سینماروزان: مجید زین العابدین دبیر جشنواره کودک در حکمی مصطفی محمودی از منتقدان باسابقه را به مدیریت روابط عمومی جشنواره کودک و نوجوان منصوب کرد.

مصطفی محمودی از فعالان باسابقه نقد، روزنامه نگاری و روابط عمومی است که علاوه بر تدریس در دانشگاه، هرازگاه برنامه‌های رادیویی آسیب شناسانه ای را در حیطه سینما اجرا و کارشناسی کرده است.

محمودی سابقه مدیریت در جشنواره های مختلف از فجر تا مقاومت و بسیج و ایثار و پانتومیم و… را برعهده داشته ضمن اینکه سالها دبیری اتحادیه ویدیورسانه ایران بود و بارها در هیات مدیره انجمن منتقدان سینما مسئولیت داشت.

مصطفی محمودی در حالی روابط عمومی جشنواره کودک را گرفته که تشتت نیروهای اغلب غیرمتخصص در ساختار قبلی روابط عمومی فارابی باعث شده بود که چه در اطلاع رسانی و چه در تولید محتواهای رسانه ای مفید درباره فعالیت های این ارگان، اختلالات متعدد به وجود آید.

در این حال محمودی باید بتواند از یک طرف بساط خودی و غیرخودی را از اطلاع رسانی جشنواره کودک برچیند و از طرف دیگر حرمت و اعتبار را به روابط عمومی کودک و سپس فارابی برگرداند‌. فارابی در دو سال گذشته از فقدان یک تیم روابط عمومی حرفه ای به شدت ضربه خورد و حالا محمودی باید با تمام توان، ساختاری یکدست و منسجم و حرفه‌ای را برای جشنواره کودک و سپس روابط عمومی فارابی ایجاد نماید…

سینماروزان/مهدی فلاح: کتاب «مدیریت بازاریابی فرهنگی» نوشته مصطفی محمودی و ندا الماسیان طهرانی توسط نشر عنوان منتشر شد.

کتاب «مدیریت بازاریابی فرهنگی» نوشته مصطفی محمودی (مدیر فرهنگی و رسانه ای، کارشناس هنری و مدرس دانشگاه) و ندا الماسیان طهرانی (کارشناس ارشد علوم ارتباطات اجتماعی و فریلنسر روابط عمومی و رسانه) توسط نشر عنوان روانه بازار کتاب شده است.

مصطفی محمودی در خصوص ضرورت انتشارکتاب «مدیریت بازاریابی فرهنگی» گفت: بازاریابی فرهنگی موضوع کم اهمیتی نیست. در واقع فرهنگ، شاخصه مثبتی است که به بازاریابان این توانایی را می دهد تا ارتباط بیشتری را با مخاطبان خود برقرار ساخته و اینگونه باعث افزایش پیشرفت در کسب و کار خود شوند.

این مدرس دانشگاه افزود:  بی توجهی به مقوله مهم مدیریت بازاریابی فرهنگی همان چیزی است که ما را در فرآیند رقابت ضعیف می کند و این کتاب تلاش کرده تا از زوایای گوناگون، مدیریت بازاریابی فرهنگی در ایران و جهان را مورد بررسی و کنکاش قرار دهد.

مصطفی محمودی خاطر نشان ساخت: متاسفانه با وجود اینکه هم اکنون درسی با نام مدیریت بازاریابی فرهنگی در دانشگاههای کشور وجود دارد اما منبع مشخصی که منطبق با سرفصل دروس مرتبط دانشگاهی باشد و بتواند به نیازهای علمی دانشجویان پاسخ دهد و برای عامه مردم نیز قابل درک باشد موجود نبود و از این رو نسبت به تالیف و گردآوری مطالب کتاب مذکور اقدام شد و نزدیک به 30 منبع علمی ایرانی و خارجی در تهیه کتاب یاد شده مورد بررسی قرار گرفت. ضمن اینکه تلاش داریم تا در چاپ های بعدی کتاب مدیریت بازاریابی فرهنگی، مطالب جدید تری را به کتاب اضافه کنیم.

در تالیف این کتاب جدیدترین سر فصل های آموزشی درس “مدیریت بازاریابی فرهنگی” برای رشته های کاردانی و کارشناسی مد نظر قرار گرفته و کتاب نامبرده می تواند به عنوان یک منبع آموزشی مناسب و کاربردی برای دانشجویان و سایر علاقه مندان مورد استفاده قرار گیرد.

کتاب «مدیریت بازاریابی فرهنگی» در قطع وزیری و 98 صفحه با بهای 44 هزار تومان توسط نشر عنوان به بازار کتاب ارائه شده است.

سینماروزان/مهدی فلاح: مصطفی محمودی از روزنامه‌نگاران باسابقه و خوش‌قلم در همکاری با ندا الماسیان طهرانی، کتاب “تغییرات فرهنگی و اجتماعی” را به بازار نشر ارائه کرده‌اند.

“تغییرات فرهنگی و اجتماعی” عنوان کتاب آموزشی دانشگاهی جدیدی است که توسط مصطفی محمودی (مدیر فرهنگی و رسانه ای، کارشناس هنری و مدرس دانشگاه) و ندا الماسیان طهرانی (کارشناس ارشد علوم ارتباطات اجتماعی و فریلنسر روابط عمومی و رسانه) به رشته تحریر درآمده و توسط نشر عنوان روانه بازار کتاب شده است.

ندا الماسیان طهرانی، یکی از مولفان کتاب مذکور در خصوص کتاب “تغییرات فرهنگی و اجتماعی” گفت: یکی از چالش های اساسی در حوزه توسعه و نوسازی کشورمان در دهه های اخیر، روند نگران کننده و سریع تغییرات فرهنگی و اجتماعی است و پژوهش ها نشان می دهد باورها، ارزش ها و نگرش های ایرانیان در دهه های یاد شده به سرعت در حال تغییر بوده و سمت و سوی این تغییرات از سنتی و مذهبی به سمت عرفی و مدرن شدن رفته و شدت آن نیز در میان طبقه تحصیلکرده جامعه بیشتر بوده است.

