سینماژورنال: اتفاقاتی که بر سر پوشش اولیه نوید محمدزاده بازیگر “عصبانی نیستم” در جشنواره کن رخ داد و واکنشهای رسانه های مختلف هرچند سبب ساز آن شد که این بازیگر در اولین فرصت پوشش خود را تغییر داده و با پوششی متفاوت تصویرسازی کند با این حال واکنشهای داخلی به این اتفاق همچنان ادامه دارد.

به گزارش سینماژورنال در تازه ترین واکنش شهرام مکری کارگردانی که سال قبل و با ارائه “ماهی وگربه” به گروه سینمایی “هنروتجربه” توانست رونقی نسبی را برای این گروه سینمایی فراهم آورد در یادداشتی برای “شهروند” از این گفته که انتخاب پوشش بازیگران برای حضور در جشنواره های خارجی امری فردی است و کسی نمی تواند در این باره برای هنرمند تعیین تکلیف کند.

طبیعی است که چنین دیدگاهی مبین این قضیه است که انتقاداتی که به پوشش ابتدایی محمدزاده صورت گرفته نیز محلی از اعراب ندارد چون او در انتخاب پوشش خود آزاد است!

سینماژورنال متن کامل یادداشت مکری را ارائه می کند:

هنرمندانی که در جشنواره ها ظاهر میشوند نماینده کشور نیستند

لباس پوشیدن افراد امری فردی تلقی می‌شود؛ حتی اگر این افراد، هنرمندان یا سینماگران حاضر در جشنواره‌های بین‌المللی باشند. به نظرم این تلقی غلطی است که بگوییم هنرمندانی که روی فرش قرمز فلان جشنواره حاضر می‌شوند، نماینده کشور هستند. لباسی که آنها می‌پوشند می‌تواند تنها معرف شخصیت خود آن هنرمندان باشد و هیچ‌ معنای دیگری نداشته  باشد.

آن کسی که تصمیم می گیرد لباس بپوشد بازیگر است
در دیگر کشورهای دنیا رسم بر این است که بازیگران هنگامی که می‌خواهند روی فرش قرمز جشنواره‌ای حاضر شوند با طراحان لباس مختلفی صحبت‌ می‌کنند و از مدت‌ها قبل برای لباسی که می‌خواهند بپوشند تدارک می‌بینند. اما درنهایت آن کسی که تصمیم می‌گیرد آن لباس را بپوشد، خود آن بازیگر است. به همین دلیل هم هست که بازیگران در سراسر جهان طراحان مخصوص به خودشان را دارند که با آنها هم‌سلیقه هستند.
اما متاسفانه در ایران تفکر متفاوتی در این زمینه وجود دارد، ما به دنبال نوعی از تمامیت‌خواهی هستیم. در واقع فکر می‌کنیم لباس پوشیدن هنرمندان در چنین جشنواره‌هایی باید مطابق با نظر شهروندان ایرانی یا مناسباتی که در جامعه ما وجود دارد، باشد.

اینکه هنرمند طراح لباس باشد انتظار نابجایی است
البته باید به نکته دیگری هم توجه کرد. از آن‌جایی که در ایران بعد از انقلاب اسلامی به صنعت مد و فشن پرداخته نشده یا حداقل این پرداخت‌های کم و کوتاه جنبه عمومی پیدا نکرده و به همین دلیل ما به تدریج از این صنعت فاصله گرفته‌ایم؛ چنین انتظاراتی، یعنی این‌که هنرمندان خودشان هم طراح لباس باشند و مناسبات چنین جشنواره‌هایی را برای پوشیدن لباس بدانند، نابجا به نظر می‌آید.

تنها توقع من از یک بازیگر بازی خوب ارائه دادن است
راستش تنها توقع من از یک بازیگر، بازی خوب ارایه دادن اوست، نه این‌که خودش طراح لباس هم باشد. زمانی که این صنعت در جامعه ما فراموش شده و ما طراحان لباس کمی در سطح جامعه داریم، نمی‌توانیم از آنها برای آنچه می‌پوشند خرده بگیریم؛ چون آنها هنرمندان متخصص در کار دیگری هستند. حتی در مقایسه با دیگر بازیگران جهان که چندین طراح مد و نمایندگان برند‌های مختلف در اختیار دارند که به آ‌نها مشاوره می‌دهند، به نظرم همین که بازیگران ایرانی روی فرش قرمز حاضر می‌شوند جای تحسین دارد. بنابراین نباید توقع خاصی از آنها داشته باشیم.
خود من خیلی به این موضوع که در هر جشنواره‌ای چه لباسی بپوشم فکر می‌کنم. به این‌که جشنواره چقدر رسمی است؟ آیا باید کت و شلوار بپوشم یا می‌توانم کمی اسپرت‌تر باشم؟ البته در چنین مواردی هم از خود برگزارکنندگان جشنواره‌ها معمولا می‌پرسم و آنها خودشان به خوبی مرا راهنمایی می‌کنند.

