سینماروزان: اصغر فرهادی درنهایت نتوانست به جمع پنج فیلم کاندیدای نهایی اسکار خارجی راه کند.

“قهرمان” که اکران داخلیش به فروشی حدود پانزده میلیارد رسیده است نماینده ایران در اسکار۲۰۲۲ بود.

با این حال همان طور که در گلدن گلوب این فیلم ژاپنی #ماشین_مرا_بران بود که رقابت را برد در جمع کاندیداهای نهایی اسکار خارجی هم نام همین فیلم به چشم میخورد.

“فرار” از دانمارک،  “دست خدا” از ایتالیا،  “لونانا: گاومیشی در کلاس درس” از  بوتان و “بدترین آدم دنیا” از نروژ دیگر فیلم‌هایی هستند که به جمع نامزدهای نهایی شاخه بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان اسکار راه یافتند.

جالب است که فیلمی از کشور بوتان کاندیدای اسکار خارجی است. بوتان کشوری است در جنوب چین که فقط حدود یک میلیون جمعیت دارد!

“لونانا…”ساخته پو چوینینگ دورجی که از بوتان کاندیدای اسکار شده درباره معلمی است که مجبور می‌شود برای تدریس به منطقه‌ای دورافتاده و سرد در شمال بوتان سفر برود.

سینماروزان/میلاد جلیل‌زاده: به غیر از «قهرمان» که نماینده ایران در  اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان است، «ماشین منو بران» (ژاپن)، «بدترین آدم دنیا» (نروژ)، «کوپه شماره ۶» (فنلاند)، «من مرد تو هستم» (آلمان)، «رئیس خوب» (اسپانیا)، «دست خدا» (ایتالیا)، «کندو» (کوزوو)، «فرار» (دانمارک)، «آزادی بزرگ» (اتریش)، «زمین بازی» (بلژیک)، «بَره» (ایسلند)، «دعا برای ربوده‌شده» (مکزیک)، «لونانا: قایقی در کلاس» (بوتان) و «کلیسای جامع پلازا» (پاناما) نام این 14 فیلم باقی‌مانده این فهرست است.

به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه فرهیختگان، مضامین جنسی عجیب و زنانی که در جوامع مردسالار مختلف مورد ظلم و ستم واقع می‌شوند، عمده مضامینی هستند که در این فیلمها به چشم می‌خورند.

از میان این فیلم‌ها دو اثر به زبان آلمانی و سه اثر به زبان اسپانیایی ساخته شده‌اند اما اگر فیلم فرار از دانمارک که البته آن هم مستند است، نبود، زبان فرانسوی در اسکار امسال غایب می‌شد. با توجه به جنگ زبان‌ها در اتحادیه اروپا که فرانسه به کمک بعضی دیگر از کشورهای اروپایی آن را علیه زبان انگلیسی به راه انداخته و خروج انگلستان از اتحادیه اروپا را بهانه و مستمسکی برای آن قرار داده، غیبت آثار فرانسوی در فهرست کوتاه اسکار حساسیت بیشتری پیدا می‌کند؛ بااین‌حال بیشتر آثار حاضر در لیست 15تایی اسکار، قبلا در فستیوال کن به نمایش درآمده بودند.

لونانا در کلاس درس/ بوتان

یک فیلم درام از کشور بوتان محصول سال ۲۰۱۹ به کارگردانی پاوو چوینینگ دورجی است که اولین نمایش جهانی خود را در جشنواره فیلم BFI لندن داشت. این فیلم به‌عنوان نماینده بوتان برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودو‌سومین دوره جوایز اسکار معرفی شد اما صلاحیت آن مورد تایید قرار نگرفت. با این‌حال مجددا به‌عنوان نماینده بوتان برای سال بعد ارائه شد و تا فهرست 15 تایی بالا آمد. ماجرای فیلم از این قرار است که اوگین، یک معلم مدرسه (با بازی خود کارگردان) در آخرین سال تحصیلی خود، به شهر دورافتاده لونانا در شمال بوتان فرستاده شده است. او باید در ارتفاع بالا، کمبود امکانات رفاهی و سوز بی‌رحمانه زمستان مقاومت کند.

آزادی بزرگ/ اتریش

آزادی بزرگ یک فیلم درام اتریشی محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی سباستین میز است. در ژوئن 2021، این فیلم برای رقابت در بخش نوعی نگاهUn Certain Regard در جشنواره فیلم کن 2021 انتخاب شد و نهایتا توانست برنده جایزه هیات داوران این بخش بشود. این فیلم برنده ژیرالدیلو طلایی در جشنواره فیلم اروپایی سویا هم شد و به‌عنوان نماینده اتریش برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نود‌وچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد و به فهرست 15 اثر شورت‌لیست راه پیدا کرد. آزادی بزرگ یکی دیگر از آثار جنسی حاضر در فهرست اسکار امسال است. داستان فیلم درباره هانس، مردی در آلمان پس از جنگ جهانی دوم است که به دلیل همجنسگرا بودن به زندان افتاده است و با هم‌سلولی‌اش ویکتور رابطه برقرار می‌کند.

زمین بازی/ بلژیک

زمین بازی یک فیلم درام بلژیکی محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی لورا واندل است. در ژوئن 2021، این فیلم برای رقابت در بخش نوعی نگاه در جشنواره فیلم کن 2021 انتخاب شد و در کن توانست برنده جایزه فیپرشی FIPRESCI در این بخش شود. این فیلم به‌عنوان فیلم نماینده بلژیک برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد. فرانسه اگرچه امسال فیلمی به نمایندگی مستقیم از خودش در مراسم اسکار ندارد اما این فیلم فرانسوی‌زبان به‌نوعی می‌تواند در جنگ زبان‌های اروپایی -که اخیرا بالا گرفته و به وضع قوانینی توسط اتحادیه اروپا برای جلوگیری از گسترش زبان انگلیسی منجر شده است- یک نماینده به‌حساب بیاید. داستان فیلم از این قرار است که دختری هفت‌ساله شاهد آزار و اذیت برادر بزرگ‌ترش می‌شود. اگرچه او قسم می‌خورد که رازداری کند اما قضیه را به پدرشان می‌گوید و به‌زودی خودش را قربانی قلدری می‌بیند.

فرار/ دانمارک

فرار یک فیلم مستند پویانمایی محصول مشترک بین‌المللی محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی یوناس پوهر راسموسن است. ریزاحمد و نیکولای کوستر والداو به‌عنوان تهیه‌کنندگان اجرایی فعالیت می‌کنند. این فیلم اولین نمایش جهانی خود را در جشنواره فیلم ساندنس 2021 در 28 ژانویه 2021 داشت. این فیلم در 3 دسامبر 2021 توسط نئون و شرکت‌کننده در سینماهای ایالات‌متحده اکران شد. این فیلم به‌عنوان نماینده دانمارک برای جایزه اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی انتخاب شد و در فهرست نهایی ماه دسامبر قرار گرفت. علاوه‌بر این در فهرست نهایی بهترین فیلم مستند هم قرار گرفت. این فیلم درباره امین نوابی است که در آستانه ازدواج با همسرش، برای اولین‌بار داستان خود را در مورد گذشته پنهانش و فرار از کشور افغانستان به دانمارک به‌عنوان پناهنده به اشتراک می‌گذارد.

