سینماژورنال: رضا درمیشیان کارگردان جوانی که این روزها با “لانتوری” پیشتاز گیشه هاست بعد از دریافت پروانه ساخت چهارمین فیلم بلندش “یواشکی” قصد دارد فیلمی را خارج از ایران بسازد.

به گزارش سینماژورنال درمیشیان از جمله کارگرداناتی بوده که صراحت کلام آثارش و تصویرگری بی سانسور زندگی جوانان متولد دهه 60 از همان اولین فیلمش “بغض” سبب ساز توجه جشنواره های خارجی به آثارش شد و حالا  حضورهای جشنواره ای فیلمهای اخیر این کارگردان و از جمله “عصبانی نیستم” و “لانتوری” سبب ساز آن شده که شرایط فعالیت خارج از ایران برای درمیشیان فراهم شود.

درمیشیان درباره پروژه آینده اش به “فیلم” گفته است: امسال حتما فیلمی خواهم ساخت. یک تجربه کاملا متفاوت و اولین فیلمم به زبان انگلیسی در خارج از ایران.

درمیشیان البته فیلم اولش “بغض” را هم در خارج از ایران و ترکیه فیلمبرداری کرده بود اما زبان غالب آن فیلم فارسی بود و فیلم محصولی از ایران.
باید منتظر ماند و دید صراحت روایت آثاری نظیر “عصبانی نیستم” و “لانتوری” در ساخته خارج از ایران و انگلیسی زبان درمیشیان هم وجود خواهد داشت؟

سینماژورنال/حامد مظفری: ماجرای اکران مجدد فیلمهای اکران شده یا دارای سرگروه سینمایی، در گروه سینمایی هنروتجربه همچنان ادامه دارد.

به گزارش سینماژورنال بعد از اکران مجدد و بیهوده “ساکن طبقه وسط” اولین فیلم شهاب حسینی در مقام کارگردان که دو سال قبل روی پرده رفته و جزو ده فیلم پرفروش سال بود(اینجا و اینجا را بخوانید) و نمایش “ایستاده در غبار” همزمان با اکران سراسری در این گروه، چند روز قبل خبر رسید که “فروشنده” اصغر فرهادی همزمان با اکران سراسری در “هنروتجربه” هم اکران خواهد شد.

در تازه ترین مورد نیز بنا شده “لانتوری” رضا درمیشیان همزمان با اکران در گروه آفریقا در این گروه هم به نمایش درآید.

اینکه اصلی ترین دلیل اکران چنین آثاری در هنروتجربه تزریق نوعی شادابی به این گروه ایزوله و خالی از مخاطب است شکی وجود ندارد اما پرسش اینجاست که اگر رییس این گروه دولتی و سیاستگذاران آن به فکر آثاری کمتر دیده شده یا دیده نشده اما دارای وجهه تجربی هستند چرا به سراغ “عصبانی نیستم” نمی‌روند؟

“عصبانی نیستم” را هم کارگردان “لانتوری” ساخته و فیلم علیرغم داشتن پروانه نمایش اما به دلیل محافظه کاری مدیران سینمایی دولت یازدهم روی پرده نرفت.

در شرایطی که ده ها فیلم بدون پروانه نمایش سینمایی که اصلا برای مدیوم ویدیویی ساخته شده بودند در این گروه وابسته به بودجه های دولتی روی پرده رفته اند چرا شرایط اکران “عصبانی نیستم” که اتفاقا پروانه نمایش سینمایی هم دارد در این گروه فراهم نمی شود؟

سرتیپی کارش را بلد است؛ شما اگر جسارت دارید “عصبانی نیستم” را اکران کنید

شکی وجود ندارد که “لانتوری” به دلیل ساختار ژورنالیستی خود و تصویرسازی بکری که از یک سوژه ملتهب این سالها یعنی اسیدپاشی ارائه می دهد در گروه سینمایی خودش هم به قدر کفایت دیده خواهد شد و با توجه به قرارگیری فیلمیران به عنوان یک پخش کننده باسابقه در کنار فیلم قاعدتا شرایط اکران سراسری فیلم هم فراهم خواهد شد.

پس اکران همزمان “لانتوری” در هنروتجربه جز اتلاف وقت ثمری را نخواهد داشت. آقایان کارمند هنروتجربه! حتی اگر به فکر سینماگری مستعد به نام رضا درمیشیان هستید شرایط اکران “عصبانی نیستم” را فراهم کنید وگرنه “لانتوری” را که علی سرتیپی پخش می‌کند و خوب هم پخش می کند.

اگر هم کف گیر تجربه گرایی‌تان(!) به ته دیگ خورده و به دنبال آمارسازی برای نشان دادن اقبال مخاطبان به فیلمهایشان هستید صریحا این مسأله را اعلام کنید تا مدیران بالادستی سازمان سینمایی در اصلاح کارکرد این گروه و اصلاح آن به گونه‌ای که نه شما بیکار شوید و نه سینما ضرر کند، تجدیدنظری اساسی کنند.

عصبانی نیستم

سینماژورنال: تازه ترین پروژه سینمایی مرتبط با انتخابات 88 با عنوان “ماه گرفتگی” در مسیر تولید قرار گرفته است.

به گزارش سینماژورنال “ماه گرفتگی” را مسعود اطیابی کارگردانی می کند و بودجه تولید فیلم را انجمن سینمای دفاع مقدس فراهم کرده است.

“ماه گرفتگی” مضمونی ضدفتنه 88 دارد و بیش از هر چیز ذهن را به سمت آثاری همچون “پایان نامه” و “قلاده های طلا” می برد اما جالب است که هادی انباردار تهیه کننده اثر فیلمش را بی ربط به آن دو فیلم دانسته است.

هادی انباردار  که پیش از این بیشتر در گروه تولید و تدارکات پروژه های دفاع مقدسی حضور داشته و البته در تعدادی فیلم درجه دوی دفاع مقدسی  ایفای نقشهای فرعی را برعهده داشته است با ردّ شباهت “ماه گرفتگی” با “پایان نامه” و “قلاده های طلا” به “برنا” گفته است: اصلا و ابدا چنین مسئله ای مطرح نیست، فقط جریان روایی ” ماه گرفتگی” در سال ۸۸ رخ می دهد و دیگر هیچ تشابه‌ای بین این فیلم و ۲ اثری که عنوان کردید، وجود ندارد.

“عصبانی نیستم” فیلم خوبی بود/”قلاده های طلا” اسم مناسبی نداشت

وی ادامه داده است: در رابطه با آن ۲ فیلم هم باید اعلام کنم که خالق ” پایان نامه” الان کجای سینمای ایران قرار دارد؟ اما ” قلاده های طلا”  صرفنظر از اسم نامناسبی که دارد، فیلمی بود که به هر دو جریان سال ۸۸ نقد داشت و تمام واقعیت ها را نشان داد.

این تهیه کننده افزوده است: حتی “عصبانی نیستم” هم فیلم خوبی بود که درگیر حواشی متعدد شد، شخصا ایرادتی به ساختار آن داشتم ولی با محتوای آن مشکلی ندارم.

به گزارش سینماژورنال جالب است که تهیه کننده “ماه گرفتگی” فیلم توقیفی رضا درمیشیان یعنی “عصبانی نیستم” را فیلم خوبی می‌داند اما فیلمنامه “ماه گرفتگی” را جوانی نوشته است به نام مهدی آذرپندار که بخش عمده سابقه‌اش نگارش مطالبی است علیه آثار صریح اجتماعی و از جمله “عصبانی نیستم”!(اینجا را بخوانید)

فیلمنامه ای که از وزیر تا معاون به آن ایراد گرفته‌اند

این تهیه کننده در بخش دیگری از گفتگوی خود هم اعتراف مستقیم می کند به اینکه تقریبا تمامی مدیران مرتبط با سینما از وزیر ارشاد تا رییس سازمان سینمایی و رییس اداره نظارت ارشاد عامل تغییراتی در “ماه گرفتگی” شده اند.

