سینماژورنال: یکی از تازه ترین سریالهایی که از رسانه ملی روی آنتن رفته است سریالی است به نام “پریا”، سریالی به کارگردانی حسین سهیلی زاده با بازی امیرحسین آرمان و لادن مستوفی که در کنار مایه های ملودرام خود ماجرایی تلخ درباره ابتلا به ایدز را به تصویر می کشد.

به گزارش سینماژورنال نکته اصلی درباره این سریال آن است که به مانند یکی از اپیزودهای “داستان یک شهر” اصغر فرهادی زمینه ابتلا را رابطه جنسی قرار داده است و از همین منظر کوشیده به آگاه سازی درباره این بیماری بپردازد.

شمسی فصل‌اللهی بازیگر قدیمی که از رادیو گرفته تا سینما و تلویزیون تجربه دارد به تازگی در گفتگو با “هنر+ایدز” با اشاره به به رسالت تلویزیون درباره اطلاع رسانی پیرامون ایدز از بار مثبت تولید و پخش سریالهای داستانی با مضمون آسیب شناسی این بیماری سخن گفت.

شمسی فضل اللهی بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون درباره علل فعالیت اندک سینما و تلویزیون در حوزه ساخت محصولاتی درباره بیماری ایدز عنوان کرد: به هر حال بیماری ایدز بیمار خطرناکی است و اگر در جامعه گسترش پیدا کند تبعات زیانبار و سوئی در پی خواهد داشت و سلامت عمومی جامعه را تهدید می کند.

بازیگر سریالهایی نظیر “امیرکبیر” و “حس سوم” ضمن اشاره به تبعات مثبت اطلاع رسانی درباره بیماری ایدز عنوان کرد: خیلی ازجوان ها درباره این بیماری شناخت چندانی ندارند و اگر آگاه شوند می توانند مواظب رفتارهای پرخطر خود باشند و این آگاهی سازی هم باید از طریق رسانه های دارای مخاطب بالا صورت پذیرد.

“پریا” می‌تواند آغازی باشد بر ادامه فعالیتهای آگاهی‌بخش درباره بیماران اچ.آی.وی

وی ادامه داد: به نظرم مسئولین تلویزیون می توانند با حمایت از تولید محصولات نمایشی، مستندهای آموزشی و فیلمهای کوتاه و پخش آنها از شبکه های مختلف رادیویی و تلویزیونی به رسالتی که در این باره برعهده دارند پای‌بند باشند.

شمسی فضل اللهی با اشاره به سریال “پریا” که مضمونی مرتبط با ایدز دارد، خاطرنشان ساخت: در سالهای گذشته متاسفانه در این زمینه فعالیت چندانی انجام نشده بود اما اخیرا پخش سریالی از رسانه ملی آغاز شده است که می کوشد به نوبه خود در این باره اطلاع رسانی کند و این می تواند آغازی باشد بر ادامه فعالیتهای آگاهی بخش درباره بیماری اچ.آی.وی و تبعات آن.

رسانه ملی سریال سازی درباره ایدز را ادامه دهد

این بازیگر ۷۴ ساله که بیشتر از سه دهه است فعالیت هنری دارد خاطرنشان ساخت: رسانه ملی سریال سازی درباره آگاهی بخشی پیرامون ایدز و بیماران آن را ادامه دهد و شرایطی را فراهم آورد که چهره های مجرب کارگردانی و نویسندگی برای تولید محصولات پیرامون این مضمون به کار گرفته شوند.

بازیگر آثاری مانند “یه حبه قند” و “تقاطع” با اشاره به ظرفیت ناوگان حمل و نقل عمومی در پخش فیلمهای آموزشی درباره ایدز بیان داشت:  در کنار سریالهای داستانی و فیلمهای سینمایی می توان آثار مستند و کوتاه  ساخت و آنها را در مترو و اتوبوسهای بین شهری یا درون شهری به صورت مستمربه نمایش درآورد تا افکارعمومی با این معضل و ابعاد فاجعه بارش بیشتر آشنا شوند.

سینماژورنال: در حالی که در هفته های اخیر و با راه افتادن کمپین هایی همچون “هنر+ایدز” هنرمندان بر لزوم حمایت از تولید آثار نمایشی با مضمون آسیب شناسی بیماری ایدز تأکید کرده اند اما به نظر می رسد هنوز بدنه مدیریتی کشور نسبت به این موضوع محافظه کار هستند.

به گزارش سینماژورنال در یک مورد تازه نمایشی با عنوان “دو مرد در یک اتاق” که با مضمون ایدز و به کارگردانی مسعود رایگان اجرا می شده است متوقف شده است.

بهزیستی به تعهدات خود عمل نکرد

رویا تیموریان که قرار بود با همراهی همسرش مسعود رایگان این نمایش را در شهرهای مختلف اجرا کند به “ایسنا” گفت: متاسفانه در اجرای این پروژه، سازمان بهزیستی رفتار خوشایندی با ما نداشت و به تعهدهایی که از قبل ما داشت، پای بند نماند.

این هنرمند تئاتر و سینما ادامه داد: نمایش «دو مرد در یک اتاق» را در دو مقطع مختلف در تهران اجرا کردیم اما بعد از دومین اجرای آن، سازمان بهزیستی به تعهدهای خود عمل نکرد و این در حالی بود که ما با آن‌ها قرارداد مکتوب و امضا شده داشتیم اما با وجود پیگیری‌های‌مان و برگزاری چندین جلسه، به تعهدهای مالی خود عمل نکردند.

وقت شروع پروژه ما آرتیستهای بزرگ دنیا هستیم اما…

تیموریان یادآور شد: در زمان دکتر هاشمی رییس پیشین سازمان بهزیستی کل کشور یکی از معاونان ایشان آقای نصیری مسئولیت این قرارداد و اجرای آن را برعهده داشت اما متاسفانه بعد از گذشت 2 سال به هیچ یک از تعهدهایشان عمل نکردند.

این هنرمند افزود: جالب است که وقتی پروژه‌ای شروع می‌شود، ما آرتیست‌های بزرگ دنیا هستیم اما همین که نوبت به انجام تعهدها می‌رسد، حتی جواب تلفن‌مان را هم نمی‌دهند!

همچنان به بچه های گروه بدهکاریم

تیموریان گفت: بدتر از همه این است که وقتی گروه اجرایی به آن‌ها مراجعه کرده‌اند، به این گروه گفته‌اند که من و آقای رایگان پول را گرفته‌ایم و با آن‌ها تسویه حساب نکرده‌ایم! در حالی که چنین چیزی به هیچ وجه درست نیست.

وی با اشاره به پیگیری‌های متعدد برای تسویه حساب گروه تصریح کرد: حتی چندین بار برای ملاقات با رییس جدید تماس گرفتیم اما میسر نشد. دفتر رئیس سابق بهزیستی رفتیم اما هیچ پاسخی نگرفتیم و بعد از گذشت این مدت همچنان به بچه‌های گروه تئاترمان بدهکاریم. مسئول طرف قرارداد ما هم که پست بالاتری در وزارت بهداشت گرفته است.

بازیگر نمایش‌های «عروسی خون» و «خانه برنارد آلبا» خاطر نشان کرد: اگر چنین پروژه‌ای در کشوری دیگر اجرا می‌شد، حتما مورد حمایت قرار می‌گرفت؛ همچنان که همزمان با اجراهای ما در تهران، نشریات خارجی هم به این نمایش پرداختند اما متأسفانه اینجا انگار برای کسی اهمیتی ندارد.

ایدز به مثابه طاعون قرن

متن نمایش«دو مرد در یک اتاق» سال 1986 به سفارش سازمان ملل و توسط دو نویسنده سوئدی و فنلاندی نوشته شده است و ماجرای آن درباره بیماری ایدز به عنوان طاعون قرن است.

دو سال پیش مسعود رایگان متن این نمایش را ترجمه و آن را کارگردانی کرد. وی ایفاگر یکی از نقش‌های این نمایش نیز بود و تیموریان نیز به عنوان مشاور کارگردان با این اجرا همکاری داشت.  قرار بود این نمایش به عنوان یک اثر آموزشی درباره بیماری ایدز بعد از تهران در دیگر شهرها و حتی کشورهای همسایه هم به صحنه برود اما بعد از اجرای آن در دو مقطع متفاوت در تهران، اجرای این اثر متوقف شد.

فرخ نعمتی و همایون ارشادی در نمایی از “دو مرد در یک اتاق”

سینماژورنال: احمد نجفی بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون که تجربیاتی هم در تهیه کنندگی دارد به تازگی از وحشت مدیران نسبت به ارائه طرحهایش گفته است؛ طرحهایی که با محوریت بیماری ایدز نگاشته شده بود.

به گزارش سینماژورنال احمد نجفی بازیگری که نزدیک به سه دهه است در سینمای ایران حضور دارد با اشاره به اینکه برای جلوگیری از موج ابتلا به ایدز نیاز داریم به جسارت، بیان داشت: با بی اعتنایی به ایدز، صورت مسأله پاک نمی شود. ما با این معضل در جامعه روبروییم و قطعا باید از سینما و تلویزیون در زمینه کاهش ابتلا به ایدز کمک بگیریم.

این بازیگر درباره چرایی عدم پرداختن تلویزیون و سینما به بیماری ایدز و زندگی بیماران آن عنوان کرد: در وهله اول احتیاط مدیران تلویزیون و در وهله بعدی کم‌کاری هنرمندان در چنین قضیه ای نقش داشته است و البته فیلمسازان و سریال سازان هم اطلاعات کافی و مناسبی درباره این بیماری ندارند و آنها هم نیازمند به آموزش هستند.

