سینماروزان: سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان از چشم‌انداز مبهم سینما در دو سال آینده و راهکارهای عبور از بحران گفت.

سیدضیاء هاشمی به خبرگزاری تسنیم گفت: قبل از هرچیز سینمای اکران و سینمای غیراکران که دارای اشکال متعددی شده است باید مدنظر قرار گیرد. به عقیده من عمده تولیدات سینمای ایران باید به سمت سینمای غیراکران برود.

این تهیه‌کننده ادامه داد: تعداد محدود فیلم‌هایی که مخاطب برای دیدن آن دسته فیلم‌ها حاضر به هزینه کردن (بلیت، ایاب و ذهاب و خوراک) هستند باید در سینما اکران شود که تعداد آن باتوجه به بررسی‌هایی که انجام شده بین  ۱۲ تا ۲۰ فیلم است. معتقدم برای اکران و پرده نمایش سالن‌ها، فیلم ها باید به لحاظ ساختار، فرم و محتوا ارزشمند باشد. برای پرده سینما نیاز به تولیدات خوب داریم که اکران آن در سینما بتواند مخاطب را به سینما بیاورد. چنین فیلم‌هایی باید بر پرده سینماها اکران شود؛ مابقی تولیدات برای اکران غیر سینما باید ساخته شود زیرا اکران آنها در سینما به فروش و سود مناسب نخواهد رسید. این راه حل مناسب و منطقی برای اکران نیمه دوم سال ۱۴۰۰ است.

تهیه‌کننده “شوکران” بیان کرد: برای سال آینده امیدی به پرده سینماها نمی‌توانیم داشته باشیم زیرا حتی بعد از ریشه‌کنی کرونا سینما رفتن به شکل گذشته اتفاق نمی‌افتد. به احتمال قوی در شهرهای بزرگ سینماهای تک سالن امکان ادامه حیات نخواهند داشت و اقبال مخاطب حتماً از سالن‌های با کیفیت مجتمع‌های سینمایی خواهد بود. درنهایت خوراک سالیانه سینماها ۲۰ فیلم خوب ایرانی با استانداردهای سینمایی است. البته تعدادی فیلم روز خارجی خوب هم در کنار آثار داخلی، در این دست سینماها باید به نمایش در آید که خوراک مناسب برای مخاطب خواهد بود.  

وی درباره فیلم‌هایی که باید در سیستم غیراکران به نمایش درآیند گفت: سینمای ایران باید به سمت اکران آنلاین بروند و در این سیستم به نمایش درآیند. یکی از نکات مهم برای این منظور ساخت فیلم‌های کم هزینه است که آفلاین آن نیز در VOD ها به نمایش درآید. آن آثاری که ساخته شده و اقبالی از سوی مخاطب سینما نخواهد داشت، باید در اکران آنلاین نمایش داده شود. باید پروسه ساخت این آثار را راحت‌تر در نظر بگیرند البته برای اکران سالنی نیز حتی امکان ساخت برای اکران غیرآنلاین در سال، ۱۵۰ فیلم هم می‌تواند باشد.

تهیه کننده “عروس” در ادامه به راهکار حضور مخاطب در سینما اشاره کرد و گفت: در دوران طولانی کرونا مخاطب به راحتی وارد سالن سینما نمی‌شود. برای این که بتوان مخاطب را به سالن سینما کشاند باید فیلم خوب و درخور توجهی برای سالن سینما اکران کنیم.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان تاکید کرد: ما به عنوان تهیه‌کنندگان‌ باید این استراتژی را پی‌بگیریم که دو نوع کار بسازیم. یکی به سمت ساخت آثار مناسب اکران در سینما حرکت کنیم  و در بخشی دیگر به نمایش فیلم در اکران آنلاین توجه داشته باشیم. فیلم‌هایی هم بسازیم که برای نمایش خانگی VOD مناسب باشند یعنی شکلی دیگر که مخصوص نمایش خانگی است. البته متأسفانه هنوز راهکار مناسبی برای عدم قاچاق فیلم‌های اکران وجود ندارد و این آفت اکران آنلاین به شمار می‌آید. متأسفانه فیلم  اکران نشده نیز قاچاق می‌شود و امیدواریم مردم فیلم قاچاق  شده را نبینند و فکری هم به حال قاچاق آنلاین کنند بلکه فیلمسوزی افزایش نیابد.

وی درباره حمایت دولت گفت: از دولت نمی‌توان انتظار داشت چون نه سرمایه دارد و نه برنامه بلکه فشارهای بیرونی باعث دخالت دولت در تولید می‌شود پس بهتر است که بدنه سینما خودش به فکر خودش باشد. کارگردانی داریم که بنا به شرایط موجود، فیلمش نتوانسته رنگ پرده ببیند و سال‌ها است فیلمی نساخته است. پیش‌تر دولت به این افراد در تولید آثار بعدی کمک می‌کرد اما امروزه این اتفاق نمی‌افتد. فارابی در حمایت فیلم‌های کودک فعال شده که متأسفانه در اکران موفق نیستند. به نظرم عملکرد فارابی در این سال‌ها چندان موفق نبوده است.

تهیه‌کننده “اعتراض” تأکید کرد:  حلقه سومی که می‌تواند به سینما کمک کند، سریال‌های نمایش خانگی است که هم می‌تواند نیروی کارآمد سینما را که تولیداتش در شرایط فعلی کمتر شده به کار بگیرد و موفق عمل کند و هم تولید و نمایش سریال خوب خانگی مخاطب را عادت به دیدن آثار هفتگی می‌دهد و وقتی بیننده سریال بیشتر شد،  قطعاً بیننده اکران آنلاین و آفلاین هم بالا می‌رود. فقط باید تلاش شود سریال‌های خوب و با کیفیت در این حوزه ساخته شود.

سینماروزان: واقعیت این است زمانی که از آنالوگ به دیجیتال سفر کردیم معادلات یک تغییر اساسی پیدا کرد. الان همه چیز تغییر کرده و سرمایه خیلی اهمیت پیدا کرده است.

به گزارش سینماروزان سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با بیان مطلب فوق در برنامه هفت گفت: خیلی از تهیه کنندگان قدیمی ما خودشان از آنونس تا پوستر را طراحی میکردند. یک قاعده‌ای بود که الان رعایت نمی‌کنیم. قانون هیچ پیشبینی برای این وضعیت ندارد. در گذشته انتخاب تهیه کننده و کارگردان به این راحتی نبود و باید شناخت سینمایی وجود میداشت.

هاشمی ادامه داد: الان سرمایه سالاری وجود دارد و هرکس که پول دارد می‌آید. در ظاهر درست است، ولی چیزی به اسم فرهنگ داریم مثلا در بهداشت اجازه ورود هر دارویی را میدهند؟ اما در سینما که فرهنگ است و تعیین کننده الان هر کسی میتواند هر نوع تصمیمی را بگیرد و اصلا توجه نمیکنند که قرار است چه بلایی سر سینما بیاورند. خیلی اتفاقات افتاده که تخصص تهیه کنندگی را نادیده میگیرند. در همه دنیا تخصص تهیه کنندگی وجود دارد، ولی در ایران نه.

تهیه‌کننده “عروس” تاکید کرد: واقعیت این است که کوک سینما در رفته است. بخشی از آن باز میگردد به مدیریت‌های تغییر یافته که مرتب تغییر میکنند و مدیران ما نمیدانند که تا چند وقت هستند و برنامه بلند مدت برای سینما کلا منتفی است. ما الان در این کرونا برآوردی برای نمایش یا اکران داریم؟ البته در هیچ جای دنیا وجود ندارد.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان گفت: در این شرایط کرونایی تعداد زیادی از همکاران روی آوردند به شبکه نمایش خانگی که خیلی خوب است و بچه‌های پشت دوربین بیکار نمی‌مانند اما این روند نیز بدون نظارت به یک مشکل تبدیل میشود. مثلا با یک بازیگری صحبت میکنیم میگوید تا ۱۴۰۱ پر هستم و کار با موضوعات تکراری مساله دیگر است.

تهیه‌کننده “شوکران” خاطرنشان ساخت: اوضاع سینما آنقدر آشفته شده که برخی می‌آیند فیلم را میخرند یعنی یک فیلم ساخته شده را میخرد تا نامشان را به عنوان مجری طرح بزنند. الان برخی از دوستان ما اصلا به تهیه کنندگی توجه ندارند و کاری که باید در ۴۰ روز تمام شود در ۴ ماه هنوز تمام نشده است. پلتفرم‌ها هم یک مشکل دیگر است. الان سه سریال با یک موضوع دارد ساخته میشود این یعنی یک بلا من الان خودم سه تا سریال با موضوع ناصرالدین شاه میشناسم که در حال تولید است و هیچ نظارتی هم بر این موازی‌کاری نیست. الان تخصص دیگر هیچ جایگاهی ندارد و توانایی در دست سرمایه گذار است.

وی در ادامه افزود: یک واقعیت جهانی وجود دارد که برای اینکه دستمزد‌ها به رقم معمول برسد چند نکته مدنظر است. مثلا در خارج بازیگری که دستمزد بالا دارد در سرمایه فیلم شریک میشود. شریک شدن در مالکیت. یا مثلا یک میلیارد دستمزد است من ۴۰۰ میلیون نقد میدهم و بقیه را در سود فروش پرداخت میکنم. رضا عطاران در تمام فیلم‌هایی که بازی میکند شراکت میکند. بازیگران منصفی داریم که برای فیلم‌های خود وقت میگذارند. بازیگران نوکیسه هم باید از امثال عطاران یاد بگیرند که با شراکت در تولید، در سود و زیان شراکت می‌کنند! این کار‌ها اقتصاد را از بین بردن است. خیلی از سرمایه گذار‌های ما کله شناس هستند. ما هنوز نتوانستیم به عنوان یک صنف کار اساسی انجام دهیم. ارشاد جدیدا به چند نفر کارت تهیه کنندگی داده که باید گریه کرد بر این شغل.

هاشمی گفت: تعداد سریال‌هایی که دارد ساخته میشود زیاد است ولی عموما بازیگر‌های آن‌ها در چند پروژه مشغول کار هستند و این اشتباه است باید از بازیگران متعدد استفاده کرد. استار ما هر هفته اگر دیده شود دیگر استار نیست.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان گفت: دو تا راه حل وجود دارد که تجربه جهانی است. مثل آب خوردن در روز و راه حل دیگری برای آن وجود ندارد. سینما ایدئولوژیک است. در ترکیه سالیانه از سریال‌های خود درآمد ارزی دارد ما اینجا نمیتوانیم این کار را بکنیم، چون برخی فیلم‌های ما اصلا خواهان ندارند. پس باید سینماگران خودشان دلشان بسوزد و همه باید مشارکت کنند در غیر این صورت کاری نمیتوان کرد. یک کف پول را بگیرند و در فیلمی که به آن اعتقاد دارند بازی کنند و اگر اعتقاد نداریم بازی نکنند و بگذارند از بچه‌های تئاتر استفاده کنند. بچه‌های تئاتر خیلی آسییب دیدند.

