سینماروزان/مصطفی وثوق‌کیا: در پی حواشی ایجاد شده درباره حذف رشته نمایش از هنرستان دخترانه سوره تهران مهرداد عجم مدیرکل آموزش حوزه هنری به عنوان متولی این هنرستان توضیحاتی را ارایه کرد و تاکید کرد به غیر از هنرستان سوره تهران که فقط یک سال رشته نمایش ندارد، بقیه هنرستان‌های سوره، همچنان این رشته را ارائه خواهند داد.

به گزارش سینماروزان عجم در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر در ابتدا با اشاره به اینکه در کشور سه مدل هنرستان غیرانتقاعی، دولتی و وابسته (به نهادهای دولتی یا حاکمیتی) داریم که کار آنها تربیت نیروی ماهر موردنیاز سازمان است گفت: در این مدل نیاز عرصه تخصصی که تربیت نیروی ماهر با دانش فنی آکادمیک است برطرف خواهد شد. هنرستان‌های وابسته عموماً رشته‌های اختصاصی مدنظر خودشان را با هماهنگی وزارت آموزش و پرورش ایجاد می‌کنند تا در آینده به عنوان نیروی مهارتی جذب سازمان اصلی یا اکوسیستم مربوط به آن شود. با این حال این سازمان ها با هماهنگی آموزش و پرورش این مجوز را دریافت می کنند و ممکن است رشته های غیراختصاصی هم در هنرستان های وابسته ارائه کنند.

وی در ادامه با اشاره به اینکه رشته نمایش و سینما به عنوان رشته های اختصاصی هنرستان های هنرهای زیبا وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تعریف شده است گفت: طبق گفته مدیرکل دفتر برنامه‌ریزی و آموزش‌های هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم اکنون ۴۲۳ هنرجوی دختر در حال تحصیل رشته نمایش در ۱۱ هنرستان دخترانه وابسته به این وزارتخانه هستند. با این حساب متولی اصلی رشته نمایش در کشور وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که در هنرستان های خود در سراسر کشور این وظیفه را انجام می دهد.

این مقام مسئول با اشاره به اینکه نمایش جزو رشته‌های اختصاصی هنرستان سوره حوزه هنری نیست و رشته‌هایی چون چاپ، گرافیک، نویسندگی و مانند اینها به عنوان رشته های اصلی سوره شناخته می شوند اضافه کرد: با این حال در عرصه تخصصی حوزه هنری چون مساله نمایش و سینما وجود دارد، ارائه رشته نمایش هم در دستور کار قرار گرفته بود با اینکه هیچ الزامی به این مساله از ابتدا وجود نداشته چون نمایش، رشته اختصاصی هنرستان سوره نبوده است.

عجم در ادامه با اشاره به اینکه از ابتدای سال ۱۴۰۰ تیم کارشناسی در حوزه هنری و هنرستان سوره تشکیل شد تا با بررسی وضعیت فعلی کیفیت محتوای تدریس شده را هم افزایش دهد، گفت: کرونا مساله آموزش را با اختلال مواجه کرده بود که باید برای آن در رشته نمایش فکری اساسی می شد.

وی ادامه داد: همچنین باید گفت اسناد تفاهمنامه بین حوزه هنری و آموزش و پرورش برای ۲۵ سال قبل بوده است و محتوا و سرفصل های دروس آموزشی هم که در توافقنامه ذکر شده در سال ۱۳۷۵ تدوین شده است.  در جریان بررسی های کارشناسی مشخص شد این آموزش ها در دوره کنونی برای رشته نمایش، امروزی و کارآمد نیست. پس لازم بود در تعامل با آموزش پرورش، وزارت ارشاد و حوزه هنری سرفصل های دروس بازنگری شود و استانداردهای روز هم در آن ملموس باشد. به همین دلیل علی رغم اینکه در هنرستان دخترانه سوره در شهر اصفهان رشته نمایش برای سال جدید تحصیلی هنرجو پذیرفته، متولی هنرستان سوره تهران در مورخه ۲۶ اردیبهشت سال ۱۴۰۰ در نامه ای از وزارت آموزش و پرورش درخواست کرد تا برای سال جدید آموزشی رشته نمایش در هنرستان سوره تهران به مدت یکسال ورودی نداشته باشد و به جای آن برنامه سازی تلویزیونی ارایه شود. دوستان ما در آموزش و پرورش از تحول در محتوا و شیوه آموزشی استقبال کردند اما به دلیل سابقه این رشته در هنرستان سوره و استقبال هنرجویان با توقف یک ساله آن موافقت نکردند و قرار شد هنرستان سوره ضمن پذیرش هنرجوی نمایش تحول را حین این دوره آموزشی ارایه و اجرا کند. لازم به ذکر است که آموزش و پرورش بعد از گذشت ۴ ماه، هفته گذشته پاسخ خود را کتباً ارائه کرد. پس مشخص شد که اساساً اینکه گفته شد رشته نمایش از هنرستان سوره حذف شده بدون مبنا بوده و از اساس واقعیت نداشته است.