این پژوهشگر عرصه رسانه و ارتباطات افزود: از سوی دیگر با توجه به عدم وجود کتاب آموزشی مطلوب در این حوزه که منطبق با سرفصل دروس مرتبط دانشگاهی باشد و بتواند به نیازهای علمی دانشجویان پاسخ دهد و برای عامه مردم نیز قابل درک باشد، مولفان را برآن داشت تا نسبت به تالیف و گردآوری این کتاب اقدام کنند و کتاب مذکور در مدت زمانی نزدیک به هشت ماه  و استفاده از 66 منبع ایرانی و خارجی به رشته تحریردرآمد.

گفتنی است در تالیف این کتاب جدیدترین سر فصلهای آموزشی درس تغییرات فرهنگی و هنری  برای رشته های کاردانی و کارشناسی مد نظر قرار گرفته و کتاب مذکور می تواند به عنوان یک منبع آموزشی مناسب و کاربردی برای دانشجویان و سایر علاقه مندان مورد استفاده قرار گیرد.

کتاب “تغییرات فرهنگی و اجتماعی” در قطع وزیری و 124 صفحه با بهای 48هزار تومان توسط نشر عنوان به بازار کتاب ارائه شده است.

سینماروزان/مهدی فلاح: نشرعنوان با انتشار کتاب وبلاگ نویسی تالیف و گردآوری مصطفی محمودی و ندا الماسیان طهرانی فعالیت خود را در بخش نشر کتب دانشگاهی نیز آغاز کرد.

به گزارش سینماروزان کتاب‌ آموزشی دانشگاهی وبلاگ‌نویسی که به صورت مشترک توسط مصطفی محمودی (مدیر فرهنگی و رسانه ای، کارشناس هنری و مدرس دانشگاه) و ندا الماسیان طهرانی (کارشناس ارشد علوم ارتباطات اجتماعی و فریلسنر روابط عمومی و رسانه) به رشته تحریر درآمده است،  را منتشر ساخت.

نویسندگان در توضیح چرایی تالیف کتاب فوق نوشته‌اند: امروزه وبلاگ نویسی و انتشار محتوا در فضای وب با فراگیر شدن عضویت در شبکه‌های اجتماعی و استفاده از نرم‌افزارهای پیام‌رسان با استقبال کمتری مواجه شده و روز به روز از تعداد فعالین این حوزه کاسته می‌شود. البته دلیل اصلی این کار می‌تواند هجوم عامه مردم به سمت استفاده از پیام‌رسان‌ها و عضویت در شبکه‌های اجتماعی باشد. ولی در این میان نبایستی از مزایای وبلاگ نویسی و انتشار محتوا در فضای وب غافل شد. وبلاگها را میتوان بر اساس محتویات و یا نحوه نوشتن آنها تقسیم بندی کرد، ساده ترین نوع وبلاگ همان نوع نوشتاری عادی است. ولی امروزه فتوبلاگ با محتوای تصویری ویدئو بلاگ با محتوای فیلمی  و میکروبلاگ که برای نوشتن پیامهای کوتاه لحظه ای است‌ پا به عرصه فضای مجازی گذاشته اند. کتابی که در دست دارید تلاش دارد شما را با ساده ترین روش های ممکن با این امکانات آشنا کند.

در تالیف این کتاب جدیدترین سر فصل های آموزشی درس وبلاگ نویسی رشته های کاردانی و کارشناسی مد نظر قرار گرفته و از این رو می تواند به عنوان یک منبع آموزشی مناسب و کاربردی برای دانشجویان و سایر علاقه مندان مورد استفاده قرار گیرد.

کتاب وبلاگ نویسی در قطع وزیری و ۱۲۲ صفحه با بهای ۴۵ هزار تومان توسط نشر عنوان به بازار نشر عرضه شده است.

سینماروزان: آفت جشنواره‌زدگی که حسین انتظامی را واداشته شورایی هم برای مقابله با آن تشکیل دهد، مدتهاست در سینمای ایران وجود دارد و متأسفانه در گذر دوران به جای آن که برای حل آن چاره ای اندیشیده شود به طور مکرر بر دامنه آن افزوده شده و کار به جایی رسیده که یک سری مدیر-کارمند جشنواره ای تولید شده و از این جشنواره به جشنواره بعدی ترانسفر میشوند مبادا جیبشان خالی بماند!!

به گزارش سینماروزان برنامه اخیر «ارغوان هنر» در «رادیونمایش» تحلیلی ارائه داده بر این جشنواره زدگی و شورایی که انتظامی برای مقابله با آن فراهم کرد.

 مصطفی محمودی مجری-کارشناس برنامه با ارائه آماری کمّی از برگزاری بیش از چهل جشنواره در سال 97 و در عین حال تشکیل شورایی برای مقابله با آفت جشنواره زدگی از سوی حسین انتظامی، از حامد مظفری روزنامه نگار مستقل سینما خواست که درباره این تناقض تحلیلش را ارائه کند.

حامد مظفری با اشاره به آمار ارائه شده از سوی مصطفی محمودی گفت: در  سال 97 بیشتر از 40 جشنواره برگزار شده بود و بخش عمده اش هم تحت حمایت دولت بود؛ این معنایی ندارد جز آن که اگر دولت بخواهد می تواند جشنواره هایی که بی‌فایده هستند را تعطیل کند ولی چون دست اندرکاران این گونه جشنواره ها اغلب کارمندان مستقیم و غیرمستقیم دولت هستند پس روسای بخش دولتی سینما در تعارف با عوامل برگزارکننده این گونه جشنواره‌های بودجه‌خوار گیر کرده‌اند و نمیدانند جشنواره ها را تعطیل کنند یا نکنند؟!!

