سینماروزان: لاله اسکندری بازیگری که در سالهای اخیر درکنار ایفای نقش در شماری فیلم نفروش در کمدی چهل میلیاردی “هزارپا” ایفای نقش داشته به تازگی از سانسور نقش دومش در این کمدی بفروش حرف زده است؛ گویا نقش دوم اسکندری در “هزارپا” یک خبرنگار سمج بوده که کلا از سناریو، حذف شده!!

به گزارش سینماروزان لاله اسکندری با اشاره نقش دومش در کمدی رضا رخشان به هفت‌صبح گفت: در “هزارپا” دو نقش داشتم که صحنه‌های مربوط به یک نقش آن اصلا فیلمبرداری نشد. شخصیت اولم یک عضو منافقین بود که در فیلم هم هست ولی شخصیت دوم یک خبرنگار بود که گریم بامزه‌ای هم داشت ولی نشد.

لاله اسکندری ادامه داد: دلیل حذف این شش هفت سکانس طولانی شدن زمان فیلمبرداری بود و اگر آن قسمتها هم گرفته می‌شد ترکیب جالب و قابل قبولی از کار درمی‌آمد.

اسکندری با اشاره به علاقه‌اش به کارهای کمدی گفت: شخصا کار طنز را دوست دارم ولی این فرصت کمتر به من داده شده که کار طنز کنم و ظاهرا جرات نمی‌کنند به سراغم بیایند درصورتی که اتفاقا اگر طنز خوبی نظیر “هزارپا” تولید شود که شخصیتها جای کار داشته باشد استقبال می‌کنم.

سینماروزان: در روزهای برگزاری جشنواره، حتی به هنگام اختتامیه و بعد از آن مدام شایعاتی درباره سانسور یکی از دو فیلم سرمایه گذار چندفیلمه یعنی «متری شش و نیم» توسط اداره نظارت مطرح میشد.

هرچند معاون نظارت در همان ابتدای شایعات از صدور پروانه نمایش فیلم خبر داد ولی به هر حال برخی تلاش زیادی داشتند که نسخه جشنواره «متری شش و نیم» را بخاطر سانسور سیاسی، ابتر بدانند!!

حالا اتفاق جالبی افتاده و آن هم اینکه یکی از سکانسهای سانسورشده فیلم از برنامه «هفت»شبکه سوم سربرآورده!!! فکر می‌کنید مهمترین ویژگی این سکانس چیست؟ ادا شدن واژه «…خل» از سوی پلیسی که تقریبا در کل فیلم با لحن ناز کافه‌ای فریاد میکشد!!!

اینکه بعد از آن همه حرف و حدیث، صرف سانسور واژه‌ای 18+ است که رخ می‌نمایاند چه معنایی دارد جز آن که حتی مشاوران سرمایه‌گذار چندفیلمه نیز در ایجاد فضای تبلیغی حول فیلم پرهزینه‌شان آلوده شده‌اند به بدوی‌ترین رفتارها!!

در شرایطی که حتی زیرنویس‌کنندگان زیرزمینی فیلمهای روز جهان-بدون آن که ممیزی ارشاد بالای سرشان باشد- سعی میکنند واژگانی متعادل را به عنوان مترادف غلیظ ترین فحشهای آن طرف آبی بگذارند تا خانواده‌ها راحتتر به تماشای فیلم بنشینند، اینکه سانسور «…خل» در محصولی مدعی نقد اجتماعی که متأسفانه هیچ تصویر تازه ای از پشت پرده قاچاق مواد مخدر را پیش رو نمیگذارد میخواهد با درغلتیدن به چرایی سانسور این واژگان مشتری جلب کند محل مداقه است!!!

به خصوص که سیدی همچون جمال ساداتیان تهیه کننده حقیقی فیلم است! آقای ساداتیان! آیا شما با سانسور واژگان 18+ مشکل دارید؟

برای تماشای سکانس سانسورشده اینجا را ببینید.

سینماروزان: ماجرای حاشیه های پیرامون نسخه اکران «خانه دختر»شهرام شاه حسینی همچنان ادامه دارد.

به گزارش سینماروزان حتی اگر تولیدکنندگان به صراحت از ممیزی نهایتا دو دقیقه ای فیلم بگویند اما الکن بودن است که به زعم برخی مخاطبان پاشنه آشیل «خانه دختر» شده است؛ الکن بودنی که برخلاف تصور بسیاری از مخاطبان امروزی در نسخه جشنواره فیلم هم وجود داشت و اصلا همین بود که اسباب شکل گیری سوءتفاهمات مضمونی درباره فیلم شد.

رویا تیموریان بازیگری که در آستانه 60 سالگی قرار دارد در «خانه دختر» قطبی منفی را ایفا کرده که مهیب بودن شخصیتش نمود بیرونی دارد. تیموریان ایفاگر مادرشوهری است که قصد دارد عروس آینده اش را مجبور به آزمایش دوشیزگی کند و همین است که تراژدی را شکل می‌دهد، در گفتگویی که با «جامعه» داشته با تأکید بر آن که بخش عمده سانسورهای نسخه اکران «خانه دختر» مربوط به بازی وی بوده اینکه مخاطب متوجه سانسور شده را مزیت دانسته است.

رویا تیموریان درباره نقطه نظر برخی مخاطبان که از الکن بودن نسخه اکران «خانه دختر» گفته‌اند اظهار داشت: صحنه‏ های من خیلی حذف شده و مشکل سر همان سکانس‌هاست. بحثی که قصد شروع آن را داریم خیلی ریشه‌ای‌ است و مواردی است که بلاهای بسیاری در رابطه با آن سر من آمده است؛ از توقیف فیلم «زادبوم» که 10 سال در توقیف بود و پس از آنکه رفع توقیف شد یک بخش‌هایی از آن رفت و به شکل بسیار ناقص اکران شد. من در آن زمان خواهش کردم و در مطبوعات هم صحبت کردم که فیلم را ممنوع کنید زیرا به این صورت احترام عوامل و سازندگان فیلم حفظ خواهد شد. متأسفانه فیلمی که به نظرم بسیار شریف و انسانی بود قیمه قیمه شد و سوخت؛ ما از این فیلم‌ها کم نداریم. «خانه دختر» نیز دچار همین مشکل است، فیلم «شیفتگی» من توقیف است و به بایگانی رفته و بهانه‌هایی برای آن تراشیده می‌شود که اصلا عاقلانه نیستند. تکلیف ما با سینما مشخص نیست. عده‌ای می‌توانند و عده‌ای نمی‏توانند. به هر حال باید فهمید که ما محرم هستیم یا نیستیم؟

تیموریان با اشاره به سوءتفاهمات گریبانگیر «خانه دختر» از زمان حضور در جشنواره فجر و بعدتر به هنگام توقیف بیان داشت: همیشه این ترس و نگرانی وجود دارد که شاید مربوط به فضای سیاسی کشورمان باشد که هر چیزی- حتی رنگ – می‌تواند معنای سیاسی داشته باشد. برای خود من اتفاق افتاده که در روزی به‌خصوص با یک روسری بیرون آمدم و گفتند که طرفدار فلان شیوه هستی؟ و من هیچ چیز نمی‌دانستم! گفتم به خدا اگر می‌دانستم، اصلا چنین چیزی نیست. یعنی به دلیل پیچیدگی‌ که در روابط، سیاست، اقتصاد و اجتماع به وجود آمده است به قدری دچار سوء‌تفاهم هستیم که هرچیزی یک معنا برای ما دارد، به نظرم باید همه‌چیز را ساده‌تر نگاه کرد.

تیموریان ادامه داد: این فیلم هم بعد از سه سال به این شکل روی پرده رفت. این موضوع الکن بودن، تنها نظر شما نیست خیلی‏ها این را مطرح می‏کنند. من دوباره فیلم «خانه دختر» را ندیدم چون دلم نمی‌خواست ببینم. می‌دانستم چه بلایی سر آن خواهد آمد، می‏دانستم که فیلم نامفهوم می‌شود. مسئولان بخش کوتاه‌کردن فیلم قطعا خوشحال هستند که چیزهایی را حفظ کرده‌اند و نگهبان بوده ‏اند، بخش تولید فیلم هم قطعا ناراحت هستند چون فیلم معنای خود را ندارد.

