1

اعلام اسامی ۱۱ فیلم بخش “هنروتجربه” فجر با حضور فیلمهایی که به سودای سیمرغ راه نیافته بودند

سینماژورنال:  آثار بخش “هنر و تجربه” جشنواره فیلم فجر اعلام شد.

به گزارش سینماژورنال هیات انتخاب بخش “هنروتجربه” سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر متشکل از آقایان جمال امید، هوشنگ گلمکانی، ایرج تقی‌پور، سیف الله صمدیان، جعفر صانعی مقدم، شهرام مکری و امیرحسین علم‌الهدی اسامی 11 فیلم راه یافته به مسابقه این بخش را اعلام کردند.

جالب است که در این لیست اسامی برخی فیلمها مانند “نیم رخها”، “تمرینی برای یک اجرا” و “سینمانیمکت” به چشم می‌خورد که پیشتر برای حضور در بخش سودای سیمرغ نامنویسی کرده بودند و البته هیأت انتخاب جشنواره این آثار را واجد شرایط حضور در این بخش ندانست.

فهرست کامل فیلمهای بخش هنروتجربه به شرح زیر است:

–اینجا کسی نمی میرد/حسین کندری

–برداشت دوم از قضیه اول/ پویان باقرزاده

–تمرینی برای اجرا/محمدعلی سجادی

–چهارشنبه/ سروش محمدزاده

–سینما نیمکت/ محمد رحمانیان

–سگ و دیوانه عاشق/ علی محمد قاسمی

–قیچی/ کریم لک زاده

–گاهی/ کار گروهی به هدایت محمدرضا رحمانی

–ممیرو/ هادی محقق

–نیم رخ ها/ ایرج کریمی

–یک شهروند کاملا معمولی/مجید برزگر




“هنروتجربه”؛ مسیری برای ورود آثار ویدیویی به جشنواره سینمایی فجر؟

سینماژورنال: بعد از آن که آثار ویدیویی برای حضور در گروه تازه تاسیس هنروتجربه مجاز شناخته شدند حالا مدیر این گروه از بازبینی آثار ویدیویی برای حضور در جشنواره فجر خبر داده است!

به گزارش سینماژورنال مدیر سینمای هنر و تجربه با بیان اینکه بیش از 72 فیلم در بخش هنر و تجربه به دبیرخانه جشنواره رسیده است گفت: برای نخستین بار آثاری که مجوز ساخت ویدئویی دارند در بخش هنر و تجربه از سوی هیات انتخاب مورد ارزیابی قرار می گیرند.

امیرحسین علم الهدی گفت: هیات انتخاب بخش هنر و تجربه جشنواره فیلم فجر کار بازبینی آثار رسیده به این بخش را آغاز کرده است.

وی ادامه داد: تا به امروز بیش از 50 فیلم مربوط به هنر و تجربه نسخه بازبینی فیلم های خود را تحویل دبیرخانه جشنواره داده اند.

مدیر سینمای هنر و تجربه خاطرنشان کرد: امسال برای نخستین بار فیلم هایی که مجوز ویدئویی دارند در بخش هنر و تجربه از سوی هیات انتخاب مورد بازبینی قرار می گیرند. همچنین فیلم های هنر و تجربه در جشنواره فیلم فجر تابع ضوابط گروه هنر و تجربه هستند.

بر اساس اعلام دبیرخانه جشنواره فیلم فجر،درخواست حضور 72 اثر در بخش هنر و تجربه به دبیرخانه ارائه شده است.

کانالی برای ورود آثار ویدیویی به جشنواره ای سینمایی

به گزارش سینماژورنال در حالی که جشنواره فجر از بدو تاسیس-به غیر از برخی ادوار خاص- جشنواره ای ویژه آثار سینمایی بوده است این ورود آثار ویدیویی به جشنواره از طریق هنروتجربه نمی تواند چندان مفید باشد به خصوص که فیلمهای ویدیویی جشنواره ای مخصوص به خود با نام یاس را دارند.

در سالهای اخیر بسیاری از آنها که شورای پروانه ساخت سینمایی، مجوز تولید اثر را به آنها نمی دهد آثار خود را با مجوز شورای پروانه ساخت ویدیویی که سختگیری کمتری نسبت به همتای سینمایی خود دارد تولید می کنند و حالا با مجاز شناخته شدن این آثار در جشنواره فجر از مسیر هنروتجربه، دیگر فرق چندانی میان دریافت مجوز ساخت سینمایی و ویدیویی هم وجود نخواهد داشت و البته این نیز به نوبه خود از اهمیت آثاری می کاهد که از ابتدا با پروانه سینمایی تولید شده اند…

نگاهی به حجم بالای آثار رسیده به این گروه که رقم 70 را رد کرده است بیش از پیش این فرضیه را پیش رو می گذارد که بسیاری از آنها که شورای پروانه ساخت سینمایی مجوز ساخت به آنها نداده است و با مجوز ویدیویی اثر خود را تولید کرده اند به هنروتجربه به چشم پلی برای رسیدن به جشنواره ای مختص آثار سینمایی نگریسته اند.

یادمان نرود شورای پروانه ساخت ویدیویی راه اندازی شد تا به آن دسته از آثاری مجوز ساخت بدهد که برای شبکه خانگی تولید می شوند و نه آن فیلمهایی که صاحبانشان صلاحیت دریافت مجوز سینمایی را پیدا نمی کنند و چاره ای نمی یابند جز تولید با مجوز ویدیویی.




۲۸۰ اثر متقاضی حضور در جشنواره فجر/۷۷ فیلم سودای سیمرغ و ۶۸ فیلم هنروتجربه!!!

سینماژورنال: مدیر دبیرخانه سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر گفت: تا پایان مهلت دریافت فرم درخواست حضور در جشنواره فیلم فجر (15 آذرماه) برای حضور، 280 اثر از سوی سینماگران در جشنواره فیلم فجر در بخش های مختلف فرم پر شده است.

به گزارش سینماژورنال سیمون سیمونیان در این‌باره اظهارکرد: پس از بررسی های به عمل آمده و بر اساس تقاضاهای ارائه شده، 265 اثر که مطابق آیین نامه جشنواره فیلم فجر و ضوابط سازمان سینمایی بودند توسط هیات های انتخاب درحال بازبینی هستند.

وی تاکید کرد: بدیهی است چنانچه نسخه کامل این آثار در موعد مقرر به دبیرخانه ارائه شود توسط هیات انتخاب مورد بازبینی قرار خواهد گرفت. در مرحله بازبینی، نسخه راف کات بدون میکس و موسیقی نیز پذیرفته می شود.

77 فیلم سودای سیمرغ و 68 فیلم هنروتجربه!

مدیر دبیرخانه سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر یادآور شد: در بخش سودای سیمرغ 77 فیلم، نگاه نو 30 فیلم، هنر و تجربه 68 فیلم و در بخش مستند 90 فیلم مطابق آیین نامه جشنواره هستند و بازبینی خواهند شد.

رد شدن فیلمهای بدون پروانه ساخت نمایش و البته فیلمهایی که در سالهای گذشته بازبینی شده و پذیرفته نشده اند

سیمونیان تصریح کرد: فیلم هایی که در سال های گذشته توسط هیات انتخاب بازبینی شده و پذیرفته نشده اند و یا فاقد پروانه ساخت و نمایش یا هرگونه منافات با مقررات و ضوابط سازمان سینمایی هستند از سوی دبیرخانه به هیات انتخاب ارائه نخواهند شد.

سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر 12 تا 22 بهمن به دبیری محمد حیدری برگزار می شود.




ادعای رسانه اصولگرا⇐فيلمي در “هنروتجربه” در حال اكران است كه کلیت نظام را مورد تمسخر قرار داده!+عکس

سینماژورنال: به تازگی فیلم در گروه سینمایی تازه تأسیس “هنروتجربه” روی پرده رفته است ساخته چهره ای به نام بایرام فضلی که پیشتر او را به عنوان فیلمبردار شناخته ایم تا کارگردان.

به گزارش سینماژورنال این فیلم “باز هم سیب داری؟” نام دارد که 10 سالی در توقیف بوده و حالا به مدد گروه تازه تأسیس، فرصت یافته روی پرده برود و اکران شود.

روزنامه اصولگرای “جوان” در یادداشتی به قلم ایزد مهرآفرین دبیر فرهنگی این روزنامه با اشاره به بخشی از بار محتوایی این اثر آن را دارای نگاه تمسخرآمیز نسبت به حاکمیت کشور دانسته است.

سینماژورنال متن کامل یادداشت “جوان” را ارائه می دهد:

سکوتی ناشی از جهالت خودخواسته؟؟

در سكوت معناداري كه در بهترين حالت ناشي از يك جهالت خود خواسته است، فيلمي در گروه «هنر و تجربه» در حال اكران است كه در قالب يك داستان شبه فولكلور و فضايي سوررئال کلیت نظام و حاکمیت کشور را مورد تمسخر قرار داده است.
فيلم سينمايي «باز هم سيب داري؟» ساخته بايرام فضلي در گروه هنر و تجربه در حال اكران است، فيلمي كه 10 سال در توقيف به سر مي‌برده و اكنون با سياست‌هاي به اصطلاح درهای بازی كه سازمان سينمايي در پيش گرفته از توقيف درآمده و اكران شده است.
در وهله اول مواجهه با اين فيلم سوالي مطرح مي‌شود كه دليل توقيف اين فيلم چه بوده است؟!

“داس دار”ها چه کسانی هستند؟
فيلم همانطور كه از نامش نيز مشخص است برداشتي از داستان فولكلور «حسن كچل» است، اما داستان آن در محيط لامكاني و لازماني سير مي‌كند كه سراسر استعاره، كنايه و طعنه است. در اين فيلم با گروهي به اسم «داس‌داران» روبه‌رو هستيم، داس‌داران بر منطقه‌اي حكمفرمايي دارند، شخصيت اصلي داستان از بد حادثه به منطقه تحت كنترل داس‌داران وارد مي‌شود، در اين منطقه «داس‌دار»‌ها احكام خاصي را اجرا مي‌كنند، هر كس «بيدار» باشد زنداني مي‌شود و هر كس «خواب» باشد يا «خود را به خواب‌زده» باشد، كسي با او كار ندارد.

«داس‌دار»‌ها با كساني كه گدايي مي‌كنند، كاري ندارند و همچنين با كساني كه به «گريه و زاري» مي‌پردازند، اما در مقابل هر كسي كه بخواهد جلوي آنها بايستد و به قول آنها «اختشاش کند» را سركوب مي‌كنند! شخصيت اصلي داستان تلاش مي‌كند شرايط را تغيير دهد، پيرمرد‌ها با وي همكاري نمي‌كنند ولي «جوان‌ها»‌ به خاطر سخنان قهرمان داستان تصميم مي‌گيرند با «داس‌داران» مبارزه كنند، ولي در حمله داس‌داران همه مضروب شده و بازداشت مي‌شوند.

عاقبت داس داران…
«داس‌داران» در نهايت قهرمان ظلم‌ستيز فيلم را نيز تطميع و جذب مي‌كنند تا مهره آنها شود. بايرام فضلي، كارگردان «باز هم سيب داري؟» درباره فيلمش مي‌نويسد: سعي كرده‌ام در اين فيلمنامه دنيايي ابلهانه ترسيم كنم كه مردمانش به شكلي ويژه زندگي مي‌كنند. اين ويژگي از يك پس‌زمينه فولكلوريك سرچشمه مي‌گيرد ولي كاربرد خود را در دنياي امروز پيدا مي‌كند و خودبه‌خود فضاي نماديني به ‌وجود مي‌آورد كه از واقعيت‌هاي امروزي جوامع پيشرفت نكرده، يا از سير تحول يك انقلاب در يك كشور جهان سومي – كه هرازچندي در يك چرخه سلسله‌وار به‌وقوع مي‌پيوندد – اخذ شده است.

کارگردان می گوید من آدم سیاسی نیستم
فيلم در سال 85 ساخته شده، فضلي در گفت‌و‌گویی در پاسخ به اين سؤال كه فيلم پيشگويي سياسي دارد، مي‌گويد: من آدم سياسي نيستم و هيچ‌گاه پيشگويي نكرده‌ام، اما فيلمساز جدا از جامعه و شرايطي كه در آن مي‌گذرد، نيست و آنچه در آثارش ديده مي‌شود برداشتي از جامعه و دنياي پيرامون اوست و طبيعي است كه از فيلم‌ها مصاديق و تعابير سياسي مي‌شود. در واقع در چارچوب روايت هنري يا حتي غيرهنري مي‌توان مصاديق سياسي را پيدا كرد.
وي در ادامه اين گفت‌و‌گو مي‌گويد: «طبيعي است با شرايطي كه ايران در خاورميانه يا در حوزه مسائل سياسي و اجتماعي دارد، برداشت‌هاي سياسي از اين فيلم صاحب قوت و قدرت مي‌شود» و در جواب خبرنگار كه مي‌گويد: اما شرايط ترسيم شده تنها شامل ايران نمي‌شود، تصريح مي‌كند: بله فقط ايران نيست. بلكه شرايطي كه در فيلم توصيف مي‌شود شامل مجموع كشورهاي جهان سومي نيز مي‌شود؛ كشورهايي كه به نوعي دچار عقب‌ماندگي يا عقب نگه داشته شدن، شده‌اند.

