سینماروزان: سیدضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران در یادداشتی برای روزنامه اعتماد، از دولت چهاردهم خواسته در انتخاب وزیر ارشاد، ارادت به احزاب را کنار گذاشته و به سراغ مدیری شجاع و برنامه‌محور برود.

متن یادداشت سیدضیاء هاشمی را بخوانید:

به نظرم دولت چهاردهم در حوزه فرهنگ و هنر اگر بیش از اقتصاد مساله لاینحل نداشته باشد، حتما کمتر مساله ندارد. در حوزه اقتصاد به دلیل اهمیت و دامنه تاثیرگذاری محسوس و مشهود در معیشت مردم و تولید و اشتغال، موضوعات و مسائل مورد چالش و مداقه جدی‌تری قرار می‌گیرد، اما حوزه فرهنگ به دلیل دامنه تاثیرگذاری غیرمشهود و غیرمستقیم، متاسفانه همواره مورد غفلت مسوولان دولت‌ها قرار گرفته و معضلات حوزه فرهنگ در نظام مسائل کشور در اولویت‌های پایین‌تری قرار می‌گیرد.

با این حال معتقدم راه‌حل بسیاری از کلان مسائل کشور از مسیر فرهنگ می‌گذرد، به شرط آنکه دولتمردان ما فهم و ادارک صحیح و درستی از حوزه فرهنگ و هنر و گستره اثرگذاری آن داشته باشند. باید بپذیریم وضعیت نامطلوب و ناپایداری که امروز در بخش فرهنگ با آن روبه‌روییم، چه در ساحت فرهنگ عمومی و چه در ساحت هنر و اصحاب فرهنگی و هنری، ریشه در دهه‌ها بی‌توجهی و اولویت نداشتن این امر برای دولت‌ها دارد.

امروز هم اگر با یک نگاه دقیق و کارشناسی وضعیت موجود در حوزه فرهنگ و هنر از حیث آسیب‌شناسی علل وقوع و راهکارهای برون‌رفت مورد بررسی قرار نگیرد، به قطع مسیرهای بارها آزموده شده در گذشته، مجدد طی خواهد شد. به نظرم وزیر فرهنگ در دولت چهاردهم باید به دور از نگاه‌های حزبی و جناحی و گروهی، پدرانه و با یک نگاه ملی، باب گفت‌وگو و مفاهمه با اصحاب فرهنگ و هنر را گشوده و در خلال این موانست و مجالست نظام مسائل این حوزه و راه‌حل آنها را احصا و تبیین نماید.

وزیر فرهنگ دولت چهاردهم باید به این طریق مومن باشد که تحول و توسعه در حوزه فرهنگ و هنر کشور رخ نخواهد داد، الا با خرد جمعی و ایجاد انگیزه جمعی در فعالان این عرصه برای گره‌گشایی و رفع موانعی که بعضا دهه‌ها از وجود آن می‌گذرد.

عدم شفافیت و مدون نبودن قوانین و مقررات، دامنه عمیق اعمال سلیقه‌های رنگارنگ، فقدان نگاه سرمایه‌ای و نه خدماتی و هزینه‌ای، وجود سیاست‌ها و راهبردهای متعدد، موازی و بعضا متناقض، فقدان انسجام کلی در بدنه اصحاب فرهنگ، تصدی‌گری و نه سیاست‌گذاری دولت‌ها، فقدان پشتوانه‌های رفاهی و امنیت شغلی، زیرساخت‌های فرسوده و رویه‌های نخ‌نما شده و دستگاه‌های متعدد مداخله‌گر در این حوزه و… صرفا بخشی از نظام کلان مسائل فرهنگ و هنر کشور است.

وزیر فرهنگ دولت چهاردهم اگر مبتنی بر شفافیت، صداقت و رفع تبعیض عمل کرده و عدالت را در توزیع منابع به‌ طور جد پیگیری و اجرا نماید و طول و عرض نسبت و ارادت هنرمندان به احزاب و گروه‌ها را وانهاده و عادلانه رفتار کند؛  به قطع آرامش و امنیت لازم برای اجرای برنامه‌های راهبردی خود را فراهم نموده است.

امروز ما در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با کلان مسائلی روبه‌روییم که متاسفانه دهه‌ها بدون راه‌حل باقی مانده و اثر تخریبی روزافزون دارند. به ‌طور مثال در سینما، شورای پروانه ساخت فیلم‌های سینمایی یا دخالت‌های دولت در امر نمایش و اکران فیلم‌ها آسیب مستقیم و جدی به فعالان سینما وارد کرده که در یک فرآیند دقیق و کارشناسی باید حذف گردد. امروز دولت در اقتصاد به جای سیاست‌گذاری و نظارت عالیه، در نقش یک صراف، بنگاهدار و دلال ارز عمل می‌کند و متناظر آن در سینما، به عنوان یک تهیه‌کننده، پخش‌کننده فیلم و سینما‌دار نقش ایفا کرده و اساسا از نقش سیاستی خود جا مانده است.
متاسفانه دولت در اقتصاد رقیب بخش خصوصی است و در سینما هم به جای پیاده‌سازی کلان الگوهای حمایتی، رقیب سرسخت تهیه‌کنندگان بخش خصوصی و مستقل شده است.
معتقدم برای اصلاح وضع موجود که تکرار می‌کنم حاصل دهه‌ها انفعال و تصمیمات غلط و غیرکارشناسی است، وزیر فرهنگ دولت چهاردهم مضاف بر آنچه اشاره شد، باید مدبر، جامع‌نگر، برنامه‌محور و در یک کلام مدیر باتجربه و شجاع و روادار باشد.

با اندک تجربه‌ام در حوزه سینما و مختصر شناختی که در سایر حوزه‌ها دارم، حسین انتظامی را دارای چنین ویژگی‌ها و خصوصیاتی می‌دانم. معتقدم انتظامی با تجربه خوبی که در سازمان سینمایی، مطبوعات و اساسا وزارت فرهنگ داشته، از شناخت دقیق و عمیقی نسبت به کلان مسائل این وزارتخانه برخوردار است. به عنوان آخرین نکته، لازم است تاکید کنم گره مشکلات امروز وزارت فرهنگ به دست یک مدیر عالی‌رتبه آشنا به این حوزه گشوده خواهد شد، نسخه‌های کهنه و لاعلاجی همچون هنرمند بودن وزیر و الخ، نه تنها راه به جایی نمی‌برد که همین کورسوی امید ایجاد شده را نیز کور می‌کند.

سینماروزان: سیدضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران در یادداشتی بهاری ضمن ارائه تحلیلی مختصر از اوضاع و احوال سینما در سال گذشته، آرزوهایی کرده برای سال پیش‌روی سینمایی.

متن یادداشت رئیس جامعه صنفی تهيه‌كنندگان را به نقل از اعتماد بخوانید:

سلامم را تو پاسخ گوي… در بگشاي!

از آنچه در اين يك‌سال مي‌گذرد نه خيلي دوريم و نه خيلي نزديك، اما براي من گويي كمتر از يك ماه گذشته است، به چنان رفتني كه گوياي عمري است مستعجل براي همه ما و زنگ خطري است براي همه آنچه نگفتيم و تصميماتي كه به غلط گرفتيم و نفع شخصي و گروهي را بر خيرجمعي اولويت داديم. هشداري است براي يادآوري وعده‌هايي كه عمل نكرديم و وفاي به عهدي كه مي‌دانستيم امكان تحقق آن را نداريم ولي متعهد به آن شديم و اين مردم نجيب و شريف را حيران و سرگردان كرديم و همچنان … بگذريم. اميدوارم در ايام كوتاه باقيمانده قدردان آنها باشيم و شاكر الطاف خداوند كه در چنين دوراني ما را به قدري ولو اندك عهده‌دار مسووليت و منصبي قرار داده است. فراموش نكنيم كه در آيه 140 سوره آل‌عمران خداوند باري تعالي خطاب به مومنان اشارت داده كه «اين ايام ظفرمندي و شكست وديعه الهي است كه بين شما مي‌گردانيم تا مومن‌ترين و صالح‌ترين شما عيان شود، چراكه خداوند ظالمين را دوست نمي‌دارد.» پس تلاش كنيم در اندك مجال خود، در زمره صالحان باشيم نه ظالمان عصر و ديارمان، چراكه آنچه از ما باقي مي‌ماند، ذكر خير است. چنانكه شيخ اجل سعدي فرمود: «مرده آنست كه نامش به نكويي نبرند.»

يكم: دمت گرم و سرت خوش باد

در سال 1402 روزگار خوشي را در اكران سينماي ايران گذرانديم. از چرخه بحران ويروس منحوس كرونا خارج شديم و مردم به سينما اقبال دوباره‌اي نشان دادند. سالن‌هاي سينما از محاق ورشكستگي خارج شدند و به تبع آن نگراني تهيه‌كنندگان و مالكين از سرنوشت نامعلوم فيلم‌هاي‌شان به ساحل نسبتا آرامي رسيد. البته اميدوارم و آرزومندم كه نقدينگي و سود حاصل از فروش خوب فيلم‌ها منتج به توليد بهتر و بيشتر و روزآمدي سالن‌هاي سينما در سال جديد شود.

دوم: صدايي‌ گر شنيدي صحبت سرما و دندان است

در سالي كه گذشت متاسفانه در اكران و توليد جاي خالي سينماي اجتماعي بس هويدا بود. بخشي كه به اكران مربوط است، معتقدم با تمركز بر فيلم‌هاي كمدي توانستيم از ركود خارج شويم، هر چند كه فيلم‌هاي اجتماعي همچون سه كام حبس هم با جسارت و برنامه‌ريزي اكران و به‌رغم مضمون تلخ آن با گيشه و استقبال مخاطب روبه‌رو شدند، لكن اگر در سال جديد فيلمسازان با پرداخت مضاميني نو در فيلمنامه و متفاوت در روايت عمل نكنند و در مقابل شوراي پروانه ساخت نيز با گشاده‌دستي و امعان نظر سينماي اجتماعي را جدي نگيرد و با توليد فيلم‌ها در مضامين اجتماعي متنوع همچون سال قبل بدون فعليت عبور كند، به قطع اين سياق را با خطر جدي روبه‌رو كرده و سازندگان اين آثار را هم نااميد و دلزده خواهد كرد. دوستان دلخوش به فروش سال گذشته نباشند كه مستاجل است اگر تدبير نكنند.

سوم: فريبت مي‌دهد بر آسمان/اين سرخي بعد از سحرگه نيست

در شرايط كنوني نيز معتقدم مديران سازمان سينمايي به قدر كفايت، كم‌كاري اسلاف خويش در توليد فيلم با مضامين دفاع مقدس و انقلاب را جبران كرده‌اند، بنابراين از آنجا كه اين‌گونه آثار اساسا بنا نبوده گرهي از سينما باز كنند و ذاتا براي اكران در سينماها توليد نشده‌اند و نهايتا يا روانه رسانه ملي با مخاطب كمتر از 20 درصدي خواهند شد يا روانه آرشيو. لذا توصيه مي‌كنم به عوض آن به ضرورت سينما با مضمون اجتماعي به عنوان موتور محرك سينما توجه كرده و ايام باقيمانده را جبران مافات كنند.

چهارم: گوش سرما برده است/اين يادگار سيلي سرد زمستان است

اصناف سينمايي دهه‌هاست در يك چرخه معيوب و بي‌نتيجه سرگردان هستند، نه تصميم غلط تعطيلي خانه سينما راه‌حل بوده و نه مقاومت اصناف براي ثبت مستقل و نه نسخه بي‌بو و خاصيت ثبت در وزارت كار كه به لعنت يزيد هم نمي‌ارزد. امروز خانه سينما به اشتباه به دو دسته كارگر و كارفرما تبديل شده و متاسفانه همچنان در بر پاشنه جمع اضداد مي‌چرخد. اقلي از تهيه‌كنندگان تحت عنوان اكت و به عنوان كارفرما با ساير صنوف تحت عنوان كارگر در يك محل جمع آمده‌اند و قرار است تصميمي اخذ كنند كه هم به خير كارگر باشد و هم نفع كارفرما!! از صورت مساله تا نتيجه، هر طرف اعجابي است كه بر هر ركن آن هزاران شك و ترديد واجب است. در شوراي عالي تهيه‌كنندگان هم كه در گذشته هيچ‌گونه شأن قانوني نداشت با خروج جامعه صنفي عملا وجود خارجي هم ديگر ندارد، نمي‌دانم آقايان تهيه‌كننده دنبال كدام گوساله سامري‌اند. نه صنوف عضو را با آراي مستقل به رسميت مي‌شناسند، نه حاضر به انحلال صنوف چهارگانه و تجميع در يك صنف هستند، نه حاضر به رعايت مصالح عمومي سينما هستند و نه مي‌پذيرند براي مدتي از منافع فردي و شخصي به نفع جمع و منافع كليت سينما بگذرند. كلاف سردرگمي كه نه خير دنيا در آن است نه عقبي. ‌الله اعلم.

سینماروزان/مهدی فلاح: توقف ناگهانی اکران کمدی پرمخاطب #فسیل در تهران به دستور شورای صنفی نمایش، نظرات مختلفی را موجب شده و عمدتا هم نظرات انتقادی در تناقض این تصمیم با خواسته مخاطبان.

منتقدان معتقدند تا زمانی که فیلمی مخاطب دارد با توافق صاحب اثر و سینمادار می‌تواند اکران خود را ادامه دهد و این قاعده ای بوده که از دوران #سلطان_قلبها و #گنج_قارون تا #عقاب‌ها و #کانی‌مانگا و…، که سالها روی پرده بودند، استمرار داشته و حالا هم چون #فسیل، مخاطب دارد باید بتواند به اکران خود ولو به صورت محدود ادامه دهد.

سیدضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران از جمله منتقدان پایین کشیدن دستوری فیلم فسیل است و در این باره متذکر شده: تصمیم شورای صنفی نمایش در توقف اکران فیلم فسیل با هیچ کدام از معیارهای اخلاقی، حرفه‌ای و قانونی تطبیق نداشته و برخلاف آنهاست. سینما با مخاطب زنده است.

