سینماروزان: در سال‌های اخیر روال معرفی فیلم ایرانی به آکادمی اسکار با پرسش‌هایی جدی مواجه بوده و ازجمله ارجحیت همیشگی یکی دو فیلمساز برای معرفی فیلم به اسکار.

مجتبی اردشیری در روزنامه فرهیختگان که رسانه منسوب به دانشگاه آزاد است در گزارشی پیرامون این مساله، پرسش‌هایی کلیدی طرح کرده است.

متن گزارش روزنامه فرهیختگان را بخوانید:

«قهرمان»، جدیدترین ساخته اصغر فرهادی همان‌گونه هم که بیشتر انتظار می‌رفت، فیلم، یک هفته قبل از اکران سراسری، به‌عنوان نماینده سینمای ایران برای اسکار 2022 انتخاب شد تا پنجمین حضور فرهادی در اسکار که پس از «چهارشنبه‌سوری»، با هر فیلم این کارگردان صورت گرفته، اتفاق بیفتد.  اخبار مربوط به «قهرمان»، از سال 98 رسانه‌ای شد. زمانی که رسانه‌ها از نگارش فیلمنامه‌ای جدید توسط فرهادی پرده برداشتند. در خرداد 99، فیلم وارد مرحله پیش‌تولید شد و در پاییز سال گذشته در شیراز جلوی دوربین رفت تا از همان زمان، برخی رسانه‌ها، فیلم را یکی از بخت‌های اصلی افتخارآفرینی در جشنواره‌هایی چون کن و درنهایت نماینده سینمای ایران در اسکار 2022 معرفی کنند.  اما در اینکه چرا فیلم، یک هفته قبل از اکران سراسری به‌عنوان نماینده سینمای ایران معرفی شد و چه جریان رسانه‌ای در پروبال دادن به اتفاق‌های حول این فیلم حضور دارند، ازجمله نکاتی است که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.

وقتی فیلم یک هفته قبل از اکران به اسکار معرفی می‌شود

طبق روال سالیان گذشته، یک هیات متشکل از سینماگران سرشناس، فیلم‌هایی را که از پارامترهای موفقیت در آکادمی برخوردار هستند و در ادامه می‌توانند نماینده شایسته‌ای به لحاظ اکران بین‌‌المللی و حضور در فصل جوایز باشند، به‌عنوان نامزد اولیه انتخاب کرده و درنهایت به فیلمی می‌رسند که بیشترین بخت را در میان فیلم‌های دیگر برخوردار است. هرچند در همین سال‌ها، فیلم یا فیلم‌هایی بوده‌اند که از هیچ بختی برای موفقیت در اسکار برخوردار نبوده اما به‌دلیل اتفاق‌هایی که داخل آن تیم هیات انتخاب افتاده و چندان رسانه‌ای نشده، به‌عنوان نماینده سینمای ایران به آکادمی معرفی شده‌اند.  اتفاق جالبی که برای نماینده امسال سینمای ایران افتاد، آن است که فیلم، یک هفته قبل از اکران عمومی معرفی شد، درحالی‌که در سنوات گذشته، عموما فیلم‌ها، زمان اکران خود را سپری کرده یا درحال نمایش بودند که انتخاب می‌شدند.  البته که باید به این نکته مهم نیز اشاره کنیم که ایران، عموما در طول این سال‌ها، در روزهای پایانی مهلت تعیین‌شده، اقدام به معرفی نماینده خود می‌کرد؛ اتفاقی که امسال، 11 روز قبل از اتمام مهلت صورت پذیرفت تا برخی شائبه‌ها درمورد این انتخاب مطرح شود.  نماینده سینمای ایران برای اسکار 2022، تنها ساعاتی پس از انتصاب سیدمهدی جوادی به‌عنوان مدیرعامل جدید فارابی معرفی شد. یعنی صبح چهارشنبه، سیدمهدی جوادی به‌عنوان مدیرعامل جدید فارابی معرفی شد و صبح پنجشنبه، نماینده سینمای ایران معرفی شد. یعنی بیانیه صبح پنجشنبه قرائت شد و احتمالا انتخاب، در عصر یا شب چهارشنبه صورت پذیرفته بود.  برخی بر این باور هستند که جریان سینمایی دولت روحانی، در آخرین فعالیت‌هایشان، و قبل از آنکه تیم سینمایی جدید دولت رئیسی، استقرار پیدا کند، طی 11 روز مانده به پایان مهلت، نماینده سینمای ایران را معرفی کرد تا مبادا تیم جدید، سراغ گزینه‌های دیگری از سینمای ایران رفته و فیلم فرهادی، لااقل در این حوزه ناکام بماند. بنابراین فرآیند تعیین نماینده سینمای ایران در اسکار 2022، توسط تیم فارابی دوران تابش صورت گرفت و در نخستین روز استقرار مدیرعامل جدید، اعلام رسانه‌ای شد که این شتابزدگی در نوع خود قابل‌تامل است.

هدف معرفی فیلم به اسکار: صرفا جایزه یا توانمندی سینمای ایران؟

در تمام این سال‌ها هیچ‌گاه به این پرسش پاسخ داده نشده که هدف از ارائه فیلم به بزرگ‌ترین رویداد سینمایی جهان، چه چیزی می‌تواند باشد؟ اینکه سینمای ایران تنها به جایزه گرفتن دلخوش است یا قرار است در این فستیوال‌ها و مراسم سینمایی، توانمندی کیفی سینمایی کشورمان به رخ کشیده شود؟

آن هم بعد از آنکه ما طی یک دهه اخیر، جریان پرنوسانی را با مراسمی چون اسکار داشته‌ایم: از تحریم این مراسم و عدم ارسال نماینده‌ای به این آکادمی گرفته تا اعلام فیلم‌هایی بی‌ربط که می‌دانستیم هرگز موفق به دریافت جایزه نمی‌شوند و البته کاسه داغ‌تر از آش شدن. این نوع برخورد با مراسمی چون اسکار هرگز یک خط‌مشی حرفه‌ای برای سینمادوستان ایرانی مشخص نکرد که جریان سینمایی کشور که متاسفانه با هر دولت، شمه‌های مختلفی از رفتار را از خود نشان می‌دهد، چه هدفی از ارائه تولیدات سینمایی کشور در سطح بین‌المللی در سر می‌پروراند.  یا اینکه این جریان سینمایی، به «فردیت» متصل است یا می‌خواهد جریان سینمایی کشور در ترازی بین‌المللی دیده و تحسین شود. اگر ملاک فردیت نیست و آنها دوست دارند جریان شوند، پس چرا این جشن گرفتن‌ها و موج تبریکات فقط برای فرهادی رقم می‌خورد و دیگر کارگردانانی که توانسته‌اند جوایزی را از فستیوال‌های بزرگ جهانی کسب کنند، مورد این حجم تشویق و ذوق‌زدگی نهادهای مجری در حوزه سینما قرار نمی‌گیرند؟ و اینکه چرا جریان سینمایی کشور، حداقل طی یک دهه اخیر تا این اندازه اصرار داشته که تنها سینماگری مانند فرهادی از پله‌های ترقی فستیوال‌های جهانی بالا رفته و وی را تا این اندازه، حتی برای مخاطب عام برجسته نمایند؟

