سینماروزان: هشتاد درصد فیلم «نجات سرباز رایان» دربرگیرنده جلوه‌های ویژه رایانه‌ای(سی‌جی‌آی) است ولی بخش عمده تصاویر #دوئل، رئال است. وقتی «دوئل» در کشورهای خارجی به نمایش درآمد، خارجی‌ها درباره تفاوت این فیلم با «نجات سرباز رایان» گفته بودند که فرق این دو اثر سینمایی با یکدیگر مثل تفاوت گل طبیعی و مصنوعی است. جلوه‌های ویژه رایانه‌ای هرگز جذابیت‌های جلوه‌های ویژه میدانی را ندارد.

محسن روزبهانی برنده یازده سیمرغ جلوه های ویژه با بیان مطلب فوق به همشهری گفت: شما می‌دانید که «دوئل» اصلا جلوه‌های ویژه رایانه‌ای نداشت و هرآنچه که در این فیلم می‌بینید، جلوه‌های ویژه میدانی است. حتی هواپیماها هم به صورت واقعی سر صحنه حاضر شدند و به اندازه یک پلان هم جلوه‌های ویژه بصری نداشتیم اما ۸۰ درصد فیلم «نجات سرباز رایان» دربرگیرنده جلوه‌های ویژه رایانه‌ای است.

او ادامه داد: در دوئل حتی تمام چاشنی‌ها را خودمان ساختیم. خاطرم هست چاشنی‌های الکتریکی که اکنون استفاده از آنها ممنوع است را برش می‌دادیم و از مواد موجود در آنها برای چاشنی‌های بدنی و زمینی استفاده می‌کردیم. تا همین چند سال پیش هم بچه‌های ما از مواد نظامی (تی‌ان‌تی، چاشنی و فتیله) استفاده می‌کردند و خوشبختانه اکنون چند سالی است که مواد نظامی را کنار گذاشته‌ایم و به طور کامل از مواد پیروتکنیک استفاده می‌کنیم.

وی گفت: پس از اتفاق تلخی که برای زنده‌یاد جواد شریفی در پشت صحنه فیلم سینمایی «معراجی‌ها» رخ داد، دریافتیم که دیگر استفاده از مواد نظامی به صلاح نیست و وقت آن رسیده است که این مواد از سینما خارج شود. برای این منظور، جلسات متعددی را با دوستان وزارت دفاع، سپاه و سایر نهادهای نظامی برگزار کردیم و خوشبختانه در نهایت، این اتفاق رخ داد.

محسن روزبهانی با اشاره به استفاده از تجربیات طراحان جلوه‌های ویژه میدانی ایران در کشورهای خارجی گفت: همکاران ما در کشورهایی چون سوریه و عراق کار می‌کنند. یکی از دستیاران من به نام حمید سلیمانی که برای فیلم‌های «چ» و «رستاخیز» جایزه گرفت، اینک در هلند مشغول کار است و تا جایی که من اطلاع دارم، آخرین پروژه‌اش هم با بازی «نیکلاس کیج» همراه بود. کشورهای همسایه از اینکه بتوانند بچه‌های ما را سر پروژه‌هایشان ببرند، استقبال بسیاری می‌کنند و برای همکاری با طراحان ما سر و دست می‌شکنند. به نظرم این یک فرصت است.