هاشمی تاکید کرده: #فسیل حیات دوباره ای به سینما و صنعت سینماداری داده است و بسیاری از سالن‌های سینمای در آستانه تعطیلی را نجات داده است. خیری که ندارید لااقل…

سینماروزان/کیوان بهارلویی: اولین شب از سلسله نشست‌های «بر سینمای ایران چه گذشت» روز دوشنبه سوم مهر با حضور مهدی فخیم‌زاده، فریدون جیرانی، بهروز افخمی و سیدضیاء هاشمی در پردیس سینمایی آزادی برگزار شد.
نخستین شب از سلسله نشست‌های «بر سینمای ایران چه گذشت» به میزبانی امیر قادری و با حضور جمعی از سینماگران و اهالی رسانه روز دوشنبه سوم مهر در سالن شهر هفتم پردیس سینمایی آزادی برگزار شد. مهدی فخیم‌زاده، فریدون جیرانی، بهروز افخمی و سیدضیاء هاشمی از جمله سینماگرانی بودند که در میزگرد این نشست حاضر شدند.
امیر قادری ابتدا ضمن خوشامدگویی به مهمانان گفت: در 4 برنامه‌ای که از این سلسله نشست در مهرماه خواهیم داشت و 4 قسمت از مستند «بر سینمای ایران چه گذشت» محصول سازمان سینمایی سوره را به نمایش می‌گذاریم، درباره تاریخ سینمای دهه 60 صحبت خواهیم کرد. در ادامه این نشست‌ها که احتمالا در آبان ماه برگزار می‌شود، موضوع سینمای دهه 70 را محل بحث قرار خواهیم داد.
وی ادامه داد: اغلب آنچه در سینمای ایران اتفاق افتاده است، حاصل دو دهه اول است. در ادامه مسیر مدیریت سینمای ایران آنچنان تغییر مسیر نداده و بنیاد آن از همان سال‌ها گذاشته شده است. اگر بخواهیم به سال های منتهی به انقلاب بازگردیم، روایتی وجود دارد که گفته می‌شود سینما در سال 56 در آستانه تعطیلی قرار گرفت و با اکران فیلم خارجی و محدودیت سالن، تقریبا همه چیز به پایان خود رسیده بود. با همین موضوع نشست را شروع می‌کنیم.
در ابتدای این نشست، سیدضیاء هاشمی تهیه‌کننده سینما درباره نقش خود در روزهای نخست سینمای ایران پس از انقلاب گفت: من با حوزه هنری به سینما ورود پیدا کردم. حوزه هنری در ابتدا حوزه اندیشه و هنر اسلامی بود و جمعی از جوانان انقلابی و متعهد برای تشکیل آن پای کار آمده بودند. در سال 60، بخش سینمایی حوزه هنری تازه شروع به کار کرد و به مرور منسجم شد. اولین اثری که در حوزه هنری ساخته شد، فیلم «توجیه» با بازی مجید مجیدی و کارگردانی منوچهر حقانی در سال ۱۳۶۰ بود. نویسنده این اثر محسن مخلباف بود که در واقع نقش پُررنگی داشت.
وی افزود: آقای مخملباف به واسطه ورود به حوزه هنری توانست فیلمساز شود. او خود را اسلام‌گرای تندرو می‌دانست و در تندروی، مشهورترین چهره حوزه هنری بود. به واسطه همین تندروی‌های برخی در اوایل انقلاب، این تصویر از بسیاری از افراد فعال در حوزه هنری آن زمان شکل گرفته بود.
این تهیه‌کننده سینما یادآور شد: در آن دوران، این فیلم‌ها معروف به فیلم اتوبوسی بود؛ چراکه عمدتا با اتوبوس مردم را از جاهای مختلف به سینما و مسجد می‌بردند و فیلم‌ می‌دیدند. زمانی که «برزخی‌ها» با چهره‌های بزرگ سینمای پیش از انقلاب آمد، برخی از افراد جامعه واکنش تندی به آن نشان دادند. در خاطرم است که فیلم «حاجی واشنگتن» اثر علی حاتمی در سینما اکران شده بود و به همراه مخلباف برای تماشای این فیلم رفته بودیم که او بسیار برافروخته و عصبانی شد.
در ادامه مهدی فخیم‌زاده، بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون با بیان اینکه فیلم «میراث من جنون» را هنوز دوست دارد، در پاسخ به پرسش امیر قادری مبنی بر اینکه بیشترین دل‌مشغولی‌اش پس از انقلاب چه بود، تصریح کرد: من 6 یا 7 سال قبل از انقلاب با فیلم «تپلی» ساخته محمدرضا میرلوحی به سینما ورود کردم، در حقیقت با بازیگری شروع کردم و بعد به دستیاری، کارگردانی و… پرداختم. ناگفته نماند که در آن زمان فیلم‌فارسی را نمی‌شد ادامه داد. قبل از انقلاب اگر کارگردانی می‌خواست اثر متفاوتی بسازد، باید به جایی وصل می‌بود.
وی ادامه داد: حتی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هم افراد خاصی می‌توانستند ورود کنند و باید نفوذ می‌داشتیم. برای مثال در آن زمان، چهره‌های خاصی ازجمله عباس کیارستمی، اسفندیار منفردزاده، فروزش و..‌. در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان فعالیت می‌کردند.
این بازیگر پیشکسوت در جواب به این سوال امیر قادری که آیا روایتی که می‌گویند سینما در سال 56 در آستانه تعطیلی بود، درست است یا نه، مطرح کرد: این روایتی را که می‌گویند سینما قرار بود در سال ۱۳۵۶ تعطیل شود، به این شکل قبول ندارم؛ بلکه سالن‌هایش را از دست داده بود. چراکه با هجوم فیلم‌های خارجی مواجه بودیم. برای مثال، سال ۱۳۵۱، ما ۹۰ اثر تولیدی داشتیم؛ در حالی که سال ۱۳۵۶، ۱۱ اثر خروجی سینمای ایران بود. سود اکران فیلم‌های خارجی برای سینماداران بیشتر از اکران فیلم‌فارسی بود. لفظ تعطیلی به معنی از دست‌دادن تماشاچی نبود و همان‌طور که گفتم فیلم ایرانی در مقایسه با فیلم‌های خارجی تماشاگر کمتری داشت.
این هنرمند با اشاره به خط فکری محسن مخملباف ذکر کرد: در سال‌های ابتدایی پس از انقلاب، محسن مخملباف تندروترین فرد سینما بود. نقل می‌کردند زمانی که سر صحنه می‌رفت، پاکتی همراهش بود که تصور می‌کردند، انار است اما بعد متوجه شدند، نارنجک با خود همراه دارد.
وی ادامه داد: محسن مخملباف روزی از فیلم «فرار» که تهیه‌کننده آن بودم و در ژانر دفاع مقدس تولید شده بود، تمجید کرد. حتی به من گفت «معتقد بودم که همه شما باید اعدام شوید؛ اما با این فیلم از شما خوشم آمده!‌‌‌». مخملباف مدام از مدیران وزارت ارشاد و فارابی و… انتقاد می‌کرد که این‌ها فراماسون هستند. حدود دو سال بعد، همراه سیروس الوند بودیم که مخملباف را هم دیدیم‌. کاملا تغییر کرده و از عقاید خود برگشته بود و به ما تذکر می‌داد که مراقب حزب‌الهی‌های تندرو باشید تا وارد شوراهای سینمایی نشوند.
در ادامه سیدضیاء هاشمی با رد برخی سخنان فخیم‌زاده، افزود: مجموعه سینمای پس از انقلاب به این تندی که گفتند نبود. این را هم بگویم به عنوان کسی که در کارهای او به عنوان تهیه‌کننده حاضر بودم، محسن مخملباف حتی چاقو هم همراه خودش سر صحنه نداشت. در آن دوران از حوزه هنری افراد زیادی عازم جبهه شدند و به یاد دارم در عملیات مرصاد تیمی متشکل از کارگردانان و فیلمبرداران رفتند، اما محسن مخملباف در دوران تندرویی‌اش هم هیچ‌وقت جبهه هم نرفت و در اصل، دل و جرات این کارها را هم نداشت.
وی افزود: البته بهروز افخمی از جمله افراد استثنایی بود که از همان ابتدا از محسن مخملباف متنفر بود و هیچ وقت حسی خوبی به او نداشت. افرادی آن زمان در حوزه هنری بودند که عاشق سینما باشند و فیلم‌ها را دنبال کنند، اما کسی به شدت بهروز افخمی پیگیر فیلم نبود. در حقیقت ایشان قبل از انقلاب به شدت اهل سینما بود؛ مدام به سینما می‌رفت و فیلم‌های آن دوران را هم می‌دید و حتی برای هم‌محلی‌هایش به مدت 2 ساعت کل فیلم را تعریف می‌کرد.
وی درباره طیف بندی سینمای پس از انقلاب ادامه داد: در سینمای ایران آن زمان از حوزه هنری انقلابی‌تر وجود نداشت و حتی فضای تلویزیون که بهروز افخمی در آن مشغول بود، به نسبت بازتر بود. خاطرم هست که آن زمان برخی افراد تلویزیون فیلم «توبه نصوح» را که محصول حوزه بود، مسخره می‌کردند. البته این فیلم واقعا انبوهی از مخاطبان و روحانیون را با خود همراه کرده بود.
در ادامه نشست بهروز افخمی نویسنده و کارگردان پیشکسوت در جواب به این سوال امیر قادری که آیا تجربه‌اش از سال 56 تعطیل‌شدن سینمای ایران است یا خیر، بیان کرد: قطعا تجربه من از سال ۱۳۵۶، تعطیل شدن سینماهاست و اینکه تولید فیلم به زیر 10 اثر رسید. البته آن سال دیگر بحبوبه انقلاب اسلامی بود و این مساله بر رفتار حکومت تاثیر داشت. برای بررسی دقیق‌تر این پرسش باید به سال 55 توجه کرد که در آن سال نیز تولید فیلم به زیر 20 اثر رسید. معتقدم روش‌هایی برای گران‌کردن تولید فیلم از سوی دولت به کار رفته شد که باعث شد بخش خصوصی کاملا ناتوان شود. در حقیقت شاید بتوان گفت هدف دولت کنترل کامل فیلمسازی توسط خودش بود؛ البته بهتر است بگویم سازمان‌های نیمه‌دولتی مانند شرکت گسترش صنایع سینمایی هزینه تولید را افزایش دادند و همین امر موجب شد قیمت تولید فیلم در فاصله کوتاهی 5 برابر شود.
در ادامه سیدضیاء هاشمی درباره رویکردهای سینمای ایران پس از وقوع انقلاب عنوان کرد: زمانی که پس از انقلاب، سینمای گلخانه‌ای به راه افتاد، الگوی آن از سینمای روسیه گرفته شد. اساسا فارابی عصاره‌ای از کمونیست بود. اینکه می‌گویند الگویی از سینمای فرانسه بوده، ابدا اینجور نیست. بلکه نگاه واقعی سینمای چپ‌گرای کمونیست بودند. حوزه هنری مخملباف هم اصل سینمای کمونیست بود. اینها متاثر از نگاه افراط و تفریطی به دین بود و این در همه بخش‌ها حتی غیر از سینما وجود داشت. این مساله را حتی در احکامی که آن دوران علیه سینما صادر می‌شد می‌توان دید. آن زمان اغلب سینماهای کشور به جرم آنکه مال حرام داشتند، از مالکانشان گرفته و به بنیاد مستضعفان داده شد. برخی هم البته با دادن خمس مال‌شان پاک شدند. بنابراین به طورکلی الگوی سینمایی خانه سینما و فارابی از روسیه گرفته شده بود و طی سفرهای آقایان به اروپا به سینمای چپ‌گرا متمایل شده بود.
در ادامه امیر قادری با طرح این موضوع که بنابراین شما معتقدید همه اینها انشئابات مختلف سینمای مارکسیسم بوده، نظر فخیم‌زاده را درباره این موضوع جویا شد. وی گفت: اواخر دهه پنجاه به طور کلی دولت غایب بود و نقش چندانی در شکل‌گیری سینما نداشت. به مرور یعنی سال 60 حوزه هنری پیدا شد. قبل از این تنها یک پروانه ساخت صادر می‌شد. بنیاد سینمایی فارابی هم در همان زمان به دنبال پیدا کردن معنایی برای سینمای اسلام‌گرا بود. در واقع دست و پا می‌زدند تا الگوی سینمای اسلامی به وجود بیاورند. به یاد دارم آن زمان از محمد بهشتی می‌پرسیدیم، سینمای اسلامی که می‌گویید، یعنی چه و ایشان یک جایی بالاخره پاسخ داد که “شما نمی‌دانید سینمای اسلامی چیست و من هم نمی‌دانم!”. حوزه هنری سنگ انقلاب و حزب الله را به سینه می‌زد و متشکل از کسانی بود که یا انقلابی بودند یا انقلابی شدند. اما در سوی مقابل در دوره‌ای، بنیاد سینمایی فارابی که بیشتر روشنفکران را به خود جذب می‌کرد، رسما اعلام ‌کرد عرفان، وجه هنری اسلام است و به دنبال ارایه این تعریف از سینمای اسلامی بودند.
قادری در ادامه نشست با طرح این پرسش از افخمی که آیا سینمای ما پس از انقلاب بیشتر به سینمای مارکسیستی گرایش پیدا نکرد؟، بیان کرد: چراکه تعریفی برای سینمای اسلام‌گرا نداشتیم، اگرچه به دنبال آن بودیم. اما باید بگویم که تعریف سینمای مارکسیستی را جای سینمای اسلام‌گرا گذاشتیم چون در دنیا تعریف داشت.
افخمی درباره این موضوع پاسخ داد: با این پرسش تفاوت سینمای فاشیست با سینمای مارکسیست چیست؟ بنظر من این مقایسه خیلی وجهی ندارد. اما اگر با رویکرد محتوایی بخواهیم بررسی کنیم، می‌توان تحلیلی داشت. از آنجایی که بخشی از سینمای کشورهای کمونیستی، قهرمان‌پرداز، امیدآفرین و پرداختن به طبقه فرودست بود و انقلاب را تبلیغ می‌کرد. هرچند این مضمون‌های قهرمان‌پرداز را هم می‌توان در سینمای هند هم پیدا کرد.
این فیلمساز درباره شرایط متفاوت سینما و تلویزیون در دهه 60 با کنایه مطرح کرد: من آن سال‌ها در تلویزیون بودم. البته تلویزیون در آن دوران برخلاف سینما، مشغول نظریه‌پردازی نبود! و یک کار ضروری داشت؛ آن هم این بود که اوقات فراغت مردم را باید پُر کند؛ اوقات فراغتی که هر روز داشت جدی‌تر هم می‌شد. از سال 1361 به بعد، سریال‌سازی در تلویزیون آغاز شد و من هم در سال 62 مدیر گروه فیلم و سریال تلویزیون شدم‌‌. زمانی که مدیر شدم، دیگر مسئولیت پُرکردن اوقات فراغت با این گروه بود و مدام برنامه تولید می‌شد. می توانم بگویم به اندازه مدیریت دو شبکه فعلی حجم و وسعت کار داشتیم. مسئولیت سنگینی هم بود و به محض اینکه در این کار کمی شکست می‌خوردیم و ضعیف عمل می‌کردیم، انواع ناسزاها به ما گفته می‌شد. به یاد دارم آن زمان فیلم‌های آمریکایی را نشان می‌دادیم و برای یک فیلم که حق رایتش تمام شده بود، بعدها در دادگاه لاهه جریمه شدیم و مجبور شدیم چند برابر حق پخش آن را بپردازیم!
در ادامه این نشست فریدون جیرانی نویسنده و کارگردان باسابقه، نظر خود را درباره تعطیلی‌ سینماها در سال ۱۳۵۶ این گونه شرح داد: از سال ۱۳۵۵ بحران سینما آغاز و جلسات مهم حزب رستاخیز درباره این بحران تشکیل شد. فکر می‌کنم تندترین نظرات درباره سانسور در سینما در آن جلسات گفته شده است. افراد زیادی مانند ناصر تقوایی و سعید مطلبی در آن جلسات درباره سانسور تند و تیز حرف زدند.
وی ادامه داد: سانسور در آن زمان وجود داشت. همان سال ۱۳۵۵، فیلم‌هایی همچون «دایره مینا»، «مرثیه» و‌… هنوز توقیف بودند‌. به یاد دارم که با هاشم خردمند که از مدیران ارشاد بود در روزنامه اطلاعات درباره توقیف شدن فیلم «مرثیه» حرف زده بودم و گفتم چرا آزاد نمی‌شود. این فیلم‌ها اواخر سال ۱۳۵۶ پروانه نمایش گرفتند و 57 به نمایش درآمدند‌. در واقع از سال ۱۳۵۳ که نسخه کامل فیلم «گوزن‌ها» در جشنواره فیلم تهران اکران شد، سانسور در سینما هم شدید شد.
جیرانی خاطرنشان کرد: «گوزن‌ها» اثری به روز و بهتر است بگویم تبلیغ چریک‌های فدایی بود و تصاویر زیبایی داشت. پس از نمایش این فیلم، جشنواره هم زیر سوال رفت و هم فضای سینمای اجتماعی، سینمای اعتراضی و یا متفکر بسته‌تر شد. من به طور کلی معتقدم نیمه‌ دوم دهه ۶۰، سینمای متفکر ایران رشد کرده اما گفتمان سینمای دهه ۴۰ و ۵۰، ضدمدرنیسم است و برایش تحلیل دارم. در سینمای اعتراضی یا اجتماعی آن زمان زن مدرن نمی‌بینیم.
وی ادامه داد: گفتمان بومی‌سازی، روشنفکران را در اواخر دهه ۴۰ به خودش جلب کرد. در گفتمان بومی‌‌سازی تفکر و فرهنگ غرب به مثابه پوششی تلقی می‌شود که فرهنگ استعمار را یادآوری می‌کند؛ این همان چیزی است که کوبا و الجزایر هم تجربه‌اش را دارند. ما هم این گفتمان بومی‌سازی را دنبال کردیم که هم روشنفکران در کنارش قرار می‌گیرند، هم طبقه‌ پایین. بنابراین علت اینکه در سینمای اجتماعی و اعتراضی ایران زن و انسان مدرن می‌بینیم، این است.
این ژورنالیست در ادامه عنوان کرد: فرهنگ غرب با فرهنگ امپریالیسمی یکی انگاشته می‌شد، در حالی که این دو موضوع از هم جدا هستند. اما چون ما آن را یکی می‌پنداریم شاهد آثاری مانند فیلم‌های ساعدی هستیم. البته همه این موارد دلیل نمی‌شود که بگوییم این سینما عقب‌افتاده است؛ سینما دچار یک تفکر غرب‌ستیزی است که در آن دوره در تمام دنیا وجود داشت. در آن دوره فرهنگ غرب یک تهاجم محسوب می‌شد و مانند حالا تعاریف تغییر نکرده بود.
جیرانی ادامه داد: آن زمان شهر مدرن با فرمانروایش تعریف می‌شد. آن زمان داستان شهر مدرن، داستان امروزی نبود. آنچه که شاه از مدرناسیون نشان می‌داد؛ حاشیه‌نشینان را دچار از خودبیگانگی کرد و روشنفکران تحت تاثیر بیشتر گفتمان چپ آمریکا لاتین یعنی همان بومی‌سازی قرار گرفته بودند که باعث شد مخالف شهر مدرن باشند. این نگاه باید طبیعتا بعد از انقلاب ادامه پیدا می‌کرد. چراکه نیروهایی که قدرت را در دست گرفتند، دو مدل بودند؛ دولت موقت و نیروهایی که مسئولیت نهادهای انقلابی را داشتند.
وی یادآور شد: پس از آنکه جنگ شروع شد و مهدی کلهر آمد، تفکر دیگری پدیدار شد و اولین روحانی که به وزارت ارشاد رفت، صادقی اردستانی بود. اولین اقدام شورای پروانه نمایش ارشاد بعد از جنگ این بود که جلوی فیلم‌های روسی را گرفت.
این سینماگر خاطرنشان کرد: حال که آقای افخمی اینجا حضور دارند، باید بگویم که تلویزیون در آن زمان با تهیه کردن فیلم بهرام بیضایی در سال 60 نقش مهمی ایفا کرد.
جیرانی درباره موفقیت فیلم‌هایی نظیر «سوته‌دلان» و «در امتداد شب» در در رقابت با فیلم‌های خارجی در سال‌های منتهی به انقلاب بیان کرد: رقابتی در کار نبود. تماشاچی فیلم فارسی، طبقه پایین و حاشیه‌نشین، و تماشاچی فیلم خارجی طبقه متوسط و مرفه بودند. سینماهای‌ نمایش‌دهنده فیلم‌های ایرانی از میدان انقلاب به بالاتر نبودند. یعنی بهترین سینمای نمایش دهنده فیلم ایرانی «کاپری» در میدان انقلاب بود. با نمایش فیلم‌های «دایره مینا» و «سفر سنگ»، فیلم ایرانی در بالاشهر نیز نمایش داده شد. رقابت بین فیلم‌های ایرانی و خارجی سخت بود و مهمترین مساله در بحران سینما علاوه بر رقابت، بریدن تماشاچی از فیلم ایرانی بود. 2 فیلم در سال 57 خوب فروخت؛ اثری از ایرج قادری و و فیلم «در امتداد شب» که رکورد تاریخ را شکسته است و من معتقدم تفکری که پشت فیلم در «امتداد شب» بود، می‌توانست سینمای ایران را مانند سینما‌ی ترکیه کند.
جلسه دوم سلسله نشست «بر سینمای ایران چه گذشت» امشب سه شنبه 4 مهر با نمایش قسمت دوم این مستند و میزگردی با حضور فریدون جیرانی، مهدی مسعودشاهی، سیدمحمد حسینی و هوشنگ گلمکانی ساعت 17 در سالن شهر هفتم سینما آزادی ادامه خواهد یافت.