این بازیگر با اشاره به حذفیات مرتبط با کاراکتر مهیب خودش در «خانه دختر» اظهار داشت: من به عنوان بازیگر این فیلم، نقش کوتاه و لحظاتی را بازی کرده‌ام که در زمان مونتاژ مورد بحث بود، فیلم را در جشنواره دیدم فکر می‌کنم آن چیزی که هدفم بود و برایش سعی کرده بودم در مدت‌زمان کوتاه اتفاق افتاده بود، اما از همان صحنه‌های کوتاه دو بخش دیگر نیز حذف شد. من را برای صدای فیلم خواستند و رفتم، چون این بخش درآمده بود و باید صدایی را اضافه می‌کردم.

تیموریان ضمن همدلی با تولیدکنندگان «خانه دختر» گفت: تهیه‌کننده حق دارد که به هر شکل شده کار را اکران کند، زیرا سرمایه‌گذاری کرده و سرمایه‌اش سه سال خوابیده است. اگر این کار را نمی‌کرد نمی‌توانست برای موقعیت‌ها و فیلم‌های دیگر سرمایه‌گذار باشد. خب سینمای ما هم تقریبا خصوصی شده و تهیه‌کنندگان و کارگردانان حرفه و حرف‏شان این است که کار خود را انجام دهند، بنابراین مجبور هستند در جاهایی کوتاه بیایند، اما از یک جهت خیلی خوب است که تماشاچی و مخاطب خاص کاملا متوجه می‌شود که فیلم سانسور شده است. من حرفم این نیست که نقشم در فیلم کوتاه شده، با اصل کوتاه کردن فیلم و سانسور آن مسئله دارم. به نظرم این اتفاق مسئله‌ای است که ما را آزار می‌دهد نه تعداد سکانس و پلان‌هایی که بازیگر درآن حضور دارد.

این بازیگر 58 ساله که چندین بار آثارش طعم توقیف و رفع توقیف را چشیده اند ادامه داد: نمی‌دانم این اتفاق تا چه زمانی ادامه دارد، اما به نظرم به عنوان کسی که چند کار کردم و توقیف شدند بعد از رفع توقیف، دعا می‏کردم کاش از توقیف درنمی‌آمدند، حداقل احترام ما حفظ می‏شد. سعی می‌کنم به نوعی خود را قانع کنم، اما ممکن است خیلی‌ها ظرفیت من را نداشته باشند. اینگونه می‌شود که این شبهه پدید می‌آید که چرا باید تلاش کنم؟ یک متن را به من می‌دهند و حفظ می‌کنم و جلوی دوربین می‌روم، اینها یا درمی‌آورند یا نمی‌گذارند، این می‌شود که سینما یا هنرهای دیگری که داریم خنثی و صرفا سرگرم‌کننده هستند. من اعتقاد دارم بخشی از هنر و سینما، سرگرمی است و بخشی از آن حرف‌هایی است که شما قصد زدن آن را دارید. این‌گونه می‏شود که آدم کم‌کم با ضعیف شدن انگیزه روبه‌رو می‌شود، من که مقاومت کردم و سعی می‌کنم درست حرکت کنم، اما همه قرار نیست ظرفیت من را داشته باشند.

سينماروزان: ن: هرچند بالاخره ۵ سال بعد از توليد و پس از انتشار خبر خودکشي دو دختر نوجوان اصفهاني به خاطر درگيري در بازي آنلاين «نهنگ آبي»، درام «بشارت به يک شهروند هزاره سوم» روي آنتن رفت اما حذفيات مفهومي  نشان داد آثار مصلحانه جایی در تلویزیون ندارند.

به گزارش سينماروزان «بشارت…» که ماجراي خودکشي سريالي دختران يک دبيرستان و تلاش يک آموزگار براي پيدا کردن سرمنشأ خودکشيها را روايت مي‌کند چه در نسخه جشنواره و چه در نسخه اکران به واسطه تصويرسازي صريحي که از رسوخ نوميدي در بدنه جوان ارائه مي‌دهد اثري پيشرو نشان داد.

پخش «بشارت…» از رسانه ملي فارغ از مميزي نماهاي مربوط به عرياني سرمنشأ خودکشي‌ها و همچنين تعديل نماهاي عاشقانه ميان بانوي آموزگار و همسرش، به واسطه يک حذف مفهومي مورد توجه قرار گرفت.

در سکانسي از «بشارت…» هنگامه قاضياني-ايفاگر کاراکتر آموزگاري که به دنبال کشف ريشه خودکشيهاست- به صراحت، يأس و افسردگي دختران نوجوان را عاملي مي‌داند بر غرق شدن آنها در فضاي مجازي و در نهايت رقم خوردن اتفاقاتي پيش‌بيني نشده. اين سکانس «بشارت…» در تلويزيون تعديل شده است.

چرا؟

آيا  حتي 5 سال بعد از توليد فيلم و در شرايطي که افشاي ماجراي خودکشي دو دختر نوجوان اصفهاني به خاطر درگيري در «نهنگ آبي» در کانون توجه جامعه شناسان قرار گرفته باز هم رسانه ملي جرأت حرف زدن درباره نوميدي اپيدميک لااقل در بخشي از جامعه نوجوان و جوان را ندارد؟ جالب است که اين نوع نگاه در فيلم و از طريق تصويرسازي کاراکتر حميد فرخ نژاد کاملا نقد شده است اما نتيجه گيري کليدي فيلم از زبان هنگامه قاضياني حذف شده است.

سانسور سکانس کليدي «بشارت…» فارغ از آن که نشان دهنده يکي از دلايل عقب‌ماندگي سالهاي اخير رسانه ملي از مخاطبان است مي‌تواند دليل بي‌توجهي مطلق به فيلم در زمان رونمايي در جشنواره فجر و بعدتر بايکوت از سوي داعيه‌داران سينماي ارزشي در زمان اکران را آشکارتر کند.

مدعيان ارزشها که مدام فرياد وامصيبتا سرداده‌اند که سينماي ايران به دنبال تصويرسازي ملموس آموزه هاي ديني نيست چرا فيلمي که به صراحت گناهي به نام نوميدي را به نقد مي‌کشد بايکوت کردند؟ به خاطر تصويرسازي واقعيتي به نام شيوع نوميدي در ميان جوانان و نوجوانان؟

جالب است به تازگي و بعد از پخش فيلم از رسانه ملي روزنامه اصولگراي «کيهان» به «بشارت…» تاخته که چرا قهرماني ندارد که برود با پلیدی ها ( که لابد از دید آنها تبهکاران کلیشه ای فیلم های جنایی اند!!) دربيفتد؟! در صورتي که قهرمان اصلي فيلم که يک زن است به شيوه اي ماندگار که آن که آن هم آموزش و تغيير ذهنيت نسبت به پوچي است در حال مبارزه با رواج اين پديده در دانش آموزان هدف خويش است.

بشارت…» تاخته که چرا قهرماني ندارد که برود با پلیدی ها ( که لابد از دید آنها تبهکاران کلیشه ای فیلم های جنایی اند!!) دربيفتد؟! در صورتي که قهرمان اصلي فيلم که يک زن است به شيوه اي ماندگار که آن

ببينيد چقدر فاصله افتاده ميان سخني از امام علي(ع) که نوميدي را بزرگترين گناه مي‌داند با ساختار مديريتي رسانه‌هاي مدعي ارزشها که حتي جرأت آن را ندارند بازتاب عيني اين سخن را در يک مديوم خالص تصويري ببينند؟

سینماروزان: اکران نسخه تعدیل شده «خانه دختر» سه سال بعد از تولید علیرغم اقبال بالای مخاطبان شائبه هایی را هم شکل داده درباره گنگی فیلم به دلیل سانسور بالای آن.

به گزارش سینماروزان برخی از سانسور ده دقیقه ای «خانه دختر» گفته اند و برخی از سانسور 20دقیقه ای اما تهیه کننده مدعیست این فیلم برای دریافت پروانه نمایش فقط 2دقیقه حذفی داشته است.

محمد شایسته تهیه کننده «خانه دختر» به «ایسنا» بیان کرد: به هنگام رونمایی در جشنواره و همین طور نمایش‌هایی که «خانه دختر» خارج از کشور در سوئد یا جشنواره‌هایی همچون توکیو داشت، نسخه ۷۹ دقیقه‌ای نمایش داده شد اما پس از آن برای اکران عمومی دو دقیقه از فیلم سانسور شد بنابراین ۱۰ یا ۲۰ دقیقه حذفی که درباره‌ی این فیلم مطرح می‌شود، صحت ندارد.

