سینماروزان/محمد شاکری: دیر زمانی تا اعلام اسامی نامزدهای جشنواره سی و ششم باقی نمانده است و حدس و گمانه ها آغاز شده.
بعد از اعلام نامزدها، عملکرد هیات داوران ، که این روزها در خفا سرگرم داوری بودند ، در علن و آشکار مورد داوری قرار خواهد گرفت و با عوض شدن زمین بازی این بار خودشان قضاوت خواهند شد به خصوص که برخی شان بستگانی در رسانه های ارگانی هوادار ارگانی ها دارند و کمترین خطا آسیبهایی جبران ناپذیر به اعتبارشان وارد خواهد کرد.
آرزویی منطقی است که عملکرد داوری در این دوره به اجماع نظر کارشناسانه نزدیک بوده و اگر پای سلیقه ی شخصی در میان باشد ذوق سلیمی نیز در پس سلیقه و پسند ها وجود داشته باشد و سلیقه ها براساس علقه های باندی و جناحی و ارگانی و خانوادگی شکل نگیرد.
در جشنواره سی و ششم یک فیلم فاصله ای بعید با بقیه داشته و عیارسنجی داوری بی شک نسبت با این فیلم صورت خواهد پذیرفت؛ فیلمی با نام “مغزهای کوچک زنگ زده”که از لزوم به کارگیری شبان بر زندگانی بی مغزان می گوید!
اما چرا “مغزها…” فیلمی یکتا در جشنواره امسال است؟
اول. “مغز ها…” فیلمی است که هم پروداکشن دارد و هم ساخت ،یعنی یک فیلم به اصطلاح آپارتمانی و تنک از لحاظ تولید نیست که فقط نان مضمون یا ساختش را بخورد و داوران از این حیث خود را دچار محذور بدانند.
دوم. “مغز ها….” فیلمی است به شدت استراتژیک و از بعد امنیت ملی، مهم. به خاطر بیاوریم که در اولین جلسه ی مناظره ی انتخابات ریاست جمهوری سال پیش ، اولین پرسشهای رقبای رییس جمهور پیرامون قضیه ی حاشیه نشینی و معضلات حاشیه نشینان بود و اگر داعش در پیرامون کشورمان یک چالش استراتژیک است، حاشیه نشینی از موارد مهم داخلی است که در بحث امنیت ملی روی آن باید تامل و مداقه ی ویژه ای صورت بگیرد.
سوم. “مغزها …” با رویکردی کاملا مصلحانه و مشفقانه به طرح این معضل پرداخته و راهکاری که ارائه می دهد؛ چه برخوردهای قهری با اراذل و اوباش و چه رویه های ترمیم آسیب ها از قبیل کمپ های احیا و بازتوانی، بسیار درست ، منطقی و به دور از شعار و سیاه نمایی است.
چهارم. “مغز ها…” یک فیلم سینمایی است که فرسنگها از تله فیلم های سینمایی نما دورتر و بالاتر می ایستد؛ کارگردانی، فیلمبرداری، تدوین، موسیقی، صدا و بازی گروه بازیگران فیلم فوق العاده است و اساسا فیلمی است که نه تنها ایراد ساختاری و روایتی ندارد بلکه جهان خود را مطابق با آنچه در پیرامون مان وجود دارد به طرز قابل باوری بنا می کند و حقیقت و واقعیت در امتداد این جهان به یک نقطه می رسند.
پنجم. “مغز ها…” فیلمی است که گفتار نویسی های درخشانش ، در عین سادگی ، پیچیدگی درون آدم هایش را با دوری از کلیشه های گفتاری رایج بدمن ها و لمپنهای سینما و تلویزیون که تکرار تکیه کلام های فیلم های پیش از انقلاب و یکی دو نمونه ی موفق فیلمسازی خاص است ، از زبان شخصیت های زنده اش به تصویر می کشد.
طرفه آنکه نه رکاکت کلامی در میان است ونه حرکتی سخیف از ارجاعات جنسی که ممیزی اخلاقی را بربیانگیزاند، چرا که به درستی دانسته شده اراذل و اوباشی که سلاطین بیغوله ها و زاغه ها هستند نیز اصول و پرنسیب ویژه ی خود را دارند و واپس زده شدگانی که آنها را اراذل میخوانیم می توانند لیدر های قدرتمندی باشند که در نقش یک مربی ظاهر شوند ، به شرط آنکه زمینه ی رشد ونمو آنها در محیطی سالم فراهم شده باشد.
ششم. “مغزها …” به شدت مورد علاقه ی مخاطبان جشنواره هم بوده و میزان رضایتمندی مخاطبان در آن حدی بوده که با همه ی اما و اگر ها ی انتخاب فیلم مردمی هنوز از دایره ی این رقابت کنار نرفته و یا کنار گذاشته نشده !!
و این همه برای فیلمی فراتر از استانداردهای داخلی که مضمون استراتژیک خود را با دیدی مصلحانه به نمایش می گذارد و تماشاگرش را در روایتی که دارد به هیجان و غافلگیری می رساند و لذت تماشای یک اثر سینمایی را به او می بخشد ، زیاد نیست اگر بگوییم این فیلم متر و میزان عملکرد مناسب هیات داوران خواهد بود…
