سینماروزان: افشاگری رسانه های مستقل درباره ورود سرمایه های مشکوک به سینما که با حضور “سرمایه گذار هشت فیلمه” به اوج رسیده بعد از انتقاداتی از سوی برخی سینماگران با اظهارات تند و تیز رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان مواجه شد.

به گزارش سینماروزان سیدضیاء هاشمی که برای مناظره ای درباره آفات ورود سرمایه های مشکوک دربرابر تهیه کننده ای که اخیرا به شراکت با سرمایه گذار هشت فیلمه مشغول است در شبکه “شما” حاضر شده بود درباره ورود پولهای مشکوک به سینمای ایران گفت: با گسترش هزینه تولید در برخی سریالهای نمایش خانگی و یا فیلمهای سینمایی به واسطه حضور برخی افراد که پشتوانه فرهنگی هم نداشتند و از جریان های مختلفی حمایت شدند که ما هم دقیق متوجه پشتوانه آنها نشدیم، طی چهار سال قبل ضربه مهلکی به سینمای ایران وارد شد و با افزایش بیش از حد دستمزدها که از بازیگران تراز اول آغاز شد و بعد به تدریج با گسترش آن به عوامل دیگر هم رسید، تولید در بخش خصوصی بسیار دشوار شد.

هاشمی در برابر دفاع تهیه کننده روبروی خود از ورود پولهای نامعلوم به سینمای ایران گفت: هر کسی سرمایه می آورد، فرامین مافوقان را هم با خود دارد.  با سرمایه گذاری مشکوک در یک بازه زمانی کوتاه تعداد زیادی فیلم با یک سرمایه گذار تولید شدند و هدف از آن هم نامعلوم است. زمانی که دولت نظارت خود را تنها محدود به پروانه ساخت و نمایش کرده است، چطور ۱۰۰ میلیارد از سوی یک نفر وارد حوزه فرهنگ میشود و مدیران حرفی نمی زنند؟! این پروداکشن ها و لاکچری بازی در سینما و تئاتر بسیار خطرناک است بخصوص فیلمسازهای خوب ما علاقه ای به ساخت فیلم با این پولها ندارند.

سیدضیاء هاشمی خاطرنشان کرد: سرمایه گذاران جدید رفتارشان هم تازه است به طوری که با بازیگر تماس می گیرند و خودشان با آنها مذاکره می کنند و برای چند کار با آنها قرار داد می بندند. اساسا سرمایه گذار همه آدمها و بازیگران را انتخاب می کند و به تهیه کننده به چشم اپراتور نگاه میکند.

هاشمی با انتقاد از مسیر انحرافی توجیه مشکلات سینما با تکیه بر آمار فروش یادآور شد: تأکید بر افزایش فروش فقط و فقط پلتیکی است برای سرپوش گذاشتن بر ورود سرمایه های مشکوک!! این افزایش فروش امسال گیشه هم که مطرح می شود به دلیل افزایش قیمت بلیت سینما است وگرنه اتفاقی نیفتاده است، دولت در خواب غفلت به سر می برد، کل بودجه سینمای ما پول کوچک واردات یک شرکت خودرو نمی شود!!! ما ورشکستگی سینما را می دانیم و ارقام واقعی اعلام شده نشان از ورشکسته بودن سینمای ایران می دهد. ما مجبوریم جلوی این سرمایه های مشکوک بایستیم و انشاءالله با کمک حسین انتظامی بتوانیم صنف واحد تهیه کنندگی را ایجاد کنیم و در صنف واحد هم قطعا ورود چنین سرمایه هایی را مهار خواهیم کرد.

هاشمی تأکید کرد: من گیوه ام را کشیده ام و در مقابل این پول ها می ایستم!! سینمای ما در خطر جدی قرار گرفته است و آنهایی که می روند و روی یک سریال نظارت می کنند در خواب غفلت هستند، این پولهای کثیف است که کل سینمای ایران را روی هوا می برد!

این تهیه کننده باسابقه در پایان خاطرنشان ساخت: من شنیدم این سرمایه گذار هشت فیلمه درباره اکران فیلم هایش گفته است که ما برنامه ریزی کاملی برای اکران فیلم هایمان در سال آینده کرده ایم، یعنی مشخص است که این سرمایه ها از یک جایی پشتیبانی می شوند. از زمان صدور پروانه ساخت مشخص است که سرمایه فیلمها از کجا آمده پس صدور پروانه ساخت را باید برای این آدمها ممنوع کرد!!!  من با سابقه ۴۰ ساله تهیه کنندگی این سینما نمی توانم دو فیلم همزمان بسازم اما سرمایه گذاری وارد شده که به راحتی هشت فیلم را با هم میسازد.

سینماروزان: متعاقب انتخاب سیدضیاء هاشمی به عنوان دبیر تازه شورایعالی تهیه کنندگان به طرح سوالی در این باره پرداختیم که آیا یکپارچه شدن صنف تهیه کنندگان منتفی است و بناست همچنان شورایعالی تهیه کنندگان باشد که امور را پیش ببرد یا نه؟

سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان در گفتگویی کوتاه با سینماروزان با تأکید بر اهمیت اتحاد تهیه‌کنندگان گفت: علیرغم حضورم به عنوان دبیر شورایعالی تهیه کنندگان، به شدت مصر هستیم که هر چه زودتر صنف واحد تهیه کنندگان شکل گیرد تا بتوانیم جلوی برخی از آسیبهای ناشی از تفرقه میان تهیه کنندگان را بگیریم.

هرچند هاشمی درباره چرایی به نتیجه نرسیدن طرح یکپارچگی تهیه کنندگان، حرفی نزد و درباره اینکه آیا بالاخره تهیه کنندگان به اتحاد خواهند رسید یا نه سخن نگفت اما یک منبع آگاه در بخش دولتی سینما درباره پشت پرده اتفاقات مربوط به یکی شدن صنف تهیه کنندگان توضیحاتی به سینماروزان داد.

این منبع آگاه که نخواست نامش فاش شود با اشاره به اینکه مقامات دولتی سینما به دنبال آن هستند که یکپارچگی تهیه کنندگان را لازم الاجرا کنند از بایکوت صنوفِ بی‌توجه به یکپارچگی حرف زد. بر این اساس نهایتا تا انتهای سال صنف یکپارچه تهیه کنندگان شکل خواهد گرفت و تمامی صنوف تهیه کنندگی ملزم هستند که در انتخابات صنف حضور پیدا کنند. به رسمیت نشناختن صنف واحد از سوی هر کدام از صنوف چهارگانه با از رسمیت افتادن آن صنف روبرو خواهد بود!!

این منبع آگاه در چرایی به نتیجه نرسیدن شکل گیری صنف واحد تهیه کنندگان تا امروز هم به تحرکات اخیر یکی از تهیه کنندگان تمامیت خواه اشاره کرد؛ این تهیه کننده  در اوج تلاشها برای یکی کردن تهیه کنندگان به دنبال ثبت صنفی تازه در وزارت کار بوده و حتی با برگزاری جلسه با یکی از واردکنندگان سرمایه های مشکوک به سینما، به دنبال جلب حمایت وی از صنفش بوده است!!!

با این حال از آنجا که اغلب تهیه کنندگان به دنبال یکی شدن هستند و سازمان سینمایی هم قصد دارد فقط صنف واحد تهیه کنندگان را به رسمیت بشناسد تهیه کننده تمامیت خواه هم چاره ای ندارد که یا به صنف واحد بپیوندد یا پیه غیرقانونی شدن صنفش را به تن بمالد!

سینماروزان: محمدمهدی حیدریان رییس پیشین سازمان سینمایی تلاش زیادی کرد که با یکی کردن صنوف تهیه کنندگی بخشی از مشکلاتی که در نتیجه انشقاق تهیه کنندگان رخ داده را حل کند.

حیدریان تلاش زیادی کرد و حتی شورایی متشکل از بدنه تهیه کنندگان را برای تنظیم آیین نامه اتحاد تهیه کنندگان فراهم آورد با این حال حیدریان از سازمان سینمایی رفت و حسین انتظامی به جایش آمد ولی تهیه کنندگان به اتحاد نرسیدند.

در دوران انشقاق تهیه کنندگان این شورایعالی تهیه کنندگان متشکل از نمایندگان صنوف چهارگانه تهیه کنندگی بود که نمایندگی صنف را برعهده داشت با این حال با وجود پایان دوره یک ساله دبیری  منوچهر شاهسواری بر شورایعالی تهیه کنندگان و در شرایطی محمد بانکی از اعضای شورایعالی مدعی تعطیلی شورایعالی و راه اندازی صنف واحد تهیه کنندگان بود ولی مسعود اطیابی مدعی تغییر دبیر شورایعالی تهیه کنندگان شده است.

مسعود اطیابی که نایب رییس شورایعالی تهیه کنندگان است از سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان به عنوان جدیدترین دبیر شورای عالی تهیه کنندگان نام برده است.

با معرفی دبیر تازه شورایعالی تهیه کنندگان مشخص نیست که کار اتحاد تهیه کنندگان به کجا خواهد انجامید؟ آیا کلا تشکیل صنف واحد تهیه‌کنندگی به بن بست خورده یا تلاشها ادامه خواهد داشت؟؟

سینماروزان: اظهارات نصرالله پژمانفر عضو کمیسیون فرهنگی مجلس پیرامون اکران فیلمهای مستهجن خیلی زود با واکنش ابراهیم داروغه زاده معاون نظارت روبرو شد که از این نماینده خواست مصداق چنین فیلمهایی را اعلام کند تا بررسی شود.

به گزارش سینماروزان سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگانی نیز در نوشتاری از پژمانفر خواسته مصداقهایش درباره بی بند و باری در سینما را اعلام کند.

متن یادداشت هاشمی را بخوانید:

سینمای ایران سالهاست با تمام محدودیت‌ها و بدون حمایت چندانی از سوی دولت روند خوبی داشته و دارد. سینمای ایران در دنیا به سینمای انسانی و اخلاق مدار معروف است.

جناب آقای پژمانفر عضو محترم کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی شاید بدون دیدن آثار مانند دیگر دوستانتان که بار‌ها به این امر اذعان داشتند به قضاوت نشستید.

در میان اعضای شورای پروانه نمایش فرهیختگانی آشنا با سینما حضور دارند و با توجه به درجه بندی فیلم‌ها به نظر می‌رسد زود درباره سینمای نجیب ایران به قضاوت نشستید.

فیلم‌ها با درجه بندی به نمایش درمی‌آید و باید خانواده‌ها در نوع انتخاب فیلم‌ها توسط فرزندانشان دقت لازم به خرج دهند.

در طول این سال‌ها سینمای نحیف ایران مورد هجمه بسیاری قرار گرفته استپ بهتر است با مصداق درباره بی‌بند و باری در فیلم‌های کمدی که انگشت اتهام شما به سمت این گونه از سینماست سخن بگویید.

کلی‌گویی نمی‌تواند کمکی به سینما کند و تنها به سینمای ایران علی‌الخصوص سینمای کمدی که باعث رونق صنعت سینماست اتهام وارد می‌کند و حساسیت برانگیز می‌شود.

این نوع ادبیات نه در شأن سینمای ایران با این همه افتخارات داخلی و خارجی است و نه در شأن دست‌اندرکاران و سیاستگذاران و مجریان قانون! امروز بیش از هر چیز به وفاق و همدلی نیاز است تا با کمک خداوند بتوانیم مشکلات را از پیش رو برداریم.