مدیران از طرحهای من  وحشت کردند
بازیگر آثاری نظیر”گروهبان” و “دندان مار” با تاکید بر عدم حمایت مدیران دولتی از فیلم نامه و طرح هایی درباره معضلات اجتماعی نظیر بیماری ایدزعنوان کرد: پانزده سال قبل چند طرح را درباره ساخت آثاری پیرامون بیماران اچ.آی.وی به وزارت ارشاد و تلویزیون ارائه کردم اما متاسفانه دوستان مدیر از طرح ها و ایده های من درباره ابعاد مختلف پرداختن به این بیماری وحشت زده شدند و نه تنها استقبالی از طرحم نشد بلکه هیچ کمک و حمایتی دریافت نکردم و طرح رفت به بایگانی. واقعا چرا طرحهایم در این باره را بایکوت کردند؟

وی ادامه داد: به نظرم مدیران و مسئولین تلویزیون باید نوع نگاهشان را به این مقوله تغییر بدهند و با بی‌اعتنایی به معضلات تصور نکنند که صورت مسئله پاک خواهد شد.
بازیگر آثاری نظیر “کارآگاه علوی” خاطرنشان ساخت: مدیران سعی کنند ترس و اضطراب را کنار بگذارند چون ترس اینکه آمار ابتلا به ایدز بیشتر شود به مراتب باید بیشتر از ترس طرح این مسائل در سینما و تلویزیون باشد.

نجفی تأکید کرد: سینما و تلویزیون باید دوشادوش سیستمهای پزشکی ما به آگاهی بخشی و پیشگیری درباره ایدز بپردازند.

سینماژورنال: حسین محب اهری بازیگر سینما و تلویزیون ریشه کم‌کاری سینما و تلویزیون درباره اچ.آی.وی را فرهنگی دانست و آن را برآمده از درگیری در نوعی رودربایستی در برخورد با پدیده‌های ملتهب اجتماعی قلمداد کرد.

حسین محب اهری بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون درباره علل کمتر پرداختن سینما وتلویزیون به بیماری ایدز در فیلمها و سریالها بیان کرد: مشکل بزرگی در جامعه ما و در اخلاقمان و فرهنگمان وجود دارد و آن تعارف و رودربایستی است.

البته که این تعارف اگر بجا باشد ایرادی ندارد اما وقتی بدون دلیل و منطق شکل می گیرد و موضوعات ملتهب اجتماعی را درگیر خود می کند سبب ساز آن می شود که حتی نتوانیم برای اطلاع رسانی پیرامون این بیماری اطلاع رسانی کنیم.

این بازیگر ادامه داد: تعارف و رودربایستی در زندگی همه ما تأثیرات منفی داشته است و بارها شده که از ابراز مسائل مهمی به یکدیگر رودربایستی می‌کنیم چون فکر می‌کنیم اگر نگوییم بهتر است؛ بیماری ایدز هم دقیقا چنین وضعیتی دارد یعنی فارغ از سطح خانواده‌ها، در سینما و تلویزیون هم گرفتاری در تعارف باعث شده جرأت طرح موضوع درباره آن را نداشته باشیم.

*مدیران فرهنگی می‌ترسند با پرداختن به ایدز منصب مدیریتی خود را از دست بدهند

بازیگر آثاری همچون “دردسرهای عظیم” و “خوب بد زشت” با اشاره به یکی دیگر از دلایل نپرداختن به ایدز در سینما و تلویزیون اظهار داشت: چون این بیماری اسم و سابقه خوبی در اذهان ما ندارد و این طور متبادر شده که هر کس مبتلا به این بیماری است دچار انحراف اخلاقی است پس در پرداختن به آن یک بی‌میلی و عدم انگیزه در مدیران سینما و تلویزیون و فیلمسازان دیده می شود.

محب اهری که در هفته های اخیر سریال “معمای شاه” را روی آنتن داشته است با اشاره به محافظه کاری مدیران و مسئولین تلویزیون افزود: این دوستان مسئول و مدیرهمیشه در پی حفظ مقام و میزشان هستند و نمی خواهند با رفتن به سراغ موضوعاتی که ممکن است دارای تبعات باشد، میز و مقامشان را به خطر بیاندازند.

وی ادامه داد: مدیران فرهنگی اعم از مدیران تلویزیون و سینما می‌ترسند با پرداختن به ایدز منصب مدیریتی خود را از دست بدهند در حالی که یک مدیر باید شجاع باشد و با جسارت زمینه تولید آثاری را فراهم کند که باعث کاهش ابتلا به ایدز شود.

*مدیران ما امروز به فکر فردا باشند

محب اهری که سابقه کارگردانی در تئاتر و تلویزیون هم دارد: عزم جدی برای پرداختن به اچ.آی.وی و بیمارانش در بدنه مدیریتی سینما و تلویزیون وجود ندارد و نتیجه اش هم اینکه این بیماری با پنهان‌کاری رشد سریع و خاموشی در جامعه دارد و رسانه های ما بخصوص تلویزیون در این باره سکوت اختیار کرده اند.

این بازیگر در پایان خاطرنشان ساخت: توصیه من به مدیران سینما و تلویزیون آن است که امروز به فکر باشند زیرا فردا دیر است. باید امروز به جوانها در قالب ساخت فیلم و سریال و آثار آموزشی درباره ایدز اطلاع رسانی کرد تا خدای نکرده مثل ماجرای طلاق های زوجین جوان یا اعتیاد به مخدرهای صنعتی، بعد از گرفتاری در اپیدمی، به فکر راه حل نباشیم.

سینماژورنال: سیامک اطلسی بازیگر پیشکسوت به مدیران سینما و تلویزیون هشدار داد تغییر منشأ ابتلا به ایدز از اعتیاد به سمت روابط پرخطر را جدی بگیرند و برای مقابله با آن تولید محصولات نمایشی آگاهی‌بخش را در دستور کار قرار دهند.

سیامک اطلسی بازیگری که نزدیک به سه دهه است در تلویزیون فعالیت داشته است درباره چرایی عدم پرداخت درست مسأله ایدز و بیماران اچ.آی.وی در رسانه ملی به “هنر+ایدز” گفت: در تلویزیون ما متاسفانه یک محافظه کاری شدید درباره نشان دادن  مسائل و معضلات بزرگ اجتماعی مثل همین بیماری ایدز و یا اعتیاد به مخدرهای صنعتی جدید وجود دارد و اگر مجموعه ای هم در این حوزه ها ساخته شده آن قدر مبهم و دوپهلو بوده که نتوانسته جنبه آگاهی رسانی و تاثیرگذاری داشته باشد.

توقیف سریالی که به معضل اجتماعی می پرداخت

این بازیگر با اشاره به یکی از تجربیات خود در برخورد با ممیزی رسانه ملی اظهار داشت: چندی پیش در سریالی بازی داشتم به عنوان «گلریزان» که درباره اعتیاد به مواد مخدر صنعتی بود و سازنده تلاش می کرد دراین زمینه به جوانها اطلاع رسانی کند. اما مسئولین تلویزیونی آن را پخش نکردند و گفتند که دیدنش بدآموزی دارد!

وی ادامه داد: به نظر می رسد درباره ایدز هم تقریبا وضع به همین صورت است و اگر تهیه کننده ای پیدا شود و هزینه تولید را هم فراهم کند تلویزیون کمی واهمه از پخش چنین اثری خواهد داشت.

تکیه بیش از حد بر سوژه های تکراری

بازیگر سریالهای «مختارنامه» و «پدرسالار» با نقد تولیدات تلویزیون بیان داشت: تلویزیون بیشتر به حمایت از آثار معمولی که  قصه ای روتین دارند تمایل دارد و این نمی تواند ارزنده باشد بخصوص که در سالهای اخیر دیده ایم همین تکیه بیش از حد بر سوژه های تکراری مخاطبان را به سمت شبکه های ماهواره ای سوق داده است.

این بازیگر ضمن اشاره به اهمیت ساخت سریال هایی در باره بیماری ایدز افزود: به علت فراگیر بودن تلویزیون این رسانه با حمایت از تولید این نوع آثار می تواند روی جوانها فرهنگ سازی درستی انجام بدهد؛  درصورتی که مدیران تلویزیونی برخلاف این موضوع فکر می کنند و پرداختن به بیماری ایدز را جزو مسائل ممنوعه می دانند.

ایدز را از دایره خط قرمزها خارج کنید

بازیگر «روز واقعه» و «ملک سلیمان» تأکید کرد: به عنوان بازیگری که تجربه حضور در تلویزیون و سینما را کنار هم داشته ام، فکر می کنم تلویزیون می تواند به مراتب مفیدتر از سینما درباره ایدز برنامه های نمایشی مانند سریالهای جذاب و دیدنی تولید کند.

اطلسی ادامه داد: موج ایدزی که در سالهای اخیر شیوع آن از سمت اعتیاد تزریقی به سمت روابط پرخطر رفته قطعا زنگ خطر را برای مدیران فرهنگی هم به صدا درآورده که جدی تر به اطلاع رسانی در این باره از طریق رسانه ملی بپردازند. پس پیشنهاد می دهم این سوژه را از دایره خط قرمزها و سوژه های ممنوعه خارج کنند و بگذارند فیلمنامه نویسان با فراغ بال به آن بپردازند.

کمپین “هنر+ایدز”  که از نوروز ۹۵ آغاز به کار کرده، کمپینی مردم‌نهاد است که می‌کوشد به نوبه خود زمینه ارتباط بیشتر میان اهالی هنر و مردمان در زمینه آگاهی بخشی پیرامون این بیماری را فراهم کند و به بررسی دلایل عدم استفاده کافی هنرهای نمایشی از سوژه های مرتبط با بیماران اچ.آی.وی بپردازد.

سینماژورنال: علی ضیاء مجری جوان رسانه ملی معتقد است کارگردانان سینما و تلویزیون قادر هستند آثاری جذاب با مضمون ایدز و بیماران آن تولید کنند.