شدت این ذوق‌زدگی به اندازه‌ای بوده که در مهر 92، فیلم «گذشته» فرهادی به‌عنوان نماینده سینمای ایران به آکادمی اسکار معرفی شد. فیلمی که در پاریس و به زبان فرانسوی تولید شده و در تیتراژ هم محصول این کشور اروپایی عنوان شده بود، در انتخابی عجیب، به‌عنوان نماینده سینمای ایران در اسکار 2014 راه پیدا کرد. فیلمی که یکی از ضعیف‌ترین ساخته‌های کارنامه فرهادی است و در فصل جوایز نیز هرگز نتوانست موفقیت فیلم‌های قبل و بعد از خود را تکرار کند. در بیانیه هیات انتخاب آن سال آمده که «گذشته» به این دلیل انتخاب شد که «به قضاوت‌های سینمایی آمریکا» نزدیک‌تر است و برای فیلم «دربند» که جدی‌ترین رقیب «گذشته» بود نیز آمده که «از این فیلم با موضوعی ایرانی، چیزی کسر نشد و در بلندی ایستاد.» از همین نگاه مشخص است که هیات انتخاب، دغدغه بسیاری برای گرفتن جایزه دارد تا آنکه بخواهد فرهنگ ایران و توانمندی‌های سینماگران کشورمان را در عرصه بین‌المللی به تصویر بکشاند؛ جایی که یک فیلم اصیل ایرانی در رقابت با فیلمی محصول فرانسه، تنها به این خاطر که به قضاوت‌های سینمایی آمریکا نزدیک نیست، عرصه را باخت و کنار رفت. «گذشته» فیلمی بود که در جشنواره کن همان سال، در دریافت جوایز اصلی ناکام مانده بود و بسیاری می‌دانستند که این فیلم، در اسکار 2014 نیز موفقیتی را کسب نخواهد کرد اما بااین‌حال، برند «فرهادی» کافی بود تا هیات انتخاب، این فیلم را به‌عنوان نماینده سینمای ایران انتخاب کنند.  در همان زمان، برخی زمزمه‌ها هم به گوش می‌رسید که «گذشته» در فهرست آثار فرانسوی برای معرفی به آکادمی بوده که چون رای لازم را نیاورده، از این فهرست خط زده شد و چون در فرانسه نتوانست افتخاری بیافریند، اینجا در ایران تحویل گرفته شد.  خیلی جالب است که چند روز پس از این انتخاب سینمای ایران برای اسکار 2014، «گذشته» تحت‌عنوان نماینده سینمای فرانسه در جشنواره زاگرب پذیرفته شد. این اتفاق حتی به اعتراض رایزن فرهنگی ایران در کرواسی نیز ختم شد، که این فیلم محصولی ایرانی است و باید به‌عنوان نماینده سینمای ایران نام برده شود. پاسخ به آقای رایزن توسط دبیرخانه جشنواره زاگرب این‌گونه بود که: تهیه‌کنندگان فیلم، فرانسوی و ایتالیایی هستند و زبان فیلم نیز فرانسوی است و با زیرنویس انگلیسی نیز منتشر شده و تمام داستان و حتی لوکیشن آن نیز در فرانسه بوده است پس نمی‌تواند محصولی ایرانی باشد.  در همان زمان نیز برخی سینماگران ایرانی به انتخاب «گذشته» به‌عنوان نماینده سینمای ایران در رقابت‌های اسکار، اعتراض‌هایی داشتند که این اعتراض‌ها با واکنش‌های تند برخی اعضای هیات انتخاب مواجه شد. شاید همین اعتراض‌ها سبب شد فارابی برای دیگر فیلم خارجی فرهادی (همه می‌دانند)، این سیاست را تکرار نکند؛ فیلمی که به‌عنوان یک محصول اسپانیایی، نتوانست به‌عنوان نماینده سینمای این کشور در رقابت‌های اسکار معرفی شود.  خیلی جالب است که در عدم معرفی فیلم «همه می‌دانند» به‌عنوان نماینده سینمای ایران به رقابت اسکار، اعلام شد که این فیلم تهیه‌کننده اسپانیایی دارد و به زبان اسپانیایی و در این کشور فیلمبرداری شده و عملا نمی‌تواند نماینده سینمای ایران باشد، حال آنکه «گذشته» با همین مختصات، با اصرار عجیبی از سوی جریان سینمایی وقت ایران به‌عنوان نماینده سینمای ایران معرفی شد و شدت تعجب‌ها را برانگیخت.  بنابراین کاملا مشخص است که هدف، نه اعتلای سینمای ایران و فعالان این حوزه، بلکه تنها افتخارآفرینی با کسب جایزه، آن هم توسط کارگردانی چون اصغر فرهادی است.

