سینماروزان: محمد آفریده از جمله مدیران تربیت شده در سینمای بعد از انقلاب اسلامی است که هر کجا که بود از انجمن سینمای جوانان ایران تا مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی کوشید در مسیر کمک به جوانهای مستعد و در عین حال مستقل حرکت کند؛ شاید حرکت بر همین مدار بود که در میانه دهه نود و در دورانی که حتی در سازمانهای به ظاهر ارزشی این ریاکاران هستند که کرسی‌دار شده‌اند، آفریده جایی در سیکل مدیریتی ندارد.

به گزارش سینماروزان آفریده کم گفتگو میکند اما اغلب حتی وقتی درباره امور تخصصی هم صحبت میکند نظراتی ارائه میدهد که میتواند چراغ راه کلیت سینما باشد. تازه ترین گفتگوی آفریده که با سایت «فیلم کوتاه» صورت گرفته هم از همین جنس است؛ او در عین طرح انتقاداتش به مدیریت کلان سینمایی کشور از فیلمسازان میخواهد با ضعفهای این مدیریت کنار نیایند و حقشان را از این ساختار بیمار بگیرند.

به نظرتان الان شرایط فیلم کوتاه در مقایسه با گذشته چطور است؟
از جهاتی خوب و از جهاتی بد، درحال حاضر امکانات برخلاف گذشته که در انحصار بعضی‌ها بود دیگر نیست. علاقمندان بیشتر شده‌اند، حجم تولیدات بالا رفته، ظرفیت سینمای کوتاه در ایران و جهان شناخته‌تر شده؛ اما متاسفانه علی رغم تلاش‌های بسیار، همچنان بخش مظلوم‌تر سینمای ما حوزه فیلم کوتاه است.
حوزه‌ای که می‌تواند سینما را آباد کند و انرژی و امید بدهد. همیشه اعتقادم این بوده و سر این اعتقاد هم جنگیده‌ام که سینمای کوتاه، سینمای آینده این سرزمین است. هرحوزه‌ای که جوانان در آن نقش مستقیم دارند و در یک فضای بی‌واسطه فعالیت خلاقانه انجام می‌دهند، آنجا پویا، سازنده، امید بخش و آینده سازاست. اما متاسفانه الان شرایط به هم ریخته‌ای در کل حوزه سینما داریم و مسلما آنها که ضعیف‌ترند؛ شکننده‌تر هستند. الان فیلم کوتاه وضعیت خوبی ندارد. چرخه مناسبی برای دیده شدن و نمایش ندارند، یک زمانی خود من شاید سالی بالای ۱۰۰ فیلم کوتاه فیلمسازان را به تلویزیون و مراکز دیگر ارائه می‌دادم و آنها حق نمایش می‌پرداختند، الان تلویزیون خودش گرفتاری‌های زیادی دارد و اصلا این مسائل بنیادی برایش مهم نیست، فیلمساز فیلم کوتاهی هم، اگر سراغ تلویزیون برود براحتی می‌گویند فیلم‌هایت را مجانی پخش می‌کنیم و منت هم می‌گذارند. مراکز دیگر هم گیر کرده‌اند در زمان گذشته و تحول یک رویا شده است. سازمان‌های نورس هم چون این میدان را نمی‌شناسند، فقط پول حرام می‌کنند و فرصت‌ها را از دست می‌دهند، باید همه در یک هماهنگی و همدلی به مسائل فرهنگی فکر کنیم. باید چرخه اقتصادی و منزلتی فیلم کوتاه را سامان دهیم. به نظرم حوزه فیلم کوتاه در یک بی‌سامانی کلی گیر کرده و هزینه این بی‌سامانی گریبان این مملکت و فرهنگ را خواهد گرفت.
این بی سامانی از کجا می‌آید؟
بخش زیادی از این بی‌سامانی و مشکلات به عدم باور و نگاه اصیل همگان، مخصوصا مسئولان به ظرفیت و توانمندی این سینما بر می‌گردد. ساماندهی درستی نداریم در این حوزه. همه سینما برای سینمای فقط تجاری و مرسوم طراحی شده و این برای یک سینمای بدیع و خلاق و رو به جلو آفت است. در همه دنیا، ساز و کار سینما برای تازه ماندن، توجه به این عرصه ناب است. هرجا سینما از نفس می‌افتد، فیلم کوتاه و تجربه‌های خلاقانه و بی‌واسطه این عرصه می‌تواند یکه تاز میدان شود. مسئله فقط در این حوزه پول و سرمایه نیست، بلکه دیده شدن فیلمساز و منزلت فرهنگی او در بین دیگر بخش‌هاست.
دولت برای ساماندهی باید چه کند؟
ما باید ابتدا در یک نگاه جامع، جایگاه و نقش فیلم کوتاه را بین همه موثرین این حوزه تبین و ترسیم کنیم. فیلم کوتاه و مستند، فعالیت حاشیه‌ای نیست. من بارها این مطلب را گفتم و باز تاکید می‌کنم که باید ابتدا این نگاه بی‌نیازی مسئولان به این حوزه، تصحیح شود. در حال حاضر، فیلم کوتاه و مستند شبیه بچه کوچک در خانه است. همه دوستش دارند و دلتنگی‌هایشان را با آن جبران می‌کنند؛ با او عکس یادگاری می‌اندازند؛ اما پول در جیبش نمی‌گذارند!
فیلم کوتاه دیگر بچه کوچک خانواده نیست. او مدتها است که بزرگ شده و پر است از انرژی و نشاط. این نگاه را باید هر روز و هر ساعت بین همه مسئولین فریاد بزنیم، اگر ده تا از بچه‌های فیلم کوتاه که شاهکار خلق کرده‌اند را نام ببریم، چه کسانی در این مراکز ریز و درشت آنها را بجا می‌آورند، کدام مسئول در اتاقش را برای این فیلمسازها باز می‌کند؟
فیلمسازان فیلم کوتاه خودشان چقدر مقصرند در این بی‌توجهی؟ آیا نباید خودشان این توجه را جلب کنند؟
همیشه به بچه‌ها گفته‌ام این سینما سینمایی است که باید در آن مبارزه کرد. نمی‌توانیم منتظر این باشیم که همه چیز در اختیارمان باشد. متاسفانه تشکل‌های ما دچار روزمرگی شدند، مانند سازمان‌های رسمی ما. تشکل و صنف خیلی مهمند. الان سازمان‌های رسمی ما بی برو برگرد گرفتار هزار مشکل هستند و فیلمسازان ما هم همین‌طورند. تشکلی نشان دهید که به ماهیت فیلم کوتاه توجه واقعی کند و احقاق حق کند؟ صرف برگزاری چند جشنواره و چند تسلیت و تبریک و احیانا توزیع بلیت جشنواره و… ما چه کردیم؟ چه میزان از این فعالیت‌ها به حقیقت این حوزه توجه می‌کند. در همه دنیا این سینما، دنبال روی سینمای مرسوم و معمول نیست. مطالبه گر است. باید این ظرفیت منحصر بفرد، که سرمایه فرهنگی این ملت است به همه مسئولان و متولیان این حوزه مراجعه و سهم خود را طلب کند.
مسئله عدم توجه تلویزیون به فیلم کوتاه مسئله مهمی است. حتی بعد از برنامه «سینمای دیگر» که شما تهیه کننده‌اش بودید؛ عملا تلویزیون دیگر برنامه جدی‌ای در زمینه فیلم کوتاه تولید نکرد. چه شد که آن برنامه در آن دوران تولید شد؟
من سال ۷۲-۷۳ به عنوان کارشناس فرهنگی سینما در فارابی کار می‌کردم. آقای بهشتی که از آنجا رفت، من هم استعفا دادم. آمدم بیرون که آزاد کار کنم. می‌خواستم فیلمسازیم را ادامه بدهم، آقای شجاع نوری همان زمان مدیرکل تامین برنامه سیما شد. جایی که تمام فیلم‌های خارج از تلویزیون و سریال‌های -ایرانی و خارجی-آنجا تهیه می‌شد، روزی به من زنگ زدند و در خواست همکاری کردند. من شدم مسئول فیلم و سریال آنجا. فیلم‌های متنوع می‌دیدیم و پیشنهاد می‌دادیم به شبکه‌ها.
همانجا بیشترمتوجه این واقعیت شدم که تلویزیون ما با توجه به مسائل گوناگونی که دارد محدودیت‌های زیادی هم برای پخش دارد. چون فیلم کوتاه را می‌شناختم و در سال‌های نوجوانی و جوانی‌ام در کانون پرورش کودکان و مرکز اسلامی فیلمسازی آماتور با فیلم کوتاه مانوس بودم، تصمیم گرفتم با توجه به ظرفیتی بالایی که فیلم کوتاه دارد، پنجره‌ای در قاب تلویزیون برای مخاطب ایجاد کنم. این پنجره فرصت مناسب و منحصر بفردی برای تلویزیون بود که علیرغم محدویت‌هایش، قالب جدیدی از منابع متنوع تصویری بکر و خلاق بدست بیاورد.
آن زمان هرجا برنامه‌ای کم می‌آمد، آخر شب، وسط برنامه‌ها و ساعت بد تلویزیون، فیلم کوتاه پخش می‌شد و کسی به هویت مستقل این سینما توجه نمی‌کرد.
تحقیق کردم و دیدم فیلم‌های متنوع زیادی در دنیا موجود است که هیچ مشکلی برای پخش ندارد و می‌تواند تجربه‌های نویی در اختیار فیلمسازان ما قرار بدهد. طرحی و قالبی آماده کردم به نام «سینمایی دیگر». برنامه‌ای حدود ۸۰ دقیقه در هر قسمت که فیلم‌های کوتاه، مستند و انیمیشن ایرانی و خارجی پخش می‌کرد. مخصوصا هم بردیم ساعت ۹ شب که ساعت فیلم و سریال بود در شبکه دو. این مسئله همزمان شد با آمدن آقای جعفری جلوه به شبکه دو که من این پیشنهاد را به ایشان دادم و ایشان هم پذیرفت. خیلی هم تبلیغات می‌کردم تا مردم این برنامه را ببینند. چون می‌خواستیم فیلم کوتاه را به آنها بشناسانیم.
از طرفی دیگر فیلمسازان هم این فرصت را پیدا می‌کردند که فیلم‌های روز دنیا را ببینند. ما در آن برنامه از خیلی از فیلمسازان ایرانی و خارجی فیلم پخش کردیم. شاید بیش از ۵۰۰ فیلم کوتاه خارجی و ایرانی از تلویزیون در طول این ده سال پخش شد.
رایت فیلم‌ها را خریده بودید؟
بله تمام رایت فیلم‌های خارجی و داخلی را اداره کل با پیشنهاد ما خریداری می‌کرد.
آن زمان در جلسات متعدد با آقای جعفری جلوه در باره اهمیت این سینما بحث و گفتگو داشتیم و ایشان با حمایت از این برنامه، به حوزه فیلم کوتاه و مستند کمک بسیاری کرد. چون فرهنگی بود، این حوزه‌ها را می‌فهمید و کمک می‌کرد. توضیح دادم که اولا مخاطب برایش خوب است که ساختار جدیدی می‌بیند. ثانیا فیلمسازها آموزش می‌بینند و نگاه جدیدی پیدا می‌کنند. گفتم نمایش فیلم‌های کوتاه جوانان این مملکت، آینده فرهنگی این کشور را بیمه می‌کند. وقتی از یک فیلمساز کوتاه، فیلم می‌خرید و در قاب تلویزیون نمایش می‌دهید؛‌ او می‌رود به خانواده و آشنای خود نشان می‌دهد و امیدوار می‌شود. این که تنها بگوییم امیدوار باشید کافی نیست، باید کار و فعالیت ایجاد شود. استقبال کرد و همان سال شاید نزدیک به ۱۵۰ میلیون فیلم بچه‌ها را به تلویزیون فروختیم.
از امیرشهاب رضویان، مهدی جعفری، علی محمد قاسمی، محمد خزائی، بهرام توکلی، مهدی نادری، بیژن میرباقری، مرحوم وحید نصیریان، ابراهیم اصغرزاده، شاهد احمدلو، مصطفی آل احمد، مرتضی سرهنگی، فرشاد فدائیان، شهرام علیدی، بهزاد رسول زاده، محمدرضا رحمانی، محمدرضا عرب، ارد عطارپور، مجید برزگر، رهبر قنبری، جواد مزدآبادی، مهرداد اسکویی، مونا زندی، نادر طریقت، محسن امیر یوسفی و خیلی‌های دیگر که در حال حاضر چهره‌های فعال سینما هستند، فیلم‌هایشان را در برنامه تلویزیونی فیلم کوتاه پخش کردم.
همزمان در آن سال‌ها، مدیرتولید انجمن سینمای جوانان شدم و به همه بچه‌ها در تولیداتشان رایت یا سهم دادم. گفتم فیلم بسازید، اگر می‌شود۳ میلیون، من ۲ میلیون می‌دادم و ۳۰ درصدش هم برای شما. همه این فیلم‌ها را هم که می‌فروختیم در تابلو می‌زدیم که مثلا آقای فلانی بیاید ۳۰ درصدش را از حسابداری بگیرد. این باعث قوت قلب فیلمسازان می‌شد. با رونق فیلم کوتاه در انجمن سینمای جوان و نمایش فیلم‌های کوتاه در تلویزیون، به آقای جعفری جلوه پیشنهاد دادم شبکه دو هم برای شراکت بیشتر در این حرکت بانشاط فرهنگی، از ۱۰۰ فیلم کوتاه برای تولید حمایت کند که ایشان با روی باز پذیرفت. اسم این تولیدات را «سینمای آینده» گذاشتیم و بخش قابل توجه‌ای از فیلمسازان جوان با علاقه‌مندی برای تلویزیون فیلم کوتاه ساختند.
فیلم‌ها صرفا برای نمایش در برنامه «سینما آینده» ساخته شد؟ با مدیوم تلویزیون؟
همه زیر نظر خودم بود. آقای جعفری جلوه مسئولیت این پروژه را به من سپرده بود، فیلمسازان هیچ کدام چارچوب تلویزیون را نمی‎شناختند. خودم با فیلمسازان صحبت می‌کردم، قرارداد می‌بستم و فیلمسازان می‌رفتند فیلم می‌ساختند و به لطف خدا همه در شبکه بارها پخش می‌شد. اعتماد به این نسل اعتماد به آینده و باور قابلیت این نسل است و من خدا را شکر می‌کنم چه در تلویزیون و چه در انجمن سینمای جوان و چه در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، بجای حذف و نفی و پنهان شدن پشت خیلی شعارها، قدمی باشکوه برای حضورخلاقانه نسل جوان و مظلوم این سرزمین برداشتم. بسیاری از فیلمسازانی که در حال حاضر مشغول فیلمسازی در سینمای ما هستند حاصل همان اعتماد بودند، همین امسال در جشنواره فجر از بهرام توکلی بگیر تا هومن سیدی و محمد خزاعی حاصل همان اعتماد بودند.
چه شد که برنامه قطع شد؟
آقای جعفری جلوه که رفت…
یعنی با تغییر مدیران، برنامه هم قطع شد؟
آقای جعفری جلوه مدیر شبکه دو بود و رفت شبکه یک. من این برنامه را بردم شبکه یک. اسمش را گذاشتم فیلم کوتاه. با ایشان مهاجرت کردیم. یک مدتی آقای پورحسین آمد و کمکی کرد. مدتی آقای صوفی هم آمدند و کمک کردند. منتها عمدتا با ایشان راحت‌تر بودیم والبته صحبت‌هایی هم از جمع مدیران سازمان به گوش می‌رسید و آقای جعفری جلوه هم می‌گفت که همه می‌گویند چرا برای این برنامه بودجه می‌دهید؟ ایشان هم مقاومت می‌کردند و من هم تمام تلاشم را می‌کردم که با اطلاع رسانی و تبلیغات بسیار، چراغ این سینما را برای جامعه روشن نگه‌دارم.
چه سالی تولید برنامه قطع شد؟
سال ۸۴ تمام شد.
الان در تلویزیون جای برنامه‌ای جدی مثل «سینمای دیگر» خالی نیست؟ شما حاضرید به عنوان تهیه کننده برگردید و یک برنامه اینچنینی تولید کنید؟
به نظرم با توجه به ظرفیت بالای این سینما، نه تنها یک برنامه بلکه ده‌ها برنامه می‌تواند از شبکه‌ها پخش بشود. این یک ضرورت و یک کار واجب است، یک بحث شخصی نیست. ما این همه جوان داریم و سالی سه هزار فیلم کوتاه ساخته می‌شود، با انواع و اقسام کیفیت و امکانات. چون این سازمان‌های قدرتمند توجهی به این مدیوم ندارند، بسیاری از این انرژی‌ها از دست می‌روند. جریان این نسل مثل یک رود خروشان است که سرازیر شده و ما بلد نیستیم از آن بهره برداری کنیم و اگر مواظب نباشیم خیلی چیزها را خراب می‌کند. تلویزیون جمهوری اسلامی وظیفه‌اش این است که تا دیر نشده، درهای خود را بر روی این نسل مظلوم و خلاق باز کند، چطور سریال دقیقه‌ای چند میلیاردی می‌سازند؟ باید حداقل بگوید هرکسی می‌خواهد فیلم کوتاه بسازد بیاید این هم الگوی من است. با افتخار باید این وظیفه‌اش را انجام دهد. الان تلویزیون پشتش را به این نسل کرده و این آسیب ایجاد می‌کند. الان فیلمساز رفته در اتاق خودش، با اینترنت با دنیا گفتگو می‌کند. هر آسیبی هم ایجاد شود مسئول اصلی‌اش سازمان‌هایی مثل تلویزیون، حوزه هنری، سینمای جوان و مراکز دیگر هستند. این اعتقاد من است و با عشق و علاقه این چند سال این کار را می‌کردم.
الان یک فیلم سینمایی می‌سازند چند میلیارد، یک سریال می‌سازند چند میلیارد و تمام این فیلم‌های کوتاه را اگر بخواهند بخرند بیشتر از دو سه میلیارد در سال نمی‌شود. اگر این اتفاق بیفتد، با این همراهی آینده این مملکت بیمه می‌شود.
چه کار می‌شود کرد که تلویزیون توجه کند به فیلم کوتاه؟
متاسفانه اکثر مراکز و سازمان‌های ما متوقف در دیروزهستند و مسائل روزمره هم گرفتارشان کرده. من بیش از هرچیزی امیدم به فیلمسازان جوان که سرمایه این کشور و این انقلاب هستند، است، فکر می‌کنم با همدلی و همراهی و مشارکت بین فیلمسازان آگاه و خلاق، انشاالله گره این مشکلات باز شود.
به نظرتان چرا صنف فیلم کوتاه به عنوان تنها تشکل رسمی فیلم کوتاه این درخواست را از تلویزیون یا سازمان‌های دیگر نمی‌کند؟
به نظرم صنف فیلم کوتاه باید تلاش مضاعفی داشته باشد. در تمام دنیا فیلمسازان فیلم کوتاه مطالبه‌گرند. آنها هیچ وقت راضی به وضع موجود نباید باشند، عرصه فیلم کوتاه، عرصه تلاش خالصانه و صمیمانه برای تجارب ناب و خلاقانه است، این سینما سینمای مستقل است.
در چند سال اخیر عملا جز جمع کردن امضاء و انتشار نامه سرگشاده برای بازگشت سیمرغ فیلم کوتاه به جشنواره فجر، مطالبه گری جدی دیگری از صنف فیلم کوتاه ندیدیم.
صرف پرداختن به جشنواره‌ها چندان به درد زندگی این بچه‌ها نمی‌خورد. نمی‌گویم نامه ندهند، اما اگر فیلم کوتاه از تازگی و پویایی‌اش خارج شود، هیچ فرقی با سینمای مرسوم و متعارف ما ندارد. فیلم کوتاه در تمام دنیا در اعتراض نسبت به جریان اصلی سینماست. باید این سینما، سهم خودش را از تلویزیون، وزارت ارشاد و مراکز دیگر بخواهد.
متاسفانه در سال‌های اخیر همیشه سطح مطالبات صنف فیلم کوتاه پایین بوده. شاید آگاهی لازم را نداشتند که تا چه حد می‌توانند مطالبه‌گر باشند.
فکر نمی‌کنم آگاه نیستند. خسته شده‌اند و سرشان گرم چیزهای دیگر شده، به نظرم نسل جدید باید بیاید و فضا برای بالندگی آنان فراهم شود، حوزه فیلم کوتاه حوزه‌ای نیست که همه چیز آرام باشد. سینمای جوان و فیلم کوتاه، پر از انرژی است. ممکن است جاهایی کارهایی کنند که خوشمان نیاید، ولی باید حتی به آنها فرصت اشتباه بدهیم.
فکر می‌کنم اعضای هیات مدیره‌ صنوف نباید عضو یا کارمند سازمان‌های دولتی باشند. چون پای منافع شخصی به میان می‌آید. این آفت را صنوف دارند. بنده خودم هیات موسس کانون فیلمنامه سینمای ایران بودم. دو سال شدم عضو شورای مرکزی، بعد از دو سال کسی که رئیس شده بود با مهر آنجا فیلمنامه خودش را تصویب کرد.
الان تلویزیون که هیچ، سازمان‌های دیگر هم اگر توجهی نکنند، اینها می‌نشینند و فقط غصه می‌خورند. این به درد نمی‌خورد. این مملکت ضعیف و فقیر نیست. تمام این سال‌ها که مدیر بودم واقعا می‌دیدم که چه پول‌هایی و سرمایه‌ای اینجا هست که از بین می‌رود. پول داده بودند، مواد خام خریده بودند و در انبارها فاسد شده بود.
این بچه‌ها باید مطالبه گر باشند، واقعا سهم این نسل از کل سینما و کل تولیدات چقدر است؟ چقدر این سهم عادلانه بدست آنان می‌رسد.
من به خاطر همین در دوران مدیریتم چون می‌دیدم با سلام و صلوات کار جلو نمی‌رود؛ خمپاره میان اینها می‌انداختم!
جشنواره سینما حقیقت را که راه انداختم، دوره دوم گفتم جشنواره فجر چند تا مهمان دارد؟ گفتند ۹۰ تا مهمان. گفتم پس ما ۱۴۰ مهمان می‌آوریم. ما باید برویم به سمت اتفاقات بزرگتر تا بتوانیم جامعه را درگیر اهمیت این سینما بکنیم.
الان مشکل اقتصاد در فیلم کوتاه جدی است. تهیه کننده‌های خصوصی و صاحبان برند وارد چرخه فیلم کوتاه نمی‌شوند؛ چون اقتصادی نیست. مدیران و سازمان‌های دولتی هم حمایت نمی‌کنند. از طرف دیگر برای فیلمسازان مستقل هم شانی قائل نیستند.
ما باید این منزلت را برای این حوزه ایجاد کنیم. وقتی فیلم کوتاهی ده‌ها جایزه برده یا فیلمساز آن کار موثری کرده؛ مدیران ما وقت بگذارند بروند به دیدارش و عکس یادگاری بیندازند. ما هم باید شانی به این فیلمساز بدهیم، ما همه حواسمان به بزک‌های سینمای تجاری است. وقتی به این چیزها اهمیت داده نمی‌شود، فیلم کوتاه شده سکانسی از یک فیلم بلند.
اینجا شده شبیه منزلی سر راهی که همه می‌آیند و قرار ندارند. چون همه نگاه‌ها، توجه‌ها و بودجه‌ها، به سینمای بلند است.
انجمن سینمای جوانان مهمترین نهاد مربوط به فیلم کوتاه است. فکر می‌کنید نقش انجمن در حمایت از فیلم کوتاه کافی است؟
زمانی که در انجمن بودم روزی چند قرار داد فیلم کوتاه می‌بستم، آن زمان تشخیصم این بود که برای ایجاد یک موج، نیاز به کاروانی از تولیدات متنوع است. با یک کار و یا چند کار سازمان‌ها و جامعه، این حوزه را تحویل نمی‌گیرد. قبلا هم گفتم باید تعارفات را کنار می‌گذاشتیم و عملیاتی، این ظرفیت منحصر بفرد فیلمسازان کوتاه را مثل رودی خروشان به جامعه سرازیر می‌کردیم.
الان در سال ۹۶ خیلی چیزها عوض شده، اما خیلی از سازمان‌ها و ساختارها و ذهن‌ها عوض نشده! هر دوره مقتضیات خودش را دارد و مدیریت؛ شناخت آن مقتضیات است. بنظر من تا اطلاع ثانوی باید اگر دولت همه سوبسیدهایش را به سینما قطع می‌کند، حوزه فیلم کوتاه و مستند باید چندین برابر بودجه دریافت کند، البته شرطش تغییرات بزرگ در ساختارها است.
باید فاند راه بیفتد. یعنی بودجه‌های دولتی که برای فرهنگ و استعدادهای جوانان در نظر گرفته شده با شرایط سهل و با تکیه به توانمندی فیلمساز، در اختیار فیلمسازان قرار گیرد. به نظرم این کار عادلانه تر است. در این روش فیلمساز یا تهیه کننده فیلم، صاحب فیلم می‌شود و وقتی فیلمساز صاحب فیلم است، فیلم همیشه زنده است و تا فیلمسازهست فیلم به حیاتش در پخش و نمایش و … ادامه می‌دهد. اما وقتی سازمانی کل هزینه فیلم را می‌دهد و همه فیلم را می‌خواهد و نگاهش از بالا است، فیلم به پستو می‌رود و با عوض شدن مدیران این فیلم کلا از بین می‌رود و فراموش می‌شود.
در این سال‌های بعد از مدیریت‌تان در حوزه فیلم کوتاه و مستند چه کارهایی کردید؟
از سال ۸۸ که از مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی بیرون آمدم، تا دو سه سال پیش بالای ۳۰۰ فیلم کوتاه و مستند تولید کرده‌ام. وقتی انسان به چیزی اعتقاد دارد خداوند عالم هم، مسیرش را برای آن هدف، مهیا می‌کند. حواسمان باید باشد که این حوزه مثل یک چشمه همیشه در جریان و حرکت است و ماندگاریش زلالی و تازگی آن است.
الان چه کار می‌کنید؟
الان بیشتر وقتم را روی کار بلند می‌گذارم.
پس شما هم از فیلم کوتاه مهاجرت کردید.
نه، اما هجرت آغاز حرکت است. همیشه به آینده این نسل امیدوار بوده‌ام و این امید باعث حرکت و گشایش در زندگیم شد. کار در این حوزه که جوانان و فکرهای جوان با آن همراه هستند، از عمر انسان کم نمی‌کند. این روایتی است از پیامبر اکرم (ص)، امیدوارم دیوار بی‌اعتمادی به این نسل، فرو بریزد و همه در کنار هم برای آرزوهای بزرگ فرهنگی این سرزمین تلاش کنند. هیچ راهی جز حضور همه نگاه‌های متنوع این سرزمین برای سازندگی و آبادانی و عاقبت بخیری وجود ندارد.

