سینماروزان/زهرا دمزآبادی: همزمان با انجام آخرین مراحل فنی فیلم سینمایی «ضد»، تازه‌ترین جزئیات از قصه این فیلم منتشر شد.

به گزارش سینماروزان، با انجام مراحل پایانی فنی فیلم سینمایی «ضد» به کارگردانی امیرعباس ربیعی و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفیعی، نخستین عکس از ایفای نقش متفاوت لیندا کیانی در این فیلم رونمایی شد.
«ضد» به نویسندگی حسین تراب‌نژاد، یک تریلر سیاسی است که در بستر التهابات کشور در تابستان سال ۱۳۶۰ می‌گذرد. قصۀ این فیلم درباره یک عشق در دلِ حوادث سیاسی است که پس از سال‌ها دوباره شعله‌ور می‌شود. در خلاصه داستان فیلم آمده است: بعضی آدم‌ها می‌توانند بر «ضدِّ» هدفی باشند که همه می‌پندارند در خدمت آن هستند. این «ضد» می‌تواند حذف یک نفر یا یک ملت باشد…

مهدی نصرتی، لیلا زارع، نادر سلیمانی، لیندا کیانی، مهشید جوادی، مجید پتکی، روزبه رئوفی، عماد درویشی، شیرین آقاکاشی، جواد خانی و… بازیگران «ضد» هستند.

این فیلم از تازه‌ترین محصولات سازمان سینمایی حوزه هنری است که در بخش مسابقه چهلمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد.

سایر عوامل «ضد» عبارتند از؛ مشاور فیلمنامه: جواد موگویی، مدیر تولید: علی شیرمحمدی، مدیر فیلمبرداری: هاشم مرادی، طراح صحنه و لباس: محمدرضا شجاعی، تدوین: مهدی سعدی، مدیر صدابرداری: علی عدالت‌‌دوست، صداگذار: امین شریفی، آهنگساز: مسعود سخاوت‌دوست، طراح گریم: مرتضی کهزادی، طراح جلوه‌های ویژه بصری: محمد لطفعلی، مدیر برنامه‌ریزی: حسین دیردار، دستیار کارگردان: بهمن حسینی، منشی صحنه: آرزو قربانی، عکاس: کورش جوان، مشاور رسانه‌ای: هادی فیروزمندی، مجری طرح: موسسه فرهنگی هنری وصف صبا، محصول سازمان سینمایی سوره.

سینماروزان/مارال دوستی: اینکه اصولا هنر بازیگری نیازمند آموزش است یا خیر که جوابش مثبت و بسیار روشن است. هنر بازیگری مثل هر هنر دیگری هم برخوردار از علم و هم برخوردار از هنر و خلاقیت است؛ بنابراین طبیعی است که نیازمند آموختن و آموزش است.

امین تارخ بازیگر و مدرس باسابقه بازیگری با بیان مطلب فوق در برنامه “پرانتز باز” رادیونمایش گفت: اگر این نیاز به آموزش نبود و اگر که این نیاز خودش را به درستی به اثبات نرسانده بود بی تردید در سال ۱۹۷۵ مثلا در یک جامعه‌ای مثل آمریکا یا فرانسه در حدود ۷۰ یا ۸۰ دانشگاه و دانشکده در این حوزه فعالیت نداشت. اینها را علاوه کنید به بسیاری از آموزشگاه‌های آزاد بازیگری و کالج‌های بازیگری که اصولا در زمینه‌ آموزش بازیگری صاحب سبک و صاحب نظر هستند.

این بازیگر سینما و تلویزیون بیان کرد: در مملکت ما هم آموزش بازیگری به شکل دانشگاهی و آکادمیکش بوده‌ است. در سه دهه‌ گذشته علی الاصول این نظریه اثبات شد که آموزش بازیگری در زمره‌ نیازهای اولیه‌ هنر سینما و هنر تئاتر است اما بدون اینکه قصد و نظری راجع به سیاست کلی وزارت ارشاد و یا مسئولان فرهنگی داشته باشیم و بدون اینکه از همکاران خودمان شکایتی داشته باشیم، احساس می‌کنم که شاید در یک دهه‌ گذشته یا نزدیک به دهه‌ گذشته در زمینه تدریس بازیگری یک مقداری سهل انگاری مفرطی صورت پذیرفته و حساسیت‌های لازم نشان داده نشد.

بازیگر فیلمهای «مادر» و «سرب» با انتقاد از برخی موسسات آموزش بازیگری عنوان کرد: من بدون ذکر نام عرض می‌کنم که موسسات آموزشی‌ ای هستند که برنامه‌ آکادمیک منظم، فکر شده و حساب شده‌ای ندارند و به هر حال مدعی این هستند که حتی دوره‌های کوتاه مدت چهار روزه و دوره‌های کوتاه مدت یک هفته‌ای دارند و گاه پیشنهاد می‌کنند که ما دوستان را بعد از چند روز یا چند ماه آموزش راهی عرصه‌های بازیگری حرفه‌ای می‌کنیم که به نظرم قدری زیاده گویی، ساده انگاری و سهل انگاری است.

وی درباره نظارت نهادها روی این آموزشگاه ها تصریح کرد: البته طبیعی است که وزارت ارشاد نظارت‌های خودش را دارد ولی هستند بسیاری که به هر حال این را تبدیل به یک وسیله‌ پول سازی کنند و موفق هم نبوده، نیستند و نخواهند بود چون این مقوله نیاز به برخورداری از یک علم دارد و می‌بایستی شناسایی شود که چه مواد درسی در زمینه‌ آموزش بازیگری مهم است.

بازیگر سریال «معصومیت از دست رفته» در ادامه با طرح چند پرسش گفت: آیا تقویت حس در آن‌ نهادی که مدعی آموزش بازیگری است شناسایی شده‌ است؟ آیا تحلیلی برای تخیل و تمرکز دارد؟ آیا راجع به صدا، بیان و پرورش این ۲ مقوله برنامه ریزی کرده‌است؟ استادی که توان این آموزش را داشته باشد در اختیار دارد؟ و یا اصولا پایه‌ بازیگری را که با بداهه سازی در آموزش بازیگری وجود دارد شناسایی کرده و برای آن تدارکی دیده‌اند؟ آیا برای سینما و بازیگری جلوی دوربین و بسیاری از واحدهای درسی که موضوعیت و مشروعیت دارد و برای هنرجوی بازیگری لازم و ضروری است تدارک دیده شده‌ است؟ چگونه می‌شود انبوه مواد درسی بازیگری را در مدت چهار روز تدریس کرد؟

وی در پایان درباره وعده های این موسسه ها بیان کرد: من سراغ دارم دوستانی را که قول و وعده و وعید حضور در یک کلاس چهار روزه می‌دهند و یا وعده و وعید می‌دهند و یک آموزش کوتاه مدت یک هفته‌ای تحت عنوان برگزاری ورکشاپ‌ها دارند که این‌ها می‌تواند کمک کننده باشد اما در نهایت آن چیزی که باید، رخ نمی‌دهد و سرخوردگی می‌ماند برای هنرجویان.

سینماروزان: مدرسه فیلم ماجرا، دوره آنلاین ساخت موزیک ویدئو را با با علی‌یار راستی ارائه می‌دهد.

در پایان این ورکشاپ قرار است به صورت گروهی، تصویری برای قطعه «احتمالا قهرمانی در کار نیست» از گروه بمرانی، تولید شود.

این دوره برای کسانی که می‌خواهند به شکل حرفه‌ای موزیک ویدیو سازی را دنبال کنند یا علاقه‌مندان به فیلمسازی که می‌خواهند با ساختن موزیک ویدیو، مهارت‌های سینمایی خود را محک بزنند، مناسب است.

این دوره حرفه‌ای ۱۲ جلسه (در ۱۲ هفته) و روزهای سه‌شنبه‌(ساعت ۱۷ تا ۲۰) ارائه می‌گردد.

ظرفیت پذیرش محدود است و استودیو آنلاین است.

رزرو و ثبت نام در سایت ماجرا: maajara.com

کسب اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام:
هر روز به جز شنبه ها از ساعت ۱۰ تا ۱۸ عصر
با شماره‌‌ی زیر
۰۹۰۲۷۳۰۴۹۳۶
تماس بگیرید .یا در واتس‌اپ و اینستاگرام پیام بدهید.

شهریه دوره: چهار میلیون و ۵۰۰ هزار تومان
با تخفیف ویژه دانشجویان: چهار میلیون تومان

برای تماشای فیلم دوره آنلاین ساخت موزیک ویدئو، اینجا را ببینید.

سینماروزان/مهدی فلاح: در انتخاب اغلب فیلم‌های جشنواره، بحث مخاطب‌پسند بودن اهمیت داشت و امری بدیهی بود چون اصولا فیلمی که مخاطب ندارد، مشکل دارد.

بهروز افخمی از اعضای هیات انتخاب جشنواره فجر چهلم با بیان مطلب فوق در برنامه حوض نقره رادیوایران گفت: اغلب اعضای هیات انتخاب جشنواره چهلم از نظر سینمایی، هم‌سلیقه بودند و از لحاظ عقیدتی هم مشکلی نداشتیم. امثال اسفندیار شهیدی و اسماعیل بنی‌اردلان که در هیات انتخاب بودند، اساتید ما هستند. شهیدی در انتخاب فیلم خیلی سختگیر ولی بسیار اهل منطق است.

افخمی ادامه داد: فضای خوبی داشتیم در هیات انتخاب بخصوص که فرصت آشنایی نزدیک با مجید شاه‌حسینی برایم پیش آمد. هر حرفی که شاه‌حسینی بزند با آن موافقم و حتی در جاهایی رأی خودم را به نفع رأی او تغییر دادم چون فکر کردم استدلالش در مواردی خاص، درست است.

بهروز افخمی اظهار داشت: سعی کردیم حجم فیلم‌های مناسب پرده عریض در جشنواره، بالا باشد. یکی از فیلم‌های جشنواره با عنوان “دِرب” که درباره یک کارمند اداره برق در جای دورافتاده است، فیلمی است مناسب تماشا در سالن سینما و البته سالنی که خلوت باشد. این فیلم به درد دیدن در سالن نسبتا خالی و پرده بزرگ است ولی به درد سالن شلوغ نمی‌خورد!

افخمی افزود: برخی از فیلم‌هایی که برای جشنواره امسال انتخاب شده، قابل پخش توسط پخش‌کنندگان بخش خصوصی نیست! فیلمی مثل “دِرب” امکان پخش در ساختار فعلی اکران را ندارد یا فیلمی مثل “شهرک” امکان پخش در این ساختار را ندارد ولی از منظر ساختار سینمایی، اثری قابل توجه است.

بهروز افخمی اظهار داشت: پخش‌کنندگان به‌دنبال کمدی‌هایی مشابه کنسرت‌های طنازانه هستند که مخاطب را به سینماها بازگردانند و در چنین شرایطی معلوم است که فقط یک سلسله فیلم تجاری کنسرت‌گونه می‌توانند اکران گسترده داشته باشند.

