سینماروزان: فاطمه معتمدآریا از جمله بازیگران سینما و تلویزیون بوده که در ادوار مختلف فعالیتش دچار ممنوع الفعالیتی در سینما و تلویزیون شده است؛ ممنوعیتهایی که برخی از آنها به موضع گیریهای سیاسی وی برمیگردد و برخی هم ناشی از توهمات شکل گرفته پیرامون اظهاراتش.

به گزارش سینماروزان از جمله ممنوعیتهایی که ناشی از توهمات بود به اوایل دهه هشتاد خورشیدی بازمیگردد که معتمدآریا در دانشگاه مریلند سخنرانی پر و پیمانی درباره «سه نسل بازیگری زن در ایران» انجام داد؛ گفتگویی که بخشی از آن با محوریت حذف جاذبه های جنسی از سینما دگرگون شده و عاملی شد برای ممنوعیت از فعالیت این بازیگر.

احمد حامد همسر معتمدآریا در پاسخ به اینکه «دوران ممنوع‌الکاری فاطمه معتمدآریا چه تاثیری روی زندگی مشترکتان گذاشت؟» به «پاراگراف» می‌گوید: هر بار متناسب با علت ممنوع الکاری، تاثیرش متفاوت بود. اولین بار است که در این مورد صحبت می‌کنم و نمی‌خواهم این فرصت را از دست بدهم. شاید سخنرانی پانزده، شانزده سال پیش ایشان در دانشگاه مریلند شروع خوبی باشد. موضوع سخنرانی سه نسل بازیگری زن در سینمای ایران بود؛ بخشی از حرف‌های ایشان را که تبدیل به جنجال و برگه ثابتی در پرونده و دلایل ممنوع الکاری شان شد عینا نقل می‌کنم؛ قدری طولانی است ولی گمان می‌کنم لازم است.

طبق اشاره حامد صحبت‌های معتمدآریا در آن دانشگاه به این ترتیب بوده است: «سینمای بعد از انقلاب با حذف تمامی آثار و شاخص‌های قبل آغاز شد. سینمایی که دیگر در آن جایی برای بسیاری از بازیگران و ستاره‌های قبل به ویژه زنان وجود نداشت. در آغاز این دوره سینمای ایران با نسل جدیدی از بازیگران به ویژه زنان بازیگری رو به رو شد که عمدتا ریشه و پیشینه تئاتری داشتند؛ تئاتری‌هایی که در دوره قبل نگاهی تحقیر آمیز به جریان حاکم سینما داشتند و به آرمان‌هایی فراتر از سینمای تجاری فکر می‌کردند. این نسل به دنبال شهرت و ستاره شدن هم نبودند و ستاره بودن را در هنر بازیگری می‌دانستند و نماینده تفکر ناب هنری بودند که از یک سو با مقاومت تفکر باقی مانده از دوره قبل که به دنبال حفظ حداقل‌های مطلوب گیشه و استفاده از بازیگرانی با ظاهری مطلوب و … بود رو به رو و از سوی دیگر با تفکرات و معیارهای دولتی درگیر بود. حضور و نفوذ یکباره عوامل تحصیل کرده سینما در تمامی رشته‌ها اعم از کارگردانی و فیلمبرداری و صحنه و لباس و حتی تهیه کنندگی سینمای ایران را در محاصره دانش خود قرار داد و عملا جریان و تفکر غالب سینمای دوره قبل تاب مقاومت نیافت و از صحنه خارج شد (هر چند موقت) ولی نحوه حضور زن در سینما با توجه به خواسته‌ها و دریافت‌های دینی هنوز روشن نبود. حذف عناصری چون س.ک.س و خشونت و کاباره و الکل و آواز از سینما عملا جاذبه‌های پیشین حضور زن در سینما را برای مخاطب از بین برده بود و با حذف اینها جایگاه زن در سینمابه عنوان بازیگر نیز باید حذف و یا معنای دیگری پیدا می‌کرد ولی سینمای نوپای ایران هنوز زن را به عنوان محور و عامل پیش برنده داستان در فیلم قبول نداشت و یا نمی‌شناخت، برای همین در سال‌های آغازین این دوره زنانی را در سینما می‌بینیم که صرفا در حال بچه‌داری و یا چای آوردن و غذا دست کردن و … هستند و نمونه‌های بسیار کم و معدودی هستند که به حضور اجتماعی زنان در جامعه پرداخته باشند. اما نسل نو برای خواسته‌های دیگری به میدان آمده بود و خود را آرام آرام و به تدریج به این خواسته نزدیک می‌کرد و این فقط مختص زنان بازیگر نبود. زنان در بسیاری از زمینه‌ها با شکستن قبح کار و حضور در فعالیت‌های اجتماعی وارد صحنه شده بودند ولی زمان، زمان جنگ و مردانه بود و دوره فیلم‌های جنگی که نقش زنان در آنها ناچیز بود. کم کم جایگاه و چگونگی حضور زن در سینما مثل بخش‌های دیگر روشن می‌شد و به این ترتیب حضور زن در سینما نه تنها حذف نشد، که معنا پیدا کرد فقط بازی و هنر بازیگری …»