سینماژورنال: حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی که در دو سال گذشته مرتب سعی می کرد مستقیم یا دوپهلو از امیدواری برای حل مشکل “عصبانی نیستم” حرف بزند در تازه ترین گفتگوی خود که با فریدون جیرانی در “35” انجام شده دیگر حتی دوپهلو حرف زدن که یکی از خصلتهای وی در برخورد با پرسشهای مخاطره آمیز است را نیز کنار گذاشته و به صراحت آب پاکی را روی دست صاحبان فیلم و از جمله رضا درمیشیان کارگردان آن ریخت.

به گزارش سینماژورنال در پاسخ به این سوال که آیا مشکل “عصبانی نیستم” حل می شود گفت: با وضع فعلی نه. حل مشکل “عصبانی نیستم” در دستور کار ما نیست.

وی سپس با طعنه ای به جیرانی گفت: شما هم آن را {یعنی حل مشکل “عصبانی نیستم” را} در دستور کار ما نگذارید.

این نوع ادبیات ایوبی که در همه دو سال و چند ماه گذشته مرتب از تلاشهایش برای حل مشکل اکران این فیلم سخن می گفت به شدت پرسش برانگیز است.

اگر نقطه نظرات ایوبی درباره “عصبانی نیستم” در دو سال و چند ماه گذشته را مرور کنیم بیش از همه “تشکر از درمیشیان بخاطر درک شرایط ایشان و گذشتن از خیر داوری فیلمش در جشنواره سی و دوم” و این عبارات که “عصبانی نیستم یک فیلم اجتماعی خوب است” و “تلاش برای ایجاد تمهیدات اکران” بود که جلب نظر می کرد.

البته که ایوبی پیشتر و در گفتگویی از مخالفت دو قوه کشور با اکران این فیلم سخن گفته بود ولی باز هم از تلاش خود برای حل مشکل حرف زده بود.

با اظهارنظر تازه ایوبی این پرسش طرح می شود که آیا آن ادعاهای قبلی فقط از سر تعارف بوده است؟

آیا به فکر وزارت هستید؟
یا آن که ایوبی کنار گذاشتن حل مشکلات اکران آثاری مجوزدار مانند “عصبانی نیستم” را با داشتن آرامش در سال انتهایی حضور خود در سازمان سینمایی تاخت زده است؟

می توان این احتمال را هم طرح کرد که ایوبی از حالا به فکر دولت آینده است و برای رسیدن به مناصب مدیریتی بالاتر حتی وزارت در دولت بعد نیاز دارد به جلب نظر طیفی که مخالف سفت و سخت اکران “عصبانی نیستم” بوده‌اند.

هر کدام از این احتمالات که درست باشد آنچه در تاریخ می ماند مسامحه آزاردهنده ایست که در سازمان سینمایی در برخورد با حل مشکل چنین آثاری صورت گرفت؛ مسامحه ای برآمده از محافظه کاری مدیرانی که بی شناخت سینما وارد حیطه مدیریتی آن شدند و وقتی به مشکل خوردند به‌جای حل آن بهترین راه را پاک کردن صورت مسأله دیدند.

سینماژورنال: رضا درمیشیان کارگردان جوان و مستعد وطنی که با هر سه فیلمی که تاکنون ساخته از “بغض” گرفته تا “عصبانی نیستم” و “لانتوری” کوشیده منطبق بر مختصات زمان و به‌روز حرکت کند پروانه ساخت تازه ترین فیلمنامه اش “یواشکی” را گرفت.

به گزارش سینماژورنال درمیشیان چندی قبل فیلمنامه “یواشکی” را به اداره نظارت ارائه داد و آن طوری که “سینما” خبر داده به تازگی پروانه ساخت آن را دریافت کرد.

“یواشکی” که در امتداد سه کار قبلی کارگردانش تصویری از اوضاع و احوال جوانان روزگار معاصر را ارائه می‌دهد نیمه ابتدایی سال آینده کلید خواهد خورد.

رضا درمیشیان پخش “لانتوری” را به فیلمیران سپرده است که هنوز مشخص نیست چه زمانی روی پرده برود اما اقبال مخاطبان به این فیلم در جشنواره سی و چهارم پیش بینی گیشه ای پرفروش برای آن را می دهد.

سینماژورنال: رضا درمیشیان کارگردان جوان سینمای ایران که سومین ساخته بلندش “لانتوری” پرمخاطب ترین فیلم کاخ جشنواره فجر بود فیلمنامه تازه ای را برای دریافت پروانه ساخت به اداره نظارت ارائه داده است.

به گزارش سینماژورنال و به نقل از “سینما” این فیلمنامه جدید “یواشکی” نام دارد که درمیشیان قصد دارد بلافاصله بعد از دریافت پروانه ساخت پیش تولید آن را آغاز کند.

“یواشکی” فیلمنامه ایست که درمیشیان امسال و در فراغت برآمده از پایان تولید “لانتوری” نگارش آن را به پایان رساند.

در صورت صدور بموقع پروانه ساخت، درمیشیان ممکن است قبل از اکران رسمی “لانتوری” فیلم تازه اش را کلید بزند.

پخش “لانتوری” را فیلمیران برعهده دارد که هنوز زمان دقیقی را برای اکران آن مشخص نکرده است.

فیلم قبلی درمیشیان درام ملتهب “عصبانی نیستم” علیرغم اقبال مثبت مخاطبان به آن در جشنواره سی و دوم فیلم فجر هنوز نتوانسته اکران شود.

سینماژوزنال: “لانتوری” ادامه منطقی مسیری است که رضا درمیشیان در “عصبانی نیستم” پیموده بود.

به گزارش سینماژورنال پرونده سازی(!) برای “عصبانی نیستم” که یک درام گزنده اجتماعی بود و ربط بی دلیل آن به سیاست و البته تسویه حساب با سازمان سینمایی دولت اعتدال با توقیف این فیلم، این ظن را پیش رو می گذاشت که درمیشیان قید آن گزندگی و التهاب را زده و در فیلم تازه اش مسیری خنثی را پیش گیرد.

نمونه هایی چون حاتمی کیا که بعد از توقیف “به رنگ ارغوان” به تجربه هایی ابتر چون “به نام پدر” رسیده بود این ظن را تقویت می کرد با این حال “لانتوری” درمیشیان نشان داد که برخورد سینماگران دهه شصتی با ممیزی و حتی توقیف متفاوت از کارگردانان قدیمی تر است و برخوردهای حذفی نه تنها به عقب نشستن آنها نمی انجامد که اتفاقا باعث میشود آنها با ثبات قدم بیشتری مسیر پیشین خود را امتداد دهند.

روایتی صریح از زنندگی اسیدپاشی

اگر می بینیم درمیشیان در “لانتوری” باز هم به سراغ یک سوژه ملتهب اجتماعی رفته و البته باز هم کوشیده در روایتی صریح و عریان، زنندگی پدیده اسیدپاشی را به تصویر بکشد ناشی از همین تفاوت روحیات است.

البته که درمیشیان اینجا سبکی مستند-ژورنالیستی را برای روایت برگزیده و با تقطیعی متکی بر سه عنصر عکس، صدا و موسیقی کوشیده کاری کند که مخاطب با تمام وجودش شومی اسیدپاشی را درک کند.

اسیدپاشی هرچند گره اصلی “لانتوری” را می افکند و زیربنای درام است اما این گره مجالی است برای بررسی یک دوقطبی میان اسیدپاش و او که به صورتش اسید پاشیده شده!