سینماروزان/سمیرا افتخاری: تعداد سالن‌های سینمایی ما نسبت به جمعیت و وسعت کشورمان و تعداد شهرهایی که در ایران داریم، قابل‌مقایسه با استانداردهای جهانی نیست، یعنی هیچ محاسبه‌ای ندارد و به همین دلیل می‌توانیم بگوییم که کمبود در حد فاجعه است.

سیدضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران با بیان مطلب فوق به فرهیختگان گفت: اخیرا تعدادی سالن ساخته و تعدادی بازسازی شده، که این جزء کارهای بسیارخوب است و باید انجام می‌شد، اما ما ۱۱۰۰ شهر داریم، البته می‌دانیم جمعیت بعضی از این شهرها بسیار کم هستند. اندازه جهانی استاندارد جمعیت شهری برای داشتن سالن سینما، ۲۵ هزار نفر است، اما معیار را روی شهرهایی که حداقل ۵۰ هزار نفر جمعیت دارند، می‌گذاریم. این شهرها حتما باید ابزارهای فرهنگی مثل سالن سینما و سالن تئاتر داشته باشد. اهمیت این ابزار در حدی است که به نظر من، حسینیه و مسجد می‌توانند برای مردم یک شهر ارزشمند باشند، سینما هم یک پایگاه مهم محسوب می‌شود تا جایی که حتی خود علما این موضوع را قبول دارند. تاثیری که یک فیلم در جامعه می‌تواند بگذارد و حرف‌هایی را که می‌تواند به مردم بزند، حتی یک سخنرانی هم نمی‌تواند منتقل کند. از این باب این اتفاق خیلی نیفتاده است.

هاشمی ادامه داد: جایی مثل حوزه هنری و حتی سینماشهر باید درجاهایی که سالن سینما وجود ندارند، حمایت و کمک کنند. نه اینکه فقط سالنی را بخرند و تجهیز کنند، بلکه از ظرفیت‌های موجود آنها استفاده ببرند. اسپانسرهایی هستند که پای کار هستند و کمک می‌کنند تا یک مجموعه ساخته شود و بعد می‌توان هر سالن را به اسم یک اسپانسر برای مدت زمان مشخصی، نام‌گذاری کرد. درواقع در این بخش، امکان جذب سرمایه‌گذاری بسیار بالا است.

تهیه‌کننده فیلم عروس گفت: تردید نداشته باشیم که افزایش تعداد سالن سینما تا مدتی- مگر اینکه در فیلمسازی و جو سالن‌های نمایشی ما تغییرات جدی به‌وجود بیاید (که به نظرم فعلا عملی نیست)- تاثیر ملموسی نخواهد داشت و باکیفیت موجود و تولیدات بهتر با همین امکانات فعلی و خلاقیت فعالان این عرصه، به‌جرات می‌توانم بگویم که حداقل تا ده سال آینده، هیچ اتفاق خاصی برای سالن‌ها نمی‌افتد. اما آنچه به‌وجود می‌آید، برای صنعت سینما مفید است، یعنی برخلاف نظر بعضی از دوستان که اعتقاد دارند سینما تمام شده است، تمام نشده و هم کار وجود دارد و هم مخاطب.

تهیه‌کننده شوکران بیان داشت: درباره حرکت انجام شده توسط حوزه هنری و ساخت و بازسازی در دوفاز که نزدیک به ۱۶۰ سینما در سراسر کشور است، باید بگویم، اگر به‌سمت ساخت مجتمع‌های تجاری نظیر آنچه در چند جای تهران وجود دارند و با شکل سینمایی ساخته شده‌اند، برود و روی این‌گونه مراکز سرمایه‌گذاری یا در آنها حضور پیدا کند و همچنین سالن‌های سینما در اختیار بگیرد، بی‌نظیر است.  باز هم آن حرکت انقلابی درباره ساخت سینما در شهرهایی که سالن ندارند و جمعیت آنها به‌سمت شهرهای بزرگ‌تر مثل مراکز استان یا تهران کشیده می‌شوند، حرکت بزرگی خواهد بود وگرنه دیگر حرکات هم برای ما مهم و فوق‌العاده است، حتی می‌توانند یک واحد را برای این کار بگذارند اما چون ظرفیتش وجود دارد، اساس را برای ساختن سالن در شهرهایی که سالن ندارند، بچینند و در برنامه داشته باشند و حتما از ظرفیت‌های خود آن شهرها هم استفاده کنند. به‌هرحال شهرداری، استانداری، فرمانداری و دیگر بخش‌ها و نهادها، امکاناتی برای همراهی در این امر دارند و همه پای این کار می‌آیند. وقتی شهری سینما نداشته باشد همه باید کمک می‌کنند و حوزه هنری هم با استفاده از امکانات آنجا، می‌توانند سالن بسازد.

هاشمی تاکید کرد: قطعا برای کارهایی که تا الان مدیران حوزه هنری انجام داده‌اند باید به آنها دست‌مریزاد گفت و با ساخت سینما در شهرهای محروم، این حرکت تکمیل خواهد شد. فکر می‌کنم این موضوع باسابقه‌ای که طی این سال‌ها داشتیم، تاثیر بسیار خوبی خواهد گذاشت. به‌ویژه جوانان با سینمای جوان بسیار ارتباط برقرار می‌کنند. درباره «سینما شاهد» خاطرم هست که جای خوبی بود، اما فقط یک سالن داشت و این بار بازسازی بسیارخوبی روی این سینمای نوستالژی صورت ‌گرفته و چند سالنه شده و مدرن‌تر شده است. ای کاش مدیران سینماشهر و حوزه همت کنند و تمام سینماهای نوستالژیک را بازسازی کنند تا تاریخ سینمای این کشور از بین نرود.

سینماروزان/کیوان بهارلویی: اخیرا بدون اطلاع رسانی رسمی، سیدضیاء هاشمی نماینده صنف تهیه‌کنندگان از شورای پروانه ساخت کنار گذاشته شده و منوچهر شاهسواری به جای وی قرار گرفت.

تغییر نماینده تهیه‌کنندگان در شورای پروانه ساخت با واکنش حسین فرحبخش از رئوس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران مواجه شده که در یادداشتی سرگشاده، این تغییر را قانونی ندانسته است.