سالی که فرهادی است، نوبت به سینماگر دیگری نمی‌رسد

متاسفانه این شکل برخورد قهری با سینماگران و مخاطبان سینمادوست ایرانی، این گزاره را در سینمای ایران جا انداخته که آن سالی که اصغر فرهادی فیلم دارد، نوبت به فیلم سینماگر دیگری برای معرفی به اسکار نمی‌رسد.  در عمل هم چنین اتفاقی افتاده است. به‌طوری که از «درباره الی» تاکنون، فرهادی 6 فیلم ساخته و 5 فیلم (به جز «همه می‌دانند» که ایرانی نبود) به‌عنوان نماینده سینمای ایران در رقابت‌های اسکار شرکت داده شده است. دیگری وقتی «گذشته» با آن مختصات تماما فرانسوی به‌عنوان محصول ایران به اسکار معرفی شد، پس به این نتیجه می‌رسیم که احتمالا فرهادی در هر گوشه جهان که فیلمی بسازد، آن فیلم به‌عنوان نماینده سینمای ایران در رقابت‌های اسکار معرفی می‌شود، آن هم به این دلیل که اصالت کارگردان فیلم، ایرانی است! وجود چنین نگاهی در جریان سینمایی کشور سبب شده سینماگران دیگر، عملا از این شانس بزرگ- که می‌تواند تشویق بزرگی در ادامه حرکت حرفه‌ای آنها باشد- محروم ‌شوند. در تمام این دوره‌هایی که فیلم فرهادی، با شایستگی یا بدون شایستگی لازم در جهت نمایندگی جریان واقعی سینما در ایران به آکادمی معرفی شد، استعدادهای بزرگی بودند که انتظار می‌رفت، بیشتر و بهتر حمایت شوند اما متاسفانه نتیجه‌محوری جریان سینمایی سبب شد در تمام سال‌هایی که فرهادی حضور دارد، فیلم دیگری از فیلتر نهایی این هیات بیرون نیاید و انتخاب این هیات، از ماه‌ها قبل از اعلام رسمی، مشخص باشد. دیگر به‌نوعی مسجل شده در سال‌هایی که فرهادی فیلمی دارد، دیگر فیلم‌ها از هیچ شانسی برخوردار نیستند و حتی در آن سال‌ها به شوخی گفته می‌شود هیات انتخاب به چه کار می‌آید وقتی مشخص است چه فیلمی قرار است نماینده سینمای ایران در آکادمی اسکار باشد.  اما این اتفاق در کشورهای صاحب صنعت سینمایی به هیچ‌وجه در این ابعاد تکرار نمی‌شود. مثلا برای همین امسال، اسپانیا فیلم «مادران موازی» پدرو آلمادور را به‌عنوان نماینده سینمای کشورش برای معرفی به اسکار انتخاب نکرد. آلمادور تاکنون 7 بار در اسکار شرکت کرده و با دریافت دو جایزه اسکار و ده‌ها جایزه معتبر جهانی، یکی از مطرح‌ترین فیلمسازان اسپانیایی است که تمام سینمادوستان جهان نیز او را می‌شناسند. «مادران موازی» نخستین بار در ونیز 2021 به‌عنوان فیلم افتتاحیه رونمایی و به فیلم مورد علاقه منتقدان بین‌المللی تبدیل شد. این فیلم به‌عنوان فیلم اختتامیه جشنواره نیویورک هم به نمایش درآمد و در آنجا نیز موجی از تحسین‌ها را به خود دید. اما هیات انتخاب اسپانیا، این فیلم را با این همه تحسین بین‌المللی، شایسته معرفی به اسکار به‌عنوان نماینده‌ای برای سینمای کشورش ندانست و به جای این درام موفق، یک فیلم کمدی را به اسکار فرستاد. به یاد داشته باشیم که «مادران موازی» در تمامی گمانه‌زنی‌های بین‌المللی، یکی از مطرح‌ترین فیلم‌هایی بود که دیگر همه، حضور آن را در اسکار 2022 قطعی می‌دانستند و از آن به‌عنوان برگزیده بخش فیلم بین‌الملل نیز یاد می‌کردند. فیلمی که به اذعان ده‌ها تخمین داخلی و جهانی، یکی از اصلی‌ترین رقبای فرهادی برای کسب اسکار بهترین فیلم بین‌المللی 2022 بود.  تفاوت سینمای اسپانیا با ایران در معرفی نماینده به اسکار در آن است که کشور صاحب صنعتی چون اسپانیا، توانمندی سینمایی و پیشرفت‌هایی که از این محل قرار است نصیب سینمای اسپانیا شود، مدنظر قرار می‌دهد و در مقابل سینمای ایران تنها در پی گرفتن جایزه است و به این گزاره بسنده می‌کند که داوران آکادمی، هیچ سینماگر زنده ایرانی را مانند فرهادی نمی‌شناسند و به همین جهت، فیلم‌های فرهادی در مقایسه با کارهای کارگردانان دیگر، از شانس بیشتری برای دریافت جایزه برخوردار است.  در سایه چنین نگاهی است که تنها شخص فرهادی رشد می‌کند و از این مجرا، موهبت دندان‌گیری نصیب سینمای ایران، مشتاقان آن و فعالان این حوزه نمی‌شود.

جریان رسانه‌ای عجیب برای برجسته کردن آثار فرهادی

البته که در جا افتادن چنین گزاره‌‌ای، نمی‌توان از نقش پررنگ برخی رسانه‌ها به‌سادگی عبور کرد. قطعا نمی‌توان منکر بزرگی فرهادی در عالم فیلمسازی شد و اینکه هر پروژه‌ای که نام وی را تحت هر عنوانی یدک بکشد، به اتفاق بزرگی شبیه است که توجه رسانه‌ها و سینمادوستان را به خود جلب می‌کند.  اما برخی رسانه‌ها فراتر از یک پوشش یا تحلیل خبری، به خبرسازی روی آورده و با نفوذی که دارند، سهم بسزایی در جا انداختن آن خبر یا نشر حداکثری آن میان مردم و دیگر رسانه‌ها ایفا می‌کنند.  مثلا برای همین فیلم «قهرمان» ببینید که موج رسانه‌ای از انتهای سال گذشته و با چه عناوینی دست به‌کار شد. از همان سال گذشته، جریان‌سازی‌های رسانه‌ای صورت گرفت که «قهرمان»، اتفاق بزرگ جشنواره‌هایی چون کن، ونیز، لندن، برلین و نماینده سینمای ایران در اسکار است که قرار است اسکار 2022 را برای سینمای ایران به ارمغان بیاورد.  این جریان رسانه‌ای از انتهای سال گذشته، فضا را به‌گونه‌ای مهندسی کرد که انتخاب هر فیلم دیگری به جز «قهرمان» برای معرفی به اسکار 2022، اشتباه بزرگی است که می‌تواند شانس مسلم دریافت سومین اسکار را از ایران سلب کند. این تیم رسانه‌ای برای حقانیت ادعای خود، به‌صورت فشرده، نقل قول‌هایی را از زبان صاحبان رسانه‌های بین‌المللی و برخی منتقدان بعضا گمنام منتشر می‌کرد و طی آنها، این گزاره به مخاطبان تفهیم می‌شد که «قهرمان» یکی از مهم‌ترین فیلم‌های خارجی در اسکار 2022 و یکی از اصلی‌ترین گزینه‌های دریافت اسکار بخش بین‌الملل است. شوری این ماجرا تا جایی پیش رفت که طبق ادعای این تیم رسانه‌ای، برخی رسانه‌ها، از هم‌اکنون «قهرمان» را به‌عنوان برگزیده اسکار بخش فیلم بین‌الملل انتخاب کرده‌اند.  این تیم با هجوم به صفحه «آی ام‌دی بی»، امتیازهایی بالا برای «قهرمان» ثبت می‌کردند و این درحالی بود که فیلم در هیچ کشوری در جهان به روی پرده نرفته بود اما چندین هزار نفر برای آن رای‌های مثبت و بسیار عالی و البته پیام‌های خرسندانه ثبت می‌کردند. این تیم، سرمست از آنکه این حربه آنها نیز به موفقیت تبدیل شده، سرخوشانه از امتیاز بالایی که برای این اثر در آیام‌دیبی ثبت شده، در رسانه‌هایشان نوشتند بدون آنکه لحاظ کنند مخاطبان ایرانی می‌دانند این فیلم هنوز در هیچ کشوری نمایش داده نشده، پس مردم جهان چگونه می‌توانستند به این فیلم رای دهند؟! ضمن آنکه انتشار این خبر ناشیانه، زمینه را برای ایجاد یک فضای دوقطبی فراهم آورد تا طی آن، مخالفان سینمای فرهادی نیز به صفحه این فیلم در این پایگاه اینترنتی معتبر مراجعه کرده و امتیازهای پایین و خیلی ضعیف به فیلم بدهند. این پایگاه نیز وقتی دید عرصه، شکلی بچگانه به خود پیدا کرده، امکان نمره‌دهی به این فیلم را غیرفعال کرد.   و حالا که خواسته اصلی این تیم در انتخاب «قهرمان» به‌عنوان نماینده سینمای ایران در اسکار 2022 محقق شده، فعالیت آن کم شده؛ چراکه مهم‌ترین خواسته، همین راهیابی به اسکار بود که محقق شد. اکران داخلی به‌دلیل خبرسازی‌های بسیاری که درباره این فیلم صورت گرفته و البته برند نام فرهادی، قطعا با استقبال خوبی مواجه خواهد بود و دیگر نیازی نیست برای این اکران داخلی، باگ‌هایی از سوی تیم رسانه‌ای علنی شود. ضمن اینکه همین اکران داخلی نیز تنها برای در دست داشتن جواز ورود به اسکار تعیین شده است. وگرنه اگر راهیابی به اسکار، دغدغه نبود و فیلم از اول بهمن روی پایگاه‌های اینترنتی آمریکایی منتشر نمی‌شد (که قطعا نسخه قاچاق آن در این ماه به دست مخاطبان ایرانی می‌رسید)، آیا صاحبان فیلم، حکم به نمایش فیلم برای مردم سرزمین‌شان آن هم در این برهه زمانی می‌دادند؟

