1

چاره کار فارابی چیست؟ یک ساعت گفت و شنود روی آنتن زنده در باب خطاهای فارابی و ترمیم‌های مورد نیاز…

روی آنتن زنده مطرح شد: چرا مدیران فارابی به افرادی بودجه دادند كه حتی جرأت اکران فیلم‌های‌شان را ندارند؟!/چرا بر روی افرادی سرمایه گذاری كردند که هیچ خروجی نداشتند؟/باید تمام اعضای شوراهای فارابی تغییر كنند و لیست بودجه‌های پرداخت شده مشخص گردد!/در شوراهای فارابی باید آدم‌هایی باشند که قبل از هر چیز خودشان از شورا منتفع نشوند!/واقعا چه معنایی دارد که طرف هم در شوراست و هم برای خودش از شورا،پروژه میگیرد؟/فارابی چند روابط عمومی داشت ولی تا زمان جشنواره فهرست رسمی فیلم‌هایش منتشر نشد؟/ای کاش به جای تعدد روابط عمومی به سمت تعدد همکاری با سینماگران باتجربه میرفتند؟/اگر فارابی با همین دست فرمان و شوراها ادامه دهد اوضاع بدتر خواهد شد!/باید از افراد خبره كمك بگیرند و به جای فامیل بازی به فكر تصمیمات اساسی باشند!/چرا مدیران قبلی فارابی ترسیدند با افراد بزرگ و کاربلد كار كنند؟!/چرا چهل میلیارد بودجه را ده تا چهار میلیارد نکردند به ده نفر کارگردان مجرب ندادند که فیلم بسازند؟ /تعهد سینمایی رضا درمیشیان بیشتر از فارابی بود که فضای امن ایجاد کرد تا مهرجویی فیلم بسازد!/ای کاش مدیران معزول به جای تعدد روابط عمومی به سمت تعدد همکاری با سینماگران باتجربه میرفتند؟

 

سینماروزان: با ایجاد تعییر و تحول فارابی، حالا دیگر باید بساط موازی‌کاری از فارابی جمع شود و فارابی از افراد خبره كمك بگیرد و به جای فامیل بازی به فكر تصمیمات اساسی باشد.

سیدرضا اورنگ كارشناس و منتقد پیشكسوت با بیان مطلب فوق در برنامه سینمامعیار رادیوگفتگو با اجرای امیر صباغ، بیان داشت: طی یك سال و اندی اخیر تغییرات در فارابی مشكلاتی را به وجود آورد. جلسات با حضور كسانی تشكیل شد كه خودشان به این مجموعه آسیب زده بودند. ما فیلمسازان توانای زیادی داریم، اما به كسانی بودجه دادند كه حتی جرأت اکران فیلم های شان را ندارند! روی بعضی افراد سرمایه گذاری كردند و بودجه‌ای در اختیار آنها قرار دادند، اما هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده است. چرا بر روی افرادی سرمایه گذاری كردند که هیچ خروجی نداشتند؟

اورنگ با اشاره به اینكه در فارابی جلسات ارزیابی وجود ندارد، اگر بود شاهد چنین اتفاقاتی نبودیم گفت: خیلی ها به فارابی بدهكار هستند. این بیت المال است و باید برگردانده شود. فارابی به مدیری نیاز دارد كه با قدرت قدم بردارد. تمام اعضای شوراهای فارابی باید تغییر كنند و لیست بودجه‌های پرداخت شده مشخص شده و باید با بدهکارانی که تسویه حساب نکرده اند برخورد شود. به عنوان مسوول باید به بیت المال اهمیت داد،چون امانت مردم است.

اورنگ گفت: فارابی نمی تواند برای سینما تعیین تكلیف كند، اما می تواند تصمیم بگیرد كه روی چه فیلم هایی سرمایه گذاری كند. فارابی باید در عمل و با ساخت فیلم خوب نشان دهد كه روی سینما تاثیر گذار است. شک نکنید اگر فارابی با همین دست فرمان و شوراها ادامه دهد اوضاع بدتر خواهد شد. باید از افراد خبره كمك بگیرند و به جای فامیل بازی به فكر تصمیمات اساسی باشند.

اورنگ تاكید كرد: ناصر  تقوایی بیست سال است كار نمی كند،چرا روی او سرمایه گذاری نکردند؟ حتی اگر میخواستند جوان‌گرایی کنند چرا از امثال تقوایی به عنوان تهیه‌کننده استفاده نکردند و از کارگردانی تا تولید را به افراد کم‌تجربه سپردند؟ اگر افراد مجربی وارد فارابی می شدند جوانان از آنان یاد می‌گرفتند. تا زمانی كه مدیران بخواهند با پایین تر از خود كار كنند همین مشكلات وجود دارد. چرا مدیران قبلی فارابی ترسیدند با افراد بزرگ و کاربلد كار كنند؟! در مثل مناقشه نیست و به نظرم اگر یك كودك را مدیر فارابی میکردند ولی دو مشاور خبره کنارش بود، بهتر كار می‌كرد! متاسفانه اغلب افرادی بر سر كار بوده‌اند كه طرز فكر پایینی داشته‌اند و دیگران را نیز به پایین كشیده‌اند. تا وقتی مدیریت ها در چارچوب بسته و بدون تفكر باشند به جایی نمی‌رسند.