دلایل توقیف چند ساله این فیلم
با مشاهده اين فيلم به خوبي مي‌توان منظور «داس‌داران» را فهميد و كارگردان حتي تلاش كرده تا با استفاده از نامي هم‌آوا منظور خود را به مخاطب القا كند. اين القا آنقدر  صریح و روشن است كه سايت «شهر» متعلق به سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران، طي يادداشتي درباره «باز هم سيب داري؟» مي‌نويسد: «نكته جالب درباره اين فيلم كه علي‌الظاهر از دايره نظارت سينماي ايران قسر در رفته و فعلاً جان سالم به در برده، اشاره‌ها و كنايه‌هاي سياسي آن است. فيلمي كه البته بيش از يك دهه پس از توليد روي پرده رفته و برخي گزاره‌هاي طرح شده در آن را به نوعي پيش‌بيني يك فيلمساز از شرايط امروز مي‌دانند.»

حال مي‌توان به دلايل توقيف چند ساله اين فيلم پي برد، اما هنوز دليل اكران آن مشخص نشده، سوالي كه مديران گروه هنر و تجربه و مدير سازمان سينمايي مي‌توانند به آن پاسخ دهند.

باز هم سیب داری
نمایی از “باز هم سیب داری؟”



فیلمسازی خواهر آتنه فقیه‌نصیری برای گروه سینمایی تازه تأسیس+عکس

سینماژورنال: تأسیس گروه سینمایی “هنروتجربه” سبب ساز آن شده است که در کنار آن دسته از فیلمسازانی که سالهاست فیلمهایشان به دلایل مختلف اکران نمی شود و از این گروه برای روی پرده فرستادن آثارشان استفاده می کنند، گروهی از فیلمسازان اغلب جوانتر از همان مرحله تولید هدفشان را اکران فیلم در این گروه تازه تأسیس قرار دهند.

به گزارش سینماژورنال البته که یکی از مهمترین انگیزه های فیلمسازان برای ارائه فیلم به “هنروتجربه” آن است که برای مدیران این گروه تفاوتی نمی‌کند که فیلم پروانه ویدیویی داشته باشد و یا سینمایی و به این ترتیب بسیاری از آثاری که با پروانه ویدیویی ساخته شده اند هم بدشان نمی آید اثرشان را برای نمایش به این گروه بدهند.

کارگردانی برای هنروتجربه

از جمله کارگردانان جوانی که از همان بدو تولید اثرش را برای این گروه تازه تأسیس تولید کرده است رایا نصیری است. رایا نصیری که خواهر کوچکتر آتنه فقیه‌نصیری بازیگر سرشناس سینما و تلویزیون است. وی از اواخر دهه 60 به عنوان بازیگر در سینمای ایران حضور داشته است و از جمله در “چکمه”، “کیسه برنج”، “امتحان”، “تنها دو بار زندگی می کنیم” و “پنهان” ایفای نقش داشته است.

رایا نصیری به تازگی فیلمی به نام “روبرو” را برای گروه “هنروتجربه” کارگردانی کرده که این روزها در مرحله تدوین قرار دارد.

مهدی احمدی، رویا افشار و مرضیه وفامهر از جمله بازیگران “روبرو” هستند. این فیلم روایت‎گر زندگی سارا است که بعد از سال‌ها در جستجو مفهوم عمیق‌تری از گذشته رنج آورش است تا شاید آینده‌اش سرشار از آرامش باشد.

22 سال است در سینما کار می کند

رایا نصیری در گفتگویی درباره حال و هوای فیلمش به سایت “هنروتجربه” گفته است: فضای کار فضای خلوتی است و فیلم رابطه یک زن و مرد که سال‌هاست با هم زندگی می‌کنند را بازنگری می‌کند. تم کار به نوعی آسیب شناسی زندگی مشترک است.

او همچنین در مورد دلیل تصمیمش برای اکران این فیلم در گروه “هنروتجربه” و این که آیا کارش سبک تجربی دارد یا خیر گفت: تعریف خیلی مشخصی برای سینمای تجربی قائل نیستم. ۲۲ سال است در فضای سینما کار می‌کنم و با توجه به اینکه شرایط آن را داشتم که در سینمای بدنه فیلم بسازم اما ترجیح دادم که فیلم‌نامه‌ای که دوست دارم را بسازم و به سمت سینمایی بروم که دغدغه‌مند و متفکر باشد و هدف آن تنها گیشه نباشد. فکر می‌کنم در این راه پای تجربه نیز به کارمان باز شود.

رایا نصیری روبرو
رایا نصیری در کنار مهدی احمدی و مرضیه وفامهر در نمایی از “روبرو”



بازیگر غول‌پیکر “هنروتجربه”؛ همبازی عطاران در “دراکولا”+عکس

سینماژورنال: “دراکولا” سومین فیلم بلند سینمایی رضا عطاران در مقام کارگردان است که به تازگی در تهران کلید خورده است.

به گزارش سینماژورنال جدید ترین فیلم رضا عطاران، کاری پر بازیگر است و او تلاش کرده در انتخاب این بازیگران دست به ترکیب جدیدی بزند. این فیلم اواخر هفته گذشته در تهران کلید خورده است و هم اکنون فیلمبرداری آن ادامه دارد.

در این فیلم رضا عطاران، همچون دیگر ساخته های خود در کنار کارگردانی، به ایفای نقش هم می پردازد.

بازیگر غول پیکر همبازی عطاران شد

در “دراکولا” لوون هفتوان بازیگر غول پیکر فیلمهایی چون “پرویز” و “مردی که اسب شد” که هر دو در گروه “هنروتجربه” روی پرده رفته اند، همبازی رضا عطاران است.

ویشکا آسایش، سیامک انصاری، ژاله صامتی، لیلابلوکات، امید روحانی، محمود نظر علیان، نیما راد، عباس محبوب، صادق حسنی، فروغ لسانی، فریده گل محمدی، محمدعدالت زاده، ژیلا دائی، علی مهربانی، محمود بیاتی، علی درویش، سپیده جمالزاده و بازیگران خردسال سوگل محرابی و آرش دوست محمدی دیگر بازیگران فیلمند.

“دراکولا” داستان خون آشامی را روایت می کند که بعد از نوشیدن خون یک معتاد خودش هم معتاد می شود.

در خلاصه داستان نمادگرایانه “دراکولا” آمده است: (باصدای آهسته) الو…سلام قربان…خوبین… آقا منو دزدیدن… بله… نمی شناسمشون…نه خیر سرکاری چیه…من چه می دونم چرا گوشیمو نگرفته… 38 سال، سنمو چرا می پرسین؟…نمی دونم کجا… شما باید پیدام کنین…آقا من گوشی ام آیفونه… ردیاب دارد…نمی شه پیدام کرد؟…آقا اومد…من قطع می کنم…

لوون هفتوان
لوون هفتوان




یک تناقض بزرگ در اظهارنظر ۱۶۳ کلمه‌ای یک مدیر سینمایی⇐تبدیل گروه سینمایی تازه تأسیس به نهاد عام‌المنفعه با کمک دولت!

سینماژورنال: دست اندرکاران گروه سینمایی تازه تأسیس “هنروتجربه” در یک سالگی خود تا می توانند سعی می کنند با ارائه آمار و ارقام از موفقیتهای خویش بگویند.

به گزارش سینماژورنال اینکه میزان موفقیت این گروه چقدر بوده را تاریخ سینمای ایران مشخص خواهد کرد با این حال نکته ای که حتی موافقان این گروه از پاشنه آشیل آن نام می برند وابستگی تمام و کمال این گروه به بودجه های دولتی است.

این مسأله به سوالی طرح شده که علیرضا بخشی استوار در روزنامه “قانون” از امیرحسین علم الهدی مدیر این گروه طرح کرده است و البته پاسخ متناقض این مدیر را هم در پی داشته است.

در حال تدوین سازوکاری هستیم که ما را{یعنی هنروتجربه را} به عنوان نهاد عام المنفعه به رسمیت بشناسند اما به هر حال نیاز به کمکهای دولتی داریم

این مدیر که در دولت قبل یکی از ارکان اصلی ارگانی بود که فارغ از مجوز ارشاد به توقیف فیلمها می پرداخت در پاسخ به اینکه آیا وابستگی به د‌‌‌‌‌ولت، سینمای هنر و تجربه را د‌‌‌‌‌ر اد‌‌‌‌‌امه راه د‌‌‌‌‌چار مشکل نمی کند بیان داشته است: یکی از مسائلی که د‌‌‌‌‌ر آیند‌‌‌‌‌ه ممکن است ما را د‌‌‌‌‌چار آسیب و نقصان بکند‌‌‌‌‌ این بحث است که ما وابسته به د‌‌‌‌‌ولتیم و ممکن است د‌‌‌‌‌ولت بعد‌‌‌‌‌ این جریان را نپسند‌‌‌‌‌د‌‌‌‌‌.

وی ادامه داده است: ما د‌‌‌‌‌ر حال تد‌‌‌‌‌وین ساز و کاری هستیم که ما را به عنوان نهاد‌‌‌‌‌ عام المنفعه به رسمیت بشناسند‌‌‌‌‌ و پروسه خود‌‌‌‌‌ش را طی کند‌‌‌‌‌ تا بتواند‌‌‌‌‌ با آمد‌‌‌‌‌ن هر د‌‌‌‌‌ولت و رفتن هر د‌‌‌‌‌ولت ما آسیب نبینیم به معنای تفکر هنر و تجربه.

ایشان افزوده است: اما به هر حال نیاز به کمک های د‌‌‌‌‌ولتی هست. همه جای د‌‌‌‌‌نیا از این جریان ها  حمایت می کنند‌‌‌‌‌. همان مکانیزم هم بر این جریان حاکم است با توجه به این که به شد‌‌‌‌‌ت سینمای مختصری هستیم و د‌‌‌‌‌و د‌‌‌‌‌ر صد‌‌‌‌‌ از بود‌‌‌‌‌جه سینمای کشور د‌‌‌‌‌ر اختیار خیل عظیمی از سینماگراني قرار گرفته که توانستند‌‌‌‌‌ احساس هویت بکنند‌‌‌‌‌.

نمی شود هم عام المنفعه بود و هم بودجه دولتی داشت

سینماژورنال گمان می کند طرحی که این مدیر احتمالا برای امتداد دادن به مدیریت شان در ذهن دارند بیش از حد متناقض است. ایشان ابتدا از تبدیل نهاد تحت امرشان به نهاد عام المنفعه سخن می گویند و چند جمله پایین تر از این می گویند که به هر حال نیاز دارند به کمک دولت!

اگر بناست کمکهای دولتی را کنار خود داشته باشند که دیگر چه نیازی به تبدیل به نهاد عام المنفعه و اگر بناست این گروه سینمایی عام المنفعه باشند دیگر نباید چشم به بودجه های دولتی داشته باشند.

تعریف اساسی که از نهاد عام المنفعه وجود دارد نهادی است که بی وابستگی به دولت بتواند دخل و خرج کند. رفتاری که بسیاری از بنگاههای خیریه و انجمن های نیکوکاری در پیش گرفته اند در شمول رفتاری نهاد عام المنفعه می گنجد اما آنچه از صحبتهای این مدیر استنباط می شود نهادی است با ماهیت دوگانه که نمی تواند وجود خارجی داشته باشد.

دوستان این گروه تازه تأسیس از یک طرف می‌خواهند از استقلالی که در سیستمهای عام المنفعه در تعیین حلقه مدیریتی بی‌دخالت دولت وجود دارد بهره گیرند و از طرف دیگر کمک دولتی را پشت سر خود داشته باشند!!!

اگر دو پادشاه در یک اقلیم گنجیدند این دو عنصر را هم می‌توان کنار هم ترکیب کرد.




در یک برنامه رادیویی بیان شد: به ایوبی هم “هنروتجربه” تحمیل شد/ چرا اعتماد به نفس ارائه آمار دقیق از تعداد مخاطبان این گروه وجود ندارد؟/ برخی مخاطب را کنار گذاشته‌اند و از همان پیش‌تولید “خاص” می‌سازند برای این گروه!

سینماژورنال: عصر پنجشنبه 19 شهریور ماه در برنامه “سینمامعیار” رادیوگفتگو مناظره ای پیرامون گروه سینمایی تازه تأسیس “هنروتجربه” صورت گرفت.

به گزارش سینماژورنال نکته جالب این مناظره آنجا بود که هیچ کدام از دست اندرکاران این گروه سینمایی و حتی روابط عمومی آن در برنامه شرکت نکردند و البته درباره دلایل این عدم حضور نیز شفاف سازی صورت نگرفت.

مجری برنامه هم در بخشی از عدم همراهی این چهره ها و البته عدم پاسخگویی رییس سازمان سینمایی به تماسهایی که از سوی برنامه برای شرکت در بحث صورت گرفته گلایه کرد.

از آن سو محمدحسین فرحبخش کارگردان و تهیه کننده سینما، رضا استادی روزنامه نگار و جبار آذین منتقد پیشکسوت که دو نفر اول به صورت حضوری در برنامه حضور داشتند و نفر سوم به صورت تلفنی صحبتهای جالبی را درباره این گروه سینمایی مطرح کردند.

محمدحسین فرحبخش: اگر “هنروتجربه” گروه ملی بود که نباید فیلمهایش با ده نفر مخاطب اکران می شد

محمدحسین فرحبخش مانند همیشه مشی انتقادی خود را نسبت به این گروه حفظ کرد و بیان داشت: اینکه هنروتجربه را مختص تعدادی فیلم خاص و این گروه سینمایی بدانیم اشتباه محض است زیرا کل سینمای ایران هنروتجربه است.