در فرهنگ ما فکر می‌کنند روی فرش قرمز رفتن کار قبیح و زشتی است.
در هر صورت من یک مرد هستم و لباس‌ ‌مرد‌ها درنهایت یک کت و شلوار و پیراهن است؛ اما در مورد ‌خانم‌ها این قضیه کاملا متفاوت است. به نظرم باید به آنها به خاطر این‌که اعتماد به نفس پیدا می‌کنند تا روی فرش قرمز بروند، ‌آفرین گفت. چون آنها باید چه لباسی بپوشند که هم از نظر دولت، هم مردم، هم به لحاظ حجاب و هم در مقایسه با دیگر خانم‌های بازیگر  روی فرش قرمز مناسب باشد؟ این مقوله بسیار پیچیده است. خصوصا که بسیاری در فرهنگ ما فکر می‌کنند روی فرش قرمز رفتن کار قبیح و زشتی است. بازیگران ما در انتخاب لباس‌هایشان مثلا به اندازه خانم جنیفر لوپز آزادی عمل ندارند. حتی این توقعی که از آنها هست که باید حجاب‌شان را رعایت کنند جزو مقولات سخت انتخاب لباس است. چراکه اصول حجاب حتی در ایران هم چیز مشخصی نیست و بین علما بر سر آن اختلاف هست، چه برسد به مردم عادی. به همین دلیل باز هم تکرار می‌کنم همین که بازیگران ما در چنین رویدادهایی حاضر می‌شوند و کنار دیگر بازیگران جهان روی فرش قرمز‌ها قدم می‌گذارند باید مورد تشویق و تحسین ما قرار بگیرند.

سینماژورنال: در حالی که انتشار تصاویری از نوید محمدزاده بازیگر “عصبانی نیستم” که با شلواری کوتاه در جشنواره کن ظاهر شده بود انتقادات مخاطبان را به دنبال داشت در تازه ترین تصاویر از جشنواره کن این بازیگر پوشش مناسبتری را انتخاب کرده است.

 به گزارش سینماژورنال محمدزاده به همراه پژمان بازغی و با هزینه شخصی خود در جشنواره کن حاضر شده اند و هر دو نفر نیز به همراه هم در جشنواره حضور دارند.

 در این بین پژمان بازغی سعی کرده پوششی رسمی تر را برای این مراسم انتخاب کند اما نوید در تصاویر ابتدایی پوششی غیرمتعارف را برگزیده بود که همین باعث انتقاد مخاطبان در فضای مجازی به وی شد.

تبدیل پوشش نامتعارف به متعارف

 دقیقا به همین دلیل محمدزاده در تصویری دیگر با پوششی متعارف ظاهر شده است و جالب اینکه فیگورش در این تصویر نیز کاملا فیگور تصویرش با پوشش نامتعارف است.

 سینماژورنال به نوبه خود خوشحال است که یک بازیگر جوان سینمای ایران با توجه به واکنش مخاطبان نسبت به پوشش اش، دست به تغییر لباس می زند.

نوید محمدزاده با تغییر پوشش در کنار پژمان بازغی

سینماژورنال: نوید محمدزاده بازیگری که بعد از سالها فعالیت در تئاتر به ناگاه با ایفای نقش در “عصبانی نیستم” در کانون توجه قرار گرفت این روزها در شهر ساحلی کن در جنوب فرانسه به سر می برد.

به گزارش سینماژورنال محمدزاده به همراه فیلم “ناهید” ساخته آیدا پناهنده در جشنواره کن حاضر شده است.

او که با پژمان بازغی در “ناهید” همبازی است در اغلب تصاویر مرتبط با جشنواره کن همراه او دیده می شود.

شلوار کوتاه را ایشان مُد خواهد کرد؟

نکته عجیب این حضور درباره پوشش غیرمتعارف و کمی عجیبی است که محمدزاده برای حضور در این جشنواره برگزیده است.

وی با شلواری کوتاه در اغلب تصاویر جشنواره کن دیده میشود و همین عاملی شده است که بسیاری از مخاطبان در شبکه های اجتماعی به این پوشش واکنش نشان دهند.

به نظر می رسد محمدزاده با کمترین هوشمندی چنین پوششی را انتخاب کرده چون بلحاظ زیبایی شناسی نیز این شلوار کوتاه کمترین حرفی برای گفتن ندارد و فقط باعث متفاوت شدن او گشته است.

نوید محمدزاده در کنار پژمان بازغی در جشنواره کن

سینماژورنال: در حالی که به تازگی زمزمه هایی شنیده می شود مبنی بر اکران آخرین فیلم رخشان بنی اعتماد در سینماها به تازگی فرزند این کارگردان هم تلویحا به آغاز اکران این فیلم اشاره کرد.

به گزارش سینماژورنال باران کوثری که خود به عنوان بازیگر در آخرین ساخته مادرش “قصه ها” حضور داشته است با نگارش جمله ای کوتاه تلویحا خبر اکران این فیلم را تایید کرده است.