به گزارش سینماژورنال علی ضیاء مجری جوان تلویزیون با اشاره به اینکه تلاشهایی در جهت تولید آثاری با محوریت ایدز هم در سینما و هم در تلویزیون صورت گرفته است بیان داشت: کارگردانان ما قادر هستند که درامهایی کاملا جدی و واقع گرایانه درباره بیماران ایدز بسازند و فقط کمی دقت در داستان پردازی لازم است.

دغدغه های شخصی

این مجری بااخلاق درباره اینکه چرا در سینما و تلویزیون کمتر فیلم و یا مجموعه ای درباره بیماری ایدز و آگاهی رسانی آن به مردم ساخته شده است گفت: برخی از دوستان کارگردان نظیر پوران درخشنده در فیلم “شمعی در باد” و یا اصغر فرهادی در مجموعه  “داستان یک شهر” و یا منوچهر پوراحمد در مجموعه “آخرین ستاره شب” با انتخاب سوژه بیماری ایدز در قالب یک اثر داستانی و چالش‌های پیش‌روی فرد مبتلا، تلاشهایی در این باره انجام داده اند اما این تلاشها بیشتر جنبه شخصی داشت و براساس دغدغه های شخصیشان شکل گرفته بود.

وی ادامه داد: البته که تولید اثراتی که جوششی باشند و برآمده از درونیات خیلی هم خوب است اما ما نیاز داریم به آثاری داستانی پیرامون ایدز که دارای وجه آموزشی خود هم باشند و بلحاظ تکنیکی نیز استانداردهای لازم را داشته باشند.

نیاز به تولید محصولات نمایشی آموزشی درباره ایدز

این مجری خاطرنشان ساخت: به نظرم کارگردانان سینما و تلویزیون باید در این حوزه ورود داشته باشند و آثار ارزشمندی تولید کنند که به خصوص برای جوانها هم دارای جذابیت و هم دارای بار آموزشی باشد.

 این مجری جوان ضمن اشاره به تلاش های برخی سینماگران خارجی درباره نمایش وضعیت بیماران اچ.آی.وی اظهار داشت: کارگردان صاحب نام و با تجربه ای مثل “جاناتان دمی” در اوایل دهه هشتاد با ساخت فیلم “فیلادلفیا” در این زمینه بسیار موثر عمل کردند؛ فیلمی که در زمان خود اثرگذاری لازم را هم داشت. در سالهای اخیر هم هرازگاه فیلمهایی مانند “باشگاه خریداران دالاس” با محوریت بیماران اچ.آی.وی تولید شده است که کمابیش سعی کرده اند در این باره اطلاع رسانی کنند.

علی ضیاء تأکید کرد: در کنار توجه به نمونه های خارجی باید در کشورمان هم محصول سینمایی یا تلویزیونی باکیفیت پیرامون ایدز تولید شود تا مخاطبان هم درباره منشأ ابتلا و هم درباره چگونگی مراوده با بیماران ایدز بیشتر بدانند.

گفتنی است کمپین “هنر+ایدز” که از نوروز ۹۵ آغاز به کار کرده، کمپینی مردم‌نهاد است که می‌کوشد به نوبه خود زمینه ارتباط بیشتر میان اهالی هنر و مردمان در زمینه آگاهی بخشی پیرامون این بیماری را فراهم کند و به بررسی دلایل عدم استفاده کافی هنرهای نمایشی از سوژه های مرتبط با بیماران اچ.آی.وی بپردازد.

سینماژورنال: بیژن میرباقری کارگردان سینما و تلویزیون که آخرین ساخته اش “ربوده شده” به زودی روی پرده خواهد رفت اعتقاد دارد در نپرداختن به مقوله ایدز در سینما و تلویزیون کمترین تقصیر برعهده هنرمندان و بیشترین تقصیر برعهده سیاست زدگی هایی است که این موضوع را به تابو بدل کرده است.

کارگردان آثاری نظیر “دوزخ برزخ بهشت”، “طبقه سوم” و “ما همه خوبیم” که به عنوان کارگردان یونیت دوم پروژه پرهزینه اخیر مجید مجیدی یعنی “محمد رسول ا..(ص)” هم فعالیت داشت، با نگارش یادداشتی به این پرسش پاسخ داده که چرا سینما و تلویزیون ما در این سالها نتوانسته اند تصویرسازی درستی از ایدز و مبتلایان آن داشته باشند.

متن کامل یادداشت این نویسنده و کارگردان را در ادامه می خوانید:

*نقش مهم رسانه در اصلاح عادات رفتاری
“ایدز” یکی از مهمترین بیماری های قرن که فقط با فرهنگ سازی و بهداشت فرهنگ جوامع مهار شد. در به نتیجه رسیدن نسبی این مهم غیر از عملکرد جامع پزشکان و دانشمندان این حوزه، رسانه عامل دیگری بود که با عملکردش باعث تغییر الگوی عادت های رفتاری مردم و بیماران شد.
اما پیش از آن، باید شفافیت میان رسانه و مردم وجود داشته باشد تا رسانه بتواند کار به این مهمی را به سرانجام برساند. شفافیت و اطمینان_ در اینجا به رسانه _ مهترین سرمایه جوامع مختلف در به نتیجه رساندن اهداف اجتماعی به شمار می رود.

*لزوم اطلاع رسانی درست
یک رابطه متقابل بین مردم و سازندگان (نه الزاما هنرمندان) براساس محتوای رسانه شکل می گیرد. چنانچه این رابطه متقابل و آن محتواسازی بخواهد ابزار قدرت تلقی شود و حقایق آشکار جایش را به آمار سازی دروغ یا آمار ندادن و کتمان موضوع بدهد سریعا این رابطه مخدوش می شود.
نگاه به مقوله ایدز در رسانه های کشور ما یکی از نمونه های چنین روندی است؛ روندی که طی آن عدم پرداخت  به این مقوله نتیجه سیاست ورزی های فرهنگی است. آن سیاست فرهنگی ابتدا به دلیل الگوی ذهنی نادرست به کتمان موضوع می پردازد و سپس بنا به هر فشاری موضوع مورد بحث را در برنامه های کم مخاطب به نمایش می گذارد.

*هنرمندان مسئول کم کاری نیستند
شخصا در چرایی عدم پرداخت سینما و تلویزیون به موضوع ایدز، هنرمندان را مسئول نمی دانم. رسانه در نگاه کلان آن مسئولیت فرهنگ سازی را به عهده دارد و به طور خاص سیما هیچ بار در دفترچه سیاست گذاری هایش به این موضوع نپرداخته است.
اینجا بحث الگوسازی غلط فرهنگی مطرح است؛ دفترچه سیاست گذاری بدون کارشناسی نسبت به مضامین مورد نیاز مخاطب  که یکی از آنها فرهنگ سازی جدی در زمینه ایدز می باشد، فراموش می شود.
از سوی دیگر در بستر اجتماع هر جریان فکری و اجتماعی و …. قربانی بزرگ سیاست زدگی می شود.
متر سیاست برای بازیگرانش مهمترین دستاویز است تا جریان مقابل خود را به چالش بکشد ، و این گونه می شود که در عرصه سلامت جامعه پرداختن به ایدز را نشانه انحطاط جامعه می دانند و اصحاب فرهنگ و رسانه یا همان مجریان رسانه که سینما و تلویزیون هم در شمول آن قرار می گیرند، از ترس قضاوتی افراطی که کارکرد سیاسی برای بازیگران سیاست دارد دست از کار در این باره می کشند و یا به برنامه های کم مخاطب اکتفا می کنند.
یا در همان محدود برنامه های گفتگو محور هم سعی می شود ریشه های ایدز از شاخص های جنسی به سمت شاخص های مواد مخدر گرایش پپدا کند زیرا فرهنگ عمومی بر اثر عدم دانایی کافی نسبت به مقوله جنسیت و ارتباطات جنسی؛ این مقوله را به صورت تابو درآورده است.

*پرهیز از سیاست زدگی، چاره کار است
شکستن تابوها هم که همواره دستاویز خوبی برای بازیگران سیاست خواهد بود. همین سیاست زدگی در محیط های آموزشی پایه را می توان دید. پرداختن به امور جنسی چنان که باید در دستور کار نظام آموزشی دوره های مختلف نیست.

داده های این مقوله معمولا از کانالهای خلاف عرف جامعه برای مخاطبین سنی ارسال و دریافت می شود . آن عدم آموزش خود یکی از مهمترین مسایل در به وجود آمدن جمود فکری و ایجاد تابو در جامعه است.

پس در پاسخ به این سوال که چرا هنرمندان سینما و تلویزیون در مقوله ایدز آثاری را تولید نمی کنند که آگاهی بخش باشد باید گفت که هنرمندان به خودی خود قادر نیستند چنین مسایلی را به سطح گفتگوی جدی جامعه بکشانند.
این مهم نیاز به به بستر آموزشی پایه است و پرهیز از سیاست زدگی از کلان تا خرد آن و سیاست گذاری دقیق فرهنگی با حوزه کارشناسان مرتبط است و در نهایت بعد از اصلان سیاست گذاری هاست که هنرمندان می توانند به بهبود اوضاع کمک کنند.

سینماژورنال: کمپین “هنر+ایدز” در حالی وارد دومین ماه فعالیت خود شده است که تاکنون برخی از چهره های برجسته هنری ایران به حمایت از این کمپین پرداخته اند.

به گزارش سینماژورنال جمشید مشایخی بازیگر سرشناس ایرانی تازه ترین چهره ایست که حمایت خود را از کمپین اعلام کرده است. این بازیگر با تأکید بر اینکه مبتلایان به ایدز نباید به چشم مجرم نگریسته شوند بیان داشت: این وظیفه هنر و از جمله سینما و تلویزیون است که دیدگاه غلط درباره این بیماران را از بین ببرد.