حامد مظفری روزنامه‌نگار و منتقد سینما در برنامه سینمامعیار رادیوگفتگو بیان داشت: تا تکلیف شوراهای تصویب فارابی روشن نشود هیچ اتفاق مثبتی در فارابی نخواهد افتاد؟ در شوراهای فارابی باید آدم‌هایی باشند که قبل از هر چیز خودشان از شورا منتفع نشوند. واقعا چه معنایی دارد که طرف هم در شوراست و هم برای خودش از شورا،پروژه میگیرد؟

این منتقد ادامه داد: در دوره قبلی فارابی چرا تهیه‌کننده ها و کارگردانان باتجربه را نیاوردند؟ چرا منوچهر محمدی را نیاوردند؟ چرا هاشم سبوکی را نیاوردند؟ چرا هارون یشایایی را نیاوردند؟ چرا جمال ساداتیان را نیاوردند؟ چرا مرتضی شایسته را نیاوردند؟ چرا محمدرضا اصلانی را نیاوردند؟ چرا قاسم قلی پور را نیاورند؟ چرا داریوش مهرجویی را نیاوردند؟ چند سال خسرو سینایی را معطل قطار زمستانی کردند تا مرحوم شد؟ نمیشد مهرجویی را بیاورند و یک فیلم اولی کنارش بگذارند تا لااقل تبادل تجربیات صورت گیرد؟ تعهد سینمایی رضا درمیشیان بیشتر از فارابی بود که فضای امن ایجاد کرد تا مهرجویی فیلم بسازد ولی فارابی که متولی این کار است اهمیتی نداده که بزرگان سینما کار بکنند یا نه.

مناظره حامد مظفری و رضا اورنگ روی آنتن زنده درباره اوضاع فارابی
گفتگوی حامد مظفری و رضا اورنگ روی آنتن زنده درباره اوضاع فارابی

حامد مظفری افزود: چرا چهل میلیارد بودجه را ده تا چهار میلیارد نکردند به ده نفر کارگردان مجرب ندادند که فیلم بسازند؟ شفاف سازی فارابی کجاست و چرا با وجود تاکیدات ریاست سینما هنوز گزارش عملکرد ۱۴۰۱ فارابی منتشر نشده؟  فارابی چند روابط عمومی داشت ولی تا زمان جشنواره فهرست رسمی فیلم‌هایش منتشر نشد؟ الان حوزه هنری و اوج هم روابط عمومی دارند و اغلب همزمان با کلید خوردن، پروژه را معرفی میکنند نه اینکه شق‌القمر (!)کنند و تازه بعد از لو رفتن خبر توسط رسانه‌ها، اطلاع‌رسانی کنند.

این روزنامه‌نگار تاکید کرد: قطعا مدیر تازه فارابی به سمت حذف زوائدی خواهد رفت که در زیرمجموعه و به خصوص شوراها و روابط عمومی رخنه کرده‌اند. زین‌العابدین به خاطر سوابق قبلی اش در تلویزیون، آشنایی بیشتری با فضای کار هنری دارد و یقینا تلاش خواهد کرد اوضاع را بهتر از قبل کند.

برنامه سینمامعیار از شبکه رادیویی گفتگو به تهیه‌کنندگی جواد طالبی و اجرای امیرعباس صباغ روی آنتن می‌رود.




انتقاد یک روزنامه‌نگار باسابقه از تیغ‌زنی به سبک برخی سلبریتی‌نمایان⇐چطور شده که همچون برخی مسافرکش‌های عهد بوق، پول ناهار و شام خود را هم گردن دیگران می‌اندازید؟/سالی یک بار هم به رستوران نمی‌روید ولی برای یک قرار و مدار کاری ساده، آدرس غذاخوری‌های گرانفروش را می‌دهید؟/خجالت‌آور است که بابت مشتری جور کردن برای رستورانها، هم بریونی(!) می‌خورید و هم ناز شست می‌گیرید!

سینماروزان/رضا اورنگ(منتقد و روزنامه‌نگار): آیا فرهنگ برخی از رانندگان اتوبوس به سینما و تلویزیون منتقل شده؟

امروز نیز کم و بیش دیده می شود، اما در گذشته که شرکت های اتوبوسرانی تبدیل به تعاونی های بزرگ نشده بودند،هر کدام از راننده ها، بین راه مقابل رستوران ها و قهوه خانه هایی نشان شده توقف میکردند که با آنها قراردادی نانوشته داشتند.

در عهد بوق قرارداد به این صورت بود که در قبال توقف اتوبوس یا مینی بوس‌ها مقابل رستوران و هجوم مسافران به داخل،رستوران داران و صاحبان قهوه خانه غذای مجانی مخصوص و چربی به راننده و کمک او می‌دادند. در حقیقت هرکس که همراه راننده بود از این غذای رایگان لذت می برد.

چند سال پیش هم راننده های کرایه خط رشت-تهران از میانه راه اتوبان و از یک زیر گذر ماشین خود را به جاده قدیم هدایت و مقابل رستوران یا قهوه خانه ای خاص توقف می کردند تا مسافران مجبور شوند در این مکان ها غذا بخورند یا چای بنوشند. به این رانندگان غذای مجانی نمی دادند، اما به جای آن یک یا دوبسته سیگار دستخوش می دادند!

با توجه به افزایش اتوبان‌ها و ساخت استراحتگاه‌های مجهز بین راه، رستوران ها و قهوه خانه ها از رونق افتادند و قرارداد نانوشته هم خودبه خود ملغی شد.

امروز این فرهنگ به سینما و تلویزیون راه یافته است. برخی از عوامل سینما و تلویزیون-بیشتر بازیگران درجه چندم- با رستوران‌ها و کافی شاپ های خاص تهران چنین قراردادهای نانوشته ای بسته اند.

آنان به عنوان جلسه معارفه یا کاری، سرمایه گذار،تهیه‌کننده و برخی از عوامل سینما و تلویزیون را به رستوران و کافی شاپ مورد نظر خود برده و غیر از خوردن غذای مجانی و گران، صاحبان این مکان ها برای اینکه همواره چنین جلساتی در آنجا برگزار شود، شکم آورنده مهمانان و خانواده‌اش را نیز همواره با انواع غذا سیر می‌کنند.

ناگفته نماند که برای هر دو طرف سود است،اما برای پرداخت کننده صورت حساب، صدالبته ضرر!

رانندگان به ناهار یا شامی قانع بودند،اما این عوامل سینما و تلویزیون،علاوه بر خوردن انواع غذا از شیشلیک و برگ گرفته تا گردن و بریونی(!) از صاحب رستوران و کافی شاپ مورد نظر،مبلغی هم پول به عنوان ناز شست دریافت می کنند!

