فیلمساز ایرانی هالیوود به‌دنبال جلیقه ضدّگلوله!
سینماروزان/ساناز پورغفور: “شانس دوم” نام آخرین اثر “رامین بَحرانی” کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی-آمریکایی است که مستندی روایی درباره مخترع جنجالی جلیقه‌ی ضدگلوله “ریچارد دیویس” بوده و به واسطه مضمونش، آرای متناقضی را موجب گشته.
این هنرمند ایرانی-آمریکایی در مصاحبه‌ای با “ایندی‌وایر” بیان داشت که “کمپانی وِسپوچی” با توجه به کارنامه و تجربه‌ی وی در ساخت فیلم‌های مستند واقع‌گرایانه به او پیشنهاد ساخت این اثر را داده است.
#شانس_دوم نیز مانند دیگر آثار بحرانی نگاهی به مقوله‌های رویای آمریکایی و نفوذ فساد در نظام سرمایه‌داری دارد. ویژگی‌هایی که در دیگر آثار وی از جمله “چاپ شاپ”، “مرد ارابه به‌دست” و “۹۹ خانه” به وضوح دیده می‌شود.
وی در ادامه می‌افزاید: به این دلیل که داستان “دیویس” به خودی خود بسیار غنی بود “شانس دوم” به شکل یک مستند ارائه شد؛ “دیویس” به دنبال رویای نجات جان انسان‌های بیشمار جلیقه‌ی ضدگلوله را اختراع می‌کند و تا جایی پیش می‌رود که سینه‌ی خود را هدف تیر‌اندازی قرار می‌دهد، اما از عواقب این اختراع نظامی‌سازی‌های بیشتر و ایجاد مسابقه‌های تسلیحاتی بین کشورهاست.
“راجر ایبرت”، منتقد فقید سینما، بحرانی را تجلیل کرده و فیلم “چاپ شاپ” او را ششمین فیلم برتر دهه مربوطه و بَحرانی را “کارگردان جدید دهه” معرفی کرد. بحرانی درباره تفاوت نگاه بین “شانس دوم” و “چاپ شاپ” اظهار میدارد: تفاوت بسیار زیاد است و تقریبا از سوژه تا مضمون در دو فضای متفاوت کار کردم ولی از منظر بصری همان لحن تجربه‌گرا را ادامه داده‌ام.
همچنین دیگر اثر بحرانی “ببر سفید” در سال ۲۰۲۱ نامزد اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی شد. بحرانی در مورد این فیلم و تفاوت با شانس دوم می‌گوید: با “بالرام” قهرمان اصلی این فیلم به شدت احساس نزدیکی می‌کنم، زیرا من نیز یک ایرانی-آمریکایی هستم که سه سال از دوران بزرگسالی خود را در ایران گذراندم. روستایی که پدرم از آن می‌آید دقیقا به محل زندگی “بالرام” شباهت دارد. “ببر سفید” یک فیلم کمدی-درام سیاه هندی با بازی “آدارش گوراو”، “پریانکا چوپرا” و “راجکومار رائو” بود. فیلمی که پانزده سال آرزوی ساخت آن را داشتم. فیلم بسیار خنده‌دار، طعنه‌آمیز اما دارای فضایی تاریک بود ولی “شانس دوم” در عین اینکه مسأله ای تراژیک را بازیابی می‌کند اما نقاط روشن خود را هم برای مخاطب علاقمند به تفکر در عواقب اختراعات خاص دارد.
بحرانی می‌گوید: در تمام آثارم همراه دغدغه‌مند طردشدگان و اقشار نادیده گرفته شده جامعه و صداهای شنیده نشده آنها بوده و هستم. این نگرانی‌ها در آثارم کاملا مشهود است و باز هم می‌خواهم درباره همین اقشار نادیده، فیلم بسازم.