سینماروزان: کیفیت تولیدات فارابی در سالهای اخیر و اینکه اغلب محصولات این ارگان در گیشه متحمل شکست میشوند فلسفه وجودی این نهاد را زیر سوال برده است و همچنان مشخص نیست در آستانه 1400 چرا باید یک نهاد بوروکرات با کلی کارمند بخشی از بودجه های سینما را به خود اختصاص دهد بدون آن که دستاورد موفقی در سینما داشته باشد.

به گزارش سینماروزان سیدضیاء هاشمی تهیه کننده باسابقه و رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران که اغلب بی‌پرده حرف زده حضورش در برنامه زنده رادیویی «سینمامعیار» را مجالی کرد برای انتقاد از این ارگان و همچنین نحوه انتخاب فیلم برای اسکار.

سیدضیاء هاشمی با انتقاد شدید از عملکرد بنیاد سینمایی فارابی گفت: انتخاب فیلم برای اسکار باید توسط نهادهای خصوصی و صنفی صورت گیرد اما متأسفانه به خاطر منافع برخی از افراد، همچنان شاهد حضور نهادهای دولتی در سینما هستیم. ما در دهه 60 چون فاقد سازمانها و نهادهای صنفی بودیم وجود نهادی مانند فارابی ضروری بود و عملکرد خوبی هم داشتند اما با فعالیت نهادهای صنفی در اواخر دهه 60 دیگر نیازی به فعالیت و حضور فارابی نبود و فعالیت آن در دهه 70 باید خاتمه می یافت اما متاسفانه مثل تمام دستگاه های دولتی، نیروهای دولتی دست بردار نیستند و راضی به واگذار کردن قدرت نیستند.

هاشمی با اشاره به انتخاب نماینده ایرانی اسکار افزود: در انتخاب نماینده برای اسکار هم چیزی جز سیاسی کاری و اعمال نظر دولت وجود ندارد و این کار بسیار غلطی ست. من معتقدم نه تنها در این مورد (انتخاب نماینده برای اسکار) که از اساس و ریشه باید فارابی را از بین برد و نابود کرد! امروز هیچ نیازی به وجود چنین نهادی نداریم که بودجه‌های کلان بگیرد تا برای اسکار نماینده انتخاب کند یا اینکه مدیرانش مرتب به سفرهای عجیب و غریب بروند؟! مدیران فاربی تا حالا همگی بلااستثنا مارکوپولو شده اند! این قدر که به بهانه های مختلف به سفر رفته اند! به زبان عامیانه باید بگویم که فیلم را کس دیگری می سازد و آقایان حال و هولش را می برند!

این تهیه کننده باسابقه با اشاره به حال و روز فارابی افزود: ما گرفتار بروکراسی وحشتناکی شده ایم، کلی آدم بیکار آنجا نشسته اند که حتی مثل آرایشگرها هم نمی توانند سر هم اصلاح کنند و نمی توانند برای خودشان کار درست کنند و در تمام این سالها هر مدیری که آمده سراغش رفته ایم و از او خواسته ایم این نهاد را از بین ببرد اما افرادی که سالهای سال است در این نهاد حضورثابت دارند، راه و چاه را بلدند و با مدیر لابی می کنند و اجازه این کار را نمی دهند.

تهیه کننده «اعتراض» و «روز فرشته» با اشتباه دانستن روال فعلی انتخاب فیلم برای اسکار گفت: به نظر من هر انتخابی که توسط این بنیاد صورت می گیرد اشتباه است چون ترکیب افرادی که انتخاب می شوند در تمام دولتها با اهداف سیاسی صورت می گیرد.

هاشمی در ادامه با اعلام اینکه خانه سینما متولی خوبی برای این انتخاب نیست، بهترین گزینه موجود را تشکیل کمیته ای از اعضای شورای مرکزی کانون کارگردانان و تهیه کنندگان دانست، وی همچنین در خصوص انتخاب فیلم «بدون تاریخ بدون امضا» گفت: علیرغم اینکه شخصا این فیلم را دوست دارم اما این انتخاب را برای اسکار مناسب نمی دانم، فیلم های اینچنینی فیلمهای پیش پا افتاده ای برای اسکار هستند، برای اسکار فیلمی می خواهیم که تصویر درستی از ایران ارائه دهد، امسال گزینه های بهتری از این فیلم برای ارائه به اسکار داشتیم.

هاشمی در خصوص تجربه دو دوره حضور خود در هیات انتخاب فیلم برای اسکار در سالهای 83 و 84 گفت: هیأت انتخاب متاسفانه معمولا به فرد و جایگاه او در سینمای خودمان نگاه دارند و فکر می کنند به خاطر جایگاه افراد باید فیلم انتخاب کنند!

وی درخصوص نقش معاون بین الملل سالیان بخش دولتی سینما که معمولا عضو ثابت هیات انتخاب اسکار در ادوار مختلف هم هست گفت:  امیر اسفندیاری یک مدیر مادام العمر است و ما همچنان در انتظارات گزارشات شفاف از عملکرد ایشان هستیم که بدانیم خروجی عملکرد تمام این سالهای ایشان در حوزه بین الملل چیست که همچنان در کمیته انتخاب فیلم برای اسکار حضور دارد؟! ایشان معمولا در جلسات هیات انتخاب گزارشی از شانس فیلم ها برای موفقیت در اسکار ارائه می دهند که صرفا یک سری دیالوگ هستند و صحت یا عدم صحت آن مشخص نیست و بسته به نوع افراد حاضر در هیأت، در برخی مواقع افراد صرفا مرعوب آن اطلاعات می شوند و در برخی مواقع هم افراد با توجه به سوابق سالهای گذشته توجهی به این اطلاعات ندارند

سینماروزان: رونق نسبی که در ماه‌های اخیر در شبکه خانگی رخ داده سبب‌ساز آن شده که بسیاری از شکست‌خوردگان مدیومهای دیگر هم به حضور در این مدیوم علاقه نشان دهند و همین اسباب زیر ذره‌بین رفتن این مدیوم شده و گاهی پیش می‌آید که بعد از عرضه تنها یک قسمت از یک سریال، تحلیلهایی افراطی  و توأم با فانتزی سازی بر این سریالها ارائه میشود.

از جمله این تحلیلها که کاملا تخیل‌نگارانه و متکی بر اتفاقاتی است که در واقع رخ نداده(!) در مورد سریال «ممنوعه» منعکس شده؛ سریالی که هنوز به قسمت چهارم هم نرسیده اما یکی دو رسانه افراطی شمشیر را برایش از رو بسته اند.

سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران همزمان با روز ملی سینما و به بهانه حملات بی منطق افراطیون به شبکه خانگی، نامه ای را خطاب به رییس سازمان سینمایی نوشته است.

متن نامه سیدضیاء هاشمی به ریاست سازمان سینمایی را بخوانید:

برادرم جناب مهندس حيدريان! امروز مصادف با روز ملى سينما و در آغاز سخنان رییس سازمان سینمایی آمده است: «سينما مسئوليت اجتماعى اش را فراموش نكند.»
در این روز بهتر است به مسئولیت خطیر سینماگران در حوزه اجتماعی توجه کنیم و این مهم که بسیاری از این عزیزان با همه سختیهای ساخت فیلم در این حوزه همچنان فعالند و معضلات را به درستی و بدون بزرگنمایی و تنها به جهت آگاهی بخشی جامعه به تصویر می‌کشند.
امروزه بخش اعظم و غيرقابل انكارى از جوانان در جامعه درگير و گرفتار معضلات اجتماعى هستند كه هر يك به سهم خود موجبات مشكلات بسيارى را فراهم ساخته است.
خوب مي‌دانيم پرداختن به اين مسئوليت خطیر شجاعت و جسارت مي‌خواهد.
چه بسیار هنرمندانی که در همين راستا و به زبان هنر معضلات اجتماع و ناهنجارى‌ها را به تصویر کشیدند و متأسفانه به جاى همراهى و كمك مدیران ارشاد، اسير مميزى‌هايى شده‌اند و در نهایت اثری الکن و بی‌خاصیت روانه اکران یا شبکه نمایش خانگی شده است. ممیزی‌های فراوان در این ژانر باعث از بين رفتن جذابيت‌هاى لازم براى نسل جوان و خانواده‌ها شده و نتيجه‌گيرى مثبت اثر را مخدوش می‌کند.
متأسفانه در امر ممیزی به خصوص در حوزه نمایش خانگی بیش از آنکه توجه به پیام اثر و نتیجه آن از سوی شوراها و مدیران معطوف شود به یک پلان یا سکانس توجه می‌شود و در این حوزه بسیار سلیقه ای برخورد می‌شود.
به عنوان نمونه سریال «ممنوعه» که به معضلات جامعه و جوانان و بی‌بندوباری های ناشی از خانواده‌های از هم گسیخته و فساد مالی که گریبان تعدادی از افراد جامعه را گرفته است، توجه دارد دچار ممیزی‌های سلیقه‌ای و فراوان شده است.
اين سريال موفق به جذب مخاطبی که این روزها کمتر به آثار شبکه خانگی توجه دارد، شده است و به دلیل توجه به معضلات جوانان در جامعه طبقه بندى سنى بر روى محصول درج شده است. و خانواده به درستی می‌تواند از محتوای اثر مطلع شود.
نکته مهمتر این که سریال در شرايط حساس كنونى چه سياسى و چه اقتصادى، پس از توزيع تنها سه قسمت بحث و گفتگو در مورد آن در شبكه‌هاى اجتماعى زياد شده است چرا كه بسيارى از خانواده ها از همه اقشار در آشکار و پنهان گرفتار موضوع مطرح شده در اين اثر نمايشى هستند. با این اوصاف کارگردان از حجم زیاد ممیزی به ستوه آمده و مکدر شده است.
كارگردان اين كار كه خود از نيروهاى مستعد و خوش سابقه در توليد است و چهار پروژه در كسوت تهيه‌كنندگى و كارگردانى دارد در این شرایط که کمدی گیشه‌ای تضمین شده دارد با جدّيت سراغ كارى با مسئوليت اجتماعى خصوصاً بحران روز جوانان رفته است. اما قصد دارد با این حجم ممیزی فصل های دیگر اثر را رها کند.
جناب حيدريان عزيز! با توجه به سخنان تان در روز ملی سینما بهتر است در عمل از سینماگران عرصه اجتماعی حمايت ويژه معنوى صورت گیرد و همراهيشان کنید تا جسارت ساخت آثار با موضوع معضلات اجتماعی عقيم نماند تا در جامعه آثار از این دست ساخته شده باورپذير و اثر گذار باشد. عزت‌تان مدام.

سینماروزان: تبعیض موجود در توزیع سالن میان فیلمهای روی پرده و بی نظمیهایی که از سوی برخی سینماداران در مسیر اکران صورت میگیرد نیاز به کمیته انضباطی اکران را بیش از قبل کرده است؛ امری که در نظام نامه اکران هم بر آن تأکید شده است.

به گزارش سینماروزان پیشتر سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان به عنوان رییس کمیته انضباطی اکران معرفی شده بود و در جلسه اخیر شورای عالی اکران هم دو عضو دیگر این کمیته معرفی شدند.

حبیب اسماعیلی مدیر موسسه پخش رسانه فیلمسازان و رضا سعیدی پور مدیر پردیس آزادی و از شرکای پردیس مگامال اعضای کمیته انضباطی اکران هستند که با همراهی سیدضیاء هاشمی باید بر اجرای دقیق قراردادهای اکران، آیین نامه و دستورالعمل های صادره از سوی شورای صنفی نمایش نظارت داشته باشند و بازوی کمکی سینماگرانی باشند که به واسطه تخلفات حاکم بر اکران، متضرر شده اند.