این افراد ضمن استفاده از فرهنگ ناب(!) راننده اتوبوس‌ها و مینی بوس‌ها، گرفتن ناز شست را هم به آن اضافه کرده و باب جدیدی را پیش روی همه باز کرده اند!

از نظر ما کار این عوامل سینما و تلویزیون درست نیست،اما نمی توانیم برای دیگران تعیین تکلیف کرده و امر به معروف و نهی از منکر راه بیندازیم.

امیدواریم سرمایه گذاران سینما و تلویزیون و تهیه‌کنندگان چشم و گوش خود را بیشتر باز کنند تا به چنین دام هایی نیفتند.

اگر خودشان دوست دارند که مدام دست در جیب کنند و ریخت و پاش راه بیندازند که اختیار با خودشان است. صاحب مال را هرگز نمی توان نصیحت کرد، چون جواب شان مشخص است؛ مال خودم است، دوست دارم خرج کنم یا دور بریزم، به کسی مربوط است؟!
ولی اگر بی اطلاع صاحب مال چنین قرار و مدارهایی را گذاشته و به اصطلاح او را در عمل انجام شده قرار می‌دهند جز خفت برای خود نمی‌خرند.




یک منتقد باسابقه متذکر شد⇐چرا به جایی رسیده‌ایم که هر که از راه می‌رسد برای سینما تعیین تکلیف می‌کند؟/ریش سفیدان سینما باید عاقلانه حرف بزنند و نباید وارد بازی سیاسی‌بازان شوند!/خنده‌دار است که باز می‌خواهند بودجه‌های کلان را خرج چند فیلم فاخر کنند!/ اگر بودجه‌ای برای سینما هست به فکر  زیرساخت‌ها باشند و بروند بیمه بیکاری سینماگران را راه بیندازند!

سینماروزان/امیر صباغ: اینکه نماینده مجلس که عضو شورای پروانه نمایش است از سی فیلم توقیفی می‌گوید نادرست است چون همه چیز باید از کانال شوراهای نظارتی ارشاد باشد یعنی این نماینده باید می‌آمد و نظراتش را در شورای پروانه نمایش مطرح می‌کرد نه اینکه سلیقه‌اش را رسانه‌ای کند.

رضا اورنگ منتقد باسابقه با بیان مطلب فوق در برنامه سینمامعیار رادیوگفتگو اظهار داشت: این سی فیلم در دولت قبل مجوز گرفته‌اند و قانون هم که تغییر نکرده پس حالا که اتهامی روانه سینما شده بالاترین مقامات فعلی و قبلی سینما باید پاسخ را بدهند و زیرمجموعه‌های نظارتی از خود دربرابر این اتهامات دفاع کنند.

این منتقد افزود: ریش سفیدان سینما باید عاقلانه حرف بزنند و نباید وارد بازی سیاسی‌بازان شوند. چرا اجازه نمیدهند مقامات بالادستی سینما خودشان این سیاست‌بازی‌ها را رفع و رجوع کنند؟ بگذارند این خود مسئولین باشند که حرف بزنند و از مدیریت‌شان دفاع کنند. مدیران هم نباید سکوت کنند و باید واکنش نشان دهند و تکلیف خود را روشن کنند.

وی درباره شایعات مرتبط با استعفای رئیس سینما به دلیل دخالت‌های متعدد در حیطه سینما گفت: شایعه را نه می‌شود تایید کرد و نه می‌شود تکذیب کرد.

اورنگ گفت: چرا به جایی رسیده ایم که هر که از راه می‌رسد برای سینما تعیین تکلیف می‌کند؟ شما می‌توانید فیلمی را دوست نداشته باشید ولی نمی‌توانید به خاطر سلیقه خودتان، سینما را زیر سوال ببرید. مدیران مملکت باید یاد بگیرند به نظرات و سلایق مختلف احترام بگذارند.

این منتقد اظهار داشت: سینما نیاز دارد به نیروهای کاربلد و باید دور مشاورنمایان مجیزگو را خط بکشند. همین جماعت مجیزگو بودند که روسای قبلی را هم گمراه کردند و اگر بناست بساط توهین به سینما و اهالی سینما جمع شود باید درها را باز کنند به روی مشاوران کاربلد دقیق.

این منتقد با رد احیای مجدد رویه تجربه شده در تولید فیلم‌های فاخر گفت: فیلم فاخر یعنی چه؟ فیلم ارزشی یعنی چه؟ فاخر یعنی بودجه زیاد بگیری و فیلم کم‌مخاطب بسازی؟ خنده‌دار است که باز می‌خواهند بودجه‌های کلان را خرج چند فیلم فاخر کنند! اگر بودجه‌ای برای سینما هست به فکر  زیرساخت‌ها باشند و بروند بیمه بیکاری سینماگران را راه بیندازند.

رضا اورنگ تاکید کرد: نمی‌شود با مجوز ندادن به فیلم‌های کمدی باعث رشد آن شد! وقتی مخاطب به تماشای فیلمهای کمدی می‌رود چرا باید جلوی آن را گرفت. البته که باید سینمای کمدی را ارتقا داد تا سطح سلیقه مخاطب بالا رود ولی اینکه کلا جلوی یک گونه را بگیریم و بخواهیم گونه دیگر را ارتقا دهیم، غلط است.

اورنگ درباره چشم انداز جشنواره چهلم فیلم فجر گفت: جشنواره فجر باید به سمت داشتن یک اساسنامه ثابت حرکت کند که سال به سال دستخوش تغییر نشود. اینکه برخی می‌گویند جشنواره فجر فقط مختص فیلم‌های انقلابی است،  تفکر اشتباهی است و باید همه گونه فیلم بتوانند وارد جشنواره شوند.