روزبهانی تأکید کرد: جلوه‌های ویژه برخلاف آنچه که تصور می‌شود، فقط مربوط به فیلم‌های جنگی نیست. من چند مورد از جایزه‌هایی که دریافت کرده‌ام برای طراحی جلوه‌های ویژه میدانی فیلم‌های غیرجنگی بوده است؛ مثلا فیلم‌هایی چون: «قاعده بازی»، «شهرآشوب» و یا «تقاطع» که در آن برای چپ کردن ماشین جایزه گرفتم. شاید تنها کسی که در ایران به خاطر چپ کردن ماشین جایزه گرفته است، من باشم (می‌خندد). به طور کلی هرچیز خاصی که بخواهد از حالت طبیعی و واقعی‌اش خارج شود، در حیطه جلوه‌های ویژه جای می‌گیرد. مثلا تصور کنید قرار است جعبه دستمال کاغذی که روی میز ما قرار دارد، حرکت کند؛ این کار در حوزه تخصصی جلوه‌های ویژه تعریف می‌شود. گاهی اوقات برای انجام چنین کارهایی طراحان صحنه هم به موضوع ورود کرده و مثلا در صحنه، باران یا دود ایجاد می‌کنند. من همین‌جا از دوستان طراحم می‌خواهم که به این حوزه ورود نکنند؛ چرا که حوزه‌ای کاملا تخصصی محسوب می‌شود و اساسا برای خودشان هم خطرناک است. کما اینکه اخیرا در یکی از پروژه‌های سینمایی، بچه‌های صحنه برای ایجاد دود اقدام کرده بودند که متاسفانه دو تن از آنها با سوختگی مواجه شدند.

سینماروزان: محسن روزبهانی طراح جلوه‌های ویژه باسابقه سینما با گلایه از کم‌کاری‌های دولتمردان در ارتقای معیشت هنرمندان،  خواستار ورود سپاه پاسداران برای حل مشکل شد.

به گزارش سینماروزان محسن روزبهانی به سینماپرس گفت: در دولت اعتدال فقط عده معدودی از سینماگران و نورچشمی‌ها مرتب کار می‌کردند و اکثریت بیکار بودند!

مدیر جلوه‌های ویژه “دوئل” و “برج مینو” ادامه داد: شاید برخی مدیران سینمایی کرونا را عامل بیکاری سینماگران بدانند در صورتی که این‌طور نیست و قبل از پاندمی کرونا هم وضعیت سینماگران فاجعه‌بار و سرشار از مصیبت بود. بیکاری طی ۸ سال گذشته روز به روز بیشتر‌ گریبان اهالی سینما را گرفت و در این سال‌ها تنها عده معدودی از اهالی سینما بودند که به‌واسطه ارتباطات متعدد با برخی مدیران و نورچشمی‌ها مرتب کار می‌کردند.

روزبهانی گفت: دولت اعتدال طی هشت سال اخیر هرگز به هنر و هنرمند اهمیت نداد؛ امنیت شغلی برای هنرمندان در این سال‌ها هرگز فراهم نشد و تمامی کسانی که مسئولیت اداره عرصه‌های مختلف فرهنگی و هنری را در دست داشتند جز ضربه ‌زدن بر پیکره نیمه‌جان و نحیف این حوزه‌های مهم هیچ کاری انجام ندادند. سینما که رسماً برای آقایان حتی جزو اولویت‌های دهم‌شان هم نبود.

طراح جلوه‌های ویژه “سی و سه روز” و “معراجیها” تصریح کرد: بی‌شک کسانی که به زودی اداره اجرایی کشور را در دست می‌گیرند باید همه عرصه‌های کشور را از بحران نجات دهند که به تبع این اتفاق سینما هم نجات پیدا خواهد کرد.

این پیشکسوت طراحی جلوه‌های ویژه تأکید کرد: مردم ایران اسلامی این روزها اوضاع بدی را تجربه می‌کنند؛ بنده امیدوارم سپاه پاسداران وارد میدان شوند و دیگر اجازه ندهند برخی مسئولان اینچنین عرصه‌های مختلف را به ویرانه بکشانند و کاری برای معیشت سینماگران و هنرمندان بیکار کنند. بی‌تردید با به کار گماردن نیروهای متعهد و متدین است که کشور می‌تواند از این وضعیت وخیم فعلی نجات پیدا کند.

سینماروزان/فاطمه ترکاشوند: محسن روزبهانی ازجمله باسابقه‌ترین متخصصان جلوه‌های ویژه میدانی است که تاکنون برنده ۹ سیمرغ فجر شده است.

روزبهانی در گفتگویی تفصیلی با روزنامه جام‌جم درباره فراز و فرود فعالیت به عنوان طراح و مجری جلوه‌های ویژه میدانی حرفهایی خواندنی زده است.