سینماروزان: توقیف تازه ترین محصول موسسه پویافیلم با نام «دشمن زن» توسط تصویرشهر و ممانعت از نمایش در پردیسهای شهرداری با واکنش تهیه کننده این کمدی پرمخاطب مبنی بر پیگیری حقوقی و تحصن در برابر سازمان فرهنگی-هنری شهرداری مواجه شده است.(اینجا و اینجا را بخوانید)

جامعه صنفی تهیه کنندگان به ریاست سیدضیاء هاشمی که جزو قدیمی ترین صنوف سینمای ایران است هم متعاقب این اتفاقات در بیانیه‌ای با گلایه از روال در پیش گرفته شده توسط مدیریت تصویرشهر از شهردار تهران خواسته برای جلوگیری از بالا گرفتن ماجرا، هرچه زودتر جلوی رفتارهای فراقانونی را بگیرد.

متن بیانیه جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران را بخوانید:

شهرداری هر شهر باید سمبل نظم و قانون شهر باشد؛ عدم رعایت قانون توسط مسئولین سینمایی شهرداری‌ نشانه چیست!؟ اقدامهای غیرقانونی که رسمیت پروانه های نمایش صادر شده از سوی وزارتخانه ای مرجع و مسئول را به صورت عملی زیر سوال می‌برد، آگاهانه باشد یا ناآگاهانه، اقدامی در جهت تضعیف نظام به شمار میرود!

ممانعت و عدم اکران فیلمهای سینمایی با وجود داشتن مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سینماهای شهرداری نشان میدهد با گذشت چهل سال از انقلاب اسلامی هنوز عده‌ای همچون مدیر تصویرشهر، در گوشه و کنار برخی نهادها و ارگانها، سلیقه فردی خود که وام گرفته از خودسری و تعصبات شخصی است را بر اجرای بی چون و چرای قانون ترجیح می‌دهند!
این روزها باز هم شاهد تکرار این خودرأى بودن و جلوگیری از اکران فیلم سینمایی «دشمن زن» در سینماهای شهرداری هستیم ، بدون شک سینماهای شهرداری جزو اموال عمومی شهر است و هر گونه سوء مدیریت و برخورد شخصی خارج از حیطه قانون در تخصیص سالن، ظلمی آشکار است که موجب تحمیل خسارات جبران نشدنی به سینما و صاحبان فیلم خواهد بود.
در گذشته و در موارد پیشین به مدیر سینماهای شهرداری تذکر داده شد که لجاجت و تسویه حساب شخصی آن هم با تصمیم‌گیری سلیقه‌ای در بهره‌وری از اموال عمومی نه تنها عملی خلاف قانون است بلکه این رفتار دون شأن یک مجموعه هنری است اما اوضاع همچنان بر مدار سابق است.

این حق همه سینماگران است که انتظار حمایت از همه اقشار سینما را داشته باشند نه نتها عده قلیلی نور چشمی ولی مدیریت سینمایی شهرداری رفتاری خلاف این دارد.
در این اوضاع بد اقتصادی و شرایط خاص حاکم بر جامعه هر نوع بی‌قانونی و هر گونه اقدام فراقانونی محکوم است، چه بسا این رفتار خودسرانه و در مقابل اعلام تحصن عوامل فیلم مذکور در مقابل شهرداری و طرح شکایت قضایی برای احقاق حقوق خویش، عواقبی ناگوار در پی داشته باشد! انتظار میرود تا دیر نشده مسئولین بالا دستی شهرداری هر چه زودتر در این خصوص اقدامی در خور نمایند.
فراموش نکنیم نجات و باروری فرهنگ و هنر یک ملت همواره در گروی وجود فضای واقع‌بینی و به دور از تعصبهای بی‌منطق است! امید است شهردار محترم و مدیران فرهنگی بتوانند ضمن ایجاد و توسعه هم افزایی فرهنگی یعنی اعتماد متقابل، هر چه زودتر جلوی رفتارهای فراقانونی در حوزه فرهنگ را بگیرد.

سینماروزان: تجربه سالهای گذشته نشان داده است در هنگامه برگزاری مسابقات فوتبال حساس، پخش زنده مسابقات در سینماها می‌تواند زمینه ای باشد برای جلوگیری از کاهش مخاطبان و امسال و در آستانه برگزاری جام جهانی هم این نیاز بیش از پیش حس میشود.

حدودا یک ماه قبل بود که سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران با اعلام آمادگی سینماداران برای نمایش بازیهای جام جهانی از مخالفت نیروی انتظامی با این مسأله و امیدواری برای تعامل با این نهاد برای پخش مسابقات جام جهانی در پردیسها خبر داده بوده.

حالا علی سرتیپی مدیرعامل فیلمیران که ریاست کانون پخش کنندگان را هم برعهده دارد از تلاشها برای دریافت مجوز پخش بازیهای جام جهانی در سینماها سخن گفته است. سرتیپی به «مهر» گفت: امیدواریم برای پردیس های سینمایی که بیش از ۶ سالن سینما دارند، شرایطی را فراهم کنیم تا بازی های حساس فوتبال به خصوص بازیهای ایران در جام جهانی به صورت محدود نمایش داده شود.

سرتیپی ادامه داد: برای اجرای این طرح به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیشنهادات لازم ارایه شده است تا ببینیم چه تصمیمی در این زمینه گرفته می شود.

سینماروزان: آشفتگی اکران در سال 96 و به خصوص نیمه دوم سال که همراه بود با باز شدن ورودی اکران و روی پرده رفتن انبوهی از فیلمها موجب آن شد که تلاش شود با تنظیم نظام نامه ای تازه برای اکران، بخشی از مشکلات مرتفع شود اما به محض انتشار نظام نامه تازه هم نقد و نظر در باب غلبه حضور دولتی ها در شورای صنفی نمایش آغاز شد.

به گزارش سینماروزان سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینما و از اعضای شورای صنفی نمایش با حضور روی آنتن زنده شبکه ششم سیما با اشاره به مشکلات اکران گفت: امسال نارضایتی از اکران بعلت کمبود سالن سینما زیاد بود، ما از اکران امسال راضی نیستیم چون کیفیت فیلمها پایین بود و به دلیل کمبود سالن، توزیع مناسب سانس نداشتیم اما تولیداتی که برای سال ۹۷ اکران میشود بهتر است و با افزایش سالن امیدواریم که اوضاع اکران بهبود یابد.

این تهیه کننده پیشکسوت ادامه داد: سینما رفتن با وضعیت جیب مردم ارتباط دارد و مردم از کمدی استقبال میکنند چون سرگرمشان میکند. دقت در تولید سال ۹۶ نسبت به سال ۹۵ باعث اکران موفق ۹۷ خواهد شد. باید قبول کرد که ماکزیمم ظرفیت نمایشی ما در سال ۶۶ فیلم است نه ۸۲ فیلم، خیلی از فیلمها باید به شبکه نمایش خانگی می رفتند و قابلیت سینما نداشتند. ۴۵ فیلم 96 با فروش زیر 800 میلیون روبرو شدند و شکست تجاری سنگینی خوردند. اینها فیلمهایی بودند که با فشار سازندگان اکران شدند و نفروختند. باید در تولید جلوی این فیلمهای ضعیف گرفته شود و پروانه ساخت داده نشود نه اینکه پروانه ساخت و نمایش بگیرند و بعد به هنگام اکران شکست سنگین بخوردند. متأسفانه ما در سال ۹۶ تنوع ژانر نداشتیم و فیلمهای اجتماعی قابلیت ارتباط با مخاطب نداشتند.

سیدضیاء هاشمی که یک فیلم اولی متفاوت با نام «امیر» را آماده اکران دارد با ارائه آمار بیان داشت: با ۸۲ میلیون نفر جمعیت، ۲۷ میلیون بیننده سینمارو داریم و نهایت یک فیلم، دو میلیون مخاطب دارد و این بخاطر عدم تعدد سالن سینما است و عدم گستردگی اکران است. ارشاد به جای تولید باید دنبال جذب سرمایه گذار برای سالن سازی سینما در کشور باشد؛ همین حالا فقط در تهران ۳۰۰ سالن سینما نیاز داریم.

تهیه کننده «عروس» و «اعتراض» با اشاره به نظام نامه اکران 97-98 گفت: سعی کردیم ضدانحصارترین آئین نامه اکران را تنظیم کنیم تا همه دفاتر پخش کار کنند و این آئین نامه کنترل جدی و بازرسی قوی دارد تا شرایط برای همه یکسان باشد. کمیته انضباطی هم باید جدی تر از قبل تخلفات را پیگیری کند.

رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان درباره ایجاد ظرفیت اکران خارجی توسط موسسه رسانه های تصویری در اکران 97 گفت: سینمای ایران جایگاه خود را در برابر فیلم خارجی از قبل از انقلاب تا به حال حفظ کرده است و برای تنوع اکران باید به صورت محدود فیلم خارجی داشته باشیم که در پردیس ها فقط در یک سالن و در سایر سینماها در یک سانس اکران خواهد شد.

سیدضیاء هاشمی با اشاره به در پیش بودن جام جهانی و اثر آن بر کاهش مخاطب سینما گفت: سینما در ماه رمضان و بعد از آن که جام جهانی است افت فروش خواهد داشت و ما آمادگی نمایش فوتبال جام جهانی در سینماها را داریم اما نیروی انتظامی دنبال جداسازی زن و مرد است و مجوز نمی دهد! امیدواریم که با تعامل با نیروی انتظامی بتوان کاری کرد که سینماها در این ایام هم سودده باشند.

سینماروزان: علیرغم تاکید شورای صنفی نمایش بر ثبث قرارداد اکران “عصبانی نیستم” برای روی پرده رفتن از 29آذر اما موضع گیری افراطیون نسبت به فیلم ادامه دارد.

به گزارش سینماروزان بعد از پرسشهای شکل گرفته درباره تلاشهای مشترک یک مهره معزول سازمان و یک مهره روابط عمومی چی برای جلوگیری از اکران “عصبانی نیستم” توسط رسانه های مستقل، سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان بر لزوم اکران تمامی فیلمهای مجوزدار تاکید کرد.

سیدضیاء هاشمی به سینماروزان گفت: درباره تراکم اکران و فیلمسوزی متعاقب آن، نقد و پیشنهاد فراوان است و همواره مخالفت خود را با فیلمسوزی اعلام کرده ام ولی فیلمسوزی یک بحث است و حمایت از اکران آثار دارای مجوز ارشاد بحثی دیگر.

وی با اشاره به جوسازی علیه اکران آثار مجوزدار ادامه داد: “عصبانی نیستم” و هر فیلم دیگری که مجوز نمایش دارد باید اکران شود و چه بدنه سینما و چه بدنه رسانه و چه بدنه مدیریتی و حتی آنها که به دلایلی خاص از حلقه مدیریتی حذف شده و یا آنها که همزمان با حضور در حلقه به فکر دلبری از آلترناتیو فرضی مدیران فعلی هستند، به جای شانتاژ علیه آثار باید کمک کنند به دیده شدن آثار دارای مجوز قانونی تا مخاطبان در فضایی آرام به تماشای فیلمها بنشینند و قضاوت کنند درباره کیفیت آثار.

رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان خاطرنشان ساخت: من اعتقاد دارم نه فقط “عصبانی نیستم” بلکه تمام فیلمهای دیگری که در جمهوری اسلامی ساخته میشود سالمتر از بسیاری تولیدات صنعتی دیگرند.

سیدضیاء هاشمی تاکید کرد: سینمای ما سالمترین و بی غل و غش ترین صنعت است. برخلاف دیگر صنعتها که آغشته به دلالی است اما سینمای ایران با همه گرفتاریها همچنان به تولید می پردازد که این خود امیدیست نه فقط برای فرهنگ که برای دیگر صنایع.

سینماروزان: شورای صدور پروانه ساخت در تازه ترین جلسه خود با ساخت سه فیلم موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان در میان این سه فیلم بیش از هم نام «امیر» جلب نظر میکند که بناست به تهیه کنندگی سیدضیاء هاشمی و کارگردانی جوانی فیلم اولی به نام نیما اقلیما تولید شود.

سیدضیاء هاشمی که سالهاست مدیریت در جامعه صنفی تهیه کنندگان را برعهده دارد بعد از توقیف «زمهریر» هشت سالی بود که فیلمی را تهیه نکرده بود و حالا بار دیگر با «امیر» تهیه کنندگی را تجربه خواهد کرد.

فهرست کامل پروانه های صادرشده به شرح زیر است:

—«سفر تایلند» به تهیه‌کنندگی وکارگردانی محمد درمنش و نویسندگی جواد ستوده نیا در ژانر اجتماعی

—«نسکافه» به تهیه‌کنندگی محمد احمدی ، کارگردانی فرهاد نجفی و نویسندگی مشترک فرهاد نجفی-حمید سلیمی در ژانر اجتماعی

—«امیر» به تهیه‌کنندگی سید ضیاء هاشمی ، کارگردانی و نویسندگی نیما اقلیما در ژانر اجتماعی.

سینماروزان: یکی دو هفته بعد از خبرسازی برخی رسانه های اصولگرا درباره لزوم اکران فیلم خارجی، رییس سازمان سینمایی حوزه هنری از اکران خارجی به عنوان یک گزینه خبر داد و متعاقب آن نیز باز رسانه های اصولگرا بودند که کوشیدند در گفتگو با افرادی گمنام که نه در تولید موفق بوده اند و نه در پخش و نه در سینماداری، بر تنور لزوم اکران فیلم خارجی در کشور تأکید کنند.

به گزارش سینماروزان مشکل این خبرسازیها آن است که هیچ کدام اکران خارجی را در ساختار سینمایی داخل محک نمیزنند و مثلا نمی گویند در شرایطی که اغلب فیلمهای روز سینمای جهان بدون سانسور و با کیفیت فول اچ.دی در سامانه های مجازی به طور تقریبا رایگان در حال عرضه است و در کنارش اغلب مخاطبان عشق سینما، یک سینمای خانگی با کیفیت متوسط هم که شده در خانه هایشان دارند کدام مخاطبی است که صرف هزینه برای سینما رفتن و تماشای نسخه مثله شده فیلم را به نسخه اصلی و بدون سانسور آن ارجحیت دارد.

اگر پیشتر درباره اکران نسخه های دوبله هم سخن گفته میشد حالا دیگر همان سامانه های مجازی در کنار زیرنویس کردن استودیوی دوبله هم راه انداخته اند(!) و فیلمها را دوبله شده عرضه میکنند تا مخاطبان هیچ هم و غمی نداشته باشند!!

اینها مواردی است که سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران که خود سابقه اکران فیلم خارجی در کشور را داشته به صراحت بر آنها تأکید می کند و بر این اساس در باغ سبز اکران فیلم خارجی را یک تصور باطل می داند.

سیدضیاء هاشمی با اشاره به اینکه طرح فعلی اکران فیلم‌های خارجی مشابه VOD  است که تا پیش از راه اندازی همه از شکوفایی سینمایی به واسطه آن می گفتند بیان داشت: پیش از اینکه سامانه VOD راه بیفتد، تصور می‌کردند که پول هنگفتی در آن وجود دارد. این سامانه راه‌اندازی شد، بدون اینکه کار کارشناسی لازم صورت بگیرد و زیرساخت‌های لازم برای آن فراهم شود. نتیجه‌اش وضعیت اسف‌بار امروز این سامانه است و اینکه بعد از گذشت چندین سال، هنوز جایی میان مخاطبان سینما و تلویزیون ایران باز نکرده است. همین در مورد اکران فیلم خارجی نیز صدق می‌کند. متأسفانه برخی رسانه‌ها و اشخاص به اشتباه فکر می‌کنند که میلیاردها تومان پول در اکران فیلم خارجی به طور بالقوه وجود دارد و با اکران این فیلم‌ها می‌توان رونق بی‌سابقه‌ای به گیشه سینمای ایران بخشید.

وی در ادامه به طرح شکست‌خورده اکران فیلم‌های خارجی در سالیان گذشته پرداخت و افزود: سال‌ها قبل که اینترنت و سایت‌های متعدد دانلود فیلم وجود نداشت، به کمک فارابی فیلم‌های «دارودسته‌های نیویورکی»، «ترمیناتور»، «بیل را بکش» و «مصائب مسیح» را خریداری و با دوبله عالی و حداقل سانسور ممکن اکران کردیم. برای تجهیز سینماهایی که قرار بود این فیلم‌ها را نمایش دهند هزینه قابل توجهی کردیم و امیدوار بودیم که این طرح حداقل بتواند این هزینه‌‌ها را بازگرداند. هدفمان از اجرای چنین طرحی این بود که هم به اکران تنوع دهیم و هم اینکه رقیب مناسبی برای فیلم‌های ایرانی وارد میدان کنیم. اما این فیلم‌ها با استقبال چندانی از سوی مخاطب روبرو نشدند و طرح اکران فیلم خارجی آن موقع شکست خورد.

تهیه‌کننده فیلم‌‌ پرمخاطب «عروس» در ادامه به شرایط نامناسب اکران فیلم‌های خارجی در ایران اشاره کرد: امروزه نیز فیلم‌ها و سریال‌های خوب خارجی به لطف فراگیرشدن اینترنت و تعدد سایت‌های دانلود، به سهولت و با کمترین هزینه ممکن در دسترس مخاطبان هستند. به محض اینکه فیلم در خارج از کشور در دسترس قرار بگیرد، در این سایت‌ها نیز عرضه می‌شود. کیفیت دوبله‌ها و زیرنویس‌های شبکه‌های زیرزمینی نیز بسیار مطلوب‌تر است. از همه مهم‌تر اینکه، مخاطب به واسطه چنین سایت‌هایی، فیلم‌ها را بدون حتی یک فریم سانسور تماشا می‌کند. لذا در چنین شرایطی و با توجه به وضعیت بد اقتصادی کشور، کدام عقل سلیمی می‌پذیرد که خانواده‌ها به جای دانلود نسخه سانسورنشده فیلم‌ها با کمترین هزینه، با صرف هزینه رفت‌وآمد و پول بلیط روانه سالن‌های سینما شوند و به تماشای نسخه جرح‌وتعدیل شده همان فیلم‌ها بنشینند؟

تهیه‌کننده فیلم «شوکران» در ادامه به شایعه «به‌کارگیری بولدوزر فیلم‌ خارجی برای تخریب سینمای ایران» چنین واکنش نشان داد: حتی در سینمای قبل از انقلاب که فیلم‌های خارجی بدون مشکل ممیزی و هم‌زمان با سایر کشورها در ایران اکران می‌شدند، فیلم‌های ایرانی نیز فروش بسیار خوبی داشتند. اما بعد از انقلاب شاهد شکل‌گیری قیچی‌ای بودیم که یک لبه آن سینمای به اصطلاح رانتی – ارزشی بود و لبه دیگر آن سینمای جشنواره‌ای. هدف این قیچی هم نابودی سینمای بدنه و مردمی ایران بود. پس از چندین دهه تلاش نافرجام، هردوی آن سینماها به قهقرا رفته‌اند و سینمای بدنه همچنان پشتوانه مردمی خود را حفظ کرده است.

هاشمی با اشاره به اینکه سردمداران سینمای رانتی-ارگانی به فکر اکران خارجی افتاده اند ادامه داد: برای اینکه سوءتفاهم نشود توضیحی هم در خصوص سینمای رانتی ـ ارزشی بدهم. منظورم سینمایی است که با ادعای ترویج ارزش‌ها ارقام هنگفتی را از نهادها و ارگان‌ها و حتی سازمان‌های مذهبی دریافت می‌کند اما در عمل، محصولاتی را ارائه می‌دهد که چه در حوزه دفاع مقدس و چه در حوزه ترویج اندیشه‌های مذهبی کیفیت بسیار پایینی دارند یا به دلیل تضاد با ارزش‌ها امکان‌ نمایش در داخل ایران را هم ندارند. متأسفانه عده‌ای ناکامی سینمای ارزشی را به پای سینمای بدنه می‌گذارند. اما این کار صرفا فرافکنی است. در واقع، اتخاذ سیاست‌های نامناسب در تولید این فیلم‌ها که پای محصولات و فیلمسازان رانتی را به آن باز کرد مسبب اصلی این ناکامی است. حال همین مسببان اصلی برای جبران خسارت‌هایی که بابت اتلاف بودجه بیت‌المال و تنزل جایگاه سینمای ارزشی (ان‌شاءالله که تعمدی نباشد) به نظام و کشور وارد کرده‌اند، به این صرافت افتاده‌اند که با واردات فیلم خارجی، شیشه عمر سینمای بدنه را بشکنند و با نابودی سینمای ایران صورت مسئله را پاک کنند.

رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان خاطرنشان ساخت: تجربه سالیان گذشته نشان داده که طرح اکران فیلم خارجی راه به جایی نخواهد برد و باز هم بودجه بیت‌المال با یک طرح از پیش شکست‌خورده دیگر اتلاف خواهد شد. چیزی که مسئولان فرهنگی کشور بهتر است به آن توجه داشته باشند این است که امروزه بسیاری از جوانان و حتی خانواده‌ها از طریق اینترنت به نسخه‌های سانسورنشده و باکیفیت فیلم‌های خارجی دسترسی دارند که همگی آن‌ها توسط شبکه‌های زیرزمینی به بهترین نحو دوبله یا زیرنویس شده‌اند. به علاوه، تعدادی از فیلم‌های پرفروش سینمای جهان نظیر «زن شگفت‌انگیز» هم به دلیل نوع لباس شخصیت اصلی و هم به خاطر ملیت بازیگر آن ممکن است در ایران به هیچ عنوان قابل نمایش نباشند. با این حال، مردم از طریق اینترنت به سهولت می‌توانند به نسخه‌های باکیفیت و سانسورنشده این آثار دسترسی داشته باشند. لذا، اینکه فکر کنیم با اکران دیرهنگام نسخه سانسور یا حتی تحریف‌شده این فیلم‌ها می‌توانیم در ظاهر جمعیت زیادی را به سالن‌های سینما بکشانیم و در باطن به هدف نابودی سینمای ملی برسیم، چیزی جز کوته‌نظری چنین طراحانی را نمی‌رساند. فیلم خارجی با توجه به شرایطی که گفتم حتی توان رقابت با فیلم‌های درجه چندم سینمای بدنه را هم ندارد.