کوپه شماره 6 / فنلاند

کوپه شماره 6 یک فیلم درام محصول سال ۲۰۲۱ است که به نویسندگی و کارگردانی جوهو کوسمانن، براساس رمانی به همین نام در سال ۲۰۱۱ اثر رزا لیکسوم ساخته شده است. این فیلم در بخش رقابتی نخل طلای جشنواره فیلم کن 2021 انتخاب شد و حضور داشت و جایزه بزرگ را به‌طور مشترک با قهرمان اصغر فرهادی برنده شد. حالا این فیلم به‌عنوان نماینده فنلاند برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نود‌وچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد و تا فهرست 15تای نیمه‌نهایی بالا آمد. داستان فیلم از این قرار است که در سفر با قطار از مسکو به مورمانسک، یک دانش‌آموز فنلاندی با یک معدنچی خشن روسی دوستی دور از انتظاری پیدا می‌کند. در متاکریتیک، این فیلم براساس 12 منتقد، امتیاز 78 از 100 را دارد که نشان‌دهنده «بررسی‌های عموما مطلوب» است و در وب‌سایت جمع‌آوری نقد Rotten Tomatoes هم براساس 26 نقد دارای 85 درصد تاییدیه است.

من آدم تو هستم/ آلمان

من آدم تو هستم یک فیلم درام آلمانی به کارگردانی ماریا شرادر، هنرپیشه و کارگردان آلمانی است که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد و پیش از آن برای نخستین‌بار در هفتادویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین به‌نمایش درآمده بود. داستان از این قرار است که زنی به نام دکتر آلما فلسر، یک باستان‌شناس به یک باشگاه رقص می‌رسد که در آنجا یک کارمند او را به تام معرفی می‌کند. آلما از تام با یک مساله پیچیده ریاضی و جزئیات بی‌اهمیت درباره شعر مورد علاقه‌اش سوال می‌کند و او به‌راحتی پاسخ می‌دهد، سپس تام آلما را به رقص دعوت می‌کند اما معلوم می‌شود که تام در حقیقت یک ربات است… وبسایت گردآورنده نقد و بررسی Rotten Tomatoes براساس 122 نقد، 96درصد تایید را به فیلم می‌دهد و در متاکریتیک، این فیلم براساس نظر 26 منتقد، امتیاز 78 از 100 را به‌دست آورده است که نشان‌دهنده نقدهای عموما مطلوب به‌حساب می‌آید.

بره/ ایسلند

بره یک فیلم درام ایسلندی محصول سال ۲۰۲۱، اولین کارگردانی بلند سینمایی والدیمار یوهانسون است. این فیلم پس از نمایش در جشنواره کن 2021، در 24 سپتامبر 2021 در ایسلند اکران شد و به‌عنوان نماینده ایسلند برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد.  در Rotten Tomatoes این فیلم براساس 127 نقد دارای 83 درصد محبوبیت است و در متاکریتیک، فیلم براساس 28 منتقد، میانگین وزنی 69 از 100 را دارد. ماجرای فیلم از این قرار است که در ایسلند، یک زوج کشاورز به نام‌های ماریا و شوهرش اینگوار، از اینکه می‌فهمند یکی از گوسفندان باردارشان یک هیبرید عجیب‌وغریب انسان/گوسفند به دنیا آورده است، شوکه می‌شوند. ماریا و اینگوار بره دورگه را به‌عنوان فرزند خود دوست می‌دارند و نام آن را آدا به نام دختر متوفی ماریا می‌گذارند، پس از مدتی مادر بیولوژیکی آدا شروع به دردسرسازی می‌کند و سعی دارد دائما با آدا تماس بگیرد… .

کندو/ کوزوو

کندو یک فیلم درام از کشور کوزوو محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی بلرتا باشولی در اولین کارگردانی خود است. این فیلم برای اولین‌بار در جشنواره فیلم ساندنس 2021 به‌نمایش درآمد و اولین فیلم درتاریخ ساندنس بود که هر سه جایزه اصلی جایزه بزرگ هیات داوران، جایزه تماشاگران و جایزه کارگردانی را در رقابت دراماتیک سینمای جهانی برد. این فیلم به‌عنوان نماینده کوزوو برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد. این فیلم با الهام از داستان زندگی فهریجه هوتی ساخته شده است. شوهر این زن آلبانیایی اهل کوزوو، یک روز پس از آغاز حملات هوایی ناتو، در پی کشتار نیروهای صرب در روستای Krushe e Madhe در 25 مارس 1999 مفقود شد. خانه هوتی سوخت و او مجبور شد به تنهایی از دو فرزند و پدر و مادر شوهرش مراقبت کند. این زن که به‌عنوان یک زن بیوه مورد تبعیض قرار می‌گرفت، سعی کرد همسایگان خود را که تقریبا همگی شوهران‌شان را در جنگ از دست داده بودند، متقاعد کند که می‌توانند با فروش خیار و پیچک خانگی درآمد کسب کنند.

ماشین من را بران/ ژاپن

ماشین من را بران یک فیلم درام ژاپنی محصول ۲۰۲۱ به نویسندگی و کارگردانی ریوسکه هاماگوچی است. این فیلم براساس داستان کوتاهی به همین نام توسط هاروکی موراکامی از مجموعه داستان کوتاه او در سال 2014، با نام مردان بدون‌زنان است. ماشین من را بران در بخش رقابتی نخل طلای جشنواره فیلم کن 2021 شرکت داشت که در آن سه جایزه ازجمله بهترین فیلمنامه را از آن خود کرد و حالا به‌عنوان نماینده ژاپن برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار حضور دارد. خیلی‌ها این فیلم را با توجه به فضای حاکم بر جو آکادمی، شانس اول جایزه اسکار می‌دانند. این فیلم پر از صحنه‌های جنسی است و اقبال سینمای آمریکا به آن -که نسبت به سینمای اروپا و ژاپن، چنین چهارچوب‌هایی را بیشتر رعایت می‌کرد- نشان از تغییراتی جدی در جو آکادمی طی این سال‌ها می‌دهد. ورود پذیرش افرادی جدید به دایره اعضای آکادمی که حق رای پیدا کرده‌اند، شاید یکی از اصلی‌ترین دلایل چنین وضعی باشد. در این فیلم شخصیت‌های اصلی به حرفه تئاتر اشتغال دارند و روابط جنسی آنها ساختارشکنانه یا حتی بیمارگونه است، مثلا یکی از شخصیت‌ها که نویسنده هم هست، در طول رابطه جنسی داستان می‌سازد.

دست خدا/ ایتالیا

دست خدا ۲۰۲۱ به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی پائولو سورنتینو برای شیر طلایی در هفتاد‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز رقابت کرد؛ جایی که خود فیلم جایزه بزرگ هیات داوران و بازیگر آن فیلیپو اسکاتی، جایزه مارچلو ماسترویانی را دریافت کرد. این فیلم قرار بود در اکران محدود 24 نوامبر 2021 اکران شود و پس از آن در نتفلیکس 15 دسامبر 2021 پخش شد. این فیلم به‌عنوان نامزد ایتالیایی برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد. در این فیلم هم روابط جنسی ساختارشکنانه یا حتی بیمارگونه دیده می‌شود و برخلاف نام آن -که با اشاره به گل تاریخی مارادونا «دست خدا» است- نگاه ماتریالیستی آشکاری دارد. در دهه 1980، فابیتو جوان در ناپل زندگی می‌کند. او دوستان زیادی ندارد و می‌خواهد در کالج فلسفه بخواند. درحال‌حاضر او عمدتا به موسیقی گوش می‌دهد و بازی دیگو مارادونا را برای تیم ناپولی تماشا می‌کند. برادرش مارکینو او را به تست‌های بازیگری می‌برد، پس از اینها یک تراژدی خانواده شیسا را درگیر می‌کند و فابیتو به شیوه‌ای بی‌رحمانه و وحشیانه به بلوغ می‌رسد.