این عضو هیات انتخاب تاکید کرد: دقیقا ۵۹ فیلم دیدیم و درباره هیچ فیلمی بحث و تقابل جدی شکل نگرفت و جملگی بر همین لیست فعلی، همراهی داشتند. حذف اغلب فیلم‌ها و مثلا “مسیح پسر مریم” ساخته اوج هم بیشتر از منظر تکنیکی است. این فیلم داستان یک فاحشه‌خانه پیش از انقلاب را روایت می‌کند. زنان این فیلم در سکانس‌هایی کلاه‌گیس به سر دارند، اما مشکل کلاه‌گیس نیست و این فیلم خیلی سطحی و سهل‌الوصول به ماجرا ورود کرده و زنان فاحشه را خنده‌دار و غیرقابل باور نشان داده!

سینماروزان/کیوان بهارلویی: فروش فیلم‌های متاخر اکران بسیار نازل است.

به گزارش سینماروزان دو فیلم “ازدواج جنجالی” و “عطر شیرین…” در هفته اخیر روی پرده رفته‌اند که رویهم فقط ده میلیون و نیم(!) فروش داشته‌اند!!

در صدر آمار فروش “دینامیت” و “گشت۳” قرار دارند که رویهم نزدیک به هفتاد میلیارد فروخته‌اند.

“قهرمان” فروش خود را به ۱۱میلیارد نزدیک می‌کند و “آتابای” ۴میلیاردی شده.

تنها فیلم کودک روی پرده یعنی “شهر گربه‌ها” ۳میلیاردی شده و “گربه سیاه”، میلیاردی شده. “صحنه زنی” هم از نیم میلیارد عبور کرده.

آمار کامل فروش سینماهای ایران تا ابتدای ۱۰ دی۱۴۰۰ به شرح زیر است:
(تمام ارقام به تومان است)

–دینامیت ۳۶میلیارد و ۴۰۰میلیون(۱۸۳روز/۳۵۰سالن)

–گشت ارشاد(قسمت سوم)
۳۰میلیارد(۴۴روز/۳۷۰سالن)

–قهرمان ۱۰میلیارد و ۸۵۰میلیون(۶۵روز/۲۶۰ سالن)

–آتابای ۴میلیارد و ۳۰میلیون(۳۷روز/۱۱۶سالن)

–درخت گردو ۳میلیارد و ۶۵۰میلیون(۱۲۱روز/۱۳۰سالن)

–شهر گربه‌ها  ۳میلیارد و ۱۲۰میلیون(۳۷روز/۱۲۰سالن)

–بی همه چیز ۳میلیارد و ۵۰میلیون(۱۶روز/۱۵۰سالن)

–منصور ۲میلیارد و ۹۳۰ ميليون(۵۱روز/۲۰۴سالن)

–گربه سیاه ۱میلیارد و ۵۰میلیون(۱۶روز/۱۱۰سالن)

–صحنه زنی ۶۰۰میلیون(۹روز/۱۲۸ سالن)

–آپاچی ۴۴۰میلیون(۴۴روز/۱۵۵سالن)

–حکم تجدیدنظر ۲۶۷میلیون(۴۴روز/۸۰سالن)

–جنایت بی‌دقت ۱۸۰میلیون(۲۳روز/۲۵سالن)

–تومان ۱۳۵میلیون(۵۸روز/۲۰سالن)

–بندربند ۷۰میلیون(۲۳روز/۵۰سالن)

–اتومبیل ۴۰میلیون(۱۶روز/۵۰سالن)

–ازدواج جنجالی ۱۰میلیون(۲روز/۲۰سالن)

–عطر شیرین عطر تلخ نیم میلیون(۲روز/۱۰سالن)

سینماروزان: علی زرنگار فیلمنامه‌نویس سینمای ایران که اولین فیلم سینمایی خود در مقام کارگردان را با نام «علت مرگ: نامعلوم» به تهیه‌کنندگی مجید برزگر ساخته و در چهلمین جشنواره فیلم فجر شرکت کرده بود، در یادداشتی که در صفحه مجازی خود منتشر کرد، به حذف فیلمش از این رقابت انتقاد کرد.

علی زرنگار به عنوان نویسنده، آثاری همچون «بدون تاریخ، بدون امضا»، «مغز استخوان» و «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» را در کارنامه خود داشته است.

متن یادداشت وی بدین شرح است:

سینما تاریخ‌نگاریِ اجتماعی‌ست. فیلمِ اجتماعی، روایتگرِ روزگاری‌ست که بر مردمان می‌رود. و “علت مرگ: نامعلوم” یک فیلمِ اجتماعی‌ست که وفادارانه به واقعیت می‌پردازد. آنچه شما را وادار کرده است که علی‌رغمِ رایِ شش به یکِ هیات انتخاب(!!؟) آن را کنار بگذارید، همین واقعیتِ فاش و آشکاری‌ست که هر روزه مردمان با آن دست به گریبانند.

رازِ مگویِ شما سال‌هاست که دهان به دهانِ هر که در این جامعه نفس کشیده، گشته است. روی سخنم با شماست که به خودتان حق می‌دهید رویِ رای هیات انتخاب خط بکشید و با نگاه واپس‌گرای کژ و ناموزونتان آن را به هیچ بیانگارید. روی سخنم با شماست، “شما” یعنی کسانی که همیشه سویِ دیگر ما ایستاده‌اید و در زمینِ دیگری به جز فرهنگ، به بازی حذف و جرح و ابطالتان پرداختید. روی سخنم با شماست؛ شمایی که سینما را مِلکِ شخصیِ خود می‌دانید و اختیارِ دست بردن در لیستِ نهایی هیات انتخاب را دارید،  تا هروقت که لازم باشد بیایید و دلواپسانه فیلمی را از لیستِ نهایی خارج کنید.

دارم از سینما حرف می‌زنم. با شما دارم از سینما حرف می‌زنم، بیهوده است اما دارم از زحمتِ بسیار حرف می‌زنم. این خشم و اندوهم کمتر به خاطرِ خودم و بیشتر به خاطرِ عواملی‌ست که دلسوزانه پابه پایم آمدند تا سرآخر آن فیلمی که آرزو داشتیم به انجام برسد.

دارم از سینما حرف می‌زنم؛ سینمایی که آن را نه با هزینه‌ی ارگان‌های دولتی ساختم و نه با پول‌های کثیفِ سرگردان، بلکه با خونِ دلی که تاوان آن را با توانی که دیگر برایم نمانده دارم پس می‌دهم. آنان که در این مسیر، کنارم بودند می‌دانند از چه روزهایی دارم حرف می‌زنم.  به حقیقت و راستیِ این سخن، هیاتِ انتخاب می‌تواند گواهی دهد. ای‌کاش هیاتِ انتخاب، لیستِ انتخابی خود را آشکار می‌کرد تا تفاوت میانِ انتخاب و انتصاب مشخص گردد. این فیلم با اکثریتِ آراء، جزوِ منتخبین حضور در چهلمین جشنواره‌ی فیلم فجر بوده است که در لحظاتِ آخر از لیست، کنار گذاشته شد. من برای فیلمم چانه نمی‌زنم. دارم از اعتبارِ جشنواره حرف می‌زنم، از تراکمِ اندیشه‌های ناهمگون که در مواجهه با هم بارور می‌شوند و شما در این نسل‌افکنی اندیشه، درختِ فرهنگ را به سترونی می‌کشانید.

حقیقت پنهان نمی‌ماند. فرهنگ راه خود را باز می‌کند. هیچ واژه‌ای در قفس نخواهد ماند و معنایی پنهان در آستینِ هیچ هنرمندی. قلم در دستِ من است. و کاغذهای کاهیِ  منتظر که بر آنها می‌نویسم. از آنچه که بر ما می‌رود سخن خواهم گفت. از مردمِ روزگارِ خویش،  بیشتر، وفادارانه‌تر، چنانچه تا به امروز نوشته‌ام. پس این قصه ادامه خواهد داشت، این قصه با تمام توانم ادامه خواهد داشت… که رنجِ کوه بریدن نصیبِ فرهاد است.

سینماروزان: تاكيد رامبد جوان برای احترام به حقوق حیوانات در جریان مسابقه “خنداننده‌شو۳” خود را نشان داد.

رامبد جوان از كمدين‌های این مسابقه می‌خواهد که از توهین به حیوانات خودداری کنند و از نام حیوانات به عنوان دشنام و‌ فحش استفاده نکنند.

تاکید بر حمایت از حقوق حیوانات در ایران، چندی است باب شده؛ امید که این حمایت اولا شکل ظاهری به خود نگیرد و ثانیا حیوانات ناطق را هم دربرگیرد.

برای تماشای فیلم گفته‌های رامبد، اینجا را ببینید.

سینماروزان: مشاور وزیر ارشاد دولت سیزدهم به افشاگری درباره چرایی عدم نمایش “قاتل و وحشی” در دولت اعتدال پرداخت.

محمدحسین نیرومند عضو شورای بازبینی و مشاور وزیر ارشاد برای اولین بار از دلیل اصلی جلوگیری از حضور «قاتل و وحشی» در جشنواره سی و هشتم گفت.

در این جشنواره در حالی که فیلم حمید نعمت‌الله با رای هیات انتخاب به جشنواره راه یافته بود جشنواره فجر با انتشار اطلاعیه‌ای مشکل مالکیت و اختلاف سرمایه‌گذاران را مانع از حضور این فیلم دانست؛ ماجرایی که پس از دو سال مشاور وزیر ارشاد می‌گوید بهانه‌ای برای نمایش ندادن فیلم بوده.

نیرومند در گفت و گو با خبرگزاری فارس درباره فیلم «قاتل و وحشی» گفت: یکی از عزیزان عضو هیأت انتخاب جشنواره سی و هشتم با من تماس گرفت و گفت این فیلم بازبینی شد ولی درباره رد و یا تایید آن تصمیم‌گیری نشد. واقعیت آن است مدیران وقت سینمایی در آن سال، به دلیل مشکلات ممیزی، اکران فیلم را در جشنواره فیلم فجر صلاح ندانستند. بنابراین با تصمیم‌گیری هوشمندانه(!) مباحث اختلافی سرمایه‌گذاران فیلم در شورای داوری خانه سینما را بهانه کرده، فیلم را عملاً به این ترتیب پس از بازبینی رد می‌کنند. فیلم مجدداً در سال گذشته متقاضی شرکت در جشنواره فجر۳۹ می شود اما دبیرخانه جشنواره سی ونهم به استناد پخش فیلم برای هیات انتخاب جشنواره سی و هشتم از پذیرش فیلم خودداری می‌کنند!!

نیرومند درباره عدم پذیرش فیلم در جشنواره فجر۴۰ تاکید کرد: در آیین نامه جشنواره چهلم شرط پذیرش فیلم در جشنواره و نمایش آن برای هیأت انتخاب این است که تولید آن سال ۹۹ به بعد باشد. این فیلم در سال ۹۸ تولید شده است و امکان ثبت نام در جشنواره را ندارد.