وی بیان کرد: حذف این دو دقیقه هم به داستان اولیه فیلم صدمه نزده و در واقع در این بخش، سوء تفاهمی را که پیش آمده بود برطرف کردیم.

شایسته همچنین خاطرنشان کرد: فیلم «خانه دختر» اصولا در همان نسخه‌ای که در جشنواره فیلم فجر هم اکران شد این خاصیت را داشت که پس از پایان فیلم، تماشاگر در یک لحظه نمی‌توانست متوجه شود که موضوع چیست و او را با خود درگیر می‌کرد. در واقع پس از تمام شدن فیلم، تماشاگر به همه ابعاد فیلم فکر می‌کند و الان هم همین شرایط در فیلم وجود دارد.

او با تأکید بر اینکه «اگر اصلاحاتی که به فیلم وارد شده بود بیشتر از مدت زمان دو دقیقه را دربرمی‌گرفت، اصلا راضی به اکران فیلم نمی‌شدم» گفت: در حال حاضر هم استقبال خوبی از «خانه دختر» صورت گرفته و در تهران ۱۵ سینما و در شهرهای دیگر ۴۶ سینما را در اختیار داریم که این تعداد در شهرهای دیگر به مرور افزایش خواهد یافت.

سینماروزان: راه اندازی کمپینی مجازی از سوی برخی هنرمندان با کلیت “هنر توقیف شدنی نیست” که از مهناز افشار تا حمید فرخ نژاد به آن پیوسته اند با واکنش یک ترانه سرای اغلب معترض مواجه شده است.

به گزارش سینماروزان یغما گلرویی ترانه سرایی که در ماههای اخیر به همراه پرویز پرستویی آثاری را به سفارش سازمان هنری-رسانه ای اوج تولید کرد(!!!)(اینجا را بخوانید) با “بودار” و “هدایت شده” خواندن این کمپین، آن را تبلیغی دانسته برای رفع توقیف تعداد محدودی فیلم و در نهایت دهان بندی هنرمندانی که مطالبات ریشه ای را پیگیری می کنند.

متن یادداشت یغما در این باره را بخوانید:

«توقیف فرزند سانسور است»

راه اندازی کمپین در مخالفت با توقیف آثار شاخه ای از هنر در کل اتفاق مبارکی ست و باید با آن همراه شد اما کاش دوستان هنرمند یکبار هم که شده تعارفات را کنار می گذاشتند و همصدا کمپینی در مخالفت با ذات سانسور راه اندازی می کردند و آن هم نه در کانال رباتی که همین چند ماه پیش پوستر «کجا رای میدی» در حمایت از رییس دولت فعلی برای دیگران می فرستاد!

مخاطب کمپین حقیقی اعتراض به سانسور، خود وزارت ارشاد و دولت است که قانون متولی نظارت بر آثار هنری ست. دیگر این که آیا دستش در این مورد باز، یا بسته، یا نیمه باز است، یا خود را به دست بستگی می زند مشکل اوست که این مسئولیت را پذیرفته و وعده ی فضای بازتر داده. به شکل منطقی مطالبه هنرمند باید حذف یا تغییر نظارتی که باعث توقیف می شود باشد نه رفع توقیف مقطعی.

آنچه ماجرا را بودار می کند این است که وزیر ارشاد مدتی پیش خبر داد قرار است چند فیلم رفع توقیف شوند و به نظر می رسد این کمپین هدایت شده قرار است بیشتر تبلیغ پیشاپیش این رفع توقیف و دهان بندی برای هنرمندانی که مطالبات ریشه ای را پیگیری می کنند باشد.

رفع توقیف فیلمهایی که تنها مشتی نمونه از خروارها اثر توقیف شده اند و مثل رفع تعطیلی غیرقانونی خانه سینما، یا از سر گرفتن کار ارکستر ملی، شق القمری نیست که به خاطرش دولت بتواند ژست دلسوز هنر بودن با آن بگیرد.

رفتار وزارت ارشاد نمایشی ست و این پرسش همچنان بی جواب می ماند که هنرمند ایرانی تا کی باید درگیر موضوع متحجرانه ای مثل شوراهای نظارتی و به رفع توقیف فیلمهایی که حرف و بغضشان شامل مرور زمان شده دلخوش باشد؟ اسبی که به شل کردن افسار راضی شود روی رهایی از زین و مهمیز به خود نخواهد دید.

به شخصه دو نامه بی جواب درباره سانسور به رییس جمهور فعلی نوشته ام و بعد از گذشت نه سال، ممنوع الفعالیتی ام در نشر کتاب و آلبوم موسیقی همچنان ادامه دارد. تنها دو مجموعه شعرم این سالها مجوز گرفت که بعد از سه چاپ مجوز آنها هم توسط ارشاد همین دولت باطل شد. فرجام اعتراض به نفس سانسور این است!

کمپین بنفش فعلی – با احترام به کسانی که به آن پیوسته اند – بیشتر در بوق ارشاد بی عمل خواهد دمید تا این که اعتراضی باشد به سانسور و شوراهای بی صلاحیت ناظر بر فرهنگ که از مشروطه تا امروز به سرکوب هنر و ادبیات مترقی این سرزمین پرداخته اند.

سینماروزان: منوچهر محمدی از جمله تهیه کنندگان باسابقه سینمای ایران است که اخیرا با شراکت با تقی علیقلی زاده و احمدرضا درویش، پردیس سینمایی مگامال در اکباتان را هم در حال راه اندازی دارد.

به گزارش سینماروزان محمدی همواره در گفتگوهای مختلفی که داشته کوشیده زوایایی کمتردیده شده از اتفاقات را ببیند و شاید برای همین است این تهیه کننده در تازه ترین گفتگویش که با «شرق» انجام شده به صراحت از این گفته که هر فیلمی که تولید میشود لزوما نباید به نمایش عمومی گذاشته شود.

متن کامل تازه ترین گفتگوی منوچهر محمدی را بخوانید:

 در یک‌­سال گذشته حوزه فرهنگ خصوصا سینما بحران‌های بسیاری را تجربه کرد و دراین­‌ میان نهادهای صنفی مثل خانه سینما بیشتر زیر ذره­‌بین بودند، عملکرد خانه سینما طی یک‌سال گذشته را چطور ارزیابی می‌کنید؟
واقعه تلخ تعطیلی خانه سینما از آغاز تصمیم اشتباهی بود و طبیعتا پس‌لرزه‌های بعد از تعطیلی خانه سینما موجب شد  با بازگشایی خانه سینما دوستان این فرصت را پیدا کنند تا حدودی راجع به جایگاه خانه و موقعیت آن فکر کنند و با تشکیل جلسات کارشناسی به زوایای حقوقی خانه سینما بیشتر بپردازند. اینکه به هر صورت خانه سینما باید از جایگاه حقوقی محکم‌تری برخوردار باشد، چراکه به نظر می‌آید بخش‌هایی از قانون اساسی کشور در برخی موارد یا مغفول است یا اجرا نمی‌شود، طبعا یکی از آن موارد هم جایگاه نهادهای مدنی است که خانه سینما در این تعریف می‌گنجد. پیشنهادات زیادی درباره قانونمندشدن خانه سینما مطرح شد که یکی از این موارد ثبت قانونی صنوف در وزارت کار بود. تا جایی که خبر دارم بخش قابل‌توجهی از صنوف از این طریق اقدام کردند و ثبت قانونی شدند و برخی دیگر از صنوف در حال پیگیری این موضوع هستند. اما واقعیت مطلب این است که سینما برخلاف سایر صنوف، موجود زنده‌ای است، به این معنا که دائما در حال تغییر و تحول است و این تغییر و تحول به ذات سینما برمی‌گردد و آمیخته با مجموعه‌ای از بحران‌هاست؛ بحران‌هایی مثل بی­کاری، تأمین معیشت، رقابت با رسانه‌های دیگر، مخاطب و… بنابر این توصیه من به مدیرانی که در رأس نهادهای دولتی مرتبط به سینما و نهادهای صنفی سینمایی قرار دارند، این است که باور کنند سینما آمیخته با بحران است. هرچند  شاید بحران لغت صحیحی برای توضیح شرایطی که سینما به آن دچار است نباشد، اما حوزه سینما مثلا با کار یک کارخانه متفاوت است، در یک کارخانه وقتی یک خط تولید را تعریف می‌کنیم تا آمدن تکنولوژی جدید طبیعتا اتفاق تازه‌ای رخ نمی‌دهد، اما سینما هر فیلمش می‌تواند تبدیل به یک مسئله اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در ابعاد مختلف شود. بنابراین همیشه گرفتار مجموعه‌ای از چالش‌هاست و خوب است  مدیریت این دو حوزه صنفی و دولتی با این رویکرد به سینما نگاه کنند و تصمیماتشان را با توجه به این شرایط اتخاذ کنند، چراکه اگر فکر کنند سینما یک جزیره ثبات، سکون و آرامشی است و مثلا با صدور چند آیین‌نامه یا بخش نامه، سینما تا پنج سال آینده مسیر ثابتی را پیش خواهد گرفت، اشتباه است.
 فکر می‌کنید در سال پیش‌رو چه مواردی باید در اولویت کارهای خانه سینما قرار گیرد؟
چیزی که مشخص است و در این سال‌ها شاهدش بودیم این است که خانه سینما باید به برایند تولید، توزیع و نمایش توجه ویژه‌ای داشته باشد که این سه اصل درواقع، ذات صنعت سینما را تشکیل می‌دهد و البته یک بخش مسائل مربوط به صنوفی است که اصطلاحا در خدمت کارفرمایان (تهیه‌کنندگان) هستند. این صنوف مشکلاتی دارند که باید به آن توجه شود. سینما از حوزه‌هایی است که به شکل جبری نیروی جوان به آن وارد می‌شود و وقتی نیروی جوان وارد می‌شود، طبعا بخشی از نیروهای قدیمی‌تر ممکن است بازار کار قبل را نداشته باشند. در فضایی مثل فضای فرهنگی غرب خیلی راحت این موضوع پذیرفته می‌شود که مثلا وقتی فیلم‌برداری به آستانه ٦٠ یا ٧٠سالگی می‌رسد، طبیعی است تحمل کار طولانی­‌مدت را ندارد و باید کارش را نیروی جوان‌تری بر عهده گیرد  یا بازیگری که در دوره‌ای نقش جوان اول بازی می‌کرده و در یک میانگین سنی بالاتری تعداد نقش‌های کمتری به او پیشنهاد می‌شود و این طبیعی است. اما متأسفانه در جامعه ما خیلی راحت با این موضوع کنار نمی‌آیند و علت این موضوع نیز به برخی سازوکارهای اقتصادی سینما برمی‌گردد. اگر در فرایندهای تولید، سهمی برای این‌طور نیروها در نظر گرفته شود، وقتی به آستانه کم‌کاری یا بی­کاری نزدیک می‌شوند، خیلی نگران کم‌کار یا بی‌کارشدنشان نیستند. این موضوعی است که خانه سینما باید به آن فکر کرده و راهی برای آن پیدا کند. به نظر من بحث امنیت شغلی اگر جنبه دستوری داشته باشد با طبیعت سینما خیلی جور نیست. مثلا اگر خانه سینما در بخشنامه‌ای اعلام کند فقط با نیروهای عضو صنوف کار کنید و از آن­‌طرف صنوف اجازه ورود نیروهای جوان را ندهند یا سخت‌گیرانه برخورد کنند، وارد تضادی می‌شویم که قابل حل نیست. اما نکته‌ای  که برای من حائز اهمیت است و با مدیران خانه سینما چندین‌بار که طلب مشورت کردند در میان گذاشتم، این مورد است که خانه سینما باید جایگاه اجتماعی مستحکم‌تری پیدا کند. علتش هم به تفاوت خانه سینما با سایر اتحادیه‌هایی که در کشور وجود دارد، برمی‌گردد. خانه سینما از پتانسیل بیشتری برخوردار است. به این معنی که خانه سینما می‌تواند در بسیاری از مسائل اجتماعی و فرهنگی جامعه به دلیل نیروهای توانمندی که در آن وجود دارد نقش جدی‌تری ایفا کند. برای اینکه موضوع روشن‌تر شود مثال می‌زنم که در بحث محیط ‌زیست به‌عنوان یک مسئله خیلی غیرسیاسی  یا بسیاری از مسائلی از این دست، خانه سینما می‌تواند نقش فعال‌تری بازی کند و این کمک می‌کند که سینما نسبت به مسائل پیرامون خودش ادای تکلیف کند و هم از نیروهای کارآمدش بهره گیرد و به برخی مشکلاتی که دولت توان رسیدگی و حل آنها را ندارد سروسامان دهد. نیاز است خانه سینما به حوزه تولید، توزیع و نمایش وارد شود. به یک زبان روشن‌تر، این اراده نزد مدیران دولتی وجود دارد که بخشی از وظایفی که دولت تصدی‌گری می‌کند را به صنوف واگذار کنند. در دولت‌های پیشین، یکی، دو مرحله این اتفاق افتاد، ولی چیزی که برای مدیران دولتی نگرانی ایجاد می‌کند، خلأهای قانونی است که در خانه سینما وجود دارد. این تمایل از سمت دولت هست که بخشی از وظایفش را به جایی مثل خانه سیما واگذار کند اما از طرف دیگر احساس می‌کند سازوکار‌های حقوقی موجود ناقص است و اگر به نقطه‌ای برسند که پرسشی از طرف نهادهای قانونی مطرح شود، طبیعتا چون مسئولیت به صورت قانونی واگذار نشده مشخص نیست چه کسی متصدی این کار است. با تشکیل نظام سازمان هنری بسیاری از مشکلات برطرف خواهد شد، در این صورت دولت با خیال آسوده می‌تواند برخی از مسئولیت‌ها را بر عهده خانه سینما بگذارد و برخی وظایف به دوش اصناف گذاشته می‌شود.
 برخی از اتفاقات سال گذشته در حوزه سینما گله­‌مندی‌هایی را برای اهالی سینما ایجاد کرد و در بسیاری از مواقع مثل به‌وجودآمدن مشکلاتی برای فیلم، اهالی سینما انتظار بیشتری از خانه سینما به‌عنوان یک نهاد صنفی داشتند، با توجه به مسائل حقوقی­‌ای که درباره خانه سینما مطرح شد، تا چه اندازه توان یا اجازه ورود به برخی مسائل را دارد؟
وقتی وظایف روشن نیست طبعا تداخل به وجود می‌آید. به نظرم اشکالی ندارد یک فیلم توقیف شود، به این معنا که حتما نباید هر چیزی تولید می‌کنیم به نمایش عمومی گذاشته شود. اما از جایی کار غلط است که برخورد سلیقه‌ای مدیران دولتی باعث توقیف فیلمی شود، اما اگر برخورد قانونمند باشد جای گله و شکایتی نیست. زمانی من فیلم‌ساز تصمیم می‌گیرم پا را فراتر از قوانین مربوطه بگذارم و مثلا فیلمی بسازم که در آن قومیت‌های ایرانی به تمسخر گرفته می‌شوند، طبیعی است  جلوی این فیلم گرفته شود. نکته برمی‌گردد به اینکه اگر نظام هنری مشخصی داشته باشیم که تکالیف و وظایف مشخصی داشته باشد، این توقع می‌رود  اگر فیلمی با مشکل مواجه می‌شود خانه سینما وارد شود. درحال‌حاضر خانه سینما با چه ابزار حقوقی وارد شود؟ درنتیجه می‌شود همین که الان هستیم یعنی خانه سینما سعی می‌کند با روابط کدخدامنشی، که لزوما ممکن است همیشه جواب ندهد مشکلات را حل کند. طبیعی است که الان نمی‌شود توقع بیشتری از خانه سینما داشت. اگر فیلم‌های ما سند مالكیت داشته باشد و بنابر قوانین، نه برخوردهای سلیقه‌ای، فیلمی نمایش نداشته باشد و اگر بر حسب برخورد سلیقه‌ای مدیران توقیف شود، تکلیف روشن است، اشکالی ندارد که برحسب قوانین مشخص یک فیلم توقیف شود، اما باید دولت خسارت فیلم را بپردازد، مثل این است که شهرداری تصمیم می‌گیرد بخشی از خانه‌های یک منطقه را خراب کرده و پارک درست کند، طبعا هزینه‌ای پرداخت می‌کند و خانه‌ها را خریداری می‌کند و کار به شکل قانونی پیش می‌رود. در مورد سینما نیز همین‌طور است اگر به هر دلیلی برای فیلم مشکلی ایجاد شد، باید هزینه‌های صاحبان فیلم پرداخت شود که سازندگان اثر متوجه خسارت مالی نشوند. اگر این موضوع روشن شود، بسیاری از مسائل دیگر حل خواهد شد. متأسفانه شکل قانون کپی‌رایت در کشور شکل به­روز و کاملی ندارد و درست و منطقی اجرا نمی‌شود. بنابراین منافع گروهی از اهل سینما به‌این‌ترتیب از دست می‌رود و لطمه جدی اقتصادی به سینمای ایران وارد می‌شود. این موارد از موضوعات مهمی است که خانه سینما و دولت باید به آن بپردازند. قطعا نیاز است تا بسیاری از مشکلات را قبل از وقوع پیش­‌بینی کنیم و تأکید دوباره‌ای روی این جمله است که همیشه پیشگیری بهتر از درمان است، به نظر می‌رسد بسیاری از مسائل کشور ازجمله سینما در مرحله درمان است. اگر قانون کپی‌رایت را ٣٠ سال پیش جدی گرفته بودیم الان قطعا در این موقعیت نبودیم. اگر به فکر سالن‌سازی بودیم شرایط سینما بهتر بود، درحال‌حاضر ریشه بسیاری از اختلافات داخل سینما به این برمی‌گردد که سیستم نمایش و توزیع ما سیستم کوپنی است. کاملا سهمیه‌­بندی است و بازار طبیعی عرضه و تقاضا وجود ندارد. بسیاری از اختلافات داخل سینما ریشه در شکل اکران فیلم‌ها دارد، ما ورودی بزرگی به اسم تولید داریم و بعد از آن به دالان تنگی به اسم نمایش و توزیع می‌رسیم. طبیعی است اختلافاتی ایجاد می‌شود.  به نظرم با اندکی دوراندیشی می‌شود مشکلات را حل کرد. کمی دوراندیشی از سمت مدیران دولتی و همت از طرف مدیران صنفی نیاز است تا برخی مشکلات را برطرف کرد.