سینماروزان: زمزمه‌های دوباره‌ای که برای راه‌اندازی تولیدات پرهزینه فاخر شکل گرفته وقتی کنار تجربه پیشین فاخرسازی و مثلا صرف کلی هزینه برای محصولی شکست‌خورده همچون «فرزند چهارم» قرار می‌گیرد قطعا نگرانی‌ها را نسبت به اتلاف بودجه‌های عمومی تشدید می‌کند.

محمد آفریده از مدیران باسابقه سینما که اغلب سعی می‌کرد به فیلمسازان مستعد فارغ از ریشه‌های سیاسی بها دهد در نوشتاری برای سینماروزان نسبت به شیوع مجدد پدیده فاخرسازی در سینما و تلویزیون ایران هشدار داده است.

متن یادداشت آفریده را بخوانید:

فیلم یا سریال فاخر بیشتر اسم رمزی شده برای نادیده گرفتن بخش اعظمی از ظرفیتها و سرمایه‌های مولد فرهنگی این سرزمین. باعث تأسف است که بگویم در زمانی که خیل وسیعی از فیلمسازان و دست اندرکاران سینما و تلویزیون این سرزمین بیکارند و سالهاست شرمنده زن و بچه‌هایشان هستند دوباره صحبت از فیلم فاخر میشود، جالب‌تر اینکه رقابتی هم برای به دست آوردن فیلم فاخر بین اهالی این سینما به وجود آمده است.

فیلم فاخر باید میوه طبیعی فرهنگ و هنر این سرزمین باشد. طبیعی بودن یعنی مسئولان و مدیران فرهنگی این مملکت، بستر مناسب برای حضور همه طیف از سینماگران آماده و مهیا کند.،  با حضور همه و ایجاد رونق و نشاط فرهنگی در این  کشور است که آرزوهای فرهنگی و مقدس این دیار محقق می شود، پول صرف بدون حضور همه، قدرت نیست بلکه خسارت و تخریب است.  این مملکت با دو یا سه و یا.. فیلم  فاخر به جایی نمی‌رسد، فیلم فاخر مثل یک شهاب سنگ است اگر نوری داشته باشد! تنها بخش کوچکی از آسمان فرهنگ این سرزمین را روشن خواهد کرد، اما آسمان فرهنگ این سرزمین با حضور صمیمانه همه طیفها نور باران می شود.

بیاییم تا بیشتر از این دیر نشده به فکر سرمایه‌های مولد این جامعه سربلند و کوشا و امیدوار باشیم، هم اکنون بخش وسیعی از اهالی این سینما خانه نشین شده‌اند و نگران‌کننده تر بخش شکننده این سینما یعنی فیلمسازان فیلم کوتاه و مستند هستند، فیلمسازانی که با کمال تواضع و صبوری و تنها،  منتظر معجزه ای به این در و آن در می‌زنند.

مراکز و سازمانهای که برای موضوعات مهم و اهداف والا راه اندازی شده‌اند متأسفانه در شرایط حاضر، به خاطر ساختارهای دولتی و کهنه و حب و بغض ها، تنها می توانند پول کارمندانشان را بدهند و موضوع اصلی شان که حمایت و رونق خالصانه عرصه فرهنگ است، فراموش شده است. آینده نظاره گر اعمال امروز ما است، با روزمرگی‌های بیهوده و منفعت های شخصی و گروهی، آینده را فدای امروزمان نکنیم.

سینماروزان: محمد آفریده از جمله چهره‌های عرصه مدیریت سینمایی در ایران است که کمتر سینماگری پیدا میشود که از تلاشهای وی برای کمک به جوانان چه زمانی که در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی مدیریت میکرد و چه زمانی که در انجمن سینمای جوان بود به نیکی یاد نکند.

به گزارش سینماروزان تازه ترین دوره جشنواره مستند سینماحقیقت درحالی برگزار شده که از یک طرف از ورود مستند پرتره ای درباره فائزه هاشمی با نام «مثل یک زن» در آن ممانعت به عمل آمده و بر سر نمایش مستندی دیگر با محوریت زندگی همسر امام خمینی(ره) با نام «بانو قدس ایران» نیز مشکل پیش آمده است!!

