سینماروزان: همزمان با روز دختر، غلام کویتی‌پور حماسی‌خوان شناخته‌شده ایرانی با انتشار فایلی ویدئویی از همخوانی خود با یک دختر رپر سیزده ساله به نام پریچهر خبر داد؛ آن هم همخوانی قطعه‌ای با ترجیع‌بند “حیف که ورق برگشت/دیگه نمیشه عقب برگشت”.(اینجا را ببینید)

انتشار این ویدیو، بخش عمده رسانه‌های اصولگرا را به حمله علیه کویتی‌پور واداشت با این حال در یک خرق عادت، روزنامه اصولگرای جوان در گزارشی در عین نقد کویتی‌پور، حق او را در تعیین سرنوشت خویش، محترم شمرده است.

متن گزارش روزنامه جوان به قلم جواد محرمی را بخوانید:

چند سال پیش برای نوشتن گزارشی درباره آسیب‌های نوحه‌خوانی با غلام کویتی‌پور تماس تلفنی گرفتم. با اینکه مرا نمی‌شناخت خوش‌رو و خاکی پاسخ داد و از هر دری باهم سخن گفتیم. از صداقت و صفا و یکرنگی و البته تواضعش لذت بردم، اما حین مصاحبه هر قدر که جلو می‌رفتیم احساس می‌کردم از حرف‌هایش چیز دندان‌گیری برای پیاده کردن و استفاده در گزارش عایدم نخواهد شد و نشد. بخشی از حرف‌هایش درباره بهروز وثوقی و اگر اشتباه نکنم رضا بیگ‌ایمان‌وردی و داریوش بود و اینکه چرا این آدم‌ها الان خارج هستند و جمهوری اسلامی اجازه نمی‌دهد این‌ها به ایران بازگردند. این‌ها البته برایم تازه نبود. پیشتر همین حرف‌ها را جای دیگری گفته بود و خوانده بودم. از اینکه نتوانستم یا نشد پس از نزدیک ۴۵ دقیقه گفتگو چند جمله درباره آسیب‌های مداحی و نوحه‌خوانی از زیر زبانش بیرون بکشم، سرخورده شدم. او کسی بود که از کودکی با صدایش بزرگ شده بودم و سبک منحصربه‌فردش را در خواندن اشعار حماسی به شدت می‌پسندیدم و نغمه‌های عاشورایی و ترانه‌های حماسی‌اش درباره جبهه و جنگ هیچ‌گاه از خاطرم پاک نمی‌شود.

آثار کویتی‌پور در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ آنقدر تأثیرگذار بود که بسیاری از جوانانی را که خیلی هم مذهبی نبودند، جذب می‌کرد. صدای کویتی‌پور مانند آهنگران آن سا‌ل‌ها تبدیل به برند موسیقی جبهه و جنگ شده بود، هنوز هم شهرت او وامدار همان ترانه‌هایی است که در فضا و حال و هوای جبهه و انقلاب خوانده است. جالب است که هر قدر در مقطعی کوشید با وارد کردن آلات موسیقی به آثارش به‌روزتر شود، تأثیرگذاری‌اش کمتر شد. درباره این عدم‌موفقیت هم باید کارشناسان این عرصه نظر بدهند. اما آن روز پس از آن گپ و گفت نسبتاً طولانی احساسم این بود که جبهه فرهنگی انقلاب یک هنرمند تأثیرگذار را از دست داده است چراکه کویتی‌پور در میان حرف‌هایش از هر دری سخن گفت جز موضوعی که من فکر می‌کردم تخصصش است و باید درباره آن، نظرات راهگشا و مهمی از زبان او شنید. همین ماجرا باعث شد وقتی ترانه‌خوانی اخیر او را در فضای مجازی دیدم اصلاً تعجب نکنم. او در آن ویدئو همان آدم ساده و صادق و بی‌شیله پیله و البته حیران و سرگشته و پریشانی است که در مصاحبه چند سال پیشم او را شناخته بودم؛ آدمی که گویی دوست ندارد او را به نام و عنوان و هویتی که داشته و دارد، بشناسند و ترجیح می‌دهد آدم دیگری باشد، اما واقعیتی که او توجهی به آن ندارد این است که شهرت و محبوبیت او صرفاً به حنجره‌ای برمی‌گردد که زمانی از آن ترانه‌های حماسی بروز کرده و در دل مخاطبان نشسته است. مردم کویتی‌پور را به خاطر اظهارنظراتش درباره موضوعات احیاناً سیاسی دوست ندارند و نخواهند داشت، تجربه هم همین را نشان می‌دهد. تقریباً هیچ هنرمندی را نمی‌توان مثال زد که در برهه‌ای از دل انقلاب و کار برای انقلاب به شهرت رسیده باشد و توفیقاتش با پشت کردن به انقلاب و ارزش‌های آن ادامه پیدا کرده باشد.

عاقبت محسن مخملباف شاید بهترین مثال باشد. مخملباف البته آنطور که اطرافیانش بار‌ها گفته‌اند، چوب غرور و خودشیفتگی‌اش را و اینکه احساس کرد برای خودش کسی است، خورد. آن‌ها که در مقطعی فکر کردند توفیقاتشان صرفاً متکی بر استعداد‌های فردی و ذاتی خودشان بوده است و چیزی به انقلاب اضافه کرده‌اند، چرخش دوران اثبات کرده که اشتباه کرده‌اند. گویا هنرمند انقلابی و توفیق از این گذر زکاتی دارد و اگر فرد از درک جایگاهی که در آن ایستاده غافل شود و به یک معنا زکات کارش را نپردازد، از بازیابی و خلاقیت و جوشش هنری باز می‌ایستد و آن استعداد درونی و خدادادی دیگر نه دنیا برایش می‌سازد و نه آخرتش را آباد می‌کند. درباره غلام کویتی‌پور و هنرمندانی، چون او باید عاقبت بخیری خواست وگرنه انقلاب اسلامی تا به حال و در این ۴۰ سال بسیار چهره‌ها و شخصیت‌های بزرگ و کوچک به خود دیده و آمد و شد‌های زیادی را تجربه کرده است.