سینماروزان/مهدی فلاح: شورای صدور پروانه ساخت در جلسه اخیر با یک فیلمنامه موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان محمد احمدی تهیه‌کننده‌ای که فیلم “کوسه” را آماده اکران دارد، پروانه تازه ای گرفته.

فیلم‌نامه “میان صخره‌ها” به تهیه‌کنندگی محمد احمدی، کارگردانی و نویسندگی مختار عبدالهی موافقت شورای ساخت سازمان سینمایی را اخذ کرد.

سینماروزان/مریم آموسا: مستند “رضاروزنامه” به نویسندگی و کارگردانی فرزین پارسی‌کیا پنج شنبه نهم دی ماه در خانه تاریخی عودلاجان اکران می شود.

به گزارش سینماروزان، “مستند رضا روزنامه” نخستین فیلم فرزین پارسی کیا در مقام نویسنده و کارگردان به شمار می رود. این فیلم ساعت ۱۷ تا ۱۹ پنج شنبه نهم دی ماه در خانه تاریخی  اردیبهشت عودلاجان اکران می شود و پس از اکران نشست و گفت وگو پیرامون فیلم برگزار خواهد شد.

پارسی کیا در این فیلم زندگی و شغل روزنامه‌فروشی دوره‌ گرد را به تصویر کشیده است. رضا روزنامه در سال ۹۹ تولید شده است.

کارگردان در این مستند سعی داشته به مشاغلی که در حال از بین رفتن هستند، بپردازد و مصائب و مشکلات مرد روزنامه فروش را به تصویر بکشد؛ پیرمرد روزنامه‌فروشی هنوز و بیش از شش‌دهه است به صورت‌ سیار و با دوچرخه به کسبه و اهالی محله روزنامه و نشریات روز را می‌رساند.

با توجه به تولید فیلم در اوج همه‌گیری کرونا این اثر پیش از این امکان اکران نداشت و برای نخستین بار است که اکران عمومی می شود.

لازم به ذکر است این اکران در دو نوبت، ساعت‌ ۱۷ و ۱۸ و رایگان و به صورت محدود خواهد بود.

تدوین و فیلمبرداری “رضاروزنامه” توسط مجید عابدی و صدابرداری و صداگذاری فیلم توسط سپیده بهرامی انجام شده و طراحی آرم و پوستر از استودیو پارسی و زیر نظر فرشید پارسی‌کیا صورت پذیرفته است.
صداپیشه‌ اثر رها مولوی و با حمایت نسترن اسماعیل‌نیا به انجام رسیده است.

از فرزین پارسی‌کيا (نویسنده و کارگردان این اثر) پیش از این چندین کتاب شعر، ترانه، داستان و ترانه‌ کودک منتشر شده که آخرین  مجموعه شعر او “جراحت کلمه” است.

این مستند برای اولین‌بار در خانه‌ تاریخی اردیبهشت عودلاجان اکران می‌شود که طی یک‌سال گذشته با مدیریت بهروز مرباغی پایگاهی برای پخش فیلم‌های مستند و جلسات نقد و بررسی حرفه‌ای فیلم‌ شده است.

خانه تاریخی اردیبهشت عودلاجان در  پامنار، کوچه‌ خلیلی‌مفرد، کوچه‌ آقاموسی، بن‌بست اول (سمت چپ)، انتهای کوچه‌ (سمت راست) واقع شده است.

سینماروزان/امین اعتمادی: داوران پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم پرواز (ویژه مسائل معلولیت) معرفی شدند.

به گزارش سینماروزان اسامی هیأت داوران سه بخش ملی، بین‌الملل و فیلمنامه پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی به شرح زیر اعلام شد:
داوران بخش ملی: محمدحسین لطیفی، پوران درخشنده، مهدی محمدنژادیان، رهبر قنبری، دکتر فتانه امیری
داوران بخش بین‌الملل: فرهاد توحیدی، محمدحسین لطیفی، دکتر فتانه امیری، مایک لی (ایرلند جنوبی)، ژولی ژاکوا (جمهوری چک)، ماریا سید (هندوستان)، خشایار محمودآبادی
داوران بخش فیلم‌نامه: فرهاد توحیدی، مهدی محمدنژادیان، رهبر قنبری، دکتر فتانه امیری، مصطفی انصافی

جشنواره فیلم پرواز با هدف فرهنگ‌سازی در مورد مسائل معلولیت، از 22 تا 24 دی ماه به دبیری محمدرضا شرف‌الدین در فرهنگسرای اندیشه برگزار خواهد شد. محمدحسین لطیفی به عنوان رئیس هیأت داوران و محمدعلی خبیر نیز به عنوان دبیر اجرایی در این دوره از جشنواره حضور دارند.

سینماروزان/رضا اورنگ(منتقد و روزنامه‌نگار): آیا فرهنگ برخی از رانندگان اتوبوس به سینما و تلویزیون منتقل شده؟

امروز نیز کم و بیش دیده می شود، اما در گذشته که شرکت های اتوبوسرانی تبدیل به تعاونی های بزرگ نشده بودند،هر کدام از راننده ها، بین راه مقابل رستوران ها و قهوه خانه هایی نشان شده توقف میکردند که با آنها قراردادی نانوشته داشتند.

در عهد بوق قرارداد به این صورت بود که در قبال توقف اتوبوس یا مینی بوس‌ها مقابل رستوران و هجوم مسافران به داخل،رستوران داران و صاحبان قهوه خانه غذای مجانی مخصوص و چربی به راننده و کمک او می‌دادند. در حقیقت هرکس که همراه راننده بود از این غذای رایگان لذت می برد.

چند سال پیش هم راننده های کرایه خط رشت-تهران از میانه راه اتوبان و از یک زیر گذر ماشین خود را به جاده قدیم هدایت و مقابل رستوران یا قهوه خانه ای خاص توقف می کردند تا مسافران مجبور شوند در این مکان ها غذا بخورند یا چای بنوشند. به این رانندگان غذای مجانی نمی دادند، اما به جای آن یک یا دوبسته سیگار دستخوش می دادند!

با توجه به افزایش اتوبان‌ها و ساخت استراحتگاه‌های مجهز بین راه، رستوران ها و قهوه خانه ها از رونق افتادند و قرارداد نانوشته هم خودبه خود ملغی شد.

امروز این فرهنگ به سینما و تلویزیون راه یافته است. برخی از عوامل سینما و تلویزیون-بیشتر بازیگران درجه چندم- با رستوران‌ها و کافی شاپ های خاص تهران چنین قراردادهای نانوشته ای بسته اند.

آنان به عنوان جلسه معارفه یا کاری، سرمایه گذار،تهیه‌کننده و برخی از عوامل سینما و تلویزیون را به رستوران و کافی شاپ مورد نظر خود برده و غیر از خوردن غذای مجانی و گران، صاحبان این مکان ها برای اینکه همواره چنین جلساتی در آنجا برگزار شود، شکم آورنده مهمانان و خانواده‌اش را نیز همواره با انواع غذا سیر می‌کنند.

ناگفته نماند که برای هر دو طرف سود است،اما برای پرداخت کننده صورت حساب، صدالبته ضرر!

رانندگان به ناهار یا شامی قانع بودند،اما این عوامل سینما و تلویزیون،علاوه بر خوردن انواع غذا از شیشلیک و برگ گرفته تا گردن و بریونی(!) از صاحب رستوران و کافی شاپ مورد نظر،مبلغی هم پول به عنوان ناز شست دریافت می کنند!

این افراد ضمن استفاده از فرهنگ ناب(!) راننده اتوبوس‌ها و مینی بوس‌ها، گرفتن ناز شست را هم به آن اضافه کرده و باب جدیدی را پیش روی همه باز کرده اند!

از نظر ما کار این عوامل سینما و تلویزیون درست نیست،اما نمی توانیم برای دیگران تعیین تکلیف کرده و امر به معروف و نهی از منکر راه بیندازیم.

امیدواریم سرمایه گذاران سینما و تلویزیون و تهیه‌کنندگان چشم و گوش خود را بیشتر باز کنند تا به چنین دام هایی نیفتند.

اگر خودشان دوست دارند که مدام دست در جیب کنند و ریخت و پاش راه بیندازند که اختیار با خودشان است. صاحب مال را هرگز نمی توان نصیحت کرد، چون جواب شان مشخص است؛ مال خودم است، دوست دارم خرج کنم یا دور بریزم، به کسی مربوط است؟!
ولی اگر بی اطلاع صاحب مال چنین قرار و مدارهایی را گذاشته و به اصطلاح او را در عمل انجام شده قرار می‌دهند جز خفت برای خود نمی‌خرند.

سینماروزان/حامد مظفری: گزارش تحلیلی دو روز قبل سینماروزان در معرفی خط و ربط آثار حاضر در جشنواره فجر چهلم، در بسیاری از رسانه‌ها بازنشر یافت.(اینجا را ببینید)

به گزارش سینماروزان، بار اول نبود که گزارشی تحلیلی از سینماروزان در رسانه‌های دیگر بازنشر شد ولی در دفعات قبل، کم و بیش شاهد رعایت حق مولف و ذکر منبع بودیم ولی در مورد اخیر تقریبا هیچ رسانه‌ای، منبع را ذکر نکرده بود.

از ماجرای پدران و پسران حاضر در فجر گرفته تا رسوخ آقازاده‌ها و ماجرای ورود یک سریال سیمافیلم(!) بدون پروانه سینمایی به فجر، ازجمله موارد گزارش سینماروزان بود که در رسانه‌های مختلف ارگانی و غیرارگانی از همشهری و جام‌جم تا فرهیختگان و هفت‌صبح و… بدون ذکر منبع بازنشر یافت.

اینکه چرا رسانه‌‌هایی که عمدتا بودجه‌های خوبی هم نصیب‌شان می‌شود در ذکر تحلیل‌های موثر و پیشران مرتبط با اتفاقات روز این قدر دست‌شان خالی است که مجبورند گزارش سینماروزان را بازنشر کنند به کنار، پرسش این است که چرا سردبیران رسانه‌ها، نیروهای زیردست را مجاب نمی‌کنند به ذکر منبع؟؟

جالب است که مدیران تازه معاونت مطبوعاتی الزام بالایی نشان داده‌اند برای کارگاه‌دار کردن رسانه‌های مجوزدار و اجبار بر دریافت کد کارگاهی؛ آیا بهتر نیست به‌جای این الزام، فکری کنند برای رعایت حق مولف در رسانه‌هایی که سهمی بالا از یارانه‌های ارشاد دارند؟

سینماروزان/مهدی فلاح: به منظور بررسی راهکارهای دستیابی کمک و حمایت از اقتصاد هنر و سینمای ایران نشست مشترکی میان مسئولان فرهنگی و سینمایی با محمدرضا پورابراهیمی رییس کمیسیون اقتصادی و اعضای کمیسیون، رئیس کمیسیون بودجه مجلس، معاون سازان برنامه و بودجه، معاون وزارت تعاون و کار و امور اجتماعی، معاون بانک مرکزی، مدیرعامل بانک کارآفرین، و …  برگزار شد.