* نقش ارتش و سپاه در تدارک تجهیزات لازم برای جلوه‌های ویژه در فیلم‌ها چیست؟
ما اغلب از تجهیزات نظامی استفاده می‌کنیم و بیشتر هم از سپاه می‌گیریم. البته بستگی به فیلمش دارد و این‌که چقدر وابسته به سپاه باشد یا ارتش یا نیروی انتظامی. وابسته به هر واحدی باشد از همان می‌گیریم. مجوز هم باید بگیریم که باز باید از همان واحد نظامی مربوط گرفته شود.

* فرآیند این همکاری چطور است؟
البته مقداری سخت شده. به‌خصوص بعد از این جریان حادثه‌ای که برای جواد شریفی و تیمش پیش آمد، این دستگاه‌ها آمدند جلوی حوادث را بگیرند اما به جایش مسیر و کار را پیچیده کردند. بعضی بچه‌ها هم که وارد نبودند راه‌ها را اشتباه رفتند و این نامه‌بازی‌ها برای فیلم‌ها دردسر درست کرده. بالاخره این کار سینماست و اگر اتفاق کوچکی هم برای من بیفتد جایگزین فرد مناسب در این فرآیند کاغذبازی سه روز طول می‌کشد و هزینه زیادی به تولید تحمیل می‌شود. باید این مشکلات را نهادهای مربوط حل کنند. مثلا اگر من سرما بخورم و نتوانم سر کار بیایم باید نامه بزنند به ارشاد، ارشاد هم نامه بزند به انجمن دفاع‌مقدس و آنجا بزند برای حفاظت و… خب این بروکراسی خیلی لطمه می‌زند. می‌شود همه آنها یا نمایندگان‌شان را در شهرک‌سینمایی جمع کنند که این قدر این فرآیند طول نکشد.

* خب چرا این کار را نمی‌کنند؟
البته آن نهادها بالاخره سینمایی نیستند و دغدغه‌های سینما را نمی‌دانند. نمی‌دانند که هر یک ساعت و یک روز سر پروژه چقدر هزینه برمی‌دارد. مثلا به ما می‌گویند شما معلوم کنید چند انفجار در کجای صحنه دارید. حالا من باید طرف را توجیه کنم که از قبل معلوم نیست! تا کارگردان سر صحنه دکوپاژ نکند معلوم نمی‌شود.

* این ضعف البته به کارگردانی مربوط می‌شود. چرا از قبل دکوپاژ نمی‌کنند؟
کارگردان‌های ما نمی‌توانند. نودونه و نیم درصد آنها بلد نیستند. تا نیایند سر صحنه نمی‌دانند چه می‌خواهند. خیلی‌هایشان تا دوربین را هم نکارند نمی‌توانند بگویند چیست.

* از این نظر کدام یک از کارگردان‌ها را حرفه‌ای‌تر دیدید؟
احمدرضا درویش. این را هم بگویم تنها کارگردانی را که من دیدم در ژانر جنگی‌کاری روی دستش نیست و حسابی هزینه می‌کند، درویش است.

* سابقه حضورتان در جبهه چقدر به کار سینمایی‌تان کمک کرده‌است؟
خیلی. چون من شکل و قیافه آن انفجاررهایی را که می‌خواهم در سینما بزنم قبلا واقعی آن را دیده‌ام. اگر دقت کنید شکل انفجارهایی که در فیلم‌هایم کار می‌کنم با بقیه کمی فرق دارد. این روی آموزش‌های دستیارانم هم تأثیر گذاشته و شبیه من انفجارها را می‌زنند.

