1

داداش کوچیکه شمقدری-با سابقه تولید «پایان نامه» در زمان ریاست برادر-اظهار داشت⇐غلبه کمّیت گرایی، معضل کارنامه حیدریان بود!/ مشکل زمانی حل می‌شود که نگاه‌های سخیف کمی به نگاه‌های کیفی تغییر پیدا کند!!/چرا تلقی شان از سینمای ارزشی فقط سینمای جنگ و دفاع مقدس است؟/چرا کمدیهایی نداریم که با زبان طنز، مشکلات اجتماعی را طرح کنند؟/جناب داروغه زاده، لیستی از فیلم‌هایی را که حاضرند با خانواده خویش در سینما ببینند، معرفی کنند!!!

سینماروزان: سرپرستی حسین انتظامی بر سازمان سینمایی همچنان مواجهست با اظهارات سینماگران مختلف درباره اوضاع سینما و توصیه ها به ایشان.

به گزارش سینماروزان روح الله شمقدری برادر کوچکتر جواد که در زمان ریاست اخوی، فیلم پرحاشیه “پایان نامه” را تولید کرده بود در واکنش به انتصاب انتظامی به “کیهان” گفت: بررسی آنچه در اخبار از مراسم معارفه سرپرست سازمان سینمایی منتشر شده، نشان دهنده یکی از معضلات جدی است که‌گریبان سینمای ما را گرفته و آن هم نگاه کمی و آماری است. حتی در بررسی عملکرد محمدمهدی حیدریان به عنوان رئیس‌سازمان سینمایی نیز فقط مسائل کمی در نظر گرفته می‌شود؛ بدون آنکه در نظر گرفته شود که این آمارها منفعتی برای فرهنگ و هنر انقلاب و کشور داشته یا نه! سینمایی که درآمدزایی و افزایش مخاطب آن از فیلم‌های کمدی مبتذل است، شاید از نظر کمی پیشرفت کند، اما در نهایت منفعتی برای این عرصه نخواهد داشت.

وی افزود: مشکل ما در مدیریت سینما زمانی حل می‌شود که این نگاه‌های سخیف کمی به نگاه‌های کیفی تغییر پیدا کند. یعنی به جای اینکه آمال و آرزوی ما این باشد که تنها زیرساخت‌ها را افزایش دادیم، گزارش کار مدیران سینمایی ما پاسخ به این سؤالات باشد که؛ چه تعداد اثر و فیلم ارزشی را حمایت کردیم؟ چقدر به سینمای انقلاب کمک کردیم؟ چقدر فیلم ارزشی با ویژگی جذب مخاطب اکران کردیم؟ چقدر فضا را برای جذب مخاطب‌های فراموش شده سینما که خانواده‌های اصیل ایرانی هستند و حاضر هستند برای تماشای فیلم خوب هزینه کنند آماده کردیم؟ و… اگر نگاه‌های مدیریت در آینده به سمت این نگاه‌های کیفی برود، می‌توان به بهبود سینمای ایران امیدوار بود، اما اگر باز هم نگاه‌ها به حوزه کمی محدود شود، مضر خواهد بود.

مدیر خبرگزاری “سینماپرس” ادامه داد: اگر بنا باشد مدیریت آینده به نفع فرهنگ و هنر انقلاب کار کند، نیازمند تعیین استراتژی در تولیدات سینمایی است. یعنی ما ابتدا باید بدانیم از چه آثاری و در چه شاخصه‌هایی می‌خواهیم حمایت کنیم و به جای اینکه حمایت‌ها بین آثار متعددی که اتفاقا با ادعای بخش خصوصی بودن ساخته می‌شود، تقسیم شود، این حمایت‌ها در آثاری که بار محتوایی مناسبی دارد تمرکز یابد. یعنی بگذاریم بخش خصوصی کار خودش را بکند و سازمان سینمایی به عنوان متولی دولتی سینما که بودجه سینما از بیت‌المال را در دست دارد از آثاری حمایت کند که نیاز امروز جامعه است. این هم نیاز به تعیین استراتژی دقیق دارد. مدیر سازمان سینمایی باید اول بداند که چه محتوایی نیاز امروز جامعه ماست. یکی از مشکلات بزرگ سینمای ایران این است که افراد در سطح مدیریت سینما اصلا نمی‌دانند که چه محتوایی نیاز امروز ماست. وقتی هم که می‌گوییم آثار ارزشی، ذهنشان فقط سراغ سینمای دفاع مقدس می‌رود. این درحالی است که می‌توان در ژانرهای متنوع، به موضوعات ارزشی و استراتژیک پرداخت.

