1

در یک محفل سینمایی رخ داد⇐طفره جعفر پناهی از اهدای جایزه به فیلم ۳ارگانی «ماجرای نیمروز»!!+فیلم

سینماروزان: محمدحسین مهدویان کارگردان فیلم 3ارگانی «ماجرای نیمروز» که برای تولید آن از فارابی تا حوزه هنری و تصویرشهر وابسته به شهرداری بودجه گذاشتند اگرچه برآمده از ارگانهایی ارزشی همچون روایت فتح و سازمان اوج است ولی در ماههای اخیر سعی کرده ظاهری انتلکت از خود به جای بگذارد.

شاید اگر در جریان جشن انجمنی موسوم به منتقدان خانه سینما او جایزه اش را از جعفر پناهی که یکی از سران جریان سینمای انتلکت‌مآبانه جشنواره‌ای است دریافت میکرد همه چیز آن گونه که مهدویان میخواست پیش میرفت اما نشد آنچه باید بشود.

جعفر پناهی بنا بود به همراه رخشان بنی اعتماد و محسن امیریوسفی جوایز بهترین کارگردانی را بدهد و پناهی احتمالا آگاه به اینکه جایزه اصلی به “رگ خواب” حمید نعمت الله میرسد به سمت سن رفت اما به محض اینکه متوجه شد دیپلم افتخاری هم باید اهدا شود به مهدویان کارگردان فیلم 3ارگانی «ماجرای نیمروز» ترجیح داد روی سن نباشد.

پناهی در مسیر بازگشت به میان حضار، با پادرمیانی دست اندرکاران این محفل برای بازگشت مواجه شد اما زیر بار نرفت و آن قدر تعلل کرد تا مهدویان جایزه اش را گرفته و به میان حضار برود و تازه آن زمان بود که پناهی روی سن رفت تا جایزه نعمت الله را بدهد.

جالب آن که مهدویان بعد از گرفتن جایزه به سمت پناهی رفت تا به نوعی با او در یک قاب قرار گیرد اما پناهی باز هم زیربار نرفت…

پناهی البته قبل از اعطای جایزه نعمت الله دلیل این کار خود را چنین بیان کرد: فیلم دولتی بسازند و صدها سینما بگیرند اما فقط یک سینما به ما دهند!

برای دیدن طفره جعفر پناهی از اهدای جایزه به صاحب فیلم 3ارگانی اینجا ببینید.




با طعنه‌های تند به سازمان سینمایی و خانه سینما ⇐محسن امیریوسفی فیلم توقیفی‌اش را به جشنواره متبوع شهرداری ارائه داد!

سینماروزان: محسن امیریوسفی کارگردان فیلم توقیفی «آشغالهای دوست داشتنی» بعد از چهار بار تلاش ناکام برای حضور در جشنواره های مختلف فجر و البته محفلی موسوم به جشنواره جهانی فجر، به تازگی فرم حضور در جشنواره شهر که با حمایت شهرداری برگزار میشود را پر کرد.

به گزارش سینماروزان امیریوسفی با اعلام خبر این ثبت نام گفت: در این چهار سال همان کاری را کردم که «آشغالهای دوست داشتنی» میگوید! یعنی حفظ آرامش، ناامیدنشدن از گفتگو و آشتی، درک همه نگاه های مخالف و پرهیز از نگاه دوقطبی. با همین نگاه بود که فیلمم را در این چهار سال به جشنواره های خارجی ندادم و سعی کردم اولین نمایشش در ایران باشد. شاید بعد از این همه سال صبوری عدالتی در وزارت ارشاد وجود داشته باشد آن هم برای فیلمی که پروانه ساخت از وزارت ارشاد دارد و به تائید سازمان سینمائی کاملاً مطابق فیلمنامه ساخته شده است.

وی ادامه داد: امیدوارم همین آرامش را تا اکران فیلمم داشته باشم و خداوند مرا از خشم دور کند، خشمی که زائیده چهارسال محافظه کاری و بی عدالتی مدیران قبلی سازمان سینمائی است. مدیرانی که ارثیه شوم توقیفشان نصیب رئیس فعلی سازمان سینمائی شده است.

امیریوسفی خاطرنشان ساخت: خداوند سینمای ایران را از شر «کاسبان توقیف» محفوظ دارد و خانه سینما را از خواب بیدار کند، آمین!




تأییدی بر تحلیل رسانه اصولگرا پیرامون حل مشکل صاحبان فیلمهای توقیفی حامی روحانی؟⇐رییس اداره نظارت از بازبینی مجدد فیلمهای توقیفی خبر داد

سینماروزان: تنها دقایقی بعد از آن که تحلیل روزنامه «جوان» را درباره حل مشکل صاحبان فیلمهای توقیفی حاضر در ستاد تبلیغاتی روحانی را منتشر کردیم(اینجا را بخوانید) گفتگویی از سوی حبیب ایل بیگی رییس اداره نظارت از سوی روابط عمومی سازمان سینمایی منتشر شده که در آن بر بازبینی دوباره فیلمهای توقیفی تأیید کرده است.

به گزارش سینماروزان جالب است ایل بیگی در حالی در گفتگوی اخیر خود حرف از حل مشکل فیلمها زده که در ماههای پیش از انتخابات کمتر پیش آمده بود که چنین اظهارات مثبت اندیشانه ای را از ایشان شاهد باشیم.

ایل بیگی با اشاره به اینکه در پی اظهار نظر چندی پیش محمدمهدی حیدریان رئیس سازمان سینمایی مبنی بر امکان بازبینی مجدد تعدادی از فیلم‌های بدون پروانه نمایش و مشکل‌دار، کمیته ویژه‌ای جهت این امر تشکیل شده اظهار داشت: رئیس محترم سازمان سینمایی چندی قبل در خصوص بازبینی مجدد تعدادی از فیلم‌های بدون پروانه نمایش و مشکل‌دار صحبت کردند که در پی این موضوع و دستور ایشان به معاونت نظارت و ارزشیابی مبنی بر تشکیل کمیته‌ای با حضور سینماگران و صاحب‌نظران فرهنگی؛ این کمیته تشکیل شده و فعالیت خود را آغاز کرده است.

وی افزود: این کمیته در حال بررسی فیلم‌‌های مختلف است تا بتوانیم به مرور فیلم‌هایی که مشکل داشتند را بازبینی و راهکاری پیدا کنیم، برای رفع مشکلشان و فکر می‌کنم در آینده‌ای نزدیک بتوانیم در خصوص فیلم‌هایی که توسط این کمیته بازبینی شده و گفت‌وگوهایی که حتما با خود دست‌اندرکاران فیلم‌ها خواهد شد، گزارش کاملی بدهیم و جزئیات را اعلام کنیم.

ایل‌بیگی در خاتمه اظهار داشت: از آنجائیکه این فیلم‌ها محصول فرهنگی-هنری هستند و محصول فرهنگی-هنری هم باید شرایط عرضه آن فراهم شود، تلاش این کمیته هم این است که راه‌حلی را برای رفع مشکلات فیلم‌ها پیدا کند.




پاره‌ای از اظهارات محسن امیریوسفی که «آتشکار»ش در دولت قبل اکران شد و «آشغالهای…»ش در دولت فعلی، توقیف⇐در دولت اعتدال، درِ سینما بر همان پاشنه دولت قبلی چرخیده است!/چهار سال امیدم به اندکی تدبیر بود ولی اشتباه بود/تنها پاسخی که از مدیران گرفتم، خانه‌نشین‌کردنم بود!/باید همان سال ۹۲ فیلمم را به جشنواره‌های خارجی می‌دادم

سینماروزان: محسن امیریوسفی کارگردانی که در دولت دهم بعد از مدتها توانست فیلم توقیفی «آتشکار»ش را هم در جشنواره فجر به نمایش درآورد و هم آن را اکران عمومی کند در دولت یازدهم نه توانست آخرین ساخته اش «آشغالهای دوست داشتنی» را در جشنواره به نمایش درآورد و نه توانست پروانه نمایش آن را برای اکران عمومی بگیرد.

به گزارش سینماروزان این کم لطفی به فیلمسازی که مدام به دولت دهم نقدهای اساسی وارد می کرد مطمئنا اسباب دلخوری را موجب می شود تا جایی که او در تازه ترین گفتگویش که با «شرق» و در فاصله ای اندک تا انتخابات 96 انجام شده بالاخره مدیران سینمایی دولت یازدهم را هم نقد کرده است.