متن یادداشت حسین فرحبخش را بخوانید:

اخیرا با توجه به اینکه سیدضیاء هاشمی -نماینده قانونی تهیه‌کنندگان در شورا-مدتی دچار کسالت شده و در بیمارستان بستری بودند، خانه سینما به شکلی غیرقانونی به ارشاد نامه نوشتند و ایشان را از نمایندگی تهیه‌کنندگان عزل کرده و منوچهر شاهسواری را به جای ایشان معرفی کردند. اینکه فردی به دلیل کسالت نتواند در چند جلسه شورا شرکت کند به معنایی جدایی است؟
این اقدام، یک کار غیرقانونی است چرا که منوچهر شاهسواری، نماینده تهیه‌کنندگان در شورای پروانه ساخت نیست و من نمی‌دانم روسای هیات مدیره خانه که از دهه شصت در پست‌های مختلف سینمایی حضور داشته‌اند، چرا به چنین اقدامی تن داده‌اند؟ همچنان مشخص نیست صدرنشین هیات مدیره چه زمانی تاییدیه اتحادیه تهیه‌کنندگان، برای حضور در خانه سینما را گرفته؟ جامعه صنفی تهیه‌کنندگان که بیش از شصت درصد اعضای آن، عضو اتحادیه هستند، نمایندگی ایشان را قبول ندارند چون بدون نظر اتحادیه به خانه سینما معرفی شده‌اند و ارشاد هم بدون اینکه این مورد را لحاظ کند که آیا تمام تهیه‌کنندگان در جلسه اجماع بوده‌اند یا خیر، در این باره سکوت کرد…

بگذریم؛ فرد مطبوع خانه سینما دوازده سال در شورای پروانه ساخت حضور داشت ولی چه گلی بر سر سینما زد؟ ایشان همچنان دست برنمی‌دارد و مثلا اکنون در خانه سینما و با وجودی که هیات مدیره تغییر پیدا کرده، باز به عنوان مدیرعامل امضاء می‌کند که این، یک اقدام غیرقانونی است. ایشان مطمئن باشند هر هفته که در شورای پروانه ساخت شرکت کنند، یک بیانیه علیه وی صادر خواهد شد و هر پروانه‌ای که صادر شود، فاقد ارزش و اعتبار قانونی است. بنده از ارشاد می‌خواهم که از پذیرش ایشان خودداری کند چرا که ایشان نماینده تهیه‌کنندگان نیست. بماند که ایشان سال‌هاست فیلمی را تهیه ‎نکرده و از مسائل روز تولید سینما آگاهی ندارند که بخواهند در شورای پروانه ساخت حضور داشته باشند.

اگر این رویه اصلاح نگردد به زودی از خیانت‌هایی که بین سال‌های ۸۸ تا ۹۲ صورت گرفت و سینما را به روزی کشاندند که امروز می‌بینیم، رونمایی خواهد شد.

همچنین از محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی تقاضا می‌کنم که از پذیرش ایشان خودداری کرده و پروانه‌هایی که با حضور ایشان صادر می‌شود را به رسمیت نشناسند چراکه این پروانه‌ها، غیرقانونی بوده و امضای ایشان فاقداعتبار است و در صورت صدور، مجوز احتمالی، باید دوباره در شورا رفته و با حضور نماینده واقعی تهیه‌کنندگان بررسی شود.

سینماروزان: وضعيت فعلي فروش سينما معلول علل متعددي است ازجمله فشار اقتصادي ناشي از تحريم‌ها و اتخاذ سياست‌هاي غلط اقتصادي طي سال‌هاي متمادي كه تاثير مخرب مستقيم در معيشت مردم داشته است؛ تا جايي‌كه سرانه مصرف مواد مغذي و ضروري براي بدن، كاهش 50 درصدي داشته است.

سیدضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان به بیان مطلب فوق به روزنامه اعتماد گفت: در اين ترسيم اقتصادي من به عنوان يك تهيه‌كننده چطور مي‌توانم انتظار رونق بازار اكران سينماها داشته باشم؟ چطور مي‌توانم از مردمي كه جیب شان خالی است و در تامين ضروريات و بديهيات زندگي روزمره دچار خسران و آسيب شده‌اند، انتظار داشته باشم در سبد اقتصادي خانواده همچنان بخشي را براي خريد محصولات فرهنگي و هنري اختصاص دهند.

وی ادامه داد: از طرفي افزون بر 24 ماه مبارزه با ويروس منحوس كرونا و خسارات جبران‌ناپذير وارده به مردم هم ديگر دليل اين ركود مي‌دانم. از قضا فضاي سينماي كشور مي‌توانست اين تهديد را به فرصت تبديل كند و به متوازن‌سازي اتمسفر حاكم بر جامعه كمك شاياني كند كه اين انگيزه و محمل نيز به ‌دليل مباحث شكننده اقتصادي و از طرفي دخالت دولت در برنامه‌ريزي اكران به ثمر ننشست. اين مجال فرصتي بود تا دولت با تدبير و برنامه‌ريزي به‌ جاي دخالت در امر اكران به اتخاذ سياست‌هاي تشويقي براي مخاطب روي بياورد تا سينماهاي آسيب ديده از كرونا و مردم خسته در اين هياهو بتوانند بعد از مدت‌ها در كنار خانواده فضاي شاد و مفرحي را تجربه كنند كه همچون ساير شوون با بي‌تدبيري و مشاوره‌هاي غلط برخي خيرخواهان اين فرصت تاكنون از دست رفته تلقي مي‌شود.

هاشمی درباره اوضاع اکران در سال جاری گفت: اول اينكه دولت با ورود غيرقانوني و اعمال فشار بر شوراي صنفي اكران تصميم‌گيري در نهاد صنفي را دستخوش تغيير كرد و به تبع آن اكران نوروز كه يكي از اميدهاي ما براي دميدن هواي تازه به فضاي جامعه و سينماها بود، با اصرار دولت بر تغيير جدول اكران، نتيجه نهايي آن‌گونه كه برنامه‌ريزي شده بود، حاصل نشد؛ دوم اينكه دولت با تصميمي يك‌طرفه و بدون در نظر گرفتن مصالح و آينده سينما، به شوون صنفي ورود غيرقانوني كرده و شوراي صنفي اكران را كه يك نهاد كاملا صنفي متشكل از منتفعين  از اكران بوده، تعطيل مي‌كند.

رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران گفت: شورای صنفی نمایش در واقع از دو هفته قبل از عيد نوروز با اراده ارشاد تعطيل شده و سازمان سينمايي عملا و راسا مبادرت به برنامه‌ريزي براي اكران فيلم‌ها در سالن‌هاي سينما – البته در لواي شورايي تشريفاتي به نام شوراي راهبردي اكران- كرده است. يعني سازمان سينمايي به‌ جاي روزآمد كردن اقدامات و تصميمات خود متناسب با مقتضيات و شرايط زمانه، با يك عقبگرد 30 ساله ظاهرا بنا دارد چرخ را از ابتدا اختراع كند و دستاوردهاي مطلوب و تجربيات اين سال‌هاي سينما را ناديده بگيرد؛ فلذا سازمان سينمايي به‌ جاي نظارت كيفي بر روند اكران و اتخاذ تدابير مشوق اقتصادي و فرهنگي براي مخاطبان سينما، عملا شأن نظارتي و حمايتي خود در اكران را با اجتهاد برخي مشاوران به نهاد مجري در اكران بدل كرده كه به قطع اگر با همين دست‌فرمان ادامه بدهد، بستر اكران به‌ جاي محملي براي مفاهمه، آينده‌نگري و كمك به اقتصاد سينما به كارزاري براي توليد رانت، تبعيض و قدرت‌نمايي تبديل خواهد شد. اگر سازمان سينمايي به ‌جاي تفاهم با اهالي سينما بر طبل تقابل و زورآزمايي بكوبد، نه تنها آرامش و امنيت به سينماي ايران باز نخواهد گشت؛ بلكه همين اندك مجال‌هاي اميدواركننده و سرمايه‌هاي بالقوه به حاشيه رانده خواهند شد؛ اما نكته‌اي هم اين وسط وجود دارد؛ اينكه بعيد مي‌دانم سازمان سينمايي بنا داشته باشد در مقابل راهبردها و گفتمان دولت كه صورت‌بندي آن بر عدالت و جمهوريت تبيين شده، حركت كند. دولت مدعي است با كمك جمهور نظام بناي برقراي عدالت در بخش‌هاي مختلف را دارد. سلمنا! اما اگر چنين مفروضي بناي عينيت دارد، در سينماي كشور نيز بايد منافع و امنيت اقتصادي و رواني اهالي سينما و صنوف مورد توجه قرار گيرد. رييس سازمان سينمايي امروز نبايد اجازه بدهد فرآيند سياست‌ها و تصميمات سازمان، خداي ناكرده دستخوش مشورت‌هاي مغرضانه و تسويه حساب‌هاي سياسي و شخصي شود. هر چند با شناختي كه از ايشان و روحيه همگرايي و اعتدال و انصاف‌شان دارم، اميدوارم و انتظار دارم فضاي فعلي را به همدلي و جامعيت بخشي در همه شوون بدل كرده و در مواجهه با برخي رويدادها با سعه صدر  بيشتري  برخورد كنند.

سیدضیاء هاشمی بیان داشت: سينماي ايران امروز به جهات مختلف درگير حاشيه شده و اگر منشا و دلايل بروز اين رخدادها هدفمند آسيب‌شناسي نشود، تكرار آن هزينه زيادي را به سينما و متوليان دولتي آن تحميل خواهد كرد. اولين آسيب زمينه‌سازي براي ورود و اظهارنظرهاي افراد غيرمتخصص به لايه‌هاي مختلف از سياستگذاري تا اجرا و نظارت خواهد بود. بايد اهالي سينما و مديران سازمان سينمايي بر اين مهم وقوف داشته باشند كه جملگي در يك كشتي نشسته‌ايم و نمايندگي عرصه مهم فرهنگ و هنر اين كشور را از سوي مردم برعهده داريم. در ميانداري و مديريت نيازمند روحيه پدرانه و سعه صدر هستيم و در زمينه حضور فعالانه در جوامع داخلي و خارجي نيازمند دقت نظر و هوشمندي همه‌جانبه در شناخت مصالح و ضرورت‌هاي زمانه‌ايم.‌

وی تاکید کرد: فارغ از دسته‌بندي‌هاي سياسي و فكري، من اطمينان دارم كه همه هنرمندان اين كشور قلب و جان‌شان براي مردم، امنيت داخلي و منافع ملي مي‌تپد. اگر كلامي يا نقدي هم بيان مي‌شود، ممكن است از حسن فعل برخوردار نباشد ولي در حسن نيت آنها نمي‌شود ترديد كرد. در شرايط فعلي نيز نقش سازمان سينمايي را به عنوان راهبر بسيار مهم اثرگذار مي‌دانم و اميدوارم سازمان سينمايي با درك و شناخت دقيق از وضعيت فعلي سينما و با تدوين نسخه‌هاي راهبردي موثر و اثربخش و در يك تعامل دوجانبه با اهالي سينما و صنوف آن، آرامش را به سينماي ايران بازگرداند.

سینماروزان: سیدضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران در برنامه زنده سینمامعیار رادیوگفتگو درباره برخی مسائل روز سینمای ایران اظهارنظر کرد.

گزیده نظرات سیدضیاء هاشمی را بخوانید:

?سازمان سینمایی توسط برخی از افراد صنف  بازی خورد و یک شورای زائد به نام شورای راهبردی اکران راه انداخت که ریشه اصلی آن مخالفت با یک عضو قدرتمند شورای صنفی نمایش بود که زورشان به او نرسید ، تصمیم گرفتند شورای صنفی نمایش را منحل و شورای راهبردی اکران راه اندازی کنند و نه صنف و نه سازمان سینمایی کسی پای سینما نایستاد. یک دلیل برای این تصمیم اختلاف نظر شورای صنفی نمایش با معاونت سینمایی برای اکران عید بود که گفتند نباید اجازه دهیم شورای صنفی نمایش قدرتمند شود.

? ضرب المثل داریم که مورچه چیه که کله پاچه اش باشه! سالی ۶۰ تا ۷۰ فیلم می خواهیم اکران کنیم این همه تشکیلات نمی خواهد، ۵ نفر از روسای صنوف که آنها را ۵ تن آل صنوف می نامیم، با ۵ عضو دولتی قرار است چکار کنند؟! اکران مساله پیچیده ای نیست و کاملا تابع عرضه و تقاضا ست و نمی توانیم به زور به مردم بگوییم چه فیلمی ببینند!

?اکران عید هم از فقدان همین نگاه عرضه و تقاضا به فیلم ها شد، فیلم هایی که می توانستند لوکوموتیو سینما را به حرکت بیاندازند مثل چپ، راست و شیشلیک را نگذاشتند اکران شوند و نام ۲۱ فیلم مطرح شد که با توجه به شرایط کرونا و اینکه بعد از دو سال مردم می توانستند سفر بروند، شانسی برای فروش یالا نداشتند.

? فیلم #چپ_راست بدلیل بچه بازی گیر کرده و هر روز یک چیزی راجع به فیلم می گویند که چه بخش هایی از فیلم باید حذف شود و از شورای پروانه نمایش تا افراد دیگر هر کس یک نظری راجع به فیلم دارد و منوچهر محمدی تهیه کننده فیلم هم دیگر بریده و از طرف دیگر شیشلیک هم بقدری گرفتار اعمال سلیقه های مختلف شد که تبدیل به آبگوشت شده‌ است! و سیستم نظارتی ما نمی داند چکار می خواهد کند!

?به سازمان سینمایی توصیه می کنم بجای ایجاد شوراهای اینچنینی فکری به حال تولید و حل مشکلات عدیده در شورای پروانه ساخت و نمایش کند. چرا فیلم #کوچه_ژاپنی_های امیرحسین ثقفی که به ادعای بسیاری از افراد که فیلم را دیده اند یکی از بهترین فیلم های سال گذشته سینما بود، بخاطر کج سلیقگی یک نفر ( که همه جا هست و با مشاوره های غلط خود آسیب های زیادی به سینما می زند و اگر جلوی او را نگیرند به زودی شاهد یک انفجار خواهیم بود) از جشنواره کنار گذاشته می شود و فیلم هایی را به جشنواره آوردند که تعداد قابل توجهی از این فیلم ها به گرد پایش نمی رسیدند.