* مثلا چه فرقی دارد؟
مثلا جزئیات و شکل بمبارانی که هواپیما می‌کند با انفجار خمپاره60 فرق دارد. حجم انفجار خمپاره60 خیلی کوچک‌تر است و حالت انفجار و نوع پرتابه‌هایش به بیرون هم فرق می‌کند ولی متاسفانه این چیزها در فیلم‌ها رعایت نمی‌شود. مثلا خیلی از فوگاز استفاده می‌کنند و من به‌هیچ‌وجه برای انفجار آتش نمی‌زنم مگر این که ماشین یا چیزی شبیه آن باشد ولی در بعضی فیلم‌ها می‌بینید طرف نارنجک پرت می‌کند یک کوه آتش به هوا می‌رود! مگر نارنجک آتش دارد؟!

* فیلم‌های خارجی را هم می‌بینید؟ تجربه خودتان بیشتر کمک‌تان کرده یا تماشای آنها؟
من اصلا اعتقاد ندارم که بخواهیم از آنها استفاده کنیم. کارهایی که ما انجام دادیم، نه فقط خود من، کارهای آقای رستگار در زمان جنگ یا آثار آقای شرف‌الدین و برخی دیگر که کار کرده‌اند به مراتب قابل‌اعتناترند. شما جلوه‌های ویژه «نجات سرباز رایان» را بیاورید و کنار کارهای این افراد بگذارید! فیلم‌های ما از آنها یک سر و گردن بالاتر است.

* کارهای آنها را دنبال می‌کنید؟
بله در جریان پشت‌صحنه‌ها هم هستم مثلا سر همین کار آخر «جیمزباند» کلی مشکل و اتفاق پیش آمده ولی اگر برای آنها باشد همیشه مرغ همسایه غاز است و کسی چیزی نمی‌گوید ولی اگر برای ما باشد، سر و صدا و جنجال راه می‌اندازند.

* در این چند سالی که سینمای ما جلو آمده چقدر تدابیر بهتری برای پیشگیری از حوادث اندیشیده شده‌است؟
الان خیلی بهتر و پیشگیرانه‌تر شده‌است. موادی که ما امروز استفاده می‌کنیم با مواد حتی پنج سال پیش فرق دارد. الان ما یک‌سری مواد پیروتکنیک آورده‌ایم که خطرش خیلی کمتر است. حتی کنار پای بازیگر منفجر می‌شود اما مشکلی پیش نمی‌آید. قبلا از مواد نظامی استفاده می‌کردیم اما الان کلا حذف‌شان کرده‌ایم. به‌ندرت بعضی بچه‌ها فتیله و چاشنی استفاده می‌کنند اما تقریبا حذف شده‌است. من خودم تماما پیروتکنیک می‌زنم.

* یعنی کاملا بی‌خطر است؟
کاملا بی‌خطر است. حتی یک متری شما منفجر شود خطر ندارد چون موج ایجاد نمی‌کند در حالی که مواد نظامی موج دارد. باروتی که در مواد نظامی استفاده می‌شود گاز دارد و موج ایجاد می‌کنند ولی باروت اینها متفاوت است.

* چند سال است این مواد را استفاده می‌کنید؟
خودم حدودا چهار سال است اما بعضی بچه‌ها هنوز هم استفاده نمی‌کنند چون مواد نظامی راحت‌تر است. چاشنی را کنارش می‌بندند و انفجار را می‌زنند اما این مواد را باید بکوبند و آسیاب کنند و خلاصه مقداری زحمت دارد.

* نهادهای نظامی مشکلی ندارند با این که این مواد را بدهند؟
نه چون تصویب کرده‌اند راحت می‌دهند. متاسفانه هرقدر هم ما گفتیم افاقه نکرد چون می‌گویند بعضی بچه‌ها هنوز با همین‌ها کار می‌کنند و پروژه‌ها می‌خوابد. حتی خودم گفتم کلا حذف کنید ولی خب گفتند مگر می‌خواهی سینما را دوقبضه کنی؟! خب بقیه کار نکرده‌اند و از همین‌ها استفاده می‌کنند. من هم گفتم اشکالی ندارد بدهید.

