اظهارنظر یک روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب که برادری هم در شورای شهر دارد⇐ اگر آقای وزیر یک مشاور آگاه داشت، درباره چهره‌ای همانند بیضایی چنین داوری نمی‌کرد
سینماروزان: در فاصله کمتر از یک سال مانده تا انتخابات ریاست جمهوری 96 و در روزهایی که شایعه ای درباره برکناری علی جنتی از وزارت ارشاد جزو اخبار پرمخاطب رسانه هاست، رسانه های اصلاح طلب که زمانی تا می توانستند حامی وزیر ارشاد دولت یازدهم بودند هم دست از محافظه کاری برداشته و با صراحت بیشتری به نقد وزیر می پردازند.
به گزارش سینماروزان از جمله چنین نقدهایی در روزنامه “شرق” منتشر شده و ابوالحسن مختاباد که بیشتر او را به عنوان منتقد موسیقی می شناسیم و برادرشان عبدالحسین هم عضو شورای شهر تهران است، در یادداشتی به بهانه اجرای “طرب نامه” بیضایی در ایالات متحده به وزیر تاخته که چرا گفته نمی داند بیضایی در این سن و سال می تواند کاری انجام دهد یا خیر.
متن کامل یادداشت مختاباد را بخوانید:
ین روزها استاد بهرام بیضایی و تیمی نزدیک به ۵۰ بازیگر زیرنظرش خود را آماده شش اجرای بخش دوم نمایش طربنامه در دهه سوم ماه اکتبر می‌کنند. این اجراها قرار است در پنج شب از دو هفته متوالی در تالاری در شهر سن خوزه روی صحنه برود. بخش نخست این نمایش چند ماه قبل به صحنه رفت و قرار بود که در یکی از شب‌ها نیز اجرای کامل هر دو بخش را شاهد باشیم (در زمانی بیش از هفت ساعت) که هنوز مشخص نیست آیا چنین اتفاقی خواهد افتاد یا اینکه تصمیم بر این است که خلاصه‌ای از نمایش قبلی گفته و به اجرای همان بخش دوم اکتفا شود.
آن‌گونه که نگارنده از گوشه‌وکنار و از برخی بازیگران این نمایش شنیده است، برای چند ماه، شنبه‌ها و یکشنبه‌های هر هفته تمرینات طاقت‌سوزی برای آماده‌شدن این نمایش انجام شده است. این نکته را از این بابت می‌گویم که دیدار از صحنه تمرین هم از قرار برای اغیار (غیر از عوامل نمایش) ناشدنی است. آقای بیضایی نظمی آهنین و انضباطی کمرشکن را بر کار وارد کرده است تا مانند بخش نخست، کاری شسته‌رفته و پاکیزه و درخور کارهای خودش و تئاتر ایرانی بر صحنه بیاید.
وقتی زمینه کار فراهم باشد خلاقیتها شکفته می شود
عمده بازیگران آماتورند، اما همه آنها در کوره تجربه و دانش ناب آقای بیضایی آبدیده شده و صیقل یافته‌اند. جذبه کارکردن با چهره‌ای نادر همانند بیضایی این خستگی طولانی‌مدت را برای همه بازیگران و عوامل، آسان و پذیرفتنی کرده است تا بعدها در تاریخ زندگی خود از چنین تجربه نابی یاد کنند.
در کنار تمامی این عوامل البته نباید همراهی همدلانه و مشفقانه مدیر و حامی این پروژه را نادیده انگاشت که با درک درست از سپهر فکری و فرهنگی هنرمندی در تراز بهرام بیضایی، همت و تلاشی جانانه را فراهم کرده و می‌کند تا او بتواند ایده‌هایش را عملیاتی کند.
اگر وزیر سری به رسانه ها می زد…
تلاش‌های چند سال اخیر استاد بیضایی در منطقه کالیفرنیای شمالی نشان داد که وقتی زمینه‌های کار فراهم باشد، خلاقیتها هم شکفته می‌شوند و آدمی در سن بیضایی هم قوت و انرژی سال‌های جوانی را پیدا می‌کند و کاری می‌کند کارستان. چندی قبل که وزیر محترم ارشاد در پاسخ به پرسشی گفته بودند: «نمی‌دانم آقای بیضایی اصولا می‌تواند در این سن کاری انجام دهد یا نه»، شخص نگارنده که دورادور تلاش‌های استاد بیضایی را در سه سال اخیر دنبال کرده و می‌کنم و تقریبا هر سه نمایشی را که به صحنه برده از نزدیک دیده‌ام، با خود اندیشیدم که اگر آقای وزیر یک مشاور خبیر و آگاه داشت، قطعا درباره چهره‌ای همانند بیضایی چنین داوری نمی‌کرد. حتی اگر سری به سایت‌ها می‌زد و گوشه‌ای از بخش نخست همین نمایش طربنامه را می‌دید یا یکی، دو سخنرانی و پرسش و پاسخ آقای بیضایی را، به قطع و یقین در ارزیابی خود تجدیدنظر می‌کرد و زبان به تحسین آقای بیضایی می‌گشود و تلاش‌هایی که کرده و می‌کند و خواهد کرد.
شاید روزی برسد…
درهرحال بسی دشوار است که در محیطی انگلیسی‌زبان باشی و بتوانی صورت‌بندی کارت را به‌گونه‌ای سامان دهی که در مدت دو هفته پنج اجرای سنگین، اما با کیفیتی مطلوب و مناسب را به صحنه ببری، آن‌هم به زبان فارسی با بازیگرانی آماتور. بیضایی اما این کار را صورت داد و استقبال از بخش نخست نشان داد که او مخاطبان خود را در این منطقه پیدا کرده است. شاید روزی برسد که نمایش بیضایی در این منطقه برای روزهای متمادی بر صحنه باشد.
