سینماژورنال: “مافیای اکران” عبارتی است که در همه این سالها مرتب درباره اش از زبان سینماگران شنیده ایم و البته نیز هرازگاه برخی از سینماگران یکی از شرکتهای پخش فیلم وطنی را هسته مرکزی این مافیا دانسته اند.

به گزارش سینماژورنال اینکه می بینیم در مراودات اکران هم جز یکی دو شرکت پخش توانایی رقابت با این شرکت را ندارند به همین ماهیت مافیایی شرکت مذکور بازمی گردد که با نفوذ در بسیاری از ارگانهای فرهنگی و حتی غیرفرهنگی شرایط تحقق خواسته های خویش را فراهم آورده است.

به تازگی مسعود داوودی صاحب امتیاز، مدیرمسئول و سردبیر روزنامه “بانی فیلم” نیز با نگارش یادداشتی صریح به نقد این جریان مافیایی پرداخته است که باعث عدم ایجاد شرایط عادلانه اکران برای تمامی فیلمها می شود.

داوودی در بخشی از یادداشت خود هم ادعایی را طرح کرده درباره خرید حق پخش یکی از فیلمهای روی پرده به مبلغ 4 میلیارد تومان(!) توسط همین مافیا.

متن کامل یادداشت داوودی را بخوانید:

دیدن مافیای سینما با چشم غیرمسلح!

رونق اقتصادی سینمای ایران در این یکی – دو سال اخیر و استقبال تماشاگران از اغلب فیلم های اکران شده در سالن های سینما، علاوه بر اینکه مدیریت دولتی را خشنود کرده، بسیاری از دست اندرکاران تولید فیلم ها را نیز به وجد آورده است!
باید این اقبال اقتصادی را به فال نیک گرفت. صرف نظر از دیدگاه های منفی که عمدتا هر نوع فرآیند مثبت اقتصادی و توفیق تجاری را ناشی از پایین بود سطح کیفی فیلم های سینمایی می دانند، این گشایش اقتصادی تحولی بزرگ را در صنعت سینمای کشورمان به وجود آورده است.
گرایش فیلمسازان جوان به کسب تجربیات تازه و استفاده از ابزار پیشرفته فیلمبرداری، همگی نوید کوتاه شدن فاصله تکنولوژیکی سینمای کشورمان را با صنعت کشورهای پیشرفته در آینده ای نه چندان دور می دهد.
همه این وجوه مثبت و خوشایند برای رسیدن به یک سطح قابل اعتنا و مطمئن، نیاز به مراقبت، توجه و نظارت بیشتر مدیریت دولتی بر شکل و روند درآمدزایی فیلم های سینمایی در پروسه اکران و نمایش به عنوان فرایند نهایی و به سرانجام رسیدن یک تولید سینمایی دارد.
در روزهای اخیر و با مطرح شدن برخی انتقاداتی از ناحیه دست اندرکاران سینمای کشورمان در مورد گسترده شدن حوزه فعالیت مافیای اکران و ممانعت تراست های پنهان محفلی از روی پرده رفتن و نمایش تعدادی از فیلم های سینمایی متعلق به سینمای مستقل، به نظر می رسد شرایط جدیدی پیش روی سینمای ایران قرار گرفته است.

ابزارهای مافیا برای تحکیم جایگاه خود
این رویه مرسوم اگر چه در سال های گذشته نیز مجال عرض اندام و مانع تراشی در روال اکران و پخش فیلم های سینمایی را داشت، اما در این دو سه سال اخیر با به کار گرفتن شیوه های بعضا حذفی، سعی در استحکام بخشیدن به ساختار تاثیرگذاری خود بر حوزه نمایش فیلم های سینمایی را دارد.
انکار سینمای مستقل توسط یک دفتر پخش بخصوص و اصرار بر ادامه تصمیم سازی در حوزه اکران فیلم ها، مسلما در آینده نزدیک موجب از میان رفتن ساختارهای حرفه ای تولید فیلم خواهد شد.
حضور و تاثیر «پول» خرج شده توسط این دفتر بخصوص و ایجاد فضاسازی های تبلیغاتی و رسانه ای برای فیلم هایی که توسط این دفتر قرار است در سینماهای کشور به نمایش درآید، همگی زنگ های خطر از میان بردن جریان حرفه ای مبتنی بر اصول تولید سینمایی را به صدا در آورده است.
پیش خرید فیلم ها، شراکت با صاحبان فیلم ها و در نهایت شریک شدن از راه سرمایه گذاری در فیلم های سینمایی که امید و پیش بینی توفیق در گیشه را دارند از ابزارهایی است که جریان پخش موسوم به مافیای پخش از آنها برای تحکیم جایگاه خود استفاده می کند.
همه اینها را بگذارید در کنار مانع شدن از اکران فیلم ها و یا سنگ اندازی بر سر راه سایر فیلم هایی که امکان رقابت با فهرست فیلم های در دست پخش این موسسه را دارند.
این شیوه های غیرحرفه ای و به دور از اخلاق، روی دیگر سکه جریان نامیمونی به نام مافیای پخش است که تلاش گسترده ای برای در دست گرفتن نبض اکران و نمایش فیلم های سینمایی در داخل کشور را دارد!