* نتیجه این دو مواد چقدر روی پرده فرق دارد؟
روی پرده اتفاقا مواد پیروتکنیک قشنگ‌تر درمی‌آید و چون سرعتش پایین است به‌درستی اکسپوز می‌شود. من حتی این را سرصحنه فیلمبرداری با آقای کریمی تست زدم. چون سرعتش خیلی کمتر از مواد نظامی است دوربین راحت می‌تواند بگیرد و تماشاگر جزئیات انفجار را ببیند ولی سرعت مواد نظامی خیلی بالاست مثلا TNT، 6000 متر بر ثانیه سرعت دارد در حالی که سرعت پیروتکنیک 2500  متر بر ثانیه؛ به دلیل همین اکسپوزشان خیلی فرق دارد.

* چقدر از همکاری نهادهای نظامی راضی هستید؟
ببینید شاید مشکلاتی باشد اما من چون خودم هم در شهرک‌سینمایی دفاع‌مقدس رفت‌وآمد دارم، می‌دانم که مشکلات آنها هم زیاد است؛ مثلا سپاه باید از بالا حمایت کند که کار راه بیفتد. مسؤولان بالاتر هرقدر بیشتر کمک کنند بهتر است چون خود شهرک هم مشکلات زیادی دارد. مثلا الان شهرک کلی ادوات و ماشین دارد که همه‌شان اسقاط شده‌اند. خب همه اینها باید جایگزین شوند. برای این جایگزین کردن هم نمی‌توانند از بیرون بودجه بگیرند و بالاخره باید به اینها از جایی بدهند. بنابراین یا سپاه باید از بالا ادوات را بدهد یا بودجه‌اش را لااقل در اختیار شهرک بگذارند.

* با جبران خلأهای جلوه‌های ویژه میدانی به کمک جلوه‌های ویژه‌بصری و دیجیتال چقدر موافقید؟
خیلی درست است. من خودم مدام با بچه‌های ویژوال همکاری می‌کنم چون یک جاهایی واقعا انفجار خطرناک است یا زمان می‌برد یا به هر دلیل نمی‌شود و جز ویژوال راهی نیست. همین ادوات مثلا ما 70 تا تانک کیو الان نداریم که در صحنه بیاوریم، به همین دلیل مجبوریم چهار تا تانک بیاوریم و بقیه را ویژوال کار کنیم.

* نتیجه‌اش رضایت‌بخش است؟
بستگی به زیرسازی کار هم دارد. یعنی یک جاهایی را حتی خود من تشخیص نمی‌دادم ویژوال است. باید ترکیبی باشد. یعنی بالاخره انفجار را ما باید بزنیم و ویژوال بگذارد داخل صحنه وگرنه بخواهند انفجار را خودشان بسازند، درست درنمی‌آید. نه اینجا بلکه هیچ جای دنیا هم ویژوال کار نمی‌کنند. چون خیلی انیمیشنی و کارتونی می‌شود و درست درنمی‌آید.

*سطح کارهای تلویزیونی با سینمایی فرقی دارد؟ مشکل بودجه آثار تلویزیونی، جلوه‌ها را ضعیف می‌کند.
البته برخلاف تصور الان بودجه تلویزیونی‌ها واقعا کمتر از سینمایی‌ها نیست. خصوصا نمایش خانگی که بودجه خوبی دارد. مشکل اینجاست که زیاد اهمیت نمی‌دهند. مشکل خود تهیه‌کننده و کارگردان هستند که کار را تلویزیونی می‌بینند و به آن اهمیت نمی‌دهند و سطح کار را پایین نگه می‌دارند.

