حرف‌های مدیری -که محسن نامجو را مجاز کرد- در چرایی بن‌بست موسیقی پاپ⇐خواستند ادای لس‌آنجلسی‌ها را دربیاورند!/با “ساعت خوش” تصویر، تئاتر، سریال، طنز و موسیقی با هم ادغام شد !/نعل‌به‌نعل صدای خوانندگانی همچون داریوش، ابی، ستار، گلپا، معین و غیره تقلید شد ولی این پروژه، خیلی زود خوابید!/موسیقی پاپ وطنی که مشابه‌سازی شده بود دنباله‌رو نداشت چون خودش تقلیدی بود!/کسی تقلید صدای محمد اصفهانی و خشایار اعتمادی را تقلید نکرد، چون به‌نوعی صدای اینها تقلیدی بود!/مردم دوست دارند اصل جنس را بشنوند و نه کپی‌کاری!/اینکه یک شب یا یک هفته برج میلاد را پر کنیم اتفاق منحصربه‌فردی نیست!/اگر کنسرتی برگزار کردید که از این‌ور دنیا به آن سوی دنیا رفتید و صدهزار بیننده داشتید، این اتفاق است!/شادمهر یک استثناست وگرنه افراد دیگری که با لس‌آنجلس کار کردند، خروجی مشهودی نداشته‌اند!/در شعرهای قبل از انقلاب اخلاقیات بود و خیانت در آن نبود، ولی حالا چه؟/همین شبه‌مافیایی که الان هست، اول انقلاب هم بود!/چرا افرادی به مدیریت موسیقی می‌رسند که با التماس از گروهها می‌خواهند آنها را به سفر خارج ببرند؟/چرا نوازنده نخ‌نمای خارجی را آوردند و جیبش را پر کردند؟
سینماروزان/مهدی موسوی‌تبار: اگر دهه60 را دهه توقیف موسیقی پاپ و فعالیت موسیقی دستگاهی بدانیم، دهه70 به موسیقی پاپ تعلق دارد ...
