سینماروزان: فیلم سینمایی «مرد بازنده» علیرغم محدودیت تبلیغ تلویزیونی با پخش #شایسته_فیلم، از فروش ۶میلیارد عبور کرد و وارد اکران آنلاین شد.

فیلم سینمایی «مرد بازنده» به نویسندگی ابراهیم امینی، حسین حسنی و محمد حسین مهدویان داستان مردی است که در گیرودار زندگی شخصی پرمساله‌اش، مسئول رسیدگی به پرونده‌ای رازآلود می‌شود. پرونده‌ای که روند کشف آن با شک‌ها و نگرانی‌های او در می‌آمیزد و زندگی‌اش را تحت تاثیر قرار می‌دهد…

جواد عزتی، رعنا آزادی‌ور، آناهیتا درگاهی، بابک کریمی، امیر دژاکام، مهدی زمین‌پرداز، سجاد بابایی، مجید نوروزی، امیرحسین هاشمی، شبنم قربانی، منوچهر علیپور، ونوس کانلی و ملیکا پازوکی گروه بازیگرانی هستند که در فیلم سینمایی «مرد بازنده» ایفای نقش کرده‌اند.

#مرد_بازنده به کارگردانی محمد حسین مهدویان، تهیه‌کنندگی امیر بنان و کامران حجازی و سرمایه گذاری مجتبی شاهزیدی تولید شده است.

سینماروزان: اکران مردمی فیلم مرد بازنده با استقبال بالای مخاطبان مشهدی برگزار شد.

اکران مردمی مرد بازنده در ۲۲ فروردین در پردیس های هویزه، ویلا توریست و پارک بازار مشهد برگزار شد.

جواد عزتی بازیگر اصلی فیلم به همراه جمعی از عوامل  در این اکران های مردمی حاضر بود و به گپ و گفت با مخاطبان پرداخت.

مخاطبان مشهدی از ساعتها پیش از آغاز اکران مردمی، در لابی پردیس ها حاضر شده بودند‌ و برای دیدار با عزتی و تماشای مرد بازنده لحظه شماری می‌کردند.

#مرد_بازنده که محدود التبلیغ در رسانه ملی است، با پخش #شایسته‌فیلم تاکنون نزدیک به پنج میلیارد فروش داشته است.

این فیلم را محمدحسین مهدویان به تهیه کنندگی امیر بنان و کامران حجازی ساخته است.

سینماروزان: واقعیت این است که من در دو سال گذشته خیلی بالا و پایین داشتم، چون اول پدرم (نصرت کریمی) را از دست دادم، بعد خیلی شدید به کرونا مبتلا شدم، بعد مادرم را از دست دادم، دچار افسردگی شدم، بعد شریک زندگی‌م مرا را ترک کرد، دچار شکستگی پا شدم و تقریبا هیچ کم و کسری در این فهرست نداشتم، اما این لابلا، “کار” مرا نجات داد.

بابک کریمی بازیگر محجوب با بیان مطلب فوق به خبرگزاری ایسنا گفت: یادم هست روزهایی با روحیه‌ای داغون سر سریال «می‌خواهم زنده بمانم» می‌رفتم و می‌رقصیدم و صحنه‌های عاطفی قشنگی داشتیم ولی دل خودم آشوب بود؛ به این‌ها اضافه کنید دوستان زیادی را که هم در ایران و هم در ایتالیا از دست دادم. کلا دوقطب اکستریم و دردناکی را در دو سال گذشته پشت سر گذاشتم.

بابک کریمی درباره بازی در «مرد بازنده» که فیلمی در ژانر پلیسی- کاراگاهی است و در سینمای ایران خیلی کم چنین فیلم‌هایی ساخته می‌شود، گفت: کلا در سینمای ایران به ژانر خیلی کم پرداخته شده است. پس از انقلاب، سینمای ایران بیشتر واقع گرایانه و شاعرانه بود و “ژانر”، خیلی در این هنر جا نداشت. در تک‌وتوک فیلم‌هایی هم که از این جنس (ژانر پلیسی) ساخته شده‌، بیشتر کپی‌کاری از فیلم‌های فرنگی اتفاق افتاده و فیلم‌ها اتمسفر فرنگی داشتند در حالی که فیلم‌ها باید ایرونی می‌بودند و اصولا نکته مهم برای فیلم ساختن در «ژانر» همین است که کپی نشود و ورژن ایرانی ساخته شود. چیزی که من در «مرد بازنده» دوست داشتم همین ایرونی بودن فیلم است، یعنی کاراکترها کاملا ملموس هستند و اصلاً ادای شخصیت‌های فرنگی یا تصویری مشابه کوچه‌ و خیابان‌های فرنگی دیده نمی‌شود.