مردی ظاهرالصلاح با کاپشنی احمدی نژادی
سبک مستندوار فیلم کمک می کند که کارگردان ایده ها و نظراتی که درباره هر دو پرسوناژ اصلی وجود دارد را از زبان کاراکترهایی بیان کند که از دور یا نزدیک با یکی از طرفین حشرونشر داشته اند؛ کاراکترهایی که از مردی ظاهرالصلاح با کاپشنی احمدی نژادی بر تن(!) گرفته تا بانوی انتلکتوئل مآبی که سیمایش یادآور یکی از فیلمسازان زن مشهور وطنی است را دربرمی گیرد.

در بخشهایی که مایه های مستندوار اثر کمتر می شود طعنه های اجتماعی کار است که رخ می نمایاند و از جمله پررنگترین طعنه ها به ماجراهای مفسدان اقتصادی است که در رسانه ها با حروف ابتدایی نام و فامیل آنها را می شناسیم.

ماحرای “الف. ر” و دیگران

در کنار این نامهای اختصاری که “الف.ر” شاید مهمترین آنها باشد یکی از شخصیتهای محوری، آقازاده ای است که پدری متهم به اختلاس دارد و البته شباهتهای فراوانی دارد به همان آقازاده مشهوری که در سالهای اخیر نامش کنار یک چهره سینمایی ضمیمه شده است.

این اشارات اما بیشتر بهانه است برای رسیدن به درکی که بناست مخاطب نسبت به پدیده اسیدپاشی پیدا کند و رسیدن به یک سوم پایانی که بناست درباره حکم قانونی قصاص اسیدپاش طرح شود. در اینجا درمیشیان سعی می کند صرفا نظاره گر ماجرایی باشد که دو قطب داستان درگیر آن هستند.

قصاوتی در کار نیست
اینجا دیگر قضاوتی در کار نیست و تقریبا همه محق هستند؛ از قربانی اسیدپاشی که قصاص را حق خود می داند تا اسیدپاش که مدام در حال چالش درونی با خویشتن بر سر توجیه کردن فعل احمقانه اش است تا پزشکی که بناست قصاص اسیدپاش را انجام دهد و بالاخره قاضی دستگاه قضا همه و همه طوری صحبت می کنند که مخاطب یقین پیدا کند حرف آنها درست است اما اینکه بشود حق را به یکی از طرفین داد، نه.

اینکه “لانتوری” با لحاظ کردن تمامی نگاهها به پایان می رسد می تواند نتیجه منطقی اندیشه کارگردانی باشد که می دانسته در روزگاری به سر می برد که مخاطب باهوشتر از آن است که بشود برایش نسخه پبچید پس بهتر آن است که چون افتتاحیه، اختتامیه را هم به صورت ژورنالیستی و با قرار دادن نقطه نظرات مختلف کنار هم به پایان ببرد.

سینماژورنال: باران کوثری همواره یکی از بازیگران محبوب رسانه های اصلاح طلب بوده است. وی و مادرش به خاطر تعلقاتی که به این جریان سیاسی داشته اند اغلب در فصول انتخاباتی روی جلد این رسانه ها رفته اند.

به گزارش سینماژورنال در پیش بودن انتخابات مجلس سبب ساز آن شده است که روزنامه “اعتماد” به سراغ این بازیگر سینما رفته و درباره سینما و سیاست از او بپرسد.

صد در صد رای می دهم

باران کوثری درباره انتخابات پیش رو گفته است: برای انتخابات مجلس صد در صد رای می دهم! به نظرم مجلس خيلي مهم است. اين راي خيلي مهم است. سال ٩٢ هم من شب آخر تصميم گرفتم راي بدهم. يك سرخوردگي داشتم كه نمي‌خواستم راي بدهم اما نظرم عوض شد.

نمي‌توان منكر اتفاقات مثبت دو سال اخير شد ولي ما هنوز مطالباتي داريم
وی درباره اوضاع دولت اعتدال بیان داشته است: نمي‌توان منكر اتفاقات مثبت دو سال اخير شد ولي ما هنوز مطالباتي داريم. هنوز مانده است. من قدردان دولت فعلي هستم براي آنكه مي‌دانم دارند تلاش‌شان را مي‌كنند تا خرابه‌اي را كه به لحاظ فرهنگي و اقتصادي تحويل گرفته بودند، به جايي برسانند.
این بازیگر افزوده است: به نظرم آن‌طور كه دولت قبل كمر به نابودي بخش خصوصي بسته بود، حالاحالاها طول مي‌كشد تا بتواند بلند شود.

نسبت به اين دو سال هم من بدبين نيستم

بازیگر “من مادر هستم” و “عصبانی نیستم” خاطرنشان ساخته است: نسبت به اين دو سال هم من بدبين نيستم. درست است كه خيلي از مطالبات من مثل خيلي‌ از جوان‌ها مانده است، چيزهايي كه الان مستقيم از آقاي روحاني خواسته مي‌شود، مثلا در دانشگاه‌ها. چه چيزهايي كه ما غيرمستقيم در راي دادن‌مان به ايشان، خواستيم.

به دولت یازدهم نمره 12-13 می دهم

کوثری که سال قبل سیمرغ بهترین بازیگری جشنواره فجر را برای “کوچه بی نام” از آن خود کرد و امسال هم با دو فیلم “لانتوری” و “کوچه بی‌نام” به جشنواره می‌آید، ادامه داده است: طبيعي است چاه ويلي كه در اقتصاد و بعد هم در فرهنگ ما در آن هشت سال كنده شد حالا حالا مانده تا پر شود! طبيعي است كه هنوز «عصباني نيستم» اكران نشده، طبيعي است كه هنوز كساني و جاهايي كه هيچ ارتباطي با حوزه فرهنگ و هنر ندارند اجازه دخالت و تصميم‌گيري مستقيم در اين مورد را دارند. به هر حال به نظرم اينها تاثيراتي است كه از آن هشت سال مانده و زمان مي‌برد تا حل شود. اما من نااميد نيستم. نمي‌توانم بگويم كاملا راضي هستم. نمي‌توانم بگويم رضايت كامل دارم.

باران کوثری درباره دولت یازدهم گفته است: نمره قبولي به دولت روحانی  مي‌دهم ولي فقط قبولي! ١٢، ١٣ مي‌دهم. به نظرم هنوز كار داريم. نبايد يادمان برود.
وی افزوده است: چيزي كه من ازش مي‌ترسم همين است. اينكه با گرفتن يك سري از خواسته‌هاي‌مان بقيه مطالبات‌مان را از ياد ببريم.

سینماژورنال/مارتا ثناوش: اسیدپاشی از جمله معضلات اجتماعی است که هرچند در سالهای اخیر شیوع بیشتری داشته است اما به جز یک بار در اوایل دهه هشتاد و درام ملتهب “رستگاری در 8 و 20 دقیقه” از ساخته های سیروس الوند با فیلمنامه ای از محمدهادی کریمی، هنوز سینمای ایران چنان که باید به تولید محصولات متفاوت با محوریت آسیب شناسی این پدیده دست نزده است.

به گزارش سینماژورنال سال قبل محمدحسین فرحبخش فیلمی با عنوان “مستانه” را کارگردانی کرد که تنها در بخشهایی کوتاه از آن به این معضل اشاره شده بود.

با این حال شنیده‌های سینماژورنال حکایت از آن دارند که در یک اتفاق جالب امسال دو اثر با مضمون اسیدپاشی برای حضور در جشنواره فجر به دبیرخانه ارائه شده است.

یکی از این دو اثر “لانتوری” نام دارد و اثر دیگر “پانسیون” یا “این زن حقش را می‌خواهد” که گویا هر دو متقاضی حضور در بخش سودای سیمرغ هستند.

محصول دست کارگردان “عصبانی نیستم”

“لانتوری” را رضا درمیشیان ساخته است؛ کارگردانی که ساخته قبلی‌اش “عصبانی نیستم” از جمله آثار پرحاشیه جشنواره سی و دوم فیلم فجر بود و البته همین حواشی بودند که باعث ممانعت در اکران این اثر خوش ساخت اجتماعی شدند.