سیدضیاء هاشمی با اشاره به تهیه‌کنندگان غیرحرفه‌ای گفت: من خودم به شخصه اگر این روند ادامه پیدا کند می‌آیم و نام تهیه کنندگان بی‌ربطی که پول نجومی پرداخت میکنند و نظم اقتصادی را به هم می‌زنند اعلام میکنم.

سینماروزان: مدتهاست درباره رواج اجاره کارت تهیه‌کنندگی و تهیه‌کنندگان موسوم به حق‌العمل‌کار در سینمای ایران شنیده می‌شود؛ حق‌العمل‌کارانی که گاهی آورندگان سرمایه را هم دور می‌زنند و ذهنیتی منفی نسبت به کلیت سینما شکل می‌دهند.

به گزارش سینماروزان حسین فرحبخش با نقد تهیه‌کنندگان حق‌العمل‌کار به مهر گفت: بخش عمده اشخاصی که اسمشان در لیست تهیه‌کنندگان بخش خصوصی استحق‌العمل کارند! یعنی این افراد سرمایه گذارانی را از بیرون سینما می‌آورند که ممکن است سال دیگر نخواهند در سینما سرمایه گذاری کنند، ما باید در سینما سرمایه گذار ثابت داشته باشیم که چنین چیزی در سینما وجود ندارد.

مدیر موسسه پارسافیلم تاکید کرد: یک زمانی هم ممکن است که یک تهیه‌کننده، پرکارترین تهیه‌کننده در سینما باشد اما سال‌ها است که حق‌العمل کار کرده است و هیچ سرمایه گذاری در سینما نمی‌کند، چرا که می‌داند سرمایه گذاری در سینما صرفه اقتصادی ندارد و جز خسارت چیز دیگری نیست.

سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان در واکنش به حسین فرحبخش گفت: تهیه‌کننده فردی است که با خرید یک داستان اورژینال یا پرداخت حق اقتباس از کتاب، نمایشنامه یا عقد قرارداد با نویسندگان برای آماده سازی فیلمنامه برای تولید کار را آغاز می‌کند. تامین مالی پروژه و استخدام افراد و نظارت بر فرآیند تولید و پخش از وظایفش است.

هاشمی ادامه داد: در این میان تهیه‌کنندگان حق‌العمل‌کار هم به تعداد محدودی وجود دارد و من منکر آن نمی‌شوم، این نوع تهیه‌کنندگان با قیمت بسیار ناچیزی پروانه ساخت می‌فروشند یا کارت تهیه‌کنندگی خود را برای کار در ازای مبلغی ناچیز در اختیار گروه تولید یک پروژه قرار می‌دهند که هر ۲ کار اشتباه و مغمومی است اما اینکه کل تهیه‌کنندگان سینمای ایران را به حق‌العمل کاری متهم کنیم خلاف اصول حرفه‌ای است.

سیدضیاء هاشمی تاکید کرد: حسین فرح بخش مانند مارادونا اسطوره تهیه‌کنندگی سینمای ایران هستند اما همه تهیه‌کنندگان نیز حق‌العمل‌کار نیستند!! البته بخشی از فرمایشات وی درباره سرمایه گذاری و حق‌العمل‌کاری کاملاً درست است.

سینماروزان: عدم حمایت جدی دولت از هنرمندان سینما در دوران کرونا، مشکلی است که با وجود همه نقدها همچنان ادامه دارد. تعطیلی سینماها باعث شده آمار بیکاران سینما بالا برود و دولتی که کم بودجه پشتیبانی یا بودجه برای برگزاری جشن و جشنواره ندارد، باید به کمک سینماگران بیاید.

سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان به خبرگزاری مهر گفت: متاسفانه شرایط فعلی شرایط مناسبی برای اکران فیلم نیست، برخی از دوستان معتقدند که نباید سینماها حتی یک روز هم تعطیل شود و باید به هر قیمتی سینماها را باز نگه داشت، من چندان به این طرز فکر اعتقادی ندارم. ما در شرایط ویژه‌ای هستیم و باید به خاطر داشته باشیم که جان مردم عزیزتر از کل سینمای ایران است و نباید جان مردم را به خطر بیاندازیم.

این تهیه‌کننده سینما بیان کرد: درست است که می‌گویند رستوران‌ها باز است و مردم از آن استقبال می‌کنند، اما باید این را به خاطر داشته باشیم که درصد مرگ بر اثر کرونا افزایش پیدا کرده و این مساله، بسیار مهم است و به همین دلیل نباید بیشتر از این جان مردم را به خطر اندازیم.

هاشمی ادامه داد: اقتصاد سینمای ایران از راه گیشه تأمین می‌شود و به دلیل شیوع ویروس کرونا بسیاری از اهالی سینما بیکار شده‌اند و حتی برخی از آن‌ها برای امرار معاش سراغ مسافرکشی رفته‌اند! دولت باید فکری برای این شرایط ویژه داشته باشد، البته این دولت برایش کلیت «هنر» به خصوص سینما و تئاتر در اولویت قرار ندارد و این نگاه در بین مدیران فعلی نیز دیده می‌شود.

وی ادامه داد: نگاهی به آمار و ارقام فروش سینماها نشان می‌دهد امسال هیچکدام از فیلم‌ها فروش چندان مناسبی نداشته‌اند چرا که تبلیغات مناسبی هم در این زمینه صورت نگرفت. البته این مساله هم بیشتر به دلیل دشمنی دیرینه تلویزیون با سینما است و سال‌ها است تلویزیون و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر سر تبلیغات فیلم‌های در حال اکران با هم مشکل دارند.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی «شوکران» بیان کرد: در حال حاضر صلاح نمی‌دانم که فیلم‌ها در سینماها اکران شوند، چرا که جز فیلم‌سوزی نتیجه دیگری ندارد، البته برخی از دوستان می‌گویند که باید فیلم مخاطب‌پسندی را در سینما اکران کنیم تا مخاطب به سینما کشیده شود، شخصاً معتقدم این نوع نگاه هم اشتباه است و نباید چنین کاری کرد. فیلم پرفروش یعنی حضور مردم در سینما و حضور مردم در سینما در چنین شرایطی تنها جان مردم را بیشتر به خطر می‌اندازد.

وی ادامه داد: اگر فیلم‌ها در سینماها اکران نشوند، می‌توانند اکران آنلاین در وی‌اودی‌ها داشته باشند که این مساله نیز خود با مشکلاتی مواجه است. مثل اینکه با نمایش فیلم در این پلتفرم‌ها به سرعت در شبکه‌های ماهواره‌ای نمایش داده می‌شود.

این تهیه‌کننده سینما در چرایی عدم سوددهی اکران آنلاین تاکید کرد: متاسفانه وی‌اودی‌ها در معرض انحصار یک عده آدم خاص که احتمالاً به دنبال رانتخواری هستند، قرار دارد که مانند هر انحصار دیگری مانع سوددهی شده اما در صورتی که شرایط مناسبی فراهم شود می‌توان از این پلتفرم‌ها استفاده کرد. اگر نتوانستیم از وی‌اودی‌های داخلی استفاده کنیم، می‌توانیم فیلم خود را سایت‌های خارجی نیز نمایش دهیم که این خود شاید گشایشی شود برای گذر از این مشکلات.

سینماروزان: در ماههای پایانی دولت اعتدال قرار داریم و عملکرد سینمایی دولت بیش از پیش در کانون توجه قرار گرفته.
دولت اعتدال دولتی بود که میتوانست حداقل در بازه ای که کل مملکت گرفتار کروناست با تعطیلی جشنواره های پرهزینه و تزریق بودجه میان بدنه گرفتار سینما دورنمایی مثبت از خود ارایه دهد ولی حیف که همچنان برای دولتیون برگزاری جشنواره به هر قیمتی بر هر چیز دیگر الویت دارد.

سید ضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان در بررسی کارنامه سینمایی اعتدالیون در شبکه افق تلویزیون گفت: ما در دولت اعتدال هیچ برنامه مدونی درباره فرهنگ و سینما مخصوصا تلاشی در جهت ساخت آثار استراتژیک ندیدیم.
این تهیه کننده باسابقه افزود: حسین انتظامی مسئول سازمان سینمایی فرد محترمی است که شناختی از سینما ندارد ولی در مسند سینمای کشور نشسته است و هیچ کمکی به سینما نکرده است. البته ما در سال آخر تمام دولت ها شاهد این از هم گسستگی بودیم.

رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان تاکید کرد: بخش خصوصی اگر نتواند پولش را از مردم بگیرد دیگر نمی تواند ادامه دهد. سینمای ایران سینمایی ورشکسته است که از اول انقلاب تا کنون سود نداشته است!!!

سیدضیاء هاشمی در توضیح ورشکستگی سینما بیان کرد: بهترین سال های سینمای بعد از انقلاب اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد بوده است که آنها هم سود نداشته است. توجه داشته باشید در هر سال ۷۰ فیلم ساخته شده است ۵۰ فیلم از اینها نابود شده اند و ۸ تا ۱۰ فیلم توانسته است هر سال در لیست پر فروش ها باشند. این یعنی سینمای ورشکسته!

رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان در ادامه از ادغام تشکل های تهیه کنندگان به صورت واحد خبر داد و اظهار کرد:  ۴ تشکل در حوزه تهیه کنندگی داشتیم که مطلوب سینما نبود و اختلاف سلیقه ای بین سینماگران پیش آورد و در ماه های اخیر تصمیم بر این شد که اتحادیه تهیه کنندگان به عنوان صنف واحد برای همه امور فعالیت کند.
وی در ادامه افزود: ما حدود ۴۰۰ تهیه کننده داریم که تعداد زیادی از تهیه کنندگان در عرصه کسوت هستند و فعالیت جدی ندارند ولی در مجموع ۳۰ درصد تهیه کننده فعال داریم که در سینمای ایران فیلم تولید می کنند.

سید ضیاء هاشمی از جدایی قریب الوقوع اتحادیه تهیه کنندگان از خانه سینما خبر داد و گفت: صنوف خانه سینما را به اجبار کارگری کرده اند و در این شرایط صنوف کارفرمایی نمیتوانند در خانه باشند! ما مخالف حضور اتحادیه تهیه کنندگان در خانه سینما هستیم و این موضوع به صورت جدی در حال پیگیری است و شک نکنید به زودی این اتفاق خواهد افتاد. ضمن اینکه پس از خروج سینماداران، پخش کنندگان نیز باید از صنوف خانه سینما خارج شوند و اساسا هر کس که نقش کارفرمایی در سینما را دارد نباید در صنوف خانه سینما باشد.

وی در ادامه ضمن انتقاد از عملکرد صنفی خانه سینما اظهار کرد: خانه سینما باید وظایف اصلی خود را انجام دهد. در ایام کرونایی وظیفه این نهاد صنفی بسیار اهمیت دارد و روسای خانه سینما بیشتر از اینکه درگیر تولید برخی فیلمها شوند باید به وضعیت رفاهی، بیمه بیکاری و خدمات درمانی اهالی سینما رسیدگی کنند. ما به عنوان اتحادیه تهیه کنندگان نیز وظیفه رسیدگی به سینما را داریم.