او با اشاره به اینکه مهدویان یکی از استعدادهای خوب این سینما است، افزود: جدا از این ویژگی‌هایی که گفتم، نقشم را در «مرد بازنده» خیلی دوست داشتم؛ یک عقل کل دانایی بود که همه چیز را می‌دانست! ضمن اینکه دوست داشتم با جواد عزتی هم تجربه‌ای داشته باشم و این اولین همکاری ما در «مرد بازنده» بود  که اتفاق افتاد. در مجموع فیلم را دوست داشتم و گروه خوبی داشتیم و باید سرعتی در کار می‌داشتیم تا فیلم به جشنواره برسد که برای این مسئله بچه‌ها با از خود گذشتگی و ایثار کار کردند.

وی در پاسخ به اینکه وقتی آمار فروش فیلم‌ها نشان می‌دهد که مردم فارغ از هر کیفیتی، بیشتر سراغ فیلم‌های کمدی می‌روند، باید چه کرد تا به گونه‌های دیگر از سینما مثل همین فیلم‌های پلیسی علاقه‌مندی ایجاد شود؟ بیان کرد: به هر حال هر فیلمی مخاطب خاص خود را دارد ولی به نظرم اینکه فکر کنیم اکران در نوروز به این دلیل که مردم وقت آزادتری دارند و فروشی بالا تضمین می‌شود، می‌تواند یک پیش‌بینی اشتباه باشد که البته در همه جای دنیا همین اتفاق می‌افتد، یعنی در ایتالیا هم همین تمایل به اکران فیلم‌ها در تعطیلات سال جدید بیشتر است، اما در کشور ما باید توجه کرد که در نوروز مردم خانوادگی به سینما می‌روند پس باید فیلمی اکران شود که خانوادگی باشد چون آن‌ها برای تفریح به سینما می‌روند و به دنبال گذران ساعت فراغت خود هستند. تماشاچی نوروزی سینما مثل تماشاچی کریسمس در اروپا برای این مقطع فیلم‌هایی از جنس تفریح را می‌خواهد و برهمین اساس شاید اکران بعضی فیلم‌ها در نوروز اساسا اشتباه باشد چرا که ممکن است تماشاچیان اصلی آن فیلم‌ها بیشتر به سفر رفته باشند یا اصلا فرصت سینما رفتن در نوروز را نداشته باشد. این موضوع برای بسیاری از فیلم‌های اکران نوروزی امسال و حتی فیلم «لامینور» آقای مهرجویی که متقاضی اکران نوروز بود صدق می‌کند؛ اکران آن‌ها در زمانی دیگری بهتر از نوروز بود چون یکسری فیلم‌ها برای تفریح نیستند و اکران آثاری مثل #لامینور در این مقطع مثل خودکشی می‌ماند.

بازیگر سریال‌های نمایش خانگی «می‌خواهم زنده بمانم» و «خاتون» ادامه داد: با این حال معتقدم ساخت فیلم‌هایی ژانریک و ایرونی از جنس «مرد بازنده» می‌تواند در تغییر ذائقه و سلیقه مردم اثرگذار باشد و نکته مهم این است که حتما ایرانی باشند، یعنی شخصیت‌ها و روایت برای مردم ملموس باشد و داستان از کوچه و بازار خودمان بیرون آید. یک مثال بارز برای این حرف می‌تواند سریال شبکه نمایش خانگی «می‌خواهم زنده بمانم» باشد که خارج از کیفیت و ساختار، به دلیل آنکه داستانش ایرانی بود مورد توجه قرار گرفت.

سینماروزان: عدم تخصیص یا محدودیت پخش تیزرهای تبلیغاتی برخی آثار اکران نوروزی و ازجمله #مرد_بازنده، #شادروان و #قدغن از تلویزیون، رویه تازه‌ای نیست.

سالهاست تلویزیون علیرغم عطشی که برای گسیل داشتن خبرنگار و عکاس و فیلمبردار به جشنواره فیلم فجر نشان می‌دهد، به هنگام اکران فیلمها، چندان روی خوش به آنها نشان نمی‌دهد.