همسر معتمدآریا ادامه می‌دهد: این قسمتی از متن سخنرانی ایشان (معتمدآریا) در آن دانشگاه است، اما جمله‌ای که چند روز بعد تیتر یکی از روزنامه‌های معروف شد و به یکی از اتهامات و دلایل ثابت برای ممنوع الکاری همواره بدل شد این بود که شما از حذف س.ک.س و خشونت و الکل (یا همان کاباره) در سینما ابراز تاسف کرده‌اید! و ایشان هر بار باید این موضوع را توضیح می‌دادند تا فرد سوال کننده جدید متوجه منظورشان شوند.

حامد با بیان اینکه «در تمام موارد ممنوع الکاری، چیزی که بیش از همه مرا آزار می‌داد بی عدالتی، دروغ و ظلم در مورد کسی بود که می‌دانستم و می‌دانم روح ظریف و شکننده‌ای دارد و تا چه حد صادقانه برای حضور اندیشمندانه نقش زن در سینما زحمت کشیده است» می‌گوید: اوایل که در زمینه ممنوع الکاری ایشان حرفه‌ای نشده بودم کاغذ و قلم بر می‌داشتم و به نیت این یا آن مسئول نامه می‌نوشتم و سعی می‌کردم اتهامات بی اساس و توهین‌های آزار دهنده را جواب دهم و بگویم که مثلا فلان عکس در فلان جای خصوصی برداشته شده و فلان حرف را ایشان نگفته‌اند و … البته این نامه‌ها غالبا به دستشان نمی‌رسید؛ یعنی ارسال نمی‌کردم. بعدتر که حرفه‌ای شدم حس کردم که انگار تعمد و اراده‌ای وجود دارد برای اینکه سینما از تفکر و اندیشه ورزی دور شود و بدتر از این احساس کردم که طرح چنین موضوعاتی بی ارزش و تحریف و نسبت دادن حرفه‌هایی مثل تاسف معتمدآریا از حذف سکس و خشونت در سینما، از سر دلسوزی برای سینمای متفکر و اصیل نیست؛ شاید تفکری است که دوست دارد امثال ایشان واقعا حرف‌ها را زده باشند تا او را هم در مجموعه سینمای مورد علاقه خود، یعنی سینمای مبتذل و فاقد تفکر و اندیشه و بی اعتبار نزد مردم قرار دهند. البته می‌دانم در مورد ایشان موفق نبودند ولی در مورد من موفق شدند، چون نامه نویسی را تعطیل کردم و این تاثیر ممنوع الکاری‌ها در زندگی ما بود.

سینماروزان: گفته‌های اخیر عباس صالحی وزیر ارشاد که حل مشکل ممنوعیت از فعالیت خوانندگانی همچون حسین زمان، هومن خلعتبری و آریا آرام‌نژاد را به نظر مراجع نسبت داده بود(اینجا را بخوانید) با واکنش حسین زمان مواجه شد.

به گزارش سینماروزان حسین زمان با اشاره به اینکه به نظر می‌رسد گفته های وزیر درباره خوانندگانی همچون هومن خلعتبری باشد به تفصیل درباره بیکاری 15 ساله اش و حتی ممنوعیت 4 ساله اخیرش از تدریس با «شرق» سخن گفته است.

متن گفتگوی حسین زمان را بخوانید:

  با توجه به گفته‌های اخیر وزیر ارشاد در رابطه با برداشتن ممنوع‌الکاری شما، آیا در این خصوص صحبتی هم با شما شده است؟
نه، اما من خودم تقریبا از ابتدای ریاست‌جمهوری آقای روحانی پیگیر مشکلم بوده‌ام و ١٠ بار به معاونت هنری، دفتر موسیقی و حراست وزارت ارشاد مراجعه کرده‌ام که هیچ جواب مشخصی به من نداده‌اند.
  آخرین‌بار چه زمانی مراجعه کرده‌اید؟
فکر کنم اسفندماه ٩٥ بود که به حراست ارشاد مراجعه کردم و در آنجا نماینده وزارت اطلاعات آمده بود و در دفتر مسئول حراست ارشاد یک ساعت صحبت کردیم، اما تا امروز جوابی به من نداده‌اند و عملا هنوز برای رفع آن هیچ اتفاقی نیفتاده است.
  مسئله شما دارد خیلی کهنه می‌شود، چرا به آن پاسخی نمی‌دهند؟
مسئله ممنوع‌الکاری‌ام دارد ١٥ سال را پشت‌سر می‌گذارد و دولت‌های گذشته هیچ پاسخ مشخصی نداده و گفته‌اند طبق دستوری که از بالا داده‌اند؛ نباید به شما مجوز بدهیم. بنابراین هنوز پاسخی برای آن نداده‌اند.
  برداشتتان از حرف‌های آقای وزیر چیست؟
آقای وزیر با این وعده پیگیری شاید این مسئله را به جایی برسانند.
  شما در این سال‌ها هیچ‌گاه برای کار موسیقی از ایران خارج نشده‌اید و حتی موسیقی هم در آنجا منتشر نکرده‌اید؟
من هرگز برای کار از ایران خارج نشده‌ام، اما تصور می‌کنم آن پرسش و پاسخ، درباره آقای خلعتبری باشد که به خارج مهاجرت کرده‌اند و شاید برخی آقایان تصور کرده باشند که من هم مهاجرت کرده‌ام، اما من به قصد کار هیچ‌گاه از ایران خارج نشده‌ام.
  با این اوصاف صدایتان را چگونه همواره تازه نگه می‌دارید؟
من به‌هرحال کار خواندن را با تمرین و ممارست صدا از نظر کیفی حفظ می‌کنم و در این سال‌ها چهار تا پنج کار تک هم آماده و در فضای مجازی منتشر کرده‌ام و خیلی محدود توانسته‌ام با مخاطبانم ارتباط بگیرم. در این سال‌های ممنوع‌الکاری نیز در حدود هفت تا هشت قطعه خوانده‌ام.
  متأسفانه قدر و قیمت موسیقی در فضای مجازی دیده نمی‌شود و چگونه است این هزینه‌کردن شما؟
برگشت سرمایه روی کار موسیقی فقط از اجرای زنده و کنسرت ممکن می‌شود و حتی فروش آلبوم نیز به تیراژ قابل‌ملاحظه‌ای نمی‌رسد که تأمین‌کننده مخارج آن باشد. آنچه هم در تولید این قطعات سرمایه کرده‌ام، از جیب رفته است، اما پشیمان هم نیستم، چون با مخاطب ارتباط گرفته‌ام و ارزش آن را دارد.
  حس‌وحالتان در این سال‌ها به‌لحاظ ممکن‌نشدن آزادی کار چه بوده است؟
قطعا کسی که دست‌وبالش بسته است و اجازه فعالیت ندارد، از نظر روحی خیلی به او فشار می‌آید. برای ما که عشق و علاقه‌مان این است که در عرصه هنر کارمان را ادامه بدهیم، ارزش دارد که کارمان را در اختیار مردم بگذاریم و در ضمن با مردم از نزدیک برخورد کنیم. آرزوی هر هنرمندی که از موسیقی و نمایش محروم می‌شود بازگشت به عرصه هنر است. وقتی هنرمند از کارش محروم می‌شود زیر فشار است و بهتر اینکه این فشار برداشته شود.
  باوجوداین چگونه امیدوار هستید؟
آنچه من را سرپا نگه داشته و از این حس بد دور نگه می‌دارد این است که به وظیفه‌ام عمل کرده‌ام و به‌خاطرش هنوز هم در عرصه هنر به کسی باج نمی‌دهم و هیچ‌گاه سرم را در برابر کسی خم نکرده‌ام و این به من آرامش می‌دهد.
  از قطعات منتشرشده‌تان در فضای مجازی بگویید؛ چه بازخوردی داشته؟
بازخوردش خیلی خوب بوده و چنین انتظاری از مردم می‌رود که استقبال کنند. از یک ترانه‌ام خیلی خوب استقبال شد و تا جایی که من اطلاع دارم، تابه‌حال چند میلیون‌بار دانلود شده و به نظرم کارم اثر خودش را می‌گذارد و به‌نوعی ثابت می‌کند که صدای هنرمندان را نمی‌توان محدود کرد و جلوی کارشان را گرفت. در همین ١٥ سال هنری به نظرم حداقل یک ترانه هم کار خودش را بکند، ارزشمند است.
  هزینه‌های زندگی بسیار بالاست و شما منبع درآمدتان درحال‌حاضر چیست؟
خوشبختانه هیچ‌گاه اجرای موسیقی کار اصلی‌ام نبوده و سال‌هاست در زمینه آموزش در مراکز آموزش عالی کار کرده‌ام. رشته تخصصی‌ام الکترونیک و مخابرات است و همین‌ها را تدریس کرده‌ام، اما متأسفانه در چهار، پنج سال اخیر جلوی این را هم گرفته‌اند، اما هنوز هم روی پای خود ایستاده‌ام و زندگی را می‌چرخانم، هرچند راحت هم نیست. سال‌ها پای تخته و کلاس رفته‌ام که از آن هم محروم شده‌ام، اما خوشبختانه آن‌قدر سواد و دانش و آگاهی داشته‌ام که بتوانم از آن استفاده کنم.
  در کدام دانشگاه تدریس می‌کردید؟
در آخرین سال‌ها، هم عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف کیش و هم معاون طرح و برنامه بودم که این فرصت را از من گرفتند. اما اکنون مشاوره‌ آی‌تی به شرکت‌های آشنا می‌دهم و با آنکه آنچنان خوب هم نیست اما هنوز هم کار می‌کنم.
  درخواست شما از مسئولانی که می‌توانند برای این رفع ممنوعیت، کاری برایتان کنند، چیست؟
این فقط خواسته من نیست، بلکه این حق برای همه هنرمندان است که اولا برایشان قائل شوند که حق‌شان ضایع شده و مسئولان امر موظفند که احقاق حق کنند. من بارها در مصاحبه‌هایم گفته‌ام جامعه موسیقی نمی‌تواند از بزرگان موسیقی، چه به شکل فردی و چه به صورت تشکل‌های موسیقی حمایت کند و در این ١٥ سال حتی یک‌بار هم از تشکل خانه موسیقی با من تماسی گرفته نشده که بگویند ما می‌خواهیم برای حل مشکلت کاری کنیم. متأسفانه در جامعه موسیقی هوای همدیگر را نداریم و هیچ حمایتی از دوستان نمی‌شود. همچنین مسئولان مکلف باید به وظیفه اصلی خودشان عمل و حقوق هنرمندان را حفظ کنند و اگر هنرمندانی در موسیقی، سینما یا تئاتر در این سال‌ها جلوی کارشان گرفته شده است، مدافع این هنرمندان باشند.
  آیا رسانه‌ها و محافل فرهنگی توانسته‌اند از افرادی مثل شما حمایت کنند؟
برخی از رسانه‌ها که آنها هم خیلی زیاد نیستند، این کار را کرده‌اند و شاید آنها هم ملاحظاتی داشته‌اند که نتوانسته‌اند به این مباحث بپردازند و این مسائل را مطرح کنند. اما رسانه‌هایی هم حامی امثال من بوده‌اند و گاهی این کار را کرده‌اند.
ممنوع‌الکارشدنم مخفی نمانده و بازتاب بین‌المللی داشته است؛ هرچند برای خودم خوشایند نیست که اسم ایران این‌گونه مطرح و جلوی کار هنرمندان در مملکت خودشان گرفته شود. این بازتاب خوبی ندارد.
  آیا همواره موسیقی ایرانی را دنبال می‌کنید؟
بله، من موسیقی غربی، موسیقی ایرانی تولیدشده در خارج و داخل را دنبال می‌کنم و همیشه اطلاعاتم درباره موسیقی به‌روز است.
  پس همیشه در فضای موسیقی هستید؟
نمی‌توانیم از موسیقی دل بکنیم؛ فقط از مردم دور نگه داشته شده‌ایم اما تا حدی هم این مسئله در فضای مجازی قابل جبران هست اما ارتباط زنده و نزدیک حسی دارد که در فضای مجازی نیست.
  نکته پایانی؟
دعا و آرزو می‌کنم این محدودیت‌هایی که برای افراد مختلف در رشته‌های مختلف هنری در مملکت ما گذاشته‌اند، برداشته شود چون اکثر این افراد به‌ناحق ممنوع‌الکار شده‌اند و باید این ممنوعیت‌شان برداشته شود و بیشتر شاهد آزادی باشیم.