سینماروزان: حوزه هنری هرچند در سالهای اخیر به غیر از تولید یک فیلم صریح ضدملکه که توقیف شده است، الویت خود را بر بازسازی و نوسازی سالنهای سینمایی فرسوده شهرستانها گذاشته بود ولی همچنان به خاطر نظارتی که برای صدور مجوز نمایش فیلمها در سالنهایش انجام می‌داد، خبرساز می‌شد.

به گزارش سینماروزان این نظارت مجدد حوزه بر فیلمهایی که پروانه ارشاد را دارند ریشه در مواضعی دارد که از سالها پیش و زمانی که حوزه بنیان گذاشته شد بین سران این نهاد انقلابی و مدیران ارشاد وجود داشته است.

سیدضیاء هاشمی تهیه‌کننده‌ای که از جمله پایه‌گزاران بخش سینمایی حوزه هنری است درباره ریشه‌های درگیری حوزه و ارشاد به همشهری گفت: حوزه از همان ابتدا در مقابل وزارت ارشاد و مواضعی که داشت جبهه‌گیری می‌کرد. بچه‌هایی که در حوزه هنری کار می‌کردند، از دل انقلاب آمده بودند و براساس اعتقادات خود عمل می‌کردند. حوزه هنری قاعدتا با مواضعی که ارشاد اتخاذ می‌کرد به‌دلیل عام‌بودن و گستردگی فعالیت و عملکرد ارشاد، متفاوت بود، به همین دلیل حوزه هنری محکم روی مواضع اعتقادی و مضمونی آثارش می‌ایستاد. اما به لحاظ تکنیک، خیلی ادعایی نداشت، زیرا تازه بچه‌ها با زبان سینما آشنا شده بودند. قدم به قدم به لحاظ تکنیک، کارها پیشرفت کرد. از فیلم «توجیه» تا «بایکوت» شاهد تغییرات مؤثری در حوزه تکنیک و تسلط به زبان سینما، در میان فیلمسازان حوزه بودیم.

تهیه‌کننده “عروس” و “شوکران” درباره تعارضات حوزه با شوراهای نظارتی ارشاد گفت: تشخیص یک شورای چندنفره برای مایی که در حوزه فعال بودیم، اعتبار چندانی نداشت، چون به لحاظ فکری و عقیدتی با افرادی که ارشاد برای شوراها درنظر می‌گرفت، تفاوت اساسی داشتیم. افرادی که در حوزه حضور داشتند جزو دلسوزان انقلاب محسوب می‌شدند و طبعا دیدگاه‌ها و نظراتشان یک قدم جلوتر از این شوراها بود، همینطور که هم‌اکنون نیز معتقدیم شورای چندنفره با دیدگاه‌های خاص و حضور مستمر و دائمی برخی افراد همسو با سلایق مدیران، نمی‌تواند درباره آثار سینمایی اظهارنظری جامع داشته باشد، زیرا این افراد نظراتشان شبیه مدیران است و همانطور که شاهدیم در دوره‌های مختلف، سینما شبیه سلایق مدیرانش جلو رفته است. به همین دلیل، با حضور مداوم و انتخاب سلیقه‌ای مدیران، خروجی سینمای ایران در دوره‌های مختلف شباهت زیادی به‌هم دارد.

سیدضیاء هاشمی با اشاره به حمایت میرحسین موسوی از حوزه گفت: جبهه‌گیری و مواضع مخالف حوزه و ارشاد تا زمانی که میرحسین موسوی، نخست‌وزیر وقت، به وساطت آمد، ادامه داشت. موسوی با وساطت، ارشاد را موظف کرد که به تولیدات حوزه هنری کاری نداشته باشد و مجوزهای لازم با دیدن آرم و لوگوی حوزه هنری، به آثار تولید‌شده این ارگان ارائه شود که این توافق تا سال ۶۷ پابرجا بود.

سینماروزان: در هفته‌های اخیر و علیرغم کسادی بی‌سابقه گیشه‌ها، با صدور بی‌رویه پروانه ساخت و درعین حال صدور مجوز تهیه‌کنندگی و کارگردانی برای افراد بی‌ربط مواجه بودیم به گونه‌ای که این حس به سینماگران دست داده هر آن که توانایی بریز و بپاش داشته قادر است به دریافت پروانه!!

این روال بی‌منطق با صدور مجوز کارگردانی برای یک شاخ پولدار اینستاگرام به غائله‌ای بدل شده که بسیاری از اهالی سینما را به واکنش واداشته است.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان در واکنش به حواشی اخیر صدور مجوزهای تهیه‌کنندگی و کارگردانی، بر لزوم واگذاری این مسئولیت از سوی سازمان سینمایی به صنوف مربوطه تأکید کرد.

سید ضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان، درباره ارائه مجوز تهیه‌کنندگی به افراد جدیدالورود در این حوزه از سوی سازمان سینمایی به مهر گفت: ارائه کارت تهیه‌کنندگی و تاییدیه از سوی شورایعالی تهیه‌کنندگان قواعد و قوانین خاصی دارد. در گذشته ما با محاسبه حداکثر یک دهم تولیدات، تهیه‌کننده جدید معرفی می‌کردیم اما امروز شرایط متفاوت شده است و هر کسی از راه می‌رسد گویا می‌تواند مجوز تهیه‌کنندگی و گاه کارگردانی دریافت کند!

هاشمی تأکید کرد: متاسفم که امروز افرادی به جرگه تهیه‌کنندگی وارد شده‌اند که با زبان بازی و چاپلوسی و بدون داشتن مدارک تحصیلی خود را در بالاترین سطح سواد معرفی می‌کنند و جالب است در کارنامه خود فیلمی با تعداد مخاطب کمتر از انگشتان دست ساخته و روانه اکران کرده‌اند!

وی در ادامه افزود: دوستان گویا از بی‌اطلاعی سازمان سینمایی سوءاستفاده کرده و سعی دارند از آب گل آلود ماهی خود را صید کنند. در باور من نمی‌گنجد که روزگاری ارائه مجوز کارگردانی بسیار سخت بود و امروز دوستان با چارچوبی که در نظر گرفته‌اند درخواست کارگردانی یک شاخ اینستاگرامی را هم قبول می‌کنند! کار به جایی رسیده که فردی که از طریق ویدئوهای نازل و سطحی رقاصی کسب درآمد کرده حالا با شابلون دوستان(!) پروانه کارگردانی می‌گیرد.

هاشمی ادامه داد: اینجا سینماست. شرایطش کاملاً با فضای مجازی فرق دارد. فردی که به تازگی موفق به دریافت پروانه ساخت شده با کارهای سطحی و نازل در اینستاگرام سعی در تحمیق مخاطب به هر قیمتی را دارد اما سینما شرایطش کاملاً فرق دارد. این افرادی که مجوز تهیه‌کنندگی و کارگردانی را اینگونه به ثمن بخس ارائه می‌دهند، دلسوز سینمای ایران نیستند.

رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان در ادامه گفت: سازمان سینمایی خواستار یکپارچگی تهیه‌کنندگان است و تاکید دارد برای این اتحاد هر کمکی از دستشان برمی‌آید انجام دهد. امروز باید بگوییم مدیران محترم سازمان به ما تهیه‌کنندگان کمک نکنید قهراً کمک شایانی در حق ما روا داشتید. ما تهیه‌کنندگان به شرط حیات ماندنی هستیم و مدیران صندلی‌هایشان در جایگاه‌های مختلف جابجا می‌شود و در یک مسند بیش از دو سه سال ماندنی نیستند.

وی در خاتمه تاکید کرد: سازمان سینمایی برای جبران این خسارت عظیم، تمام مجوزهای ارائه شده به‌صورت بی‌رویه را ملغی قلمداد کرده و بررسی پرونده تهیه‌کنندگان را به شورایعالی واسپاری کند تا با بررسی و تایید پرونده‌ها بتوانیم این روند بی حساب و کتاب را مدیریت کنیم.

سینماروزان: خانه سینما به‌خاطر بی‌تفاوتی رئوس به کارکرد رفاهی صنف در یکی از نازل‌ترین ادوار خود به سر می‌برد و هرچند اقلیتی در هیات مدیره هستند که به دنبال اصلاح امورند ولی درنهایت به‌خاطر آن که هدف غایی رفع گرفتاری‌های رفاهی نیست، طرفی نمی‌بندند.

سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان در آستانه برگزاری مجمع عمومی خانه سینما، خواستار حذف حلقه تکراری بالادست خانه و ورود نیروهای مبدع و خلاق شده است.

سیدضیاء هاشمی با انتقاد از ثبت صنوف در وزارت کار به مهر گفت: خانه سینما هم اینک ۳۱ صنف عضو دارد که به دلیل همسو شدن با سیاست‌های دولت، صنوف را به عضویت در وزارت کار ترغیب کرده است اما نکته حایز اهمیت این است که صنوف هر کدام دارای تفاوت حقوقی و حتی تضاد منافع با یکدیگرند. به عنوان مثال صنف‌هایی چون کارگردانان و فیلمبرداران یا صنف‌های مشابه را که می‌توان کلاً نیروی کارگزار خواند، دستمزد بگیرند و تهیه‌کنندگان که سرمایه‌گذار یا نماینده سرمایه در عرصه سینما هستند، دستمزد دهنده‌اند.

وی ادامه داد: در این میان در یک گروه سینمایی دستمزدبگیران و دستمزددهندگان در کنار یکدیگر فیلم را تولید می‌کنند و مکمل یکدیگرند چگونه این صنوف بدون توجه به وضعیت آن‌ها می‌توانند در وزارت کار که اساساً سیستم آن به صورت کارفرما و کارگزار تعریف شده قرار بگیرند و به‌عنوان کارگران فصلی ثبت شوند.

این تهیه کننده سینما تاکید کرد: در دولت دهم وزیر علاقمند به سینما این پیشنهاد را به روسای سازمان سینمایی وقت و خانه سینما ارائه داد و این عزیزان هم برای اینکه هرچه سریع‌تر بتوانند در معادلات دولت قرار بگیرند آن را بی چون و چرا پذیرفتند.

وی بیان کرد: این در حالی است مرجع قانونی صنوف مرتبط با سینما و هنرهای نمایشی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که در مصوبه شورایعالی انقلاب فرهنگی به شماره ۵۲۰ و در مورخ ۱۳۸۲/۴/۱۰ به این مساله اشاره شده است. هیچ تردیدی نیست که وزارت ارشاد به عنوان مرجع فعالیت‌های فرهنگی و هنری در کشور می‌تواند مرجع اصلی فعالیت صنوف باشد. متاسفم که هیات مدیره خانه سینما صنوف را ترغیب به ثبت در وزارت کار کرد. حال دلیل این اصرار چه بود؟ دلیل این اصرار را مرور کنیم: سازمان ثبت شرکت‌ها مجمع عمومی خانه سینما را با اعضای حقوقی که شماره ثبت ندارند، ثبت نمی‌کند. در نتیجه انتخابات خانه سینما و مدیریت آن رسمیت پیدا نمی‌کند. با این اوصاف برخی از صنوف برای آنکه بتوانند در مجمع عمومی حاضر شوند به وزارت کار مراجعه کرده و ثبت شدند اما این کار کاملاً با خاستگاه صنوف و نوع فعالیت وزارت کار مغایرت دارد.

