سینماژورنال: حدودا دو سال قبل کیومرث پوراحمد کارگردانی که بیش از هر چیز بخاطر ساخت درام عاشقانه “شب یلدا” می شناسیمش یک فیلم جنگی ساخت؛ اثری به نام “پنجاه قدم آخر” که بنا بود بعد از “اتوبوس شب” دومین کار جنگی قابل توجه او باشد.
به گزارش سینماژورنال با این حال کیفیت “پنجاه قدم آخر” آن قدر ضعیف بود که از همان اولین نمایش آن در جشنواره این سیل انتقادات بود که به سمت کارگردان اثر روانه شد.
البته که در اکران عمومی نیز این فیلم که بودجه میلیاردی تولید آن را انجمن دفاع مقدس داده بود یک شکست خورده تمام عیار بود و جالب اینجاست که در تمام این موارد کارگردان کار اظهارنظری جدی درباره این شکست انجام نداد.
تهیه کنندگی “پنجاه قدم آخر” را سعید سعدی برعهده داشت؛ تهیه کننده ای که دو سال قبلتر درام جنگی “روزهای زندگی” را تولید کرده بود و بعد از ساخت “اینجا بدون من” و “آلزایمر” در آخرین سال از دهه هشتاد و بازخورد مثبت این دو فیلم بشدت در کانون توجه قرار گرفت و تولید بسیاری از پروژه های ارگانی به وی واگذار شد.
سعدی اما بعد از شکست “پنجاه قدم آخر” کم کارتر از قبل شد و کمتر نامش را در فهرست تهیه کنندگان در حال تولید شنیدیم.
از یک طرف یکی از پروژه های دفاع مقدسی اش با نام “آشیخ” که احمد کاوری بنا بود آن را بسازد به دلایل مختلف از مشکلات مالی گرفته تا نارضایتی بازماندگان شهیدی که زندگیش دستمایه فیلمنامه شده بود معلق شد و از آن طرف هیچ کدام از طرحهایی که برای ساخت فیلم جنگی داشت، به تخصیص منابع نرسید.
اینها باعث شد سعید سعدی که سابقه تولید آثاری چون “گیلانه”، “دکل” و “موش” را داشت در یک تغییر فاز آشکار تمام وقت دو سال اخیرش را بر پروژه های جمع و جور اجتماعی بگذارد. یکی از این پروژه ها “قندون جهیزیه” بود که در برنامه اکران قرار دارد و دیگری “من” که به تازگی فیلمبرداریش به اتمام رسید.
وضعیت اقتصادی سینما تغییر پیدا کرده
سعید سعدی درباره عدم تولید فیلم جنگی در این دو سال به سینماژورنال می گوید: وضعیت اقتصادی سینما تغییر کرده و دیگر نمی توان به مانند سابق به راحتی منبع مالی برای تولید فیلم پیدا کرد. همین میشود که ما هم نمی توانیم پروژه های جنگی را پیش ببریم.
این تهیه کننده با اشاره به اینکه آخرین فیلم دفاع مقدسی اش “پنجاه قدم آخر” نیز فروش لازم را نداشت ادامه می دهد: البته ما انتظار نداشتیم که این فیلم فروش میلیاردی داشته باشد اما به هر حال گمان مان این بود که در حد متوسط بفروشد ولی متاسفانه فروش فیلم بسیار کمتر از حد انتظار بود و همین باعث شد سرمایه ای که در این فیلم صرف شده بود بازنگردد.
وی می افزاید: همین شکست تجاری به اندازه کافی برای ما و البته ارگان حامی کار غیرقابل قبول بود و باعث شد در کارهای بعدی هم طرحهای ما تحت الشعاع فروش ضعیف این فیلم قرار گیرد.
مشکلات اقتصادی زیاد شده
سعید سعدی در توصیف اضاع مالی دفتر متبوعش فدک فیلم بیان می دارد: مشکلات اقتصادی مان زیاد شده و همین مشکلات سبب ساز آن است که نتوانیم پروژه های دلخواهمان را پیش ببریم. به عنوان مثال اخیرا تهیه کنندگی “عادت نمی کنیم” ابراهیم ابراهیمیان را برعهده گرفتم اما وقتی دیدم مشکلات مالی بر سر راهمان است تولید را واگذار کردم.
دریافت تسهیلات برای تولید فیلم رابطه قوی می خواهد
وقتی از سعدی می پرسیم چرا به مانند دیگر همتایان خود برای جلب سرمایه به سراغ بانکها نمی رود وی به سینماژورنال می گوید: دریافت وام از نهادهای مالی-اعتباری نیاز دارد به روابط خاص چه برسد به دریافت تسهیلات برای تولید فیلم که رابطه قوی می خواهد و ما از آن بی بهراه ایم.
تهیه کننده “تردید” و “کیفر”با اشاره به اینکه ارگانهای مالی-اعتباری براساس روابط تسهیلات می دهند ادامه می دهد: اینکه تهیه کننده ای می تواند مرتب با سرمایه این ارگانها فیلم تولید کند و تهیه کننده ای دیگر حتی لنگ یک وام معمولی است مطمئنا ریشه فقط در یک چیز دارد و آن هم عدم توزیع تسهیلات براساس استعداد و صرفا با توسل به رابطه.
فیلم آپارتمانی را میتوان با سرمایه شخصی ساخت ولی فیلم جنگی را نه
سعید سعدی با بیان اینکه تولید فیلم خوب دفاع مقدسی بدون حمایت ارگانهای متولی به شدت دشوار است تاکید می کند: شاید بتوانید فیلم آپارتمانی را با سرمایه شخصی بسازید اما درباره فیلم دفاع مقدسی اگر بخواهید حق مطلب ادا شود نیاز دارد به سرمایه قابل قبول و این هم مهیا نمیشود جز با حمایت ارگانهای متولی.