حامد مظفری ادامه داد: حسین انتظامی بلافاصله بعد از اینکه حکم ریاستشان زده شده است، شورایی را راه انداخته برای مقابله با آفت جشنواره‌زدگی تا لابد تعدیل جشنواره‌های بی خاصیت از طریق این شورا صورت پذیرد! اغلب افرادی که درسالهای اخیر به عنوان مدیر یا کارمند جشنواره‌های مختلف دولتی حضور داشته‌اند، الان آمده‌اند دراین شورا و گرد هم جمع شده اند که با جشنواره زدگی مقابله کنند!!! این خودش نقض غرض است. آدمهایی که سالهای طولانی به واسطه جشنواره‌های بودجه‌خوار ارتزاق کرده‌اند چگونه میتوانند جشنواره های بی فایده را تعطیل کنند؟ 

مصطفی محمودی با انتقاد از عدم پاسخگویی اعضای شورای جدیدی که انتظامی راه انداخته بیان داشت: تلاش کردیم با تعدادی از دوستان عضو همین شورایی که نام برده شد صحبت کنیم ولی متاسفانه تلاش هایمان ثمری نداد و هیچکدام از دوستان حاضر نشدند با برنامه گفتگو کنند! این خودش جای سوال است که چرا این دوستان از پاسخ به مهمترین تناقض پیرامون این شورا که گردهمایی آدمهایی متصل به جشنواره ها برای مقابله با آفت جشنواره زدگی است(!) سرباز زدند!!  تعدادی از دوستان حاضر در این شورا در سالهای اخیر مدام به عنوان دست اندرکار جشنواره هایی بوده‌اند که به اعتقاد کارشناسان، این جشنواره ها خروجی آنچنانی ندارد! سوال اینجاست که همین افراد حاضر در شورا آن قدر جسارت دارند که جشنواره های بی فایده ای را که خودشان از آن ارتزاق داشته اند تعطیل کنند؟؟

حامد مظفری روزنامه‌نگار و مدیرمسئول رسانه مستقل «سینماروزان» در پاسخ مصطفی محمودی اظهار داشت: اگر ترکیب شورا به گونه ای بود که در کنار آدمهایی که متصل هستند به بخش دولتی سینما ، یکی دو نفر چهره صنفی مستقل و صاحب تحلیل و صاحب منطق وجود داشت ممکن بود کفه به نفع همین دیدگاه مستقل پیش برود یعنی باعث می‌شد آن دو نفر آدم مستقل و در عین حال صنفی کمک کنند حداقل چند فقره از این جشنواره های بودجه خوار تعطیل شود. ولی وقتی می‌بینیم اغلب افرادی که در این شورا قرار گرفته اند، بخش عمده دستاوردهایشان از مسیر همین جشنواره های بودجه خوار بوده، یقینا نمیتوان چشم انتظار روشنی برای خروجی این شورا متصور بود!!

این روزنامه نگار ادامه داد: ترکیب شورا طوری است که فقط یک حدس را به ذهن متبادر میکند و آن هم صدور حکم برای افرادی که مدعی مدیریت هستند ولی حداقل در شرایط فعلی، منصبی خالی برایشان وجود ندارد!! به هر حال درگیری در برگزاری جشنواره در عین سودآوری مادی، مرتبط است با فصلی خاص و برای همین دست اندرکاران این جشنواره ها اگر به واسطه آن جشنواره خاص دو ماه تمام هم سرکار باشند ده ماه دیگر سال بیکارند! بیکاری نیروهایی که در حلقه قرار دارند عمدتا توأم است با اعمال فشارهای مستقیم یا غیرمستقیم برای دریافت منصبی تازه! بر این اساس میتوان این پرسش را طرح کرد که آیا این شورا راه افتاده که نیروهای متصل بجای دو ماه در تمام سال بواسطه این شورا هم که شده سرکار باشند؟؟ شاید انتظامی خواسته با راه‌اندازی این شورا از شرّ اعمال فشار نیروهایی که مدعی مدیریت هستند ولی منصب خالی برایشان وجود ندارد رهایی پیدا کند!!؟ یعنی انتظامی خواسته با پلتیکی یک سری نیروها را سرکار بگذارد و بعد از کاهش سطح فشار اینها، به امور جدیتر سینما که یکی اش وضعیت آشفته اکران است و دیگری راه اندازی صنف یکپارچه تهیه کنندگان رسیدگی کند.

مصطفی محمودی در ادامه بحث در «ارغوان هنر» با زیر سوال بردن کارکرد جشنواره های رنگارنگی که در ایران برگزار میشوند و علیرغم بریز و بپاش حداقل کارکرد را بر توسعه سینما داشته اند بیان کرد: واقعا خیلی از جشنواره های بزرگ ما هم که بودجه هنگفتی نصیبشان میشود کارکردشان را از دست داده اند. جشنواره های ریز و درشت موضوعی کوچک که دیگر جای خود دارد. بارها گزارشهایی منتشر شده درباره اینکه خیلی از مخاطبان حتی نام این جشنواره های موضوعی را هم نشنیده اند چه برسد به اینکه  در این جشنواره‌ها حاضر شده باشند. سوال این است که چرا به جای توسعه زیرساختهای سینما، بودجه‌ها باید صرف جشنواره‌هایی شود که مشتری اول و آخرش، برگزارکنندگانش هستند؟؟

حامد مظفری در پاسخ محمودی گفت: به غیر از جشنواره فجر که آن هم چند سالی است دوتکه شده تا به حاشیه برود ولی همچنان بخش ملی اش مخاطب دارد و همچنین جشنواره هایی مانند کوتاه و مستند که مسیر خود را پیدا کرده اند یک مشکل عمده در سایر جشنواره ها وجود دارد و آن هم نبود مخاطب در سالنهای نمایش فیلم است!!