مشایخی درباره علل کم‌توجهی به ساخت آثاری مرتبط با بیماری ایدز در سینما و تلویزیون عنوان کرد: متأثر از جامعه، در سینما و تلویزیون ما هم روابط است که بر ضوابط ترجیح داده می شود. غلبه همین روابط است که باعث می شود تهیه کنندگان نتوانند به سراغ ساخت و تهیه آثار درباره مسائل حاد  اجتماعی بروند.

این بازیگر ادامه داد: ارجحیت روابط باعث می شود که تولید محصول به چهره هایی سپرده شود که بیش از حد محافظه کارند و چون نگاه روتین و درآمدزا به قضایا دارند به سراغ سوژه های ملتهب اجتماعی نمی روند.

وی افزود: این یک ویژگی منفی است که تقریبا در همه ادوار وجود داشته است و مختص گذشته و حال نیست. تا زمانی که رابطه جایگزین ضابطه است و توجهی به نیازسنجی جامعه برای ساخت آثار روز انجام نمی شود این ضعف باقی خواهد ماند.

بوروکراسی مانع پرداختن به سوژه‌های ملتهبی چون “ایدز” است

بازیگر مجموعه هایی نظیر “هزاردستان”، “پهلوانان نمی میرند” و “ستایش” با اشاره به تلاش هایی که خودش برای پرداختن به برخی سوژه های به‌روز در گذشته داشته افزود: در دهه هشتاد با همراهی برخی دوستان نویسنده دفتری برای تولید محصولات اجتماعی متأثر از حال و هوای جامعه داشتیم. یادم می آید یکی دو طرح خوب درباره  اتفاقات سالهای جنگ و درگیریهای آن دوره آماده کرده و برای ساخت به تلویزیون ارائه اش کردم اما در یک پروسه طولانی درگیر بوروکراسی و رفت وآمدهای بی حاصل در راهروهای تلویزیون شدم و در نهایت به مسیری سوق داده شدم که عطای این کار را به لقایش بخشیدم.

جمشید مشایخی خاطرنشان ساخت: شک ندارم که اگر امروز هم کسی بخواهد به سراغ تولید محصول با مضمون ایدز برود مطمئنا درگیر بوروکراسی عجیبی خواهد شد که او را از ادامه کار منصرف خواهد کرد و حتی در صورت تأیید هم از کارگردان خواهند خواست محصولی را خلق کند که با حداقل ارتباط با ایدز و مبتلایان روایت شود.

چرا مدیران جرأت ریسک کردن درباره مضامین به‌روز را ندارند؟

وی ادامه داد: زمانی بود که حرف زدن درباره اعتیاد تزریقی هم همین قدر خط قرمزی به شمار می رفت و حالا درباره ایدز که اتفاقا یکی از ریشه هایش همین اعتیاد است چنین اتفاقی روی داده؛ یک دهه قبل فیلم نامه ای درباره اعتیاد آماده تولید کردم و مورد تصویب هم قرار گرفت اما دوستان مدیر در رسانه ملی گفتند بودجه ای برای حمایت از تولید این کار ندارند.چرا؟ چون سوژه کمی ملتهب بود و جرأت ریسک کردن نداشتند.

مشایخی با اشاره به تولید انبوه آثار سطحی در سینما و تلویزیون خاطرنشان ساخت: این همه سریال مناسبتی و ملودرامهای سطحی تولید می شود لااقل در هر فصل در کنار این همه سریال کلیشه زده، یک سریال مبتنی بر دغدغه های روز اجتماع هم تولید کنند. مثلا چه ایرادی دارد یک سریال خوب داستانی درباره ایدز داشته باشیم؛ سریالی که هم آگاهی دهد و هم مخاطب را سرگرم کند.

وی ادامه داد: اصلا زیبنده هنر ایران نیست که برای تولید ملودرام های سطحی پول وجود داشته باشد اما برای تولید سریالی درباره مبتلایان به اچ.آی.وی، نه!

مدیران تلویزیون به طرح مسأله ایدز در آثار نمایشی توجه بیشتری نشان دهند

بازیگر “کمال الملک”، “سرب” و “پدر آن دیگری” با تأکید بر اینکه بهترین روش مقابله با بیماری ایدز آگاهی بخشی توسط ساخت فیلم وسریال است گفت: موقعی که واقعیتی مطرح نشود چگونه می توانیم انتظار داشته باشیم مردم به حقیقت پی ببرند. مردم را باید آگاه کرد و اگر رسانه ملی آنها را آگاه نکنند طبیعی است که به سراغ رسانه های بیگانه می روند.

جمشید مشایخی در پایان گفتگوی خود با ابراز امیدواری نسبت به برداشتن موانع در مسیر تولید محصولات سینمایی و تلویزیونی مرتبط با ایدز گفت: از مسئولین و مدیران تلویزیون تقاضا می کنم به طرح معضلات و مشکلات اجتماعی نظیر مسأله ایدز در آثار نمایشی توجه بیشتری داشته باشند و بدون منطق این نوع موضوعات مهم را در محاق سانسور قرار ندهند.

سینماژورنال: سعید راد اعتقاد دارد این تلویزیون است که باید در اطلاع رسانی پیرامون ایدز و بیماران اچ.آی.وی پیشقدم باشد.

سعید راد بازیگری است که ادوار مختلف سینمای ایران را درک کرده است و از دهه پنجاه تا دهه شصت و بعدتر دهه های هشتاد و نود کوشیده به ایفای نقش در آثاری بپردازد که حرفی برای گفتن داشته باشند.

این بازیگر که اخیرا درگیر ایفای نقش در فاز دوم سریال “سرزمین کهن” شده است اعتقاد دارد در پرداختن به سوژه هایی همچون ایدز و بیماران مبتلا به اچ.آی.وی این تلویزیون است که باید پیشقدم شود.

سعید راد با اشاره به وجود ارگانهایی که برای پرداختن به آسیبهای اجتماعی بودجه می گیرند بیان داشت: سازمان های عریض و طویلی داریم که وظیفه شان اطلاع رسانی فرهنگی درباره آسیبهایی چون ایدز و بیماران آن است.

وی ادامه داد: این سازمانها هستند که برای تولید محصولات آگاهی بخش درباره بیماران اچ.آی.وی باید پیشقدم شوند و به سینماگران در مسیر چنین تولیداتی کمک کنند.

وظیفه اصلی برعهده تلویزیون است

بازیگر “دوئل” و “عقابها” افزود: سینما می تواند در خلال خط اصلی درامهایی با موضوعات فراگیرتر به ایدز هم بپردازد اما وظیفه اصلی در این بین برعهده تلویزیون است. تلویزیون گستردگی بیشتری نسبت به سینما دارد و می تواند با تکیه بر فراگیری اش در سراسر ایران بر روی سوژه هایی با مضمون ایدز سرمایه گزاری کند.

سعید راد با اشاره به فعالیت مفید رسانه ملی در ساخت و پخش آثار نمایشی با محوریت اصلاح الگوی مصرف اظهار داشت: در رسانه ملی گاهی تیزرهای سی ثانیه ای درباره صرفه جویی در مصرف انرژی دیده ام که اثرش به مراتب بیشتر از ساعتها سخنرانی بوده است.

وی تاکید کرد: این یعنی آن که هنوز هم کار خوب در رسانه ملی جواب می دهد پس در زمینه پیشگیری از ایدز هم تلویزیون می تواند با تولید محصولات نمایشی وظیفه خود را انجام دهد.

سینماژورنال: نیما شاهرخ‌شاهی بازیگر سینما و تلویزیون درباره علل کم توجهی تلویزیون درباره ارائه آثاری در باره بیماری ایدز گفت: در سالهای اخیر تعدادی آثار ساخته شده اند که در لابه لای خط داستانی شان به بیماری ایدز و تاثیراتش بر فرد مبتلا در جامعه پرداخته شده است و البته این آثار به دلیل پخش نامناسب شان  کمترمجال دیده شدن را پیدا کرده اند.

وی ادامه داد: نکته اینجاست که به لحاظ کمّی هنوز کارنامه قابل توجهی در سینما و تلویزیون درباره ایدز نداریم و باید بیشتر از اینها نسبت به این بیماری حساس بود و درباره اش به جامعه و به خصوص جوانها اطلاع رسانی کرد.

*نزد مسئولان نوعی محافظه کاری درباره پرداختن به ایدز وجود دارد
بازیگر آثاری چون “پارک وی” و “خودزنی” با اشاره به اینکه پیشتر در چند اثر با مضمون ایدز بازی کرده است خاطرنشان ساخت:  به علت نوع نگاهی که به غلط در سطح جامعه درباره این بیماری و افراد مبتلا شده اش وجود دارد، نزد هنرمندان و مسئولان هنری یک نوع احتیاط و محافظه کاری درباره پرداختن مستقیم و با صراحت در باره این بیماری وجود دارد.

این بازیگر خاطرنشان ساخت: محافظه کاری مدیران را که کنار بگذاریم می رسیم به خط قرمزهایی که در سوژه های مرتبط به بیماران اچ.آی.وی وجود دارد؛ خط قرمزهایی که در عالم واقع شاید خط قرمز نباشند اما وقتی به سینما و تلویزیون می رسند محدودیتهایی را موجب می شوند که هنرمندان ملزم به رعایت آنها در آثار هنری شان هستند.

*تلویزیون باورهای غلط درباره ایدز را از بین ببرد
شاهرخ‌شاهی که اغلب کوشیده از حضور در آثار اجتماعی که به طرح مسائل تازه ای می پردازند استقبال کند تأکید کرد: در اثری مانند “آینه های روبرو” ایفای نقش داشته ام که درباره یکی از معضلات جنسیتی جامعه به صراحت در آن صحبت شد و البته فیلم علاوه بر ایران در کشورهای خارج نیز بازخورد مطلوبی داشت. از این حیث باید بگویم که نوع پرداخت به این گونه سوژه ها هم خیلی مهم است یعنی باید کاملا دقیق و موشکافانه وارد بحث شد و درام ساخت وگرنه ممکن است هدف اصلی هم زیر سوال برود.

