سینماژورنال: برای اولین بار یک فیلم سینمایی ایرانی به یازدهمین جشنواره میتینگ ارتدکس راه پیدا کرد.

به گزارش سینماژورنال فیلم سینمایی “آوازهای سرزمین من” که اولین فیلم ضدداعش ایرانی میباشد به تهیه کنندگی امیرحسین شریفی و کارگردانی عباس رافعی به  بخش مسابقه این جشنواره راه یافته است.

شریفی تهیه کننده این فیلم با اعلام این خبر بیان داشت: “آوازهای سرزمین من” در بخش مسابقه با آثاری از کشورهای مختلف اروپایی و آمریکایی به رقابت میپردازد.

وی ادامه داد: این جشنواره از  29 بهمن تا 4 اسفند در کشور روسیه برگزار میشود و دبیر این جشنواره “صوفیا” یک راهبه ارتدکس میباشد.

این تهیه کننده با اشاره به اینکه علیرغم اقبال جشنواره های خارحی به فیلمش، این اثر هنوز در ایران فرصتی برای اکران نیافته گفت: فیلم “آوازهای سرزمین من” اثریست که درباره صلح طلبی مسلمانان و اهمیت دین اسلام برای آرامش انسانها سخن می گوید ولی عجیب است که مسیحیان برای این فیلم بیشتر از دوستان مان در ایران ارزش قائلند.

وی تأکید کرد: مدتهاست به دنبال زمانی برای اکران فیلم هستیم اما متأسفانه مرتب امروز و فردا می کنند و در نهایت هم به فیلم ما اکران نمی دهند.

یادآوری میشود چندی پیش نیز شریفی برای این فیلم موفق به دریافت نشان صلح و دوستی  و سرباز مقاومت  از جشنواره دیتکتیو فست مسکو و همچنین دریافت جایزه ویژه بهترین تهیه کننده برای ساخت این فیلم با مهمترین موضوع روز دنیا و  دوستی بین ادیان از جشنواره کریمه در یالتا شده بود.

امیرحسین شریفی

سینماژورنال: در حالی که  امیرحسین شریفی تهیه کننده سینما و تلویزیون درباره شرایط بد اکران و اجحاف در حق فیلم ضد داعشی «آوازهای سرزمین من» گلایه کرده بود صبح امروز چهارشنبه ۲۵ آذر محمدرضا فرجی مدیرکل سینمای حرفه ای سازمان سینمایی درباره مسائل مطرح شده درباره اکران فیلم “آوازها..” اظهاراتی را طرح کرد.

سینماژورنال: در روزهایی که بخشی از اخبار همه روزه رسانه‌ها به مرور اتفاقاتی می‌گذرد که پیرامون داعش رخ می دهد تنها محصول سینمای ایران که به طور مستقیم ماهیتی ضدداعشی دارد نتوانسته روی پرده رود.

به گزارش سینماژورنال این فیلم “آوازهای سرزمین من” نام دارد که کار ساخت آن سال قبل و با همکاری عباس رافعی به عنوان کارگردان و امیرحسین شریفی به عنوان تهیه کننده انجام شد و حتی نسخه‌ای از آن برای حضور در جشنواره سی و سوم فیلم فجر هم ارسال شد اما نه تنها فیلم در جشنواره پذیرفته نشد که در طی حدودا یک سالی که از زمان تولید گذشته تهیه‌کننده نتوانسته شرایط اکران را فراهم کند.

“آوازهای سرزمین من” داستان قتل عام اهالی یک روستا در مرز سوریه و لبنان توسط داعش را به تصویر می‌کشد و البته حین طراحی فیلمنامه و سپس اجرا و حتی انتخاب بازیگران که کار که اغلب سوری هستند سعی شده است همه چیز به رئالیستی ترین شکل ممکن پیش برود.

مخاطبی که عطش فراوان برای دانستن درباره داعش دارد را از دیدن این فیلم محروم نکنید

اینکه در شرایط جهانی خاصی که در آن قرار داریم و در دورانی که عطش مخاطبان برای دانستن هر چه بیشتر درباره عقبه رفتارهای افراطی‌گری و بخصوص ریشه‌های داعش بیشتر از هر زمان دیگری است کمترین مجالی برلی اکران “آوازها…” فراهم نمی‌آید جای سوال دارد.