در این نشست محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمد خزاعی معاون وزیر و رئیس سازمان سینمایی، سید محمود اسلامی معاونت توسعه مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سید محمد هاشمی معاون حقوقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ و از سینماگران منوچهر شاهسواری، غلامرضا موسوی، سیدضیاء هاشمی، سیدجمال ساداتیان، و محمدیاشار نادری مدیرعامل بنیاد روایت حضور داشتند.

محمد خزاعی در خصوص این نشست مشترک گفت: در این جلسه به بررسی راهکارهای دستیابی حمایت از اقتصاد سینمای ایران پرداخته شد و گزارشی از فعالیت های جاری، برنامه‌های آتی، مشکلات و کمبودها ارائه کردیم و به مسائل مهم و مباحث کلان اقتصاد سینما  پرداخته شد.

وی ادامه داد: البته پیش از این نیز نشست‌های مشترک و جلسات متعددی برای برنامه ریزی، زمینه سازی و بررسی اختصاص تسهیلات به سینمای ایران در سطوح دیگر برگزار شده بود که فرایندهای مطالعاتی مطلوب و خوبی شکل گرفت.

رئیس سازمان سینمای کشور، با بیان اینکه اقتصاد سینما بسیار ضعیف و شکننده است، تصریح کرد: قطعا، یکی از مهم ترین اولویت ها و محورهای فعالیت و سیاستگذاری سینمایی ترسیم وضعیت، چالش ها، نیازسنجی، ظرفیت شناسی و تعریف و شناسایی منابع و امکانات برای پویایی سینما و رونق و تقویت آن در سطوح مختلف است.

به گفته وی بدون تردید، با عزم و نگاه ملی و عدالت محورانه ای که هم در دولت و هم در مجلس شاهد بودم به وضعیت آینده سینما و بهبود و روند رشد آن خوش بین هستم.  این گونه نشست ها و کارگروه های تخصصی و موضوعی کمک می کند تا چالش ها، راه حل ها و ساز و کارهای گوناگون شناسایی بررسی و عملیاتی کنیم.

وی افزود: در جمع برنامه ریزان اقتصادی گزارش و چشم اندازی از وضعیت زیرساخت های سینمای کشور و همچنین، مقایسه ای با صنعت سینماسازی در جهان و کشورهای منطقه ارائه دادم و جایگاهی که ما قرار داریم اصلا قابل مقایسه با این کشورها نیست.

خزاعی با بیان اینکه بزرگترین سرمایه سینمای ایران نیروی انسانی و توانمندی و غنای آن هاست خاطر نشان ساخت: در کشورهای منطقه امروز می‌بینیم سرمایه گذاری کلانی برای حوزه سینما، سالن سازی و برگزاری جشنواره های سینمایی در حال انجام است. به عنوان مثال عربستان سعودی جشنواره “دریای سرخ” را با بودجه‌های هنگفت طراحی و برگزار کرده است و برای آن برنامه توسعه هم دارد یا کشور امارات متحده عربی جشنواره فیلم دبی را برگزار می‌کند. این نشان می دهد منطقه برای آینده سینما نقشه‌های ویژه دارد.

وی اضافه کرد: کشور ما با این غنای محتوایی و نیروی انسانی ارزشمند در عرصه هنر و سینما متاسفانه به لحاظ زیرساخت بسیار ضعیف است. اگر بخواهیم در چشم انداز آینده سینمای منطقه در محاق قرار نگیریم ناچاریم برغم همه مشکلاتی که داریم – هم، در زمینه تقویت منابع برای امور رفاهی و معیشتی سینماگران و هم در زمینه توسعه سالن ها و ظرفیت های زیرساختی گامهای اساسی بر داشته شود.

وی با اشاره به خانواده 10 هزار نفری سینمای ایران در تهران و شهرستان ها تاکید کرد: این ظرفیت انسانی سرمایه غنی فرهنگی و اجتماعی به شمار می آیند و باید برنامه ریزی پایداری برای بهره گیری از این پتانسیل بالقوه صورت گیرد.

رئیس سازمان سینمایی عنوان کرد: خوشبختانه این همت و عزم راسخ در مدیران حوزه فرهنگ و هنر و سینما بویژه  وزیر محترم و همکارانش وجود دارد. باید کمک کنیم با همگرایی و هم افزایی یک دوره طلایی برای سینمای ایران رقم بخورد.

وی ادامه داد: سینما مانند پارک که مکانی تفریحی و از پیوست های ضروری زندگی شهری است  و یا دانشگاه که جایگاه راهبردی در عرصه آموزش است یک ضرورت و نیاز ملی و حاکمیتی است و باید برای آن سرمایه گذاری شود. سرمایه گذاری در این حوزه کارکردها و دستاوردهای ماندگار دارد و این دستاوردها هم شامل داخل کشور می شود و هم در زمینه تقویت دیپلماسی عمومی و مناسبات فرهنگی بین المللی تاثیرگذار است.

به گفته وی، تشریح وضعیت بغرنج سینما از لحاظ اقتصادی و فقدان منابع  و اعتبارات مهم ترین محور و موضوع این نشست بوده و امیدواریم به نتایج ملموس و واقعی برسد.

وی اظهار داشت: در این جلسه هزار میلیارد تومان تسهیلات در قالب وام های کم بهره برای سرمایه گذاری و سینماسازی، تولید آثار سینمایی، حمایت از محصولات سینمایی، و بحث های حمایتی در زمینه معشیت و کارگشایی مشکلات خانواده سینما و …  درخواست کرده ایم.

وی عنوان کرد: همچنان که وزیر محترم اشاره کردند چهارصد سالن سینما در حال ساخت و احداث داریم که امیدواریم با کمک موثر مجلس و کمیسیون اقتصادی این تعداد سینما را تکمیل کرده و تا پایان سال 1401به تعداد هزار سینما در کشور، برسیم.

وی گفت: با چشم انداز ترسیم شده می‌توان خوش‌بین بود با کمک سازمان برنامه و بودجه و کمیسیون اقتصادی مجلس و منابع بانکی تحولات چشمگیری در حوزه عمران و توسعه زیرساخت های سینمایی ایجاد شود.

سینماروزان/میلاد جلیل‌زاده: به غیر از «قهرمان» که نماینده ایران در  اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان است، «ماشین منو بران» (ژاپن)، «بدترین آدم دنیا» (نروژ)، «کوپه شماره ۶» (فنلاند)، «من مرد تو هستم» (آلمان)، «رئیس خوب» (اسپانیا)، «دست خدا» (ایتالیا)، «کندو» (کوزوو)، «فرار» (دانمارک)، «آزادی بزرگ» (اتریش)، «زمین بازی» (بلژیک)، «بَره» (ایسلند)، «دعا برای ربوده‌شده» (مکزیک)، «لونانا: قایقی در کلاس» (بوتان) و «کلیسای جامع پلازا» (پاناما) نام این 14 فیلم باقی‌مانده این فهرست است.

به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه فرهیختگان، مضامین جنسی عجیب و زنانی که در جوامع مردسالار مختلف مورد ظلم و ستم واقع می‌شوند، عمده مضامینی هستند که در این فیلمها به چشم می‌خورند.

از میان این فیلم‌ها دو اثر به زبان آلمانی و سه اثر به زبان اسپانیایی ساخته شده‌اند اما اگر فیلم فرار از دانمارک که البته آن هم مستند است، نبود، زبان فرانسوی در اسکار امسال غایب می‌شد. با توجه به جنگ زبان‌ها در اتحادیه اروپا که فرانسه به کمک بعضی دیگر از کشورهای اروپایی آن را علیه زبان انگلیسی به راه انداخته و خروج انگلستان از اتحادیه اروپا را بهانه و مستمسکی برای آن قرار داده، غیبت آثار فرانسوی در فهرست کوتاه اسکار حساسیت بیشتری پیدا می‌کند؛ بااین‌حال بیشتر آثار حاضر در لیست 15تایی اسکار، قبلا در فستیوال کن به نمایش درآمده بودند.

لونانا در کلاس درس/ بوتان

یک فیلم درام از کشور بوتان محصول سال ۲۰۱۹ به کارگردانی پاوو چوینینگ دورجی است که اولین نمایش جهانی خود را در جشنواره فیلم BFI لندن داشت. این فیلم به‌عنوان نماینده بوتان برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودو‌سومین دوره جوایز اسکار معرفی شد اما صلاحیت آن مورد تایید قرار نگرفت. با این‌حال مجددا به‌عنوان نماینده بوتان برای سال بعد ارائه شد و تا فهرست 15 تایی بالا آمد. ماجرای فیلم از این قرار است که اوگین، یک معلم مدرسه (با بازی خود کارگردان) در آخرین سال تحصیلی خود، به شهر دورافتاده لونانا در شمال بوتان فرستاده شده است. او باید در ارتفاع بالا، کمبود امکانات رفاهی و سوز بی‌رحمانه زمستان مقاومت کند.

آزادی بزرگ/ اتریش

آزادی بزرگ یک فیلم درام اتریشی محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی سباستین میز است. در ژوئن 2021، این فیلم برای رقابت در بخش نوعی نگاهUn Certain Regard در جشنواره فیلم کن 2021 انتخاب شد و نهایتا توانست برنده جایزه هیات داوران این بخش بشود. این فیلم برنده ژیرالدیلو طلایی در جشنواره فیلم اروپایی سویا هم شد و به‌عنوان نماینده اتریش برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نود‌وچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد و به فهرست 15 اثر شورت‌لیست راه پیدا کرد. آزادی بزرگ یکی دیگر از آثار جنسی حاضر در فهرست اسکار امسال است. داستان فیلم درباره هانس، مردی در آلمان پس از جنگ جهانی دوم است که به دلیل همجنسگرا بودن به زندان افتاده است و با هم‌سلولی‌اش ویکتور رابطه برقرار می‌کند.

زمین بازی/ بلژیک

زمین بازی یک فیلم درام بلژیکی محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی لورا واندل است. در ژوئن 2021، این فیلم برای رقابت در بخش نوعی نگاه در جشنواره فیلم کن 2021 انتخاب شد و در کن توانست برنده جایزه فیپرشی FIPRESCI در این بخش شود. این فیلم به‌عنوان فیلم نماینده بلژیک برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد. فرانسه اگرچه امسال فیلمی به نمایندگی مستقیم از خودش در مراسم اسکار ندارد اما این فیلم فرانسوی‌زبان به‌نوعی می‌تواند در جنگ زبان‌های اروپایی -که اخیرا بالا گرفته و به وضع قوانینی توسط اتحادیه اروپا برای جلوگیری از گسترش زبان انگلیسی منجر شده است- یک نماینده به‌حساب بیاید. داستان فیلم از این قرار است که دختری هفت‌ساله شاهد آزار و اذیت برادر بزرگ‌ترش می‌شود. اگرچه او قسم می‌خورد که رازداری کند اما قضیه را به پدرشان می‌گوید و به‌زودی خودش را قربانی قلدری می‌بیند.