هاشمی درباره اینکه در حال حاضر چه می‌توان کرد گفت: راهکار اساسی در این خصوص این است که صنوف دوباره به وزارت ارشاد به استناد مفاد مصوب در شورایعالی انقلاب فرهنگی بازگردند و در اسرع وقت خود را در وزارت ارشاد که مرجعی فرهنگی و هنری کشور است، ثبت کنند.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با اشاره به تشکیل مجمع عمومی خانه سینما و تغییرات احتمالی پیش‌نویس اساسنامه گفت: خانه سینما با هدف جمع شدن تمام صنوف سینمایی و ارائه خدمات رفاهی تاسیس شد، با تاسیس خانه سینما نیروهای علاقه‌مند به خدمات صنفی، توانستند از طریق این خانه امکاناتی برای اهالی سینما فراهم کنند اما خانه سینما نتوانست با اصلاح مناسبات درون صنفی، اصناف سینما را به یکی از ارکان سینمای ایران تبدیل کند و از ارتباط متقابل با دولت در عرصه سینما بازماند. خانه سینما هیچ گاه نتوانست با مجلس به‌عنوان قانون‌گذار ارتباط برقرار کند و موقعیت اصناف را مستحکم کند همچنین هیچ گاه حقی برای صنوف به دست نیاورد که بتواند طرحی برای احقاق آن به مجلس ارائه دهد.

وی با اشاره به رئوس خانه سینما تاکید کرد: متاسفانه هر بار تنها تلاش شد تا اوامر دولت را اجابت کرده تا بتواند به حیات خود ادامه دهد. در حالی که خانه سینما قدرت خود را از صنف می‌گیرد اما صنوف را به خواسته دولت ترغیب و مجاب به عضویت در وزارت کار کرد.

این تهیه‌کننده سینما توضیح داد: حال خانه سینما با همه فراز و نشیب‌ها مجمع عمومی را پیش رو دارد. که در این مجمع باید هیات مدیره و به تبع آن مدیرعامل خانه سینما تعیین شود. این مجمع نباید تحت تاثیر جوسازی‌ها قرار گیرد و باید به هر صورت که شده برگزار شود اما نکته حایز اهمیت این است که صنوف تلاش کنند تا برای رسیدن به اهداف صنفی از جوانان و افکار خلاق بهره ببرند تا عملکرد هیات مدیره خانه سینما را در دوره‌های پیشین مورد ارزیابی قرار دهند و تلاش کنند از نیروهای مبدع در ترکیب هیات مدیره بهره گیرند.

وی تاکید کرد: اگر روندی صعودی و موثر در امور صنفی خانه سینما دیده نمی‌شود به دلیل به مسند رساندن افرادی است که سال‌ها در این مناصب بوده و امتحان خود را پس داده‌اند. بهتر است نیروهای تازه نفس به هیات مدیره خانه سینما اضافه شوند تا امید فعالیت صنفی و رفاهی برای همه صنوف را شاهد باشیم.

هاشمی درباره تغییر احتمالی پیش‌نویس اساسنامه خانه سینما گفت: خانه سینما به دلیل دریافت بودجه از دولت، باید مدیرعامل آنکه در واقع کارگزار هیات مدیره است مانند رییس دولت ۲ دوره امکان ریاست داشته باشد اینکه با اضافه کردن تبصره به یکی از ماده‌های اساسنامه (ماده ۳۵) محدودیت انتخاب برای هر فرد در سمت مدیرعامل را برداریم کار پسندیده‌ای نیست اگر قرار است شاهد تحول و نوآوری در امور صنفی باشیم بهتر است از نیروهای کار آمد و خلاق بهره ببریم و راه را برای فعالیت آنها باز کنیم اینکه افراد توان دست‌یابی به یک پست به صورت مادام‌العمر داشته باشند دور از خرد است.

رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان در ادامه گفت: بندهای ۱۲، ۱۳ و ۱۴ از ماده ۳ اساسنامه که خانه سینما را مجاز به انعقاد قراردادهای مالی می‌کند در واقع خانه سینما را از مرکز فعالیت صنفی به یک بنگاه اقتصادی تبدیل می‌کند که برای امور صنفی کاملاً مضر بوده و بنگاه‌های اقتصادی با اصول صنفی مغایرت داشته و ایجاد پارادوکس می‌کند.

هاشمی در خاتمه تاکید کرد: بهتر است همه صنوف تلاش کنیم تا با حضور در مجمع عمومی و انتخاب افراد خلاق و کار بلد جان تازه‌ای به خانه سینما و به تبع آن سینما بدهیم و از بی تکلیفی در این امور فاصله بگیریم.

سینماروزان: انعکاس خبر، شایعه، پچ‌پچه و زمزمه از درگیری‌ها و اختلافات درونی هیات مدیره خانه سینما از حد گذشته و هفته‌ای نیست که خبری درباره درگیری میان اعضای هیات مدیره نشنویم.

اگر این اختلافات زمینه‌ای می‌شد برای اصلاح و رسیدن به اجماع بر سر اصول اولیه‌ای که خانه سینما برایش بنا شد، ایرادی نداشت ولی وقتی می‌بینیم که نزدیک به سه سال بعد از روی کار آمدن این هیات مدیره، همچنان تنها خروجی محسوس هیات مدیره، درگیری و اختلاف و متلک‌پرانی اعضا به یکدیگر است واقعا باید گریست به حال خانه سینمایی که چنین هیات مدیره‌ای دارد.

هیات مدیره‌ای که بعد از ماهها اختلاف و درگیری هنوز نتوانسته بر سر اصول ابتدایی و مثلا ارائه تسهیلات به تمام اعضای صنف، به توافق برسد واقعا بود و نبودش چه فایده‌ای دارد؟؟ چرا به‌خاطر همین بلای کرونا هم که شده اعضای هیات مدیره فقط برای یک بار کنار هم قرار نمی‌گیرند و تشریک مساعی نمی‌کنند برای برداشتن باری از دوش تمام اعضای صنف؟

سه سال است که هیات مدیره خانه سینما منفعلانه نظاره‌گر حذف هزاران سینماگر از فهرست عیدی میلیاردی ارشاد است و سه سال است که هیات مدیره خانه سینما درباره بی‌کفایتی‌های بیمه تکمیلی درمان سینماگران، منفعل است و سه سال است که هیات مدیره خانه سینما دست روی دست گذاشته و حتی به‌دنبال ارتقای بیمه تامین اجتماعی اعضا نمی‌رود تا پیشکسوتان خانه با حقوق زیر ۲میلیون، بازنشسته نشوند!

به‌خاطر بحران کرونا هم که شده از هیات مدیره انتظار می‌رفت دست از اختلافات کودکانه بردارد و یک قدم برای کف صنف بردارد نه آن که همچنان فقط بازتاب اخبار درگیری‌ها باشد که بشود مهمترین خروجی هیات مدیره.

در همین روزها رفتارهایی منطقی از دو صنف مهم سینمای ایران دیده‌ایم؛

یکی جامعه صنفی تهیه‌کنندگان به ریاست سیدضیاء هاشمی که کوشیده بی شوآف و هیاهوی رسانه‌ای با رایزنی‌ مستقیم شرایط تخصیص سبدکالا به تمام اعضای صنف خود فراهم کند.
دیگری کانون کارگردانان که با تلاشهای شورای مرکزی خود و ازجمله پوران درخشنده و رضا درمیشیان توانسته بن‌های خرید کالا میان تمام اعضای صنف توزیع کند.

مسیری که جامعه صنفی تهیه‌کنندگان و کانون کارگردانان رفته‌اند مسیر تازه‌ای نیست و سالهاست صنوف و سندیکاهای وطنی مشغول پیمودن این مسیرند ولی بدبختانه آن قدر خانه سینما به‌خاطر اختلافات هیات مدیره گرفتار انحراف معیار شده که سایر صنوف سینما درحسرت رفتار مثبتی هستند که از جامعه صنفی تهیه‌کنندگان و کانون کارگردانان سر زده.

چرا شورای مرکزی جامعه صنفی می‌تواند برای تمام اعضایش تسهیلات بگیرد و هیات مدیره خانه سینما نمی‌تواند؟ چرا شورای مرکزی کانون کارگردانان می‌تواند برای تمام اعضایش حرمت قائل شود و هیات مدیره خانه سینما نمی‌تواند؟؟

پاسخ این است که هرچند اعضای شوراهای مرکزی جامعه صنفی، کانون کارگردانان و هیات مدیره خانه ازمنظر سطح معیشت در یک وضعند ولی شواهد نشان‌دهنده آن است که در کانون و جامعه صنفی، روسایی هستند که غم بینوایان، رخ‌شان را زرد کرده ولی عملکرد اعضای هیات مدیره خانه سینما نشان‌دهنده بی‌خبری یا تظاهر به بی‌خبری از غم بینوایان است! 

سینماروزان: مشخص نیست همایون اسعدیان رییس هیات مدیره خانه سینما چرا به جای توزیع عیدی ارشاد میان تمام سینماگران و بستن راه هر گونه حرف و حدیث، همراه مسیری شده که به حذف هزاران سینماگر از فهرست عیدی ارشاد منجر گردیده و برای توجیه این مسیر به سفسطه و طرح مدعاهایی درباره دولت اسبق روی آورده است.

سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با نگارش نامه‌ای خطاب به رییس هیات مدیره خانه سینما درباره همین سفسطه‌ها از او طرح پرسش کرده!

متن نامه هاشمی را بخوانید:

به نام خدا

تفکیک اعضای خانه سینما برمبنای تمکن مالی، توهین به آنها و همکارانی است که صورت به سیلی سرخ می‌کنند.

با نگاهی به کارنامه عملکردی مدیران خانه سینما درمی‌یابیم متاسفانه امور رفاهی و حمایتی اعضا طی این سالها در زمره ی ضعیف ترین عملکرد مدیران خانه قرارگرفته است.

این نتیجه مبین ناتوانی مدیران خانه سینما در جذب حمایت‌های مالی نبوده و اتفاقاً در این بخش بسیار خوش درخشیده‌اند اما سوال اینجاست با این اقبال چرا ضعیف‌ترین عملکرد آنها بخش رفاهی اعضا بوده که از قضا مکرراً مورد اعتراض اهالی سینما و روسای صنوف بوده است؟ آیا دلیل اصلی این نیست که آنها اساساً به مقوله رفاه عمومی و حمایت های مالی از اعضا باور نداشته و تکلیفی برخود و خانه سینما متصور نیستند؟ کارنامه تصمیمات آنها، در دوراهی انتخاب هزینه برای تامین مخارج برگزاری جشن ها و دورهمی های متعدد و یا در عوض توزیع بودجه آن بین اهالی سینما مبین کدام انتخاب است؟

در آن گذار که خانه سینما با قصور مدیران وقت و پیشین تعطیل شده بود جامعه صنفی تهیه کنندگان سینما از تمام اعتبار و ظرفیت خود بهره جست و نهایتاً موفق به جذب حمایت مالی و تسهیلات بی سابقه ای از دولت نهم گردید؛ آنچه تامین شد اعم از عیدی، حمایت ویژه ماه مبارک رمضان، سبدکالا و همچنین تسهیلات بی نظیر بیمه فاخر طلایی را با سیاست توزیع برابر و بدون تبعیض؛ بالسویه به دفعات بین همه اعضا صنوف و دست اندرکاران سینما توسط ذیحسابی، امور مالی نهاد ریاست جمهوری و نمایندگان بیمه ایران توزیع نمود و آنرا افتخاری صنفی برآمده از رویکردی تکلیف مدارانه قلمداد می کند. درحالیکه دریافتی های میلیاردی خانه سینما تحت حمایت همان دولت نهم (در قالب اسپانسری) مصروف هزینه برای جشن خانه سینما و امثالهم شد که از شکوه برگزاری توسط زنده یاد سیف الله داد متاسفانه به جشن تولدی برای بازیگری بی‌کسوت تبدیل شد.

