سینماروزان/امیر صباغ: سعید رجبی فروتن از کارمندان قدیمی ارشاد که در یک سال آخر دولت دوازدهم عهده دار معاونت نظارت سینما بود در گفتگو با امیرعباس صباغ در برنامه “سینمامعیار”رادیوگفتگو  درباره شرایط امروز سینمای ایران و سالهای مدیریتش در دولت دوازدهم حرف زد.

رجبی فروتن مدعی شد: در هشت سال دولت های یازدهم و دوازدهم ما ۵ معاون نظارت و ارزشیابی داشتیم و انتخاب حبیب ایل بیگی(اولین معاون ارزشیابی دولت یازدهم) در دولت جدید نشان داد که ملاک انتخاب در دولت جدید، شایسته سالاری، تخصص و تجربه است و خوشحالم که انتخاب ها از درون خانواده سینما بود.

وی ادامه داد: از همان سالهای ۸۹ و ۹۰ که نخستین سریالهای شبکه نمایش خانگی ساخته شدند مخالفتهایی در خصوص نظارت وزارت ارشاد روی این آثار بوجود آمد که علیرغم اینکه کار به نهادهای بالادستی رسیده بود با مقاومت دولت وقت این مخالفت ها به سرانجام نرسید. اما آنچه در دو سال اخیر به این مناقشه اضافه شده بحث حقوقی ست که سازمان صدا و سیما با استناد به آن نظارت خود را بر کلیه برنامه های نمایشی قانونی می داند هرچند که دولت نیز در طرف مقابل برداشت دیگری از مفهوم صوت و تصویر فراگیر دارد.

رجبی فروتن افزود: به نظر شخصی من دولت قبل ترجیح داد در مواجهه با اختلاف پیش آمده با سازمان صدا و سیما موضوع را بدون هیاهوی رسانه ای و از طریق شورای عالی فضای مجازی که شخص رئیس جمهور ریاست آن را عهده دار بود، حل کند که برای من خیلی عجیب است چرا این شورا نخواست در حل این اختلافات نقشی ایفا کند!

آخرین معاون نظارت دولت اعتدال گفت: بطور کلی اعتقاد دارم اگر مدیر سازمان سینمایی فردی سینمایی باشد قطعا در موارد اینچنینی بدلیل آشنایی و شناختی که از سینما دارد واکنش بهتری نشان خواهد داد و بدلیل نفوذ بیشتری که حرفش دارد می تواند سینما را از حاشیه به متن بیاورد و این نقطه قوت مدیرانی مانند سیف الله داد و جواد شمقدری نسبت به آقای انتظامی ست، هر چند که ایشان هم در برخی دیگر از موارد اقدامات ارزشمندی انجام دادند که از جمله آن می توان به راه اندازی سامانه سمفا و پایان دادن به اختلافات چند ساله سینماداران و تهیه کنندگان اشاره کرد.

رجبی‌فروتن گفت: در چهل سال بعد از انقلاب من حافظه ام یاری نمی‌کند فیلمی با حکم یک مرجع قضایی توقیف شده باشد و هر مورد اینچنینی یا بدلیل اختلاف نظر میان اعضای شورای پروانه نمایش و یا نظر شخص معاون سینمایی (  رئیس سازمان سینمایی) بدلیل برخی ملاحظات سیاسی یا فرهنگی و مصلحت اندیشی هایی در جهت تعامل با دیگر نهادها بوده است‌. یکی از مشکلات مهم ما در بازبینی فیلمهای سینمایی عدم وجود پشتوانه های نظری و تئوریک در ضوابطی ست که بر اساس آن قرار است قضاوت کنیم و در بسیاری از موارد اعلام نظر بر اساس اصول فقهی امکان پذیر نیست و همین نحیف بودن منابع فقهی در امر تصویر باعث بروز پاره ای از اختلاف نظرهای نظارتی شده که آدم درمانده می ماند که چه حکمی دهد.

