سینماروزان: دکوپاژ جنگهای هوایی و زمینی فیلم “آسمان غرب” بسیار استاندارد از کار درآمده که البته حاصل تلفیق به‌روز نماهای رئال و سی‌جی‌آی‌های حرفه‌ای است! باعث خوشحالی است که سالها بعد از فوت رسول ملاقلی پور بالاخره محمد عسکری فهمید جنگ را نباید به مقیاس ۱.۱ و مستندطور نشان داد بلکه گاهی درشت‌نگاری هم لازم است و باید مقیاس را بالا برد تا مخاطب حظ کند از تماشای دلاوری های فرماندهان دفاع مقدس بر پرده عریض.

حامد مظفری منتقد سینما با بیان مطلب فوق در برنامه “سعادت آباد”رادیوتهران گفت: فیلم با حمایت فارابی و حوزه هنری و ارتش تولید شده و علیرغم اینکه در اکران، حمایت های لازم را نداشته و از تمام فیلمهای اکران نوروزی، دیرتر اکران شد ولی توانسته در هفته های اخیر جزو آثار غیرکمدی پرمخاطب سینماها باشد. باید آرزو کنیم ارگان‌هایی مثل فارابی کنار کیفیت تولید، برنامه ریزی عملیاتی برای اطلاع رسانی هوشمندانه و وسیع حول اکران فیلم‌های شان را هم داشته باشند. درست است که برخی آثار ارگانی از ضعف کیفیت می‌رنجند و حتی با تبلیغات وسیع نمی‌فروشند ولی “آسمان غرب” چون اثری خوش ساخت در ژانر جنگ است قابلیت فروش به مراتب بالاتر در صورت طراحی تبلیغات هوشمندانه از سوی فارابی را داشت.

این منتقد سینما با اشاره به ویژگی‌های بصری فیلم و قاب‌های چشم‌نواز از جنگ بیان داشت: “آسمان غرب” فیلمی است که به نظر میرسد نوجوان‌ها و بخصوص بچه هایی که گیم‌باز هستن حتما از آن خوششان می‌آید و چه خوب می‌شد اگه برنامه ریزی میکردند برای استفاده مدارس و محصلان دبیرستانی از فیلم که هم نماهای جنگی غنی ببینند و هم با جنگندگی یک قهرمان، آشنا شوند.

حامد مظفری تاکید کرد: “آسمان غرب” از معدود آثار بدردبخور سینمای جنگ در روال روتین فیلمسازی ارگانی است. در این روال روتین هرازگاه فيلمسازان باقریحه ای مثل محمد عسکری کشف می‌شوند که نیازمند برنامه ریزی بلندمدت هستند تا هم تجربیات آنها تلف نشود هم کنار آنها چند جوانتر به عنوان دستیار قرار گرفته و کار در تولید جنگی را یاد بگیرند چون پروداکشن جنگ خیلی فرق دارد با دیگر ژانرها و حتما باید پله پله در این مسیر، کار یاد گرفت. باید کاری کرد که امثال عسکری هم مسیر ژانر جنگ را با غنای بیشتری ادامه دهند و هم نوعی تعاطی تجربه با جوانترهای علاقمند داشته باشند‌.

این منتقد سینما پیرامون کیفیت بازی‌های فیلم گفت: اغلب بازیگران، به‌اندازه و با پرهیز از اغراق و اوراکت بازی می‌کنند. میلاد کی‌مرام در نقش شهید شیرودی به خوبی جای گرفته، امیر حسین آرمان در نقش شهید ادیبان واقعا متفاوت کار کرده. کریم امینی کارگردان رکوردشکن در نقش یک خلبان، تجربه خاصی داشته، نادر فلاح و محمدرضا صولتی با اینکه نقشهایشان کوتاه است ولی دلنشین اجرا کرده اند.

برنامه سعادت‌آباد با تهیه‌کنندگی مریم آصفی، اجرای علی یگانه، بازیگری نیما اعتصام و کارشناسی حامد مظفری از رادیو تهران روی آنتن می‌رود

سینماروزان: حامد بهداد شمایل یک بازیگر عاصی در سینمای ایران است؛ بازیگری که در ماجرای برخورد با پزشک خاطی عباس کیارستمی آن قدر پیش رفت که انتقادبرانگیز شد.