باید خاطرنشان کنیم مدیران خانه سینما در همین اندک توجه ظاهری به امور رفاهی، رویکرد جداسازی اعضا براساس وضعیت مالی را مبنا می دانند که این روش نه تنها مقرون به واقع نبوده که نتایج آن دارای ابهامات فراوانی نیز می باشد، تفکیک اعضا بر مبنای تمکن مالی بدلیل گمانه زنی بودن آنها، توهین آشکار به همکاران کم برخوردار و نادیده گرفتن همکارانی ست که به نجابت صورت به سیلی سرخ نگه می دارند! که از قضا این عزیزان در این حرفه بسیار فراوانند و بدلیل (در اغلب موارد) حاکمیت سلیقه و باند و دسته، همواره مورد بی مهری و ظلم قرار گرفته و می گیرند!

نکته ی دیگر اینکه لفظ پرداخت و حمایت مالی تحت عنوان عیدی برخلاف نظر رییس هیات مدیره خانه سینما، نه تنها لفظی اشتباهی و توهین آمیز نیست بلکه عیدی دادن و گرفتن در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما اتفاقاً امری بسیار پسندیده و اخلاقی ست؛ در عوض آنچه توهین آمیز و اشتباهی ست قشربندی و نگاه کارگری و از بالا به پایین به همکارانمان در صنوف سینمایی ست که متاسفانه در همه شئون از هویت صنفی تا الخ تعمیم داده شده؛ به نظر می رسد اشتباهی نگاه بورژوازی طبقه ممتاز به طبقه کارگری ست که در خانه سینما رسوخ کرده ؛ اشتباهی شما هستید که با مخالف خوانی و افکاری تماماً در خلاف ماهیت صنف وکار صنفی متاسفانه به هدایت هیات مدیره خانه سینمایی گماشته شده اید که اقدامات ارزشمند یکی از صنوف خانه سینما در جذب تسهیلات از دولت را بجای تکریم ، اینچنین به نامردی ، بی‌انصافی و بدون منطق نقد می کنید.

معیشت هنرمندان نجیب این مرز و بوم همچون دیگر هموطنانمان سالهاست دستخوش ناامنی و بی ثباتی ست اما آنها صورت به سیلی سرخ نگه نداشته اند که به منت چیزکی دریافت کنند آنهم بدست مبارک شما! بر مرکب شاهی و فئودالی صله و انعام که نمی دهید! از جیب مبارک هم که کسر نشده! از محل بیت المالی ست که همه در آن سهیم اند و شما صرفاً امانتدارید تا در عادلانه ترین شکل و درکمترین زمان ممکن تقدیم آنها کنید.

و اما چند راهکار برای رفع ابهامات:

اولاً (برای رفع ابهامات) متن قرارداد خانه سینما با ارشاد برای نحوه هزینه کرد بودجه در سالهای 98 و 99 را منتشر نمایید تا روشن شود دقیقاً موافقت ارشاد برای هزینه تحت چه عناوینی بوده است.

ثانیاً تاریخ امضا تفاهم نامه موافقت نامه ارشاد جهت واریزی خانه به حساب اعضا اعلام گردد.

ثالثاً گزارش سازمان بازرسی کل کشور در خصوص بررسی نحوه تخصیص و توزیع عیدی سال گذشته بین اعضا، به همراه تذکرات و انحرافات احصا شده از فرایند عملکرد مدیران خانه که در گزارش فوق درج گردیده را منتشر کنید.

و آخر اینکه؛ جناب آقای رییس محترم هیات مدیره خانه سینما فرموده اند جامعه صنفی تهیه کنندگان 10 میلیارد بابت عیدی سینماگران دریافت کرده و با پرداخت صرفا 4 میلیارد آن، مشخص نیست الباقی چه فرجامی داشته است! لذا به جهت تنویر افکار عمومی و تشخیص میزان راستی آزمایی رئیس هیات مدیره بزرگترین جامعه صنوف سینمایی؛ 48 ساعت به شما مهلت می دهیم تا نسبت به انتشار اسناد 10 میلیارد دریافتی جامعه صنفی و ۶ میلیارد مفقودی آن اقدام نمایید، بدیهی ست در غیر اینصورت مضاف بر رد ادعای کذب شما در نزد افکار عمومی ، در محاکم قضایی نیز می بایست پاسخگوی ادعای های واهی مطروحه تحت عناوین مجرمانه افترا، توهین، نشر اکاذیب و نسبت ناروا به جامعه صنفی تهیه کنندگان سینما باشید.

به صدق کوش که خورشید زاید از نفست
که از دروغ سیه روی گشت صبح نخست

سید ضیا هاشمی
رئیس هیات مدیره

سینماروزان: رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان تاکید کرد اقدام ابراهیم حاتمی‌کیا برای انتشار فیلم «خروج» در فضای مجازی را فتح بابی برای شکست انحصار اکران در سینمای ایران می‌داند.

سید  ضیاء هاشمی تهیه‌کننده سینما و رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان طی یادداشتی از تصمیم ابراهیم حاتمی‌کیا برای عرضه اینترنتی فیلم سینمایی «خروج» پیش از اکران عمومی حمایت کرد.

در متن این یادداشت آمده است:«ابراهیم حاتمی کیا را از سال‌های جوانی‌اش می‌شناسم، از نگاه متفاوت او در سینمای مستند و جنگ و نگرش آرمان‌گرایانه‌اش در سینمای اجتماعی تا پیشروبودنش در نقدهای تند رویدادهای پیرامون جامعه؛ فیلمسازی که طی دهه‌ها ارتباط با مردم همواره متمایز عمل کرده و این بار نیز خویشتن خود را در آزمون دیگری قرار می‌دهد، قید حال خوب تماشای فیلمش بر پرده سینما در کنار مردم را زده تا در این روزهای سخت، حال مردم را با دیدن خروج آن هم در خانه‌هایشان بهتر کند.
ابراهیم این بار نیز خط شکن بود تا در زمانه طمع و حسادت و عطش دیده شدن بر پرده عریض سینما، به سان حاج کاظم میدان‌دار روایت مردانی باشد که در این روزگار تلخ و نامراد، جای خالی‌شان سخت پُرشدنی است.
این تصمیم بزرگ و جسارت قابل تقدیر را فتح بابی بدانیم برای شکست هیمنه و انحصار مدیریت پخش و نمایش سنتی سینمای ایران.
اطمینان داشته باشیم خلاقیت، هوشمندی، جسارت، اصالت و جامعه‌پذیری در تصمیم‌های بزرگ، توامان با نقد بی‌خردان، یک سو نگران و کوته نظران روبرو خواهد بود.
امیدوار باشیم این اقدام بزرگ، واهمه مدیران و دیگران را به تصمیمی جسورانه، متفاوت و خلاقانه بدل سازد.»

سینماروزان: حضور مدیرعامل خانه سینما به‌نمایندگی از نزدیک به ۵هزار عضو خانه سینما در شوراها و کارگروههای مختلف مدتهاست محل پرسش است و یک نفر هم پیدا نمی‌شود که بگوید محاسن جمع کردن کل خانه سینما در یک نفر چه می‌تواند باشد جز سوق دادن تمام ایرادات و مشکلات به سوی همین یک نفر و آیا بهتر نیست به‌جای مدیریت فردگرایانه، این بدنه متخصص سینما باشند که در شوراهای مختلف حاضر شوند؟؟

سیدضیا هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با انتقاد از حذف جایگاه تهیه‌کنندگی در تصمیم‌گیری‌های مدیریت دولتی به مهر گفت: نبود یکپارچگی و وحدت میان تهیه‌کنندگان و انفعال شورایعالی تهیه‌کنندگان باعث شده سازمان سینمایی همه کارهای صنفی را به خانه سینما بسپارد در حالی که فعالیت تهیه‌کنندگان (کارفرما) با توجه به نوع عملکردشان به خانه سینما که کارگری تعریف شده ارتباطی ندارد!!

هاشمی تاکید کرد: فعالیت تهیه‌کنندگی به طور موضوعی به مدیرعامل خانه مرتبط نمی‌شود. حضور برخی مدعیان تهیه‌کنندگی در خانه سینما باعث شده فعالیت تهیه‌کنندگی به عنوان صنف و مرجعیت آن مختل شود.

رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با اشاره به روند غلط یکپارچگی و تصمیماتی که تحت‌تأثیر این ناهماهنگی‌ها قرار می‌گیرد گفت: برای روشن شدن موضوع مثالی می‌زنم، امسال برای تعیین تکلیف برنامه‌های نوروزی جلسه‌ای تشکیل شد. در این جلسه مدیرعامل خانه سینما و مدیران سازمان سینمایی حضور داشتند که البته جای ذی‌نفعان سینما که تهیه‌کنندگان و سینماداران هستند، خالی بود. دلیل این اتفاق نبود یکپارچگی تهیه‌کنندگان است که باعث این نوع تصمیم‌گیری‌های دولت و برگزاری جلسات مهم بدون حضور ذی‌نفعان از جمله تهیه‌کنندگان است، باید این روند اصلاح شود و ما با این یکسونگری دولت مخالفیم.

هاشمی در ادامه گفت: این روزها شاهد انفعال در شورایعالی تهیه‌کنندگان هستیم و همین امر موجب شده در مورد آئین‌نامه اکران نظرات مختلف و مغایر با منفعت سینما عنوان می‌شود.

وی در ادامه تاکید کرد: در آئین‌نامه سال ۹۹ موارد خوبی تعبیه شده و برخی موارد هم اشکالاتی دارد که شورایعالی باید در خصوص آئین‌نامه وارد عمل شده و نظر خود را بیان کند، اما به دلیل انفعال وارد چنین مسائل مهمی نمی‌شوند. در واقع می‌توان گفت شورایعالی به دلیل منافع غیرمشترک تشکل‌های این شورا هماهنگی در عملکرد ندارند.

هاشمی در پایان گفت: با توجه به نبود یکپارچگی، دولت باید از مجموعه فعالیت سینما برآورد داشته باشد و فعالیت صنوف نسبت به انجام تکالیف قانونی را زیر ذره‌بین قرار داده و در نهایت با این صنوف در امور صنفی تهیه‌کنندگی به جای خانه سینما تعامل داشته باشد.