* این که کمتر فیلم‌های جنگی دریایی یا هوایی ساخته می‌شود علتش ضعف جلوه‌هاست یا فیلمنامه و کارگردانی؟
نه مشکل فیلمنامه و کارگردانی است. خصوصا دریایی کار هرکسی نیست و امکاناتش را هم نمی‌توانند بدهند. برای زمینی، تجهیزات و امکانات مثل توپ و تانک را می‌آوریم و انجام می‌شود اما برای دریایی نمی‌توانیم اینقدر مانور دهیم. به هرحال کارگردانی هم که پا پیش بگذارد و بخواهد انجام دهد، نداشته‌ایم. درموررد هوایی‌ها هم چند مورد داشته‌ایم که البته اکثرا درست از آب درنیامده‌اند. مثلا “سیمرغ” پروژه تلویزیونی بود و نماهای جنگش آن چیزی که باید دربیاید، در نیامد. من خودم مخالفم همیشه می‌گویم وقتی قرار است در مورد شهدایی در این جایگاه فیلم بسازند، باید یک سناریوی آنچنانی بسیار خوب با عوامل آن چنانی هم بیاورند و فیلم خوب بسازند. این شهدا کم کسانی نبودند! برای مملکت ما کم کار نکرده‌اند! انصاف نیست این جوری فیلم بسازیم کسی نبیند. به نظرم دین‌مان را درست ادا نکرده‌ایم. متاسفانه مشکلاتی هم هست که ما فقط می‌دانیم. کارگردان می‌آید ما باید به زور به او بگوییم سه روز اول خرمشهر انفجار زیاد لازم است. خرمشهر را می‌کوبیدند اما متاسفانه همراهی نمی‌کنند.

* سریال “در چشم باد”مسعود جعفری جوزانی در فصل سوم، خرمشهر را نشان می‌داد. به نظرتان چطور بود؟
کار ایشان خیلی خوب درآمد. چون در آن سریال هم ارتش و هم سپاه امکانات دادند و تانک و ادوات تهیه شد و جنگ‌ها خوب درآمد.

* همکاری همزمان سپاه و ارتش در فیلم‌ها چطور است؟
خیلی خوب است الان در آخرین کار ما، فیلم “دسته دختران”منیر قیدی، سپاه و ارتش هر دویشان دارند امکانات می‌دهند و خیلی هم خوب با هم کار می‌کنند.

* تلخ‌ترین و شیرین‌ترین خاطره‌تان چیست؟
شیرین‌ترین‌ها «دوئل» و «سجاده آتش» بودند که صحنه‌هایی را که اجرا کردم واقعا دوست داشتم. تلخ‌ترینش هم در فیلم «روبان قرمز» بود که من سوختم. مقصر هم تولید بود که مواد را تهیه نکرد و من مجبور شدم فسفر بزنم و از ناحیه چشم سوختم.

* بهترین فیلم خارجی و ایرانی که جلوه‌های ویژه‌اش را می‌پسندید چه هستند؟
بهترین فیلم ایرانی را دوئل می‌دانم و فکر می‌کنم مثل آن دیگر ساخته نخواهدشد حتی توسط خودم و آقای درویش! بهترین فیلم خارجی هم به نظرم غلاف تمام فلزی و نجات سرباز رایان  است.

*درددل‌تان چیست؟
واقعا باید این بروکراسی را کمتر کنند. خیلی از کارگردان‌ها که امروز کمتر ویژوال استفاده می‌کنند به خاطر همین سختی این بروکراسی‌هاست. مثلا ما یک ناظر مصرف داریم، یک ناظر دیگر… برای یک فیلم سپاه در صحنه لااقل چهار تا ناظر دارد. بعد کارگردان حساب می‌کند باید این چهارتا نیرو را سرویس بدهد و کلا قید ماجرا را می‌زند. یعنی برای زدن یک چاشنی، دو سه نفر باید بیایند بالای سر کار بایستند خب این به‌صرفه نیست.

سینماروزان: رکورددار دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر به گلایه از انفعال مدیران سینمایی در روزهای کرونایی پرداخت و خواستار رسیدگی به وضعیت معیشتی سینماگران بیکار شد؛ سینماگرانی که نزدیک به شش ماه است گرفتار مشکلات معیشتی هستند و جز یک سبدکالای حداقلی حقیرانه در یافت‌آباد، چیزی نصیب‌شان نشده!