شمقدری گفت: خود کمدی یک مسئله مهم است؛ یعنی فیلم‌های کمدی ما به جای اینکه معضل و مشکلات اجتماعی را با زبان طنز و مفرح مطرح کند، خود مشکل اجتماعی ایجاد می‌کند. چرا در حوزه سینمای کودک آثاری نداریم که برای آینده سازان این کشور فرهنگسازی کند؟ آثار کودک و نوجوان ما عموما ضدفرهنگ شده‌اند و مروج رفتارهایی هستند که هیچ نسبتی با فرهنگ ایرانی- اسلامی ما ندارد. بنابراین علاوه‌بر سینمای انقلاب و دفاع مقدس که مهجور هستند و جای آنها همیشه باید محفوظ بماند، در ژانرهای دیگر هم باید حمایت محتوایی اتفاق افتد و تنوعی از آثار داشته باشیم که بتوان به خانواده‌ها توصیه کرد که بروند ببینند. الان جای سؤال است که مدیران سینمایی واقعا کدام فیلم را می‌توانند به خانواده‌ها توصیه کنند؟ برای من جالب است که مثلا آقای داروغه‌زاده (معاون محترم نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی) که می‌فرمایند اگر فیلم مبتذل و مستهجن در سینما اکران شده دیگران به ایشان معرفی کنند، خود ایشان لیستی از فیلم‌هایی را که حاضرند با خانواده خویش در سینما ببینند، معرفی کنند! واقعا جای اندوه دارد که در سینمای ایران چرا باید فیلم‌هایی اکران شود که انسان از دیدن برخی صحنه‌های آن احساس شرم پیدا کند؟! و پیشرفت واقعی سینمای ایران زمانی اتفاق خواهد افتاد که این مشکلات سینما اصلاح شود.




بعد از تکذیبیه‌های شهردار و سازمان ورزش درباره اهدای ۲۰بیلبورد رایگان به این بازیگر⇐بازیگر فیلم ارگانی-سیاسی «پایان نامه» با منتسب کردن خود به «سینمای مستقل»(!!!) از دریافت بیلبوردها انصراف داد و آرزوی رهایی هنر از سایه «سیاست» را کرد!!

سینماروزان: دو روز قبل بود که خبر اهدای 20 بیلبورد از سوی سازمان ورزش شهرداری به بهاره افشاری بازیگر «پایان نامه» منتشر شد و در ساعات بعد از انتشار خبر ابتدا سرپرست سازمان ورزش و بعد شهردار تهران این ماجرا را تکذیب کردند(اینجا و اینجا و اینجا را بخوانید) و تازه بعد از این تکذیبیه ها بود که بهاره افشاری هم از دریافت بیلبوردها انصراف داد.

به گزارش سینماروزان بهاره افشاری در متن نامه انصرافش و با منتسب کردن خود به «سینمای مستقل» مدعی شده هدیه سازمان ورزش شهرداری، هدیه به فرد نبوده و بیلبوردهایی که بنا بوده در اختیار او قرار گیرد پیشتر هم در اختیار کالاهای فرهنگی قرار داشته و اصلا این وظیفه شهرداری است که به حمایت از کالاهای فرهنگی بپردازد.