وی در پایان، در پاسخ این سؤال که آیا اساسا با اکران فیلم خارجی در ایران موافق است، گفت: به هیچ عنوان مخالفتی با اکران فیلم خارجی ندارم و اتفاقا آن را به سود سینمای ایران می‌دانم اما به شرطها و شروطها؛ رایت این فیلم‌ها باید از کم‍پانی اصلی خریداری شوند و با حداقل سانسور، عدم تحریف و هم‌زمان با اکران جهانی در سینماهای کشور به نمایش درآیند.

سينماروزان: جامعه صنفي تهيه کنندگان سينماي ايران در تازه ترين جلسه خود که به بررسي ميزان فروش سينماها در سه ماهه نخست 96 اختصاص داشت چندين عامل را عامل کاهش فروش فيلمها در سه ماهه ابتدايي امسال دانسته است.

البته که مهمترين دليل اين کاهش فروش همان ممنوعيت پخش تيزر از GEM است که تا بود باعث مي شد بسياري از آثار بي‌کيفيت هم فروشي متوسط داشته باشند.

جامعه صنفي اما منهاي اين ممنوعيت و همچنين درگيري در انتخابات رياست جمهوري دلايل ديگري را هم به عنوان عامل ريزش مخاطب معرفي کرده است.

عدم جذابيت بسياري از فيلم‌هاي اکران‌شده، فقدان تبليغات مناسب، بي‌توجهي به ظرفيت شبکه‌هاي مجازي براي تبليغ مناسب، عدم حمايت شهرداري از توليدات ايراني و تأثير اندک تبليغات صداوسيما در ميزان فروش فيلم‌ها از جمله اين دلايل هستند.

در ميان دلايل جامعه صنفي دليل اول که همان عدم جذابيت بسياري از فيلمهاي اکران شده است بيشتر از ديگر دلايل اهميت دارد و البته مي تواند ناظر باشد به ماجرايي به نام روي پرده فرستادن آثار بي کيفيت و کم کيفيت براي بي رقيب شدن يک فيلم خاص که پيشتر در سينماروزان به آن اشاره کرديم.

آنچه بعد از روي پرده رفتن «نهنگ2» مي بينيم آن است که نه فقط حجم بالايي از سالنهاي سينما به اين فيلم اختصاص يافته بلکه بخش عمده سانسهاي پرديسهاي مختلف پايتخت نيز در اختيار اين فيلم قرار گرفته و به اين ترتيب طبيعي است که مابقي فيلمهايي که روي پرده ميروند حتي اگر پتانسيل فروش داشته باشند به دليل در اختيار نداشتن سالن کافي نتوانند بفروشند.

از آن گذشته در مدتي که اين فيلم روي پرده رفته است شاهد روي پرده رفتن يک سري آثار بی کیفیت و کم کیفیت مانند «قلب سفيد قاصدکها»، «دو عروس»، «مالیخولیا» و «مسلخ» بودیم که برخی از آنها با پروانه ویدیویی ساخته شده اند. مشخص نيست انتخاب آثاری که کیفیت تله فیلمهای استانی را تداعی میکنند برای اکران سینمایی چه معنایی دارد و از آن سو چرا فيلمي ويديويي مانند «قلب سفید…» که براي شبکه نمايش خانگي توليد ميشود از اکران سينمايي سربرآورده است؟

آيا اينکه جامعه صنفي تهيه کنندگان  از عدم جذابيت برخي فيلمها اشاره کرده مي تواند در درجه اول ناظر به همين ماجرا باشد و در درجه دوم ناظر به اکران برخي فيلمها مانند «ويلاييها» که با مشارکت نهادهايي مانند فارابي توليد شده اند اما کيفيت ساختاري آنها آن قدر ضعيف بوده که حتي با تخصيص انبوه تيزر و توزيع بليتهاي رايگان در قالب نذري و مانند آن باز هم نتوانسته به عنوان رقيبي جدي براي اکران خود را بنمايانند؟

سینماروزان: سیدضیاء هاشمی تهیه کننده باسابقه و رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران در اغلب گفتگوهای خود کوشیده صریح و شفاف درباره مشکلات متنابه سینمای ایران سخن گوید.

به گزارش سینماروزان تازه ترین گفتگوی سیدضیاء که با رسانه متبوع جامعه صنفی انجام شده هم پر شده از صراحت در بیان مشکلات نهادهای سینمایی دولتی و راههای رهایی از بودجه خواری چنین نهادهایی.

متن گفتگوی سیدضیاء هاشمی را بخوانید:

به نظر شما عزل‌ونصب‌های پی‌درپی مدیران سینمایی علاوه بر ایجاد بی‌ثباتی در سینمای ایران، نمی‌تواند مانعی جدی برای صنعتی شدن آن محسوب شود؟ همچنین، آیا ادامۀ حضور برخی مدیران فرهنگی ناکارآمد اخلالی در روند صنعتی شدن سینمای ایران ایجاد نمی‌کند؟

اصولاً مدیران فرهنگی طی چهار دهۀ گذشته برنامه‌ریزی و استراتژی روشنی در مدیریت سینما نداشته‌اند و علی‌السویه عمل کرده‌اند. لذا ما با یک سیاست کلی و واحد، با برنامه‌های کاملاً سلیقه‌ای روبه‌رو بودیم که هر چهار سال یک بار هم‌زمان با مدیران تغییر می‌کردند. ما به یک سیاست کلی و واحد در رابطه با سینما نیاز داریم. ما مدیرانی را می‌خواهیم که طبق این سیاست کلی، استراتژی و برنامه‌ریزی مدونی داشته باشند. اینکه مدیران حوزۀ سینما همگی از یک طیف و گروه خاص انتخاب شوند را به صلاح سینما نمی‌دانیم. مدیرانی که در گذشته ناکارآمدی خود را ثابت کرده و هرجا رفته‌اند منشأ خیر نبودند، لیاقت حضور در سینما را ندارند. متأسفانه نگاهی در نظام حاکم شده که وقتی شخصی را مناسب مدیریت در بخش‌های اقتصادی، سیاسی و … نمی‌بیند، در سینما یا ورزش به او پست مدیریتی می‌دهند تا برایش رزومه شود. این مدیران فاجعه به بار می‌آورند. نمونه‌اش بازی فوتبال چند روز قبل یک تیم پرطرفدار پایتخت در امارات بود. تیمی که پرافتخارترین باشگاه ایران در آسیاست به خاطر ضعف مدیریتی به چنان وضعی افتاد که زنگ تفریح حریف اماراتی خود شد و یکی از بزرگ‌ترین فاجعه‌های ورزشی تاریخ ایران رقم خورد. با انتصاب مدیران ناشایست و نالایق، قطعاً باید منتظر وقوع فاجعه‌های به مراتب بزرگ‌تری در عرصۀ سینما و هنر مملکت باشیم. اگر می‌خواهیم سینمای ما به سوی صنعتی شدن حرکت کند و به سوددهی قابل توجه برسد، باید مدیریت آن را به دست افراد کارآمد و خبره بسپاریم. از اعتماد به مدیران ناکارآمد گذشته یا مدیران تازه‌کار و بی‌رزومه بپرهیزیم. کار را به دست کاردان بسپاریم. آن مدیر درجه چندمی که در معاونت ارزشیابی با ایجاد حاشیه و تنش‌های فراوان مشکلات زیادی را برای سینماگران ایجاد کرد باید از حوزۀ‌ سینما اخراج شود. عدم حضور ایشان و هم‌فکران ایشان در نهادهای فرهنگی نظام، خواستۀ قلبی اکثریت سینماگران است و با توجه به اینکه سینما در انتخابات اخیر از دکتر روحانی حمایت کرده، انتظار می‌رود که دولت دوازدهم در انتخاب تمامی مدیران حوزۀ سینما دقت و توجه لازم را داشته باشد تا شاهد حضور اشخاص لایق، کارآمد و مبتکر در پست‌های مدیریتی سینما باشیم.

با توجه به جدیت تهیه‌کنندگان و سازمان سینمایی برای صنعتی شدن سینمای ایران در سال ۱۳۹۶، و اینکه در مصاحبه‌هایتان از لزوم تأسیس کمپانی‌ها و استودیوهای فیلمسازی گفتید، به نظر شما سازمان سینمایی باید متولی تأسیس آن‌ها و ناظر بر فعالیتشان باشد؟ یا برای این کار تشکیل یک شورا یا انجمن جدید را ضروری می‌دانید؟

آقای حیدریان اصولا بحث صنعتی شدن سینما را قبول دارد. سینمای ما می‌تواند چه از طریق مصوبۀ مجلس و چه از طریق مصوبۀ هیئت وزیران، همانند گردشگری به صنعت تبدیل شود. وقتی به سوی صنعتی شدن برویم، کمپانی‌ها و استودیوهای فیلمسازی تأسیس می‌شوند، مخاطب و سوددهی فیلم در گیشه ضرورت می‌یابد و از همه مهم‌تر، بساط رانت‌خواری و ویژه‌خواری در سینما برچیده می‌شود. در خصوص تأسیس کمپانی‌ها و استودیوها هم عقیده دارم که نقش دولت باید نظارتی و حمایتی باشد. به همین خاطر، ما به دنبال تأسیس انجمن کمپانی‌های فیلمسازی ایران هستیم و مقدمات آن را فراهم کرده‌ایم. این انجمن هم به تأسیس کمپانی‌های فیلمسازی در ایران کمک می‌کند و هم بر عملکرد و کیفیت تولیدات آن‌ها نظارت دارد و با حمایت دولت، نهادها، بانک‌ها و بیمه سینمای ایران را در مسیر یک صنعت پویا و سودده هدایت می‌کند.

در ایران حجم عمدۀ تولیدات سالانه را درام‌های اجتماعی تشکیل می‌دهند. این در حالی است که اکثر این آثار در گیشه شکست می‌خورند. به نظر شما آیا با صنعتی شدن سینمای ایران نباید این روند تغییر کند و شاهد تنوع ژانر در تولیدات سالانۀ سینمای ایران باشیم؟

به نظرم شیوۀ کار شورای پروانه ساخت باید تغییر کند. متأسفانه این شورا بی‌توجه به ترافیک فیلم‌های آمادۀ اکران، همچنان به صدور بی‌رویۀ پروانه ساخت ادامه می‌دهد و از همه بدتر اینکه، به تنوع محصولات سینمایی هیچ اهمیتی نمی‌دهد. هر بار که تعدادی فیلم پروانه ساخت دریافت می‌کنند و فهرست‌شان در سایت‌ها و نشریات منتشر می‌شود، مشاهده می‌کنیم که اکثریت با درام‌های اجتماعی است. این آثار که اکثراً رئالیستی و سیاه‌نما هستند، به شدت به اقتصاد سینمای ایران ضربه زده‌اند. در همین گزارش فروش سالانه‌ای که در سایت جامعه صنفی تهیه‌کنندگان منتشر شده، نزدیک به ۷۰ درصد از فیلم‌های اکران‌شده در سال گذشته مخاطب کمتر از ۲۵۰ هزار نفر داشتند. این یک فاجعه است. برای جلوگیری از وقوع مجدد این فاجعه، شورای پروانه ساخت باید ضمن در نظر گرفتن سقف صدور سالانه برای پروانه ساخت، به تقسیم‌بندی ژانرها هم بپردازد و اعلام کند که مثلاً امسال برای ۲۰ فیلم کمدی و ۱۰ فیلم درام اجتماعی پروانه صادر می‌کنیم. یا به فیلم‌های اکشن و ماجرایی بهای بیشتری می‌دهیم و به سهولت برای این آثار پروانه صادر می‌کنیم. علاوه بر تنوع ژانر، به نظرم نکتۀ مهم دیگری که در صدور پروانه ساخت باید مدنظر قرار بگیرد، تأیید صلاحیت تهیه‌کننده از سوی شورای عالی تهیه‌کنندگان، مشخص بودن سرمایه‌گذار و تضمین کنار نکشیدن وی از پروژه است. بی‌توجهی به این موارد از سوی شورای پروانه ساخت، هر ساله باعث ایجاد اختلافات متعددی شده.