متن کامل گفتگوی محسن امیریوسفی را با این توضیح بخوانید که ای کاش سینماگران ما قبل از تبلیغ برای کاندیدایی خاص در انتخابات قدری در اندیشه های فرهنگی این کاندیداها هم تأمل کنند تا دقیقا توسط همان کاندیدایی مهجور واقع نشوند که سنگش را به سینه زده اند:

‌ بسیاری از اهالی رسانه و منتقدان در جشنواره، تقاضای نمایش «آشغال‌های دوست‌داشتنی» را داشتند که متأسفانه اتفاق نیفتاد و ظاهرا مشکل نمایش این فیلم همچنان ادامه دارد، در این مدت واکنشی از جانب مدیران دولتی نسبت به فیلم داشتید. 
هیچ جوابی نگرفتم! ولی از همه صد منتقد و خبرنگار تشکر مي‌كنم و به‌خاطر اینکه هیچ جوابی از دبیر جشنواره نگرفتند، از همه آنها عذرخواهی می‌کنم، بالاخره روزی «آشغال‌های دوست‌داشتنی» به نمایش درمی‌آید.
‌ این چهارمین‌باری بود که فیلمتان را در جشنواره ثبت‌نام کردید. چرا آن را رسانه‌ای نکردید و تابه‌‌حال درباره اتفاقاتی که در این چند سال افتاده حرفی نزده‌اید؟ 
در این سال‌ها می‌خواستم در سکوت و باآرامش در پی احقاق حق فیلمم باشم، ولی به قول یکی از مدیران قبلی جشنواره، امسال هیئت محترم انتخاب بالاخره ننگ نپذیرفتن «آشغال‌های دوست‌داشتنی» را پذیرفت و آن را به نام خودش ثبت کرد! این فیلم کاملا قانونی ساخته شده و نزدیک چهارسال است که امید به اندکی تدبیر و اعتدال دارم، ولی اشتباه بود! تابه‌حال در دولت اعتدال، درِ سینما بر همان پاشنه دولت قبلی چرخیده است!
چهارسال است که می‌گویم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» فیلمی در جهت گفت‌وگو، وحدت ملی و پرهیز از فضای دوقطبی در جامعه است؛ چیزی که نیاز امروز جامعه ماست، ولی تنها پاسخی که از مدیران گرفتم، خانه‌نشین‌کردنم بود! آن‌هم در بهترین سال‌های زندگی کاری‌ام.  شاید همان سال ٩٢ وقتی اجازه ندادند هیئت انتخاب جشنواره، این فیلم را ببیند، باید آن را به جشنواره‌های خارجی می‌دادم تا حداقل زحمات گروهی از بهترین عوامل سینمای ایران دیده می‌شد، هنوز نمی‌خواهم قبول کنم که اشتباه کرده‌ام!
‌ امسال فیلم‌اولی‌ها حضور پررنگی در جشنواره داشتند و آثارشان در کنار سایر بخش‌ها دیده شد، آثار فیلم‌اولی‌ها را چطور دیدید؟ 
در این شرایط تنها امید سینمای ایران فیلم‌اولی‌ها هستند که باوجود همه مشکلات، فیلم‌های بسیار خوبی ساختند، فیلم‌های اول چون عمدتا ریشه در جریان فیلم کوتاه دارند، از پشتوانه‌ غنی تکنیکی و محتوایی برخوردارند که امید به احیای سینمای ایران را بالا می‌برد.
‌ انتقاداتی نسبت به انتخاب فیلم‌ها، سطح کیفی آثار و درنهایت داوری‌ها شد که بسیاری از این حواشی همچنان ادامه دارد، امسال نام بسیاری از دیگر فیلم‌سازان جریان‌ساز سینمای ایران هم از حضور در جشنواره حذف شد، به نظر شما تا چه حد برخی از این انتقادها به عملکرد هیئت انتخاب و داوری وارد است؟ 
همه داوران از چهره‌های شناخته‌شده و معتبر سینمای ایران بودند و چون همه فیلم‌ها را ندیدم، ترجیح می‌دهم نظری ندهم، ولی حجم اعتراضاتی که امسال به مدیریت و داوری جشنواره شد، نام جشنواره سی‌وپنجم را ماندگار کرد. ولی درباره هیئت انتخاب، نپذیرفتن فیلم «کاناپه» آقای عیاری که غیر از داستان ساده و انسانی‌اش، منحصربه‌فردترین تجربه سینمای ایران در چهره‌پردازی بازیگران زن را نشان می‌داد، اوج محافظه‌کاری و بی‌مهری بود. کاناپه باعث تحول سینمای ایران در ارتباط هرچه‌بهتر و واقعی‌تر با فیلم‌های ایرانی می‌شود.  من دو فیلم «لِرد» آقای رسولف و «هجوم» آقای مکری و چند فیلم دیگر را هم ندیده‌ام، ولی مطمئنم کیفیت این فیلم‌ها کمتر از اکثر فیلم‌های جشنواره امسال نبود و حضورشان جشنواره را گرم‌تر و جذاب‌تر می‌کرد.
 ‌ بسیاری معتقدند ضعیف‌ترین جشنواره سال‌های اخیر را پشت‌سر گذاشتیم، نظر شما چیست؟ 
از نظر مدیریتی تا حدی موافقم، هرچند امسال تعدادی فیلم خوب هم در جشنواره بود.
‌ به‌زعم برخی، محتوای بسیاری از فیلم‌های امسال جشنواره تلخ بود، نظر شما هم همین است؟ 
این تلخی در جامعه امروز ایران و نهایتا در سینمای ما هم هست. این تلخی حاصل روحیه مردم و سینمایی است که خیلی وقت‌ها پاسخ امیدواری‌اش را نمی‌گیرد.




تکذیب ساخت کمدی “مداح” توسط کارگردان “آتشکار”

سینماروزان: اخیرا جواد نوروزبیگی اظهارنظری را مبنی بر تهیه کنندگی فیلم سینمائی “مداح” به نویسندگی و کارگردانی محسن امیریوسفی اعلام کرده بود.

به گزارش سینماروزان امیریوسفی اما با نگارش یادداشتی برای “ایسنا” این مسأله را تکذیب کرده است.

متن یادداشت امیریوسفی را بخوانید:

فیلمنامه “مداح” را سالها پیش نوشتم ولی با توجه به گذشت زمان طولانی و شرایط روحی خودم فعلاً قصد ساخت آن را ندارم، چون تمام دغدغه‌ام حل مشکل اکران “آشغالهای دوست داشتنی” است و نمی‌خواهم بیش از این وارد حاشیه‌های ناخواسته شوم.

 “آشغالهای دوست داشتنی” در بهار سال 91 بعد از یکسال و نیم بازنویسی‌های متعدد فیلمنامه پروانه ساخت گرفت و در آن زمان با مشارکت و نظارت بنیاد فارابی فیلمبرداری و تدوین شد. ولی تقاضا برای حضور در جشنواره فجر سال 92 آغاز سوء تفاهم‌ها و بی‌مهری‌ها به این فیلم وحدت بخش سینمای ایران بود تا جائیکه فیلم حتی به هیات انتخاب نشان داده نشد!

بعد از آن برای پیگیری احقاق حق فیلمم سهم بنیاد فارابی را هم خریداری کردم، در این سالها همواره تلاش داشتم اولین نمایش این فیلم در ایران باشد و به همین دلیل آن را به جشنواره های خارجی هم نفرستادم.

“آشغالهای دوست داشتنی” از زمان تقاضای پروانه ساخت تا حال، شش سال از عمر مرا گرفته و در این مدت کار دیگری انجام ندادم و همواره در سکوت خبری پیگیر دریافت پروانه نمایش آن بودم ولی بعد از این همه سال به جای دیدن حاصل زحمات عوامل صبور این فیلم بر پرده سینماها، فقط دل مُردگی و خانه نشینی نصیبم شده است.

امیدوارم بعد ازسالها انتظار هرچه زودتر مشکل اکران این فیلم حل شده و تکلیف آن مشخص شود تا مثل دیگر فیلمهای سینمای ایران مورد قضاوت مردم قرار بگیرد.




“خواب تلخ” به شبکه خانگی می‌آید

سینماروزان: شورای صدور پروانه نمایش خانگی با عرضه 2 عنوان موافقت کرد.

 به گزارش سینماروزان در جلسه 23 آبان شورای پروانه نمایش خانگی كه با حضور اكثريت اعضاء برگزار شد با عرضه دو فیلم موافقت شد که در این بین نام “خواب تلخ” هم به چشم می خورد.

“خواب تلخ” ساخته محسن امیریوسفی بعد از 13 سال امسال در گروه هنروتجربه و با تعداد معدود سینما روی پرده رفت و همین باعث شد بسیاری از مخاطبان نتوانند فیلم را ببینند.

دختر”  به تهيه كنندگي و کارگردانی رضا میرکریمی که با حمایت سازمان منطقه آزاد اروند تولید شده دیگر فیلمی است که مجوز عرضه خانگی آن صادر شده است.