افشاری در انتهای نامه اش باز با تشبث به واژه «مستقل» آرزو کرده که هنر ایران بتواند مستقل و بدون سایه سیاست به حرکتش ادامه دهد.

اینکه در روزگار بدنامی نسبی ارگانی سازان و عدم اقبال مخاطبان به پروژه های ارگانی، بازیگری که زمانی در فیلم ارگانی «پایان نامه» بازی کرده بود به ذکر وظایف شهرداری در حمایت از سینمای «مستقل» بپردازد خیلی هم خوب است و معنایی ندارد جز آن که مستقلان حتی اگر به کف اقتصادی برسند «نیکنامی»شان میلیاردها دلار می ارزد.

آرزوی افشاری مبنی بر رهایی هنر از سایه سیاست هم آرزویی زیباست و معنایی ندارد جز آن که علیرغم صرف میلیاردها هزینه برای تولید فیلم کاملا سیاسی «پایان نامه» و ایفای یکی از نقشهای اصلی توسط بهاره افشاری حتی بازیگر این فیلم سیاسی هم دریافته که آلودگی در سیاست حتی از نوع سینمایش سرنوشت مطلوبی را پیش رو نخواهد گذاشت.

متن کامل نامه انصراف بهاره افشاری از دریافت بیلبورد را بخوانید:

 فضای مه‌آلود و سیاست‌زده‌ای که این روزها بر جامعه حاکم شده، باعث می‌شود از هر رفتاری، تعبیر سیاسی شود. همه دوستانی که این روزها خبر هدیه شش میلیاردی شهرداری را به من می‌دهند، خودشان بیش از هر کس دیگری بر این موضوع واقف هستند که این هدیه، هدیه شخصی از سوی یک نهاد به یک فرد نبود. پر واضح است نهادهایی مانند شهرداری و صداوسیما یکی از وظایف‌شان کمک به آثار فرهنگی مستقلی است که در فضای بغرنج اقتصادی این روزها سعی در ادامه حیات و بقا دارند. این اولین بار نیست و صد البته آخرین بار هم نخواهد بود که ارگان‌هایی نظیر شهرداری و تلویزیون امکاناتی نظیر بیلبورد و تیرزهای تبلیغاتی خود را با تخفیف‌های حداکثری یا به شکل رایگان در اختیار اهالی فرهنگ قرار می‌دهند تا از این طریق امکان حیات را برای آنها فراهم کنند. در مراسم اکران خصوصی فیلم «سریک» در امتداد وظایف نهاد شهرداری جهت حمایت از سینمای مستقل، پیشنهاد اختصاص بیست بیلبورد به فیلم «سریک» مطرح شد. سؤال من اینجاست کدام کارگردانی که غایت آرزویش دیده شدن فیلمش است از این امکان چشم‌پوشی می‌کند؟ هرچند که بعدها این کمک فرهنگی در این فضای ملتهب، تعبیر به هدیه شخصی شد. (که باز پر واضح است پیشنهاد هدیه یا حتی حسن نیت کمک به سینمای مستقلی که از جانب کسی دیگر اولین بار مطرح شده و نه از طرف گروه سریک چرا باید باعث شرمساری گروه ما شود؟) این در حالی است که به لطف خدا و مردم نازنین فیلم ما در هفته اول بدون هیچ تبلیغی در نخستین ساعات فروش تمام بلیت‌هایش به پایان رسید. از عزیزانی که از شرایط اقتصادی مردم سواستفاده می‌کنند تا برای آنها ایجاد سوتفاهم کنند پرسشی دارم و آن این است چگونه من را متهم به گرفتن هدیه میلیاردی از بیت‌المال می‌کنند در حالی که به خوبی واقف هستند بیلبوردهایی که قرار بود به این فیلم مستند اختصاص داده شوند، بیلبوردهایی بودند که همواره جهت معرفی و تبلیغ آثار فرهنگی در زمانی تعریف شده از آنها بهره گرفته می‌شود و در این زمان تعریف شده این بیلبوردها در اختیار شرکت‌های تبلیغاتی و در نهایت چرخه اقتصادی قرار ندارد و در خدمت فرهنگ است. ضمن اینکه تاکنون افکار عمومی نه تنها هرگز نسبت به تخفیفات فرهنگی از این جنس واکنشی نشان نداده بلکه آن را راهکاری برای دوام هنر دانسته است.به هر روی پیش از اکران فیلم خصوصی «سریک» ما هیچ درخواستی مبنی بر گرفتن بیلبورد، نه به شهرداری و نه هیچ نهاد دیگری ارائه نداده بودیم. و این پیشنهاد صرفا از سوی این نهاد و در راستای وظایفش که حمایت از فرهنگ و هنر است، ارائه شده بود. در  طول دوران زندگی‌ام و در شرایط متفاوت سکوت را بهترین پاسخ در مقابل  قضاوت‌های بیرحمانه می‌دانستم. اما امروز در جایگاه تهیه‌‌‌‌‌کننده و کارگردان «سریک» نمی‌توانم سکوت کنم و چشمم را روی زحمات یک ساله گروهم ببندم. این روزها من و فیلم «سریک» آماج تندترین و بی‌رحمانه‌ترین قضاوت‌ها قرار گرفته‌ایم در حالی که در این ماجرا تقصیری متوجه ما نبوده است. ‎اما در نهایت به احترام افکار عمومی که این روزها تحت تاثیر فضای التهاب‌آمیز سیاسی دچار سوتفاهم شدند، انصراف خود را از پذیرفتن بیست بیلبورد فیلم «سریک» اعلام می‌کنم و آرزو دارم هنر ما بتواند همچنان مستقل و بدون سایه سیاست به حرکتش ادامه دهد و ما با تعبیرهای این چنینی جلوی بقای هنر را نگیریم. این بار با تمام وجود می‌ایستم و اجازه نمی‌دهم زحمات گروهم فداى بازی‌هاى پشت پرده شود.خدا را بهترین ناظر و شاهد می‌دانم و مردم نازنین را بهترین مبلغ فیلم‌ام.