تلویزیون در پخش تیزرهای تبلیغاتی بخش عمده فیلم‌های تولیدی سینمای ایران خست نشان می‌دهد و از آن سو برنامه‌هایی تولید می‌کند در لزوم حمایت از تولید ملی!! این، تناقض نیست؟و برنده این تناقضات کیست؟ آیا این تناقضات نتیجه ای دارد جز فاصله افتادن میان تلویزیون و بدنه سینما؟

اینکه سازندگان #مرد_بازنده، #شادروان و #قدغن اعتراض می‌کنند به چرایی بی توجهی تلویزیون، ناشی از همین تناقض است. چطور می‌شود درباره فیلمی مثل #مرد_بازنده حتی پخش نام فیلم از زبان کارگردان در برنامه‌ای مفرح مثل #خندوانه، گرفتار تعدیل شود؟؟ مگر این، همان برنامه‌ای نیست که زمانی مجری‌اش برای فیلم خودش #نگار حسابی سنگ تمام گذاشت؟

واقعا چه ایرادی دارد تلویزیون به مانند سالیان نه چندان دور، کنار سینما باشد؟ مگر نه اینکه تلویزیون برای پر کردن آنتن هم که شده نیاز دارد به محصولات تازه و دست اول تا بتواند آگهی‌های تجاری کافی جذب کند‌‌ پس چرا طرحی نمی‌چیند برای دریافت رایت پخش فیلم‌های سینمایی دربرابر ارائه تسهیلات تبلیغاتی کافی به آنها؟

تلویزیون تا چه زمانی می‌خواهد کنداکتور تعطیلات را با فیلم‌های سینمایی دو دهه و سه دهه قبل بچیند؟ این کنداکتور باید به‌روز شود تا هم مخاطبان سراغ تلویزیون بیایند و هم صاحبان آگهی‌های تجاری، پس چه بهتر که تلویزیون، یار سینما باشد و بستری ایجاد کند برای تعامل موثر با صاحبان آثار سینمایی.

سینماروزان: درام جنایی #مرد_بازنده ساخته محمدحسین مهدویان در هفته اول اکران خود میلیاردی شد.

#مرد_بازنده که با پخش #شایسته‌فیلم روی پرده رفته علیرغم مهجوریت در تبلیغات تلویزیونی با اقبال مخاطبان خاص سینمارو مواجه شده.

جواد عزتی نقش اصلی فیلم را بازی کرده و  رعنا آزادی‌ور، بابک کریمی، آناهیتا درگاهی، مهدی زمین‌ پرداز، مجید نوروزی، امیرحسین هاشمی، امیر دژاکام، سجاد بابایی، منوچهر علی‌پور، شبنم قربانی، ونوس کانلی و ملیکا پازوکی در کنارش ایفای نقش کرده‌اند.

#مرد_بازنده به تهیه کنندگی امیر بنان و کامران حجازی، داستان ماموری را روایت می‌کند که در یافتن سرنخ‌های مرتبط با یک پرونده قتل به افراد عجیبی برخورد کرده و به انحای مختلف تحت فشار قرار می‌گیرد…

سینماروزان: سینما نه رقیب تلویزیون است و نه رقیب پلتفرم های نمایشی؛ یک صنعت کوچک است که در این سال‌های اخیر روز به روز کوچک تر شده و حداقل انتظار این است که از آن حمایت کنیم و تلویزیون هم باید از سینما حمایت کند و تیزرهای فیلم ها را پخش کند.

محمدحسین مهدویان با بیان مطلب فوق در برنامه سینمامعیار رادیوگفتگو بیان داشت:

ما ۷ فیلم در اکران نوروزی داریم اما شیوه پخش تیزرهای تلویزیونی فیلم‌ها در شأن سینمای ایران نیست. ای کاش رسانه ملی در کنار هنرمندان قرار گیرد. بعد از سه هفته پیگیری به ما تعداد انگشت‌شماری تیزر در شبکه شما، آموزش و یکی دو شبکه فرعی داده‌اند که هیچ کمکی به فیلم ما نمی‌کند!