در این شرایط محمد آفریده یادداشتی را در «آسمان آبی» منتشر نموده که هرچند شاید به ظاهر هیچ ربطی به این گونه اتفاقات محافظه کارانه نداشته باشد اما در کنه خود طعنه های تندی دارد به مدیران محافظه کاری که مدام جسارت را فدای مصلحت میکنند.

متن یادداشت محمد آفریده را بخوانید:

سینمای مستند، سینمای اندیشه، تعهد و آگاهی است و هرقدر فرهنگ یک جامعه پویا و عمیق باشد، این سینما اصیل‌تر و مسئولیت‌پذیر‌تر، به نقش خود در جامعه می‌پردازد و به‌درستی گفته‌اند سینمای مستند همانند آیینه است؛ زشت را زشت و زیبا را زیبا نشان می‌دهد؛ به همین دلیل، خیلی‌ها از دیدن خود، جامعه و… در آیینه سینمای مستند، خوشحال نمی‌شوند.

جامعه زنده، پاک و متعالی، جامعه‌ای است که میدان را برای حقایق زشت و زیبا، باز و مهیا می‌کند.  سینمای مستند برای آدم‌های کم‌حوصله نیست. این سینما، سینمای انسان‌های عاقل، دردمند و باهوش است. اگر مسئولان و متولیان حوزه‌های اجتماعی، فرهنگی و… بیش از پیش به اهمیت این سینما واقف بودند، ما شاهد موجی از حرکت بانشاط و خودجوش سربازان فرهنگی این مملکت بودیم که بسیاری از پلشتی‌ها و کجی‌های جامعه را در تیررس دوربین سینمای مستند از حیز انتفاع خارج می‌کردند.

این سینما، سینمای حقیقت است و ما نباید به‌خاطر ناآگاهی، جهل و وابستگی‌ها و منافع دنیوی و گروهی و… این سینما را سینمای مصلحت کنیم. اگر قدرت واقعی این سینما را برای تزکیه جامعه و مسئولیت‌پذیری مسئولان می‌دانستیم، باید دست‌وپنجه این سینما را طلا می‌گرفتیم. این سینما، سرمایه این جامعه، مردم، کشور و انقلاب است و ترس از این سینما، ترس از آگاهی و هوشیاری است.  باید بر صبر، تلاش و زحمات همه مستندسازان این مملکت آفرین و خسته‌نباشید گفت. عزیزانی که با حداقل امکانات و رنج بسیار و دور از بزک‌ها و تجملات حوزه‌های دیگر، حقایق تلخ و شیرین این جامعه مظلوم و صبور را یک‌تنه به تصویر می‌کشند، این سینماگران قهرمانان واقعی این سرزمین هستند.

سینماروزان: بعد از معرفی هیأت انتخاب آثار داستانی بخش سودای سیمرغ که با غلبه سینماگران بر ممیزان رقم خورد اسامی هیأت انتخاب آثار مستند جشنواره هم رویکردی بیشتر به سمت سینماگران دارد.

به گزارش سینماروزان  محمد آفریده، حبیب احمدزاده و فرهاد مهرانفر گزینش آثار مستند را جهت معرفی به هیأت انتخاب بخش سودای سیمرغ جشنواره عهده‌دار هستند.

در این میان فرهاد مهرانفر از مستندسازان فعال سینماست و حبیب احمدزاده هم نویسنده‌ای متبوع ارگانهای ارزشی که البته سابقه مستندسازی هم دارد.

محمد آفریده از جمله مدیران ادوار سینمای ایران است که در سالهای اخیر و به خصوص بعد از حواشی «یک خانواده محترم» کمتر در حلقه مدیریتی حضور داشته است.

سينماروزان: محمد آفريده از جمله مديران سينمايي ساليان ايران است که همچنان ميکوشد با شفافيت تمام اظهارنظرات خود را درباره اوضاع سينما بيان کند.

به گزارش سينماروزان آفريده که حدودا 5 سال قبل و به واسطه توليد فيلم «يک خانواده محترم» و با شانتاژهايي که از سوي يکي از مديران اسبق سينمايي صورت گرفت اسباب حمله افراطيون قرار گرفت در اين سالها کوشيده حضورهاي کوتاه مدت خود در شبکه مستند يا انجمن سينماي جوان را مجالي کند براي کمک به جوانان.

محمد آفريده در ارتباط با وضعيت سينماي ايران به «صبا» گفت: عليرغم همه ناملايمات، مشکلات و دخالت هاي ريز و درشت مراکز و اشخاص نامرتبط با حوزه فرهنگ، الحمدالله سينما نفسي مي کشد و اين نفس کشيدن، بيش از اينکه خيلي به برنامه ريزي ها مربوط باشد به ظرفيت هاي خود سينما متکي است. خيلي ها عمرشان و جواني شان را در اين سينما گذاشتند، خيلي ها زحمت اين سينما را کشيدند، اما شرايط موجود و آمد و رفت هاي عجيب و غريب در اين سينما، وضعيت را طوري کرده است که آن سينماي مطلوب و شايسته، گويا دست نيافتني شده، با وجود درياي بيکراني از استعدادها و ظرفيت هاي خدادادي، انبوهي از تجارب خلاقانه نسل باتجربه و فرهنگي پويا و بالنده، وضعيت سينماي ايران، وضعيت قابل قبولي نيست. متاسفانه شرايط فرهنگي جامعه، طوري بهم ريخته شده که فقط بايد امروزمان را به فردا بگذرانيم.

وي در خصوص وضعيت اکران فيلمهاي حال حاضر سينما توضيح داد: براي بررسي هر بخشي از سينما بايد همه اجزاي سينما را با هم ببينيم، سينما يک مجموعه به هم پيوسته است. اگر خوب و عادلانه و متناسب مديريت نشود، متاسفانه مثل کاريکاتوري مي‌شود که يا دماغش خيلي بزرگ شده و يا اجزاي ديگر صورتش بهم ريخته شده است، ما الان کاريکاتوري از سينما داريم.

او همچنين چشم انداز سينما را در گروي برنامه ريزي و تلاش مکرر دانست و افزود: ما ملت اميدواري هستيم و هميشه با نگاه روشن به آينده مي نگريم، اما اين نگاه روشن و اين افق دل انگيز، نياز به برنامه ريزي، تلاش، واقع بيني،جسارت و اعتماد دارد، آفت اين مسير سياست زدگي و ريا و نا آگاهي است.

آفريده در مورد فيلم «يک خانواده محترم» که هرگز در سينماهاي کشور اکران نشد و عليرغم شرکت در جشنواره هاي خارجي و گرفتن جوايز مختلف به اکران عمومي در نيامد و اينکه پيگر اکران فيلم در دوره جديد هست يا خير گفت: پيگير اکران فيلم نيستم، چون به نظرم مسائل و مشکلات اين سينما، از جمله بيکاري بخش بزرگي از سينماگران، مهم تر از اکران فيلم است. البته ناگفته هم نماند کساني که مخالف سرسخت اين فيلم بودند همان ايام، به خاطر رضاي خدا(!!!) صدها کپي از فيلم را براي فرهنگسازي در جامعه تکثير و توزيع کردند!

سينماروزان: وحيد نصيريان نويسنده و کارگردان سينماي انيميشن پنجم مردادماه درگذشت.

به گزارش سينماروزان نصيري بر اثر ايست قلبي دار فاني را وداع گفت و قرار بر اين است پيکر وي در قطعه هنرمندان تبريز به خاک سپرده شود.

وحيد نصيريان متولد 1350 شهر اهر و فارغ‌التحصيل هنرهاي زيباي تبريز در سال 1368 و در عرصه‌ نقاشي، فيلمنامه‌نويسي و کارگرداني انيميشن فعال بود.

نصيريان از جمله انيماتورهايي بود که همکاريهاي موثري را هم با کارگردانان سينماي ايران داشت و از جمله در اولين فيلم مهدي کرم پور با عنوان «جايي ديگر» به عنوان انيماتور حضور داشت.

«جایی دیگر» اولین فیلم رئال-انیمیشن تاریخ سینمای ایران بود که بلحاظ ساختار شباهتهایی داشت به «دیوار»آلن پارکر. در طراحی و اجرای انیمیشنهای این فیلم و همچنین طراحی تیتراژ، نصیریان در تعامل با کرم پور به شدت حرفه ای عمل کرد.

وحيد نصيريان سابقه ساخت يک انيميشن بلند با نام «قلب سيمرغ» را هم داشت؛ يک فانتزي جاه طلبانه که داستانش در 2300 مي گذشت و زماني که بعد از وقوع جنگ اتمي، اژدهاک از دماوند برخاسته و به نبرد با سيمرغ اساطيري مي پردازد.

خبر درگذشت نصيريان صبح ششم مردادماه در رسانه ها پيچيد اما تا عصر همين روز به جز محمد آفريده از مديران اسبق مرکز گسترش سينماي مستند و تجربي هيچ کدام از مديران سينمايي در رثاي وي کلمه اي نگفتند و این معنایی ندارد جز مهجوریت انیمیشن در این ملک.

محمد آفریده ولی برای نصیریان سنگ تمام گذاشت و در رثایش یادداشت زیر را نوشت:

قلب سیمرغ رفت

شاید از سال ۱۳۷۷ بود که وحید نصیریان را می شناختم، بسیار منظم اهل مطالعه و با وقار بود. تیزر جشنواره فرهنگ ایران زمین را او ساخت، چند فیلم کوتاه در طول این سالها برای انجمن و مرکز ساخت، همگی با قدرت و ساختارمند بود.

یادم است سال۱۳۸۶ یا ۱۳۸۷ بود که فیلمنامه «قلب سیمرغ» را برآیم آورد،با توجه به ظرفیت بالای فیلمسازان انیمیشن و مهجور بودن آنان در کل حوزه سینما، تصمیم گرفتم از تولید چند فیلم سینمایی انیمیشن حمایت کنم، بامشورت با دوستان، صحبتی با معاونت سینمایی وقت آقای جعفری جلوه داشتم و از ایشان هم قول مساعد گرفتم. فیلمهای سینمائی «رستم و سهراب»، «قلب سیمرغ» و… راه اندازی شد.

چند ماه بعد به اتفاق معاونت سینمایی سری به دفتر فیلم «قلب سیمرغ» زدیم، هیچ وقت یادم نمی رود، جمعی از جوانان با لباس «قلب سیمرغ» و شور و اشتیاق وصف ناشدنی آقای وحید نصیریان، که با احساس خاصی پروژه را تو ضیح می داد، هرگز فراموشم نمی شود. سال ۱۳۸۸ از مرکز رفتم، چندبار در طول این سالها همدیگر را دیدیم، حال مناسبی نداشت، از ساختارهای فرسوده، کند و سیاست زده گله مند بود. گویا مسائل مهمتر! مثل همیشه، ذهن مسئولان را به خود مشغول کرده بود!

روز قیامت خیلیها باید جواب عمر به باد رفته این نسل را بدهند، حقیقتا انرژی و امید این نسل، با روزمرگی ها و سوءظن ها و سوء مدیریت ها فرسوده شد. سال گذشته، برای جشنواره روح الله از او خواستم یک فیلم کوتاه انیمیشن با موضوع جشنواره بسازد و او مثل همیشه قبول کرد و فیلم زیبائی ساخت. وحید عزیز، می دانم پشت لبخند زیبا و چهره مهربانت، دل دردمندی داشتی. خدای کریم روحت را قرین رحمت کند.

وحید نصیریان

سینماروزان: محمد آفریده از جمله مدیران سینمایی رشد کرده در دل انقلاب اسلامی است که هرچند بعد از حاشیه های مربوط به فیلم «یک خانواده محترم» که ریشه هایی غیرفرهنگی داشت به شدت آزار دید اما در سالهای اخیر با حضور در شبکه مستندسیما یا انجمن سینمای جوان کوشید باز هم مثمرثمر باشد.

به گزارش سینماروزان آفریده در تازه ترین گفتگوی خود که به بهانه ماجرای تهدید به توقیف برخی فیلمها با «بانی فیلم» انجام شده مروری داشته بر اوضاع سینمای ایران در سالهای اخیر.
محمد آفریده در خصوص توقیف فیلم ها گفت: ساختار فیلم ها متفاوت است و نمی توانیم به طور یکسان یک قاعده و قانون کلی را در خصوص تمام فیلم هایی که توقیف هستند، بیان کنیم. به هر فیلمی باید بر اساس شرایط و مسائلش نگاه کرد، اما به نظرم اگر هر اثری در زمان خودش به بار نشیند، تأثیر آن مطلوب تر است. برخورد با مسائل فرهنگی متاسفانه در دوران ما فرهنگی نیست، بلکه بیشتر مچ گیری و تسویه حساب است.

وی ادامه داد: در حوزه فرهنگ خیلی ها آسانترین راه را انتخاب می کنند و آن نگاه و روش سلبی است؛ نگاه سلبی، نگاه اقناعی نیست و ممکن است عوارض بدتری ایجاد کند. معتقدم مسائل بسیاری در توقیف فیلم ها دخیل است، اما هیچ موقع نخواستیم در یک فضای آرام و دوستانه با همدیگر گفتگو کنیم. گفتگو نکردن یعنی در موضوع حب و بغض و امیال شخصی و سیاسی وجود دارد.

آفریده ادامه داد: بعضی از فیلم ها اگر به جایی وصل باشد، آسمان هم زمین بیاید، هیچ اتفاقی برایش نمی افتد. و این یعنی مسائل، بیشتر غیر فرهنگی، شخصی و … است. اما اگر فیلم هایی باشد که انگیزه های خدمت، اطلاع رسانی و طرح مشکلات و مسائل اجتماعی را داشته باشد، به دلیل وابسته نبودن به جریان های خاص، ممکن است در تیررس حملات قرار گیرند و دچار اختلال شوند و این از آفت های دوران ماست. بنابراین، همه فیلم هایی که توقیف می شوند، شرایط یکسان ندارند و متأسفانه ما با مرکزیتی مقتدر، همه گیر، آگاه و آشنا به مسائل فرهنگی و فیلم و سینما مواجه نیستیم. به همین دلیل با نبود قدرت متمرکز و همه جانبه، هر کس با هر نیتی در حال تیشه زدن به ریشه ها و دستاوردها است.

آفریده در پاسخ به این پرسش که چه پیشنهادی برای جلوگیری از تکرار مسائل با توجه به پیگیری سازمان سینمایی و وزارت ارشاد برای توقیف نشدن فیلم ها دارید، عنوان کرد: ما نباید منتظر اتفاق خارق العاده ای در این زمینه باشیم، اما باید دعا کنیم و امیدوار باشیم امسال اوضاع کمی بهتر از سال قبل باشد. مشکلات خیلی پیچیده و درهم شده و از حد توان خیلی ها بالاتر است. ما باید در خیلی از زمینه ها به یک فهم مشترک برسیم و بعد به صورت همدلانه به این توجه کنیم که فرصت زیادی برای انجام بسیاری از کارها نداریم. متأسفانه با این نوع نگاه ها در فرهنگ، بیش از هر چیزی زمان ما از دست می رود. فکر می کنم سینمای ایران مانند زاینده رود است، همه به آن وابسته ایم و در کنارش احساس نشاط داریم، اما با دخالت ها، سوء رفتارها و فقدان مدیریت، این رود حیاط بخش، معمولا خشک و بی آب می شود و بیشتر با خاطراتش زندگی می کنیم و همه امیدواریم بارانی ببارد و چند صباحی دلمان به آن گرم شود.