این روزنامه نگار ادامه داد: برخلاف تصور عامه من فکر میکنم مدیری که حداقلی بهره هوشی داشته باشد قادر است خیلی راحت خودش را از شر این جشنواره های بودجه خوار نجات دهد. کافیست مدیر موردنظر بیاید و براساس مخاطبی که هر جشنواره دارد، جشنواره ها را درجه بندی کرده و جشنواره هایی که مخاطبشان زیر حد استاندارد است را تعطیل کند. رسیدن به آمار مخاطبان جشنواره را هم میشود از آمار بلیت فروشی دریافت.  در حال حاضر تنها جشنواره ای که از بلیط فروشی، عایدی دارد جشنواره اصلی فجر است که در بهمن ماه برگزار میشود و در سالهای اخیر بواسطه بلیت فروشی سالانه 1.5 تا 2میلیارد درآمد داشته! این جشنواره، حضورش منطق دارد چون مخاطب پشتش است. واقعا اگر هدف از برگزاری جشنواره، توجه به مخاطب است بیایند به ما بگویند این چهل و چند جشنواره ای که همه ساله برگزار میشود چقدر مخاطب علاقمند دارد و چقدر از بلیت فروشی، عایدی دارند!؟؟ اینکه جشنواره برگزار کنید و بعد مهمانان را با بهترین پرواز به فلان شهر توریستی ببرید و در بهترین هتل مستقر کنید و کلی هزینه خورد و خوراک و هدیه برای اینها کنید و بعد پز برگزاری جشنواره را دهید که نشد کار فرهنگی! جشنواره باید مخاطب را به سینما بیاورد و به واسطه حضور مخاطب بتواند به درآمدزایی برسد وگرنه صرف کرور کرور هزینه برای برگزاری جشنواره که از هر کسی برمیآید.

مصطفی محمودی با طرح مجدد این پرسش که آیا شورای مقابله با آفت جشنواره زدگی جرأت این را دارد که لااقل به تعطیلی جشنواره های ارگانی بپردازد گفت: نگاهی به کارنامه جشنواره ای در سه سال اخیر نشان میدهد که سازمان ها، ارگان ها، نهادها و وزارتخانه های دولتی نقش مهمی در حمایت از این جشنواره های پرتعداد دارند یعنی اگر حمایت مالی این سازمانها نباشد قطعا این جشنواره ها تعطیل خواهند شد. سوال این است که آیا شورای تازه ای که انتظامی راه انداخته جرأت دارد که با درجه بندی، این جشنواره ها را به سمت تعدیل ببرد؟

حامد مظفری درباره پیش بینی عملکرد این شورا بیان داشت: براساس چینش آدمهای حاضر در شورا به نظرم این شورا بیشتر به سمت توجیه برگزاری جشنواره های مختلف خواهد رفت تا اینکه جرأت کند و یک درجه بندی کیفی شفاف درباره این جشنواره ها براساس میزان مخاطبان آن ارائه دهد.

مظفری خاطرنشان ساخت: اینکه فلان نهاد و ارگان و وزارتخانه میخواهد کار فرهنگی کند ایرادی ندارد. ایراد آنجاست که وقتی سران فلان سازمان دولتی میخواهند جشنواره برگزار کنند یا به سراغ مدیران دولتی سینما میروند یا به سراغ رئوس خانه سینما. این مدیران دولتی-صنفی سینما هستند که باید به این ارگانها اطلاعات بدهند. مثلا باید به آن ارگانی که میخواهد بودجه تلف کند برای برگزاری یک جشنواره ورزشی بگوید حداقل قبلش در تولید پنج فیلم موثر ورزشی سرمایه گذاری کنند و بعد بروند به سمت برگزاری جشنواره!! یا همین افرادی که مدام اصرار دارند به هر قیمتی که شده جشنواره کودک را برگزار کنند وقتی بناست از دولت بودجه بگیرند دولت باید ازشان بپرسد که سهم اکران سالانه سینماها از فیلمهایی که در این جشنواره رونمایی شده چقدر است؟ چرا دولت از افرادی که میخواهند به هر قیمت که شده و با بودجه میلیاردی دولت جشنواره کودک برگزار کنند نمی‌پرسد سهم برگزیدگان این جشنواره از گیشه سالانه سینماها چقدر بوده؟؟ ما هنوز یک پردیس سینمایی مختص کودکان نداریم ولی هر سال هزینه میلیاردی میکنیم برای جشنواره کودک!! حداقل کاری که میشود کرد آن است که جشنواره کودک را یکی دو سال تعطیل کنند و بودجه اش را صرف ساخت چند سالن مختص کودکان کنند!

سینماروزان: بحث درباره ورود پولهای مشکوک به سینمای ایران مدتها پیش از سوی رسانه های مستقل مطرح شد و بعدتر برخی رسانه های  سیاسی نیز به زعم خود بدان پرداختند و البته کار به جایی رسیده که برخی از جماعت شبه‌روشنفکری که پیشتر، این مباحث را حاشیه‌ای میدانستند و بر نقدنویسی کلاسیک اصرار میورزیدند(!!) اخیرا در شبکه های اجتماعی منادی شفاف سازی درباره ورود پولهای آلوده به سینما شده اند!!

مصطفی محمودی از منتقدان باسابقه سینمای ایران بحث ورود پولهای مشکوک به سینما را زمینه ای کرد برای بحث در تازه ترین برنامه «دست به نقد» که از «رادیوفرهنگ» روی آنتن رفت و در این بحث در کنار حامد مظفری روزنامه‌نگار و مدیرمسئول رسانه مستقل «سینماروزان»، امیرحسین شریفی تهیه کننده پیشکسوت سینمای ایران و صاحب آثاری همچون «پری»، «ضیافت»، «اشک سرما» و «سیب سرخ حوا» نیز حضور داشت.

