سینماروزان/فرزانه سبزعلی: فکر می‌کنم که هموطنانم و در نهایت تمام مردم کره زمین در شرایط فعلی در فشار خاصی زندگی می‌کنند؛ از شرایط محیط زیست و تغییرات آب و هوایی گرفته تا کرونا و فقر و گرسنگی که متاسفانه در حال گستردگی است. امیدوارم روزی تمام این مشکلات حل شود تا حال ما هم خوب باشد.
کتایون ریاحی در شصتمین سال تولدش با بیان مطلب فوق به خبرگزاری ایسنا گفت: درباره بهبود تلویزیون واقعاً نمی دانم چه پیشنهاد یا راهکاری بدهم چون طبیعتا کسانی هستند که از حرف هایی که من می زنم خوششان نمی‌آید؛ بنابراین درباره صداوسیما فقط می‌توانم بگویم با کدام پیشنهاد می شود درست کرد خانه ای را که از پای بست ویران است و اینکه اصلا آیا کسی به پیشنهاد من گوش می دهد؟
این هنرمند سپس درباره اینکه دوست دارد باز هم برای مردم کشورش کار کند؟ اظهار می کند: به نظرم در حال حاضر بزرگترین معضل صداوسیما این است که تلویزیون برای مردم نیست و به یک سخنگو و ابزاری برای گروهی خاص تبدیل شده که متاسفانه نمی‌دانیم آیا حقیقتا دوست هستند؟! مسلم است که من هنرمند دوست دارم باز هم برای مردم کشورم کار کنم، مگر به غیر از مردم برای چه کسی می توانم کار کنم؟ کار من برای مردم است اما آنهایی که می گویند هنرمندان چه کار کرده‌اند، من در اینجا در پاسخ می‌گویم هنرمندان واقعا چه ها نکرده اند؟ البته منظورم از این صحبت ها هنرمندان اصیلی هستند که زحمت می کشند. ما هنرمندان اصیلی داریم که واقعاً دوست دارند کار کنند، آیا به آنها اجازه می دهند که کار کنند؟ چرا شرایط کار برای هنرمندان اصیل فراهم نیست؟
ریاحی در ادامه در پاسخ به این پرسش که کارنامه هنری و اجتماعی اش را در این سالها چطور ارزیابی می کند و آیا از عملکرد خودش راضی است؟ اینگونه پاسخ داد: نه اینکه از خود راضی باشم، خیر؛ اما فکر می‌کنم با وجود بی حاشیه بودن و خلوت گزینی که همیشه داشتم و اینکه همیشه کمتر مصاحبه کردم، از خودم راضی هستم. من تا زمانی که حرفی برای گفتن نداشته باشم، صحبت نمی کنم و اگر بعضاً صحبت می‌کنم، امروز یکی از مسائلم بنیاد کمک است و بعد مسائلی مثل فرهنگ و هنر و شغل بازیگری ام که برایم مهم است. من هرگز روابط ویژه‌ای در کار هنری ام نداشتم که مرا حمایت کند، همین کارنامه ای هم که تا به حال دارم، تمامش خواست خداوند بوده و حامی همیشگی و رابطه محکم و همیشگی ام با خداوند، همواره مرا در این سالها هدایت و حمایت کرده است.
او سپس به سریال «یوسف پیامبر(ع)» اشاره می کند و آن را جزو آثاری می داند که ایران را به دنیا معرفی کرد. بازیگر نقش زلیخا می گوید: همچنان فکر می‌کنم آن کاری که من برای تلویزیون به عنوان یک بازیگر در سریال «یوسف پیامبر» انجام دادم، نه تلویزیون و کمتر مسئولی برای مردم انجام دادند. «یوسف پیامبر» ایران را به دنیا معرفی کرد و اگر ما حق کپی رایت در سرزمین مان داشتیم، تمام کسانی که در این سریال بودند، از منافع آن منتفع می‌شدند ولی تنها کسی که از منافعش منتفع شد، خود تلویزیون بود. آنهایی که می‌گویند هنرمندان برای مردم چه کردند، چرا زحمت هنرمندان و سریالهایی مانند “یوسف پیامبر” را نمی بینند؟
این هنرمند سینما و تلویزیون در عین حال با تاکید بر لزوم حمایت از هنرمندان، اینگونه بیان می کند: صنعت فیلم سازی، صنعت گران‌قیمتی است و به حمایت نیاز دارد؛ البته منظورم قشری نیستند که خودشان فیلم میسازند، حرف‌هایشان را می زنند و فکر می کنند مردم متوجه نمی شوند که آنها را فریب می دهند، بلکه منظورم کسانی هستند که در کارهایشان از اندیشه و خرد استفاده می‌کنند و واقعا لیاقت کار کردن دارند و باید هم کار کنند اما اغلب آنها حمایت نمی‌شوند؛ بنابراین من در چنین شرایطی ترجیح میدهم کار نکنم، مگر اینکه شرایط فراهم شود و من احساس کنم اولاً کاری که انجام می دهم، رضایت خودم را به وجود می‌آورد و دوم اینکه حضورم برای مردم کشورم رضایت مندی ایجاد می کند.