وی ادامه داد: از سوی دیگر قرار شد توافقنامه جدیدی برای ادامه همکاری حوزه هنری و آموزش و پرورش آماده و سند تحولی هنرستان سوره هم در آن گنجانده شود. پس مشخص شد که اولاً حوزه هنری متکفل تخصصی رشته نمایش نیست و این امر در اختیار وزارت ارشاد است ثانیاً رشته نمایش دختران به صورت انحصاری در اختیار هنرستان های سوره نبوده است و برای سال تحصیلی پیش رو، هنرستان دخترانه هنرهای زیبای تهران هنرجو پذیرفته ثالثاً در سال تحصیلی جدید رشته نمایش در دیگر هنرستان های دخترانه سوره هنرجو پذیرفته است و سخن از تعطیلی رشته نمایش در هنرستان های دخترانه سوره از اساس بی مبناست، رابعاً حذف و اضافه رشته های غیر تخصصی هنرستان های وابسته در اختیار وزارت آموزش و پرورش است و متولیان هنرستان صرفاً درخواست کننده هستند که در این موضوع نظر وزارت آموزش و پروش عدم توقف پذیرش هنرجو در رشته نمایش هنرستان دخترانه سوره تهران برای سال تحصیلی جدید است.

مدیرکل آموزش حوزه هنری در ادامه با اشاره به واکنش بخشی از جامعه تئاتری گفت: یک دسته از اعتراضات از سوی اهالی نمایش بود که ما آن را به حساب تعصب آنها نسبت به وضعیت هنر کشور می‌گذاریم و علاقه داریم در مسیر تحولی هنرستان های سوره سخن ونظر تخصصی آنها را بشنویم. دسته دیگر اعتراض ها از سوی رسانه های معاند بود که البته مرزبندی ما با آنها مشخص است. از آنجا که امکان ارائه بحث فنی در فضای هیجانی وجود نداشت صبر کردیم تا بعد از فروکش کردن هیجان های اولیه اصل ماجرا را شرح بدهیم.

سینماروزان/پرستو فرهادی: احترام برومند همسر داوود رشیدی با نقبی به ممنوعیت تدریس بازیگری در هنرستان دخترانه سوره‌،  از گله همیشگی داوود رشیدی نسبت به مدیران هنری، حرف زد.

به گزارش سینماروزان، احترام برومند با اشاره به بی‌توجهی مدیران هنری نسبت به اهالی هنر به خبرگزاری ایسنا بیان داشت:  مسئله‌ای که آقای رشیدی همیشه از آن گله‌مند بود نگاه تحقیرآمیز مسئولان به هنر و به ویژه تئاتر بود که هر چند وقت یک بار به شکلی پررنگ یا کمرنگ مطرح می‌شد و هنوز هم می‌شود.

احترام برومند ادامه داد: این نگاه تحقیرآمیز همیشه باعث تاسف بوده بخصوص الان که می‌شنویم رشته نمایش از هنرستان دخترانه سوره حذف شده است. از این خبرها و اتفاق‌ها بوی خوبی به مشام نمی‌رسد و متاسفانه وضعیت ما در کشورمان به جز کرونا که مسئله همه دنیاست، مرتب دستخوش تغییرات سلیقه‌ای می‌شود. 

برومند تاکید کرد: داوود رشیدی بارها درباره استعداد زیاد نسل جدید بازیگران نسبت به دوره خودشان صحبت و از آن‌ها تقدیر می‌کرد پس چرا حالا باید در ذوق آن‌ها زده شود؟ چرا این نسل باید سرخورده شود؟ افسوس که توجه نمی‌کنیم همه مشکلات مردم، مالی و اقتصادی نیست و گاهی همین تصمیم‌ها تاثیر بدتری بر روح و روان جامعه وارد می‌کند.

احترام برومند گفت: یکی از آرزوهای من این است که مسئولان هنری از بین هنرمندان باسابقه و باتجربه افرادی را به عنوان مشاور خود انتخاب کنند تا شاهد چنین چیزهایی نباشیم. در موارد مشابه، آقای رشیدی همواره تاکید داشت که صنوف می‌توانند درخواست کننده باشند و در پیشبرد هنر و سیاست‌گذاری‌ها آن ها کمک کنند، نباید بگذاریم همه چیز و همه کس را دولت تعیین کند.  او در یکی از مصاحبه‌های خود تاکید کرده بود، مهمترین اشکال در سیاست‌گذاری و عملکرد کسانی است که مقوله تئاتر برای آن‌ها از درجه اهمیت پایینی برخوردار است و این را می‌توان در نوع نگاه آن‌ها به تئاتر به عنوان بچه یتیم هنر مملکت، تخصیص بودجه حقارت آمیز به آن و کمبود امکانات دید.