حامد مظفری مدیرمسئول «سینماروزان» درباره ریشه های ورود سرمایه های مشکوک به سینمای ایران گفت: اواخر دهه هشتاد بود که با ورود آشکار سرمایه های هنگفت مشکوک به سینما مواجه شدیم؛ سرمایه‌گذاری که بیزنسی غیرمرتبط با فرهنگ داشت و سرانجام خیلی تراژیکی پیدا کرد، یعنی حکم اعدامش همین چند ماه پیش صادر شد، وارد سینما شد. ایشان شراکتی با یکی از تهیه‌کننده های قدیمی سینما و تلویزیون راه انداخت و با راه اندازی یک دفتر فیلمسازی، چند فیلم تولید کرد و جالب اینکه این اتفاق خیلی هم آشکار بود و ایشان خیلی آسوده خاطر از حضور در سینما حرف میزد ولی به هرحال آن بریز و بپاش و هزینه های هنگفتی که ایشان صرف تولید فیلمها کرد در کانون توجه رسانه‌ها قرار گرفت.

مظفری ادامه داد: امتداد این بریز و بپاشهای به شبکه خانگی رسید یعنی یک سری سرمایه گذارانی که پولشان مشکوک بود، شروع کردند و یک روند سریال سازی پرهزینه راه انداختند و مورد سوال رسانه های مستقل قرار گرفتند ولی پاسخ مشخصی داده نشد تا این سرمایه‌گذاران از زندان سردرآوردند و اخیرا هم که فهرست سوءاستفاده هایشان اعلام شد.

مدیرمسئول «سینماروزان» با اشاره به انتقادات بدنه سینماگران از ظهور سرمایه گذاران مشکوک بیان داشت: امسال با فوران حرف، حدیث، پرسش و سوال در این باره روبرو بودیم و در نهایت کانون کارگردانان به عنوان یک نهاد صنفی ترجیح داد سکوت را کنار بگذارد و حرف بزند و بعد دیدیم که جامعه صنفی تهیه کنندگان و تهیه کنندگان نسبتا مستقل تر، سعی کردند که بی پرواتر راجع به این موضوع صحبت کنند. الان که جشنواره فجر را هم در پیش داریم، مسلما همه چیز آشکار شد چون وقتی فهرست فیلمهای بخش مسابقه آمد دیدیم که یکی از همین سرمایه داران نورس که در یک بازه زمانی چند ماهه هفت فیلم تولید کرده وخودش هم هدفش را فقط و فقط عشق به سینما دانسته، سه فیلم در بخش مسابقه دارد؛ دو فیلم اصلی و یک فیلم رزرو. این قضیه نشان می دهد که این ماجرا تمام نشده است و ادامه دارد.

مصطفی محمودی مجری «دست به نقد» با بیان اینکه سینما در مجموع بیزنس پرسودی نیست درباره چرایی حضور سرمایه های مشکوک به سینما پرسید و حامد مظفری چنین پاسخ داد: به هرحال از دیرباز سینما یک هنر-صنعت جذاب بوده است و مورد توجه خیلی ازسرمایه گذارها بوده، یعنی از همان ابتدای انقلاب اسلامی و در دهه شصت هم یک سری سرمایه گذار داشتیم که وارد سینما شدند. مثلا طرف تاجر چای بود ولی سینما را دوست داشت و با یک کارگردان ارتباطات خاصی برقرار می کرد و یا با یک بازیگری وارد رابطه می شد و یکی، دو فیلم تولید میکرد و عمدتا هم شکست می خورد؛ زیرا هدف اصلی، همان ارتباط‌گیری با بازیگران بود ولی در سالهای اخیر سرمایه‌گذاران جدید مقداری هوشمندانه‌تر عمل کردند یعنی همان بحث اکران و بازگشت سرمایه را جدی‌تر گرفتند و حتی دفتر پخش اجاره کرده که فیلمهایشان از منظر اقتصادی هم به یک سوددهی نسبی برسد تا حداقل بخشی از پرسشهای مرتبط با شکست در تولید، کاور شود ولی باز سوال اصلی این است، چرا برخی از این تهیه کننده ها و سرمایه گذاران نورس می توانند در یک بازه زمانی چهار، پنج پروژه را روی غلطک بیندازند ولی تهیه کننده های قدیمی ما، حتی تجاری ترین تهیه کننده ها نمی توانند چنین کاری کنند؟

مظفری ادامه داد: حتی قدیمی ترین دفتر پخش یا دفتر تولیدی که مرتب کمدی تولید کرده و فقط و فقط برای مخاطب عام کار کرده و نگاهش هم به جشنواره نبوده است، نمی تواند سالی بیشتر از یک یا دو فیلم تولید کند ولی اینها به راحتی می آیند سالی چهار، پنج تا فیلم برای سینما و حتی کنار آن یک یا دو سریال برای شبکه خانگی تولید می کنند و همچنان علیرغم این هجمه ها به کارشان ادامه می دهند. از آن طرف نهادهای بالا دستی سینمای ما نیز هیچ واکنشی در این باره از خود نشان نمیدهند مثلا بالاترین منصب نظارتی سینما می آید و می گوید این مسأله به ما ربطی ندارد.

مدیرمسئول «سینماروزان» درباره ارتباط انشقاق صنف تهیه کنندگان با ورود سرمایه های مشکوک به سینما بیان داشت: اگر صنف یکپارچه تهیه‌کنندگان شکل می گرفت، خیلی راحت می شد این ماجرا را جمع و جور کرد. یکی از دلایلی که این صنف واحد شکل نمی گیرد، منفعت گرایی تهیه کنندگانی است که شریک همین سرمایه گذارهای نورس شدند و در همین چند سالی که اینها وارد شدند، این جماعت توانستند به سود هنگفتی برسند. محمدمهدی حیدریان رییس قبلی سازمان سینمایی بسیار تلاش کرد که تهیه کننده ها را یکپارچه کند ولی یکی از این صنوف که ارتباط خیلی نزدیکی داشت با همین سرمایه گذارهای مشکوک، سد راه شد تا اینکه آقای حیدریان رفت و در نهایت، صنوف تهیه کنندگی یکپارچه نشدند.