وی ادامه داد:  دو فیلم “کاناپه” و “قاتل و وحشی” با چالش های جدی و آشکار فقهی رو به رویند و مثل سایر عرصه ها( مثل اقتصاد و بانک) پشتوانه نظری که راهنمای عملی مان باشد، نداریم. ” قاتل و وحشی” در بهمن ۹۹ برای اولین توسط شورای پروانه نمایش و من دیده شد و در خصوص آن باید بگویم آنچه روی پرده می بینیم امر نامتعارفی ست که تاکنون ندیده ایم و برخلاف نظر برخی منتقدان که زنی با موهای تراشیده را قبلا در سینمای ایران دیده‌ایم باید بگویم که این نمایش هرگز به این حجم و میزان و اندازه نبوده است و بعد از نمایش فیلم تمامی اعضا به این جمع بندی رسیدند که این فیلم شرایط نمایش عمومی ندارد و در این خصوص فکر می کنم شاید یک قرائت جدید از فقه مشکل فیلمهای “قاتل و وحشی” و “کاناپه” را حل کند.

سعید رجبی فروتن گفت: قانون گذاران دهه شصت که آیین نامه نظارت بر نمایش را نوشتند  این ظرفیت دموکراتیک را پیش بینی کردند که اگر فیلمی در شورای پروانه نمایش رد شد در مرجعی ثانویه به نام شورای عالی نظارت بار دیگر بررسی شود و به نظرم استفاده از ظرفیت این شورا می تواند بخشی از مشکلات را حل کند. این شورا در آخرین روزهای دولت دوازدهم بعد از مدتها تعطیلی بار دیگر کارش را با بررسی فیلم “صد سال به این سالها” سامان مقدم از سر گرفت که تنها یک جلسه برگزار شد و در نهایت اعضای آن  به جمع بندی مشخصی نرسید و در حال حاضر منتظر تعیین اعضای این شورا در دولت جدید هستیم.

سینماروزان: ابراهیم داروغه زاده با خیال راحت قید معاونت نظارت را زد چون حین سالهای تصدیگری این معاونت پرحاشیه سازمان سینمایی توانست تنش و اغتشاشات ناشی از عملکردهای پرخاشگرانه قبلی را کاهش داد و شرایط را برای اکران برخی فیلمهای توقیفی و از جمله “عصبانی نیستم”، “خانه دختر”، “آشغالهای دوست داشتنی” و “پارادایس” فراهم کند.

ابراهیم داروغه زاده در نخستین گفتگوی تفصیلی بعد از رهایی از معاونت نظارت درباره عاقبت برخی از فیلمهای همچنان توقیفی سازمان به “ایسنا” گفت: از اکران فیلم «رستاخیز» با نظر مخالف بعضی از مراجع عظام جلوگیری شد. درباره فیلم‌های «خیابان‌های آرام» آقای تبریزی یا «گزارش یک جشن» آقای حاتمی کیا واقعیت این است که در این دو سالی که من در معاونت نظارت و ارزشیابی بودم از سوی تهیه کننده اقدامی برای پیگیری نمایش آن‌ها صورت نگرفته است.

داروغه زاده ادامه داد: درباره فیلم «خانه پدری» آقای عیاری که مجوز نمایش دارد فکر نمی‌کنم دیگر با رده بندی مشکلی برای اکران در سینماها داشته باشد و اگر جدی‌تر پیگیری شود مشکلی برای اکران ندارد اما فیلم «کاناپه» را ندیده‌ام یعنی نه من دیده‌ام، نه شورای پروانه نمایش و نه حتی شورای پروانه نمایش قبلی. فقط یادم هست مصاحبه‌ای از آقای عیاری خواندم که فیلم با مجوز آقایان جنتی و ایوبی تولید شده است. البته این را هم بگویم که هیچ وقت مراجعه‌ای برای دریافت پروانه نمایش این فیلم نشده است.