درمیشیان فیلم تازه اش “لانتوری” را در سکوت خبری جلوی دوربین برد و سعی کرد با مدیریت اخبار آن از هر گونه بروز حاشیه جلوگیری کند. درمیشیان البته که هیچ خط داستانی سرراستی از فیلمش را هم به رسانه ها ارائه نداده است.

سینماژورنال اما خبر یافته که “لانتوری” درمیشیان که نام آن اصطلاحی است مختص به ادبیات زندان که برای افراد تازه‌کار و پرمدعا به کار می‌رود مضمونی درباره اسیدپاشی دارد.

مریم پالیزبان در نمایی از “لانتوری”

اسیدپاشی یک پسر بر صورت دختر محبوبش

در “لانتوری” هم این بازیگران اصلی “عصبانی نیستم” یعنی باران کوثری و نوید محمدزاده هستند که حضور دارند.

داستان “لانتوری” درباره پسر جوانی است از طبقه پایین اجتماع که عاشق دختری از طبقه مرفه می‌شود و البته که این عشق سرنوشتی تراژیک را برای دختر رقم می‌زند چراکه پسر جوان و خودخواه که نمی‌تواند به وصال محبوب برسد بر صورت وی اسید می‌پاشد و البته همین اسیدپاشی است که ادامه ماجرا را شکل می‌دهد…

مریم پالیزبان، اردشیر رستمی، نظام الدین کیایی، حسین پاکدل، رضا بهبودی، بهناز جعفری، مهدی کوشکی، نادر فلاح، ستاره پسیانی، بهرنگ علوی، بهرام افشاری، کاظم سیاحی، سیاوش چراغی پور، سجاد تابش و یسنا میرطهماسب دیگر بازیگران “لانتوری” هستند.

داستان دختری که می‌خواهد یک اسیدپاش را قصاص کند

اما “پانسیون” را کارگردانی به نام محسن توکلی ساخته که پیش از این عمده فعالیتش در شبکه خانگی و ساخت فیلمهایی مانند “دوربین”، “قرار بعدی همان جا” و “انسانها” بوده که از این میان فقط “دوربین” به صورت محدود اکران شده است.

بنا به اطلاعات رسیده به سینماژورنال “پانسیون” یا “این زن حقش را می‌خواهد” داستان زندگی دختری را روایت می‌کند که به صورتش اسید پاشیده می‌شود و این دختر می‌کوشد با کار کردن و پس‌انداز دستمزدش هزینه لازم برای پرداخت دیه قصاص اسیدپاش را فراهم کند.

میترا حجار، کامران تفتی، لعیا زنگنه، افسانه پاکرو، روشنک عجمیان، مینا جعفرزاده، رسول توکلی و رضا آشتیانی بازیگران “این زن حقش را می‌خواهد” هستند؛ فیلمی که عنوانش هم یادآور فیلم “این زن حرف نمی‌زند” احمد امینی است.

میترا حجار در نمایی از “این زن حقش را می‌خواهد”

سینماژورنال: تازه ترین فیلم هومن سیدی با عنوان “خشم و هیاهو” طی ده روز آینده آماده نمایش می شود.

به گزارش سینماژورنال در هفته های اخیر شنیده هایی وجود داشت بر این مبنا که سیدی بخشهایی از درام خود را با گرته برداری از اتفاقی که برای ناصر محمدخاتی فوتبالیست سرشناس پرسپولیس رخ داده پیش برده است.

ناصر محمدخانی حدودا سیزده سال قبل مواجه شد با ماجرای قتل همسر اولش لاله سحرخیزان توسط شهلا جاهد همسر صیغه ایش؛ این ماجرا کل زندگی ورزشی وی را متاثر ساخت.

پیش از این در نمایش “هم هوایی” افسانه ماهیان اشاراتی به ماجرای محمدخانی وجود داشت و اخیرا نیز شنیده شده کاراکتر اصلی “خشم و هیاهو”ی هومن سیدی که یک خواننده است اتفاقی مشابه اتفاق زندگی محمدخانی را تجربه می کند.

تأیید الهام گیری از حوادث پیرامون

سعید سعدی تهیه کننده “خشم و هیاهو” در این باره به “سینما” گفته است:  هر فیلمسازی از حوادث پیرامونش برای ساخت فیلم الهام می‌گیرد. اما به طور قطع می گویم کاراکتر اصلی ما ناصر محمدخانی نیست و هومن سیدی در روایت داستان “خشم و هیاهو” در مسیر زندگی این فوتبالیست حرکت نکرده است.

وی ادامه داده است: داستان این فیلم موضوع مستقلی است که بر اساس الهامات هومن سیدی از کتاب “خشم و هیاهو” و اتفاقات پیرامونش شکل گرفته است.

زوال یک خانواده به روایت چهار شخصیت

به گزارش سینماژورنال “خشم و هیاهو” چهارمین رمان ویلیام فاکنر رمان نویس مشهور آمریکایی داستان زندگی خانواده کامپسون را روایت می‌کند. این خانواده که سابق بر این مرفه بوده اند، حالا در جفرسون می‌سی‌سی‌پی زندگی می‌کنند در شرایطی که از یک طرف کانون خانواده شان در حال فروپاشی است و از طرف دیگر شهرت سابقشان.

در طی روایتی 30 ساله از زندگی این خانواده در رمان از یک سو درگیری های اقتصادی آنها طرح می شود و از سوی دیگر کاهش باورهای مذهبی آنها و از بین رفتن احترامشان در میان مردمان محل سکونت شان.

رمان “خشم و هیاهو” در چهار فصل اتفاقات خانواده کامپسون را از طریق سه فرزند و یک پیشخدمت سیاهپوست خانواده مرور می کند.

نقطه اشتراک رمان “خشم و هیاهو” با زندگی مهاجم پرسپولیس

به گزارش سینماژورنال هرچند به طور مستقیم نمی توان هیچ شباهتی میان زندگی محمدخانی و رمان ویلیام فاکنر پیدا کرد اما بلحاظ معنایی و در بحث زوال اعتبار میان زندگی خانواده کامپسون و فوتبالیست سابق پرسپولیس اشتراکات فراوانی وجود دارد.

به نظر می رسد هومن سیدی هم سعی کرده همین اشتراکات را زمینه ای کند برای خلق فیلمنامه بخصوص که تهیه کننده فیلم هم به صراحت بر الهام فیلمساز از اتفاقات پیرامونش اشاره داشته است.

این را هم درنظر داشته باشید که در فیلمنامه اولیه هومن سیدی زندگی یک بازیگر سینما موشکافی می شد و به توصیه اداره نظارت، بازیگر به خواننده بدل شده است!!!

بازیگر “عصبانی نیستم” در قامت یک خواننده
خواننده ای که نقش او را نوید محمدزاده بازیگر فیلم همچنان توقیفی “عصبانی نیستم” بازی کرده است. محمدزاده که پیش از این در “سیزده” هومن سیدی هم ایفای نقش کرده بود با گریمی متفاوت نقش خواننده ای مواجه با بحران را به تصویر کشیده است.

سعدی درباره تغییر حرفه کاراکتر اصلی گفته است: شخصیت اصلی در ابتدا یک بازیگر بود اما برای دریافت پروانه نمایش مشکلاتی ایجاد شد و گفتند با توجه به بحثها و حواشی که پیرامون سینما وجود دارد، بهتر است فیلمی ساخته نشود که به این ماجرا دامن بزند در نتیجه تصمیم به بازنویسی فیلمنامه و تغییر شغل کارکتر اصلی گرفتیم و این کارکتر تبدیل به خواننده شد.