مهدویان مدعی شد: در ساخت #مرد_بازنده گرفتار نظارت های سختگیرانه مقامات نیروی انتظامی شدیم؛ از شکل گیری فیلمنامه تا زمان نمایش، هر چه جلوتر آمدیم فشارها بیشتر شد و در دو سه نوبت از وزارت ارشاد به ما کمک کردند تا اینکه بعد از نمایش فیلم در جشنواره، ناجا خیلی جدی و مصمم تلاش کرد مانع نمایش فیلم شود و اشکالات عجیبی به فیلم وارد می‌کردند از جمله خشونت پلیس و مناسبات خانوادگی کاراکتر احمد خسروی و ….

وی ادامه داد: امیدوارم فشارهای بیرونی تاثیری در نظر داوران جشنواره نگذاشته باشد هرچند که اکران و دیده شدن فیلم برایم مهمتر از جایزه جشنواره بوده است.

مهدویان گفت: #مرد_بازنده نگاه رادیکال با لحنی مینیمال دارد و انتخاب این لحن خواسته شخصی خودم بوده که دوست داشتم با این لحن فیلم بسازم و به همین خاطر است عده ای می گویند فیلمم رادیکال است و عده ای دیگر من را متهم به محافظه کاری می‌کنند.

این کارگردان گفت: #مرد_بازنده کاملترین فیلمی ست که تا امروز ساخته ام و در جزئیات، فضاسازی، صحنه، مونتاژ و … همه آن چیزی ست که می خواستم و به عنوان یک کارگردان همه آن چیزی را که در فیلم های قبلی ام نتوانسته بودم به آن برسم را در این مقام رسیدم

مهدویان ادامه داد: #مرد_بازنده شباهت هایی با #زخم_کاری دارد؛ از جمله در ترکیب بازیگران و هم موضوع فیلم که درباره فساد و قدرت است اما در اجرا تفاوت های زیادی دارند، از جمله اینکه در مرد بازنده تصویری از این سال‌های جامعه ایران داشتم و تلاش کردم این تصویر سال‌های بعد قابل رجوع باشد و جنبه های استنادی قدرتمندی در فیلم قرار دادم که در زخم کاری این وجه کمتر بود و بیشتر به جنبه های نمایشی کار پرداختیم.

وی افزود: به تدریج دارم به یک لحن جمع و جور و مینیمال می رسم که ترجیح می دهم فریاد نزنم و در لحن آرام باشم و بیشتر به دنبال گسترش مفاهیم فیلم بوده و در عمق داستان بروم و به همین خاطر فکر نمی کنم دیگر قهرمانی مانند #لاتاری بسازم چون دیگر اینگونه اقناع نمی شوم. البته این حس امروز من است و ما فیلمسازیم و شاید چند سال بعد اتفاقات دیگری افتاد.

مهدویان متذکر شد: امروز بیشتر از هر زمان دیگری احساس می کنم پیرامونم می خواهد روی من اثر بگذارد و از من چیزی بسازد که خودش مطالبه می کند. بازار سینمای ایران فقط مخاطب را در نظر دارد و از من می خواهد تجربه ای مانند #زخم_کاری را تکرار کنم! حاکمیت از من فیلم استراتژیک می خواهد! و منتقدان هم که بسیاری از آنها دوستان من هستند می‌خواهند من را در چارچوب های ذهنی خودشان قرار دهند و هر حرکتی خارج از این چارچوب را نمی پذیرند!

او تاکید کرد: ترجیح می دهم به جای توجه به جزئیات این نظرات مختلف به برایند نظرات توده مردم نگاه کنم و این برآیند را در مسیر فیلمسازی خود لحاظ کنم ، ما فیلمسازان به دلائل مختلف هر آنچه بخواهیم را لزوما نمی توانیم بسازیم و این نتوانستن از عدم وجود شرایط تولید هست تا محدودیت های معمول و… در هر حال من فیلمسازی را  با همین معیار  ادامه می دهم.

این کارگردان گفت: بخشی از جنگ و تقابلی که در همه فیلم هایم می بینید به فضای دوقطبی جامعه امروز برمی گردد که وقتی شما راجع به هر چیزی صحبت می کنی یک فضای دوقطبی شکل می گیرد و بخش دیگرش جنگی ست که درون خودم وجود دارد. من در خیلی از مفاهیم،  باورهای متناقضی درونم هست که همین تناقض به من انرژی کشف و حرکت می دهد و هر فیلمی می سازم تلاش برای حل این تناقض درونی ست و می خواهم ناظر این جنگ باشم و علاقه ای هم ندارم طرف کسی را بگیرم.

