سینماروزان: موسسه هنرهای تصویری سوره وابسته به حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی از جمله نامزدهای بخش برترین ویدیورسانه جشنواره فیلم یاس بود که البته در نهایت نتوانست جایزه ای از این جشنواره ببرد.

به گزارش سینماروزان و به نقل از “نمایش خانگی” این پرهیز از اعطای جایزه به این موسسه با واکنش سعید خندق آبادی مدیرعامل این موسسه مواجه شده که در گفتگو با «مهر» رسانه متبوع حوزه هنری از این گفته که به دلیل حمایت جشنواره یاس از بخش خصوصی، جایزه ای به موسسه تحت امر وی نرسیده است.

خندق آبادی در این گفتگو سعی کرده پاسخگوی شایعات مرتبط با خرید رایت فیلمهای سینمایی با ارقام بالا توسط این موسسه باشد و البته  این شایعات را هم تکذیب کرده است ولی از آن سو خبری شبهه برانگیز را درباره خرید رایت سه فیلم “یک روز بخصوص”، “سارا و آیدا” و “ویلایی ها” بدون دیدن نسخه نهایی بیان کرده است!

جالب است که این مدیر متبوع حوزه هنری صراحتا اعتراف کرده که رایت دو فیلم “یک روز بخصوص” و “سارا و آیدا” را بدون دیدن حتی نسخه اولیه فیلم خریده است؛ فقط به خاطر همایون اسعدیان!!! اسعدیان کارگردانی “یک روز بخصوص” را که با حمایت وزارت بهداشت تولید شده خودش برعهده داشته و  در “سارا و آیدا”ی مازیار میری هم به عنوان مجری طرح حاضر بوده است.

همایون اسعدیان همان کارگردانی است که در کوران درگیری های میان سازمان سینمایی و حوزه هنری بر سر توقیف فیلمهای مجوزدار توسط حوزه هنری با همکاری حوزه هنری فیلم «بوسیدن روی ماه» را ساخت و حالا نیز آن قدر مورد اعتماد مدیران حوزه قرار گرفته که رایت خانگی فیلمهایش بدون دیدن حتی نسخه راف کات خریداری می شود!!!

تهیه کننده فیلم “ویلایی ها” هم سعید ملکان است؛ تهیه کننده ای که در سالهای اخیر ردپایش از فیلمهای کم فروش “آسمان زرد کم عمق” و “بیگانه” تا سریال “شهرزاد” و فیلم “ابد و یک روز” دیده شده است و امسال هم به جز “ویلایی ها” نامش به عنوان تهیه کننده یک کمدی به نام “بی حساب” هم آمده است.

⇓⇓⇓

جشنواره یاس هدفش حمایت از بخش خصوصی است 

سعید خندق‌آبادی مدیر عامل موسسه هنرهای تصویری سوره درباره انتخاب این موسسه به عنوان یکی از سه مجموعه ویدیویی برتر کشور در جشنواره «یاس» که توسط موسسه رسانه های تصویری برگزار شد گفت: برای دومین سال پیاپی این اتفاق افتاده و خوشبختانه ما در بین موسسات برتر کشور قرار گرفتیم. ملاک انتخاب آمار، ارقام، نوع انتخاب فیلم‌ها و شیوه عملکرد بوده که خدا را شکر حاصل کار ما دیده شده است. ضمن این که باید متوجه باشیم در داوری‌ها معمولا نسبت به مراکز دولتی حساسیت وجود دارد. داوران جشنواره یاس هم هدفشان حمایت از بخش خصوصی است پس طبیعی است که ما در مرحله نهایی موسسه برتر نباشیم.

موسسه‌های خصوصی رقیب ما از نظر مالی بسیار جلوتر از ما هستند

او درباره رقابت این موسسه با بخش خصوصی توضیح داد: موسسه‌های خصوصی رقیب ما از نظر مالی بسیار جلوتر از ما هستند. این رقابت نفسگیر و در جاهایی واقعا ناعادلانه است، به این دلیل که امکانات و توان مالی ما با هم یکسان نیست، اما ما در موسسه هنرهای تصویری سوره تلاش می‌کنیم به استانداردهای حرفه‌ای پایبند باشیم و مخاطب بیشتری جذب کنیم.

خندق آبادی با اشاره به شایعه‌هایی که درباره فعالیت این موسسه و پرداخت ارقام بالا به تهیه کنندگان وجود دارد، گفت: متاسفانه علیه ما حرف هایی زده می‌شود که درست و جوانمردانه نیست. به عنوان نمونه ما امسال مایل بودیم فیلم اول یک فیلمساز را با رقم ۹۰ میلیون تومان خریداری کنیم اما یکی از رقبا رایت این فیلم را با پرداخت ۱۷۰ میلیون تومان خرید. پارسال برای یک فیلم با تهیه‌کننده به توافق رسیدیم و قرار بود آن را با ۱۷۰ میلیون تومان خریداری کنیم اما ایشان با موسسه رقیب ما با ۲۵۰ میلیون تومان به توافق نهایی رسید. این شایعه که ما به تهیه کنندگان ارقام بالاتر از رقم‌های رایج بازار پیشنهاد می کنیم، صحت ندارد. رواج این شایعه‌ها برای خارج کردن ما از بازار است.

۲۰ فیلم ایرانی توزیع کردیم که دو فیلم ارزشی هم در این میان بود

مدیر عامل موسسه هنرهای تصویری سوره در بخش دیگری از سخنانش گفت: ما امسال ۲۰ فیلم ایرانی را توزیع کردیم، هدف ما به عنوان زیر مجموعه ای از حوزه هنری صیانت از سینمای خانواده است و البته انتخاب فیلم‌هایی که برای مخاطب جذاب باشند. فیلم «هیهات» به عنوان اثری عاشورایی توسط موسسه هنرهای تصویری سوره توزیع شد. فیلم «اروند» به عنوان فیلمی دفاع مقدسی هم توسط این موسسه به بازار خواهد آمد. ما با این که محدودیت‌هایی در انتخاب و پرداخت رقم داریم اما ضرر نکرده‌ایم، گاهی سود جزئی داشته‌ایم اما در فضای رقابت باقی مانده‌ایم.