مثلث محمدزاد-طباطبایی-آزادی‌ور
طناز طباطبايى ، سعيد چنگيزيان، رضا بهبودى و رعنا آزادى ور دیگر بازیگران فیلمند و به نظر می رسد سه گانه نوید محمدزاده-طناز طباطبایی-رعنا آزادی‌ور است که اتفاقات درام را پیش می‌برد.

بمرانی هم هست

جالب اینجاست که بهزاد عمرانی خواننده و هسته اصلی گروه “بمرانی” نیز در این فیلم نقش کوتاهی را ایفا کرده است.

رونمایی “خشم و هیاهو” در جشنواره سی و چهارم فیلم فجر صورت خواهد گرفت و برای دانستن درباره اینکه اشارات این فیلم به اتفاقات پیرامونی(!) چقدر بوده باید تا جشنواره منتظر ماند.

نوید محمدزاده در نمایی از “خشم و هیاهو”

سینماژورنال: کمتر کسی فکر می‌کرد نخستین دوره یک جشنواره و آن هم جشنواره‌ای برای فیلمهای کوتاه قبل از برگزاری به رویدادی پرحاشیه برای اهالی سینما بدل شود.

به گزارش سینماژورنال با این حال نخستین جشنواره روح‌ا.. به دلیل انتصاب دبیرش قبل از برگزاری در کانون توجه رسانه ها قرار گرفت.

نخستین جشنواره فیلم کوتاه روح‌ا.. که قرار بود شاهد رقابت سازندگان فیلم‌های 60 ثانیه‌ای باشد، به‌واسطه انتخاب محمد آفریده در مقام دبیر جشنواره با واکنش‌های خبری مختلفی از سوی رسانه‌های اصولگرا مواجه شد.

سکوت رسانه های اصلاح طلب و ترکتازی اصولگرایان

این موضوع ازآن‌جهت برای رسانه‌های مذکور حساسیت‌برانگیز بود که آفریده به گفته آن‌ها سازنده «فیلم موهن “یک خانواده محترم” بود که در صحنه صحنه آن توهین آشکار به شهدا، خانواده ایثارگران و بنیان‌گذار کبیر انقلاب به تصویر کشیده شده بود»!!! این رسانه‌ها همچنین از آفریده به‌عنوان فیلم‌سازی یادکردند که در آثارش «همواره پنجه بر چهره انقلاب کشیده است»!!!

طرح این دیدگاه‌های انتقادی در حالی بود که رسانه‌های اصلاح‌طلب به‌جای دفاع از آفریده، کاملاً سکوت کردند.

 کنار گذاشتن محمد آفریده؟

حالا اما اتفاقات جدیدی در شرف روی دادن است. شنیده‌ها حاکی است پس از طرح انتقادهای شدید در برخی رسانه‌ها، مسئولان فرهنگی موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، با برگزاری جلسات فوق‌العاده و همچنین رایزنی‌های مختلف، اقدام به تجدیدنظر در تصمیم‌گیری خود نموده اند.

یکی از خروجیهای این جلسات، تصمیم برای کنار گذاشتن محمد آفریده از دبیری جشنواره است.

رایزنی با چند فیلمساز اصولگرا برای پذیرفتن دبیری

مسئولان این موسسه در حال رایزنی با چند فیلم‌ساز متعهد و اصولگرا جهت پذیرش دبیری این جشنواره هم هستند تااین رایزنی‌ها در روزهای آینده به نتیجه رسیده و دبیر تازه جای دبیر قبلی را بگیرد.

دلیل سکوت رسانه‌ای مسئولان موسسه تنظیم و نشر در روزهای اخیر نیز همین قضیه بوده است.

موفقیتی دیگر برای رسانه های اصولگرا

اگر این تغییر رخ دهد، رسانه‌های اصولگرا به موفقیتی تازه در عرصه فرهنگی دست پیداکرده‌اند. پیش‌تر موضع‌گیری آن‌ها در خصوص آثاری همچون «عصبانی نیستم!»، «خانه پدری»، «خانه دختر» و… باعث عقب‌نشینی مسئولان سینمایی و ممانعت از نمایش این فیلم‌ها شده بود و حالا با تغییر دبیر یک جشنواره سینمایی، تازه‌ترین پیروزی و موفقیت اصولگرایان در این عرصه رقم خواهد خورد.

 جزئیاتی از جشنواره روح‌ا..

به گزارش سینماژورنال جشنواره روح‌ا.. در دو بخش «اصلی» و «ویژه» برگزار می‌شود. بخش اصلی به مسابقه فیلم‌های 60 ثانیه‌ای در قالب «داستانی، انیمیشن و نماهنگ» اختصاص دارد. در بخش ویژه نیز فیلم‌های 60 تا 180 ثانیه‌ای در قالب «داستانی، انیمیشن و نماهنگ» با یکدیگر رقابت خواهند کرد.

جهت مشارکت هرچه بیشتر شرکت‌کنندگان در این رویداد، فضایی نیز فراهم‌شده تا علاقه‌مندان در بخشی مجزا طرح، ایده و فیلم‌نامه با موضوع داستانی، انیمیشن و نماهنگ را جهت تولید در قالب فیلم‌های 60 تا 180 ثانیه‌ای ارسال نمایند. این آثار نیز در جشنواره با یکدیگر رقابت خواهند کرد.

بر اساس اعلام برگزارکنندگان، علت انتخاب قالب جدید فیلم‌های 60 تا 180 ثانیه‌ای، ایجاد زمینه مشارکت هرچه بیشتر علاقه‌مندان به فیلم‌سازی است. علاقه‌مندان به شرکت در این رویداد می‌توانند آثار ساخته‌شده با دوربین‌های حرفه‌ای، نیمه‌حرفه‌ای و موبایلی را در این جشنواره شرکت دهند.

سینماژورنال: بارش بی سابقه باران طی روزهای گذشته در شهر ایلام موجب اخلال در زندگی عادی و روزانه مردم شد.

به گزارش سینماژورنال به علت بارش شدید باران فعالیت همه مراکز آموزشی، دستگاه های اجرایی و دولتی مختل شد و حتی برای ساعاتی پروازهای فرودگاه ایلام لغو گردید و براساس اعلام ستاد مدیریت بحران بر اثر وقوع سیل تعدادی مصدوم و کشته شدند.

نوید محمدزاده بازیگر 26 ساله فیلم توقیفی “عصبانی نیستم” که اصالتی ایلامی دارد این سیل مخرب را زمینه ای کرده است برای نگارش دلنوشته ای خطاب به همشهریانش.

در این دلنوشته آمده است:

ايلام شهر بى دفاع
شهر من كاش اين طوفان زمان سوختن درختان بلوطت می آمد! شهر من عزادار زمين سوخته‌ات بودى و الان زود بود براى زخمى ديگر بر تو ! تسليت به همه خانواده هاى عزيز از دست داده و از خدا صبر مى خواهم براى همه همشهريان مظلومم.

تصویری از سیل در ایلام که ضمیمه دلنوشته نوید محمدزاده شده است

سینماژورنال: هرچند همچنان وضعیت نمایش درام صریح «عصبانی نیستم!» ساخته رضا درمیشیان در داخل کشور نامعلوم این فیلم برای حضور در بخشی جنبی از جشنواره زوریخ برگزیده شده.

به گزارش سینماژورنال این فیلم در بخش «نگاه جدید جهانی» جشنواره زوریخ به نمایش در می آید.

در این دوره جشنواره فیلم زوریخ در برنامه ای اختصاصی تحت عنوان «نگاه جدید جهانی» قصد بررسی سینمای ایران را دارد.

