سینماژورنال: سینما فارغ از آن که همواره به عنوان صنعتی سرگرم کننده شناخته می شده است وجه آموزشی خود را هم داشته است.

به گزارش سینماژورنال این وجه آموزشی به واسطه ورود سینما به حوزه های محتلف زندگی بشریت از اخلاقیات و مذهب گرفته تا جامعه شناسی، علوم سیاسی، مباحث تاریخی و حتی موضوعات ورزشی ایجاد شده است.

در حوزه ورزش از دیرباز ژانری خاص در سینما ایجاد شده است و طی دوران طولانی عمر سینما این ژانر در کنار وجه سرگرم کنندگی خود هرازگاه محملی بوده است برای آموزش برخی ورزشها و بخصوص ورزشهای رزمی.

شاید برای همین باشد که بسیاری از ورزشکاران و مربیان زبده جهانی از آثار ورزشی-آموزشی سینما برای کمک به ارتقای کیفیت کار هنرجویان خود سود می جویند.

مربی تیم ملی ووشو در باشگاه ایرانا

مجید ملکی مدیر تیمهای ملی ووشوی ایران از جمله چنین کسانی است. ملکی که بعد از سالها ورزش حرفه ای به حیطه مربیگری روی آورده است این روزها وقت خود را در باشگاه ورزشی ایرانا می گذراند؛ اینکه او در این باشگاه چه می کند تربیت ووشوکاران زبده و البته کیک بوکسینگ کاران حرفه ای است اما نه به طریقی که همواره شاهد بوده ایم بلکه آموزش ورزش همراه با توصیه به هنرجویان جهت استفاده از آثار سینمایی ژانر رزمی برای پیشرفت در ورزش.

ملکی درباره متدی که برای تربیت هنرجویان در پیش گرفته به سینماژورنال میگوید: سعی میکنم در کنار آموزش فنون مبارزاتی به هنرجویانم و در اختیار گذاشتن تجربیاتم به آنها هرازگاه از آنها بخواهم فیلمهای مطرح سینمای رزمی را هم ببینم.

به هنرجویانم توصیه میکنم فیلمهای بروس لی را ببینند

وی ادامه میدهد: از جمله فیلمهای رزمی که توصیه میکنم فیلمهای کلاسیک بروس لی است که خیلی خوب فنون در آن اجرا میشود. در کنار آن فیلمهای جکی چان و جت لی هم می تواند آموزنده باشد. من بارها و بارها به هنرجویانم گفته ام حتی اگر در مسابقات جدی می خواهند شرکت کنند بد نیست به دامنه تصویری که چنین چهره هایی در سینما به جای گذاشته اند توجه داشته باشند.

مجید ملکی در حال تمرین با علیرضا رجبی

به پیشنهاد علیرضا رجبی این کلاسها را راه اندازی کردم

مجید ملکی درباره اینکه عموما بر چه مبنایی به تربیت هنرجو می پردازد می گوید: معمولا سعی میکنم به سراغ تربیت چهره هایی بروم که علاقه لازم برای این ورزشها را داشته باشند. من به پیشنهاد دوستم علیرضا رجبی که خود یک ورزشکار بااخلاق است کلاسهای عمومی و خصوصی تربیت ورزشکاران کیک بوکس و ووشو را در باشگاه ایرانا راه اندازی کردم و بواسطه امکانات خوبی که این مجموعه دارد فکر می کنیم ظرف دو سال آینده بتوانم چند استعداد مهم را پیدا کرده و به تیم ملی ببرم.

از هنرجویانم میخواهم تا میتوانند “پاندای کونگ فو کار” را ببینند

ملکی با اشاره به تعدادی از آثار سینمایی که همواره تماشای آنها را به هنرجویانش توصیه کرده بیان می دارد: بلحاظ آموزش فنون رزمی “پاندای کونگ فو کار” فوق العاده است. درست است که کار بصورت انیمیشن تصویرسازی شده و شاید خیلیها گمان کنند مخاطب اصلی آن کودکان هستند اما این انیمیشن کاملا با هدایت مربیان رزمی کار طراحی شده و شخصا پنج بار آن را دیده ام و در تمامی دوره های آموزشی تماشای آن را به شاگردانم توصیه می کنم و از آنها میخواهم تا می توانند این فیلم را ببینند.

مجید ملکی در کنار هنرجویانش

تکیه بر دیالوگ ویژه این انیمیشن

وی در تشریح فضای این انیمیشن بیان می دارد: در این انیمیشن دیالوگی وجود دارد با این مضمون که “در هنرهای رزمی هیچ رازی وجود ندارد و راز موفقیت فقط تمرین است” این مساله را روزی ده بار به شاگردانم توصیه می کنم.

“آی.پی.من” دیگر فیلمی است که دیدنش را توصیه میکنم

مدیر تیمهای ملی ووشو با اشاره به دیگر فیلم رزمی که به همراه شاگردانش آن را می بینید اظهار می دارد: فیلم “آی.پی.من” از محصولات سینمای هنگ کنگ از دیگر فیلمهایی است که دیدنش را توصیه می کنم. این فیلم هرچند هنرپیشه معروفی ندارد اما باز هم منطبق با اصول آکادمیک ورزشهای رزمی تولید شده و همین آن را اثری آموزشی می کند.