به گزارش سینماروزان این بازیگر که به تازگی عاشقانه “نیمه شب اتفاق افتاد” با بازی وی روی پرده رفته است در تازه ترین گفتگویش که با “باشگاه خبرنگاران” به گلایه از جشنواره فجر پرداخته که همواره با وی نامهربان بوده است.

بهداد گفت: جشنواره همیشه با من نامهربان بوده است. منظورم افراد خاصی نیستند. علت این نامهربانی را نمیدانم، شاید از فکر خودم نشأت می‌گیرد، ولی به هر دلیلی، هم خانه سینما و هم فجر با من نامهربان بودند.

این بازیگر ادامه داد:  حتی زمانی که برای نقشم در «جرم» سیمرغ می‌گیرم، آن را هم نامهربانی می دانم؛ یعنی فیلم‌های بهتری بودند که فکر می کنم خیلی زودتر و بهتر باید برایشان سیمرغ می گرفتم و خیلی بهتر و زودتر بازیشان کرده بودم. برای مثال «روز سوم» یا «سعادت آباد» و یا خیلی فیلم‌های دیگر.

بهداد درباره دلخوشی اش در زندگی علیرغم این کم توجهی ها بیان داشت: به هر حال ابتدای فصل جوانی رفت و زمانی که دلم می‌خواست توجه لازم را بگیرم، نگرفتم. اما به هر حال چیزی که مانده خودم هستم و این را مدیون عزیزی هستم که همیشه در زندگی‌ام دست به دامنش هستم. اگر او نبود من نمی‌دانستم که چطور می‌توانم گاهی اوقات به یک چیز کاذبی مثل خودم دل خوش کنم.

سینماژورنال: انتشار گزارش روز گذشته سینماژورنال دریاره حضور برخی مهمانان و فیلمهای بی ربط در جشنواره ای به نام “صلح” که هدفش آشنایی بیشتر جهانیان با ظلم‌های زمانه جنگ تحمیلی در موضوع بکارگیری سلاح‌های شیمیایی بر علیه رزمندگان و ملت ایران بوده(اینجا را بخوانید) سبب ساز آن شد که مجید شتی یکی از این مهمانان بی‌ربط با مضمون جشنواره، توضیحاتی را درباره دلایل حضورش به سینماژورنال ارائه کند.

به گزارش سینماژورنال مجید شتی تدوینگر آثاری نظیر «آنچه مردان درباره زنان نمی دانند» با اشاره به اینکه فیلمهای جشنواره انتخاب گردانندگان آن بوده حضور خودش را هم در جهت مستندسازی دانسته است!

ابتدا متن جوابیه شتی را بخوانید:

این که شما نگران اهداف عالی یک جشنواره ی کوچک خارجی باشید، البته چیز خوبی است و می توانید به آن ببالید و ادای آدم های دلسوز را دربیاورید. اما برای نقد هر چیزی، بهتر است اول اطلاعاتتان را در مورد آن چیز بالا ببرید. اولین نکته ای که باید بدانید این است که برگزار کنندگان ژاپنی این برنامه – که تأمین کنندۀ هزینه های این سفر هم هستند – هر سال چند ماه قبل از برگزاری این مراسم در ایام برگزاری جشنواره فیلم فجر به تهران می آیند و فیلم های ایرانی را می بینند و هر کدام را که خودشان با سیاست های جشنواره شان همسو ببینند، انتخاب می کنند و به طبع آن، سازندگان و دست اندرکاران آن فیلم ها را هم به کشورشان دعوت می کنند. پس این سؤال که چرا فیلم های دیگری به این جشنواره فرستاده نشد و یا چرا افرادی که – به زعم شما – نسبت به سینمای دفاع مقدس افراد بی ربطی به نظر می رسند، از اساس سؤال اشتباهی است، چون فیلم ها فرستاده نمی شوند.
بنده هم بر خلاف اطلاعات شما دستیار تدوین فیلم ” آنچه مردان درباره زنان نمیدانند” نبوده ام و تدوینگر آن بوده ام. به جز آن فیلم، فیلم های دیگری هم تدوین کرده ام که چند تایی از آنها به طور مستقیم به دفاع مقدس می پرداختند. اما دلیل رفتن بنده به این سفر جایگاهم در سینما نبوده. من به منظور ثبت این سفر و ساخت یک فیلم مستند از حضور جانبازان ایرانی در مراسم سالگرد بمباران هسته ای هیروشیما در این جمع حضور داشتم و اگر خیالتان را راحت می کند، بدانید که بیشتر لحظات این سفر را دوربین به دست سپری کردم و با اجازۀ شما الان هم مشغول تدوین فیلم و تبدیل آن به یک مستند کوتاه هستم. البته اگر از نظر شما صلاحیت دست زدن به تصاویر چنین سفر مقدسی را داشته باشم.