هوایی تازه در مدیریت جدید

برای مدیریت سینمایی جدید، طرح و برنامه‌های بسیاری در مسیر نجات سینمای ملی نوشته شده است. مطمئنا یکی از اصلی‌ترین این موارد که متاسفانه در کمتر برنامه‌ای بدان پرداخته شده، سند تحول برمبنای شایسته‌سالاری افراد است. دایره این شایسته‌سالاری اما گسترده است: از تیم مدیریت‌های سینما و هیات‌های کارشناسی آنها که طی چند دهه اخیر، همیشه از یک دایره بسته انتخاب می‌شوند تا توجه و نگاه به فیلمسازانی که همواره به دلایلی در چشم بوده‌اند و بیشترین تمرکزها روی آنها صورت گرفته است.  این جریان تبعیض‌آمیز در طول چند دهه اخیر سبب شده همواره نام‌هایی آشنا در رسانه‌های سینمایی کشور برجسته بمانند. فلان مدیر منتسب به این دایره بسته، به‌عنوان چهره‌ای مهندس و نخبه و فلان کارگردان نیز در مقام کسی که تعلیق‌هایش حتی از هیچکاک هم نفسگیرتر و عمیق‌تر است! در چنین فضایی، امکان معرفی صحیح اندیشه‌ها و ابتکارها به آن میزان مطلوب وجود ندارد. سینمای ما در شرایط کنونی، در یک بن‌بست متروک از نام‌هایی قرار گرفته که تا نام یک بخش آورده می‌شود، چندین اسم مرتبط با آن حوزه در اذهان نقش می‌بندد. تا می‌گوییم دبیر فلان جشنواره، بلافاصله فقط چند نام آشنا به ذهن‌مان می‌رسد، تا می‌گوییم مدیران سینمایی، تصویر چند سینماگر و تا می‌گوییم اسکار و جشنواره‌های خارجی، دایره بسته ذهنی‌مان تنها معطوف به چند نام خواهد شد.  سینمای ایران امروز در این حوزه، نیازمند یک بازپروری و خانه‌تکانی اساسی است. شما اگر رئیس‌جمهور یک کشور باشید نیز بیش از 8 سال نمی‌توانید سردمدار بمانید، حتی اگر ورزشکاری در کلاس جهانی باشید، یک عمر مفید محدودی دارید اما در سینمای ایران مشخص نیست چه خبر است که افراد تا ده‌ها سال، بر مسندی مانده و اگر هم در چشم و مقابل دیدگان نباشند، در پس‌پرده به نقش حاکمیتی خود ادامه داده و تصمیم‌های مهم، همواره از کرسی منتسب به آنها بیرون می‌آید.  امید خیلی زیادی است که تیم سینمایی جدید، علاوه‌بر تمام خدماتی که نیاز به لحظه و حیاتی امروز سینمای ایران است، آن را از بن‌بست اسامی محدود خارج کرده و در یک فضای آزاد و طبق شایسته‌سالاری فنی و تکنیکی، به تماشای کارهای مدیران و فیلمسازان خود بنشیند.

سینماروزان: ماجرای کشته شدن اتفاقی یک بانوی فیلمبردار توسط الک بالدوین هنرپیشه هالیوودی سرصحنه تولید یک وسترن، بی‌شباهت نیست با کشته شدن کارگردان ایرانی یک توسط یک کشتی‌گیر.

به گزارش سینماروزان، نزدیک سه دهه پیش، حسین ملاقاسمی(حسین ابراهیمیان) کشتی‌گیری که از سال‌های پیش از انقلاب به بازیگری در نقشهای اکشن روی آورده بود سرصحنه فیلمی با عنوان “خط آتش”، کاملا اتفاقی، گلوله‌ای شلیک کرد که باید مشقی می‌بود ولی نبود و…

اواخر مهرماه ۱۳۷۳ علی سجادی حسینی-برادر فرید/بازیگر فروشنده فرهادی- حوالی اراک مشغول ساخت فیلم “خط آتش” به تهیه‌کنندگی برادران توکل‌نیا بود که حین کارگردانی یکی از نماهای فیلم به طور کاملا اتفاقی کشته شد.

علی سجادی حسینی مشغول هدایت حسین ملاقاسمی برای تیراندازی به هدف فرضی بود بی‌خبر از آن که به جای گلوله مشقی، گلوله واقعی در اسلحه جامانده و به ناگاه همان گلوله کمانه کرده و به سمت کارگردان می‌رود و او کشته می‌شود.