آفریده افزود: متأسفانه چندان جریان ها در سینما مدیریت شده نیست، یک اشکال دیگر در جریان سینما این است که حرمت ها شکسته شده است. در گذشته همدلی وخلوص و حرمت وجود داشت، اما متأسفانه امروز به دلیل شرایط سیاسی و تغییر و تحولات و منفعت ها، آسیب جدی به فرهنگ وارد شده است. دلم به حال نسل جوان به عنوان انرژی این جامعه که می تواند آینده را بسازد، می سوزد. بیشتر ترکش های مشکلات و بهم ریختگی های فرهنگی، قلب و جان این نسل را هدف قرار می دهد و خسارت آن بیش از همه تولیدات انجام شده است.

این کارشناس فرهنگی در این رابطه که فیلمسازان چه کاری برای دور شدن از ممیزی فیلمشان باید انجام دهند، توضیح داد: معتقدم بیش از ۹۰ درصد فیلمسازان تمایل ندارند کارشان دچار مشکل شود. اگر دقت کنید، خواهید دید که در حوزه های دیگر که مسائل خیلی فیزیکی و به قول معروف دو دوتا چهارتا است، اشتباهات فاحشی می افتد و آب از آب تکان نمی خورد، اما در حوزه فرهنگی که بخش پیچیده و حساسی است و به جان و روح هنرمند و جامعه وصل است، گاهی اوقات شرایط ممکن است منجر به اتفاقی شود که قابل پیش بینی و بر طبق خواسته کسی نیست. ما باید مقداری در این عرصه حسن نیت داشته باشیم. متأسفانه نگرانی ها و دخالت ها در حوزه فرهنگ آن قدر زیاد شده است که هم مدیر و هم بسیاری از دست اندر کاران جرأت هچ اقدامی را ندارند، به همین دلیل همه چیز به روز مرگی دچار شده است. باید اینجا بگویم که آگاهانه و ناآگاهانه، آن قدر هزینه کار جدی و متعهدانه در این سینما و این شرایط بالا رفته که تولید کارهای سطحی و سخیف، راحت ترین و بی مسئله ترین کار در سینما شده است.

سینماروزان: با شعری از شهریار که حبیب ایل بیگی در صفحه اجتماعیش گذاشت و حدیث رفتن را سرود(اینجا را بخوانید) رفتن او از اداره نظارت دیگر قطعی شده و حالا باید دید چه کسی به جای وی ریاست اداره نظارت را برعهده خواهد گرفت؟

به گزارش سینماروزان محمد احسانی و محمود اربابی اولین گزینه هایی بودند که درباره احتمال جایگزینی آنها با ایل بیگی نوشتیم(اینجا را بخوانید) و در این میان معاون سیما مدتی کوتاه بعد از آن نوشتن، حکم احسانی را برای مدیریت شبکه نسیم صادر کرد تا یکی از گزینه های اداره نظارت بسوزد.(اینجا را بخوانید)

اربابی همچنان گزینه ریاست بر اداره نظارت است و در این بین دو گزینه دیگر هم به فهرست گزینه ها اضافه شده است؛ یکی محمد آفریده مدیرعامل اسبق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و دیگری محمدمهدی طباطبایی نژاد مدیرعامل فعلی مرکز گسترش.

آفریده به دلیل حواشی دامنگیر وی بعد از تولید «یک خانواده محترم» تقریبا هیچ گاه نتوانسته نفر اول مدیریت در ساختارهای مختلف سینمایی باشد و بعید است که حالا هم محمدمهدی حیدریان ریسک کند و از او به عنوان رییس اداره نظارتی که در ذات خود با حاشیه عجین است استفاده کند.

فرزند شهید هفت تیر می‌آید؟

می ماند محمدمهدی طباطبایی نژاد مدیرعامل فعلی مرکز گسترش. حضور طباطبایی نژاد که فرزند نورالله طباطبایی نژاد نماینده اردستان در مجلس اول و از شهدای انفجار دفتر حزب جمهوری در هفتم تیر 1360 است در اداره نظارت به یک دلیل می‌تواند جالب باشد و آن هم اینکه در دوران حضور او در مرکز فیلمی تولید شده با 40 اصلاحیه نظارتی!

طباطبایی نژاد تقریبا باثبات ترین مدیرعامل سینمایی دولت یازدهم بوده چون برخلاف بنیاد سینمایی فارابی، انجمن سینمای جوان و همین اداره نظارت که از روزهای روی کار آمدن این دولت تاکنون در برهه های زمانی مختلف نیروهای مختلفی را به عنوان مدیر دیدند، طباطبایی نژاد توانسته از همان ابتدای دولت تاکنون که دولت رو به انتهاست مدیریت مرکز گسترش را عهده دار باشد.

حضور طباطبایی‌نژاد در مدیریت مرکز گسترش هرچند به این منجر شد که وظیفه حمایت از فیلم اولیها از این نهاد برداشته شود و الویت اصلی اش ارائه حمایت به مستندسازان باشد اما از جمله آثاری که در آخرین روزهای پیش از این تغییر فاز در این مدیریت تصویب شد و البته با حضور طباطبایی نژاد هم حمایت از تولید آن برای به ثمر رسیدن انجام شد، فیلمی بود به نام «کاکا».

فیلمی که امیر سماواتی تهیه کننده اش بود و جوانی به نام علی سرآهنگ کارگردانش. این فیلم که هنوز نتوانسته اکران شود در برهه ای از زمان به دلیل حجم بالای اصلاحاتی که از اداره نظارت به آن وارد شد-نزدیک به 40 مورد اصلاحیه-حاشیه ساز شد همچنان پروانه نمایش ندارد.

دلیل اصلی ممیزی وارده به «کاکا» رقابت عشقی است که در فیلم میان یک پدر و فرزند به وجود می آید؛ اتفاقی که باعث شد تک نمایش فیلم در جشنواره ای به نام سما که با حمایت موسسه شهید آوینی برگزار میشود هم با انتقادات شدید رسانه های اصولگرا مواجه شود.(اینجا و اینجا را بخوانید)

در چنین شرایطی اینکه طباطبایی نژاد که «کاکا» در زمان مدیریت وی بر مرکز گسترش تولید شده و البته 40 اصلاحیه نظارتی هم به وی وارد شده خود بخواهد به ریاست اداره نظارت برسد جالب به نظر می رسد و حداقل در گام اول می تواند این مزیت را داشته باشد که وضعیت پروانه نمایش «کاکا» را مشخص کند بخصوص که اگر بدانیم طباطبایی نژاد در فیلم «با دیگران» به تهیه کنندگی مشترک امیر سماواتی-محمد آفریده هم به عنوان مجری طرح حضور داشت؛ فیلمی که بخاطر حواشی پررنگی که برای تهیه‌کنندگی آفریده وجود داشت نام امیر سمواتی را هم به عنوان تهیه کننده مشترک با آفریده، برای کم کردن فشارها بر پیشانی خویش دید.

محمدمهدی طباطبایی نژاد در پشت صحنه «کاکا» در حال گفتگو با امیر سماواتی

سینماروزان: گروه سینمایی هنروتجربه از همان آغازین ماههای فعالیتش به دلیل وابستگی تمام و کمال به بودجه های دولتی و البته پرهیز از رقابت آزادانه با فیلمهای جریان اصلی اکران با انتقاداتی مواجه شد که بیش از همه ضعف مدیریت و عدم آگاهی آنها از مناسبات روز سینما را هشدار می داد.

به گزارش سینماروزان این هشدارها که یکی از دلایل آن کارنامه تهی مدیریت این گروه بود همچنان ادامه دارد تا حالا که دبیر این گروه در گفتگویی به صراحت از سطح پایین تحصیلات و و البته ورودش به سینما به واسطه خویشاوند نزدیک پرده برداشته است.

امیرحسین علم الهدی متصدی گروه میلیاردی و کاملا وابسته به بودجه های دولتی هنروتجربه اخیرا در گفتگو با مجله «فیلم» که دبیر نویسندگانش یکی از کارمندان هنروتجربه است گفته است: دیپلم اقتصاد اجتماعی دارم که در ارزشیابی وزارت ارشاد معادل درجه سه هنری و هم ارز لیسانس است!

ایشان که به واسطه تصدی گری همین گروه و بدون کمترین تحصیلات آکادمیک یا تجریبات شفاف، خود را با نام کارشناس سینما معرفی میکند درباره شروع کار خود گفته است: دایی من محمد آفریده در سینما فعال بود و گاهی که فیلم میساخت ما سیاهی لشکر میشدیم و جلوی دوربین می رفتیم!

این متصدی درباره عقبه فیلم دیدنش هم گفته است: قبل از انقلاب یکی دو فیلم بیشتر ندیدم که فقط «شیرفروش» نورمن ویزدام یادم مانده…

جالب است که امتداد حضور وی در سینما باز هم به واسطه دایی اش بوده و این بار به عنوان پژوهشگر!. علم الهدی گفته است: بعد از سربازی حدود دو سالی با آفریده به عنوان پژوهشگر کار کرد و برای فارابی منابع درباره علامه مجلسی و دانشمندان اسلامی را بررسی می کردم.

ایشان تا سال 76 به عنوان صدابردار و فیلمبردار با ریاست جمهوری کار میکرده اما این کار هم اقناعش نمیکرده تا ناگاه فیلمنامه نویس و بعد مدیر داخلی یک نشریه شده؛ با کدام عقبه؟ باز هم معلوم نیست.

علم الهدی اظهار داشته است: در فضای سیاسی آنجا{ریاست جمهوری} کار اداری مطابق میلم نبود و خلاقیتی نداشت. مستندهای گزارشی می ساختم. این کار هم متوقف ماند. تا سال 76 که به محمود اربابی رییس مدرسه کارگاهی فیلمنامه نویسی معرفی شدم و آنجا علاوه بر پژوهش فیلمنامه هم می‌نوشتم اما باز هم دلخواهم نبود! رفتم پیش جعفر صانعی مقدم و مدیر داخلی نشریه انجمن سینمای جوان شدم!

جالب است همان جعفر صانعی مقدم حالا در شورای سیاستگذاری هنروتجربه ایست که علم الهدی دبیر آن است!!!

سینماروزان: ابراهیم حاتمی کیا در حالی فیلمنامه تازه ترین پروژه اش «به وقت شام» را برای دریافت پروانه ساخت ارائه کرده که هفته هاست با حمایت سازمان هنری-رسانه ای اوج به عنوان سرمایه‌گزار پیش تولید فیلم را آغاز کرده و حتی هادی حجازی‌فر و بابک حمیدیان را در کنار تعدادی سوری به عنوان بازیگران فیلمش انتخاب کرده است.

به گزارش سینماروزان به جز محمد خزاعی تهیه کننده «قلاده‌های طلا» که نامش به عنوان تهیه کننده «به وقت شام» آمده، حضور مهدی جعفری به عنوان مدیر فیلمبرداری کار قطعی شده است. جعفری که سال گذشته «خشکسالی و دروغ» و «بارکد» را روی پرده داشت در کارنامه‌اش همکاری در پروژه پرحاشیه «یک خانواده محترم» مسعود بخشی هم به چشم می خورد.

«یک خانواده محترم» که تهیه کنندگی اش را محمد آفریده برعهده داشت بعد از حضور در یکی دو جشنواره خارجی به شدت با انتقاد رسانه های اصولگرا قرار گرفت.

این رسانه ها که اغلب حمایتشان شامل حاتمی‌کیا شده از «یک خانواده محترم» با صفت «ضدّایرانی» یاد کردند و شرایط را طوری پیش بردند که حتی سیمافیلم نیز حمایت خود از این فیلم را پس گرفت!

اینکه حالا فیلمبردار «یک خانواده محترم» در کنار ابراهیم حاتمی کیا قرار گرفته شاید به آشنایی قبلی بازگردد که از دیرباز میان حاتمی کیا و محمد آفریده وجود داشته است؛ این آشنایی آن قدر پررنگ بود که علیرغم همه حاشیه سازیها حاتمی‌کیا سال گذشته مهمانی ویژه جشنواره روح‌الله به دبیری آفریده را پذیرفت!

مهدی جعفری به جز سوابق فیلمبرداری، سال گذشته یک فیلم با نام «ایستگاه اتمسفر» را با حمایت مستقیم تصویرشهر وابسته به شهرداری ساخت و جالب اینجاست که محمد خزاعی تهیه کننده فیلم تازه حاتمی کیا آن زمان در هیأت مدیره تصویرشهر قرار داشت!!!

سینماروزان: دستور حجت ا.. ایوبی برای افزودن سیمرغ فیلم کوتاه به جشنواره منجر به نقض فراخوان این مهمترین جشنواره سینمایی ایران شد و همین زیرپا گذاشتن فراخوان انتقادات رسانه ها را موجب شد.

به گزارش سینماروزان محمد آفریده از مدیران سالیان پیش انجمن سینمای جوانان و مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در واکنشی قابل توجه به این نقض فراخوان در گفتگو با «برنا» طعنه ای زده به آنها که ساخته های دیگران را خراب می کنند و از این گفته که مشکل سینمای جوان نه سیمرغ که تبعیض و بی عدالتی است.

آفریده اظهار کرد: باید به یاد داشته باشیم که مشکلات و مسایل فیلم کوتاه با یک سیمرغ یا دو سیمرغ حل نمی شود. یک بخش مسائل فیلم کوتاه، اختصاصی این حوزه است ویک بخش مهم دیگر کلی تر وبه حوزه کل فرهنگ  کشور مربوط می شود.

وی با اعلام اینکه مشکل عمده مسائل فرهنگی عدم یکدستی و همدلی مؤثرین این حوزه بأهم است، بیان کرد: در حال حاضر یک عده در حال ساختن هستند و یک عده در حال خراب کردن، این نگاه جزیره ای  مشکل اصلی حوزه فرهنگ است. با صرف تکیه بر پول ، ساختمان ، همایش، جشنواره ، خبر سازیها و …اتفاق چندانی در این حوزه نمی افتد. باید همه ظرفیتهای جامعه با سلایق  مختلف در کنار هم و با هم به سمت آرزوهای فرهنگی این مملکت حرکت کند و این راز اصلی گشایش و  گسترش و برکت در حوزه فرهنگ است.

آفریده در  ادامه خاطرنشان کرد: از مسائل اختصاصی فیلم کوتاه نگاه و زاویه دید مسئولین به فیلم کوتاه است، فیلم کوتاه و مستند همواره در حاشیه نگاه مدیریت سینما قرار داشته و دارد،البته این نگاه در دوره های مختلف شدت و ضعف دارد.

وی تصریح کرد: بارها اعلام کردم که نگاه به این حوزه مثل نگاه به بچه کوچک خانواده است، همه  آن را دوست دارند، دلتنگی هایشان راپر می کند ، با او عکس یادگاری می گیرند اما در تصمیم گیری‌ها و برنامه ریزی‌ها حضور جدی و اثر گذار ندارد. واقعیت نسل جوان حاضر تعهد، پیشتازی و آگاهی اوست. یکی دیگر از مسائل مهم این حوزه عدم تطبیق ساختار مراکز با مقتضیات زمانه مخصوصا نسل جوان و شناخت بروز این حوزه است.

آفریده که در کارنامه او حمایت از صدها فیلمساز جوان و بیش از چهار هزار فیلم کوتاه دیده می شود،  در ادامه گفت: این وادی، وادی عشق و انصاف و خلوص است و به حق جوانان  ،قدرت جادویی شکافتن کوه مشکلات و سختی ها را دارند ،و همانگونه که وزیر محترم فرهنگ و ارشاد إسلامی گفتند صاحبان اصلی سینمای ایران جوانان هستند.