سینماروزان: با تحویل نسخه نهایی فیلم “آینده” به جشنواره، صاحبان اثر در انتظار تصمیم هیات انتخاب برای حضور در جشنواره فجرند.

این فیلم نخستین همکاری امیر پورکیان کارگردان با سیدضیاء هاشمی تهیه کننده فیلمهای “عروس”، “اعتراض” و “شوکران” است.

«آینده» جامعه پر تلاطم را امروز را در بند بند خانواده روایت میکند و عواقب دزدی، اختلاس و خیانت به همنوع را واکاوی میکند.
در آينده آمده است:«آینده جنین مادری است به نام امروز که فردا متولد می شود»

پانته آ بهرام ، کامبیز دیرباز ، امیر جعفری ، نیما شعبان نژاد ،شهرام قائدی، علی استادی ،
شیرین یزدان بخش،لادن ژاوه وند و با حضور بهاره افشاری در «آینده» نقش آفرینی می‌کنند.

عوامل اصلى فیلم سينمايى آينده عبارتند از:
نویسنده و کارگردان : امیر پورکیان، تهیه کننده: سید ضیاء هاشمی ، سرمایه گذار و تهیه کننده همکار: سیاوش امین پور، مدیر تولید : حسین رامه، مدیر فیلمبرداری : سعید براتی، برنامه ریز و دستيارکارگردان : حامد شریفی نیا، طراح گريم : محسن دارسنج، طراح لباس :آزاده قوام، طراح صحنه:آبتین برقی، صدابردار: بابک نیازی ،طراحی و‌ترکیب صدا : حسین ابوالصدق ، آهنگساز : کارن همایون فر، عكاس :احمدرضا شجاعى
منشى صحنه : آزاده جهانبخش ، فیلمبردار پشت صحنه: محمود جوانشير، مديرتداركات : محمودرضا الوندى

سینماروزان: اظهارنظر وزیر ارشاد درباره ورود سرمایه های مشکوک به وادی هنر و اینکه سرمایه های سالم را نباید فراری داد و صنوف هنری خودشان، پاسدار صنف خویش باشند با واکنش رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان که همزمان دبیر شورایعالی تهیه کنندگان هم هست، مواجه شد.

سیدضیاء هاشمی با اشاره به سخنان وزیر ارشاد به “مهر” گفت: پیش از هرچیز باید خدا را شاکر باشیم که بالاخره وزیر ارشاد  مطالبی درباره پول‌های کثیف بیان کردند، اما نباید فراموش کنیم همه سرمایه‌هایی که وارد سینما می‌شود پول‌های بادآورده نیست.

وی بیان کرد: امیدواریم سازمان سینمایی با صحبت‌های اخیر وزیر ارشاد شرایطی را فراهم آورد تا از سوی صنوف سینمایی ستادی جهت شناسایی منابع مالی تهیه‌کنندگان شکل بگیرد تا از ورود پول‌های مشکوک جلوگیری شود. این ستاد باید خالی از مدیران و افرادی باشد که منافعشان درگیر این قبیل پول‌ها است.

رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان ادامه داد: درحال حاضر صنوف تهیه‌کنندگان در سینما شامل ۴ تشکل است و به راحتی می‌توان تهیه‌کنندگانی که به‌صورت بی‌رویه دست به تولید می‌زنند را شناسایی کرد و این مهم که کدام صنف عهده‌دار عضویت این افراد هستند یا کدام  صنف به دنبال چنین سرمایه‌گذارهایی هستند  قابل تشخیص است.

این تهیه‌کننده سینما تاکید کرد: با توجه به فعالیت قوه قضاییه و شناسایی اخلالگران اقتصادی، به‌راحتی می‌توان فهمید کدام صنوف عهده‌دار عضویت تهیه‌کنندگان مخل اقتصادی هستند و مدافعان تهیه‌کنندگان و سرمایه‌گذارانی از این دست چه کسانی هستند؛ مدافعانی که نزدیک به دستگاه‌های دولتی بوده و هستند.

هاشمی افزود:  تا زمانی که ویژه‌خواری در سیستم صنفی حاکم است و این گروه از افراد (به دلیل نزدیکی به دستگاه‌های دولتی) مسئولیت‌های بزرگی دارند که حرف اول را می‌زنند، به نتیجه مطلوب نخواهیم  رسید.

وی با اشاره به اینکه امروز به این دلیل که صنوف سینمایی هنوز به صورت واحد فعالیت نمی‌کنند، شرایط عجیبی در سینما به بوجود آمده است، توضیح داد: متاسفانه برخی از اعضای تشکل‌های تهیه‌کنندگی حامی گروهی از سرمایه‌گذارانی که پول‌های مشکوک داشته و بی‌رویه هزینه می‌کنند هستند. این افراد حضور پررنگی هم در صنف دارند. بهتر است به صحبت‌های وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی توجهی دقیق داشته باشیم و در همین راستا ستاد شناسایی با حمایت رییس سازمان سینمایی تشکیل شود تا این گروه از تهیه‌کنندگان و سرمایه‌گذاران که معادلات سینمای ایران را به هم زده‌اند شناسایی و از دایره تهیه و تولید حذف شوند.

این تهیه‌کننده سینما تأکید دارد: اعضای ستاد باید افرادی باشند که در مقابل پول‌های بی‌حساب وسوسه نشده و از این پول‌ها برای تولید و پخش آثار استفاده نکرده باشند همچنین از دوستان  و هواداران این افراد نبوده و هیچ سنخیتی (فکری و مالی) با آن‌ها نداشته باشند.

هاشمی گفت: نکته قابل تامل این که افرادی مایل به حضور در سینما هستند و قصد مشارکت در کارهای سینمایی دارند و بهتر است آن‌ها را به سمت سرمایه‌گذاری در حوزه زیرساخت در سینما هدایت کنیم. ما نباید اجازه دهیم تنها راه ورود این افراد به سینما تولید فیلم باشد و با ورود غلط این افراد هزینه ساخت فیلم‌ها چند برابر شود. مانند اکثر فعالیت‌های تخصصی دیگر در کشور؛ به طور مثال سرمایه‌داران در حوزه نظام پزشکی وارد می‌شوند و بیمارستان احداث می‌کنند و حمایت هم می‌شوند، اما سرمایه‌دار امکان طبابت در حوزه پزشکی نخواهد داشت.

وی افزود: چرا ما اجازه می‌دهیم افراد سرمایه‌دار اما ناآگاه به حوزه فرهنگ، وارد سینما شوند؟ این افراد معمولا به‌صورت قوم و قبیله‌ای و وابسته سرمایه،‌ وارد سینما می‌شوند و درباره فیلمنامه‌های همکاران ما هم اظهارنظر می‌کنند. برخی از تهیه‌کنندگان و کارگردانان به این اظهارنظرها تن می‌دهند که این از هر خفتی بالاتر است. متاسفانه در شرایط امروز سینما می‌بینیم افردی که سال‌ها در صنف دستفروش، خرده فروش و شاگرد راننده (با احترام به صنوف نامبرده) فعال بوده‌اند  با حمایت برخی از صنوف در سینما فعال شده‌اند! این افراد چگونه به چنین سرمایه‌های افسانه‌ای دست پیدا کرده‌اند که بی رویه  آن را در سینما خرج می‌کنند؟ معتقدم کسانی که بی رویه هزینه می‌کنند برای پولشان زحمت نکشیده‌اند. صرف پول زحمت کشیده با علم به عدم بازگشت سرمایه، توجیه اقتصادی ندارد.

دبیر شورایعالی تهیه‌کنندگان گفت: انتظار می‌رود آقای انتظامی رییس سازمان سینمایی در این زمینه اقدامات لازم برای یکپارچگی تهیه‌کنندگان را انجام دهد، سازمان سینمایی با توجه به جلسات و گزارشات ارایه شده به راحتی می‌تواند تشکل‌های صنفی تهیه‌کنندگان را بررسی کند تا افرادی که برای ایجاد شرایط مناسب در سینما سنگ‌اندازی می‌کنند، مشخص شوند.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان ادامه داد: در اساسنامه‌های صنوف سینمایی بندی به عنوان مصاحبه با متقاضی وجود دارد که می‌توان جلوی ورود برخی از افراد در حوزه تهیه‌کنندگی را گرفت. همچنین می‌توان افرادی که معادلات سینمایی را بهم می‌زنند و عضو یکی از تشکل‌های تهیه‌کنندگی هستند، شناسایی و از ادامه حضورشان اجتناب کرد.

هاشمی در پاسخ به این پرسش که مرجع مشترکی برای بررسی ورود تهیه‌کنندگان به سینما و یا روند فعالیت آن‌ها وجود دارد یا خیر گفت: شورای ۵ نفره برای صدور پروانه تهیه‌کنندگی تنها برای ورود تهیه‌کنندگان در نظر گرفته شده است، اما بعد از اینکه تهیه‌کننده موردنظر وارد کدام تشکل می‌شود و چه فعالیتی انجام می‌دهد، مورد بررسی قرار نمی‌گیرد و این شورا نیز نمی‌تواند به آن ورود پیدا کند. البته سازمان سینمایی مدتی است اعلام کرده پروانه تهیه‌کنندگان اول را بدون توجه به ظرفیت صادر کنند.

وی ادامه داد: تاکید می‌کنم که در حال حاضر تنها مشکل سینما، ورود تهیه‌کنندگان جدید نیست، زیرا پول‌های باد آورده  ممکن است از سوی تهیه‌کنندگان باسابقه وارد سینما شود. ورود این نوع پول‌ها، سینما را از تعادل خارج کرده و این مساله به معنای یک فساد کامل است و متاسفانه هیچ مرجعی برای رسیدگی و بررسی فعالیت‌های تهیه‌کنندگان وجود ندارد. باید بررسی شود سرمایه‌گذارهایی که پول‌های ناسالم وارد سینما می‌کنند چه کسانی هستند چرا که  این سرمایه‌گذاران و هم تهیه‌کنندگانی که اجازه ورود این پول‌ها را می‌دهند برای سینما خطرناک هستند.

هاشمی بیان کرد: سینمایی که تنها در سال‌ گذشته، بیش از ۲۵۰ میلیارد تومان درآمد داشته، چند سال است مورد تهاجم برخی سرمایه‌گذاران با پول‌های مشکوک قرار گرفته است که این پول‌ها جز آسیب چیزی برای سینما نداشته و ندارد. سینما سال‌ها است که روی پای خودش فعالیت کرده و این پول‌ها جز نابودی سینما ثمره‌ای ندارند. گرفتن پول بیش از حد از سرمایه‌گذارانی که قصد شهرت طلبی ندارند جایز نیست و جز نابودی سینما چیز دیگری عاید سینما نمی‌کند. تهیه‌کنندگانی که با این پول‌ها فیلم می‌سازند و اظهارنظر درباره سینما می‌کنند بدانند که تنها نباید موقعیتی که در آن قرار گرفتند را ببینند با استفاده از این پول‌ها و هزینه کرد بی رویه در سینما این هنر صنعت را از تعادل خارج کرده و نابود می‌کنند.