خبر رسیده خبری در راه است

باران کوثری با قرار دادن تیزری کوتاه از “قصه ها” در صفحه اجتماعیش و نگاشتن جمله “خبر رسیده خبری در راه است” ذهن مخاطبان را به سمت اکران این فیلم برده است.

“قصه ها” که در دولت دهم و با مجوز ویدیویی ساخته شد داستان آدمهای مختلفی را بیان می کند که بخش عمده آنها از آثار قبلی بنی اعتماد پای به “قصه ها” گذاشته اند.

پیشتر شنیده هایی مطرح شده بود مبنی بر اکران “قصه ها” در گروه سینمایی آزاد.

آیا سرنوشت “عصبانی نیستم” در انتظار “قصه ها”ست؟

به گزارش سینماژورنال “قصه ها” به مانند “عصبانی نیستم”، “خانه دختر” و “خانه پدری” از جمله آثاری بود که حین نمایش در جشنواره فیلم فجر رسانه های افراطی نسبت به آن موضع منفی گرفته و اکران آنها را مغایر ارزشها دانستند.

حالا باید منتظر ماند و دید آیا اکران این فیلم که پروانه نمایش هم دارد به سرنوشت عجیب اکران “خانه دختر”، “عصبانی نیستم” و “خانه پدری” دچار خواهد شد یا آن که این بار ماجرا شکلی دیگر پیدا می کند.

سینماژورنال/ورتا چمانی: متاسفانه یک بار دیگر ترس از واکنشهای افراطیون کار دست مدیران سینمایی داد و یک فیلم دیگر با وجود داشتن پروانه نمایش توقیف شد.

به گزارش سینماژورنال بعد از “عصبانی نیستم” و “خانه پدری” حالا “خانه دختر” تازه ترین فیلم شهرام شاه حسینی با وجود داشتن پروانه نمایش و در حالی که در آستانه اکران بود از سبد نمایش خارج شد.

درست شبیه به اتفاقی که برای “عصبانی نیستم” و “خانه پدری” رخ داد درباره “خانه دختر” هم شورای صنفی اکران این مساله را طرح کرد که اکران فیلم در شرایط فعلی به صلاح نیست و طبیعتا این شرایط فعلی همچنان ادامه خواهد داشت و بعید است که حداقل در مدیریت فعلی این فیلم بتواند رنگ اکران ببیند.

توقیف “خانه دختر” مقارن با دیدار رییس سازمان سینمایی با کارگردان “عصبانی نیستم”

جالب اینجاست که توقیف “خانه دختر” درست همان روزی رخ داد که رییس سازمان سینمایی به بازدید از پشت صحنه فیلم تازه کارگردان “عصبانی نیستم” یعنی “لانتوری” رفت! تنها ساعاتی پس از دیدار ایوبی با رضا درمیشیان، باران کوثری و نوید محمدزاده خبر توقیف “خانه دختر” به گوش رسید!

و چقدر این تقارن ابزورد است. یادمان نمی رود که “عصبانی نیستم” هم در آستانه اکران و با وجود داشتن پروانه نمایش به دلیل فشارهای افراطیونی که تعابیر دلخواه خود را از فیلم بیرون کشیده بودند توقیف شد و در همه ماههای بعدش تا همین امروز وعده اکران فیلم در موقعیتی بهتر به کارگردان داده شد.

با این حال نه تنها این موقعیت بهتر فراهم نشد که یک فیلم دیگر با وجود داشتن پروانه نمایش و در آستانه اکران توقیف شد تا مشخص شود همچنان این نظرات برخی رسانه های افراطی است که تصمیم گیریهای مدیران سینمایی را شکل می دهد.

دورنمای مبهم پیش روی سینماگران

این تصمیم گیریها مطمئنا دورنمای خوبی را پیش روی سینماگران کشور ما قرار نخواهد داد بخصوص که آنها امیدوار بودند به سخنان رییس سازمان سینمایی که صراحتا از این گفته بود که امسال سینما شرایط بهتری را تجربه خواهد کرد.

یادمان نمی رود رییس سازمان سینمایی اسفندماه سال قبل از این گفته بود که سال 94 سال سکوت نخواهد بود! حالا باید دید آیا سکوت این مدیر سینمایی درباره جلوگیری از اکران فیلمهای مجوزدار شکسته خواهد شد یا خیر؟

محصولی از یک سری جوان مستعد و جسور

“خانه دختر” ثمره تلاش گروهی از جوانان مستعد سینمای ایران بود؛ از محمد شایسته تهیه کننده کار که کوشید با این فیلم از سایه برادرانش بیرون آمده و کاری کند که بسیاری از مخاطبان جشنواره مبهوت شوند تا شهرام شاه حسینی کارگردان فیلم که بعد از سالها دستیاری آدمهای بزرگ سینما و البته سعی و خطاهایش در سینمای تجاری با این فیلم به دل سینمای گزنده اجتماعی زد و البته پرویز شهبازی که یکی از بهترین فیلمنامه هایش را برای کار در اختیار شاه حسینی قرار داد.