بزرگداشت ژان ژاک آنو کارگردان فرانسوی، مایک لی فیلمساز صاحب نام انگلیسی خالق «ورا دریک»، «رازهاو دروغها» به همراه برگزاری مسترکلاسی توسط او و تقدیر از کیفر ساترلند بازیگر معروف سریال «بیست و چهار» با اهدای جایزه چشم طلایی از دیگر برنامه های این دوره جشنواره زوریخ هستند.

جشنواره زوریخ در یازدهمین دوره خود از بیست و چهار سپتامبر تا  چهار  اکتبر (دو  تا دوازده مهر) برگزار میشود.

«عصبانى نیستم!» ساخته رضا درمیشیان که برنده چندین جایزه بین المللی و جوایز متعدد منتقدان و نويسندگان سینمایی است ، داستان نوید ، دانشجوی ستاره دار و اخراجی است که برای فراهم آوردن حداقل شرایط زندگی در رویارویی با بی اخلاقیهای جامعه با خود تمرین میکند تا «عصبانی» نباشد و در تلاش است تا دختر مورد علاقه اش «ستاره» را از دست ندهد…

باران کوثری ، نوید محمدزاده و رضا بهبودی نقش های اصلی اين فیلم را بازی می کنند.

سینماژورنال: دو سال از توقیف فیلم سینمایی «عصبانی نیستم!» به کارگردانی و تهیه کنندگی رضا درمیشیان توسط دولت تدبیر و امید می گذرد. فیلمی که پروانه نمایش آن در همین دولت صادر شده است ولی عقب نشینی دولت در برابر گروه های افراطی مانع نمایش «عصبانی نیستم!» شده است.

به گزارش سینماژورنال در آستانه هفته دولت و دومین سال ریاست حجت ا.. ایوبی بر سازمان سینمایی، ایوبی در پاسخ به سوال روزنامه “اعتماد” که شما پشت فيلم «قصه‌ها» ايستاده‌ايد ولي پشت فيلم‌هاي ديگری همچون فیلم «آشغال‌هاي دوست داشتني» و «عصباني نيستم!» مثل فیلم «قصه ها» ایستادگی نکردید، توقیف «عصبانی نیستم!» را فارغ از اختیارات قانونی اش دانست!

ایوبی گفت: « بعضي از اين فيلم‌ها مثل “من عصباني نيستم” از دو قوه مهم كشور مجوز لغو اكران صادر شد. بنابراين مساله آن فيلم‌ها از حوزه اقتدار ارشاد خارج است.»

سازمان سینمایی بیش از این بارها وعده داده بود که هيچ مانعى بر سر نمايش «عصبانی نیستم!» نيست و این فیلم مستقل سینمای ایران به نمایش درخواهد آمد.

داستان بیکاری یک دانشجوی اخراجی
«عصبانی نیستم!» که برنده چندین جایزه بین المللی و جوایز متعدد منتقدان سینمایی است ، داستان نوید ، دانشجوی ستاره‌دار و اخراجی است که برای پیدا کردن شغل و فراهم آوردن حداقل شرایط زندگی در رویارویی با بی‌اخلاقی‌های جامعه با خود تمرین می‌کند تا «عصبانی» نباشد و در تلاش است تا دختر مورد علاقه‌اش «ستاره» را از دست ندهد…

تنها نمایش «عصبانی نیستم!» مربوط به سی و دومین جشنواره فیلم فجر است که فیلم با 15 دقیقه سانسور به نمایش در آمد و با استقبال مردم و منتقدان روبرو شد هر چند که عصبانیت برخی رسانه های افراطی را در پی داشت!

تغییر برنامه نمایش فیلم در کاخ جشنواره و عدم برگزاری نشست نقد و بررسی
مسئولان جشنواره سی و یکم فيلم فجر ابتدا جلوی نمایش سانس های فوق العاده فیلم و نمایش شهرستان هایش را گرفتندو ترس از واکنشها سبب ساز آن شد که حتی برنامه نمایش این فیلم در کاخ جشنواره نیز در آخرین دقایق جابجا شود و فیلم در آخرین روز نمایش فیلمها در کاخ جشنواره به جای “طبقه حساس” کمال تبریزی روی پرده برود. از آن سو در اقدامی عجیب اجازه برگزاری نشست نقد و بررسی هم به فیلم داده نشد.
تهدید دوباره برخی افراطیون، منجر به حذف جوایز این فیلم از جشنواره شد و درمیشیان مجبور به انصراف از دریافت جوایز فیلم شد و حتی به آرای مردمی این فیلم که  جزو فیلمهای پرفروش بود بود در محاسبه انتخاب فیلم مردمی توجهی نشد.

قریبیان ماجرا را فاش کرد
این ماجرا فردای اختتامیه جشنواره از زبان داوران و با مصاحبه فرامرز قریبان افشا شد و مشخص شد جوایز فیلم “عصبانی نیستم!” جابجا و حذف شده است. بخصوص جایزه نوید محمدزاده بازیگر نقش اصلی فیلم که به رضا عطاران داده شد و عطاران فردای اختتامیه خود اعلام کرد که جایزه متعلق به نوید محمدزاده است.

با این حال چند ماه بعد از جشنواره، قرارداد نمایش عمومی «عصبانی نیستم!» با بیست دقیقه سانسور دیگر در شورای صنفی نمایش ثبت شد تا فیلم به نمایش عمومی دربیاید. اما انتقاد برخی نمایندگان مجلس سبب ساز آن شد که سازمان سینمایی خیلی زود از اکران این فیلم عقب نشینی کرده و شورای صنفی نمایش هم “مستانه” حسین فرحبخش را جایگزین آن کرد.

توقیفی که حاصل توافق بود؟!
در روزهای ملتهب پیش از توقیف “عصبانی نیستم!” برخی از چهره های مطرح ایران از کارگردانان تا بازیگران از مدیران سینمایی خواستند پای پروانه نمایش این فیلم بایستد اما برخلاف مجوز رسمی که ارشاد برای اکران این فیلم صادر کرده بود در نهایت انتقاد نمایندگان مجلس و تهدید آنها به استیضاح وزیر ارشاد نتیجه داد و فیلم توقیف شد. همان زمان رئیس کمیسون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در مصاحبه ای رسمی اعلام کرد توقیف این فیلم توافق مجلس و دولت است و “عصبانی نیستم!” هیچ گاه در ایران به نمایش در نخواهد آمد.

وضعیت نامعلوم “لانتوری”

درمیشیان پس از فیلم سینمایی «عصبانی نیستم!» امسال فیلم دیگری را با نام «لانتوری» کلید زد که آن فیلم هم به دلیل عدم همکاری نهادهای دولتی فیلمبرداری آن متوقف است.

سینماژورنال: “خانه پدری” در کنار “خانه دختر”، “عصبانی نیستم” و “رستاخیز” از جمله آثار سینمایی بودند که در دولت یازدهم پروانه نمایش گرفتند اما توقیف شدند.

به گزارش سینماژورنال در این بین “خانه دختر” و “عصبانی نیستم” اصلا نتوانستند اکران را تجربه کنند اما “رستاخیز” و “خانه پدری” چند ساعتی روی پرده بودند و بعد توقیف شدند.

در این میان امیرحسین علم الهدی مدیر گروه سینمایی تازه تأسیس “هنروتجربه” با نگارش یادداشتی در “بانی فیلم” با گلایه از توقیف “رستاخیز” آن را در کنار “خانه پدری” قرار داده و هر دو را آثار دینی خوانده است.