اورنگ پیرامون چشم‌انداز آتی سالنهای سینما بیان کرد: برای بازگشت سریعتر مخاطب به سینما باید به مخاطب احترام گذاشت و به مخاطب حق انتخاب داد. باید فیلم‌های مختلف ایرانی و خارجی را اکران کرد تا مخاطب خودش باشد که انتخاب کند. وقتی به فیلمی مجوز می‌دهند پای پروانه‌ها بایستند و این طور نباشد که فیلمی را به یکباره به بهانه ابتذال از پرده، پایین بکشند. وقتی می‌گویند فیلمی مبتذل است دلایلش را مکتوب کنند تا مستند باشد برای صاحبان آثار.




عریان‌گویی درباب اکران آنلاین روی آنتن زنده⇐چرا مدیران فرهنگی به‌جای توجه به نقدها، مدام شورا تشکیل می‌دهند؟؟/معضل قاچاق را حل نمی‌کنند چون از قدرتمند شدن بخش خصوصی واهمه دارند؟؟/وقتی فروش آنلاین سه فیلم روی‌هم کمی بیش از یک میلیارد شده معلوم است که کمیت اکران آنلاین، لنگ است!!/وقتی تنها مرجع ارائه آمار فروش اکران آنلاین، وی.او.دی‌هایی هستند که خودشان ذینفع اکران آنلاین‌اند مشخص است که حالا حالاها نمی‌توان امید داشت به سوددهی اکران آنلاین!!/حل مشکلات اکران آنلاین نیاز به متخصصین به‌روز دارد و با افراد بازنشسته و مدیران پشت‌میزنشین نمی‌توان آن را به سامان رساند!/ شاید یک متخصص نرم‌افزار ۱۸ساله خیلی بیشتر از مدیرانی با ۴۰سال سابقه بتواند مشکلات زیرساختی اکران آنلاین را حل کند!!/نمی‌شود که مدیر سالخورده یک زیرمجموعه منحله ارشاد را بگذاریم بالای سر یک وی.او.دی ثروتمند و بعد انتظار تحول داشته باشیم!!

سینماروزان: بروز کرونا و تعطیلی سینماها موجب شد سینمای ایران به‌مانند کودکی که فقط آب‌بازی را یاد گرفته و نه شنا، به ناگاه پرتاب شود در استخر عمیق اکران آنلاین و نتیجه این پرتاب هم که شکست اغلب آثاری است که روانه اکران آنلاین شده‌اند.

اینکه چرا اکران آنلاین به نتیجه نرسید موضوع برنامه زنده سینمامعیار رادیوگفتگو بود و حین برنامه رضا اورنگ و حامد مظفری از منتقدان مستقل سینما، آرای خود پیرامون اکران آنلاین را بیان داشتند.

رضا اورنگ منتقد پیشکسوت و سردبیر اسبق بانی‌فیلم با انتقاد از بی‌توجهی به نظرات منتقدان در مباحث مربوط به اکران آنلاین گفت: چرا در بحث اکران آنلاین نظر کارشناسان یا منتقدان مستقل را لحاظ نمی‌کنند؟ هرچه رسانه‌های مستقل، طرح سوال می‌کنند پاسخی نمی‌بینیم. به هر حال رسانه‌ها و منتقدان مستقل به‌دنبال کمک به سینما هستند و برای همین طرح پرسش می‌کنند ولی از آن سو مدیران فرهنگی به‌جای توجه به نقدها، مدام شورا تشکیل می‌دهند.

اورنگ ادامه داد: اکران آنلاین، متخصص خودش را می‌خواهد و به‌خصوص در بحث ارتقای امنیتی پلت‌فرم‌های اکران آنلاین به‌شدت نیاز داریم به جوانان متخصص در حیطه فناوری. نمی‌شود که مدیر سالخورده یک زیرمجموعه منحله ارشاد را بگذاریم بالای سر یک وی.او.دی ثروتمند و بعد انتظار تحول را داشته باشیم.

حامد مظفری روزنامه‌نگار مستقل و مدیرمسئول سینماروزان با اشاره به قاچاق گسترده در فضای مجازی گفت: وقتی فیلمی ساعت ۸شب اکران آنلاین می‌شود و ساعت ۱۰شب شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان بی هر گونه ممانعت به نمایش فیلم می‌پردازند معلوم است که اکران آنلاین به نتیجه نمی‌رسد. وقتی فروش آنلاین سه فیلم روی‌هم کمی بیش از یک میلیارد شده معلوم است که کمیت اکران آنلاین، لنگ است!! وقتی تنها مرجع ارائه آمار فروش اکران آنلاین، وی.او.دی‌هایی هستند که خودشان ذینفع اکران آنلاین‌اند مشخص است که حالا حالاها نمی‌توان امید داشت به سوددهی اکران آنلاین!!

مظفری ادامه داد: به نظر می‌رسد مدیران، قاچاق را به‌طور جدی پیگیری و حل نمی‌کنند چون از قدرتمند شدن بخش خصوصی واهمه دارند؟؟ به هر حال اگر اکران آنلاین به سوددهی برسد بخش خصوصی رشد خواهد کرد و وقتی بخش خصوصی واقعی شکل گیرد، بخش دولتی به محاق خواهد رفت!!

حامد مظفری ادامه داد: اگر بنا به حل مشکلات و حرکت روبه‌جلو بود مدیر یک زیرمجموعه منحله ارشاد نمی‌توانست به‌راحتی مدیریت یک وی.او.دی ثروتمند را برعهده گیرد. جالب است که همین وی.او.دی آمده بود که رقیب یک وی.او.دی قدیمی شود و کلی هم هزینه تبلیغاتی کرد ولی با ورود این مدیر جدید به آن، اساسا همه چیز رنگ باخت.

رضا اورنگ با تاکید بر آن که کپی‌رایت باید دوطرفه باشد اظهار داشت: همان طور که در اینجا فیلمهای خارجی را خیلی راحت کپی و تکثیر می‌کنیم آنها هم در شبکه‌های ماهواره‌ای، فیلمهای ما را پخش می‌کنند و نمی‌توانیم جلویشان بایستیم. ابتدا باید کپی‌رایت را به رسمیت بشناسیم و بعد به سراغ کارشناسانی خبره برای حل مشکل قاچاق آنلاین برویم.