وی ادامه داد: با به کارگیری تجربه است که هنر رشد می کند و برای همین تقریبا تمامی فیلمسازانی که در تاریخ سینمای ایران فعالیت داشته اند سعی کرده اند از هر دو عنصر هنر و تجربه بهره ببرند.

فرحبخش درباره اینکه رییس سازمان سینمایی گفته است سینمای ملی ایران در گروی گروه هنروتجربه است بیان داشت: اصلا این طور نیست که این گروه نمایانگر سینمای ملی ما باشد. اگر هنروتجربه یک گروه ملی بود که نباید سالنهای نمایش فیلمهایش در ساعات مختلف روز با ده پانزده نفر مخاطب فیلم پخش کند.

کارگردان “خصوصی” و “مستانه” خاطرنشان ساخت: سینمای ملی یعنی سینمایی که آینه جامعه باشد و البته در کنار سیاهی، سفیدی را هم نشان دهد نه اینکه فیلمهای تلخ بی مورد را صرفا برای ژست عرضه کند.

این تهیه کننده با اشاره به اینکه اعتقاد دارد این گروه سینمایی خارج از خواست سازمان سینمایی ایجاد شده بیان کرد: من فکر می کنم ایجاد گروه هنروتجربه به آقای ایوبی هم تحمیل شده؛ یعنی ایشان باطنا این گروه را قبول ندارد و چون به ایشان تحمیل شده طبیعی است که از آن دفاع کند.

فرحبخش با بیان اینکه برخلاف تصور مدیران این گروه که تاریخ را با آغاز فعالیت خود نوشته اند سالها پیش از این هم فیلمهای مستقل و کم مخاطب وجود داشته اند ولی برای اکران آنها تعداد زیادی سالن را از گردونه خارج نمی کردند اظهار داشت: قبل از انقلاب اسلامی هم فیلمهایی داشتیم مثل “نفرین” ناصر تقوایی و “سوته دلان” علی حاتمی که گروه سینمایی آنها را اکران نمی کرد و سینمایی مثل کاپری(بهمن) به صورت تک سانس آنها را اکران می کرد.

وی ادامه داد: به نظرم برای اکران فیلمهای این چنینی نباید سینما را از گردونه رقابت خارج کرد بلکه باید سالنهای فرسوده را احیا کنند برای این گونه فیلمها.

رضا استادی: این گروه عرصه ای شده برای حقوق گرفتن چهره هایی که سالهاست در سیستمهای مدیریتی هستند

رضا استادی روزنامه نگار و مدیرمسئول سایت “سینمامثبت” دیگر مهمان برنامه بود. وی با اشاره به اینکه طبیعیست که ایوبی از گروه هنروتجربه دفاع کند بیان داشت: همه مدیران سعی دارند آنچه را اانجام داده اند مثبت ارزیابی کنند. خیلی از اظهارنظرات رییس سازمان سینمایی هم چنین است یعنی نسبت جدی با واقعیت ندارد؛ موفقیت “هنروتجربه” هم یکی از اظهارنظرات است.

وی ادامه داد: حرف آخر را اول می گویم. اساسا هنروتجربه بیشتر از آن که عرصه برای سینماگران جوان باشد عرصه ای است برای حقوق گرفتن چهره هایی که سالهاست در سیستمهای مدیریتی هستند و از این سازمان به سازمان دیگر می روند بدون اینکه تعصبی نسبت به فعالیتهای خود داشته باشند.

این منتقد و روزنامه نگار جوان افزود: در سالهای نه چندان دور سینماتکهایی بود که فیلمهای به لحاظ ساختاری متفاوت را که گروه سینمایی نداشتند بی هیاهو و با حداقل بودجه نمایش می دادند و این همه اغراق پشتش نبود و بودجه های هنگفت برای این گونه اکرانها درنظر گرفته نمی شد.

استادی خاطرنشان ساخت: اینکه در شرایطی که عطش مردم برای رفتن به سمت اقتصاد رقابتی است آثار یک سری فیلمساز را داخل آکواریوم عرضه کنیم اشتباه ترین کار ممکن است. از آن طرف فراهم کردن شرایط برای اکران یکی از وظایف کارگردان است. کارگردان باید محصولی خلق کند که درجه ای از اقبال داشته باشد که بتواند لااقل 5 سالن برای فیلمش بگیرد.

استادی افزود: چرا آمار دقیق فروش فیلمها اعلام نمی شود و چرا اعتماد به نفس ندارند که آمار دقیق بدهند از تعداد مخاطبان ماهانه این گروه. از آن طرف شاهد هستیم که هزینه فراوان برای تبلیغات این گروه چه به صورت تراکت و چه به صورت بنر و بیلبورد و چاپ و انتشار مجله صورت می گیرد. یک قلم فقط هزینه چاپ مجله این گروه حداقل نسخه ای20 هزار تومان است که واقعا معلوم نیست برای چه کسانی منتشر می شود؟

رضا استادی با اشاره به نظرسنجی اخیر سازمان سینمایی بیان داشت: سازمان سینمایی نظرسنجی برای کیفیت هنروتجربه انجام داد و فقط 325 نفر در آن شرکت کرده اند؛ این را مقایسه کنید با حجم صندلی که در این طرح درنظر گرفته شده تا همه چیز دستتان بیاید.

جبار آذین: برخی مخاطب را کنار گذاشته‌اند و از همان پیش‌تولید “خاص” می‌سازند برای این گروه

جبار آذین منتقد پیشکوست که مهمان تلفنی برنامه بود نیز با بیانی صریح ایوبی را درباره کیفیت گروه هنروتجربه به مناظره دعوت کرد. وی گفت: ایوبی شریفتر از بسیاری از مدیران سینمایی ماست اما بیان ایشان که گفته سینمای ایران در گروی هنروتجربه است صددرصد نادرست است و اگر ایوبی غیر از این فکر میکند من ایشان را به مناظره دعوت می کنم!

وی ادامه داد: هیچ تعریفی برای این نوع سینمای موسوم به هنروتجربه نشده؛ در این گروه از فیلم توقیفی گرفته تا فیلم حرفه ای و آماتور همه در کنار هم اکران می شوند. در صورتی که اگر این گروه محل نمایش آثار تجربی است که باید فرق باشد میان حرفه ای هایی که به تجربه روی آوردند با آماتورهایی که سینما را تجربه می دانند.

آذین با اشاره به عدم سیاستگذاری واحد در انتخاب فیلم برای این گروه خاطرنشان ساخت: واقعا جای “باشو غریبه کوچک” در این گروه کجاست؟ یا “کپی برابر اصل” در این گروه چه می کند؟ آیا صرفا اعتبار فیلمسازان این قبیل آثار باعث شده آنها را هم وارد هنروتجربه کنیم؟

این منتقد قدیمی سینمای ایران که سالها مسئولیت تحریریه ماهنامه “نقد سینما” را برعهده داشت تاکید کرد: متاسفانه راه اندازی این گروه به جای اینکه باعث رقابت بیشتر میان فیلمسازان برای جلب مخاطب شود باعث شده برخی از همان پیش تولید “خاص” بسازند برای این گروه! یعنی مخاطب عام را کنار بگذارند و برای تسهیلات ارائه شده در این گروه فیلم بسازند.




نمره قبولی “هنر و تجربه” از جامعه آماری ۳۲۵ نفره(!) سازمان سینمایی

سینماژورنال: به تازگی یک نظرسنجی از سایت رسمی سازمان سینمایی برای بررسی کیفیت گروه سینمایی تازه تأسیس “هنروتجربه” انجام شده است.

به گزارش سینماژورنال مطابق با آماری که روابط عمومی سازمان سینمایی اعلام کرده است دقیقا 325 نفر در این نظرسنجی شرکت کرده اند و خوشبختانه این گروه تازه تأسیس از این جامعه آماری نمره قبولی گرفته است.

در پرسش مطرح شده در نظرسنجی سایت سازمان سینمایی از مخاطبان خواسته شد تا بیان کنند «پس از گذشت یک سال از آغاز کار گروه هنر و تجربه، عملکرد این مقطع را چگونه ارزیابی می‌کنند».

در این سنجش گزینه ها به ترتیب شامل عالی، خوب، متوسط و ضعیف بوده و در مجموع 325 نفر در آن شرکت کردند.

پاسخ‌های به دست آمده نشان می‌دهد بیشترین افراد پاسخ‌دهنده از عملکرد گروه هنر و تجربه راضی بوده و با 1/46 درصد گزینه «خوب» را انتخاب کردند.

همچنین 6/27 درصد این رویکرد را «عالی» دانسته و از سوی دیگر 3/ 15 درصد نیز عملکرد گروه هنر و تجربه را «متوسط» بیان کردند. در این سنجش تنها 7/10 درصد با انتخاب گزینه «ضعیف» نسبت به عملکرد گروه ابراز نارضایتی کردند.

جدول فراوانی

–عالی 90 نفر 6/27 درصد

–خوب 150 نفر 1/46 درصد

–متوسط 50 نفر 3/ 15 درصد

–ضعیف 35 نفر 7/10 درصد

جمع 325 نفر 100 درصد




تولید یک تهیه‌کننده جدید در گروه سینمایی تازه تأسیس!!!+عکس

سینماژورنال: بعضی از اتفاقاتی که در سیستمهای هنری کاملا دولتی شکل می گیرد آن قدر غریب است که نمی دانی در قبال آنها شاد باشی یا ناراحت.

به گزارش سینماژورنال از جمله این اتفاقات به تازگی در گزارش مکتوب نشست نقد و بررسی یک فیلم سینمایی رخ داد.

نشست نقد و بررسی “اشیاء در آینه” فیلم اول نرگس آبیار که به تازگی در گروه هنروتجربه اکران شده روز قبل در خانه هنرمندان برگزار شد؛ نشستی که یکی از دو تهیه کننده فیلم محمدحسین قاسمی و کارگردان اثر نرگس آبیار در آن صحبتهای جالبی را هم طرح کردند.

با این حال اتفاق غریب در رسانه وابسته به گروه سینمایی تازه تأسیس رخ داد؛ در گزارشی که این رسانه از نشست مذکور ارائه داد نام تهیه کننده “اشیاء در آینه” ابوذر پورقاسمی آورده شد!

شاید اگر نام یکی از عوامل پشت صحنه مانند طراح چهره پردازی یا صدابرداری اشتباه درج می شد آن قدرها تعجب برانگیز نبود اما اینکه نام تهیه کننده ای که به واسطه “شیار143” در کانون توجه مخاطبان عام قرار گرفت، قلب می شود به شدت غریب است.

اینکه کسی که گزارش نشست خبری یک فیلم را منعکس می کند حتی نام یک تهیه کننده شناخته شده را نداند از آن غرایبی است که عمدتا در سیستمهایی رخ می دهد که به کارگیری نیرو در آنها نه از سر سنجش توانایی که متکی بر ارجحیت روابط بر ضوابط است.

تصویر گاف رسانه گروه سینمایی تازه تأسیس
تصویر گاف رسانه گروه سینمایی تازه تأسیس

نام دو تهیه کننده ترکیب شده و یک تهیه کننده جدید خلق می شود!

اما ماهیت ابزورد این اطلاع رسانی آنجاست که نام دو تهیه کننده “اشیاء…” یعنی ابوذر پورمحمدی و محمدحسین قاسمی ترکیب شده و نام جدید “ابوذر پورقاسمی” به عنوان تهیه کننده خلق می شود.

این اتفاق واکنشهای فراوانی را در گروههای اجتماعی اهالی رسانه موجب شد و یکی از روزنامه نگاران به طعن درباره آن گفت؛ چه خوب که در تنظیم گزارش نشستهای این گروه سینمایی هم عنصر هنر و در کنار آن تجربه خیلی خوب به کار گرفته می شود و حتی اسامی هم با تجربه گرایی ماهیتی تازه می یابند.




علیرضا داوودنژاد: اساسنامه فعلی خانه سینما بیشتر تأمین‌کننده منافع اصنافی است که در حوزه تولید فعال هستند

سینماژورنال: تازه‌ترین ساخته علیرضا داوودنژاد با عنوان «روغن مار» به‌زودی در گروه سینمایی «هنر و تجربه» نمایش داده می‌شود.

به گزارش سینماژورنال این بهانه‌ای شده تا عسل عباسیان در “شرق” پای صحبت‌های این کارگردان و تهیه‌کننده سینما بنشیند.

داوودنژاد در حالی که کارهای مربوط به ترخیص مادرش «احترام حبیبیان» را انجام می‌داد که چند روزی ناخوش‌احوال و بستری بود، به پرسش‌های این روزنامه نگار درباره فیلم جدیدش و همین‌طور وضعیت کنونی سینما پاسخ گفت.

شاید یکی از جالبترین نکات گفتگوی داوودنژاد جایی باشد که درباره مشکلات خانه سینما و اساسنامه فعلی آن سخن می گوید؛ اساسنامه ای که گویا منافع صاحبان تولید را بر دیگر صنوف ارجحیت داده است.