کویتی‌پور هم یکی از آن همه است که روزی آمده و با صدایش بر دل‌های عاشق خیمه زده و روزگاری نیز با خواست و اراده خود جایش را با خواسته‌ها و دغدغه‌های دیگری عوض کرده و بر خاستگاهی دیگر گام زده است. هر انسانی خودش سرنوشتش را انتخاب می‌کند و این حق تعیین سرنوشت است که مسئولیت پاسخگویی به سرنوشتی را که برای خود رقم زده‌ای، ایجاد می‌کند.

سینماروزان: غلام کویتی پور حماسی خوان ایرانی که بسیاری از مخاطبان با صدایش خاطره ها دارند در تازه ترین گفتگویش که با “جام جم” انجام شده نکات صریحی را درباره موضوعات مبتلابه موسیقی و از جمله برنامه هایی نظیر “شب کوک” و “استیج” گفته است.

به گزارش سینماروزان کویتی پور در این گفتگو نکاتی را هم درباره وضعیت دستمزدش گفته است و اینکه همچنان در خانه ای اجاره ای زندگی می کند.

بخشهای خواندنی گفتگوی کویتی پور را بخوانید:

صدا و سیما مدتی است در قالب برنامه « شب کوک » به کشف صداهای خوب پرداخته است، آیا این برنامه را می بینید؟

این برنامه را می بینم و خیلی خوشحالم که استعدادهای جوان و جدید به عرصه آواز و موسیقی معرفی می شوند. این برنامه در ابتدای کار است و تعداد محدودی جوان با استعداد معرفی می شوند. در حالی که با گسترش و حرفه ای تر ساختن برنامه، استعدادهای بیشتری کشف و معرفی می شوند. شبکه ماهواره ای «من و تو» هم برنامه ای را با عنوان« استیج» برای کشف صداها و استعدادهای آوازی اجرا می کند.

ابتدای مصاحبه قول دادم سوال های چالشی بپرسم، شما هم استقبال کردید. با این اشاره ای که داشتید، می خواهم بپرسم شما شبکه «من و تو» نگاه می کنید؟

بله

نظرتان درباره برنامه « استیج» این شبکه چیست؟

خیلی این برنامه را دوست دارم و دنبال می کنم. استیج برنامه خوبی است. البته باید در آن شرط ادب هم رعایت شود.

منظورتان از شرط ادب چیست؟

این برنامه چون به کشف استعدادهای خوانندگی و صداهای جدید می انجامد خیلی خوب است اما بهتر آن است که مدیران و کارشناسان قبل از ضبط رقابتی برنامه، افرادی را انتخاب کنند که با هنر آواز و موسیقی آشنا باشند. بارها شده جوانی را روی استیج آورده اند که به دلیل برخی از ضعف ها، آن جوان تحقیر شده که حس تحقیر شدن جویندگان هنر را من نمی پسندم. همچنین داوران استیج هم در برخی موارد چنان با قصد و منظور رأی و نظر یکدیگر را رد می کنند که به روشنی معلوم است اختلافی بین آنها وجود دارد و می خواهند یکدیگر را ضایع کنند. نباید هدف کشف استعدادهای جوان تحت شعاع داوری های شخصی قرار گیرد.

به تازگی باب شده که فیش حقوقی افراد را افشا می کنند تا مردم بدانند برخی افراد چه میزان حقوق می گیرد. فیش حقوقی شما چقدر است؟

این را خوب پرسیدی، به همه بگو که کویتی پور افتخار دارد که 37 سال حقوقی از انقلاب نگرفته است. یک سر سوزن از امکانات این مملکت استفاده نکرده ام.

مگر از حقوق بازنشستگی بهره مند نیستید؟

من اصلاً کارمند رسمی جایی نبودم که بخواهم بازنشسته شوم. از 37 سال پیش که از شهرم خرمشهر دربه در شدم هیچ کار ثابتی نداشتم که به فکر بازنشستگی باشم. از ابتدای جنگ بسیجی بودم و هستم. حال که پرسیدی بگذار بگویم، غلام کویتی پور نه تنها فیش حقوق ندارد بلکه هنوز مستأجر است. آن هم مستأجری که یکبار 6 ماه ، یکبار 8 ماه و یکبار هم 10 ماه اجاره خانه ام عقب افتاده و نمی توانم پرداخت کنم.

پس چگونه امرار معاش می کنید؟

تاکنون برخی افراد به طور ناشناس که البته با پیگیری خود آنها را شناختم، عقب ماندگی های اجاره خانه ام را پرداخت کرده اند. از امرار معاش گفتید، باید بگویم کویتی پور در حالیکه هنوز موج انفجارهای زمان جنگ را تحمل می کند اما از هیچ بیمه ای برخوردار نیست. هزینه سرماخوردگی معمولی را خودم می پردازم، هزینه داروی موج انفجار که جای خود دارد. یک کلام، امرار معاش من در دست خدای روزی رسان است.