در یادداشت کارگردان “آشغالهای دوست‌داشتنی” بیان شد⇐مقصر مرگ رضا رستمی تومور مغزی بود یا آنها که چهار ماه وی را خانه‌نشین کردند؟

سینماروزان: درگذشت محمدرضا رستمی روزنامه نگار توانای حوزه فرهنگی به علت ابتلا به تومور مغزی سبب ساز آن شده که محسن امیریوسفی کارگردان آثاری همچون “آتشکار”، “خواب تلخ” و “آشغالهای دوست داشتنی” با نگارش یادداشتی در “شرق” به نوبه خود بکوشد به طرح پرسش درباره مقصر مرگ وی بپردازد.

به گزارش سینماروزان در این طرح پرسش ها امیریوسفی از یک طرف درباره تومور مغزی رضا گفته که هیپوفیز او را درنوردید و از طرف دیگر از خانه نشینی رضا به خاطر استعفا از دبیری فرهنگی یک خبرگزاری.

نتیجه گیری یادداشت امیریوسفی اما در این جهت است که به جای مقصریابی باید همبستگی میان آحاد جامعه مطبوعاتی و سینمایی بیشتر از اینها شود.

متن کامل یادداشت محسن امیریوسفی را بخوانید:

قصور پزشکی یا قصور مطبوعاتی؟

رضا رستمی عزیز رفت، به‌همین‌راحتی، آن‌هم در آستانه ٤٠سالگی؛ در اوج خلاقیت و آمادگی برای نوشتن، مدیریت‌کردن و قلم‌زدن در راهی که به آن معتقد بود. در زمانی که مطبوعات کشور بیش‌ازپیش به وجود اشخاصی صادق، باسواد و حرفه‌ای مثل رضا نیاز داشت، ولی فرشته مرگ به عادت ‌هزاران‌ساله، این دلایل را با لبخندی می‌شنود، چون از دید او وقت رفتن بوده و بس!

ولی دلیل مرگ نابهنگام رضا رستمی چه بود؟ مقصر تومور مغزی خوش‌خیمی بود که غده هیپوفیز او را دربر گرفته بود؟ یا پزشکی که جراحی خودش را با تشخیص ظاهرا نادرست عروق و نهایتا خون‌ریزی مغزی بیمار و دو جراحی اضافی و بی‌نتیجه دیگر برای جلوگیری از خون‌ریزی به پایان رساند؟

شاید هیچ‌کس به اندازه من قدر پزشکان حاذق و کاردان را نداند که چند سال پیش یکی از آن خبرگان به‌نام دکتر بابک زمانی با تشخیص درستش مرا از مرگ مغزی نجات داد و به‌همین‌دلیل امروز دیدن چنین اتفاق دردناکی برایم هولناک و غم‌انگیزتر است و دردناک‌تر از همه، پاسخ حیرت‌انگیز آقای جراح به همسر داغدار رضا رستمی است که بعد از گذشت تألمات روحی اگر صلاح بدانند خودشان خواهند گفت.

از اینکه بگذریم، شاید هم مقصر اصلی کسانی بودند که چهار ماه رضا رستمی را خانه‌نشین کردند؟ یا کسانی که وقتی رضا به‌خاطر حق آنها استعفا داد، سر پایین انداختند و به کارشان ادامه دادند!

اهالی مطبوعات و اهالی سینما در قضیه درگذشت تأسف‌بار کیارستمی بزرگ تلاش زیادی کردند که قصور یک پزشک و نه همه جامعه پزشکی را فریاد بزنند و دادخواهی کنند هرچند جوابش فقط سه ماه دوری آقای دکتر از بیمارستان بود!

ولی حالا بعد از رفتن تأسف‌بار رضای عزیز، باید غیر از مقصریابی، به مسئله‌ای مهم‌تر فکر کرد و آن لزوم همبستگی بیشتر در جامعه مطبوعات، جامعه سینمایی و جامعه هنری کشور است؛ همبستگی‌ای که باعث می‌شود رضا رستمی‌های دیگر در اوج خلاقیت کاری، این‌گونه خانه‌نشین و اسیر مرگ زودهنگام نشوند و بتوانند حداقلِ امنیت شغلی را داشته باشند.

ولی هرچه بود گذشت، هرچند فراموش نمی‌شود. مهم این است که رضا رستمی دیگر کنار همسر فداکارش، خانم الهه خسروی و دختر نازنینش، رها، نیست. رضا با عمر کوتاهش، تأثیر خودش را در عرصه مطبوعات و خبررسانی گذاشت، خوش‌به‌حالش که چنین زندگی کرد و صدحیف که بیشتر نماند، 




بازار داغ قاچاق فیلمهای کیارستمی در هنگامه تقابل سینماگران-پزشکان⇐کانون؛ متهم اصلی است

سینماژورنال: وقتي همه درگير ماجراهاي مرگ عباس كيارستمي هستند و دعواي ميان پزشكان و سينماگران، در زيرپوست شهر فيلم‌هاي عباس كيارستمي با هجم گسترده‌اي از قاچاق روبه‌رو است و سودجويان با سوءاستفاده از فرصت به‌دست آمده، اين فيلم‌ها را به مشتاقان تازه مي‌فروشند.

به گزارش سینماژورنال و به نقل از “اعتماد” اتفاقي كه در بين خبرها گم شده و هشدار رييس كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان هم درباره آن ناديده گرفته شده.

حالا درست است كه اكثريت اين فيلم‌ها در روزگار گذشته راهي براي اكران در سينماها نداشتند و چرخه معيوب اكران باعث شده تا قاچاق زيرزميني، فرصتي براي ديده‌شدن باشد، اما همچنان اين روند غيرقانوني، ضربه‌هاي بزرگي به سينما و حقوق مولف مي‌زند. بهانه‌اي كه باعث شد تا سراغ اهالي سينما برويم و از آنها بپرسيم چرا اين اتفاق رخ داده و راه‌حل چيست.

محسن امیریوسفی: کانون باید این فیلمها را زودتر از اینها پخش می کرد

محسن امیریوسفی کارگردان سینما در این باره گفت: توزيع غيرقانوني‌ آثار در ايران پديده‌ ‌عجيب و غريبي‌ نيست و در طول اين سال‌ها همواره غفلتي‌ نسبت به توزيع صحيح برخي از آثار سينمايي ‌در كشورمان وجود داشته است. برخي مالكان و تهيه‌كنندگان‌ آثار سينمايي ‌‌در مسير توزيع آثار افراد با يك بي‌سليقگي مفرط عمل كرده‌اند و همواره صاحبان اثر و مولفان از اين قضيه آسيب ديده‌اند. اين مشكل كلي ‌درباره آثار آقاي كيارستمي هم صادق است. در زمان حيات آقاي كيارستمي، كانون پرورش فكري كودكان و‌نوجوانان توجهي به توزيع آثار و فيلم‌هاي ايشان‌ نداشت و بيشترين اشتباه را خود اين ارگان مرتكب شد.

وی ادامه داد: كانون مي‌توانست اين فيلم‌ها را در زمان حيات ايشان به صورت مجموعه‌هاي شكيل در فروشگاه‌ها و با شكل و شمايلي كه در شأن عباس كيارستمي بود، توزيع كند. با اين حال و با پخش غيرقانوني آثار اين كارگردان در سطح شهر، ‌كانون بايد سريع‌تر براي توزيع صحيح و قانوني اين فيلم‌ها در قالب پكيج‌هاي ‌مدنظر ‌خودش اقدام كند و نگذارد بيشتر از اين سيستم توزيع آثار دچار زيان شود. البته نبايد چنين پنداشت كه اين اقدام‌ها در برابر توزيع غيرقانوني آثار وجه بازدارنده دارند. توزيع غيرقانوني اين آثار در سيستم قاچاق وابسته به بحث امنيت شغلي است و سويه ديگري دارد.

سیدجمال ساداتیان: این فیلمها چگونه از کانون بیرون آمده؟

سیدجمال ساداتیان تهیه کننده سینما درباره قاچاق فیلمهای کیارستمی بعد از مرگش بیان داشت: به صورت قانوني هر فيلمي كه ساخته مي‌شود نسخه اصلي آن در اختيار تهيه‌كننده آن فيلم به عنوان مالك اثر است. اگر قرار باشد اين فيلم اكران يا در قالب سينماي خانگي توزيع شود، اين تهيه‌كننده اثر است كه فيلم را در اختيار توزيع‌كنندگان يا سينماداران قرار مي‌دهد.

ساداتیان ادامه داد: اگر فيلم‌هاي آقاي كيارستمي دارد به‌صورت غيرقانوني در سطح شهر توزيع مي‌شود بايد اين سوال را پرسيد كه اين فيلم‌ها چگونه از كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان كه در حقيقت به عنوان تهيه‌كننده اين آثار، مالك فيلم‌هاي مرحوم كيارستمي است، بيرون آمده؟ اينكه عده‌اي دارند اين فيلم‌ها را به‌صورت غيرقانوني توزيع مي‌كنند يا نمايش مي‌دهند جدا از اينكه نشان‌دهنده ضعف در برخورد با اين افراد است بيانگر سهل‌انگاري كانون در توزيع به‌موقع آثار برخي هنرمندان نيز هست. اين سهل‌انگاري هم به خود مالكان اثر آسيب مي‌رساند و هم به كارگردان و ديگر مولفان يك اثر نمايشي. بدون شك اگر اين فيلم‌ها در زمان حيات صاحبان اثر به صورت قانوني و در يك سيستم اقتصادي صحيح توزيع شود جداي از اينكه فرهنگ استفاده درست از يك اثر سينمايي را گسترش مي‌دهد مي‌تواند از سوء‌استفاده‌ها جلوگيري كند.