حامد مظفری ادامه داد: معلوم و مشخص است اگر تهیه کننده ها یکپارچه شوند، کافی است که یک آیین‌نامه منسجم داشته باشند که به راحتی هر کسی نتواند حتی به عنوان سرمایه گذار ورود پیدا کند و یا حداقل اگر ورود پیدا کرد، برود و از کانال تهیه کنندهای قدیمی که حداقل یک کارنامه شاخص و مناسبی برای تولید و یا پخش دارند و امتحانشان را پس داده اند، این سرمایه را وارد سینما کنند.

مصطفی محمودی در ادامه بحث در چرایی انفعال مدیران سینمایی در ماجرای ورود سرمایه های مشکوک پرسید و حامد مظفری در واکنش به ایشان اظهار داشت: سازمان سینمایی ما در چند سال اخیر بسیار سعی میکند بی اصطکاک و بی هرگونه تنش نسبت به اتفاقات روز، فقط مدیریت را ادامه دهد. مثلا با اینکه پروانه نمایش فلان فیلم صادر شده از ترس انتقاد چند نفر، حتی به صورت محدود هم فیلم را اکران نمی کنند و کار به جایی می رسد که کارگردان فیلم به نشست جشنواره فجر میرود و در فضایی بی ربط به انتقاد از وضعیت فیلمش میپردازد. وقتی مدیریت سینما، ضعیف و از مشاوران خبره خالی می‌شود، معلوم است که نمی تواند به‌موقع و به‌لحظه، اعلان موضع کند.

حامد مظفری ادامه داد: نه تنها مدیران سینمایی نتوانستند اسباب اتحاد صنف تهیه کنندگان را اجرایی کنند بلکه همان منفعت گرایی مانع از اتحاد تهیه کنندگان، موجب شد صنف پخش کنندگان هم دوتکه شود یعنی شرکای همان سرمایه گذاران مشکوک با اینکه در اقلیت بودند، رفتند و یک صنف جدید پخش هم ثبت کردند و مدام سعی می کنند بیانیه بدهند و مصاحبه کنند تا بتوانند خودشان را به رسمیت بشناسانند!! آن انشقاقی که به تهیه کننده ها ضربه زد، اکنون به بحث پخش ضربه می‌زند و اگر بازهم شاهد انفعال سازمان سینمایی باشیم و سازمان سینمایی ورود نکند از آن بیست و چند شرکت پخش فعال ظرف پنج سال آینده، بیست شرکت کلا بیکار می‌شوند و فقط شرکای همان سرمایه گذاران مشکوک هستند که امکان ادامه فعالیت خواهند داشت. این شرکا برای پیشبرد خویش حتی به اجاره دفاتر پخشی که سالها بود خاک میخوردند مبادرت کردند و البته با هزینه های بالایی که صرف تبلیغات کرده اند، آمار فروش خویش را هم بالا برده اند. درنظر بگیرید که پرفروشترین فیلمهای این سینما در حالت عادی 100 میلیون هم هزینه تبلیغات نمیکنند ولی شرکای یکی از همین سرمایه گذاران مشکوک هفتصد میلیون، فقط پول تبلیغات یک فیلم را داده است. بدیهی است که آن بخش خصوصی که دستش توی جیب خودش است نمی تواند با این سرمایه ها رقابت کند و ناچار باید حذف شود.

در ادامه بحث برنامه «دست به نقد» امیرحسین شریفی تهیه کننده قدیمی سینمای ایران پاسخگوی سوالات مصطفی محمودی بود. محمودی از شریفی پرسید که چرا در سینمای ایران عزمی برای برخورد با سرمایه گذاران مشکوک وجود ندارد و شریفی این چنین پاسخ داد: در سینمای ایران باندی حکمفرما شده است و آن باند هم به صورت مافیایی، افرادی را وارد سینما کرده اند و با پول های ناپاک، فیلمهایی ساخته میشود و دستمزدهایی به بازیگران داده می شود که نظم سینما را به هم زده است. متاسفانه متولی سینما که وزارت فرهنگ و ارشاد است تاکنون هیچگونه برخوردی با این ماجرا نکرده است.

شریفی با اشاره به چندشاخه شدن صنف تهیه کنندگان و آسیبهای ناشی از آن گفت: متاسفانه درسینمای ایران در حال حاضر تشکل واحد نداریم و تهیه کنندگان چهارشاخه شده‌اند و اخیرا هم یک شاخه جعلی(!؟) اضافه شده است!! با این حال من در کنار بدنه تهیه کنندگان قدیمی مشغول تهیه یک اساسنامه هستیم که تهیه کنندگان سینمای ایران بیایند و زیر یک چتر و آن قدرت سابق را پیدا کنند. اگر صنف واحد شکل گیرد لااقل نیمی از فساد ناشی از ورود سرمایه های مشکوک از بیان خواهد رفت.

امیرحسین شریفی افزود: اخیرا سرمایه گذاری وارد سینما شده که ظرف چند ماه شش تا هفت فیلم را تولید کرده!! پول این تولیدات کجاست؟ پولهایی است که معلوم نیست این پولها ریشه اش کجاست. ممکن است مال آن شخص هم نباشد و فقط یک رابط باشد و وقتی تجسس می کنیم می بینیم که او یک رابط و پشت سرش افرادی دیگر هستند با اهدافی که شاید سیاسی باشد!!

شریفی تأکید کرد: من امیدوارم صنف و افرادی که در سینمای ایران واقعا کار میکنند برای مقابله با این مافیا همه با هم متحد شوند. خانه سینما باید پیشتاز اتحاد شود و مدیرعامل و اعضای هیأت مدیره اش خیلی زود تکلیف خود را با سرمایه گذاران مشکوک مشخص کنند. تاسف آور است که تاکنون اغلب مدیران دولتی-صنفی مسأله را از گردن خودشان باز کرده اند و در نتیجه حق آدمهایی که زحمتکش سینما بوده اند خورده شده! تعدادی در این وسط پولهای گنده میگیرند چون همراه همان باند مافیایی هستند. بازیگرانی داریم که میلیاردی میگیرند و بازیگری لنگ ماهی دومیلیون است و بهش نقش نمیدهد. مدیران صنفی-دولتی باید کمک کنند و نگذارند این پول های ناپاک وارد سینمای ایران شود. تا سینما همان روال عادی اش را طی کند و به قول معروف آن ویترین سینمای ایران روشن باشد و ما فیلم های خوب درسینمای ایران ببینیم و نه اینکه گروهی با فیلم هایی که با سلیقه خودشان میسازند بر فضا مستولی شوند.