رایت خانگی سه فیلم «ویلایی‌ها»، «سارا و آیدا» و «یک روز بخصوص» را خریده‌ایم؛ راف کات «ویلایی ها» را دیدیم و دو فیلم دیگر را هم{بدون دیدن}به خاطر همایون اسعدیان خریدیم!!!

خندق آبادی ادامه داد: امسال پیش از شروع جشنواره فیلم فجر رایت سه فیلم «یک روز بخصوص»، «سارا و آیدا» و «ویلایی‌ها» را خریداری کرده‌ایم. فیلم «یک روز بخصوص» ساخته آقای اسعدیان را دیدیم، فیلم «ویلایی‌ها» را هم در مرحله راف کات دیدیم و «سارا و آیدا» را هم به دلیل این که تهیه‌کننده آن آقای اسعدیان است و قصه و فضای آن را می‌دانیم خریداری کردیم. هدف ما حمایت از سینمای ایران است، بخش نمایش خانگی می‌تواند حامی سینما باشد و در کنار آن گام بردارد.

وزارت ارشاد و نهادهای متولی برای مبارزه با قاچاق اقدام جدی نمی کنند

وی در پایان درباره مهم ترین مشکلی که در شبکه نمایش خانگی وجود دارد، گفت: قاچاق بزرگترین معضل ماست، متاسفانه وزارت ارشاد و نهادهای متولی برای مبارزه با قاچاق اقدام جدی نمی کنند. فیلم خوب «ابد و یک روز» که به تازگی وارد بازار شده توسط مردم دانلود غیرقانونی شده است. این دانلودهای غیرمجاز باعث افت فروش در شبکه نمایش خانگی و افت تیراژ شده است. فیلم ایرانی باید برای همه سازمان های سینمایی و نهادهای فرهنگی مهم باشد، حمایت از تولید ملی را باید سرلوحه کارمان قرار بدهیم و اجازه ندهیم قاچاق ریشه تولید در سینمای ایران را خشک کند.

سینماروزان: شورای صنفی نمایش در جلسه امروز 26 مهر ماه در اعتراض به دخالت دولت در تصمیمات شورا، مصوبه‌ای نداشت.

سینماروزان: شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی برای یک فیلم مجوز نمایش صادر کرد.

به گزارش سینماروزان شورای پروانه نمایش در جلسه 14مهر که با حضور اکثریت اعضای شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی برگزار شد،مجوز نمایش “یک روز بخصوص” به تهیه کنندگی و کارگردانی همایون اسعدیان صادر شد.

مصطفی زمانی، فرهاد اصلانی،پریناز ایزدیار، محسن کیایی، شیرین آقا کاشی و شیرین یزدان بخش از جمله بازیگران “یک روز بخصوص” هستند.

اسعدیان در فیلم تازه اش به سراغ سوژه ای ملتهب رفته و بخشی از تجارت پنهانی که در وادی خرید و فروش اعضاء و جوارح بدن انسان وجود دارد را به به نقد کشیده است.

شخصیت اصلی داستان جوانی است به نام “حامد” که برای جراحی قلب خواهرش و پیوند عضو چاره ای نمی‌یابد جز سر زدن به یک دلال خرید و فروش اعضاء؛ دلالی که بیش از سلامت آدمیان این سود برآمده از تجارتش است که برایش اهمیت دارد. رویارویی حامد با این دلال زودتر از حد تصور در مسیر یک چالش دوطرفه قرار می‌گیرد. چالشی که هر دو سوی درگیری را با اتفاقات متفاوتی روبرو می‌کند.

http://www.cinemajournal.ir/?p=29689

یک روز بخصوص

سینماژورنال/حامد مظفری: اخیرا تعدادی از هنرمندان و جانبازان ایرانی برای شرکت در جشنواره ای موسوم به جشنواره فیلم صلح و دوستی ایرانیان به توکیو و هیروشیما رفتند.

به گزارش سینماژورنال پرویز پرستویی که شناخته شده ترین هنرمند حاضر در این گروه بوده است هدف از راه اندازی این جشنواره را چنین شرح داده است: پایه‌گذاری این جشنواره با هدف آشنایی بیشتر جهانیان با ظلم‌های زمانه جنگ تحمیلی در موضوع بکارگیری سلاح‌های شیمیایی بر علیه رزمندگان و ملت ایران بوده که بهترین بازه زمانی برگزاری برای رسیدن به هدف، همین گردهمایی جهانی سالگرد بمباران اتمی در هیروشیمای ژاپن است.

حالا بیایید نگاهی بیندازیم به فهرست هنرمندان ایرانی حاضر در این جشنواره؛ به جز پرستویی، این افراد به عنوان هنرمندان حاضر در این رویداد معرفی شده اند: عبدالحسن برزیده ، همایون اسعدیان، مازیار میری، پژمان لشکری پور، محسن یزدی، وحید یامین پور ، مجید شتی و حبیب احمدزاده.

در متعالی بودن هدف برگزاری این جشنواره شکی نیست و البته چه خوب که آسیبهای استفاده از سلاح شیمیایی علیه مردم ایران پیوند زده شده با آسیبهایی که ژاپنیها در جریان بمباران اتمی دیده اند.

تدوینگر “آنچه مردان درباره زنان نمی دانند” اینجا چه می کند؟

اما نکته اینجاست که به غیر از پرویز پرستویی که سهم مهمی در ایفای نقش در آثار مرتبط با دفاع مقدس و از جمله “آژانس شیشه ای”، “به نام پدر” و “موج  مرده” داشته است، حسن برزیده که کارگردانی است که تعلق خاطر خود به دفاع مقدس را در آثاری همچون “دکل” و “پرواز خاموش” نشان داده و البته حبیب احمدزاده که نویسنده ای است که به نام ادبیات پایداری و با آثاری نظیر “شطرنج با ماشین قیامت” و “داستانهای شهر جنگی” شناخته می شود بقیه افراد حاضر در این جشنواره نه تجربه چندانی در هنر دفاع مقدس دارند و نه حتی با نگاهی جزیی تر سهمی در تصویرسازی هنری اثرات بمباران شیمیایی ایران در جنگ داشته اند.