?دولت را با تشکیل این شوراهای مختلف اینقدر بزرگ نکنید، ما تلاش کردیم شورای پروانه ساخت تعطیل شود، آقایان شورای تطبیق ایجاد کردند! این چه فکر ناقصی ست که جای اینکه با نسخه نهایی فیلم کار داشته باشد و راجع به آن صحبت کند، بررسی می کند نسخه نهایی چقدر با فیلمنامه مصوب انطباق دارد!

?چندبار برای آقای خزاعی نامه نوشتم و به عنوان یک مسئول صنف تلاش کردم مشکلات را حل کنم اما هنوز موفق به ملاقات با ایشان نشدم اما از حمایت از او هنوز پشیمان نیستم چون ایشان را فردی می دانم که می خواهد مشکلات را حل کند و مشکل هر چه هست به  مشاورانی برمی گردد که اطراف او هستند اما  شناختی از سینما ندارند و فقط خوب حرف می زنند! باید دلیل این همه چالش بی مورد در این مدت زمان کوتاه مشخص شود و جلوی این بی تدبیری ها را هر چه زودتر گرفت.

? یک فرد بی خرد در خارج از کشور حرفی زد و از داخل خانه سینما بیانیه ای در تایید او صادر شد (آن هم از طرف بچه هایی که من همه آنها را می شناسم و بچه های خوب و سالمی هستند) و با آبروی یک نفر بازی کردند و دولت و خانه سینما هم هیچ واکنشی نشان ندادند انگار بدشان نیامد! سازمان سینمایی آنجا هم پیشنهاد یک شورای دیگر داد در شرایطی که از ۴ ماه قبل آئین نامه انضباطی مفصلی را برای آقای خزاعی فرستادیم که راجع به همه موضوعات چالشی سینما از موارد اخلاقی تا مالی در آن آمده بود اما هنوز هیچ پاسخی به ما نداده اند!

? فرهاد اصلانی با بازی در نقش ابن زیاد در #مختارنامه آخرت خود را خریده و سالهای سال است که در این سینما حضور دارد چرا با او این برخورد زشت انجام شد! این افرادی که این بیانیه را امضا کردند با خودشان فکر کنند از فردا ما راجع به هر موضوعی بخواهیم راجع به سینما حرف بزنیم( مثلا با آقایان مجلس درباره بحث مالیات و بسیاری بحث های دیگر) با این پاسخ مواجه خواهیم شد که دارید راجع به همان هایی صحبت می کنید که فاسدند!

سینماروزان: جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینما معتقد است که دولت اعتدال هیچگونه علاقه‌ای به فرهنگ و هنر نداشت و شورای عالی سینما را به تعطیلی کشاند ولی حالا می‌شود از طریق شورای عالی سینما برخی مشکلات اهالی سینما را حل کرد.

سید ضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان درباره تشکیل مجدد شورای سینما به خبرگزاری فارس گفت: احیای «شورای عالی سینما» از جمله اتفاقات خوبی است که به تازگی صورت گرفته است؛ اما موفقیت این شورا، به انتخاب افراد و اشخاصی بستگی دارد که قرار است در این شورا به عنوان عضو، حضور پیدا کنند. اگر افرادی دُگم با تفکر بسته در این شورا حضور داشته باشند، قطعاً این شورا راه به جایی نخواهد برد، ولی اگر از افراد متخصص و با قدرت تحلیل شرایط سینما استفاده شود، شاهد اتفاقات خوب و بزرگی خواهیم بود.

تهیه‌کننده «عروس» و «شوکران» گفت: به عقیده من تعداد اعضایی که قرار است در «شورای سینما» حضور پیدا کنند زیاد است و این تعدد می‌تواند چابکی برگزاری جلسات این شورا را بگیرد. در دور جدید، رئیس جمهور شخصاً ریاست «شورای سینما» را برعهده ندارد و «شورای عالی سینما» را به«شورای سینما» تبدیل کردند، عیبی ندارد؛ اما از یکسو به نظرم اگر رئیس جمهور بتواند سالی یک یا دو مرتبه در این شورا حضور پیدا کند باعث اتفاقات مثبتی می‌شود، چرا که آقای رئیسی شخصی است که اگر حرفی بزند پای آن حرف می‌ایستد، این دقیقاً روحیه‌ای است که سینمای ایران درحال حاضر به آن نیازمند است.

وی ادامه داد: از سوی دیگر افرادی که در شورا عضو هستند نباید بر سینما نظارت کنند بلکه باید از سینمای نجیب ایران و مخاطب پسند حمایت کنند. مخاطب پسند به معنای سینمای سخیف نیست بلکه سینمایی که با قصه‌های جذاب مخاطب را با خود همراه کند. سینما باید بتواند وارد عرصه‌های مختلف از جمله مسائل اجتماعی، شهری، رانت‌ها و… که برای برخی به دلیل سرپوش گذاشتن روی واقعیات خطوط قرمز به شمار می‌آید اما مقام معظم رهبری در عرصه سینما، ورود به مسائل حساس را با اهمیت و وظیفه می‌دانند.

رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینما بیان کرد: اگر جلسات «شورای سینما» طبق روال گذشته برگزار شود، هر فصل یک جلسه و در هر سال چهار جلسه «شورای سینما» خواهیم داشت که به نظرم اگر یک تیم کارشناسی خوب در کنار این شورا قرار گیرد و موضوعات را بررسی کند و اعضای شورا تنها به تصمیم گیری درباره موضوعات در صحن بپردازند، همین چهار جلسه در سال می‌تواند باعث یک تحول عظیم در سینمای ایران شود.

هاشمی خاطر نشان کرد: اگر دولت بتواند جایگاهی ویژه برای «شورای سینما» اختصاص دهد و مصوبات آن را در سطح مصوبات هیات وزیران در نظر بگیرد، آینده روشنی در انتظار مدیریت سینمای ایران خواهد بود. 

وی درباره برگزاری شورای عالی سینما در دولت یازدهم و دوازدهم، تصریح کرد: به دلیل اینکه اعتدالیون هیچ علاقه‌ای به شورای عالی سینما نداشتند، این شورا در دولت یازدهم و دوازدهم هیچ جایگاهی پیدا نکرد. در آن زمان تنها دو جلسه از شورای عالی سینما برگزار شد و آن دو جلسه نیز در سطح وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد. به نحوی دیگر شورای عالی سینما آن خاصیت گذشته خود را از دست داده بود، چرا که وزیر اگر می‌خواست کاری انجام بدهد، انجام می‌داد دیگر نیازی به شورای عالی سینما نبود.

این تهیه‌کننده سینما گفت: متأسفانه اعتدالیون چندان علاقه‌ای به فرهنگ و هنر ایران نداشتند و برای همین شورای عالی سینما را منحل کردند!اعتدالیون مدعی بودند که اولویتشان اقتصاد است ولی اقتصاد ایران هم نابود شد…

رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان تاکید کرد: یکی از تصمیمات مهم شورای عالی سینما در گذشته تبدیل «معاونت سینمایی و امور سمعی و بصری» به «سازمان سینمایی» بود که آن هم در سطح تغییر نام باقی ماند. در حالی که قرار بود سازمان سینمایی، یک سازمان مستقل با ردیف بودجه جداگانه باشد. در حال حاضر سازمان سینمایی دقیقاً همان معاونت سینمایی و امور سمعی و بصری است که صرفاً نام آن تغییر یافته است.

سینماروزان/امیرعباس صباغ: سینمای امروز شبیه فرزند تو سری خوری شده است که هر کسی هر جایی مشکل دارد توی سر سینما می‌زند و اگر فکر می کنند فقط سینما مشکل ماست ما حاضریم این سینما را تعطیل کنیم البته به این شرط که مشکلات اقتصادی بدنه جامعه به سرعت حل شود!

سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با بیان مطلب فوق در برنامه سینمامعیار رادیوگفتگو بیان داشت: در شرایطی که در دنیا سینمای ایران را به طور کامل می شناسند در داخل همیشه با سینما برخورد سیاسی شده و آن را قربانی بازی های سیاسی می‌کنند و کاری هم با قانون ندارند‌.

تهیه‌کننده “اعتراض” گفت: مشکل امروز سینمای ما فقط به وزارت ارشاد برنمی گردد چون می دانیم از بسیاری از جاهای دیگر به وزارت ارشاد فشار می آورند!

هاشمی ادامه داد: زمانی نه چندان دور پخش کننده “آدم برفی” بودم و دستخط حضرت آقا را در بلامانع بودن نمایش و حتی تعریف شان از فیلم را هم داشتم اما به آن اعتنا نکردند و خودشان با اجتهاد شخصی جلوی نمایش فیلم را گرفتند و چند سال بعد هم مشابه همین اتفاق برای “مارمولک” افتاد!

تهیه‌کننده “عروس” گفت: دیدگاه حوزه هنری هیچ ربطی به دیدگاه نظام ندارد و فقط سلیقه شخصی است. زمانی می گفتند مثلا در ایام محرم و صفر فیلم کمدی اکران نمی کنیم، این را می‌شد تا حدودی درک کرد ولی ممانعت کامل از اکران یک فیلم از هیچ سینماداری پسندیده نیست بلکه باید سینمادارها براساس میزان مخاطب، سانس‌ها را تقسیم کنند.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان بیان داشت: این نماینده‌ای که از وزیر ارشاد حکم می‌گیرد و در مجلس وی را تهدید به استیضاح می‌کند بهتر است دنبال حل مشکلات اقتصادی مردم برود که مردم هر روز مرغ را به یک قیمت نخرند! این اقدامات بیشتر برای خودنمایی ست.

وی افزود: نمایندگانی در مجلس داریم که بسیار به ما کمک می‌کنند و نسبت به سینما آگاهی بالایی دارند اما آن کسی که به اسم مجلس، حوزه یا هر سازمان و نهاد دیگری زیرآب سینما را می‌زند قطعا مخالف نظام است.

رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان تاکید کرد: این آقایی که خود را علامه دهر می داند و از برجام تا سینما راجع به همه چیز نظر می دهد و اخیرا هم علیه فیلم  شهرگربه ها” مطالب تند و تیزی علیه سیدجواد هاشمی گفته بود، چرا از فقر و گرانی و کودکان کار و …. حرفی نمی‌زند؟ فقط سینما مشکل است؟ از سر شکم سیری راجع به سینما نظر ندهید! ما دیگر قسم حضرت عباس شما را باور نمی کنم چون دم خروس را زیر لباس تان دیدیم.

هاشمی خاطرنشان ساخت: بهتر است مدیریت سینما را به اهلش بسپارند و به فکر حل مشکلات اساسی مردم باشند و بروند مسائلی مثل رکود، بیکاری، تورم و مسائل اقتصادی آحاد جامعه را حل کنند تا چهار سال بعد باز اوضاع از این، بدتر نباشد.

سینماروزان/کیوان بهارلویی: هجمه‌های یکی دو نماینده مجلس و پاره‌ای رسانه‌های افراطی علیه برخی آثار سینمای ایران و ادعای توقیف عنقریب سی فیلم(!) با واکنش رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران مواجه شد.

سیدضیاء هاشمی با انتقاد از جماعتی که امنیت فرهنگ و هنر را به چالش می‌کشند به آنها توصیه کرده به دنبال کمک برای آبادانی کشور باشند‌.

متن اظهارات سیدضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران را بخوانید:

یکصدو اندی سال از ورود سینما به ایران و بیش از چهل سال از پیام تاریخی حضرت امام(ره) درباره سینما می گذرد. در این سالها علیرغم تلاش همه ی دلسوزان و بزرگان فرهنگ و هنر این کشور متاسفانه همچنان سینمای ایران بی ثبات ترین و متزلزل ترین نهاد فرهنگی این کشور قلمداد می شود، از عدم امنیت شغلی و فقدان سیاست های حمایتی و رفاهی هنرمندان تا نبود یک قانون مدون و خاص برای سینمای ایران همه و همه گواه شرایطی ست که سرنوشت و معاش بیش از 7 هزار عوامل حرفه ای سینما تا فرجام یک محصول سینمایی را گره زده به آقایانی که سلیقه شان روزی برمدار حُب است و روزی بر مدار بُغض.

متاسفیم که بگوییم ، روزی ما را زینت المجالس میپندارند و روزی بعنوان ژنرال های فرهنگی میادین بین المللی، روزی به طمع رای آوری در خدمت سیاست و روزی با پوستینی سفید و حنابسته، مُهیای قربانگاه آنهم به جُرم نجابتی که در اصالت وجودی مان است.

دهه هاست فریاد می زنیم، استمداد می طلبیم و ممارست می کنیم که سینمای ایران با کهنه زخم هایی دست به گریبان است که نیمی از توان و ظرفیت تیم پدیدآورنده یک فیلم را مصروف هزارتوی بی قاعده خود می کند. از پروانه ساختی که برای تیم سازنده‌اش ارزش افزوده ی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن نزدیک به صفر است تا پروانه نمایشی که دریافت آن نه تنها متضمن اکران عمومی یک فیلم نیست که هر آینه در مرز توقیف و اعمال چند باره ی سلیقه های فرامتنی و فراقانونی ست.

در روزگار سختی که تن رنجور سینما را در تلاطم کوران تبعات و عوارض بلای کرونا رنجورتر و ضعیف‌تر کرد، حال با این وصف ناگفتنی ، بجای آنکه دستمان را بگیرند و یاری مان دهند، زبان به تهدید سینمای ایران باز می کنند.

در سناریویی جدید سینما را متهم به داشتن 30 فیلم مبتذل کرده اند و وزارت ارشاد را به گروکشی که اگر دستور توقیف این فیلم ها را صادر نکند وزیر محترم ارشاد را بازخواست خواهند کرد. نماینده محترم مردم تهران مشخص نیست که چرا تیغ خشم و عداوت بر صورت این سینمای نجیب و مردمی می کشد؟و بدتر بدون آنکه نامی از این فیلم ها بیاورد برای سرنوشت آنها خط و نشان می کشد… آن هم فیلم هایی که از وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی دارای پروانه نمایش هستند!