مگر نه اینکه مرتب کارگردانان خود را تشویق می کنیم دوربین هایشان را از چهاردیواری آپارتمان بیرون آورده و درباره اوضاع و احوال بیرونی و شرایط سیاسی-اجتماعی  تصویرسازی کنند پس چرا حداقل شرایط اکران برای یکی از آثاری که به نوبه خود سراغ این تصویرسازی رفته فراهم نمی‌شود؟

جالب است که شنیده‌هایی طرح شده مبنی بر اینکه مدیران رده بالای وزارت ارشاد هم فیلم را دیده‌اند و به نظرشان تصویرسازی اثر از تفکرات انحرافی داعش موجه بوده است و حتی دستورات مستقیمی به سازمان سینمایی ارائه شده مبنی بر فراهم آوردن شرایط اکران برای فیلم اما در شرایطی که کمتر از دو ماه تا جشنواره زمان باقی مانده هنوز این فیلم حتی نتوانسته در گروه آزاد روی پرده برود.

اگر چنین سوژه هایی ممنوعه هستند چرا پروانه ساخت دادید؟

مطمئنا تا زمانی که فیلم اکران نشده نمی توان درباره کیفیت آن صحبت کرد اما اینکه با تنها محصولات مرتبط با سوژه هایی استراتژیک چنین برخوردهایی می شود جای سوال دارد.

اگر چنین سوژه هایی جزو خطوط ممنوعه هستند و نباید وارد آنها شد در همان مرحله پروانه ساخت این مسأله را به تهیه کننده گوشزد کنند تا وقتش را تلف سوژه‌ای نکند که نمی‌تواند حتی در آستانه جشنواره هم آن را روی پرده بفرستد و اگر هم پروانه ساخت و سپس پروانه نمایش داده می شود شرایط حداقلی برای اکران را فراهم کنند.

در تنگنا قرار دادن آثاری با نگرشهای سیاسی-اجتماعی متفاوت فقط و فقط یک نتیجه دارد و آن هم سوق دادن سینماگران به سمت تولید آثاری با سوژه های مستعمل و هزاران بار تکرار شده که دوروبرمان به وفور یافت می شوند.

سینماژورنال: «فصل فراموشی فریبا» یکی از آثار اخیر عباس رافعی کارگردان سینمای ایران علیرغم کم لطفی هایی که در جشنواره فجر و اکران داخلی به آن صورت گرفت اما در حضورهای جشنواره ای خود خوش درخشیده است.

به گزارش سینماژورنال عباس رافعی که در بخش مسابقه جشنواره بین المللی «یونیورسال» آمریکا حضور داشت جایزه بهترین فیلم سینمایی و ساره بیات جایزه بهترین بازیگر زن را دریافت کرد.

سینماژورنال: “آوازهای سرزمین من” اولین فیلم ایرانی است که با محوریت تصویرسازی جنایات داعش و داعشیان ساخته شده است.

به گزارش سینماژورنال این فیلم برای اولین بار در ایران در سلسله نشستهای سینماروایت برگزار شد و جالب توجه صحبتهای تهیه کننده فیلم امیرحسین شریفی درباره این فیلم بود.

1800 کامنت تهدیدآمیز از داعش دارم

امیرحسین شریفی که سابقه تهیه کنندگی “پری” داریوش مهرجویی و سابقه بازیگری در “ضیافت” مسعود کیمیایی را دارد با بیان تهدیدهایش از سوی داعش برای ساخت این فیلم گفت: من برای ساخت این فیلم جسارت به خرج دادم و همین الان 1800 کامنت دارم که داعش مرا تهدید به مرگ کرده است که چرا چنین فیلمی ساختم و همین 1800 کامنت برای من بس است!

وزیر ارشاد به دبیر جشنواره فجر گفت چرا فیلم را به جشنواره راه نداده اند

این تهیه کننده در جایی دیگر از گفته های خود با اشاره به راه ندادن فیلمش به جشنواره فجر بیان کرد: فیلمنامه این اثر چندین بار بازنویسی شد و حتی ما یک نویسنده از لبنان را به ایران دعوت کردیم تا فیلمنامه را با فضای داعش بیشتر نزدیک کند اما متاسفم از اینکه به سینمای دفاع مقدس و مقاومت بهایی داده نمی شود. با وجودی که این فیلم برای حضور در جشنواره فیلم فجر سال گذشته آماده بود اما این فیلم را به این جشنواره راه ندادند!