در مناسبت های مختلف صدای شما از رسانه ملی پخش یا آلبوم هایی با صدای شما تولید می شود، این موارد مگر درآمدی برای شما ندارد؟

چندی پیش آلبومی با عنوان غریبانه 2 با مجوز وزارت ارشاد به نام من تولید و منتشر کردند که فروش خیلی خوبی داشت. اما صدای من نبود. من همچنین از مسئولین صدا و سیما تقاضا دارم از صدای کویتی پور که در آرشیو رادیو و تلویزیون است استفاده نکنند چرا که بیشتر آنها صدای من نیست. تقلید صدای مرا کرده اند و رسانه هم به اسم من پخش می کند. چند روز پیش برای رونمایی از فیلم اروند با حضور هنرمندان بسیاری از من دعوت کردند، جالب اینکه صدای سرود « ممد نبودی» فیلم اصلاً صدای من نبود بلکه صدای آقای کرامتی بود. یا در موردی دیگر، مرا به برنامه زنده گلخانه دعوت کردند. عوامل این برنامه برای خوشامد من گفتند که 6 عنوان از سرودهای شما را تدوین و تصویرگذاری کرده اند. وقتی که کار پخش شد گفتم 4 مورد از این 6 مورد اصلاً صدای من نیست بلکه دیگران شبیه صدای مرا خوانده اند.

از راه های قانونی پیگیر موضوع می شدید تا به حق خود برسید.

اینها جواب مرا و حقوق 37 ساله مرا نمی دهند حالا چه رسد به اینکه دنبال امتیاز آلبوم غریبانه 2 باشم.

چه کسانی باید جواب شما را بدهند؟

در 6 سال گذشته چندین نامه به ریاست جمهوری، رییس مجلس و فرماندهی سپاه نوشتم که هیچ کدام جواب مرا ندادند. فقط آقای احمدی نژاد مرا آن هم برای گرفتن عکس یادگاری دعوت کرد.

دوست داشتید در اجلاس بین المللی پیرغلامان بندرعباس شرکت می کردید؟

اتفاقاً از من هم دعوت شد ولی چون خود را مداح نمی دانم شرکت نکردم. مداحین دارای مقام و منزلت بالایی هستند که خود را جزء آنان نمی بینم. من حماسه خوانم و تاکنون هیچ دوره مداحی و استاد و کلاس مداحی را ندیده ام. البته در حال حاضر هم پیر هستم و هم غلام. (غلام کویتی پور)

حرف آخر کویتی پور؟

اگر کویتی پور و امثال من دچار نقص و ضعفی هستند نباید آنرا به پای انقلاب گذاشت. ما به آرمان های شهدا و انقلاب پایبندیم.

سینماژورنال: غلامعلی کویتی پور حماسی خوان ایرانی که مخاطبان خاطرات فراوانی از صدای او دارند تازه ترین قطعه خود با نام “حریم” را منتشر کرد.

به گزارش سینماژورنال ترانه “حریم” را علیرضا آذر سروده است و بهنام صبوحی آهنگسازی و تنظیم آن را برعهده داشته است.

برای شنیدن “حریم” که به مدافعان حرم تقدیم شده است اینجا را کلیک کنید.

از مسئولان فرهنگی دلخوردم که حتی یک تلفن هم نزدند

غلام کویتی پور در مراسم رونمایی از این قطعه در “مهر” گفت: مملکت ما اسیر سرنوشتی شد که جنگ را به آن تحمیل کردند. توطئه هایی علیه آب و خاک ما انجام شد و بعد از این هم ادامه خواهد داشت. زادگاه من خرمشهر، درگیر جنگ تحمیلی بود. آن زمان اشعار حماسی ما با نمک نام فرزندان زهرا (س) نوشته می شد که تاثیر زیادی بر روحیه رزمندگان خرمشهر می گذاشت. همچنین بازتاب ۴۵ روز مقاومت از مرز شلمچه تا «سقوط» و «آزادی» خرمشهر که البته مردم آن اعتقادی به این دو واژه ندارند در ملودی‌های آن زمان دیده می‌شد که به اعتقاد من به همین دلیل به دل مردم نشست چون مالکیت آن برای خداست و من فقط اجرایش کردم. بعد از جنگ در کنار موسیقی، باور اصلیم این بود که بتوانم کاری برای این مردم انجام دهم.

این خواننده درباره اینکه چرا در این سال‌ها کم کار بوده است، اظهارکرد: از مسئولان فرهنگی دلخورم زیرا خیلی از آنها در حد یک تلفن هم تلاش نکردند در این سال‌ها کاری انجام دهند. من خودم را کسی نمی دانم، ولی محبت مردم بود که باعث شد بعد از ۱۲ سال کار جدیدی ارائه دهم. یک نقد اساسی هم به خواننده هایی دارم که از ملودی هایی استفاده می کنند که مناسب شان اشعار نیست و برای مردم خاطرات دیگری زنده می شود.

ملودیهایی که از ماهواره شنیده شده شأن فرزندان زهرا(س) را پایین می آورد

وی افزود: آن ملودی که مال خداست، به دل مردم می نشیند چون از جایی کپی نشده است. متاسفانه برخی از این خواننده ها حرمت ها را نگه نمی دارند. ملودی هایی که پیشتر از ماهواره پخش شده، شأن فرزندان زهرا (س) را پایین می آورد.

متاسفم که شهدای حرم را پولکی می‌دانند

کویتی پور با اشاره به اینکه امید دارد این نماهنگ شروعی دوباره برای کارهایش باشد، عنوان کرد:‌ برای آمدن روی صحنه دغدغه های زیادی دارم ولی متاسفانه کسی دل نمی سوزاند. فکر نمی کنم درست باشد برای رسیدن به این خواسته ها التماس کنم. امیدوارم این قطعه و نماهنگ شروعی باشد که بعد از این بتوانیم چند اثر هنری بر جای بگذاریم. شهدای مدافع حرم واقعاً مظلوم هستند و در این مقطع حساس واقعاً کاری با ارزش انجام می دهند. متاسفم که برخی این شهیدان را پولکی می دانند و این واقعاً ناراحت کننده است.