احمد طالبی نژاد: شاید خانواده اش راضی باشند اما سهل انگاری کانون غیرقابل کتمان است

احمد طالبی نژاد منتقد سینما با اشاره به قانون کپی رایت گفت: در قانون كپي رايت، يك اثر تا سي ‌سال در اختيار مالك و تهيه‌كننده يك فيلم است. پس از سي سال به صورت قانوني‌ حق انتشار و توزيع اين آثار به مولف يا كارگردان فيلم واگذار مي‌شود و چنان‌چه كارگردان در قيد حيات نباشد اين فيلم‌ها در اختيار خانواده مولف قرار مي‌گيرد. از همين دريچه احتمال اينكه خانواده مرحوم كيارستمي با پخش اين فيلم‌ها به‌صورت گسترده مشكلي نداشته باشند، وجود دارد و به نظر مي‌رسد خودشان تمايل دارند اتفاقا اين فيلم‌ها در دسترس مردم قرار بگيرد.

این منتقد ادامه داد: اما اين اتفاق سهل‌انگاري كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان را تحت‌الشعاع قرار نمي‌دهد. متاسفانه كانون در اين سي‌واندي سال براي توزيع آثار آقاي كيارستمي و ديگر كارگردانان كانون اقدام مفيدي نكرده است و جز اكران‌هاي محدود براي طيف خاصي از مخاطبان در توزيع اين فيلم‌ها كاهلي ‌كرده است. كانون پرورش فكري مي‌توانست در اين سال‌ها با فروش مناسب اين آثار در شبكه‌هاي قانوني توزيع و البته فروش آن به شبكه‌هاي تلويزيوني خارجي يا حتي صدا و سيما به ديده شدن اين آثار كمك كند. اينكه حالا و بعد از توزيع غيرقانوني اين فيلم‌ها، مسوولان كانون ادعاي ميراثداري مي‌كنند جاي سوال دارد در صورتي ‌كه بسياري از اين فيلم‌ها حق كارگردان‌هاي اين آثار است. به نظر مي‌رسد كانون به عنوان يك نهاد دولتي نياز چنداني به درآمد حاصل از فروش اين آثار ندارد‌ و بهتر است اين فيلم‌ها و حق توزيع آنها را به خانواده مرحوم كيارستمي ‌واگذار كند.




محسن امیریوسفی: تلویزیون سالها شبکه‌های ماهواره‌ای را تمسخر کرد ولی در کمال ناباوری به این شبکه‌ها باخت

سینماژورنال: موضوع پخش تیزر آثار سینمایی از شبکه های ماهواره ای همچنان بحثی داغ در میان مخاطبان است.

به گزارش سینماژورنال بعد از حضور سه تهیه کننده در دادسرای فرهنگ و رسانه بر التهاب این موضوع افزوده شده است.(اینجا را بخوانید)

محسن امیریوسفی کارگردان جوان سینمای ایران که فیلم “خواب تلخ” را در گروه هنروتجربه روی پرده دارد در گفتگویی که به همین بهانه با “شرق” انجام داده تمسخر سالیان دراز شبکه های ماهواره ای توسط تلویزیون را در نهایت باعث باخت تلویزیون به این شبکه ها دانسته است.

تلویزیون وارد بازیهایی شد که دلخواه مردم نبود

محسن امیریوسفی در پاسخ به این پرسش که تعامل با صداوسیما در ارتباط با پخش تیزر فیلم‌های سینمایی می‌تواند رونق حال‌ حاضر سینما را در پی داشته باشد، گفت: صداوسیما در چند سال اخیر و در بازه‌های زمانی مختلف، متأسفانه وارد بازی‌های سیاسی و مسائلی که دلخواه مردم نیست، شده است و درحال‌حاضر اقبال چندانی نسبت به صداوسیما در مردم وجود ندارد و عملا موضوع سرگرمی‌سازی در تلویزیون بر دوش معدود برنامه‌های خاص مثل برنامه «نود» یا حضور بازیگران شناخته‌شده در کسوت مجری‌های سرگرم‌کننده است.

رسانه ملی با تولید تله‌فیلم شأن سینما را پایین آورد

او ادامه داد: اینکه چرا تلویزیون ما به‌جای سریال‌ها و فیلم‌های سرگرم‌کننده صرفا مجری‌محور شده است، هم خود جای بحث دارد. نظر شخصی من این است که در چند سال اخیر، سریال‌ها و تله‌فیلم‌های ضعیف باعث شدند تلویزیون از سریال‌ها و فیلم‌های تلویزیونی خوب تهی شود و این موضوع از جایی آغاز شد که تلویزیون ما به سمت ساخت تله‌فیلم گرایش پیدا کرد و شأن سینما را پایین آورد. تله‌فیلم‌هایی که نه سینما بود نه تلویزیون و این امر، اول به سینما و بعد به تلویزیون ضربه زد و به این دلیل به نظر می‌رسد صداوسیما متأسفانه کمتر از قبل می‌تواند در بین مردم تأثیر‌گذار باشد.

تلویزیون سالها شبکه های ماهواره ای را تمسخر کرد

امیریوسفی در بخش دیگری از صحبت‌هایش افزود: از طرف دیگر تلویزیون سال‌ها با تمسخر به شبکه‌های ماهواره‌ای نگاه می‌کرد ولی در کمال ناباوری مسابقه را به این شبکه‌ها باخت و این جای تأسف دارد که هم‌اکنون پخش تیزر فیلم‌های سینمایی از این شبکه‌های ماهواره‌ای تأثیر بیشتری در اقبال مردم به سینما داشته است. باعث تأسف است فیلم‌هایی که در داخل ایران مجوز ساخت و نمایش دارند و به اکران در می‌آیند، در صداوسیما با مشکلات پخش تیزر مواجه می‌شوند و مجبورند تبلیغاتشان از شبکه‌های ماهواره‌ای پخش شود ولی طبعا همیشه راه برای بازگشت هست و صداوسیما می‌تواند رویه خود را عوض کند.

نگاه گزینشی در برخورد با آثار سینمایی تأسف بار است

او ادامه داد: البته بحث شما درباره همکاران تهیه‌کننده است که در این مدت تیزر فیلم‌هایشان هم از صداوسیما و هم از شبکه‌های ماهواره‌ای پخش شد و این در حالی است که فیلم من «خواب تلخ» بعد از ١٢ سال به‌صورت محدود در هنر و تجربه اکران شد ولی صداوسیما حتی اجازه نداد تیزر این فیلم از تلویزیون پخش شود! و حتی اجازه نقد و بررسی این فیلم را در هیچ‌کدام از دو برنامه سینمایی آخر هفته هم ندادند! این نگاه گزینشی در انتخاب فیلم‌ها هم نکته قابل‌توجه و تأسف‌باری است، آن‌هم برای فیلمی مثل «خواب تلخ» که افتخارات بین‌المللی زیادی برای سینمای ایران به ارمغان آورده و بعد از ۱۲ سال و با وجود نداشتن تیزر تلویزیونی، در اکران هنر و تجربه فروش بالایی داشت. امیدوارم صداوسیما از خواب ده‌هاساله بیدار شود و با سینما مهربان‌تر باشد‌.




چاووشی “سفیر” شد!

سینماژورنال: محسن چاووشی خواننده پاپ که به زودی آلبوم تازه اش “امیر بی گزند” را به بازار عرضه خواهد کرد سفیر شد!

به گزارش سینماژورنال چاووشی که متولد خطه جنوب ایران است یکی از هنرمندانی است که به عنوان سفیر محیط زیست خوزستان معرفی خواهد شد.

مراسم روز میراث و هنر با تجلیل و معرفی سفیران فرهنگی خوزستان ساعت 20 و 30 دقیقه روز دوشنبه 3 خرداد در هتل پارس اهواز برگزار خواهد شد.

در این مراسم علاوه بر محسن چاووشی، شهاب‌الدین عادل (عکاس، مستندساز ، پژوهشگر و استاد دانشگاه)، محسن امیریوسفی (کارگردان و مستندساز)، مهدی جعفری (مدیر فیلمبرداری، عکاس و فیلمساز) و ناصر پلنگی (هنرمند نقاش) دیگر هنرمندانی هستند که به عنوان سفیر میراث فرهنگی خوزستان معرفی خواهند شد.