بازیگر مجموعه هایی نظیر “دختران حوا” و “شمس العماره” بیان داشت: یکی از اصلی ترین وظایف تلویزیون که رسانه ملی هم خطاب می شود آن است که باورهای غلط را درباره موضوعاتی مانند ایدز از بین ببرد و به مخاطبان اطلاع رسانی شفاف و راستین عرضه کند.

*هشدارهای وزیر بهداشت باید از طریق آثار داستانی به گوش مخاطب برسد
این بازیگر افزود: تلویزیون علیرغم برخی تلاشها اما هنوز درباره ایدز کارنامه قابل قبولی نداشته است و البته که می تواند با استقبال از طرحهای متفاوت و واقعگرایانه درباره این بیماری شرایط آشنایی بیشتر مخاطبان با این بیماری و بیماران آن را فراهم کند.

نیما شاهرخ شاهی ادامه داد: به تازگی وزیر بهداشت از تغییر مسیر ابتلا به ایدز در کشور ما از اعتیاد تزریقی به روابط پرخطر جنسی هشدار داد و این صحبتها باید از طریق آثار سینمایی و مجموعه های تلویزیونی دراماتیک به گوش مخاطبان برسد تا اوضاع خیلی سریع کنترل شود.

گفتنی است کمپین “هنر+ایدز” که از نوروز ۹۵ آغاز به کار کرده، کمپینی مردم‌نهاد است که می‌کوشد به نوبه خود زمینه ارتباط بیشتر میان اهالی هنر و مردمان در زمینه آگاهی بخشی پیرامون این بیماری را فراهم کند و به بررسی دلایل عدم استفاده کافی هنرهای نمایشی از سوژه های مرتبط با بیماران اچ.آی.وی بپردازد.

سینماژورنال: علیرغم توصیه های کارشناسان درباره استفاده از قابلیتهای هنرهای نمایشی برای تصویرسازی مشکلات بیماران اچ.آی.وی اما در این زمینه هنوز محصول قابل تاملی بخصوص در تلویزیون نداشته ایم در حالی که رسانه ملی می تواند برخورد صحیح و آگاهانه با بیماران اچ.آی.وی را به مخاطب بیاموزد.

به گزارش سینماژورنال مریم کاویانی بازیگر سینما و تلویزیون  با اعلام این مطلب در خصوص دلایل نپرداختن به مقوله ایدز در سینما و تلویزیون گفت: فکر نمی‌کنم در عرصه سینما و تلویزیون مسئله عدم تمایل مدیران و یا عدم اجازه جهت پرداختن به این مقوله وجود داشته باشد. من فکر میکنم هنوز سوژه یا ایده خلاقانه‌ای برای مقوله ایدز از سوی نویسندگان ارائه نشده تا بر اساس آن فیلم و سریالی ساخته شود.

این بازیگر ادامه داد: تلویزیون و سینمای ایران کلا محدودیت ایده در پرداختن به مسائل اجتماعی دارند و بیشتر سعی می کنند راههای رفته را امتحان کنند تا عرصه های تجربه نشده! شاید به همین خاطر باشد در این چند سال اخیر مشاهده میکنیم متاسفانه ساختار سینما و تلویزیون از واقعیت فاصله گرفته و به سمت و سوی آثار طنز رفته است.

بازیگر آثاری چون “پوسته” و “مخمصه” خاطرنشان ساخت: در حال حاضر تهیه کنندگان و سرمایه گزاران به جای اینکه بخواهند بعنوان یک رسانه کار فرهنگی انجام دهند و پیامهای آموزنده به جامعه بدهند به سود اقتصادی خودشان فکر میکنند و بیشتر تمایل به ساختن فیلمهایی با سوژه های امتحان پس داده دارند و سود مادی برایشان در درجه اول اهمیت قرار دارد و همین مسئله باعث شده تا به مسائل مهم جامعه از جمله بیماری ایدز پرداخته نشود.

*بازی کردن نقش بیماران ایدزی هیچ ایرادی ندارد

این بازیگر زن با اشاره به اینکه علاقمند است بازی در نقش بیماران اچ.آی.وی را تجربه کند بیان داشت: من حاضرم نقش یک فرد مبتلا به ایدز را ایفا کنم؛ چه اشکالی دارد؟ چون هدف ایفای نقش یک بازیگر پیام رسانی برای ملت و بیننده هاست و این به شدت می تواند در آگاهی بخشی موثر باشد.

مریم کاویانی با زیر سوال بردن این تفکر که بیماران ایدزی گناهکارند خاطرنشان ساخت: ایدز که فقط از روابط خطرناک و خارج از عرف و شرع بوجود نمی آید. از طریق تزریق خون آلوده و یک اتفاق ناخواسته یک فرد مبتلا میشود و متاسفانه کوچکترین تلاشی در پرداختن به این موضوع مشاهده نمیشود.

*بارها با بیماران ایدز برخورد داشتم

کاویانی که سابقه فعالیت به عنوان پرستار را هم داشته است خاطرنشان ساخت: من خودم بارها زمانی که در بیمارستان کار میکردم با مبتلایان به ایدز برخورد داشته ام. چندین بار پیش آمد که قبل از عمل جراحی و آزمایشات مشخص میشد که فرد یا افرادی مبتلا به این بیماری هستند و نه تنها از برخورد با اینگونه افراد هیچ هراس و ترسی نداشتم که سعی می کردم به مانند افراد عادی با آنها برخورد کنم.

بازیگر سریالهایی چون “مدینه”، “روزگار قریب” و “معراجیها” افزود: متاسفانه فرهنگ سازی در خصوص ایدز به این راحتی نیست. چون فرهنگ باید همزمان با رشد انسان شکل بگیرد. ما شاید برای کودکان و کم سن و سال و نسل های آینده جامعه بتوانیم از الان شروع به فرهنگ سازی و اصلاح تفکر آنها درباره ایدز بنماییم ولی خیلی سخت است که برای عموم جامعه در هر سنی این مسئله را تفهیم کنیم. با این حال می توان با تولید سریالهای تلویزیونی خوب فرهنگ برخورد با بیماران اچ.آی.وی را به مخاطبان آموخت.

*امید به تغییر رویکرد رسانه ها در برخورد با ایدز

وی ادامه داد: به تغییر رویکرد رسانه هایی مانند سینما و تلویزیون در پرداختن به افراد مبتلا به ایدز امیدوارم. سینما و تلویزیون هستند که می توانند اسباب فرهنگ سازی باشند و از هر زمانی که این فرهنگ سازی را شروع کنیم امید وجود دارد؛ اطلاع رسانی از راه درست هم به شدت موثر است. حضور هنرمندان و بازیگران هم میتواند در این جریان موثر باشد، هرچند این موضوع همت همگانی را میطلبد و فقط وظیفه اهالی هنر نیست.

کاویانی تأکید کرد: به نظر شخص من اگر ما بخواهیم تحت هر عنوانی ، بازیگر ، کارگردان ، تهیه کننده و … یک حرکت فرهنگی و درست اجتماعی را جهت اصلاح تفکر مردم درباره ایدز و افراد مبتلا به ایدز برداریم باید از ته دل قدم برداریم. ما هم اکنون در خیلی از جمع های خیریه شاهد حضور هنرمندان هستیم که بسیار تاثیرگذار است. مثل حمایت از بیماران تالاسمی و هموفیلی و … شاهد حضور اهالی هنر هستیم. ایدز هم یک بیماری است و من معتقدم می توان با تولید محصولات تلویزیونی و سینمایی آگاهانه درباره این بیماری می توان به شدت کمک حال مبتلایان به ایدز واقع شد.

سینماژورنال: علی خسروی داور و کارشناس مسائل ورزشی از جمله چهره هایی است که در هفته های گذشته سعی کرده با حمایت از کمپین “هنر+ایدز” تلاشهای خود را برای ایجاد ارتباط میان اهالی سرشناس اجتماع ایران و مبتلایان به ایدز ایجاد کند.

به گزارش سینماژورنال علی خسروی درباره دلایل نپرداختن تلویزیون وسینما به بیماری ایدز در قالب ساخت سریالهای تلویزیونی و فیلمهای سینمایی گفت: درابتدا باید سیاست و خط مشی تلویزیون را درباره این نوع مسائل در نظر بگیریم. در خیلی از سریال های تلویزیونی مشاهده می‌کنیم خیلی از مسائل که در جامعه تابو هستند مثل عشق یک مرد مسن به دختر جوان بدون هیچ احتیاطی نشان داده می شود اما به بحث آسیبهایی چون ریشه های ابتلا به اچ.آی.وی که می رسند جرأت تولید محصول ندارند.

این داور فوتبال که مخاطب پیگیر سینما و تلویزیون ایران است با اشاره به اینکه خیلی خوب است که رسانه های نمایشی به دنبال تصویرسازی واقعی از جامعه اند بیان داشت: اینکه فقری که در جامعه وجود دارد یا اعتیاد را در آثار نشان می دهیم اگر منصفانه باشد خیلی هم خوب است اما پرسش اینجاست که چرا به همان نسبت به پدیده ای چون ایدز نمی پردازیم.

*درباره قلیان کشی فوتبالیستها و قماربازی آنان حرف می زنند اما درباره ایدز نه!

وی ادامه داد: در برخی ازکشورها که مثل ما داعیه اخلاق‌مداری را هم ندارند خیلی راحت به آگاهی بخشی درباره ایدز و منشأ ابتلا به آن می پردازند و حتی به مخاطبان رفتار با بیماران ایدزی را آموزش می دهند اما در تلویزیون ایران هنوز جرأت پرداختن به این مسأله وجود ندارد.