این منتقد ادامه داد: بحث فضای مجازی نیاز به متخصصین به‌روز دارد و با افراد بازنشسته و مدیران پشت‌میزنشین نمی‌توان آن را به سامان رساند. شاید یک متخصص نرم‌افزار ۱۸ساله خیلی خیلی بیشتر از مدیرانی با ۴۰سال سابقه بتواند مشکلات زیرساختی اکران آنلاین را حل کند.

حامد مظفری با تایید حرفهای اورنگ بیان کرد: هر کاری، خبره خودش را می‌خواهد و فضای مجازی هم همین‌طور. اگر بناست مشکل قاچاق فرهنگی را حل کنند باید به سراغ خبرگان این کار بروند. همان طور که پلیس فتا با به‌کارگیری جوانانی مستعد توانست قدرت یابد برای حل مشکل قاچاق مجازی هم باید به سمت استفاده از جوانان بااستعداد و خبره فضای مجازی بروند وگرنه اکران آنلاین هیچ گاه رشد نخواهد کرد.

 

حامد مظفری+رضا اورنگ
حامد مظفری+رضا اورنگ

 




پرسشهای یک روزنامه‌نگار پیشکسوت از مدیران فارابی⇐کدام شورای فارابی بناست آثار محبوب(!) جهت اقتباس را انتخاب کند؟؟/آیا کارشناس خبره‌ای برای این کار در فارابی وجود دارد یا از آشنایان و دوستان بیرون فارابی استفاده خواهد شد بلکه ردیف بودجه‌ای باز شود؟

سینماروزان: اینکه بنیاد سینمایی فارابی در دل شیوع کرونا به جای آن که از تعطیلی جشنواره هایی مثل کودک و صرف هزینه هایش برای کمک به سینماگران خبر دهد از خرید حقوق ده اثر داستانی برای اقتباس خبر میدهد به شدت پرسش برانگیز است. اساسا وقتی تولید بحاطر کرونا تعطیل است چه معنایی دارد صرف هزینه برای خرید رایت آثاری که بناست در آینده نزدیک تولید شوند.

رضا اورنگ روزنامه نگار پیشکسوت با نگارش یادداشتی پیرامون اقدام اخیر فارابی پرسشهایی را طرح کرده است.

متن یادداشت رضا اورنگ را بخوانید:

کار بنیاد فارابی در خرید رایت اقتباس از آثار داستانی ستودنی است و باید به آن احسنت گفت، اما چه کسی یا شورایی قرار است تشخیص دهند کدام کتاب محبوب(!) ایرانی مناسب است تا به فیلم برگردانده شود؟ مهم این انتخاب است. در حقیقت کلید این قفل فقط در دست کارشناسان درجه اول است.

متاسفانه تا آنجا که می دانیم کارشناس خبره ای در این بنیاد ساکن نیست(؟) تا توانایی چنین کاری داشته باشد. اگر هم شخص خاصی را از بیرون دعوت به همکاری کنند، مطمئنا از آشنایان و دوستان خواهد بود تا ردیف بودجه جدیدی باز شود!؟

عملکرد ۲۰ سال اخیر بنیاد فارابی جز ضرر و زیان برای سینمای ایران دستاوردی در پی نداشته است. این نهاد به حیات خلوت دوستان و آشنایان تبدیل شده است تا هم از آن کسب درآمد کنند و هم در حیات دلبازش زیر درختان سایه گستر بنشینند و چای و شیرینی صرف کنند و به ریش کارشناسان و عاشقان واقعی سینما بخندند!

کتاب‌ها و رمان‌های ایرانی مانند رمان های آمریکایی و اروپایی نیستند که به راحتی بتوان آنها را تبدیل به فیلم و سریال کرد. اگر رمان های بیگانه زیاد مورد اقتباس قرار می گیرند برای ساخت فیلم و سریال، به خاطر آن است که کاملا تصویری هستند و به راحتی تبدیل به فیلم می شوند. چند کتاب ایرانی سراغ دارید که چنین خاصیتی داشته باشند؟ شاید بتوان فقط به برخی از داستان های صادق هدایت و صادق چوبک اشاره کرد که از لحاظ تصویرپردازی قوی تر از بقیه هستند برای همین بیشتر از هر نویسنده‌ای داستانهای آنان در ایران تبدیل به فیلم شده اند.

بیشتر رمان‌های ایرانی به جای تصویرپردازی حرافی فراوان دارند و برای همین قابلیت و شرایط به تصویر درآمدن را ندارند.

اگر معدود داستان‌هایی در ایران منتشر شده باشند که حداقل فاکتورها را برای اقتباس دارا باشند، باید توسط خبره های سینما و ادبیات تشخیص داده شوند. افرادی نظیر ناصر تقوایی، آیا فارابی چنین متخصصی را دارد؟!

خروجی‌های فارابی در این چند سال اخیر نشان داده است که فرد خبره ای در این نهاد که بتوان به دانش و هنر او اعتماد کرد وجود ندارد.

نمونه آن حمایت از فیلم کودک و نوجوان است که فارابی،نه تنها به این گونه فیلم ها کمکی نتوانسته بکند، بلکه به زمین گرم‌شان نیز زده است، چنان که نتوانند حتی از جای خود برخیزند!

ای کاش افراد با دانش و صاحب اندیشه ای در بنیاد فارابی بودند تا به جای ارائه طرح های سطحی و خنده دار که بودجه های کلان بیت‌المال مردم را دور می ریزند، ایده‌های نو و کارساز ارائه می دادند تا سینمای ایران را دوباره شکوفا کنند. شفاف سازی های نیم بند و صوری سازمان سینمایی گواهی تقریبا صادق است بر هرز رفتن بودجه های کلان در این بنیاد.

متاسفانه مدیر بنیاد فارابی افرادی را دور خود چیده یا برایش چیده اند که صلاحیت لازم را نداشته و ندارند. طبیعی است مدیری که خودش با  سفارش آمده باشد، فقط سفارشی ها را بپذیرد!