فیلم “خط آتش” درنهایت با حضور فرید سجادی حسینی به عنوان کارگردان به اتمام می‌رسد و بر روی پوستر هم به‌جای عنوان کارگردان، “یادگاری از علی سجادی حسینی” و کنارش “ادامه دهنده: حسن سجادی حسینی” آمد؛ ناگفته پیداست که حسن همان فرید است.

ملاقاسمی که در “خط آتش” کنار احمد نجفی، داوود رشیدی، سیامک اطلسی، جمشید جهاندیده و رضا صفایی بازی کرده بود تا اواسط دهه هفتاد به فعالیت خود در سینما ادامه داد ولی بعدتر به دلیل کاهش تولیدات اکشن در سینمای ایران و درکنارش، مشکلات جسمی، بازیگری را کنار گذاشت.

علی سجادی حسینی که سالها قبل از غائله الک بالدوین، سرنوشتی مشابه فیلمبردار فیلم بالدوین پیدا کرد به غیر از دستیاری در فیلم‌هایی مثل “گلنار” و “دزد عروسک‌ها”، سابقه ساخت دو فیلم “مدرسه پیرمردها” و “ترانزیت” را در کارنامه داشت.

سینماروزان: محمدجواد موحد مدیرعامل باشگاه فیلم‌ سوره به نقد نگاه جشنواره‌ای، فیلمسازان کوتاه پیرامون حضور انجمن سینمای جوان به عنوان برگزار کننده جشنواره کوتاه و بستری برای اکران فیلم های کوتاه گفت.

به گزارش سینماروزان، محمدجواد موحد مدیرعامل باشگاه فیلم‌سوره با حضور در برنامه تلویزیونی «بی چارچوب» درباره اکران فیلم های کوتاه و چشم اندازی برای دیده شدن آن ها به جز در جشنواره های مختلف، گفت: در ابتدا این سوال وجود دارد که هدف ما از ساخت فیلم کوتاه چیست؟ به نظر من دو پاسخ اصلی برای این سوال وجود دارد؛ اینکه ارایه مضامین به مخاطب از طریق فیلم کوتاه راحت تر است و بهتر و راحت تر به دست مخاطب می رسد.

وی اضافه کرد: نکته دوم، فیلم‌ کوتاه تربیت فیلمساز برای ساخت فیلم بلند است و یکی از دلایلی که در حال حاضر تعدادی از فیلم های بلند ما قابلیت نمایش در سینما، تلویزیون و پلتفرم ها را ندارند، این است که فیلمسازان ما جشنواره ای فیلم می‌سازند و دلیل آن درهای بسته ای است که در مقابل فیلمسازان کوتاه وجود دارد و راهی به جز اکران جشنواره ای ندارند و باعث تغییر مسیر و ذائقه فیلمساز کوتاه می‌شوند.

موحد درباره فعالیت باشگاه فیلم سوره و دستاوردهای آن گفت: مساله اصلی ما در باشگاه فیلم سوره، تربیت فیلمساز برای سینمای بلند و حرفه‌ای است و ما از ابزار فیلم‌کوتاه استفاده می‌کنیم. باید برای آثار کوتاه، بستر واقعی اکران ایجاد کرد و نه جشنواره‌های مقطعی!

وی افزود: ابزار فیلم کوتاه موثرترین پل آموزش آکادمیک و سینمای حرفه ای است و فکر می‌کنم اگر این دو اتفاق بیفتد و بستر پخش دقیق غیر از جشنواره ها به وجود بیاید، حال فیلم کوتاه از الان خیلی بهتر خواهد شد.

این مدیر جوان درباره تاثیر ورود فیلم های کوتاه به اسکار در دوره جدید جشنواره فیلم کوتاه گفت: من در این حوزه نظر شخصی دارم و این است که اساسا جشن و جشنواره های خارجی برای من جذابیتی ندارند و من فیلمم را برای مردمم تهیه می‌کنم و اگر بخواهم آن چیزی که در ذهن دارم را بومی سازی کنم، باید در جامعه خودم بگردم.

وی اضافه کرد: حضور در جشن های خاص و مهم اصلا اتفاق بدی نیست و تلاش این چنینی قطعا حاصل زحمات افرادی است که خروجی آن باعث گرفتن ورودی اسکار در سی و هشتمین جشنواره فیلم کوتاه شده است؛ اما اگر این اتفاق تبدیل به هدف شود به جای آن که قسمتی از مسیر شود، به زودی شاهد فیلمهایی در جشنواره هستیم که هیچ ربطی به مردم و جامعه ندارند.

موحد با اشاره به حواشی انتخاب آثار این دوره جشنواره بیان کرد: هر جشنواره ای دبیر، تیم و هیات انتخاب مخصوص به خودش را دارد و طبیعتا این افراد هم ذائقه مخصوص به خودشان را دارند، اما بزرگترین ایراد جشنواره فیلم کوتاه این است که توسط جایی اجرا می‌شود که خودش دفتر تولید دارد و این تعرض منافع به وجود می‌آورد؛ طبیعتا در این جشنواره وقتی فیلم و فیلمسازانی کنار گذاشته می‌شوند، اعتراضات شدیدی را به دنبال خواهد داشت.

او در پایان بیان کرد: در حال حاضر همان‌هایی جشنواره را برگزار می‌کنند که خودشان، بودجه تولید فیلم‌ها را می‌دهند و این نقض غرض ایجاد رقابت واقعی در جشنواره است. اگر برای این مساله فکری شود و سیاست دقیق تری طرح شود که برگزارکنندگان فیلم کوتاه تهران از انجمن سینمای جوان جدا شود، شاید قسمتی از این معضلات حل شود.

سینماروزان: مهدی فرد قادری که فیلم‌های «جاودانگی» و «بی وزنی» را در کارنامه خود دارد، پیش‌تولید فیلم تازه‌اش را با عنوان «آزردگان» آغاز کرد.

لیلا زارع اولین بازیگر «آزردگان» است که قرار است جلوی دوربین این فیلم برود و سایر بازیگران این فیلم نیز بزودی معرفی خواهند شد.

مهدی فرد قادری که با فیلم‌های پیشین خود مورد تحسین جشنواره‌های بین‌المللی قرار گرفته است، «آزردگان» را در ادامه تجربه های فرمالیستی پیشین خود در سینما، با سه گروه مختلف از بازیگران و عوامل مقابل دوربین می‌برد.

تاکنون حضور یاسر زمانی به عنوان مدیر فیلمبرداری، علی گراکویی مدیر صدابرداری، سودابه خسروی طراح گریم و امیر ستوده به عنوان مجری طرح در این پروژه قطعی شده است.