دعاهایی برای یک ربوده‌شده/ مکزیک

دعاهایی برای یک ربوده‌شده، فیلمی به کارگردانی و نویسندگی تاتیانا هوئزو است که اقتباسی از رمان جنیفر کلمنت، به همین نام است. این فیلم تداعی‌کننده دوران بلوغ کارگردانش در یکی از شهرهای کوهستانی مکزیک، زیر دست کارتل‌های مواد مخدر است. قبل از نمایش یک تصویر واحد، نفس کوتاه و دردناکی را می‌شنویم که به‌نظر می‌رساند کودکی مضطرب است اما در واقع یک دختر دبستانی و مادرش هستند که با سرعتی که دستان‌شان یاری می‌کند، در زمین چاله‌ای حفر می‌کنند؛ این حفره برای آنا 9 ساله است تا زمانی که مردان کارتل با خودروهای شاسی‌بلند خود در جاده‌های پرپیچ‌وخم برای ربودن دختران شهر، حتی از خانه‌های خانواده‌هایی می‌آیند که برای آنها در کشت خشخاش کار می‌کنند، پنهان شود. هوئزو متولد سالوادور و بزرگ شده در مکزیک، با مستندهای «El lugar más pequeño» (کوچک‌ترین مکان) و «Tempestad» با مضمون قاچاق، خود را به‌عنوان کارگردانی شاعرانه در مورد آمریکای لاتین جنگ‌زده معرفی کرد. اگرچه دعاهایی برای یک ربوده‌شده اولین فیلم داستانی اوست اما نشانه‌های حساسیت غیرداستانی هوئزو را در خود دارد.

بدترین فرد جهان/ نروژ

بدترین فرد جهان یک فیلم کمدی-درام رمانتیک تیره نروژی محصول ۲۰۲۱ به کارگردانی یواخیم تریر است. این سومین فیلم کارگردانش پس از تکرار و اسلو، در «سه‌گانه اسلو» است. این فیلم برای اولین‌بار در بخش رقابتی جشنواره فیلم کن 2021 به نمایش درآمد و رنته رینزو جایزه بهترین بازیگر زن را برای بازی در این فیلم برد.  بدترین فرد جهان به‌عنوان نامزد نروژی برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد و در فهرست نهایی ماه دسامبر قرار گرفت. این فیلم یک روایت اپیزودیک دارد. در وب‌سایت جمع‌آوری نقد Rotten Tomatoes تمام 56 بررسی مربوط به این فیلم مثبت هستند. اجماع انتقادی این وب‌سایت گفته است: «یواخیم تریر سه‌گانه اسلو را با یک کمدی رمانتیک به‌پایان می‌رساند که به‌طرز لذت‌بخشی تمهیدات فرسوده این ژانر را زیر و رو می‌کند.» در متاکریتیک، این فیلم دارای امتیاز 88 از 100 است. براساس 16منتقد که نشان‌دهنده تحسین جهانی است. در گاردین، پیتر بردشاو فیلم را به‌عنوان یکی از بهترین فیلم‌های کن توصیف کرد و ریچارد لاوسون درVanity Fair آن را نفیس و غم‌انگیز نامید.

کلیسای جامع پلازا/ پاناما

کلیسای جامع پلازا یک فیلم درام پانامایی به کارگردانی آبنر بنین است. این فیلم به‌عنوان ورودی پاناما برای بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد و در دسامبر 2021 در فهرست نهایی بهترین فیلم بلند بین‌المللی ظاهر شد. فرناندو خاویر د کاستا، بازیگر جوان، جایزه مزکال بهترین بازیگر مرد از جشنواره بین‌المللی فیلم گوادالاخارا را دریافت کرد اما قبل از اکران بین‌المللی فیلم در پاناما به ضرب گلوله کشته شد. این سومین‌باری است که فیلمی از بنین به‌عنوان ورودی پاناما برای اسکار بین‌المللی انتخاب می‌شود اما دو فیلم قبلی مستند بودند.
(2014 Invasion و 2018 Ruben Blades Is Not My Name) این بار این فیلمساز در دومین فیلم داستانی خود، بخشی از حساسیت مستندسازی خود را به سینمای داستانی می‌آورد. آلیسیا و همسرش دیگو درپی از دست دادن پسر 6 ساله خود در یک تصادف عجیب‌وغریب از هم جدا شدند و آلیسیا اکنون در یک آپارتمان هوشمند و مجهز در پلازا زندگی می‌کند. در اینجا یک پسر 13 ساله هست که او را با نام مستعار «رئیس» به پارکینگ می‌برد؛ همان بازیگر مقتول فیلم.

رئیس خوب/ اسپانیا

رئیس خوب، یک فیلم کمدی اسپانیایی محصول سال ۲۰۲۱ به کارگردانی فرناندو لئون ده آرانوآ و با بازی خاویر باردم است. این فیلم که در موستولز و مکان‌های دیگر در سراسر منطقه مادرید فیلمبرداری شده، به‌عنوان نماینده اسپانیا در بخش بهترین فیلم بلند بین‌المللی در نودوچهارمین دوره جوایز اسکار انتخاب شد. باردم در این فیلم درحالی‌که موهایش به رنگ خاکستری یکدست رنگ شده و کاملا به سبک ترامپ درآمده، یک شخصیت جدید را در کارنامه مردان شیطان‌صفت خود با عنوان کنایه‌آمیز (The Good Boss (El Buen Patrón ثبت می‌کند. با توجه به موضوع نسبتا سنگینش، این درام تاریک و کارمندی بسیار سرگرم‌کننده است، این بازیگر کهنه‌کار در نقش رئیس یک کارخانه خانوادگی که گرفتار مشکلات اقتصادی، مشکلات کارمندان و درگیری‌های ناشی از چندفرهنگی رو به رشد اسپانیا شده است. این فیلم براساس 10 نقد، امتیاز 90 درصدی را در Rotten Tomatoes دارد، همچنین Guy Lodge of Variety نقد مثبتی به فیلم دارد و جردن مینتزر از هالیوود ریپورتر نیز نقد مثبتی به این فیلم دارد و نوشت: «با توجه به موضوع نسبتا سنگین آن بسیار سرگرم‌کننده است.»

سینماروزان: در سال‌های اخیر روال معرفی فیلم ایرانی به آکادمی اسکار با پرسش‌هایی جدی مواجه بوده و ازجمله ارجحیت همیشگی یکی دو فیلمساز برای معرفی فیلم به اسکار.

مجتبی اردشیری در روزنامه فرهیختگان که رسانه منسوب به دانشگاه آزاد است در گزارشی پیرامون این مساله، پرسش‌هایی کلیدی طرح کرده است.