سینماروزان: گلایه های چندین ساله حسین زمان از جمله خوانندگان نسل اول موسیقی پاپ که برخی صدایش را شبیه حسن ستار میدانند درباره ممنوع الفعالیتی را کنار علاقمندی برخی دیگر از خوانندگان و موزیسینهای آن طرفی برای بازگشت به وطن بگذاریم به پرسشی جدی از وزیر ارشاد می رسیم.

به گزارش سینماروزان عباس صالحی وزیر ارشاد دولت دوازدهم در پاسخ به این سوال «ایلنا» که برخی خواننده‌ها و موزیسین‌ها مانند حسین زمان، آریا آرام‌نژاد و هومن خلعتبری به شدت خواهان بازگشت به کشور و عرصه کار رسمی هستند. آنها در انتظار موضع رسمی وزارت ارشاد درباره بازگشت به کار خود هستند؛ پاسخ شما به آنها چیست؟ گفت: برخی از اتفاقاتی که برای برخی از هنرمندان افتاده توسط پاره‌ای از مراجعی است که آن مراجع نقطه نظراتی را درخصوص این هنرمندان ابراز کرده‌اند.

وی ادامه داد: تلاش ما این است که تجدیدنظر و تغییر دیدگاهی از سوی این مراجع نسبت به کسانی که در حوزه هنر فعالیت داشته و دارند، صورت بگیرد و در این رابطه، ان‌شاءالله ما گفت‌وگوهای متقابلی را ادامه می‌دهیم.

