بیژن بیرنگ کارگردان قدیمی مطرح کرد: الگوی سینمای کودک در ایران، الگوی سوسیالیستی بلوک شرق است!/در کشورهای بلوک شرق چون همه کارمند دولت بودند، فیلم کودک سفارشی درست می‌کردند تا بودجه ببرند!/متاسفم که برخی سینماگران، تمام چشم امیدشان به دست مدیران #فارابی است که سهیمهای بگیرند و فیلم کودک دولتی بسازند!/خجالت‌آور است که فیلمهای کودک دولتی گاهی حتی اکران هم نمی‌شود و در آرشیوها خاک می‌خورد!/دخالت ارگان‌ها در تولید فیلم کودک باعث تولید آثاری شده که حتی نمی‌توان پنج دقیقه آنها را تحمل کرد!/ تا این دیدگاه‌ها اصلاح شود نمی توانیم شاهد تحول در این گونه سینمایی باشیم!/برای رشد سینمای کودک چاره‌ای نداریم جز الگوبرداری از والت دیسنی!
سینماروزان/کیوان بهارلویی: الگوی سینمای کودک در ایران سینمای سوسیالیستی بلوک شرق است و تا این دیدگاه اصلاح شود نمی توانیم شاهد تحول در این گونه سینمایی باشیم! تردید نکنید تا زمانی که سینما از دایره دولتی بودن خارج نشود و بخش خصوصی در آن سرمایه گذاری نکند و امید فیلمسازان فقط به بودجه های دولتی در بنیاد سینمایی فارابی باشد هیچ اتفاق مثبتی در سینمای کودک رخ نخواهد داد.
بیژن بیرنگ کارگردان با بیان فوق به سینماپرس گفت: سال گذشته کمپانی معروف والت دیزنی توانست بیشترین درآمد را در هالیوود داشته باشد چرا که تولیدات آن اغلب خانواده ها و بچه ها را به سمت خود جذب می کند اما آنچه ما به عنوان سینمای کودک می‌شناسیم سینمایی است که در آن نگاه کشورهای بلوک شرق موج می زند. در کشورهای بلوک شرق چون همه کارمند دولت بودند یک عده فیلم کودک درست می کردند تا بودجه ببرند…
بیرنگ سپس با بیان اینکه ما نیازمند سینمای خانواده هستیم اظهار داشت: ما نیاز به سینمایی داریم که در آن پرده‌دری نیست و صرفاً محیط آموزشی نیز وجود ندارد. ما نیازمند سینمایی سالم و مفرح هستیم همانند آنچه در آثار والت دیزنی مشاهده می کنیم که بتواند مردم را با اشتیاق به سالن های سینما بکشاند.
این سینماگر متذکر شد: ما به غلط در کشورمان یک سیستم بزرگ دولتی راه انداخته ایم که چند وزارتخانه از جمله وزارت آموزش و پرورش و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای سینمای کودک دخیل هستند در صورتی که این کار غلط است و اقتصاد سینما نباید به صورت دولتی در چرخش باشد. اقتصاد سینما باید درون خود سینما بچرخد و درآمدزایی کند و مجدد برای تولیدات بعدی برایش هزینه شود.
کارگردان سریال های تلویزیونی «چاق و لاغر» و «خانه سبز» تأکید کرد: سینماگران فعال در حوزه کودک و نوجوان هرگز نباید امیدشان به بودجه های بنیاد سینمایی فارابی باشد. متأسفانه برخی دوستان ما در همین مرکز گسترش سینمای کودک که بنده هم عضوی از این مرکز هستم تمام چشم امیدشان به دست مدیران بنیاد سینمایی فارابی است که از آن ها سهیمهای بگیرند و فیلم دولتی بسازند و خجالت آور است که برخی از این فیلم های کودک دولتی حتی اکران هم نمی شوند و در آرشیوهای این نهاد خاک می‌خورند. دوستان سینماگر باید بدانند این سینمایی نیست که باید در پی آن باشند و هرگز نباید از نهادی مانند فارابی بخواهند که برای تولید فیلم بودجه ای در اختیار آن ها بگذارد.
این کارگردان سپس با بیان اینکه تولید فیلم کودک یا همان فیلم خانواده قمار بزرگ است اظهار داشت: اصولاً سینما محیط ریسک آوری است و خطرناک ترین سرمایه گذاری در آنجا است چرا که ممکن است سرمایه گذار را به خاک سیاه بنشاند، ممکن است همه پول هدر برود و تنها کسی باید دست به تولید فیلم بزند که به کار خود ایمان داشته باشد.
بیرنگ تأکید کرد: دوستان سینماگر باید بدانند هیچ اثر سینمایی به دست دولت راه نمی افتد؛ وقتی دولت بخواهد در تولید فیلم ها دخالت کند مسائلی مانند رانت و رفاقت به وجود می آید و در نهایت دخالت دولت در تولید فیلم کودک باعث گشته آثاری تولید می شود که مخاطب حتی نمی تواند ۵ دقیقه هم دیدن آنها را تاب بیاورد.
کارگردان فیلم علی و غول جنگل یادآور شد: سینماگران عزیز نباید فراموش کنند که سینمای کودک در کشور ما دورانی طلایی داشت که متعلق به دهه ۶۰ بود و حتی به دهه ۷۰ هم نرسید؛ دلیل این اتفاق هم آن بود که آن زمان ما در سینمای بزرگسال محدودیت های فراوانی داشتیم و دستورات دولتی در این سینما بسیار زیاد بود اما فضا برای تولید آثار کودک باز بود و ترانه و موزیک و فضای فانتزی که در سینمای بزرگسال وجود نداشت در این آثار به کرات دیده می شد و از این رو این اتفاق باعث می شد تا بزرگسالان هم به سمت تماشای فیلم های کودک در سینما بروند.
بیرنگ در پایان این گفتگو افزود: وقتی دست سینمای بزرگسال بازتر شد و حالا کار به جایی رسیده که از این طرف بام افتاده دیگر فانتزی های آن دوران برای مردم جذاب نیست. ما اگر می خواهیم این سینما در کشورمان رونق بگیرد باید از کمپانی هایی نظیر والت دیزنی الگوبرداری کنیم و ببینیم آن ها چه کرده اند که توانسته اند بخش اعظمی از مردم جهان را پای تولیدات خود بنشانند و به این سودهای سرشار و کلان برسند؛ اگر این الگوبرداری درست و اصولی انجام شود ما هم می توانیم به آینده این گونه سینمایی بدون دخالت نهادهای دولتی مانند بنیاد سینمایی فارابی در کشورمان امیدوار باشیم.