داروغه زاده در چرایی عدم حذف شورای پروانه ساخت گفت: بخش از این مسئله برمی‌گردد به خود تهیه‌کننده‌ها که رغبتی به انجام این کار ندارند یعنی نظر بخش قابل توجهی از تهیه‌کننده‌ها و حتی کارگردان‌هایی که فیلم‌های اجتماعی و انتقادی می‌سازند طبق صحبت‌هایی که با آن‌ها داشتیم بر این بوده که گرفتن پروانه ساخت یک نوع تضمین ایجاد می‌کند تا بتوانند فیلم‌شان را نمایش دهند و اگر پروانه ساخت نباشد ممکن است ضمانت سرمایه‌گذاری هم به خطر بیفتد. البته نظر شخصی من این است که حذف شورای پروانه ساخت در نهایت به نفع سینما و فرهنگ و هنر کشور است.

داروغه زاده حسرت عملکرد خود را هم این چنین بیان کرد: اگر به عقب برگردم رفتار و برخورد دیگری می‌داشتم؛ یکی درباره سریال «ممنوعه» که باید دقت بیشتری درباره آن می‌کردم. البته نه فقط من بلکه همه ما و خصوصاً آقای پارسایی باید توجه بیشتری می‌داشتیم چون با توجه به هشدارهایی که مدنظر داشت مجموعه خوب و ارزشمندی بود، اما برخی سکانس‌ها در چند قسمت اول این سریال قابل دفاع نبودند و در شورای پروانه نمایش ویدئویی و توسط همه ما باید با دقت بیشتری بررسی می‌شد هر چند من خودم تذکرات لازم را داده بودم اما باید جدی‌تر پیگیری می‌کردم تا آن اتفاق‌ها نیفتند چون با زیاده‌روی‌ای که در آن قسمت‌ها شد هم فرصت طلبان بهانه پیدا کردند و هم به سریال و شبکه نمایش خانگی با هم آسیب زده شد. مورد دوم به توییت‌هایم برمی‌گردد که چند وقت قبل درباره برنامه‌های «نقد سینما» و «هفت» توییتی زدم که که تند بود و نباید انجام میشد.

ابراهیم داروغه زاده درباره داستان تکراری بازگشت مرکزیت جشنواره فجر به فضای شلوغ و پرازدحام برج میلاد اظهار داشت: اگر واقعاً بچه‌های سینما و رسانه دوست داشته باشند جشنواره در برج میلاد باشد من مشکلی ندارم فقط تجربه‌ای که داشتم این بود که سالن برج میلاد گرچه باشکوه است، اما مشکلات بسیار بیشتری در مقایسه با مجموعه‌های دیگر دارد.

سینماروزان: ابراهیم داروغه زاده بعد از حضور در معاونت نظارت و حل مشکل و روی پرده فرستادن آثاری نظیر «خانه دختر» و «عصبانی نیستم» برای دومین بار به دبیری جشنواره فیلم فجر رسیده است و به نظر میرسد با حضور قریب الوقوع حسین انتظامی در سازمان سینمایی، کار او برای دبیری در این جشنواره هم سختتر باشد.

داروغه‌زاده در تازه ترین گفتگوی تفصیلی که با اشکان منصوری و امید پویانفر در «باشگاه خبرنگاران» داشته با اشاره به ادامه تلاشهایش برای بهبود کاخ رسانه ها در جشنواره فجر بیان داشت: اگر جا‌های بهتری از پردیس ملت وجود داشته باشد، اصلا اصراری روی ملت نخواهیم داشت، یعنی این‌طور نبوده که پردیس ملت را فرض بگیریم و شرایط را با آن‌جا تطبیق دهیم؛ بلکه ملت را براساس شرایطی که دارد انتخاب کردیم؛ بنابراین در صورت وجود فضا‌های مناسب‌تر، احتمال جایگزینی ملت وجود خواهد داشت، بر همین اساس در حال بررسی موقعیت‌های دیگر نیز هستیم…داریم فکر می‌کنیم که فضای بهتری به جشنواره فیلم فجر اختصاص دهیم و تا حدودی کار‌هایی هم کرده‌ایم.