 




در دادگاهی که محمدمهدی حیدریان جزو هیأت منصفه آن بود⇐شمقدری یک روزنامه سینمایی را شکست داد

سینماروزان: یک روزنامه سینمایی به خاطر انتشار تهمت و اخبار کذب علیه رئیس اسبق سازمان سینمایی از سوی هیئت منصفه مطبوعات، مجرم شناخته شد.

به گزارش سینماروزان این روزنامه، چهار سال قبل و طی سه روز متوالی با تیترهایی در صفحه اول خود، ادعا کرده بود مبالغی از بودجه‌های عمومی سینما توسط جواد شمقدری رئیس اسبق سازمان سینمایی به موسسه مرآت هنر به مدیرعاملی روح‌الله شمقدری برادر جواد شمقدری و رسانه سینماپرس و … پرداخت شده است.

با پیگیری‌های شمقدری و طرح شکایت در دادسرای فرهنگ و رسانه پس از گذشت چهار سال بالاخره جلسه رسیدگی به شکایت از روزنامه سینمایی مذکور انجام شد و طبق اعلام سخنگوی هیئت منصفه مطبوعات، اعضای این هیئت اقدام این روزنامه را مصداق نشر اکاذیب جهت تشویش اذهان عمومی قلمداد کرد و این روزنامه نیز محکوم شد که حکم آن به زودی اعلام خواهد شد.

گفتنی است، در جلسه رسیدگی به اتهام روزنامه مذکور محمدمهدی حیدریان رئیس سازمان سینمایی نیز در بین اعضای هیئت منصفه مطبوعات در دادگاه حضور داشت.