بازیگر سریال های “یوسف پیامبر”، “پدر سالار”، “شب دهم” و “پس از باران” در پاسخ به اینکه طی این سالها آیا نقشی بوده که دوست داشته باشید در تلویزیون آن را ایفا کنید و این اتفاق نیفتاده است؟ خاطرنشان میکند: خیر، نقشی نبوده که بخواهم بازی کنم. من فکر می‌کنم هرکدام از ما، اول نقش اول زندگی خودمان هستیم و باید بتوانیم از پسش بربیایم و این از همه مهم تر است.
این هنرمند همچنین در پاسخ به اینکه در روز تولدتان چه آرزویی برای خودتان و مردم کشور دارید؟ اینگونه می گوید: وقتی برای سرزمینم ایران آرزو می کنم، در واقع آرزویم برای تمام هموطنانم در کشور و مردم عزیزمان است. همین طور برای مردم جهان آرزو می کنم زمین از ریاکاران و دولتمردان‌دنیا که دستشان آلوده است پاک شود. در واقع تمام آرزوهایم برای مردم عزیزم است، همیشه پسرم به من می گوید ما برای اطرافیان و دیگران آرزوهای خوب می کنیم تا خودمان حالمان خوب شود و واقعاً هم این حرفش درست است. من آرزویی برای خودم ندارم، فقط برای مردم دنیا خیر و خوبی می خواهم.
کتایون ریاحی دغدغه اصلی این روزهایش را بنیاد خیریه ای عنوان می کند که خود نیز مدیریت آنجا را بر عهده دارد. وی می گوید: مسئله و دغدغه اصلی ام در شرایط فعلی، فقط بنیاد کمک است. همانطور که می دانید، این موسسه برای کودکان نیازمند ناشنوای مادرزاد است که برایشان کاشت حلزونی انجام می دهد و این توقع زیادی نیست که وظیفه مسئولین است وقتی خیری در حال خدمت به مردم است و در نهایت این خدمت به نفع خود مسئولین هم هست، تمام تلاششان را بکنند تا این خدمات بهتر به دست مردم برسد نه اینکه بعد از گذشت ۷ سال، امسال برای این موسسه مالیاتی به مبلغ ۱۲۵ میلیون تومان بیاید! که به هیچ وجه به هیچ بهانه ای قابل قبول نیست، نه در ایران و نه در هیچ کجای جهان، حتی اگر بهزیستی این بهانه را بیاورد که مجوز شما تمدید نشده، باز هم قابل قبول نیست. اگر ظرف سه ماه گذشته شما مجوز تمدید نکردید، امروز باید پاسخگو می بودید، چه برسد که ظرف هفت سال گذشته شما مجوز را تمدید نکردید و پاسخگو هم نیستید. من فکر می کنم تمام کسانی که ظرف این ۷ سال آمدند و رفتند و فکر کردند که کارم را راه نمی اندازند و به نفرات بعدی می‌سپارند، تمام کسانی که در این مسئله دخیل بودند و کارشکنی کردند و مجوز بنیاد را ندادند و امروز برای بنیاد چنین مالیاتی آمده، باید پاسخگو باشند. ما باید پاسخ بخواهیم تا مسئولینی که وقتی می‌خواهند انتخاب شوند و رای بیاورند، می‌گویند نوکر مردم هستند. باید به آنها یادآوری کنیم که بله نوکران مردم باید در تمام عرصه ها پاسخگو باشند چه برسد به عرصه های مثل خیریه و ان جی او که در تمام دنیا حمایت می‌شوند و از آنها به عنوان الگو استفاده می شود. من نمی دانم به جای تشکر، کارشکنی چیست؟ من تا روزی که پاسخی بگیرم، پیگیر ماجرا خواهم بود.