تهیه‌کننده «شوکران» تاکید کرد: معتقدم رییس سازمان سینمایی شرایطی فراهم آورد تا  کسانی که در سینما موثرند و به هیچ یک از افراد با پول‌های ناسالم نزدیک نیستند، کمیته‌ای را تشکیل دهند تا در آن کمیته سرمایه‌گذاری افراد مورد تایید قرار گیرد، تاکید می‌کنم که اعضای این کمیته نباید منافعی مشترک با این افراد در هر زمینه‌ای (تولید و توزیع) داشته باشند  در غیر این صورت تشکیل ستاد  نمی‌تواند چندان تأثیرگذار باشد. با تشکیل ستاد به‌راحتی می‌توان مشکلات موردنظر را مورد بررسی قرار داد و آن را برطرف کرد.

وی بیان کرد: دولت به هر ترتیب شده باید تشکل‌ها را درگیر کند تا همه دست به دست هم دست این افراد را از سر سینما کوتاه کنیم البته ممکن است اختلاف نظرهایی در تشکل‌ها وجود داشته باشد اما همه باید با این‌ مساله درگیر شوند. دولت باید در این حوزه مدیریت کند و امیدواریم دکتر انتظامی در این راه از وجود  مشاورانی بهره ببرند که به شرایط امروز سینما به درستی واقف باشند و در دهه‌های گذشته سیر نکنند.

هاشمی در پایان گفت: از سوی دیگر مشکل اساسی سینما تبعیت از قوانین و آیین‌نامه‌های نخ‌نما است نحوه ارائه پروانه ساخت به تهیه‌کنندگانی که سال‌ها فعالیت دارند دست و پا گیر و ناشیانه است، اما در این میان برخی از تهیه‌کنندگان به‌راحتی پروانه ساخت‌های متعددی دریافت می‌کنند، فیلم می‌سازند و  اثرشان به سرعت در سینماها اکران می‌شود، بودجه‌های میلیاردی برای تبلیغ این فیلم‌ها صرف می‌کنند در حالی که فروش اثر در گیشه حتی تامین‌کننده بخش کوچکی از این هزینه‌ها نیست. به نظر می‌رسد باید ارشاد در قوانین و مقررات بازنگری اساسی ایجاد کند.

سینماروزان: با ورود به ماه چهارم سال همچنان با گلایه های پرشمار سینماگران مستقل از تبعیضهای آشکار در اکران روبروییم. مسأله آنجاست که در یک روال نادرست از همان ابتدای سال برخی آثار حاکمیتی-مشکوک المنابع تقریبا دو تا سه برابر فیلمهای مستقل، سانس در اختیارشان قرار گرفت و همین باعث شد که شرایط ایجاد رقابت سالم میان فیلمها از بین برود.

با آغاز اکران عیدفطر هم نه تنها اوضاع بهتر نشد که با واسپاری هزاران سانس به دو فیلم حاکمیتی-مشکوک المنابع، شرایط برای صاحبان فیلمهای مستقل به بدترین شکل ممکن رسید؛ اتفاقی که با واکنش رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان هم روبرو شده است.

سید ضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی و دبیر شورای عالی تهیه کنندگان در پی انتقاد بخش گسترده ای از اهالی سینما مبنی بر بی عدالتی در نحوه اکران آثار سینمایی به «سینماپرس» گفت: در شرایط فعلی ساخت آثار سینمایی با مشکلات زیادی مواجه هستند اعم از هزینه های بالای تولید و دستمزدهای سربه فلک کشیده دوستان ما را دچار مشکلات عدیده کرده است و از سوی دیگر ما شاهد رقابت ناسالم تهیه کنندگان، پخش کنندگان و سینما داران هستیم.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «شوکران» و «روز فرشته» فزود: فیلم های سینمایی با گرفتاری‌ های متعدد پروانه نمایش دریافت می کنند اما در حوزه اکران با شرایط دیگری مواجه می‌شوند. فیلم‌ ها در شرایط یکسان ساخته نمی‌ شوند، برخی با رانت‌های دولت، برخی با پول های بادآورده و سرمایه های مشکوک ساخته می شوند این نوع تولیدات، شرایط اکران را هم تحت تاثیر قرار می‌دهند.

هاشمی سپس با بیان اینکه افرادی که با رانت فیلم  یا با پول‌های مشکوک و سرگردان فیلم ساختند با قدرت وارد میدان اکران می شوند تأکید کرد: هم اینک قابل مشاهده است برخی از فیلم‌های متعلق به رانتخواران که رانت دولتی دارند تهران را سنگفرش تبلیغات کرده‌اند. این نوع آثار با بقیه سینما که با اقتصاد ضعیف و تنها با توانمندی فکری ساخته شدند قابل رقابت نیستند و نابرابری فاحشی در اکران را شکل داده اند.

این سینماگر خاطرنشان کرد: اگر همه در یک شرایط تولید قرار داشتند در اکران هم شرایط یکسان و عدالت را تجربه می کردند اما این شرایط نابرابر در تولید و اکران این روزها کار را برای ادامه حیات برخی از صاحبان آثار مستقل سخت کرده است. امروز ما در یک رقابت ناسالم تهیه کنندگان، پخش کنندگان و سینما داران هستیم و در ۲ سال اخیر دولت یک قدرت غریبی را به یک سری سالن‌های سینما توزیع کرده (سرگروه‌ها) که مشکلات را برای آثار دوچندان کرده است.

رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان متذکر شد: معتقدم چاره رهایی از این وضعیت این است که فیلم‌ها تقسیم بندی شوند و سپس با قرعه کشی در فضای عادلانه تکلیف اکران مشخص شود.  فیلم‌هایی که به لحاظ فروش قدرت چندانی ندارند و نمی توانند گیشه را تسخیر کنند در یک گلدان قرار دهیم. فیلم های کمدی را به ۲ دسته طبقه بندی کنیم. فیلم‌هایی که به فروش بالا دست می‌یابند و قدرت تسخیر گیشه دارند همچنین فیلم‌های کمدی که کمتر توان جذب مخاطب را دارند و اسامی آن‌ها را در ۲ گلدان قرار می دهیم. فیلم های کودک و نوجوان را در یک گلدان قرار می دهیم اگر فیلم اکشن داشتیم در یک گلدان قرار می دهیم و فیلم های اجتماعی هم به ۲ دسته طبقه بندی می کنیم فیلم های اجتماعی با پایان بندی تلخ که توان کمتری در جذب مخاطب دارند در یک گروه و فیلم های اجتماعی ای که قدرت جذب مخاطب بیشتری دارند در یک گلدان قرار می دهیم و در نهایت برای هر دوره ۳ ماهه قرعه کشی برای اکران صورت گیرد تا بتوان به عدالت در اکران با وضعیت موجود برسیم.

وی برای دست یابی به طبقه بندی درست فیلم ها گفت: برگزیدگان ۲ صنف تهیه کننده و سینمادار می توانند فیلم‌ها را سرند اولیه کنند و بعد به نتیجه می رسیم که فیلمها در چه وضعیتی قرارد دارند. این نوع قرعه کشی برای برنامه  حال،   آینده و به زودی صورت گرفته تا تکلیف سه ماه آینده اکران روشن شود. با این روش اکران عید هم به درستی انتخاب می‌شود!! چرا باید برخی افراد با رانت و قدرت های مختلف بهترین زمان اکران را نصیب خود کنند؟؟ اگر شرایط تولید برای همه یکسان بود و هیچ رانتی (دولتی و خصوصی) وجود نداشت شرایط عادلانه در اکران متفاوت بود.

دبیر شورایعالی تهیه کنندگان در خاتمه درباره مکانیزه شدن سیستم اکران گفت: با این روش به عقیده من ایجاد رانت می‌شود زیرا دولت میتواند تصمیم بگیرد کدام فیلم را زودتر پروانه نمایش بدهد و کدام فیلم را دیرتر پروانه نمایش ارائه دهد، مکانیزه از این قسم ایجاد رانت می کند و خطرناک تر است و باعث فساد می شود.

سینماروزان: سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان همچنان سرراست حرف میزند  و این سرراستی در روزگاری که حلقه بالادستی خانه سینما منفعلانه فقط در تشییع سینماگران شرکت میکنند، قابل تامل است.
سیدضیاء هاشمی در گفتگویی تازه با نقد عملکرد فرهنگی دولت اعتدال گفت: شخص حسن روحانی آدم فرهنگی نبود و همان طور که خودش هم گفت آدمی امنیتی است و نگاهش به همه چیز غیرفرهنگیست!!  عملکرد شش ساله ایشان نشان میدهد علاقه ای به فرهنگ نداشته و لابد در دو سال آینده نیز علاقه ای ایجاد نخواهد شد.
هاشمی ادامه داد: وقتی برنامه ای برای ساماندهی گوشت و مرغ مردم ندارد، میخواهد برای سینماگران چه کند؟ در دوران روحانی حمایتهای دولتی از سینما کم و کمتر شده! فرهنگی که ظرف شش سال سه وزیر عوض میکند یعنی فشل است یعنی سینمایش تعطیل است. مدیر باید برنامه ده ساله داشته باشد بخصوص در فرهنگ!! مدیران فرهنگی تلاش زیادی کردند که سینما را نابود کنند ولی نتوانستند چون مردم ایران نگذاشتند. فقط بخشی از دولت کنار سینما ایستاد و مابقی، نه! تا دلتان بخواهد بریز و بپاش بی فایده کردند؛ کلی هزینه کردند برای هنرو تجربه ولی چه فایده ای داشت؟؟
سیدضیاء هاشمی با اشاره به اوضاع اقتصادی جامعه بیان داشت: پیشتر دو قشر مستکبر و مستضعف داشتیم ولی در دولت روحانی قشر جدید و بزرگی به نام مستأصل ایجاد شد که بخش مهمی از جامعه است و باید صبح تا شب بدود دنبال روزی حلال؟؟!! این افتخار است که اجناس ما به عراق صادر میشود و اینجا لنگ گوشت و مرغیم؟؟
رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان با نقد ورود سرمایه گذاران نورس به سینما گفت: فقط بخاطر اینکه فلانی پول دارد اجازه دادند کار کند و حالا همان فلانی شده مسند قدرت و از تئاتر تا سینما را گرفته!! تئاتر لاکچری و سریال سه فصلی ساختند فقط برای هزینه کردن پولهای بادآورده در تولید!!
هاشمی با طعنه به مدیرانی که گردش مالی پایین سینما را نافی پولشویی در آن میدانند گفت: در کشور پرسرمایه ایران، 250 میلیارد پول زیادی نیست ولی برای نظام سینما این رقم، نجومیست. معلوم است در این نظام اگر فردی چهل میلیارد پول وارد کند ساختار سینما به هم میریزد.
هاشمی افزود: بازیگری که دستمزدش هفتاد میلیون بود الان میلیاردی میگیرد! چرا؟ اویی باید پول خوب بگیرد که فیلمش تضمین فروش داشته باشد. دستمزد میلیاردی به بازیگر فقط از طریق پولهای مشکوک به دست میآید و او که چنین پولی زیر زبانش رفت، حرامخوریست که بیچاره خواهد شد. پول کثیف حتی دی.ان.ای آدمی را هم متاثر خواهد کرد. پشت بندش هم فسادش است که دامن همه را میگیرد و کار به جایی رسیده که تولید زیر 4میلیارد ممکن نیست! او که 7 میلیارد خرج میکند باید 30 میلیارد بفروشد تا برگردد. مگر ممکن است؟ چطور یک شوفر، فیلم 15 میلیاردی میسازد؟؟ پولش از کجا آمده؟
سیدضیاء هاشمی خاطرنشان ساخت: مدیران فرهنگی در مساله پولشویی، ماجرا را محول کرده اند به قوه قضا! این قوه خودش کلی دردسر دارد و نباید منتظر آنها  شد و باید پولشویان سینما را به دستگاه قضا معرفی کرد.
هاشمی درباره نیروهای نورس وارده به سینما بیان داشت: اینها که وارد سینما میشوند چند دسته اند؛ یک دسته که با لندکروز میآیند برای هنروری!! گروهی برای پارتی گرفتن با سلبریتیها پول خرج میکنند و صله میدهند درست مثل اغامحمدخان قاجار!!
سیدضیاء تاکید کرد: بخاطر زبان سرخم خیلی تاوان پس دادم ولی سینما برایم مقدس است و تا جا دارد حافظ اصولم خواهم بود. ظلم در سینما بیداد میکند و سینماگران بشدت در مضیقه اند. از محمد امامی تا بابک زنجانی را هدایت کردم ولی کار خودشان را کردند!
هاشمی با اشاره به م.ص.ر سرمایه گذار جدیدالورود سینما اظهار داشت: به ایشان گفتم اگر معادلات سینما را به هم بزنی، جلویت می ایستیم! ایشان مشاوری دارد که ده سال پیش به جرمهای مختلف از سینما بیرونش کردیم ولی حالا شده است مشاور موثر ایشان.
هاشمی با اشاره به تلاشها برای یکپارچه کردن تهیه کنندگان گفت: وزارت ارشاد دیگر انشقاق تهیه کنندگان را به رسمیت نمیشناسد. از اوایل سال آینده صنف واحد تهیه کنندگی راه میفتد و تمام مشکلات از پولشویی تا فساد اقتصادی و دستمزدهای نجومی تعدیل خواهد شد چون به این راحتی اجازه ورود افراد مشکوک را نمیدهیم. اقتدار تهیه کنندگان فضای سالم و درستی می آفریند که در سایه اش میتوان جلوی ورود افراد بی پشتوانه را گرفت. در صنف واحد، اگر یک نفر پایش را کج بگذارد، جلویش را خواهیم گرفت!