سینماژورنال متن کامل گفتگوی داوودنژاد را ارائه می دهد:

‌چرا خواستید آخرین ساخته‌تان «روغن مار» در گروه «هنر و تجربه» نمایش داده شود؟
چون این فیلم، یک کار تجربی است و چون کارهای تجربی با تجربه‌های مأنوس تماشاچی سازگار نیستند بهتر است زمان طولانی‌تری نمایش داده شوند. فیلم‌های حرفه‌ای که در گروه‌های سینمایی اکران می‌شوند، سئانس‌ها و سالن‌های زیاد ولی زمان اکران کوتاه‌مدتی در اختیار دارند. در گروه «هنر و تجربه» تعداد سالن‌ها و سئانس‌ها کم ولی فیلم مدت زمان بیشتری‌ روی اکران است و در این مدت طولانی‌تر، فرصتی برای فیلم فراهم می‌شود تا مخاطبانش را پیدا کند.
‌ماجرای این فیلم از چه قرار است؟
مقتضیات فیلم طوری است که بهتر است راجع به آن چیزی نگویم تا فیلم دیده شود!
‌«روغن مار» کجای مسیر فیلم‌سازی شما قرار دارد؟ نسبتش با دیگر آثارتان چیست؟
این فیلم در ادامه گرایش و تجربیات من در نزدیک‌کردن سینما به زندگی است یا به عبارت دقیق‌تر، در ادامه تجربیات برگرداندن سینما به زندگی است. یکی از خاصیت‌هایی که ابزار دیجیتال در سینما دارند این است که تولید فیلم را آسان می‌کنند. ابزار وقتی متعدد و پرحجم و زیاد باشند، (یعنی شبیه دوران پیشادیجیتال) خواه ناخواه سایه‌ای روی مسیر تولید، صحنه و اجرای سینمایی می‌اندازند که این سایه معمولا فیلم‌ها را با یک مقدار تکلف همراه می‌کند و این باعث می‌شود روح زندگی در فیلم ناپدید شود. ابزار دیجیتال به دلیل آسان‌بودن تولید و پرحجم‌نبودن وسایل و متعددنبودنشان، این فرصت را به صحنه می‌دهند که در فاصله نزدیک‌تری با زندگی اتفاق بیفتد و به این ترتیب این امکان را فراهم می‌کنند که ما روح زندگی را در آدم‌ها، برخوردها، روابط، حوادث و وقایع، حفظ و قابل‌پدیدارشدن کنیم.
‌«هنر و تجربه» دربرگیرنده سینمای آلترناتیو ماست. قدیم‌تر چنین تفکیکی بین سینمای آلترناتیو و سینمای بدنه یا جریان اصلی وجود نداشت. فکر می‌کنید با این تفکیک توسط «هنر و تجربه»، سینمای آلترناتیو می‌تواند حیاتی بهتر از قبل داشته باشد؟ با توجه به اینکه در این یک سال فروش بعضی از فیلم‌های «هنر و تجربه» با استقبال بیشتری نسبت به فیلم‌های دیگر مواجه شده، با وجود تعداد سالن‌های محدودی که در اختیار دارد… .
تصور من این است که این تحول بنیادینی که در ابزار و تجهیزات و وسایل سینما به وجود آمده و همین‌طور روزبه‌روز دامنه‌اش وسیع‌تر می‌شود، همه وجوه سینما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. از زبان و بیان سینمایی گرفته تا شیوه‌های سرمایه‌گذاری و تولید و توزیع و نمایش، همه به‌تدریج تحت‌تأثیر این تحول، اشکال تازه‌ای پیدا می‌کنند و سینمای آینده از این جهت، سینمای متفاوتی خواهد بود با آنچه امروز شاهدیم. پس گروه «هنر و تجربه» به گمان من متعلق به سینمای آینده است و به تعبیر دیگری رفتن به استقبال آینده است. اصولا ما یا باید منتظر شویم تا رویدادها سر برسند و ما را احاطه کنند و به انفعال و تقلید و مصرف بکشانند یا اینکه با فاعلیت و ابتکار و تولید، بر موج این تحولات سوار شویم و ابتکار عمل را در دست بگیریم. به‌نظر من گروه «هنر و تجربه» چنین رویکردی دارد؛ ما را برای تحولی که در سینما، از زبان و بیان تا نمایش اتفاق خواهد افتاد آماده می‌کند.
‌فیلم قبلی شما «کلاس هنرپیشگی» با وجود ارزش‌های محتوایی و اجرائی، چرا در گیشه موفق نبود؟!
علتش همین تجربی‌بودن فیلم بود و فاصله زیادی که بین نحوه روایت و پرداخت صحنه‌ها با تجربه‌های مأنوس تماشاچی وجود داشت. غیر از این، چنین فیلم‌هایی قاعدتا باید از یک حداقل حمایتی برخوردار باشند که آنها را قابل‌مقایسه با فیلم‌های دیگر کند. این فیلم حتی تا روز دوم نمایش، تبلیغات تلویزیونی نداشت و در طول نمایش هم از تبلیغات محیطی مؤثر برخوردار نبود. این نوع فیلم وقتی بدون معرفی به تماشاچی و تبلیغ اکران شود، نباید توقع زیادی از نتیجه اکرانش داشت. اگر فرض کنیم فضای سینمای اصولا باید انواع فیلم، برای انواع مخاطب داشته باشد، پس باید با انواع معرفی و تبلیغ، هر نوع فیلمی مخاطب خودش را پیدا کند. وقتی این اتفاق نمی‌افتد و فیلم هم از روال معمول فیلم‌سازی بیرون است، با روال معمول فروش هم مواجه نمی‌شود. شاید به همین دلیل بود که ترجیح دادم «روغن مار» در گروه «هنر و تجربه» نمایش داده شود. چون لااقل فرصت بیشتری برای معرفی فیلم هست. به‌خصوص که هم‌اکنون، در قیاس با دو، سه سال قبل شبکه‌های اجتماعی کمک بسیاری به روند معرفی فیلم می‌کنند.
‌فرضیه‌ای وجود دارد که می‌گوید اگر کارگردانی با مافیای پخش و اکران همسو نباشد، فیلمش زمین خواهد خورد؟ موافقید؟!
به‌هرحال ما هنوز بازار امن کالاهای فرهنگی نداریم و این فقط مربوط به سینما نیست. به همه هنرها مربوط می‌شود. مثلا سینما هنوز نمی‌تواند جلوی نمایش‌های غیرقانونی را بگیرد. ما هنوز نتوانسته‌ایم برای نمایش فیلم‌هایمان در بیمارستان‌ها، قطارها، اتوبوس‌ها، کشتی‌ها و هتل‌ها حقوق و رایتی مشخص کنیم. هنوز نمی‌توانیم از سرقت فیلم‌هایمان در بازار سیاه جلوگیری کنیم. هنوز بخش عمده‌ای از فیلم‌های ما به‌صورت غیرقانونی تکثیر و توزیع می‌شوند یا ماهواره‌ها بدون هیچ مجوزی بلافاصله فیلم‌های به بازارآمده ما را مکررا پخش می‌کنند و از آنها بهره تبلیغاتی می‌برند. چنین اتفاقاتی روی بازار سینما اثر می‌گذارد. وقتی سالن‌های فعالی که بخش عمده‌ای از فروش فیلم‌ها را تأمین می‌کنند، ٤٠، ٥٠ سالن بیشتر نیستند و از سوی دیگر تولید هم به شکل غیرطبیعی بالاست، معلوم است رقابت گلادیاتوری برای به دست‌آوردن فضاهای تبلیغاتی و ظرفیت‌های نمایشی به‌وجود می‌آید و در چنین فضایی بعضی‌ها که شرایط بهتر و مناسبات بهتری دارند، به امکانات بیشتری دست پیدا می‌کنند. این به ناامنی بازار کالاهای فرهنگی ازجمله سینما برمی‌گردد و من ترجیح می‌دهم تأکیدم را بر ناامنی بازار و تلاش عمومی صنفی و دولتی برای تأمین امنیت در بازار سینمای کشور بگذارم. چون این کار درستی است که باید دنبالش کنیم، به جای اینکه مشکل را به داخل سینما و رقابت‌های غیرمنصفانه در بازار سینما برگردانیم. اگر بازار سینما امنیت داشته باشد و اصناف به نظارتی جامع دست پیدا کنند و یک نظام اطلاع‌رسانی به‌روز در سینما شکل بگیرد، این مشکلات مربوط به توزیع و نمایش که دامنگیر سینمای ماست هم به‌تدریج برطرف می‌شود.
‌خانه سینما دو سال پیش بازگشایی شد. شما یکی از کسانی بودید که برای بازگشایی خانه صنفی‌تان به‌شدت ایستادید. فکر می‌کنید عملکرد خانه سینما در این مدت تا به امروز در مسائل صنفی موفق بوده؟
همان‌طور که درباره منظومه تهیه و تولید و توزیع و نمایش گفتم، مشکلاتی که داخل سینما و مجموعه نهادهای صنفی داریم نیز از نظر من به همان ناامنی موجود در بازار سینما برمی‌گردد. چون گردش مالی طبیعی در سینما وجود ندارد و عایدی از هر نمایش به یک قانون تبدیل نشده است، بخش زیادی از عایدات، وارد بازار سیاه می‌شود و چرخه تولید و نمایش آن نظم و نسق لازم را پیدا نمی‌کند. پس مادامی که اوضاع چنین است و در چنین فضایی کار می‌کنیم، طبیعی است فعالیت‌های صنفی هم به‌قاعده و گره‌گشا نباشند. مثلا خانه سینما ده‌ها سال است با مشکل اساسنامه مواجه بوده؛ اساسنامه‌ای که بتواند بخش‌های مختلف تهیه، تولید، توزیع و نمایش را نمایندگی کند. اساسنامه فعلی بیشتر تأمین‌کننده نیازها و منافع اصنافی است که در حوزه تولید فعال هستند و اصناف تهیه و توزیع و نمایش جای مناسبی در خانه سینما ندارند بنابراین ما باید کار را از اساس درست کنیم. فکر می‌کنم اگر فضای امن سرمایه‌گذاری و تولید و توزیع و نمایش در سینمای کشور شکل بگیرد و امنیت به بازار سینما بازگردد، ما در ادامه، آسان‌تر می‌توانیم مشکلاتی که در حوزه فعالیت‌های صنفی داریم را حل کنیم. اگرچه این به این معنا نیست که بی‌کار بنشینیم منتظر آن روز، بلکه اصناف در همین وضعیت فعلی باید برای ایجاد آن شرایط دست‌به‌دست هم دهند و با داشتن چشم‌اندازی مشترک از آینده، مسیر رسیدن به آن وضعیت را هموار کنند.
‌شاهدیم اغلب روی فروش‌ میلیاردی فیلم‌ها مانور داده می‌شود. این آمارهایی که درباره فروش اعلام می‌شود، تا چه اندازه واقعی هستند؟
مکانیزه و دیجیتال‌شدن ابزار و تجهیزات سینما، امکان کنترل گیشه‌ها را تا حدودی فراهم کرده ولی نکته اصلی‌تر این است که بالاترین فروش‌های ما هم اگر بر حسب قیمت بلیت محاسبه شود، تعداد تماشاگرانی که ما در سالن‌ها پذیرایشان هستیم، با تعداد ده‌ها ‌میلیون مخاطبان بالقوه‌ای که در سطح کشور داریم، نسبت منطقی و قابل‌قبولی ندارد. اگر از این‌ میلیون‌ها مخاطب بالقوه، به‌طور متوسط هر فیلم یک‌ میلیون تماشاچی هم داشته باشد، با همین قیمت‌ها برای هر فیلم می‌تواند به فروش بالای پنج، شش‌ میلیارد دست پیدا کند. منتها مخاطبان اغلب جذب بازار سیاه فیلم‌های خارجی یا فیلم‌های سرقت‌شده ایرانی می‌شوند یا اینکه ساعت‌ها پای ماهواره‌ها سریال‌های ترکی تماشا می‌کنند. با این حساب، آماری که برای فروش بعضی از فیلم‌ها اعلام می‌شود، می‌تواند واقعی باشد اگرچه این تعداد از فیلم‌ها اندک هستند و برای ایجاد رونق در کلیت سینما تأثیری آنچنان تعیین‌کننده ندارند




حجت‌ا.. ایوبی: هر سرمایه گذاری را که می‌بینید نشانی مجتمع کورش را بدهید/با همراهی “نورتابان” به‌دنبال تجهیز مجتمع‌های بیشتری هستیم/سینمای ایران را در دنیا با نام “هنروتجربه” می‌شناسند

سینماژورنال: حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی در دومین اجلاس سراسری مدیران کل ارشاد استانها به ارائه آماری از فعالیتهای سازمان تحت مدیریت خویش پرداخت.

به گزارش سینماژورنال این مدیر سینمایی حین این آماردهی نکات جالبی را درباره “هنروتجربه”، مجتمع کوورش و همکاری سازمان سینمایی با موسسه نورتابان بیان کرد.

ایوبی در این مراسم با اشاره به برگزاری جلسات مشترک میان مدیران کل ارشاد و مدیران سینمایی اظهار کرد: این جلسات امید بخش و نوید بخش است و بوی امید را همه احساس می کنند.
وی یادآور شد: اگر چه سفر های استانی من زیاد نیست اما باید فایل سازمان سینمایی را متفاوت ببینید و این سازمان در بین دیگر معاونت های وزارت ارشاد، به دلیل تنوع مشکلات و بحران های متعدد و پی در پی شرایط متفاوتی دارد. شاید نتوانستیم خدمت خیلی از دوستان در استان های مختلف برسیم اما خدمت هریک از دوستان رسیدم و مدیران فرهیخته ای را دیدم.
رییس سازمان سینمایی تاکید کرد: قاطبه مدیران از مشروعیت کافی بین نخبگان و اهالی فرهنگ برخوردارند و خود نخبه هستند و این مهم در های فرهنگ را باز می کند.
ایوبی خطاب به مدیران کل ارشاد ادامه داد: همدلی بین شما و مردم و مدیران و استانداران و شهرداران وجود دارد نوید بخش روزهای خوبی برای فرهنگ و هنر است.