خسروی با اشاره به روال برنامه‌هایی چون “نود” خاطرنشان ساخت: در برنامه‌ای مثل “نود” به صراحت درباره مباحثی مثل قلیان‌کشی فوتبالیستها، فروش کارتهای پایان خدمت جعلی به بازیکنان و قماربازی بازیکنان تیم ملی سخن گفته می شود و یا در برخی برنامه‌های طنز بعضا با لحنی نه چندان محترمانه تقلید حرکات هنرمندان و فوتبالیستها صورت می گیرد اما به طرح مسأله ایدز که می‌رسند دست و پایشان می لرزد.

* ساخت سریال درباره ایدز شجاعت  نمی‌خواهد، بلکه به غیرت و حمّیت نیاز دارد

این داور بین‌المللی فوتبال ضمن تأکید بر حضورش در کشور نیجریه که آمار بیماری ایدز در آن بالا است تصریح کرد: در این کشور که نسبت به سینما و تلویزیون ایران محصولات نمایشی قابل توجهی تولید نمی‌کند از ابزارهای فرهنگی گسترده‌ای در سطح رسانه‌ها بخصوص تلویزیون، سینما و ایستگاه های اطلاع رسانی سطح شهر برای معرفی این بیماری استفاده می‌شود اما ما حتی به اندازه این کشور آفریقایی هم درباره ایدز سریال سازی نکرده ایم.

وی ادامه داد: متأسفانه در کشورمان با ارائه آمارهای مبهم درباره تعداد و کیفیت شیوع بیماری اچ.آی.وی، اطلاعات نادرست به مخاطب می‌دهیم و سینما و تلویزیون هم که داعیه جهانی شدن و حرکت کردن با شرایط روز جامعه را دارد نسبت به این بیماری و تبعات منفیش سکوت کرده اند وحتی برنامه های چالشی مثل “بیست و سی” هم نسبت به این قضیه بی توجه هستند.

این کارشناس با تأکید بر حضور واحدهای شناخت بیماری ایدز و اکران فیلمها و سریالهای آموزشی در مدارس افزود: شناخت و آگاهی دادن به جامعه یکی از وظایف جدی تمام رسانه های فرهنگی و آموزشی است و در یک کلام ساخت سریال درباره ایدز شجاعت  نمی‌خواهد، بلکه به غیرت و حمّیت نیاز دارد.

گفتنی است کمپین “هنر+ایدز” که از ابتدای سال 95 راه اندازی شده کمپینی مردم نهاد است که می کوشد درباره چرایی عدم ارائه تصویری دقیق و شفاف از ایدز و مبتلایان به آن در سینما و تلویزیون اطلاع رسانی کند.

سینماژورنال: مجید مجیدی کارگردان آثاری چون “رنگ خدا” و “بچه های آسمان” درباره پرداختن به مقوله ايدز و موضوعات حساس اين چنيني در سینما و تلویزیون گفت: بسياري از موضوعات اجتماعي اين چنيني وجود دارد که بايد به آن پرداخت.

به گزارش سینماژورنال مجیدی در گفتگو با “باشگاه خبرنگاران”  ادامه داد: اساسا معتقدم فرهنگ و هنر مقوله‌اي است که دولت‌ها و دولتمردان ما به عنوان يک استراتژي درجه يک به آن نگاه نکردند و ديد آنها نسبت به عرصه فرهنگ و هنر درجه دو است و تا زماني که به طور جدي به اين عرصه نگاه نشود، هنرمندان ما نيز نمي‌توانند در سطح گسترده و جدي به اين موضوعات بپردازند.

این کارگردان که آخرین ساخته اش “محمد رسول ا..(ص)” بود  خاطرنشان ساخت: به نظرم اين توانمندي در سينماي ايران وجود دارد که فعالان آن بتوانند وارد همه عرصه‌هاي اجتماعي و از جمله موضوعاتی چون ایدز شوند.

وی افزود: البته بايد اين عرصه بهتر و بيشتر باز شود و امکانات چشمگيرتري در اختيار آن‌ها قرار بگيرد. از همه مهم‌تر خود تلويزيون مي‌تواند نقش والايي را در عرصه موضوعاتی چون ایدز داشته باشد.

سینماژورنال: کوروش تهامی بازیگر سینما و تلویزیون درباره اهمیت پرداختن به سوژه بیماران صعب العلاج و از جمله بیماران اچ.آی.وی به “ایرنا” گفت: یکی از دلایل ابتلا به بیماری ایدز عدم آگاهی جوانان و نوجوانان درباره ریشه های ابتلاست و این خود ناشی از آن می شود که سینما و تلویزیون چنان که باید درباره آن تصویرسازی نکرده اند.

هنرمندان فکر می کنند این مساله خط قرمز است اما…
وی ادامه داد: یکی از دلایل عدم استفاده از سوژه مبتلایان به ایدز در آثار نمایشی نیز آن است که تهیه کنندگان و کارگردانان از سخن گفتن درباره روابط پرخطر جنسی که یکی از ریشه های ابتلاست می هراسند چون فکر می کنند این مساله خط قرمز است در صورتی که شخصا فکر می کنم یک هنرمند می تواند با رعایت چارچوبها حتی در این باره هم محصول سینمایی یا تلویزیونی خوب تولید کند.

بازبگر سریالهایی چون “زیر تیغ” و “شوق پرواز” خاطرنشان ساخت: تلویزیون ما در زمینه پرداختن به ایدز پیشرو بوده و سالها پیش از این یکی از اپیزودهای “داستان یک شهر” اصغر فرهادی به دقت در این باره واکاوی کرد با این حال در سالهای بعد چنان که باید این سوژه جدی گرفته نشد.

تلویزیون تعارف را کنار بگذارد
وی ادامه داد: الان وقتش است که تلویزیون تعارف را کنار بگذارد و سوژه بیماران اچ.آی.وی را در زمره سوژه های دارای الویت خود قرار دهد و نویسندگان و کارگردانان با دغدغه بیشتری روی این سوژه کار کنند و مدیران تلویزیون با روی باز از فیلمنامه های با مضمون بیماران اچ.آی.وی استفاده کنند.

این بازیگر افزود: جامعه ما جامعه ای جوان است و یکی از وظایف رسانه ملی در قبال این جامعه جوان آشنایی او با ریشه های ابتلا به بیماریهای مهلکی چون ایدز است. تلویزیون و در کنار آن سینما وظیفه دارند در این باره اطلاع رسانی کنند.

ترس از عدم شناخت نشأت می گیرد

بازیگر فیلمهایی چون “گناهکاران” و “برف روی شیروانی داغ” درباره ترس برخی از بازیگران برای ایفای نقش در قالب بیماران ایدزی گفت: ترس از نشناختن کاراکتر و عدم تحقیقات کافی درباره آن نشأت می گیرد. وقتی شما به فیلمنامه ای که دست گرفته ای اعتقاد نداشته باشی باید هم بترسی.

وی ادامه داد: کارگردانان باید با تحقیق کامل سراغ سوژه ایدز برود و درامی واقع گرایانه خلق کند که به نقض غرض دچار نشود. این هم منوط به جدی گرفتن پروسه تحقیقاتی کار است؛ وقتی درباره یک مبتلا به ایدز حرف می زنیم باید بلحاظ جسمی و روحی او را شناخته باشیم و این میسر نیست مگر با انجام کار تحقیقاتی کافی.

اعلام آمادگی برای ایفای نقش یک بیمار ایدزی
کوروش تهامی در پایان گفتگوی خود با ابراز امیدواری نسبت به جدی گرفتن سوژه بیماران ایدزی در سینما و تلویزیون بیان کرد: شخصا اعلام آمادگی می کنم برای بازی در نقش یک مبتلا به ایدز تا وظیفه خود را در قبال این بیماران انجام دهم. اما قبلش لازم است مدیران محافظه کاری را کنار بگذارند و نگارش سناریوهای مبتنی با واقعیت در این باره در دستور کار قرار گیرد.

گفتنی است در راستای کمک به اطلاع رسانی درباره ایدز از طریق هنر، از ابتدای سال جدید کمپین “هنر+ایدز” راه افتاده که می کوشد در گفتگو با هنرمندان چرایی عدم پرداخت به سوژه ایدز در آثار هنری را واکاوی کند.

سینماژورنال: آهو خردمند بازیگر زن پیشکسوت ایرانی که علاوه بر بازیگری دستی هم در ترجمه، دوبله و البته هنر نقاشی دارد از جمله هنرمندان ایرانی است که اعتقاد دارد تمامی هنرهای نمایشی از سینما گرفته تا تلویزیون و البته تئاتر به شدت می توانند در آگاه سازی پیرامون بیماران اچ.آی.وی کمک حال بیماران و خانواده هایشان باشند.

به گزارش سینماژورنال خردمند در گفتگو با کمپین “هنر+ایدز” با بیان اینکه مسأله ایدز از جمله سوژه هایی است که چه در ادبیات و چه در هنرهای نمایشی کشورهای اروپایی و آمریکایی بدان پرداخته می شود بیان داشت: در میان آثار نمایشی غربی که در سالهای اخیر دنبال کرده ام دیده ام که درباره بیماران اچ.آی.وی هم تصویرسازی می کنند و هم می کوشند شرایطی را فراهم آورند برای آگاهی بخشی از طریق هنر.

وی ادامه داد: خودم هم چند بار نمایشنامه هایی اروپایی و آمریکایی در این باره را خواندم و بدم نمی آمد آنها را ترجمه کنم تا منبعی باشد برای اجرای نمایش در داخل اما سابقه ذهنی ام این را به من می گفت که این نمایشنامه ها به دلیل سوژه هایشان اجازه چاپ نخواهند گرفت. این شد که آنها را آرشیو کردم تا در آینده روی آنها کار کنم.