در پشت صحنه تولید نیز چهره های جوانی مانند مرتضی غفوری تصویربردار به شدت خوش ذوق و مستعد وطنی حضور داشتند و البته یک موزیسین توانا و قدرنادیده به نام یحیی سپهری شکیب که یکی از بهترین موسیقی متنهای سالهای اخیر را برای “خانه دختر” خلق کرد. آیدین ظریف طراح صحنه فیلم نیز از جمله جوانانی است که در آینده بیشتر از او می شنویم.

توقیف “خانه دختر” قطعا که بیشتر از هر کس ناراحتی این جوانان جسور سینما را فراهم خواهد کرد و البته پرسش اصلی از جناب ایوبی است که چگونه می خواهد ناراحتی این جوانان را برطرف کند؟

شهرام جان! خوشحال باش…

شهرام شاه حسینی کارگردان “خانه دختر” یک تفاوت عمده با بقیه عوامل فیلم دارد و آن هم اینکه برای ایشان این امیدواری وجود دارد که به محض کلید زدن فیلم چهارمش رییس سازمان سینمایی را به عنوان مهمان ویژه پشت صحنه کنار خود داشته باشد!!!

سینماژورنال: رییس سازمان سینمایی ظهر دوشنبه ۳۱ فروردین با حضور در پشت صحنه فیلم “لانتوری” به کارگردانی رضا درمیشیان با عوامل این اثر سینمایی دیدار و گفت وگو کرد.

به گزارش سینماژورنال حضور ایوبی در پشت صحنه این فیلم از آن جهت جالب می باشد که بدانیم ساخته قبلی درمیشیان با نام “عصبانی نیستم” علیرغم داشتن پروانه نمایش و به دلیل فشار افراطیون، نتوانست اکران شود.

 حجت الله ایوبی در این بازدید، با آرزوی موفقیت برای عوامل فیلم “لانتوری” اظهار امیدواری کرد که این اثر سینمایی با اقبال مخاطبان و منتقدان مواجه شود.

گفتگوی مفصل ایوبی با درمیشیان

وی همچنین به طور جداگانه با “رضا درمیشیان” کارگردان این فیلم درباره مراحل تولید “لانتوری” گفت وگویی مفصل داشت. درمیشیان نیز اظهار امیدواری کرد که حاصل تلاش این گروه مورد توجه قرار گیرد.

حضور ایوبی در پشت صحنه “لانتوری” در حالی انجام شد که بازیگران اصلی “عصبانی نیستم” یعنی نوید محمدزاده و باران کوثری هم در پشت صحنه حضور داشتند.

در ادامه سکانس هایی با حضور نوید محمد زاده، باران کوثری و مریم پالیزبان با حضور رییس سازمان سینمایی فیلمبرداری شد.

گفتنی است فیلمبرداری “لانتوری” تاکنون از نیمه گذشته و پیش بینی می شود تا پایان اردیبهشت به پایان رسد.

سینماژورنال/اشرف‌السادات موسوی: اتفاقی که یکی دو سال است در شمارش آرای مردمی جشنواره فجر رخ می دهد اختلافی است که میان این آمار با آمار استقبال از آثار وجود دارد.

به گزارش سینماژورنال در جشنواره سی و دوم یکی از پرمخاطب ترین فیلمهای جشنواره یعنی “عصبانی نیستم” به دلایل آنچه دوری از حواشی قلمداد شد در فهرست آرای مردمی لحاظ نشد و در جشنواره سی و سوم نیز این اتفاق به گونه ای دیگر افتاد.

در این جشنواره یکی دو فیلم مانند “ایران برگر” و “خانه دختر” که اتفاقا دست اندرکاران جشنواره مرتب درباره سانسهای فوق العاده آنها خبررسانی میکردند جایی در میان سه فیلم برتر آرای مردمی منتج از خانه سینما نداشتند و همین پاره ای شک و شبهه ها را ایجاد کرد.

بخصوص که در این جشنواره دو فیلم از سه فیلم برگزیده آرای مردمی متعلق به یک تهیه کننده خاص بود!

“رخ دیوانه” صدرنشین بود و “ایران برگر” اصلا در فهرست نبود

به گزارش سینماژورنال در جشنواره سی و سوم این “رخ دیوانه” بود که عنوان فیلم مردمی جشنواره را از آن خود کرد و به دنبال آن نیز “عصر یخبندان” و “کوچه بی نام” قرار گرفتند با این حال هیچ نامی از “ایران برگر” در این فهرست نبود.

حالا اگر آمار فروش نوروزی و اختلاف نیم میلیاردی که میان رقم فروش “ایران برگر” و “رخ دیوانه” وجود دارد را ملاحظه کنیم شک و شبهه هایمان درباره آرای مردمی خانه سینما بیشتر می شود.

اختلاف فروش نیم میلیاردی با وجود مشکلات ابتدایی در پخش تیزر

“ایران برگر” تا اینجای کار رقم فروش 2 میلیارد تومان را رد کرده است و در همین بازه زمانی “رخ دیوانه” فروشی یک میلیارد و نیمی داشته است.