سینماروزان: درحالی که پخش تیزرهای تلویزیونی کمدی «سه بیگانه» همچنان ممنوع است و از آن سو هیچ امکانات تبلیغی محیطی برای فیلم فراهم نشده و درباره این ممنوعیتها اظهارنظرات فراوان است روزنامه اصولگرای «جوان» که جزو معدود روزنامه هایی است که در ایام نوروز منتشر میشود به تازگی با ارائه گزارشی از خطر سانسوری گفته که بیخ گوش این کمدی است.

متن گزارش «جوان» را بخوانید:

«سه بيگانه» در خطر سانسور

گفته مي‌شود ارشاد براي حذف سكانس‌هايي از فيلم كه در آن حميد لولايي نقش يك روحاني را بازي كرده، به صاحبان فيلم «سه بيگانه» فشار آورده و اين فيلم در خطر سانسور شدن قرار گرفته است. از سوي ديگر تهيه‌كننده و پخش‌كننده اين فيلم مي‌گويد تلويزيون به خاطر همراهي با دولت از پخش تيزرهاي «سه بيگانه» جلوگيري كرده است.

حبيب اسماعيلي به فشارهايي كه منجر به ممنوعيت پخش تيزرهاي فيلم شده اشاره مي‌كند و مي‌گويد: همواره اين طور است كه برخي با شوخي‌هاي حداقلي به‌خصوص اگر بار آسيب‌شناسانه داشته باشد مشكل دارند و در همين جهت است كه نمي‌خواهند «سه بيگانه» كه محصولي است كاملاً متعلق به بخش خصوصي ديده شود ولي تا اين لحظه كتباً هيچ موردي براي مميزي مجدد به ما ابلاغ نشده است. اين تهيه‌كننده تصريح مي‌كند: تجربه سال‌ها حضور در پخش فيلم اين حس را به من داده كه دست‌هايي در كار است تا «سه بيگانه» ديده نشود وگرنه چطور ممكن است كه فيلم‌هاي ديگر تيزرهايشان پشت سر هم روي آنتن مي‌رود اما تيزرهاي «سه بيگانه» را پخش نمي‌كنند؟ همين رفتارهاست كه اسباب گمانه‌زني‌هاي مختلف را شكل مي‌دهد وگرنه چه دليلي دارد پخش تيزرهايي كه كد پخش از سازمان را هم گرفته‌اند ممنوع مي‌شوند؟

حضور «سه بيگانه» در اكران عيد نيز بدون حاشيه‌سازي نبوده است، اسماعيلي تهيه كننده فيلم بارها از حاشيه هايي كه براي اين فيلم در فضاي مجازي ايجاد شده گلايه كرده است. وي معتقد است اين حاشيه‌ها به اكران فيلم ضربه مي‌زند، اما انگار دولت و صداوسيما براي ضربه زدن به فيلم از حاشيه‌هاي فضاي مجازي پيشي گرفته‌اند. با اتمام تعطيلات نوروزي مالكان فيلم سه بيگانه از سوي وزارت ارشاد تحت فشار قرار گرفته‌اند و تلويزيون هم كه براي برخي از فيلم‌هاي اكران نوروز تيزرهاي متعددي را پخش مي‌كند حاضر به پخش تيزرهاي اين فيلم نيست. همان طور كه تهيه كننده فيلم اشاره كرده است مشكل سه بيگانه به كاراكتر روحاني فيلم باز مي‌گردد كه حميد لولايي نقش وي را بازي مي‌كند. گريم اين بازيگر در فيلم و البته بخشي از فيلمنامه به گونه‌اي است كه چهره وي را به رئيس‌جمهور شبيه مي‌كند!

به رغم اينكه حضور كاراكتر‌هاي روحاني در فيلم‌هاي كمدي شایع شده و در بسياري از فيلم‌ها شاهد نقش روحاني هستيم، «سه بيگانه» دچار مشكل جدي با اين موضوع شده و شنيده شده قرار است بازي‌هاي لولايي در اين فيلم با مميزي روبه‌رو شود. از سوي ديگر حاشيه‌هاي فيلم سه بيگانه وحتي خبر احتمال مميزي اين فيلم طبق قاعده‌اي نانوشته در سينماي ايران كه حواشي تضمين كننده فروش بالا خواهد شد، مي‌تواند اين فيلم را در بين پر فروش‌هاي نوروز96 جاي دهد.

سینماروزان: سانسور سکانسهای پایانی سریال «روزهای بیقراری» و عدم پخش این سکانسها در بازپخش اثر با اعتراض عوامل تولید سریال مواجه شده است.

به گزارش سینماروزان صحبت یکی از کاراکترهای زن درباره “طلاق عاطفی” در سکانس دادگاه و گفته های دیگر کاراکتر زن درباره “زندگی بدون رابطه نزدیک با مردی که به عقدش درآمده” در سکانس پارک عامل اصلی سانسور این سکانسها بوده است.

این سانسور باعث شده عوامل سریال با ارائه بیانیه ای به انتشار سکانسهای سانسورشده بپردازند.

ابتدا فیلم نماهای سانسورشده را اینجا ببینید.

حالا بیانیه اعتراضی که به امضای امیرحسین شریفی تهیه کننده، کاظم معصومی کارگردان و دیگر عوامل سریال رسیده را بخوانید:

متاسفانه بار دیگر شاهد این مساله بودیم که سانسور سلیقه ای مدیر پخش و بازبین شبکه سه سیما صدمه ای دیگر به روایت سریال «روزهای بی قراری» وارد آورد. این در حالیست که بارها از همین شبکه شاهد بودیم که تصاویر و دیالوگ های مغایر با ارزش های نظام مقدس جمهوری اسلامی پخش شده و دوستان بازبین با بی دقتی جلوی پخش آنها را نگرفته اند.

اما مساله اصلی این است که این بار این سانسور کاملا سلیقه ای در سکانس پایانی سریال انجام گرفته و کاملا پایان بندی سریال را مخدوش کرده است. ما بر این عقیده ایم که این حرکت جدا از بی اهمیتی به زحمات بی کران عوامل و بازیگران این مجموعه، بی احترامي بزرگیست به مردم عزیزی که “روزهای بی قراری” را تا به پایان تماشا کردند و انتظار دارند تا سریال هم به آنها احترام گذاشته و پایانی در خور توجه بینندگان عزیز ارائه دهد. از این رو بر خود واجب می دانیم تا بخش حذف شده این سکانس را در اختیار مردم عزیزمان قرار دهیم.

