سینماروزان: محسن امیریوسفی کارگردانی که در دولت دهم بعد از مدتها توانست فیلم توقیفی «آتشکار»ش را هم در جشنواره فجر به نمایش درآورد و هم آن را اکران عمومی کند در دولت یازدهم نه توانست آخرین ساخته اش «آشغالهای دوست داشتنی» را در جشنواره به نمایش درآورد و نه توانست پروانه نمایش آن را برای اکران عمومی بگیرد.

به گزارش سینماروزان این کم لطفی به فیلمسازی که مدام به دولت دهم نقدهای اساسی وارد می کرد مطمئنا اسباب دلخوری را موجب می شود تا جایی که او در تازه ترین گفتگویش که با «شرق» و در فاصله ای اندک تا انتخابات 96 انجام شده بالاخره مدیران سینمایی دولت یازدهم را هم نقد کرده است.

متن کامل گفتگوی محسن امیریوسفی را با این توضیح بخوانید که ای کاش سینماگران ما قبل از تبلیغ برای کاندیدایی خاص در انتخابات قدری در اندیشه های فرهنگی این کاندیداها هم تأمل کنند تا دقیقا توسط همان کاندیدایی مهجور واقع نشوند که سنگش را به سینه زده اند:

‌ بسیاری از اهالی رسانه و منتقدان در جشنواره، تقاضای نمایش «آشغال‌های دوست‌داشتنی» را داشتند که متأسفانه اتفاق نیفتاد و ظاهرا مشکل نمایش این فیلم همچنان ادامه دارد، در این مدت واکنشی از جانب مدیران دولتی نسبت به فیلم داشتید. 
هیچ جوابی نگرفتم! ولی از همه صد منتقد و خبرنگار تشکر مي‌كنم و به‌خاطر اینکه هیچ جوابی از دبیر جشنواره نگرفتند، از همه آنها عذرخواهی می‌کنم، بالاخره روزی «آشغال‌های دوست‌داشتنی» به نمایش درمی‌آید.
‌ این چهارمین‌باری بود که فیلمتان را در جشنواره ثبت‌نام کردید. چرا آن را رسانه‌ای نکردید و تابه‌‌حال درباره اتفاقاتی که در این چند سال افتاده حرفی نزده‌اید؟ 
در این سال‌ها می‌خواستم در سکوت و باآرامش در پی احقاق حق فیلمم باشم، ولی به قول یکی از مدیران قبلی جشنواره، امسال هیئت محترم انتخاب بالاخره ننگ نپذیرفتن «آشغال‌های دوست‌داشتنی» را پذیرفت و آن را به نام خودش ثبت کرد! این فیلم کاملا قانونی ساخته شده و نزدیک چهارسال است که امید به اندکی تدبیر و اعتدال دارم، ولی اشتباه بود! تابه‌حال در دولت اعتدال، درِ سینما بر همان پاشنه دولت قبلی چرخیده است!
چهارسال است که می‌گویم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» فیلمی در جهت گفت‌وگو، وحدت ملی و پرهیز از فضای دوقطبی در جامعه است؛ چیزی که نیاز امروز جامعه ماست، ولی تنها پاسخی که از مدیران گرفتم، خانه‌نشین‌کردنم بود! آن‌هم در بهترین سال‌های زندگی کاری‌ام.  شاید همان سال ٩٢ وقتی اجازه ندادند هیئت انتخاب جشنواره، این فیلم را ببیند، باید آن را به جشنواره‌های خارجی می‌دادم تا حداقل زحمات گروهی از بهترین عوامل سینمای ایران دیده می‌شد، هنوز نمی‌خواهم قبول کنم که اشتباه کرده‌ام!
‌ امسال فیلم‌اولی‌ها حضور پررنگی در جشنواره داشتند و آثارشان در کنار سایر بخش‌ها دیده شد، آثار فیلم‌اولی‌ها را چطور دیدید؟ 
در این شرایط تنها امید سینمای ایران فیلم‌اولی‌ها هستند که باوجود همه مشکلات، فیلم‌های بسیار خوبی ساختند، فیلم‌های اول چون عمدتا ریشه در جریان فیلم کوتاه دارند، از پشتوانه‌ غنی تکنیکی و محتوایی برخوردارند که امید به احیای سینمای ایران را بالا می‌برد.
‌ انتقاداتی نسبت به انتخاب فیلم‌ها، سطح کیفی آثار و درنهایت داوری‌ها شد که بسیاری از این حواشی همچنان ادامه دارد، امسال نام بسیاری از دیگر فیلم‌سازان جریان‌ساز سینمای ایران هم از حضور در جشنواره حذف شد، به نظر شما تا چه حد برخی از این انتقادها به عملکرد هیئت انتخاب و داوری وارد است؟ 
همه داوران از چهره‌های شناخته‌شده و معتبر سینمای ایران بودند و چون همه فیلم‌ها را ندیدم، ترجیح می‌دهم نظری ندهم، ولی حجم اعتراضاتی که امسال به مدیریت و داوری جشنواره شد، نام جشنواره سی‌وپنجم را ماندگار کرد. ولی درباره هیئت انتخاب، نپذیرفتن فیلم «کاناپه» آقای عیاری که غیر از داستان ساده و انسانی‌اش، منحصربه‌فردترین تجربه سینمای ایران در چهره‌پردازی بازیگران زن را نشان می‌داد، اوج محافظه‌کاری و بی‌مهری بود. کاناپه باعث تحول سینمای ایران در ارتباط هرچه‌بهتر و واقعی‌تر با فیلم‌های ایرانی می‌شود.  من دو فیلم «لِرد» آقای رسولف و «هجوم» آقای مکری و چند فیلم دیگر را هم ندیده‌ام، ولی مطمئنم کیفیت این فیلم‌ها کمتر از اکثر فیلم‌های جشنواره امسال نبود و حضورشان جشنواره را گرم‌تر و جذاب‌تر می‌کرد.
 ‌ بسیاری معتقدند ضعیف‌ترین جشنواره سال‌های اخیر را پشت‌سر گذاشتیم، نظر شما چیست؟ 
از نظر مدیریتی تا حدی موافقم، هرچند امسال تعدادی فیلم خوب هم در جشنواره بود.
‌ به‌زعم برخی، محتوای بسیاری از فیلم‌های امسال جشنواره تلخ بود، نظر شما هم همین است؟ 
این تلخی در جامعه امروز ایران و نهایتا در سینمای ما هم هست. این تلخی حاصل روحیه مردم و سینمایی است که خیلی وقت‌ها پاسخ امیدواری‌اش را نمی‌گیرد.