اختلاف فروش 500 میلیونی این دو فیلم در شرایطی رخ داده که “رخ دیوانه” تقریبا از همان ابتدای اکران تیزرهای تلویزیونی فراوانی داشته است اما “ایران برگر” تمام یک هفته اول نوروز را بدون تیزر روی پرده بود.

این تناقض را توجیه کنید

حالا این اختلاف فروش را بگذارید کنار آرای مردمی(!) خانه سینما در جشنواره سی و سوم که در آن “رخ دیوانه” فیلم اول است و نام “ایران برگر” حتی در میان پنج فیلم اول هم دیده نمیشود.

این تناقض چطور می تواند توجیه شود جز آن که در انتخاب فیلم مردمی جشنواره پارامترهایی جز استقبال مخاطبان هم لحاظ می‌شود؟!

سینماژورنال/حـــامد مظفـــری: سیدضیاءالدین دری کارگردان شناخته شده ایرانی که تجربیات قابل توجهی در ژانر تاریخی داشته است یکی از اعضای شورای پروانه نمایش است و تقریبا زودتر از بسیاری از مخاطبان به همراه همکارانش در این شورا فیلمها را بازبینی می کند.

دری درباره حاشیه هایی که در دولت اخیر بر سر عدم اکران برخی فیلمهای مجوزدار پدید آمد به سینماژورنال گفت: درباره این گونه فیلمها باید فیلم به فیلم صحبت کنیم. مثلا ماجرای فیلم “خانه پدری” متفاوت است از “عصبانی نیستم”.

مشکلات “خانه پدری” از دولت قبل به جا مانده

وی ادامه داد: در مورد فیلم عیاری ماجرا به دولت فعلی برنمی گردد و مشکلات آن پیش آمدی بود که از دولت قبل به جا مانده بود و در نهایت باعث شد فیلم نتواند به اکران خود ادامه دهد.

برای انجام اصلاحات “عصبانی نیستم” فیلمبرداری مجدد انجام شد

دری با اشاره به “عصبانی نیستم” بیان داشت: این فیلم در ابتدا به هیات انتخاب جشنواره ارائه شد و آنها نیز اشکالاتی را به فیلم وارد دانستند و از کارگردان خواستند فیلم را اصلاح کند. در آن برهه کارگردان هم همکاری لازم را انجام داد و حتی فیلمبرداری مجدد انجام داد و نسخه دیگری از فیلم به هیات انتخاب ارائه شد. هیات انتخاب برای بررسی شبهه ها، نسخه تازه را به شورای پروانه نمایش آورد.

“عصبانی نیستم” را آن طوری ندیدم که مخالفان دیدند

این عضو شورا درباره نگاه شورای پروانه نمایش به این فیلم اظهار داشت: اعضای شورا هم یک سری اصلاحات را برای فیلم لازم می دانستند و قرار شد بعد از انجام اصلاحات، فیلم پروانه نمایش بگیرد. در نهایت نسخه اصلاح شده فیلم به جشنواره ارائه شد و البته حاشیه ساز هم بود اما شخصا “عصبانی نیستم” را آن طوری ندیدم که مخالفان دیدند یعنی فکر میکنم در قضاوت فیلم عجولانه عمل شد.

وزارت ارشاد وقتی نمی ایستد که می بیند از پروانه نمایش سوءاستفاده شده

ضیاءالدین دری در پاسخ به این پرسش که آیا جلوگیری از اکران فیلمهای مجوزدار مانند “عصبانی نیستم” و “خانه پدری” سبب ساز سلب اعتبار پروانه نمایش نمیشود به سینماژورنال گفت: ببینید، وزارت ارشاد وقتی در برابر مخالفان نمی ایستد که می بیند از صدور پروانه نمایش سوء استفاده شده به بیان بهتر وزارت ارشاد درست آنجایی که می بیند بخشی از مخالفان ادعاهای درست مطرح میکنند در موضع خود تجدیدنظر می کند.

وزارت ارشاد آنجایی عقب نشینی می کند که خللی بر کار وارد است

وی ادامه داد: مدیر رده بالای سینما اگر اطمینان داشته باشد فیلم قابل دفاع است باید آن را پیش وزیر کشور، رییس جمهور و حتی بالاتر یبرد و سعی کند درباره شبهات با آنها صحبت کند. وزارت ارشاد آنجایی عقب نشینی می کند که خللی بر کار وارد است.

زمانی به جلسه بازبینی “خانه دختر” رسیدم که فیلم تمام شده بود

امسال و در آستانه جشنواره و سپس به هنگام برگزاری آن نیز تعدادی فیلم حاشیه ساز نداشتیم. شاید این حواشی به اندازه سال قبل نبود اما در مورد فیلمی چون “خانه دختر” سبب ساز معلق ماندن وضعیت پروانه نمایش اثر شد. دری درباره وضعیت “خانه دختر” به سینماژورنال گفت: در جلسه ای که بنا بود “خانه دختر” بازبینی شود من نبودم و زمانی رسیدم که نمایش فیلم تمام شده بود. من فقط صورتجلسله را خواندم و نظرات همکاران دیگر را که اصلاحاتی را پیشنهاد کرده بودند دیدم.