در این مراسم همچنین از فیلم مستند “چغامیش سحرگاه تاریخ” به کارگردانی آریان عطار پور و تولید اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خوزستان رونمایی خواهد شد.




محسن امیریوسفی به “نقد۴” می‌آید

سینماژورنال: حواشی مربوط به حضور سه باره “آشغالهای دوست داشتنی” در جشنواره فیلم فجر و کنار گذاشته شدن این فیلم از جشنواره همچنان ادامه دارد و در این بین بناست امشب 23 دی ماه کارگردان این فیلم در برنامه “نقد4” حضور یابد.

به گزارش سینماژورنال این حواشی با اظهارنظر دبیر جشنواره مبنی بر اینکه مطابق با آیین نامه جشنواره “آشغالهای دوست داشتنی” نمی توانسته در جشنواره باشد و واکنش کارگردان این فیلم مبنی بر دیده نشدن این اثر توسط هیأت انتخاب دوره های پیشین به اوج خود رسید.

به دنبال آن نیز شهاب حسینی در جریان استعفای خود از مشاوره دبیری جشنواره یکی از دلایل استعفای خود را کنار گذاشته شدن همین فیلم اعلام کرد.

همه این حاشیه ها سبب ساز آن شده است که دست اندرکاران برنامه “نقد4” پنجشنبه شب 23 دی ماه که به سینمای ایران اختصاص دارد در تدبیری هوشمندانه از محسن امیریوسفی دعوت به عمل آورند که در برنامه حضور داشته باشد و درباره برخی از این حاشیه ها اعلام نظر کند.

به نظر می رسد این حضور بتواند پاسخگوی بسیاری از سوالاتی باشد که درباره “آشغالهای دوست داشتنی” طرح شده است بخصوص ادعای بودجه میلیاردی این اثر که اخیرا یک رسانه اصولگرا آن را طرح نموده است.




آقای دبیر! چه خوب که درباره واژه “معضل” توضیح دادید و چه خوب که به ایرادات پوستر واقفید اما…

سینماژورنال/مهدی فلاح‌صابر: حضور محمد حیدری دبیر جشنواره سی و چهارم فیلم فجر در برنامه سینمایی شبکه چهارم سیما همراه بود با پذیرفتن برخی انتقادات حاشیه‌برانگیز معطوف به جشنواره از سوی این مدیر.

به گزارش سینماژورنال یکی از مهمترین حواشی پیش آمده برای مدیریت حیدری استفاده از صفت “معضل” برای فیلم “آشغالهای دوست داشتنی” محسن امیریوسفی بود که در متن استعفانامه شهاب حسینی از مشاوره جشنواره نیز به آن به عنوان مصداقی مبنی بر اینکه در این دوره هم بنا نیست اتفاق تازه ای بیفتد اشاره شده بود.

چه خوب که گفته قبلی‌تان را اصلاح کردید

دبیر جشنواره سی و چهارم فیلم فجر روی آنتن زنده با عذرخواهی از به کار بردن این صفت بیان کرد: من در نشست خبری اعلام کردم که “آشغال‌های دوست داشتنی” معضل شده است و منظورم این بود که این فیلم هر دوره به جشنواره ارائه می‌شود و نتوانسته وارد جشنواره شود. اگر آقای امیریوسفی از این صحبت من دلگیری پیدا کرده‌اند، عذرخواهی می‌کنم.

عذرخواهی یک مدیر از فیلمساز به خاطر استفاده از یک واژه دارای بار منفی بالا نشان از آن دارد که حیدری آدم انتقادپذیری است و دلش نمی‌خواهد طوری گفتگو کند که مخاطبانش ناراحت شوند. این یک نکته مثبت برای این دبیر است.

چه خوب که به ایرادات پوستر واقفید

دومین مورد حاشیه برانگیز جشنواره سی و چهارم ماجرای طراحی پوستر آن و انتقاداتهای بسیار به شکل و شمایل این پوستر بود. حیدری با پذیرفتن این ایرادها اظهار داشت: به نحوه اجرای پوستر ایرادهایی گرفته شده و قرار است اجرای نهایی‌تری روی آن انجام شود تا برای روزهای جشنواره حاضر شود.

هرچند در اداوار مختلف جشنواره سابقه نداشته که پوستری یک بار طراحی شود و به دلیل مشکلات، مجددا مورد بازبینی قرار گیرد اما به هر حال همین که دبیر جشنواره متوجه مشکلات طراحی یک تیم سه‌نفره-که دو نفر هم تجربه ای در طراحی ندارند- شده و از اجرای نهایی‌تر آن در روزهای آتی خبر داده است مایه امیدواری است و یک نکته مثبت دیگر در کارنامه مدیریتی حیدری ولی…

ولی این را هم نباید از نظر دور داشت که برای جشنواره ای سی و چهار ساله مانند فجر اصلا زیبنده نیست که فارغ از ایرادات زیبایی‌شناسانه، گافهایی بزرگ مثلا در ثبت نادرست تاریخ میلادی روی پوستر رخ دهد آن هم با حضور نه یک نفر که سه نفر در تیم طراحی!

به هر حال جشنواره فجر جشنواره‌ای است که زمانی پوستر آن را چهره‌هایی چون عباس کیارستمی، ابراهیم حقیقی و مرتضی ممیز طراحی کرده‌اند و با این عقبه اینکه حالا و بعد از نزدیک به سه دهه و نیم، تازه بعد از رونمایی به فکر رفع اشکالات پوستر بیفتیم خیلی هم برخورنده است.

بهتر بود این ایرادات در همان اتودهای ابتدایی گرفته می‌شد و لازم نبود که دبیر جشنواره مجبور به رفع ایراد در مراحل بعد از رسانه‌ای شدن انتقادات باشد به بیان بهتر و با اجازه حضرت حافظ “گاف بد، مصلحت آن است که مطلق ندهیم”…

از آن گذشته بد نبود که دبیر جشنواره درباره آنچه با عبارت “اجرای نهایی‎‌تر” پوستر از آن یاد کرده‌اند هم توضیحی می‌دادند تا مشخص شود که این اجرای نهایی‌تر مبتنی بر رفع کدام ایرادات این پوستر است؟ ایرادات استتیک یا زیبایی‌شناسانه بناست رفع شود یا ایرادات موجود در کمپوزیسیون اثر؟ و آیا برای رفع این ایرادات هم دوباره از همان تیم سه‌نفره قبلی بهره خواهند گرفت یا این بار به سراغ چهره‌هایی شناخته‌شده‌تر خواهند رفت؟

آقای دبیر! یک مدیر سینمایی موفق است که می‌تواند موفقیت در فیلمسازی را هم تجربه کند

این دو نکته مرتبط با واژه “معضل” و مشکلات پوستر را که کنار بگذاریم می‌رسیم به نگاه دبیر به جایگاه مدیریتی که در آن قرار گرفته است. حیدری با اشاره به اینکه ترجیح می‌داد با فیلمسازی وارد سینما شود و نه با مدیریت سینمایی اما بخاطر حضور حجت‌ا.. ایوبی وارد سیکل مدیریتی جشنواره شد بیان داشت: حضور من در مدیریت سینما تا زمانی که اهالی سینما بخواهند ادامه خواهد داشت و اگر قرار باشد نباشم، سراغ فیلم‌سازی می‌روم.

اینکه دبیر جشنواره خواسته اهالی سینما را شرط حضورش در دبیرخانه جشنواره فیلم فجر بداند خیلی هم خوب است اما اینکه اگر روزی برسد که نقض این گفته به اثبات برسد یعنی اهالی سینما، او را نخواهند، وی به سراغ فیلمسازی می‌رود چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.

دلیل اصلی این امر نوعی بی‌اعتمادی است که در این گفته نسبت به فیلمسازان وجود دارد؛ صریحش این می شود مدیرانی که نمی‌توانند کارنامه مدیریتی ایده‌آلی از خود به جای بگذارند راحت می‌توانند وارد وادی فیلمسازی شده و تهیه کنندگی یا کارگردانی کنند.

فیلمسازی به اله‌مانهایی نیاز دارد که نیاز مدیران موفق است

 هر دو حرفه تهیه‌کنندگی یا کارگردانی بیش از هر چیز به توانایی به کارگیری موثر و کارآمد منابع مادی و انسانی در برنامه‌ریزی، سازماندهی، هدایت و کنترل نیاز دارند که این نیز خود از اله‌مان‌های اصلی مدیریت است در نتیجه آنها که توانایی مدیریت‌های سینمایی را ندارند نخواهند توانست فیلمسازانی موفق شوند.

اینکه دبیر جشنواره، فیلمسازی را آلترناتیوی می‌داند برای زمانی که باید دبیرخانه جشنواره را ترک کند خیلی هم خوب است اما ایشان این را هم باید بداند که یک مدیر سینمایی ناموفق نخواهد توانست یک فیلمساز موفق شود و البته که یک مدیر موفق قطعا فیلمساز موفق‌تری خواهد شد.