پی نوشت سینماژورنال

چند نکته قابل توجه بعد از مطالعه این جوابیه دو پاراگرافی به دست می آید؛ اول آن که این تدوینگر ادعا کرده اند که برگزارکنندگان جشنواره صلح هر سال در ایام برگزاری جشنواره فجر به تهران می آیند و بعد از دیدن فیلمهای مناسب آنها را انتخاب می کنند.

این ادعا در حالی طرح شده که به جز “بادیگارد” هیچ کدام از آثار به نمایش درآمده در این جشنواره محصول آخرین دوره جشنواره فجر نیستند!

از آن گذشته آثاری مانند “سعادت آباد”، “حوض نقاشی” و “امروز” که اولی شش سال قبل، دومی چهار سال قبل و سومی 3 سال قبل تولید شده و در همان زمان تولید هم در جشنواره به نمایش درآمده اند در فهرست آثار ارسالی به جشنواره صلح به چشم می خورند. پس اینکه ادعا شود برگزارکنندگان جشنواره هر سال در ایام برگزاری جشنواره به تهران می آیند و فیلم انتخاب می کنند بیش از حد فانتزی به نظر می رسد.

باز اگر همه این فیلمها در یک جشنواره فجر رونمایی می شدند می توانستیم این توجیه را به کار ببریم که دست اندرکاران این جشنواره آخرین بار شش سال قبل یا چهار سال قبل یا 3 سال قبل به تهران آمده اند اما وقتی این تدوینگر ادعا کرده اند دست اندرکاران همه ساله به تهران می آیند دیگر این توجیه هم کارساز نیست.

نکته دوم آن است که مجید شتی خود را تدوینگر می داند و از تجربیاتش در تدوین آثار دفاع مقدسی بدون نام بردن از آنها می گوید اما دلیل رفتن اش به این سفر را ساخت یک مستند از حضور جانبازان ایرانی در جشنواره می داند.

در کشوری که پر شده از مستندسازان جوان تا پیشکسوتی که اتفاقا توانایی های بالایی هم در تولید چنین مستندهای واقع نگارانه ای دارند اینکه یک تدوینگر برای مستندسازی یک جشنواره استخدام شود، عذر بدتر از گناه است.

سومین نکته آن است که باید از تدوینگر “آنچه مردان درباره زنان نمی دانند” پرسید بسته فیلمهای نمایش داده شده برای دست اندرکاران جشنواره صلح شامل چه آثاری بوده است که از میان آنها فیلمی با محوریت خیانتهای زناشویی به نام “سعادت آباد” یا فیلمی درباره معلولان ذهنی مثل “حوض نقاشی” درآمده است؟

از همه عجیبتر آن است که سهم مهمی از فیلمهای به نمایش درآمده در این جشنواره از آن دبیر و مدیر بخش دارالفنون بین الملل فجر بوده است؟ آیا کارگردانان آثاری مانند “زمناکو” و “حکایت عاشقی” نباید این پرسش برایشان پیش آید که این چه جشنواره صلحی است که آثار آنها که کاملا مرتبط با مضمون جشنواره است برای نمایش در این فستیوال برگزیده نمی شود و آثاری بی ربط متعلق به دست اندرکاران بین الملل فجر برای نمایش در آن ارجح تشخیص داده می شود؟

سینماژورنال: شوراي پروانه ساخت معاونت ارزشیابی و نظارت در فصل بهار  با تقاضای کارگردانی 18تن  از متقاضیان فیلم اول موافقت کرد که در این میان یک سوم کارگردانان، زن هستند.