وزیر ارشاد در پاسخ به این سوال که این گفتگوها تا چه اندازه امیدوارکننده است و تا کجا پیش رفته است؟ اظهار داشت: این گفتگوها حتما امیدوارکننده بوده است که ما تلاش می‌کنیم.

سینماروزان: ماجرای ممنوع الفعالیت شدن برخی از هنرمندان در برهه های زمانی مختلف در رسانه ملی ماجرایی است که سالهاست درباره آن شنیده ایم و احتمالا حالا حالاها هم درباره اش خواهیم شنید.

به گزارش سینماروزان مشخص نبودن ضوابط مربوط به ممنوعیت از فعالیت و عدم اعلام رسمی فهرست افراد ممنوع از فعالیت زمینه ساز گزارشی در «شهروند» روزنامه متبوع سازمان هلال احمر شده است؛

این رسانه که با ترکیب یک واژه فارسی با واژه ای عربی عبارت نادرست «ممنوع الکار» را برای ممنوعان از فعالیت به کار برده کوشیده هم فهرستی ارائه دهد از جماعت ممنوع الفعالیت و هم نظرات برخی مدیران درباره این ماجرا را منعکس کند.

متن گزارش این رسانه را بخوانید:

«ممنوع‌الکار»! این عنوانی است که به آنها داده شده و گاهی هم به همین نام و به‌صورت رسمی اعلام می‌شود. همین چندی پیش بود که وقتی اسم یکی از هنرپیشه‌های تلویزیونی به میان آمد و از ممنوع‌التصویری‌اش صحبت شد، این تأکید وجود داشت که او ممنوع‌التصویر نیست، «ممنوع‌الکار» است.
حالا اما موضوع توجه بیشتری را جلب می‌کند آن هم وقتی فردی مثل «حسین زمان» خواننده نام‌آشنای ایرانی صحبت از ممنوع‌الکاری خود به میان آورده و از اوضاع و احوال زمانه گلایه می‌کند. او گفته است که حتی از تدریس او هم جلوگیری کرده‌اند. «حسین زمان»ی که وقتی سوابقش را ورق می‌زنید اخراج از دانشگاه توسط ساواک و ترک تحصیل از دانشگاه‌های خارج از کشور برای حضور در جبهه و حتی فرماندهی مخابرات نیروی دریایی سپاه هم دیده می‌شود و این سوال را پیش می‌آورد که ممنوع‌الکاری، آن هم در این حد که حتی از تدریس او در پردیس دانشگاه شریف در کیش جلوگیری شود با چه استدلال و البته در چه چهارچوبی انجام شده است.
حسین زمان خودش گفته است: من تا چهار‌سال پیش عضو هیأت علمی پردیس دانشگاه شریف در کیش بودم و تدریس می‌کردم اما از همان زمان تا امروز از تدریس من در این دانشگاه نیز جلوگیری کردند، پس می‌شود گفت که شانزده‌سال است اجازه فعالیت هنری ندارم! در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، حدود ١٠بار به وزارت ارشاد و اداره کل موسیقی مراجعه کردم تا فعالیت هنری خود را آغاز کنم. در چهار‌سال دولت یازدهم، پاسخ قانع کننده‌ای نگرفتم و در دوره جدید هم دوباره مراجعه کردم و با من گفت‌وگوهایی شد که هیچ نتیجه‌ای نگرفتم. به من اعلام شد که نتیجه جلسه را به شما اعلام می‌کنیم اما ماه‌هاست که هیچ نتیجه‌ای به من اعلام نشده است. همچنین از طریق خانم مولاوردی که دستیار ویژه رئیس‌جمهوری در امور حقوق شهروندی است، تقاضای رسیدگی به کارم را کردم و ایشان نیز قول دادند مسأله را پیگیری کنند اما همچنان نتیجه‌ای حاصل نشده است.
تأکید زمان بر این بود که «صدای من نباید در قالب یک اثر هنری منتشر شود البته برای این مسأله هیچ حکمی از جانب مراجع قضائی صادر نشده و هیچ توضیحی نیز به من داده نمی‌شود که دلیل این مسأله چیست. فقط گفته می‌شود از بالا دستور داده شده که شما اجازه فعالیت ندارید».
این «دستورات از بالا» هر چند ظاهرا در همه حوزه‌های هنری وجود دارد اما در تلویزیون به‌طور اخص وجود داشته است! تخصیصی که باعث شده اسامی زیادی را در این زمینه بشنویم. اسامی‌ای که گفته شده یکی برای حضور در یک ستاد انتخاباتی ممنوع‌الکار شده و دیگری به دلیل حضور در عکس آن هم با شلوارک!

اسامی‌ای که هر کدام در مقاطعی ممنوع‌الکار بوده‌اند یا ممنوع‌الکاری آنها ادامه دارد: فاطمه معتمدآریا، سحر قریشی، مهران مدیری، باران کوثری، پگاه آهنگرانی، جواد یحیوی، مهراب قاسم‌خانی، پیمان قاسمخانی، بهاره رهنما، فرزاد جمشیدی و ده‌ها تن دیگر که حتی برای سازمانی با طول و عرض تلویزیون زیاد است.