سینماروزان/نیوشا روزبان: رئیس اسبق سینما که شورای عالی سینما برای اولین بار در زمان وی راه‌اندازی شد، از مفید بودن احیای این شورا درجهت خدمت‌رسانی به بدنه سینما گفت.

جواد شمقدری معاون سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت محمود احمدی‌نژاد که در دوره او شورای عالی سینما و سازمان سینمایی شکل گرفت،  درباره طرح موضوع فعال شدن دوباره این شورا در دوران ریاست محمد خزاعی در سازمان سینمایی پس از ۸ سال تعطیلی این شورا به خبرگزاری مهر گفت: اینکه چرا و چگونه شورای عالی سینما در دوره‌ای که به‌عنوان معاون سینمایی فعالیت می‌کردم شکل گرفت، دلایل پنهان و آشکار بسیاری دارد، اما مساله این است که هرچند تلاش و زحمات بسیاری صورت گرفت تا این شورا بتواند شکل گرفته و به وظایف خود عمل کند، اما با روی کار آمدن دولت اعتدال شورا منحل شد. فکر می‌کنم اگر اهالی سینما دغدغه و دل سوزی نسبت به حوزه سینما دارند، باید بررسی کنند که چرا در دولت اعتدال، رؤسای سینمایی و وزیر وقت تصمیم می‌گیرند که این شورا را منحل کنند. اگر به دنبال دلایل این امر بگردید متوجه بسیاری از فریبکاری‌ها در سینما می‌شوید.

وی با اشاره به اینکه چنین تجسمی در زمان تصمیم‌گیری برای انحلال شورای عالی سینما نشان می‌دهد که عده‌ای فریبکار و دروغگو هستند که به دنبال ارتقای سینما به مفهوم حرکت کلانی که در کشور باید رخ دهد، نبوده و تنها به دنبال منافع شخصی خود هستند، توضیح داد: این گروه که منافع شخصی خود را در سینما دیده‌اند به دنبال آن بودند که همه امتیازها، فرصت‌ها و رانت‌ها برای آنها باشد و دیگران نتوانند از این امکانات استفاده کنند. به گونه‌ای که امروز نزدیک به ۹۰ درصد کسانی که در سینما هستند شرایط مطلوبی ندارند اما در مقابل آن، برخی از افراد تبدیل به کارتل‌های بزرگی شده‌اند که ثروت‌های میلیاردی برای خود جمع کرده‌اند.

اولین رئیس سازمان سینمایی بیان کرد: همین شرایط نشان می‌دهد که سینما تبدیل به سکویی برای منافع این گروه شده است. در حالی که شورای عالی سینما در آن زمان به این دلیل شکل گرفت تا منابع و فرصت‌ها را به صورت عادلانه بین همه اهالی سینما تقسیم کند و بی شک مدیریت جدید سازمان سینمایی نیز با همین نگاه به دنبال شکل‌گیری دوباره شورای عالی سینما است.

شمقدری با اشاره به اینکه در سینمای ایران با افرادی سروکار داریم که شاهنشینان سینما هستند، گفت: در آن زمان برای اینکه از شر این شاهنشینان رها شویم (به این معنا که از شاهنشینی فاصله بگیرند نه اینکه از سینما خارج شوند) و برای ایجاد عدالت در ایجاد فرصت‌ها در سینما، نیازمند تشکیل شورای عالی سینما بودیم. زمانی که این پیشنهاد را ارائه کردم، طرح مورد استقبال قرار گرفت و در نهایت شورای عالی سینما شکل گرفت.

وی ادامه داد: در مجموع قوانین و آئین نامه‌هایی که در حوزه سینما وجود دارد، شاید بیش از ۷۰ درصد آن، مصوبات هیأت دولت است که این مصوبات در جریان برگزاری جلسات هیأت دولت با حضور رئیس‌جمهور تصویب می‌شود. در دوره‌هایی، این آئین نامه‌ها و قوانینی که دستمایه کار کارگزاران حوزه سینما است، نیاز به بازبینی، بازنگری و اصلاح دارد. حتی گاهی نیاز به حذف برخی از آئین نامه‌ها بوده تا به جای آن قوانین جدیدی را جایگزین کنند.

معاون سینمایی دولت احمدی‌نژاد تاکید کرد: البته این را هم نباید فراموش کرد که قانون زمانی قانون است که در مجلس شورای اسلامی و یا شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شود. ما در آن زمان به دنبال آن بودیم که این مصوبات در شورای عالی سینما که یک شورای جمع و جورتر است دنبال شود تا دیگر در صف لایحه و مصوبات هیأت دولت قرار نگیریم، چرا که در چنین صفی سینما همیشه در آخر قرار می‌گرفت و هیچ وقت نیز به نتیجه نمی‌رسیدیم. به همین دلیل شورای عالی سینما سبب می‌شود که خارج از این صف، مسائل سینما مورد بحث و بررسی قرار گیرد.

وی بیان کرد: در آن زمان حتی به دنبال این بودیم که شورای عالی سینما حکم شورای عالی انقلاب فرهنگی را پیدا کند و یا مصوبات مورد تأیید در شورای عالی سینما به شورای عالی انقلاب فرهنگی رفته تا حکم قانون را نیز پیدا کرده و تنها مصوبه هیأت دولت تلقی نشود. در واقع این شورا را می‌توان یک مسیر میانبر برای حل معضلات سینما در محضر بالاترین مقام کشوری دانست.

شمقدری گفت: معتقدم شورای عالی سینما در طول فعالیت خود تأثیرات مثبتی‌بر ساختار سینما داشت که یکی از مواردی که می‌توان به آن اشاره کرد، تشکیل سازمان سینمایی است. در واقع تأسیس سازمان سینمایی در ابتدا در شورای عالی تصویب شد، اگر قرار بود برای ایجاد این سازمان در هیأت دولت تصمیم گرفته شود، شاید اصلاً چنین سازمانی تشکیل نمی‌شد. اما در نهایت تأسیس سازمان سینمایی به سرعت تصویب شد و معاونت نیروی انسانی رئیس جمهور موظف شد ساماندهی جدید این تشکیلات را تدوین کرده و مصوب کنند. منظور من از این توضیح این است که همین شورای عالی سینما بود که تصمیم‌گیری و اجرای آن را در بسیاری از امور سینمایی تسریع کرد.