به گزارش سینماژورنال در میان متقاضیان تأییدشده بیش از همه نام امیر عربی فیلمنامه‌نویس به چشم می خورد.

عربی که کار خود در نگارش سناریو را با نگارش سریال “گاوصندوق” مازیار میری آغاز کرده بود در سالهای بعد هم همکاری نزدیکی با این کارگردان داشت فیلم سینمایی “سعادت آباد” و سریال تلویزیونی “فرات” از جمله همکاری سالیان اخیر میری-عربی بوده اند.

حضور نام عربی به عنوان کارگردان تأیید صلاحیت شده از آن جهت اهمیت دارد که بدانیم مازیار میری هم عضو شورای پروانه ساختی است که صلاحیت کارگردانان فیلم اولی را ارزیابی کرده است!!!

تنها سوابق سینمایی رسمی امیر عربی نگارش فیلمنامه های “سعادت آباد”، “یه عاشقانه ساده” و “آخرین بار کی سحرو دیدی” است و بعد از نگارش همین سه فیلم سینمایی حالا مجوز کارگردانی هم دریافت کرده است.

اسامی متقاضیان ساخت فیلم اول که با کارگردانی آنان موافقت شده، به این شرح است:

مهرداد حسنی،امید عبداللهی، نیما عباسپور،امیر حسین ندایی،سوگل رضوانی،مجتبی قاسمی، مریم نراقی، علی درخشنده، حمید ابراهیمی،مریم نجفی،لاله برزگر،ندا آصف، حسن جوانبخت، امیر راست بین، امیر عربی، محمد اسماعیلی، مریم اسمی خانی و رحیم طوفان.

18 از میان 128

در فصل بهار 128 نفر متقاضی کارگردانی فیلم اول، تقاضای خود را در دبیرخانه شورای پروانه ساخت معاونت ارزشیابی و نظارت به ثبت رسانیده اند.

تأیید صلاحیت متقاضیان براساس نمونه ” فیلم های ارائه شده” ، ” سوابق دستیاری حرفه ای”،” تحصیلات سینمایی”،” حضور و کسب جوایز داخلی و خارجی” و دیگر ” فعالیت های فرهنگی و هنری” بوده است.

امیر عربی

سینماژورنال: تاز‌ه‌ترین فیلم اکران شده پرویز پرستویی اثری است به نام “بوفالو”.

به گزارش سینماژورنال “بوفالو” را جوانی به نام کاوه سجادی‌حسینی ساخته است که فیلم قبلی‌اش “شب بیرون” در گروه هنروتجربه اکران شده بود.

با این حال “بوفالو” شاید بخاطر حضور پرستویی در مقام بازیگر و البته استفاده از همایون اسعدیان که سابقه تولید اثری چون “سعادت آباد” را دارد به عنوان تهیه‌کننده این شانس را داشته که به صورت سراسری و البته در گروه آزاد روی پرده برود.

در یک هفته بیش از 11.5 میلیون تومان نفروخته است

اما نکته اینجاست که این فیلم در مدت یک هفته‌ای که روی پرده است و با وجود 14 سالنی که در اختیارش است، بیش از 11.5 میلیون تومان نفروخته است.

“بوفالو” اولین بار در بخش مسابقه جشنواره سی و سوم فیلم فجر به نمایش درآمد و البته بسیاری از مخاطبان هم این اثر را بیشتر از آن که لایق حضور در بخش مسابقه بدانند اثری دانستند هنروتجربه‌ای که بهترین وضعیت برایش، نمایش در همین گروه سینمایی تازه تأسیس است.

حالا اما به جای اینکه این بازخورد مخاطب عاملی شود برای اکران فیلم در هنروتجربه، “بوفالو” در گروه آزاد اکران شده تا بیش از هرچیز کم بودن مخاطب آن به چشم بیاید.