کارگردانان ایرانی به سراغ هنرهای رزمی بیایند

مجید ملکی در پایان گفتگوی خود با سینماژورنال با اشاره به اینکه سینما و تلویزیون می توانند کمکی فراوان کنند به بالا بردن وجه کیفی هنرهای رزمی بیان کرد: در سینمای و تلویزیون خودمان کمتر کارگردانی را دیده ایم که بصورت کاملا تخصصی به سراغ هنرهای رزمی رفته و تصویرسازی آنها را در آثار خود مورد توجه قرار دهد. در صورتی که اگر این اتفاق بیفتد هم ژانر ورزشی ما تکانی خواهد خورد و هم علاقمندان خواهند توانست با کیفیت بالای کار رزمی کاران کشور آشنا شوند.

سینماژورنال/حامد مظفری: “رخ دیوانه” تازه ترین ساخته ابوالحسن داوودی دومین پرفروش اکران نوروزی است.

 به گزارش سینماژورنال این درام ماجرایی داستانی درباره رکب زدن چند جوان به یکدیگر را در شرایطی بیان می کند که بناست این رکب زدنها بهانه ای باشد برای ترغیب مخاطب به تماشای ادامه داستان.

 “رخ دیوانه” از جمله آثار سینمای ایران است که در کنار استفاده از اکتهای بازیگران و گره های دراماتیک برای ایجاد تعلیق از رفتارهای یک سگ تربیت شده نیز برای پیشبرد درام و بالا بردن درصد جذابیت استفاده کرده است.

 در سکانسی از فیلم سگی را می بینیم که حساسیت بالایی نسبت به صدای صاحبش دارد و همین حساسیت است که به نوبه خود نمایی جالب و البته تا حدی دلهره آور خلق می کند.

 سگ روسی 4 ساله

شاید جالب باشد که بدانید این سگ “کیلر” نام دارد؛ سگی روسی از نژاد “پیتبول” که 4 سال سن دارد و از ماه دوم زندگیش توسط جوانی به نام علیرضا رجبی نگهداری می شود.

 رجبی به واسطه آشنایی با فراز داوودی فرزند پسر کارگردان “رخ دیوانه” سگش را در اختیار پروژه قرار داد و چنان که خود می گوید بی هیچ چشمداشت مالی این کار را کرد اما گویا نه نام خودش و نه نام سگش حتی در تیتراژ پایانی هم ذکر نشده است!

 از طریق مربی سگ فرزند کارگردان به پروژه معرفی شدم

علیرضا رجبی درباره چگونگی حضور سگش در “رخ دیوانه” به سینماژورنال می گوید: سگ من یک مربی داشت به نام مرتضی کی‌منش. فرزند کارگردان “رخ دیوانه” هم سگی داشت که پیش این مربی تربیت شده بود. من از طریق کی‌منش به فرزند داوودی معرفی شدم و ایشان هم از من خواست سگم را در اختیار پروژه قرار دهم.

 من چشمداشت مالی نداشتم اما اخلاق حرفه ای حکم میکرد نام ام در تیتراژ بیاید

وی ادامه می دهد: البته من هم بی کمترین چشمداشت مالی یا حتی انعقاد قرارداد سگم را در اختیار پروژه گذاشتم و البته که خودم هم کنار سگم حضور داشتم تا نماهای مربوط به حضور سگ به درستی فیلمبرداری شود اما اخلاق حرفه ای حکم می کرد حداقل نام من در تیتراژ بیاید.

علیرضا رجبی در کنار “کیلر”

 یک بار با فرزند داوودی تماس گرفتم اما جواب نداد!

رحبی می افزاید: در کمترین حالت باید به هنگام اکران با من تماس می گرفتند و ازم تشکر می کردند ولی نه تنها بلحاظ مادی یک ریال به من نداند بلک نام من یا “کیلر” را در تیتراژ نیاوردند و حتی یک تماس ساده برای تشکر نگرفتند. شاید باورتان نشود اما بعد از تولید فیلم یک بار با فراز داوودی تماس گرفتم تا در این باره گلایه کنم ولی جوابم را نداد.

18 تا 20 ساعت با سگم در کنار پروژه بودم

رجبی با اشاره به اینکه حدودا یک شبانه روز درگیر این پروژه بوده به سینماژورنال می گوید: فکر می کنم نزدیک به 18 تا 20 ساعت به همراه “کیلر” کنار پروژه بودم و برای گرفتن طبیعی ترین نما ساعتها با “کیلر” کار کردم. شما اگر به نمایی که بازیگر اصلی کار امیر جدیدی وارد میشود و از جلوی سگ رد می شود دقت کنید و فقط نگاه سگ را که باید او را دنبال کند ببینید متوجه میشوید که چقدر نگاه این حیوان، درست و دقیق درآمده است.

