چرا نیمه ابتدایی “خداحافظی طولانی” پر شده از راشهای اضافی؟!

سینماژورنال: همان طور که فرزاد موتمن خود نیز بارها و بارها اعلام کرده بود فیلم تازه اش “خداحافظی طولانی” اثری است بر محوریت پدیده ای اساطیری به نام عشق؛ پدیده ای به شدت آشنا برای آدمیان و به شدت مطلوب برای گردانندگان اداره نظارت!

سالهاست که در سینمای ما به دلیل وجود ممیزیهای متعدد فرصت پرداختن به بسیاری از سوژه های حساس سیاسی یا اجتماعی وجود ندارد اما در همه این سالها ملودرامهای عاشقانه سهم مهمی از سبد اکران ما را به خود اختصاص داده اند؛ از عاشقانه های خالتوری که توسط تهیه کنندگان بدنه تولید میشود تا عاشقانه های سروشکل داری که کارگردانان آوانگارد به سراغش می روند.

یک ساعتِ کاملا طولانی!

“خداحافظی طولانی” هم از جمله عاشقانه های سینمای ماست که توسط کارگردانی آوانگارد ساخته شده است؛ عشقی که حالا در طبقه پایین اجتماع و در میان کارگرانی روی میدهد که بسیاری از ما فقط تصاویری تیپیکال از آنها را در سریالهای تلویزیونی دیده ایم.

موتمن در فیلم تازه اش داستان قتل ناخواسته یک زن توسط همسری که به شدت عاشقش است را از یک سو و عشق دوباره مرد به یک همکار زن را از سوی دیگر روایت میکند. البته که شکل روایت “خداحافظی طولانی” است که این خط داستانی به شدت آشنا را متفاوت جلوه می دهد.

موتمن سعی میکند بخش ابتدایی فیلم خود را به گره اصلی که غرق شدن شخصیت مرد داستان در خاطرات گذشته است معطوف کند و در این بخش مخاطب را با کم و کیف زندگی روزمره مرد داستانش آشنا نماید اما طولانی شدن بیش از حد این بخش و گذشت حدودا یک ساعت زمان از فیلم تا رسیدن به لحظه ای که مخاطب بفهمد بخش عمده آنچه تاکنون دیده در رویای مرد رخ میداده(!!!) باعث میشود مخاطب احساس خستگی کند و حس بازی خوردن بهش دست دهد.

تداعیگر جنایت و مکافات

روانی داستان پردازی در نیمه دوم اثر که عجین میشود با یک دوسویه که یک طرفش عشق تازه مرد است و طرف دیگرش تلنگرهایی که مرد بواسطه ورودش به زندگی همسر جدید تجربه میکند باعث این میشود که تحمل این بخش برای مخاطب جذاب تر شود بخصوص در تاکیدهای کوتاهی که بر رابطه پدرزن جدید کاراکتر اصلی و رابطه اش با همسری که مدتهاست به کما رفته وجود دارد میتوان شکل عینی “جنایت و مکافات” را دید.

این فیلم نیاز دارد به تدوین مجدد

فیلم تازه موتمن مولفه های بصری آثار او و بخصوص قاب بندیهای زیبا و حساب شده را به وفور دارد اما اگر بنا باشد این کارگردان که تهیه کننده فیلمش هم هست بر روی فروش گیشه ای فیلمش حساب کند حتما می بایست با یک تدوین مجدد زمان بندی نیمه اول اثرش را کم کرده و با حذف راشهای نیمه ابتدایی در نهایت بعد از یک ربع تا 20 دقیقه مخاطب را با نیمه دوم مواجه کند. جز این شود شکست تجاری فیلم حتمی است.