس سینمایی باغ کتاب به تماشای فیلمهای روی پرده بنشینند.
به همین منظور رسانه‌هایی که تمایل دارند از تسهیلات ویژه پردیس سینمایی باغ کتاب استفاده کنند می‌بایست تا پایان خرداد ماه از طریق آدرس ایمیل bgcineplexinfo@gmail.com اقدام به معرفی خبرنگاران خود نمایند که پس از بررسی نامه، نتیجه از طریق روابط عمومی پردیس سینمایی باغ کتاب به رسانه‌هایی که واجد شرایط استفاده از طرح باشند اطلاع‌رسانی خواهد شد.
اهالی رسانه در صورت نیاز میتوانند از طریق شماره تلفن 88657227 به کسب اطلاعات تکمیلی درخصوص شرایط و نحوه اجرای طرح بپردازند.
سینماروزان: در روزگار حضور حجت‌الله ایوبی رییس معزول سازمان سینمایی شنیدن خبرهایی پیرامون برگزاری جلسات مخفیانه با برخی اهالی رسانه چندان عجیب نبود به هر حال ایوبی بعد از تغییر و تحول در روابط عمومی اش پذیرای نیرویی در این بخش بود که حتی برای مراسم روز خبرنگار هم فقط رسانه هایی خاص را دعوت می‌کرد(!!) و طبیعتا در جریان برگزاری جلسه با رییس هم همان رسانه‌های خاص و اغلب مدیحه‌سرا بودند که مهمان می‌شدند تا مبادا کلمه ای در نقد سیاستها سخن گویند.
به گزارش سینماروزان حدود چهار ماه بعد از روی کار آمدن محمدمهدی حیدریان در سازمان سینمایی اینکه مجددا یکی از رسانه های مستقل سینمایی خبری منتشر کند درباره برگزاری جلسه مخفیانه میان رییس سازمان سینمایی خیلی عجیب است چون حیدریان مدیر تازه از راه رسیده ای نیست که درباره حواشی پدید آمده از برگزاری این جلسات نداند و از آن دست مدیرانی هم نبوده که از برگزاری نشست آشکار واهمه داشته باشد.
پس ماجرا چیست؟ آیا این متصدی روابط عمومی سازمان بوده که این نشست را به طور مخفیانه ترتیب داده و بدون هماهنگی با حیدریان؟ توجیه این متصدی برای برگزاری نشست محرمانه چه بوده؟ آیا از رسانه‌های شفاف‌ساز واهمه داشتند؟ و از همه مهمتر چرا در این جلسه مخفیانه هیچ نماینده ای از رسانه های مستقل وجود نداشته؟
خیلی خوب است سازمان سینمایی حتما پاسخهای مستدلی به این پرسشها دهد و استدلالهای مخفی برگزار کردن چنین جلساتی را یک بار برای همیشه منتشر کند تا تکلیف بر همگان معلوم گردد.
متن گزارش رسانه «سینمامخاطب» درباره این جلسه را بخوانید:
محمدمهدی حیدریان به تازگی جلسه‌ای را با برخی از رسانه ها برگزار کرده و از آنها خواسته در جهت حل معضل فیلمهای توقیفی، دردسرهای هنروتجربه و واگذاری جشنواره فجر به خانه سینما با وی همدلی داشته باشند.
بخش عمده رسانه‌های حاضر در نشست رسانه های سیاسی از نوع تندرویش بوده‌اند و به مانند رویه‌ای که پیشتر از سوی رییس معزول در پیش گرفته شده بود، در این جلسه خبری از رسانه‌های مستقل و معتدل نبوده است!
چرایی این امر مشخص نیست اما گویا محافظه‌کاری بیش از حد روابط عمومی سازمان موجب این رفتار دهه شصتی شده است.
سینماروزان/مهدی فلاح صابر: موضع گیری رامبد جوان در غائله توهین بهناز جعفری به یک خبرنگار همراه شد با حمایت او از بهناز و طعنه به خبرنگاران آن هم با ادبیاتی که تحقیر نسبت به بازیگری قدیمی به نام صفر کشکولی را دربرداشت.
مدتی پس از موضع گیری رامبد، سینماروزان به سراغ کشکولی رفت و کوشید ضمن انعکاس درددلهای او واکنش او نسبت به تحقیر رامبد را هم منعکس کند؛ واکنش کشکولی کاملا هوشمندانه بود و با تاکید بر یک جمله و آن هم اینکه قضاوت با مخاطبان است!(اینجا را بخوانید)
آن درددلها کار خودش را کرد و موجب شد گروه تولید “خندوانه” به سراغ صفر کشکولی رفته و با ضبط برنامه ای با حضور وی ازش دلجویی کنند.
