سینماروزان/نگار امیری: متاسفانه طی دو سال گذشته همه عزیزانم را از دست داده‌ام و به همین دلیل خلاء بزرگی در زندگی برای من به وجود آمده است و گویی بسیاری از خاطراتم را فراموش کرده‌ام.

مهوش وقاری بازیگر باسابقه با بیان مطلب فوق به ایران‌تئاتر گفت: همیشه ایام عید پر از حس زندگی و جنب و جوش است اما این روزها برای من به ویژه در سه سال آخر زندگی محسن قاضی مرادی، بسیار دردناک گذشت. در آن روزها فکر می‌کردم زندگی برای من هم تمام شده و حتی یادآوری‌شان برایم سخت است.

این هنرمند در پاسخ به اینکه شاید بتوان سختی‌های گذشته را با ادامه فعالیت هنری تا حدی فراموش کرد، توضیح می‌دهد: متاسفانه انگار سال‌هاست که از گروه‌های کاری حذف شده‌ام. بارها در گفت‌وگوهای متفاوت از من پرسیده‌اند که آیا خودم را بازنشسته کرده‌ام، در حالی‌که تنها در دوران بیماری محسن و با توجه به شرایط او از پذیرش پیشنهادهای کاری که وقت زیادی نیاز داشت، امتناع می‌کردم.

وقاری گفت: اکنون حدود دو سال است باوجودی که همه همکاران از شرایط من اطلاع دارند، باز هم برای کار دعوت نشده‌ام. شاید نبود پیشنهاد همکاری دلیل دیگری دارد که من از آن بی‌خبرم!! در سال‌های اخیر پیشنهادهایی برای بازی روی صحنه تئاتر داشته‌ام اما این پیشنهادها هم بیشتر در زمان بیماری محسن بود و از آنجا که تئاتر به زمان زیادی برای تمرین نیاز دارد و به دلیل تعهد کاری آن‌ها را رد کردم. قطعا اگر پیشنهاد خوبی داشته باشم، می‌پذیرم چون بازیگری را خیلی دوست دارم و از ارتباط با مخاطبان لذت می‌برم.

سینماروزان/نسترن حسینی: محسن قاضی مرادی بازیگر سینما و تلویزیون بعد از مدتها ابتلا به پارکینسون از دنیا رفت.

محسن قاضی‌مرادی  که متولد ۱۳۲۰ و فارغ التحصیل مدرسه عالی مدیریت تهران بود. او بازی در سینما را از سال ۱۳۵۱ با فیلم “حسن سیاه” به کارگردانی پرویز اصانلو آغاز کرد.

محسن قاضی مرادی کارنامه پرباری در زمینه سینما و تلویزیون داشت؛ از آثار سینمایی‌اش می‌توان به فیلمهایی چون “سگ کشی”، “قطعه ناتمام”، “خانه ای روی آب”، “یک بار برای همیشه”، “دایره زنگی”، “رسم عاشق کشی”، “زیر پوست‌شهر” و… اشاره کرد.

او در سریالهای مختلفی هم به ایفای نقش پرداخته است که می‌توان از “کت جادویی”، “کارگاه شمسی”، “چمدان”، “روزگار جوانی”، “شمعدانی” ، “هیولا” و… نام برد.

قاضی‌مرادی با اینکه بازی در صدها فیلم و سریال را در کارنامه داشت ولی هیچ نشان هنری به او تعلق نگرفته بود و برای همین در اواخر عمر نتوانسته بود از تسهیلات هنرمندان پیشکسوت استفاده کند.

مهوش وقاری همسر قاضی‌مرادی مدتی قبل از فوت این بازیگر، به ایسنا گفته بود: واقعا برایم سوال است که فرق محسن با آقا یا خانم ایکس که این درجه‌های هنری را دارند چیست؟! و مهم‌تر اینکه صحت و سقم مدارک لازم برای چنین درجه‌هایی چطور بررسی می‌شود؟ چون مثلا دوستی را می‌شناسم که به سختی مدرک تحصیلی خود را گرفته‌ ولی الان مدرک درجه یک هنری دارد. همه این‌ها را که می‌بینم برایم عجیب می‌شود که آیا من و محسن بعد از این همه سال سابقه باید دنبال سی‌دی بازی‌های خود باشیم تا برای گرفتن درجه هنری اقدام کنیم؟

سینماروزان: گرفتاریهای معیشتی اهالی سینمای ایران با شیوع کرونا چندبرابر شده و متاسفانه مدیریت فرتوتی که گرفتار سیکل تکراری توجیه و اتلاف وقت هست نتوانسته ابتدایی‌ترین کار که مثلا توزیع ماهانه سبدکالا میان اهالی سینما است را به سرانجام برساند.