جناب نماینده محترم مشخص نکردند کجا این فیلم ها را دیده اند که صاحبان آثار از آن بی اطلاعند! و اگر هنوز موفق به دیدن آنها نشده اند، چگونه پی به ابتذال این فیلم ها برده‌اند؟! و نهایتا اینکه نماینده عزیز ما مشخص نکرده اند که بر اساس کدام اختیار و مجوز قانونی می توانند به میلیارد ها سرمایه بخش خصوصی اینچنین چوب حراج بزنند؟

عزیز برادر! مدتهاست دیگر از شما انتظار گشودن گره‌ای از سینما نداریم، لااقل با کج فهمی و تحجر گره آن را کورتر نکنید. امروز حضور فعالانه بخش خصوصی در فرهنگ و هنر کشور در حکم جهادی ست که فرزندان این خاک برای اعتلای نام ایرانِ اسلامی در آن می کوشند و از هیچ تلاشی فروگذار نیستند؛ اگر لسان به قدردانی نداریم ، با زبان تخویف نمک به زخم مرارت ها و تلخی هایشان نپاشیم و ناامیدشان نکنیم.

آخر اینکه فراموش نکنیم که امروز بیش از هر زمان دیگری این کشور نیاز به همدلی، وفاق و آرامش دارد، دولت سیزدهم و رئیس محترم جمهور شبانه روز همه ی توان خود را برای اعاده و صیانت از منافع ملی کشور و رفع موانع و مشکلات اقتصادی مردم بکار بسته اند؛ ما نیز دست از لجاجت های کودکانه، تسویه حساب های سیاسی ، قدرت نمایی های بی فرجام و پمپاژ یاس و ناامیدیِ توام با تنش در جامعه برداشته و مجال و فرصت حاضر را مغتنم شمرده و به سهم خود برای آبادانی این کشور قدم برداریم و آنهایی که مانده‌اند و قلبشان برای سربلندی این کشور می تپد را سرخورده و مایوس نکنیم که هیچ خیانتی از این بالاتر نیست.

سینماروزان: سیدضیاهاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان در گفتگو با امیرعباس صباغ در برنامه سینما معیار رادیوگفتگو در خصوص دیدار اخیر تهیه کنندگان با وزیر فرهنگ و ارشاد گفت: این جلسه دو ساعته سه محور اصلی داشت که در ابتدا به لغو مصوبه مجلس در خصوص معافیت مالیاتی کلیه فعالین فرهنگی و اعمال مالیات برای درآمدهای سالیانه بالای ۲۰۰ میلیون تومان پرداختیم که به نظر من مجلس در تصویب آن شتابزده عمل کرد و امیدوارم با توجه به نظر مساعد وزیر ارشاد این مشکل در بودجه سال ۱۴۰۱ رفع شده و به روال قبل برگردد.

به گزارش سینماروزان رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان ادامه داد: بحث دوم ما در خصوص نظارت ساترا بر سریال‌های نمایشی پلتفرم ها بود که تلاش کردیم هم این مشکل را حل کنیم و هم راجع به بهبود رابطه سینما و تلویزیون صحبت کردیم که قرار شد در جلسه ای میان وزیر ارشاد و رئیس سازمان صدا و سیما این مسائل مطرح شود. در خصوص نظارت ساترا بر سریال ها و بازگرداندن آن به وزارت ارشاد نظر شخص وزیر بسیار مثبت است و من هم فکر میکنم این اتفاق باید رخ دهد چون در غیر اینصورت بخش قابل توجهی از وزارت ارشاد بیکار خواهد شد.وزیر ارشاد به‌دنبال بازگرداندن زعامت سریالهای خانگی و پلتفرم‌ها به ارشاد است.

هاشمی افزود: موضوع سوم جلسه به انتقاد برخی از انتصابات اخیر در حوزه سینما مربوط می‌شد که من امیدوارم در این باره ( مخصوصا راجع به ترکیب اعضای شورای پروانه نمایش که از ۹ نفر فقط ۳ نفر آنها سینما و مشکلات آن را می شناسند و فکر می‌کنم حضورشان برای سینماگران مشکلات مختلفی ایجاد کند) تجدید نظری صورت گیرد.

هاشمی درخصوص صحبت های جنجالی محمدحسین فرحبخش دربرخصوص انتصابات اخیر علی الخصوص معاون جدید نظارت و ارزشیابی گفت: ایشان در این جلسه و در حضور وزیر و رئیس سازمان سینمایی هم همان مواضع را تکرار کردند البته من ماحصل صحبت‌های مطرح شده در این جلسه را مثبت می بینم و این اراده را دیدم که با تعامل با تهیه کنندگان و مسئولان وزارت ارشاد به سمت رفع بسیاری از مشکلات گام برداریم؛ هر چند به نظر شخصی من که البته فراتر از یک نظر شخصی و بر مبنای اطلاعاتی است که دارم، بخشی از این انتصابات در جایی در دولت سایه و خارج از حیطه قدرت وزیر ارشاد و رئیس سازمان سینمایی رقم خورده و این بزرگترین مشکل ماست.

هاشمی با اشاره به اقدامات محمدحسین نیرومند مشاور وزیر ارشاد در رفع مشکل نمایش فیلم “گشت ارشاد۳”، حضور وی در وزارت ارشاد را تا اینجا مفید دانست و در خصوص حضور خود در شورای پروانه ساخت گفت: من همچنان به ماهیت تشکیل این شورا نقد دارم چون به اعتقادم هنر را با بخشنامه و دستور نمی توان هدایت کرد و تا زمانی که این شورا وجود دارد مشکلات فیلمسازی به قوت خود پا برجاست و بعد از چهل سال دیگر باید به فیلمسازان نامدار و باسابقه خود اعتماد کنیم و من به عنوان عضوی از شورای پروانه ساخت تلاش می کنم افراد را متقاعد کنم تشکیل این شورا مشکلی از سینمای ایران را حل نمی کند اما تا زمانی که در این شورا باشم تلاش می‌کنم مشکلات فیلمسازان را به حداقل برسانم

سینمامعیار به سردبیری و اجرای امیرعباس صباغ و تهیه کنندگی محمدجواد طالبی پنجشنبه ها ساعت ۱۴:۳۰ الی ۱۵:۴۰ بصورت زنده از رادیوگفتگو پخش می‌شود

سینماروزان: حل مشکلات اکران کمدی-انتقادی “گشت ارشاد۳” و روی پرده رفتن فیلم باعث واکنش رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران شد.

سیدضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران با حمایت از اکران این فیلم بیان داشت: چه خوب که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در اقدامی هوشمندانه و بخردانه توانست در اولین روزهای مدیریت به این عرصه پر تلاطم، جلوی کج سلیقگی ها و کوته نظری برخی افراد بی اطلاع را بگیرد و موجب رفع مشکل پیش آمده برای فیلم ” گشت ارشاد” ۳ شود؛ این عمل آگاهانه باعث شد  نظام جمهوری اسلامی بی دلیل هزینه اعمال برخی ناآگاهان را متحمل نشود.

هاشمی ادامه داد: جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران  با تشکر از عملکرد  وزیر محترم ارشاد در این خصوص، امیدوار است با توجه به درایتی که در اولین گام های مدیریت جدید شکل گرفته از حالا به بعد هیچ فیلمی در محاق توقیف قرار نگرفته و باقی نماند. امیدواریم این گامی ابتدایی باشد برای رفع مشکل تمام فیلم‌های توقیفی!

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان تاکید کرد: فیلم ها ساخته می شوند و مردم هستند که آنها را انتخاب کرده و به تماشا می نشینند. مخاطب، منتقدان بسیار خوب فیلم ها و بهترین ارزشگذاران می باشند.  امید است در شرایط پاندمی کرونا بار دیگر با تعامل حداکثری مدیران نظارتی و مقامات بالادست ارشاد با صاحبان آثار شرایط تولید و عرضه هرچه بیشتر فیلمهای کنشگر را فراهم کرده و بتوانیم مخاطبان را بیش از گذشته در سینماها ببینیم و با حضور پرشور خود به سالن های نمایش رونق دهند.

سینماروزان/سیدضیاء هاشمی(رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران): محمد خزاعي كه رياست سازمان سينمايي را عهده‌دار شده خوشبختانه جوان است و جوانان داراي انگيزه براي تغيير و بهبود اوضاع هستند. ايشان در اولين اقدام موثر خود احياي شوراي عالي سينما را در دستور كار قرار داد آن‌هم در شرايطي كه در دوره قبل هيچ ارزشي براي سينماي ايران در سطح كلان كشور قائل نبودند. شوراي عالي سينما كه مي‌تواند هر فصل تشكيل شود، رياست آن برعهده رييس‌جمهور است، تصميمات اين شورا ضمانت اجرا دارد و در حد تصميمات هيات دولت است پس مي‌تواند براي سينما منشأ خير و اثرگذار باشد.

به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه اعتماد، اقدام بعدي سر زدن به بازيگر و خواننده «ايران، ايران» آقاي رضا رويگري بود كه از ايشان دلجويي كرد. او همچنين به هيات‌مديره خانه سينما و اتحاديه تهيه‌كنندگان آمد. نظير چنين اقداماتي نشان از اين دارد كه فردي از دل سينما براي اهالي سينما انتخاب شده است و ما مي‌توانيم به محمد خزاعي اميدوار باشيم.

ان‌شاءالله براي انتصاب مديران دقت لازم را داشته باشد و به سمت اصالت‌دهي به صنوف گام بردارد و به فعاليت‌هاي صنفي اهميت دهد و امورات روزمره سينما را به صنوف واگذار كند و از صنف مسووليت بخواهد. به‌طور مثال، كارگردان اول بايد از كانون كارگردانان مجوز دريافت كند زيرا افراد متخصص در آن صنف صلاحيت‌ها را بهتر بررسي و تاييد مي‌كنند. در دوره قبل هم صحبت‌هايي در اين زمينه مطرح شده بود اما در جريان نيستم چه اتفاقي افتاد. البته كه معناي واسپاري مجوز به صنف ولنگاري نيست معنايش اين است كه با توجه به آيين‌نامه شفاف و تعهد، اعضاي صنف كنترل‌هاي لازم را انجام مي‌دهند كه آيا فيلمي بدون مجوز به عنوان كارگردان اول ساخته شده يا خير و اگر ساخته شده با توجه به تخطي صورت‌گرفته با اين كار برخورد تا جسارت ابلهانه از برخي گرفته شود. و اعضاي متعهد و باسابقه سينما براساس آيين‌نامه اقدام به توليد مي‌كنند و پاسخگوي اثر خود خواهند بود.

از سوي ديگر در اين شوراهاي وقت‌گير ممیزی را بايد به گونه‌اي مديريت كنيم كه افراد بدون دغدغه به فيلمسازي‌شان برسند و جوانان خلاق كار كنند و فرسايشي در پشت در شوراها نمانند.  توصيه‌اي به مديران قبلي و رييس خانه سينما داشتم كه متاسفانه مورد توجه قرار نگرفت، اينجا باز تكرار مي‌كنم محمد خزاعي شرايطي فراهم آورد كه وزير ارشاد با وزير بهداشت توافق‌نامه‌اي داشته باشند (به دور از مافياهاي دارويي وزارت بهداشت) سه يا چهار بيمارستان موظف به خدمات ويژه vip با دفترچه تامين اجتماعي و بيمه تكميلي به هنرمندان بیمار خدمات ارايه كنند. 

با توجه به اينكه براي هنرمندان، صندوق هنر يا خانه سينما و … اقداماتي براي هزينه درماني مي‌كنند، توصيه مي‌كنيم رييس سازمان سينمايي به راه‌اندازي كلينيك درمانی تخصصي براي هنرمندان كمك كند البته از طريق صنف، دولت در اين كار فقط حمايت كند.

آقاي خزاعي مي‌تواند تلاش كند و ما با تمام توان مي‌آييم و از مكان‌هاي موجود و كمك‌هاي افراد خير هم مي‌توانيم استفاده كنيم تا وسايل و تجهيزات دستگاه‌هاي تخصصي پزشكي را (با توجه به توافق‌نامه) بدون ارايه هزينه گمركي در اختيار بگيريم. پزشكان متخصص بسيار خوبي هستند كه هفتگي مي‌توانند در كلينيك خدمات رايگان ارايه دهند و از همه ظرفيت مي‌توان براي خدمات‌رساني به اهالي هنر بهره ببريم. با اين كار صنف فعال مي‌شود، اصرار دارم مديريت اين كار به صنف و افرادي كه فرصت لازم را دارند واگذار شود و از حضور و مديريت دولتي و صندوق هنر بايد اجتناب شود‌. لازمه فعاليت در هيات امناي كلينيك اين است كه افراد هزينه و وقت كافي براي جمع‌آوري تجهيزات و امكانات و استفاده از پتانسيل افراد متخصص براي هنرمندان را داشته باشند.

اميدواريم محمدخزاعي به عنوان رييس سازمان بتواند در حوزه اعتمادسازي نظام به سينما گام بردارد. بايد دست سينماگر را باز گذاشت و مسووليت را به خودش واگذار كرد، بايد در مقابل دخالت‌هاي گروه‌هاي خارج از ارشاد (گروه‌هاي فشار) مقاومت كرد و حامی بدنه سینما باشد. شنيدم كه در معاونت پيشين در برخي موارد جلوي برخي كج‌فهمي‌ها ايستادند و مقاومت كردند.

در اين مجال فرصت ارايه همه طرح‌ها نيست، ان‌شاءالله به همت دوستان در اتحاديه طرح‌هاي مناسب را به سازمان سينمايي ارايه مي‌دهيم. در دولت قبل هم ما تلاش‌هاي زيادي براي سينما كرديم، اما آقاي روحاني براي سينما و هنرمندان ارزشي قايل نبود.

سینماروزان/سیدضیاء هاشمی(رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران): بیست و یکم شهريور ماه، روزيست كه هر سال از آن به عنوان روز سينما ياد مي‌شود و روزي كه در تقويم كشور با افت و خيزهايي بالاخره ثبت شد. اين روز به ‌طور ويژه‌تري به سينما توجه مي‌شود و چند سالي است كه سينما در اين روز بليت نيم‌بها دراختيار مردم قرار مي‌دهد تا اين روز با حضور در سالن جشن بگيرند.