نگاه مسئولان
کریمی که مسئولیت‌هایی در شبکه دو داشته است، هرچند در آغاز بحث، اثری از مسافرت در او دیده نمی‌شد، اما با تأکید بر این‌که «ممنوع‌المصاحبه ‌است»! از پاسخ به سوالات به بهانه سفر طفره رفت. او در پاسخ به این سوال که «آیا ممنوع‌الکاری در تلویزیون و به‌صورت کلی در مجموعه صداوسیما، تابع قانون خاصی است؟» گفت: از این موضوع اطلاعی ندارم.

محمدرضا جعفری‌جلوه هم در پاسخ به این سوال که «ما در روزنامه شهروند در حال پیگیری موضوع ممنوع‌الکاری در حوزه هنر هستیم و این سوال را طرح کرده‌ایم که آیا در صداوسیما یا در کلان ماجرا در حوزه فرهنگ، قانونی برای ممنوع‌الکاری وجود دارد؟» گفت: درباره این موضوع اصلا نظری ندارم. این سوال از او شد که «آیا می‌توان گفت ممنوع‌الکاری‌ها محصول سلیقه هستند و قانون مکتوبی وجود ندارد؟» جعفری‌جلوه پاسخ داد: نظری ندارم. 

یکی دیگر از مدیران صداوسیما در پاسخ به وجود قانون مکتوب درباره ممنوع‌الکاری در صدا‌و‌سیما گفت: ما چنین قانونی نداریم و از اساس ممنوع‌الکاری در صداوسیما ربطی به این سازمان ندارد و معمول این است در مواردی، از بخش‌های مختلف خارج از سازمان، از مجموعه درخواست می‌شود.

او گفت: ما در صداوسیما چیزی به نام ممنوع‌الکاری نداریم. بلکه اگر فرد هنجارهای بااهمیت برای سازمان را رعایت کرد، از او استفاده می‌شود و اگر این موضوعات را رعایت نکرد، از او دعوت به کار نمی‌شود این هم، همه جای دنیا مرسوم است؛ مثلا در خود جشنواره کن هم می‌گویند فلان کت‌و‌شلوار را باید بپوشید و کروات بزنید و اگر رعایت نکنید، به‌عنوان میهمان رسمی اجازه حضور نخواهيد يافت.

موضوعی که البته برخی از هنرمندان آن را رد می‌کنند و بحث هنجارهایی که مد نظر برخی مسئولان است را ورود به حوزه خصوصی خود تلقی می‌کنند. به هر روی آن‌طور که مسئولان صداوسیما درباره این موضوع اعلام نظر کرده‌اند دست کم از روی شواهد به نظر می‌رسد «قانون مکتوبی» در این زمینه وجود ندارد و هر چه هست «قوانین نانوشته» است. مواردی که به گفته آن مدیر در صداوسیما، اساسا به این سازمان مربوط نیست مگر در مواردی که به پوشش افراد آن هم در برنامه ربط داشته باشد.
در همین حال عضو شورای نظارت بر صداوسیما هم از چند‌و‌چون ماجرای ممنوع‌الکاری در حوزه فرهنگ و هنر به‌ویژه در صداوسیما بحث به میان آورده است. سیداحسان قاضی‌زاده وقتی با این سوال که «آیا در صداوسیما قانونی به نام ممنوع‌الکاری وجود دارد یا خیر؟» گفت: این سوالات حاشیه به وجود می‌آورد.

در ادامه از عضو شورای نظارت بر صداوسیما سوال شد: خارج از صداوسیما آقای حسین زمان به‌ عنوان فردی که سوابق مختلفی در انقلاب دارد، ممنوع‌الکار است؛ در صداوسیما هم چنین مواردی وجود دارد؛ شما چطور با این موارد برخورد می‌کنید آیا شورا شأن ورود به این موضوعات را دارد؟» گفت: ما راجع به اشخاص و افراد حرف نمی‌زنیم؛ بلکه کلیت ماجرا را مورد بحث قرار می‌دهیم. در پاسخ به این بخش از سوال که شورا چطور وارد موضوعات مربوط به این حوزه می‌شود، باید گفت در صورتی که فرد چنین وضعی داشته باشد و به شورا شکایت کند، ما وارد موضوع می‌شویم. عضو کمیسیون فرهنگی در پاسخ به این سوال که آیا تاکنون سابقه‌ داشته که فردی شکایت کند و موضوع منتفی شود، گفت: تاکنون چنین موردی نداشته‌ایم!

سینماژورنال: فرمان فتحعلیان خواننده موسیقی پاپ که به دلیل ممنوع الکاری چند سالی آلبومی را منتشر نکرده بود به تازگی قصد دارد آلبومی به نام “دیده بیدار” را به بازار عرضه کند؛ جالب اینجاست که این آلبوم به صورت اینترنتی و از سامانه ای به نام نواک پخش خواهد شد.