در این اوضاع اینکه یک بازیگر شناخته‌شده(مهوش وقاری) که همسر بازیگرش(محسن قاضی‌مرادی)مدتهاست گرفتار پارکینسون است به گلایه از این بپردازد که همان حداقل‌ها هم شامل حالش نشده واقعا برخورنده است!

مهوش وقاری با اشاره به کم‌کاری ماههای اخیرش به “صبح نو” گفت: به‌دلیل شرایط بیماری حاد همسرم (محسن قاضی‌مرادی) چند سالی از روند بازیگری دور شده‌ام و مجبور هستم از محسن پذیرایی کنم و البته شکایتی ندارم چون بیش از چهار دهه با ایشان زندگی کرده‌ام و فکر می‌کنم وظیفه زن و شوهر باشد که در این مواقع سخت کنار هم باشند ولی گله دارم از متولیان هنری کشور که تسهیلات را برای هنرمندان بیمار و گرفتار در انبوه مشکلات اقتصادی فراهم نمی‌کنند. واقعاً از این همه بودجه میلیاردی که صرف ارگان‌های هنری می‌شود نباید بخشی هم برای تأمین امنیت و آرامش جسمانی هنرمندان صرف گردد؟

این بازیگر باسابقه خاطرنشان ساخت: نکته قابل اشاره در این بحث نقش نهادهای ذیربط به سینما نظیر خانه سینما و وزارت ارشاد در جهت حمایت از هنرمندان پیشکسوت و بیمار است. چند ماه قبل که برای دریافت کارت یک میلیونی کمک‌هزینه کرونا و سبدکالا با ما تماس گرفته شد و به خانه سینما رفتم در کمال تعجب به من و همسرم(محسن قاضی مرادی) فقط یک سهمیه دادند! این در حالی است که هر کدام‌مان جداگانه، سالانه حق عضویت خودمان را پرداخت می‌کنیم. آخر این انصاف است؟

مهوش وقاری ادامه داد: موقعی که اعتراض کردم با جواب قانع‌کننده‌ای مواجه نشدم و مدام می‌گویند محدودیت منابع داریم. مگر چند سینماگر داریم که مدام از محدویت منابع می‌گویند؟ مگر سالی چند سبدکالا به اهالی سینما می‌دهید که مدام می‌گویید نمی‌شود به همه داد؟ یعنی حتی در دل کرونا هم نباید از مدیران انتظار داشت که دست از خودی و نخودی‌بازی بردارند و تسهیلات مصوب را به تمام اهالی هنر تخصیص دهند؟

بازیگر “تقاطع” و “زیر پوست شهر” خاطرنشان ساخت: متاسفانه در سال‌های اخیر مدیران فرهنگی برای گرفتن  ژست و عکس یادگاری به صورت تشریفاتی به عیادت برخی هنرمندان بیمار می‌روند که این هم بیشتر فقط تبلیغ برای خودشان است تا انجام کمک واقعی به هنرمندان بیمار وگرنه کمک واقعی این است که حداقل یک فروشگاه زنجیره‌ای یا یک کلینیک یا لااقل یک درمانگاه وجود داشته باشد که اهالی هنر بتوانند به صورت منصفانه و با حداقل قیمت، نیازهای‌شان را از آن طریق برآورده کنند.

سینماژورنال: شبکه نمایش خانگی همچنان محلی است پر از سورپرایز یا به زبان فارسی شگفتی برای مخاطبان!

به گزارش سینماژورنال تقریبا هفته ای نیست که سری به سوپرمارکت محله خود بزنید و با فیلمی که در نوع خود می تواند سورپرایزتان کند در شبکه خانگی روبرو نشوید.

تازه ترین سورپرایز فیلمی است به نام “شاخ به شاخ” که بر روی پوسترهای آن تصویری گل درشت از فرهاد اصلانی بازیگر کارکشته سینمای ایران به چشم می خورد.