فرار/ دانمارک

فرار یک فیلم مستند پویانمایی محصول مشترک بین‌المللی محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی یوناس پوهر راسموسن است. ریزاحمد و نیکولای کوستر والداو به‌عنوان تهیه‌کنندگان اجرایی فعالیت می‌کنند. این فیلم اولین نمایش جهانی خود را در جشنواره فیلم ساندنس 2021 در 28 ژانویه 2021 داشت. این فیلم در 3 دسامبر 2021 توسط نئون و شرکت‌کننده در سینماهای ایالات‌متحده اکران شد. این فیلم به‌عنوان نماینده دانمارک برای جایزه اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی انتخاب شد و در فهرست نهایی ماه دسامبر قرار گرفت. علاوه‌بر این در فهرست نهایی بهترین فیلم مستند هم قرار گرفت. این فیلم درباره امین نوابی است که در آستانه ازدواج با همسرش، برای اولین‌بار داستان خود را در مورد گذشته پنهانش و فرار از کشور افغانستان به دانمارک به‌عنوان پناهنده به اشتراک می‌گذارد.

کوپه شماره 6 / فنلاند

کوپه شماره 6 یک فیلم درام محصول سال ۲۰۲۱ است که به نویسندگی و کارگردانی جوهو کوسمانن، براساس رمانی به همین نام در سال ۲۰۱۱ اثر رزا لیکسوم ساخته شده است. این فیلم در بخش رقابتی نخل طلای جشنواره فیلم کن 2021 انتخاب شد و حضور داشت و جایزه بزرگ را به‌طور مشترک با قهرمان اصغر فرهادی برنده شد. حالا این فیلم به‌عنوان نماینده فنلاند برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نود‌وچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد و تا فهرست 15تای نیمه‌نهایی بالا آمد. داستان فیلم از این قرار است که در سفر با قطار از مسکو به مورمانسک، یک دانش‌آموز فنلاندی با یک معدنچی خشن روسی دوستی دور از انتظاری پیدا می‌کند. در متاکریتیک، این فیلم براساس 12 منتقد، امتیاز 78 از 100 را دارد که نشان‌دهنده «بررسی‌های عموما مطلوب» است و در وب‌سایت جمع‌آوری نقد Rotten Tomatoes هم براساس 26 نقد دارای 85 درصد تاییدیه است.

من آدم تو هستم/ آلمان

من آدم تو هستم یک فیلم درام آلمانی به کارگردانی ماریا شرادر، هنرپیشه و کارگردان آلمانی است که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد و پیش از آن برای نخستین‌بار در هفتادویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین به‌نمایش درآمده بود. داستان از این قرار است که زنی به نام دکتر آلما فلسر، یک باستان‌شناس به یک باشگاه رقص می‌رسد که در آنجا یک کارمند او را به تام معرفی می‌کند. آلما از تام با یک مساله پیچیده ریاضی و جزئیات بی‌اهمیت درباره شعر مورد علاقه‌اش سوال می‌کند و او به‌راحتی پاسخ می‌دهد، سپس تام آلما را به رقص دعوت می‌کند اما معلوم می‌شود که تام در حقیقت یک ربات است… وبسایت گردآورنده نقد و بررسی Rotten Tomatoes براساس 122 نقد، 96درصد تایید را به فیلم می‌دهد و در متاکریتیک، این فیلم براساس نظر 26 منتقد، امتیاز 78 از 100 را به‌دست آورده است که نشان‌دهنده نقدهای عموما مطلوب به‌حساب می‌آید.

بره/ ایسلند

بره یک فیلم درام ایسلندی محصول سال ۲۰۲۱، اولین کارگردانی بلند سینمایی والدیمار یوهانسون است. این فیلم پس از نمایش در جشنواره کن 2021، در 24 سپتامبر 2021 در ایسلند اکران شد و به‌عنوان نماینده ایسلند برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد.  در Rotten Tomatoes این فیلم براساس 127 نقد دارای 83 درصد محبوبیت است و در متاکریتیک، فیلم براساس 28 منتقد، میانگین وزنی 69 از 100 را دارد. ماجرای فیلم از این قرار است که در ایسلند، یک زوج کشاورز به نام‌های ماریا و شوهرش اینگوار، از اینکه می‌فهمند یکی از گوسفندان باردارشان یک هیبرید عجیب‌وغریب انسان/گوسفند به دنیا آورده است، شوکه می‌شوند. ماریا و اینگوار بره دورگه را به‌عنوان فرزند خود دوست می‌دارند و نام آن را آدا به نام دختر متوفی ماریا می‌گذارند، پس از مدتی مادر بیولوژیکی آدا شروع به دردسرسازی می‌کند و سعی دارد دائما با آدا تماس بگیرد… .

کندو/ کوزوو

کندو یک فیلم درام از کشور کوزوو محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی بلرتا باشولی در اولین کارگردانی خود است. این فیلم برای اولین‌بار در جشنواره فیلم ساندنس 2021 به‌نمایش درآمد و اولین فیلم درتاریخ ساندنس بود که هر سه جایزه اصلی جایزه بزرگ هیات داوران، جایزه تماشاگران و جایزه کارگردانی را در رقابت دراماتیک سینمای جهانی برد. این فیلم به‌عنوان نماینده کوزوو برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد. این فیلم با الهام از داستان زندگی فهریجه هوتی ساخته شده است. شوهر این زن آلبانیایی اهل کوزوو، یک روز پس از آغاز حملات هوایی ناتو، در پی کشتار نیروهای صرب در روستای Krushe e Madhe در 25 مارس 1999 مفقود شد. خانه هوتی سوخت و او مجبور شد به تنهایی از دو فرزند و پدر و مادر شوهرش مراقبت کند. این زن که به‌عنوان یک زن بیوه مورد تبعیض قرار می‌گرفت، سعی کرد همسایگان خود را که تقریبا همگی شوهران‌شان را در جنگ از دست داده بودند، متقاعد کند که می‌توانند با فروش خیار و پیچک خانگی درآمد کسب کنند.

ماشین من را بران/ ژاپن

ماشین من را بران یک فیلم درام ژاپنی محصول ۲۰۲۱ به نویسندگی و کارگردانی ریوسکه هاماگوچی است. این فیلم براساس داستان کوتاهی به همین نام توسط هاروکی موراکامی از مجموعه داستان کوتاه او در سال 2014، با نام مردان بدون‌زنان است. ماشین من را بران در بخش رقابتی نخل طلای جشنواره فیلم کن 2021 شرکت داشت که در آن سه جایزه ازجمله بهترین فیلمنامه را از آن خود کرد و حالا به‌عنوان نماینده ژاپن برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار حضور دارد. خیلی‌ها این فیلم را با توجه به فضای حاکم بر جو آکادمی، شانس اول جایزه اسکار می‌دانند. این فیلم پر از صحنه‌های جنسی است و اقبال سینمای آمریکا به آن -که نسبت به سینمای اروپا و ژاپن، چنین چهارچوب‌هایی را بیشتر رعایت می‌کرد- نشان از تغییراتی جدی در جو آکادمی طی این سال‌ها می‌دهد. ورود پذیرش افرادی جدید به دایره اعضای آکادمی که حق رای پیدا کرده‌اند، شاید یکی از اصلی‌ترین دلایل چنین وضعی باشد. در این فیلم شخصیت‌های اصلی به حرفه تئاتر اشتغال دارند و روابط جنسی آنها ساختارشکنانه یا حتی بیمارگونه است، مثلا یکی از شخصیت‌ها که نویسنده هم هست، در طول رابطه جنسی داستان می‌سازد.

دست خدا/ ایتالیا

دست خدا ۲۰۲۱ به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی پائولو سورنتینو برای شیر طلایی در هفتاد‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز رقابت کرد؛ جایی که خود فیلم جایزه بزرگ هیات داوران و بازیگر آن فیلیپو اسکاتی، جایزه مارچلو ماسترویانی را دریافت کرد. این فیلم قرار بود در اکران محدود 24 نوامبر 2021 اکران شود و پس از آن در نتفلیکس 15 دسامبر 2021 پخش شد. این فیلم به‌عنوان نامزد ایتالیایی برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد. در این فیلم هم روابط جنسی ساختارشکنانه یا حتی بیمارگونه دیده می‌شود و برخلاف نام آن -که با اشاره به گل تاریخی مارادونا «دست خدا» است- نگاه ماتریالیستی آشکاری دارد. در دهه 1980، فابیتو جوان در ناپل زندگی می‌کند. او دوستان زیادی ندارد و می‌خواهد در کالج فلسفه بخواند. درحال‌حاضر او عمدتا به موسیقی گوش می‌دهد و بازی دیگو مارادونا را برای تیم ناپولی تماشا می‌کند. برادرش مارکینو او را به تست‌های بازیگری می‌برد، پس از اینها یک تراژدی خانواده شیسا را درگیر می‌کند و فابیتو به شیوه‌ای بی‌رحمانه و وحشیانه به بلوغ می‌رسد.

دعاهایی برای یک ربوده‌شده/ مکزیک

دعاهایی برای یک ربوده‌شده، فیلمی به کارگردانی و نویسندگی تاتیانا هوئزو است که اقتباسی از رمان جنیفر کلمنت، به همین نام است. این فیلم تداعی‌کننده دوران بلوغ کارگردانش در یکی از شهرهای کوهستانی مکزیک، زیر دست کارتل‌های مواد مخدر است. قبل از نمایش یک تصویر واحد، نفس کوتاه و دردناکی را می‌شنویم که به‌نظر می‌رساند کودکی مضطرب است اما در واقع یک دختر دبستانی و مادرش هستند که با سرعتی که دستان‌شان یاری می‌کند، در زمین چاله‌ای حفر می‌کنند؛ این حفره برای آنا 9 ساله است تا زمانی که مردان کارتل با خودروهای شاسی‌بلند خود در جاده‌های پرپیچ‌وخم برای ربودن دختران شهر، حتی از خانه‌های خانواده‌هایی می‌آیند که برای آنها در کشت خشخاش کار می‌کنند، پنهان شود. هوئزو متولد سالوادور و بزرگ شده در مکزیک، با مستندهای «El lugar más pequeño» (کوچک‌ترین مکان) و «Tempestad» با مضمون قاچاق، خود را به‌عنوان کارگردانی شاعرانه در مورد آمریکای لاتین جنگ‌زده معرفی کرد. اگرچه دعاهایی برای یک ربوده‌شده اولین فیلم داستانی اوست اما نشانه‌های حساسیت غیرداستانی هوئزو را در خود دارد.