سینماروزان: محمدمهدی حیدریان در دوران حضورش در سازمان سینمایی سعی زیادی کرد تا انشقاق تهیه کنندگان را از بین برده و با ایجاد صنف واحد تهیه کنندگی شرایط مقابله با ورود افراد بی ربط به حیطه تهیه کنندگی را فراهم کند.

سینماروزان: فیلمبرداری پروژه سینمایی “آینده” به نویسندگی و کارگردانی امیر پورکیان و تهیه کنندگی سید ضیاء هاشمی در بام سعادت آباد تهران به پایان رسید.

مضمون این اثر مانند آثار قبلی کارگردان بر بستر اجتماع ایران گذشته و در خلاصه داستان  آمده است: «آینده، جنین مادریست به نام امروز…»

نقش پيشه‌گان “آينده” عبارتند از: پانته‌آ بهرام، کامبیز دیرباز، امیر جعفری ، نیما شعبان نژاد، شهرام قائدی، علی استادی، شیرین یزدان‌بخش، لادن ژاوه وند، بازیگر خردسال سوگل نوروزى، فاطمه فامیل‌دوست و با حضور بهاره افشاری

عوامل تولید فیلم سينمايى “آينده” عبارتند از:  نویسنده و کارگردان: امیر پورکیان/تهیه‌کننده: سیدضیاء هاشمی/ سرمایه‌گذار و تهیه کننده همکار: دکتر سیاوش امین‌پور/مدیر تولید: حسین رامه/مدیر فیلمبرداری: سعید براتی/ برنامه ریز و دستيارکارگردان: حامد شریفی‌نیا/طراح گريم: محسن دارسنج/طراح لباس: آزاده قوام/طراح صحنه: آبتین برقی/صدابردار: بابک نیازی /عكاس: احمدرضا شجاعى/منشى صحنه: آزاده جهانبخش/ فيلمبردار پشت صحنه: محمود جوانشير/مديرتداركات: محمودرضا الوندى

سینماروزان: صدور کارت تهیه کنندگی برای یک سرمایه گذار چندفیلمه از سوی یکی از صنوف چهارگانه تهیه‌کنندگی در شرایطی که این سرمایه گذار هیچ عقبه سینمایی ندارد و فقط به صرف ترانسفر کردن حجم زیاد نقدینگی به پروژه های سینمایی به کسوت تهیه کنندگی رسیده به شدت پرسش ساز شده است.

سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان ضمن اشاره به اینکه شورایعالی تهیه‌کنندگان بارها اعلام کرده که در زمینه ورود پول‌های مشکوک و سرمایه‌گذاری‌هایی که منشاء آن مشخص نیست حساس است به «مهر» گفت: باید در این زمینه به‌صورت جدی برخورد شود و بی‌شک این مسأله توسط دولت و قوه قضاییه هم دنبال می‌شود.

هاشمی ادامه داد: در حال حاضر در سینمای ایران شرایطی وجود دارد که یک نفر وارد میدان تولید می‌شود و در عرض ۲ سال تبدیل به یک سرمایه‌گذار بزرگ می‌شود. این مساله به طور جدی در شورایعالی تهیه‌کنندگان پیگیری می‌شود که البته چگونگی برخورد با این مساله نیازمند بررسی جزییات است. چرا که بخشی از این اتفاقات و ورود پول‌های مشکوک به سینما توسط تهیه‌کنندگان صورت گرفته است.

هاشمی در پایان تأکید کرد: اگر تهیه‌کننده از ورود این پول‌ها استقبال نکند، بی‌شک چنین پول‌هایی وارد سینما نمی‌شوند.

سینماروزان: ورود بی حساب و کتاب سرمایه های میلیاردی به حیطه تولید سینما که از بیت کوین بازان تا گردانندگان آژانس های مسافرتی انگلیس-ایران را دربرمیگیرد مدتهاست که با پرسش رسانه های مستقل روبروست.

سید ضیاء هاشمی تهیه کننده با سابقه سینمای ایران و رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان طی یادداشتی درباره تأثیر مخرب برخی سرمایه گذاری های مشکوک سینما و سقوط ارزش ها و آرمان های فرهنگی انقلاب سخن گفته است.

متن یادداشت هاشمی را بخوانید:

چند وقتی است که نگاهم به نگاهمان درمانده و هر بار که بازار تحریم ها و فشار و تهدیدها داغ می شود به دنبالش خبر از سرمایه گذاری های کلان و خرج های بی حساب با ارقام نجومی می آید، در پی  آن مدیر و موسسات و چند نام پیدا می شوند و «نامی» می شوند.

سینما هم چند سالی می شود که موضوع بحث های پیرامون این سرمایه گذاری ها شده و حاشیه های آن بیشتر از متنش باعث «سینماگر» شدن چندی از سرمایه گذاران.

 اما این آفت به سینما ختم نمی شود و این روزها دامان تئاتر را هم گرفته و سرطان گونه می رود تا جزئی از هنر و فرهنگمان شود.

کافی است به نظرات کارشناسان، نگاهی کمی عمیق تر بیاندازیم. تمام نظرات و بحث ها، چه مخالف باشند و چه موافق و خاستگاهشان هر چه قدر متضاد بنماید، نظر خود را بر یک اساس بنا کرده اند!

چه بلایی بر سرمان آمده است؟ چه شد که پول حرف اول آخرمان شد و ریشه تمام ارزش ها و سنجش های ما اینقدر ارزان شد؟

 اعدادمان سر به فلک کشیده اما محصولمان چه شد؟

یکی دم از شریعت و ارزش های والای انسانی می زند اما سرمایه‌گذاری های هنگفت را خوش آمد می گوید و مال را تنها راه برای پیشرفت فرهنگ و سینما عنوان می کند و حتی به قدیمی ترها توصیه می کند که این حقیقت است، یا بپذیرند و یا کناره گیرند!

دوستان طرف مقابل هم که از اندیشه و آزادی آن می گویند، هالیوود را برایمان به ‌عنوان مثال موفق می آورند و به نام هنر و خلق اثر بر در دکانی صف می بندند.

صف های طولانی و ساعت ها انتظار برای سینمایی که امروز به آن می بالیم و خاطره جمعی چند نسل متوالی، چقدرش سرمایه بود؟

چندین سال است که بحران سینما و فرهنگمان را فریاد می زنیم و در لزوم زیرساخت و ساختار و صنعت برای آن جنگیدیم و بسیاری برای حفظ همین خرده فرهنگی که برایمان مانده از تولید و عرضه گذشتند و خود را وقف وجودش کردند و حالا این کابوس رنگ واقعیت به خود گرفته و همه چیزمان در بند چند صفر و یک هیچ …

تا اینجایش برای من و شما بود اما نکته ای جا ماند و آن هم مسئولین محترم فرهنگی و گاهی هم اصناف و اهل فن هستند که هر چه جلوتر می رویم، بیشتر از قلم می افتند و به نظر می رسد خودشان هم کارکردشان را در حد عزل و نصب ها پذیرفته اند و چنان سکوتی کرده اند که انگار نه انگار است، خودشان در صف اول به استقبال تازه واردها و آورده هایشان رفتند و اکنون از عملگرایی و آرمان‌های فرهنگی انقلاب، چند نفسی بیشتر نمانده و برخی حضرات این همه را صرفا یک گرایش سیاسی می دانند.

تنها این گونه ممکن بود که چپاول ها و غارتگری ها چنین نهادینه شوند و دست اندازی به اندوخته فرهنگی مردمان تبدیل به فضیلت گردد، فضیلت سرمایه، سرمایه ای برای رفع کمبودهای دوران جوانی عده ای و تیشه ای بر ریشه اعتقادات دیگران.

در آستانه چهل سالگی انقلاب، زمستان فرهنگ را نظاره گر هستیم و در این سرمای جانفرسا اگر خودمان دست به دست هم ندهیم و چاره ای نجوییم، هیچ مقام، مسئول و یا تاجر و کاسبی برای نجات ما نخواهد آمد و این گسست های اجتماعی و طبقاتی جز سقوط و هرج و مرج، پایانی نخواهند داشت.

دوستان من، در دام خطری بزرگ نشسته ایم و تکرار تاریخ دوباره به انتظارمان است و مایی که بار دیگری هم شاهدش بودیم بهتر می دانیم که اینجا پایان راه است و از قضا تنها راه نجات ملت ها، همین فرهنگی است که این روزها حال و روز خوشی ندارد و هر چقدر هم پول پای آن بریزند، میوه ای نخواهد داشت.