به نظر شما بهتر نیست که در صدور پروانه ساخت برای درام‌های اجتماعی محدودیت‌های زیادی درنظر گرفته شود؟

همین حالا ما در شورای صنفی اکران با حدود ۱۲۰ فیلم آمادۀ اکران روبه‌رو هستیم که اکثر آن‌ها را همین فیلم‌های به اصطلاح رئالیستی تشکیل می‌دهند. با توجه به ظرفیت محدود نمایش در کشور و علاقۀ بسیار کم مخاطب عام به تماشای چنین آثاری، به نظرم حتی بهتر است که حداقل برای یک سال پروانه ساخت برای این آثار صادر نشود. این فیلم‌ها دارای مخاطب خاص هستند و تولید این میزان فیلم برای یک اقلیت به لحاظ عقلانی و به لحاظ اقتصادی هیچ توجیهی ندارد. در مصاحبه‌های قبلی هم تأکید کرده‌ام که این فیلم‌ها آفت سینمای ایران هستند. جالب اینجاست بین انبوه این فیلم‌ها که ادعای پرداختن به معضلات را دارند، به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌توان فیلم‌هایی را یافت که به درستی منعکس‌کنندۀ این معضلات باشند و به ریشه‌یابی آن‌ها بپردازند. هیچ تجربۀ اجتماعی قابل ملاحظه‌ای را هم به مخاطب انتقال نمی‌دهند. البته اعتقاد دارم که سینما منبر خطابه نیست اما این فیلم‌ها، حتی از انجام کاری که سازندگان‌شان ادعای آن را دارند نیز ناتوانند!

گروه هنروتجربه و بنیاد سینمایی فارابی با حمایت از چنین آثاری ادعای ترویج سینمای اندیشه را دارند. به نظرتان این ادعا تا چه اندازه صحیح است؟

سینما صنعت سرگرمی است. چیزی به نام سینمای اندیشه، یک ایدۀ مبهم است. اگر کسی به دنبال اندیشه و تغذیۀ فکر باشد که فیلم نگاه نمی‌کند، کتاب می‌خواند. اکثر مخاطبان سینما در جهان به سینما به عنوان تفریح و سرگرمی نگاه می‌کنند. کافی است فیلم‌های پرفروش گیشه در کشورهای مختلف دنیا را در نظر بگیرید تا به این واقعیت پی ببرید. متأسفانه «سینمای اندیشه» هم مثل «سینمای هنری» و «سینمای معناگرا» و مواردی از این قبیل تنها پوششی است تا یک عده از برخی جاها به اسم تولید فیلم رقم‌های قابل توجه دریافت کنند. بنیاد سینمایی فارابی و گروه هنروتجربه هم متأسفانه با حمایت‌های غیرکارشناسی خود باعث شده‌اند که تولید انبوه فیلم‌های رئالیستی مثل سرطان به جان سینمای ایران بیفتد. البته نشریات و محافل خاصی هم این‌ها را حمایت می‌کنند. وضع به گونه‌ای شده که امروزه حتی بسیاری از فیلم‌هایی هم که در گروه هنروتجربه اکران نمی‌شوند، سروشکل هنری و تجربی دارند و دست بر قضا با حمایت این گروه یا فارابی پروانه ساخت گرفته‌اند. این کاملاً به ضرر سینمای حرفه‌ای و مانعی اساسی در مسیر صنعتی شدن سینمای ایران است.

با توجه به عدم استقبال مناسب از آثار هنروتجربه و اینکه اکران این آثار بخشی از ظرفیت نمایشی محدود کشور را اشغال می‌کند، به نظرتان بهتر نیست که سازمان سینمایی این گروه را منحل کند؟

با انحلال گروه هنروتجربه موافق نیستم. به نظرم اشکال کار در نحوۀ مدیریت این گروه و سیاست‌‌های اجرایی آن است. این گروه باید مکانی برای فیلمسازان جوان باشد تا در آن به کسب تجربه بپردازند. جای نمایش این آثار نیز پردیس‌ها و سالن‌های سینمایی کشور نیست. پردیس‌هایی مثل کورش، آزادی، هویزه و چارسو یا سینماهایی مثل فرهنگ و موزه سینما جای نمایش فیلم‌های سینمایی است و نه فیلم‌های تجربی. این فیلم‌ها را باید در خانۀ هنرمندان، فرهنگسراها و دانشگاه‌ها نمایش داد. ما در شورای عالی تهیه‌کنندگان به شدت پیگیر این مسئله هستیم که این فیلم‌های تجربی از این پس در مکانی که مناسب آن‌هاست به نمایش درآیند.

از آنجا که بنیاد سینمایی فارابی ممکن است با مداخلاتش در روند صنعتی شدن سینمای ایران ایجاد اخلال نماید، بهتر نیست که سازمان سینمایی آن را منحل کند؟

از آنجا که اسم بنیاد سینمایی فارابی در دنیا جا افتاده است، بهتر است که فقط بخش امور بین‌الملل آن حفظ شود و به اتاقی در سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتقل شود تا از ساختمان محل استقرار این بنیاد استفادۀ فرهنگی بهتری صورت بگیرد. به نظرم حتی می‌توان بودجه و اختیارات فعلی بنیاد سینمایی فارابی را به انجمن کمپانی‌های فیلمسازی ایران منتقل کرد تا این انجمن بهتر بتواند در ترقی صنعت سینمای ایران بکوشد.

تکلیف انتشارات و نشریاتی که این بنیاد منتشر می‌کند چه می‌شود؟ پروانۀ نشر آن‌ها نیز به انجمن کمپانی‌های فیلمسازی ایران منتقل می‌شود؟

با توجه به میزان سرانۀ مطالعۀ بسیار اندک در کشور، به نظرم تداوم فعالیت انتشارات فارابی و نشریات آن به شکل فعلی هیچ توجیهی ندارد. بخش فرهنگی نظام با پیگیری چنین سیاستی طی سه چهار دهۀ اخیر چه توفیقی توانسته کسب کند؟ میزان سرانۀ مطالعه در کشور با صرف هزینه‌های هنگفت برای چاپ کتاب‌ها و نشریات مختلف افزایش نمی‌یابد. لذا معتقدم بعد از انجام تغییرات گسترده در ساختار بنیاد سینمایی فارابی و تقلیل آن به دفتر امور بین‌الملل در سازمان سینمایی، انتشاراتی و نشریات فارابی از جمله «فصلنامه فارابی» و «فیلم‌نگار» نیز بهتر است تعطیل شوند.

این حرف شما ممکن است به مذاق عده‌ای خوش نیاید.

خب، صنعتی شدن سینمای ایران هم به مذاق آن اقلیت ویژه‌خوار خوش نمی‌آید. بنیاد سینمایی فارابی سالانه بودجۀ قابل توجهی دریافت می‌کند که نمی‌داند با آن چه کند! لذا عده‌ای را دور هم جمع کرده و بخشی از این بودجه را در اختیارشان قرار می‌دهد تا صرف برگزاری نشست‌های تخصصی، کارگاه، کلاس و انتشار ماهنامه و فصلنامه شود. طی سال‌های اخیر خروجی این کار چه بوده؟ این هم مثل گروه هنروتجربه یادآور چاه‌کن‌های یزد است. اگرچه چاه‌های آن‌ها به آب نمی‌رسد، اما چاه‌کن‌ها به آب و نان می‌رسند! این به اصطلاح استادها طی سال‌های اخیر نویسندۀ چند فیلم مطرح یا پرفروش بوده‌اند؟ فیلم یکی‌شان سال گذشته اکران شد و تنها ۵۷ هزار نفر مخاطب داشت. بدیهی است که در چنین شرایطی، فیلمنامه‌نویسان جوان و تازه‌کار حتی با الفبای قصه‌گویی نیز آشنا نباشند. یکی از دلایل مهمی که بنیاد سینمایی فارابی باید دچار تغییرات گسترده شود همین است. فعالیت‌های آن در عرصۀ فیلمنامه‌نویسی هیچ دستاوردی نداشته و در عرصۀ تولید نیز حاصل آن فاجعه‌ای به نام «قلب سفید قاصدک‌ها» است.

یکی از معضلاتی که امروزه سینمای ایران با آن روبه‌روست و هیچ‌کس به فکر اقدام جدی برای رفع آن نیست، ورود بی‌رویۀ فیلمسازان اول بدون درنظر گرفتن تعداد فیلمسازان موجود و ظرفیت نمایشی سینمای کشور است. به نظر شما برای رفع این معضل چه باید کرد؟

به نظرم یکی از مهم‌ترین اقداماتی که در این زمینه باید صورت بگیرد، کنترل ورود فیلمسازان اول است. در حال حاضر این فیلمسازان به صورت گتره‌ای وارد سینما می‌شوند. وضع به گونه‌ای شده که هرکه یک دوره در آموزشگاه فیلمسازی می‌گذراند و دوربین دیجیتال به دست می‌گیرد، می‌خواهد فیلمساز شود. این به هیچ عنوان قابل قبول نیست. کسی که می‌خواهد در سینما فیلمساز شود باید مقدماتی را طی کند؛ از جمله اینکه تجربۀ دستیاری کارگردان‌های بزرگ سینمای ایران را داشته باشد، با قواعد قصه‌گویی برای سینما آشنا شود و مواردی از این قبیل. ورود فیلمسازان اول باید محدود و بر اساس فیلترهای مختلف باشد. در شورای عالی تهیه‌کنندگان بنا داریم که این فیلترها شامل سابقۀ افراد، کیفیت فیلم‌های کوتاه ساخته شده، و تعداد تجربیات دستیاری آن‌ها در پروژه‌های سینمایی قابل اعتنا باشد.