داروغه‌زاده درباره جدایی هزینه زای بین الملل از فجر بیان داشت: در این‌جا دو موضوع مجزا وجود دارد، یکی چرایی جدا شدن و یکی هم بازگشت هزینه‌های صرف شده در زمان برگزاری جشنواره. در باب موضوع اول نظر من این است که ادغام دو جشنواره ملی و جهانی فیلم فجر، باعث دیده نشدن جشنواره جهانی می‌شود؛ چراکه توجهِ همه معطوف به سینمای ملی است و در نتیجه هیچ نگاه و نظری به بخش بین‌الملل نمی‌شود و جشنواره جهانی فجر مهجور می‌ماند. از این‌رو، جدایی این دو بخش اجتناب ناپذیر بود. اما چگونگی برگزاری و میزان هزینه جشنواره جهانی فجر باید با حضور دبیر آن و البته رییس سازمان سینمایی بررسی و ارزیابی شود. البته در نظر داشته باشید که عمر جشنواره جهانی فجر کوتاه است و برای رسیدن به اهدافش نیاز به زمان دارد؛ اما با این حال ارزیابی دقیق هم ضروری است که در این‌باره دبیر جشنواره جهانی بهتر می‌تواند نظر دهد.

ابراهیم داروغه زاده پیرامون انتقادات سال گذشته ابراهیم حاتمی کیا در اختتامیه جشنواره فجر گفت: جشنواره را نمی‌توان از کلیت سینمای ایران جدا کرد. مگر جشنواره فیلم فجر چیست؟! از بیرون از سینمای ایران که فیلم نمی‌آورد. سیاست‌های فرهنگی دولت و فضای سیاسی و اقتصادی کشور نیز روی سینما تاثیر می‌گذارد. جشنواره فیلم فجر در این شرایط باید دست به انتخاب بزند و بهترین‌ها را انتخاب کند. موضوع، محتوا، کیفیت هنری و توانایی جذب مخاطب فاکتور‌هایی است که در انتخاب فیلم‌های جشنواره لحاظ می‌شود. جشنواره فیلم فجر، جشنواره موضوعی خاص نیست، ما جشنواره‌هایی، چون مقاومت، سلامت و عمار را نیز داریم؛ اتفاقا در جشنواره سال گذشته تعداد فیلم‌های دفاع مقدس و ارزشی زیاد بود و بیشترین سیمرغ‌ها نیز به آن‌ها تعلق گرفت. ما از اعتراض آقای حاتمی‌کیا تعجب کردیم. البته شاید ایشان مقصود دیگری داشتند، اما در کل خیلی دوست داریم امثال ابراهیم حاتمی‌کیا در بخش‌های مختلف جشنواره به ما کمک کنند. از همین‌جا از ایشان درخواست می‌کنم، چون امسال در جشنواره فیلم ندارند، داوری جشنواره فیلم فجر را قبول کنند.

دبیر جشنواره سی و هفتم فجر با بیان امتداد ثبت اینترنتی آرای مردمی در جشنواره امسال اظهار داشت: سال گذشته برای اولین‌بار بخش سیمرغ مردمی را به صورت اینترنتی و مکانیزه انجام دادیم که اتفاقا خیلی هم استرس داشتیم، چون پیش از این خطر آن را کسی قبول نمی‌کرد. پیش از این و تا زمانی‌که دستی بود، خانه سینما تمام مراحل آن را انجام می‌داد، اما در این شکل فقط مراحل آخر را انجام می‌دهد. به هر حال امسال نیز طبق روال سال قبل انجام می‌شود.