#سینمامعیار با اجرا و سردبیری امیرعباس صباغ و تهیه کنندگی محمدجواد طالبی پنجشنبه ها ساعت ۱۴:۳۰ الی ۱۵:۴۰ بصورت مستقیم از رادیو گفتگو پخش می شود.

سینماروزان: پس از سریال موفق #زخم_کاری تازه‌ترین همکاری جواد عزتی، رعنا آزادی‌ور و محمدحسین مهدویان در #مرد_بازنده روی پرده رفت.

به گزارش سینماروزان، #مرد_بازنده با پخش #شایسته‌فیلم از چهارشنبه ۲۵ اسفندماه در قالب اکران نوروزی در سینماهای سراسر کشور پخش شده‌.

جواد عزتی، رعنا آزادی‌ور، بابک کریمی، آناهیتا درگاهی، مهدی زمین‌ پرداز، مجید نوروزی، امیرحسین هاشمی، امیر دژاکام، سجاد بابایی، منوچهر علی‌پور، شبنم قربانی، ونوس کانلی و ملیکا پازوکی بازیگران فیلمند.

امیر بنان و کامران حجازی تهیه کنندگی #مرد_بازنده را برعهده داشته‌اند وسرمایه‌گذاری آن برعهده مجتبی شاهزیدی بوده. شایسته فیلم به مدیریت محمد شایسته پخش فیلم را انجام می‌دهد.

برای تماشای تیزر #مرد_بازنده، اینجا را ببینید.

سینماروزان: شورای پروانه نمایش فیلم‌های سینمایی با صدور پروانه نمایش یک فیلم موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان، شورای پروانه نمایش فیلم‌های سینمایی، در جلسه اخیر با صدور پروانه نمایش برای فیلم “مرد بازنده” به تهیه‌کنندگی امیر بنان و کامران حجازی و کارگردانی محمدحسین مهدویان موافقت کرد.

“مرد بازنده” ازجمله فیلم‌هایی است که در لیست اکران نوروزی قرار دارد و بناست توسط شایسته فیلم در سینماهای سراسر کشور پخش شود.

سینماروزان: “مرد بازنده” تازه ترین فیلم محمدحسین مهدویان ورای نظرات متفاوت در مساله رقابتی که میان نیروی انتظامی و نیروی امنیتی نشان می‌دهد، مورد مداقه قرار گرفته.

روزنامه فرهیختگان منسوب به دانشگاه آزاد در تحلیلی بر “مرد بازنده” مدعیاتی را طرح کرده درباره ربط پلیس فیلم با نیروهای امنیتی.

متن تحلیل فرهیختگان را بخوانید:

بلافاصله بعد از دیدن فیلم «مرد بازنده»، اولین الگویی که در خاطره و ذهن هر مخاطبی زنده می‌شود، مامورهای کله‌شق سینمای آمریکاست؛ همان پلیس‌ها یا نیروهای امنیتی آرمانخواهی که حتی وقتی اداره محل کار یا کل سیستمی که جزء آن هستند فاسد باشد، دست از آرمان خودشان برنمی‌دارند. این روشی است که سینمای آمریکا انتخاب کرده تا توسط آن بتواند هم نقد کند، نقدهای کوبنده و هم تمام سیستم متلاشی نشود. در این نوع فیلم‌ها ممکن است حتی شخص رئیس‌جمهور را فردی خائن و فاسد نشان بدهند اما یک مامور جزء می‌تواند پرچم آرمانخواهی را بالا نگه دارد و مهم آرمان است، پرچم است، نه اشخاص.