شریفی ادامه داد: بنده اولین فیلم ضد داعش سینمای ایران به نام «آوازهای سرزمین من» را ساخته ام که از کلی جشنواره خارجی هم جایزه گرفته و فیلم پروانه نمایش هم گرفته است ولی فرصت اکران فیلم را نمیدهد. چرا؟ چون به نقد سرمایه گذاران مشکوک پرداخته ام و به مافیای سینمای ایران حمله کرده ام. اما من و امثال من که در سینما کم هم نیستند مبارزه با این مافیا را ادامه میدهیم و در نهایت هم پیروز خواهیم شد چون حق بر باطل پیروز است.

در ادامه بحث درباره ورود پولهای آلوده به سینما، مصطفی محمودی پیرامون عاقبت سینمای ایران تحت تأثیر این سرمایه های مشکوک پرسید و حامد مظفری پاسخ داد: اگر قرار است انفعالی که تا حالا در مدیریت سینمایی وجود داشته ادامه پیدا کند، یقینا خیلی مفید فایده‌ تر نخواهد بود که سازمان سینمایی منحل شود؟؟؟ و گروه اقلیتی که از تولید تا پخش و سالنهای سینما را در اختیار گرفته‌اند، مدیریت سینما را برعهده گیرند و به دنبال آن همه اهالی سینما از تولیدکننده تا کارگردان، پخش کننده و بازیگر، کارمند همین اقلیت شوند و به آنها حقوق ماهیانه هم بدهند؟؟؟ به این ترتیب شاید خیلی از مشکلات جانبی حل شود و ما مواجه نباشیم با سینماگر پیشکسوتی که بعد از سالها فعالیت، لنگ یک وام یک میلیونی است!!! اگر انفعال سازمان سینمایی ادامه پیدا کند در نهایت یک «اقلیت مافیایی» از تولید تا اکران را در اختیار گرفته و مابقی باید بروند سماق بمکند!! اگر سازمان سینمایی نمیتواند عدالت را در سینما برقرار کند، بهتر نیست سازمان منحل شده و بدنه سینماگران از تهیه‌کننده تا کارگردان به طور رسمی به کارمندی همین «اقلیت مافیایی» درآیند!؟؟

حامد مظفری خطاب به حسین انتظامی سرپرست تازه سینما ادامه داد:  واقعا حسین انتظامی باید تکلیف را مشخص کند بخصوص که ایشان تا پایان دوره اش وقت زیادی ندارد. کافی است ایشان رسانه ها را رصد کند و ببیند آن بدنه تهیه کننده قدیمی چه می گویند و همین که براساس نظرات بدنه استخوان خردکرده برنامه هایشان را بچیند خیلی از مشکلات حل میشود.

مظفری افزود: آنچه تاکنون درباره برخورد با سرمایه های مشکوک دیده ایم نوعی انفعال است مثلا معاون نظارت توییت میزند و می گوید تحقیق درباره ریشه های سرمایه گذاران ربطی به ما ندارد ولی نمی گوید چرا به هنگام صدور پروانه ساخت به طور شفاف، از تهیه کنندگان نمیخواهند که هویت سرمایه گذاران خود را مشخص کند. همین یک کارساده را اگر معاونت نظارت انجام میداد، ما میگفتیم دارد یک اتفاقی میفتد ولی به این اتفاق نمی افتد و موجودیت مدیریت سینما زیر سوال میرود.

مدیرمسئول «سینماروزان» ادامه داد: به هر حال وظیفه مدیریت سینمایی چیست؟ اگر درباره بحث کمک به معیشت سینماگران باشد که سازمان میگوید به من ربطی ندارد و اگر بحث کنترل سرمایه های آلوده باشد باز میگوید به ما ربطی ندارد. پس چه چیز به سازمان سینمایی ربط دارد؟  اینکه بودجه ای هر سال بیاید و صرف یک سری جشنواره و همایش و پژوهش و مدرسه و… شود؟؟

حامد مظفری در پاسخ به پرسش مصطفی محمودی مجری «دست به نقد» درباره وظیفه خانه سینما در برخورد با این ماجرا گفت: خانه سینما باید بیش از هر چیزی بر بهبود اوضاع معیشتی اصرار ورزد. همان مشکلات معیشتی را اگر بتواند حل کند خیلی از مشکلات دیگر حل میشود ولی متأسفانه این اتفاق نیفتاده و اخیرا شنیده ایم که خانه سینما در موضوع بیمه کردن اعضاء دچار مشکل شده است و در ماههای اخیر بخش عمده ای از واجدان شرایط بیمه ای خانه سینما نتوانسته اند بیمه شوند!

مظفری در پایان اظهاراتش بیان داشت: باید امیدوار بود حسین انتظامی سرپرست فعلی سازمان سینمایی کشور که در مسئولیتهای قبلی که در وزارت ارشاد داشتند بسیار اصرار داشتند بر شفاف سازی  و جریان آزاد  اطلاعات، دراین زمینه ورود کند و با حمایت از اتحاد تهیه کنندگان برنامه‌ای جامع بچیند برای مقابله با ورود سرمایه های مشکوک به سینما.

سینماژورنال: در ماههای بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم در عرصه مدیریت در سینما و به خصوص در مدیریتهای جشنواره ای این مدیران تئاتری بودند که مدیریت را انجام دادند؛ از آن سو هم برخی چهره های سینما از مدیریت در تئاتر سربرآورده اند.

