سینماژورنال: بعد از موفقیتهای جشنواره‌ای «ماهی و گربه» شهرام مکری که بخش عمده آن به صورت پلان-سکانس اجرا شده بود حالا یکی از محصولات اخیر سینمای ایران نیز که به همین شکل تولید شده به دنبال حضور در جشنواره برلین است.

به گزارش سینماژورنال این فیلم که «مات» نام دارد توسط کارگردان جوانی به نام صبا کاظمی ساخته شده است.

یک پلان-سکانس 90 دقیقه ای

فیلمنامه «مات» را میلاد نیازی و صبا کاظمی به نگارش درآورده‌اند؛ «مات» درام اجتماعی است که داستان چندین خانواده را با درگیری و چالش‌های درونی و بیرونی روایت می‌کند.

در واقع در «مات» زندگی چهار خانواده در شرایط خاص که در آن محصور شده‌اند به صورت پلان-سکانس ٩٠ دقیقه‌ای نشان داده می‌شود.

ژاله بلمه، آبان عسگری، عقیل بهرامی، میثم کریم پور، مینو ملکی، نیما کاظمی، رامیار مشایی، وحید ورسه، کیان کاظمی از جمله هنرمندانی هستند که در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند.

کاظمی تاکنون فیلم کوتاهی چون «جاده»، «خط فاصله»، «زرتشت غربی» و مستند‌هایی چون «برف چال» و «چهار در چهار» را کارگردانی کرده است.

وی در فیلم‌هایی چون «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران» به کارگردانی بهروز افخمی، «سایلنت» به کارگردانی مرتضی میرمنتظمی و «مرگ» به کارگردانی میلاد نیازی نیز بازی کرده است.

نمایی از “مات”

عوامل این فیلم عبارتند از:

تهیه کننده و کارگردان: صبا کاظمی، مشاور کارگردان: میلاد نیازی، دستیار و برنامه ریز: علی سینا شاهانی، دستیار اول کارگردان: ژاله بلمه، دستیار دوم کارگردان: حمید نامدار مقدم، منشی صحنه: مهرنوش بلمه، تصویر بردار: مهدی رنجبر، دستیاران تصویر: محسن هادوی و حسین عباسی، تدوین: میلاد نیازی، دستیار تدوین: آزاده راد، اصلاح نور و رنگ: علی کریمی راد، مدیر صدابرداری: سعید احمدی، صدابردار: امید قربانی، دستیار صدا: محسن پرهیزگاری، طراحی و ترکیب صدا: امید قربانی، موسیقی: حمید امساکی، مدیر تولید: مهدی جانبخش، طراح صحنه و لباس: مهرنوش بلمه، گریم: محمد تقی خرسند و مهدیه بشری، عکاس: مروارید دماوندی، طراح گرافیک: مسعود زارع زاده، مشاور رسانه ای: علیرضا مرادی.

سینماژورنال: شهرام مکری کارگردان جوان سینمای ایران با راه اندازی گروه “هنروتجربه” هر دو فیلمی که ساخته یعنی “گربه و ماهی” و “اشکان انگستر متبرک و چند داستان دیگر” را روی پرده فرستاد.

به گزارش سینماژورنال در این بین “اشکان…” حدودا هشت سالی پشت خط اکران بود تا بالاخره اخیرا روی پرده رفت.

مکری در گفتگویی که به بهانه اکران این فیلم انجام شده نقبی زده به خاطرات دوران مدرسه اش و از زمانی گفته که بخاطر نگهداری عکس یک خواننده راک آمریکایی از مدرسه اخراج شده است.

شاگرد اول بودم اما بخاطر یک عکس اخراج شدم

شهرام مکری با اشاره به اینکه مدیریتهای سلیقه ای باعث میشود بسیاری از هنرمندان عمر مفیدشان تلف شود به “شهروند” می گوید: در دوره راهنمایی، شاگرد اول بودم و درس‌خوان. ‌اما یک روز مسئولان مدرسه از کیف من عکس “جان بون جووی” (خواننده راک آمریکایی) را پیدا کردند و به خاطر آن عکس مرا ٢٤ ساعت از مدرسه اخراج کردند.

