سینماژورنال: یک محقق برای بررسی نقاشی “مونالیزا” از تکنولوژی اشعه فرابنفش استفاده کرد و مدعی شد که «داوینچی»، برای کشیدن آن، از دو مدل مرد و زن استفاده کرده است.

به گزارش سینماژورنال و به نقل از “شبکه خبری فرهنگ و هنر” سیلوانو وینستی عنوان کرد که با استفاده از تکنولوژی اشعه فرابنفش توانسته لایه بندی این نقاشی را پیدا کند و به اطلاعاتی کلیدی دست یابد.

فرضیه اول این محقق آن است؛ مدلی که در این عکس قرار دارد همان مدلی است که در نقاشی «سنت جان باپتیست» است که به نام «سالای» شهرت یافته و نام واقعی آن «جیاکومو کاپروتی» می باشد.

فرضیه بعدی این است که «داوینچی» در بیشتر نقاشی ها، همچنین نقاشی «مونالیزا» از دو مدل  استفاده کرده و در آخر چهره ای را خلق کرده که از تصوراتش بدست آورده است.

با این که هویت «مونالیزا» در نقاشی نامعلوم است، اما مورخان معتقدند که آن شخصیت نشسته در اثر هنری، «لیزا گراردینی»، یک زن ایتالیایی، که برای این نقاشی، مدل شده است.

اثر هنری «مونالیزا»، معروف به «لبخند ژکوند»، نام یکی از معروف‌ترین تابلوهای نقاشی «لئوناردو داوینچی»، هنرمند مشهور ایتالیایی است که با رنگ روغن بر روی صفحه چوب سپیدار نقاشی شده‌است.

این اثر در طول تاریخ چندین بار ربوده شده، و با این‌که بیش از ۵۰۰ سال از زمان خلقش می‌گذرد اما آسیب چندانی ندیده‌است.

تابلو نقاشی مونالیزا هم اکنون در موزه لوور پاریس نگهداری می‌شود.

سالای

مونالیزا

سینماژورنال: اینکه آثار هنرمندان بزرگ در هر رشته ای زمینه ای باشد برای الگوبرداری و خلق آثار هنری تازه تر هیچ ایرادی ندارد.

به گزارش سینماژورنال این یک روال در تمامی هنرها بوده است که همواره تجربیات پیشینیان سنگ بنای آثار نسلهای بعد شده است.

با این حال تقلید است که گاهی توی ذوق می زند و این تقلید به آشکارترین شکل ممکن در بنری که یغما گلرویی برای یکی از آلبومهایش طراحی کرده به چشم می خورد.

این آلبوم “شام آخر” نام دارد که حاوی دکلمه هایی است که این ترانه سرای ایرانی از اشعار خودش ارائه کرده است.

کپی برداری از “شام آخر” داوینچی

تصویر کاور این آلبوم کاملا کپی برداری از نقاشی معروف “شام آخر” اثر لئوناردو داوینچی هنرمند مشهور ایتالیایی است.

البته که این آلبوم چندین سال قبل منتشر شده بود و در همان زمان نیز این کپی برداری بعضا انتقاداتی را موجب شده بود با این حال در چاپهای بعدی آلبوم نیز طراحی عوض نشد و حتی برای عرضه اثر در شبکه های مجازی که اخیرا یغما نیز درباره آن اطلاع رسانی کرده، نیز همان کاور قبلی ارائه شد.

“شام آخر” ترانه سرای ایرانی

بنظر می رسد این ترانه سرا که اغلب سعی میکند آثاری در نوع خود متفاوت و بدیع را عرضه کند اگر برای آلبومش هم کاوری متفاوتتر درنظر می گرفت شاید کمکی بود به بدعتی که در کلامش وجود دارد.

“شام آخر” داوینچی