ابراهیم داروغه زاده درباره سختیهای کار در حوزه معاونت نظارت گفت: اینکه بخواهیم قبل از ساخت یک فیلم، سخت‌گیری‌های بیش از حد و فقط بر اساس فرضیات و حدسیات داشته باشیم، ممکن نیست؛ چون در این شرایط ممکن است بسیاری از فیلم‌های خوب ساخته نشوند. از سویی نمی‌توان تضمین داد فیلمی که پروانه ساخت بگیرد، حتما می‌تواند پروانه نمایش هم دریافت کند. ما بر اساس قواعدی و قوانینی که تعیین شده پروانه ساخت صادر می‌کنیم؛ اما در نهایت فیلم باید برای نمایش دیده و ارزیابی شود. خوشبختانه بیشتر فیلم‌ها پروانه نمایش می‌گیرند و شاید کم‌تر از یک درصد از کل تولیدات سینمایی باشند که برای نمایش به مشکل بر می‌خورند. اما در این بین، یک بند قانونی وجود دارد و آن اینکه در شرایط سیاسی و فرهنگی خاص، معاون وزیر می‌تواند جلوی نمایش فیلمی را حتی با وجود داشتن پروانه نمایش بگیرد تا زمانی که موانع یا شرایط نامساعد سیاسی و فرهنگی مرتفع شود. خوشبختانه در این دوره فیلمی نبوده که پروانه نمایش نگیرد و اکران نشود.

معاون نظارت پیرامون سرنوشت فیلمهای توقیفی بیان داشت: چند فیلم توقیفی از گذشته داریم که در حال حل کردن مشکلات اکران آن‌ها هستیم. به عنوان نمونه فیلم «عصبانی نیستم» در سال ۸۹ به دلیل فضای سیاسی آن زمان امکان نمایش نداشت، اما با بررسی مجدد بدون ایجاد هیچ مشکلی در زمان دیگری توانست اکران شود. پروانه نمایش فیلم «خانه پدری» برای گروه هنر و تجربه صادر شده است که اگر آقای عیاری موافقت کنند اکران خواهد شد. مشکل فیلم «پارادایس» هم حل شده و اکران می‌شود. فیلم «آشغال‌های دوست داشتنی» پروانه نمایش دارد و اکران خواهد شد. فیلم «ارادتمند؛ نازنین بهاره، تینا»‌ی عبدالرضا کاهانی از سوی شورای پروانه نمایش و همچنین شورای عالی نظارت رد شده است؛ بنابراین برای اخذ پروانه نمایش مسیر بسیار دشواری پیش رو خواهیم داشت.

ابراهیم داروغه زاده با اشاره به حاشیه سازیهای پیرامون سینماداری حوزه هنری گفت: مثل همه سینماداران، حوزه هنری هم حق دارد فیلم‌هایی که می‌خواهد را اکران کند. این تعامل دو طرفه میان سینمادار و پخش‌کننده است که چه تعداد سالن در اختیار فیلم‌ها بگذارد. ما معمولا در این موارد ورود نمی‌کنیم. در واقع مدیریت کار را به اصناف واگذار کرده‌ایم؛ مگر اینکه شکایتی در این‌باره به ما وصول شود. البته حوزه هنری هم باید رفتار قانونی داشته باشد، چراکه ممیزی دوباره فیلم‌ها از طرف هر نهادی غیرقانونی است.

معاون نظارت درباره دستمزدهای هنگفت ردوبدل شده در برخی پروژه ها گفت: برای ساماندهی دستمزد‌های نجومی نیز صنف باید وارد عمل شود. اگر صنف تهیه‌کنندگان به جمع‌بندی برسد و اعلام کند که سقف دستمزد بازیگران مشخص است، ما هم می‌توانیم برای اجرایی شدن کمک کنیم. اما در کل دولت نمی‌تواند نرخ‌گذاری کند. زمانی برای قرارداد‌های فوتبالی سقف و کف خاصی را در نظر گرفته بودند؛ اما قرارداد‌ها به دو شکل پنهان و آشکار بسته می‌شد! این شیوه در سینما هم جوابگو نیست.