در اینجا از ریاست محترم صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و مدیریت محترم شبکه سه سیما درخواست می کنیم تا با عنایت به این موضوع، مشکل سانسور سلیقه ای را برای همه ما دست اندر کاران اين مجموعه و مردم عزیز بررسی و مرتفع نمایند.

سینماروزان: برنامه «فرمول یک» روز چهارشنبه – ۱۵ دی ماه – کمی متفاوت‌تر به روی آنتن رفت و در نهایت حاشیه‌هایی به همراه داشت.

به گزارش سینماروزان علی ضیاء مجری برنامه در جملاتی تولد دکتر ظریف را  گفت اما مدتی کوتاه بعد از پخش برنامه، اخباری در برخی رسانه‌ها منتشر شد مبنی بر اینکه آیتم ساخته شده درباره تولد محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در برنامه «فرمول یک» اجازه پخش از تلویزیون را پیدا نکرده و سانسور شده است؛ تهیه‌کننده برنامه در این زمینه توضیح داد.

سینماژورنال: در حالی که روزنامه “صبح نو” ادعایی طرح کرده بود مبنی بر تفاوت نسخه ای از “فروشنده” که در کن ارائه شده با نسخه اکران داخل و اینکه در نسخه داخلی دو سکانس بیشتر از نسخه اصلی وجود دارد(اینجا را بخوانید) اما علی معلم روزنامه نگار، منتقد و تهیه‌کننده سینما این مسأله را تکذیب کرد.

به گزارش سینماژورنال روزنامه مذکور ادعا کرده بود سکانسهای جا گذاشتن حق الزحمه روسپی در خانه عماد و رعنا و همچنین دیالوگ پیرمرد متعرض خطاب به عماد با مضمون “وسوسه شدم” از جمله سکانسهایی بوده که در نسخه به نمایش درآمده در جشنواره کن نبوده و برای اکران داخلی اضافه شده است.

علی معلم که سالهاست در جشنواره های مطرح جهانی حضور دارد و امسال هم در جشنواره کن حاضر بود اما چنین مسأله ای را تکذیب کرده و به سینماژورنال گفت: این ادعاها نادرست است و هر دو سکانس در نسخه اصلی که در کن به نمایش درآمد وجود داشت.

سینماژورنال: در حالی که “فروشنده” اصغر فرهادی حتی با وجود اکران در گروه آزاد تعداد بالایی سینما در اختیار دارد و در ده روز ابتدایی اکران رقم 3 میلیارد فروش را رد کرده است روزنامه “صبح نو” از رسانه های نزدیک به شهردار تهران ادعای عجیبی را درباره این فیلم طرح کرده است.

به گزارش سینماژورنال این ادعا عبارت از آن است که اصغر فرهادی برای گذشتن از سد ممیزی دو سکانس را به نسخه اصلی فیلم اضافه کرده است!

متن ادعای این روزنامه درباره این دو سکانس اضافی را بخوانید:

 ظاهراً نسخه نمایش داده شده در کن با نسخه نمایش داده شده در سینماهای ایران اندکی تفاوت دارد. تا به حال از این تفاوت سخن به میان نیامده است و اینکه کجای فیلم در اکران‌های تهران و کن با یکدیگر متفاوت است. هرچند هنوز شخص فرهادی در این مورد حرفی نزده است اما برخی حرف و حدیث‌ها از آن می‌گویند که او برای کم شدن بار انتقادات مخاطب و رسانه‌های داخلی، سکانسهایی را به نسخه اکران داخل ایران اضافه کرده است.

سکانسی که گویا چندان به چشم نیامده است. کاراکتر مظنون به تعرض در پاسخ به شهاب حسینی که از او علت این کار را جویا می‌شود، پاسخ می‌دهد: «وسوسه شدم.» در نمایی دیگر از فیلم، حتی مبلغی را هم که همیشه پیرمرد در گوشه اتاق به عنوان حق‌الزحمه به روسپی سابق می‌داده، در گوشه یکی از اتاق‌ها گذاشته است.

⇓⇓⇓

این ادعا در گفتگوی علی معلم با سینماژورنال تکذیب شد.(اینجا را بخوانید)

سینماژورنال: تازه ترین سریال عرضه شده به شبکه خانگی “آسپرین” نام دارد.

به گزارش سینماژورنال این سریال را فرهاد نجفی کارگردانی کرده و به زعم خود کوشیده گونه ای از سریال سازی معمایی-ماجرایی را تجربه کند؛ البته که در این دو قسمتی از سریال که عرضه شده دوز دیالوگ بیشتر از اکت بوده و این نقطه قوتی برای ژانر انتخابی نجفی نیست.

یک اپیزود 45 دقیقه ای 4 هزار تومان

فارغ از کیفیت سریال که بررسی دقیقتر آن نیاز دارد به عرضه لااقل سه قسمت دیگر سه نکته درباره اثر قابل توجه به نظر می رسد؛ یکی عرضه هفتگی فقط یک قسمت از سریال آن هم با زمان 48 دقیقه که 5 دقیقه اش تیتراژ است بدون هیچ گونه اقلام اضافی به مخاطب.

در نمونه های ابتدایی عرضه سریال در شبکه خانگی و مثلا “قهوه تلخ” در هر لوح فشده دو قسمت از سریال عرضه می شد و در نمونه های بعدتر مثل “شاهگوش” هم اگرچه عرضه به صورت تک قسمت صورت می گرفت اما زمان بالای سریال که به 60 دقیقه می رسید این تک قسمتی بودن را توجیه می کرد.

در آخرین نمونه عرضه شده قبل از “آسپرین” یعنی “شهرزاد” هم علاوه بر عرضه تک قسمتی با زمان 60 دقیقه ای سعی شد در قسمتهای ابتدایی سریالی مانند “برکینگ بد” هم قرار داده شود تا مخاطبان برای خرید نسخه اصل تشویق شوند اما در “آسپرین” یک اپیزود 45 دقیقه ای بدون هر گونه اقلام اضافی 4 هزار تومان عرضه می شود!

ابداع یک درجه بندی جدید

نکته دوم  قرار دادن درجه بندی +15 برای “آسپرین” است که احتمالا ابداع تولیدکنندگان است.

در سیستم متعارف درجه بندی فیلمها که از سوی اتحادیه تصاویر متحرک ایالات متحده بنیان گذشته شده در میان پنج درجه بندی غالب چیزی به نام +15 وجود ندارد.

واژگان غیرمتعارف

سومین نکته “آسپرین” درباره استفاده از برخی الفاظ و واژگان نامتعارف و رکیک در دیالوگهاست. از جمله این واژگان در قسمت اول “آسپرین” و سکانسی قرار داشت که تعدادی از کاراکترها که در سریال محافظان انتقال پول به بانکها معرفی می‌شوند را در داخل خودروی کاروان در حال مکالمه می دیدیم؛
“زندگی …ی”، “مال تو که …”، “خودتو … نکن”،”…خورده”، “…زاده” و البته صرف زمان حال استمراری فعل “…” به فاصله زمانی چند ثانیه، از جمله چنین واژگانی هستند.
واژگانی که به جز یکی دو مورد اغلب آنها حتی در سینما هم گرفتار ممیزی می شوند اما حالا در شبکه خانگی که گستردگی اش به مراتب بیشتر از سینما و سالنهای محدودش است چنین ادبیاتی به کار می رود.
اینکه چطور می شود سریالی مختص شبکه خانگی به راحتی از ممیزی چنین واژگانی عبور کرده موضوعی است که اعضای شورای پروانه نمایش خانگی باید به آن پاسخ دهند.

نمای داخل خودروی کاروان از سریال “آسپرین”

سینماژورنال: تازه ترین ساخته رضا عطاران با عنوان “دراکولا” در حالی در برنامه اکران عیدفطر قرار گرفته است که بر سر دریافت پروانه نمایش این فیلم مشکلاتی پیش آمد.

به گزارش سینماژورنال برخی از این مشکلات به خاطر طرح برخی مباحث استراتژیک و از جمله اظهارنظر درباره داعش بود که البته به ممیزی این نماها انجامید.(اینجا را بخوانید)

حالا اما لوون هفتوان بازیگر نقش دراکولا در این فیلم ادعا کرده که نزدیک به 13 دقیقه از فیلم حذف شده است.