به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه اعتماد، سينما يك رسانه ديداري و شنيداري است كه با فناوري ارتباطي تنگاتنگ دارد و مي‌تواند يكي از جنبه‌هاي اقتصادي هر كشور باشد. پايه‌هاي اوليه اين صنعت در سال 1985 بنيانگذاري شد و بعد از آن گسترش پيدا كرد و جالب است كه بدانيم در ابتداي پيدايش سينما آن را پديده‌اي علمي صنعتي مي‌دانستند اما در سال‌هاي جنگ جهاني اول، سينما به عنوان يك وسيله نمايشي و سرگرمي رونق تجاري يافت.

سينماي ايران طي تاريخ صدساله‌اي كه فراز و فرودهايي داشته ‌و فيلم‌هاي موفقي قبل و بعد از انقلاب توسط هنرمندان اين عرصه خلق شده، در مجامع بين‌المللي شناخته شده است. در اين روز آمارهايي درباره تعداد سينماها و ميزان استفاده مردم از سينما در اين روز ارايه مي‌شود و از افت و خيزهاي چند ساله سينما در جذب مخاطب صحبت مي‌شود اما اي كاش در اين شرايط كه كرونا بيداد مي‌كند كمي به فكر خالقان و دست‌اندركاران اين هنر صنعت باشيم.

اي كاش مجلس شوراي اسلامي يك‌بار ديگر به وضعيت سينما توجه كند و همكاران ما در اين صنف مظلوم را معاف از ماليات بدارد. صنعتي كه اغلب و در طول سال‌هايي كه بازده خوبي داشته هم ضررده بوده است و هيچ‌گاه تراز مالي مثبت نداشته و به ‌طور كل بخش عمده آن ورشكسته بوده و هستند. با آمار دقيقي كه وجود دارد بهتر است، مجلس و دولت بار ديگر با كارشناسي و همفكري و ديد عميق‌تري به سراغ اين هنر صنعت رفته و ماليات هنرمندان را طبق بند ل ماده ۱۳۹ اصلاحي قانون ماليات‌هاي مستقيم مصوب ۲۷ بهمن ۱۳۸۰ محاسبه كنند و فعاليت‌هاي هنري و به‌ طور ويژه سينمايي و درآمدهاي حاصل از فعاليت‌هاي فردي و جمعي در اين بخش را از پرداخت ماليات معاف نمايند تا اين نارضايتي از شرايط پيش آمده برچيده شود. اي كاش مجلس يك‌بار ديگر حقوق ضايع شده سينماگران را مورد توجه قرار دهد و یادش نرود که بخش عمده سینماگران مستقل، گرفتار ورشکستگی هستند.

در شرايطي كه كرونا اجازه فعاليت در حوزه سينما را به سينماگران نمي‌دهد شبكه نمايش خانگي رونق بهتر و بيشتري دارد اما با تفسير غلط از «صوت و تصوير فراگير» اين رسانه مهم را كه در واقع ويديو درخواستي به تلويزيون سپرد. عملكرد غلط ساترا و واسپاري شبكه نمايش خانگي به اين مجموعه (ساترا) اشتباهي فاحش و عملكردي غلط بود.

در شرايطي كه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي طبق مصوبه شوراي عالي انقلاب فرهنگي متولي تمام فعاليت‌هاي هنري در حوزه نمايش و تصوير است به يك‌باره مجموعه ساترا با عملكرد غلط ضربه‌هاي جبران‌ناپذيري را به هنر تصوير و سينماي كشور وارد آورد. اين سازمان (ساترا) به عنوان يك سازمان تنظيم‌گر وارد حوزه شبكه نمايش خانگي شد اما تا به امروز مصوبه قانوني ندارد. بهتر است كار اين مجموعه به همين سال (1400) و بودجه دريافتي ختم شود و كار وزارت ارشاد را در اوضاع فعلي (فراگيري كرونا) كه عملا فعاليت چنداني ندارند به ركود و شايد بهتر بتوان گفت به تعطيلي نكشانند.

به نظر مي‌رسد با نحوه عملكرد ساترا به اين مهم مي‌رسيم، مبناي اساسي‌اش در مواجهه با توليدات نمايش خانگي مبتني بر «تقابل» تعريف شده است؛ در حالي كه در آغاز راه بهتر بود اين تاكتيك براساس «تعامل» تعريف مي‌شد. بيشتر قضاوت اين سازمان تنظيم مقررات در مواجهه با آثار اين شبكه، احساسي و ضربتي عمل مي‌كند در حالي كه وزارت ارشاد باتوجه به سبقه فعاليت در عرصه تصوير و كارشناساني كه در آن حضور دارند، مي‌توانست عقلاني و تعاملي با هنرمندان برخورد كرده و موفق‌تر عمل كند، زيرا جنس فعاليت در اين حوزه را مي‌شناختند و با شناخت كامل از نوع رفتار هنرمندان با آثارشان برخورد مي‌كردند.

اي كاش در دوره و زماني روز ملي سينما را جشن بگيريم كه ويروس كرونا از جهان برچيده شده باشد و سينما بار ديگر مامن و محفلي براي جمع خانواده‌ها و فراهم آوردن اوقات خوشي براي جامعه باشد. اي كاش سينما را در روز ملي به دور از سياست بازي و سياسي‌كاري جشن بگيريم و سايه سياست از اين هنر صنعت برچيده شده و مشکلات اهالی سینما با کنار هم قرار گرفتن دولت و مجلس حل شده و هنرمندان با فراغ بال بهتري به رونق سينما كمك كنند و اجازه تخيل و روياپردازي را هرچه بهتر به تماشاگران بدهند.

سینماروزان/مارال دوستی: سیدضیاء هاشمی، رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینما گفت: توصیه‌ من به  به عنوان وزیر آتی فرهنگ و ارشاد اسلامی این است که مجموعه‌ سازمان سینمایی را که یک مجموعه‌ عریض و طویل است، چابک‌سازی کنند.

به گزارش سینماروزان رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان در برنامه رادیویی “پرانتز باز” گفت:  انتخاب رئیس سازمان سینمایی و معاونت‌های آن اهمیت بسیار ویژه‌ای دارد که از آدم‌هام خوش نام، با سابقه و بدون حاشیه استفاده شود و از افرادی که دائماً در سینمای کشور تلاطم ایجاد کردند استفاده نشود. یعنی آدم‌هایی که واقعا دلسوز فرهنگ و سینما هستند؛ حتی اگر خیلی هم وارد نباشند اشکالی ندارد، اگر فقط مدیر باشند که بشود با آن‌ها کلام برقرار کرد ما استقبال می‌کنیم.

هاشمی اضافه کرد: در حال حاضر، از لحاظ اقتصادی شرایط خوب نیست و کرونا فراگیر شده است، یعنی ما از نظر زمانی نمی‌دانیم تا کِی درگیر یک چنین وضعیتی هستیم، بنابراین توصیه‌ من این است که مجموعه‌ سازمان سینمایی را که یک مجموعه‌ بسیار بزرگ و عریض و طویل است چابک‌سازی کنند. باتوجه به توسعه‌ دولت الکترونیک و شرایط امروز کرونا، زیرمجموعه‌های زائد و هزینه‌بر سازمان سینمایی را ادغام کنند. بعضی از آن‌ها را حذف کنند که برای گرفتن مجوز به صورت سنتی عمل نکنیم. البته در حال حاضر چند ماهی است که بحث آن شروع شده اما باید جدی‌تر از این‌ها شود.

وی ادامه داد: ما زیرمجموعه‌های سازمان سینمایی را داریم که فقط برای خودشان فعالیت می‌کنند و خاصیتی هم برای سینمای ایران ندارند. پس چابک‌سازی و حذف زیرمجموعه‌های زائد مهم است. به نظر می‌رسد که کار از طریق ساماندهی اینترنتی بهتر و عالی‌تر انجام می‌شود. یک اتفاق هزینه بر دیگر هم وجود جشنواره‌های هزینه‌بر و زائد است، در حالی که اهالی سینما گرفتار معیشت خودشان هستند. ما یک جشنواره سینمایی بیشتر نباید داشته باشیم و آن جشنواره‌ ملی فجر است. من اعتقاد دارم که مجموعه‌های جدا شده‌ای مثل مستند و فیلم کوتاه باید به جشنواره‌ی ملی فجر برگردد. حداقل در این سه، چهار سالی که گرفتار کرونا هستیم، هزینه‌های آن را برای اهالی فرهنگ هزینه کنیم.

وی افزود: مهم‌تر از همه‌ این‌ها، بخش نمایش خانگی است. نمایش خانگی سال‌ها بود که در اختیار خود وزارت فرهنگ بود و اگر این کار را از او بگیریم، دیگر در این دوران کرونا کاری ندارد! در حال حاضر تنها کاری که معیشت بچه‌های ما درگیر آن است، همین نمایش خانگی است. از آقای اسماعیلی می‌خواهیم به جد و به هر شکلی که شده توانشان را بگذارند و ساترا را به مجموعه‌ وزارت ارشاد بازگردانند و خستگی را از تن تلویزیون هم کم کنند.

هاشمی تاکید کرد: نکته‌ آخر اینکه ما سال‌هاست در سینما معضلی به نام پروانه‌ ساخت داریم. پروانه‌ ساخت دیگر آن کاربرد را ندارد و در حال حاضر یک رانت شده‌است. خود من در حال حاضر عضو شورای پروانه ساخت هستم اما به شما می‌گویم که این مساله هیچ اثری برای فیلمسازی ندارد و حتی بدتر هم می‌کند. یعنی ما به دلیل خواندن یک سری فیلمنامه‌هایی که ارزش فیلمسازی ندارند اما هیچ ایرادی ندارند، مجبور هستیم تا مجوز دهیم و فیلم‌های بد ساخته می‌شود. اگر این را آزادش کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟

وی تصریح کرد: مجوز فیلمسازی در حال حاضر به یک رانت تبدیل شده‌است. این را برداریم و هر کسی که می‌تواند فیلم بسازد، این کار را انجام دهد. در این صورت دقت فیلمسازها بیشتر خواهد شد.  فقط دو کنترل باقی می‌ماند. یکی کنترل تهیه کننده است که از صنف تهیه‌کنندگان سال‌های سال مجوزهایی صادر می‌شده و درست عمل کرده و همچنین مجوز کارگردانی که این کار نیز تخصصی است و باید به صورت حرفه‌ای، انجام گیرد.

سینماروزان/تینا جلالی: سيد ضياء هاشمي، رييس جامعه صنفي تهيه‌كنندگان حضور هنرمندان در عرصه سياست را كاملا اشتباه دانست و راه‌حل مشکلات هنرمندان را فعالیت صنفی بی‌درگیری در سیاسی‌بازی دانست.

سیدضیاء هاشمی با اشاره به اینکه سياست سازوكار خودش را دارد كه با روحيه احساساتي هنرمند هيچ سنخيتي ندارد به روزنامه اعتماد گفت: هنرمندان به‌ طور جدي از سال ۷۶ وارد عرصه سياست شدند و در اين ميان جريانات چپ و راست درگيري شديدي پيدا كردند، آنها كه با جريان چپ ارتباط نزديك‌تري داشتند، وارد كار سياسي شدند.

هاشمی ادامه داد: يك گروه خاص‌تر هنرمندان هم سمت و سوي جناح ديگر(راست) را گرفتند و از آن تاريخ بين هنرمندان يك شكافي عميقي شكل گرفت كه در سال 88 و جرياناتي كه به وجود آمد بين اين افراد اختلافات غريبي به وجود آمد به گونه‌اي كه در برخي پروژه‌ها اگر گروه چپ فعال بود، گروه راست دعوت به همكاري نمي‌شد و حتي در جريانات اجتماعي و فعاليت‌هاي انسان‌دوستانه هم شاهد برخوردهاي نادرستي بوديم!! اين شكاف و اختلاف تا امروز هم ادامه يافته است.

رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان تاکید کرد: خوشبختانه در انتخابات اخیر شاهد فعاليت كمرنگ يا مي‌توانيم بگوييم عدم فعاليت طيف هنرمندان بودیم كه باعث خرسندي است. شايد با اين روند پرهیز هنرمندان از آلودگی‌های سیاسی بيشتر شاهد يكپارچگي ميان هنرمندان درجهت حل مشکلات معیشتی باشيم و اگر اختلافي وجود داشته باشد ممكن است صنفي باشد كه قابل حل است.

تهيه‌كننده «شوكران» همچنين به سرخوردگي‌اي كه از دوران اعتدال براي هنرمندان به وجود آمده كه از قضا ميزانش هم كم نبوده، اشاره کرد و گفت: چقدر هنرمندان براي انتخابات دو دوره دولت يازدهم و دوازدهم تلاش كردند و سفرهاي متعدد انجام دادند و از جان براي آقاي روحاني مايه گذاشتند اما در طول اين 8 سال هيچ تلاشي براي آنها صورت نگرفت و هيچ اعتنايي حتي براي كساني كه براي رياست‌جمهوري او تلاش كردند، نشد. به اين توجه كنيم كه هنرمندان با دل‌شان قدم در راه گذاردند و از سياست دفاع كردند اما بازخوردي نديدند همين باعث شد تا اكثر آنها تصميم بگيرند به سمت هيچ دسته و گروهي تمايلي نشان ندهند البته برخي باز هم كارهايي انجام مي‌دهند اما آن شور و هيجان ديگر وجود ندارد.

هاشمي گفت: سينماگران ديگر حاضر نيستند با بي‌اعتنايي‌هاي كانديداها همراه شوند و اين جاي شكرش باقي است زيرا آنها داراي احساسات و عواطفي هستند كه با سياست هيچ سنخيتي ندارد و شعور را به شور سياسي بدل مي‌كند. دزدي، فقر، فساد، جريانات رانتي و… را همه هنرمندان در جامعه مي‌بينند و همين هم موجب دلزدگي آنها از فعالان عرصه سياست شده است. آنها درد و وضعيت جامعه را لمس مي‌كنند و از وعده‌هاي اجرا نشده دولت به مردم ناراحت مي‌شوند.