سینماگری نظیر مازیار میری که فقط یک اثر ناموفق کاملا شهری به نام “پاداش سکوت” در نقد جنگ دارد یا همایون اسعدیان که بیشتر ملودرام‌ساز بوده، به واسطه کدام کارنامه در تصویرسازی به کارگیری سلاحهای شیمیایی علیه رزمندان، برای حضور در این سفر انتخاب شده اند؟ حضور مجید شتی که دستیاری تدوین کمدی “آنچه مردان درباره زنان نمی دانند” با مضمون چندهمسری را در کارنامه دارد چه ربطی دارد با اهداف این جشنواره؟

مازیار میری با دو فیلم بی ربط در جشنواره حاضر بود

از آن عجیب تر فیلمهایی است که در این جشنواره نمایش داده شده است. نگاهی بیندازیم به نام فیلمها: «مزار شریف» ، «بادیگارد» ، «حوض نقاشی» ، «سعادت‌آباد»، «امروز» و «نبات».

به غیر از “مزارشریف” و “بادیگارد” که هر دو آثاری استراتژیک به شمار می روند بقیه آثار کمترین ربطی به موضوع جشنواره ندارند. جشنواره ای که هدفش را آشنایی جهانیان با ظلمهای جهانیان در جنگ تحمیلی قرار داده است را چه به فیلمی مانند “سعادت آباد” که درباره مصائب زناشویی سخن می گوید یا “حوض نقاشی” که مشکلات بیماران معلول ذهنی را بازتاب می دهد.

جالب است در میان مهمانان حاضر در این جشنواره امثال محسن یزدی و وحید یامین پور هم دیده می‌شوند که جریان رسانه ای منتسب به آنها فیلمی مانند “سعادت آباد” را به دلیل اشاراتی که به خیانتهای متعدد زناشویی داشت به عنوان اثر مخرب فرهنگی نقد کرده بودند.

اما حالا انگار یک سفر خارجی باعث شده است دوستان بی توجه به عقبه رسانه ای خود در کنار آثاری قرار گیرند که شدیدترین نقدها را به آنها وارد کرده بودند!!!

چرا از “زمناکو” و “حکایت عاشقی” استفاده نکردید؟

یعنی انتخاب مهمان و فیلم برای جشنواره ای با موضوعی تا این حد روشن آن قدر سخت است که دوستان دست به دامن مهمانان بی ربط و فیلمهای بی ربطتر شده اند؟

در جشنواره فجر سال قبل مستند “زمناکو” را داشتیم که به زیباترین شکل ممکن مصائب برآمده از بمباران شیمیایی را به تصویر می گذاشت. سال قبل فیلم “حکایت عاشقی” را هم روی پرده داشتیم که این فیلم هم به نوبه خود می کوشید بخشی از مشکلات برآمده از تهاجم شیمیایی عراق به حلبچه را به نمایش بگذارد.

چرا برای چنین جشنواره ای از این فیلمها برای نمایش استفاده نشد؟ چرا مهدی قربان پور کارگردان جوان “زمناکو” و احمد رمضان‌زاده کارگردان “حکایت عاشقی” که لااقل دو محصول سینمایی به دامنه آثار مرتبط با به کارگیری سلاح شیمیایی در جنگ افزوده‌اند، نباید به عنوان هنرمند در جشنواره صلح و دوستی حاضر باشد و به جایش چهره های بی ربط به هنر دفاع راهی سفر شوند؟

آیا برای این پرسشها پاسخی هست؟

سینماژورنال: در جلسه امروز شورای صنفی نمایش که با حضور حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی برگزار شد دو عضو جدید شورای صنفی نمایش معرفی شدند.

به گزارش سینماژورنال اصغر بانکی از دفتر پخش سپاهان فیلم و یکی از برادران بانکی به عنوان نماینده جدید کانون پخش کنندگان در شورا معرفی شد.

اصغر بانکی-که در خبر ارسالی برای رسانه ها نامش به اشتباه ابراهیم آمده- برادر محمد بانکی است که سالها در دفتر سپاهان فیلم در حیطه تولید فیلمهای تجاری فعالیت دارد. آخرین فیلم برداران بانک یا بانکی‌ها فیلم کم فروش “دو دوست” بود.

همایون اسعدیان کارگردان سینمای ایران که اخیرا فیلمی با نام “یک روز بخصوص” را با حمایت فارابی و وزارت بهداشت ساخته است(اینجا را بخوانید) به عنوان نماینده جدید کانون کارگردانان در شورای صنفی معرفی شده است.

سایر صنوف سینمایی نمایندگان خود برای حضور در شورا را در هفته آتی معرفی خواهند کرد.

سینماژورنال: همایون اسعدیان کارگردانی که تقریبا همزمان با تولید آثاری چون “بیخود و بی جهت”، “زندگی خصوصی”، “برف روی کاجها” و “گشت ارشاد” که از سوی حوزه هنری  اکران آنها ممنوع اعلام شده ترجیح داد با همکاری حوزه و البته تهیه کنندگی منوچهر محمدی “بوسیدن روی ماه” را بسازد بعد از آن فیلم چهار سالی گذشت که مجددا پشت دوربین برود.

به گزارش سینماژورنال اسعدیان در این چهار سال مشغول کار بر روی فیلمنامه اقتباسی سریالی بود که بنا بود از رمان “دا” اعظم حسینی اقتباس شود و البته کار نگارش این فیلمنامه را هم به انتها رساند با این حال سنگین بودن پیش تولید این سریال و بخصوص طراحی لوکیشن آن باعث شد اسعدیان پیش از ورود به فاز عملی تولید “دا” یک فیلم سینمایی را کارگردانی کند.