 سختترین نما با حضور “کیلر”

وی تاکید می کند: گرفتن این نما واقعا سخت بود و علیرغم تربیت شده بودن “کیلر” اما باز هم چند ساعتی با او کار کردم و به نظرم سختترین نما بود.

 رجبی می افزاید: البته من کارم این نیست و سگم را هم برای این تربیت کرده ام که به هنگام اتفاقات غیرمنتظره مثلا زلزله یا گروگان گیری و حتی زنده یابی به کمکم بیاید ولی چون فکر می کردم کمک من می تواند به بالا رفتن وجه واقع گرایانه “رخ دیوانه” کمک کند پذیرفتم.

از راست: فراز داوودی(فرزند کارگردان)، علیرضا رجبی و امیر جدیدی

 تشخیص صدای تلفن از جانب سگ محل تردید است

یکی از نکاتی که درباره حضور سگ در “رخ دیوانه” وجود داشت این بود که در فیلم این طور متبادر می شد که این سگ نسبت به صدایی که از پشت تلفن شنیده میشود حساس است و به بیان بهتر قادر به تشخیص صداهای غیرمستقیم است.

وقتی از علیرضا رجبی درباره این نکته می پرسیم به سینماژورنال اظهار می دارد: “کیلر” سگی است که همه صداها را تشخیص میدهد و افعالی مانند نشستن، برخاستن، سرجایش نشستن را با شنیدن صدای من اجرایی میکند اما درباره اینکه صدایم را از پشت موبایل تشخیص دهد چنین چیزی را من امتحان نکرده ام.

 وی ادامه میدهد: من درباره سگ خودم تابحال این مساله را امتحان نکرده ام که ببینم صدایم را از پشت تلفن تشخیص میدهد یا نه ولی فکر نمیکنم چنین مساله ای صحت داشته باشد. البته در این باره کسی از من چیزی نپرسید و من هم در جریان این مساله نبود که بناست در فیلم چطور کیفیت حواس سگ به نمایش درآید.

 فقط می گویم رنجیده خاطرم

علیرضا رجبی در انتهای گفتگویش با سینماژورنال بار دیگر با تاکید بر اینکه به اندازه کافی درآمد دارد که نیازمند کسب پول از سینما نباشد بیان داشت: رفتارهای آدمیانی که کار هنری می کنند نمادی می شود از کل جامعه هنری. من همه حرفم این است که به عنوان یک جوان که همواره نسبت به سینمای ایران تعلق خاطر داشته ام از رفتار تیم تولید “رخ دیوانه” رنجیده ام.

 ابوالحسن داوودی: ایشان با پای خودشان آمد و قرار نبود چیزی بهشان پرداخت شود یا اسمشان در تیتراژ بیاید

برای درمیان گذاشتن دلخوری علیرضا رجبی به سراغ ابوالحسن داوودی کارگردان “رخ دیوانه” می رویم و از او درباره حضور “کیلر” و صاحبش در “رخ دیوانه” و چرایی عدم ذکر نام رجبی در تیتراژ پرسیدیم.

 داوودی که انگار از شنیدن شرح این دلخوری ناراحت شده به سینماژورنال می گوید: این ماجرا صحت ندارد. اصلا بنا نبود اسم ایشان را در تیتراژ بزنیم.

ابوالحسن داوودی

 وی ادامه می دهد: ایشان با همین شرایطی که طی شد به ما قول همکاری داد و قرار نبود چیزی بهشان پرداخت شود یا اسمشان در تیتراژ بیاید.

 کارگردان آثاری چون “تقاطع” و “نان عشق موتور هزار” درباره اینکه آیا در قراردادی که با ایشان بسته شده ذکر شده بود که نباید اسمشان در تیتراژ بیاید بیان می دارد: ایشان با پای خودشان آمدند و ابراز علاقه کردند و هیچ قراردادی هم مبنی بر پرداخت دستمزد یا ذکر اسم در تیتراژ با ما نداشتند.

ای کاش با یک اقدام بهتر، اهمیتی که هنرمندان به حقوق حیوانات میدهند تثبیت می شد!

به گزارش سینماژورنال این روزها که خبری درباره پدیده سگ کشی مسئولان شهری یک استان توسط سرنگ در کانون توجه مخاطبان قرار دارد استفاده از تیتری با حضور عبارت “نادیده گرفتن حقوق حیوانات” همان قدر که می تواند طنازانه باشد تامل برانگیز هم هست.

در جامعه هنری ما کم نیستند چهره هایی که علاقه به نگهداری حیوانات خانگی دارند و هرازگاه نیز در صفحات مجازی خود از این حیوانات پرده برداری می کنند.

از آن سو بارها هم شده که هنرمندان ما در کمپینهای حمایت از حقوق حیوانات فعالیت کرده اند.

در چنین اوضاع و احوالی قطعا ذکر نام صاحب سگی که در یک فیلم نقش آفرینی کرده می توانست کمکی کند به تثبیت اهمیتی که هنرمندان ما به حقوق حیوانات نشان می دهند.