آفریده در خاتمه با اعلام اینکه جوانان ما بیش از هر چیز نیاز به اعتماد ،فضای آرامش بخش ، با نشاط ، و بدون تبعیض و عادلانه برای کار و تلاش دارند.گفت: فرصت‌های خدمت محدود و زودگذر است و در روایت داریم خیلی ها در عالم حساب و کتاب از خداوند قادر در خواست می کنند یک فرصت دیگر به آنها بدهد تا به این دنیا برگردند و آنها مسئولیتهایی را که با اشتیاق پذیرفته بودند و از مزایای آن بهره برده بودند را قبول نکنند اما دیگر برگشتی وجود ندارد پس باید کوشید در جهت رفع تبعیض.

سینماروزان: محمد آفریده مشاور مدیر سابق شبکه مستند سیما با بیان این نکته که صدا و سیما باید پوست‌اندازی کند، ابراز امیدواری کرد مدیریت جدید شبکه مستند با جدیت و انرژی کار خود را پیش ببرد.

به گزارش سینماروزان محمد آفریده مشاور مدیر سابق شبکه مستند درباره علت جدایی‌اش از شبکه مستند و فعالیت‌های اخیر خود به “مهر” گفت: من امیر تاجیک را از زمانی که مدیر مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی بودم و با پرس تی‌وی همکاری و تعامل داشتم، می‌شناختم به همین دلیل وقتی او مدیر شبکه مستند شد و از من دعوت به همکاری کرد این همکاری را پذیرفتم.

باید فضا را فراهم کرد برای حضور مدیران جوان

وی افزود: مدیران جوان در جمهوری اسلامی ایران نعمت هستند و باید تا آنجا که امکان دارد فضا را برای فعالیت این مدیران جوانی که هم انرژی دارند و هم با دانش هستند فراهم کرد و اگر این اتفاق بیفتد شرایط فرهنگی سازمان‌ها بهتر و پویاتر می‌شود. حضور هر چند کوتاه امیر تاجیک در شبکه مستند نشان از تفاوت‌ها و تغییرات در نگاه مدیریتی تلویزیون می‌داد. دعوت از طیف‌های مختلف مستندساز، تعاملات و همکاری با مراکز و ظرفیت‌های مختلف جامعه و از همه مهم‌تر زنده شدن شبکه به مثابه آینه جامعه که به نظر من برای شبکه کم‌سابقه بود، نوید دوران تازه‌ای را می‌داد. البته وقتی امیر تاجیک تصمیم گرفت از شبکه مستند سیما برود من هم رفتم.

مدیرعامل اسبق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی افزود: من از سال ۵۹ با صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران همکاری داشتم و فیلم‌ها و فیلمنامه‌های زیادی برای شبکه های مختلف آن ساختم و نوشتم، اما به نظر من صدا و سیما باید پوست‌اندازی کند. ساختار تلویزیون برای این جامعه، مقتضیات این نسل و شرایطی که ما در آن هستیم، قدیمی و کهنه است.

وی ادامه داد: به هر حال من خدا را بابت این همکاری با شبکه مستند شکر می‌کنم زیرا این همکاری خروجی بسیاری داشت از جمله حضور موثر شبکه مستند در جشنواره امسال «سینما حقیقت» و اینکه شعار شبکه  «خانه مستندسازان جوان ایران اسلامی» می‌شود، در واقع هوش مدیریت فرهنگی را نشان می‌داد که خودش را به انرژی مواج جامعه نزدیک می کند. امیدوارم تلویزیون ما که سرمایه این کشور و انقلاب است، پویاتر و بالنده‌تر شود و دوستان در تیم جدید شبکه مستند با انرژی بیشتر و سخت‌کوش‌تر به پیش بروند.

آفریده بیان کرد: اگر احساس تکلیف کنم که در جایی می‌توانم خدمت کنم، کوتاهی نمی‌کنم زیرا معتقدم تلویزیون، وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی، حوزه‌ها، نهادها و سازمان‌های مختلف، سرمایه‌های این ممکلت هستند و باید سریع‌تر به فکر دگرگونی و تحول باشند، البته این اتفاقات با شعار دادن محقق نمی‌شود و باید با عقلانیت و دانش تحقق پیدا کند.

“یک خانواده محترم” باعث شد به درک بهتری از ظاهر و باطن آدمیان برسیم

مدیرعامل اسبق انجمن سینمای جوانان ایران در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به مسایلی که برای فیلم «یک خانواده محترم» به تهیه‌کنندگی وی اتفاق افتاد و هنوز عده‌ای به دلیل ساخت آن اثر از او انتقاد می کنند، گفت: به نظرم این اتفاقات از الطاف خداوند بود و باعث شد من به درک بهتری از ظاهر و باطن شرایط موجود برسم. این دنیا بنا به فرمایش یکی از معصومان نعمتش بلا و بلایش نعمت است. به هر حال ورود به حوزه فرهنگ و کار فرهنگی  نیاز به صبوری، خلوص و آگاهی و تجربه دارد که متاسفانه نبود آگاهی‌ها، روزمرگی‌ها، منافع شخصی و … فرهنگ را مظلوم‌تر از همیشه کرده است. امیدوارم با پشتوانه‌های فرهنگی موجود، سرمایه‌های نسل جوان و فرصت بی‌نظیری که خداوند عالم برای این مملکت فراهم کرده است، کار و تلاش و نشاط فرهنگی این سرزمین دوچندان شود.

آفریده که جشنواره «سینما حقیقت» از یادگارهای دوران او است، درباره این جشنواره نیز گفت: خداوند عالم آفرینش را بر محور گوهر حقیقت بنا نهاد و حقیقت برای مؤمن شیرین و برای دنیاطلب تلخ است و بسیاری از ظلم‌ها و فسادهای این عالم از ترس آشکار شدن حقیقت است، اینکه در روایت  معصوم داریم در قیامت، زن از شوهر و بستگان و دوستان و مردم از هم فرار می کنند به‌خاطر روشن شدن حقیقت اعمالشان است. «سینما حقیقت» باید به جوهر حقیقت که تلخ و شیرین و گزنده و هشداردهنده و آگاهی بخش است توجه کند چراکه این توجه به تزکیه جامعه و مسئولان منجر شده و به روح تعهد که امام بزرگوار (ره) می فرمود نزدیک‌تر می‌شود. همه حقایق هستی این دو روزی نیست که ما در آن بی‌محابا می‌تازیم و خورشید حقیقت سرانجام برای هر فرد طلوع خواهد کرد.

تولید دو فیلم اولی

این تهیه کننده در پایان خاطرنشان کرد: ۲ فیلمنامه با موضوعات مختلف از فیلمسازان جوان در دست دارم که دوست دارم با مهیا شدن شرایط هر چه زودتر اقدام به ساخت آنها کنم.

سینماروزان: فرید فرخنده‌کیش مدیرعامل انجمن سینمای ایران در آستانه جشنواره فیلم کوتاه تهران با حواشی مختلفی از سوی رسانه‌های تندرو مواجه شده است.

به گزارش سینماروزان اصلی‌ترین حواشی هم مربوط به حضور محمد آفریده از مدیران سینمایی باسابقه در هیأت مشاوران انجمن و همچنین حضور فیلمی از فرزند فرید فرخنده کیش در فهرست فیلمهای جشنواره مربوط می شود.

فرخنده کیش در گفتگو با “فارس” کوشیده به زعم خود پاسخگوی این حواشی باشد.

فیلم مستند «بالاست» ساخته علیرضا فرخنده کیش در بخش مسابقه جشنواره مستند فیلم کوتاه قرار گرفته این شائبه را ایجاد می کند که در بخش انتخاب فیلم ممکن است نظر شما به عنوان مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران بر نظر انتخاب­ کنندگان ارجحیت یافته و با لابی فیلم به بخش مسابقه راه یافته باشد.

در این دوره از جشنواره انتخاب فیلم­‌ها بر اساس رفتار قانون‌مدارانه صورت گرفت و برای اولین­ بار به وسیله یک شورای مشورتی متشکل از 20 فیلمساز انتخاب فیلم­‌ها انجام گرفت و یک تعداد فیلم برای نمایش در بخش مسابقه جشنواره درنظر گرفته شد. اما درباره فیلم فرزندم که سومین اثر ایشان است تصمیم بر این گرفتم که از بخش مسابقه خارج شود و نمایش­‌های آن از برنامه حذف شد تا به شائبه‌­هایی که ممکن است پیش آید خاتمه دهم و این تصمیم به نظرم منطقی است. در ضمن ایشان فیلم را با هزینه شخصی خود و دوستانش تولید کرده است.

حضور محمد آفریده و مهدی آفریده از بستگان شما در انجمن سینمای جوان این شائبه را ایجاد می‌کند که انجمن تنها با حضور اقوام و آشنایان شما مدیریت می‌­شود.

بله شنیدم که دوستان می­‌گویند 27 نفر از آشنایان و بستگان من در انجمن مشغول هستند این در حالی است که اگر این تعداد از افراد در حوزه سینما فعال بودند یک شرکت سینمایی دایر می کردیم. (خنده) هر دو بزرگوار پیش از من در بدنه مدیریت سینمای ایران فعال بودند. محمد آفریده سال‌های مختلف مدیریت فرهنگی کشور را در بخش­های مختلف برعهده داشتند در جشنواره سال گذشته نیز در جلسات معرفی جشنواره نگاه خودم را به ایشان صریح و روشن عرض کردم؛ ایشان عضو هیئت مدیره انجمن هستند و برای من مشاور امینی محسوب می‌شوند.

عده‌ای معتقدند مدیریت انجمن با حضور ایشان (محمد آفریده) صورت می گیرد.

یک عده همیشه از این حرف‌­ها می­‌زنند. من معمولا از مشاوره‌های فرهنگی ایشان بهره می‌برم ولی متأسفانه ایشان به خاطر گرفتاری های خود، وقت کمی برای ما می گذارند.

مهدی آفریده هم از مدیران مالی پاکدستی است که علاوه بر این که سالها در این حوزه فعالیت می‌کند؛ جانباز دفاع مقدس نیز هست و از هر دو جنبه جانبازی و پاکدستی ایشان ملاک اصلی انتخابم بود و اشتباهم این بود که از ابتدا ایشان را به این سمت (مشاور اجرایی) منصوب نکردم. قبل از اینکه من به پیکره سازمان سینمایی متصل شوم این عزیزان در معاونت سینمایی و در بخش های مختلف فعال بودند.

دیگر مدیران نمی توانستند نظر و اعتماد شما را جلب کنند؟

 دلایل عمده‌ای برای انتخاب این عزیزان داشتم. انجمن سینمای جوانان گستردگی ملی دارد و مسئله مدیریت کردن بر دفاتر در موارد مالی – اداری مسئله مهمی است مدیری در این حوزه باید فعال می­‌شد که هم حوزه فرهنگ را بشناسد هم سازمان سینمایی را، و هم پاکدست باشد. ابتدا آقای پیماندار در این سمت فعال بودند که براساس نیازهای فردی ترجیح دادند در بنیاد فارابی فعال باشند بعد مهربان فرهودی در این سمت فعال شدند که از ایران مهاجرت کردند و من براساس دلایل متقنی که داشتم آقای آفریده را به این سمت منصوب کردم. انتخابم نه از باب نسبت فامیلی بلکه در رابطه با دو نکته خلق و خوی ایشان و پاکدستی ایشان بود. ایشان سوابق بسیار روشنی دارند و کارآفرین برتر سال 94 بودند و… همراهی ایشان باعث آرامش خاطر من است که خللی در نوع فعالیت انجمن صورت نگیرد.

وضعیت بازرگانی و بین‌الملل انجمن هم مورد سوال بسیاری از فیلمسازان است عده­‌ای معتقدند برای ارسال فیلم‌­ها در بلاتکلیفی میان بازرگانی و بین الملل قرار می­‌گیرند.

حوزه بازرگانی و بین‌­الملل، حوزه پیچیده و مهم و اثرگذاری است که متأسفانه زیرساخت‌­ها، هماهنگ و متناسب با نیاز جامعه پیش­‌بینی نشده است. یک زمان تعداد محدودی فیلم تولید می شد و ارتباطات محدود بود. الان با بیش از تولید دو هزار فیلم کوتاه، باید آرایش سازمان­ها و ساختارها متحول شود. انجمن سینمای جوانان در تلاش است ضمن شناسایی ظرفیت های افراد مؤثر در این حوزه با نگاه مؤثر به مباحث فرهنگی و اعتقادی جامعه اسلامی ایران، بستر مناسبی برای حضور و تجلی استعدادهای جوانان ایجاد کند از این رو برای رفع این مشکل بخش بازرگانی را در اختیار معاونت تولید قرار دادیم و از مشاوران جوان، آقایان؛ فرد قادری، یوسف کارگر و محمدرضا فرطوسی و دیگران استفاده می­‌کنیم تا بتوانیم به درستی حضور در بین الملل را مدیریت کنیم . فعالیت جوانان می‌­تواند تحولی در این حوزه ایجاد کند تا بتوانیم مؤثرتر در مجامع حاضر شویم.

من به شخصه علاقه ای به سفرهای خارجی ندارم و تنها به دلیل اهمیت کشور تاجیکستان به لحاظ میراث مشترک فرهنگی دو سفر به این کشور داشتم و این حضور مؤثر باعث شد تا تفاهم فرهنگی مشترک با تاجیکستان داشته باشیم. از حضور فیلمسازان در مجامع جهانی که اشتراکاتی با کشور ما دارند و می توانیم حضور موفقی داشته باشیم حمایت کردیم و بخشی از کمک هزینه  حضور فیلمسازان را هم  با رصدی که داشتیم فراهم آوردیم. همچنین با توجه به فعالیت­‌های بین المللی مؤثر انجمن، توافقی با اتحادیه اروپا داشته تا انشاالله در دی ماه سال جاری هفته فیلم اروپا را در موزه هنرهای معاصر برگزار کنیم.

سینماروزان: محمد آفریده معتقد است فيلمسازان عرصه فيلم كوتاه با توجه به همه محدوديت ها مقاوم ترين گروهي هستند كه با عشق، سينما و فرهنگ اين مملكت را بيمه مي كنند.

به گزارش سینماروزان محمدآفريده در آستانه برگزاري سي و سومين دوره این جشنواره گفت: نقل است گروهي از مرغان براي يافتن سيمرغ سفري طولاني را آغاز مي كنند؛ سفري كه در انتها، تنها سي مرغ موفق مي شوند به مقصد برسند. در واقع سيمرغ همان سي مرغ است كه از پس اين راه طولاني به ارزش خويشتن كه همان حقيقت هستي است، پي مي برند.

این مدیر فرهنگی افزود: حكايت سيمرغ، حكايت فيلمسازان جوان فيلم كوتاه اين سرزمين است؛ فيلمسازاني كه با تلاش، عشق، خلوص، رياضت و آزادگي سرانجام سيمرغ هستي را كه همانا ارزش وجودي خود آنان است به دست مي آورند. فيلم كوتاه خود سيمرغ سينماي ايران است.

آفريده كه سالها در مسؤوليت هاي مختلف در حوزه فيلم كوتاه و مستند حضور داشته است در خصوص شرايط فيلم كوتاه در ايران گفت: اين سينما، براستي سينماي مقاومت است، چرا كه مقاومت فرزند خلوص، ايثار، آگاهي و تعهد است و فيلمسازان عرصه فيلم كوتاه با توجه به همه محدوديت ها مقاوم ترين گروهي هستند كه با عشق، سينما و فرهنگ اين مملكت را بيمه مي كنند.