متن گزارش روزنامه فرهیختگان را بخوانید:

«قهرمان»، جدیدترین ساخته اصغر فرهادی همان‌گونه هم که بیشتر انتظار می‌رفت، فیلم، یک هفته قبل از اکران سراسری، به‌عنوان نماینده سینمای ایران برای اسکار 2022 انتخاب شد تا پنجمین حضور فرهادی در اسکار که پس از «چهارشنبه‌سوری»، با هر فیلم این کارگردان صورت گرفته، اتفاق بیفتد.  اخبار مربوط به «قهرمان»، از سال 98 رسانه‌ای شد. زمانی که رسانه‌ها از نگارش فیلمنامه‌ای جدید توسط فرهادی پرده برداشتند. در خرداد 99، فیلم وارد مرحله پیش‌تولید شد و در پاییز سال گذشته در شیراز جلوی دوربین رفت تا از همان زمان، برخی رسانه‌ها، فیلم را یکی از بخت‌های اصلی افتخارآفرینی در جشنواره‌هایی چون کن و درنهایت نماینده سینمای ایران در اسکار 2022 معرفی کنند.  اما در اینکه چرا فیلم، یک هفته قبل از اکران سراسری به‌عنوان نماینده سینمای ایران معرفی شد و چه جریان رسانه‌ای در پروبال دادن به اتفاق‌های حول این فیلم حضور دارند، ازجمله نکاتی است که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.

وقتی فیلم یک هفته قبل از اکران به اسکار معرفی می‌شود

طبق روال سالیان گذشته، یک هیات متشکل از سینماگران سرشناس، فیلم‌هایی را که از پارامترهای موفقیت در آکادمی برخوردار هستند و در ادامه می‌توانند نماینده شایسته‌ای به لحاظ اکران بین‌‌المللی و حضور در فصل جوایز باشند، به‌عنوان نامزد اولیه انتخاب کرده و درنهایت به فیلمی می‌رسند که بیشترین بخت را در میان فیلم‌های دیگر برخوردار است. هرچند در همین سال‌ها، فیلم یا فیلم‌هایی بوده‌اند که از هیچ بختی برای موفقیت در اسکار برخوردار نبوده اما به‌دلیل اتفاق‌هایی که داخل آن تیم هیات انتخاب افتاده و چندان رسانه‌ای نشده، به‌عنوان نماینده سینمای ایران به آکادمی معرفی شده‌اند.  اتفاق جالبی که برای نماینده امسال سینمای ایران افتاد، آن است که فیلم، یک هفته قبل از اکران عمومی معرفی شد، درحالی‌که در سنوات گذشته، عموما فیلم‌ها، زمان اکران خود را سپری کرده یا درحال نمایش بودند که انتخاب می‌شدند.  البته که باید به این نکته مهم نیز اشاره کنیم که ایران، عموما در طول این سال‌ها، در روزهای پایانی مهلت تعیین‌شده، اقدام به معرفی نماینده خود می‌کرد؛ اتفاقی که امسال، 11 روز قبل از اتمام مهلت صورت پذیرفت تا برخی شائبه‌ها درمورد این انتخاب مطرح شود.  نماینده سینمای ایران برای اسکار 2022، تنها ساعاتی پس از انتصاب سیدمهدی جوادی به‌عنوان مدیرعامل جدید فارابی معرفی شد. یعنی صبح چهارشنبه، سیدمهدی جوادی به‌عنوان مدیرعامل جدید فارابی معرفی شد و صبح پنجشنبه، نماینده سینمای ایران معرفی شد. یعنی بیانیه صبح پنجشنبه قرائت شد و احتمالا انتخاب، در عصر یا شب چهارشنبه صورت پذیرفته بود.  برخی بر این باور هستند که جریان سینمایی دولت روحانی، در آخرین فعالیت‌هایشان، و قبل از آنکه تیم سینمایی جدید دولت رئیسی، استقرار پیدا کند، طی 11 روز مانده به پایان مهلت، نماینده سینمای ایران را معرفی کرد تا مبادا تیم جدید، سراغ گزینه‌های دیگری از سینمای ایران رفته و فیلم فرهادی، لااقل در این حوزه ناکام بماند. بنابراین فرآیند تعیین نماینده سینمای ایران در اسکار 2022، توسط تیم فارابی دوران تابش صورت گرفت و در نخستین روز استقرار مدیرعامل جدید، اعلام رسانه‌ای شد که این شتابزدگی در نوع خود قابل‌تامل است.

هدف معرفی فیلم به اسکار: صرفا جایزه یا توانمندی سینمای ایران؟

در تمام این سال‌ها هیچ‌گاه به این پرسش پاسخ داده نشده که هدف از ارائه فیلم به بزرگ‌ترین رویداد سینمایی جهان، چه چیزی می‌تواند باشد؟ اینکه سینمای ایران تنها به جایزه گرفتن دلخوش است یا قرار است در این فستیوال‌ها و مراسم سینمایی، توانمندی کیفی سینمایی کشورمان به رخ کشیده شود؟

آن هم بعد از آنکه ما طی یک دهه اخیر، جریان پرنوسانی را با مراسمی چون اسکار داشته‌ایم: از تحریم این مراسم و عدم ارسال نماینده‌ای به این آکادمی گرفته تا اعلام فیلم‌هایی بی‌ربط که می‌دانستیم هرگز موفق به دریافت جایزه نمی‌شوند و البته کاسه داغ‌تر از آش شدن. این نوع برخورد با مراسمی چون اسکار هرگز یک خط‌مشی حرفه‌ای برای سینمادوستان ایرانی مشخص نکرد که جریان سینمایی کشور که متاسفانه با هر دولت، شمه‌های مختلفی از رفتار را از خود نشان می‌دهد، چه هدفی از ارائه تولیدات سینمایی کشور در سطح بین‌المللی در سر می‌پروراند.  یا اینکه این جریان سینمایی، به «فردیت» متصل است یا می‌خواهد جریان سینمایی کشور در ترازی بین‌المللی دیده و تحسین شود. اگر ملاک فردیت نیست و آنها دوست دارند جریان شوند، پس چرا این جشن گرفتن‌ها و موج تبریکات فقط برای فرهادی رقم می‌خورد و دیگر کارگردانانی که توانسته‌اند جوایزی را از فستیوال‌های بزرگ جهانی کسب کنند، مورد این حجم تشویق و ذوق‌زدگی نهادهای مجری در حوزه سینما قرار نمی‌گیرند؟ و اینکه چرا جریان سینمایی کشور، حداقل طی یک دهه اخیر تا این اندازه اصرار داشته که تنها سینماگری مانند فرهادی از پله‌های ترقی فستیوال‌های جهانی بالا رفته و وی را تا این اندازه، حتی برای مخاطب عام برجسته نمایند؟