وی می افزاید: بعد‌ها که من بزرگتر شدم، حتی مجموعه اشعار ترانه‌های جنیفر لوپز (خواننده آمریکایی) هم در ایران چاپ شد. من همیشه با خودم فکر می‌کنم آن مدیر یا ناظم که مرا به‌خاطر عکس جان بون جووی از مدرسه ٢٤ ساعت اخراج کرد، هیچ‌وقت بعدها با خودش فکر کرد که اشتباه کرده؟ به این‌که با آن کار چه ضربه روحی به یک پسربچه زده است؟ به خاطر ماجرایی که پنج‌سال بعد از آن کاملا متفاوت شد و شما می‌توانستید به راحتی مجموعه اشعار جنیفر لوپز را از کتاب‌فروشی‌های شهر بخرید!

بون جووی

خسارت عمری که رفته را چه کسی می دهد؟

وی ادامه می دهد: این، آن اتفاقی است که به نظر می‌رسد جامعه ما هیچ‌وقت در موردش پاسخگو نیست، یعنی کسی نمی‌‌آید بگوید خسارت این فیلم{که هشت سال بی دلیل پشت خط مانده} را حالا چه کسی می‌دهد؟ خسارت این عمری که از ما رفته؟ حداقلش این است که بیایند بگویند اشتباه کردیم، نه این‌که عذرخواهی کنند. فقط بگویند اشتباه کردیم اما متاسفانه همین کار را هم نمی‌کنند. این به نظرم بزرگترین ضربه روحی است که آدم می‌خورد.

سینماژورنال: اتفاقاتی که بر سر پوشش اولیه نوید محمدزاده بازیگر “عصبانی نیستم” در جشنواره کن رخ داد و واکنشهای رسانه های مختلف هرچند سبب ساز آن شد که این بازیگر در اولین فرصت پوشش خود را تغییر داده و با پوششی متفاوت تصویرسازی کند با این حال واکنشهای داخلی به این اتفاق همچنان ادامه دارد.

به گزارش سینماژورنال در تازه ترین واکنش شهرام مکری کارگردانی که سال قبل و با ارائه “ماهی وگربه” به گروه سینمایی “هنروتجربه” توانست رونقی نسبی را برای این گروه سینمایی فراهم آورد در یادداشتی برای “شهروند” از این گفته که انتخاب پوشش بازیگران برای حضور در جشنواره های خارجی امری فردی است و کسی نمی تواند در این باره برای هنرمند تعیین تکلیف کند.

طبیعی است که چنین دیدگاهی مبین این قضیه است که انتقاداتی که به پوشش ابتدایی محمدزاده صورت گرفته نیز محلی از اعراب ندارد چون او در انتخاب پوشش خود آزاد است!

سینماژورنال متن کامل یادداشت مکری را ارائه می کند:

هنرمندانی که در جشنواره ها ظاهر میشوند نماینده کشور نیستند

لباس پوشیدن افراد امری فردی تلقی می‌شود؛ حتی اگر این افراد، هنرمندان یا سینماگران حاضر در جشنواره‌های بین‌المللی باشند. به نظرم این تلقی غلطی است که بگوییم هنرمندانی که روی فرش قرمز فلان جشنواره حاضر می‌شوند، نماینده کشور هستند. لباسی که آنها می‌پوشند می‌تواند تنها معرف شخصیت خود آن هنرمندان باشد و هیچ‌ معنای دیگری نداشته  باشد.

آن کسی که تصمیم می گیرد لباس بپوشد بازیگر است
در دیگر کشورهای دنیا رسم بر این است که بازیگران هنگامی که می‌خواهند روی فرش قرمز جشنواره‌ای حاضر شوند با طراحان لباس مختلفی صحبت‌ می‌کنند و از مدت‌ها قبل برای لباسی که می‌خواهند بپوشند تدارک می‌بینند. اما درنهایت آن کسی که تصمیم می‌گیرد آن لباس را بپوشد، خود آن بازیگر است. به همین دلیل هم هست که بازیگران در سراسر جهان طراحان مخصوص به خودشان را دارند که با آنها هم‌سلیقه هستند.
اما متاسفانه در ایران تفکر متفاوتی در این زمینه وجود دارد، ما به دنبال نوعی از تمامیت‌خواهی هستیم. در واقع فکر می‌کنیم لباس پوشیدن هنرمندان در چنین جشنواره‌هایی باید مطابق با نظر شهروندان ایرانی یا مناسباتی که در جامعه ما وجود دارد، باشد.