البته در مرد بازنده حتی یک مامور فاسد هم دیده نمی‌شود بلکه وظایف و نقش افراد و ادارات مختلف با هم فرق دارد اما تیپ مامور کله‌شقی که حتی وقتی مافوق‌هایش از او می‌خواهند کنار بکشد، فراتر از قانون یا هنجارهای اداری رفتار می‌کند، شبیه همان تیپ مألوف و شناخته‌شده سینمای آمریکاست. نسخه‌های آمریکایی زودتر به یاد می‌آیند، چون سینمای امروز آمریکا همچنان فعال و پویاست و سال‌ها از دوران اوج فیلم‌های پلیسی در فرانسه می‌گذرد؛ وگرنه ریشه‌های فرانسوی این فیلم هم کاملا جدی هستند. یک شخصیت دیگر که احمد خسروی خیلی به آن شبیه است را می‌توان کارآگاه مگره دانست؛ کمیسر معروف و افسانه‌ای ادبیات فرانسه که روی سینمای این کشور و بخش اعظم فیلم‌های جنایی و نوآرهای سوسیالیستی آن تاثیر عمیقی گذاشت. جرج سیمنون در داستان‌های کارآگاه مگره، به زوال بورژوای فرانسوی و ویژگی‌های طبقه نوکیسه این کشور هم ضمن پیش‌بردن ماجراهای جنایی‌اش توجه ویژه‌ای داشت. حتی این اتفاق عینا در یکی از داستان‌های مگره رخ داده بود که کمیسر، یک قاتل زن را فراری داد؛ قاتلی که اگرچه از لحاظ قانونی مجرم بود، اما به لحاظ وجدانی نمی‌شد مجرمش دانست. البته به نظر نمی‌رسد فیلمنامه مرد بازنده تحت‌تاثیر داستان‌های سیمنون نوشته شده باشد بلکه این فیلم از سینمای فرانسه تاثیر گرفته و اینچنین باواسطه از داستان‌های سیمنون هم متاثر بوده است.

یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های کارآگاه مگره که در فیلم‌های مختلفی از سینمای فرانسه و سایر کشورهای دنیا به تیپ پلیس‌های دیگر اضافه شد و ظاهرا از طریق آن فیلم‌ها به مرد بازنده سرایت کرده، غیبت‌های ناگهانی او برای حل پرونده‌هاست. مگره به همراه همسرش در سالن سینما، سالن اپرا یا رستورانی که محل برگزاری سالگرد ازدواج‌شان است، نشسته یا اینکه حتی با مادام مگره در سفر است اما ناگهان می‌شنود که سرنخی پیدا شده یا اتفاقی افتاده که حس می‌کند باید خودش برای پیگیری آن در محلی به‌خصوص حضور داشته باشد. همین می‌شود که ناگهان خلوت خانواده را ترک می‌کند و می‌رود. احمد خسروی هم دقیقا همین رفتار را انجام می‌دهد با این تفاوت که همسر او دیگر در قید حیات نیست و برخلاف مگره که نتوانسته صاحب فرزند شود، خانواده برایش در فرزندان خلاصه می‌شود.

خیلی از پلیس‌های سینما در سراسر دنیا با فرزندان‌شان چالش‌های جدی تربیتی و تفاهمی دارند و احمد خسروی هم مثل آنها یک ماجرای پدر و پسری دارد که البته به اندازه کافی ایرانی است و شاید بتوان نظیر آن را در فیلم‌های حاتمی‌کیا سراغ گرفت. تضارب نسل‌ها، تفاوت سبک زندگی و چیزهای مختلف دیگری که عمدتا مابه‌ازای ایرانی دارند، بین این پدر و پسر چالش‌هایی ایجاد کرده است. درکل از آنجا که روساخت و عناصر تکنیکی قصه مرد بازنده از فیلم‌های پلیسی نوآر فرانسه و نئونوآر آمریکا وام‌های فراوانی گرفته، باعث می‌شود خیلی‌ها تصور کنند با داستانی که شبیه داستان‌های خارجی است، طرف شده‌اند. با همه این احوال، مرد بازنده چیزهای دیگری هم دارد که نمی‌شود معادل خارجی برایشان پیدا کرد و کاملا ایرانی‌اند و محمدحسین مهدویان اکثر این موارد را از سینمای خودش وام می‌گیرد. عمده‌ترین جنبه کاملا ایرانی در این قصه، نیروهای امنیتی آن هستند.

مهدویان در ماجرای نیمروز به عالی‌ترین وجه توانسته بود تیپ‌های جالبی از نیروهای امنیتی ایران بسازد؛ تیپ‌هایی که نمی‌شد برایشان در CAI و mi6 یا نمایش‌های هالیوودی از نیروهای این دو نهاد، معادل‌هایی پیدا کرد و هرچند متعلق به دهه شصت بودند، برای امروز هم کاملا ملموس به نظر می‌رسیدند. حالا مهدویان درحالی داشت سراغ ساخت یک پلیس ایرانی می‌آمد که در حاشیه فعالیت این پلیس، نیروهای امنیتی هم فعال بودند. پلیس او از نوآر فرانسه و نئونوآر آمریکا وام می‌گرفت اما نیروهای امنیتی‌اش ایرانی بودند و از خود مهدویان وام گرفته بودند. البته این امنیتی‌ها به اندازه مردان امنیتی ماجرای نیمروز رئال نیستند و خودشان را به سطح باقی عناصر قصه رسانده‌اند، اما به هرحال ریشه در چیزی داخل سینمای ایران دارند.