میتوان از ارشاد گله کرد

علم الهدی در یادداشت خود آورده است: در ماجرای توقف نمايش فيلم «رستاخيز» كمتر از چند ساعت از شروع اكران به نظرم به دليل عدم تحليل شرايط موجود مي‏توان از ارشاد گله كرد كه چه اطلاعاتي در اين چند ساعت دريافت كرديد كه قبل از نمايش از اين اطلاعات بي خبر بوديد. بعيد مي‏دانم حضور چندصدنفر در جلوي وزارت ارشاد باعث توقف نمايش فيلم باشد؟ آيا نمي‏ شد نمايش فيلم را قبل از اكران، به تعويق مي انداختيد؟ آيا با اكران كردن يك فيلم در چند ساعت و يا چند روز و جلوگيري از ادامه اكران مي توان به دنبال سينما بود آن هم سينماي ديني؟

در کمتر از چند ماه از اکران دو فیلم دینی جلوگیری شد

وی با تأکید بر دینی بودن “خانه پدری” ادامه داده است: در كمتر از چندماه دو فيلم ديني (فارغ از مضامين متفاوت آن ها) «رستاخيز» و «خانه پدري» بنا به دلايلي هركدام ظرف چند ساعت و چند روز از اكران شان جلوگيري شد. بعد از اين اتفاقات فریاد منتقدان سینما گوش فلك را كَر مي كند كه چرا فيلم‏هاي سطحي فروش مي‏كنند؟ …و اینکه چرا سينما به سمت دين و آموزه هايش و زدودن غبارهاي دين محمدي نمي رود؟

واقعا با اين وضعيت بايد به سراغ سينماي ديني رفت؟
این مدیر که سابقا و در زمان اولین ماجرای توقیف فیلمهای پروانه دار توسط حوزه هنری جزو مدیران این نهاد بود خاطرنشان ساخته است: واقعا با اين وضعيت بايد به سراغ سينماي ديني رفت؟ به نظرم در خصوص جلوگيري از نمايش فيلم «رستاخيز» تنها إيرادي كه بايد  از دولت گرفت  اين است كه چرا فيلم را با اين وضعيت اكران و بعد از چند ساعت از نمايش آن جلوگيري كرد! يا نبايد به خاطر مجموع شرايط موجود اكران مي شد و يا بايد پس از اكران ارشاد به پروانه نمايش خود متعهد مي‏ماند! اما انتظار اين كه فقط بايد دولت مسئوليت عدم نمايش فيلم «رستاخيز» را بپذيرد نمي توانم با اين منطق كنار بيايم؛ معتقدم مسئوليت اين اتفاق برعهده مجموعه حاكميت است و نه فقط قوه مجريه ..

سینماژورنال: در ماههای ابتدایی روی کار آمدن دولت یازدهم بودند مخالفان سیاسی این دولت که سعی کردند کشمکشهای سیاسی خود با دولتمردان را وارد عرصه سینما کرده و به انتقاد از رویکرد سینمایی دولت بپردازند.

به گزارش سینماژورنال با این حال بعد از جلوگیری از اکران چند فیلم مجوزدار و حواشی های عجیبی که در دو جشنواره فجر گذشته رخ داد آرام آرام رسانه های دولتی هم به انتقاد از مشی سینمایی دولت می پردازند.

در تازه ترین مورد روزنامه “شهروند” که ارگان جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی بوده و از رسانه های وابسته به دولت به شمار می رود به انتقاد صریح از تازه ترین سخنان رییس سازمان سینمایی پرداخته است.

سینماژورنال متن کامل این یادداشت را که محمدصادق شایسته با عنوان “آقای ایوبی خطرناک صحبت می کنید” نگاشته است ارائه می دهد:

آقای ایوبی!خطرناک صحبت می کنید

«حرف غیرقابل قبولی است که توقع داشته باشیم هر فیلمی ساخته می‌شود، حتما باید اکران بگیریم. ما محکوم نیستیم تمام فیلم‌ها را اکران کنیم، البته شورای پروانه ساخت تلاش می‌کند به فیلمسازان مشاوره بدهد تا فیلم‌هایی بسازند که قابلیت اکران را داشته باشد و از ساخت فیلم‌هایی که شانسی برای اکران ندارد، پیشگیری کند.»
این جملات بر زبان حجت‌الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی در گفت‌وگو با ایسنا جاری شده است. مدیر خوش اخلاق و محجوب سینمای ایران که در دو‌سال فعالیت خود در رأس سازمان سینمایی تلاش کرده اول از همه آرامش را به بدنه سینما بازگرداند با گفتن این جملات خواسته یا ناخواسته درحال مشروعیت‌بخشی به قانون‌گریزی گروه‌های افراطی از سویی و از سوی دیگر دلواپسان سینما است. رئیس سازمان سینمایی به این نکته اشاره کرده که سازمان سینمایی محکوم به اکران همه فیلم‌هایی که مجوز می‌دهد، نیست آن هم در شرایطی که این روزها گروه‌های فشار بر سینما به نحو احسن توانسته‌اند وظیفه خود را که همان بی‌ارزش جلوه دادن مجوزهای سازمان سینمایی و وزارت ارشاد است، به خوبی انجام دهند.

فعالیتهایی که علیه سینمای ایران صورت گرفته
جلوگیری از اکران فیلم‌هایی چون «عصبانی نیستم» و «خانه دختر»، پایین کشیدن فیلم‌هایی چون «رستاخیز» و «خانه پدری» و لیست سیاه دوباره حوزه هنری درخصوص برخی فیلم‌ها ازجمله «از رئیس‌جمهور پاداش نگیرید» فعالیت‌هایی است که در یک‌سال و نیم گذشته علیه سینمای ایران صورت گرفته و هر بار موضع سازمان سینمایی و ارشاد موضع عقب‌نشینی و منفعلانه بوده است. درست است که این روزها خانه سینما باز است یا سینماگران کمتر با هم درگیر می‌شوند، اما آیا سازمان سینمایی به این نکته پی نبرده که هر روز ارزش مجوزهایی که می‌دهد کمتر و کمتر می‌شود؟

آیا مدیریت سازمان سینمایی نگران بی اعتماد شدن سینماگران نیست؟

آیا مدیریت سازمان سینمایی که مدام در مقابل فشارها به هر دلیلی کوتاه آمده نگران بی‌اعتماد شدن سینماگران به بدنه مدیریتی سینمای کشور نیست؟ اگر سازمان سینمایی هیچ تضمینی برای اکران فیلم‌ها نمی‌دهد پس چرا مجوز و پروانه ساخت برای آن صادر می‌کند؟ آیا سینماگر ایرانی توان و مهم‌تر از آن اجازه این را دارد که به شکل شخصی و خصوصی و بدون نیاز به مجوزهای دولتی فیلم خود را بسازد و اکران کند و نیازی هم به حمایت ارشاد از مجوزهایی که می‌دهد، نداشته باشد؟ این نکته واضحی است که سینماگر ایرانی بدون پروانه ساخت قانونا نمی‌تواند فیلم خود را بسازد و بدون پروانه نمایش هم قانونا نمی‌تواند در اندیشه اکران آن باشد.

اگر مجوز بی اعتبار شود فیلمساز با چه انگیزه ای فیلم بسازد؟
پس در هر حال سینماگر ایرانی برای انجام فعالیت قانونی نیازمند مجوزهای دولتی است. حالا اگر قرار باشد ارشاد مجوز ساخت صادر کند اما هیچ تضمینی برای اکران شدن آن ندهد فیلمساز با چه انگیزه‌ای فیلم بسازد؟ آقای ایوبی خودشان راهکار جالبی در این خصوص پیشنهاد می‌دهد: « اگر فیلمی به هر دلیلی دچار مشکل اکران شود، ما آن را می‌خریم تا سرمایه مادی‌ سازندگانش برگردد و در کنار آن به آن فیلمساز کمک می‌کنیم تا فیلم بعدی‌اش راحت‌تر ساخته شود. هرچند فیلم سرمایه آن فیلمساز است اما از دیدگاه ما سرمایه اصلی خود فیلمساز است که نباید خلاقیتش در یک فیلم مشکل‌دار متوقف شود.»