انتظاری که وجود دارد این است که پروژه های مانده به اجرا برسد

وی عنوان کرد: ما و شما به میانه راه رسیدیم و انتظاری که وجود دارد این است که پروژه های مانده به اجرا برسد و این روحیه درشما دیده می شود.
معاون وزیر ارشاد در امور سینمایی اضافه کرد: به رغم اینکه می دانیم دنیای ارتباطات است بسیاری از کارهای انجام شده باید بیشتر مورد گفت وگو قرار گیرد و در جلساتی مشترک هر روز یک معاونت با مدیران کل ارشاد ارتباط داشته باشد و شما با حضور در موسسات مختلف و خانه سینما و گفت وگو با دبیران جشنواره های مختلف، با آنان در مسیرهای مختلف گفت وگو کنید و با هنرمندان و سینماگران برجسته به بحث بنشینید.
ایوبی گفت: یکی از خوشبختی های ما این است که توضیح دادن اهمیت فیلم و سینما دیگرضرورت ندارد و علما و روحانیون و مراجع و نمایندگان و مدیران به این مهم اذعان دارند.
وی تصریح کرد: اگر به دو سال پیش برگردیم فضای بدگمانی و تردید در مدیریت سیاسی کشور به دلیل اتهام زنی ها درباره سینما به وجود آمده بود و عده ای می خواستند بخشی از نظام را به نتیجه برسانند که سینما نمی خواهیم اما امروز وقار به سینما برگشته و ادبیات سینمای امروز را با سال های گذشته مقایسه کنیم.

 اختلافات تهیه کنندگان در شرف حل و رو به اتمام است
رییس سازمان سینمایی در ادامه با اشاره به فعالیت های انجام شده در عرصه سینما اظهار کرد: اختلافات تهیه کنندگان در شرف حل و این اختلاف عمیق شده و بی مورد تهیه کنندگان رو به اتمام است.
ایوبی ادامه داد: پروژه بزرگی که به کمک مدیران کل ارشاد می تواند به سرانجام برسد اقتصاد سینما است؛ در چهار سال  دولت دهم، عدد مخاطبان به زیر ۷ میلیون تن و فروش سینماهای سراسر کشور به زیر ۳۰ میلیارد تومان رسیده بود که این زنگ خطر و یاس کامل برای سرمایه گذاران محسوب می شد.
وی توضیح داد: در سال ۹۳ ، ۷۰ درصد افزایش مخاطب داشتیم و نفر اول در دنیا در این زمینه هستیم که چنین افزایش مخاطبی داشتیم و چین و ترکیه در رده های بعدی قرار دارند.
معاون وزیر ارشاد تاکید کرد: این در حالی است که این افزایش مخاطب در چین با سینمای هالیوود انجام شده اما ما با سینمای ملی این اتفاق را رقم زدیم.
ایوبی افزود: وقتی آمدیم زیر ۲۰۰ سینمای فعال در سراسر کشور داشتیم و امروز ۳۲۲ سینمای فعال داریم و چند سالن از سوی بخش خصوصی در حال ساخت است.

به هر سرمایه گذاری که می بینید نشانی پردیس کوروش را بدهید
وی یادآور شد: ما به یک جمع بندی قطعی رسیدیم که پردیس هایی مانند کوروش می توانند به اقتصاد سینما کمک کنند و هر سرمایه گذاری را که می بینید نشانی مجتمع کورش را بدهید. آمدن بخش خصوصی به سینما نوید بخش است و در این صورت ارتباط مردم با سینماگران موثر بوده و فیلمسازان برای مردم فیلم خواهند ساخت.
رییس سازمان سینمایی عنوان کرد: همه سینماهای کشور با همراهی ادارات کل دیجیتال شد که اتفاق خوبی بود و سالن دار هایی که همواره در شهرستان ها ناراضی بودند امروز به دلیل فروش آثار سینمایی راضی هستند.
ایوبی ادامه داد: این نشانه هایی است که سینما به سبد خانوار در حال بازگشت است. سینما جایی برای کانون خانواده است تا اعضای خانواده به تماشای فیلم های ایرانی بنشینند. این خلایی است که جهان مجازی ایجاد کرده و نیازمند آن هستیم.

سینمای ایران را در دنیا با این سینما (هنر و تجربه) می شناسند
وی با بیان اینکه گروه هنر و تجربه از کارهای خوب این دوره است گفت: سینمای ایران در دنیا با این سینما (هنر و تجربه) می شناسند. این سینما را نمی توان از اکران محروم کرد و اکران گسترده این آثار نیز مشکلاتی ایجاد می کرد و از این رو گروه هنر و تجربه تشکیل شد و امروز اکران فیلم های هنر و تجربه موجب به وجود آمدن پاتوق های بسیار خوب برای سینماگران است و اگر در جایی در استانی این ظرفیت وجود داشته باشد می توانیم شاهد تشکیل چنین پاتوق هایی باشیم.
رییس سازمان سینمایی در ادامه به اقدامات انجام شده در راستای احیای سینمای کودک اشاره کرد و یادآور شد: در سینمای کودک شورای راهبردی سینمای کودک و نوجوان تشکیل شده و جلسات هر هفته این شورا به دبیری فرشته طائر پور برگزار می شود. ایوبی افزود: بزرگان سینما در این جلسات حضور دارند و خروجی های این شورا مشخص است و یکی از نتایج این شورا، جداسازی جشنواره فیلم کودک و نوجوان است.
ایوبی با اشاره به برگزاری المپیاد در همدان ادامه داد: برگزاری این المپیاد کار بسیار خوبی است و شور و شوق بسیار قابل توجهی ایجاد شده است.
وی عنوان کرد: قصد داریم سینمای کودک و خانواده را جدا کنیم و از فیلم های کودک و خانواده در قالب کودک و مستند حمایت کنیم و امیدواریم اتفاق خوبی در این زمینه رخ دهد و این سینما دوباره احیا شود.

سینمای ایران در جایی قرار دارد که تجربه اش را باید برای نسل بعدی نهادینه کند
رییس سازمان سینمایی درباره تاسیس مدرسه ملی سینما نیز گفت: سینمای ایران در جایی قرار دارد که تجربه اش را باید برای نسل بعدی نهادینه کند و تجربه سینمای ایران به کشورهای همسایه و کشورهای دیگر صادر شود و بسیاری از کشورهای اروپایی دوست دارند بدانند که سینمای ایران چگونه به این جایگاه رسیده است.
ایوبی در ادامه با تاکید بر لزوم توجه به شبکه نمایش خانگی گفت: از کارهایی که در حال پیگیری است اقدامات ستاد صیانت از محصولات سینمایی در مقابله با قاچاق آثار است . قاچاقچیان روزگار خوبی داشتند اما با فعالیت ستاد این روزگار تمام شده است. اگر سینمای خانگی راه بی افتد و ۵۰۰ میلیارد تومانی که در بازار قاچاق می چرخد به سینمای ایران بازگردد اتفاق خوبی خواهد افتاد.
وی یادآور شد: این در حالی است که فروش سینمای ایران سالانه ۶۰ میلیارد تومان است.
رییس سازمان سینمایی اظهار کرد: ستاد مبارزه با قاچاق فیلم به دبیری سید مصطفی ابطحی در سه چهار ماه گذشته اقدامات خوبی در تهران انجام داده و فضا برای قاچاقچیان در تهران ناامن شد اما در شهرستان ها، شبکه های قانونی کار نمی کنند و در استان ها شبکه مویرگی عقیم است.
ایوبی تاکید کرد: در برخی استان ها قرار است کار مبارزه با قاچاق فیلم شروع شود و اگر این اتفاق در استان ها نیز رخ دهد این اتفاق کار بزرگی خواهد بود.

وقتی یک خانواده به راحتی به تاریخ هزاران فیلم سینمای ایران دسترسی داشته باشند سینمای ایران احیا خواهد شد
وی درباره راه اندازی” وی او دی “در کشور به همراهی وزارت ارتباطات و وزارت ارشاد اسلامی توضیح داد: این کار درخشانی است که ساختارهای آن ایجاد شده و همه مردم با اپراتورهای مختلف می توانند فیلم های سینمای ایران را با هزینه های اندک که قابل مقایسه با خرید سی دی نیست انتخاب کنند.
رییس سازمان سینمایی ادامه داد: وقتی یک خانواده به راحتی به تاریخ هزاران فیلم سینمای ایران دسترسی داشته باشند سینمای ایران احیا خواهد شد.
ایوبی درباره تمرکز زدایی در عرصه فرهنگ و هنر یادآور شد: نماد تمرکز زدایی شما(ادارات کل فرهنگ و هنر) هستید و بخش هایی از فعالیت ها را باید به شما واگذار کنیم. حاضریم بخشی دیگر از فعالیت ها را به شما واگذار کنیم.
وی درباره ضرورت برگزاری جشنواره ها در استان های مختلف نیز گفت: سالانه در سینمای ایران نزدیک به ۵۰ فیلم به نمایش می رسد و سالانه ۴۰۰ فیلم با احتساب آثار ویدیویی تولید می کنیم و جشنواره ها فضای مناسبی برای دیده شدن این آثار است از این رو آماده تفویض اختیارات و برگزاری جشنواره های مختلف در استان ها هستیم.
رییس سازمان سینمایی ادامه داد: تمام استان هایی که فکر می کنند که ظرفیت صدور مجوز ویدیویی را دارند به آقای حبیب ایل بیگی معاون ارزشیابی و نظارت آثار سینمایی اعلام کنند. ما به دنبال تقویت فیلمسازی در استان ها هستیم و تولید فیلم های ویدیویی کم هزینه است و این اتفاق در استان ها مناسب خواهد بود.
ایوبی درباره جشنواره های ملی توضیح داد: این انگیزه وجود دارد که این رویدادها در استان های مختلف برگزار شود؛ جشنواره کودک در اصفهان برگزار خواهد شد و المپیاد تخصصی نوجوانان در همدان برپا می شود.

با همراهی بنیاد مستضعفان و شرکت نور تابان به دنبال تجهیز مجتمع های بیشتری هستیم
وی درباره استفاده از مجتمع های فرهنگی به عنوان سالن سینمایی یادآور شد: در کشوری که ۳۲۲ سالن دارد یک سالن هم غنیمت است. تاکنون ۱۵ مجتمع فرهنگی را تجهیز کردیم. امسال در حرکتی بزرگتر با همراهی بنیاد مستضعفان و شرکت نور تابان به دنبال تجهیز مجتمع های بیشتری هستیم و اگر موانعی پیش نیاید و بنیاد و شرکت نور تابان به تعهدات خود عمل کنند ۱۰۰ مجتمع تا ۳ ماه آینده به سالن ها افزوده می شود.
رییس سازمادن سینمایی تاکید کرد: باید برای اداره این مجتمع ها فکر کنیم و آداب سینما شدن و مدیریت سینما شدن این مجتمع ها در استان های مختلف باید مشخص شود. این سالن ها زیر نظر شما و در عین حال توسط نهادهای با انگیزه اداره شود تا سینماگران احساس کنند ۱۰۰ سالن به سینماها افزوده شده است.
ایوبی گفت: در جلسات متعدد با دیوان محاسبان در استان های مختلف اعلام شد که استفاده از این مجتمع ها ایرادی ندارد و این مجتمع ها می توانند بلیط بفروشند و منع قانونی در این زمینه وجود ندارد.
وی توضیح داد: آقای بابک رضایی به عنوان مشاور امور استان ها معرفی شده و وی رابط ما با شما است و آقای رمضانعلی حیدری خلیلی قائم مقام امور اجرایی سازمان نیز پیگیر امور هستند.
رییس سازمان سینمایی تصریح کرد: فرصت های مدیریتی به سرعت می گذرد و قدیمی های ارشاد می دانند که این جلسات برگزار شده و می گذرد و امیدوارم با همدلی و همراهی در این عرصه مهجور فرهنگ با محوریت افراد فرهیخته در استان های مختلف، اقدامات ماندگار کنیم و از این دوران کوتاه مدیریتی یادگاری بر جای بماند.
ایوبی ادامه داد: گاه مدیران دوران عمر کوتاه مدیریتی خود را صرف آیین نامه ها می کنند؛ من بیشتر عمل گرا هستم . خطر را به جان پذیرفتیم و اعلام کردیم که برنامه های پیش رو چیست از این رو درخواست داریم دفترچه سیاستگذاری سازمان سینمایی را مطالعه کنید.
وی توضیح داد: اگر مجتمع های فرهنگی از سوی انجمن های سینمای جوان اداره شود قطعا موفقیت هایی حاصل خواهد شد. الگوی پیشنهادی برای تشویق بخش خصوصی در سالن سازی داریم که به مدیران کل پیشنهاد خواهیم کرد.