سینماروزان: ابراهیم داروغه‌زاده از فارغ التحصیلان پزشکی فعال در سینما بعد از دبیری جشنواره سی و ششم فجر طی حکمی از سوی محمدمهدی حیدریان، دبیری جشنواره سی و هفتم فجر را هم عهده دار شد.

به گزارش سینماروزان داروغه زاده که در سال اول دبیریش بر فجر کوشیده بود با کوچک کردن و تخصصی کردن جشنواره شرایط را برای عرضه فقط 22 فیلم بلند سینمایی و 2 فیلم مستند در بخش رقابتی جشنواره فراهم آورد پیشتر در اردیبهشت ماه امسال به عنوان گزینه اصلی دبیری فجر مطرح گشت و حالا در ابتدای مهرماه حکمش برای این مسئولیت ابلاغ شد.

به این ترتیب و برای دومین سال پیاپی معاون نظارت سازمان سینمایی که منصبی کلیدی در سازمان است دبیری فجر را برعهده گرفت تا کمترین تناقضی میان خروجی فجر و خروجی اداره نظارت پیش نیاید.

سینماروزان: چرایی سختگیری درباره پرداختن به موضوعات مبتلابه جامعه و در نقطه مقابل سهل گیری در پرداختن به شوخیهای اروتیک در محصولات کمدی، تناقضی است پیش روی شورای پروانه ساخت سینمایی که اولین فیلتر دریافت مجوز آثار است.

به گزارش سینماروزان محمود اربابی که خود سابقه ریاست بر اداره نظارت در دولت اول محمود احمدی نژاد را دارد از جمله اعضای شورای فعلی پروانه ساخت است که کوشیده در گفتگو با تینا جلالی در «اعتماد» به نوبه خود پاسخگوی این تناقض باشد.

محمود اربابی با اشاره به حجم بالای تقاضا برای کمدی سازی گفت:  واقعا مجبورم بگويم تعداد فيلمنامه‌هايي كه از آن لذت مي‌برم كم است. حدودا پنجاه‌درصد فيلمنامه‌هايي كه در شورا يا بيرون از شورا مي‌خوانيم كمدي است و متاسفانه ما دليلش را هم مي‌دانيم اما نمي‌توانيم به نويسنده‌هاي آن بگوييم چرا اين فيلمنامه را نوشتي. چون او به‌سادگي مي‌گويد كه براي بازار و كسب درآمد نوشتم. مي‌خواهم مردم فيلمم را ببينند تا زندگي‌ام بگذرد. من در پاسخ به او چه بگويم؟ مي‌توانم به او راهنمايي كنم كه فيلمنامه تو نادرست است، تفكر خاصي به مخاطب منتقل نمي‌كند. اما نمي‌توانم بگويم چرا اين فيلمنامه را نوشتي.

این عضو شورای پروانه ساخت با اشاره به محدودیتهای پیش روی خود و همکاران گفت: ببينيد اگر شوراي پروانه به هر فيلمي پروانه ساخت ندهد در جلسه ديگري بايد پاسخگو باشيم كه سليقه شخصي خود را اعمال كرده‌ايم. اما به اين نكته بايد توجه كرد كه فيلمنامه‌هايي كه ما مي‌خوانيم محصول كامل نيست.ما فقط فيلمنامه را خوانديم. الفاظ ركيك در فيلمنامه‌ها لحاظ نمي‌شود. حتي براي عدم استفاده از كلمات نامناسب اداره كل تعهد مي‌گيرد. ديالوگ‌ها را اغلب سر صحنه اضافه مي‌كنند. كيفيت هنري داستان بارها به نويسنده و تهيه‌كننده گفته مي‌شود اما گوش شنوا نيست و تعبير به مميزي مي‌شود. كيفيت ساخت اغلب در مرحله فيلمنامه مشخص نمي‌شود و بعد در مراحل توليد و ساخته‌شدن مطرح مي‌شود.