بدترین فرد جهان/ نروژ

بدترین فرد جهان یک فیلم کمدی-درام رمانتیک تیره نروژی محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی یواخیم تریر است. این سومین فیلم کارگردانش پس از تکرار و اسلو، در «سه‌گانه اسلو» است. این فیلم برای اولین‌بار در بخش رقابتی جشنواره فیلم کن 2021 به نمایش درآمد و رنته رینزو جایزه بهترین بازیگر زن را برای بازی در این فیلم برد.  بدترین فرد جهان به‌عنوان نامزد نروژی برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد و در فهرست نهایی ماه دسامبر قرار گرفت. این فیلم یک روایت اپیزودیک دارد. در وب‌سایت جمع‌آوری نقد Rotten Tomatoes تمام 56 بررسی مربوط به این فیلم مثبت هستند. اجماع انتقادی این وب‌سایت گفته است: «یواخیم تریر سه‌گانه اسلو را با یک کمدی رمانتیک به‌پایان می‌رساند که به‌طرز لذت‌بخشی تمهیدات فرسوده این ژانر را زیر و رو می‌کند.» در متاکریتیک، این فیلم دارای امتیاز 88 از 100 است. براساس 16منتقد که نشان‌دهنده تحسین جهانی است. در گاردین، پیتر بردشاو فیلم را به‌عنوان یکی از بهترین فیلم‌های کن توصیف کرد و ریچارد لاوسون درVanity Fair آن را نفیس و غم‌انگیز نامید.

کلیسای جامع پلازا/ پاناما

کلیسای جامع پلازا یک فیلم درام پانامایی به کارگردانی آبنر بنین است. این فیلم به‌عنوان ورودی پاناما برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد و در دسامبر 2021 در فهرست نهایی بهترین فیلم بلند بین‌المللی ظاهر شد. فرناندو خاویر د کاستا، بازیگر جوان، جایزه مزکال بهترین بازیگر مرد از جشنواره بین‌المللی فیلم گوادالاخارا را دریافت کرد اما قبل از اکران بین‌المللی فیلم در پاناما به ضرب گلوله کشته شد. این سومین‌باری است که فیلمی از بنین به‌عنوان ورودی پاناما برای اسکار بین‌المللی انتخاب می‌شود اما دو فیلم قبلی مستند بودند.
(2014 Invasion و 2018 Ruben Blades Is Not My Name) این بار این فیلمساز در دومین فیلم داستانی خود، بخشی از حساسیت مستندسازی خود را به سینمای داستانی می‌آورد. آلیسیا و همسرش دیگو درپی از دست دادن پسر 6 ساله خود در یک تصادف عجیب‌وغریب از هم جدا شدند و آلیسیا اکنون در یک آپارتمان هوشمند و مجهز در پلازا زندگی می‌کند. در اینجا یک پسر 13 ساله هست که او را با نام مستعار «رئیس» به پارکینگ می‌برد؛ همان بازیگر مقتول فیلم.

رئیس خوب/ اسپانیا

رئیس خوب، یک فیلم کمدی اسپانیایی محصول سال ۲۰۲۱ به کارگردانی فرناندو لئون ده آرانوآ و با بازی خاویر باردم است. این فیلم که در موستولز و مکان‌های دیگر در سراسر منطقه مادرید فیلمبرداری شده، به‌عنوان نماینده اسپانیا در بخش بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد. باردم در این فیلم درحالی‌که موهایش به رنگ خاکستری یکدست رنگ شده و کاملا به سبک ترامپ درآمده، یک شخصیت جدید را در کارنامه مردان شیطان‌صفت خود با عنوان کنایه‌آمیز (The Good Boss (El Buen Patrón ثبت می‌کند. با توجه به موضوع نسبتا سنگینش، این درام تاریک و کارمندی بسیار سرگرم‌کننده است، این بازیگر کهنه‌کار در نقش رئیس یک کارخانه خانوادگی که گرفتار مشکلات اقتصادی، مشکلات کارمندان و درگیری‌های ناشی از چندفرهنگی رو به رشد اسپانیا شده است. این فیلم براساس 10 نقد، امتیاز 90 درصدی را در Rotten Tomatoes دارد، همچنین Guy Lodge of Variety نقد مثبتی به فیلم دارد و جردن مینتزر از هالیوود ریپورتر نیز نقد مثبتی به این فیلم دارد و نوشت: «با توجه به موضوع نسبتا سنگین آن بسیار سرگرم‌کننده است.»

سینماروزان/مهدی فلاح: مدیرکل عرضه سینما تاکید کرد که تهیه‌کننده «قاتل وحشی» از  تاریخ اول بهمن ۹۹ تاکنون تقاضای بازبینی جهت صدور پروانه نمایش نداده است!!

به گزارش سینماروزان محمدرضا فرجی مدیرکل نظارت بر عرضه نمایش فیلم سازمان سینمایی، درباره فیلم «قاتل وحشی» گفت: پروانه ساخت فیلم «قاتل وحشی» در تاریخ ۲۲ آبان ۹۷ صادر شده و تا سال 98 این پروانه چندبار تمدید شده است.

‎وی ادامه داد: این فیلم برای اولین بار در تاریخ اول بهمن ۹۹ در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در شورای ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی بازبینی شده و در هر دو بار این بازبینی به فیلم اصلاحیه خورده بود، از همان تاریخ تاکنون تهیه‌کننده این فیلم تقاضایی برای بازبینی جهت صدور پروانه نمایش به سازمان سینمایی ارائه نداده است

مدیر کل نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی عنوان کرد: فیلم «قاتل و وحشی» بیشترین وقت خود را درگیر اختلافات تهیه کنندگی در محاکم قضایی و داوری خانه سینما داشتند تا درخواست رسمی جهت بازبینی و صدور پروانه نمایش.

‎به گفته وی، تهیه‌کننده این فیلم در طول ساخت کار، دچار اختلاف و مشکلاتی می‌شود و در زمان ساخت، تهیه‌کننده دیگری وارد این داستان می‌شود. جهت رفع این موضوع، صاحبان فیلم وارد مراحل قضایی می‌شوند و خانه سینما ورود پیدا می‌کند تا مشکل آن‌ها را رفع کند و با صدور چند نوبت صورتجلسه، گفته می‌شود این مشکل رفع شده است.

‎فرجی خاطرنشان ساخت: در اول بهمن ۹۹ زمانی که این فیلم به شورا ارائه شد، از سوی شورای پروانه نمایش وقت با اصلاحیه روبه‌رو شد. در تاریخ پنجم بهمن ۹۹  فیلم را دوباره با اصلاحیه فرستادند، اما این فیلم مجددا دچار همان مشکلات قبلی بود و
مورد تایید شورای بازبینی قرار نگرفت.

سینماروزان/هاتف مظفری: برخلاف نشیب سالهای پیشین حوزه هنری که بیش از تولید بر سالن‌سازی تاکید داشت، حوزه هنری امسال با دست پر به جشنواره فجر چهلم آمده است.

به گزارش سینماروزان حوزه هنری که در دهه‌های ابتدایی انقلاب اسلامی یکی از تولیدکنندگان مهم سینمای ایران بود در یک دهه اخیر از منظر کمی بسیار کم‌کار شده بود و هرچند هرازگاهی فیلم‌هایی ساختارشکن همچون “دیدن این فیلم جرم است” را ارائه می‌داد ولی از منظر تولید، کم‌کار بود.

امسال انگار اوضاع تغییر یافته و حوزه هنری با چهار فیلم مختلف در بخش مسابقه جشنواره فجر چهلم حضور یافته است. این چهار فیلم که عمدتا هم با کارگردانان جوان تولید شده از منظر ژانری، آثاری متنوع به شمار می‌روند.

“ضد” ساخته امیرعباس ربیعی یک تریلر سیاسی است که به مانند ساخته قبلی کارگردان به بحران‌های ابتدای انقلاب می‌پردازد. امیرعباس ربیعی پیشتر در “لباس شخصی” کوشیده بود ماجراهای حول حذف حزب توده از ساختار سیاسی ابتدای انقلاب را روایت کند و حالا در “ضد” به سراغ بخشی دیگر از فعالیت‌های چریکی ابتدای انقلاب رفته.

“صورت فلکی” به کارگردانی حسین دارابی یک درام اجتماعی از منظر داستانی ملتهب به نظر می‌رسد که از یک طرف ماهیت زنانه آن و از طرف دیگر ارتباطش با رخدادی تراژیک مرتبط با حذف‌های سیاسی دهه نود می‌تواند کنجکاوی‌برانگیز باشد. حسین دارابی پیشتر فیلم “مصلحت” را با آسیب‌شناسی صریح از جریان آقازادگی ساخته بود.

“دسته دختران” ساخته منیر قیدی از دیگر آثار حوزه در جشنواره امسال است‌. فیلمی که فارابی هم شریک تولید آن است و به مانند ساخته قبلی کارگردانش “ویلاییها” هم زنانه است و هم مرتبط با جنگ تحمیلی. “دسته دختران” از منظر تولید یک اثر بیگ‌پروداکشن جنگی به شمار می‌رود با قصه‌ای درباره ورود یک دسته دختر جوان به خط مقدم!

“شادوران” به کارگردانی حسین نمازی دیگر فیلمی است که حوزه با همراهی فارابی تولید کرده. “شادروان” یک فیلم شاداب خانوادگی است که در کنار طرح مصائب در تقابل با نگاه سیاه‌نمایان موسوم،  میخواهد به مشکلات بخندد؛ ترکیبی از یک فیلم اجتماعی تلخ با رگه های امیدبخش!

ورای انتخاب‌های هیات داوران، نقطه نظر مخاطبان نسبت به این چهار فیلم مهمتر از هر چیز دیگر است.
اینکه کدام یک از این چهار فیلم بتواند بیش از بقیه مورد توجه مخاطبان فجر چهلم قرار گرفته و در فهرست بالای آرای مخاطبان قرار گیرد را زمان مشخص خواهد کرد.
حوزه هنری بعد از یک دوره رکود بالاخره تلاشی داشته برای بازگشت به تنوع تولید دهه‌های ابتدایی انقلاب و باید دید این تنوع تولید به اقبال مخاطبان هم منجر خواهد شد؟

سینماروزان: تازه‌ترین ساخته شهرام مکری با عنوان “جنایت بی دقت” در تراکم اکران پاییزی روی پرده رفته و ساختار بیش از حد تجربه‌گرای فيلم و پرهیز بیش از حد از روایت یک داستان سرراست، باعث شده چنان که باید مورد توجه مخاطب قرار نگیرد.

شهرام مکری درباره محدودیت‌های اکران فیلمش به روزنامه اعتماد گفت: در سينماي ايران خيلي از فيلمسازها و تهيه‌كننده‌ها مي‌شنويد كه راجع به قدرت سينمادارها زياد حرف مي‌زنند، مي‌گويند اين سينماداران هستند كه تصميم مي‌گيرند چه فيلمي در سينماي ايران ساخته شود و چه فيلمي ساخته نشود، چون در نهايت اختيار اكران با آنهاست. اگر ما اين حرف را بپذيريم بايد بگوييم سينماداران خودشان از خودشان كه تصميم نمي‌گيرند آنها هم به مخاطب فكر مي‌كنند، آنها هم مي‌گويند يك فيلمي مي‌فروشد و تماشاچي دارد، نتيجه‌اش اين است كه ما مي‌خواهيم از اين مدل فيلم‌ها بيشتر در سينماي ايران ساخته شود يعني انتهاي ماجرا به مخاطب و تماشاچي برمي‌گردد.