این بازیگر در خلال گفتگویی که با “شرق” داشته و در آن درباره وجوه مختلف بازیگریش سخن گفته، بیان داشته است: مدتی سر صداگذاری فیلم «دراکولا» رفتم. هرچند فیلم را کامل ندیدم، اما مطلع شدم فیلم ١٥ مورد اصلاحیه خورده و ١٣ دقیقه از فیلم حذف شده است.

وی ادامه داده است: به دلیل برخی از همین محدودیت‌ها هیچ‌وقت نمی‌توان کسی را به طور کامل آزمود. ما نمی‌دانیم کارگردان در آن ١٣ دقیقه چه چیزی را بیان کرده است؟ با این ذهنیت که عوامل فیلم آن‌قدر نگران سرمایه‌شان هستند که در زمان ساخت همه نکات را رعایت می‌کردند.

رضا عطاران و لوون هفتوان در “دراکولا”

سینماژورنال: مرور اتفاقاتی که در تاریخ سینما رخ داده است بعضی اوقات مخاطب را با ماجراهایی روبرو می کند به شدت قابل توجه.

به گزارش سینماژورنال از جمله این ماجراها فعالیت سالیان قبل منوچهر محمدی تهیه کننده سینما در اداره نظارت و سانسور بیرحمانه ایست که بر فیلم “درخت گلابی” داریوش مهرجویی وارد کرده است.

شرح این ماجرا از زبان داریوش مهرجویی به نقل از گفتگوی مانی حقیقی با وی در “مهرجویی: کارنامه 40 ساله” بخوانید:

حکایت بی رحمی

حكايت سانسور “درخت گلابي” بعضي از اين آقايان هيات هاي نظارت چنان بي رحم هستند كه زيباترين غنچه دسته گل يك فيلم را در مي آورند، وقتي هم مي پرسي چرا، از آن تعبيرهاي عوضي خودشان تحويل آدم مي دهند.

اين صحنه حذفي در باغ مي گذرد؛ بعد از ظهر است و همه خوابيده اند. محمود نوجوان مي آيد مي نشيند كنار ميم ( پرسوناژ دختر نوحوان فيلم كه رل ان را گلشيفته ي فراهاني بازي مي كرد و بخاطرش از بين الملل فجر جايزه بهترين بازيگر زن را گرفت ) پشت به او خوابيده.

منوچهر محمدی گفت باید این صحنه را حذف کنید

بعد ميم بر مي گردد و كلوزآپ صورتش را داريم كه به خاطر گرماي تابستان چند قطره عرق روي آن نشسته. پنكه اي هم آن گوشه روشن است و دارد مي چرخد. محمود آرام آرام دستش را روي قالي گُل بهي به سمت ميم جلو مي برد.همين. آقاي منوچهر محمدي گفت اين صحنه را بايد حذف كنيد.
يادم مي آيد محمدي آن زمان رئيس نظارت و ارزشيابي بود و سيف الله داد هم معاونت سينمايي وزارت ارشاد. من و فرازمند را خواستند، آن هم بعد از يكي دو نمايش در جشنواره.

بعد خودش با کله افتاد در دل همین ماجراهای سانسور

گويا آقايان فكر كرده بودند اين صحنه خلاف شرع است، در حالي كه پسر دارد روي قالي دست مي كشد و هنوز فرسنگ ها فاصله دارد تا دستش به ميم بخورد! خلاصه گفتند همه اين نماهاي خوابيدن و حركت دست پسر و كلوزآپ هاي بازيگر اصلي را در بياوريد. كلي بحث كرديم و به نتيجه نرسيديم. آخرش آقاي محمدي بلند شد و با تحكم گفت تا وقتي من مسئول نظارت و ارزشيابي ارشاد باشم، نمي گذارم اين صحنه در اين فيلم بماند! و رفت! بعدش هم تهيه كننده “مارمولك” شد و خودش با كله افتاد در دل همين ماجراهاي سانسور و اين را حذف كن و آن را حذف كن!

سینماژورنال: شب گذشته برنامه سینمایی “هفت” تحلیلی داشت بر گروه سینمایی “هنروتجربه” که در آن مدیر این گروه در برابر علی معلم تهیه‌کننده سینما و روزنامه نگار قدیمی به مناظره درباره این گروه پرداختند.

به گزارش سینماژورنال در بخشی از این تحلیل جبار آذین منتقد پیشکسوت سینمای ایران نیز به صورت تلفنی روی خط برنامه آمد و سعی کرد نظر صریحش نسبت به این گروه سینمایی را بیان کند.

وله گل و بلبلی به جای نقد

با این حال جبار آذین هنوز چند جمله ای بیشتر حرف نزده بود که به ناگاه صحبتهای وی قطع شد و به جای “هفت” وُله‌ای گل و بلبلی(!) روی آنتن رفت!

این اتفاق در شرایطی رخ داد که آذین سعی کرده بود با بیانی محترمانه آغاز بحث خود را مرتبط کند به برخی سیاستهای نادرست سازمان سینمایی و از جمله راه اندازی هنروتجربه و اینکه هنوز مشخص نیست ملاک انتخاب فیلم برای این گروه چیست که هم فیلمهای بیضایی و کیارستمی برای کسب اعتبار در آن به نمایش درمی آید و هم یک فیلم ویدیویی که پروانه نمایش سینمایی ندارد.

گلایه از ادبیات انتقادی آذین

با این حال این ادبیات صریح تاب نیاورد و خیلی زود ادامه سخنان آذین قطع شد و البته بهروز افخمی مجری “هفت” نیز بعد از روی آنتن آمدن با گلایه از  ادبیات انتقادی آذین، از حاضران در استودیو خواست بحث را امتداد دهند.

یادمان می آید افخمی بعد از نمایش پرحاشیه و سراسر انتقاد “فرزند صبح” در جشنواره بیست و نهم فیلم فجر سعی زیادی کرد که حتی تندترین انتقادات را نیز با سعه صدر پاسخ دهد حالا چطور شده که او تاب تحمل یک انتقاد ساده نسبت به گروهی تازه تأسیس چون هنروتجربه را ندارد جای تعجب دارد بخصوص که به طور رسمی وی هیچ ارتباطی با این گروه ندارد و احتمالا اگر هم کسی بناست از انتقاد ناراحت شود نه وی که دست اندرکاران هنروتجربه هستند.

آیا مجری “هفت” قصد دریافت حمایت از سازمان را دارد؟

اینکه مجری برنامه ای که خود تندترین انتقادات را به رییس سازمان سینمایی انجام می‌دهد و البته منتقد متبوع برنامه اش نیز حین جشنواره فیلم فجر آثار سینمایی ایران را با تندترین ادبیات می کوبد چنین جانبدارانه در کنار هنروتجربه می ایستد و تاب تحمل انتقادی حداقلی به آن را ندارد جای تعجب دارد.

شاید هم مجری “هفت” قصد دارد در آینده نزدیک با همراهی سازمان سینمایی پروژه سینمایی جدیدی را کلید بزند که ترجیح داده در این مقطع انتقادات جدی نسبت به سیاستهای سازمان را سانسور کند. برای دریافتن چند و چون ماجرا باید چند ماهی صبر کرد…

سینماژورنال/مارتا ثناوش: انگار این دیگر یک رسم برای آثار عبدالرضا کاهانی شده است که چه به هنگام اکران فیلمهایش در سینما چه به هنگام عرضه در شبکه خانگی همواره مقادیر متنابهی حاشیه در کنار آثار وجود داشته باشد.

به گزارش سینماژورنال در تازه ترین مورد عرضه نسخه ویدیویی “استراحت مطلق” در شبکه خانگی حاشیه ساز شده است.

حاشیه های اصلی هم بر سر میزان ممیزی مجددی است که بر سر نسخه سینمایی “استراحت مطلق” وارد شده است.

اصلی ترین ممیزی هایی که بر نسخه خانگی این فیلم اعمال شده شامل یک مورد تغییر دیالوگ به صدای سوت است و 4 مورد تغییر دیالوگ به beep یا همان صدای بوق!