امنیتی‌های مرد بازنده هم مثل سلف خودشان در ماجرای نیمروز، باهوشند و جلوتر از هرکسی، هر چیزی را می‌دانند اما عجولانه رفتار نمی‌کنند و حتی در فرم روساختی هم به دهه‌شصتی‌های ماجرای نیمروز شبیه هستند؛ مثلا کنار چرخ لبوفروشی با بقیه قرار می‌گذارند و… به عبارتی نسبت بین نیروهای پلیس و نیروهای امنیتی این فیلم، یا به طور دقیق‌تر نسبت میان احمد خسروی (با بازی جواد عزتی) و رسول (با بازی بابک کریمی) را می‌توان به نسبت میان موسی و خضر تشبیه کرد. موسی بر اساس منطق خودش که منطق سلیمی هم هست، از رفتارهای خضر ایراد می‌گیرد و این ایرادها نابجا نیستند اما حکمتی کلان‌تر پشت آنهاست که اگر موسی بداند، مطابق همان منطق خودش با آنها مخالف نیست. اگر این تشبیه که بعید است لااقل به طور آگاهانه مدنظر خود نگارندگان فیلمنامه بوده باشد را جدی بگیریم، عصبانیت احمد و کشیده‌ای که به گوش اردلان (با بازی مجید نوروزی) می‌زند هم می‌تواند یادآور مشت معروف موسی باشد که باعث مرگ یکی از کارگزاران فرعون شد. اما مشکل مرد بازنده این است که در آن امنیتی‌ها به‌شدت مینی‌مال هستند و حضورشان در سایه است. حتی ممکن است مخاطبی که به اندازه کافی اصطلاحا پلیسی‌باز، یعنی علاقه‌مند به ادبیات و سینمای جنایی و جاسوسی نباشد، نتواند بین این نیروهای امنیتی و نیروهای پلیس تفکیک قائل شود و این قسمت از داستان برایش گنگ باقی بماند.

برای این دسته از مخاطبان باید توضیح بدهیم یک پلیس به‌طور اتفاقی در جریان بررسی یک قتل، سر‌وکارش به پرونده‌ای امنیتی درباره یک فساد اقتصادی می‌افتد و نیروهای امنیتی ناچار می‌شوند این پلیس را از ادامه پیگیری‌هایش منصرف کنند تا به روند کارشان صدمه نزند و تعقیب‌شوندگان این پرونده امنیتی را هوشیار نکند که رخنه‌هایشان لو رفته است. به‌عبارتی یک پرونده جنایی با یک پرونده کلان‌تر و پیچیده‌تر اقتصادی که نیروهای امنیتی پیگیر آن هستند، تداخل پیدا می‌کند. شاید مینی‌مالیسم، آن‌هم درجایی که با حل معمای داستان سروکار دارد، مناسب ژانر پلیسی نیست و ممکن است باعث سوءتفاهم و برداشت غلط مخاطب شود. این قسمت از کار بزرگ‌ترین مشکل مرد بازنده است؛ خصوصا که سوءتفاهمات ایجادشده برای مخاطب ممکن است باعث شوند او همین مینی‌مالیسم را با محافظه‌کاری اشتباه بگیرد. این فیلم اصلا از امنیتی‌ها بد نمی‌گوید یا نقدشان نمی‌کند که در این بدگویی یا نقد، محافظه‌کاری کرده باشد.

سبک کارگردانی مهدویان هم که با نماهای باز، دوربین روی‌دست و نوع خاصی از قاب‌بندی که بیشتر حال و هوای مستند یا خبری دارد، قابل‌شناسایی است، چندان به قواره فیلم‌های پلیسی نمی‌خورد یا لااقل کسی به این ترکیب عادت ندارد. اگر از این موارد بگذریم و چند حفره داستانی را هم کنار بگذاریم، درکل مرد بازنده فیلم سرگرم‌کننده‌ای است. شاید این فیلم در چالش‌گری با مفاهیم حیاتی اجتماع ما چندان پیش‌رو نباشد و به همین دلیل کمتر در خاطره‌ها بماند اما از آن جهت که پس از سال‌ها، نخستین تلاش مجدد برای ساختن یک فضای جنایی در ایران معاصر بوده، اثری قابل‌توجه است و همین که بتواند بی‌آنکه به ترهات زرد سیاسی یا مسائل غیراخلاقی متوسل شود، مخاطبش را سرگرم کند، بخش عمده‌ای از رسالت سینمایی‌اش را انجام داده است.