به نظر شما، چطور می‌توان به جریان سالن‌سازی در سراسر کشور شتاب بیشتری بخشید؟ و با توجه به اینکه این جریان در انحصار خصولتی‌ها و دولتی‌هاست، شما چه راهکاری را برای پایان دادن به این انحصار پیشنهاد می‌کنید؟

اگرچه در سال‌های اخیر شاهد رونق سالن‌سازی در کشور هستیم و پردیس‌های متعددی احداث شده‌اند، هنوز به لحاظ تعداد سالن نسبت به قبل انقلاب بسیار عقب‌تریم. جمعیت ما نسبت به آن زمان دو برابر اما تعداد سالن‌های ما نصف شده است. انحصارهایی که به آن اشاره کردید در عدم وجود قوانین مناسب ریشه دارد. متأسفانه دولت در این زمینه توجه کافی را نداشته و همین منجر به شکل‌گیری جریانات خاصی شده که گاه در مسیر تأسیس سالن‌های سینمایی جدید سنگ‌اندازی می‌کنند. این جریانات تنها از احداث پردیس‌هایی حمایت‌های لازم را انجام می‌دهند که مراودات خاصی با آن‌ها داشته باشند. حداقل ۱۰۰۰ شهر ایران فاقد سالن سینما هستند و هیچ اراده‌ای برای تأسیس پردیس یا سالن سینمایی در این شهرها وجود ندارد. برای تداوم رونق اقتصادی در سینما نیاز است که سالانه حداقل ۱۰۰ سالن سینما به ظرفیت نمایش کشور افزوده شود. ما باید در هر مرکز استان یک پردیس کورش داشته باشیم. متأسفانه طی چهار دهۀ اخیر این مسئله مغفول مانده و به نظرم لکۀ ننگی بر کارنامۀ بعضی مدیران ناکارآمد شهری کشور، بخصوص تهران، از ابتدای انقلاب تاکنون است. دولت باید از طریق شورای عالی شهرسازی کلیۀ شهرداری‌های سراسر کشور را به ساخت پردیس‌ها و سالن‌های سینمایی ملزم کند. به علاوه، دولت باید تسهیلات ویژه‌ای را نیز برای این کار در نظر بگیرد. از جمله: از پردیس‌ها و سالن‌های سینمایی تراکم نگیرد؛ آن‌ها را حداقل به مدت یک دهه از پرداخت مالیات و هرگونه عوارض شهرداری معاف کند؛ قبوض برق و گاز آن‌ها تجاری محاسبه نشود بلکه مثل مکان‌های فرهنگی محاسبه شود. البته ما از شهرداران فعلی، خصوصاً شهردار کنونی تهران، چنین انتظاراتی را نداریم و امیدواریم جانشینان آن‌ها نسبت به جبران این خسارت بزرگ اقدام نمایند.

سینماروزان: بعد از آن که سعید سهیلی در اعتراض به انفعال خانه سینما نسبت به قاچاق «گشت2» کارتهای صنفی اش را آتش زد کانون کارگردانان خانه سینما عضویت وی را در این کانون ملغی اعلام کرد.

حالا سیدضیاء هاشمی تهیه کننده پیشکسوت و رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران در نامه ای که خطاب به حلثه مرکزی کانون کارگردانان نوشته از آنها پرسشهایی کلیدی را طرح کرده درباره ماجرای پیش آمده.

متن کامل نامه سیدضیاء هاشمی را بخوانید:

شوراى محترم و مرکزى کانون کارگردانان

درود و دوستى

درود و گلایه از سر برادرى

با عنایت به این مهم که لزوم تشکل صنف برای پیگیری مطالبات و دفاع از حقوق اعضاء مى باشد و کوشش در جهت استیفای حقوق و خواسته های مشروع و قانونی اعضاء و حمایت از آنها در بحران ها و شرایط خاص از اصول اصلى و بنیادین مجامع و کانون هاست حال بدون مقدمه و به دور از حاشیه ها مى خواهم ساده و بدون بزرگنمایی مسایل ایجاد شده، سوالاتى را مطرح نمایم که امید است با کمى تامل و تفکر به واقعیتى غیر قابل انکار که امروز شرح حال اکثریت قریب به اتفاق صنوف سینمایى و غیره سینمایى است پى ببریم شاید کمک کند به خود بیاییم و کمى منصف تر عمل کنیم.

از نظر شما دوستان گرامى با اینکه مى شد بدون سندیکا فعالیت کرد که خیلى هم میکنند؛

-چرا صنف شکل گرفت؟ عضویت در صنف به چه کار آید؟

– مطالبات صنوف از اعضاء خود چیست؟

– وظیفه صنف نسبت به اعضاء چیست؟

پاسخ این سوالات را براى خود بگویید و خود قضاوت کنید. زمانى که یکى از کارگردانان باسابقه و خوش نام سینماى ایران بر آشفته مى شود و براى حل مشکلى که براى فیلم و سرمایه شخصی اش بوجود آمده، درخواست کمک می کند اتفاقى نمى افتد! و براى نشان دادن شدت عصبانیّت خود اقدام به سوزاندن کارت صنفى مى کند ،به جاى عصبانیت متقابل و اعلام بیانیه تهدید و تعلیق ! بیایید کمى به عقب برگردیم ببینیم چه عاملی باعث شده که این عزیز دست به این اقدام زده ؟ ! شاید به زعم او آخرین کارى که می توانسته انجام دهد.

بیایید از ابتدا، عضویت ایشان را در صنف به خاطر آوریم ،ببینیم از روز اول تا امروز براى او چه کرده ایم و چه حقوقى را برایش قائل شده ایم. عضویت چه آورده ای برایش داشته که تعلیق ندارد؟

آیا اگر دیگر عزیزمان آقاى اصغر فرهادى و بعد ایشان آقاى کیایى و دیگران …که فیلم در حال اکرانشان به صورت قاچاق به بازار آمد اعتراض مى کردند باز هم بیانیه تعلیق روى میز بود ؟!

این دوستان که اصلا درخواست کمک نکردند و پیگرى و جلوگیرى از این پدیده شوم در هر صورت جزء وظایف صنف است. آیا هیچ نامه و بیانیه اى براى حمایت از اعضاء گرفتار این ماجرا صادره شده ؟! آیا کوچکترین جلسه اى از این بابت تشکیل گردیده و قدمى در جهت کمک برداشته شده است!؟

عصبانیت او به عنوان مال باخته منطق دارد اما عصبانیت صنف از چیست؟

عزیزان بهتر مى دانید و گفته شد وظیفه صنف دفاع تمام قد از اعضاء ومنافع آنهاست،صنف یعنى امنیت شغلى! امروز که سرمایه و حاصل تلاش یک فیلمساز به مخاطره افتاده به او حق مطالبه بدهیم، حق عصبانیت بدهیم، با اقدامى عاجل و شایسته به او آرامش و امنیت خاطر بدهیم نه اینکه ما نیز نمک بر زخم او بریزیم و از اقدام فورى خود در جهت تعلیق، خرسند و مسرور باشیم و انفعال صنف را در حمایت و پشتیبانى از او در زمان نیاز اینگونه جبران کنیم!

در طول تمام سالهاى عضویت براى سعید سهیلى که امروز او را معلق کرده ایم برایش چه کرده ایم و این تعلیق چه اثرى دارد؟ نتیجه اش چیست ؟ جز مکدر شدن  عضو کانون کارگردانان و ایجاد فضای بدون امنیت و بی ثبات برای کارگردانان دیگر.

برادران خوبم حل مشکل را اولویّت قرار دهیم که فرار به جلو همیشه قطع کننده روابط است.

تا دیر نشده باید به دنبال حل مشکل بود و از او دلجویى کرد و تنها این عمل شایسته صنفی است که خالق یک اثر است.

فعالیت صنفى دوستى ،صبر و درایت مى طلبد نه خشم و نفرت . همیشه باید فکر کرد شاید براى خودمان هم اتفاق بیافتد ، پس با دیگران همان کن که براى خویش می پسندى.

بزرگواران اگر بدنه سینما دست در دست و پشتوانه هم نباشند کسى از بیرون از سینما به هواخواهى مان برنمى تابد.

به امید همراهى و همدلى خانواده بزرگ سینماى ایران.

عزت‌تان مدام

سید ضیاء هاشمی

سینماروزان: افت محسوس فروش فیلمهای نوروزی نسبت به سال گذشته سبب ساز آن شده است که برخی از سینماگران چیدمان فیلمهایی که روی پرده رفته اند را عامل اصلی این افت فروش بدانند؛ چیدمانی که البته تفاوت چندانی با چیدمان سال قبل ندارد.

به گزارش سینماروزان تفاوت مهمتر میان اکران نوروز95 با نوروز96 حجم بالای تبلیغات آثار در شبکه ماهواره ای جم بود که سال قبل وجود داشت و امسال و بعد از تهدیدات نظارت ارشاد ردّی پررنگ از آن به چشم نمی خورد.

سیدضیاء هاشمی تهیه کننده باسابقه سینمای ایران که رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران هم هست در گفتگو با «فارس» با اشاره به افت فروش آثار نوروزی کاملا سرراست درباره نقش حذف تیزرهای ماهواره ای در کاهش آمار فروش سخن گفته است.

سیدضیاء هاشمی درباره ترکیب اکران و تاثیر آن بر فروش فیلم‌ها در اکران نوروزی گفت: از دو جنبه باید به کاهش فروش فیلم‌ها در سال جدید  توجه کنیم؛ اول اینکه ترکیب اکران را هیچ فرد یا نهادی تعیین نمی‌کند و همین امر شاید موجب یک ناهماهنگی میان آثار باشد.  تهیه کنندگان و سینماداران با بررسی و مفاهمه به قرارداد نمایش فیلم می‌رسند  البته از اکران فیلم ‌ها مطلع می‌شوند اما همه عوامل به توافق صاحب اثر با سینمادار بستگی دارد. و نکته مهمتر این که ظرفیت نمایش فیلم در سینمای ایران به گونه ای نیست که چند فیلم پرفروش در کنار هم قرار گیرند و بتواند موفق عمل کنند. باید دو یا سه فیلم پرفروش در کنار آثار اجتماعی مناسب قرار گیرند تا اکران خوب حاصل شود.

تهیه کننده «عروس» و «روز فرشته» در ادامه توضیح داد: شورای صنفی نمایش و هیچ دستگاه دیگری نمی‌توانند در اکران فیلم‌ها دخالتی داشته باشند. برخی معتقدند ترکیب اکران را مانند سالهای دور به صورت جدول نمایش باید تعیین کنیم که این نکته را باید یادآور شوم که در سالهای گذشته تعداد سالن های تهران بیشتر از امروز بود و تعداد تولیدات با جدول تناسب داشت اما امروز این شرایط امکان پذیر نیست.

وی در ادامه به کاهش فروش فیلم در سینماها اشاره کرد و گفت: با توجه به آمار حدود 20 درصد مخاطب و فروش سینماها نسبت به سال گذشته پایین‌تر است. متاسفانه مخاطب به خوبی از وضعیت نمایش فیلم ها آگاه نیست.  رسانه ملی در ارائه تبلیغ به فیلم ها تبعیض و به اصطلاح خودی و ناخودی را سرلوحه قرار داده است از سوی دیگر برنامه های جذابی برای نوروز در نظر گرفته نشده است.  با این اوصاف و با حداقل  تبلیغات باز هم سینما خوب عمل کرده است.

هاشمی در ادامه تاکید کرد: رسانه ملی رقیب ندارد و همین امر باعث شده که کمتر به جذابیت در برنامه هایش توجه کند رقیب جدی رسانه ملی شبکه‌های ماهواره‌ای است که به صورت مداوم کالاهای صنعتی و تجاری را تبلیغ می‌کنند اما سینما امکان تبلیغ در این شبکه ها را ندارد و این ممنوعیت تنها برای سینما در نظر گرفته شده است زیرا برخی از کالاهای تجاری ، خوراکی و صنعتی برای تبلیغ در این شبکه‌ها با سبک زندگی غیرایرانی آماده و از سوی صاحبان صنایع به شبکه های خارجی  ارائه شده اند. اگر امکان تبلیغ در این شبکه ها برای سینما هم فراهم بود به جرات می‌توانم بگویم فروش فیلم‌های سینمایی 2 برابر نسبت به سال گذشته میشد زیرا فیلم‌های خوبی در سینماها اکران است.  عجیب است که محصولات ایرانی بدون هیچ مانعی در شبکه های ماهواره ای تبلیغ می شود اما فیلم‌های ایرانی امکان تبلیغ در این شبکه ها را ندارند. متاسفانه تبلیغات و بیلبوردهای شهری هم مانند تبلیغات رسانه ملی به صورت گزینشی به فیلمها ارائه میشود و در این میان کمیسیون فرهنگی مجلس باید نقش خود را به درستی ایفا کند.

رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان درباره راهکاری برای افزایش مخاطب سینماها گفت: اگر برنامه سریع و آنی نداشته باشیم سینماها رونق خود را از دست خواهد داد. اگر مسئولین سینمایی و رسانه ملی فکری عاجل نکنند ممکن است به وضعیت رکود در سینما باز می‌گردیم و یا سینماگران برای بازگشت سرمایه به ناچار به سراغ تبلیغ در شبکه‌های ماهوا‌ره‌ای روی بیاورند. 

سینماروزان: حضور محمدمهدی حیدریان به احتمال زیاد همراه خواهد بود با حذف برخی از نیروهای غیرمتخصص که مدیریت میانی در سازمان سینمایی را به خود اختصاص داده اند و جایگزینی برخی مهره های معتمد سینمایی.

به گزارش سینماروزان سیدضیاء هاشمی تهیه کننده باسابقه سینمای ایران و رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان در گفتگویی که به بهانه حضور حیدریان در سینما داشته به صراحت از وی خواسته جلوی رفتارهای فراقانونی برخی از این نیروهای غیرمتخصص و از جمله یکی از معاونان را بگیرد.

سید ضیاء هاشمی با اشاره به حضور حیدریان در رأس سینما به «فارس» گفت: ابتدا این نکته را باید متذکر شوم  در این ماه‌ پایانی سال که هیچ امکانات مالی در سازمان سینمایی وجود ندارد و مطالبات اهالی سینما بیش از گذشته است آقای حیدریان ایثار و از خودگذشتگی بزرگی برای سینما و اهالی آن کردند و در روزهای پایان سال و پایان دولت یازدهم  این مسئولیت را پذیرفتند و قطعاً حمایت اهالی سینما را خواهند داشت.

وی ادامه داد: حیدریان از کاردان‌ترین افراد سینمای ایران است؛ او به همه مسایل سینما و تولید آشنایی کامل دارد و در دو عرصه قدرتمند سینما و سیما همیشه مسئولیت‌های بزرگی را برعهده داشتند. حوزه سینما بسیار تخصصی است، ارتباط با هنرمندان و مسئولین در این حوزه بسیار مهم است که ایشان تک تک افراد سینما را به خوبی می‌شناسد. آقای حیدریان می‌تواند در سینما بسیار موثر باشد. شناخت افراد سینما در شرایط بی‌پولی اخیر دولت بسیار مهم است  و ایشان به خوبی می‌تواند در حوزه تولید و زیر‌ساخت تاثیرگذار بوده و  سامان دهی کند.

هاشمی درباره کاستی‌های سازمان سینمایی گفت: متاسفانه با حضور برخی از مدیران کارنابلد در این حوزه ، فشارهای بیرونی از جمله از سوی جریانات سیاسی بر سینما وارد شد و این بی‌تدبیری تاثیر مستقیم بر روند تولید در سینما گذاشت. این فشارها توسط یکی از معاونین وزارت ارشاد اعمال می‌شد و از آقای حیدریان توقع می‌رود  جلوی این نوع رفتارهای فراقانونی را بگیرد. 

وی ادامه داد: من به شخصه معتقدم حضور آقای حیدریان در ریاست سازمان سینمایی تاثیر بسزایی در روند تولید خواهد گذاشت. ایشان با اخلاق خوب  می‌توانند اثرگذار باشند و اهالی سینما از حضور ایشان بسیار خوشحال هستند. حضور ایشان را در آستانه بهار به فال نیک می‌گیرم. البته از نوع رفتار جمهوری اسلامی با مدیرانش گله‌مند و دلخور هستم، از نوع رفتن آقای ایوبی خیلی خشنود نیستم. متاسفانه خوش استقبالی و بد بدرقه‌ای مدیران، در جمهوری اسلامی را نمی پسندم.

سینماروزان: مجمع عمومی خانه سینما برای انتخاب اعضای هیأت مدیره و بازرس این نهاد صنفی در حالی پانزدهم اسفندماه برگزار میشود که شنیده های جالبی درباره کیفیت مجمع طرح شده است.

به گزارش سینماروزان یکی از مهمترین شنیده ها آن است که همایون اسعدیان کاندیدای کانون کارگردانان در مجمع خواهد بود که  به احتمال زیاد بعد از انتخابات و رأی آوردن به ریاست هیأت مدیره خواهد رسید.

اسعدیان که رییس فعلی شورای صنفی نمایش است و البته هم رایت ویدیویی فیلمش را قبل از جشنواره با رقمی خوب به موسسه هنرهای تصویری سوره وابسته به حوزه هنری واگذار کرده و هم این فیلم را برای اکران نوروزی تثبیت قرارداد کرده است، احتمالا بعد از اکران فیلمش دیگر کاری در شورای صنفی نمایش هم نخواهد داشت و با استعفا از این شورا همه انرژی خود را برای ریاست در هیأت مدیره خانه سینما خواهد گذاشت به خصوص که او سالهاست مراودات نزدیکی با منوچهر شاهسواری مدیرعامل فعلی خانه سینما دارد و البته هر دوی آنها سالهاست در طبقات مختلف یک ساختمان مستقرند.

از سوی دیگر شنیده های جالبی هم درباره به اشتراک نرسیدن تشکلات مختلف تهیه کنندگان برای معرفی کاندیدا برای حضور در مجمع طرح شده است.

چهار تشکل مختلف تهیه کنندگان یعنی جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران به ریاست سیدضیاء هاشمی، کانون تهیه کنندگان فیلم ایران به ریاست فرشته طائرپور، انجمن تهیه کنندگان مستقل سینمای ایران به ریاست غلامرضا موسوی و انجمن تهیه کننده و کارگردانان سینما به ریاست مهرداد فرید بنا بود از کانال شورایعالی تهیه کنندگان یک کاندیدا برای عضویت در هیأت مدیره یا بازرس خانه سینما معرفی کنند اما بعد از ساعتها مذاکره به نتیجه نهایی نرسده اند.

خواسته شورایعالی تهیه کنندگان در ابتدا داشتن کرسی ثابت در هیأت مدیره خانه سینما بوده است که البته مورد موافقت قرار نگرفته و در نهایت بر سر انتخاب گزینه جهت کاندیداتوری هم به قطعیت نرسیده اند.

در به توافق نرسیدن شورایعالی برای معرفی کاندیداتور یک عامل نقش داشته است؛ تلاش برخی از تهیه کنندگان به‌ظاهر مستقل برای معرفی یک تهیه کننده جوان و «3ارگانی» برای کاندیداتوری جهت بازرسی خانه سینما که این مسأله با مخالفت برخی پیشکسوتان تهیه کنندگی مواجه شده است.

تهیه کنندگان پیشکسوت با تأکید بر رزومه لاغر این تهیه کننده و وابستگی ارگانی بیش از حد وی که خلاف ماهیت مستقل صنف است، حواشی برآمده از آشکار شدن ماجرای فرار بیشتر از یک دهه ای از غیبت سربازی این جوان را هم به شدت برای جامعه تهیه کنندگان برخورنده دانسته اند و این مسأله در کنار عدم پذیرش پیشنهاد داشتن کرسی ثابت در هیأت مدیره موجب شده تشکلهای تهیه کنندگی کلا قید معرفی نماینده به مجمع را بزنند.

باید منتظر ماند و دید با غیبت تشکلهای تهیه کنندگی در مجمع عمومی خانه سینما ترکیب هیأت مدیره این تنها صنفی سینمای ایران در نهایت به چه صورت رقم خواهد خورد؟!

سینماروزان: توقیف فیلم مجوزدار “مشکل گیتی” سبب ساز آن شد که از یک طرف بهرام کاظمی تهیه کننده و کارگردان فیلم و از طرف دیگر موسسه رسانه فیلمسازان به عنوان پخش کننده فیلم اعتراض خود را به روند پیش آمده برای این فیلم اعلام کرده و از حضور در وزارت ارشاد و دیدار با وزیر درباره حل این مشکل سخن گویند.

به گزارش سینماروزان جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران هم مدتی بعد از آگاهی از قصد عوامل فیلم جهت حضور در وزارت ارشاد با انتشار بیانیه ای از همراهی با صاحبان این فیلم خبر داد.(اینجا را بخوانید)

با این حال تنها چند ساعت زمان کافی بود تا جامعه صنفی با انتشار بیانیه ای دیگر از عدم همراهی با عوامل این فیلم سخن گوید. در بیانیه دوم جامعه صنفی چنین آمده است: به دنبال پيگيرى مسئولين و قول مساعد جهت رفع مشكلات مورد اعتراض سينماگران عزيز درخصوص توقيف فيلم هاى داراى پروانه نمايش تاچند روز آينده، تجمع اعتراضى فردا به درخواست مديرعامل محترم خانه سينما موقتاً لغو شد. تاكيد مى كنيم در صورت عدم پیگیری مشکلات مذکور توسط مسئولین امر در اسرع زمان ممكن و اعلام نتيجه مثبت ، ناگزیر به برنامه ریزی جهت برپایی تجمع دیگری براى احقاق حق از دست رفته ى مان در آینده نزدیک هستيم.

چرا از ابتدا با خانه سینما هماهنگ نکردید؟

اینکه یک نهاد صنفی که وظیفه خود را حمایت از اعضای صنفش دانسته این چنین در عرض چند ساعت درباره یک حضور ساده در وزارت ارشاد و توضیح خواستن در چرایی توقیف فیلمی که هم پروانه ساخت داشته و هم پروانه نمایش داشته تغییر موضع می دهد بیش از حد شبهه برانگیز است.

اگر این خواسته خانه سینما از جامعه صنفی تهیه کنندگان بوده که قید این حضور را بزنند پرسش این است که چرا پیش از صدور بیانیه اول هماهنگی لازم با خانه سینما صورت نگرفته و اگر خانه سینما قول مساعد داده که مشکل را حل کند چرا نباید روابط عمومی خانه سینما در این باره بیانیه دهد؟

پاسخ پرسش اول که مشخص است؛ جامعه صنفی همواره خود را مستقل می دانسته و اغلب سعی کرده نظرات خود را بی پرده پوشی با اهالی سینما درمیان بگذارد و بدیهی است که در این مورد بخصوص هم نیازی ندیده از خانه سینما کسب تکلیف کند. پس چرا یک وعده ضمنی خانه سینما سبب ساز جلوگیری از یک دیدار ساده با وزیر شده؟ پس احتمالا ماجرا ربطی به تمکین جامعه صنفی به خانه سینما ندارد و احتمالا باید دلایل آن را در جایی جز آن جستجو کرد.

شاید با شایعاتی که حول و حوش اعضای هیأت انتخاب جشنواره فیلم فجر امسال وجود دارد بتوان راحتتر به این پرسش پاسخ داد. در فهرست اسامی منتشرشده از اعضای هیأت انتخاب نام سیدضیاء هاشمی یعنی رییس سالیان جامعه صنفی تهیه کنندگان به عنوان یکی از اعضای هیأت انتخاب فجر آمده است.

آیا همین حضور به عنوان عضو هیأت انتخاب جشنواره ای کاملا دولتی نبوده که باعث شده این بار جامعه صنفی درگیر محافظه کاری شده و کمتر از 8 ساعت بیانیه ای که خود منتشرش کرده بود را با بیانیه ای دیگر نقض کند؟