مطمئنا طرح خرید امتیاز کتابهای ایرانی برای اقتباس سینمایی از آنها مانند بقیه طرحها شکست خواهد خورد زیرا کارشناسی نشده ،چون کارشناسی در این نهاد وجود ندارد که کارشناسی کند! تنها سود این طرح به جیب برخی از دوستان و آشنایان و سفارش شده ها خواهد رفت. بعید می‌دانم از نویسنده قدر قدرتی حمایت شود برای خرید کپی رایت اثرش!

 




یک روزنامه‌نگار پیشکسوت فاش کرد⇐یکی از روسای خانه سینما بابت حضور در شوراهای مختلف سازمان، فقط در اسفندماه دستخوش ۳۰میلیونی گرفته!!!

سینماروزان: در دورانی که سینماگران بیکارشده در نتیجه شیوع کرونا حتی یک ریال عیدی از سازمان نگرفته‌اند اینکه یکی از روسای صنف سینما بابت حضور در شوراهای مختلف سازمان، فقط در یک ماه ۳۰میلبون عایدی داشته باشد به‌شدت برخورنده است.

رضا اورنگ روزنامه‌نگار پیشکسوت سینما در یادداشتی با عنوان “۳۰ میلیون تومان دستخوش به خاطر هیچ!” به افشاگری این بریز و بپاش بیهوده در سازمان پرداخته و از مدیران فرهنگی خواسته حتما در این باره شفاف‌سازی کنند.

متن یادداشت رضا اورنگ را بخوانید:

شنیده ایم یکی از سردمداران خانه سینما که عضو شوراهای مختلف سازمان سینمایی نیز هست،اسفندماه که همه شوراها تعطیل بوده و خروجی نیز نداشته اند 30 میلیون تومان پول بی زبان را به عنوان دستخوش دریافت کرده است!

بارها مسوولان سازمان سینمایی اذعان کرده بودند که اعضای شوراهای این سازمان یا پول نمی گیرند و یا بسیار اندک است! اگر برای حضور نیافتن 30 میلیون دریافت می کنند،خدا می دانند برای حضور نیم بند در این شوراهای بی خاصیت چقدر دریافت کرده و می کنند!

شاید برای مسندنشینان سینما پول اندکی باشد و به چشم شان نیاید، اما گرفتاران و نداران عرصه سینما با این 30 میلیون تومان می توانند 30 ماه زندگی کرده و همچنان زنده بمانند!

ما که همیشه می دانستیم، اما آنانی که نمی دانستند یا نمی خواستند که بدانند پشت پرده چه خبر است،حالا متوجه می شوند، چرا عده ای برای حضور در این شوراها سر و دست شکسته و می شکنند و چرا سازمان سینمایی فقط افراد خاصی را به عضویت این شوراها در می آورد!؟؟

سازمان سینمایی آیا این موارد را نیز شامل شفاف‌سازی می داند یا جزو اسرار مگوست؟!

حرف و حدیث های گذشته که منتشر شد متاسفانه شایعه نبود،اما امیدواریم دریافت دستخوش 30 میلیون تومانی شایعه ای بیش نباشد که برای تشویش اذهان عمومی و سینمایی ها مانند ویروس کرونا شیوع پیدا کرده است!؟




پرسش‌های رضا اورنگ{روزنامه‌نگار پیشکسوت} از خسرو دهقان{رییس انجمن موسوم به منتقدان خانه سینما}⇐چرا اغلب داوران جشن نوشتار، یا این‌کاره نیستند یا مدتهاست حتی یک ریویوی متهورانه ننگاشته‌اند؟/افراد دست به عصا و ترسو که متن‌شان، بوی صله‌گیری دارد چگونه می‌توانند آثار رسیده به جشن نوشتار را قضاوت کنند؟/چرا در میان کاندیداها حتی یکی از روزنامه‌نگاران جسور این سالها که یک‌تنه جور کم‌کاری رسانه‌های متصل در افشاگری مفاسد سینما را به دوش کشیده‌اند به چشم نمی‌خورد؟/چرا فهرست کاندیداها پر شده از کارمندان رسانه‌های متصل که جز وسط لحاف خوابیدن کاری ازشان برنمی‌آید؟/چرا منتقدان و نویسندگان مستقل شرم دارند در این جشن شرکت کنند؟

سینماروزان: هرچند با ظهور رسانه‌های مستقلی که مملو هستند از روزنامه‌نگاران جسور، انجمنی موسوم به منتقدان و نویسندگان خانه سینما، کارکردی ولو در حد ارائه یک بیانیه راهبردی هم ندارد، با این حال حلقه بالادستی این انجمن همچنان در تلاش است با صرف هزینه برای برگزاری جشنهایی مثل جشن نوشتار، خودی نشان دهد با این حال نحوه برگزاری همین جشنها هم آن قدر مناقشه برانگیز است که باز به جای کمک به اعتبار انجمن، ساختار انجمن را زیر سوال می‌برد.

رضا اورنگ روزنامه نگار باسابقه در نوشتاری خطاب به خسرو دهقان رییس انجمن موسوم به منتقدان به انتقاد شدید از روند برگزاری جشن اخیر نوشتار پرداخته است.

متن نوشتار اورنگ را بخوانید:

رتمام اتفاقات عجیب در مملکت ما رخ می‌دهد، به خصوص در عرصه سینما! یکی از این عجایب، جشن نوشتار سینمایی است که قرار است ششمین دوره آن نیز برگزار شود؛جشنی از سر شکم سیری که هیچ تاثیری بر ارتقای کیفی نوشتارهای سینمایی یا تزریق تهور در ادبیات سینمایی نداشته و نخواهد داشت. انتخاب ها و عملکرد این جشن بیشتر به یک شوخی بی مزه می ماند تا امری مهم و سازنده!