شدت این ذوق‌زدگی به اندازه‌ای بوده که در مهر 92، فیلم «گذشته» فرهادی به‌عنوان نماینده سینمای ایران به آکادمی اسکار معرفی شد. فیلمی که در پاریس و به زبان فرانسوی تولید شده و در تیتراژ هم محصول این کشور اروپایی عنوان شده بود، در انتخابی عجیب، به‌عنوان نماینده سینمای ایران در اسکار 2014 راه پیدا کرد. فیلمی که یکی از ضعیف‌ترین ساخته‌های کارنامه فرهادی است و در فصل جوایز نیز هرگز نتوانست موفقیت فیلم‌های قبل و بعد از خود را تکرار کند. در بیانیه هیات انتخاب آن سال آمده که «گذشته» به این دلیل انتخاب شد که «به قضاوت‌های سینمایی آمریکا» نزدیک‌تر است و برای فیلم «دربند» که جدی‌ترین رقیب «گذشته» بود نیز آمده که «از این فیلم با موضوعی ایرانی، چیزی کسر نشد و در بلندی ایستاد.» از همین نگاه مشخص است که هیات انتخاب، دغدغه بسیاری برای گرفتن جایزه دارد تا آنکه بخواهد فرهنگ ایران و توانمندی‌های سینماگران کشورمان را در عرصه بین‌المللی به تصویر بکشاند؛ جایی که یک فیلم اصیل ایرانی در رقابت با فیلمی محصول فرانسه، تنها به این خاطر که به قضاوت‌های سینمایی آمریکا نزدیک نیست، عرصه را باخت و کنار رفت. «گذشته» فیلمی بود که در جشنواره کن همان سال، در دریافت جوایز اصلی ناکام مانده بود و بسیاری می‌دانستند که این فیلم، در اسکار 2014 نیز موفقیتی را کسب نخواهد کرد اما بااین‌حال، برند «فرهادی» کافی بود تا هیات انتخاب، این فیلم را به‌عنوان نماینده سینمای ایران انتخاب کنند.  در همان زمان، برخی زمزمه‌ها هم به گوش می‌رسید که «گذشته» در فهرست آثار فرانسوی برای معرفی به آکادمی بوده که چون رای لازم را نیاورده، از این فهرست خط زده شد و چون در فرانسه نتوانست افتخاری بیافریند، اینجا در ایران تحویل گرفته شد.  خیلی جالب است که چند روز پس از این انتخاب سینمای ایران برای اسکار 2014، «گذشته» تحت‌عنوان نماینده سینمای فرانسه در جشنواره زاگرب پذیرفته شد. این اتفاق حتی به اعتراض رایزن فرهنگی ایران در کرواسی نیز ختم شد، که این فیلم محصولی ایرانی است و باید به‌عنوان نماینده سینمای ایران نام برده شود. پاسخ به آقای رایزن توسط دبیرخانه جشنواره زاگرب این‌گونه بود که: تهیه‌کنندگان فیلم، فرانسوی و ایتالیایی هستند و زبان فیلم نیز فرانسوی است و با زیرنویس انگلیسی نیز منتشر شده و تمام داستان و حتی لوکیشن آن نیز در فرانسه بوده است پس نمی‌تواند محصولی ایرانی باشد.  در همان زمان نیز برخی سینماگران ایرانی به انتخاب «گذشته» به‌عنوان نماینده سینمای ایران در رقابت‌های اسکار، اعتراض‌هایی داشتند که این اعتراض‌ها با واکنش‌های تند برخی اعضای هیات انتخاب مواجه شد. شاید همین اعتراض‌ها سبب شد فارابی برای دیگر فیلم خارجی فرهادی (همه می‌دانند)، این سیاست را تکرار نکند؛ فیلمی که به‌عنوان یک محصول اسپانیایی، نتوانست به‌عنوان نماینده سینمای این کشور در رقابت‌های اسکار معرفی شود.  خیلی جالب است که در عدم معرفی فیلم «همه می‌دانند» به‌عنوان نماینده سینمای ایران به رقابت اسکار، اعلام شد که این فیلم تهیه‌کننده اسپانیایی دارد و به زبان اسپانیایی و در این کشور فیلمبرداری شده و عملا نمی‌تواند نماینده سینمای ایران باشد، حال آنکه «گذشته» با همین مختصات، با اصرار عجیبی از سوی جریان سینمایی وقت ایران به‌عنوان نماینده سینمای ایران معرفی شد و شدت تعجب‌ها را برانگیخت.  بنابراین کاملا مشخص است که هدف، نه اعتلای سینمای ایران و فعالان این حوزه، بلکه تنها افتخارآفرینی با کسب جایزه، آن هم توسط کارگردانی چون اصغر فرهادی است.

سالی که فرهادی است، نوبت به سینماگر دیگری نمی‌رسد

متاسفانه این شکل برخورد قهری با سینماگران و مخاطبان سینمادوست ایرانی، این گزاره را در سینمای ایران جا انداخته که آن سالی که اصغر فرهادی فیلم دارد، نوبت به فیلم سینماگر دیگری برای معرفی به اسکار نمی‌رسد.  در عمل هم چنین اتفاقی افتاده است. به‌طوری که از «درباره الی» تاکنون، فرهادی 6 فیلم ساخته و 5 فیلم (به جز «همه می‌دانند» که ایرانی نبود) به‌عنوان نماینده سینمای ایران در رقابت‌های اسکار شرکت داده شده است. دیگری وقتی «گذشته» با آن مختصات تماما فرانسوی به‌عنوان محصول ایران به اسکار معرفی شد، پس به این نتیجه می‌رسیم که احتمالا فرهادی در هر گوشه جهان که فیلمی بسازد، آن فیلم به‌عنوان نماینده سینمای ایران در رقابت‌های اسکار معرفی می‌شود، آن هم به این دلیل که اصالت کارگردان فیلم، ایرانی است! وجود چنین نگاهی در جریان سینمایی کشور سبب شده سینماگران دیگر، عملا از این شانس بزرگ- که می‌تواند تشویق بزرگی در ادامه حرکت حرفه‌ای آنها باشد- محروم ‌شوند. در تمام این دوره‌هایی که فیلم فرهادی، با شایستگی یا بدون شایستگی لازم در جهت نمایندگی جریان واقعی سینما در ایران به آکادمی معرفی شد، استعدادهای بزرگی بودند که انتظار می‌رفت، بیشتر و بهتر حمایت شوند اما متاسفانه نتیجه‌محوری جریان سینمایی سبب شد در تمام سال‌هایی که فرهادی حضور دارد، فیلم دیگری از فیلتر نهایی این هیات بیرون نیاید و انتخاب این هیات، از ماه‌ها قبل از اعلام رسمی، مشخص باشد. دیگر به‌نوعی مسجل شده در سال‌هایی که فرهادی فیلمی دارد، دیگر فیلم‌ها از هیچ شانسی برخوردار نیستند و حتی در آن سال‌ها به شوخی گفته می‌شود هیات انتخاب به چه کار می‌آید وقتی مشخص است چه فیلمی قرار است نماینده سینمای ایران در آکادمی اسکار باشد.  اما این اتفاق در کشورهای صاحب صنعت سینمایی به هیچ‌وجه در این ابعاد تکرار نمی‌شود. مثلا برای همین امسال، اسپانیا فیلم «مادران موازی» پدرو آلمادور را به‌عنوان نماینده سینمای کشورش برای معرفی به اسکار انتخاب نکرد. آلمادور تاکنون 7 بار در اسکار شرکت کرده و با دریافت دو جایزه اسکار و ده‌ها جایزه معتبر جهانی، یکی از مطرح‌ترین فیلمسازان اسپانیایی است که تمام سینمادوستان جهان نیز او را می‌شناسند. «مادران موازی» نخستین بار در ونیز 2021 به‌عنوان فیلم افتتاحیه رونمایی و به فیلم مورد علاقه منتقدان بین‌المللی تبدیل شد. این فیلم به‌عنوان فیلم اختتامیه جشنواره نیویورک هم به نمایش درآمد و در آنجا نیز موجی از تحسین‌ها را به خود دید. اما هیات انتخاب اسپانیا، این فیلم را با این همه تحسین بین‌المللی، شایسته معرفی به اسکار به‌عنوان نماینده‌ای برای سینمای کشورش ندانست و به جای این درام موفق، یک فیلم کمدی را به اسکار فرستاد. به یاد داشته باشیم که «مادران موازی» در تمامی گمانه‌زنی‌های بین‌المللی، یکی از مطرح‌ترین فیلم‌هایی بود که دیگر همه، حضور آن را در اسکار 2022 قطعی می‌دانستند و از آن به‌عنوان برگزیده بخش فیلم بین‌الملل نیز یاد می‌کردند. فیلمی که به اذعان ده‌ها تخمین داخلی و جهانی، یکی از اصلی‌ترین رقبای فرهادی برای کسب اسکار بهترین فیلم بین‌المللی 2022 بود.  تفاوت سینمای اسپانیا با ایران در معرفی نماینده به اسکار در آن است که کشور صاحب صنعتی چون اسپانیا، توانمندی سینمایی و پیشرفت‌هایی که از این محل قرار است نصیب سینمای اسپانیا شود، مدنظر قرار می‌دهد و در مقابل سینمای ایران تنها در پی گرفتن جایزه است و به این گزاره بسنده می‌کند که داوران آکادمی، هیچ سینماگر زنده ایرانی را مانند فرهادی نمی‌شناسند و به همین جهت، فیلم‌های فرهادی در مقایسه با کارهای کارگردانان دیگر، از شانس بیشتری برای دریافت جایزه برخوردار است.  در سایه چنین نگاهی است که تنها شخص فرهادی رشد می‌کند و از این مجرا، موهبت دندان‌گیری نصیب سینمای ایران، مشتاقان آن و فعالان این حوزه نمی‌شود.