جنجال استعفاي “بازيگر- مشاور” جشنواره به آن سوي آبها كشيد…

سینماژورنال/ورتا چمانی: در حالی که شگفتی سه شنبه 15 دی ماه جشنواره فیلم فجر مربوط می‌شد به استعفای شهاب حسینی از جشنواره فیلم فجر، بنگاه خبرپراکنی بریتانیا هم به گونه ای خاص به مخابره خبر این استعفا پرداخت.

به گزارش سینماژورنال ساعاتی بعد از انتشار گزارشی مبنی بر حذف سه فیلم “آشغالهای دوست داشتنی”، “سایه های موازی” و “امتحان نهایی” از آثار شهاب حسینی از جشنواره امسال از طریق سینماژورنال(اینجا را بخوانید) متن استعفای این بازیگر سینمای ایران منتشر شد.

شهاب حسینی دلیل اصلی استعفایش را اطلاق معضل به فیلم “آشغالهای دوست داشتنی” توسط دبیر جشنواره فیلم فجر عنوان کرده بود.(اینجا را بخوانید)

بازتاب استعفا در رسانه های جهانی

این استعفا بازخورد فراوانی در رسانه های ایران داشت و عصر سه‌شنبه نیز بی.بی.سی که عموما در انتشار اخبار سعی زیادی در جهت‌گيري هاي خاص خود دارد، خبر استعفا را از منظر خود بازتاب داد.

فارغ از سیاستهای خاص اين رسانه، شاید یکی از دلایلی که باعث سوءاستفاده بی.بی.سی از این ماجرا شده، نبودن شفافیت در آیین نامه دوره  های مختلف جشنواره فجر است.

در این مسأله شکی وجود ندارد که طبق آیین نامه جشنواره سی و چهارم “آشغالهای دوست داشتنی” به دلیل آن که در یکی از دوره های جشنواره رد شده بود نمی‌توانست مجددا توسط هیأت انتخاب بازبینی شود اما مسأله اینجاست که طی این سالها آیین‌نامه‌های جشنواره های مختلف فجر با تغییر دبیران خود مرتب دستخوش تغییر شده اند و همین امر بوده که اسباب گلایه فیلمسازان و حتی استعفای مشاوری چون شهاب حسینی را فراهم آورده است.

“همه چیز برای فروش” هم یک سال رد شد و سال بعد در بخش مسابقه بود

برای اینکه قضیه شفافتر شود فقط یک مثال از سالیان اخیر کافیست.

دومین فیلم بلند امیرحسین ثقفی با عنوان “همه چیز برای فروش” جزو آثاری بود که در هیأت انتخاب جشنواره سی و یکم فیلم فجر یعنی آخرین جشنواره ای که در دولت احمدی نژاد برگزار شد، دیده شد و البته رد شد اما همین فیلم در جشنواره سی و دوم فیلم فجر که اولین جشنواره دولت اعتدال بود، مجددا دیده شد و البته وارد بخش مسابقه شد و در چهار رشته فیلمبرداری، موسیقی، صدابرداری و چهره پردازی کاندیدای دریافت سیمرغ شد.

همین یک مثال کافی است تا ایمان بیاوریم به اینکه بخش عمده‌ای از مشکلات جشنواره سی و چهار ساله فیلم فجر ناشی از عدم ثبات آیین نامه آن است.

هرچه زودتر آیین نامه را به ثبات برسانید

همین عدم ثبات است که باعث می شود فیلمی که به زعم دبیرخانه جشنواره یک بار رد شده این حق را به خود بدهد که مجددا وارد جشنواره شود و وقتی این اتفاق نمی افتد مشاور جشنواره استعفا دهد.

سینماژورنال پیشنهاد می دهد که هر چه زودتر برای تثبیت آیین نامه جشنواره فکری شود. حتی اگر تثبیت بلندمدت این جشنواره به دلیل تغییر دولتها امکان پذیر نباشد، میتوان برای هر چهار سالی که یک دولت روی کار می آید آیین نامه را به ثبات رساند.

 




حذف فیلمهای آقا و خانم مشاور جشنواره+عکس

سینماژورنال: با اعلام اسامی فیلمهای دو بخش اصلی سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر مشخص گشت سه عنوان از فیلمهایی که شهاب حسینی مشاور جشنواره امسال در آنها بازی داشته از جشنواره کنار گذاشته شده‌اند.

به گزارش سینماژورنال یکی از این فیلمها اثر پرحاشیه “آشغالهای دوست داشتنی” ساخته محسن امیریوسفی است که به دلیل حضور در دو جشنواره سی و دوم و سی و سوم منطبق با آیین نامه نمی‌توانست در جشنواره باشد و اصلا به هیأت انتخاب ارائه نشد.

“امتحان نهایی” ساخته عادل یراقی دیگر فیلم آقای مشاور بود که از جشنواره کنار گذاشته شد. این فیلم در بخش فیلم اولیهای جشنواره حضور داشت و طبق اظهارنظر کارگردانش فیلمش در لیست فیلمهای جشنواره بوده است و حتی از وی خواسته بودند 2 دقیقه از فیلمش را برای تیزر “نگاه نو” به جشنواره ارائه دهد و او نیز این کار را کرده است اما در نهایت نام فیلمش در فهرست نهایی نیامده است.

“سایه های موازی” اصغر نعیمی دیگر فیلم شهاب حسینی است که از جشنواره کنار گذاشته شده است. این فیلم که البته شهاب در آن نقش کوتاهی بازی کرده، از حضور ابوالفضل پورعرب بازیگر سالهای دور سینما هم بهره جسته است.

بلاتکلیفی سه ساله فیلم

درباره عدم حضور “آشغالهای دوست داشتنی” که به جز شهاب حسینی از صابر ابر، شیرین یزدان بخش، نگار جواهریان، حبیب رضایی و هدیه تهرانی سود می‌برد همه چیز به اشارات اثر به انتخابات 88 بازمیگردد که باعث شده فیلم 3 سال بعد از تولید همچنان بلاتکلیف بماند و احتمالا به همین دلیل حتی اگر حضور فیلم تعارضی با آیین نامه هم نداشت بعید بود بتواند در جشنواره باشد.

آشغالهای دوست داشتنی
شهاب حسینی در نمایی از “آشغالهای دوست داشتنی”

شبهات درباره ارتباط میان معلم و ولیّ دانش آموز

اما درباره “امتحان نهایی” گویا مضمون فیلم بوده که دردسرساز شده است.

لیلا زاع بازیگر مقابل شهاب حسینی در این فیلم است و این فیلم درباره آشنایی یک معلم با مادر یکی از دانش آموزانش است. شنیده‌های سینماژورنال حکایت از آن دارند بروز پاره‌ای شبهات درباره ارتباطی که میان این معلم و مادر دانش آموز پیش می‌آید باعث شده در آخرین لحظات فیلم از جشنواره کنار گذاشته شود.

امتحان نهایی
شهاب حسینی و لیلا زارع در نمایی از “امتحان نهایی”

دولت دهم مجوز کارگردانی نداد/دولت یازدهم به جشنواره راه نداد

“سایه های موازی” اصغر نعیمی اقتباسی است از “جنایت و مکافات” داستایوفسکی و آن طور که شنیده شده شهاب حسینی به احترام حضور ابوالفضل پورعرب در نقش اصلی فیلم، بازی در نقش مکمل آن را پذیرفته است.

اصغر نعیمی کارگردان “سایه‌های موازی” پیش از این و به عنوان فیلمنامه‌نویس در “خصوصی” برخی اشارات اجتماعی-سیاسی را طرح کرده بود؛ همان اشارات بود که باعث شد در دولت دهم به وی مجوز کارگردانی “خصوصی” داده نشود و در نهایت حسین فرحبخش آن فیلم را بسازد. البته حتی با کارگردانی فرحبخش نیز فیلم دردسرهای زیادی را متحمل شد.

شهاب حسینی در نمایی از "سایه های موازی"
شهاب حسینی در نمایی از “سایه های موازی”

حذف فیلمی که سرمایه گذارش مهتاب کرامتی است

به گزارش سینماژورنال به جز این دو فیلم، فیلم “آه ای عبدالحلیم” ساخته احسان عبدی‌پور که دیگر مشاور جشنواره یعنی مهتاب کرامتی سرمایه گذار آن بود نیز از جشنواره کنار گذاشته شده است.

این فیلم از حضور بازیگرانی چون مصطفی زمانی، سوگل قلاتیان و رضا یزدانی سود می‌برد و داستانی درباره یک گروه موسیقی بوشهری روایت می‌کند.