این برنامه چهارشنبه شب روی آنتن رفت در حالی که در جایی از آن رامبد جوان صراحتا مجبور به عذرخواهی از کشکولی شد و حتی به او تعظیم کرد و در برابرش زانو زد.
هرچند همین زانو زدن رامبد در برابر صفر هم همراه شد با طعنه دوباره به خبرنگاران، اما همین واداشته شدن به عذرخواهی، قدرت فعالیت مستقل و صریح رسانه ای را در روزگاری نشان داد که وابستگی به بنگاهها و محافل دولتی و شبه دولتی، برخی رسانه ها را به بلندگوی آمفوتر جریانات و نهادها بدل کرده است؛ بلندگوهایی که به راحتی هم معامله میشوند و در هنگامه توهین هم کاری ازشان برنمی آید جز امضاء جمع کردن!
سینماروزان به تمام رسانه ها پیشنهاد میدهد اگر انتظار دارند توهین نشنوند کمی از بلندگوبودن فاصله بگیرند و شفاف سازی را سرلوحه امور کنند.
سینماروزان: یکی از شگفتی های نشست خبری رضا میرکریمی دبیر جشنواره ای دولتی موسوم به جشنواره جهانی فجر ادبیاتی بود که او با آن رسانه های منتقد خویش را نواخت. ادبیاتی نامناسب که در آن رسانه های منتقد متهم شدند به فعالیت ساعتی برای سازمانهای خاص!!!
به گزارش سینماروزان این ادبیات زشت که با واکنش یکی از خبرنگاران حاضر در نشست هم روبرو شد سبب ساز آن شد که رسانه های مختلف به نوبه خود به انتقاد از ادبیات دبیر جشنواره بپردازند.
روزنامه اصولگرای «جوان» نیز در گزارشی پیرامون این جشنواره به نوبه خود به انتقاد از لحن میرکریمی پرداخت. «جوان» نوشت: در ادامه بي‌حرمتي‌ها به اصحاب رسانه اين‌بار نيز دبير جشنواره جهاني فيلم فجر، خبرنگاران منتقد جشنواره را مورد حمله قرار داد. شايد اگر بازيگر درجه چندمي يا يک فرد حقيقي به اصحاب رسانه حمله کند، صحبت‌هاي آنها در حد اظهارنظر شخصي باقي بماند، ولي رضا ميرکريمي در جايگاه دبير جشنواره جهاني فيلم فجر چه؟!
او خطاب به رسانه‌هاي منتقد جشنواره گفت: برخي از کوته‌فکران کشور نيز مي‌گفتند که اين جشنواره در حد جشنواره‌هاي داخلي هم نيست. اشکالي ندارد که يک سازمان يا نهادي به فردي پول بدهد تا در رسانه خود منافع ملي و جشنواره را بکوبد، اما من از آن فرد سؤال مي‌کنم که بعدش چه؟ آيا بعد از آنکه به وظيفه خود عمل کردي، ايراني بودنت را مي‌تواني فراموش کني و آيا هويت خود را مي‌تواني تکذيب کني؟!
ادبيات زننده ميرکريمي با اعتراض روبه‌رو شد و يکي از خبرنگاران خواستار تصحيح صحبت‌هاي وي شد و ميرکريمي در پاسخ قبول کرد که بايد سعه‌صدر بيشتري داشته باشد!
رسانه مستقل «سینما آرمان» با تیتر «وقتی کارگردان رانتی و دولتی خبرنگاران را به مزدوری برای ارگانها متهم می‌کند» در این باره نوشت: رضا میر کریمی دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر که در سابقه خود لیستی بلند از همکاری با ارگانها و نهادهای مختلف دولتی و حکومتی از حوزه هنری تا فارابی و مناطق آزاد به چشم می آید و اغلب آثار وی در سالهای اخیر در گیشه با شکست مواجه شده، در نشست خبری این رویداد هنری در حالی که به شدت عصبانی بود رو به خبرنگاران گفته: «سازمانی یا ارگانی پول میدهد که هفت هشت ساعت حرف راست نزنید اما بعدش چه؟» این کارگردان که همواره از رانتهای دولتی و حکومتی برای تولید آثارش استفاده کرده با واکنش یکی از خبرنگاران مواجه شد که به او گفت: آقای میرکریمی! لطفا ادبیات تان را اصلاح کنید؛ جشنواره ای که نام جهانی را یدک می کشد نیاز به ادبیات جهانی هم دارد.