سینماروزان/زهرا دمزآبادی: نخستین عکس از فیلم سینمایی «مرد بازنده» به کارگردانی محمدحسین مهدویان و تهیه‌کنندگی مشترک امیر بنان و کامران حجازی منتشر شد.

همزمان با انجام آخرین مراحل فنی «مرد بازنده»، بازیگران فیلم تازه مهدویان معرفی شدند:
جواد عزتی، رعنا آزادی‌ور، بابک کریمی، آناهیتا درگاهی، مهدی زمین‌ پرداز، مجید نوروزی، امیرحسین هاشمی، امیر دژاکام، سجاد بابایی، منوچهر علی‌پور، شبنم قربانی، ونوس کانلی، ملیکا پازوکی

فیلمنامه «مرد بازنده» براساس طرحی از حسین حسنی، توسط ابراهیم امینی، حسین حسنی و محمدحسین مهدویان به نگارش درآمده است و برای نخستین بار در چهلمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درخواهد آمد.

عکاس: سمیه جعفری

سینماروزان/کیوان بهارلویی: شورای صدور پروانه ساخت با تولید سه فیلمنامه موافقت کرد.

مهدی فرجی از مدیران سالیان تلویزیون در همکاری با جلیل شعبانی تهیه‌کننده فیلم‌های ارگانی “منصور” و “سوءتفاهم” پروانه “پسر مریم” را گرفته که یادآور فیلمیست به همین نام ساخته حمید جبلی!!

حمید جبلی بیش از دو دهه قبل فیلم “پسر مریم” را ساخته بود که مضمونی درباره نزدیکی ادیان داشت.

روح‌الله برادری و فرزندش سمیرا که فیلم تحسین‌شده “زالاوا” را آماده اکران دارند پروانه ساخت “اشغال” را گرفته‌اند که نامش یادآور فیلمنامه تولید‌شده شناخته شده‌ای از بهرام بیضایی است.

فیلمنامه “اشغال”بیضایی همچون “کلاغ” مضمونی درباره گم‌شدگی دارد؛ پس از گم شدن یک اداره‌جاتی با نام فکرت، عالیه-همسرش که هنرپیشۀ تئاتر است-در تلاش برای یافتن او به جای­جای دنیای جنگ­زدۀ سال­های ١٣٢٠ تا ١٣٢٥ شمسی سر می­کشد و بسان “سگ‌کشی” در پایان چنان همه تصورات خویش را واژگون می‌یابد که نگو و نپرس!

“مرد بازنده” سومین فیلمنامه پروانه ساخت گرفته است که بناست محمدحسین مهدویان آن را بسازد. عنوان فیلم تازه مهدویان هم یادآور عنوان “بازنده” ساخته قاسم جعفری است. قاسم جعفری “بازنده” را که از تیپ فیلم‌های جوانانه پسادوم خردادی بود نزدیک به دو دهه قبل ساخت.

اینکه در سینمای ایران آن قدر حافظه تاریخی وجود ندارد که برای نامگذاری عناوین، دست به دامن نامهای تکراری نشوند را شورای پروانه ساختی باید جواب دهد که یکی از تازه‌ترین اعضای آن مدعی بالا بودن دوز محفوظات سینمایی خویش است و در گفتگوهایش تا می‌تواند از هیچکاک و تیم برتون و… نقل قول می‌آورد ولی انگاری ایشان میانه‌اش با تاریخ سینمای وطنش چندان مطلوب نیست؟؟

فهرست فیلمنامه‌های پروانه گرفته به شرح زیر است:

–«پسر مریم» به تهیه کنندگی مشترک مهدی فرجی برزگر و جلیل شعبانی، کارگردانی و نویسندگی علی جعفر آباد

–«مرد بازنده» به تهیه کنندگی مشترک امیر بنان و سیدمحسن حجازی دهاقانی، کارگردانی محمدحسین مهدویان و نویسندگی مشترک حسین حسنی، ابراهیم امینی و محمدحسین مهدویان

–«اشغال» به تهیه کنندگی مشترک سمیرا برادری و روح الله برادری، کارگردانی و نویسندگی حامد رجبی