وی درباره آينده سينماي كوتاه ايران گفت: سينماي جوان و سرزنده ما آينده سينماي ايران است، جوانان ما نبايد خيلي به سوءتفاهم ها توجه كنند، اين تندبادها زود گذر است و آنان بايد هرچه مي توانند با عشق و اميد و خلوص، كار و فعاليت كنند كه ماه حقيقت وجودي آنان پشت ابر حسادت ها و ناآگاهي ها پنهان نمي ماند.

جوانان ما استعداد فتح قله هاي افتخار را در همه عرصه هاي داخلي و خارجي دارند.

محمد آفريده با اشاره به سي وسومين جشنواره بين المللي فيلم كوتاه تهران گفت: اميدوارم جشنواره امسال، با حضور همه طيف هاي فيلمسازان، در سال فيلم كوتاه يا سال سينماي جوان، جشن ملي فيلم كوتاه و فيلمسازان باشد. هيچ راهي براي رونق و نشاط فرهنگي، جز حضور همه سليقه ها وجود ندارد و جشنواره فيلم كوتاه تهران بهترين زمان ممكن براي يك هم آوايي بزرگ، رفاقت و بهره بردن از ظرفيت هاي فرهنگي اين مملكت است.

سینماژورنال: محمد آفریده از جمله مدیران تاریخ سینمای ایران است که چه در سالهای حضورش در انجمن سینمای جوان چه مدیریت در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و چه حضور در شبکه مستند تلاش خود را کرد در جهت استفاده از جوانان مستعد و حمایت از سوژه های بکر آنها.

به گزارش سینماژورنال آفریده که در کارنامه اش سابقه نوییسندگی و تهیه کنندگی هم به چشم می خورد و اخیرا هم دبیری جشنواره روح‌ا.. را پشت سر گذاشت، در گفتگویی با رسانه انگلیسی زبان “آی.سی.ان” به صراحت هم از مهجور بودن فرهنگ در سطوح بالای مدیریتی سخن گفته و هم توصیه‌هایی کرده در جهت حرکت سینمای ایران در مسیر تولیدات مشترک تا به طریق آن بتوان بر روی بازگشت سرمایه به سینما هم حساب باز کرد.

هرگاه جامعه خارج از سوءتفاهمات به موضوعات اصیل توجه کرد، فرهنگ پیشتاز شد

محمد آفریده درباره دلایل موفقیت سینمای ایران در جشنواره ها و مجامع بین المللی بخصوص در سال های اخیر گفت: «مهمترین دلیل موفقیت سینمای ما، پشتوانه های فرهنگی، هنری، تاریخی،  انقلاب اسلامی و ظرفیت های جامعه جوان ما است.»
وی افزود: «ما یک فرهنگ جهانی داریم و بیش از همه این فرهنگ، مولد پویا و جلو برنده است. هرگاه جامعه در یک تفاهم جمعی و همدلانه و خارج از سوء تفاهمات به موضوعات اصیل توجه کرد، فرهنگ و هنر به معنای واقعی آن پیشتاز می شود.»

حوزه مظلوم فرهنگ داستان غم انگیزی دارد
آفریده با بیان اینکه هر موفقیتی در هر حوزه حاصل تاثیرات بی‌نهایت پیدا و پنهان ظرفیت های مختلف جامعه است گفت: « حوزه مظلوم فرهنگ داستان غم انگیزی دارد. مدیریت حوزه فرهنگ، قبلاً سخت و پیچیده بود اما در حال حاضر با سوء تفاهمات، دخالت ها و عدم شناخت و آگاهی گسترده در این حوزه گویا دیگر مدیریت در حوزه فرهنگ شدنی نیست. لذا بار اصلی این توفیقات بیشتر بر دوش فیلمسازان است.»

مدیریت حال حاضر فقط 5 درصد زمان را صرف فرهنگ می‌کند
وی ادامه داد: «مدیریت حال حاضر، مدیریتی است که نزدیک به پنج درصد از وقت و زمان طول مدیریتی خود را صرف فرهنگ و رونق این حوزه قرار می‌دهد و مابقی زمان مدیریتی خود را باید به روزمرگی های پوچ و بیشتر سوء تفاهمات و از بین بردن ترکش های حلقه های وابسته به گروه ها و سازمان ها و دعواهای بی نتیجه سرگرم سازد.»

آیندگان قضاوت خواهند کرد که مفید بودیم یا مضر
آفریده در پاسخ به این سوال که حضور ما در جشنواره های بین المللی و اکران فیلم های ایرانی در سینماهای خارج از کشور چه تاثیری در دیپلماسی فرهنگی کشور ما دارد، توضیح داد: «سینما یک هنر جهانی است و هر کشوری که بخواهد هویت جهانی خود را تثبیت کند و از تاثیرگذاران فرهنگی در جهان باشد باید از این هنر و صنعت بهره کافی ببرد.»

وی افزود: «رود خروشان فرهنگ و تمدن این سرزمین، محدود شونده نیست، و همه باید خادم صادق این امانت باشیم ، روزگار می گذرد و آیندگان قضاوت خواهند کرد که ما مفید بودیم یا مضر، با جو سازی و بهره بردن از قدرت‌های ظاهری این دنیا، راه به جایی نخواهیم برد.»

در جهت بازگشت سرمایه به سینما، به دنبال تولیدات مشترک باشیم
این تهیه کننده در خصوص این که چنین حضورهایی چه فرصت هایی را در اختیار فیلمساران ما قرار می دهد گفت: «جمهوری اسلامی باید از هر فرصتی برای برافراشته شدن پرچم ایران اسلامی بهره ببرد این یک اصل کلی است. مناسبات داخل با خارج فرق می کند، و مشکل اصلی ما عدم شناخت از این دو عرصه است. باید با سرعت آگاهی و شناخت و بصيرت ضمن حضور پر بار در همه عرصه های بین المللی در عین حال بازنگری و به روز آمد کردن تعاملات بین المللی، از همه فرصت ها برای حضور بالنده و با نشاط فیلمسازان در عرصه های بین المللی بهره ببریم.»

وی در خصوص تاثیر حضور سینماگران در جشنواره های بین المللی برای ورود فیلم های ایرانی به بازارهای جهانی عنوان کرد: «ما باید به سرعت در همه عرصه ها یک حضور جدی داشته باشیم و یک الگوی تازه ای با توجه به تجاربمان تا الان در حوزه بین الملل به دست بیاوریم، به نظر من یکی از بهترین راه ها این است که ما در تولیدات مشترک با کشورهای دیگر بیشتر فعالیت کنیم تا بهتر دیده شویم و در بازگشت سرمایه به سینما نقش بهتری داشته باشیم. »

سینماژورنال: محمد آفریده علیرغم همه حاشیه هایی که پیرامون حضورش در دبیرخانه جشنواره روح ا.. وجود داشت اما در نهایت توانست این جشنواره را تا انتها مدیریت کند.

به گزارش سینماژورنال با این حال حتی بعد از جشنواره هم باز پرسش درباره یکی از محصولات تولیدی قبلی‌اش رهایی ندارد. ماجرا همچنان بر سر “یک خانواده محترم” است.

حتی وقتی رسانه ای مانند “ایسنا” که مایل به اصلاح طلبان است در برابر این مدیر فرهنگی می نشیند هم باز ناخودآگاه سوالات به سمت این محصول می رود.

محمد آفریده اما در پاسخ به این خبرگزاری هم سعی می کند مانند مانیفستی که در جشنواره روح ا.. ارائه کرده بود و از نشاندن جوانان سر سفره انقلاب اسلامی حرف زده بود از این بگوید که باید اختلافات را کنار گذاشت و به سازندگی فکر کرد.

البته که این مدیر برخلاف بسیاری دیگر از مدیران ابایی ندارد از اینکه بگوید اشتباهاتی هم در کارنامه اش داشته است و معصوم نیست که اشتباهی از او سر نزده باشد؛ این می تواند یک ویژگی ارزنده برای هر انسانی باشد فارغ از آن که مدیر است یا کارمند.

همه کنار هم قرار گیریم

آفریده درباره تأثیرپذیری جشنواره روح ا.. از تهیه کنندگی آن فیلم جنجالی می گوید: امام (ره) مظهر یکپارچگی است. اگر به ماجرای انقلاب نگاه کنیم، می‌بینیم از همه اقشار در آن واقعه دست داشتند تا آن اتفاق عظیم رخ داد. اگر می‌خواهیم بار دیگر اتفاق عظیمی رخ دهد، همگی باید کنار هم قرار بگیریم. هیچ کسی در جمهوری اسلامی نمی‌تواند به تنهایی به سر منزل مقصود برسد. اگر هم این چنین ادعایی کرد بدانید که آن شخص سازندگی ندارد و باعث تخریب می‌شود. اعتقاد دارم که سازندگی در امت واحد است.

ارزشها مصادره نیستند

وی ادامه می دهد: در زمان انقلاب همه افراد فقط به قدرت لایزال الهی متکی بودند. امروز هم اگر همین کار را بکنیم، به نتیجه خواهیم رسید. ارزش‌ها قابل مصادره نیستند و متعلق به همه است و ما باید همدلانه و فارغ از حب و بغض های رایج، فضا را برای حضور بالنده و با نشاط آحاد ملت فراهم نماییم.

آفریده خاطرنشان می سازد: در دوران‌های حضورم در مدیریتها با همکاری دوستانم از ساخت حدود چهار هزار فیلم کوتاه برای جوان‌های مملکت حمایت کردیم که کاروانی از جریان تولید به واسطه‌ی آنها راه‌اندازی شد و بسیاری از آن‌ها امروزه در همین نهاده ها ،سازمانهاو… مشغول به کار هستند. به نظر من اگر کسی می‌گوید انقلابی است، باید برویم ببینیم چه کرده است.

یقینا اشتباه هم کرده ام

این مدیر سینمایی می‌افزاید: یقینا اشتباه هم کرده ام، اصلا شأن انسان غیرمعصوم همین اشتباه است، اما خیلی‌ها بخاطر ترس از اشتباه ،همه فرصتهای این کشور را به باد داده یا ناآگاهانه و بدون شناخت ازعرصه پیچیده مدیریتی فرهنگی ،بیشتر تخریب کرده اند. آرزوی قلبی من این است و در جشنواره روح الله هم تمام سعی خودم را کردم که در مسیر درست گام بردارم و بستر مناسبی برای آیندگان ایجاد کنم.

سینماژورنال: مراسم اختتامیه جشنواره فیلم روح الله با معرفی برگزیدگان و با تقدیر از احمدرضا درویش، ابراهیم حاتمی‌کیا، محمدعلی فارسی و عبدالله اسفندیاری در اصفهان برگزار شد.

به گزارش سینماژورنال اختتامیه نخستین جشنواره فیلم روح الله عصر روز چهارشنبه 5 خرداد در تالار اهل بیت برگزار شد. در ابتدای این مراسم حجت الاسلام عباس کمساری به نمایندگی از موسسه تنظیم و نشر آثار و اندیشه‌های امام خمینی در اصفهان از برگزارکنندگان جشنواره و شرکت‌کنندگان در این رویداد قدردانی و ابراز امیدواری کرد که این موسسه خادم اندیشه امام (ره) باشد.

حجت الاسلام علی کمساری معاون فرهنگی موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام خمینی (س) نیز در این مراسم اظهار کرد: امروز سینما این پدیده جادویی و سحر انگیز جهان مدرن، با هزاران ترفند و لطیفه تبدیل به پدرخوانده دیگر هنرها شده است. پدیده ای که هم توان راه گشایی به سمت وجوه حقانی انسان را دارد و هم می تواند محلی برای تجلی ماده پرستی و شیطان باشد.

وی افزود: در روزگار رشد علوم مختلف، این سینما است که در عالم سیاست و قدرت های رسانه ای جهان، ماموریت جادوگران و شعبده بازان در سرگرم سازی و هم در شاخصه هدایت پنهان و آشکار مخاطب به سمت و سویی معین را بر عهده دارد. بیش از یک قرن از ورود این هنر به ایران می گذرد و امروز سینمای ایران در کارکردی هنری یکی از نام های قابل اعتنا و مهم در سینمای جهان است. هنگام تحولات پسامشروطیت که روش ها و کارکرد ابزار رسانه ای در جامعه ایران اهمیتی وافر یافت، سینما چون طفلی نابلد در مسیری سراسر آزمون و خطا رشد یافت و بالغ شد. چه زمانی که تنها هدف از سرگرمی اقشار کم درآمد و متوسط الحال بود و چه در زمانی که اندک اندک با حضور تک چهره آیی، قدرت آگاه سازی و تأثیرگزاری برمخاطب خود را در شکل اجتماعی به رخ کشید.

وی با بیان اینکه پس از پیروزی انقلاب شکوهمند انقلاب اسلامی و تغییر تعبیر هنر، اندیشه و فرهنگ، تحرکات افراطی و ناآگانه برای تعطیلی کامل سینما انجام شد، ادامه داد: به تدریج در ساختار معقول و معتدلی که خود امام (س) در عرصه فرهنگ بنا نهادند، این هنر به تعادل و شاخصه هایی درخور توجه به ریشه ها و سرچشمه های ملی مذهبی و بومی دست یافت. بی تردید رهنمودهای معلم بصیر و حکیم انقلاب در عرصه معماری و مهندسی فرهنگی انقلاب، طرحی نو به وجود آورد و این هنر از فروپاشی به فضایی تازه، پویا و روشن بر پایه باورهای اعتقادی فرهنگ اسلامی و شیعی  رهنمون شد.

حجت الاسلام کمساری با اشاره به صحبت های حضرت امام خمینی (س) درباره سینما، افزود: پیر فرزانه جماران در بیاناتی که در بین اهالی سینما فرهنگ و رسانه مطرح کرده اند به وضعیت رسانه فرهنگ و تلویزیون و به طور کلی هنر قبل از انقلاب اشاره داشته و ضمن طرح نکات ظریف اخلاقی، راهکارهای عملی و قابل برنامه ریزی را ارایه کرده است. حضرت امام خمینی (س) روند و پیشینه سینمای ایران در قبل از انقلاب را نکوهش کرده و همواره در این اصل تاکید می کردند که “ما با سینما مخالف نیستیم” و ضمن تببین امکان نقش سوء این رسانه در طرح مسائل اخلاقی و آموزشی اهتمام داشته و به صراحت سینما را وسیله ای برای رشد معنوی انسان می دانستند.

در ادامه از نیکویی اولین مدیر موسسه تنظیم و نشر آثار امام در اصفهان و مهندس عظیمیان شهردار وقت، مهندس جوادی دیگر شهردار وقت اصفهان، دکتر جمالی نژاد شهردار فعلی اصفهان و مهندس غلامی مدیر کل اداره راه و شهرسازی اصفهان به واسطه خدماتی که به موسسه مذکور در اصفهان در طول سال های گذشته داشتند تقدیر شد.

تحت تاثیر امام (ره) وارد سینما شدیم

سپس محمد آفریده دبیر جشنواره در سخنان کوتاهی گفت: سی و اندی سال پیش بسیاری از ما تحت تاثیر امام (ره) وارد سینما شدیم و همچنان چند جمله از ایشان در ذهنم مانده است، از جمله اینکه ارزش هر کاری پیش خدا محفوظ است.

در ادامه برنامه، بزرگداشت چند فیلمساز برپا شد؛ ابتدا بزرگداشت عبدالله اسفندیاری دبیر 4 دوره پیشین جشنواره روح الله که با نام «آینه و آفتاب» برگزار شده بود با حضور علیرضا تابش مدیر بنیاد سینمایی فارابی برگزار شد.

اسفندیاری در سخنان کوتاهی گفت: خوشحالم جشنواره ادامه پیدا کرده و نام آن به روح الله تبدیل شد. امیدوارم هر کاری که در کشور ما انجام می‌شود به ریشه‌ها و پیشینه آن نیز توجه داشته باشیم. صداقت و شجاعت را از امام بیاموزیم و آن را در کارهایمان رعایت کنیم.

