سینماژورنال: کمتر پیش آمده که پخش کنندگان ایرانی که در مارکت بین المللی فعالیت می کنند آثارشان بطور متوالی برنده جوایزی معتبر باشد.
به گزارش سینماژورنال این اتفاق اما برای هنگامه پناهی مدید شرکت سلولوئیدفیلمز رخ داده است.
فیلمهایی که پناهی امسال برای پخش برگزیده سه جایزه خرس طلای برلین، نخل طلای کن و شیر طلای ونیز را از آن خود کرده است.
در جشنواره کن امسال پناهی با “دیپان” ژاک اودیار حضور داشت که این فیلم جایزه نخل طلا را گرفت.
در جشنواره برلین با “تاکسی” جعفر پناهی که این فیلم برنده خرس طلا شد.
هنگامه پناهی در جشنواره ونیز هم فیلم ونزوئلایی “از دوردست” ساخته “دسده آلا” را داشت که این فیلم هم برنده شیر طلایی ونیز شد.
کسب سه جایزه اصلی از سه جشنواره الف جهانی توسط یک پخش کننده ایرانی به شدت مورد توجه رسانه های اروپایی قرار گرفته و آنها این ماجرا را اتفاقی ویژه دانسته اند.

هنگامه پناهی

دو دهه فعالیت در پخش فیلم
“سلولوئید دریم فیلمز” شرکت پخش هنگامه پناهی، قدمتی دو دهه ای را دارا می باشد.

سلولوئید دریم فیلمز در سالهای اخیر آثاری چون “بازیهای مفرح”(۲۰۰۷) ساخته میشائیل هانکه، “من آنجا نبودم”(۲۰۰۷) ساخته تاد هاینس و “پسر رمبو”(۲۰۰۷) به کارگردانی “گارث جنینگز” را پخش کرده است.

سینماژورنال: مراسم پاياني شصت و هشتمين دوره جشنواره فيلم کن،  با معرفي برنده نخل طلا و اهداي جوايز به ساير برگزيدگان به پايان رسيد.

نخل طلاي اين دوره که مهمترين جايزه اين فستيوال است به فيلمساز فرانسوي ژاک اوديار براي ساخت فيلم “دیپان” رسيد.

نخل طلاي افتخاري اين جشنواره به “آنيس واردا” فيلمساز زن مستقل فرانسوي که از سينماگران اصلي موج نوي سينماي فرانسه است، رسيد.

جايزه ويژه هيئت داوران اين دوره از مراسم کن نیز نصيب فيلم “خرچنگ” شد.

ساير جوايز اهدا شده در اين مراسم به شرح زير است:

 بهترين کارگرداني: “هو شيائو شين” براي “آدمکش”

بهترين فيلمنامه: “وخيم” به کارگرداني ميشل فرانکو

بهترين بازيگر مرد: “ونسان لندون” براي فيلم فرانسوي “قانون بازار”

بهترين بازيگر زن:  به طور مشترک به “امانوئل برکو” براي “پادشاه من” و روني مارا براي “کارول”

بهترين فيلم کوتاه: “موج 98” ساختته “الي داغر” لبنانی تبار

پخش “دیپان” توسط هنگامه پناهی

شاید برای بسیاری از ایرانیان جالب باشد که بدانند پخش فیلم “دیپان” برنده نخل طلای کن را شرکتی برعهده دارد که توسط یک زن ایرانی مدیریت می شود.

این شرکت که “سلولوئید دریم فیلمز” نام دارد و قدمتی دو دهه ای را دارا می باشد توسط یک زن ایرانی به نام هنگامه پناهی اداره می شود.

سلولوئید دریم فیلمز در سالهای اخیر آثاری چون “بازیهای مفرح”(2007) ساخته میشائیل هانکه، “من آنجا نبودم”(2007) ساخته تاد هاینس و “پسر رمبو”(2007) به کارگردانی “گارث جنینگز” را پخش کرده است.

مدیر ایرانی این شرکت پیشتر نیز شرایط خرید “تاکسی” جعفر پناهی و پخش آن را فراهم کرده بود.

به جز “دیپان” ساخته ژاک اودیار، “ریوزو و هفت نوکرش” محصول ژاپن و “محبوبترین” محصول مشترک مراکش و فرانسه تازه ترین فیلمهایی هستند که سلولوئید فیلمز برای پخش خریداری کرده است.

هنگامه پناهی

فرار از جنگهای داخلی

داستان “دیپان” در سریلانکا می گذارد و درباره زندگی “دیپان” است که برای فرار از وضعیت بدی که به دلیل جنگهای داخلی کشورش را دربرگرفته به مقصد پاریس از کشور خارج میشود در حالی که همسر و دخترش هم همراه او هستند.

زندگی در پاریس هم هرچند در ابتدا برای وی شرایط بهتری را رقم می زند اما دیری نمی گذرد که زخمهای حضور در کشوری جنگ زده سرباز می زند و اتفاقاتی غیرمنتظره پیش می آید.

آیا این زن خواهر جعفر پناهی است؟

از آنجا که نام خانوادگی مدیر سلولوئید، پناهی است و البته این شرکت پخش فیلم پناهی را نیز برعهده دارد این سوال پیش می آید که آیا هنگامه پناهی، خواهر جعفر پناهی است؟

اگر قیافه های این دو نفر را مقایسه کنیم هم متوجه می شویم شباهتهای ظاهری میان این دو وجود دارد اما اینکه واقعا هنگامه خواهر جعفر باشد و جعفر برادر هنگامه، مشخص نیست.