جریان رسانه‌ای عجیب برای برجسته کردن آثار فرهادی

البته که در جا افتادن چنین گزاره‌‌ای، نمی‌توان از نقش پررنگ برخی رسانه‌ها به‌سادگی عبور کرد. قطعا نمی‌توان منکر بزرگی فرهادی در عالم فیلمسازی شد و اینکه هر پروژه‌ای که نام وی را تحت هر عنوانی یدک بکشد، به اتفاق بزرگی شبیه است که توجه رسانه‌ها و سینمادوستان را به خود جلب می‌کند.  اما برخی رسانه‌ها فراتر از یک پوشش یا تحلیل خبری، به خبرسازی روی آورده و با نفوذی که دارند، سهم بسزایی در جا انداختن آن خبر یا نشر حداکثری آن میان مردم و دیگر رسانه‌ها ایفا می‌کنند.  مثلا برای همین فیلم «قهرمان» ببینید که موج رسانه‌ای از انتهای سال گذشته و با چه عناوینی دست به‌کار شد. از همان سال گذشته، جریان‌سازی‌های رسانه‌ای صورت گرفت که «قهرمان»، اتفاق بزرگ جشنواره‌هایی چون کن، ونیز، لندن، برلین و نماینده سینمای ایران در اسکار است که قرار است اسکار 2022 را برای سینمای ایران به ارمغان بیاورد.  این جریان رسانه‌ای از انتهای سال گذشته، فضا را به‌گونه‌ای مهندسی کرد که انتخاب هر فیلم دیگری به جز «قهرمان» برای معرفی به اسکار 2022، اشتباه بزرگی است که می‌تواند شانس مسلم دریافت سومین اسکار را از ایران سلب کند. این تیم رسانه‌ای برای حقانیت ادعای خود، به‌صورت فشرده، نقل قول‌هایی را از زبان صاحبان رسانه‌های بین‌المللی و برخی منتقدان بعضا گمنام منتشر می‌کرد و طی آنها، این گزاره به مخاطبان تفهیم می‌شد که «قهرمان» یکی از مهم‌ترین فیلم‌های خارجی در اسکار 2022 و یکی از اصلی‌ترین گزینه‌های دریافت اسکار بخش بین‌الملل است. شوری این ماجرا تا جایی پیش رفت که طبق ادعای این تیم رسانه‌ای، برخی رسانه‌ها، از هم‌اکنون «قهرمان» را به‌عنوان برگزیده اسکار بخش فیلم بین‌الملل انتخاب کرده‌اند.  این تیم با هجوم به صفحه «آی ام‌دی بی»، امتیازهایی بالا برای «قهرمان» ثبت می‌کردند و این درحالی بود که فیلم در هیچ کشوری در جهان به روی پرده نرفته بود اما چندین هزار نفر برای آن رای‌های مثبت و بسیار عالی و البته پیام‌های خرسندانه ثبت می‌کردند. این تیم، سرمست از آنکه این حربه آنها نیز به موفقیت تبدیل شده، سرخوشانه از امتیاز بالایی که برای این اثر در آیام‌دیبی ثبت شده، در رسانه‌هایشان نوشتند بدون آنکه لحاظ کنند مخاطبان ایرانی می‌دانند این فیلم هنوز در هیچ کشوری نمایش داده نشده، پس مردم جهان چگونه می‌توانستند به این فیلم رای دهند؟! ضمن آنکه انتشار این خبر ناشیانه، زمینه را برای ایجاد یک فضای دوقطبی فراهم آورد تا طی آن، مخالفان سینمای فرهادی نیز به صفحه این فیلم در این پایگاه اینترنتی معتبر مراجعه کرده و امتیازهای پایین و خیلی ضعیف به فیلم بدهند. این پایگاه نیز وقتی دید عرصه، شکلی بچگانه به خود پیدا کرده، امکان نمره‌دهی به این فیلم را غیرفعال کرد.   و حالا که خواسته اصلی این تیم در انتخاب «قهرمان» به‌عنوان نماینده سینمای ایران در اسکار 2022 محقق شده، فعالیت آن کم شده؛ چراکه مهم‌ترین خواسته، همین راهیابی به اسکار بود که محقق شد. اکران داخلی به‌دلیل خبرسازی‌های بسیاری که درباره این فیلم صورت گرفته و البته برند نام فرهادی، قطعا با استقبال خوبی مواجه خواهد بود و دیگر نیازی نیست برای این اکران داخلی، باگ‌هایی از سوی تیم رسانه‌ای علنی شود. ضمن اینکه همین اکران داخلی نیز تنها برای در دست داشتن جواز ورود به اسکار تعیین شده است. وگرنه اگر راهیابی به اسکار، دغدغه نبود و فیلم از اول بهمن روی پایگاه‌های اینترنتی آمریکایی منتشر نمی‌شد (که قطعا نسخه قاچاق آن در این ماه به دست مخاطبان ایرانی می‌رسید)، آیا صاحبان فیلم، حکم به نمایش فیلم برای مردم سرزمین‌شان آن هم در این برهه زمانی می‌دادند؟