نگاهی کوتاه به اسامی هیات داوران این جشن، کافی است تا به عمق فاجعه پی برد. به غیر از یکی از این اعضا که همچنان هر از گاهی دست به قلم می شود، باقی یا این کاره نیستند یا مدت‌هاست که حتی یک ریویوی متهورانه ننوشته اند که بتوان به عنوان داور قبول شان کرد.کسی که مدام نمی نویسد و در این حال و هوا قرار ندارد یا وقتی مینویسد آن قدر دست به عصا و ترسوست که متن اش، بوی صله‌گیری را به مشام می‌آورد، چگونه می تواند آثار رسیده را قضاوت کند؟!

اعلام اسامی کاندیداهای این جشن،نشان دهنده این است که بزرگان این عرصه در آن شرکت ندارند. افرادی که قلم شان سال هاست در جنبش است و با ریزه کاری های این فن و سینما آشنایی دارند. نویسندگانی که در تمام شاخه های روزنامه نگاری کاربلد و صاحب تجربه هستند. بسیاری از این کاندیداهای معرفی شده شاگرد شاگرد این بزرگان نیز محسوب نمی‌شوند. منتقد و نویسنده سینمایی کسی است که روزانه یا حداقل هفته ای یک بار مطلبی راهبردی بنویسد، اگر ننویسد به این معناست که توانایی نوشتن ندارد. اگر یکی-دو نفر را از این جمع را مستثنی کنیم،بقیه این کاندیداهای محترم،کدامیک مدام دست به قلم هستند و یک نفس می نویسند؟! چرا در میان کاندیداها حتی یکی از روزنامه‌نگاران جسور و مستقل این سالها که یک‌تنه جور کم‌کاری رسانه‌های متصل را به دوش کشیده‌اند به چشم نمی‌خورد؟ چرا فهرست کاندیداها پر شده از کارمندان رسانه‌های متصل که جز وسط لحاف خوابیدن کاری ازشان برنمی‌آید؟

یکی از این کاندیداهای این جشن کسی است که مدت ها سرو کله اش پیدا نبود و در یک رسانه خارجی فقط سرگرم ژست مخالف علیه ساختارهای داخلی ایران بود و حالا هم که برگشته بیشتر مشغول چاپلوسی برای سران برخی محافل متصل به بیت المال بوده. اظهر من الشمس است که کاندید کردن وی نیز نور علی نوری است که معجزه هیات داوری محسوب می‌شود!

روسای انجمن و همچنین طراحان و دبیر این جشن پاسخ دهند چرا بزرگان این عرصه در این جشن مشارکت نکرده و نمی کنند؟ آیا در ترجمه مطالب سینمایی کسی پرکارتر و با سوادتر از وصال روحانی وجود دارد؟! افراد توانا و با تجربه دیگری نیز در حیطه نویسندگی رسانه‌های مستقل سینمایی وجود دارند که با وجود تأثیرگذاری در حرکت سینمای ایران به سمت شفافیت و رسوا کردن بسیاری از مفاسد اقتصادی حاکم بر سینما، هرگز خودشان و نام شان در این گونه جشن ها دیده نشده و نمی شود. چرا روزنامه‌نگاران مستقل شرم دارند در این جشن شرکت کنند؟

 




یک روزنامه‌نگار مستقل روی آنتن زنده بیان داشت⇐چرا به سوالات متعدد مخاطبان پیرامون جدایی بین‌الملل از جشنواره فجر هنوز پاسخ داده نشده؟/برگزاری جشنواره ورزشی بدون آن که فیلمی در ژانر ورزشی داشته باشیم، چه فایده دارد؟!/ در طول سال چند فیلم کودک در سینمای ایران روی پرده میرود که هزینه میلیاردی میکنند برای برگزاری جشنواره کودک؟؟/بهتر نیست بودجه میلیاردی جشنواره کودک را صرف ساخت سالن برای اکران فیلمهای کودک کنند؟؟/این همه هزینه برای جایزه پژوهش راه انداختند؛ چرا یک پژوهش مفید درباره جشنواره زدگی نداریم؟؟ و به‌جایش هزینه میکنند برای پژوهش درباره «کلاه مخملیها»!!!/ یک پژوهش غنی و بی‌طرف درباره جشنواره‌زدگی نداریم!/ یک پژوهش حسابی درباره آلودگیهای اکران نداریم و فقط شورا راه می اندازیم!/تشکیل این همه شورا در سازمان سینمایی چه معنایی دارد؟/ چرا اعضای این شوراها، همه انتصابی‌اند و شامل آدم های بی‌ربط به سینما! /حسین انتظامی به جای مشاوران تکراری منفعت‌طلب که باعث و بانی بسیاری از مشکلات فعلی سینما هستند به سمت مشاوران صادق و کاربلد برود

سینماروزان: آفت جشنواره زدگی در سینمای ایران در عین حال که کاسبان طرفدار خود را دارد همواره منتقدان فراوانی داشته است. برگزاری جشنواره های رنگارنگ و هدر دادن بیت المال بدون آن که خروجی مشهودی برای سینما و مخاطبان آن داشته باشد سبب ساز آن شده که حسین انتظامی رییس سینما هم به دنبال مقابله با آن باشد؛ البته مقابله از طریق راه اندازی شورایی تازه(!!) که بخش عمده حاضرانش خود کارمند جشنواره های مختلف بوده اند!!!

رضا اورنگ روزنامه نگار مستقل سینمای ایران با انتقاد از تعدد جشنواره ها روی آنتن زنده شبکه خبر گفت: وقتی رییس سینما میگوید “آفت جشنواره زدگی” یعنی به دام کمیت گرایی در برگزاری جشنواره ها افتاده ایم! آن وقت برخی میگویند تعداد جشنواره ها کم است!! البته از نگاه کارمندان جشنواره ها این تعدد برگزاری جشنواره ها خیلی خوب است(!!) چون عامل درآمدزایی آنهاست ولی فی المثل بعد از آن همه هزینه برای جدایی بین الملل از فجر وقتی هیچ دستاوردی حتی در حوزه منطقه ای نداشته ایم امتداد تلفات بیت المال چه فایده دارد؟؟