حتما در ساختمان بصری “خانه دختر” حرکتی صورت گرفته که شبهاتی را ایجاد کرده

وی درباره تعابیری که برخی رسانه ها از “خانه دختر” بیرون کشیده اند بیان داشت: حتما در ساختمان بصری فیلم، حرکتی صورت گرفته که شبهاتی را مطرح کرده است. وقتی برداشت چند نفر درباره فیلم برداشت خاصی است حتما اشاراتی در فیلم بوده که این برداشت را ایجاد کرد و حالا کارگردان اثر اگر واقعا قصدش چیز دیگری بود میتواند راشهای شبهه برانگیز را حذف کند.

یک سری اصلاحات جزیی به “استراحت مطلق” وارد شده

سیدضیاءالدین دری درباره تازه ترین فیلم عبدالرضا کاهانی یعنی “استراحت مطلق” و وضعیت ممیزی آن به سینماژورنال گفت: یک سری اصلاحات جزیی به فیلم وارد شده و کاهانی نیز در نسخه مجوزگرفته این اصلاحات را اعمال کرده است.

ممیزیهای شرعی شامل همه بازیگران میشود

این عضو پروانه نمایش درباره بحث برانگیز بودن نماهای دونفره زن و مرد محوری داستان بیان داشت: کاهانی پیش خود فتوای شرعی صادر کرده که چون بازیگران این دو کاراکتر زن و شوهر هستند میتواند یک سری نماها را با حضور آنها نشان دهد در صورتی که ممیزیهای شرعی شامل حال همه بازیگران و همه فیلمها میشود.

“استراحت مطلق” هیچ ممیزی سیاسی ندارد

دری درباره شنیده هایی مرتبط با ممیزی سیاسی “استراحت مطلق” اظهار داشت: فیلم هیچ اشاره سیاسی ندارد و ممیزیهای آن نیز مربوط به مقولات شرعی است.

ممیزی “دلم میخواد” در حد یکی دو کلمه است

یکی دیگر از فیلمهای بحث برانگیز امسال “دلم میخواد” بهمن فرمان آرا است که دری درباره حذفیات وارده به آن بیان داشت: ممیزی چندانی به فیلم وارد نشده و در حد یکی دو کلمه از کل فیلم حذف شده است. عدم حضور در جشنواره هم ربطی به ممیزی ندارد.

سامان مقدم در نهایت صبوری “نهنگ عنبر” را مجددا تدوین کرد

سیدضیاءالدین دری درباره اصلاحات کمدی “نهنگ عنبر” هم به سینماژورنال اظهار داشت: بعد از اولین نمایش فیلم در شورا، یک سری اظهارنظرات مطرح شد و کارگردان نیز سعی کرد با نهایت صبوری و تعامل فیلم را مجددا تدوین کند.

وی ادامه داد: اتفاقا این اصلاحات به نفع فیلم تمام شد و سبب ساز آن گردید که لحظات خوبی در “نهنگ عنبر” وجود داشته باشد و باعث شود فیلم تفاوتهایی با کمدیهای هم رده خود داشته باشد.

سینماژورنال: باران کوثری بازیگر زن سینمای ایران که امسال موفق شد بخاطر بازی در “کوچه بی نام” سیمرغ بلورین بهترین بازیگری زن را از آن خود کند در تازه ترین گفتگوی خود نکات جالب و خواندنی را درباره وضعیت سینمای ایران در سالهای اخیر، جشنواره سی و سوم و دوره ممنوع الکاریش بیان کرده است.

به گزارش سینماژورنال کوثری در این گفتگو که با مهدی میرمحمدی در “صدا” انجام شده به صراحت از به هم ریختن اوضاع مالی زندگیش بواسطه ممنوع الکاری حرف زده و اینکه در آن دوره مجبور شده از حامد بهداد پول قرض کند.

باران کوثری در گفته هایش گلایه های فراوانی را از مدیریت سابق سینمایی و البته شخص علیرضا سجادپور رییس وقت اداره نظارت بیان کرده اما کمترین گلایه ای را از سیستم سینمایی فعلی ارائه نکرده! آن هم در شرایطی که سیستم سینمایی دولت یازدهم علیرغم اختصاص مجوز نمایش به یکی از بهترین فیلمهای باران کوثری یعنی “عصبانی نیستم” شرایط اکران این فیلم را فراهم نکرد.

سینماژورنال بخشهای خواندنی گفته های کوثری را ارائه می کند:

در سالهای اخیر فیلمهای خنثی رواج پیدا کردند

باران کوثری با اشاره به کیفیت پایین فیلمهای سالهای اخیر بیان می دارد: {در سالهای اخیر} فیلم های خنثی رواج پیدا کردند. حتی بعضی از فیلمسازانی که در سینمای اجتماعی کار میکردند فیلمهای خنثی ساختند که فیلم های بدی هم نیستند اما قلابشان به هیچ جا گیر نمی کند و به جایی ضربه نمیزنند. فکر می کنم این خیلی هدفمند اتفاق می افتد.