از ترس گرین کارت فیلم را نشان ندادند

وی ادامه داد: در حالی که وقتی من این فیلم را برای آقای وزیر ارشاد به صورت خصوصی نشان دادم ایشان از فیلم بسیار راضی بودند وحتی به آقای ایوبی و رضا داد هم گفتند چرا این فیلم را برای جشنواره فیلم فجر انتخاب نکردید؟ و آقایان گفتند این فیلم آماده نبوده است! اما من به آقای وزیر گفتم این دوستان از گرین کارت های خارج از کشورشان می ترسند اما من نمی ترسم و ترسی هم ندارم.

سینماژورنال: عباس رافعی که اولین فیلم ایرانی با آسیب شناسی جریان داعش را سال گذشته به تولید رساند به تازگی با این فیلم که “آوازهای سرزمین من” نام دارد در جشنواره “دِتکتیو” مسکو حضور داشت.

جشنواره دتکتیو جشنواره ای است که همه ساله در مسکو و با محوریت آثار سینمایی و تلویزیونی که بر مفاهیم کارآگاهی و اجرای قانون تاکید دارند برگزار میشود.

“آوازهای سرزمین من” نیز به واسطه تم ماجرایی و فضای پرتعلیقش در مرور یک اتفاق رئالیستی به این جشنواره راه یافت.

به گزارش سینماژورنال “آوازهای سرزمین من” موفق شد جایزه بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را از این جشنواره روسی دریافت کند و گویا همین جوایز باعث شده شرایط اکران فیلم در چند جشنواره دیگر هم فراهم شود.

رافعی درباره وضعیت اکران فیلمش به سینماژورنال می گوید: فعلا درگیر نمایشهای جشنواره ای فیلم هستیم. با توجه به سوژه فیلم بهتر دیدیم که اکران آن را با جشنواره های اروپایی شروع کرده و رفته رفته به جشنواره های آسیایی برسیم.

ستایش از نگاه نوآورانه و مضمون ضدافراطی گری

وی ادامه می دهد: نمایش فیلم در جشنواره دتکتیو مسکو هم اقبال نسبی مخاطبان را به همراه داشت و اغلب آنها با تماشای فیلم متوجه بخشی از ریشه های شکل گیری افراطی گری در منطقه شدند.

رافعی درباره جایزه هایی که از این جشنواره گرفته بیان می دارد: دو جایزه بهترین فیلم و بهترین کارگردانی که گرفتیم بخاطر نگاه نوآورانه و مضمون ضدافراطی گری فیلم بود و بر روی تندیسی که اهدا شد نیز با واژگان روسی از این نگاه ستایش شده بود.

آوازهای سرزمین من

پخش بین الملل را خودم انجام میدهم/هیچ شرکتی به اندازه خودم دلش برای فیلم نمی سوزد

عباس رافعی درباره اینکه پخش خارجی فیلمش را کدام شرکت انجام می دهد به سینماژورنال بیان می دارد: راستش را بخواهید در سالهای قبل از سپردن پخش بین الملل به شرکتهای واسطه سودی عایدم نشد چون هیچ واسطه ای به اندازه صاحب محصول برای آن دل نمی سوزاند. برای همین خودم با مکاتباتی که با جشنواره های مختلف دارم زمینه حضور “آوازهای سرزمین من” در این جشنواره ها را فراهم می کنم.

ترجیح می دهم “آوازهای سرزمین من” در پاییز اکران شود

این کارگردان که آخرین ساخته اش “فصل فراموشی فریبا” سال قبل روی پرده رفت درباره وضعیت اکران “آوازهای سرزمین من” به سینماژورنال می گوید: با تعامل تهیه کننده کار به دنبال پیدا کردن زمانی مناسب برای اکران و دیده شدن فیلم هستیم. نظر خودم این است که فیلم همزمان با فصل بازگشایی دانشگاهها یعنی پاییز اکران شود تا بتوانیم طیف فرهیخته جامعه را وارد بحث درباره فیلم کنیم.