سپس بزرگداشت محمدعلی فارسی دیگر فیلمساز با حضور محمدمهدی طباطبایی نژاد مدیر مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و با همراهی مدیر بیمه آسیا برگزار شد.

در ادامه با حضور استاندارد و شهردار اصفهان احمدرضا درویش دیگر فیلمساز مورد تقدیر قرار گرفت.

اختتامیه جشنواره روح ا..

درویش: در برابر حاتمی کیا کوچکترین هستم

درویش در سخن کوتاهی گفت: بنده در مقابل همه شما و به ویژه در برابر کسی که آثارش بر تارک سینمای ایران می درخشد، «ابراهیم حاتمی کیا»، کوچکترین هستم.

در آخرین بخش تجلیل‌ها، از ابراهیم حاتمی کیا با حضور دکتر طه هاشمی معاون دانشگاه آزاد اسلامی و حجت الاسلام کمساری رییس شورای سیاست گذاری جشنواره تقدیر شد.

در این برنامه حجت الاسلام والمسلمین طه هاشمی که از حامیان جشنواره بود در سخنانی گفت: از من انتظار صحبت‌های فنی و سینمایی نداشته باشید چون در این زمینه کارشناس نیستم اما در دوره اصلاحات و زمان آقای خاتمی به دلیل مسئولیتی که در وزارت ارشاد داشتم تماشاگر فیلم‌های زیادی بودم.

وی یادآور شد: پیش از انقلاب در دوره دانش آموزی سینما می رفتم اما نمی دانم سینمای ما آن زمان چقدر در دنیا مطرح بوده است ولی بعد از انقلاب بی تردید سینمای جدیدی با مختصات تازه شکل گرفت که برخاسته از نوع نگاه انقلاب به انسانیت و جهان بود.

امیر تاجیک، رضا مقصودی، فرشتته طائرپور و مریلا زارعی در اختتامیه جشنواره روح ا..

هاشمی خاطرنشان کرد: بعد از انقلاب تولد جدیدی در سینمای ایران اتفاق افتاد و سینمای ما حرف تازه‌ای در جهان داشت، به طوری که در دنیا بسیار مطرح شد و خوشبختانه به تازگی هم در جشنواره کن موفقیت خوبی داشته‌ایم.

او در عین حال به برخی تنگ‌نظری‌ها درباره سینمای ایران اشاره کرد و افزود: عده‌ای حسود هستند و مطرح شدن نام ایران را در جهان برنمی‌تابند، به همین دلیل با سینما مخالفت می‌کنند. در حالی که به طور طبیعی مطرح شدن نام ایران به ویژه در امور فرهنگی مایه غرور است.

وی ادامه داد:‌ سینمایی که با مختصات تازه و بعد از انقلاب متولد شد از دو سو مورد تهدید بوده و هست. اول گروهی که می‌کوشند از سینمای هالیوود الگو بردارند و دیگر گروهی که به طور کلی با سینما و با کلیت هنر مخالف هستند و گاهی هم به اسم دین مخالفت می‌ورزند. آن‌ها این همه هنرمندی خداوند را نمی‌بینند و به اسم دین با هنر مخالفت می‌کنند.

طه هاشمی متذکر شد: هر دو گروه دو تیغه یک قیچی هستند که سینمای با تفکر آرمانی مورد نظر امام را تهدید می‌کنند و رسالت جشنواره روح الله پرداختن به این سینماست.

معاون دانشگاه آزاد اسلامی در ادامه با اشاره به اینکه نیمی از فارغ التحصیلان دانشگاهی متعلق به دانشگاه آزاد هستند افزود: دریایی از استعداد در دانشگاه وجود دارد و ما می‌توانیم این استعدادها را در اختیار هنرمندان بگذاریم تا آنان را به هنرمندانی توانمند تبدیل کنند.

او در پایان صحبتش مطرح کرد: در دانشگاه آزاد سالن‌های زیادی داریم، به ویژه در شهرهایی که سالن سینما ندارند، می توانیم سالن‌های دانشگاه را تغییر کاربری بدهیم تا مردم بتوانند در این سالن‌ها فیلم ببینند.

اختتامیه جشنواره روح ا..

ابوالفضل جلیلی: امیدوارم آمار ازدواج در کشور ما بالا برود

در بخش پایانی برنامه با حضور هیات داوران متشکل از مریلا زارعی، ابوالفضل جلیلی، فرشته طائرپور، محمدحسین حقیقی و محمد آفریده دبیر جشنواره جایزه برگزیدگان اهدا شد.

ابوالفضل جلیلی در سخنان کوتاهی گفت: اصل جشنواره متعلق به جوانان است بنابراین برگزیدگان را خیلی تشویق کنید.

او خطاب به جوانان حاضر در برنامه گفت: این جشنواره برای این درست شده که شما جوانان درباره انقلاب و امام فیلم بسازید و با صداقت حرف‌هایتان را بزنید، اگر شما در این برنامه حرف نزنید فقط بزرگترها حرف می‌زنند.

وی به هنگام اهدای جایزه به یکی از برگزیدگان جشنواره اضافه کرد: ایشان جوان بسیار با استعدادی است و نیمه شعبان هم ازدواج کرده است و امیدوارم آمار ازدواج در کشور ما بالا برود چون در حال حاضر مشکل بزرگی در این زمینه داریم.

در ادامه برنامه فرشته طائرپور دیگر عضو هیات داوران نیز گفت: روز اولی که برای داوری جشنواره دعوت شدم بزرگترین پرسشی که برایم ایجاد شد نام جشنواره بود و فکر می کردم ای کاش یکی از سخنان امام (ره) را برای نامگذاری جشنواره انتخاب می کردم.

این تهیه کننده سینما خاطرنشان کرد: مثلا جمله مشهوری از امام هست که «میزان رای ملت است» و ای کاش می شد با الهام از این جمله نامی برای جشنواره پیدا کرد.

اختتامیه جشنواره روح ا..

طائرپور: امیدوارم فیلم ساختن درباره امام (ره) از دست کسانی که فقط شعار می‌دهند خارج شود

طائرپور افزود: در دهه 60 دو گروه اجتماعی داشتیم؛ اول گروهی که در این دهه زاده شدند. جوانانی که تلاشگر و با استعداد و با سواد هستند و اگر مسئولان همه عمرشان صرف خدمت‌رسانی به این جوانان کنند کار زیادی نکرده‌اند.

وی ادامه داد: گروه دیگر هم هم‌سن و سال‌های من هستند، کسانی که دهه 60 جوان بوده‌اند و تحت تاثیر آن دهه متحول شده‌اند.

طائرپور ابراز امیدواری کرد: جشنواره روح الله هر سال به ابعاد مختلف اندیشه‌های امام نزدیک شود، ابعادی مانند رابطه امام با همسر و فرزندانش و … . این موضوع به ویژه برای نسلی که از امام خاطره‌ای ندارد بسیار مهم است.

او در عین حال ابراز تاسف کرد که هنوز فیلمی درباره امام (ره) ساخته نشده تا بتواند به شکل هنرمندانه‌ای زندگی و افکار ایشان را به تفسیر بکشد.

طائرپور گفت: امیدوارم فیلم ساختن درباره امام (ره) از دست کسانی که فقط شعار می‌دهند خارج شود و به دست هنرمندانی برسد که می‌توانند فیلم‌های ناب بسازند.

در پایان برنامه با اهدای تندیس جشنواره به امیر تاجیک مدیر شبکه مستند از تلاش های وی و حمایت های او از جشنواره روح الله تقدیر شد.

فهرست برگزیدگان

 در این مراسم جوایز جشنواره در بخش فیلم نامه، مستند، نماهنگ، داستانی و انیمیشن به شرح زیر اهداء شد:

فیلم نامه

در «بخش فیلم نامه» که شامل دو شاخه «بخش مسابقه» و «بخش حمایتی» بود، جوایز جشنواره به این آثار تعلق گرفت:

1. «علی کیوان» نویسنده فیلم نامه سرباز ـ نفر اول بخش مسابقه فیلم نامه/ تندیس جشنواره و جایزه نقدی به مبلغ سه میلیون تومان
2. «رضا بسطامی» نویسنده فیلم نامه کتاب فارسی ـ نفر دوم بخش مسابقه فیلم نامه/ تندیس و جایزه نقدی به مبلغ دو میلیون تومان
3. «زیبا ارژنگ» نویسنده فیلم نامه محراب آرامش ـ نفر سوم بخش مسابقه فیلم نامه/ تندیس و جایزه نقدی به مبلغ یک میلیون تومان

در شاخه «حمایتی» نیز جشنواره سه اثر را به شرح زیر حائز دریافت جایزه جهت تولید دانست:

1. «حمید حیدری سورشجانی» نویسنده فیلم نامه‌های چرخ زندگی و پا قدم ـ نفر اول ـ تندیس جشنواره وشش میلیون تومان جایزه نقدی
2. «احسان مرادی» نویسنده فیلم نامه قفس ـ نفر دوم ـ تندیس جشنواره و چهار میلیون تومان جایزه نقدی
3. «کوروش نیک نام» نویسنده فیلم نامه راه پدر ـ نفر سوم ـ تندیس جشنواره و دو میلیون تومان جایزه نقدی

مستند

1. «بهزاد رسول زاده» کارگردان فیلم بدون شرح ـ نفر اول ـ تندیس جشنواره و شش میلیون تومان جایزه نقدی
2. «سید پرویز شجاعی» سازنده فیلم آوای ماندگار ـ نفر دوم ـ تندیس جشنواره و چهار میلیون تومان جایزه نقدی
3. «مهدی شاهسواری» سازنده فیلم ایرانی با غیرت ـ نفر سوم ـ تندیس جشنواره و دو میلیون تومان جایزه نقدی

نماهنگ

در بخش نماهنگ هیات انتخاب یک اثر را شایسته تقدیر دانست و تندیس جشنواره به علاوه چهار میلیون تومان جایزه نقدی خود را به «حجت مهرابی فرد» سازنده نماهنگ خاک پر از غم اهداء کرد.

انیمیشن

1. «زیبا ارژنگ» کارگردان فیلم شهر من سردشت ـ نفر اول ـ تندیس جشنواره و شش میلیون تومان جایزه نقدی
2. «امیر واحدی» کارگردان فیلم باور ـ نفر دوم ـ تندیس جشنواره و چهار میلیون تومان جایزه نقدی
3. «سپیده اقبالی» کارگردان فیلم هدیه زندگی ـ نفر سوم ـ تندیس جشنواره و دو میلیون تومان جایزه نقدی

بخش داستانی

1. «مصطفی حامدی خواه» کارگردان فیلم سفید سیاه ـ نفر اول ـ تندیس جشنواره و شش میلیون تومان جایزه نقدی
2. «وحید صاحبقران» کارگردان فیلم در یادها ـ نفر دوم ـ تندیس جشنواره و چهار میلیون تومان جایزه نقدی
3. «مسعود نوروزی» کارگردان فیلم پ ـ نفر سوم ـ تندیس جشنواره و دو میلیون تومان جایزه نقدی

جایزه ویژه هیات داوران

همچنین جایزه ویژه هیات داوران نخستین جشنواره روح الله شامل تندیس جشنواره و جایزه نقدی به مبلغ چهار میلیون تومان به «جواد مُزد آبادی» برای فیلم روی موج دریا اهداء شد.

نخستین جشنواره روح الله به دبیری «محمد آفریده» سوم تا پنجم خرداد ماه در اصفهان و سیزده شهر دیگر ایران برگزار شد. کمال تبریزِی، مریلا زارعی، فرشته طائر پور، ابوالفضل جلیلی و محمد حسین حقیقی داوران این جشنواره بودند. موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) برگزار کننده این جشنواره بود. دانشگاه آزاد اسلامی، بنیاد شهید، بیمه دانا، بیمه آسیا، روزنامه اعتماد، بنیاد سینمایی فارابی، انجمن سینمای جوانان ایران، شهرداری اصفهان، استانداری اصفهان، شبکه مستند، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و مجمع جهانی اهل بیت (ع) در برگزاری این رویداد مشارکت داشتند.

سینماژورنال/محمدصادق عابديني: رئيس جديد سازمان صداوسيما برخلاف آنچه ابتدا تصور مي‌شد و از سوي برخي از افراد مرتبط با سازمان تبليغ مي‌شد، بلافاصله بعد از روي كار آمدن اقدام به برهم زدن چينش مديران ارشد سازمان و تغييري در سطح معاونت‌ها و مديران شبكه‌هاي تلويزيوني  نكرد.

به گزارش سینماژورنال علي‌عسكري مانند سرافراز از خانواده صداوسيما است و به خوبي از ساختار رسانه ملي باخبر است. براي مردمي كه بيشتر صداوسيما را با بخش سيما يعني تلويزيون مي‌شناسند، اولين بازخوردهاي تغييرات در سطح رياست سازمان بايد در بخش سيما خودنمايي كند و جالب است كه رئيس سازمان به جاي تن دادن به تصميمات لحظه‌اي و شايد هيجاني در حال مديريت بر شرايط فعلي سازمان صداوسيما و معاونت سيما است؛ رفتاري كه با استقبال نيز روبه‌رو شده است.

حذف نگاههای شخصی در اداره رسانه ملی

علي‌عسكري نشان داده است كه مي‌توان نگاه‌هاي شخصي به مسئله رياست بر رسانه ملي نداشت و حتي در صورت وجود اختلاف سليقه و ديدگاه، افراد شايسته را در سمت‌هايشان حفظ كرد. مصداق اين موضوع استعفاي مدير شبكه مستند سيما بود كه بعد از قبول استعفاي محمد سرافراز از سوي مقام معظم رهبري صورت گرفت.

از تاجيك و چند مدير شبكه ديگر به عنوان مديران نزديك به سرافراز نام برده مي‌شد كه در زماني كه هنوز مشخص نبود رئيس قبلي سازمان خواهد ماند يا خير، دست به قلم شدند و در دفاع از محمد سرافراز يادداشت نوشتند و مصاحبه كردند.

موفقیت در سایه تجربیات محمد آفریده
امير تاجيك با استفاده از تجربیات مدیریتی آفریده توانسته بود تحولي نسبی در اوضاع این شبکه ايجاد كند و از يك شبكه كم بيننده، یک شبكه تلويزيوني مفید به حال اهالی مستند و علاقمندان این ژانر ايجاد كند.

بعد از استعفاي اين مدير جوان بود كه براي اولين بار در طول تاريخ سيما طوماري از سوي مستندسازان در حمايت از ابقاي يك مدير شبكه امضا شد و چندين مستندساز مشهور كشور از رئيس سازمان صداوسيما خواستند تا تاجيك را حفظ كند. البته معاون سيما نيز با استعفاي مدير شبكه مستند موافقت نكرد.

به نظر مي‌رسد باقي ماندن مدير شبكه مستند مي‌تواند تضمين‌كننده روندي باشد كه از دو سال پيش در شبكه مستند ايجاد شده است. حركت صعودي شبكه مستند، باعث شده است كه مخاطبان تلويزيون ضمن آشنايي بيشتر با ژانر مستند، به ديدن مستند نيز عادت كنند.

در اوضاع نه چندان روبراه شبکه های مختلف تلویزیون که حتی در ایام نوروز هم نتوانستند خوراکی مطلوب مخاطب فراهم کنند “مستند” شبکه ای بوده که تقریبا کارنامه ای موفق داشت و به نظر می رسد رییس جدید صداوسیما هم فعلا تمایلی به تغییر مدیر این شبکه ندارد.