یکی از مدیران میگفت اصراری نداریم غیر ابوالقاسم طالبی بقیه فیلم بسازند

باران کوثری با اشاره به یکی از مدیران بیان می دارد: همزمان با جشنواره سال گذشته که بحث اکران “من عصبانی نیستم” و “قصه ها” مطرح بود یکی از مدیران می گفت ما اصلا اصراری نداریم غیر از عده معدودی بقیه فیلم بسازند. مسئول که می گویم منظورم مسئولان سینمایی نیست. از این هایی که مثل قارچ در می آیند و همیشه هم سر یک پست هایی هستند.این مسئول حتی اسم برد که ما به غیر آقای ابوالقاسم طالبی و فلان و فلان اصراری نداریم بقیه فیلم بسازند.

قرار نیست کار هنری کنیم، قرار است وارد جنگ شویم

بازیگر “گیلانه” درباره این برخوردها نظر مثبتی داشته و ادامه می دهد: این برخوردها اتفاقا خوب است، چون تکلیف آدم را روشن میکند. قرار نیست کار هنری بکنیم، قرار است وارد جنگی بشویم که همه امکانات برای طرف مقابل در نظر گرفته شده و ما فقط باید از خودمان دفاع کنیم و این سینما را سرپا نگه داریم.

جشنواره سی و سوم جشنواره ای خنثی بود

باران کوثری در توصیف جشنواره امسال می گوید: هر فیلمی که ممکن بود ذره ای تنش ایجاد کند کنارگذاشته شد. جشنواره ای آرام، آن هم نه در معنی خوبش برگزار شد. جشنواره ای بی تنش بود و جشنواره بی تنش یعنی جشنواره خنثی.

تا زمانی که تهدید میشویم وضعیت همین است

وی می افزاید: این جشنواره جشنواره ای است که باعث اتفاق هم نمی شود. تا زمانی که ما از جاهای غیر سینمایی تهدید می شویم که معمولا هم نمی بینیم چه کسی تهدید می کند و فقط صدای آن را می شنویم وضعیت همین خواهد بود و سینما، فیلم ها و جشنواره خنثی میشود.

یک سالی میشود که فیسبوک و اینستاگرام ام را بسته ام

به گزارش سینماژورنال برنده سیمرغ بهترین بازیگری برای “خون بازی” درباره بی علاقگی اش به فضای شبکه های اجتماعی می گوید: من یک سالی می شود که صفحه فیسبوک و اینستاگرامم را بسته ام برای اینکه اتفاقاتی می افتد که ظرفیتش را نداشتم. به قول یکی از همکاران شما نوعی اوباش گری در حوزه رسانه اتفاق افتاده است. بد دهنی ها و هتاکی هایی اتفاق می افتد که خواندنشان آزارم می داد. از سر بی ظرفیتی یا هر چی یک سالی می شود در فضای مجازی حضور ندارم.

تا 48 ساعت مانده به انتخابات تصمیم به رأی دادن نداشتم

باران کوثری که در سالهای اخیر بلحاظ سیاسی بیشتر به طیف اصلاح طلب تماییل داشته درباره انتخابات 92 اظهار می دارد: دو سال پیش من تا 48 ساعت مانده به انتخابات هنوز تصمیم به رای دادن نداشتم.حتی از ستاد آقای روحانی هم که تماس گرفتند،گفتم هنوز تصمیم نگرفته ام که رای بدهم یا نه. به این رسیدم که اگر رای ندهم چه می شود؛ اگر رای ندهم و به جای آن چه کنم. دو روز مانده به انتخابات تصمیم به رای دادن گرفتم و در آن 24 ساعت هم هر چقدر می توانستم فعالیت کردم.

مسئول حراست گفت ممنوع الکاری اما من گفتم نامه اش را نشانم بده!

به گزارش سینماژورنال این بازیگر که چند سالی قبل دچار ممنوع الکاری شده بود در توصیف آن ماجرا روایت جالبی دارد. کوثری بیان می دارد: وسط اجرای نمایش هومن سیدی بودیم که من فهمیدم تهدید هایی وجود دارد. مثلا یکی دو تا از دوستان من که در حراست تئاتر شهر بودند بعد از پایان اجرا من را اسکورت می کردندبه پشت صحنه. گویا تهدید های شدیدی شده بود. تا اینکه از حراست مرکز هنرهای نمایش من را خواستند آقایی نشستند و گفتند من که شما را نمی شناسم . گفتم چه بد که شما مسئول جایی هستید که کسانی را که باید با آنها برخورد داشته باشید ، نمی شناسید. گفتند نامه ای آمده که شما نمی توانید روی صحنه بروید.گفتم می شود نامه را ببینم که گفتند من که به شما نامه نشان نمی دهم.من هم گفتم پس من هم می روم روی صحنه.