اربابی در توجیه فیلمنامه های ضعیفی که پروانه ساخت گرفته بیان داشت: ما سعي مي‌كنيم پيش از بقيه چنين مشكلاتي را ببينيم و به گروه سازنده گوشزد كنيم. اين را بگويم به عنوان‌مثال اگر ما سال گذشته دو فيلمنامه صادر كرديم اين فيلمنامه‌ها از شش فيلمنامه بررسي‌شده بوده و چهار فيلمنامه رد شده. اي‌كاش بشود نام فيلمنامه‌هايي كه مجوز نمي‌گيرد، منتشر شود تا ببينيد اوضاع از چه قرار است. يك‌چهارم فيلمنامه‌هايي را كه به ما ارجاع داده مي‌شود مجوز ساخت مي‌دهيم. اين مرحله پروانه ساخت است. فيلم‌ها وقتي ساخته مي‌شود و به مرحله پروانه نمايش مي‌رود، داستان ديگري است. اين نكته را بايد در نظر بگيريد كه بايد پروانه نمايش حداقلي را صادر كنيم. با وجود اين بدانيد شورا مجوز نمايش فيلم‌هاي زير كيفيت را صادر نمي‌كنند. خيلي مواقع فيلم ساخته مي‌شود و كيفيت لازم را ندارد و شورا به آن پروانه نمايش نمي‌دهد. آن‌وقت براي همه سوال به وجود مي‌آيد كه چرا به اين فيلم پروانه ندادند. دلايل هم بياورند كه فيلم تقلبي است اصلا كيفيت لازم را ندارد گوش كسي كه شنوا نيست. از سوي ديگر فيلمساز به ما مي‌گويد «من تلاشم را كردم فيلم خوب بسازم نشد. مزخرف از كار درآمده اما من يك ميليارد براي ساخت فيلم هزينه كردم خانه‌ام را براي ساخت اين فيلم فروختم.» شورا اينجا چه كند؟

این عضو شورای پروانه ساخت با اشاره به کیفیت پایین متن فیلم ارگانی «تنگه ابوقریب» اظهار داشت: وقتي فيلمنامه «تنگه…» را خوانديم به سازندگان گفتيم فيلم خيلي خوب است و قطعا بايد ساخته شود اما به آنها گفتيم فيلمنامه ضعيف است. به سازندگان گفتيم. تهيه‌كننده در جواب به ما گفت تلاش مي‌كنم فيلمنامه و داستان را تقويت كنم وقتي تهيه‌كننده اين را به ما مي‌گويد ما كه نمي‌توانيم بگوييم فيلم را نساز. اگر به او پروانه ساخت ندهيم بايد به ديگر فيلمنامه‌هاي كمدي تقلبي پروانه بدهيم. به اين نكته دقت كنيد كه در چرخه توليد، اگر فيلمنامه‌نويس يا كارگردان و تهيه‌كننده دقت لازم نكنند و يا توانايي نداشته باشند يا بي‌توجه هستند با وجود اينكه مي‌دانند فيلمنامه اشكال دارد اما خودرايي مي‌كنند. قطعا فيلم بدي ساخته مي‌شود. نكته مهم ديگر اينكه وقتي هزينه توليد فيلم با سازندگان نباشد و سرمايه‌گذار هم حساسيت نداشته باشد، سازندگان هم حساسيت به خرج نمي‌دهند. «خرج كه از كيسه مهمان بود/ حاتم طايي شدن آسان بود.» اگر تهيه‌كننده‌اي هزينه توليد را خودش بدهد به نكات فيلمنامه حتما توجه مي‌كند. ترديد نكنيد در جلسه‌اي كه هستيم در موقعيتي پارادوكسيكال هستيم. نمي‌گويند فيلمنامه بي‌ارزش را رد كردند، مي‌گويند مميز هستند.

