سینماروزان: فیلم سینمایی «آزردگان» به کارگردانی، نویسندگی و تهیه‌کنندگی مهدی فرد قادری این روزها مراحل فنی خود را پشت سر می‌گذارد.

به گزارش سینماروزان، با پایان صداگذاری «آزردگان» توسط علیرضا علویان، صداگذار باسابقه سینمای ایران، ساخت موسیقی متن آخرین ساخته مهدی فرد قادری، توسط بهزاد عبدی آغاز شد.

لیلا زارع، محمد امین، رضا بهبودی، فرخ نعمتی، رویا جاویدنیا، هدیه آزیدهاک و با حضور محمدرضا داوودنژاد، عطا ثروتی و مریم بوبانی به همراه برخی از چهره‌های تئاتر از بازیگران «آزردگان» هستنند.

در خلاصه داستان «آزردگان» آمده است: فیلم ما تا حالا چه کمکی به زندگی مردم کرده!؟

مهدی فرد قادری که اخیرا رمان «مردی که هیچ زنی دوستش نداشت» از او به چاپ رسیده، با فیلم‌های «جاودانگی» و «بی وزنی» در جشنواره‌های متعدد بین‌المللی حضور داشته است و «آزردگان» را در ادامه تجربه های فرمالیستی‌اش و با سه گروه مختلف از بازیگران و عوامل ساخته است

سینماروزان: علیرضا علویان صداگذار باتجربه سینمای ایران این روزها مشغول صداگذاری “کمدی انسانی” تازه ترین فیلم محمدهادی کریمی است.

به گزارش سینماروزان “کمدی انسانی” یک کمدی-تراژدی است که از دهه 30 تا دهه 60 روایت می شود و داستان فراز و فرودهای شخصیتی را روایت می کند که مجبور است شبیه مردمان پیرامونش شود.

علویان که  این چهارمین  همکاری او با محمدهادی کریمی است درباره چگونگی صداگذاری “کمدی انسانی” بیان داشت: صداگذاری در  فیلمهای محمد هادی  کریمی از آن دشوارهایی است که در نگاه اول سهل ولی ممتنع می نماید چون او کارگردانی نیست که بخواهد از  شیوه رایج  یعنی صدا به عنوان عنصری برای جلوه گری و یا پوشاندن ضعفهای متنی یا ساختاری بهره گیرد بلکه  صدا به عنوان مکمل تصویر در زیر ساخت اثر  تعریف  می شود و خارج از  بافت اثر نباید باشد، از این رو کار دشواری ها و البته ظرافت های خود را پیدا می کند.

این صداگذار که سابقه صداگذاری نزدیک به 90 فیلم را در کارنامه دارد با اشاره به همکاریهای قبلی با کریمی ادامه داد: مثلا در “برف…” شش نوع صدای باران داشتیم، در “بشارت..”  پنج نوع صدای  عقربه ساعت  که موتیف صحنه هایی بودند که شخصیت اول فیلم در دایره  التهاب گرفتار  می شد  و در  هر صحنه بسته به مقتضیاتش یک نوع از این صدای عقربه ثانیه شمار که به مانند بمب ساعتی فاجعه ای که کابوس قهرمان بود ، شنیده می شد.

وی ادامه داد: حالا در “کمدی انسانی” کار سخت تر شده است چون به تدریج از یک فضای داستانی کلاسیک چارلز دیکنزی به تدریج به فضایی آبستره(انتزاعی) می رسیم و همین ویژگی است که صداگذاری این دو بخش را حساس می کند.

علویان که تاکنون دو بار برنده سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری از جشنواره فجر شده است با اشاره به متن “کمدی انسانی” خاطرنشان ساخت: حساسیت صداگذاری در “کمدی انسانی” از آنجا ناشی می شود که باید بکوشیم علیرغم این تغییر تدریجی  فضا ، وحدت  مضمونی در طراحی صدا حفظ شده و  کاملا در خدمت مفهوم قرار گیرد.

گفتنی است “کمدی انسانی” که به لحاظ تنوع لوکیشن و گستردگی داستان در بُعد زمان از جمله آثار متفاوت سینمای ایران است و چهار نسل مختلف بازیگری در آن حضور داشته اند، نیمه مردادماه در تهران کلید خورد و فیلمبرداری آن تا اواخر مهرماه ادامه داشت. این فیلم بعد از انجام مراحل فنی راهی جشنواره سی و پنجم فیلم فجر خواهد شد.

*فهرست عوامل”کمدی انسانی” به شرح زیر است:

نویسنده، کارگردان و تهیه کننده: محمدهادی کریمی، مدیر فیلمبرداری: مرتضی غفوری، صدابردار: بابک اردلان، صداگذار: علیرضا علویان، طراح گریم: شهرام خلج، موسیقی: بهزاد عبدی، طراح صحنه و لباس: علی نصیری‌نیا، مدیر تولید و مجری طرح: محمدباقر طسوجی، جانشین تولید، برنامه ریز و دستیار اول کارگردان: حمید غفاریان، عکس: حبیب مجیدی

بازیگران: علیرضا شجاع‌نوری، هومن سیدی، آرمان درویش، لیلا زارع، فرخ نعمتی، هستی مهدوی‌فرد ، مهوش افشارپناه، عباس احمدی‌مطلق، سعیده عرفان، زینب قادری، حمیدرضا سام‌خانیان، فتاح نظریان، بابک جعفریه، عطا مرادی و بهاره کیان‌افشار با حضور نیکی کریمی/بازیگران نوجوان: ایلیا نصراللهی، سام غفوری

آرمان درویش و نیکی کریمی در نمایی از “کمدی انسانی”

سینماژورنال: در روزهای پیش از برگزاری جشنواره فیلم فجر عموما آمار کمّی بازیگران زن و مرد حاضر در جشنواره است که از سوی رسانه ها مورد توجه قرار می گیرد و حتی حین جشنواره نیز سعی می شود آثار مختلفی که یک بازیگر خاص در جشنواره دارد مورد ارزیابی قرار گیرد.