این فیلم سینمایی “یک روز بخصوص” نام دارد که عنوان آن برآمده از اثری به همین نام ساخته “اتوره اسکولا” محصول 1977 ایتالیاست؛ فیلمی با بازی مارچلو ماسترویانی و سوفیا لورن که ماجرای آشنایی یک زن و مرد را درست در روز دیدار هیتلر و موسولینی در رم روایت می‌کرد.

تصویرسازی بخشی از تجارت اعضاء و جوارح انسان

داستان “یک روز بخصوص” اسعدیان ربط چندانی به فیلم ایتالیایی مشهور ندارد. شنیده های سینماژورنال حکایت از آن دارد که اسعدیان در فیلم تازه اش به سراغ سوژه ای ملتهب رفته و بخشی از تجارت پنهانی که در وادی خرید و فروش اعضاء و جوارح بدن انسان وجود دارد را به به نقد کشیده است.

شخصیت اصلی داستان جوانی است به نام “حامد” که برای جراحی قلب خواهرش و پیوند عضو چاره ای نمی‌یابد جز سر زدن به یک دلال خرید و فروش اعضاء؛ دلالی که بیش از سلامت آدمیان این سود برآمده از تجارتش است که برایش اهمیت دارد. رویارویی حامد با این دلال زودتر از حد تصور در مسیر یک چالش دوطرفه قرار می‌گیرد. چالشی که هر دو سوی درگیری را با اتفاقات متفاوتی روبرو می‌کند.

دومین کاراکتر دلالی اصلانی

ایفای نقش “حامد” را در “یک روز بخصوص” مصطفی زمانی برعهده داشته است و گویا کاراکتر دلال خرید و فروش اعضاء را هم فرهاد اصلانی! به گزارش سینماژورنال این برای دومین بار است که اصلانی نقش یک دلال سوداگر را ایفا می کند.

اصلانی سال گذشته درام “دوران عاشقی” ساخته علیرضا رییسیان را روی پرده داشت. اصلانی در “دوران عاشقی” که جزو آثار پرفروش سال 94 سینمای ایران بود در نقش دلالی اقتصادی با نام “زندی” ظاهر شده بود که در زمینه های مختلف از بازار طلا گرفته تا بازار ارز و بورس فعالیت داشت و البته که سعی می‌کرد با ارتباطات خاصی که دارد بیزنس پردرآمد خود را بی‌دردسر پیش ببرد.

فرهاد اصلانی که برای بازی در تازه‌ترین فیلم مسعود کیمیایی با نام “قاتل اهلی” هم قرارداد بسته و در آنجا بناست نقش یک رانتخوار کلان را ایفا کند یک فیلم آماده اکران به نام “دختر” هم دارد.

فرهاد اصلانی در نمایی از  “یک روز بخصوص”

مازیار میری کار تدوین را انجام می‌دهد

به گزارش سینماژورنال پریناز ایزدیار، محسن کیایی، شیرین آقاکاشی و شیرین یزدان بخش دیگر بازیگران “یک روز بخصوص” هستند. تهیه کنندگی این فیلم را اسعدیان خودش برعهده داشته و فیلمنامه این کار را هم خودش به همراه مجید قیصری نوشته است.

مازیار میری که “سعادت آباد” را به تهیه کنندگی اسعدیان کارگردانی کرده بود در “یک روز بخصوص” به عنوان مجری طرح حضور داشته و شنیده‌های سینماژورنال حکایت از آن دارد وی که فارغ التحصیل تدوین از دانشکده صداوسیما است به تازگی و بعد از مسافرتی که به ایالات متحده داشت به ایران بازگشته و تدوین “یک روز بخصوص” را خودش انجام خواهد داد.

مازیار میری که به جز فیلم دوم خودش “به آهستگی” یک فیلم ارزشی به نام “آن مرد آمد” از کارگردانی ارزشمدار به نام حمید بهمنی را هم تدوین کرده بود در “یک روز بخصوص” سومین تجربه تدوین خود را انجام می‌دهد.

تولید با حمایت وزارت بهداشت و فارابی

هرچند تهیه کنندگی “یک روز بخصوص” را اسعدیان خودش برعهده داشته اما در تأمین سرمایه این پروژه به مانند آثار قبلی‌اش از حمایت ارگانهای دولتی بهره برده است. درباره ارگانهای حامی تولید “یک روز بخصوص” هم شنیده های جالبی وجود دارد و از آن جمله اینکه این پروژه با حمایت بنیاد سینمایی فارابی و وزارت بهداشت تولید می شود.

حضور مدیرعامل فارابی علیرضا تابش در پشت صحنه فیلم و محمدهادی ایازی قائم مقام وزیر بهداشت در پشت صحنه این فیلم هم در راستای همین حمایتها بوده است.

پریناز ایزدیار و مصطفی زمانی در نمایی از “یک روز بخصوص”

سینماژورنال: تاز‌ه‌ترین فیلم اکران شده پرویز پرستویی اثری است به نام “بوفالو”.

به گزارش سینماژورنال “بوفالو” را جوانی به نام کاوه سجادی‌حسینی ساخته است که فیلم قبلی‌اش “شب بیرون” در گروه هنروتجربه اکران شده بود.

با این حال “بوفالو” شاید بخاطر حضور پرستویی در مقام بازیگر و البته استفاده از همایون اسعدیان که سابقه تولید اثری چون “سعادت آباد” را دارد به عنوان تهیه‌کننده این شانس را داشته که به صورت سراسری و البته در گروه آزاد روی پرده برود.

در یک هفته بیش از 11.5 میلیون تومان نفروخته است

اما نکته اینجاست که این فیلم در مدت یک هفته‌ای که روی پرده است و با وجود 14 سالنی که در اختیارش است، بیش از 11.5 میلیون تومان نفروخته است.