وی همچنین در سخنانی به شهدای مدافع حرم اشاره کرد و گفت: به زعم من این شهدا بسیار مظلوم هستند زیرا در زمان جنگ تحمیلی وقتی شهیدی به میهن آورده می‌شد همه مردم برای استقبال می‌رفتند و مراسم باشکوه برگزار می‌شد ولی این شهدا غریبانه تشییع می‌شوند و متاسفانه برخی شایعات و اطلاعات نادرست هم درباره آنها به وجود می‌آورند.

کویتی پور پس از پخش این ویدیو در پاسخ به این پرسش که برنامه‌های آینده شما به ویژه برای ماه محرم و صفر چیست، بیان کرد: برخی فکر می کنند ما خیلی راحت روی صحنه می رویم ولی اتفاقا نسبت به ما حساس تر هستند. برای ارائه کارهایم دوست دارم فضایی جدا از ماه محرم را تجربه کنم. به تازگی قطعاتی در گونه های اجتماعی، حماسی و عرفانی آماده کردم که دوست دارم مردم بشنوند و اگر تمایلی از طرفشان وجود داشت با دست پر روی صحنه بیایم.

این خواننده دفاع‌مقدسی درباره دریافتی خود از جدیدترین کاری که منتشر کرده است نیز توضیح داد: چندی پیش تهیه کننده برای کار دیگری سراغ من آمد و حرف این نماهنگ هم مطرح شد. آقای سراجی از من پرسید که چقدر دستمزد می گیرید، من هم گفتم بعد از دو دهه رفاقت این حرف‌ها خیلی جایی ندارد. من تا الان نان صدایم را نخورده ام و برای این کار هم ریالی دریافت نکرده ام چون معتقدم باید در عمل هم مثل شعارهایی که می دهیم باشیم. افتخار می کنم که ۳۰ سال است از جایی حقوق نگرفته ام، اجاره نشین هستم و از شهرم خرمشهر آواره هستم.

اذان ظهر کلید زدیم و اذان مغرب کار تمام شد

وی ادامه داد: حتی تمایلی به اینکه تصویرم در نماهنگ باشد، نداشتم ولی با صحبت هایی که مطرح شد با خودم گفتم کاری است که شروع کردم و باید تا آخرش پیش بروم. خیلی برایم جالب بود که ابتدای اجرای این نماهنگ با اذان ظهر شروع شد و برداشت اول با اذان مغرب به پایان رسید. فردای آن روز هم دقیقاً همین جریان تکرار شد و بدون اینکه ما خودمان بخواهیم، اولین تصویربرداری هم در قطعه شهدای گمنام ضبط شد که خداحافظی با این پروژه باز با اذان همراه بود. اینها اشاراتی است که ما در جبهه جنگ تجربه کرده بودیم و من واقعاً امیدوارم که شان و عظمت شهدا در کار ما حفظ شده باشد.

در ادامه سراجی در سخنانی بیان کرد: یکی از مظلومیت هایی که درباره شهدای مدافع حرم به آن معتقدم دقیقاً همین بحث مالی است که می گویند آنها قیمت های گزافی می گیرند تا برای خانواده هایشان سهم زیادی بگذارند اما واقعاً اینگونه نیست.

صادق آهنگران سیاسی شد و…

در ادامه غلامعلی کویتی‌پور خواننده نماهنگ «حریم» در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه برخی از هم دوره‌ای‌های او مانند صادق آهنگران تبدیل به یک چهره سیاسی شد ولی او یک چهره مردمی دارد، عنوان کرد: جنگ مقوله خودش را داشت. بعد از جنگ هر کسی به دنبال مشکلات زندگی خود رفت، مسیر زندگی من هم دست خودم نبود به طوری که از زادگاهم دور شدم و سرنوشت من اینطور رقم خورد. باید بگویم ۳۰ سال پیش و همزمان با دوران جنگ وقتی صدای من از رسانه ملی پخش شد برخی از رفقای نزدیکم با من شوخی می کردند و برخی از آنها به من تبریک می گفتند.

چرا کنسرتها لغو شد؟

وی افزود: من دیدم که به راستی اتفاقاتی در حال رخ دادن است به همین دلیل با خدای خودم پیمان بستم و گفتم معرفت این صدا را به من بده که با مردم باشم و از بالا به مردم نگاه نکنم.  این را هم باید بگویم که من خودم را مداح نمی دانم بلکه من حماسه‌خوان هستم.

خواننده نماهنگ «حریم» در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه پیش از این قرار بود کنسرت او برگزار شود ولی اجازه برپایی آن داده نشد، گفت: اینطور نیست که به من اجازه نداده باشند تا کنسرت برگزار کنم بلکه مدیران سالن هایی که قرار بود در آن مکان ها به اجرا بپردازیم، خلف وعده کردند. من می توانستم روی صحنه بروم و بخوانم، اما به هر حال نوازنده های من احتیاج به تمرین داشتند. در این رابطه مسئولان سالن میلاد و وزارت کشور به وعده های خود عمل نکردند این در حالی است که ما مجوزهای لازم را داشتیم. بنابراین اگر سالن ها همکاری کنند به‌زودی این اتفاق می افتد.