سینماروزان: اسدالله یا اسی نیک نژاد در اواخر دولت دهم و بعد از سالها زندگی و فعالیت در آمریکا به ایران آمد و البته مدتی بعد از حضور در ایران هم توانست پروژه «لاله» با محوریت زندگی یک قهرمان زن اتومبیلرانی را جلوی دوربین ببرد.

به گزارش سینماروزان با این حال تغییر و تحولات سیاسی کشور بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم و تلاش برای تسویه حساب با مدیران سینمایی دولت قبل موجب شد پروژه «لاله» هم بعد از فیلمبرداری نزدیک به 70 درصد آن به ناگاه متوقف شود.

سه سال بعد از آن توقیف اسی نیک نژاد درباره وضعیت «لاله» به «مهر» گفت:  وقتی آن برخوردها با فیلم سینمایی «لاله» شد واقعا در روحیه من تاثیر منفی داشت و پس از ۲، ۳ سال متوجه شدم که به دلیل مشکلات شخصی مدیران زیرمجموعه سازمان سینمایی این برخورد با این پروژه سینمایی شده است. مدیریت غیر حرفه ای باعث شد که ساخت این فیلم سینمایی متوقف شود و این موضوع قلب من را شکست. این را هم باید بگویم در سال‌های اخیر به قدری فشار روحی روانی بر من وارد شده است که اصلا به فکر ساخت اثر جدیدی با این مدیریت سینمایی نیستم.

سینماژورنال: بعد از گذشت دو سال و اندی از عمر ریاست حجت ا.. ایوبی بر سازمان سینمایی همچنان شنیدن نظرات جواد شمقدری سلف او در دولت دهم کنجکاوی برانگیز و بعضا عجیب است.