“بوفالو” اولین بار در بخش مسابقه جشنواره سی و سوم فیلم فجر به نمایش درآمد و البته بسیاری از مخاطبان هم این اثر را بیشتر از آن که لایق حضور در بخش مسابقه بدانند اثری دانستند هنروتجربه‌ای که بهترین وضعیت برایش، نمایش در همین گروه سینمایی تازه تأسیس است.

حالا اما به جای اینکه این بازخورد مخاطب عاملی شود برای اکران فیلم در هنروتجربه، “بوفالو” در گروه آزاد اکران شده تا بیش از هرچیز کم بودن مخاطب آن به چشم بیاید.

اگر در گروه تازه تأسیس اکران می‌شد این کم‌مخاطب بودن زیاد به چشم نمی‌آمد

شاید اگر “بوفالو” در گروه هنروتجربه اکران می‌شد به دلیل فضای ایزوله حاکم بر این گروه و مشخص نبودن آمار فروش فیلمهای آن، این کم‌مخاطب بودن نه تنها به چشم نمی‌آمد بلکه کارگردان اثر میتوانست از ارزشهای خاص اثرش که باعث انتخاب فیلمش برای هنروتجربه شده سخن گوید اما اکران در گروه آزاد و برای مخاطبان عام وقتی مواجه می‌شود با فروشی تا این حد پایین مطمئنا ذهنیت مخاطبان نسبت به کارهای آتی این کارگردان را هم دستخوش تغییر می‌کند.

پرسش فیلمسازانی که آثارشان مدتهاست پشت خط اکران مانده

از آن سو البته برخی از کارگردانانی که فیلمهایشان مدتهاست منتظر اکران مانده و این فرصت را نیافته‌اند که حتی در گروه آزاد اثرشان را اکران کنند نیز با نوعی بدبینی به چنین فیلمی نگاه می‌کنند و پیش خود به طرح این پرسش می‌پردازند که آیا بهتر نبود چنین آثار کم مخاطبی در همان گروه تازه تأسیس اکران شوند و سالنهای اشغال شده آنها به فیلمهایی با قابلیت جذب مخاطب بالا اختصاص یابد؟

انگار برای مخاطبان حضور پرستویی هم اهمیتی ندارد

فروش پایین “بوفالو” که از حضور بازیگری چون پرویز پرستویی در نقش اصلی سود می‌برد موید این فرضیه هم هست که در سینمای امروز ایران این چهره های شناخته‌شده بازیگری نیستند که تعیین کننده‌اند بلکه این کیفیت نهایی محصول است که باعث می‌شود مخاطب اثری را برای تماشا انتخاب کند یا نه و همین می‌شود که فیلمی با حضور حاچ کاظم “آژانس شیشه ای” هم یکی از شکست خوردگان اکران می شود.

سینماژورنال: سه سال بعد از تولید واقعه نگاری هالیوودی “آرگو” از تسخیر سفارت آمریکا موسوم به لانه جاسوسی در سیزدهم آبان 1358 فقط و فقط حجم عمده شعار مدیران فرهنگی درباره پاسخگویی سینمایی به این پروژه است که شنیده شده است.

به گزارش سینماژورنال در این فاصله فقط یک یا دو سینماگر ایرانی بوده اند که به طور جدی برای تصویرسازی واقع گرایانه این اتفاق پیشقدم شده‌اند؛ یکی از این سینماگران ایرج تقی‌پور است.

هنوز از مرحله نگارش سناریو جلوتر نرفته ایم

 تقی‌پور که نخستین تهیه کننده ای بود که استعدادهای اصغر فرهادی را شناخت و تولید دو فیلم ابتدایی او “رقص در غبار” و “شهر زیبا” را برعهده گرفت بیشتر از سه سال است که می‌خواهد درامی سینمایی با عنوان “دیدار در شرمیتوو” را تولید کند. درامی که نام آن برآمده از فرودگاهی به نام “شرمیتوو” در مسکو است و بناست در آن تحلیلی ریشه ای درباره دلایل تسخیر لانه جاسوسی ارائه شود.

این تهیه کننده درباره تازه‌ترین وضعیت تولید این پروژه به سینماژورنال می گوید: بعد از گذشت سه سال زمان و صرف انرژی فراوان برای راه اندازی پروژه هنوز از مرحله نگارش سناریو جلوتر نرفته ایم.

وی در چرایی این وضعیت بیان می‌دارد: پروژه های مذهبی یا پروژه هایی تاریخی مانند این گرفتار وضعیتی هستند که تهیه کننده نمی‌تواند به طور مستقل تولید آنها را به سرانجام برساند چون ریشه های سیاسی کار باعث می‌شود که به سراغ جلب نظر مراجع مختلف بروید. ما نیز سعی کردیم نظر تمامی مراجع مرتبط با سوژه را جلب کنیم و البته فقط در حرف(!) از ما حمایت شد.

حمایتهای لفظی تا دلتان بخواهد صورت می گیرد اما حمایت عملی، نه

 تقی‌پور خاطرنشان می‌سازد: ما برای تولید “دیدار در شرمیتوو” نیاز داشتیم که حتما یکی از ارگانهای متنفذ را پشت سر خود داشته باشیم؛ فارغ از دلایل مالی تولید چنین پروژه ای، حضور یک ارگان متنفذ باعث می شود که به لحاظ سیاسی بتوانیم طوری پیش برویم که پس از تولید دردسرهای تفسیرسازیهای مختلف را نداشته باشیم.

تهیه کننده “مواجهه” و “صندلی خالی” با اشاره به کم لطفی ارگانهای متنفذ بیان می‌دارد: ما در مملکتی زندگی می کنیم که از صدر تا ذیل معتقدند تسخیر سفارت، انقلابی بزرگتر از انقلاب اول بوده است اما وقتی حرف از تولید یک پروژه سینمایی با محوریت آن اتفاق می‌آید حتی یکی از مسئولین دولتی هم برای کمک به ما پا پیش نمی گذارد. البته حمایتهای لفظی تا دلتان بخواهد صورت می گیرد اما حمایت عملی، نه.