حتی اگر مخاطب عام نباشید و یک مخاطب جدی سینما باشید باز هم از عرضه چنین محصولی متعجب می شوید چون هر چه به ذهنتان فشار می آورید نمی فهمید که اصلانی در چه زمانی در چنین فیلمی بازی کرده است.

شگفتی بعدی زمانی رقم می خورد که می بینید زیر لوگوی فیلم، عبارت “فیلمی از کارگردان لامپ صد” یعنی سعید آقاخانی به چشم می خورد. اینکه آقاخانی چه زمانی این فیلم را کارگردانی کرده است که بیشتر کنجکاوتان می کند و پیش خود می گویید احتمالا این فیلم اخیرا و در سکوت خبری تولید شده است.

فیلم هفت سال قبل را به نام محصول جدید به مخاطب قالب می کنند

بعد از اینکه محصول را خریده و یک ربع ابتدایی آن را می بینید است که تازه می فهمید چه رکبی خورده اید چراکه این فیلم نه محصولی تازه از سعید آقاخانی و فرهاد اصلانی که تلفیلمی است که حدودا هفت سال قبل تولید شده بود و در آن زمان از تلویزیون روی آنتن هم رفته بود.

تلفیلمی که به تهیه کننده اش بهادر اسدی نیز ایفای یکی از نقشهای مقابل اصلانی سپرده شده و برای همین در جای جای فیلم حضور فعال دارد.

حالا بعد از گذشت هفت سال چون فرهاد اصلانی به یکی از بازیگران محبوب سینما بدل شده و آقاخانی هم فیلمی به نام “لامپ صد” را ساخته و روانه پرده کرده، موسسه ای که رایت فیلم در اختیارش بوده تصمیم گرفته با توزیع فیلمی قدیمی به عنوان محصولی جدید، استفاده لازم را از نام این دو چهره ببرد.

تصویر “بخاطر پونه” روی جلد دی.وی.دی/زندگینامه اصلانی بجای معرفی محصول

جالب اینجاست که “شاخ به شاخ” حدودا چهار سال پیش از “بخاطر پونه” ساخته شده اما بر روی جلد این محصول تصویری از اصلانی در “بخاطر پونه” دیده میشود. شاید به این خاطر که در هر دو فیلم اصلانی نقش یک معتاد را بازی کرده است!

پشت جلد دی.وی.دی “شاخ به شاخ” هم بجای آن که درباره این محصول به مخاطب اطلاعات داده شود زندگینامه هنری فرهاد اصلانی نوشته شده است و البته در زیر زندگینامه نیز فهرست جوایزش! ابلهانه اینکه کاندیداتوری او در جشنواره فجر هم در فهرست جوایز آمده است!

اینها همه شگفتیهایی نیست که در برخورد با محصول رخ می دهد. بزرگترین شگفتی آنجاست که شرکت پخش کننده این فیلم را محصول 93 ایران دانسته است در صورتی که این فیلم شش سال پیش از تاریخ ذکر شده روی محصول تولید شده است.

نمایی از پوستر “شاخ به شاخ”

مدیران شبکه خانگی! برای این بی حرمتیها چاره ای بیندیشید

وقتی به عنوان مخاطب برای تماشای محصولات روز سینمای جهان به سراغ دستفروشها می روید شاید برایتان اهمیت نداشته باشد که بر روی جلد دی.وی.دی خریداری شده چه چیزی نوشته شده است چون معمولا جنسی که از دستفروش می خرید حداقل نصف قیمتی است که برای محصول مجاز می دهید و البته آنچه دستفروش به شما می دهد به مانند هر جنس زیرزمینی دیگر، ضمانت فروش ندارد.

اما وقتی به سراغ شبکه نمایش خانگی کشور خود می روید و محصولی را می خرید که نام یکی از شرکتهای صاحب نام این حیطه رویش آمده انتظارتان این است که کمی بیشتر به شما احترام گذاشته شود و لااقل درباره تاریخ تولید محصول به شما راست گفته شود.