مکری ادامه داد: شما همين الان نگاه كنيد به سالن‌هاي سينما، فيلم “گشت ارشاد۳” مثلا روزي سيصد سانس دارد كه نوش جان فيلم و سعید سهيلي كه براي اين سينما بسيار زحمت كشيده و بايد مخاطب خود را كاملا داشته باشد، اما به تعداد سانس‌هاي فيلم “جنايت بي‌دقت” نگاه كنيد از ابتداي اكران تا به الان كه با شما صحبت مي‌كنم سيصد سانس داشته است. اين را چه كسي تعيين مي‌كند؟ برنامه‌ريزي در نهايت معطوف به مخاطب است كه اين تعداد سانس را مشخص مي‌كند. تماشاگر اگر براي تماشاي اين فيلم به سالن مي‌آمد تعداد سانس‌هاي بيشتر هم مي‌داشت.

مکری افزود: حالا اين ميزان بها دادن به مخاطب نتيجه‌اش چه مي‌شود؟ نتيجه اين مي‌شود كه اگر مخاطب بگويد من اين‌جور فيلم را دوست دارم و آن‌جور فيلم را دوست ندارم عملا توليد‌كنندگان آن نوع فيلم‌هايي كه مخاطب دوست‌شان ندارد اجازه ادامه حيات نمي‌دهند و فعاليت نمي‌كنند. يعني سينما تبديل شده به هنري كه در انتهاي انتها همه ‌چيز را معطوف به مخاطب مي‌بيند و اين روزگاري كه در حال حاضر سپري مي‌كنيم اين‌گونه است.

شهرام مکری بیان داشت: خطر اين نوع سينماي متکی بر مخاطب اين است كه اگر از ابتداي تاريخ سينما تا به امروز اين مدل برخورد مخاطب وجود داشت كه الان در دو دهه اخير وجود دارد ما بسياري از فيلم‌هاي مهم تاريخ سينما را امروز ديگر نداشتيم. ما بسياري از فيلم‌هاي مهم تاريخ سينما را كه امروز مانده‌اند و در تاريخ سينما ماندگار شده‌اند و باعث علاقه‌مندي ما به سينما و باعث شدند ما به اين نوع فيلم‌ها دايم و دايم برگرديم ديگر نداشتيم. به نظرم اين خطر بزرگي است كه ما بايد نسبت به آن هوشيار باشيم و با دقت بيشتري به آن نگاه كنيم. معنايش اين نيست كه تماشاگر را از چيزي كه دوست دارد منع كنيم ولي به نظر من معنايش اين است كه بايد حواس‌مان جمع باشد كه چه جور فيلم‌هايي مي‌سازيم، بايد حواس‌مان جمع باشد چه جوري هنر و فيلمسازي را صرفا معطوف به ايده داد و ستد بازار و سرمايه مي‌كنيم و بايد حواس‌مان به اين بخش هم جمع باشد. تماشاگر در برابر اين قدرتي كه در اختيارش است چه مسووليتي را بر عهده گرفته؟ مي‌دانيم كه نتيجه قدرت بدون پاسخگويي چيزي جز فساد نيست.

شهرام مکری درباره نقطه نظر خودش به عنوان مخاطب نسبت به “جنایت بی دقت” اظهار داشت: سخت است اگر بخواهم خودم را جاي مخاطب بگذارم و به تماشاي فيلم‌هايم بنشينم، براي اينكه نمي‌دانم چه نظري خواهم داشت و چه اتفاقي براي من مي‌افتد، اما مطمئنم فيلم‌هايم مسير ساده‌اي پيش روي مخاطب نمي‌گذارد. پيشنهاد فيلم‌هاي من اين است كه از تماشاگر مي‌خواهد براي فهم فيلم كوشش كند و صرفا نظاره‌گر نباشد. چنين توقعي از مخاطب براي اينكه به تماشاي يك فيلم بنشيند شايد نكته مثبتي به نظر نرسد. براي اينكه مخاطب تا بخواهد با موضوع ارتباط برقرار كند زمان لازم دارد و از آنجايي كه به استراكچر فيلم‌هاي اينچنيني هم عادت ندارد در نتيجه ممكن است با فيلم رابطه برقرار نكند و آن را پس بزند. به نظر من چنين چيزي ضعف تماشاگر اين روزهاست كه همه‌ چيز را تحت سلطه و سيطره خود مي‌خواهد.

مکری تاکید کرد: شايد اين حرف‌هاي من ضدتماشاگر به نظر برسد اما بگذاريد بگويم كه مخاطب امروزي عادت كرده همه ‌چيز را حاضر و آماده در سينما ببيند و در حالي كه بر موضوع فيلم مسلط است از آن لذت ببرد و كمي تلاش براي آن مسير سنگلاخي كه گفتيد نكند كه چنين چيزي به نظر من اصلا درست نيست و از اين بابت فيلم “جنايت بي‌دقت” بر مخاطب سخت مي‌گيرد و او را تشويق به رفتن در مسير سخت و دقت در جزييات مي‌كند.

شهرام مکری درباره استفاده از شماری بازیگر تئاتر در فیلمش گفت: معتقدم سينماي ايران به تكرار بازيگرانش رسيده؛ ما يكسري بازيگر داريم كه مدام در فيلم‌ها بازي مي‌كنند. پس ما كي بايد آدم‌هاي جديد به سينما معرفي كنيم؟ چه كساني بايد بگردند و بازيگران جديد به سينما اضافه كنند كه در فيلم‌ها بازي كنند در صورتي كه ما بسيار بازيگر تواناي تئاتر يا در كلاس‌هاي بازيگري داريم اين افراد چه زماني بايد وارد سينما شوند؟ اصلا چه شده كه سينماي ايران بازيگران خود را از سي سالگي به بعد پيدا مي‌كند؟

مکری ادامه داد: چرا سينماي دنيا بازيگران را از سيزده سالگي وارد كار بازيگري مي‌كند و آنها سال‌ها در اين كار حضور دارند و در فيلم‌هاي مختلف بازي مي‌كنند اما بازيگران سينماي ايران از سي سالگي به بعد در فيلم‌ها معرفي مي‌شوند و تازه اگر نقش جوان مي‌خواهيم همه چهل ساله‌ها دارند نقش جوان بيست ساله بازي مي‌كنند. اين به نظر من گرفتاري است و من تمام تلاشم را مي‌كنم در فيلم‌هايي كه كار مي‌كنم، بتوانم از بازيگران جديد استفاده كنم و نكته ديگر اين است كه اگر ما فكر مي‌كنيم بازيگر چهره بياوريم و به تماشاچي بگوييم كه به خاطر اين بازيگر هم كه شده بيا و فيلمم را ببين؛ خب اين يكجور كلاه گذاشتن هم سر بازيگر است و هم سر خودمان و هم سر تماشاگر. به نظرم بازيگران را بايد بر اساس ميزان رابطه‌شان با فيلم و داستان انتخاب كرد و الا اينكه صرفا بازيگران را به خاطر اسم‌شان بياوريم فقط كمك مي‌كنيم به آن بخش سرمايه كه به نظرم بايد از آن گريزان باشيم.

سینماروزان/مریم آموسا: برنامه‌های دومین دوره جایزه آینه‌دار دوران شنبه چهارم دی همزمان با سالروز تولد استاد محمدابراهیم باستانی پاریزی با رونمایی از پوستر این رویداد در باغ نگارستان آغاز شد. این برنامه تا زاد روز خواجوی کرمانی ادامه خواهد داشت و جوایز برگزیدگان این رویداد در مراسمی که بیستم دی ماه در تالار وحدت برگزار خواهد شد مورد تقدیر قرار خواهند گرفت.

به گزارش سینماروزان در ابتدای این مراسم که اجرای آن را مژده لواسانی به عهده داشت ، «محمد جواد جامه بزرگی» رئیس اداره موزه‌ها و فضاهای فرهنگی دانشگاه تهران ضمن تبریک زاد ابراهیم باستانی پاریزی گفت: باستانی پاریزی انسان بسیار بزرگی بودند و حق بزرگی بر گردن دانشگاه تهران دارند، اگر همت و خدمات او، مرحوم روح امینی و حسن حبیبی نبود، امروز مجموعه باغ نگارستان وجود نداشت وبه پارکینگ تبدیل شده بود.

او افزود: جای بسی خوشحالی است که با برگزاری جایزه آینه داران کرمانی بزودی شاهد برپایی نمایشگاه دائمی ازآثار تجسمی شرکت کنندگان در این رویداد خواهیم بود.

حمید باستانی پاریزی پسر باستانی پاریزی به نمایندگی از خانواده گفت: جایزه آینه دار به همت سید عباس دعایی، یکی از اتفاقات خوبی است که در سال های اخیر رقم خورده و آثار بزرگان ادب را به زبان هنر بازتاب می دهد.

او با بیان این مطلب که کارهای فرهنگی همواره نیاز به پشتیبانی دارد، گفت: خانواده باستانی پاریزی همواره حامی معنوی این رویداد بوده است.

باستانی پاریزی ادامه داد: ما در دورانی زندگی می کنیم که جوان ها با کتاب سر و کار کمی دارند و برگزاری رویدادهایی از این دست کمک می کند تا به مطالعه و خواندن کتاب علاقه مند شوند. باید همین جا از حامیان مالی و معنوی این رویداد از جمله مس سرچشمه، مجموعه باغ نگارستان تشکر کنم.

او افزود: باید قدر بزرگان را بدانیم تا شاهد بالندگی فرهنگ و هنر و انتقال تجربیات بزرگان به نسل های بعد باشیم.
باستانی ادامه داد: در ۷ سالی که از درگذشت پدرم می گذرد، ۴۶ عنوان از کتاب های او تجدید چاپ شده اند و با این که تیراژ کتاب ها دیگر مثل گذشته نیست اما این موضوع جای شادمانی دارد.

حجه الاسلام والمسلمین سید محمود دعایی، مدیر روزنامه اطلاعات هم در این مراسم در سخنانی با اشاره به دوستی اش با باستانی پاریزی گفت: باستانی پاریزی بسیار خوش سخن و طناز بودند. او از جمله افرادی بود که در هیچ دوره ای مجیز هیچ مقامی را نگفت و انسان فرهیخته و آزاده ای بود. حتی یک بار برای این که او راضی شود در مراسمی که فرد سیاسی حضور داشت، سخنرانی کند یک هواپیما رفت و برگشت برای او بدون هیچ سرنشین دیگری چارتر کردند اما او باز هم نپذیرفت.
او افزود: سابقه آشنایی من با باستانی پاریزی شنیدنی است‌. باستانی پاریزی با روزنامه اطلاعات از پیش از انقلاب همکاری داشت و بعدها این همکاری قطع شده بود. سال های دور علی حجتی کرمانی کتابی نوشته بود و باستانی پاریزی مقاله ای برای این کتاب نوشته بود و پیش از انتشار کتاب کرمانی این مقاله را در اختیار ما گذاشت تا در روزنامه اطلاعات منتشر شود. ما هم این مقاله را بدون کسب اجازه در روزنامه منتشر کردیم و همین امر موجب ناراحتی باستانی شد و نامه ای برای ما نوشت و عنوان کرد بر اساس موضع و رویکردی که دارد هیچ نوع همکاری با روزنامه اطلاعات ندارد و این مقاله بدون کسب اجازه او در روزنامه منتشر شده، نامه او را و بعد پاسخ خودم را در روزنامه منتشر کردم. مدت ها گذشت و به مرور باستانی پاریزی با رویکرد و دیدگاه روزنامه و من آشنا شد و همین امر موجب شد که ما به هم نزدیک شویم و حتی چندین بار هم به موسسه اطلاعات آمد و برای او مراسم بزرگداشتی هم برگزار کردیم. حتی پیشنهاد دادند اگر به مناسبت ۸۰ سالگی روزنامه اطلاعات ویژه نامه ای منتشر کنیم، مقاله ای برای ما می نویسند و چنین هم کرد.