به گزارش سینماژورنال البته که متأثر از چنین نگاهی هیأت داوران جشنواره فیلم فجر هم همواره نگاهی متفاوت به بازیگران فعال حاضر در جشنواره داشته اند.

با این حال اما دست اندرکاران فعال پشت صحنه سینمای ایران چنان که باید به لحاظ کمی و بعدتر کیفی مورد توجه قرار نمی گیرند.

جشنواره امسال یک چهره کاملا فعال پشت صحنه داشت؛ چهره ای به نام علیرضا علویان صداگذار جوان و در عین حال باتجربه سینمای ایران که دقیقا 9 فیلم در جشنواره داشت و به این لحاظ می تواند پرکارترین سینماگر حاضر در جشنواره باشد اما نه رسانه ها و نه هیأت داوران به این فعالیتی که در کنار کمیت، وجه کیفی قابل قبولی داشت توجهی نشان ندادند.

یکی از دلایل این امر شاید محجوب بودن ذاتی علویان است که باعث می شود بدون  حاشیه هاي  محفلي و گعده‌ای موجود در سینما کار خود را به بهترين شكل  انجام دهد و به جایش برخی از آنها که در این به قول خودشان گعده ها حضور فعال دارند تقدیر شوند.

علیرضا علویان امسال فیلمهای زیر را در جشنواره داشت:

—بادیگارد(ابراهیم حاتمی کیا)

—نیمه شب اتفاق افتاد ( تینا پاکروان)

—من ( سهیل بیرقی)

—ابد و یک روز (سعید روستایی)

—عادت نمی‌کنیم ( ابراهیم ابراهیمیان)

—بارکد (مصطفی کیایی)

—دلبری(سیدجلال دهقانی اشکذری)

—زاپاس (برزو نیک‌نژاد)

—چهارشنبه(سروش محمدزاده)

در این بین هشت فیلم اول در بخش مسابقه جشنواره حاضر بودند و فیلم آخر به دلیل نداشتن پروانه سینمایی علیرغم شایستگی چاره ای نداشت جز بسنده کردن به هنروتجربه. اين يعني  صداگذاري بيش از يك سوم بخش سوداي سيمرغ!

اگر به بررسی کیفیت کاری این صدابردار در این آثار که دامنه متفاوتی از فضاها را دربرمی گیرد دقت کنیم می بینیم فارغ از نتیجه نهایی محصول که بیشتر به متن و کارگردانی ربط دارد به لحاظ کیفیت صدا و استفاده درست از آمبیانسي كه او ميسازد و ميكس باظرافت افكت و موزيك و گفتار ، علویان کار خود را کاملا هماهنگ با تصوير و بدون آنكه بخواهد ناهمگنانه كار خود و عنصر صدا را به رخ بكشد، انجام داده ؛

از نماهای اکشن “بادیگارد” گرفته تا طبیعت بیرونی “زاپاس” و از فضای بسته و دخمه چرک “ابد و یک روز” گرفته تا ظاهر زیباي باغ “نیمه شب اتفاق افتاد” و بالاخره محیط پرسوء تفاهم بیرونی که در “چهارشنبه” می بینیم همواره صدا به عنوان عنصری مکمل تصویر به کار آمده است.

علویان طی اين سالها در عين پركار بودن بي توجه به كيفيت و خلاقيت در كارهايش نبوده و شاید یک دلیل اینکه در کارنامه اش دو سیمرغ برای “آناهیتا” و “چ” به چشم می خورد همین دقت فراوان است.

بی توجهی به یک فعال بخش خصوصی
علویان امسال به عنوان صداگذاری که علیرغم انجام 9 صداگذاری ذره ای از استانداردهایش پایین نیامده می توانست مورد توجه هیأت داوران قرار گیرد  و  گزینه ای باشد برای دریافت جايزه ويژه  هيأت داوران یا سيمرغ ويژه اي كه وزير از اختيارات خود مي تواند با نگاه ملي اهدا كند به او؛ البته به او نه به عنوان يك صداگذار صرف كه به عنوان يك فعال بخش خصوصي كه بدون دريافت ميلياردها تومان بودجه دولتي و تنها با اتكا به توان خود بخشي از بار هنري يك سوم فيلم هاي اصلي اين جشنواره را به دوش كشيده بود.

 اما دريغ كه اينجا اغلب نگاه ها سياسي است  و پركاري باكيفيت در بخش خصوصي حتي ميتواند مورد غضب هم واقع شود چرا كه شاید این توجه به یک فعال بخش خصوصی آمارها و بيلان هاي بخش هاي دولتي و شبه دولتي را به خطر مي اندازد.

علیرضا علویان