به گزارش سینماژورنال از جمله این چهره ها مصطفی محمودی منتقد و روزنامه نگار قدیمی سینمای ایران است که البته در تئاتر هم فعالیتهای خاص خود را داشته است.

محمودی که سال قبل به عنوان مدیر روابط عمومی جشنواره تئاتر فجر انتخاب شده بود و تا حد زیادی توانسته بود شرایط تعامل رسانه ها با دبیرخانه را فراهم کند امسال مدیر بخشی تازه در جشنواره تئاتر فجر شده است.

سعید اسدی دبیر سی و پنجمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، در حکمی مصطفی محمودی را به عنوان مدیر بخش «به علاوه فجر» جشنواره معرفی کرد.

سینماژورنال/وحید کرایلی: گروه نمایش «صور فلکی» که این روزها در سالن موج‌نو رو به روی صحنه رفته است در اقدامی جالب و قابل تحسین اعلام کرده‌اند که برای استفاده کمتر از کاغذ و آسیب کمتر به طبیعت، تبلیغات این نمایش تماما در فضای مجازی انجام می‌شود.

به گزارش سینماژورنال نمایش «صور فلکی» به کارگردانی اشکان جنابی از روز چهارشنبه 8 اردیبهشت تا روز شنبه 1 خرداد در سالن موج نو براى مخاطبان به روى صحنه می‌رود.

در این نمایش که طراحی صحنه و لباس آن را باران کوثری برعهده داشته است، متین فکرآزاد و اشکان جنابی به ایفای نقش می‌پردازند. همچنین میلاد ابراهیمی و علیرضا میر انجم، دستیاران کارگردان هستند.

پوستر نمایش “صور فلکی”

دبیرخانه های جشنواره فجر و مدیران سینمایی بیاموزند

به گزارش سینماژورنال اقدام جالب دست اندرکاران این تئاتر در حال رخ داده که همچنان در سینما و تئاتر ایران و بخصوص در بحبوحه هایی چون برگزاری جشنواره ها این حجم انبوهی از کاغذ است که به بهانه تولید کاتالوگ، راهنما، بولتن و کتاب هدر می رود.

البته جشنواره سی و چهارم تئاتر فجر با خردورزی مصطفی محمودی مدیر روابط عمومی اش در اقدامی ضربتی انتشار هر گونه بولتن را ممنوع کرد اما در جشنواره سی و چهارم فیلم فجر علیرغم قصد قبلی محمد حیدری دبیر جشنواره برای جلوگیری از چنین اسرافهایی اما با لابی های برخی چهره هایی که همه این سالها آبشخور مالی خوبی از تولید بولتن های بی فایده داشته اند باز هم هزینه ای قابل توجه برای تولید بولتن و کتاب آن هم کتاب حلقوی(!) صرف شد.

در جریان بین الملل فجر هم هرچند در ظاهر بولتن منتشر نشد اما مطابق گفته دبیر جشنواره و البته آنچه در واقع دیدیم، بخشی از بودجه جشنواره صرف خرید مجلات و روزنامه هایی شد که صفحاتی رپورتاژگونه به بین الملل فجر اختصاص داده بودند؛ این نشریات به صورت رایگان در پردیس چارسو توزیع می شدند و البته که هر روز بخش عمده آنها برگشت می خورد تا احتمالا به خمیر بدل شوند.

چه خوب است مدیران سینمایی ما که در همه این سالها به لحاظ در اختیار داشتن منابع مالی هیچ گونه محدودیتی را حس نکرده اند صرفه جویی را از دست اندرکاران اجرای یک تئاتر مستقل بیاموزند.

سینماژورنال: در نشست 22 دی ماه جشنواره تئاتر فجر در کنار معرفی آثاری که بناست در این جشنواره به نمایش دربیایند خبری درباره طراحی و اجرای اپلیکیشن ارتباطی جشنواره هم اعلان شد.

به گزارش سینماژورنال گویا دست اندرکاران مهمترین فستیوال تئاتر وطنی به جای آن که هزینه های زائدی را برای چاپ بولتنهای کاغذی صرف کنند اپلیکیشنی موبایلی طراحی کرده اند که با نصب آن روی گوشیهای موبایل می توان تمام محتوای مربوط به جشنواره را به سرعت در اختیار داشت.

در این اپلیکیشن در کنار اخبار و اطلاعات مربوط به جشنواره، برنامه برگزاری جشنواره مبتنی بر معرفی مکانهای اجرا و زمان دقیق اجراها در اختیار مخاطب خواهد بود.

از آن سو از طریق این اپلیکیشن می توان مجله خبری جشنواره را هم در اختیار داشت و البته لینک مستقیم به سایت جشنواره این امکان را فراهم می‌کند که از امکانات سایت هم استفاده شود.

این اپلیکیشن ارتباطی امکان خرید بلیت الکترونیکی جشنواره را نیز در اختیار مخاطبان قرار خواهد داد.

حذف بولتن کاغذی به‌مثابه حذف سازمان برنامه؟!

در روزهایی که حرف و حدیثهای فراوانی پیرامون چرایی راه اندازی بولتن کاغذی برای جشنواره فیلم فجر شنیده شده و البته گویا دبیر جشنواره فیلم فجر هم تلویحا موافق حذف بولتن کاغذی بوده اما دست اندرکار اجرایی این بولتن که مدیر روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی هم هست، توانسته مجددا زمینه انتشار بولتن کاغذی را فراهم آورد.

این دست اندرکار برای توجیه انتشار هزینه‌زای بولتن کاغذی در گفتگو با “سینما” در قیاسی بی‌ربط حذف بولتن جشنواره را به حذف سازمان برنامه و بودجه در دولت احمدی‌نژاد تشبیه کرده است!

با این حال همین که جشنواره تئاتر فجر زودتر از سلف سینمایی خود با شرایط روز هماهنگ شده و اپلیکیشن ارتباطی راه انداخته جای تقدیر دارد.