آن صدا برای زمان جنگ بود

کویتی‌پور درباره اینکه صدایش در نماهنگ «حریم» مانند قطعات خاطره‌انگیز او نیست، بیان کرد: آن صدا و زنگی که در آن وجود داشت مربوط به دوران جنگ و نفسی که شهدا برای آن داشتند، بود. الان ۳۰ سال از آن موضوع گذشته است. به یاد دارم ۲ سال بعد از جنگ در یک برنامه ای در قم بودیم که پسربچه‌ای نامه ای برایم آورد و گفت این برای شماست. وقتی نامه را خواندم دیدم که در آن نوشته است صدای شما شباهتی به دوران جنگ ندارد. در همان زمان به دوستانم گفتم این طبیعی است زیرا ۲ سال از جنگ گذشته است. پس اینکه صدای موجود در نماهنگ «حریم» شبیه دوران جنگ نباشد، طبیعی است زیرا ۲۵ سال از آن دوران گذشته است. من آن زمان ۲۰ سال داشتم، اما الان ۶۰ ساله هستم.

سینماژورنال: غلام کویتی‌پور از مداحان دوران دفاع مقدس بود که با نوای «ممد نبودی» خاطره ساز دوران سلحشوری شد. سال‌ها بعد وقتی وارد خوانندگی در موسیقی پاپ شد هم آلبوم‌هایی نظیر «غریبانه» و «خاموش» را به بازار ارائه داد که خیلی زودتر از حد تصور قطعات این آلبوم به دل مخاطبان ایرانی نفوذ کردند و از آن سو به بخشی از بهترین قطعات مناسبتی رادیو و تلویزیون در ایامی چون محرم و صفر بدل شدند.

به گزارش سینماژورنال کویتی‌پور که همواره خود را حماسی خوان قلمداد کرده و نه خواننده، 2 سال قبل بنا داشت کنسرت‌هایی زنده را هم در تالار کشور برگزار کند اما فقط ساعاتی پیش از برگزاری این کنسرت‌ها، خبر لغو آنها به گوش رسید.

حالا اما غلام کویتی‌پور، زاده خاک پاک خرمشهر در تدارک آماده‌سازی قطعه‌ای است برای مدافعان حرم. قطعه‌ای با نام «حریم» که شعر این اثر از سروده‌های علیرضا آذر است و بهنام صبوحی کارهای ساخت و تنظیم و میکس و مسترینگ قطعه را انجام می‌دهد. محمود سراجی نیز به عنوان دکلمه کننده در قطعه حضور دارد.

تجربه فضایی متفاوت
بهنام صبوحی آهنگساز مستعد وطنی درباره نوع خواندن کویتی‌پور در «حریم» و اینکه آیا مانند گذشته آوای حماسی او را خواهیم شنید به “صبح نو” بیان داشت: فضا کمی متفاوت‌تر از آثار گذشته ایشان است و سعی کردیم هم در لحن و هم در خوانش قدری متفاوت‌تر عمل کنیم. از نظر تنظیم هم مثل آثار گذشته ایشان نیست؛ از جهت ملودی و حتی نوع اجرا هم تفاوت‌ها آشکارند. فقط همین‌قدر بگویم که یکی، 2 نفر از همکاران موزیسین که این قطعه را شنیدند باورشان نمی‌شد که کویتی‌پور قطعه را خوانده چون لحن اثر متفاوت است.

صبوحی درباره چگونگی تنظیم اثر و اینکه چقدر منطبق است با نوعی از موسیقی پاپ که پیشتر و در آلبوم‌هایی مانند «غریبانه» از کویتی‌پور شنیده بودیم اظهار داشت: شعر اثر طوری است که فضای ایثار و مردانگی دارد و از عشق می‌گوید؛ از عشق به اعتقادات و آرمان‌ها. سعی کردیم مدل تنظیم آهنگ نیز در خدمت همین مفهوم باشد یعنی فضایی سراسر احساس که کلمات را به دل مخاطب بنشاند. در تنظیم «حریم» یک سولو(تکنوازی) گیتار اسپانیش می‌شنویم که به شدت به فضاسازی کمک کرده است و می‌تواند نوعی ساختارشکنی در کارنامه کویتی‌پور باشد.

بهنام صبوحی

سازها در خدمت کلام
بهنام صبوحی با اشاره به چینش سازها در تنظیم این قطعه، به کارگیری سازهای آکوستیک را ارجحیت تنظیم دانست گفت: اغلب سازها به صورت آکوستیک ضبط شده‌اند؛ از گیتار اسپانیش گرفته تا سازهای زهی و از جمله ویولن‌ها. با این حال برای برخی سازها مانند ویولنسل یا هورن از سمپل‌هایی استفاده کرده‌ایم که به شدت به صدای ساز نزدیک‌اند.

این روزها تب شنیدن قطعات با تنظیم‌های الکترونیک در جوانان و نوجوانان به شدت بالاست. صبوحی درباره اینکه آیا برای جلب توجه مخاطبان جوان‌تر چنین تأثیرپذیری را در ساخت «حریم» داشته است گفت: در موسیقی‌هایی مانند رپ و هیپ‌هاپ که اخیراً در میان نوجوانان بیشتر شیوع یافته است نوعی ساختار و الگوی ریتمیک تکراری می‌بینیم و به لحاظ سازبندی نیز کمتر شاهد استفاده از سازهای زنده هستیم. یک دلیل این است که اغلب فعالان این نوع موسیقی از لحاظ مالی درآمد چندانی ندارند و مجبورند با حداقل هزینه کار را ضبط کنند که نتیجه‌اش هم مشخص است اما این نکته را هم نباید از نظر دور داشت که حتی در حیطه موسیقی پاپ خوانندگانی پرطرفدار مانند احسان خواجه امیری یا سیروان خسروی را داریم که در عین استفاده از تنظیم‌های الکترونیک از سازهای زنده هم استفاده می‌کنند و بنابراین نمی‌توان گفت مخاطبان طرفدار قطعات صرفاً الکترونیک هستند. شخصاً سلیقه من و کویتی‌پور هم این بوده که بکوشیم در خدمت کلام، موسیقی پر احساسی را بسازیم و در این بین سازها به کمک ما آمده‌اند.