هوایی تازه در مدیریت جدید

برای مدیریت سینمایی جدید، طرح و برنامه‌های بسیاری در مسیر نجات سینمای ملی نوشته شده است. مطمئنا یکی از اصلی‌ترین این موارد که متاسفانه در کمتر برنامه‌ای بدان پرداخته شده، سند تحول برمبنای شایسته‌سالاری افراد است. دایره این شایسته‌سالاری اما گسترده است: از تیم مدیریت‌های سینما و هیات‌های کارشناسی آنها که طی چند دهه اخیر، همیشه از یک دایره بسته انتخاب می‌شوند تا توجه و نگاه به فیلمسازانی که همواره به دلایلی در چشم بوده‌اند و بیشترین تمرکزها روی آنها صورت گرفته است.  این جریان تبعیض‌آمیز در طول چند دهه اخیر سبب شده همواره نام‌هایی آشنا در رسانه‌های سینمایی کشور برجسته بمانند. فلان مدیر منتسب به این دایره بسته، به‌عنوان چهره‌ای مهندس و نخبه و فلان کارگردان نیز در مقام کسی که تعلیق‌هایش حتی از هیچکاک هم نفسگیرتر و عمیق‌تر است! در چنین فضایی، امکان معرفی صحیح اندیشه‌ها و ابتکارها به آن میزان مطلوب وجود ندارد. سینمای ما در شرایط کنونی، در یک بن‌بست متروک از نام‌هایی قرار گرفته که تا نام یک بخش آورده می‌شود، چندین اسم مرتبط با آن حوزه در اذهان نقش می‌بندد. تا می‌گوییم دبیر فلان جشنواره، بلافاصله فقط چند نام آشنا به ذهن‌مان می‌رسد، تا می‌گوییم مدیران سینمایی، تصویر چند سینماگر و تا می‌گوییم اسکار و جشنواره‌های خارجی، دایره بسته ذهنی‌مان تنها معطوف به چند نام خواهد شد.  سینمای ایران امروز در این حوزه، نیازمند یک بازپروری و خانه‌تکانی اساسی است. شما اگر رئیس‌جمهور یک کشور باشید نیز بیش از 8 سال نمی‌توانید سردمدار بمانید، حتی اگر ورزشکاری در کلاس جهانی باشید، یک عمر مفید محدودی دارید اما در سینمای ایران مشخص نیست چه خبر است که افراد تا ده‌ها سال، بر مسندی مانده و اگر هم در چشم و مقابل دیدگان نباشند، در پس‌پرده به نقش حاکمیتی خود ادامه داده و تصمیم‌های مهم، همواره از کرسی منتسب به آنها بیرون می‌آید.  امید خیلی زیادی است که تیم سینمایی جدید، علاوه‌بر تمام خدماتی که نیاز به لحظه و حیاتی امروز سینمای ایران است، آن را از بن‌بست اسامی محدود خارج کرده و در یک فضای آزاد و طبق شایسته‌سالاری فنی و تکنیکی، به تماشای کارهای مدیران و فیلمسازان خود بنشیند.

سینماروزان: هیات معرفی نماینده سینمای ایران به مراسم اسکار، در پی جلساتی، فیلم «قهرمان» به کارگردانی اصغر فرهادی را به عنوان نماینده سینمای ایران برای معرفی به آکادمی اسکار ۲۰۲۲ انتخاب کردند.

به گزارش سینماروزان تقریبا در تمام سال‌های اخیر و هرگاه اصغر فرهادی فیلمی ساخته، این فیلم‌های او بوده که به عنوان نماینده ایرانی اسکار انتخاب شده و امسال هم اغلب می‌دانستند باز اصغر است که فیلمش به اسکار خواهد رفت‌‌.

فقط این وسط تشکیل هیأت انتخاب برای معرفی فیلم به اسکار فلسفه‌اش چیست؟ اصلا وقتی بناست همه راه‌ها به اصغر ختم شود چه کاریست صرف هزینه و گرفتن وقت اعضای محترم(!!) این هیأت برای معرفی فیلم به اسکار!!!؟؟؟

رائد فریدزاده- برادرزاده مهدی فریدزاده از معاونان سینمایی سابق- معاون بین‌الملل فارابی است و دبیر و سخنگوی هیأت معرفی فیلم ایرانی به اسکار.وی درباره روند انتخاب فیلم به اسکار توضیحاتی داده ولی نگفته چرا وقتی درنهایت بناست فیلم اصغر فرهادی را به اسکار معرفی کنند، باز به دنبال تشکیل هیأت انتخابند؟؟

فریدزاده در گزارش فعالیت این هیأت گفت: کار این هیأت با توجه به تغییر قوانین اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان و تغییر مهلت زمانی شرکت در ادوار اخیر به دلیل شیوع ویروس کووید۱۹، با بررسی ۴۴ فیلم اکران شده ایرانی آغاز شد و سپس اعضای هیات انتخاب به یک فهرست متشکل از ۳ فیلم رسیدند.

به گفته فریدزاده، در ادامه هیات معرفی نماینده سینمای ایران به مراسم اسکار با بازخوانی مقررات به بازبینی و بررسی تخصصی فیلم‌ها پرداختند و پس از رأی‌گیری و تجمیع نظرات، از میان ۳ فیلم «دشت خاموش»، «بندربند»  و «قهرمان»، فیلم «قهرمان» به کارگردانی اصغر فرهادی به عنوان گزینه نهایی انتخاب شد و با امضای اعضای این هیأت، به عنوان نماینده سینمای ایران به مراسم اسکار سال ۲۰۲۲ معرفی خواهد شد.

امسال هیات معرفی فیلم ایرانی به فرهنگستان علوم و هنرهای سینمایی اسکار ۲۰۲۲ از هنرمندان پیشنهادی خانه سینما شامل محمدعلی نجفی (کارگردان و رئیس هیأت مدیره خانه سینما)، پریوش نظریه (بازیگر)، مهدی سجاده‌چی (فیلمنامه‌نویس)، محمدمهدی عسگرپور (کارگردان و دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر)، شادمهر راستین (فیلمنامه‌نویس)، فریدون جیرانی (فیلمنامه‌نویس و کارگردان)، رسول صدرعاملی (تهیه‌کننده و کارگردان) و رامین حیدری فاروقی (کارگردان)  و رائد فریدزاده (دبیر شورای بین‌الملل ومعاون بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی) تشکیل شد.

سینماروزان: آغاز اکران فیلم “قهرمان” آخرین ساخته اصغر فرهادی از پنجم آبان در سینماهای سراسر کشور

خانه فیلم پخش کننده داخلی فیلم “قهرمان” زمان اکران را پنجم آبان اعلام کرد.

“قهرمان” اولین بار در جشنواره بین المللی فیلم کن ۲۰۲۱ به نمایش درآمد و ضمن کسب “جایزه بزرگ ” مورد استقبال تماشاگران و منتقدان بین المللی قرار گرفت.

امیر جدیدی، محسن تنابنده ، سحر گلدوست ، فرشته صدرعرفایی ،احسان گودرزی،مریم شاه داعی ، علیرضا جهاندیده ، فرخ نوربخت ، محمد عاقبتی ، صالح کریمایی و سارینا فرهادی بازیگران فیلمند.

سینماروزان/مسعود احمدی: تازه‌ترین جلسه شورای صنفی نمایش با حضور محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی برگزار شد.