حجه الاسلام دعایی ادامه داد: زمانی که برای گرفتن مقاله می خواستم نزد باستانی پاریزی بروم او برای چکاپ سالیانه در بیمارستان مهر بستری بود و چون ۲۱ ماه رمضان بود من بدون گل و شیرینی به نزد او رفتم و علت دست خالی رفتنم را نیز به او گفتم و گفتم برای سلامتی شما ۷ سوره حمد می خوانم. پس از خواندن سوره حمد باستانی به من گفت که تختش را تنظیم کنم و پس حکایتی از یکی از پزشکان کرمانی نقل کرد که در ماهان کرمان در خانه بیماران را درمان می کرد و در ازای درمان هر چیزی که بیمار در وسعش داشت بابت دارو دریافت می کرد. یک روز مرد روستایی که چیزی نداشت را درمان کرد و در ازای دارو از او خواست تا زمین باغچه حیاط خانه اش را برای کشت بیل بزند. دلیل این کار او این بود که معتقد بود اگر به کسی دارو مجانی بدهی او نمی خورد و حالش خوب نمی شود اما زمانی که فردی بابت دارو پول پرداخت می کند تا آخر آن را مصرف می کند. من هم امروز از تو خواستم تا اهرم تخت من را تنظیم کنی تا دست خالی آمدن به دیدارم جبران کنی..
دعایی در بخش پایانی سخنانش به قدر شناسی استاد باستانی اشاره کرد و گفت: باستانی پاریزی با هر حرف و رفتارش به ما درس می داد و زمانی هم فوت شدند با وصیت شان برای دفن در کنار همسرش به ما یادآور شد که همسر و خانواده چقدر اهمیت دارند.

در ادامه برنامه فیلم شعر خوانی افشین یداللهی در ستایش شعری استاد باستانی پاریزی پخش شد و در ادامه فیلم اجرای این شعر توسط شهرام ناظری به همراه گروه ارکستر پخش شد.

شهرام ناظری هنگام اجرای این قطعه گفت: مایه مباهات ملت ما است که قطعه ای به یاد استاد باستانی پاریزی ساخته شده است قطعه ای که توسط افشین یداللهی سروده شده و آرزوی او بوده که این قطعه توسط من اجرا شود.
به گفته ناظری بیت بیت این شعر بخشی از دریای تفکر این استاد بزرگ را تصویر می کند.

در فیلم کوتاه دیگری شفیعی کدکنی هم در سخنان بسیار کوتاهی عنوان کردند که هر کاری که برای استاد باستانی انجام شود کم است و او از خدمات برگزار کنندگان این رویداد قدردانی کرد.

سید علی میر افضلی شاعر و از حامیان معنوی این رویداد با ذکر خاطره ای گفت: حدود ۱۰ سال پیش قرار بود مراسم بزرگداشتی برای باستانی پاریزی در زادگاهش برگزار شود اما با کارشکنی برخی افراد این امر میسر نشد. اگر این فرصت فراهم می شد هدیه نابی بود که به شهر سیرجان تقدیم می شد. زمانی که استاد پاریزی در فروردین سال ۱۳۹۳ درگذشتند همین افراد از همان کسانی بودند که برای مراسم یادبود ایشان پیام تسلیت می فرستادند. او در ادامه دو شعر برای حاضران خواند.

حامد عسگری دیگر شاعری بود که در این مراسم دو شعر خواند و گفت: سال ها پیش در دانشگاه تهران بودیم و استاد باستانی پاریزی داشتند از پله ها پایین می آمدند که عصا از دست شان درآمد و از پله ها سر خورد و افتاد پایین. من عصا را برای ایشان بردم و با هم مسیری را پیاده روی کردیم و استاد از حال و هنرم پرسیدند. اصلا فکر نمی کردم بعد ایشان در یکی از کتاب هایشان بیت شعری از من را بنویسند.

مجتبی احمدی دیگر شاعری بود که در این مراسم شعر خواند و گفت: باستانی پاریزی یکی از بزرگان عصر ما بودند و نسل های متمادی مدیون خدمات ایشان هستند.
به گفته او یکی از مشخصه های بارز باستانی پاریزی، ایران دوستی ایشان بود و در سراسر نوشته های ایشان این موضوع مشهود است.

رسول رئیس جعفری( اقتصاد دان) هم در سخنانی با ذکر بخش هایی از دیدگاه های باستانی پاریزی گفت: زمانی که در رشته اقتصاد تحصیل می کردم، دریافتم آثار باستانی پاریزی از مهم ترین منابعی هستند که اگر مورد بهره برداری قرار گیرند می تواند به توسعه اقتصادی و اجتماعی ایران کمک کنند.
او افزود: برای این که یک کشور بتواند به مرحله توسعه یافتگی برسد باید بتواند مسائل اجتماعی اش را حل کند و این امر مستلزم شناخت دقیق اجتماع و شناخت دقیق تاریخ سرزمین اش است که استاد باستانی این اکسیر را داشت.

سید عباس دعایی، مدیر جایزه آینه دار آخرین سخنران این مراسم بود، او گفت: باعث افتخار من است که فرصتی برایم فراهم شده تا بانی ارج نهادن به خدمات استاد باستانی پاریزی و استاد طاهره صفارزاده باشم. روح این دو استاد آن قدر بزرگ است که کارها به خوبی پیش می رود و خوشحالم که در این راه خانواده استاد باستانی پاریزی همراه ما هستند.

او گفت:به طور هم زمان نمایشگاه آثار برگزیدگان دومین جایزه آینه دار دوران شامل آثار ۳۳ هنرمند در فرهنگستان هنر افتتاح می‌شود که کار‌ها بر اساس شخصیت و آثار طاهره صفارزاده و باستانی پاریزی خلق شده‌اند که موضوعات دومین دوره جایزه بودند.

او توضیح داد: با توجه به نظر هیئت محترم داوری و طی شدن مراحل مختلف، از میان آثار ۱۱۰ هنرمند کار‌های این ۳۳ هنرمند که همخوانی بیشتری با موضوع داشتند منتخب شدند و با نظر داوران، برترین‌ها تعیین و جوایز تقدیم‌شان خواهد شد.

دعایی گفت: نمایشگاه برگزیدگان این جایزه تا روز خواجوی کرمانی ( ۱۷ دی ماه ) ادامه خواهد داشت و برنامه با اختتامیه ۲۰دی ماه در تالار وحدت با همراهی مراکز همراه استان کرمان به یاد خواجوی کرمانی پایان خواهد شد.
در ادامه مراسم اثری که توسط غلامحسین الطافی خلق شد به همراه هدایای دیگری به خانواده باستانی پاریزی اهدا شد. همچنین فیلم کوتاه مستند هفت پرده باستانی ساخته هومن ظریف پخش شد.

در بخش پایانی این مراسم اسامی هنرمندانی که آثارشان به نمایشگاه راه یافته بود خوانده شد و مصطفی پاریزی قطعات ایران، ضدکار، پیش گل و باران وزلزله جون را به همراه گروه باراد اجرا کرد.

سینماروزان: پیمایش «سنجش ذائقۀ سینمایی ایرانیان» با طراحی و حمایت معاونت توسعه فناوری و مطالعات سازمان امور سینمایی، به عنوانِ طرح برگزیده بخش «طرح‌های ملی» سومین دوره «معرفی برترین‌های پژوهش فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» انتخاب شد.

به گزارش سینماروزان، آئین اختتامیه سومین دوره «معرفی برترین‌های پژوهش فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» امروز با حضور بهمن نامور مطلق رئیس فرهنگستان هنر، محمود شالویی دستیار وزیر و مدیر کل حوزۀ وزارتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سید مجید امامی دبیر شورای فرهنگ عمومی برگزارشد. در این مراسم پیمایش «سنجش ذائقۀ سینمایی ایرانیان» که با طراحی و حمایت معاونت توسعه فناوری و مطالعات سازمان امور سینمایی و توسط پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات اجرایی شده است، به عنوان طرح برگزیده اعلام شد.

در این برنامه که در آن از پژوهشگران برگزیده حوزه فرهنگ، هنر و رسانه نیز تقدیر شد،، معاون توسعه فناوری و مطالعات سینمایی، ضمن ابراز نگرانی از وضعیت بغرنج پژوهش در سینما که محل تلاقی تخصص‌ها و هنرهای مختلف است، گفت: یکی از دلایلی طراحی پیمایش مزبور این بود که سینمای ایران علیرغم شهرت جهانی‌اش، فاقد داده‌های منسجم و دقیقی در خصوص مخاطبان اصلی خویش است! و بدیهی است که این فقدان، امکانِ گفتمانی کردن مسئله مخاطب سینمای ایران را از آن سلب می‌نماید. از اینرو از طریق این پیماش مترصد فراهم نمودن داده‌های معتبر و در مقیاس ملی، برای پژوهشگران سینما بودیم تا از رهگذر تحلیل داده‌های آن، به شناخت دقیق‌تر مخاطبان سینمای ایران نائل آییم.

رحمتی در ادامه افزود: امیدواریم با استمرار این پیمایش‌ها به صورت سالیانه، تغییرات ذائقه سینمایی ایرانیان در طول زمان نیز مورد کندوکاو قرار گیرد و در اختیار سینماگران و سیاست‌گذاران این حوزه راهبردی قرار گیرد.

وی در بخش دیگری از سخنان خویش به آسیب‌شناسی پیمایش‌های ملی پرداخت و بیان داشت: به منظور اجتناب از نقطه ضعف اصلیِ سایر پیمایش‌ها که در نهایتِ امر، معمولاً به تولید یک سری داده‌های نسبتاً خام در قالب جداول، نمودار و آمار توصیفی بسنده می‌نمایند، در این پژوهش داده‌های گردآوری شده را در معرضِ تحلیل و تفسیرهای متعددی قرار دادیم و علاوه بر سفارش نگارشِ دوازده مقاله تحلیلی به پژوهشگران سینمایی، چند «کارگاه تحلیل یافته‌ها» نیز تمهید نمودیم که هفته گذشته نخستین جلسۀ آن برگزار شد و انشالله به زودی یافته‌های این پیمایش به ضمیمۀ یادداشت‌های تحلیلی آن، منتشر خواهد شد.