سوت جایگزین دیالوگهای مربوط به ریش

تغییر دیالوگها به صدای سوت مربوط به جایی است که رضا عطاران و ترانه علیدوستی دو بازیگر اصلی کار در حال صحبت درباره ریش بلند عطاران هستند و عطاران در توجیه دلایل بلند بودن ریش اش از این می گوید که با ریش بلند بیشتر از وی حساب می برند!

موارد مربوط به استفاده از beep

اول. اولین مورد قرار دادن صدای beep به جای دیالوگ لحظه ورود کاراکتر ترانه علیدوستی به تهران است. در اینجا بابک حمیدیان خطاب به ترانه علیدوستی می گوید: آمده ای تهران چه … بخوری؟

به جای … صدای بوق آمده است!

دوم. مورد بعدی جایی است که کاراکتر بابک حمیدیان سوار بر موتور کنار کاراکتر فریده فرامرزی در حال حرکت است و او را تهدید می کند که همسرش را به شهرستان بفرستد و در دیالوگ شکل گرفته او شست خود را به طرف این زن می گیرد و می گوید:…

در اینجا هم نمای مربوط به شست سانسور شده و بحای دیالوگ هم beep آمده!

سوم. تبدیل بعدی دیالوگ به beep جایی است که کاراکترهای مجید صالحی و بابک حمیدیان در حال دیالوگ با یکدیگرند؛ در اینجا عبارت “عشق و حال” استفاده می شود که این عبارت هم به beep بدل شده است!

چهارم. آخرین تغییر دیالوگ به beep هم مربوط می شود به سکانسی که عطاران و فریده فرامرزی که در فیلم نقش زن و شوهر را بازی می کنند درباره مهمانشان ترانه که از شهرستان به تهران آمده صحبت می کنند. مسأله بر سر پولی است که ترانه به دست آورده. پرسش همسرعطاران درباره چگونگی به دست آوردن این پول است که عطاران در پاسخ می گوید: رفته جایی…

این سه نقطه هم به beep بدل شده است!

تغییر پوستر

در کنار این ممیزی تغییراتی هم در پوستر فیلم نسبت به پوستری که برای اکران درنظر گرفته شده بود وارد آمده است!

جالب است که همه این ممیزی ها با احتساب قرار دادن درجه 16+ روی فیلم صورت گرفته است یعنی در حالت عادی مخاطبان زیر 16 سال نمی توانند فیلم را ببینند.

آثار سینمایی که می خواهند مجوز ویدیویی بگیرند بعد از اینکه توسط هیأت بازبینی نمایش خانگی دیده شدند به اداره نظارت سازمان سینمایی ارجاع داده می شوند

این حجم از ممیزی که افزون بر ممیزیهایی است که در نسخه سینمایی اثر وجود داشته سبب ساز آن شده که برخی مخاطبان گلایه هایی را نسبت به موسسه گلرنگ رسانه که عرضه کننده محصول در شبکه خانگی است داشته باشند این شد که به سراغ مدیران این موسسه رفتیم و در چرایی این ممیزی ها پرسیدیم.

شهاب کاظمی مدیر طرح و برنامه و تأمین محتوای گلرنگ‌رسانه در گفتگو با سینماژورنال با اشاره به اینکه بسیاری از مخاطبان در تماس با شرکت متبوعش از این سانسورها گلایه داشته اند بیان می دارد: با احترام به نظرات مخاطبان که همواره خودم هم یکی از آنها بوده‌ام این را باید ذکر کنم که شرکت ما نیز به مانند تمامی شرکتهای فعال در شبکه خانگی تابع ممیزی ارشاد است و ما ملزم به رعایت ممیزی ارشاد هستیم.

کاظمی با اشاره به اینکه در مورد آثار سینمایی، ممیزی مجددی علاوه بر ممیزی نمایش خانگی بر آثار وارد می شود ادامه می دهد: آثار سینمایی که می خواهند مجوز ویدیوی بگیرند بعد از اینکه توسط هیأت بازبینی نمایش خانگی دیده شدند به اداره نظارت سازمان سینمایی ارجاع داده می شوند تا این مورد بررسی شود که همان نسخه سینمایی برای دریافت پروانه نمایش خانگی ارائه شده یا نسخه‌ای دیگر.

استراحت مطلق

نمایش خانگی، کار را تأیید کرد اما اداره نظارت سازمان سینمایی، نه

وی ادامه می دهد: در مورد “استراحت مطلق” یک اتفاق عجیب روی داد و آن هم اینکه بعد از تأیید نسخه خانگی توسط نمایش خانگی فیلم در ارجاع به اداره نظارت سینمایی دچار مشکل شدیم یعنی بسیاری از مواردی که به هنگام اکران فیلم در سینماها بی ایراد روی پرده رفته بود مشکل‌ساز شد و ممیزی های فعلی را ایجاد کرد.

شهاب کاظمی با اشاره به اینکه حجم ممیزی وارده به فیلم بیشتر از اینها بود و او و تهیه کننده با رایزنیهای مختلف توانسته اند آن را کاهش دهند خاطرنشان می سازد: اصلاحیه های وارده به “استراحت مطلق” حدودا 8 مورد و ما برای لطمه نخوردن به فیلم رایزنی های فراوانی کردیم تا حجم آن را به نصف کاهش دهیم.

قسمتهایی که beep آمده باید حذف می شد اما…

این مدیر نمایش خانگی درباره چرایی تبدیل برخی دیالوگها به صدای بوق به سینماژورنال می گوید: قسمتهایی از دیالوگها که صدای beep آمده با نظر ممیزی ارشاد باید حذف می‌شد اما برای حفظ مدت زمان طبیعی فیلم و احترام به شعور مخاطب، بالاجبار از صداهای مازاد استفاده کردیم تا مخاطب در درک مقصود کارگردان دچار مشکل نشود.

کاظمی یک نکته ابزورد را هم درباره نداشتن درجه کیفی “استراحت مطلق” بیان می دارد. وی می گوید: با سازوکار هیأت بازبینی نمایش خانگی این فیلم درجه کیفی “ج” میگرفت و از آنجا که این درجه کیفی درجه ای است که عموما به تله فیلمهای ضعیف و آثار زیر حد استاندارد ارائه می شود این شد که با ذکر عنوان “بدون درجه کیفی” به جای درجه “ج” موافقت کردیم!

حتی پوستر اکران سراسری فیلم هم مجوز نگرفت

مدیر طرح و برنامه و تأمین محتوای گلرنگ رسانه درباره تغییرات پوستر فیلم نسبت به پوستر سینمایی به سینماژورنال می گوید: ما برای پخش خانگی هم همان پوستری را درنظر گرفته بودیم که فیلم با آن اکران شده بود اما اتفاقی که افتاد این بود که پوستری که پیشتر بر سر در سینماها رفته بود ممیزی شد(!!!) و ما مجبور شدیم مقداری پوستر را تغییر دهیم.

ممیزی ها از دست ما خارج است

شهاب کاظمی در پایان گفتگوی خود با سینماژورنال با بیان اینکه همواره سعی کرده در شرکت متبوعش احترام به مخاطب را بر هر امر دیگری الویت قرار دهد بیان می دارد: واقعا دنبال این نبوده و نیستیم که مخاطبان را نسبت به عرضه ویدیویی محصولات دچار بدبینی کنیم اما این ممیزی ها هم از دست ما خارج است و باید نظرات ارشاد را اعمال کنیم در غیر این صورت حتی نسخه فعلی هم مجوز نمی گرفت.

سینماژورنال: ساعاتی بعد از انتشار نقدی درباره انتشار نماهای سانسورشده “عصر یخبندان” از سوی سایتی که زیرمجموعه سازمان سینمایی است(اینجا را بخوانید) سایت موردنظر کلیپ مربوطه را حذف کرد.

به گزارش سینماژورنال البته مشخص نبود که نماهای حذف شده “عصر یخبندان” که از سوی این سایت که مرجع فروش اینترنتی بلیت سینماهاست منتشر شده بود، نماهایی است که در ممیزی ارشاد حذف شده یا حذفیات تیم تولید بوده است.

با این حال تنها ساعاتی بعد از انتشار مطلبی مرتبط با دوگانگی پخش کلیپی که با واژه “سانسور” توصیف شده بود از سوی رسانه ای که مورد حمایت نهاد سانسورکننده است، کلیپ موردنظر کلا از سایت مذکور حذف شد.

جالب است که هرچند کلیپ مذکور حذف شده است اما عین فایل آن در سایت آپارات بارگذاری شده است.(اینجا را ببینید)