سینماروزان: کمدی «اکسیدان» و فیلمی در مایه های ابزورد با نام «مادر قلب اتمی» از جمله آثاری هستند که در هفته های اخیر در سینماهای کشور روی پرده رفته اند و هر دو نیز با ممنوعیت نمایش در سینماهای حوزه هنری روبرو شده اند.
به گزارش سینماروزان اینکه یکی از کاراکترهای محوری هر دو فیلم ارمنی هستند و سیر اتفاقاتی که در هر دو فیلم با حضور این کاراکترها می افتد موجب شده شراره دولت آبادی که همسر آندره آرزومانیان موزیسین ارمنی ایران است در یادداشتی انتقادی و البته عجیب و غریب به هر دو فیلم بتازد.
دولت آبادی که زاده مشهد است و سابقه آثار مختلف در سینما و تلویزیون و از جمله «رویای خیس»، «پسران آجری»، «بید مجنون» و «دیشب باباتو دیدم آیدا»، «میم مثل مادر»، «به کجا چنین شتابان» و «گاوصندوق» رادر کارنامه دارد در یادداشت خود از برخی رفتارهای منسوب به ارامنه در این دو فیلم گلایه کرده است.
دولت آبادی البته در این یادداشت کمترین اشاره ای به تصویر مثبتی که «اکسیدان» از کشیش مرکزی خود ارائه میدهد نداشته همان طور که تصویرسازی انتزاعی «مادر قلب اتمی» که هویت آدمیان در آن کاملا دوپهلو است را جدی نگرفته است و فرض را بر دیده ها و تصورات خویش گذاشته.
متن یادداشت این بازیگر را بخوانید:
درددلی با همه شما دارم. البته منظورم با آنهایی است که همیشه بدون هیچ گونه تعصب،به حرفهایم گوش داده و اگر‌نظری مخالف بامن هم داشته اند درنهایت ادب و احترام جواب داده اند. همیشه سعی کردم،تمام توان و تلاش و قضاوتم برپایه حق وحقانیت باشد و بس.
فکر میکنم حرفه هنری که الان بخش فیلمسازی مدنظرم میباشد همیشه باید مثل یک دانشگاه، تعلیم‌دهنده و آموزنده باشد؛ ولی روزبه روز رو به افول وبی اخلاقی میرود.
فیلمی ساخته شده به نام «اکسیدان» به تهیه کنندگی آقای منوچهر محمدی و کارگردانی آقای حامد محمدی که در قالب طنز و کمدی، ارامنه مسیحی ایران را به چالش کشیده است که برای من که عضوی بسیار ناچیز در این حرفه هستم،خجالت و شرمندگی دارد.
دراین فیلم، رفتار و اخلاق کشیشان ارمنی به طنز گرفته شده همچنین باز هم از حلال و حرام ساندویچ های ارامنه صحبت میشود، در رابطه با تغییر دین و ازدواج مسلمان و مسیحی بدون احترام به دین مسیحیت کنایه هایی زده میشود.
البته که آدم مذهبی نیستم،ولی در بخش دینی و مذهبی،کشیشان مسیحی که سهل است، در تمام ادیان،چنین مسائلی وجود دارد که بخش طنز و کمدی اش خیلی بالاتر از اینهاست و برای ساخت یک فیلم کمدی، مسلماً شیرین تر با بار طنز بیشترخواهد بود. ولی آیا میشودساخت؟ آیا پروانه ساخت وسپس پروانه نمایش میگیرند؟ مگر یادمان رفته که فیلم «مارمولک» با چه مشکلات و سانسورهایی روبه رو شد؟! و همین جناب منوچهر محمدی،تهیه کننده آن پروژه باچه فلاکتی پروانه نمایش فیلم راگرفت؟! که آن هم از زیرکی جناب کمال تبریزی برای نوع اتمام قصه و پایان فیلم بود.
و همچنین فیلم دیگری که هم اکنون آخرین روزهای اکران خود راسپری میکندبه نام «مادر قلب اتمی» به کارگردانی آقای علی احمدزاده و تهیه کنندگی آقای امیرسیدزاده که درآن هم توهین کمی به ارامنه مسیحی ایران و دین مسیحیت نشده است؟!