تو با من چه کردی که یادم نمی‌ره؟
بهنام صبوحی درباره زمان انتشار این قطعه گفت: تقریباً از سه هفته پیش ضبط سازها را آغاز کرده‌ایم و فکر می‌کنیم یک هفته زمان لازم داریم برای میکس و تا انتشار نهایی قطعه هم یک ماهی زمان لازم است.

صبوحی با بیان اینکه انتشار «حریم» می‌تواند آغازی بر تولید آلبومی جدید با حضور غلام کویتی‌پور باشد اظهار داشت: «حریم» نخستین قطعه از آلبوم جدیدی خواهد بود که امیدواریم بتوانیم با انتخاب به موقع اشعار تا پایان سال آن را به تولید برسانیم. بلافاصله بعد از انتشار آلبوم هم کنسرتی را برگزار خواهیم کرد.

صبوحی در پایان گفت‌وگوی خود مطلع آغازین قطعه «حریم» را خواند؛ مطلعی با این عبارات: تو با من چه کردی که یادم نمی‌ره/ جهان بی تو، دردی، غم و ناگزیره.

بهنام صبوحی در کنار کویتی پور و محمود سراجی

سینماژورنال: خواننده «ممد نبودی» که آلبومهایی نظیر «خاموش» و «غریبانه» را به بازار موسیقی پاپ عرضه کرده، جدیدترین اثر خود که پاسداشتی برای شهدای مدافع حرم است را پس از حدود هشت سال منتشر می کند.

به گزارش سینماژورنال غلام کویتی پور که چندین نسل با صدای این هنرمند خاطره دارند، پس از سالها سکوت بار دیگر به عرصه بازگشته و این بار اثری را در گرامی داشت مدافعین حرم تولید و خوانده است که به زودی منتشر خواهد شد.

این قطعه که “حریم” نام دارد به تهیه کنندگی موسسه فرهنگی «دلصدا» و تحت امتیاز سازمان فضای مجازی «سراج» به زودی منتشر خواهد شد.

سازمان ارزشی سراج که اسپانسر برگزاری جشنواره “مرگ بر آمریکا” بوده چندی قبل و به واسطه اعلام دبیر اصلی این جشنواره(میثم محمدحسنی) درباره ترانه سرایی یغما گلرویی برای آهنگ اختتامیه این جشنواره در کانون توجه قرار گرفت. البته که خیلی زود هم این خبر دبیر اصلی تکذیب شد ولی حواشی آن تا چند روز وجود داشت.(اینجا و اینجا را بخوانید)

ادای دین به ایثار و مردانگی

حالا سازمان ارزشی سراج در حمایت از غلام کویتی پور شرایط تولید قطعه “حریم” را فراهم آورده است که شعر این اثر از سروده های علیرضا آذر است و بهنام صبوحی نیز آهنگسازی آن را انجام داده است و با صدای غلام کویتی پور و دکلمه محمود سراجی منتشر خواهد شد.

غلام کویتی پور در آستانه انتشار این تک قطعه، در توضیح دلایل تولید و انتشار این اثر به “موسیقی ما” گفت : «شهدای مدافع حرم از شهدای دفاع مقدس مظلومترند و با این قطعه خواستم دینم را هر چند کوچک، به ساحت ایثار و مردانگی این عزیزان ادا کنم.»

کویتی پور در ادامه افزود: «این اثر را نه یک گام، که یک همنوایی و همدلی میدانم با ایثارگرانی که با ایمان راسخ دینی و مواج در غیرت انسانی، برای حفظ ارزشهای بشری با هجرت به سوی مبارزه تا محو نمودن کفر و نفاق دست از ستیز نمیکشند.»

گفتنی است این اثر به تهیه کنندگی موسسه فرهنگی «دلصدا» و تحت امتیاز سازمان فضای مجازی «سراج» به زودی منتشر خواهد شد.

سینماژورنال: وفات پدر شهید جهان‌آرا، موج تازه‌ای از یادآوری خاطرات محمد جهان‌آرا را در شبکه‌های مجازی به راه انداخته.

به گزارش سینماژورنال و به نقل از “شرق” اگرچه دنیای قهرمانانه این شهید در ذهن ایرانی‌ها با آهنگ «ممد نبودی ببینی» کویتی‌پور حک شده اما به‌تازگی آهنگ «ممد» با صدای هومن اژدری سعی کرده در فضایی غیرمتعارف، روایتی دیگر از قهرمانی‌های جهان‌آرا را به ثبت برساند.

هومن اژدری نه به سیاق موسیقی‌های حماسی و نه در دستگاه‌های موسیقی ایرانی، بلکه به سبک راک از دلاوری‌های جهان‌آرا گفته تا به قول خودش «یک قهرمان ملی را برای نسل امروز دوباره معرفی کند».