اگر در گروه تازه تأسیس اکران می‌شد این کم‌مخاطب بودن زیاد به چشم نمی‌آمد

شاید اگر “بوفالو” در گروه هنروتجربه اکران می‌شد به دلیل فضای ایزوله حاکم بر این گروه و مشخص نبودن آمار فروش فیلمهای آن، این کم‌مخاطب بودن نه تنها به چشم نمی‌آمد بلکه کارگردان اثر میتوانست از ارزشهای خاص اثرش که باعث انتخاب فیلمش برای هنروتجربه شده سخن گوید اما اکران در گروه آزاد و برای مخاطبان عام وقتی مواجه می‌شود با فروشی تا این حد پایین مطمئنا ذهنیت مخاطبان نسبت به کارهای آتی این کارگردان را هم دستخوش تغییر می‌کند.

پرسش فیلمسازانی که آثارشان مدتهاست پشت خط اکران مانده

از آن سو البته برخی از کارگردانانی که فیلمهایشان مدتهاست منتظر اکران مانده و این فرصت را نیافته‌اند که حتی در گروه آزاد اثرشان را اکران کنند نیز با نوعی بدبینی به چنین فیلمی نگاه می‌کنند و پیش خود به طرح این پرسش می‌پردازند که آیا بهتر نبود چنین آثار کم مخاطبی در همان گروه تازه تأسیس اکران شوند و سالنهای اشغال شده آنها به فیلمهایی با قابلیت جذب مخاطب بالا اختصاص یابد؟

انگار برای مخاطبان حضور پرستویی هم اهمیتی ندارد

فروش پایین “بوفالو” که از حضور بازیگری چون پرویز پرستویی در نقش اصلی سود می‌برد موید این فرضیه هم هست که در سینمای امروز ایران این چهره های شناخته‌شده بازیگری نیستند که تعیین کننده‌اند بلکه این کیفیت نهایی محصول است که باعث می‌شود مخاطب اثری را برای تماشا انتخاب کند یا نه و همین می‌شود که فیلمی با حضور حاچ کاظم “آژانس شیشه ای” هم یکی از شکست خوردگان اکران می شود.

سینماژورنال: همایون اسعدیان کارگردان سینمای ایران از جمله چهره های هنری بود که در مراسم تشییع شهدای غواص حضور داشت.

به گزارش سینماژورنال با این حال او در میانه مراسم سعی کرد مراسم را ترک کند و همین موضوع بود که برای بسیاری سوال برانگیز شد.

این کارگردان که آخرین ساخته هایش “بوسیدن روی ماه” و “طلا و مس” در زمره آثار ارزشی سینمای ایران بودند درباره این ترک مراسم یادداشتی را نوشته و به “شرق” داده است.

اسعدیان در این یادداشت دلیل اصلی ترک مراسم را سوء استفاده هایی دانسته است که برخی سعی داشتند از این مراسم انجام دهند.

سینماژورنال متن کامل یادداشت اسعدیان را ارائه می دهد:

بهانه ای برای استفاده های خاص

تشییع پیکر شهدا مثل خیلی چیزهای دیگر بهانه‌ای شد برای برخی استفاده‌های خاص. ما بارها و بارها شاهد برگزاری مراسم تشییع پیکر شهدای دفاع‌مقدس در ایران بوده‌ایم، اما آنچه این تشییع را با مراسم مشابه متفاوت می‌کرد، عزم ملی فراگیری بود که در طول هفته‌های گذشته پیرامون این اتفاق شکل گرفته بود.

تلخی اتفاق، مردم را به مراسم کشاند

دلیل اصلی اینکه همه مردم حتی کسانی که قبلا دغدغه‌ای در این زمینه نداشتند به میدان آمدند، تلخی اتفاقی بود که برای این جوانان روی داده، اما تلخ‌تر از آن، دیدن این است که برخی این جوانان را وسیله‌ای قرار دادند برای دیگر مقاصدشان.

بعد از دیدن شعارهایی علیه مذاکرات هسته ای و حضور بانوان در ورزشگاهها مراسم را ترک کردم

برای خود من شرکت در مراسم تشییع پیکر این شهدا، کاملا حسی و دلی بود ولی بعد از دیدن شعارهایی علیه مذاکرات هسته‌ای و حضور بانوان در ورزشگاه که ارتباطی با مراسم نداشت، تصمیم گرفتم مراسم را ترک کنم تا مورد سوءاستفاده قرار نگیرم و حسم را برای خودم نگه دارم.