اینکه هنرمند طراح لباس باشد انتظار نابجایی است
البته باید به نکته دیگری هم توجه کرد. از آن‌جایی که در ایران بعد از انقلاب اسلامی به صنعت مد و فشن پرداخته نشده یا حداقل این پرداخت‌های کم و کوتاه جنبه عمومی پیدا نکرده و به همین دلیل ما به تدریج از این صنعت فاصله گرفته‌ایم؛ چنین انتظاراتی، یعنی این‌که هنرمندان خودشان هم طراح لباس باشند و مناسبات چنین جشنواره‌هایی را برای پوشیدن لباس بدانند، نابجا به نظر می‌آید.

تنها توقع من از یک بازیگر بازی خوب ارائه دادن است
راستش تنها توقع من از یک بازیگر، بازی خوب ارایه دادن اوست، نه این‌که خودش طراح لباس هم باشد. زمانی که این صنعت در جامعه ما فراموش شده و ما طراحان لباس کمی در سطح جامعه داریم، نمی‌توانیم از آنها برای آنچه می‌پوشند خرده بگیریم؛ چون آنها هنرمندان متخصص در کار دیگری هستند. حتی در مقایسه با دیگر بازیگران جهان که چندین طراح مد و نمایندگان برند‌های مختلف در اختیار دارند که به آ‌نها مشاوره می‌دهند، به نظرم همین که بازیگران ایرانی روی فرش قرمز حاضر می‌شوند جای تحسین دارد. بنابراین نباید توقع خاصی از آنها داشته باشیم.
خود من خیلی به این موضوع که در هر جشنواره‌ای چه لباسی بپوشم فکر می‌کنم. به این‌که جشنواره چقدر رسمی است؟ آیا باید کت و شلوار بپوشم یا می‌توانم کمی اسپرت‌تر باشم؟ البته در چنین مواردی هم از خود برگزارکنندگان جشنواره‌ها معمولا می‌پرسم و آنها خودشان به خوبی مرا راهنمایی می‌کنند.

در فرهنگ ما فکر می‌کنند روی فرش قرمز رفتن کار قبیح و زشتی است.
در هر صورت من یک مرد هستم و لباس‌ ‌مرد‌ها درنهایت یک کت و شلوار و پیراهن است؛ اما در مورد ‌خانم‌ها این قضیه کاملا متفاوت است. به نظرم باید به آنها به خاطر این‌که اعتماد به نفس پیدا می‌کنند تا روی فرش قرمز بروند، ‌آفرین گفت. چون آنها باید چه لباسی بپوشند که هم از نظر دولت، هم مردم، هم به لحاظ حجاب و هم در مقایسه با دیگر خانم‌های بازیگر  روی فرش قرمز مناسب باشد؟ این مقوله بسیار پیچیده است. خصوصا که بسیاری در فرهنگ ما فکر می‌کنند روی فرش قرمز رفتن کار قبیح و زشتی است. بازیگران ما در انتخاب لباس‌هایشان مثلا به اندازه خانم جنیفر لوپز آزادی عمل ندارند. حتی این توقعی که از آنها هست که باید حجاب‌شان را رعایت کنند جزو مقولات سخت انتخاب لباس است. چراکه اصول حجاب حتی در ایران هم چیز مشخصی نیست و بین علما بر سر آن اختلاف هست، چه برسد به مردم عادی. به همین دلیل باز هم تکرار می‌کنم همین که بازیگران ما در چنین رویدادهایی حاضر می‌شوند و کنار دیگر بازیگران جهان روی فرش قرمز‌ها قدم می‌گذارند باید مورد تشویق و تحسین ما قرار بگیرند.