داستان زندگی جهان آرا را از زبان پدرش شنیدم و موزیک-ویدئو ساخته شد

اژدری که متولد سال ٥٦ است، بخش عمده‌ای از خاطرات خود را مرتبط با جنگ می‌داند: «قصه جنگ از بچگی همراه من و نسل من بوده اما همیشه دنبال فرم خاصی برای بیان آن می‌گشتم تا اینکه سه سال پیش و بعد از بازگشتم به ایران تصمیم گرفتم محور داستانم را برپایه داستان قهرمانانه جهان‌آرا بگذارم و این موزیک‌ویدئو با همین رویکرد ساخته شد».

برخلاف تصور عمومی، اصلی‌ترین مشکل اژدری در این مسیر، نبود اطلاعات کافی درباره جهان‌آرا بوده است: «اصولا کمترین و مختصرترین اطلاعات در این حوزه وجود داشت که کمک چندانی نمی‌کرد درحالی‌که امثال جهان‌آرا قهرمان‌های ملی ما هستند و می‌توانند در دوره‌ای که چندان قهرمانی برایمان نمانده، از آنها الگو‌برداری کنیم».

در نهایت او برای ساخت این کلیپ از مناطق جنگی بازدید می‌کند و در همین زمان است که داستان زندگی جهان‌آرا را از زبان پدرش- در یک مصاحبه- می‌شنود و موزیک‌ویدئو ساخته می‌شود: «چندروز پیش که شنیدم پدر ایشان فوت کرده، واقعا حسرت خوردم، دوست داشتم ایشان هم نتیجه کار را ببینند.»

دوست داشتم در سبک راک از جهان آرا بگویم

اما شنیدن نام جهان‌آرا در یک آهنگ راک موضوع تازه‌ای است که اژدری درباره‌اش این‌طور توضیح می‌دهد: «دوست داشتم چیزی که می‌سازم برای مردم و از زبان مردم باشد؛ سبک من راک است و دلم می‌خواست در همین سبک با لحنی بومی و مختص به جنوب کشور از جهان‌آرا بگویم».

بااین‌همه خاطره ایرانی‌ها از محمد جهان‌آرا، تصویری است که از او در ترانه «ممد نبودی ببینی» با صدای کویتی‌پور جاودانه شده. اژدری، آهنگ خودش را نه در رقابت با آهنگ کویتی‌پور می‌بیند و نه در سودای آن.

صدای کویتی پور مرا یاد دایی شهیدم می اندازد

وی می گوید: «یک‌سری آهنگ نوستالژیک هستند و در خون ما جریان دارند. خود من وقتی که آهنگ آقای کویتی‌پور را می‌شنوم، یاد دایی شهید و بستگان جانبازم می‌افتم. آن آهنگ دنیای خاصی برای خودش ساخته، همچنان که آهنگ من هم به‌دنبال ساختن چنین دنیایی است. حالا طیف وسیعی از مخاطبان از طریق آهنگ‌هایی این‌چنینی در پی کشف دوباره یک شهید هستند و این به نظرم برای موسیقی ما یک افتخار است که راهی باشد برای شناساندن قهرمانان ملی‌مان». 

هومن اژدری

سینماژورنال/بهمن بابازاده: «روزي در تقاطع خيابان كردستان پشت چراغ قرمز و پشت فرمان اتومبيل بودم كه دو جوان به سمت من آمدند و گفتند كه شما آقاي كويتي‌پور هستيد؟ من هم گفتم بله. آنها گفتند كه پدر ما هم در جنگ بوده و گاهي به شوخي مي‌گويد كه شما با خواندن‌تان خيلي‌ها را به كشتن داديد. من هم لبخندي زدم و گفتم اگر امروز من به شما زور بگويم قبول مي‌كنيد؟ گفتند نه. گفتم‌‌ همان‌طور كه شما زير بار زور نمي‌رويد، ديگر مردم ايران هم زير بار زور نمي‌روند. تمام رزمندگاني كه در جبهه‌ها بودند با باور و اعتقاد آمده بودند و جنگيدند. اگر ما مي‌توانستيم در آن ايام قطعه‌اي حماسي بخوانيم، حاصل شور و حالي بود كه در ميان رزمندگان وجود داشت. متاسفانه دوربين‌هاي تلويزيوني در تصاويري كه از آن زمان ضبط كرده‌اند تنها به ما كه مي‌خوانديم توجه داشتند. كاش شما هم بوديد و شور و حال رزمندگان را مي‌ديديد.»

غلام كويتي‌پور خيلي به ندرت حرف مي‌زند. ولي عمده گفت‌وگوهايش مشخصا از چند فاكتور كلي برخوردارند: «حسرت برخي اتفاقات، زخم زبان و گلايه‌هايي تند.»

لفظ مداح وظيفه مي‌آورد و لياقت مي‌خواهد

كويتي پور پايه‌گذار يك اتفاق عجيب در دنياي موسيقي بود. اتفاقي كه باعث شد تا خيلي از مداح‌هاي ديگر كه تا به آن موقع دل و جرات نزديك شدن به موسيقي را نداشته‌اند، كمي راحت‌تر وارد اين فضا شوند. اما خود وي چندان از اين اتفاق راضي نبود؛ نه به خاطر اينكه از مداحي وارد فضاي پرالتهاب موسيقي شده است، بلكه به خاطر دلخوري‌هايي كه از انتشار آلبوم‌هاي اولش يعني «غريبانه ١و٢» دارد. اما بالاخره بعد از سال‌ها تصميم گرفت تا تمام اين دلخوري‌ها را كنار بگذارد و آلبوم جديدش را كه همان حال و هواي موسيقي مذهبي را دارد وارد بازار كند. آلبوم «خاموش» چند سال قبل با صداي ايشان منتشر شد و همين اواخر هم كه قرار بود كنسرتش را روي صحنه ببرد كه بنا به دلايلي اين برنامه به مرحله اجرا نرسيد و به آينده موكول شد.