رونمایی از فیلم های خوب در شهرستان ها به فروش آن کمک می کند
رییس سازمان سینمایی درباره برگزاری جشنواره فیلم فجر در استان ها نیز اظهار کرد: جشنواره فیلم فجر، هم جشنواره است و هم جشن ملی سینمای ایران و جذاب ترین برنامه ایام دهه فجر، جشنواره فجر است. بسیاری از تهیه کنندگان موافق نمایش فیلم ها در ایام این رویداد در استان ها نیستند اما من موافق این مهم نیستم و معتقدم رونمایی از فیلم های خوب در شهرستان ها به فروش آن کمک می کند و سالی که جشنواره در استان ها برگزارشده شاهد رونق سینما در آن شهر بوده ایم.
ایوبی تصریح کرد: اعتبارات لازم را از استان های خود بگیرید و امیدوارم با مذاکرات و رایزنی ها بتوانیم امسال شاهد برگزاری جشنواره فیلم فجر در استان ها باشیم.




رییس گروه سینمایی تازه تأسیس، “خانه پدری” را “فیلم دینی” قلمداد کرد!

سینماژورنال: “خانه پدری” در کنار “خانه دختر”، “عصبانی نیستم” و “رستاخیز” از جمله آثار سینمایی بودند که در دولت یازدهم پروانه نمایش گرفتند اما توقیف شدند.

به گزارش سینماژورنال در این بین “خانه دختر” و “عصبانی نیستم” اصلا نتوانستند اکران را تجربه کنند اما “رستاخیز” و “خانه پدری” چند ساعتی روی پرده بودند و بعد توقیف شدند.

در این میان امیرحسین علم الهدی مدیر گروه سینمایی تازه تأسیس “هنروتجربه” با نگارش یادداشتی در “بانی فیلم” با گلایه از توقیف “رستاخیز” آن را در کنار “خانه پدری” قرار داده و هر دو را آثار دینی خوانده است.

میتوان از ارشاد گله کرد

علم الهدی در یادداشت خود آورده است: در ماجرای توقف نمايش فيلم «رستاخيز» كمتر از چند ساعت از شروع اكران به نظرم به دليل عدم تحليل شرايط موجود مي‏توان از ارشاد گله كرد كه چه اطلاعاتي در اين چند ساعت دريافت كرديد كه قبل از نمايش از اين اطلاعات بي خبر بوديد. بعيد مي‏دانم حضور چندصدنفر در جلوي وزارت ارشاد باعث توقف نمايش فيلم باشد؟ آيا نمي‏ شد نمايش فيلم را قبل از اكران، به تعويق مي انداختيد؟ آيا با اكران كردن يك فيلم در چند ساعت و يا چند روز و جلوگيري از ادامه اكران مي توان به دنبال سينما بود آن هم سينماي ديني؟

در کمتر از چند ماه از اکران دو فیلم دینی جلوگیری شد

وی با تأکید بر دینی بودن “خانه پدری” ادامه داده است: در كمتر از چندماه دو فيلم ديني (فارغ از مضامين متفاوت آن ها) «رستاخيز» و «خانه پدري» بنا به دلايلي هركدام ظرف چند ساعت و چند روز از اكران شان جلوگيري شد. بعد از اين اتفاقات فریاد منتقدان سینما گوش فلك را كَر مي كند كه چرا فيلم‏هاي سطحي فروش مي‏كنند؟ …و اینکه چرا سينما به سمت دين و آموزه هايش و زدودن غبارهاي دين محمدي نمي رود؟

واقعا با اين وضعيت بايد به سراغ سينماي ديني رفت؟
این مدیر که سابقا و در زمان اولین ماجرای توقیف فیلمهای پروانه دار توسط حوزه هنری جزو مدیران این نهاد بود خاطرنشان ساخته است: واقعا با اين وضعيت بايد به سراغ سينماي ديني رفت؟ به نظرم در خصوص جلوگيري از نمايش فيلم «رستاخيز» تنها إيرادي كه بايد  از دولت گرفت  اين است كه چرا فيلم را با اين وضعيت اكران و بعد از چند ساعت از نمايش آن جلوگيري كرد! يا نبايد به خاطر مجموع شرايط موجود اكران مي شد و يا بايد پس از اكران ارشاد به پروانه نمايش خود متعهد مي‏ماند! اما انتظار اين كه فقط بايد دولت مسئوليت عدم نمايش فيلم «رستاخيز» را بپذيرد نمي توانم با اين منطق كنار بيايم؛ معتقدم مسئوليت اين اتفاق برعهده مجموعه حاكميت است و نه فقط قوه مجريه ..




استفاده ابزاری از تنگدستی همبازی رضا کیانیان برای کمک به فروش یک فیلم؟!

سینماژورنال/حامد مظفری: عیان شدن ماجرای دستفروشی یکی از بازیگران قدیمی سینمای ایران با نام احمدرضا اسعدی که سالها پیش در فیلم کودکانه “پاتال و آرزوهای کوچک”همبازی رضا کیانیان بود، به جای آن که موجب شکل گیری یک عزم جمعی برای کمک به این هنرمند شود، شده است عاملی برای شوآف تهیه کننده یکی از آثار گروه سینمایی تازه تاسیس.
به گزارش سینماژورنال در شرایطی که نه فقط پیشوایان دین اسلام مرتب بر نگه داشتن حرمت مستمندان هنگام دستگیری از آنان تاکید دارند که کتب معارف و تعلیمات دینی مقاطع مختلف تحصیلی ما پر شده از توصیه در این باره اما متاسفانه در حمایت از بازیگری با عزت نفس چنان سوءاستفاده تبلیغاتی صورت می گیرد که بیا و ببین.
در روزهای اخیر تهیه کننده یکی از آثار گروه سینمایی تازه تاسیس نشستی را با این بازیگر داشته و قول داده که تمام فروش فیلمش به ایشان تعلق گیرد.

هدف نیک/روش ناپسند
در نیک بودن تصمیم این تهیه کننده شکی نیست اما اینکه خبر حمایتی که گره خورده است به نام فیلم و فروش آن به همراه تصویر مظلومانه این بازیگر در برابر تهیه کننده، مرتب در فضای رسانه ای پخش شود چه معنایی دارد جز استفاده ابزاری از مفهومی به نام دستگیری.
جالب است که برخی هنرمندان نیز با قرار دادن این تصویر در صفحات اجتماعی خود مخاطبان را تشویق میکنند به دیدن فیلم موردنظر بروند تا کمک بیشتری از بازیگر بخت برگشته صورت گیرد.
کمی عمیق تر در این ماجرا بنگریم متوجه می شویم به گونه ای کاملا غیرمستقیم احمدرضا اسعدی به آیکونی تبلیغاتی برای کمک به فروش فیلم بدل شده است!

از مردمان بامرام روزگار درس بیاموزیم
یادمان نمی رود که انتشار گزارشی درباره دستفروشی  بازیگر “ساعت خوش” در سینماژورنال در کنار همه تلخیهایش(اینجا را بخوانید) سبب ساز آن شد که چند بانوی نیکوکاری که نه تهیه کننده سینما بودند و نه حتی ربطی به عالم هنر داشتند کنار هم قرار گرفته و با هدیه کردن پس انداز خود به این بازیگر قدری از مشکلات وی را بکاهند. اما فکر می کنید این هدیه دادن چگونه صورت گرفت؟
این بانوان حتی نخواستند بازیگر موردنظر نام آنها را بداند و صرفا با یک تماس تلفنی و دریافت شماره حساب، کمک خود را به وی پرداخت کردند.
از آن طرف یکی از بانوان بازیگر سینما و تلویزیون نیز بارها در پوشش یک مشتری عادی به سراغ بساط دستفروشی این بازیگر رفته و با خرید تعداد زیادی دی.وی.دی از وی کوشید برای چند شب هم که شده او را با دست پر به خانه بفرستد. البته که این بازیگر نه به سبک هنرمندنمایان روزگار ما تصویری از خود و این بازیگر در صفحه اجتماعیش قرار داد و نه کوشید کمک خویش را در بوق و کرنای رسانه ها کند.

پوستر "پاتال و آرزوهای کوچک"
پوستر “پاتال و آرزوهای کوچک”/او که گوش کیانیان را می پیچد احمدرضا اسعدی است!

وعده کمک را در بوق نکنید
بله، او که می خواهد کمک کند طوری به یاری می شتابد که حتی نامش را کسی نمی داند و او که قصد راه اندازی پروپاگاندای تبلیغاتی برای خود  دارد وعده کمک-و نه خود کمک- را چنان فریاد می زند که همه از آن باخبر شوند.
سخن خود را با روایتی از سیدالشهداء به پایان می بریم؛ همو که این روزها نمایش فیلمی درباره ایشان به موضوع مجادله بسیاری از سینماگر گرفته تا سیاستمدار بدل شده است.
می گویند مردی از انصار محضر امام حسین(ع) شرفیاب شد و تصمیم داشت که حاجتش را با ایشان مطرح کند. حضرت که می دانست بیان نیازهای ایشان حتی فقط با خود وی اسباب شرمندگیش را فراهم می کند، به او فرمود: ای برادر انصاری! آبروی خود را حفظ کن و درخواست خود را شفاهی و رو در رو مطرح نکن، بلکه حاجتت را در نامه ای بنویس و بیاور تا من آنچه در نامه نوشته ای و سبب خوشحالی تو می شود به خواست خدا بر آورده سازم.




کجایی خسروخان معتضد که ببینی چه بر سر تاریخ می‌آورند؟/آقای “گروه سینمایی تازه تأسیس”! لطفا تاریخ را تحریف نکن!

سینماژورنال/حامد مظفری: اینکه صبح یکی از روزهای ابتدایی هفته صندوق ورودی ایمیلت را باز کنی و با پیامی عجیب از روابط عمومی یک گروه سینمایی تازه تأسیس روبرو شوی که در آن ادعا شده رکورد طولانی ترین زمان نمایش فیلم در تاریخ سینمای ایران متعلق به این گروه است، هم می تواند درس آموز باشد و هم خاطره ساز.

به گزارش سینماژورنال اینکه کمی بعد از آن به سراغ روزنامه سینمایی مطرح کشور رفته و بر روی جلد آن با آگهی بزرگی از  این گروه روبرو شوی که در آن با فونت درشت نوشته شده رکورد طولانی ترین زمان نمایش در تاریخ سینمای ایران متعلق به دو فیلم از محصولات همین گروه تازه تأسیس است هم درس آموز است و هم خاطره ساز.

درس آموز از آن جهت که به هر حال می بینیم همان طور که خسرو معتضد یعنی کسی که تاریخ کشور از اشکانیان تا مصدق از کانال او روایت میشود فرموده اند تحریف تاریخ فقط متعلق به گذشتگان نبوده و در روزگار فعلی هم خیلیها هستند که برای اثبات خویش به تحریف واقعیات تاریخی می پردازند و خاطره ساز از این جهت که در میان انبوهی از هزینه هایی که صرف راه اندازی این گروه شده و البته بازگشت مالی چندانی نداشت حالا برای موجه جلوه دادن این هزینه های بی بازگشت، یک فعل هزینه‌بر دیگر صورت می گیرد.

دست اندرکاران این گروه سینمایی ادعا کرده اند که با اکران 9 ماهه “ماهی و گربه” و اکران 8 ماهه “پرویز” رکورد طولانی ترین زمان نمایش در تاریخ سینمای ایران را شکسته اید اما بدجوری به بیراهه رفته اند.

“سنگام” کجای این رکوردهاست؟

آقای گروه سینمایی تازه تأسیس! نمی دانیم اسم فیلم “سنگام” را شنیده اید یا نه. همان محصول بالیوودی که راج کاپور هم کارگردانش بود و هم تهیه کننده اش و هم در آن ایفای نقش می کرد. این فیلم فقط در سینما همای سابق که در خیابان فردوسی واقع شده بود یک سال تمام روی پرده بود و روزی هشت سانس هم به نمایش درمی آمد.

شاید بگویید “سنگام” فیلم خارجی بود و رکورد شما درباره ایرانیان است.

“گنج قارون” را هم فراموش کردید؟

در میان فیلمهای ایرانی بودند فراوان فیملهای موسوم به فارسی که بیشتر از یک سال روی پرده بودند. مهمتر از همه “گنج قارون” بود که بعد از اکران موفقیت آمیز اولیه اش که بیشتر از شش ماه طول کشید تا چهار سال در اکران نوروزی سینماهای مرکز شهر روی پرده می رفت. از آن گذشته “گنج قارون” تا چند سال به طور مداوم در سینماهای تازه تاسیس شهرستانها هم روی پرده می رفت و ماهها روی پرده می ماند.

یادمان نرود که “گنج قارون” شش ماه در 15 سینما و هر سینما روزی 5 سانس روی پرده می رفت آن هم در تهرانی که جمعیتش حدودا 2 میلیون وو نیم نفر بود!!!

شاید بگویید اینها فیلمفارسی بودند و محصول پیش از انقلاب و رکورد شما درباره فیلمهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی است.

“عقابها” و “دادشاه” که دیگر نباید یادتان رفته باشد!

اگر کمی به حافظه تان فشار بیاورید در همین سینمای بعد از انقلاب اسلامی فیلمهایی را داشتیم مثل “عقابها”ی ساموئل خاچکیان و “دادشاه” حبیب کاووش که از زمان ساختشان در اوایل دهه 60 تا حدودا یک دهه بعد یعنی اوایل دهه 70 در سینماهای مرکز شهر و سالنهای لاله زار روی پرده بودند چون مخاطب داشتند.

آقای گروه سینمایی تازه تأسیس! پس اینکه می گویید رکوردشکنی کرده اید نه تنها درست نیست که یک فانتزی سازی تمام عیار است.