به گزارش سینماژورنال فتحعلیان در نشست خبری این آلبوم، صحبتهای سیروس الوند در یکی از کنسرتهایش را دلیل این ممنوع الکاری دانست و گفت: ممنوع الکاری من در سالهای گذشته از دید هیچ رسانه ای پوشیده نماند. شیطنت شخصی باعث شد یک سال و نیم ممنوعیت شامل حال من شود و این شیطنت از سوی یکی از مسئولین وقت موسیقی کشور بود.

او ادامه داد: پیامدهای ممنوع الکاری برای هر هنرمندی درایران در جامعه کنونی هزار و یک مشکل را در پی دارد. من این دوره سیاه و تلخ را گذراندم ولی هنوز هم برخی مشکلات شامل حال من می شود ولی سعی دارم آن را رد کنم.

فتحعلیان افزود: در یکی از کنسرتهای من که سالها پیش در برج میلاد برگزار شد برخی صحبت های جنجالی سیروس الوند بهانه ای شد که من ممنوع الکار شوم. پس از مدتی ایشان به منزل من آمدند و از من خواستند که این خاطره تلخ را فراموش کنیم و در یک همکاری جدید، اتفاقات خوشایندی را رقم بزنیم. ترانه ای را برای من خواندند و این ترانه بسیار زیبا بود. این اثر «وهم» نام داشت و من تصمیم گرفتم در آلبوم جدیدم این اثر را مورداستفاده قرار بدهم.

فتحعلیان با اشاره به سختیهای ممنوعیت از فعالیت تاکید کرد: بعد از دریافت مجوز، یکی از همکلاسی های من در راهروهای ارشاد من را دید که در حال اشک ریختن هستم. از من پرسید که چه اتفاقی افتاده ومن اشاره کردم که پس از دو سال مجوز گرفته ام و خوشحالم و این اشک شوق است. او با تعجب پرسید چرا باید توئی که آثارت وجهه معنوی دارد دو سال مجوزنگیرد و من جوابی نداشتم به او بدهم.

وقتی نام بردن از داریوش مشکل ساز شد

به گزارش سینماژورنال اشاره فرمان فتحعلیان به سخنان جنجالی الوند در کنسرت سال 90 این خواننده بازمی گردد.

در آن کنسرت سیروس الوند مهمان رسمی این خواننده در برنامه بود که قبل از برنامه هماهنگی‌هایی برای حضور این کارگردان سینما روی سن و صحبت چند دقیقه ای او انجام می شود اما با مخالفت تهیه کننده کنسرت روبرو می شود ولی به اصرار فتحعلیان به این کار بالاخره نتیجه می‌دهد و در اواسط برنامه او با به کار بردن عبارت “کارگردان آثار ماندگاری چون “فریاد زیر آب” الوند را به حاضرین معرفی می‌کند و از او می خواهد بروی سن بیاید.

این کارگردان هم با استقبال و تشویق حاضرین بروی سن می‌رود و ابتدا کمی در مورد «فریاد زیر آب» صحبت کرده و سپس گفت: این فیلم بواسطه من نبود که آن قدر گل کرد و ماندگار شد. بازی خوب و قوی داریوش و ترانه ماندگارش برای این فیلم بود که آن را تا این حد در بین مردم جا انداخت.

این اظهارات جو سالن را به هم ریخت و باعث برخی بی نظمی‌ها هم شد؛ عناصر مسئول هم با گزارش این تخلفات به حراست دفتر موسیقی با واکنش تند اعضای دفتر موسیقی رو به رو شدند و خیلی زود حکم ممنوع الکار شدن این خواننده صادر گردید!

سینماژورنال: حواشی حضور در جریان تماشای دربی درون یک کافی شاپ و پخش فیلمی کوتاه از این حضور که در آن واکنشی از علی ضیاء نسبت به سرمربی استقلال دیده می شد سبب ساز توبیخ این مجری جوان شد.

به گزارش سینماژورنال همین توبیخ باعث کنار گذاشته شدن این مجری از رسانه ملی شد اما حالا به تازگی خبر رسیده که این مجری جوان به رسانه ملی بازمی گردد.

علی‌ اصغر پورمحمدی معاون سیما خبر بازگشت ضیاء به رسانه ملی را در گفتگو با “ایسنا” تأیید کرده و احتمال داده شده بازگشت سید علی ضیاء به تلویزیون با اجرای ویژه برنامه «شب یلدا» در شبکه اول اتفاق بیفتد.

علی ضیاء پس از اتفاق منجر به محرومیتش به شکل حضوری و چندین بار هم تلفنی از پرویز مظلومی معذرت‌خواهی کرد. همچنین سرمربی تیم استقلال از سازمان صدا‌و سیما درخواست کرده بود که به دوره ممنوع‌الکاری این مجری جوان تلویزیون پایان دهند.