حرف‌هاي بالا تنها بخشي از سخنان اين مداح نامي كشور است. مداحي كه در آستانه شب‌هاي قدر، هنوز اعتقاد دارد نبايد لفظ «مداح» را براي او استفاده كرد و اينكه: «لفظ مداح وظيفه مي‌آورد و لياقت مي‌خواهد…»

آنچه در ادامه خواهید خواند متن تازه ترین سخنان کویتی پور است که پیشتر در “اعتماد” منتشر شده است.

خودم را خواننده ارزشي نمي‌دانم

من خودم را خواننده ارزشي نمي‌دانم. من خواننده ايراني هستم. يك رگم عرب و يك رگم فارس است. من غم مملكت و مردمم را خورده‌ام و اين غم من را به معرفت سوق داد. من به همه سبك‌هاي موسيقي در سراسر دنيا اعتقاد دارم و هر‌گاه قطعه‌اي مي‌شنوم، وظيفه خودم مي‌دانم كه تا پايان آن قطعه را بشنوم.

وقتي اجاره خانه‌ام شش ماه، شش ماه عقب مي‌افتاد، از اين دنيا بدم مي‌آمد

در تمام اين سال‌ها وقتي كسي خبري از ما مي‌گرفت، مي‌گفتيم: «هر چي عشق داشتم را از من گرفتند». متاسفانه در دنياي هنر ما، مافيا حرف اول را مي‌زند و ديگر نه سليقه‌اي مانده و نه كسي دل مي‌سوزاند. با اين سكوت مي‌خواستم به نوعي از همه فاصله بگيرم و حداقل پيش وجدان خودم راحت باشم كه به كسي باج نداده‌ام و آخر سر هم وقتي اجاره خانه‌ام شش ماه، شش ماه عقب مي‌افتاد، از اين دنيا بدم مي‌آمد.

دردها را در آلبوم فریاد زده ام

اينها همه درد است. اين دردها را به نوعي در اين آلبوم فرياد زده‌ام و به نوعي تمام احساسم را در آن گنجانده‌ام. آلبوم «خاموش» را در اصل نخستين كار موسيقيايي خود مي‌دانم. با اينكه قرار بود يكي دو تا از كارها حال و هواي باورهاي ديني- مداحي را داشته باشد، ولي رفته‌رفته به سمت اين وادي بيشتر گراييده شديم و به آن پرداختيم. هر چند معتقدم كه موسيقي و كلا هنر نبايد صرفا به باورهاي اعتقادي يك جامعه خلاصه شود. دنياي هنر فضاي بي‌نهايت و گسترده‌اي دارد كه بايد همسو با آن جلو رفت. چارلي‌چاپلين مي‌آيد ولي باز هم بالاتر از چاپلين خواهند آمد. تكنولوژي پيشرفت مي‌كند. انسان‌هاي خارق‌العاده هم خواهند آمد.

غلام کویتی پور

انرژی برای ادامه کار

حالا چند سال بعد از انتشار آن آلبوم باز هم بازنشري از آن در بازاراتفاق افتاده كه انرژي من را براي ادامه دادن زياد كرده است.

فقط دو نفر را می شناسم که واژه “مداح” برازنده آنهاست/آن دو نفر هم معروف نیستند

من بارها خواهش كرده‌ام كه از لفظ مداح براي من استفاده نشود. ما در حد حماسه‌سرا هم نيستيم، چه برسد به مداح. مداح اهل بيت جايگاهش خيلي بالاست. مداحي سير و سلوكي دارد. متاسفانه در جامعه ما هر كس ميكروفن را مي‌بيند، مي‌گويد بلندگو را بده به من. ماجراي اصطلاح مداح‌هاي اين دوره زمانه هم تقريبا همين‌گونه است. با نسبت دادن اين واژه به يك‌سري افراد نالايق، آبروي يك عده مداح مخلص را نبريم. من فقط دو نفر از دوستان را مي‌شناسم كه واقعا واژه «مداح» تنها برازنده آنهاست. البته ناگفته نماند آنها جزو معروف‌هاي اين وادي نيستند و شايد هم دوست نداشته باشند كه من اسم‌شان را بياورم ولي هم صداي داوودي دارند و هم اخلاقيتي دارند كه من در زندگي‌ام خيلي زياد از آنها درس گرفته‌ام.

خرمشهر، ول مانده/باید زودتر و زیباتر ساخته شود

قرآن به ما ياد مي‌دهد كه قلبت براي همه مردم و همنوعان‌ات بتپد. خرمشهر هم يك قطعه از جهان است كه من در آن زندگي مي‌كنم. اما اين حق خرمشهر نيست. ول‌مانده… بايد زودتر و زيباتر از اينها ساخته شود. براي بازسازي خرمشهر خيلي‌ها آمدند و رفتند ولي اتفاق خاصي نيفتاد. اين هميشه اذيتم مي‌كند كه عروس جنوب، هنوز هم آثار آن روزهاي جنگ را در پيكره شهرش مي‌بيند.

شب‌هاي قدر آدم‌ها از درون خود بيرون مي‌آيند

هميشه دگرگوني خاصي را در اين شب‌ها دارم. از كليشه كه بخواهم خارج شوم، نتيجه‌اش مي‌شود حرف‌هايي كه شايد براي خيلي‌ها تازگي نداشته باشد. شب‌هاي قدر آدم‌ها از درون خود بيرون مي‌آيند و متعلق به خود نيستند. اين حس و حال شايد قابل روايت نباشد. اتفاقي شخصي و دروني است. براي ما هم دعا كنيد…