نمی دانم برای برخورد با این بی احترامیهای پی در پی ای که در شبکه خانگی به مخاطب محترمی که برای خرید محصول ارژینال هزینه می کند، روا می شود، راهکارهای قانونی وجود دارد یا نه اما این را می دانم مخاطبی که بیشتر از یک بار از یک سیستم، ناراستی می بینید، برای دفعات بعد به جای خرید نسخه اصلی، راهش را کج کرده و ترجیح می دهد به سراغ دستفروشی برود که بجای یک فیلم اصلی و با اطلاعات نادرست، شش فیلم کپی و بدون اطلاعات را در یک دی.وی.دی و با نصف قیمت یک فیلم مجاز به او عرضه می کند.

پس مدیران محترم شبکه نمایش خانگی تا دیر نشده برای این بی احترامیها چاره ای بیندیشند.

سینماژورنال: باران کوثری به گروه بازیگران مجموعه نمایش خانگی «دندون طلا» به نویسندگی و کارگردانی داوود میرباقری پیوست.

به گزارش سینماژورنال گروه تولید این مینی سریال هم اکنون در لوکیشنی حوالی خیابان 17 شهریور، مشغول گرفتن سکانس هایی از کار هستند. این لوکیشن در سریال خانه عنایت سرخوش با بازی حمیدرضا آذرنگ است.

تا کنون 50 درصد از تصویربرداری مینی سریال «دندون طلا» به پایان رسیده است.

در نقش “طلوع”

باران کوثری بازیگر جدید این مجموعه است که به تازگی جلوی دوربین رفته است. این اولین همکاری کوثری با داوود میرباقری است. باران کوثری در « دندون طلا» نقش طلوع را ایفا می کند.

همچنین کاظم هژیر آزاد نیز به تازگی به گروه بازیگران مینی سریال «دندون طلا» اضافه شده است.

مهدی فخیم زاده، حامد بهداد، حمیدرضا آذرنگ، ستاره اسکندری، حسن پورشیرازی،سیروس گرجستانی، محسن قاضی مرادی و علی فتحعلی هم از دیگر بازیگران این مجموعه هستند. البته به زودی بازیگران دیگری هم به گروه اضافه خواهند شد.

مجموعه نمایش خانگی «دندون طلا» 18 اسفند ماه در یکی از سینماهای قدیمی حوالی جنوب شهر تهران کلید خورد.

باران کوثری و حمیدرضا آذرنگ در “دندون طلا”

ماجرای فرار یک دختر مهاجر

در خلاصه داستان «دندون طلا» آمده است: نیر دختری مهاجر با پدری علیل ساکن حلبی آبادهای حاشیه شهر تهران و مشغول دوره گردی و دست فروشی است. او با پاسبانی به جرم سعد معبر کردن درگیر شده و پا به فرار می گذارد و به قهوه خانه ای پناه که پاتوق عده ای از لات و لوت های شهر است.

صاحب قهوه خانه شخصی است بنام قنبر دیزل (ملقب به «دندون طلا» ) به نیر پناه می دهد. قنبر از شجاعت و پاکدامنی و زحمت کشی نیر خوشش می آید و نیر نیز از جوانمردی و حق طلبی او. این آشنایی منجر به عشقی آتشین شده که فرجامش بارداری نیر است. قهوه چی بعد از آنی که عشقش فروکش کرده است پشیمان شده و منکر بچه می شود… نیر وقتی با طینت ناپاک قنبر مواجه می شود تصمیم هولناکی می گیرد. او قصد دارد به کمک بچه ای که در شکم دارد از قهوه چی انتقام بگیرد. اما…

از عوامل تولید «دندون طلا» می توان به نويسنده و كارگردان:داوود ميرباقري، مدیر تصویربرداری:سهیل نوروزی، طراح صحنه و لباس:مجید علی اسلام، طراح گریم:کامران خلج، صدابردار:رشید دانشمند، دستیار کارگردان:حامد میرباقری، دستیار تولید:فواد بوربور، برنامه ریز:فرزاد رحمانی، مشاور رسانه ای:بیتا موسوی، عكاس:ماني لطفي زاده، مشاور اقتصادی:برهان دارابی، دستیار تهیه:ایمان میرباقری، مدير تداركات:حامد پرهيز، مدیر تولید:مهدی بدرلو، مجری طرح:مجید مطلبی و تهیه کننده:مهران برومند.

پش از این نمایش «دندون طلا» به نویسندگی و کارگردانی داوود میرباقری سال 78 به اجرا در آمده و با استقبال زیادی روبرو شده است.