کسانی را که برایشان حرمت قائلیم وسیله قرار ندهیم

فکر می‌کنم درست این است که ما کسانی را که برایشان حرمت قائلیم، وسیله قرار ندهیم، اما ظاهرا برخی فکر کرده بودند اتفاقا این فرصت وسیله خوبی است و دیدن این موضوع خیلی تلخ بود؛ تلخ از این نظر که درواقع ما تظاهر می‌کنیم که برای شهدا احترام قائلیم که اگر بودیم نباید از آنها برای رسیدن به اهدافمان استفاده می‌کردیم.

سینماژورنال: جدایی همایون اسعدیان از شورای پروانه ساخت سبب ساز آن شد که مازیار میری به عنوان عضو جدید شورای پروانه ساخت انتخاب شود.

به گزارش سینماژورنال مازیار میری از جمله چهره های نزدیک به منوچهر محمدی در خانه سینماست که در تابستان سه سال قبل و با نگارش نامه ای به این تهیه کننده حسابی به وی ادای دین کرده و از مخالفان وی تبری جسته بود.

قاعده بر این اساس است که در انتخاب ایشان به عنوان عضو جدید شورای پروانه ساخت نه ارتباطات و دوستیها با فلان تهیه کننده و بهمان فیلمساز که کارنامه فیلمسازی ایشان باشد که مورد توجه قرار گرفته باشد اما..

اما نگاهی به کارنامه کارگردانی مازیار میری یک نکته را بیش از هر چیز دیگر به ذهن متبادر می کند و آن هم سابقه ای است که ایشان در تولید آثار توقیفی دارند.

توقیف فیلم اول و ورشکستگی تهیه کننده

نخستین فیلم میری “قطعه ناتمام” که داستانی درباره آوازخوانی زنان خراسان داشت هیچ گاه مجوز اکران پیدا نکرد و البته تهیه کننده اش محمد قاسمی نیز بواسطه عدم بازگشت مالی دچار شکست سنگینی در سینما شد و برای همیشه عطای این کار را به لقایش بخشید.

به گزارش سینماژورنال “پاداش سکوت” و “کتاب قانون” دو فیلم دیگر میری بودند که به دلیل حساسیت مضمونی مدتی را توقیف بودند و با پاره ای اصلاحات اکران شدند. فیلم اول به دلیل سوژه ملتهبش در زیر سوال بردن ارزشهای دفاع مقدس مشکل ساز شده بود و فیلم دوم بخاطر شوخیهای فراوانی که با مدیران رده بالای مملکتی داشت.

سوءظن+خیانت+مشکلات برآمده از سیاستهای احمدی نژادی

به جز این سه فیلم که در کوتاه یا بلندمدت گرفتار توقیف بودند مازیاری میری سه فیلم دیگر هم ساخته است؛ یکی “به آهستگی” که ماجرای سوء ظن یک کارگر آسیب پذیر اجتماع نسبت به همسرش را روایت می کرد.

دومی “سعادت آباد” که درامی بود کاملا متاثر از سینمای فرهادی درباره خیانتهای پیاپی زوجهای جوان و میانسال نسبت به یکدیگر. البته که این فیلم نیز با اعمال ممیزی و پاره ای اصلاحات روی پرده رفت. تهیه کنندگی این فیلم را همایون اسعدیان برعهده داشت که مازیار میری جایگزین وی در شورای پروانه ساخت شده است!

سومین فیلم هم “حوض نقاشی” بود به تهیه کنندگی منوچهر محمدی درباره مشکلاتی که به دلیل سیاستهای احمدی نژادی(!) برای یک زن و شوهر معلول ذهنی به وجود می آید.

این همه کارگردان امتحان پس داده داریم اما…

البته که میری تجربیات کارگردانی در تلویزیون را هم داشته است اما مطمئنا در انتخاب ایشان به عنوان عضو شورای پروانه ساخت آثار سینمایی بیش از هر چیز تجربیات سینمایی شان مورد توجه بوده است.

سوال اینجاست با وجود تعداد بسیاری از کارگردانان کارکشته و امتحان پس داده در سینمای ایران که سعی کرده اند منطیق بر چارچوبهای ممیزی داخلی فیلم بسازند چرا کارگردانی به شورای پروانه ساخت می رود که در نیمی از کارنامه اش کم یا زیاد با واژه “توقیف” سروکار داشته است؟