چرا «جسارت» آقای رشیدپور؟! پرسشگری از رییس جمهور عین فعالیت حلال است! جز این باشد چه تفاوتی هست میان اهالی رسانه و متصدیان روابط عمومی!؟
سینماروزان/حامد مظفری: گفتگوی دوشنبهشب دوم بهمن ماه رضا رشیدپور با حسن روحانی رییس جمهور از حیث تلاشهایی که رشیدپور برای رفتن به سراغ معضلات اصلی جامعه داشت قابل تأمل بود.
به گزارش سینماروزان رشیدپور سعی زیادی کرد که برخلاف رویه سابق که گفتگوهای این گونه مجالی میشد برای تعارفات مجری و تبلیغ طرف گفتگو برای کارهای کرده و نکرده خویش، شرایطی را فراهم آورد که در فرصتی حدود یک ساعته فقط پرسشهای اساسی مردم باشد که طرح شود.
در نتیجه چنین روندی بود که رشیدپور منطبق با فیدبکی که از کف مردم در فضای مجازی گرفته به طرح سوال پرداخت و از حادثه سانچی و زلزله و آلودگی هوا گرفته تا فیلترینگ و افزایش قیمت ارز و مشکل بیکاری و مشکل موسسات مالی-اعتباری را در قالب مسائل اصلی جامعه طرح نمود.
روحانی در پاسخگویی آن قدرها پیشرو نبود و بیشتر میکوشید با حفظ خونسردی و لبخندی که مدام بر لب داشت وعده حل مشکلات را دهد و مردم را امیدوار کند؛ یعنی در مایههای همان روندی که به کار تبلیغات انتخاباتی میآمد.
با توجه به سابقه ذهنی که از رشیدپور در ذهن داریم به راحتی میتوانیم بگوییم اگر هر شخص دیگری جلوی رشیدپور قرار میگرفت این روش پاسخگویی منطبق با وعده دادن، مواجه میشد با چالش طرح پرسشهای تازهتر و در نهایت گفتگو به سمت یک تاکشوی واقعی پیش میرفت اما رشیدپور نوعی محافظهکاری در طرح چالش داشت و حتی وقتی میخواست اندکی سوالات تندتر بپرسد مدام از روحانی عذر میخواست که در حال «جسارت» به وی است!!
آیا این نتیجه توصیههای فرامتنی به رشیدپور بوده؟ یا آن که رشیدپور به دلیل قرار گرفتن در برابر حسن روحانی، اعتماد به نفساش کم شده بود؟
اینکه کدام فرض درست است را نمیدانیم اما آنچه حائز اهمیت است اینکه رشیدپور نباید پرسش کردن از رییس جمهوری که مدام بر برخاستگی دولت از ملت تأکید کرده را «جسارت» بداند! پرسش کردن آن هم درباره دغدغههای اصلی مردم از یک مسئول مملکتی نه تنها «جسارت» نیست که عین فعالیت حلال است.
این حق مردم است که از نمایندگان خود در رسانههای رسمی بخواهند منعکسدهنده دغدغههایشان در گفتگو با مقامات باشند!
آقای رشیدپور! نومیدتان نمیکنیم که در گفتگو با روحانی از بسیاری همکاران خود جلوتر بودید اما یادتان باشد پرسشگری است که رسانه را از روابط عمومی تمیز میدهد پس اگر مجددا خواستید به سراغ مسئولی سطح بالا برای گفتگو بروید خواهشا بدعت نگذارید و پرسشگری درباره دردها را «جسارت» توصیف نکنید.