وی ادامه می‌دهد: تصمیم داشتیم که بدون مشارکت حداقلی مراجع دولتی کار را پیش نبریم تا مطمئن باشیم خطایی در تولید صورت نمی گیرد.

تقی‌پور بیان می‌دارد: ما به اهمیت استراتژیک پروژه واقف بودیم و برای همین سعی کردیم درباره تولید با مراجع رسمی درگیر در مقوله، رایزنی هایمان را داشته باشیم و نظرشان را جلب کنیم اما از آن سو انتظار این بود که مراجعی که معمولا ذینفع در حمایت از پروژه های این چنینی هستند مانند وزارت ارشاد یا بنیاد سینمایی فارابی و ارگانهای مشابه به ما کمک کنند که متاسفانه هنوز این اتفاق رخ نداده است.

عافیت‌طلبی مسئولین باعث شده حمایت عملی از تولید چنین پروژه‌هایی صورت نگیرد

ایرج تقی‌پور که بیشتر از دو دهه است در سینمای ایران فعالیت دارد درباره اینکه مدیران فرهنگی برخلاف وعده های لفظی در عمل از پروژه ای مرتبط با تسخیر لانه جاسوسی حمایت نمی‌کنند به سینماژورنال می‌گوید: تصورم این است که مسئولین ما گرفتار عافیت طلبی هستند و عافیت طلبی باعث می شود خود را درگیر تولید چنین فیلمهایی نکنند و حمایت عملی از تولید چنین پروژه‌هایی صورت نگیرد. البته اخیرا تحرکاتی از سوی بنیاد فارابی برای حمایت از تولید صورت گرفته که مشخص نیست به نتیجه برسد یا نه.

رسیدن به نسخه نهایی سناریو به سه عامل شرایط زمانی تولید، کارگردان انتخابی و میزان بودجه ای که در اختیار کار قرار می گیرد بستگی دارد

 فرهاد توحیدی فیلمنامه نویسی بود که مسئولیت نگارش فیلمنامه “دیدار در شرمیتوو”  به وی واگذار شده بود. تقی پور در پاسخ به این سوال که آیا نگارش به پایان رسیده است به سینماژورنال می‌گوید: فیلمنامه تقریبا کامل شده است اما رسیدن به نسخه نهایی به سه عامل شرایط زمانی تولید، کارگردان انتخابی و میزان بودجه ای که در اختیار کار قرار می گیرد بستگی دارد.

تقی‌پور ادامه می‌دهد: فضای سناریو نشان می دهد که چگونه کارگردانی باید آن را بسازد و در این زمینه ما با همایون اسعدیان توافقات لازم را انجام داده ایم و اگر در برهه ای که کار کلید می خورد ایشان درگیر پروژه دیگر باشد باید سراغ گزینه های جایگزین برویم.

محوطه جلوی سفارت در روزهای تسخیر

“آرگو” بلحاظ تکنیکی فیلمی فوق العاده درخشان اما بلحاظ محتوایی فوق العاده مزخرف بود

یکی از اصلی ترین وجوه “آرگو” تصویرسازی مستندوار و البته مهیجی بود که در یک ربع ابتدایی آن ارائه شده بود و بدین لحاظ توانسته بود حتی مخاطبان ایرانی را هم تحت تأثیر قرار دهد.

وقتی از تقی پور می پرسیم که آیا “دیدار در شرمیتوو” هم تصویرسازی مهیج منجر به تسخیر سفارت را در خود دارد وی اظهار می‌دارد: اول باید بگویم “آرگو” بلحاظ تکنیکی فیلمی فوق العاده درخشان اما بلحاظ محتوایی فوق العاده مزخرف بود. مشکل “آرگو” این بود که سازندگانش شناختی از ایران و مردم آن نداشتند و فقط می خواستند مخاطبان را به هیجان وادارند.

ماجرای تسخیر سفارت اصلا ماجرای از دیوار بالا رفتن چند دانشجوی جوان نیست بلکه ماجرا ریشه‌دارتر از این حرفهاست

وی ادامه می‌دهد: بن افلک و همراهان آمریکاییش شناختی از مردم ایران نداشتند و طبیعی بود که نتوانند بار محتوایی غنی برای محصولشان تدارک ببینند اما “دیدار در شرمیتوو” کاملا به ریشه های تسخیر سفارت که ذهنیت مردم ایران نسبت به آمریکا است می پردازد.

تقی‌پور در توصیف این فضا بیان می‌دارد: ماجرای تسخیر سفارت اصلا ماجرای از دیوار بالا رفتن چند دانشجوی جوان نیست بلکه ماجرا ریشه دارتر از این حرفهاست و به کودتای آمریکایی 28 مرداد 32 بازمی گردد. بعد از کودتا دولتمردان ایالات متحده چهره ای از خود پیش مردم ایران ساختند به شدت تاریک و همین تصویرسازی ذهنی بود که باعث شد اعتراض دانشجویان منتج شود به تسخیر کامل سفارت.

این سینماگر که آن دوران را کاملا درک کرده می‌افزاید: دانشجویان پیرو خط امام(ره) بنا بود در اعتراض به سیاستهای آمریکا نهایتا چند روز در برابر سفارت تحصن کنند اما اعتراض دانشجویان گره خورد با اعتراض مردمی که می خواستند به دخالتهای سالیان طولانی این کشور در سیاستگذاری مملکتشان واکنش نشان دهند.

ایرج تقی پور

به جای ساخت تریلر می خواهیم مخاطبان را به تفکر واداریم

تقی‌پور تأکید می‌کند: در “دیدار در شرمیتوو”  ابدا به مانند “آرگو” به دنبال ایجاد هیجان های فانتزی در مخاطب نیستم و بجایش او را به فکر وامیداریم که بیندیشد بر این موضوع که چرا ایرانیان چنین واکنش تندی را علیه آمریکاییان نشان دادند؟

وی خاطرنشان می‌سازد: ما تحلیل ریشه های تسخیر سفارت را تصویرنگاری می کنیم و در یک کلام به جای ساخت تریلر می خواهیم مخاطبان را به تفکر واداریم.