به گزارش سینماژورنال امیر آقایی بازیگر سینمای ایران که این روزها فیلم میلیاردی “کوچه بی نام” را روی پرده دارد چندی قبل از ممنوع الکاری خود بخاطر عدم حضور در فیلم “پایان نامه” محصول جنجالی که در دولت دهم تولید شده بود سخن گفت.

آقایی قرارداد بسته، قسط اول را گرفت و چند سکانس هم بازی کرد

جواد شمقدری در گفتگو با “تماشاگران امروز” با رد ادعای این بازیگر بیان داشته است: آقای بازیگر{امیر آقایی برای بازی در “پایان نامه”} قرارداد بسته، قسط اول را گرفته، چند سکانس هم بازی کرده و بعد در میانه کار غیرحرفه ای ترین رفتار از او سر زده و کار را ترک کرده  است. تهیه کننده از این بازیگر شکایت کرده است.

وی ادامه داد: در چنین شرایطی یکی از احکامی که صادر میشود این است که اگر بازیگر نتواند شاکی خصوصی را راضی کند اجازه کار بعدی به او داده نمی شود…اما تهیه کننده متانت از خود نشان داد و هیچ گاه چنین تقاضایی{ممنوع الکاری} نکرد.

اگر قرار بود  ممنوع الکار باشد حداقل در “پایان نامه” نباید بازی می کرد

شمقدری با اشاره به فیلمهایی که آقایی بعد از “پایان نامه” بازی کرده بیان داشت: ایشان بعد از “پایان نامه” دو سه فیلم دیگر کار کرده که در همان مدت دو سال و نیمی بوده که ادعا کرده ممنوع الکار است.

جواد شمقدری ادامه داد: حتی یکی از این فیلمها “هیس دخترها فریاد نمی زنند” است که تهیه کننده آن فارابی است یعنی بنیادی که وابسته به سازمان سینمایی است و رییس هیات مدیره آن، رییس سازمان سینمایی است. اگر قرار بود  ممنوع الکار باشد حداقل در این فیلم نباید بازی می کرد.

گفته های بهاره افشاری و پیوستن چکامه چمن‌ماه  به GEM ریشه در ارعاب شاه‌نشین‌های سینما دارد

جواد شمقدری با اشاره به فشارهای وارده بر بازیگران “پایان نامه” و البته گفته های بازیگرانی چون بهاره افشاری بیان داشت: من می دانم بازیگران این فیلم چه فضای سنگین و غیرانسانی را از سوی برخی مدعیان آزادی متحمل شدند و اظهارات غیرواقع {این بازیگران} را هم ناشی از همین جو مسموم می دانم و حرکت آنها{بازیگران} را واکنشی برای رهایی از این نامردمی ها تلقی می کنم.

شمقدری خاطرنشان ساخت: حتی خروج یکی از بازیگران “پایان نامه”{ یعنی چکامه چمن ماه که اخیرا به ترکیه رفته و به جم پیوسته} متاسفانه ریشه در همین ارعاب و تهدیدات شاه نشین های سینما دارد و هیچ نهاد امنیتی یا نظارتی دولتی ای در این مهاجرت نامیمون نقشی ندارند.

“آشغالهای دوست داشتنی” توانسته موقعیتی را ایجاد کند که مصداق کرسیهای ازاداندیشی مطالبه رهبر باشد

جواد شمقدری در بخشی از گفتگوی خود درباره فیلم توقیفی “آشغالهای دوست داشتنی” که پروانه ساخت آن در زمان مدیریت وی صادر شد اما مدیریت ایوبی به آن پروانه نمایش نداد نکته جالبی را طرح کرد. به گزارش سینماژورنال وی با اشاره به ویژگیهای مثبت فیلم بیان داشت: “آشغالهای دوست داشتنی” یک خلاقیت و هنرنمایی استثنایی دارد. بارها گفته ام این فیلم توانسته موقعیتی را ایجاد کند که روند قصه فیلم مصداقی برای کرسی های آزاداندیشی که رهبری معظم انقلاب آن را مطالبه کرده بودند، باشد.

وی ادامه داد: ما در این فیلم پای گفتگوهای گرایشهای مختلف سیاسی و حتی ضدانقلاب می نشینیم.خطایی که فیلمساز مرتکب شده در جاهایی با ظرافت از جریان خاصی حمایت خود را به زبان سینمایی حقنه می کند…