مسعود داوودی

حق پخش این فیلم را 4 میلیارد خریدند تا نگذارند بقیه نفس بکشند
خرید میلیاردی یکی از فیلم های در حال اکران به بهایی گزاف، از جمله مسلخ های تازه ای است که این جریان محفلی پخش برای «بریدن سر» سایر فیلم های روی پرده به راه انداخته است؛ وقتی امتیاز پخش فیلم مذکور توسط همین مافیا به مبلغ چهار میلیارد تومان خریداری می شود، ساده انگاری است که تصور کنیم صاحب جدید فیلم که همان پخش کننده محفلی است بگذارد دیگر فیلم های سینمایی در سایر سینماها، «نفس» بکشند،نمایش فیلم های دیگر در سالن های متعلق به خودش که هیچ…!
همه اینهاست که نشان می دهد با آزاد گذاشتن دست عده ای معدود در حوزه پخش فیلم، نتیجه ای جز به بار آمدن افراد سودجویی که نمونه هایش در سینمای فیلمفارسی با نام «گنجی زاده»ها صدمات جبران ناپذیری به شاکله سینمای ایران وارد کردند.
مافیای اکران موجودی تخیلی نیست، همین دور و بر سالن های سینمایی و دفاتر پخش می توانید ردپاهایش را پیدا کنید حتی با چشم غیرمسلح…!

سینماژورنال: تا سه سال قبل فقط یک روزنامه سینمایی داشتیم و شاید همین انحصار بود که باعث می‌شد بسیاری از اخبار و اطلاعات دست اول از طریق این روزنامه رسانه‌ای شود.

به گزارش سینماژورنال اما افزایش تعداد روزنامه‌های سینمایی در ماههای اخیر و البته رقابتی که میان آنها شکل گرفته است سبب ساز آن شده است که در دست یافتن به اخبار رقابتی نسبی میان این رسانه‌ها شکل گیرد.

شبهات برآمده از حضور جیرانی در هیأت انتخاب

حضور فریدون جیرانی سردبیر روزنامه تازه تأسیس “سینما” در هیأت انتخاب جشنواره فجر سبب ساز این شده بود که در برهه ای از زمان و به خصوص بعد از انتشار برخی اخبار جشنواره از طریق این روزنامه، شبهاتی شکل گیرد درباره ارتباط این نشر اخبار با حضور جیرانی در هیأت انتخاب.

بخصوص چاپ دومی که این روزنامه روز گذشته و با انتشار فهرست فیلمهای بخش مسابقه روی جلدش روی کیوسکها فرستاد سبب ساز افزایش دامنه شبهات گردید.

انتقاد اولین روزنامه سینمایی کشور

ابن شبهات باعث شد که اولین روزنامه سینمایی کشور “بانی فیلم” یکی از مطالب امروز خود را به این ماجرا اختصاص دهد و با تیتر “پیرامون انحصارگرایی ناخواسته در فستیوال 34” و روتیتر “شخصیت رسانه ای یا شخصیت سینمایی؛ مسأله این است” به نقد این حضور بپردازد.

تنبل خطاب کردن رسانه رقیب و تقاضا برای پول خرج کردن

البته که این انتقادات واکنش جیرانی را به دنبال داشته که با انتخاب تیتر “اندر فواید تنبلی نکردن و حرفه ای بودن” برای سرمقاله خود پاسخ انتقادات را داده و البته ساعاتی بعد نیز متنی به ضمیمه دو تصویر از چاپ اول و دوم روزنامه در روز اعلام فهرست سودای سیمرغ در صفحه اجتماعی روزنامه متبوعش آمده که پاسخ شبهات مربوط به چاپ دوم را هم به صراحت داده است.

در این متن که با تیتر “عصبانيت تنبل ها/باختن بازى و زير ميز زدن!” منتشر شده آمده است: يك روزنامه سينمايى بعد از جاماندن از چاپ خبر فيلم هاى سوداى سيمرغ مدعى شد بقيه روزنامه ها چاپ دوم نزدند و خبر ها را به اصطلاح از لابى هاى پنهان گرفتند؛ محض اطلاع دوستان رسانه اى اين هم عكس دو نسخه چاپى روزنامه تا نشان دهيم براساس وظيفه حرفه اى حتى تا ساعت ١ نيمه شب هم اگر خبر داغى برسد پيش بينى چاپ دوم را كرده ايم و جا نخواهيم ماند چه برسد به اين بار كه ساعت ١١ شب جشنواره ليست فيلم ها را منتشر كرد و اين طبيعى بود كه بايد چاپ دوم ميرفتيم؛ پس اميدواريم دوستانمان از خواب بيدار شوند و بفهمند كه ديگر تنها روزنامه سينمايى نيستند و فقط كمى زحمت به خود دهند و البته كمى هم پول خرج كنند و در چنين مواقعى چاپ دوم بروند و در مواقع باخت به جاى زير ميز زدن به فكر اصلاح خود باشند..

حق فریدون جیرانی و آینده رقابت…

گفتني است پيش از اين رییس سازمان سینمایی به هنگام ديدار از  نمایشگاه مطبوعات با حضور در غرفه روزنامه جیرانی،  با نوشتن مطلبي در صفحه  يادبود اين غرفه عنوان كرد: اگر سینمای ایران قرار باشد فقط یک روزنامه داشته باشد بی‌تردید آن روزنامه حق فریدون جیرانی نازنین خواهد بود!