آیا متوجه خطر گفتن چنین جملاتی نیستید؟

اما آیا رئیس سازمان سینمایی متوجه خطر گفتن چنین جملاتی نیستند؟ این‌که از این پس هر طیفی از هر فیلمی خوشش نیامد ٤٠٠ یا ٥٠٠ نفر را صدا کند، آنها را روانه در ورودی وزارت ارشاد کند و تنها چند ساعت بعد ارشاد و سازمان سینمایی را مجبور به عقب‌نشینی از همه مواضع قانونی‌اش {تاکید می‌کنیم مواضع قانونی‌اش} کند. سینماگر و فیلمساز در هیچ کجای جهان فیلمش را نمی‌سازد که یکی آن را بخرد و بگذارد داخل کمد. این همان روشی نیست که در مدیریت قبلی سینماگران شاهدش بودند و کلی هم به آن اعتراض کردند؟ این‌که چون فیلم فیلمسازی ممکن است پایه‌های مدیریتی ما را بلغزاند پس خودمان بخریم تا هم فیلمساز ضرر مالی نکند و هم تسامح.

در کنار تساهل، قاطعیت هم لازم است

آقای ایوبی تساهل و تسامح امر پسندیده‌ای است، صبوری از واجبات اخلاقیات انسانی و دینی است اما در کنار تساهل و تسامح قاطعیت هم وجود دارد، در کنار صبوری، مدیریت بحران هم واجب است و در هیچ کتاب موفق مدیریتی نوشته نشده که برای جلوگیری از حاشیه مدام باید عقب نشینی کرد. بزرگترین کابوس سینماگران پس از دوران تلخ مدیریت قبلی سینما این بود که روزی حسرت برخی سیاست‌های آن دوره را بخورند، آقای ایوبی نشانه‌های این کابوس درحال دیده شدن است.

سینماژورنال: حواشی عجیبی که درست یک هفته پیش از آغاز اکران رسمی “رستاخیز” آغاز شده بود کار خود را کرد و سازمان سینمایی نتوانست فشارها را تحمل کند و حکم به تعویق اکران فیلم داد

به گزارش سینماژورنال در حالی که بنا بود از امروز “رستاخیز” در سینماها اکران شود و حتی شرایط رزرو بلیت آن در سینماها هم فراهم آمده بود اما عصر امروز چهارشنبه سازمان سینمایی با صدور بیانیه ای حکم به تعویق اکران فیلم داد.

سازمان سینمایی در اطلاعیه خود تأمین نظر علما و مراجع تقلید را دلیل تعلیق در اکران “رستاخیز” احمدرضا درویش دانسته است.

اکران “رستاخیز” در شرایطی رخ داد که درویش برای جلب نظر منتقدان در نسخه دوم بخشهایی از موارد سوءتفاهم برانگیز نسخه اصلی را حذف کرده بود. اینجا را بخوانید.

با این حال فشارها کار خودش را کرد و یک فیلم دیگر هم در فهرست فیلمهایی قرار گرفت که اکرانشان به تعویق می افتد.

از “عصبانی نیستم” تا “خانه دختر” و حالا “رستاخیز”

یادمان نمی رود درست چند روز پیش از اکران فیلم “خانه دختر” شهرام شاه حسینی نیز همین اتفاق رخ داده بود. ماجراهای پیش از  اکران “عصبانی نیستم” و “خانه پدری” نیز کاملا در همین حال و هوا بود با این تفاوت که فیلم اول نتوانست اکران شود و فیلم دوم یک روز بعد از اکران، پایین کشیده شد.

سینماژورنال متن کامل اطلاعیه سازمان سینمایی درباره تعلیق اکران “رستاخیز” را ارائه می دهد:

فیلم “رستاخیز” به منظور پاسداشت ،عظمت و شکوه حماسه جاوید کربلا و به تصویر کشیدن این واقعه بی مثال تاریخ بشری توسط جمعی از هنرمندان و سینماگران متعهد و ممتاز سینمای ملی تولید و در جدول اکران سینماهای کشور قرار گرفت.

این فیلم که با نیت تقویت تولید فیلم دینی و استفاده از هنر سینما برای جاودانه کردن حادثه عاشورا تولید شد از بدو امر تاکنون در محافل مختلف فرهنگی و دینی در معرض آرا و دیدگاه های صاحبان درک و درد دین قرار گرفته و با استقبال کارگردان محترم فیلم از منظر تاریخی و روایی با اصلاحات چندی مواجه شد که اصلاحات اعمال شده نیز مورد تایید بسیاری از صاحبنظران قرار گرفت.

اما نظر به رعایت جایگاه و شان مراجع عظام تقلید و عالمان شاخص دینی یادآوری می کنیم که اکران فیلم”رستاخیز” تا تامین نظر برخی از مراجع بزرگوار تقلید به تعویق می افتد.

سینماژورنال: نوید محمدزاده بازیگر فیلم جنجالی و البته همچنان اکران نشده “عصبانی نیستم” عادت زیادی به انجام افعال غیرمتعارف دارد.

به گزارش سبنماژورنال بعد از ماجرای حضورش با شلوار کوتاه در جشنواره کن که کلی سروصدا به پا کرد در اقدامی عجیب نوید محمدزاده با انتشار عکسی اجتماعی خود را شبیه به یک حیوان دانسته است!

او تصویری سیاه و سفید از خودش را در صفحه اجتماعیش قرار داده و به ضمیمه اش نوشته است: تو اين عكس، شبيه چه حيوانى هستم ، ولى نمى تونم بگم دقيقأ چه حيوانى!

جالب پاسخهایی است که مخاطبان این بازیگر به این مشابهت داده اند؛ یکی او را به گرگ شبیه دانسته، دیگری ببر و یکی هم شیر و بعدی عقاب. یک نفر هم بوده که او را شبیه کفتار دانسته و یک نفر سگ!!!

نوید محمدزاده این تصویر را شبیه یک حیوان دانسته است

سینماژورنال: هومن سیدی که فیلم قبلیش “اعترافات ذهن خطرناک من” در برنامه اکران قرار دارد تازه ترین فیلمش را همنام رمانی از ویلیام فاکنر یعنی “خشم و هیاهو” می سازد.

به گزارش سینماژورنال سیدی درخواست پروانه ساخت این فیلم را به تهیه کنندگی سعید سعدی به اداره نظارت ارائه داده و آن طور که “بانی فیلم” خبر داده این پروژه بلافاصله بعد از دریافت پروانه وارد پیش تولید می شود.

نوید محمدزاده بازیگر فیلم جنجالی “عصبانی نیستم” در کنار طناز طباطبایی نقشهای اصلی فیلم را بازی میکنند؛

محمدزاده در فیلم ایفاگر یک ستاره سینماست که درگیر اتفاقاتی می شود. اتفاقاتی که بخشی از آن در خارج از کشور و استانبول رخ می دهد.

سعید چنگیزیان، رضا بهبودی، بهناز جعفری، رعنا آزادی ور و بهزاد بمرانی دیگر بازیگران فیلم هستند و مدیریت فیلمبرداری کار را پیمان شادمانفر برعهده خواهد داشت.

سینماژورنال: نوید محمدزاده بازیگر فیلم جنجالی “عصبانی نیستم” از جمله دنبال کنندگان لیگ جهانی والیبال است.

به گزارش سینماژورنال این بازیگر جوان که چندی قبل بخاطر پوشش غیرمتعارفش در جشنواره کن در کانون حواشی قرار داشت جمعه شب گذشته از جمله تماشاگران حاضر در استادیوم آزادی بود.

محمدزاده به استادیوم آزادی رفته بود تا به تماشای دیدار ایران-آمریکا بنشیند.

دیداری که با برتری ایران اسباب خوشحالی فراوان ایرانیان را رقم زد.

نوید محمدزاده تصویری از این حضور را در صفحه اجتماعیش منتشر کرده است.

نوید محمدزاده در استادیوم آزادی