محمود اربابی با اشاره به رویه گفتگومحور اعضای شورای پروانه ساخت گفت: ما به عنوان مسوول نبايد ديكتاتوري رفتار كنيم. قانونا نمي‌توانيم جلوي ساخت را بگيريم به خاطر ضعف فيلمنامه قطعا پروانه ساخت نمي‌دهيم و درخواست‌ها را رد مي‌كنيم و همانطور كه گفتم درصد بالايي از درخواست پروانه ساخت‌ها را رد مي‌كنيم. اما تكليف چيست؟ امكان ندارد فيلمنامه‌اي كه تحليل درستي از شرايط موجود دارد را ما رد كنيم. اصلا اگر ما فيلمنامه خوب را رد كنيم جامعه سينمايي با چالش مواجه و مطلع مي‌شود بلافاصله رسانه‌اي مي‌شود. در سال از ٣٠٠ فيلمنامه ٨٠ تا پروانه مي‌گيرد.

وی ادامه داد: ما كه مقصر سطح فيلمنامه‌هاي بي‌كيفيت نيستيم. خلاصه كنم سطح فيلمنامه‌هايي كه به ما ارجاع مي‌شود همين است. فيلمنامه خوب وجود ندارد اما ما كه نمي‌توانيم پروانه ساخت صادر نكنيم. مگر در بازار جنس مرغوب وجود ندارد ولي برخي از مردم خواهان جنس تقلبي هستند. ما هم بايد كف درخواست‌ها را رعايت كنيم؛ ضمن اينكه فرآيند صدور پروانه ساخت محصول نويسنده، كارگردان و تهيه‌كننده است. وقتي كارگرداني نمي‌تواند تهيه‌كننده براي متن خوب خود پيدا كند مقصر ما نيستيم.

سینماروزان: معاون نظارت و ارزشیابی سازمان امور سینمایی،سمعی و بصری شرایط و ضوابط تهیه‌کنندگی فیلم‌های کارگردانان اول را اعلام کرد.

به گزارش سینماروزان با توجه به علاقه شورایعالی تهیه‌کنندگان مبنی بر انجام امور تهیه‌کنندگی فیلم‌های کارگردانان اول، ابراهیم داروغه‌زاده معاون نظارت و ارزشیابی در ابلاغیه‌ای شرایط و ضوابط این همکاری را اعلام کرده و ضمن تاکید بر تعامل با این شورا مسئولیت اشکالات پیش آمده در نتیجه تعامل را هم به شورا منسوب کرده است.

در متن این ابلاغیه آمده است:کلیه متقاضیان تهیه‌کنندگی اول فیلم‌های سینمایی صرفا با معرفی‌نامه از شورایعالی تهیه‌کنندگان ذیل مسئولیت‌های خانه سینما در فرآیند پذیرش تکالیف صنفی می‌توانند درخواست دریافت پروانه ساخت سینمایی نمایند. بدیهی است این گروه از تهیه‌کنندگان امکان همکاری با کارگردان کار اول سینمایی را نخواهند داشت.

در بخش دیگری از این ابلاغیه در خصوص شرایط همکاری تهیه‌کنندگان حرفه‌ای با کارگردانان اول آمده است:تهیه‌کنندگان حرفه‌ای دارای معرفی نامه از شورایعالی تهیه‌کنندگان با پذیرش مسولیت از سوی آن شورا می‌توانند متقاضی پروانه ساخت سینمایی با کارگردانان اول فیلم‌های سینمایی باشند.

در ادامه ابلاغیه آمده است: طبیعتا مسئولیت پاسخگویی هرگونه اشکالی در روند تولید و نمایش این آثار نیز برعهده تهیه‌کننده و شورایعالی تهیه‌کنندگان خواهد بود.

معاونت نظارت افزوده است: بدیهی است شورای صدور پروانه ساخت سازمان سینمایی با توجه به وظایف حاکمیتی خود کمافی‌السابق مسئولیت‌های خود را در قبال بررسی و ارائه مجوز ساخت طبق ضوابط قانونی برعهده خواهد داشت.