سینماروزان/امیر صباغ: سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران روی آنتن زنده رادیو هم از عقبه سیدابراهیم رئیسی گفت و هم خواستار ارائه برنامه هنری از سوی وی و سایر کاندیداها، حرف زد.

سیدضیاء هاشمی در برنامه سینمامعیار رادیوگفتگو در خصوص نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری امسال و نسبت آنها با سینما گفت: به جز آقای رئیسی شناخت چندانی از دیگر نامزدها ندارم اما آقای رئیسی را بدلایل مختلف می شناسم چون یک بار با ایشان به تماشای یک فیلم توقیف شده نشستم و چه دیدگاه‌های خوبی نسبت به آن فیلم داشتند.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان ادامه داد: در زمان دادستانی ایشان معاونین های سینمایی که در خصوص برخی فیلم ها دچار مشکل می‌شدند سراغ ایشان می‌آمدند و ایشان کمک می کرد.

هاشمی با اشاره به مشکلات عدیده اهالی سینما و بخصوص مشکلات معیشتی تاکید کرد: در شرایط امروز عجیب است برایم که ایشان که اهل فیلم بود و روی مانع زدایی ها کار می کردند، هیچ حرفی از سینما نمی‌زنند. واقعا چرا هیچ کدام از کاندیداها درباره لزوم برطرف ساختن مشکلات اهالی سینما و به‌ویژه مشکلات معیشتی حرفی نمی‌زنند؟ اگر برنامه‌ای برای ارتقای معیشت اهالی هنر دارند هرچه زودتر اعلام کنند چون در شرایط فعلی این حس دست داده که هیچ یک برنامه‌ای تخصصی در این حیطه ندارند!

سینماروزان: سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران با ارائه شرح حالی از وضعیت اقتصادی نامطلوب اهالی سینما، خواستار اقدام جدی دولت بعد برای بهبود معیشت سینماگران شد.

سیدضیاء هاشمی در برنامه تلویزیونی «سلام تهران» که نهم خرداد از شبکه پنج سیما پخش شد، با اشاره به اینکه استقبال کم از سینما در کل دنیا وجود دارد، گفت: سینما در کل جهان دچار رکود شده است و این وضعیت مختص به کشور ما نیست. مقایسه سینمای ما با دیگر کشورها درست نیست. بعضی می‌گویند پس از بازگشایی سینماها در فرانسه و انگلستان، استقبال چشمگیری توسط مردم‌شان شد. در کشوری که پنج هزار سالن سینما وجود دارد و این ظرفیت را دارد که همزمان بیش از ۲۰۰ فیلم متفاوت را اکران کند قطعاً یک استقبال معمولی هم جذاب به نظر می‌رسد.

هاشمی با بیان اینکه گرانی و وضعیت بد اقتصادی یکی دیگر از عوامل عدم استقبال از سینماست، اظهار کرد: در این کشورهای غربی دولت به مردم از نظر معیشت و بیکاری کمک کرده و روز به روز با گرانی مواجه نشدند. گرانی و تورم در کشور ما به قدری لجام‌گسیخته شده است که نگو و نپرس و در این وضعیت، معلوم است که دیگر فرهنگ اولویت مردم نیست. چرا انتظار داریم مردم در این وضعیت به سینما بروند؟ عده‌ای می‌گویند در سینماها غذا و قلیان ارائه دهیم. این پیشنهادات سازوکارهای عجیبی است که حیثیت سینما را به‌عنوان یک مرکز فرهنگی خدشه‌دار می‌کند. ما برای سالن‌های سینما باید فکری بکنیم. وزارت بهداشت باید به روند واکسیناسیون سرعت بیشتری بدهد. در کشورهایی که سالن سینمای خود را باز کردند حدود ۶۰ درصد جمعیت واکسیناسیون شدند.

تهیه‌کننده “عروس” و “اعتراض” با اشاره به کسری بودجه وزارت ارشاد تصریح کرد: وزارت ارشاد بودجه لازم دارد تا کمک کند به سینماگران. دولت نسبت به مجموعه فرهنگ بی رحمی کرده چون دستش خالی بوده است. کسری بودجه وزارت ارشاد به خاطر این است که مقوله فرهنگ جزء اولویت‌های دولت نیست. اگر معیشت مردم بهتر شود، فرهنگ جایگاه پیدا می‌کند. برای مجموعه سینما از دولت بعدی انتظارات فروانی داریم. در طول زمان به ویژه در ۸ سال نسبت به بدنه سینما جفای فراوان شده است و دولت بعدی باید جبران مافات کند. زیرساخت‌ها در این عرصه تقریباً در حال نابودی است.

وی افزود: سینمای پس از کرونا خیلی متفاوت است و تنها به سالن‌های تک نمی‌توانیم اکتفا کنیم. در بخش تولید می‌توانیم کارهایی بکنیم. در حال حاضر بسیاری از سینماگران بیکار هستند. برای این افراد باید شغل فراهم شود و به وضعیت معیشتی‌شان کمک شود تا سر پا بایستند و بتوانند کار کنند. متاسفم بگویم که تعداد زیادی از عوامل سینما الان در تاکسی اینترنتی مسافرکشی می‌کنند؛ این یک ننگ برای مدیریت سینمایی کشوری با غنای فرهنگی است! مجموعه سینما حمایت بزرگ لازم دارد.

هاشمی با اشاره به وضعیت بد اهالی سینما و تئاتر در ایام کرونا، عنوان کرد: اکثر سینماگران ما سن‌شان بالا رفته و با بیماری‌های متفاوتی ناشی از این موضوع درگیر هستند اما هنوز بیمه درمانی قدرتمندی ندارند که بی‌نیازشان کند از پرداخت هزینه درمان. تئاتر وضعیتش از سینما بدتر است. هرچند عوامل سینما در تلویزیون و پلتفرم‌های فضای مجازی کار کردند اما با تعطیل شدن سالن‌های تئاتر بازیگران این عرصه ضربه مهلکی خوردند.

وی در پایان گفت: دولت بعدی برای بهبود وضعیت سینما باید هم و غمش را روی واکسیناسیون مردم بگذارد و به آن تسریع ببخشد تا بتوانیم مردم را برای حضور در سینما تشویق کنیم. از طرفی دولت منبع مالی به فیلم‌های خوبی که داریم تخصیص بدهد و به این صورت آن‌ها را گارانتی کند. در حال حاضر هشت فیلم خوب داریم که اگر به صورت عادی اکران شوند، حدود ۴۰ میلیارد فروش خواهند داشت. اگر این اتفاق بیافتد احتمال استقبال از فیلم‌ها و رونق سینما وجود خواهد داشت. به سینمادارها امکاناتی برای نگهداری و تجهیز سالن‌هایشان اختصاص داده شود. دولت نمی‌توانست حداقل هزینه آب و برق و مالیات سینماگران را ببخشد؟؟ سینماگرانی که درآمدی نداشتند چگونه باید زیست کنند؟

سینماروزان/تینا جلالی: پخش پیش از اکران سه فیلم ارگانی از تلویزیون، محملی شد برای اظهارنظر رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان درباره ارتباط پرکشمکش تلويزيون و سینما در سالهای اخیر.

سيدضياء هاشمي رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان، نگاه خوبي به اين حركت تلويزيون ندارد. از نظر او سينماي ورشكسته‌اي كه هيچ برنامه كلاني براي آن در نظر گرفته نشده و وقتي نمايش اكران نوروزي به راحتي با بي‌توجهي به سرمايه صاحبان آثار تعطيل مي‌شود از اين بهتر نمي‌توان از آن توقع داشت. هاشمی به روزنامه اعتماد گفت: طبيعي است تلويزيون هم از اين فرصت سوءاستفاده مي‌كند و با ثمن بخس حق پخش فيلم‌هايي كه در مديوم سينما ساخته شده را مي‌گيرد. اين نوع نگاه به سينما توسط مسوولان نشان از عدم بي‌اهميتي سرمايه صاحبان آثار دارد. افراد با اميد به اكران معمولي و با رعايت پروتكل‌هاي بهداشتي فيلم‌ها را در نوروز اكران كردند، در سالن‌ها با رعايت فاصله اجتماعي فيلم به نمايش درآمد اما با دستور بدون كارشناسي ستاد ملي كرونا سينما تعطيل شد. اين جمعيت كه تاكنون به سالن‌ها مراجعه كرده شايد اگر بدون ماسك هم باشند، مشكلي براي‌شان پيدا نمي‌شد. اما ظاهرا سرمايه‌هاي مصروف در فيلم‌ها براي كسي اهميت ندارد.

به اعتقاد هاشمي تعطيلي چند روزه سينما در ايام عيد كار اصولي نبود، چنانكه بازگشايي به اين شكل هم درست نيست‌. هاشمی گفت: اين نحوه بازگشايي تنها دولت را از زير سوال بردن توسط سينماگران نجات مي‌دهد و راهگشا براي سينماگران نخواهد بود. دوستان در جشنواره فيلم فجر با جديت مجوز لازم را اخذ كردند و نمايش فيلم‌ها انجام شد. اين جديت بايد در مورد اكران نوروز و اکران کل سال قبل و سال فعلی هم صورت مي‌گرفت. اينكه سينماگران اصرار به بازگشايي دارند تا چراغ سينماها روشن باشد ابتدا بايد به موضوع عدم استقبال جدي تماشاگران از حضور در سالن‌هاي سينما اهميت دهند. متاسفم كه چراغ سينما به شمعي بدل شده كه هر چند وقت يك‌بار با یک فوت ساده ستاد ملي كرونا خاموش مي‌شود.

وي ادامه داد: با ظرفيت محدودي كه براي سالن‌ها در نظر گرفته شده وزارت بهداشت حق تعطيلي سينما را نداشت. اگر وزارت بهداشت كار را به متولي سينما يعني وزارت ارشاد واسپاري كند بسيار اصولي كار پيش مي‌رود و ارشاد با تعيين ظرفيت سالن، تعيين تكليف كرده و سالن‌ها را باز نگه مي‌دارد.

هاشمي پخش فيلم‌هاي جشنواره از تلويزيون را با انگيزه خوبي همراه نمي‌داند ولي مي‌گويد: فيلم‌هاي خوب “يدو” و “تك‌تيرانداز” آثار خوب جشنواره امسال بود. البته كه اين كار تلويزيون با شرايط بي‌تدبيري سينماي امروز قابل تقدير است اما در اين جزيره بي‌در و پيكر، تلويزيون نيت‌هاي سوء نسبت به سينما دارد. متاسفانه بايد اذعان داشت كه دعواي حيدري و نعمتي در تلويزيون ديده مي‌شود. مبتذل‌ترين فيلم‌هاي خارجي در اين ايام به نمايش درآمد اما از پخش تبليغات تلويزيوني برخي فيلم‌هاي سينمايي طفره مي‌روند. چگونه است كه تنها سه فيلم از ميان بيش از صد فيلم پشت اكران به پخش از تلويزيون مي‌رسد. با اين شرايط تلويزيون مي‌تواند آثار سينمايي زيادي را بخرد و نمايش دهد ولي اين كار را نمي‌كند. تلويزيون اگر نيت كمك به سينما را دارد نبايد بلافاصله دستور تعطيلي وزارت بهداشت درباره تعطيلي سينماها را بارها زيرنويس كند و مردم را از رفتن به سينما بترساند. به نظرم يك كينه‌توزي در خصوص سينما در تلويزيون و عملكرد آن قابل مشاهده است.

وي ادامه مي‌دهد: تلويزيون از سرمايه سينما بهره مي‌برد بدون سرمايه‌گذاري در توليد فيلم‌ها و به ثمن‌بخس حق پخش را خريداري مي‌كند. در اين شرايط سينماگران ناچار به ارايه فيلم‌ها به تلويزيون با مبالغ كم هستند. وقتي سالن‌هاي سينما به راحتي تعطيل مي‌شود، طبيعي است كه ديگر راهي براي سينماگر باقي نمي‌ماند.

هاشمي معتقد است: اين نوع رفتار با سينما ناشي از عملكرد تلويزيون و نمايندگان مجلس است وقتي ساترا را در مقابل ارشاد كه متولي امور فرهنگ در كشور است علم مي‌كنند سينما در نگاه مسوولان جامعه و دولت بي‌اعتبار مي‌شود. مجلس قانون سردستي و بدون كارشناسي را مصوب مي‌كند و به موجب آن حق نمايش آثار فضاي مجازي را به عهده سلايق مديران تلويزيون مي‌گذارد و اين شرايط را براي سينما فراهم مي‌آوردند.

او مي‌گويد: شرايط امروز را در حوزه سينما بايد كميسيون فرهنگي مجلس پاسخگو باشد. افرادي كه سواد سينما و توليد در اين حوزه را ندارند با عدم حضور مردم در انتخابات راهي مجلس شده و شرايط امروز را رقم زدند. مجلس بايد به دنبال تلاش براي شناخت عوامل موثر در اين نابساماني در تلويزيون باشد. چه عواملي باعث شد كه تلويزيون مخاطب خود را به شبكه‌هاي ماهواره‌اي واگذار كند. تلويزيون كدام اثر پربيينده و فاخر را در سال‌هاي اخير توليد كرده كه امروز براي نمايش خانگي تصميم‌گيري مي‌كند؟ البته كه دراين زمان كوتاه تا انتخابات همه مي‌دانيم دولت در اين شرايط قدرت لازم براي بازپس‌گيري حقوق حقه سينما و قانون وضع شده عليه سينما و سينماگران ندارد، پس بايد همه تهيه‌كنندگان سعي كنند براي حقوق خود در دولت آينده تلاش جدي و با قانون مضحك بدون كارشناسي مجلس مقابله كنند.

هاشمي در خاتمه به تلاش رييس سازمان سينمايي براي تغيير درجه گروه صنف سينما اشاره مي‌كند و مي‌گويد: تلاش مجدانه حسین انتظامي را براي تغيير گروه سينما‌ها از درجه ۳ به ۲ و بازگشايي سالن‌ها را ارج مي‌نهيم اما‌ اي كاش اين تلاش پيش‌تر صورت مي‌گرفت تا مخاطب بيش از اين از سالن سينما دلزده نشده و از تماشاي فيلم‌ها در سينما استقبال مي‌كرد.