سینماژورنال: اسفندماه سال گذشته و بعد از مجادله لفظی میان تعدادی از خبرنگاران و لیلا حاتمی در پشت صحنه “رگ خواب” حمید نعمت ا.. بود که مانی حقیقی با نگارش متنی اجتماعی برخی خبرنگاران را با لفظ “دوریالی” نواخت.
به گزارش سینماژورنال حقیقی حالا به بهانه گفتگو درباره دو فیلم “50 کیلو آلبالو” و “اژدها وارد میشود” از این گفته که منظورش از “دوریالی” خبرنگارانی بوده که سوالاتی خاص را از لیلا حاتمی پرسیده اند بدون اینکه وضعیت روحی او را بسنجند.
توضیحات مانی حقیقی درباره آن ماجرا را به نقل از گفتگوی فرانک آرتا با این کارگردان در “شرق” بخوانید:
چرا در اظهارنظری در فیس‌بوک، خبرنگاران را با واژه «دوزاری» نواختید؟! بسیاری از همکارانم از شما رنجیده‌اند و معتقدند شما ارزش‌های کاری‌شان را نادیده گرفته‌اید… .
من هنوز سر حرفم هستم و برای حرفم دو دلیل دارم؛ اول اینکه وقتی خبرنگاری حرفهای می‌خواهد با بازیگری سر صحنه فیلم‌برداری گفت‌وگو کند، وظیفه دارد شرایط روحی بازیگر را در نظر بگیرد و با حساسیت کامل نسبت به آن شرایط بحث را پیش ببرد. اگر بازیگر، نقش اول فیلم را دارد و فیلم هم فیلمی سخت و طاقت‌فرساست، این وظیفه حتی خطیرتر میشود و اگر آن بازیگر لیلا حاتمی است که حساسیت‌های خاص خودش را نسبت به کارش دارد، ماجرا حتی غامض‌تر و حساس‌تر میشود. اگر خبرنگار متوجه شود گفت‌وگو، به هر دلیل، دارد به مشکل بر می‌خورد و بازیگر دارد از شرایط مصاحبه زجر می‌کشد، کاملا بدیهی است که گفت‌وگو باید به وقت دیگری موکول شود. از نظر من واضح است خبرنگار باید با ویژگی‌های خاص بازیگر آشنا باشد و بداند چه سؤال‌هایی منجر به چه نوع واکنش‌هایی در او میشود. به عبارت ساده‌تر، خبرنگار باید سوژه‌اش را بشناسد. فرق مصاحبه‌کننده مجرب و آدم ناشی دقیقا در همین جزئیات است. نکته دوم که به نظرم بسیار مهمتر است، اینکه اگر گفت‌وگویی به هر دلیلی درست پیش نرفته و کار بالا گرفته و حرفهای تندی میان طرفین ردوبدل شده، انتشار متن آن گفت‌وگو حاکی از چیزی نیست جز بدخواهی خبرنگار و میل به تخریب شخصیت مصاحبه‌شونده. انتشار فایل صوتی گفت‌وگو هم چیزی نیست جز تشدید همان صفات. معنی چنین کاری فقط این است که ما می‌خواهیم آبروی فلانی را ببریم و در ملأعام تحقیرش یا مثلا ادبش کنیم، او را سر جایش بنشانیم و از این‌دست توهمات. به نظر من انگیزه اصلی پشت چنین حرکتی نوعی حقارت است و هیچ صفتی بهتر از «دوزاری» نمی‌تواند آن را توصیف کند.
واکنش خانم حاتمی را چطور تحلیل می‌کنید؟
من تحلیلی از واکنش خانم حاتمی ندارم جز اینکه بگویم وقتی سؤال‌های مصاحبه‌کننده آن‌قدر ناشیانه و بی‌ربط باشد، هرکسی ممکن است در آن حد برآشفته شود.
اما برخی‌ها معتقدند شما موضوع را به کل جماعت خبرنگار تعمیم دادید. آیا این‌گونه است؟
اصلا چنین چیزی نیست. من شنیده‌ام تعدادی از خبرنگارانی که در آن جمع حضور نداشته‌اند، حرفهای من را به خودشان گرفته‌اند. بدیهی است که منظور من همه خبرنگاران نبوده. من فقط درباره کسانی که آن سؤال‌های خاص را مطرح کرده بودند، نظر دادم. اگر دیگران داوطلبانه این توصیف را به خودشان نسبت داده‌اند، مشکل از خودشان است.