به گزارش سینماروزان محسن روزبهانی متخصص جلوه‌های ویژه سینمایی به سینماپرس گفت: در دولت تدبیر نه تنها به سینما اهمیت داده نشد بلکه به آن با چشم یک بچه سرراهی نگاه کردند؛ این وضعیت کلی سینما طی این سال‌های اخیر است و متأسفانه هیچ تدبیری برای بهبود اوضاع وجود نداشته و ندارد و از این رو ما هیچ امیدی به بهبود اوضاع سینما در این روزهای کرونایی هم نداریم و نمی‌دانیم سرنوشت و آینده سینما و اهالی بیکار و خانه نشین شده سینما به کجا ختم خواهد شد!؟

طراح جلوه‌های ویژه میدانی فیلم‌های سینمایی “یتیم‌خانه ایران” و “سرو زیر آب” افزود: بدیهی است که وظیفه مسئولان و متولیان سینما کمک به وضعیت معیشتی و رفاهی سینماگران است اما متأسفانه این وظیفه ابتدایی هرگز به درستی انجام نشده و نمی‌شود!

روزبهانی که بیش از ده سیمرغ فجر را برنده شده است، ادامه داد: بنده شخصاً الان بیش از شش ماه است بیکار و خانه نشین هستم؛ کدامیک از این مسئولان سینمایی یک‌بار تماس گرفته‌اند و حال بنده نوعی را پرسیده‌اند تا ببینند زندگی‌ام چگونه تأمین می‌شود؟ من بسیار متأسفم که سینما و اهالی سینما این‌طور برای مدیران بی‌اهمیت شده‌اند!!

مجری جلوه‌های ویژه “۳۳روز” و “استرداد” با روایت حال سینماگرانی که به دستفروشی روی آورده‌اند گفت: باعث شرمساری است که اهالی سینما به کسب وکارهای خیابانی روی آورده‌اند؛ این اتفاقات از سر ناچاری و استیصال است! بنده شخصاً چند وقت پیش شاهد بودم که یکی از اهالی سینما برای امرار معاش مجبور شده بود کنار خیابان بساط کند و آواز بخواند بلکه بتواند خرج زندگیش را درآورد!!! چرا به اینجا رسیدیم؟؟ یعنی از تامین حداقل نیازهای روزمره سینماگران هم عاجزیم؟؟

سینماروزان: عدم حضور دست‌اندرکاران تولید “روز صفر” در اختتامیه جشنواره فجر در اعتراض به چینش جوایز، موجب شد سرنوشت پنج سیمرغی که این فیلم تصاحب کرد و ازجمله سیمرغ بهترین فیلم اول و جایزه ویژه هیات داوران نامعلوم باشد چون دبیرخانه فجر هم درنهایت معلوم نکرد این سیمرغ‌ها را به فیلمی دیگر خواهد داد یا نه؟؟

محسن روزبهانی طراح جلوه‌های ویژه “روز صفر” که برنده سیمرغ هم شده بود با ادعای اینکه هنوز سیمرغش را نگرفته به صبحنو گفت: می‌توانم بگویم که قبل از سی‌و‌هشتمین جشنواره فیلم فجر جایزه برایم اهمیت داشت ولی حالا نه چون هنوز سیمرغ مرا نداده‌اند.

روزبهانی با انتقاد از هیات داوران جشنواره افزود: داوران و برگزارکنندگان این جشنواره اشتباهی کرده و گروه «روز صفر» را جریمه کرده‌اند. به‌طور کلی سیمرغ‌های گروه ما را نداده‌اند و این مساله برای من به‌شخصه اهمیت ندارد چون درنهایت استقبال مخاطب است که اهمیت دارد.

روزبهانی ادامه داد: کار برای من بسیار قابل اهمیت‌تر است و به نظرم باید هر کسی در حرفه خود بهترین باشد تا پیشرفت کند. در کار ما خلاقیت بسیار مهم است و حرف اصلی را می‌زند؛ البته در حال حاضر ویژوآل آمده و کمک بسیاری در این زمینه به آثار کرده است ولی باز هم اینکه مخاطبان بتوانند ارتباط ملموس با جلوه‌های ویژه برقرار کنند از هر جایزه‌ای مهمتر است!