و نمیتوان ساده ازنکات ریز و زیرکانه فیلمنامه آن فیلم گذشت. دختری ارمنی به نام آرینه را در فیلم میبینیم که دختر یک کشیش و از خانواده ی بسیار مذهبی است و نوارنده ی کلیسا میباشد. شخصیت پردازی غلط در فیلمنامه باعث شده بیننده این فیلم ، دختر ارمنی را طوری ببیند که نه تنها موسیقی شیطان پرستان(مربوط به صحنه ای که شخصیت محمدرضا گلزار در ماشین ضبط را پخش میکند)، بلکه دختری است مشروب خوار و بی شخصیت که سِنخیتی با دخترهای ارمنی ایرانی به خصوص از نوع مذهبی و کلیسایی ندارد. همینطور فیلمساز هیچ حرمتی برای نوازندگی در کلیسا قائل نشده است و یا اطلاع ندارند که کلیسا و ساز کلیسا برای نوازندگی آهنگِ دلخواه نیست! آن هم دربرابر محراب و همچنین بی حرمتی به نام روح القدس و بی ارزش نشان دادن آن و… و دیالوگ های زیرکانه فراوان.
در فیلمی که در موضوع آن اصلاً اجباری نیست که چنین شخصیتی صرفاً و حتماً ارمنی نشان داده شود آن هم دختر مذهبی ارمنی که نوازنده ی کلیسا باشد.
سالها پیش به هر دین و هر قومی ارزشی بالا داده میشد و در نهایت میگفتیم همه ایرانی هستیم.اما حالا…!حالا کاری با ما کرده اند که به خود اجازه داده،با هر قوم و اقلیتی هرگونه بی حرمتی وتوهینی را درقالب طنزانجام دهیم.
میخواهم بدانم سوژه چنین فیلمی اگر برعکس بود، پروانه نمایش میگرفت؟! یا طوری دیگر توقیف میشد؟!
در جایی از فیلم «اکسیدان» کنایه ای به رفتن و پناهنده شدن ارامنه ازکشور زده شده،خب مسئولین و مردم محترم،کلاه خود را بالاتر بگذارند.
درقدیم از هرقوم و دین ومذهبی به اینجا آمده و دردنیا به مردمانی بافرهنگ و مهمان پذیر معروف بودیم ولی حالا به جایی رسیدیم که حتی اقلیت های مذهبی که سالیان سال در کشور عزیزمان، ایران در کنارمان زندگی میکردند،حالا با رفتار بی فرهنگ وتوهین‌آمیز،ازماروی برگردانده و ترکمان میکنند و ترجیح میدهند از ما فاصله داشته باشند.
واقعاً آفرین برکسانی که ذره ای تعقل به عملکرد خود ندارند. جناب منوچهر محمدی من به شخصه، همین جا و ازطریق فضای مجازی از دوستان و یارانم عذرخواهی میکنم،که در یکی از فیلمهایی که به تهیه کنندگی شما بود «میم مثل مادر» ایفای نقش داشتم! اگرآن‌موقع میدانستم باچنین تهیه کننده ای کار میکنم،که روزی به سخره کشیدن ِمذهبی دیگر را سوژه خنده فیلمش میکند تا از این طریق ارتزاق کند،چنین حماقتی نمیکردم.
گرچه که تجربه ی بسیار شیرینی بامرحوم رسول ملاقلی پور (کارگردان آن فیلم) داشتم. جناب محمدی ها و جناب احمدزاده ها ، دیگر بس است. بادنجان های امروز دیگر برای دور قاب چیدن بسیارتلخ وگزنده است. فکر میکنم،موقع آن رسیده که شیوه ی خود راعوض کرده و سیاستی درست پیشه بگیرید.
در هر صورت دوستان از شما میخواهم تحت تاثیر امثال این فیلمها و سوژه ها قرار نگرفته و سعی داشته باشیم همدیگر را آزرده خاطر نکنی. درضمن یادمان نرود سینمایی که امروزه دستخوش عده ای نادان و جاهل قرار گرفته ، از همان‌دانش و تلاش ارامنه ی هنرمند عزیز آغاز شده و به رشد رسیده!!!
از این طریق از همه ارامنه عزیزم ، عذرخواهی کرده و باید بگویم متاسفم که از مظلومیت شما سوءاستفاده شده!
در ضمن دوستان بابت عصبانیتم از شما عذرخواهی میکنم ، چون بی حرمتی روز افزون این حرفه دیگر قابل تحمل نیست.
به امید روزی که دوباره انسانیت واقعی درست را یاد بگیریم.
- شراره دولت آبادی