آیا توافق هسته ای به تغییر مسیر فیلمنامه منجر خواهد شد؟

ایرج تقی‌پور پیرامون اینکه آیا فضای سیاسی پیش آمده بعد از توافق هسته‌ای منجر به تغییر مسیر فیلمنامه “دیدار در شرمیتوو” نخواهد شد به سینماژورنال بیان می دارد: امیدوارم این اتفاق نیفتد چون فیلمنامه برمبنای تحلیلی نگاشته شده که یک تحلیل دائمی است درباره اتفاقات منجر به تسخیر سفارت. بر این اساس فکر نمی کنم ماهیت محتوایی اثر تناقضی با فضای سیاسی اخیر داشته باشد. تحلیل دراماتیک ما یک تحلیل دائمی است و ربطی به ماجرای توافق هسته‌ای ندارد.

سینماژورنال: همایون اسعدیان کارگردان سینمای ایران از جمله چهره های هنری بود که در مراسم تشییع شهدای غواص حضور داشت.

به گزارش سینماژورنال با این حال او در میانه مراسم سعی کرد مراسم را ترک کند و همین موضوع بود که برای بسیاری سوال برانگیز شد.

این کارگردان که آخرین ساخته هایش “بوسیدن روی ماه” و “طلا و مس” در زمره آثار ارزشی سینمای ایران بودند درباره این ترک مراسم یادداشتی را نوشته و به “شرق” داده است.

اسعدیان در این یادداشت دلیل اصلی ترک مراسم را سوء استفاده هایی دانسته است که برخی سعی داشتند از این مراسم انجام دهند.

سینماژورنال متن کامل یادداشت اسعدیان را ارائه می دهد:

بهانه ای برای استفاده های خاص

تشییع پیکر شهدا مثل خیلی چیزهای دیگر بهانه‌ای شد برای برخی استفاده‌های خاص. ما بارها و بارها شاهد برگزاری مراسم تشییع پیکر شهدای دفاع‌مقدس در ایران بوده‌ایم، اما آنچه این تشییع را با مراسم مشابه متفاوت می‌کرد، عزم ملی فراگیری بود که در طول هفته‌های گذشته پیرامون این اتفاق شکل گرفته بود.

تلخی اتفاق، مردم را به مراسم کشاند

دلیل اصلی اینکه همه مردم حتی کسانی که قبلا دغدغه‌ای در این زمینه نداشتند به میدان آمدند، تلخی اتفاقی بود که برای این جوانان روی داده، اما تلخ‌تر از آن، دیدن این است که برخی این جوانان را وسیله‌ای قرار دادند برای دیگر مقاصدشان.

بعد از دیدن شعارهایی علیه مذاکرات هسته ای و حضور بانوان در ورزشگاهها مراسم را ترک کردم

برای خود من شرکت در مراسم تشییع پیکر این شهدا، کاملا حسی و دلی بود ولی بعد از دیدن شعارهایی علیه مذاکرات هسته‌ای و حضور بانوان در ورزشگاه که ارتباطی با مراسم نداشت، تصمیم گرفتم مراسم را ترک کنم تا مورد سوءاستفاده قرار نگیرم و حسم را برای خودم نگه دارم.

کسانی را که برایشان حرمت قائلیم وسیله قرار ندهیم

فکر می‌کنم درست این است که ما کسانی را که برایشان حرمت قائلیم، وسیله قرار ندهیم، اما ظاهرا برخی فکر کرده بودند اتفاقا این فرصت وسیله خوبی است و دیدن این موضوع خیلی تلخ بود؛ تلخ از این نظر که درواقع ما تظاهر می‌کنیم که برای شهدا احترام قائلیم که اگر بودیم نباید از آنها برای رسیدن به اهدافمان استفاده می‌کردیم.

سینماژورنال: اولین جلسه شورای پروانه ساخت در حالی برگزار شد که حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی مهمان ویژه این نشست بود.

 به گزارش سینماژورنال مهمترین اتفاق این نشست هم تقدیر جانانه ای بود که ایوبی از همایون اسعدیان انجام داد.

ایوبی در این جلسه با تبریک سال 94 خطاب به اعضای شورای پروانه ساخت یادآور شد: برگزاری 60 جلسه در شورای پروانه ساخت قابل تقدیر بوده و این لطف شما در حق سینمای ایران است.

بهترین شورای سازمان سینمایی همین شوراست

 به گزارش سینماژورنال وی با بیان اینکه برگزاری این جلسات بی نظیر است توضیح داد: بهترین شورا و جلسه سازمان سینمایی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جلسات شما است و نتایج زحمات اعضای شورای پروانه ساخت و نمایش را امروز در سینما می بینیم.

رییس سازمان سینمایی با اشاره به اینکه با وجود پرونده های رد شده در شورای پروانه ساخت، بحران نداشتیم توضیح داد: یک سوم فیلمنامه های متقاضی برای صدور مجوز تقریبا پذیرفته شده و گله و شکایتی پیش من برای دیگر فیلمنامه هایی که مجوز ساخت برای آنها صادر نشده ،نرسیده و متقاضیان از تصمیمات شوار قانع شده اند.

آقای اسعدیان! در دورانی سخت مسئولیتی سنگین پذیرفتید

به گزارش سینماژورنال ایوبی در بخشی از این جلسه با تقدیر از همایون اسعدیان که اخیرا از شورای پروانه ساخت جدا شده با اشاره به حضور اثرگذار وی در شورا یادآور شد: در آن دوران سخت، مسوولیتی سنگین را پذیرفتید و از شما تقدیر می کنم که آمدید و آرامش امروز سینما، مرهون بودن همه شما است.