صداوسیما باید زودتر از اینها در این مسأله ورود می کرد

بازیگر آثاری سینمایی نظیر “زخم شانه حوا” و “قصه پریا” درباره چرایی عدم تصویرسازی درست و حساب شده از وضعیت بیماران اچ.آی.وی در سینما و تلویزیون ایران اظهار داشت: از یک طرف خودسانسوری برخی از کارگردانان و تهیه کنندگان را داریم که به جای آن که پیشرو باشند سعی می کنند دنباله رو باشند و از آن طرف هم به هر حال هم صداوسیما و هم سازمان سینمایی چنان که باید به این سوژه ها روی خوش نشان نمی دهند.

آهو خردمند درباره نقش صداوسیما و سازمان سینمایی در ایجاد شرایط تولید آثاری مرتبط با دغدغه های بیماران ایدزی گفت: صداوسیما باید زودتر از اینها در این مسأله ورود می کرد و شرایط تولید محتوای نمایشی اعم از سریالهای تلویزیون یا فیلمهای تلویزیونی با محوریت اچ.آی.وی و بیماران آن را فراهم می کرد. به هر حال این رسانه اگر بخواهد بار آموزشی خود در قبال پیشگیری از این بیماری را هم فراهم کند قطعا باید سریعتر از اینها در این ماجرا ورود می کرد و از ایده های کارگردانان و نویسندگان با محوریت ایدز استقبال می کرد.

وی ادامه داد: از آن طرف وزارت ارشاد و سازمان سینمایی هم به صراحت حمایت خود را از تولید آثار آسیب شناسانه با محوریت پیشگیری از بیماریهای چون ایدز اعلام کنند تا کارگردانان هم از بلاتکلیفی و ترسی که به واسطه سانسور در این رابطه وجود دارد خارج شوند.

تابو کردن ایدز در سینما و تلویزیون درست نیست

بازیگر سریالهایی چون “یک مشت پر عقاب”، “به کجا چنین شتابان” و “مختارنامه” با بیان اینکه اینکه این درست نیست که ایدز و حرف زدن درباره آن را در رسانه ملی تابو کنیم درست نیست خاطرنشان ساخت: با گستردگی دنیای مجازی و در روزهایی که همگان با گوشی های همراه خود اخبار و اتفاقات را پیگیری می کنند نباید درباره پرداختن به مسأله ای چون ایدز در سینما و تلویزیون سختگیری کرد.

وی ادامه داد: به هر حال دنیای مجازی باعث شده جوانان ما در این باره بدانند اما از آنجا که ممکن است در این باره یک جور اطلاعات نادرست هم از این دنیای بدون مرز مجاری در اختیار مخاطبان قرار گیرد چه بهتر که ارگانهای متولی فرهنگی خودشان از طرحهای سینمایی و تلویزیونی و حتی تئاتری در زمینه اطلاع رسانی پیرامون ایدز استقبال کنند.

دغدغه های بیماران ایدزی به گوش مدیران فرهنگی برسد

آهو خردمند در پایان گفتگوی خود با اشاره به اینکه راه اندازی کمپین “هنر+ایدز” به اندازه خود می تواند مفیدفایده باشد اظهار داشت: باید دغدغه هایی که درباره ایدز و بیماران آن وجود دارد به گوش مدیران فرهنگی ما برسد تا آنها هم لزوم تولیدات در این باره را درک کنند.

وی تأکید کرد: تلویزیون درباره ایدز اطلاع رسانی کند و سعی کند در این زمینه دانش جامعه را بالا ببرد تا مخاطبان به مانند دو دهه قبل همچنان از بیماران ایدز نترسند.

گفتنی است کمپین “هنر+ایدز” که از ابتدای بهار ۹۵ آغاز به کار کرده، کمپینی مردم‌نهاد است که می‌کوشد به نوبه خود زمینه ارتباط بیشتر میان اهالی هنر و مردمان در زمینه آگاهی بخشی پیرامون این بیماری را فراهم کند. این کمپین به بررسی دلایل عدم استفاده کافی هنرهای نمایشی از سوژه های مرتبط با بیماران اچ.آی.وی می پردازد.

سینماژورنال: اینکه علیرغم توصیه های کارشناسان پزشکی مدیران رسانه ملی و دست اندرکاران تولید برنامه های نمایشی در سینما و تلویزیون چنان که باید به ایدز نپرداخته اند سوژه کمپینی است به نام “هنر+ایدز” که اخیرا برای پرداختن به چرایی کم کاری سینما و تلویزیون در حوزه مبتلایان به اچ.آی.وی راه اندازی شده است.

به گزارش سینماژورنال و به نقل از “سوره سینما” جبار آذین منتقد پیشکسوت و مدرس سینمای ایران از جمله حامیان این کمپین است. آذین با اشاره به افزایش مبتلایان به ایدز در سالهای اخیر گفت: پدیده ایدز امروزه به یک معضل جهانی تبدیل شده و آمارهای رسمی و غیررسمی گواه گسترش خزنده این بیماری در گوشه هایی از کشور است و همین گسترش است که ضرورت توجه همگانی و ملی را می طلبد. در همین راستا رسانه ها از جمله سینما و تلویزیون که وظیفه مهم اطلاع رسانی را برعهده دارند باید به موضوع ایدز ورود کنند و با تولید و ارائه برنامه های مدیریت شده و هدفمند در این عرصه به تکلیف و وظیفه ملی خود عمل نمایند.

آذین ادامه داد: غفلت از توجه به مسأله ایدز و مبتلایانش و جهالت فرهنگی و بهداشتی قشرهایی از مردم و بی توجهی به امور بیماران ایدزی و عدم اطلاع رسانی به موقع و کامل و عرضه خدمات فرهنگی در این حوزه از عوامل سبب ساز گسترش بیماری ایدز در جامعه است لذا صداوسیما باید با برنامه ریزی و آگاهی بخشی و استفاده از کارشناسان و برنامه سازان به مقوله ایدز توجه کرده و در راه گسترش آگاهی عمومی و بهداشت همگانی صبر و نقش مهم خود را ایفا کند.

*رسانه ملی فارغ از شعار به مسأله ایدز ورود کند

این منتقد خاطرنشان ساخت: وورد کارشناسانه رسانه ملی به این بحث باید فارغ از شعار و تولید و ارائه آثار سطحی و زودگذر باشد و علاوه بر کمیت در کیفیت برنامه ها هم نمود یابد. تهیه و تولید برنامه های تخصصی به ویژه سریالهای نمایشی و دعوت از اهالی پزشکان برای کمک به نگارش فیلمنامه های این آثار و انتقال صحیح تجربیات آنها از طریق این آثار روندی است که صداوسیما می تواند آن را دنبال کند.

آذین که از جمله بنیانگذاران انجمن منتقدان سینمای ایران است در ادامه گفتگوی خود با اشاره به اینکه ورود رسانه ملی به سوژه هایی مبتلابه نظیر اچ.آی.وی به مراتب بهتر از تولید برنامه های کپی کارانه است تأکید کرد: توجه و ورود به پردازش معضل ایدز که امری واجب است بسیار بهتر و تأثیرگذارتر از تولید آثار سطحی و ضعیف و غیرفرهنگی و کپی شده از روی برنامه ها و فیلمهای دست چندم خارجی است. رسانه ملی با توجه شایسته به مقوله ایدز می تواند دست کم به یکی از وظایف ملی-مردمی خود عمل نماید و با ارائه برنامه های مناسب زمینه ورود صاحبان علم و خرد و مسئولان فرهنگی-بهداشتی و مقامات کشوری را به این عرصه مهیا نماید تا گامهای ملی برای توجه ملی به موضوع ایدز جامه حقیقی به خود بپوشد.

*رسانه ملی منتظر نماند تا شبکه های ماهواره ای درباره ایدز محتوا تولید کنند

جبار آذین با انتقاد به جاماندگی سینما و تلویزیون از آنچه در جامعه می گذارد و سوءاستفاده شبکه های ماهواره‌ای از این ضعف بیان داشت: مدیران و مسئولان سینما و تلویزیون نباید منتظر بمانند تا رسانه های خارجی و بخصوص شبکه های فارسی زبان ماهواره ای نظیر جم به گونه ای که خود می‌خواهند به مسأله ایدز ورود کرده و سپس آنها تازه یادشان بیفتد در این زمینه محصول تولید کنند.

وی ادامه داد: بجایش بهتر است با یاری متخصصان و کارشناسان رسانه ملی و در کنارش سینمای ایران آغازگر و استمراردهنده تولیدات شاخص فرهنگی-هنری در زمینه اطلاع رسانی پیرامون وضعیت بیماران اچ.آی.وی باشند. اگر این اتفاق بیفتد قطعا در کاهش ابتلایان به این بیماری هم نقش مهمی خواهد داشت.

سینماژورنال: در میان کمپینهایی که در جهت حمایت از بیماران مختلف راه اندازی شده اند اخیرا کمپینی به نام “هنر+ایدز” هم راه اندازی شده که هدف اصلی اش را استفاده از زبان هنر و اهالی هنر برای کمک به مبتلایان به ایدز و پیشگیری از این بیماری قرار داده است.

به گزارش سینماژورنال این کمپین قصد دارد درباره چرایی عدم ارائه تصویری واقعی از ایدز و مصائب آن در عرصه های نمایشی ایران اطلاع رسانی کند.

*بیمارانی که با مشکلات فراوان روبرویند

رضا ایرانمنش بازیگر سینما و تلویزیون درباره چرایی عدم توجه کارگردانان سینما و تلویزیون به ساخت محصولاتی درباره بیماری ایدز به “برنا” گفت:  اول باید بگویم چون خودم در دوران جنگ شیمیایی شده ام و مرتب با عوارض این بیماری روبرویم می دانم بیماران لاعلاج چه دردسرهایی را متحمل می شوند و گاهی برایشان راه رفتن عادی هم چقدر مشکل ساز و پرخطر است. بیماران ایدز یا هپاتیت و ام.اس که بیماری شان در جمله خطرناکترین بیماری ها قرار دارد هم مرتب با مشکلات فراوان روبر هستند؛ از مشکلات مربوط به تأمین هزینه های درمان گرفته تا مشکلات مربوط به عدم آگاهی شهروندان با نوع بیماری آنها.