کرامتی پیشتر در مصاحبه ای درباره حضور همزمانش به عنوان سرمایه گذار این فیلم و مشاور جشنواره گفته بود که این دو مسئولیت تعارضی با هم ندارند و او کارش به عنوان مشاور فقط تا زمان افتتاحیه جشنواره است و پس از آن وقتش را برای فیلمش خواهد گذاشت.(اینجا را بخوانید)

بدیهی است حالا و با حذف “آه ای عبدالحلیم” از جشنواره، مهتاب کرامتی خواهد توانست حتی حین برگزاری جشنواره نیز نظرات مشورتی‌اش را در اختیار دبیرخانه قرار دهد.

آه ای عبدالحلیم
آه ای عبدالحلیم



خاطره‌نگاری محسن امیریوسفی از علاقه مدیران ارشاد مسجدجامعی به بایگانی کردن “خواب تلخ”

سینماژورنال: محسن امیریوسفی کارگردان جوانی که سابقه طولانی در توقیف آثارش دارد و تقریبا هر فیلمی که ساخته دچار مشکل توقیف شده است این روزها بعد از یک دهه و خرده‌ای اولین فیلمش “خواب تلخ” را روی پرده می‌بیند.

به گزارش سینماژورنال امیریوسفی در گفتگویی تفصیلی که به بهانه اکران این فیلم با “شرق” انجام داده به بخشی از مشکلاتی که برای ساخت و اکران این فیلم داشته اشاره کرده است.

نکته جالب گفته های امیریوسفی جایی است که به توقیف اولیه فیلم در دوران وزارت ارشاد احمد مسجدجامعی در روزگار اصلاحات اشاره می‌کند.

بخشهایی از گفته های امیریوسفی که درباره توقیف این فیلم و حل نشدن مشکل آن در ادوار مختلف است را در ادامه می‌خوانید:

ماجراهاي  “خواب تلخ”  چگونه رخ داد؟
این را باید از مدیران قدیمی بپرسید! سال ٨٢ پروانه ساخت این فیلم گرفته شد. البته یک مقدار طول کشید، چون فیلم اولم بود و شرایطی بود که برای ساخت فیلم اول قوانین دست‌وپاگیر بیشتری بود. یکی از مشکلاتم این بود که سابقه دستیار کارگردانی در سینما نداشتم! البته فیلم کوتاه می‌ساختم. بعد از گرفتن پروانه آبان ٨٢ فیلم کلید خورد و دی‌ماه نسخه اولیه فیلم آماده بود که در جشنواره فیلم فجر در هیأت انتخاب رد شد!
چرا؟
شاید مسئله این بود که موضوع این فیلم برای آن زمان عجیب بود و البته هیأت انتخاب از نظر ساخت هم فیلم را ضعیف دانستند! بعد از ١٢ سال برای اولین‌بار اینها را می‌گویم نه به واسطه خودم چون فکر می‌کنم شان خودم و فیلم بالاتر از این حرف‌هاست ولی گفتن این حرف‌ها برای تاریخ سینما ضروری است. یادم هست حتی کار به جایی رسید که پیشنهاد دادند «خواب تلخ» آرشیو شود! می‌گفتند خیلی‌ها فیلم اولی ساخته‌اند که موفق نبوده و تو هم ناراحت نباش با انرژی شروع به ساخت فیلم دومت کن!
آن زمان رئیس سازمان سینمایی چه کسی بود؟
فکر کنم آقای حیدریان معاون وزیر و آقای مسجدجامعی وزیر بودند. البته این بحث‌ها در اداره نظارت و مرکز گسترش آن زمان پیش آمد.
تا اینکه فیلم در جشنواره کن پذیرفته شد؟
بله، فیلم را برای جشنواره کن آماده کردیم که اتفاقات خوبی هم افتاد. جایزه ویژه بخش دوربین طلایی را گرفت و یک جایزه نگاه جوان هم دریافت کرد. نقدهای مثبتی هم گرفت که می‌گفتند فیلم متفاوتی از سینمای ایران آمده و اولین فیلم ایرانی بود که طنز را برای تماشاگر خارجی شناسانده بود. البته غیر از طنز فیلم، سکانس‌های ترسناک و تلخی هم در فیلم هست که ترکیب این طنز و ترس و تلخی در کنار شخصیت‌های کمتر دیده شده از سینمای ایران «خواب تلخ» را ساخت. وقتی هم با دست پر از جشنواره کن برگشتم اولین مسئله‌ام این بود که دوباره به حس‌وحال قبل از کن برگردم و برای همین نمایشی در سینما سپیده گذاشتم که البته خیلی‌ها اصرار داشتند فیلم بکر بماند و در جشنواره فجر دیده شود. ولی همه طیف‌های سینما آمدند و فیلم را دیدند. آقای رضاداد، دبیر جشنواره فیلم را برای جشنواره سال ٨٣ در خارج از مسابقه دعوت کرد که فیلم دیده شد.
تلاش کردید که فیلم اکران شود؟
چندین‌بار تلاش کردم.
دوره آقای جلوه ؟
بله، زمان آقای جعفری جلوه و آقای شمقدری بود و در اواخر دولت اصلاحات هم برای اکران تلاش کردم که گفتند صبر کنید. ولی چشم به هم زدیم از تولید فیلم ١٢ سال گذشت!
اما هیچ‌وقت نگفتند چرا فیلم توقیف شده؟
خیر نگفتند. اگر هم مصادیقی وجود داشته باشد باید از فیلم حذف شده باشد. این سؤال برای خودم هم مطرح است که چرا ١٢ سال فیلم محروم از اکران بود.
در دوره آقای ايوبي  مشکلی برای اکران نبود؟
خیر، ولی الان درگیر حل مشکل فیلم جدیدم و منتظر اکران «آشغال‌های دوست‌داشتنی»هستم .
شما سه دوره سازمان سینمایی را طی کردید؟
با این دوره چهار دوره وسابقه توقف من در ارشاد از خیلی مدیران سینما بیشتر است!




محسن امیریوسفی: وقتی خانه سینما از پروانه ساخت یک فیلم هم نمی‌تواند دفاع کند دیگر چندان فرقی ندارد که شورای صنفی نمایش را دولت میزبانی می‌کند یا خانه سینما!

سینماژورنال: در روزهای اخیر بحثهایی شکل گرفته مبنی بر انتقال شورای صنفی نمایش به خانه سینما و فعالیت این نهاد تحت نظر خانه سینما.

به گزارش سینماژورنال محسن امیریوسفی کارگردان جوان سینمای ایران که به تازگی اولین فیلمش را در گروه “هنروتجربه” روی پرده فرستاده است در گفتگویی درباره این نقل و انتقال نظر منفی خود را ابراز کرده است.

خانه سینما کمتر به صیانت از پروانه نمایش توجه دارد

محسن امیریوسفی، کارگردانی که “آشغال‌های دوست‌داشتنی”اش مدت‌هاست در توقیف مانده به “شرق” می‌گوید: مسلما اگر صنف، کنترل و اداره اوضاع نمایش را زیرنظر داشته باشد، خیلی بهتر است و مسلما در سرنوشت اکران و چگونگی آن، صنف باید نظر بدهد؛ اما مشکل اساسی این است که «خانه سینما» کمتر به صیانت از پروانه نمایش توجه دارد.

وقتی خانه سینما از پروانه ساخت یک فیلم هم نمی تواند دفاع کند چه فرقی دارد که شورای نمایش کجا باشد

وی ادامه می دهد: وقتی فیلمی قانونی ساخته شده و بعد مجوز اکران نمی‌گیرد، خانه سینما، نه می‌تواند کاری بکند و نه اساسا کاری انجام می‌دهد! وقتی مجموعه صنفی‌ای این‌قدر ناتوان است و حتی از پروانه ساخت یک فیلم هم نمی‌تواند دفاع کند، دیگر چندان فرقی ندارد که شورای صنفی نمایش را دولت میزبانی می‌کند یا خانه سینما!

شاهد انفعال این نهاد صنفی هستیم

کارگردان “آتشکار” می افزاید: زمانی ما باید توقع داشته باشیم که خانه سینما بابت همه این مسائل پیش‌قدم شود و تعیین‌کننده باشد، که اساسا زور و قدرتی هم داشته باشد برای تغییر سرنوشت فیلم‌ها. درحالی‌که عملا ما شاهد انفعال این نهاد صنفی هستیم. واقعیت این است که مسئولیت شورای صنفی نمایش، شورای پروانه نمایش و… باید بر عهده کسانی باشد که قدرتمندانه از مواضع سینما دفاع کنند و اساسا چنین قدرتی دارند!




گلایه یک بازیگر سینما از “پوتین”+عکس

سینماژورنال: عباس اسفندیاری بازیگر فیلم «خواب تلخ» اولین ساخته محسن امیریوسفی در پی لغو اکران خصوصی این فیلم، نامه سرگشاده‌ای به لحن طنز نوشت.