سینماژورنال: آزاده نامداری که اغلب ماههای امسال را به درگیری با همسر سابقش(اینجا را بخوانید) و سپس ازدواج با فرزند یکی از چهره های اصلاح طلب(اینجا و اینجا را بخوانید) گذراند در تازه ترین گفتگوهایش ادعا کرده است در فیلم تازه پرویز شهبازی نقش یک فرشته نجات را بازی کرده است!!!

به گزارش سینماژورنال این مجری تلویزیون این را هم بیان کرده که تا یک سال آینده هیچ اجرایی در رسانه ملی نخواهد داشت و پس از آن باز هم به تلویزیون بازمی‌گردد.

نقش دختری را بازی می کنم که فرشته نجات است

آزاده نامداری در خصوص ایفای نقش در فیلم سینمایی «نسیم» به “باشگاه خبرنگاران جوان” گفت: فیلم «نسیم» در حال حاضر در مرحله صداگذاری و موسیقی پیش می‌رود و برای اکران در سی و چهارمین جشنواره فجر آماده می‌شود.

وی در ادامه در خصوص حضور و نقش خود در فیلم سینمایی «نسیم» بیان کرد: من نقش دختری را بازی می‌کنم که ناجی افرادی می‌شود که با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند و اگر بخواهم نقشم را در یک جمله بگویم باید عرض کنم که نقش یک «فرشته نجات» را بازی می‌کنم.

هیچ وقت به دنبال ستاره‌شدن در حرفه بازیگری نبودم

نامداری افزود: حضور در فیلم سینمایی «نسیم» را تنها به خاطر امضای آقای شهبازی و حضور او قبول کردم. هیچ وقت به دنبال ستاره‌شدن در حرفه بازیگری نبودم و مطمئن باشید اگر کسی بجز آقای شهبازی این فیلم سینمایی را کار کرده بود، من هم تجربه بازیگری را نداشتم و قبول نمی‌کردم. من بازیگر نیستم.

نامداری تهیه‌کننده و طراح برنامه «خانمی که شما باشید» درباره ادامه فعالیت در حرفه بازیگری گفت: تا زمانی که خودم را بر پرده سینما و بازتاب نظرات منتقدین را نبینم، نمی‌توانم تصمیمی برای ماندن و یا رفتن بگیرم. بنا نیست که هرکسی در رسانه موفق است، بازیگر شود و یا بالعکس.

وی درباره رضایت از بازی خود در فیلم سینمایی «نسیم» اظهار داشت: شاید از بازی خودم راضی نباشم اما برای اینکه اولین تجربه بازیگری‌ام را با حضور آقای شهبازی رقم زدم، بسیار خرسندم و رضایت کامل دارم.

در سال آتی به تلویزیون بازمی گردم

نامداری از برگشت خود به رسانه ملی خبر داد و گفت: تا یک سال آینده هیچ اجرایی نه در رسانه و نه در برنامه‌های دیگر نخواهم داشت و در سال آتی به احتمال زیاد با برنامه‌ای پیرامون بانوان و خانواده به روی آنتن سیما باز خواهم گشت.

سینماژورنال: در حالی که ظرف روزهای گذشته خبر جعلی یک رسانه محلی درباره ممنوع الفعالیت شدن برخی بازیگران زن دست به دست در شبکه های اجتماعی می چرخید اما روابط عمومی رسانه ملی این خبر را تکذیب کرد.

به گزارش سینماژورنال یک رسانه محلی گمنام چند روز قبل خبری درباره ممنوع الفعالیت شدن 9 بازیگر به خاطر بدحجابی را منتشر کرد و البته عکسی تزیینی را هم ضمیمه خبر خود کرد.

در این عکس تصاویری از بازیگران مختلف از الناز حبیبی، نرگس محمدی و بهاره افشاری تا حدیث میرامینی، لیندا کیانی، سحر قریشی و رابعه اسکویی به چشم می خورد و همین حاشیه های فراوانی را ایجاد نمود.

هیچ گونه مصوبه تازه ای صادر نشده است

داوود نعمتی انارکی مدیرکل روابط عمومی سازمان صداوسیما اما با رد این شایعه به “بانی فیلم” می گوید: ماجرای صدور مصوبه مربوط به رعایت پوشش هنرمندان در فضای مجازی مربوط به دو ماه پیش است و در روزهای اخیر هیچ گونه جزییات یا نام افرادی در این خصوص اعلام نشده است.

انارکی البته توصیه های همیشگی خود را به هنرمندان داشته و بیان می دارد: هنرمندان برای جلوگیری از بروز هر گونه حاشیه و بازتاب منفی برای انتشار تصاویر خود در شبکه های احتماعی دقت لازم را به خرج دهند تا مصداقی برای بی حجابی تلقی نشود.