از من اصرار کردند که بازیگری دیگر را جایگزین کنم

کوثری می افزاید: نامه را هم هیچوقت ندیدم ولی از من خواستند که از گروه بخواهم که یک بازیگر جایگزین من کنند که گروه قبول نکردند باز من را صدا کردند و با لحن تهدید آمیز گفتند حتما راضی شان کنید ، که اجرا متوقف نشود و حاشیه ای پیش نیاید. که من هم گفتم کاری از دست من بر نمی آید. ماجرا از اینجا شروع شد.

سخت است واژه “آقا” را قبل از سجادپور استفاده کنم

باران کوثری درباره ممنوع الکاریش در سینما ادامه می دهد: در سینما می شنیدم که آدم ها می خواهند با من کار کنند ولی بعد زنگ می زدنند به من که به ما گفته اند نه. من هم زنگ میزدم آقای سجاد پور که سخت می توانم اسم آقا را قبل از اسم ایشان استفاده کنم و او می گفت : ” نه خانم این حرف ها چیست و کی گفته” ولی باز یک کارگردان دیگر می گفت ما رفته ایم ارشاد و به ما گفته اند این کار را نکنید. بازی بدی با من راه انداختند…

در دو سال ممنوع الکاری، حامد بهداد خرجم را می داد

به گزارش سینماژورنال گویا کوثری در دو یالی که ممنوع الکار بوده وضعیت مالی نامساعی را هم تجربه کرده. خودش درباره آن دوره می گوید: دو سال سخت را به لحاظ اقتصادی پشت سر گذاشتیم . دیگر از دوستانم پول قرض می گرفتم .مثلا حامد بهداد تقریبا خرج مرا می داد و هی تماس می گرفتم که حامد من پول ندارم. سال ها بود که از پدر مادر پول نگرفته بودم و برایم سخت بود که دوباره استقلال مالی ام را از دست بدهم.

در شرایطی که مدیر امور سینماهای جشنواره فجر از “ایران برگر” به عنوان یکی از محبوبترین فیلمهای مردمی روزهای ابتدایی جشنواره نام برده اما اثری از این فیلم در فهرست بهترین فیلمهای مردمی ارائه شده از سوی خانه سینما وجود ندارد! آیا شائبه های سیاسی چنین تناقضی را رقم زده؟!

سینماژورنال: در شرایطی که نتایج برآمده از شمارش آرای مردمی منسوب به خانه سینما از پیشرو بودن سه فیلم “رخ دیوانه”، “عصر یخبندان” و “کوچه بی نام” حکایت دارد از آن طرف محمدرضا فرجی مدیر امور سینماهای جشنواره بیشترین استقبال مردمی را مربوط دانسته است به “عصر یخبندان”، “ایران برگر” و “رخ دیوانه”.

درباره “عصر یخبندان” و “رخ دیوانه” چون در هر دو آمار مشترکند حرفی نیست؛ بحث بر سر “کوچه بی نام” است که نامش به عنوان فیلم مردمی رای گیری خانه سینما آمده است اما در فهرست اعلام شده از سوی مدیر امور سینماها جایی ندارد.

محمدرضا فرجی برمبنای آماری که به او درباره افزایش تعداد سانسهای نمایش فیلمها و رسیدن به سانسهای فوق العاده میدهند بجای “کوچه بی نام” که تاکنون سانس فوق العاده ای نداشته از “ایران برگر” نام برده که گویا از همان روز ابتدایی جشنواره بواسطه وجه کمیکش به شدت مورد توجه مخاطبان قرار گرفته و خیلی زود هم به سانس فوق العاده رسیده است ولی با این وجود در فهرست اعلام شده از سوی خانه سینما نام “ایران برگر” به چشم نمیخورد.

آیا اشارات سیاسی “ایران برگر” و تقابلات کارگردان با خانه سینما این وضعیت را موجب شده؟

اینکه این تناقض از کجا آب میخورد مشخص نیست اما برخی شنیده ها حکایت از آن دارند که اشارات سیاسی “ایران برگر” و تعابیری که از این اشارات شده اسباب ناراحتی برخی از بزرگان  یک طیف سیاسی حاکم را موجب شده و آنها نیز مراتب اعتراض خود را به نیروهای خویش در خانه سینما اعلام نموده اند.

این اعتراضات در کنار تقابل جوزانی با خانه سینما وعضویت وی در اتحادیه تهیه کنندگان که نهادی منفک از خانه سینماست باعث شده در فهرست آمار ارائه شده از این نهاد صنفی نامی از “ایران برگر” نباشد در صورتیکه داده های میدانی حکایت از اقبال فراوان مخاطبان به این فیلم و رقابت شانه به شانه اش با “رخ دیوانه” دارند.

حالا باید تا انتهای جشنواره منتظر ماند و دید چه میشود؟ آیا مانند سال قبل که “عصبانی نیستم” درمیشیان به دلیل سیاسی بازیها از فهرست آرای مردمی حذف شد “ایران برگر” نیز به چنین سرنوشتی دچار خواهد شد؟