به گزارش سینماروزان در این جلسه مقرر شد فیلم سینمایی «پوست» ساخته برادران ارک- که مضمونی مرتبط با اجنه دارد- از ۲۱ مهر و فیلم سینمایی «قهرمان» ساخته اصغر فرهادی از پنج آبان‌ در سینماهای کشور به نمایش در بیایند.

“پوست” با پخش بهمن سبز روی پرده می‌رود و “قهرمان” با پخش خانه فیلم.

از دیگر مصوبات این جلسه این بود که به مناسبت هفته نیروی انتظامی مقرر شد سینماهای کشور در این هفته به صورت نیم بها در خدمت اعضای نیروی انتظامی و خانواده همراه آنها باشند.

ضمن اینکه به درخواست تهیه کننده فیلم سینمایی «کله پوک» با اکران آنلاین این فیلم موافقت شد.

سینماروزان: شورای صدور پروانه ساخت با هشت فیلمنامه و هفت مجوز تهیه کنندگی موافقت کرد.

در میان فیلمنامه‌های پروانه ساخت گرفته نام پروژه‌های تازه اصغر فرهادی و شهاب حسینی به چشم میخورد.

به جز این تشتت تهیه‌کنندگان و چهارپاره بودن آنها باعث شده ارشاد خودش به صدور پروانه تهیه‌کنندگی دست زند که نتیجه‌‌اش هم‌ شده صدور پروانه‌ تهیه‌کنندگی برای روابط عمومی معزول سینما و هنرور فیلم “برادرم خسرو”!!

فهرست کامل پروانه ساختهای صادره به شرح ذیل است:

— “بدون همه چیز” به تهیه کنندگی جواد نوروزبیگی و کارگردانی و نویسندگی محسن قرایی

–“بیرو” به تهیه کنندگی مجید برزگر و کارگردانی و نویسندگی مرتضی علی عباس میرزایی

— “بازی دراز” به تهیه کنندگی محمدرضا شرف الدین وکارگردانی و نویسندگی یاسمین نصرتی

–“قهرمان” به تهیه کنندگی، کارگردانی و نویسندگی اصغر فرهادی

— “شیشلیک” به تهیه کنندگی محمدرضا منصوری، کارگردانی محمد حسین مهدویان و نویسندگی امیرمهدی ژوله

— “تولدت مبارک” به تهیه کنندگی و نویسندگی کامشاد کوشان و کارگردانی حسن قلی زاده

–“شب داخلی دیوار” به تهیه کنندگی علی جلیلوند و کارگردانی و نویسندگی وحید جلیلوند

— “بعد از اتفاق” به تهیه کنندگی شهاب حسینی و کارگردانی و نویسندگی پوریا حیدری اوره

سازمان سینمایی برای افراد زیر هم پروانه تهیه‌کنندگی صادر کرده است:

— مجوز تهیه کنندگی سینما برای کامشاد کوشان، علی رویین‌تن، محمدرضا منصوری، جلیل اکبری‌صحت و احسان ظلی‌پور

–مجوز تهیه‌کنندگی شبکه خانگی برای تینا پاکروان و شهاب حسینی

سینماروزان: چند سالي است در فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی دیگر کمتر خبری از روحیه جوانمردی، مروت و گذشت در قصه ها و قهرمانان فيلم ها پیدا می‌شود.

به گزارش سینماروزان و به نقل از “جوان آنلاین” سینمای دهه ۶۰ و ۷۰ مملو از قهرمانانی بود که روحیه پهلوانی جوانمردی و از خودگذشتگی داشتند، اما رفته رفته با غلبه جریان روشنفکری بر سینمای ایران این قهرمان‌ها نیز از پرده رخت بر بستند و جای خود را به شخصیت‌هایی شکست خورده، درمانده، مایوس و در در کار خود مانده، دادند. در طرفی دیگر نیز از سریال‌های نظیر «پهلوانان نمی‌میرند» و «پدر سالار» که از مهمترین ویژگی‌های بارز آن‌ها اخلاق و پهلوان منشی بود رسیده‌ایم به یک مشت سریال آبکی با شخصیت‌های منفعل و دور از خانواده.

از همین رو با جبار آذین، منتقد و مدرس سینما درباره اینکه سینما و تلویزیون چه نقشی در ترویج اخلاق و روحیه جوانمردی در جامعه دارد گفت و گو کرده‌ایم.

جبار آذین، منتقد و مدرس سینما در خصوص کمرنگ شدن روحیه جوانمردی و پهلواني  در سينماي ايران بويژه شخصیت‌های اصلی فیلم‌ها به «جوان آنلاین» می‌گوید: به نظر من از روزگاری که پای سیاست و تجارت به عرصه فرهنگ و هنر و به ویژه سینما باز شد، به ناگزیر فرهنگ از حوزه فرهنگ جلای وطن کرده است.

آذین می‌افزاید: با حضور و نقش پر رنگ سوداگری، رفاقت و تجارت و همچنین دور شدن اداره سینما از معیار‌ها و ملاک‌های فرهنگی و باور‌های جامعه کسانی عهده دار سینما شده‌اند که نه در امور فرهنگ و سینما صاحب تخصص بوده‌اند و نه اینکه برای اعتقادات ، سلیقه و دیدگاه‌های جامعه ارزش قائل بوده‌اند. از همین رو تولید فیلم‌های با محتوا و ارزشی به مرور جای خود را به آثار سطحی و سبک و بی محتوا داد تا گیشه‌ها از آن بی هنران، علف‌های هرز، مافیا و سوداگران باشد.

این مدرس سینما تصریح می‌کند:«معتقدم سالهاست که دیگر به جز مواردی اندک به همت برخی سینماگران متدین و متعهد ما شاهد آثار شاخص و ارزشمند که دارای استاندار‌های سینمایی و فرهنگی باشند در سینما نیستیم. به عبارت دیگر آنچه این روز‌ها بر سینما حکم می‌راند، نگاه‌های سیاسی، جناحی و بی هنری است که از فیلتر قدرت و ثروت مافیا و پولشویان سینما می‌گذرد. به همین دلایل است که سینما به حال خود رها شده و اغلب به گونه بازار مکاره و محلی برای کسب ثروت، موقعیت و قدرت و شهرت درآمده و کمتر مدیر و هنرمندی را می‌توان یافت که برای مسائل فرهنگی، معنوی و اخلاقی امتیازی قائل باشد.

آذین ادامه مي دهد: روشن اینکه آنچه در سینمای کنونی کشور حرف اول را می‌زند، فرهنگ، اخلاق، انسان و دین مداری نیست بلکه لودگی، تمسخر، همجمه به فرهنگ، ارزش‌ها و آرمان‌های جامعه است.در جامعه‌ای که اعتقادت و باور‌های دینی، ملی، انسانی و اخلاقی در آن سلطه دارد می‌طلبد که فرهنگ و هنر و سینمای آن هم بازتاب این گونه نگرش‌ها و خواست‌ها باشد و در جهت ارتقا سینما بکوشد.

جبار آذین، منتقد و مدرس سینما در خاتمه تاکید می‌کند: سینمای ایران به معماران و معماری نوین که با فرهنگ و سلیقه و انتظارات جامعه و سینماگران همسو بوده و از مسیر واقعیت‌ها و ارزش‌ها عبور کند، نیازمند است.