هنروتجربه
تازه ترین آگهی تبلیغاتی “هنروتجربه”

ای کاش از عضو سیاستگذارتان می پرسیدید

آقای گروه سینمایی تازه تأسیس! شما که سردبیر یکی از نشریاتی را که اخیرا برای “گنج قارون” ویژه نامه پر و پیمانی را درآورد در هیات سیاستگذارت داری چرا این چنین بی توجه به عواقب این تحریف تاریخی، رپورتاژ آنها را در اختیار رسانه ها گذاشتی؟ کافی بود از این سردبیر درباره این رکوردشکنی کسب اطلاع کنی تا او به طور کامل در این باره به شما اطلاعات بدهد.

پیشنهادی برای اصلاح این رپورتاژ

آقای گروه سینمایی تازه تأسیس! هنوز هم دیر نشده! برای اینکه این تحریف تاریخی بیشتر از این به چشم نیاید به طراح آگهی هایتان بگویید در انتهای تیتر “رکورد طولانی ترین زمان نمایش در تاریخ سینمای ایران” عبارت “در گروه سینمایی هنروتجربه” را بیاورد و خلاص.

پی نوشت: در بالای آگهی طراحی شده برای این تحریف تاریخی عبارت “سینمای هنروتجربه تقدیم می کند” به چشم می خورد. هر چه فکر کردیم ربط این عبارت که بیشتر برای ترغیب مخاطبان به حضور در یک مراسم خاص مانند تماشای فیلم یا اجرای کنسرت موسیقی به کار می رود با این آگهی را درنیافتیم.




فهرست مخالفان “هنروتجربه” به‌روایت یکی از سیاستگذاران؛ از مسعود فراستی و مهدی کرم‌‍‌پور تا امیر قادری و حسین فرحبخش

سینماژورنال: گروه سینمایی تازه تاسیس “هنروتجربه” از جمله گروههای سینمایی است که به اندازه موافقان، مخالفان خود را دارد.

به گزارش سینماژورنال هوشنگ گلمکانی روزنامه نگاری که بواسطه ریاست شورای نویسندگان مجله “فیلم” در سالیان گذشته تا می توانست سعی می کرد از پذیرفتن مسئولیت در مناصب دولتی پرهیز کند از ابتدای تاسیس “هنر و تجربه” به عنوان یکی از اعضای شورای سیاستگذاری این نهاد حضور یافته است.

همین حضور باعث شده که این منتقد پیشکسوت مجبور شود در برهه های زمانی مختلف به دفاع از عملکرد این گروه سینمایی بپردازد.

تازه ترین مطلبی که گلمکانی در وبلاگش نوشته هم دفاعیه ای است از “هنروتجربه”.

گلمکانی با تقسیم بندی مخالفان این طرح سینمایی، از یک طرف ادعاهای مخالفان را زیر سوال برده و از طرف دیگر خودش ادعای جالبی را درباره دولتی بودن سیستمهای هنری کشورهای اروپایی و آمریکایی بیان کرده و حتی به نقل از دوستی که نامش را نمی آورد می گوید 95 درصد بودجه تئاتر خصوصی آلمان را دولت می‌پردازد.

سینماژورنال متن کامل یادداشت گلمکانی را ارائه می دهد:

“هنروتجربه” چه ضرری دارد برای کسی؟

«گروه سینماهای هنر و تجربه» هم شده موضوع مناقشه سر چهارراه. کسی نیست بگوید کل طرحی که بودجه‌اش به اندازه هزینه یک فیلم معمولی است، چه ضرری برای کسی دارد؟ این همه‌سال به مسئولان سینمایی ایراد گرفته می‌شد که حمایت مالی از فیلم‌ها در مرحله تولید فسادآفرین است و باعث می‌شود کسانی با حساب‌سازی رقم بودجه فیلم‌ها را بالاتر از واقعیت نشان بدهند و سودشان را در همان مرحله تولید ببرند و اکران فیلم‌ها هم اصلا اهمیتی برای‌شان نداشته باشد.

به همین دلیل الان صدها فیلم آماده و اکران‌نشده داریم. حالا برای اولین بار، در طرح سینمای هنر و تجربه حمایت دولت در مرحله اکران در قالب کمک به نمایش عمومی فیلم‌هایی که معمولا جایی در برنامه اکران سینمای بدنه ندارند عملی شده.اشکالش چیست؟

آیا اقلیت هیچ اهمیتی ندارد؟

این‌که حدود ٧٠٠ صندلی از کل ١٤٠٠٠ صندلی سینماهای کشور (یعنی فقط ٥ درصد) با حداقل بودجه امکان نمایش عمومی ده‌ها فیلم بلند و کوتاه و مستند را فراهم کرده و اصولا ایجاد تنوع در برنامه اکران عمومی جهت پاسخ‌گویی به نیازهای اقلیتی که فیلم‌های مورد علاقه‌شان را در اکران سینمای بدنه نمی‌یابند چه ایرادی دارد؟ آیا اقلیت هیچ اهمیتی ندارد؟ با استدلال مخالفان، دولت از تئاتر هم نباید حمایتی بکند و می‌دانیم با قطع بودجه دولتی تئاتر، تمامی تئاتر کشور و همه اجراهای روی صحنه به‌کلی تعطیل می‌شود.

هر هفته بین ٥ تا ٦‌هزار تماشاگر

همین چهارتا و نصفی سالن کوچک گروه هنر و تجربه، هر هفته بین ٥ تا ٦‌هزار تماشاگر دارند که خیلی از آنها تماشاگر سینمای بدنه نیستند. به نظر مخالفان، آیا اتفاق فرخنده و مسرورکننده‌ای است که گروه هنر و تجربه وجود نداشته باشد و این چند‌هزار نفر فیلم‌های مورد نظرشان را نبینند؟ همین استدلال را می‌توان در مورد تئاتر هم کرد که آماری از تعداد تماشاگرانش نداریم اما صرفا به این دلیل که تعداد تماشاگران‌شان به اندازه فیلم‌های تجاری پرفروش نیست بهتر است بودجه‌شان قطع و سالن‌ها تعطیل و دل‌های سوخته و نگران و دلواپس خنک شود؟

مخالفان گروه هنر و تجربه چند دسته‌اند با هدف‌ها و نگاه‌ها و منافع مختلف.

امیر قادری؛ نمی داند که ٩٥‌درصد بودجه تئاتر خصوصی آلمان را دولت می‌پردازد

امیر قادری چون اوضاع مملکت و اقتصادش مثل آمریکا نیست با گروه هنر و تجربه مخالف است. او از آمریکایی شدن اوضاع یک وجب پایین نمی‌آید و حتی به الگوی اروپایی هم رضایت نمی‌دهد. می‌گوید باید اقتصادمان مثل آمریکای عزیز آن‌قدر آزاد بشود که ساخت و نمایش این جور فیلم‌ها تابع قانون عرضه و تقاضا باشد، درحالی‌که نمی‌داند در آن‌جا هم برای رونق و تداوم فعالیت‌های فرهنگی خاص، سازوکاری خارج از قانون عرضه و تقاضا وجود دارد و اصولا در همه جای دنیا دولت‌ها به شکل‌های مختلف از کالاهای فرهنگی که مخاطب عام ندارند به شیوه‌های گوناگون حمایت و کمک می‌کنند و چنین فعالیت‌هایی هیچ‌گاه به خودکفایی نمی‌رسند و دولت‌ها همیشه باید بابت آن سوبسید بدهند. همین چند روز پیش آقایی که در آلمان فعالیت تئاتری می‌کند می‌گفت حتی چیزی که در آن کشور به‌عنوان تئاتر خصوصی شناخته می‌شود، ٩٥‌درصد بودجه‌اش را دولت می‌پردازد.

فراستی و کرم پور؛ مخالفت برای مخالفت
به‌هرحال… مسعود فراستی با یک جور استدلال، و مهدی کرم‌پور و دیگران با نگاهی دیگر با گروه هنر و تجربه مخالفت می‌کنند و فارغ از نوع نگاه و استدلال‌ها، به نظر می‌رسد مثل خیلی از موارد دیگر در عرصه فرهنگ و سیاست و اجتماع، فضیلت مخالف‌خوانی در جامعه بیش از هر چیز اهمیت دارد. مخالفت به ما هّوَ مخالفت. مخالفت برای مخالفت. مخالفت برای نمایش درک و شعور بالا. چنین به نظر می‌رسد که در جامعه ما، موافق بودن و تحسین کردن، جایگاه و احترامی ندارد و بیشتر باعث کسر شأن است.

فرح بخش؛ محکی برای ارزیابی هنر و تجربه
اما در این میان نوع مخالفت محمدحسین فرح‌بخش، سینماگر همه‌فن حریف و صاحب‌سبک از همه تماشایی‌تر و استدلال‌هایش شنیدنی‌تر است. استاد فرح‌بخش چند هفته پیش در برنامه تلویزیونی «دو نیم‌ساعت» در شبکه خبر که به همین موضوع اختصاص داشت رودرروی امیرحسین علم‌الهدی مدیر اجرایی گروه هنر و تجربه نشست و هر دو حسابی از خجالت هم درآمدند و مشت‌ومال مفصلی در قالب کلام به هم دادند. در این مناظره جنجالی که خیلی زود متن و تصویرش روی سایت‌های مختلف قرار گرفت، بیشترین کلمه‌ای که ردوبدل شد، کلمه «شارلاتان» بود. علاقه‌مندان کنجکاوی که تماشای این برنامه چهارراهی را از دست داده‌اند می‌توانند برای اطلاع به فضای مجازی مراجعه کنند.

در اینجا فقط یک بخش آموزنده‌اش برای اطلاع مورخان و ناظران و منتقدان نقل می‌شود که استاد فرمودند اصلا کل سینمای پس از انقلاب هنر و تجربه است و حالا عده‌ای شارلاتان برای پول درآوردن و اتلاف بیت‌المال این بساط را به راه انداخته‌اند. البته کل نظرهای استاد شنیدنی و قابل ‌تعمق است و محکی برای ارزیابی هنر و تجربه و اصولا دنیا و مافیها. یادش به خیر استاد بسم‌الله‌خان موسیقیدان نامدار هند در مناظره‌اش با استاد سرآهنگ همتای مشهور افغانی‌اش با تکیه بر عرفان غنی شرقی در ارتباط تنگاتنگی با حرفه‌شان فرمود: «آب را اگر نگه داریم، صرفه‌جویی یا پس‌انداز نمی‌شود؛ می‌گندد. در چنین آبی حتی قورباغه هم نمی‌تواند ابوعطا بخواند چه رسد به دیگران. چون آب راکد که سرپایین و سربالا ندارد.»




انتقاد مدیر گروه دولتی “هنروتجربه” از گران شدن قیمت بنزین توسط دولت!/با افزایش نرخ بنزین، فرهنگ آلوده تر خواهد شد

سینماژورنال: تک نرخی شدن قیمت بنزین سبب ساز آن شده است که در کنار مردمان عادی که سعی می کنند در محافل خانوادگی یا وسایل نقلیه عمومی درون شهری درباره این مساله صحبت کنند بخشی از طیف مدیران مملکتی هم به اظهارنظر در این باره بپردازند.

به گزارش سینماژورنال امیرحسین علم الهدی مدیر گروه سینمایی “هنر و تجربه” از نخستین چهره های مدیریت فرهنگی کشور است که درباره این موضوع اظهارنظر کرده و به صراحت آن را نقد کرده است.

علم الهدی با نگارش یادداشتی برای “شرق” از این مساله سخن گفته که گران کردن قیمت بنزین تاثیر مستقیمی را بر کاهش سرانه مصرف کالاهای فرهنگی خواهد داشت و باعث میشود مردمان ما باز هم از فرهنگ دورتر شوند.

علم الهدی در حالی به انتقاد از تصمیم دولت پرداخته که خود مدیر یک گروه سینمایی کاملا دولتی است!

سینماژورنال متن کامل یادداشت علم الهدی را ارائه می دهد.

گرانی بنزین؛ رونق شبکه‌های ماهواره‌ای

رابطه سینما و نرخ بنزین در ایران چگونه است؟ جواب این است: رابطه بنزین و سینما همانند رابطه هوا و انسان است در ایران! چرا؟ عرض می‌کنم خدمتتان: قبول داریم که در زندگی شهرنشینی تنفس هوای سالم بدون آلایندگی‌های مزاحم از مهم‌ترین سیاست‌های دولتمردان است و خب طبیعی است فرهنگ و هنر همانند هوا و تنفسی‌سالم برای مردمان شهرنشین، لازم است و چنانچه هر سیاستی برای کاهش سطح دسترسی مردم به کالاهای فرهنگی و هنری تراشیده شود، طبیعی است که هوا برای تنفس در حوزه مصرف کالاهای فرهنگی و هنری با آلودگی مواجه خواهد شد!