خطی بطلان بر مدیریت اتوبوسی

البته که باقی ماندن مدیر این شبکه و دیگر مدیران موفق تیم سرافراز خط بطلانی هم می کشد بر ساختاری موسوم به مدیریت اتوبوسی که سالهاست در برخی از ارگانهای دولتی ما جریان دارد و طی آن با تغییر یک مدیر تمامی مدیریتهای زیردست دستخوش تغییر می شوند.

تجربیات فن‌سالارانه علی‌عسکری از او مدیری ساخته است که می‌کوشد در کنار رفع نقاط ضعف بر نقاط قوت قبلی تأکید موکد داشته باشد؛ از جمله این شمول می تواند استفاده بیشتر از ظرفیت مدیران موفق حاضر در رسانه ملی باشد.

سینماژورنال: ابراهیم حاتمی کیا کارگردان سینمای دفاع مقدس با گلایه از اینکه در طول سال‌های گذشته هیچ گاه به خاطر پرداختن به امام خمینی (ره) در آثارش مورد تشویق قرار نگرفته، ابراز امیدواری کرد برگزار کنندگان این رویداد فیلم سازان جوانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند را مورد حمایت و تشویق قرار دهند.

به گزارش سینماژورنال در مراسم افتتاحیه این جشنواره که عصر روز دوشنبه سوم خرداد همزمان با سالگرد فتح خرمشهر در نگارستان امام خمینی (ره) شهر اصفهان برگزار شد، حاتمی کیا در سخنانی با ابراز خوشحالی از حضور در جمع فیلم سازان و زنده شدن این جشنواره خواب آلوده توسط محمد آفریده گفت: «با توجه به تعریف امام خمینی (ره) از هنرمند و تعهد او در نمایش معضلات و مشکلات، اگر این جشنواره به این چیزها بپردازد خوب است والا تبدیل به رویدادی فرمایشی می‌شود.»

به خاطر نمایش امام خمینی در فیلمم هو شدم!

حاتمی کیا در ادامه در توصیف فضای فکری امام خمینی در حوزه‌های مختلف گفت: «امام مسیری را روشن کرده بودند و هرچه به پایان حیات نزدیک می‌شدند صریح‌تر می‌شدند. اواخر دهه 60 به هفته فیلم ایران در وین رفته بودم و قرار بود فیلم مهاجر نمایش داده شود. در این فیلم دو رزمنده حضور دارند که هنگام سپردن هدایت هواپیمای بی سرنشین به یکدیگر از رمز «الله اکبر» و «خمینی رهبر» استفاده می‌کردند. وقتی این فیلم در ایران پخش شد، اتفاقی رخ نداد و ولی در خارج از کشور هنگام نمایش مرا هو کردند. در همان زمان مخملباف کنارم نشسته بود و در واکنش به عصبانیت من گفت: به این‌ها واکنش نشان نداده. در طول فیلم هر جا رزمنده می‌گفت الله اکبر، خمینی رهبر هو شدم. آنجا فهمیدم اوضاع جور دیگری است و برای امام خمینی بحث دیگری باز است. آن‌ها که سرباز خمینی‌اند راه سختی پیش رو دارند. اما حالا که می‌بینیم این میزان جوان در این حوزه کار می‌کنند، خدا را شکر می‌کنم.»

وقایع دوران امام در حال تکرار شدن است

حاتمی کیا در ادامه با یادآوری سالروز حماسه عظیم سوم خرداد گفت: «در زمان این حماسه بزرگ، رزمندگان با سربازانی از 19 کشور جهان می‌جنگیدند. من شخصاً سودانی‌ها را در میان اسرای عراقی دیده بودم. آن زمان سربازان خمینی به این مسئله فکر نمی‌کردند که جهان علیه آن‌هاست و حالا آن‌ها باید به جای جنگ به فکر مصالحه باشند. حالا همین وضعیت به شکلی دیگر در جشنواره مدافعان حرم در حال زنده شدن است و من که داور این رویداد هستم، باز هم شاهد ایستادگی و غربت بچه‌هایی هستم که باید بایستند و حرفشان را این بار در کشوری غریب بزنند.»

باید رودربایستی را کنار بگذاریم

حاتمی کیا سپس با ذکر خاطره‌ای از ساخت فیلم «از کرخه تا راین» گفت: «پس از بازتاب‌های مهاجر در خارج از کشور، برای از کرخه تا راین هم صحنه ارتحال امام را در فیلم گنجاندم. زمانی که می‌خواستند فیلم را به خارج بفرستند، حالم بد شد و گفتم نفرستید، چون ممکن است باز هم فیلم را هو کنند. در آن زمان عده‌ای به من گفتند هنر زبان غیر مستقیم گویی است و بهتر است وقایع حاشیه زندگی شخصیتی مانند امام را بگوییم. کم کم عکس و حرف خمینی را از فیلم‌هایمان حذف کردیم تا الآن که دیگر سینما کاملاً از این قضیه خالی شده است. البته در این زمینه فیلم ساز مقصر نیست. مسئولان مهم هستند. باید حرف زده می‌شد و علت یابی می‌شد که چرا امام خمینی از فیلم‌ها حذف شد. باید در آن مقطع به من می‌فهماندند که باید حرفمان را بزنیم و نترسیم. درست مثل همان جوانی که بدون رو دربایستی می‌جنگید. به نظرم اگر سینمایی که می‌خواهد از خمینی حرف بزند اما به این مسائل نپردازد، دچار مشکل می‌شود.»

امام صراحت داشت

این فیلم ساز دفاع مقدس سپس با تأکید بر این مطلب که «خمینی صراحت داشت و هرجا بوده قدرت داشته» ادامه داد: «قدرت او ممکن است در جشنواره‌ها دیده نشود اما در مناطق محروم حس می‌شود. حتی در مناطق پایین شهر اسم خمینی جریان ساز است و خودم از نزدیک شاهد این ماجرا بوده‌ام. امیدوارم این اتفاق در جشنواره روح الله رخ دهد و ما میراث دار جریانی باشیم که امام ایجاد کرده که همان شجاعت و صراحت در بیان است. جشنواره باید این جریان را تشویق کند.»

نشان دادن نماز تشویق می‌شود اما نمایش امام نه!

حاتمی کیا سپس با اشاره برگزاری چندین دوره جشنواره آیینه و آفتاب و بی توجهی این رویداد به فیلم‌های او گفت: «من تا به حال در این جشنواره نبودم و این رویداد مرا که در چندین فیلم به امام پرداخته‌ام را ندیده است. منظورم این است که باید نسلی که کار می‌کند و وارد این عرصه می‌شود را تشویق کنیم.

حجه الاسلام قرائتی زمانی می‌گفت هرکس در فیلمش نماز بگذارد من او را تشویق می‌کنم حالا چطور در سرزمینی که قرار است از خمینی گفته شود، فیلم سازی مانند من تشویق نمی‌شود؟ سید حسن خمینی با دعوت من سر فیلم چ آمد اما هیچ وقت برای فیلم‌های دیگرم از سوی او تشویق نشدم و امیدوارم این جشنواره چنین رویه‌ای را درخصوص فیلم سازان جوان به کار نگیرد.»

***تقدیر از خانواده شهید هنرمند توسط حاتمی کیا

در ادامه این مراسم که با حضور هنرمندان استان، نمایندگان رسانه‌های گروهی و هنرمندانی همچون: «ابوالفضل جلیلی» برگزار شد، از خانواده شهید «مجید تیغ ساز» هنرمند اصفهانی با حضور حاتمی کیا تجلیل شد. این شهید نقاش در 19 سالگی به شهادت رسیدند و آثار هنری مختلفی از وی به یادگار مانده است.

گفتنی است در این مراسم حجه الاسلام کمساری رئیس نگارستان امام خمینی (ره) در اصفهان، ضمن خیر مقدم به حاضران در جشنواره گفت: «اگر سخن حمایتی امام از سینما نبود، ما سینمای پُر نشاط پس از انقلاب را نداشتیم. امام به سینمای بعد از انقلاب خدمت کرد و نشاط داد و انشآءالله هنرمندان سعی کنند اقدام عملی که امام در پویایی سینما ایجاد کردند را جبران کنند.»

این جشنواره تا روز پنجم خرداد در اصفهان برپا است. همچنین فیلم‌های جشنواره در سیزده شهر کشور در این ایام نمایش داده می‌شود.

سینماژورنال: استعفای امیر تاجیک مدیر جوان شبکه مستند بلافاصله بعد از معرفی رییس جدید صداوسیما سبب ساز آن شد که برخی گمانه زنی ها درباره جانشین وی در این شبکه مطرح شود.

به گزارش سینماژورنال از جمله این گمانه زنی ها از سوی سایت اصولگرای “فردا” منتشر شده است. این رسانه در گزارشی به قلم مهدی شیخ صراف ضمن مرور برخی تغییر و تحولات شبکه مستند نکته جالبی را درباره مدیران آینده شبکه مستند طرح کرده است.

به گزارش این رسانه مدیران آینده این شبکه از حوزه هنری یا شبکه افق انتخاب خواهند شد.

سینماژورنال متن کامل گزارش “فردا” در این باره را ارائه می دهد:

چیزی فراتر از یک مدیر

امیر تاجیک جزو مدیران جوانی بود که با رفتن سرافراز در زمره مدیران سازمان صدا و سیما در کنار سرافراز قرار گرفتند. او طی این مدت مدیر شبکه مستند بود اما جایگاه او در کنار سرافراز آرام آرام به چیزی فراتر از یک مدیر شبکه تبدیل شده بود چه آنکه این اواخر با حمایت های بی شائبه ضرغامی به جای رئیس سازمان صدا وسیما به انتقادات پاسخ می داد در دعواهای مدیریتی برای دیگران خط و نشان می کشید و در یک کلام زبان غیر مستقیم سرافراز بود.

کمتر از یک ماه قبل او سید عزت الله ضرغامی رئیس سابق سازمان صدا وسیما را به «واسطه گری» و «ضعف در تصمیم سازی ها برای توسعه غیرمنطقی شبکه های سازمان» متهم کرده بود. او در یک نامه سرگشاده با ذکر اخبار بازداشت برخی مدیران ضرغامی و صدور حبس ابد برای آنها مدعی شده بود که « معاونت سیما با حدود دویست و شصت میلیارد تومان بدهی به دکتر پورمحمدی تحویل شد و در نهایت رسانه ملی در آغاز مدیریت جدید صدها میلیارد تومان بدهی داشت.» 

گزارشهای منتشر شده ای حاکی از این است که تاجیک دز زمانی که مدیرتولید سبکه پرس تی وی بود برای اولین بار شهرزاذ میرقلی خانی را با سرافراز آشنا کرد. میرقلی خانی در زمان ریاست سرافراز بر صداوسیما بازرس ویژه رئیس رسانه ملی شد که به به جریان افتادن پرونده امنیتی اش با رفتن به عمان و افشاگری های او مشکلات بسیار و حاشیه هایی را برای سرافراز ایجاد کرد.

پروژه تطهیر

اما ماجرای تاجیک در مورد محمد آفریده و باند او قصه دیگری است. کسی که پیش از هرچیزی با عنوان تهیه کننده فیلم ضد ایرانی «یک خانواده محترم» شناخته می شود که مملو از توهین های آشکار به خانواده شهدا، رزمندگان و شخص امام خمینی(ره) است. فیلمی که طی سرمایه گذاری مشترک با فرانسه ساخته شد. اما در ایران توقیف شد و در سینماهای فرانسه به اکران عمومی رسید!

فیلمی که جشنواره ضد ایرانی ابوظبی هم جایزه گرفت و حتی زبان اماراتی ها را باز کرد تا از آن به عنوان سندی از جامعه «پر از دروغ و تقلب ایران» و راوی زندگی «تاریک و بدون آینده روشن ایرانیان» یاد کنند! اما با وجود اینکه سازمان سینمایی وقت اعلام کرد از او شکایت می کند، رئیس رسانه ملی بخاطر آن به مجلس احضار شد و منجر به برکناری رئیس سیما فیلم گردید، آفریده هیچ گاه به خاطر این فیلم نه تنها مجازات نشد بلکه پروژه ای برای تطهیر وی توسط باند رسانه ای او شکل گرفت!

تصورمان این نبود…

به خواسته امیر تاجیک چنین مدیری که در دوران حضورش در مرکز سینمای مستند و تجربی بدترین فیلمهای سیاه نمای ضد اجتماعی در کشور ساخته شد ناگاه سر از ساختمان شبکه مستند درآورد. مدیری که خوراک جشنواره های ضد ایرانی خارجی را با بودجه بیت المال تامین می کرد و از جامعه ایران موضوعاتی مثل کودک کشی، وازکتومی، قصاص، صیغه، تجاوز به محارم ، قتل ناموسی، خودکشی و سقط جنین را برمی گزیدیند که بسیاری از آنها حاوی سکانس های کثیف جنسی، اروتیک و اگزوتیک بودند و اکثرا در ایران توقیف ولی در فرانسه و سوئد و… رونمایی شدند!

حضور آفریده با با کارنامه سیاه مدیریتی در صدا و سیما به عنوان نقطه سیاهی در روند مثبت سیما، مورد اعتراض قرار گرفت اما سرافراز به حرفهایی که از سر دلسوزی بود وقعی ننهاد. تاجیک هم به این انتقادات هیچ توجهی نکرد و تنها به شکل صوری شخص دیگری را به جای آفریده به عنوان مدیر تولید شبکه مستند منصوب کرد. اما محمد آفریده و باند او در رسانه ملی بساط گستردند. او پا به پای تاجیک به مراسم و جلسات مختلف می رفت و عکس یادگاری می گرفت. این مسئله حتی مورد اعتراض خانواده دانشمند شهید مصطفی احمدی روشن قرار گرفت و از مدیران رسانه ملی به خاطر اینکه از اعتماد آنها سوء استفاده کرده و موجب شدند چنین فردی به خانه آنها پا بگذرد گلایه کردند. مادر شهید احمدی روشن گفت:«اگر «آفریده» را می‌شناختیم به خانه شهید راه نمی‌دادیم.» و افزود: «تصورمان این نبود که ممکن است فردی با این سوابق در سازمان باشد.»

مدیران مستند از حوزه یا افق می آیند

شاید تاجیک هیچ گاه فکر نمی کرد مجبور خواهد شد به این زودی سمت خود را ترک کند. اتفاقی که با استفعای غیر منتظره سرافراز رخ داد و دامان او را هم گرفت. حالا دکتر عبدالعلی علی عسکری، رئیس تازه سازمان صدا وسیما با تکیه بر آنچه رهبر انقلاب از او خواسته اند به جبهه مومن فرهنگی و جوان های هنرمند انقلابی میدان بدهد.

او باید برای شبکه مستند به فکر مدیر تازه ای باشد. کسی که بتواند از پس آفریده و امثال او که اخیرا با زد وبندهای سیاسی سر از جشنواره فیلم روح الله درآورده است بر بیاید و پای آنها را از رسانه ملی ببرد.

برخی از گمانه زنی ها از حضور مدیران جوان فیلمسازی مستند از حوزه هنری و شبکه افق به جای تاجیک حکایت دارند و در این میان نام محسن یزدی و سلیم غفوری به چشم می خورد. اما این مدیر هرکه باشد کار سختی برای احیای ساختار شبکه مستند پیش رو خواهد داشت.

مدیر مستعفی شبکه مستند در متن استعفای خود مدعی شد: «در طول این هجده ماه مستندسازانی که لایق بودند و کاربلد، به کار گرفته شدند.» تنها با نگاهی به محمد آفریده قضاوت در خصوص درستی این جمله آنقدر ها هم دشوار نیست!