این بازیگر ادامه داد: متأسفانه سینما و تلویزیون ما جز کلیشه پردازی کاری با محوریت آشنا کردن مخاطبان با بیماری ایدز انجام نداده اند. البته در سینما آثاری مانند “شمعی در باد” را داشته ایم که در بخشی از آنها به این بیماری و سرنوشت بیماران آن پرداخته اند اما این گونه آثار هم بیشتر محصول خلاقیت ذهنی نویسندگان آنها بوده و به مانند جرقه هایی بوده اند که به جریان تبدیل نشده اند.

*در تصویرسازی زندگی بیماران اچ.آی.وی گرفتار سانسور می شویم

ایرانمنش که سابقه نویسندگی فیلمنامه و کارگردانی هم دارد در پاسخ به این سوال که آیا خودش هیچ گاه به دنبال آن نبوده که سوژه بیماران اچ.آی.وی را در دستور کار قرار دهد بیان داشت: ببینید اگر بخواهیم درباره بیماران ایدزی فیلم و سریال بسازیم سوژه زیاد است. کافیست یک صبح تا عصر به بیمارستان مبتلایان به اچ.آی.وی سری بزنیم و تا دلتان بخواهد داستانهای دراماتیک را ثبت کنیم که بار نمایشی دارند اما در تصویرسازی زندگی یک بیمار ایدزی قطعا باید منشأ ابتلا به ایدز را هم نشان داد که چون نمی توان در این باره صریح سخن گفت به سانسور دچار می شویم و در نهایت محصولی باقی می ماند الکن که نمی تواند توجه مخاطب را به خود جلب کند.

ایرانمنش که بخاطر بازی در درام جنگی “سجاده آتش” کاندیدای دریافت سیمرغ بلورین از جشنواره فیلم فجر بوده است خاطرنشان ساخت: ما سالهاست بازگویی شفاف خطرات روابط جنسی کنترل نشده را به خط قرمز رسانه های مختلف چه سینما چه تلویزیون چه تئاتر و حتی رادیو بدل کرده ایم. در صورتی که جوانان ما باید بدانند روابط بی قید و بند جنسی چه خطراتی را به دنبال دارد.

بازیگر مجموعه هایی چون “ستایش” و “داستان یک شهر” ادامه داد: مدیران سینما و تلویزیون ما باید در زمینه اطلاع رسانی درباره ایدز به کمک مدیران وزارت بهداشت بیایند. آنها باید خط قرمزهای دردسرسازی که در این باره ایجاد شده را بردارند و اتفاقا از فیملنامه هایی که با مضمون آشنایی جوانان و خانواده ها درباره منشأ ابتلا به اچ.آی.وی است استقبال کنند.

*زندگی دردناک دو بانویی که به دلیل عدم آگاهی گرفتار شده اند

این هنرمند جانباز 49 ساله با ذکر خاطره ای از یکی از همکاران فیلمساز خود گفت: همین چند وقت پیش یکی از دوستان فیلمساز طرحی را برایم فرستاد  درباره ابتلای دو خواهر جوان به ایدز از طریق همسران شان. دلیل اصلی این ابتلا هم عدم آشنایی آنها با روشهای پیشگیری از این بیماری بود و طرح چند صفحه ای این همکار هم قصد داشت در جهت افزایش آگاهی در این زمینه به پایان برسد.

وی ادامه داد: با این حال این طرح نتوانست از سد ممیزی رد شود در صورتی که هسته اصلی داستان برآمده از اتفاقی بود کاملا واقعی و دردناک بخصوص که هر دو خواهر مبتلا به ایدز باردار هم شده بودند و قطعا فرزندان شان هم ناقل اچ.آی.وی. بوده اند! سوال اینجاست چرا مدیران هنری اجازه نمی دهند سرنوشت دردناک این مبتلایان به ایدز تصویری شود؟

*لزوم تولید محصولات سینمایی و تلویزیونی در جهت پیشگیری از بیماری ایدز

رضا ایرانمنش در انتهای گفتگوی خود با مخاطب قرار دادن مدیران سینما و تلویزیون اظهار داشت: مدیران برای پیشگیری از شیوع ایدز هم که شده وظیفه دارند در زمینه تولید پروژه هایی واقعا حساب شده در زمینه این بیماری برنامه ریزی کنند.

وی تأکید کرد: مدیران فرهنگی از نمایش منشأ آلودگی به این ویروس نهراسند و اتفاقا یادشان بماند همین نمایش صریح است که می تواند مردمان را نسبت به این مسأله آگاه و هوشیار کند. مدیران فرهنگی از طرحهای سینمایی و تلویزیون با موضوع بیماران اچ.آی.وی حمایت کنند.

سینماژورنال: طبق آخرین آمار رسمی وزارت بهداشت آمار مبتلایان به ویروس اچ.آی.وی در ایران حدودا 30 هزار نفر می باشد و به لحاظ بازه سنی نیز سن ابتلا به ایدز در کشور ما مرتب در حال پایین آمدن است. تکان دهنده تر اما اینجاست که بازهم بنا به اعلام وزارت بهداشت بیشتر از دو برابر رقم مبتلایان به ایدز، به این ویروس مبتلایند اما خودشان از این مسأله آگاه نیستند.

به گزارش سینماژورنال در این شرایط یکی از وظایف اصلی هنر و بخصوص هنرهای نمایشی آن است که در قالب آثاری داستانی به آگاهی بخشی درباره این بیماری به مخاطبان بپردازند که کمپین “هنر+ایدز” با پیام مبتلایان به ایدز مجرم نیستند؛ این مفهومیست که هنر میتواند نشرش دهد ، فعالیت خود را آغاز کرده است.

کمپین “هنر+ایدز” که از نوروز 95 آغاز به کار کرده، کمپینی مردم‌نهاد است که می‌کوشد به نوبه خود زمینه ارتباط بیشتر میان اهالی هنر و مردمان در زمینه آگاهی بخشی پیرامون این بیماری را فراهم کند و به بررسی دلایل عدم استفاده کافی هنرهای نمایشی از سوژه های مرتبط با بیماران اچ.آی.وی بپردازد.

داریوش اسدزاده بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایران از نخستین هنرمندان ایرانی است که در این باره طرف گفتگو قرار گرفت.

اسدزاده که این روزها بیشتر مشغول نگارش کتبی درباره تاریخ تهران و تاریخ سینما در ایران است با بیان اینکه سینما و تلویزیون کار جدی درباره بیماران لاعلاج و از حمله بیماران اچ.آی.وی نکرده است بیان داشت: اطلاع رسانی کافی در این زمینه می توان سبب ساز آگاهی بیشتر مردمان از ابعاد این بیماری شده و به پیشگیری منطقی و شخصی بینجامد یعنی به جای اینکه فرد بعد از ابتلا به بیماری تحت پوشش گرفته شود با سرمایه گذاری در تولید آثار آگاهی بخش هنری می توان جلوی ابتلا به بیماری را گرفت.

*حتی فکر کردن به ایدز هم باعث ناراحتی است

بازیگر آثاری چون “خانه سبز” و “همه فرزندان من” ادامه داد: البته که حتی فکر کردن به ابتلا به بیماری نظیر ایدز آدمی را اذیت می کند بخصوص که در جامعه ما طوری عمل شده که حرف زدن در این باره هم با ابراز شرمندگی همراه است و دقیقا یکی از دلایلی که کارگردانان سینما و تلویزیون هم جرأت نزدیک شدن به چنین سوژه هایی را ندارند همین تابو شدن قضیه است.

اسدزاده با بیان اینکه همه انسانها بندگان خدایند و همه هم جایزالخطایند خاطرنشان ساخت: نباید فراموش کنیم که خداوند همیشه در توبه را حتی برای گناهکاران باز گذاشته است یعنی حتی آنها که از طریق انجام فعل گناه آلود به این بیماری مبتلا شده اند هم باز می توانند توبه کرده و از خدا طلب بخشش کنند. در مقابل بقیه انسانها هم باید تا می توانند به این همنوعان خود کمک کنند.

*سینما و تلویزیون ما در تصویرگری زندگی مبتلایان قوی عمل نکرده اند

این بازیگرپیشکسوت در بخش دیگری از گفتگوی خود به صراحت از کارگردانان سینمای ایران خواست به طور جدی تر بر روی سوژه بیماران لاعلاج کار کنند. وی گفت: مسأله بیماران لاعلاج و بیماران صعب العلاج از بیماران ام.اس گرفته تا بیماران هپاتیت و همین ایدز مسأله ای است که در دهه اخیر بیشتر درباره آنها شنیده ایم ولی به دلایل مختلف سینما و تلویزیون ما در تصویرگری زندگی مبتلایان به این بیماری قوی عمل نکرده اند.

*وظیفه دست اندرکاران سینما و تلویزیون است که به آگاهی بخشی درباره ایدز بپردازند

اسدزاده ادامه داد: چرا کارگردانان ما از تصویرسازی پیرامون بیماران اچ.آی.وی واهمه دارند؟ مگر نه اینکه یکی از فلسفه های هنر آگاهی بخشی به مخاطبان و آسیب شناسی است پس چرا در این باره هیچ کار قابل توجهی انجام نشده است.

این بازیگر در پایان گفته های خود با امیدواری نسبت به اینکه در سال پیش رو بیشتر از گذشته بر این موضوع تأکید شود اظهار داشت: امیدوارم همین گفته های ما تلنگری باشد برای دست اندرکاران سینما و تلویزیون که بیایند و به طور جدی تر درامهای مبتنی بر زندگیهای تراژیک مبتلایان به ایدز را که برخی از آنها هم بی کمترین آگاهی به این بیماری دچار شده اند تولید کنند و بگذارند جوانان و نوجوانان در این باره بیشتر بدانند تا درصد پیشگیری بالاتر برود.