آیا میزان هزینه سرانه خانوارها در حوزه فرهنگ و هنر مطلوب است که از افزایش هزینه‌های مصارف فرهنگی بی‌نیاز باشیم؟

دولت یازدهم در ایران به‌دلیل ساختارهای معیوب اقتصاد بالاخص در دهه گذشته، گویا چاره‌ای ندارد که بنزین را به‌صورت غیریارانه‌ای توزیع کند تا سیاست‌های کلان اقتصادی خود را تنظیم و ساماندهی کند و خب به‌نظر می‌رسد چاره‌ای به‌جز اجرای این سیاست نیست. اما سؤال اصلی این است که درحالی‌که برنامه‌ریزان و مجریان اقتصادی به‌شدت به‌دنبال ساماندهی حوزه اقتصاد کلان هستند، آیا تیم فرهنگی دولت با همین حساسیت، آثار افزایش قیمت بنزین را بر کاهش مصرف فرهنگی خانوارها تحلیل و ارزیابی کرده‌اند؟ آیا میزان هزینه سرانه خانوارها در حوزه فرهنگ و هنر مطلوب است که از افزایش هزینه‌های مصارف فرهنگی بی‌نیاز باشیم؟

آیا افزایش قیمت بنزین در مصرف کالاهای هنری بی تاثیر است؟

طبیعی است که میزان هزینه خانوارها در حوزه فرهنگ و هنر از دو شاخص تیراژ کتاب و سرانه مطالعه در حوزه ادبیات و شاخص میزان سرانه سینمارفتن ایرانیان قابل شناسایی است که هردو شاخص ادبیات و سینما در وضعیت قرمز قرار دارند و مگر می‌شود افزایش هزینه مهمی چون بنزین که مثل خون در مویرگ‌های اقتصادی تمام شئونات زندگی اجتماعی نقش تعیین‌کننده‌ای دارد، در میزان مصرف کالاهای فرهنگی و هنری بی‌تأثیر باشد؟

با افزایش نرخ بنزین فرهنگ آلوده تر خواهد شد

با تک‌نرخی‌شدن و افزایش نرخ بنزین، هوای تمیز جامعه که همان فرهنگ و هنر است، آلوده‌تر خواهد شد و مردم ترجیح می‌دهند برای مصرف کالاهای فرهنگی و هنری خود از امکانات و تجهیزات سهل‌الوصول‌تر در خانه‌ها استفاده کنند و رونق شبکه‌های ماهواره‌ای و اینترنتی و شبکه قاچاق و… یکی از دستاوردهای افزایش نرخ بنزین است! فارغ از افزایش تمامی هزینه‌های خانوارها، تفریح و سرگرمی در خارج از خانه، که سینمارفتن هم یکی از مصادیق این رفتار اجتماعی است، گران‌تر خواهد شد و طبیعی است که هرچقدر این گرانی بیشتر شود، ریزش بیشتر مخاطب فرهنگ و هنر را شاهد خواهیم بود… .




واگذاری مدیریت سینما فرهنگ به “هنروتجربه”؟/دعوت از سینماشهر برای بازسازی سینما

سینماژورنال: در حالی که حدودا هشت ماه بعد از راه اندازی گروه سینمایی “هنروتجربه” سینما فرهنگ به عنوان سینمای سرگروه این گروه معرفی شد گویا بناست اتفاقات دیگری هم درباره این سینما رخ دهد.

به گزارش سینماژورنال از جمله این اتفاقات تغییراتی است که در مدیریت این سینما به وقوع خواهد پیوست.

شنیده های سینماژورنال حکایت از آن دارند که مدیریت این سینما از بنیاد فارابی گرفته شده و به موسسه سینماشهر واگذار میشود تا شرایط لازم برای بازسازی این سینما در آینده نزدیک فراهم آید.

تعدیل پرسنل سینما+حضور مدیر “هنروتجربه” به عنوان مدیر

این اتفاق موجب آن خواهد شد که بخشهایی از پرسنل این سینما که کارمند فارابی محسوب می شدند نیز تعدیل شده و برای تعریف شغلهای جدید آنها اقدامات لازم صورت گیرد.

در کنار همه این اتفاقات گویا با هماهنگی میان موسسه سینماشهر و سازمان سینمایی بنا شده مدیر گروه سینمایی “هنروتجربه” به زودی در این سینما مستقر شده و البته شرایط مدیریت وی بر این سینما نیز فراهم آید.

از تهیه کننده “گوزنها” تا بازیگر “گوزنها”

به گزارش سینماژورنال سینما فرهنگ که سابقه تأسیس آن به اواخر دهه 40 خورشیدی بازمیگردد توسط مهدی میثاقیه تهیه کننده قدیمی سینمای ایران که تولید آثاری چون “شب نشینی در جهنم” و “گوزنها” را در کارنامه دارد ساخته شد.

بعد از میثاقیه مدتی هم بازیگر نقش “سید” در “گوزنها” مدیریت سینما را برعهده داشت اما در نهایت سینما به وزارت فرهنگ فروخته شد و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی هم بنیاد سینمایی فارابی مدیریت سینما را برعهده گرفت.

ادعای مدیر احمدی نژادی محقق نشد

این سینما در گذشته اغلب به عنوان یکی از سینماهایی که ساکنان شمال شهر تهران برای تماشای فیلمهای روز ایرانی سراغ آن می رفته اند شناخته می شود؛ البته که بعد از بازسازی سینما آزادی و تاسیس پردیس ملت بخشی از مخاطبان این سینما به سراغ این دو پردیس رفتند و همین مساله اهمیت بازسازی این سینما را دوچندان نمود.

در دولت دهم احمد میرعلایی مدیر وقت بنیاد فارابی ادعایی مبنی بر تبدیل این سینما به پردیسی 16 سالنه را مطرح کرد؛ ادعایی که آن قدر رویایی بود که محقق نشد.

احیای سینما یا تبدیل آن به پاتوق “هنروتجربه”؟

حالا باید منتظر ماند و دید حضور مدیر گروه “هنروتجربه” در این سینما و البته استفاده از توان مدیریتی سینماشهر برای بازسازی این سینما خواهد توانست به احیای دوباره این سینما کمک کند یا اینکه سینما به پاتوقی تمام عیار برای “هنروتجربه” بدل می شود؟




آگهی تبلیغاتی پرسش‌برانگیز”هنروتجربه”+عکس

سینماژورنال/ورتا چمانی: گروه سینمایی “هنروتجربه” یک گروه سینمایی تازه تأسیس است که هدف خود را اکران فیلمهایی غیرتجاری دانسته است که به دلیل تجربه گرا بودن مدتها پشت خط اکران مانده اند و اکرانشان می تواند دانش سینمایی مخاطبان را ارتقا دهد.

به گزارش سینماژورنال این گروه سینمایی با حمایت مستقیم مدیران سینمایی به راه افتاده است و فارغ از ردیف بودجه مناسبی که برای اجرای هدفش دارد این شانس را یافته که در مهمترین جشنواره وطنی یعنی جشنواره فیلم فجر هم بخشی همنام خود را داشته باشد؛ بخشی که انتخاب آثار و داوری آنها به طور مستقیم توسط دست اندرکاران “هنروتجربه” صورت می گیرد.

این گروه سینمایی در چند ماهی که به راه افتاده است به اندازه موافقان، مخالفان خود را هم داشته است اما ورای این تعدد نظرات مهم اینجاست که چون حمایت دولت پشت این گروه است این گروه بی توجه به حواشی راه خود را ادامه خواهد داد.

یک آگهی پرسش برانگیز

یک اتفاق تازه درباره این گروه سینمایی به جدیدترین آگهی تبلیغاتی این گروه بازمیگردد. در این آگهی با هدف قرار دادن مخاطبان سینماروی کشور آمده است: با اینکه درآمد ما مهم است اما هزینه شما مهمتر است…بلیت سینماهایمان را گران نمی کنیم! به همین سادگی…

طبیعی است که انتخاب چنین جملاتی برای یک شعار تبلیغاتی فارغ از ایده پردازی طراحان تبلیغاتی اثر، با هماهنگی مدیران این گروه سینمایی صورت گرفته است بدون توجه به پرسشهایی که این جملات ایجاد می کند.

هنروتجربه
آگهی “هنروتجربه”

آیا وقتی ردیف بودجه دولتی داریم درآمدزایی اهمیت دارد؟

اول از همه صحبت درباره درآمد است؛ در بیزنسی که ردیف بودجه دولتی دارد داشتن یا نداشتن درآمد آن قدرها اهمیت ندارد. همین که بخشی درون دولت تصمیم گرفته طرحی را اجرایی کند یعنی طرح اجرایی خواهد شد و در مورد “هنروتجربه” هم این طرح با پشتوانه سازمان سینمایی است که در حال اجراست و اینکه در تبلیغ آن آمده “درآمد برای ما مهم است” چندان منطقی نمی نماید.

آیا اگر این گروه سینمایی حتی یک ریال هم درآمد نداشته باشد ورشکست خواهد شد؟ قطعا نه!

درآمد بیشتر برای بیزنسهایی اهمیت دارد که کاملا در بخش خصوصی شکل گرفته اند و حتی بر سر فروش یک عدد بلیت هم حساب باز می کنند نه درباره سیستمی که قبل از راه اندازی، بودجه سالانه خود را تصویب کرده است.

مگر شما مالکیت سینمای خاصی را در اختیار دارید؟

اینکه در شعار تبلیغاتی گروه آمده “بلیت سینماهایمان را گران نمی کنیم” هم سوال برانگیز است. مگر شما مالکیت سینمای خاصی را در اختیار دارید که ضمیر ملکی برای سینما به کار می برید؟

مالکیت هیچ کدام از سینماهایی که در اختیار گروه سینمایی “هنروتجربه” قرار گرفته از آنِ این گروه نیست و صرفا با تخصیص بودجه از سوی سازمان سینمایی شرایط اکران فیلمها در این سالنها فراهم آمده است. پس اینکه در اقدامی کاملا پوپولیستی بگویید بلیت سینماهایمان را گران نمی کنیم چندان منطقی نمی نماید.

آیا اگر فیلمهای “هنروتجربه” نفروشد درآمد دست اندرکاران گروه کم می شود؟

آخرین پرسش هم درباره جمله ای از تبلیغ است که در آن “هزینه شما مهمتر است” آورده شده! هزینه “ما” یعنی کسانی که بلیت می خرند و به تماشای آثار هنروتجربه می نشینند زمانی برای دست اندرکاران مهم می شود که درآمد آنها وابسته به اقبال مخاطبان از آثارشان باشد.

آیا اگر فیلمهای “هنروتجربه” نفروشد درآمد دست اندرکاران گروه کم می شود؟ مطمئنا خیر!

وقتی که دست اندرکاران گروه چه فیلمهایشان بفروشد چه نه، درآمد لازم را دارا هستند و چه ما مخاطبان از فیلمهایشان استقبال کنیم یا نه، کارشان امتداد می یابد دیگر صحبت از اهمیت هزینه کرد مخاطبان بی معنی است.




نسبت فیلمساز جوان ایرانی با “ژان پیر ژونه” چیست؟

سینماژورنال: فيلم سينمايي “٣١٦” به تهيه كنندگي و كارگرداني پيمان حقاني روز ١٠ مي (٢٠ ارديبهشت) در تالار نمايش بيلي وايلدر دانشگاه يو.سي.ال.اي روي پرده خواهد رفت.

به گزارش سینماژورنال فيلم “٣١٦” اولين فيلم سينمايي است كه در آن هيچ يك از شخصيتهاي داستان ديده نمي شوند و روايت فيلم تنها با پاها، كفشها و دستهاي شخصيتهاي متعدد داستان صورت گرفته است.

فيلم پيش از اين نمايشهاي بسيار موفقي در جشنواره هاي كشورهاي آلمان، امريكا، اتريش ، چك و … داشته است و مورد استقبال فراوان قرار گرفته است.

مشابه “آملی” ژان پیر ژون؟!

توصیفی که منتقد سايت دانشگاه يو.سي.ال.اي درباره این فیلم ارائه داده نیز جالب است. این منتقد با ربط دادن این فیلم به یکی از آثار “ژان پیر ژونه” فرانسوی نوشته است: همان طور كه به نظر ميرسد “آملي”(ژان پير ژونه/2001) قهرماني است كه از منظر خاص خود سخنگوي ذات و طبيعت فرانسه و فرانسوي است. پيمان حقاني نويسنده و كارگردان “مردي كه گيلاس هايش را خورد” در تجربه اخيرش “٣١٦” علاقه جنون آميز يك زن به كفشها را دستمايه قصه قرار داده و اين زن با صدايش كه روي تصاوير شنيده مي شود داستان زندگي خود را از كودكي تا به لحظه مرگ بازگو مي كند و اين بازگويي با انقلاب اسلامی و جنگ ٨ ساله همراه است.

این منتقد ادامه داده است: فيلم با دوران بزرگسالي، مادر شدن و دوران پيري از طريق تصاوير زنده و خلاقانه حقاني كه تنها با پاها و كفش هاي أفراد نشان داده شده، پرده را پر مي كند و نتيجه اغوا كننده و تكان دهنده است.

از کارگردانی که فیلم اولش موفق بود

“٣١٦” دومين فيلم سينمايي پيمان حقاني است كه پيش از اين فيلم “مردي كه گيلاسهايش را خورد” با بازي حسن پور شيرازي، حامد بهداد و آشا محرابي از او به نمايش در آمده است.

فيلم اول حقاني موفق به دريافت ٥ جايزه بين المللي از جمله جايزه فدراسيون منتقدين روسيه، جايزه ويژه هيئت داوران جشنواره اينسبروگ اتريش و جايزه بهترين بازيگري مرد و كارگرداني از جشنواره فيلمهاي ايراني تورنتو و … و حضور در بخشهاي مسابقه ٤ فستيوال الف از جمله بوسان، ماردل پلاتا و … شده است.

عجیب و بسیار جذاب

“٣١٦” فيلمي عجيب و بسيار جذاب است كه در نمايشهاي خصوصي اي كه در ايران داشته مورد توجه منتقدان قرار گرفته و قرار است به زودي در گروه سينمايي “هنر و تجربه” اكران عمومي شود.