به گزارش سینماژورنال در متن این نامه سرگشاده که بخشهایی از آن گلایه هایی هست از ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه که این روزها در تهران به سر می برد، چنین آمده است:

تمامی این افتخارات برای سینمای ایران

١٢ سال قبل بنده آقا اسفندیار مرده‌شور سِدِه اصفهان فیلمی بازی کردم به نام «خواب تلخ» که در بیش از ٤٠ جشنواره جهانی شرکت کرد و جایزه ویژه بخش دوربین طلایی کن و جایزه نگاه جوان بخش دو هفته کارگردان‌های کن و اسکندر طلائی تسالونیکی یونان و جایزه فیپرشی و….را گرفت که تمام این افتخارات برای سینمای ایران ثبت شده.

از اصفهان آمدم تهران تا با مردم عکس بگیرم

حالا بعد از ١٢ سال قرار شده «خواب تلخ» در گروه هنر و تجربه اکران شود و مراسم افتتاحیه آن هم قرار بود دوشنبه‌شب در سینمافرهنگ برگزار شود و بنده هم از اصفهان به همین دلیل آمده بودم تهران تا بعد از ١٢ سال فیلمم نشان داده شود و با مردم عکس بگیرم و خبرنگارها با من مصاحبه کنند و چهارتا امضا بدهیم و برگردیم سِدِه!

آقای پوتین! آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟

ولی حضور شما عزیزان در تهران و محدودیت‌های ترافیکی به‌وجودآمده باعث شد افتتاحیه فیلم من، ببخشید فیلم ما (!) لغو بشه و کاسه‌ و کوزه‌امون به‌هم بریزه! سوال من فقط این است که: آقای پوتین، آمدی جانم به قربانت، ولی حالا چرا؟!! اصلا چرا دقیقا این سینمافرهنگ که قرار بود ما توش افتتاح بشیم، باید در نقطه تلاقی محدودیت‌های ترافیکی این روزها باشد که مراسم فیلم من، ببخشید ما، لغو شود؟!

من دستور دادم که افتتاحیه را لغو کنند تا شنبه آینده

به‌هرحال قدمتان روی چشم و به خاطر شما میهمانان عزیز و به احترام جناب آقای روحانی، رئیس‌جمهورمان، من به گروه «هنر و تجربه» دستور دادم، ببخشید! گفتم، که مراسم افتتاحیه را لغو کنند و ان‌شاءالله روز شنبه هفتم آذرماه ساعت ٢٠:٣٠ آن را در سینمافرهنگ برگزار می‌کنیم. ان‌شاءالله شیر گازهایتان همیشه باز باشد و خداوند همه ما را رحمت کند!

خواب تلخ
عباس اسفندیاری در نمایی از “خواب تلخ”



ماجرای خانه خریدن کارگردان “آشغالهای دوست داشتنی”!

سینماژورنال: اكران مستند ٥٠ دقيقه‌اي «خانه من» روز ١٢ اسفند ماه در پرديس هنرهاي زيباي دانشگاه تهران با حضور محسن اميريوسفي، كارگردان اين مستند همراه شد.

به گزارش سینماژورنال پس از اكران فيلم، محسن اميريوسفي با توضيحاتي در رابطه با فيلمش يادآور شد: اين فيلم كه در طي سال‌هاي ٨٨ تا ٩٠ ساخته شده، در مورد خانه خريدن خود من در زمان توقيف شدن فيلم «آتشكار» است.

علیرغم داشتن دو فیلم توقیفی خانه خریدم

وی ادامه داد: همان‌طور كه در خود فيلم هم نهايتا نشان داده شد، خوشبختانه موفق به خريد خانه شدم، آن موقع دو فيلم توقيفي داشتم و البته هنوز فيلم «آشغالهاي دوست داشتني» را نساخته بودم!

هنرهایمان ایرانی شدند اما آپارتمانها، نه

او با تمجيد از معماري سنتي ايراني، ادامه داد: آن چيزي كه در معماري گذشته ما ايراني‌ها بوده، در اين مدل معماري جديد وارداتي هيچ‌وقت وجود ندارد، انگار ما از ارايه مدل جديد خانه شهري در زندگي عادي خود ناتوان بوده‌ايم و صرفا در آپارتمان‌هايي خود را اسير كرديم كه مانند قوطي‌كبريت‌هايي هستند كه حتي از نظر ظاهري هم هيچ سر و شكل ايراني‌اي ندارد. درست است كه كلمه آپارتمان و معماري و محدوديت مساحت آن لازمه زندگي شهري است ولي فكر مي‌كنم همان‌طور كه خانه‌هاي ايراني در گذشته با نداشتن نگراني از محدويت زمين همه سليقه و حس و حال ايراني را قرن‌ها در خود داشتند حال كه از نيمه دوم قرن بيستم محدوديت حاد مساحت زمين شهري به وجود آمد متاسفانه به شكل عجولانه‌اي واژه آپارتمان و مدل تحميلي نقشه و معماري آن وارد مملكت ما شد و ما نتوانستيم آن را در سطح عمومي و وسيع ايراني كنيم، اتفاقي كه براي هنرهاي وارداتي مثل سينما، گرافيك، نمايشنامه‌نويسي، سازهاي غربي و… تا حد زيادي افتاد و در حد لزوم ايراني شدند ولي درمورد آپارتمان‌سازي به وجود نيامد.

“خانه من” هم طنز تلح است

كارگردان فيلم «خواب تلخ» اضافه كرد: مستند «خانه من» در زمان ساخت به علت چند پلان جزئي دچار سوءتفاهم‌هايي شد و موفق به كسب مجوز نمايش شد و تا حال فقط چند اجراي محدود داشته است.

اميريوسفي با توضيحاتي در مورد اين مستند، ادامه داد: «خانه من» هم مانند كارهاي قبلي من طنز و همچنان تلخ است. طنز شرايط غريبي كه براي من وجود داشت و تلخ از جهت نشان دادن اجبارهايي كه در خريد خانه برايم به وجود آمد.

مشکلات “خانه من” برای اکران حل شد
به گزارش سینماژورنال اين نويسنده و كارگردان در رابطه با مشكلات اكران عمومي فيلمش، گفت: اين مستند تا حالا اكران عمومي نداشته است ولي در حال آماده‌سازي‌ها و انجام اقداماتي براي اكرانش هستيم. مسائل و مشكلاتي هم براي اكرانش وجود داشت كه ترجيح مي‌دهم درموردش صحبتي نكنم و الان كه اين مشكلات حل شده اميدوارم به شرايط اكران عمومي برسد.

به دنبال تقدیس گذشته نیستم

كارگردان «آتشكار» در پاسخ به سوال يكي از بينندگان در مورد حس نوستالژيك فيلم، گفت: در اين فيلم حس مثبتي به گذشته وجود دارد ولي من به دنبال تقديس گذشته نيستم. ما هميشه در مورد گذشته خيلي احساساتي رفتار مي‌كنيم و هيچ‌وقت حد معقولي براي نگاه به گذشته نداشته‌ايم و اينكه اين حس نوستالژيك براي ما جذاب و با حسرت همراه است كمي گول‌زننده به نظر مي‌آيد زيرا كه فقط ظاهر متفاوت آن زمان را با امروز مقايسه مي‌كنيم كه با اغراق هم همراه است.

چرا در ایران مدرنیسم مساوی شده با بریدن از گذشته؟

به گزارش سینماژورنال وی ادامه داد: همان‌طور كه گفته‌اند گذشته، چراغ آينده است و ما بايد از گذشته‌مان استفاده كنيم ولي تمام كشورهاي مدرن جهان، زماني قدم به مدرنيسم گذاشتند كه گذشته و سنت‌هاي خود را به خوبي شناختند و از آن ابزاري مدرن ساختند ولي متاسفانه در ذهن اكثريت جامعه ايراني مدرنيسم به معناي بريدن از گذشته است كه اين را در نوع معماري شهري به وضوح مي‌بينيم. اصل مهم مدرنيسم شناخت كامل و دقيق گذشته و سنت‌هاست كه در مورد معماري عمومي شهرها و خانه‌هاي ما اصلا اتفاق نيفتاده است و قطع كامل ارتباط با معماري گذشته است.

خانه های قدیمی صفا و صمیمیت داشت اما محدودیتهای غیرفردی هم داشت

اميريوسفي در مورد نوع زندگي پرجمعيت در خانه‌هاي قديمي تصريح كرد: امروزه كمتر كسي حاضر مي‌شود، زندگي در خانه‌هاي قديمي ايراني با آن محدوديت‌هاي غيرفردي را بپذيرد حالا هرقدر كه آن خانه‌ها صفا و صميميت داشته باشد. در حقيقت اين خانه‌ها نيست كه عوض شده، بلكه خود ما هستيم كه عوض شده‌ايم و اين اصلا چيز بدي نيست. ولي بايد ابزار اين عوض شدن و تغيير هم فراهم شود كه در زمينه معماري شكل و نقشه بومي ايراني در سطح كلان بهترين راه‌حل است.