وی با بیان اینکه در آن دوره با راه اندازی شورای عالی سینما، گام‌های خوبی در حوزه رفاهی و معیشتی سینماگران از جمله مسکن و بیمه برداشته شد، توضیح داد: البته این را هم باید بگویم زمانی که مسأله‌ای تصویب می‌شود باید مسیری را طی کند تا در نهایت جنبه اجرایی پیدا کند. برخی از این موارد بار مالی داشت که باید در مجلس تصویب می‌شد، در سال ۱۳۹۱ که شرایط ارزی کشور دچار یک تشنج و شوک شدید شده و دلار به ۳ برابر قیمت رسید، در آن دوران بودجه اکثر نهادها و سازمان‌ها بسیار تقلیل پیدا کرد. زمانی که بودجه یک نهاد یا سازمان به نصف تقلیل پیدا کند عملاً حوزه کاری مورد نظر نیز نصف می‌شود. اما سینما از طریق شورای عالی توانست نقص بوجود آمده را جبران کرده و آن سال سینما دچار شوک نشد و سینمای ایران همان برنامه‌هایی که در دستور کار داشت را دنبال کرد، در واقع توانستیم مبلغ قابل توجهی را مصوب کنیم تا به سینما کمک کنیم.

رئیس سازمان سینمایی دولت دهم تاکید کرد: یکی دیگر از مواردی که به آن می‌توان اشاره کرد، بحث ساماندهی صنوف سینمایی بود، در همین راستا مصوبه‌ای را دنبال می‌کردیم که در نهایت با روی کار آمدن دولت اعتدال این امر به نتیجه نرسید. مساله این است که هرکسی می‌تواند در هر زمان هرچیزی را خراب کند، اما هنر این است که بتوان با وجود شرایط مختلف، چیز جدیدی را ایجاد کرد.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا این احتمال وجود دارد که شورای عالی سینما با آئین نامه جدید کار خود را آغاز کند توضیح داد: با توجه به اینکه چگونگی ترکیب شورا و مأموریت‌های آن در آئین نامه شورای عالی سینما مشخص است، بعید می‌دانم که برای ایجاد دوباره شورا، آئین نامه اصلی دست کاری یا تغییر داده شود، در حال حاضر مهم این است که آئین نامه مورد نظر اجرایی شود. در واقع آئین نامه‌ای که آن زمان تدوین شد یک کار کامل بوده و زمان بسیاری برای آن صرف شد. زمانی که به‌عنوان مشاور هنری رئیس جمهور فعالیت می‌کردم، بسیاری از مباحث را در دستور کار قرار داده و با گروه‌های مختلف مشورت می‌کردیم و در همان دوران بود که بحث ایجاد سازمان سینمایی و شورای عالی سینما طراحی شد.

شمقدری در پایان گفت: البته این را هم باید بگویم که در ابتدا نام سازمان سینمایی، سازمان امور هنری و سینمایی بود و به دنبال آن بودیم که سازمانی که تشکیل می‌شود حوزه هنر را نیز در بر بگیرد و فعالیت‌های آن شامل هنرهای نمایشی، موسیقی، سینما و بسیاری دیگر از شاخه‌های هنری باشد. حتی پیشنهاد را داده بودیم که این سازمان خارج از چتر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شکل گیرد، که به دلیل حجم بالای تغییرات با شکل‌گیری چنین سازمان گسترده‌ای به خصوص از سوی وزارت ارشاد موافقت نشد.

سینماروزان: بیش از یک دهه از ساخت و توقیف “گزارش یک جشن”ابراهیم حاتمی‌کیا با داستانی در حاشیه انتخابات۸۸ می‌گذرد و حالا مجددا فیلمی ساخته خواهد شد با بازی بهروز شعیبی و مریلا زارعی.

به گزارش سینماروزان حسین دارابی پس از آنکه سال گذشته با فیلم سینمایی ضدآقازادگی «مصلحت» نخستین تجربه کارگردانی فیلم سینمایی خود را پشت سر گذاشت بناست فیلمی را بسازد که مریلا زارعی و بهروز شعیبی بازیگران اصلی آن باشند. هم شعیبی و هم مریلا، بازیگرانی هستند که بخشی از رشد خود در سینما را مرهون آغاز یا به اوج رسیدن با حاتمی‌کیا هستند. شعیبی بازیگری را با “آژانس شیشه‌ای” استارت زد و مریلا زارعی هم با کارهایی از حاتمی‌کیا و ازجمله “دعوت”، “چ” و “بادیگارد” و همچنین حمایت تمام قد حاتمی‌کیا از فیلم “شیار۱۴۳”با بازی او، مورد توجه قرار گرفت.

آن طور که خبرگزاری فارس گزارش داده، فیلم سینمایی «صورتِ فلکی» به کارگردانی حسین دارابی و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفاه که از مدتی پیش با دریافت پروانه ساخت، مقدمات تولید خود را پشت سر گذاشت، به تازگی و در سکوت خبری در تهران کلید خورده است. تاکنون حضور مریلا زارعی و بهروز شعیبی به عنوان زوج اصلی فیلم در «صورت فلکی» قطعی شده است. این دو بازیگر پیش از این در فیلم سینمایی «گزارش یک جشن» ابراهیم حاتمی کیا تجربه همکاری مشترک داشته‌اند که البته هیچگاه به نمایش درنیامد. در ادامه بازیگران مطرح دیگری به گروه تولید اضافه خواهند شد.

دارابی سال گذشته در اولین اثر سینمایی خود یعنی «مصلحت»، سراغ یک سوژه سیاسی رفت و با نقد جریان آقازادگان ویژه‌خوار که از ابتدای انقلاب وجود داشته، مورد توجه قرار گرفت.

هنوز اطلاعات رسمی از داستان فیلم جدید دارابی منتشر نشده است، اما گفته می‌شود «صورتِ فلکی» مضمونی اجتماعی دارد و احسان ثقفی نگارش فیلمنامه آن را برعهده داشته است. نویسنده‌ای که در اثر قبلی این کارگردان نیز او را همراهی کرده است.

احتمالا نخستین نمایش این فیلم کنجکاوی‌برانگیز در چهلمین جشنواره فیلم فجر خواهد بود و باید دید تا چه میزان می‌تواند نظر منتقدان و مخاطبان را به خود جلب کند.

دارابی سال گذشته توانست برای فیلم «مصلحت» ضمن کاندیداتوری سیمرغ بلورین در ۷ رشته جشنواره فیلم فجر، دیپلم افتخار بهترین کارگردانی اول را دریافت کند.

قصه «مصلحت» با اشاراتی کوتاه و متصل به وقایع تاریخی در سال‌های ابتدایی انقلاب داستان قتل یک آقازاده طاغوتی توسط آقازاده یک روحانی را به تصویر می‌کشید و تلاش‌های نزدیکان روحانی برای پاک کردن صورت مساله بود که فیلم را در نوع خود بدیع کرد…

سینماروزان: مشاور رییس سینما و مدیرکل روابط عمومی سازمان سینمایی، حل مشکلات مبتلابه اهالی سینما را در گروی تعامل دولتمردان و فعالان اقتصادی با اهالی سینما دانست.