اورنگ افزود: جشنواره ای مثل کن کلی گردشگر به فرانسه ترانسفر میکند و مدام متصل به بودجه های دولت نیست! جشنواره مسکو و سایرین هم همین طور ولی جشنواره های وطنی چطور؟ یا آویزان دولتند یا آویزان شهرداری یا آویزان این نهاد و آن نهاد! همین جشنواره جهانی اگر بازدهی داشت چرا باز امسال رفت زیر بلیت وزارت ارتباطات و شهرداری و یک اسپانسر در بخش خصوصی نیافت؟؟؟

این روزنامه نگار باسابقه خاطرنشان ساخت: چرا به سوالات متعدد مخاطبان پیرامون جدایی بین الملل از جشنواره فجر هنوز پاسخ داده نشده؟
این همه هزینه کردند برای جدایی بین الملل از فجر چه فایده ای دارد؟ بهتر نبود همین بودجه صرف توسعه زیرساختها شود؟

رضا اورنگ با اشاره به جشنواره های مختلف بیان داشت: جشنواره استانی برگزار کردن برای شناخت استعدادهای محلی خوب است ولی مثلا برگزاری جشنواره ورزشی بدون آن که فیلمی در ژانر ورزشی داشته باشیم، چه فایده دارد؟ جشنواره کودک برگزار کردن و کلی بریز و بپاش میلیاردی بدون داشتن فیلم کودک چه فایده دارد؟ در طول سال چند فیلم کودک در سینمای ایران روی پرده میرود که مدام هزینه میکنند برای برگزاری جشنواره کودک؟؟ این جشنواره کودک باعث توسعه شده یا جلوگیری کرده از توسعه؟ بهتر نیست بودجه میلیاردی جشنواره کودک را صرف ساخت سالن برای اکران فیلمهای کودک کنند؟؟ سالی چند فیلم پزشکی یا پلیسی تولید میشود که جشنواره هایش را داریم؟

اورنگ تأکید کرد: بهتر نبود همین جشنواره فجر را غنی میکردیم و بعد به سراغ تولید جشنواره های دیگر میرفتیم؟؟!! یک جشنواره یا نهایتا پنج جشنواره درجه یک خیلی بهتر از ده ها جشنواره بی کیفیت است که حتی دست اندرکارانش هم فیلمهایش را ندیده اند.

رضا اورنگ با بیان اینکه مشکل جشنواره زدگی در سینمای ایران به مانند بسیاری از مشکلات دیگر ریشه دارد در مدیریت گفت: مشکل سینمای ما مشکل مدیریتی است. مدیریت قوی از کارشناسان خبره استفاده میکند و نه از مشاوران بی ربط! حسین انتظامی هم به جای مشاوران تکراری و منفعت طلب که باعث و بانی بسیاری از مشکلات فعلی سینما هستند به سمت مشاوران صادق و کاربلد برود.

اورنگ ادامه داد: یکی از شمول ضعف مدیریت سینما شورازدگی در سازمان است و یکی دیگر از شمول ضعف مدیریت، جدی نگرفتن پژوهش است. تشکیل این همه شورا در سازمان سینمایی چه معنایی دارد؟ چرا اعضای همین شوراها هم همه انتصابی اند و شامل آدم های بی ربط به سینما! صنف سینماست که باید تعیین کند چه آدمهایی وارد شوراها شوند.

این روزنامه نگار پیشکسوت افزود: این همه هزینه برای جایزه پژوهش راه انداختند چرا یک پژوهش مفید درباره جشنواره زدگی نداریم؟؟ و بجایش شورا راه انداخته اند برای حل جشنواره زدگی که این وسط بودجه ای هم تلف شود! پژوهش درباره کلاه مخملیها چه فایده ای به حال سینما دارد؟؟ پژوهش باید درباره مسائل مبتلابه سینما باشد که داد سینماگران را درآورده! یک پژوهش غنی و بی طرف درباره جشنواره زدگی نداریم! یک پژوهش حسابی درباره آلودگیهای اکران نداریم و فقط شورا راه می اندازیم!




اظهارات روزنامه نگار پیشکسوت در محفلی انقلابی و در واکنش به ارگانیهای مخالف حضور محمد آفریده در حلقه مدیریتی⇐مگر امام(ره) نگفت میزان، حال افراد است؟/چرا بدون برگزاری هیچ محکمه ای، به دنبال حذف معدود آدمهای مثمرثمر هستید؟

سینماروزان: محمد آفریده از جمله مدیران سینمایی پرورش یافته در چهار دهه اخیر است که تقریبا بدنه سینمای حرفه ای ایران جز به نیکی ازش یاد نمیکنند.

به گزارش سینماروزان با این حال معدود رسانه های افراطی علاقه ای به حضور این مدیر سالم در حلقه مدیریتی ندارند.

برگزاری تازه ترین نشست تحلیلی بررسی سی و شش دوره جشنواره فیلم فجر در حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی مجالی شد برای آن که یک روزنامه نگار پیشکسوت به موضع گیری افراطیون درباره آفریده بتازد.

در این نشست فیلمسازی ارگانی که آخرین فیلم اکران شده اش حتی صدمیلیون هم نفروخته با طعنه و کنایه به انتقاد از حضور محمد آفریده در هیأت داوران جشنواره فجر پرداخت و همین باعث شد رضا اورنگ روزنامه نگار پیشکسوت پاسخی صریح به وی دهد.

اورنگ با اشاره به سخن امام خمینی(ره) گفت: من از مخالفان آفریده میپرسم شما امام (ره) را قبول دارید یا اعتقادتان مقطعی است؟ امام (ره) گفت «در احوال گزینش افراد میزان حال فعلی مردم است»، پس چرا به این جمله عمل نکردیم و نمیکنیم؟ چرا بدون برگزاری هیچ دادگاهی، به دنبال حذف معدود آدمهای موجه و مثمرثمر هستید؟

اورنگ ادامه داد: چرا بعد از انقلاب بسیاری از بازیگران و کارگردانان بدون هیچ حکم دادگاهی محروم شدند؟ قبول دارید حق این آدمها پایمال شده است؟ این در حالی است که من ندیده ام که شما از این افراد حمایت کرده باشید.