رییس سازمان سینمایی حضور مازیار میری به عنوان نماینده جدید کانون کارگردانان در شورای پروانه ساخت که بجای اسعدیان وارد شده و البته بواسطه جهت گیری کاملا در امتداد خطی از خانه سینماست که اسعدیان متعلق به آن بود را فرصتی جدید دانست و از کانون کارگردانان برای معرفی این کارگردان جوان و خوش نام تقدیر کرد.

سینماژورنال/حمید لازمی: “چشمان بزرگ” تیم برتون آخرین اثر این کارگردان، نشانه های عجیب و غریب فیلمهای قبلی اش را ندارد؛ جانی دپ هم ندارد.

به گزارش سینماژورنال این فیلم نه مالیخولیایی است، نه تاریک و دهشتناک، نه در دنیای مردگان غوطه می خورد و نه شخصیت های خاص دارد. حداقلش اینکه مثل “ماهی بزرگ” نور دارد.

یک فیلم سرراست و کلاسیک با موضوعی جذاب برگرفته از اتفاقی که گویا در عالم واقعیت هم رخ داده.

نقاشی خلاق که بازیچه می شود

داستان خانم نقاش خلاقی به نام “مارگارت”(با بازی امی آدامز) که از شوهرش جدا و در زندگی تازه اش با دخترش به کشیدن نقاشی می پردازد. مردی نقاش به نام “والتر”(با بازی کریستوف والتز) به او می پیوندد و با هم ازدواج می کنند و به نام فامیلی شوهر که “والتر کین” است نقاشی های مارگارت البته با چرب زبانی والتر فروش می رود.

نقاشی هایی متفاوت از دخترکانی چشم درشت و کم کم مارگارت می شود نقاش پشت پرده و همه والتر را اصل کاری می دانند و در آخر مشخص می شود والتر اصلا نقاش نیست و تنها سرمایه اش همان زبانی است که مخ زدن را به خوبی بلد است!!!

داستان تازه تیم برتون داستان آشنای غلبه زبان و خودنمایی بر هنر است. البته در آخر نمی شود همه بدی ها را هم به شوهر نسبت داد چون اگر چرب زبانی و روابط عمومی او هم نبود معلوم نبود چه می شدند این نقاشی ها ولی …

از “قهرمان” تا “شوخی”
سوء استفاده از دستاورد دیگری را در اثر شناخته شده “قهرمان” ساخته “استیون فریزر” دیده بودیم که البته در سینمای ایران هم همایون اسعدیان از روی آن فیلمی ساخت به نام “شوخی” ولی فیلم تیم برتون زاویه دیگری برای بیان این موضوع برگزیده است.

فیلم بازیهای حیرت انگیزی دارد؛ “کریستوف والتز” که در فیلمهای تارانتینو خوش درخشید و “امی آدامز” هر دو سنگ تمام گذاشته اند بخصوص آدامز که خجالتی بودن و نجابت نقش را با بازی خوبش القاء کرده است.

عاقبت دوست داشتنی جدایی؟

فقط مانده ایم که چرا این روایت کلاسیک دوست داشتنی چنان که باید مورد توجه قرار نگرفته؛ گویا از تیم برتون فقط سیاهی، مرگ و خوفناکی می خواهند که این فیلم را به اندازه خودش مطرح نکردند.

درباره سبک جدید کاری تیم برتون هم می توان این احتمال را مطرح کرد که این کارگردان شناخته شده بعد از جدایی از همگن خود “هلنا بونهم کارتر” از دنیای سابق دست کشیده و روندی متفاوت تر را در فیلمسازی تجربه خواهد کرد.

سینماژورنال: برنامه شب گذشته “روزگار مادری” مهمان کارگردان و بازیگران اصلی “بوسیدن روی ماه” بود؛ فیلمی که در ماههای اخیر با بهانه و بی بهانه بارها از رسانه ملی روی آنتن رفته است.

به گزارش سینماژورنال همایون اسعدیان کارگردان “بوسیدن روی ماه” در بخشی از برنامه درباره جایگاه مادر در زندگی شخصی خودش حرف زد و اینکه این مادرش بوده که باعث میشده بسیاری از کمبودهای اقتصادی به چشم نیاید.

 اسعدیان با بیان اینکه در خانه آنها مادرش مدیر خانواده بوده از این گفت که پدرش کارمند بود و مادرش اغلب با خرجی اندک و هفتگی که پدر به او می داد شرایط آسایش خانواده را فراهم می کرد.

 گفته های همایون اسعدیان تایید شیرین یزدان بخش یکی از بازیگران اصلی “بوسیدن روی ماه” را به دنبال داشت که او نیز از نقش مادران به عنوان ستونی برای تربیت اولاد بگوید.

صحبتهای خالصانه رابعه مدنی

با این حال مفرح ترین بخش برنامه جایی بود که رابعه مدتی دیگر بازیگر این فیلم با همان بیان شیرین و خالصانه خود از سختیهای زندگی مشترک گفت و اینکه اگر گذشت نباشد زندگیها خیلی زود از هم می پاشد.

 مدنی که مادر امیرشهاب رضویان کارگردان سینمای ایران است رو به امیرحسین مدرس مجری برنامه گفت: به دختران جوان می گویم اگر می خواهید وارد زندگی مشترک شوید باید خودتان را آماده کنید برای ساختن با سختیها و مشکلات. اگر حوصله سازش ندارید ازدواج نکنید بهتر است.

اگر حال سازش ندارید پسران مردم را بدبخت نکنید

وی سپس با بیانی طنازانه ادامه داد: به دختران دم بخت می گویم لطفا اگر حال سازش را ندارید پسران مردم را بدبخت نکنید!!!

 بیان این جمله تعجب مجری “روزگار مادری” را به دنبال داشت ولی رابعه مدنی با تکمیل جملاتش خیال وی را از مقصودی که داشت راحت کرد.

مدنی گفت: زوجهای جوان باید با مشکلات کنار بیایند و باید بسازند. زمان ما حتی مشکلات تامین وعده های مختلف غذایی وجود داشت اما ما با شرایط کنار می آمدیم. با این حال این روزها رفاه بیشتر شده و سازش کمتر.