یزدان عشیری در گفتگوی زنده با شبکه خبر با اشاره به معرفی اعضاء جدید هیات امناء بنیاد سینمایی فارابی، گفت: در یکی دو هفته اخیر چند اتفاق خوب در حوزه سینما و در تصمیم‌گیری‌ها رقم خورده که خانواده سینما را امیدوار کرده  است و سینما را از حالت خمودگی، انتزاعی و محفلی خارج و به یک مساله مهم اجتماعی تبدیل کرده که طیف‌های مختلف مردم نیز درگیر این مساله شده و برایشان مهم شده است.

وی با بیان اینکه در دولت سیزدهم رویکرد و توجه خاصی به حوزه فرهنگ به خصوص”سینما” شده است که جای تقدیر و تشکر دارد، ادامه داد: من نه به عنوان یک مسئول بلکه به عنوان یک منتقد و عضو خانه سینما معتقدم که این هوشمندی و درایت مسئولان دولت را باید به فال نیک گرفت. از احیای “شورای عالی سینما” تا مشارکت‌های گسترده برای ارتقای طراز اجتماعی سینمایی در جامعه.

مشاور رئیس سازمان سینمایی کشور با اشاره به اینکه ترکیب جدید هیات امنای بنیاد سینمایی فارابی چندان بی سابقه نیست، گفت: حضور شخصیت‌های سیاسی و دولتمردان در مراجع تصمیم‌گیری در عرصه فرهنگ و به خصوص،”سینما”پیش از این و حتی، قبل از انقلاب نیز سابقه داشته است و در سال‌های ابتدایی تشکیل بنیاد سینمایی فارابی ما شاهد حضور مدیرانی همچون شهردار تهران، مدیران ارشد آموزش و پرورش، مسئولان موسسات اقتصادی و اجتماعی و بسیاری از دستگاه‌های اجرایی کشور بوده ایم که در کنار شخصیت‌ها و کارشناسان فرهنگی، تصمیم گیری می‌کردند.

عشیری ادامه داد: ۹ نفر به عنوان هیات امناء بنیاد سینمایی فارابی معرفی شدند که ۶ نفر از آنها شخصیت‌های فرهنگی و ادبی کشور هستند. چهره های شناخته شده ای که در ادوار مختلف هم، بعضا در هیات امنای فارابی حضور داشته اند و یا در حوزه‌های دیگر همچون صدا و سیما و سایر دستگاه‌های فرهنگی نقش آفرین بودند.

مشاور رئیس سازمان سینمایی و مدیرکل روابط عمومی ادامه داد: متاسفانه در سال‌های اخیر با بی‌مهری هایی که به سینما شده، سینما به شدت مهجور و مغموم واقع شده و به وضعیتی بغرنجی گرفتار شده است. امروز، سینماگران و خانواده سینما  با مصائب، رنج ها و محنت‌های بی شماری روبرو هستند و در زمینه های گوناگون از قیبل:  امنیت شغلی، بیمه های درمانی، بحران رکود و بیکاری، مباحث مالیاتی و …. مشکلات زیادی دارند و با ابتدایی ترین مسائل معیشتی دست و پنجه نرم می کنند. برای ایجاد تحول و عبور از این بحران ها نیاز به رویکردهای تازه است.باعث تاسف است که بدنه سینما با ابتدایی‌ترین مسائل معیشتی دست و پنجه نرم می‌کند و حتی یک بیمه درمانی درست و حسابی ندارد و دولتمردان باید بدانند که وضعیت اقتصادی بدنه سینما، تراژیک است. حضور شخصیت‌های سیاسی و دولتمردان در مراجع تصمیم‌گیری سینما، کمکی است در جهت حل مشکلات اپیدمیک اهالی سینما!

عشیری ادامه داد: در دوره‌های گذشته شاهد بوده ایم که هیات‌های تصمیم گیری فقط از “سینماگران” تشکیل می‌شده. با توجه به اینکه سینما، تنها محصول فرهنگی نیست بلکه صنعت و اقتصاد نیز هست، نیاز است که بعد از زنجیره فرایند تولید در عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی و صنعتی نیز بازخوردهای خوبی داشته باشد.

وی افزود: با گره های به هم پیوسته سینما باورمان این است که باید در تصمیم گیری‌ها از دولتمردان و افرادی از سطوح بالای دولت استفاده و از آنها کمک بگیریم تا بتوانیم مشکلات را برطرف کنیم. در بسیاری از موارد زمانیکه سینماگران با چالش هایی همچون مسائل مالیاتی، همکاری های انتظامی، توسعه زیرساخت‌های صنعت سینماداری، روندهای تولید فیلم، تعامل با قوه قضائیه و … مواجه می‌شوند همیشه با هم نشینی، تصمیم گیری مشترک و وساطت صنوف و سازمان سینمایی این مشکلات برطرف می‌شوند؛ آیا بهتر نیست بخشی از این اشکالات در مرجع تصمیم گیری ها حل و فصل شوند.

مدیرکل روابط عمومی سازمان سینمایی ادامه داد: در دولت سیزدهم چند گام اساسی برای حل مشکلات سینما جلوتر رفته‌ایم و بخشی از دولتمردان را علی رغم مشاغل و ترافیک کارهایی که دارند راضی کردیم تا توجه ویژه تری ‌ای به سینما داشته باشند، برای آن وقت بگذارند و در تصمیم‌گیری‌های مهم حضور پیدا کنند، قطعا، با توجه به انسداد اجتماعی و بحران‌های اقتصادی که سینما از آسیب های کرونا و تحریم‌های ناجوانمردانه به کشور مبتلای آن است و همچنین بخشی از مشکلاتی که به بدنه نحیف و شکننده خود سینما ارتباط دارد، ایجاد مناسبات و  پل‌های ارتباطی برای تصمیم‌سازی با ورود شخصیت‌های اقتصادی و دولتمردان سیاسی و صنعتی به شدت به سینما کمک خواهد کرد و سینما را از فضای محفلی فعلی خارج می‌کند.

وی با اشاره به اینکه سینما نباید فقط در قرنطینه و حصار سینمایی‌ها محدود باشد، گفت: امروز محصولات سینمایی باید در عرصه های ملی و بین المللی رقابت کنند. دنیا با جهش های حیرت انگیز در عرصه های تکنولوژی‌های مدرن و (های تک) سر و کار دارد و سینمای ایران در رقابت با کمپانی ها و غول های تکنولوژیک سینما، تولیدات انیمیشن و استارت آپ های جدید قرار دارد و اگر بخواهیم با اقتصاد نحیف سینما و با نگاه های بسته عمل کنیم نمی توانیم بن بست‌ها را از بین ببریم و گشایش ایجاد کنیم.